ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

 

Προ ετών εις την Φλώριναν, την ακραίαν αυτήν πόλιν της Πατρίδος μας, τον προμαχώνα της Δυτικής Μακεδονίας, Χριστιανοί, μη υποφέροντες να βλασφημήται δημοσία εις τας οδούς και τας πλατείας της πόλεως των το όνομα, το υπέρ παν όνομα του Ευλογητού Κυρίου, απεφάσισαν να κατέλθουν εις αγώνα. Την Κυριακήν του Θωμά, συνήλθον εις πρώτην σύσκεψιν, επεκαλέσθησαν την βοήθειαν του Παντοδυνάμου Κυρίου και έθεσαν τα θεμέλια μιας αντιβλασφημικής οργανώσεως, εις την οποίαν ενεγράφησαν άνδρες και γυναίκες, νέοι και νεανίδες, Χριστιανοί ποθούντες την δόξαν του Κυρίου. Η οργάνωσις, η οποία εντός ολίγου ενεφανίσθη και ως ανεγνωρισμένον σωματείον, ήρχισε να εκδίδη και μικράν θρησκευτική εφημερίδα υπό τον τίλτον «Ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ».

Δόξα τω Θεώ τω εγείροντι τα πνεύματα εις τον αγώνα!

Ευχάριστον γεγονός! Γεγονός, το οποίον μας κάμνει να χαίρωμεν και να σκιρτώμεν, διότι υπάρχουν και οι συνειδητοί Χριστιανοί, οι οποίοι, οπουδήποτε της Ελληνικής γης και εάν ευρίσκωνται εγκαταλείπουν την χειμερίαν νάρκην της θρησκευτικής αδρανείας, εκτινάσσουν την τέφραν της αδιαφορίας δεκαετιών ολοκλήρων μιας νεκράς θρησκευτικής καταστάσεως, αφυπνίζονται, υψώνουν το λάβαρον του Χριστού, κάμνουν και πάλιν να σπινθηροβολήση το «Εν τούτω νίκα», και εν γένει το μαχητικόν πνεύμα του Χριστιανισμού να εκδηλώνεται οσημέραι ζωηρότερον εν μέσω της γενεάς μας. Ελλάς, μαρτυρική μας πατρίς! Δεν θα είνε μακράν η ημέρα, κατά την οποίαν ουδείς θα δύναται να εκστομίζη τας χυδαιοτέρας των λέξεων εναντίον των Θείων χωρίς να αντιμετωπίζη από στόματα θερμών Χριστιανών τό σωτήριον «Αλτ!». Εντός ολίγου μύριαι λόγχαι ενός ειρηνικού στρατού, του διαθέτοντος τας πυρίνας γλώσσας της Πεντηκοστής, θʼ αντιμετωπίζουν το κακόν, θα το κτυπούν ανηλεώς εις τους σκοτεινούς κρυψώνας του και θα υψώνουν την σημαίαν του Εσταυρωμένου εκεί όπου τώρα εξ εγκληματικής αδιαφορίας όλων μας ο Εωσφόρος κυριαρχεί.

Αλλʼ ας επανέλθωμεν εις την Φλώριναν. Το παράδειγμα της ωραίας Μακεδονικής πόλεως, εξερχομένης εις αντιβλασφημικόν αγώνα, ας μιμηθούν και όλαι αι άλλαι πόλεις της Πατρίδος μας. Όχι μόνον όλαι οι πόλεις, αλλά και τα μικρότερα χωρία, και οι πλέον ολιγάνθρωποι συνοικισμοί, πρέπει νʼ αποκτήσουν αντιβλασφημικάς ομάδας. Διότι, δυστυχώς – το γράφομεν μετά πολλών δακρύων και συνοχής καρδίας – δεν πρέπει σήμερον γωνία της Ελλάδος, εις την οποίαν να μη ακούεται η φρικτή βλασφημία. Παντού ο αήρ, ο υπεράνω όρεων, πεδιάδων και ελληνικών θαλασσών, μολύνεται καθημερινώς με βλασφημίας. Ραγίζει η καρδία παντός πονούντος τον τόπον τούτον, όταν, βαδίζων τας οδούς των πόλεων μας, ακούη και νήπια, τα οποία μόλις άφηκαν τον μητρικόν μαστόν, να ψελλίζουν βλασφημίας, ενώ οι γονείς των… τα καμαρώνουν δια την ζωηρότητα και την ευφυΐαν των! Ταλαίπωροι γονείς! Από τώρα σας θρηνούμεν. Βλέπομεν τον οίκον σας πυρανάλωμα του Σατανά. Τα παιδιά αυτά, τα οποία ενώπιον σας βλασφημούν, αύριον θα γίνουν θηρία ανθρωπόμορφα, και σεις πρώτοι θα εισπράξετε εις δάκρυα και αίμα το τίμημα της ασεβείας των. Είνε αξίωμα της ζωής˙ Τέκνον, που δεν σέβεται τον Ουράνιον Πατέρα, δεν δύναται να σεβασθή τον επίγειον πατέρα.

Εναντίον της βλασφημίας, η οποία ως ψυχική επιδημία έχει εξαπλωθή επικινδύνως μέχρι και της τελευταίας καλύβης και μολύνει και αυτάς ακόμη τας γλώσσας των νηπίων μας, είνε ανάγκη να οργανωθή σοβαρά αντίδρασις εκ μέρους της Χριστιανικής κοινωνίας. Τέσσαρες έως πέντε θερμοί Χριστιανοί εις εκάστην ενορίαν θα ηδύναντο να κάμουν θαύματα.

Τι λέγομεν; Και ένας ακόμη Χριστιανός, ζήλω πεπυρωμένος, θα ηδύνατο να κάμη αισθητήν την παρουσίαν του Κυρίου εις τον κύκλον της δράσεως του. Κατώτερος υπάλληλος, υπηρετών προ ετών εις επαρχιακήν πόλιν της Στερεάς Ελλάδος, όπου εκυριάρχει η βλασφημία, κατώρθωσε δια των πνευματικών του ενεργειών νʼ απολυμάνη την κωμόπολιν από το άγος. Οι κάτοικοι ευγνωμόνως αναφέρουν το όνομα του ως εξολοθρευτού της βλασφημίας.

Χριστιανοί της Ελλάδος! Εφʼ όσον και ένας ακόμη Έλλην θα εξακολουθή να βλασφημή εις τους αγίους τούτους βράχους της Πατρίδος μας, οι οποίοι είνε βαμμένοι με το αίμα αναριθμήτων μαρτύρων της Χριστιανικής ιδεολογίας, ας μη ησυχάσωμεν. Είνε τόσον μεγάλη η αμαρτία αυτή, ώστε και μία βλασφημία εάν ηκούετο άπαξ του έτους, θα ήξιζε τον κόπον να κινητοποιηθή ολόκληρος η Ελλάς, όπως θα εκινητοποιούντο οι πάντες, από του Πρωθυπουργού μέχρι του εσχάτου υπαλλήλου, εάν ηκούετο ότι ένας Έλλην προσεβλήθη από επιδημίαν χολέρας.

Πριν ή εκσπάση τελειωτικώς η οργή του Θεού, δια τας βλασφημίας αι οποίαι ακούονται, ας ανανήψωμεν, ας κινητοποιηθώμεν. Η ευθύνη των Χριστιανών, εν μέσω της αθέου και ειδωλολατρικής γενεάς μας, είνε τεραστία. Αύριον θα είνε αργά. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

«Τίνος ἕνεκεν βλασφημεῖς;»

«Τίνος ἕνεκεν βλασφημεῖς, εἰπέ μοι καὶ πικρὸν ρῆμα ἐκφέρεις; Μὴ κουφότερόν σοι γίνεται τὸ ἄλγος; Μάλιστα μὲν γὰρ εἰ καὶ κουφότερον ἐγίνετο, οὐδὲ οὕτως ἔδει τολμᾶς, οὐδὲ ψυχῆς σωτηρίαν ἀποδόσθαι, τῶ σώματί σου τὴν παραμυθίαν ἐπινοοῦντα˙ νῦν δὲ οὐ μόνον οὐ κουφίζεταί σου τὸ ἄλγος, ἀλλὰ καὶ χαλεπώτερον γίνεται».

(Εκ της εξηγήσεως του ι. Χρυσοστόμου εις

τον ΡΚΖ’ Ψαλμόν: Ε.Π. Migne 55, 368)