ΕΦΥΓΕ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

π. Ιγνάτιος Μαδενλίδης ο επίσκοπος Πενταπόλεως, πρώην Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ – ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΕΦΗΜ. «ΑΓΩΝΑΣ»

Μικρο αφιερωμα στο τεραστιο εργο του

Διαβᾶστε το ἄρθρο στὸ ἰστολόγιο:

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 48, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΑΜΠΑΔΑ ΦΩΤΕΙΝΗ

25η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ! Ἡ Ἑλλάδα προσέρχεται καὶ ἐφέτος εἰς τὴν φάτνη. Δὲν ἔχει νὰ προσφέρῃ εἰς τὸ Θεῖο Βρέφος ὡς δῶρο οὔτε χρυσὸν οὔτε ἄργυρον. Κρατεῖ ὅμως λαμπάδα φωτεινὴ καὶ θυμίαμα εὔοσμο. Λαμπάδα φωτεινή, ἡ ὁποία φωτίζει καὶ ἄλλους λαοὺς εἰς τὸν δρόμο τοῦ ὑπερτάτου καθήκοντος, εἶνε οἱ θυσίες της. Μὴ θελήσασα ἡ χώρα αὐτὴ νὰ ὑποταχθῇ κατὰ τὸ παρελθὸν εἰς ἀντιχριστιανικὰ συστήματα, ἐδέχθη τὸ πῦρ καὶ τὸ σίδηρο τοῦ ἀντιχρίστου. Ἑλλάδα, θὰ καῇς ἐὰν δὲν προσκυνήσῃς! Ἀλλ᾽ ἡ Ἑλλάδα δὲν προσκυνεῖ τὰ θηρία τῆς ἀβύσσου. Ἐκλέγει τὴν ἐλευθερίαν, καίεται, καὶ ὡς λαμπάδα φωτίζει ἐκ νέου τὸν κόσμο.
Ἡ Ἑλλάδα προσέρχεται στολισμένη μὲ τὴν πορφύρα τῶν μαρτύρων της, ἀνάπτει τὴν λαμπάδα της καὶ ῥίπτει εἰς τὸ θυσιαστήριον ἄφθονον θυμίαμα. Εἶνε τὰ πύρινα δάκρυα τῶν πιστῶν τέκνων της, τὰ ὁποῖα δὲν εἶνε διατεθειμένα νὰ κάμψουν τὸ γόνυ ἐνώπιον τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τῶν ὀργάνων του. Τὰ ὑποψήφια ταῦτα νέα θύματα δὲν ἀναγνωρίζουν καὶ δὲν προσκυνοῦν ἄλλον. Στέκονται πρὸ τοῦ Νηπίου τῆς Βηθλεὲμ κλίνουν εἰς Αὐτὸν τὸ γόνυ καὶ μὲ φλογερὰν καρδίαν προσεύχονται ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς Ἑλλάδος. Τὰ θύματα ἑνώνουν καὶ αὐτὰ τὴν φωνήν των μὲ τὴν φωνὴν τῶν μυριάδων θυμάτων ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ κράζουν· «Ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί» (Ἀποκ. 6, 10-11).

Καὶ ἡ Ἑλλὰς προχωρεῖ. Προχωρεῖ ἐν μέσῳ συμπληγάδων πετρῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Ἐσωτερικοὶ καὶ ἐξωτερικοὶ ἀγῶνες σκληροί! Πολυάριθμοι ἐχθροὶ ὤμοσαν νὰ τὴν ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. Ἀλλ᾽ ἡ Ἑλλὰς καὶ πάλιν στρέφεται πρὸς τὸ ἄστρον τῆς Βηθλεὲμ καὶ ἀντλεῖ μυστικὴν δύναμιν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἱστορικῆς ἀποστολῆς της. Ἀκραδάντως πιστεύει ὅτι δὲν ὑπάρχει κακὸν ἐν τῷ κόσμῳ, ὁσονδήποτε ὠργανωμένον καὶ ἐὰν εἶνε, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ δύναται νὰ κατατροπώσῃ ἡνωμένη μετὰ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀηττήτου βασιλέως τῶν αἰώνων. Ἀσφαλῶς διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Νηπίου τῆς Βηθλεὲμ θὰ ματαιωθοῦν διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὰ σχέδια τῶν νέων ῾Ηρῳδῶν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἡ Ἑλλὰς θὰ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς δοκιμασίας, θὰ σταθῇ ἐπὶ τῶν ἱστορικῶν βράχων της. Θὰ ἐκδιπλώσῃ ἐν εἰρήνῃ τὴν γαλανόλευκον σημαίαν, σύμβολον ἡμερώσεως καὶ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ. Θὰ στήσῃ χορὸν ἀγγέλων καὶ θὰ τονίσῃ ὕμνον ἐξαίσιον· «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιπ.4, 13).