Καθαρὰ Τρίτη βράδυ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ «ΔΥΝΑΜΕΩΣ»

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγα ἀπόδειπνο)

ΜΙΑ, ἀγαπητοί μου, μία σύντομη καὶ χαρακτηριστικὴ προσευχὴ τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶνε ὁ ὕμνος τοῦ Μεγά­λου ἀποδείπνου «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἐδῶ δύο πράγματα ὁμολογοῦμε· τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατος. Ἀλλὰ τί λένε τώρα μερικοί·
―Δὲ ντρέπεστε στὸν αἰῶνα μας νὰ καλλι­εργῆτε τέτοιες ἰδέες; Ἀδύνατος εἶνε σήμερα ὁ ἄνθρωπος; Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ ἦταν. Σπίτια τότε δὲν εἶχε, μέσα σὲ καλαμιὲς καὶ πάνω στὰ δέντρα ζοῦσε, ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα δὲν ὑπῆρχε, τὴ νύχτα φωτιζόταν μὲ δᾳδιά, ῥοῦχα δὲν εἶχε νὰ φορέσῃ καὶ κρύωνε, δέρ­ματα ζῴων φοροῦσε. Τώρα ὅμως εἶνε δυνατός, σχεδὸν παντοδύναμος! Δὲ βλέπετε τί ἔ­φτειασε καὶ ποῦ ἔφτασε· ἀεροπλάνα καὶ πυραύλους καὶ διαστημόπλοια, καὶ ταξιδεύει ψηλά, ἄγγιξε τὴ σελήνη. Τί ἄλλο θέλετε;…
Ὥστε λοιπὸν παντοδύναμος; Τὸ μεγαλύ­τε­­ρο ἁμάρτημα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία. Ἂς χαμηλώσουν ὅμως τὸ ὕφος των, ἂς προσγειωθοῦν καὶ ἂς ταπεινωθοῦν.

* * *

Παρ’ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε ἀδύνατος. Ἔχει ἀδυναμία. Ποῦ εἶνε ἡ ἀδυναμία του. Read more »

Συντάχθηκε αἴτημα πρός τούς Ἀρχιερεῖς ἐνόψει τῆς Μεγάλης Συνόδου,
πού ζητᾶ νά καταψηφίσουν τόν Οἰκουμενισμό καί περιλαμβάνει συλλογή ὑπογραφῶν!

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_12.html

Καθαρὰ Δευτέρα
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤO KΛΙΜΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

* * *

Εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα πολλὲς φορὲς ἡ Ἐκ­κλησία μας καὶ μάλιστα μὲ τὸ κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνος «Ψυχή μου ψυχή μου, …τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλ­λεις θορυβεῖ­σθαι». Τὸ τέλος πλησιάζει. Δυσάρεστο πρᾶ­γμα. Ἂν ὑπάρχῃ κά­τι ποὺ τρο­μάζει τὸν ἄνθρωπο, αὐ­τὸ εἶνε ὁ θάνατος, ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου. Ὅλοι προσπαθοῦμε νὰ τὸ διώχνουμε ἀπὸ τὴ σκέψι μας. Εἶ­νε ὅμως γεγονός. Μήπως ἆραγε καὶ ἡ ἁγία αὐ­­τὴ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε ἡ τελευ­ταία τοῦ βίου μας; Καὶ οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν· «ὅρος φιλοσοφί­ας μνήμη θα­νά­του»· ἡ μνήμη τοῦ θανάτου ὁδηγεῖ σὲ ἀνώτε­ρες σκέψεις. Ὁ δὲ εἰδωλολάτρης βασιλεὺς Φίλιππος, ὁ πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀ­λεξάν­δρου, εἶχε διατάξει ἕνα στρατιώτη νὰ παρουσιάζεται κάθε πρωῒ μπροστά του καὶ νὰ τοῦ ὑ­πενθυμίζῃ· «Φίλιππε, μέμνησο ὅτι θνη­τὸς εἶ»· Φίλιππε, νὰ θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι θνητός. Ἂν λοι­πὸν αὐτὸ τὸ ἔκανε ἐκεῖνος, ποὺ ἔζησε 400 χρόνια πρὸ Χριστοῦ, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς; Αὐ­τὸ λέει καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ Με­­γάλου Κανό­νος, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης.
Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Σαρακοστή; Εἶνε μνήμη τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου. Ὅπως ξέ­ρουμε, ὁ Χριστὸς ὕστερα ἀπὸ τὴ βάπτισί του πέρασε τὸν Ἰορδάνη ποταμό, πῆγε στὴν ἔρημο, ἔμεινε ἐκεῖ μόνος σαράντα μέρες καὶ πά­λεψε στῆθος μὲ στῆθος μὲ τὸ διάβολο. Πῶς τώρα τόλμησε ὁ διάβολος νὰ πειράξῃ τὸ Χριστό; Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὁ διάβολος ἔβλεπε τὸν ἄνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ δὲ μποροῦσε νὰ φανταστῇ ὅτι μέσα του κρύβεται ἡ θεότης. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ κατηχητικὸς λόγος τοῦ ἱ. Χρυ­σο­στόμου, ποὺ θ’ ἀκούσουμε τὸ Πάσχα· Ὁ ᾅ­δης «ἐπικράνθη, καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη· …ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέ­τυχεν»· πῆρε ἕνα σῶ­μα καὶ δὲν κατάλαβε ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ εἶνε ἡ θε­ότης. Εἶνε ὅπως τὸ ψάρι, ποὺ βλέπει τὸ δόλω­μα, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνει ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτὸ ὁ ψαρᾶς ἔ­χει τὸ ἀγ­κίστρι. Δόλωμα ἦταν τὸ ἀν­θρώπινο σῶμα, ποὺ εἶχε ὁ Χριστός, καὶ ἀγκί­στρι ἡ θεότης. Ἔ­τσι νίκησε ὁ Χριστὸς στὴν ἔ­ρημο. Ὁ σατα­νᾶς ἔφυγε, ἀλλὰ «ἄχρι καιροῦ» (Λουκ. 4,13). Ἐ­πανῆλ­θε πάλι καὶ ἔκανε τὴν τελευταία ἔφοδό του γιὰ νὰ κλονίσῃ τὸ Χριστὸ – πότε; Τὶς ἡμέρες τῶν παθῶν, τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀφοῦ λοι­πὸν ὁ διάβολος πείραξε τὸ Χριστό, θὰ πειρά­ξῃ κ’ ἐμᾶς. Ἀλλὰ μὴ πτοηθοῦμε. Ἔχουμε τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ. Νὰ δείξουμε ὑπομο­νὴ καὶ ν’ ἀγωνιστοῦμε μὲ τὰ πνευματι­κὰ ὅ­πλα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τὴ νηστεία δηλαδὴ καὶ τὴν προσευχή, γιὰ τὰ ὁ­ποῖα θὰ ποῦμε ἐν συνεχείᾳ. Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1. ΜΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ. pdf

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (῾Ρωμ. 13,11 – 14,4)

2. ΕIΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

• «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾽ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (῾Ρωμ. 13,13-14)
• (Μακριά, λέει ὁ Ἀπόστολος, ἀπὸ καρναβαλικὲς μεταμ­φιέσεις καὶ μεθύσια, μακριὰ ἀπὸ πορνεῖες καὶ ἀσέλγειες, μακριὰ ἀπὸ ἔριδες κι ἀντιζηλίες· ντυ­θῆτε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ κι ἀφῆ­στε τὴ μέριμνα πῶς νὰ ἱκανοποιήσετε τὶς σαρ­κικὲς ἐ­πι­­θυμίες).

ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, γνωρίζουμε ὅτι στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, προτοῦ νά ᾽ρθῃ ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο, οἱ ἄν­θρωποι ἦ­ταν εἰδωλολάτρες.
Τί θὰ πῇ εἰδωλολατρία. Δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν διάφορα φυσικὰ φαινόμενα καί, ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τους, τὰ φαινόμενα αὐτὰ τὰ θεοποι­οῦσαν. Ἔβλεπαν π.χ. τὸν κεραυνὸ νὰ πέφτῃ καὶ νὰ καίῃ, καὶ εἶπαν· ἡ φωτιὰ εἶνε θεός. Ἔ­βλεπαν τὸν ἥλιο νὰ λάμπῃ, καὶ εἶπαν· ὁ ἥ­λιος εἶνε θεός· καὶ μέχρι σήμερα ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ ἔχουν θεὸ τὸν ἥλιο ἢ λατρεύουν ὡς θεὸ τὴ φωτιά, εἶνε πυρολάτρες. Ἄλλοι πάλι ἔ­βλεπαν τὸ νερὸ νὰ πλημμυρίζῃ, νὰ πνίγῃ καὶ νὰ καταστρέφῃ, καὶ εἶπαν ὅτι τὸ νερὸ εἶνε θε­ὸς καὶ θεοποιοῦσαν ποταμούς. Κι ὄχι μόνο φυ­σικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴ δύναμί τους τοὺς ὠνόμα­ζαν θεοὺς ἢ ἡμιθέους. Ὑπῆρχαν ἀκόμα λαοὶ ―θὰ σᾶς φα­νῇ παράξενο― ποὺ λάτρευαν ὡς θεοὺς μεγάλα ἢ καὶ μικρὰ ζῷα (τὸ λιοντάρι, τὸ βόδι, τὰ φίδια, τὶς γάτες, τοὺς σκύλους), καὶ ἄλλοι ―ἀκόμα πιὸ παράξενο―, ποὺ ὡς θεὸ λάτρευαν καρπούς· τὰ σκόρδα, τὰ κρεμμύδια, τὰ πράσα. Σ᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα εἶχε φτάσει ὁ κόσμος πρὸ Χριστοῦ. Σκοτάδι! Πελεκοῦσαν διάφορα ὑλικὰ καὶ ἔκαναν ὁμοιώματα – εἴδωλα ἀπὸ ξύλο, ἀσήμι ἢ χρυσάφι, τὰ ὠνόμαζαν θεοὺς καὶ τὰ προσκυνοῦσαν. Αὐτὴ ἦταν ἡ πίστι τους.
Ὡς πρὸς τὴ λατρεία, εἶχαν ἑορτὲς σὲ καθωρισμένες ἡμέρες. Τότε λάτρευαν τοὺς θεούς τους. Καὶ πῶς τοὺς λάτρευαν; Σύμφωνα μὲ τὸ χαρακτῆρα τους – καὶ συγχωρῆστε με γι᾽ αὐτὰ ποὺ θ᾽ ἀ­κούσετε τώρα. Ὑπῆρχε π.χ. μία θεότης ποὺ προστά­τευε – τί; τὰ σαρκι­κὰ πάθη, τὴν πορνεία, τὴ μοιχεία· ἦ­ταν ἡ θεὰ Ἀ­φροδίτη. Πρὸς τιμήν της εἶχαν χτίσει ναὸ στὴν Κόρινθο, τὸ ναὸ τῆς Ἀφροδίτης. Ἐ­κεῖ εἶχαν μαζέψει χίλιες δι­εφθαρμένες γυναῖ­κες, ποὺ ἀσκοῦσαν γιὰ τοὺς λάτρεις τῆς θεᾶς τὴν πορνεία, ὡς λατρεία δηλαδὴ τῆς Ἀφροδίτης. Καὶ ἔτσι, ἀπὸ τὶς ἄνομες ἐκεῖνες εἰσ­πράξεις, πλούτιζε ὁ ναός. Ὑπῆρχε ἄλλη θεότης ποὺ προστάτευε – τί; τὴ μέθη, τοὺς μεθύ­σους καὶ ἀσώτους· θεὸς τῆς μέθης ἦταν ὁ Βάκχος. Καὶ πῶς τὸν ἑώρταζαν; Τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του ἔπιναν κρασί, μεθοῦσαν καὶ ἔ­καναν ὄρ­για χωρὶς ἴχνος ντροπῆς. Οἱ γυναῖ­κες ἔβγαζαν τὰ γυναικεῖα ροῦχα καὶ ντύνον­ταν ἀν­τρικά, οἱ ἄντρες ἔβγαζαν τὰ ἀντρικὰ καὶ ντύνον­ταν γυναικεῖα. Πολλοὶ φοροῦσαν προβειὲς ἀπὸ τράγους, κρεμοῦσαν στὸ λαιμὸ τρα­γοκούδουνα, ἔβγαιναν στοὺς δρόμους, χόρευαν ἀνήθικους χορούς.
Ἔτσι ἑώρταζαν οἱ ἀρχαῖοι, σύμφωνα μὲ τοὺς θεοὺς ποὺ εἶχαν. Καὶ δὲν μπορεῖς νὰ τοὺς κατηγορήσῃς. Τέτοιοι ἦταν οἱ θεοί τους, τέτοιοι ἦταν κι αὐτοί. Αὐτοὶ μάλιστα, μολον­ότι λάτρευαν ψεύτικους θεούς, κανένας τους δὲν τολμοῦσε νὰ βλαστημήσῃ τὸ Βάκχο ἢ τὴν Ἀφροδίτη ἢ ἄλλο θεό. Τοὺς θεούς τους ἐκεῖνοι τοὺς ἐσέβοντο, ἐνῷ ἐμεῖς… Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

Εἴπαμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ μετάνοια εἶνε πρῶτα – πρῶτα στροφὴ πρὸς τὸν ἑαυτό μας, τὸν ὁποῖο καλούμεθα νὰ γνωρίσουμε.
Ὁ Σωκράτης, ὁ ἀρχαῖος φιλόσοφος τῶν Ἀ­θηνῶν, δὲν εἶχε ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν πόλι του παρὰ μόνο γιὰ ὡρισμένη στρατιωτικὴ ὑ­πο­χρέωσι· δὲν εἶχε πάει οὔτε μέχρι τὸν Ἰ­σθμὸ τῆς Κορίνθου. Κι ὅταν τὸν ρωτοῦσαν, γιατί δὲν πάει κι αὐ­τὸς ὅ­πως ὅλοι κάπου ἐκτὸς Ἀθηνῶν, ἀπαν­τοῦσε, ὅτι δὲν εὐκαιρεῖ διότι ἔχει σοβα­ρὴ ἀ­πασχόλησι. Προσπαθῶ, ἔλεγε, νὰ λύσω τὸ δυσ­κολώτερο πρόβλημα, ποὺ εἶνε τὸ νὰ γνωρίσω τὸν ἑαυτό μου· ὅταν λύσω τὸ πρόβλημα αὐ­τό, θὰ ἔχω χρόνο γιὰ περιηγήσεις…
Τὸ «γνῶθι σαυτόν», τὸ νὰ γνωρίσῃς τὸν ἑ­αυτό σου, πρέπει νά ᾽νε τὸ πρῶτο μέλημά σου. Ἐὰν στρέψῃς τὸν προβολέα τῆς ἐρεύνης πρὸς τὰ ἔσω, στὸν ἑαυτό σου, θ᾽ ἀνακαλύψῃς ἔκ­πλη­κτος ἕνα ὁλόκληρο σύμπαν ἀπείρως σπου­δαιότερο ἀπὸ τὸ ὑλικὸ σύμ­παν. Γι᾽ αὐτὸ εἶ­παν, ὅτι ἕνας βοσκὸς ποὺ ἔχει τὸ «γνῶθι σαυ­τὸν» εἶ­νε ἀνώτερος ἀπὸ ἕνα ἀστρονόμο ποὺ μὲ τὸ τηλεσκόπιο μελετᾷ τὸ σύμπαν.
Πολὺ πρὶν τὸ Σωκράτη ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης συνιστᾷ τὴν προσε­κτικὴ φρούρησι τοῦ ἑαυτοῦ μας λέγον­τας· «Πρόσεχε σεαυτῷ…» (Δευτ. 15,9). Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔχει κάνει πάνω στὸ ῥητὸ αὐτὸ μιὰ θαυμάσια ὁμιλία, τὴν ὁποία σᾶς συνιστῶ νὰ μελετήσετε τὴν περίοδο τῆς σαρακοστῆς. Ἕνας ἄλλος ἅ­γιος πα­τήρ, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, λέει· Θά ᾽θελα κάπου ν᾽ ἀπομονω­θῶ κ᾽ ἐκεῖ νὰ κλείσω τὰ μάτια νὰ μὴ βλέπω τὰ ἄ­θλια θεάματα, νὰ κλείσω τ᾽ αὐτιὰ νὰ μὴν ἀ­κούω τὶς βέ­βηλες φωνές· κι ἀφοῦ καθαρίσω τὸν ἑ­αυ­τό μου, νὰ πάρω φτεροῦγες πνευματι­κὲς καὶ νὰ πετάξω μέχρι τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὴ τὴ στροφὴ πρὸς τὸν ἑαυτό μας συνιστᾷ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες. Ἕνας κατανυκτικὸς ὕμνος λέει· «Τὸν δι­ε­σπαρμένον μου νοῦν συνάγαγε, Κύριε,… ὡς τῷ Πέτρῳ διδούς μοι μετάνοιαν, ὡς τῷ τελώ­νῃ στεναγμὸν καὶ ὡς τῇ πόρνῃ δάκρυα…» (Παρακλ., ἦχ. γ΄, Δευτ. πρ., ἀπόστ. αἴν.), ποὺ ἀπηχεῖ τὴν προσευχὴ τοῦ ἁ­γίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ «Ἐπισυνάγαγε τὸν ἐ­σκορπισμένον μου νοῦν». Δηλαδὴ Κύριε, τὸ μυα­λό μου, ποὺ εἶνε διασκορπισμένο σὲ ἀν­άξια καὶ βλαβερὰ πράγματα, συγ­κέντρωσέ το σ᾽ ἐσένα. Καὶ στὸν Μέ­γα Κανόνα ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος στρέφεται πρὸς τὴν ψυχή του, ἀνοίγει μαζί της μυστικὸ δι­άλογο καὶ λέει· «Ψυχή μου ψυχή μου, ἀ­νάστα· τί καθεύδεις;…» (Τριῴδ., Δευτ. Α΄ ἑβδ. Νηστ. ἑσπ., Μ. Ἀπόδ., κοντ.).
Μακάριος ὄντως ἐκεῖνος ποὺ ἔκανε αὐτὴ τὴ στροφὴ καὶ ἔφτασε σὲ κάποια αὐτογνωσία. Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Στροφη στον εαυτο μας

Τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἄλλοτε ἔλεγχος καὶ ἄλλοτε παρηγορία καὶ ἐποικοδομή. Ὅταν εἶνε ἔλεγχος, μοιά­ζει μὲ ὁρμητικὸ καταρράκτη, ποὺ καθὼς κατεβαί­νει κάνει θόρυβο καὶ παρασύρει πέτρες καὶ βράχους ὁλόκληρους. Ὅταν εἶνε παρηγο­ρία —καὶ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ παρη­γορία οἱ ψυχές—, τότε μοιάζει μὲ λεπτὴ βροχή, ποὺ πέφτει ἀπ᾽ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ καὶ δροσίζει τὰ φυτά.
Τὸ κήρυγμα τοῦτο δὲν θὰ εἶνε ἐλεγκτικό. Θὰ προσπαθήσω νὰ εἶνε ἕνα μικρὸ ῥυάκι γιὰ ψυχὲς διψασμένες. Ἄλλωσ­τε «και­ρὸς παντὶ πράγματι». Ὑπάρχει «καιρὸς σι­ωπῆς καὶ και­ρὸς λαλιᾶς» (Ἐκκλ. 3,1,7), καιρὸς ἐλέγχου καὶ και­ρὸς παρηγορίας. Ἡ δὲ περίοδος τοῦ Τριῳδίου καὶ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶνε περίοδος μετανοί­ας καὶ καταρτισμοῦ· τῆς ἁρμόζει τὸ ἐ­ποικο­δομητικὸ καὶ παρηγορητικὸ κήρυγμα.

* * *

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, πῶς ἀρχίζει τὸ Τρι­ῴδιο; Ἀρχίζει μὲ μία θερμὴ παράκλησι στὸ Θεό· «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…» (Κυρ. Τελ. & Φαρ.). Παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ μᾶς ἀνοίξῃ τὶς πύλες τῆς μετανοίας. Ὅλοι ἔ­χουμε ἀνάγκη ἀπὸ μετάνοια.
Ἀλλὰ ἡ μετάνοια, τὴν ὁποία συνιστᾷ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, δὲν εἶνε εὔκολο πρᾶγμα. Εἶνε κατόρθωμα δυσκολώτατο. Ἀπὸ τὰ πλήθη καὶ τῶν Χριστιανῶν ἀκόμη ποὺ συγκεντρώνονται στοὺς ναούς, ἕνα ἐλάχιστο ποσοστὸ ἔχουν εἰλικρινῆ μετάνοια.
Ἡ μετάνοια εἶνε θαῦμα, τὸ μεγαλύτερο θαῦ­μα τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Ἡ μετάνοια εἶνε ἐπανάστασι, ἁγία ἐπανάστασι κατὰ τῆς τυραννίας τοῦ διαβόλου. Ἡ μετάνοια δὲν εἶνε ἔργο ἀνθρώπινο· εἶνε ἔργο κατ᾿ ἐξοχὴν τῆς θείας χάριτος. Συνεργεῖ ἀποφασιστικὰ ἡ θεία χάρις στὴν καρδιὰ γιὰ νὰ μετανοήσῃ ὁ ἁμαρτωλός· ὁ ἄνθρωπος προσφέρει τὴν προαίρεσί του ἁπλῶς. Μετάνοια, γιὰ νὰ μιλήσουμε πιὸ ἁπλᾶ, εἶνε τὸ νὰ πάῃ κανεὶς κόντρα στὸ ῥεῦμα· τὸ νὰ προσπαθῇ ἕνα μικρὸ πλοῖο νὰ περάσῃ ἀνάστροφα τὸν πορθμὸ τοῦ Εὐρίπου· τὸ νὰ προσπαθῇ ἕνα παιδὶ νὰ ξερριζώσῃ ἕνα γέρικο πλατάνι μὲ βαθειὲς ῥίζες· τὸ νὰ προσπαθῇ κανεὶς νὰ σηκώσῃ τὸν Ὄλυμπο καὶ νὰ τὸν ῥίξῃ στὴ θάλασσα. Μετάνοια —δὲν εἶπα τίποτε— εἶνε μία νεκρανάστασι, τὸ νὰ προσπαθῇ κανεὶς ν᾽ ἀναστήσῃ ἕνα νεκρό. Δὲν εἶνε αὐτὰ ὑπερβολή. ῾Ρεῦμα ἐνάντιο καὶ βου­νὸ θεόρατο καὶ δέν­τρο βαθειὰ ῥιζωμένο στὴν καρδιὰ τοῦ ἀν­θρώ­που εἶνε ἡ ἁμαρτία· καὶ νεκρός, ποὺ πρέπει ν᾽ ἀναστηθῇ, εἶνε ὁ ἁμαρτωλός, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου γιὰ τὸν ἄσωτο υἱὸ «νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε» (Λουκ. 15,32). Ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶνε θάνατος τὸ βεβαιώνει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέει «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (῾Ρωμ. 6,23). Read more »

ΚΑΛΕΣΜΑ:

http://ierosloxos2012.blogspot.gr

( Έφεδροι και φίλοι των Ειδικών Δυνάμεων)

ΟΧΙ στην ισλαμοποίηση της Ελλάδος και της μετατροπής της Πατρίδος μας σε απέραντο Hot Spot.
Συγκέντρωση και πορεία 24/3/2016.
Πέμπτη 24 Μαρτίου στην Θεσσαλονίκη
ώρα 18:00 το απόγευμα !
Εθνική Αντεπίθεση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ελλάδος και της μετατροπής της Πατρίδος μας σε απέραντο Hot Spot.
Συγκέντρωση και πορεία προς το τούρκικο προξενείο.
195 Χρόνια από την επέτειο της παλιγεννεσίας του Έθνους μας. Δηλώνουμε την άρνηση μας να ξεπουλήσουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ!

OMΟΛΟΓΙΑ: Ξεπουλουν το υπερενδοξο ονομα της Πανηρωϊκης Μακεδονιας μας,

στην Γυφτοσκοπιανη FYROM. Ελληνες ξυπνειστε. Οι προδοτες βρισκονται εντος των τειχων.

Προκλήσεις-σοκ των Σκοπίων: Θα μας λέτε Macedonia

http://apotixisi.blogspot.gr/2016/03/om-fyrom.html

Αισθανεται μικρος για να σηκωση το Λαβαρο του 21 στην Αγια Λαυρα και να δωση ευλογια για πνευματικη εγερση των Ελληνων

Τοῦ Ιωάννη Λαμπρόπουλου

Σεβασμιώτατε ευλογείτε.
Φαίνεται πλέον πως κοροϊδεύετε και εσείς τον κόσμο και αντί να αναλαμβάνετε τις δικές σας ευθύνες, έχετε επιδοθεί σε ένα επαίσχυντο για το σχήμα σας έργο, να κατηγορείτε τους Έλληνες.

Δεν μπορώ πλέον να σας δικαιολογώ ως αδαή και αφελή που δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Είσαστε σε θέση να δώσετε λύση στα προβλήματα των Ελλήνων και εσείς αντί να χρησιμοποιείτε την δύναμη της εξουσίας που σας έχει δώσει ο Χριστός, κάθεστε και κατηγορείτε τους Έλληνες, πως δεν αντιδρούν.
Πίστευα ότι εσείς δεν συμμετέχετε στο έργο της Νέας Τάξης των σατανιστών κατά της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας, αλλά οι ενέργειές σας με διαψεύδουν.

Σας έχω ζητήσει επανειλημμένως,(είναι στην διάθεση όποιου ενδιαφερομένου οι επιστολές από το 2014) να ευλογήσετε την πνευματική έγερση των Ελλήνων στην ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, για να ξεκινήσει μία ευλογημένη πανελλήνια εθνική πνευματική έγερση-ενημέρωση, για το τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Πατρίδα μας, αλλά και τους τρόπους αντίδρασης που έχουμε οι Έλληνες.
Και μέσω της ακύρωσης του μνημονίου στο ΣτΕ λόγω της καταφανούς Αντισυνταγματικότητας του, μετά από την καταπάτηση του Δημοψηφίσματος. Read more »

ΣΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ· ΘΕΟΛΟΓΟΙ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ & ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ ΜΠΗΚΑΝ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ & ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ! ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΜΩΣ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΟΥΝ! Γι᾽ αὐτὸ ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε· Στὸν ἄλλο κόσμο θὰ βρεθοῦμε πρό ἐκπήξεων. Θὰ δοῦμε στὸν Παράδεισο ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ τὸ περιμέναμε. Θὰ δοῦμε στὴν κόλαση ἀνθρώπους ποὺ τοὺς θεωρούσαμε ἁγίους! Καὶ ἡ μεγαλύτερη ἐκπληξη γιὰ μᾶς θὰ εἶναι, νὰ δοῦμε καὶ τὸν ἑαυτό μας στὸν Παράδεισο!

Καὶ ἄλλοτε, πάλι ἔλεγε· Ἂν ἐμεῖς ἀρνηθοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ οἱ πέτρες θὰ τὸ φωνάξουν ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀληθινη Πίστη στὸν κόσμο. Βλέπουμε στις μέρες μας κάτι ἀξιοθαύμαστο. Ἐχθροι τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ γίνονται οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πατριάρχαι καὶ ὁμολογηταί τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ γίνονται ἡθοποιοὶ τοῦ Χόλλιγουντ ὅπως ὁ Τζόναθαν Τζάκσον καὶ τραγουδισταί δικοί μας ὅπως ὁ Κυνούσης γιὰ τοὺς παλαιότερους καὶ ἡ Εἰρήνη Μερκούρη γιὰ τοὺς νεώτερους. Βλέπουμε ἀκόμα καὶ μουσουλμάνους, ἀηδιασμένους ἀπὸ τὶς ἀγριότητες καὶ τὶς σφαγές, που ἐπιβάλει τὸ Κοράνιο καὶ θαμπωμένη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας, βαπτίζονται Χριστιανοί!

Τώρα ποὺ ὅλα σαπίζουν γύρω μας, τρέμουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις τὴν ἐξάπλωση τῆς Ὀρθοδοξίας, γι᾽ αὐτὸ μάντρωσαν στὶς στοές τους: θεολόγους, ἐπισκόπους καὶ πατριάρχες, μὲ χαλαρὴ συνείδηση! Ὁ λαὸς ὅμως ἀγρυπνοί καὶ ἐμφανίζονται ὁμολογητὲς τῆς Πίστεως ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένουν!

Ο ηθοποιός του Χόλλιγουντ ὁ Τζόναθαν Τζάκσον, κάτοχος 5 βραβείων Emmy, σε συνέντευξη που έδωσε στην «Πεμπτουσία» κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος, εξηγεί τους λόγους και πώς έγινε Ορθόδοξος.

Ἀκουστέ τον ἐδῶ://bitly.com/1bZWr6R

Ἡ Εἰρήνη Μερκούρη μιλώντας σὲ μία ἀπὸ τὶς σκουπιδοεκπομπὲς τῆς ἀνθελληνικῆς τηλεόρασης, πραγματοποίησε καὶ πάλι δημόσια ὁμολογία Πίστεως. Καὶ ἐνῶ προσπάθησε νὰ μιλήσει περὶ μοναδικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ φραγκο-νεροκουβαλητὲς τῆς ἠλιθιοποίησης τῶν Νεοελλήνων ἀμέσως ὅρμησαν νὰ τὴν εἰρωνευτοῦν, ἀλλὰ αὐτή συνέχισε μὲ θαυμασμό καὶ παρρησία νὰ μιλᾶ γιὰ τὴν μόνη ἀληθινη πίστη στὸν κόσμο.
Ἀκοῦστε την:

ἐδῶ//www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/03/blog-post

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 26-27
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

«ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» (Ματθ. 3,2· 4,17). Ἡ μετάνοια σῴζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὅταν λέμε στὸν α΄ ἢ στὸν β΄ νὰ μετανοήσῃ, ἀπαντᾷ·
-Γιατί νὰ μετανοήσω; Ἐγὼ δὲ᾿ σκότωσα, δὲν ἔκλεψα· εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος.
Ὅπως συνέβη κάποτε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Πίνδου. Εἶπα σὲ κάποιον γέροντα βοσκό·
-Μπαρμπα-Κώστα, τώρα ποὺ κ᾿ ἐσὺ ἐγέρασες, ἔγινες 80 χρονῶν, πρέπει νὰ μετανοήσῃς.
Ἐκεῖνος ἔστριβε τὸ τσιγάρο του -τὰ μουστάκια του εἶχαν κιτρινίσει-, κρατοῦσε τὸ κομπολόι του καὶ μοῦ λέει·
-Ἔ, καὶ τί ἔκανα ἐγώ; Ἔκανα τίποτε; Ἐγὼ δὲν ἐσκότωσα, ἐγὼ δὲν ἐπόρνευσα, ἐγὼ δὲν ἐμοίχευσα, ἐγὼ δὲν ἔκανα κανένα κακό. Ἂς μετανοήσουν οἱ φονιᾶδες, ἂς μετανοήσουν οἱ πόρνοι, οἱ μοιχοί, οἱ ἐγκληματίες καὶ οἱ ἀπατεῶνες. Ἐγὼ γιατί νὰ μετανοήσω; Δὲν ἔχω ἀνάγκη μετανοίας.
Αὐτὴ τὴ νοοτροπία τοῦ βοσκοῦ τὴν ἔχει δυστυχῶς καὶ ὅλος ὁ κόσμος. Ἐγώ, λένε, τί ἔκανα γιὰ νὰ μετανοήσω;…
Ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε μόνο τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα. Ὑπάρχουν καὶ τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα. Καὶ ἀκριβῶς αὐτὰ θέλω νὰ ὑπενθυμίσω τώρα σ᾿ ἐσᾶς, στὴν ἀγάπη σας· τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα, εἰς τὰ ὁποῖα ὑποπίπτομεν ὅλοι. Καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα εἶνε ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ μᾶς φοβίσουν. Καὶ γι᾿ αὐτὰ πρέπει νὰ μετανοήσωμε καὶ νὰ κλαύσωμε ὅλοι μας.
Αὐτοί, βλέπεις, ποὺ λένε ὅτι δὲν πέσανε στὰ μεγάλα ἁμαρτήματα τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς ἀπάτης, τῶν κλοπῶν καὶ τῶν διαρρήξεων ὁμοιάζουν σὰν ἕνα ἄνθρωπο ποὺ γνώρισα στὴν Ἀθήνα καὶ θεωροῦνταν ὑγιής. Ἔτρωγε, ἔπινε, ἔπαιζε χαρτιά, πήγαινε δεξιὰ – ἀριστερά, δραστηριώτατος ἤτανε, ὥσπου κατὰ τύχη, ἔπεσε στὰ χέρια ἑνὸς φίλου του γιατροῦ.
-Γιά νὰ σὲ ἐξετάσω, τοῦ λέει.
-Ἄσε με, τοῦ ἀπαντᾷ, ἐγὼ δὲν ἔχω τίποτε· εἶμαι σιδερένιος.
Τὸν περνᾷ ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες καὶ βλέπει ὅτι ἔχει καρκίνο. Ἄρχισε μέσα του νὰ δουλεύῃ ὁ καρκίνος. Ἐπ᾿ ἔξω ῥόδι, ἀπὸ μέσα σάπιος.
Ὅπως, λοιπόν, βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο ὑγιῆ νὰ λάμπῃ καὶ αφνης μέσα στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του ὑπάρχει τὸ μικρόβιο ποὺ ὑποφώσκει, ὑπάρχουν νοσηραὶ καταστάσεις, ποὺ καλλιεργοῦν τὰς βαρυτέρας ἀσθενείας, ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ στὴν ψυχή μας· Αὐταπατώμεθα, νομίζουμε ὅτι εμεθα ἅγιοι. Ἐπειδὴ πᾶμε στὴν ἐκκλησιά, ἐπειδὴ κάποτε – κάποτε ἐξομολογούμεθα, κοινωνοῦμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἀνάβομε κανένα κερί, κάνομε τὴν προσευχή μας, κ.τ.λ., λεγόμεθα θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι, νομίζομε ὅτι θὰ μᾶς δώσῃ ὁ οὐρανὸς πιστοποιητικὸ ἁγιότητος. Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Εἴμεθα ὅλοι ἔνοχοι ἑνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ περάσωμε ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες. Ἀκτῖνες εἶνε ἡ ἁγία Γραφή, ἀκτῖνες εἶνε ἡ ἱερὰ ἐξομολόγησις. Ὅταν περάσωμε ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς ἀκτῖνες καὶ διαβάσωμε τὴν ἁγία Γραφή, θὰ διακρίνωμε μέσα στὰ βάθη μας τὰ μικρόβια. Θὰ διακρίνωμε τὶς κατεργασίες τῶν πνευματικῶν ἀσθενειῶν, ποὺ ἔχομε μέσα μας καὶ θὰ φρίξωμε.
Ἔτσι εἶνε, ἀδελφοί μου, τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα.

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 24-25
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙΤΕ, ΞΕΚΟΛΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μιὰ προτροπὴ ποὺ ταιριάζει μὲ τὴν Ἀνάληψι. Σὰ᾿ νὰ μᾶς λέῃ ἡ Ἐκκλησία· Ἄνθρωποι, ἀπογειωθῆτε! Μὴ μένετε κολλημένοι στὰ γήινα ὅπως τὰ στρείδια στὸ βράχο. Ἡ γῆ αὐτὴ δὲν εἶνε πατρίδα σας. Πατρίδα σας εἶνε ὁ οὐρανός, ἐκεῖ ποὺ εἶνε ὁ Χριστός, οἱ ἄγγελοι, οἱ ψυχὲς καὶ τὰ πνεύματα τῶν προγόνων σας.
Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὴ σκέψι μας, τὰ αἰσθήματά μας καὶ τὴ βούλησί μας στραμμένα διαρκῶς στὰ χαμηλά. Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σὰν τὰ τετράποδα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι κάτω. Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ μόνο πλάσμα ποὺ στέκει ὀρθό. Γιατί μᾶς ἔκανε ὄρθιους ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν οὐρανό. Κατὰ μία ἐτυμολογία αὐτὸ σημαίνει καὶ ἡ λέξι ἄνθρωπος. Ἐν τούτοις ἐμεῖς δὲν τιμοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Τὸν ὑποβιβάζουμε στὴν τάξι τῶν ζῴων. Μοιάζουμε μὲ τοὺς χοίρους, ποὺ ἔχουν τὸ ῥύγχος καὶ τὰ μάτια συνεχῶς κάτω, στὴ λάσπη, καὶ ποτέ δὲν ὑψώνουν τὸ βλέμμα ἐπάνω παρὰ μόνο μιὰ φορά. Πότε; Ὅταν τοὺς πᾶνε στὸ σφαγεῖο καὶ τοὺς ἀναποδογυρίζουν γιὰ νὰ μπῇ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό· τότε γιὰ πρώτη φορὰ τὰ μάτια τους ἀντικρύζουν οὐρανό. Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Λησμονοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα μας κι ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ εἴμεθα πρόσκαιροι καὶ παρεπίδημοι· καὶ μόνο ὅταν πλέον ἔρθῃ ἡ μάχαιρα τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν τελευταία στιγμή, βλέπουμε ἔκπληκτοι ποιός ἦταν ὁ προορισμός μας. Μὰ τότε εἶνε ἀργά.
Ἄνθρωπος εἶνε αὐτὸς ποὺ βλέπει πρὸς τὰ ἄνω, αὐτὸς ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον, αὐτὸς ποὺ ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα· πίστι, ἐλπίδα, εὐσυνειδησία, στοργή, δικαιοσύνη, πατριωτισμό, αὐτοθυσία… Ὤ τί ὡραῖο πρᾶγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε πράγματι ἄνθρωπος! ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Τώρα ὅμως κατήντησε σὰν τὰ κτήνη καὶ χειρότερα, ἀφοῦ τὰ πάθη του τὸν ἀποκτηνώνουν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 20-23
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η αμαρτια το επτακεφαλο θηριο της Αποκαλυψεως

Ἂν θέλετε νὰ δῆτε κάποια εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας, ν᾿ ἀνοίξετε τὴν Ἀποκάλυψι. Ἀνοῖξτε στὸ 12ο κεφάλαιο, κ᾿ ἐκεῖ θὰ δῆτε τὴν φοβερὰν εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας.
Πῶς εἶνε ἡ ἁμαρτία, πῶς παρουσιάζεται;
Εἶδε -γράφει στὴ νῆσο Πάτμο ὁ Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής-, εἶδε μιὰ σπηλιὰ καὶ μέσα ἀπ᾿ αὐτὴν βγῆκε ἕνα φίδι. Φίδι μεγάλο καὶ πελώριο. Ἦταν κόκκινο καὶ τρομερό. Τὸ φίδι αὐτὸ εἶχε ἑπτὰ κεφάλια, εἶχε δέκα κέρατα καὶ πάνω στὰ κεφάλια του εἶχε χρυσᾶ στεφάνια. Καὶ ξάπλωνε στὸν κόσμον ὁλόκληρον.
Ποιό εἶνε αὐτὸ τὸ κόκκινο φίδι, ὁ κόκκινος δράκοντας μὲ τὰ ἑφτὰ κεφάλια καὶ μὲ τὰ χρυσᾶ στεφάνια καὶ τὰ δέκα κέρατα; Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ διδάσκαλοι λέγουν, ὅτι τὸ θεριὸ αὐτὸ εἶνε ἡ ἁμαρτία.
Μία εἶνε ἡ ἁμαρτία. Ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία ἔχει διακλαδώσεις.
Ὅπως τὸ δέντρο ἔχει μιὰ ῥίζα καὶ ἕνα κορμόν, ἀλλὰ διακλαδίζεται εἰς κλάδους καὶ κλαδίσκους καὶ φύλλα, ἔτσι καὶ ἡ ἁμαρτία διακλαδίζεται εἰς πολλὰς παραλλαγάς.
Ἑπτὰ εἶνε τὰ μεγάλα πλοκάμια, ἑπτὰ εἶνε τὰ κεφάλια τῆς ἁμαρτίας. Ὅπως ἡ Λερναία Ὕδρα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας ἦτο ἕνα φίδι μὲ ἑπτὰ κεφάλια, ἔτσι καὶ ἡ ἁμαρτία παρουσιάζεται καὶ δρᾷ μέσα εἰς τὸν κόσμον ὡς Λερναία Ὕδρα, ὡς ἑπτακέφαλον θηρίον τῆς Ἀποκαλύψεως.
Τὸ πρῶτο κεφάλι, τὸ πιὸ μεγάλο καὶ πιὸ τρομερό, ποιό εἶνε;
Ἡ πορνεία; Ὄχι.
Ἡ μοιχεία; Ὄχι.

Ἡ ὑπερηφάνεια εἶνε! Τὸ νὰ ὑπερηφανεύεται ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ μεγαλύτερο ἁμάρτημα ἀπὸ ὅλα.
Μετὰ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια ἔρχεται ἡ φιλαργυρία. Τρομερὸν πρᾶγμα ἡ φιλαργυρία. Τὸν Χριστὸ τὸν πούλησαν ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων.
Μετὰ

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 249-250
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

EYKOΛH H ΣΩTHPIA ΜΑΣ

Tί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε; Ἡ σωτηρία μας εἶνε εὔκολη.
Δὲν σοῦ λέω νὰ πᾶς σὲ μιὰ σπηλιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ μονάσῃς· δὲν σοῦ λέω νὰ πάρῃς ἕνα κομποσχοίνι, σαν τὴν ἁγία Mαρία τὴν Aἰγυπτία, καὶ νὰ πᾶς στὴν ἔρημο, σὰν ἐκείνη, καὶ νὰ ζήσῃς σκληρὴ ζωή· δὲν σοῦ λέω, ν᾽ ἀφήσῃς τὴ γυναῖκα σου καὶ τὰ παιδιά σου· δὲν σοῦ λέω ν᾽ ἀνεβῇς στὰ βουνά, ὄχι. Nὰ μείνῃς μὲ τὴ γυναῖκα σου καὶ μὲ τὰ παιδιά σου μέσα στὴν κοινωνία καὶ νὰ πιστεύῃς.
Ναί, νὰ πιστεύῃς μπροστὰ σὲ τόσες ἀποδείξεις, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Eὔκολος εἶνε ἡ σωτηρία.
Nὰ πιστεύσῃς ὅτι ὁ Xριστὸς κατέβηκε κάτω στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. Nὰ πιστεύσῃς ὅτι μιὰ σταλαγματιὰ τοῦ αἵματός του εἶνε ἡ λύτρωσι τῆς ἀνθρωπότητος.
Καὶ μετὰ νὰ πλησιάσῃς μὲ ταπείνωσι, μὲ κατάνυξι, μὲ δάκρυα τὸν Mεγάλο Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πῇς· Ὦ Θεέ μου! νὰ πῇς μιὰ λέξι. Mιὰ λέξι να πῇς καὶ φτάνει. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον». Tὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ ὁ μικρός, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ καὶ ὁ μεγάλος, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι μας. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ὄχι γελώντας καὶ καγχάζοντας· νὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» μὲ δάκρυα, ὅπως τὸ εἶπε ἡ Mαρία ἡ Aἰγυπτία στὴν ἔρημο. Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 «ΧAΡΑ» ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

_____________________

___________________

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ποὺ ἴ­σως πρέπει ὁ ἱεροκήρυκας νὰ σιωπήσῃ καὶ νὰ πάῃ κάπου νὰ κλάψῃ· καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἱερο­κήρυκα καὶ ἐσεῖς –ὅσοι πιστεύετε ἀκόμη στὸν Κύριο καὶ ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ­κλησία–, νὰ πᾶτε σήμερα στὰ σπίτια σας, νὰ κλεισθῆ­τε καὶ μπρο­στὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου προσευχηθῆτε καὶ νὰ κλάψετε γιὰ τὴν κατάστασί μας, γιὰ τ᾽ ἁ­μαρτήματά μας. Γιατὶ δυστυχῶς ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶνε ἡ πιὸ ἁ­μαρτωλὴ ἡμέρα τοῦ χρόνου.

Σήμερα Χριστι­ανοὶ βαπτισμένοι κάνουν τὰ ἐν­τελῶς ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ διατάζει ὁ Κύ­ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του. Καὶ αὐτὸ βέβαια εἶνε μία αἰτία λύπης καὶ στεναγμῶν. Γιατὶ σᾶς ἐρωτῶ· ἂν κάποιος ἀξιω­ματικὸς δι­ατάζῃ τὸν στρατιώτη νὰ κάνῃ δεξιὰ κι αὐ­τὸς κάνῃ ἀριστερά, ἢ τὸν διατάζῃ νὰ κά­νῃ ἀ­ριστερὰ κι αὐτὸς κάνῃ δεξιά, τί αἰσθάνεται ὁ ἀξιωματικὸς ἀπέναντί του; Ἢ ἂν ὁ γιατρὸς συνιστᾷ στὸν ἄρρωστο ὡρισμένα φάρμακα, κι αὐτὸς ὄχι μόνο δὲν παίρνῃ τὰ φάρμακα ἀλ­λὰ σπάῃ τὰ μπουκάλια καὶ κάνῃ δίαιτα ἀντίθετη ἀπ᾿ ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ γιατρός, τί θὰ αἰσθάνεται ὁ γιατρὸς γιὰ τὸν ἄρρωστο αὐτό; Ἢ ἂν εἶσαι μάνα ἢ πατέρας καὶ βλέπῃς τὸ παιδί σου νὰ μὴ σ᾽ ἀκούῃ ἀλλὰ νὰ κάνῃ ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι τοῦ παραγγέλλεις; Ἢ ἂν εἶσαι δάσκαλος καὶ λὲς στὸ μαθητὴ νὰ γράψῃ στὸν πίνακα τὸ ἄλ­φα κι αὐτὸς γράφει τὸ βῆτα; Ἔ, αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερα· οἱ Χριστιανοὶ κάνουν τὰ ἀν­­τίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι διατάζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Κι ἂν ὁ δάσκαλος στενοχωριέται γιὰ τὸν ἄτακτο μαθητή του, ἂν ὁ γιατρὸς λυπᾶται γιατὶ ὁ ἄρρωστος δὲν κάνει τὴ δίαιτά του, ἂν ὁ ἀξιωματικὸς στενοχωριέται γιὰ τὸν ἀ­πείθαρχο στρατιώτη του, κι ἂν ἡ μάνα στενο­χωριέται γιὰ τὸ ἄτακτο παιδί της, πολὺ περισ­σότερο σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο «λυπεῖ­ται» (Ἐφ. 4,30) γιὰ τὰ ἄτακτα παιδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ναί, κάνουν τὰ ἀντίθετα. Τί μᾶς διατάζει σή­μερα ἡ Ἐκκλησία; Ἀκούσατε τὸν ἀπόστο­λο τί λέει; «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπα­τήσω­μεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελ­γείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύ­ριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (῾Ρωμ. 13,13). Δηλα­δὴ τί ση­μαίνουν τὰ λόγια αὐτά· Σεῖς ποὺ βαπτιστήκα­τε καὶ βγήκατε ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι, σεῖς οἱ Χριστια­νοί, δὲν πρέπει νὰ ζῆτε σὰν τοὺς εἰ­δωλολάτρες. Read more »

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Σημεια της δευτερας παρουσιας

Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκοῦμε τὸ εὐαγγέλιο, πρέπει νὰ προσέχουμε. Καὶ ἂν κάθε εὐαγγέλιο πρέπει νὰ τὸ ἀκοῦμε μὲ προ­σο­χὴ καὶ δέος, πολὺ περισσότερο τὸ σημε­ρινὸ εὐαγγέλιο, τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεων (βλ. Ματθ. 25,31-46). Εἶνε τρομερὸ εὐαγγέλιο! Ὅποιος τ᾽ ἀ­κούει ἢ τὸ διαβάζει, νομίζει ὅτι ὁ οὐρανὸς ἀ­στράφτει καὶ βροντᾷ κ᾽ ἡ γῆ σείεται. Τί λέει;
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς βεβαι­ώνει, ὅτι θὰ ἔρθῃ πάλι στὴ γῆ. Αὐτὸ πιστεύου­με καὶ αὐτὸ ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος. Πῶς; Ὄχι πλέον ὑ­πὸ τὸ ταπεινὸ σχῆμα τοῦ νηπίου στὴ φάτνη· θὰ ἔρθῃ ὡς κυ­ρί­αρχος τοῦ παντός, παντοκράτωρ, βασιλεὺς τοῦ σύμπαντος, ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ. Θὰ ἔρθῃ συνοδευόμενος ἀπὸ μυριάδες ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων, καὶ θὰ προηγῆται ὁ τίμιος σταυ­ρὸς (βλ. Ματθ. 24,30) ποὺ θὰ λάμπῃ περισσότερο κι ἀπ᾽ τὸν ἥ­λιο. Θὰ ἔρθῃ γιὰ νὰ κρίνῃ ὅ­λους, κ᾽ ἐμένα ποὺ σᾶς μιλῶ κ᾽ ἐσᾶς ποὺ μ᾽ ἀ­κοῦτε καὶ ὅ­λους ἐν γένει τοὺς ἀνθρώπους, ἀ­πὸ Ἀδὰμ μέχρι συν­­τελείας τῶν αἰώνων. Θὰ γί­νῃ κρίσις παγ­κόσμι­ος. Μὴν ἀμφιβάλλει κανείς.
Ἕνα ἀπὸ τὰ δύο συμβαίνει· ἢ ὑπάρχει Θε­ὸς ἢ δὲν ὑπάρχει. Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ Θεός, τότε οὔ­τε κόλασις ὑπάρχει οὔτε παράδεισος οὔτε μέλλουσα κρίσις, καὶ πρέπει νὰ ἐπικρατήσῃ τὸ σύν­θημα τῶν ἐπικουρείων καὶ τῶν ὑλιστῶν «Φά­γω­μεν καὶ πίωμεν, αὔ­ριον γὰρ ἀποθνῄσκο­μεν» (᾿Ησ. 22,13. Α´ Κορ. 15,32). Ἀλλ᾽ ὑπάρχει· ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑ­πάρχει ἡμέρα καὶ ἥλιος καὶ γαλαξίες, τόσο βέ­βαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἐὰν λοιπὸν ὑ­πάρ­χῃ Θεός, τότε πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε, ὅ­τι ὁ Θεὸς εἶνε «δίκαιος καὶ δικαιοσύνας ἠ­γάπησεν» (Ψαλμ. 10,7), καὶ ὡς δίκαιος θὰ κάνῃ κρίσι.
Δὲν θὰ περιγρά­ψουμε τὸ πῶς θὰ διεξαχθῇ ἡ κρίσις. Ἕνα ἄλλο θέμα θέλω νὰ θίξω, κι αὐ­τὸ εἶνε τὸ ἑξῆς· τί θὰ προηγηθῇ τῆς δευτέ­ρας παρουσίας, ποιά θὰ εἶνε τὰ σημεῖα της, πῶς θὰ καταλάβουμε ὅτι πλησιάζει; Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν» (Ματθ. 16,3) θὰ ὑπενθυμίσω. Read more »

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Α΄ Κορ. 8,8 – 9,2)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ

«Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. 8,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακὴ τῶν Ἀ­πόκρεων. Σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθο­δοξίας διαβάζεται ἡ περικοπὴ τῆς μελλούσης Κρίσεως. Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε τρομερό. Ποιός ἁμαρτωλὸς δὲν τρομάζει; Ὅσο κι ἂν προσπαθῇ κανεὶς νὰ διώξῃ τὴν ἰδέα τοῦ θανά­του καὶ τῆς κρίσεως, ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἔρχεται, εἶνε βέβαιο. Θὰ ἔρθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ κρίνῃ «τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ» (Ψαλμ. 9,9). Θὰ κρίνῃ εἰ­δωλολάτρες, Ἰουδαίους, Χριστιανούς. Τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδή­σεως, τοὺς Ἰουδαίους μὲ τὸ Δεκάλογο. Ἡ δική μας ὅμως θέσι, τῶν Χριστι­ανῶν, τῶν βα­πτισμένων, ποὺ κοινωνοῦμε τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ «μπροστὰ στὰ μάτια μας ζωγραφίστηκε ὁ Χριστὸς ἐσταυρω­μένος» (Γαλ. 3,1), θὰ εἶνε τραγική. Γιατὶ θὰ κριθοῦμε καὶ μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, καὶ μὲ τὸ Δεκάλογο, ἀλλὰ πρὸ παντὸς μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε ζυγαριὰ ἀ­κριβείας· θὰ ζυγιστῇ καὶ τὸ τελευταῖο δράμι ἀρετῆς καὶ τὸ τελευταῖο δράμι κακίας.
Δὲν τρέμετε, δὲ φοβᾶστε; Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ τρέμω τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ θὰ στηθῇ τὸ δικαστήριο, θ᾽ ἀνοιχθοῦν βιβλία, καὶ ἄγγελοι θὰ τρέχουν γιὰ νὰ συλλέξουν «τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν καὶ τὰ σκάνδαλα» (Ματθ. 13,41). Ναὶ «τὰ σκάνδαλα»! Καὶ γιὰ σκάνδαλα λέει σήμερα καὶ ὅλο τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.

* * *

Ἀκοῦμε «σκάνδαλο». Τί εἶνε τὸ σκάνδαλο; Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀγαπητοί μου, σκάνδα­λο στὴν κυριολεξία εἶνε μία πέτρα ποὺ ῥίχνει κάποιος στὸ δημόσιο δρόμο, καὶ καθὼς περνάει ὁ ἀνύποπτος διαβάτης σκοντάφτει πάνω της, πέφτει καὶ τσακίζεται. Σκάνδαλο λοιπὸν εἶνε τὸ πρόσκομμα στὸ δημόσιο δρόμο.
Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δρόμους αὐτοὺς ὑ­πάρ­χει καὶ μία ἄλλη ὁδός, πνευματική, ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν οὐρανό. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴ γῆ καὶ φθάνει ἐκεῖ! Εἶνε ὡραία ὁδός, ἀλλὰ ὁ δι­άβολος προσπαθεῖ νὰ τὴν κάνῃ ἀδιάβατη. Ὁ Κύριος μᾶς λέει ὅτι δὲν εἶνε ἀδιάβατη, εἶνε ἁ­πλῶς «στενὴ καὶ τεθλιμμέ­νη» (Ματθ. 7,14). Ἡ ὁδὸς αὐ­τὴ ἦταν κλεισμένη· ἕνα τεράστιο ὁδόφραγμα ἀπέκλειε τὴν ὁδὸ πρὸς τοὺς οὐρανούς· ἦταν τὸ ἁμάρτημα τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Κλειστὸς λοιπὸν ὁ δρόμος. Δὲ μπόρεσαν νὰ τὸν ἀ­νοίξουν οὔτε προφῆτες, οὔτε πατριάρχες, οὔ­τε ἄγγελοι. Τὸν ἄνοιξε – ποιός; τὸ αἷμα τοῦ Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, ἡ θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου (πρβλ. Ἑβρ. 10,20)· ἀπὸ τότε πλέον ὁ δρόμος αὐτὸς εἶνε βατός Read more »

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

1. KATΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ. pdf

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)

2. Τo παγκoσμιο δικαστηριο

«Καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη…» (Ματθ. 25,32)

Χθές, ἀγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδὴ τῶν προσφιλῶν μας νεκρῶν. Σήμε­ρα Κυριακή, Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω.
Τί εἶνε ἀπόκρεως; Ἀπόκρεως ἴσον ἀποχαιρετισμὸς τῆς κρεοφαγίας, προοίμιο τῆς ἁγί­ας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς, προανάκρου­σμα γιὰ ἀγῶνες πνευματικούς. Ἀλλὰ δυστυ­χῶς ὁ κόσμος, μὲ τὴ σατανικὴ ἰδέα ὅτι τὶς μέρες αὐτὲς ὅλα ἐπιτρέπονται, ἐκτρέπεται σὲ μεγάλες ἁμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, ποὺ πολλοὶ ὀργιάζουν, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ φοβερώτερο εὐαγγέλιο ὅλου τοῦ χρόνου, τὸ εὐαγγέλιο τῆς μελλούσης κρίσεως. Ὅποιος τ᾿ ἀκούει κ᾿ ἔχει μέσα του ἕνα μόριο πίστεως καὶ λογικῆς, τρέμει.
Τὸ εὐαγγέλιο μᾶς προειδοποιεῖ ὅλους. Θὰ γίνῃ κρίσις, δικαστήριο παγκόσμιο, κι ὁ δικαστὴς ποὺ θὰ μᾶς κρίνῃ εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­ησοῦς Χριστός. Θὰ χωριστῇ ἡ ἀνθρωπότης σὲ δυὸ μεγάλες παρατάξεις· ἀπὸ τὴ μιὰ οἱ δίκαιοι, ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί. Καὶ θ᾿ ἀκουστοῦν δύο τελεσίδικες – ἀμετάκλητες ἀποφάσεις· ἡ μία «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν…», ἡ ἄλλη «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνι­ον…», στὴν αἰώνια κόλασι (Ματθ. 25,34,41).
–Κόλασις; Ποιός πιστεύει σήμερα κόλασι!
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει· Θὰ ἤθελα κ᾿ ἐ­γὼ νὰ μὴν ὑπάρχῃ, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ τὴ φοβᾶμαι· καὶ ὅμως ὑπάρχει κόλασις. Ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει νύχτα, τόσο βέβαιο εἶ­νε ὅτι ὑπάρχει κόλασις, κρίσις καὶ ἀνταπόδοσις.
Ποῦ τὸ στηρίζουμε αὐτό; Μήπως εἶνε ἕνας μῦθος μὲ τὸν ὁποῖο ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ ἀποκοιμί­ζουμε τὸ λαό; Ἡ ἀλήθεια τῆς μελλούσης κρίσε­ως καὶ ἀνταποδόσεως ἔχει ἰσχυρὰ στηρί­γματα. Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι τὸ φωνάζει ἡ δικαιοσύνη. Τὸ ἄλλο, ὅτι τὸ φωνάζει ὅλος ὁ κόσμος. Καὶ τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο, ὅτι τὸ βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐπιτρέψτε μου αὐτὰ νὰ τὰ ἀναλύσω. Read more »