ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ;

_______

_______

2. ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ
Στις καρδιες των πιστων

Μὲ λαμπρότητα, μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ ἁγία χαρὰ γιορτάζουμε πενήντα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μετὰ τὸ Πάσχα, τὴ μεγάλη Ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Εἶναι ἡ μέρα κατὰ τὴν ὁποία ἐκπληρώνεται ἡ ὑπόσχεση, ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς στοὺς ἁγίους Μαθητές Του, πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν κόσμο˙ ὑπόσχεση ὅτι θὰ στείλει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν «ἄλλον Παράκλητον». Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας καὶ Ζωοποιοῦ Τριάδος, κατέρχεται τώρα μὲ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο στὴ γῆ. Φωτίζει τὸν κόσμο, ὁδηγεῖ τὴν οἰκουμένη στὴν ἀλήθεια, «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».

Τὸ ἔργο ὅμως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν ἐπιτελεῖται μόνο στὴν Ἐκκλησία ὡς σύνολο, εἶναι καὶ πιὸ συγκεκριμένο καὶ ἐξειδικεύεται στὸν κάθε πιστό. Ὅταν κατῆλθε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, καὶ φάνηκε σὰν γλῶσσες παρόμοιες μὲ τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς, «ἐκάθισε ἐφʼ ἕνα ἕκαστον», ἐπισκέφθηκε τὸν καθέναν ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἦσαν συνηγμένοι «ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό», συγκεντρωμένοι ὅλοι μὲ μιὰ καρδιὰ στὸν ἴδιο τόπο (βλ. Πράξ. β΄ 1-3). Ἐπιπλέον, μὲ τὸ ἱερὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος ἔρχεται στὸν κάθε πιστὸ ποὺ διὰ τοῦ Βαπτίσματος γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Ἔρχεται νὰ δώσει στὸν καθένα ξεχωριστὰ τὴ δυνατότητα νὰ ἀξιοποιήσει τὴ σωτηριώδη Χάρι ποὺ ἀπέρρευσε ἀπὸ τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο ἐργάσθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπὶ τῆς γῆς.
Γιʼ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἀπευθυνόμαστε στὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ Τὸ παρακαλοῦμε νὰ ἔλθει στὸν καθένα μας, νὰ σκηνώσει στὸ ἐσωτερικό μας, νὰ κατοικήσει στὴν καρδιά μας: «Βασιλεῦ οὐράνιε… ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Πνεῦμα Πανάγιον, ἔλα νὰ κατοικήσεις ἐντός μας, νὰ ἁγιάσεις τὸ ἐσωτερικό μας, νὰ μᾶς καθαρίσεις ἀπὸ κάθε κηλίδα ἁμαρτίας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσεις στὴν πολυπόθητη σωτηρία.
Ἡ ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀσύληπτη σὲ μέγεθος ἀγάπη Του φάνηκε ὄχι μόνο ὅταν παρέδωσε τὸν Υἱό Του σὲ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἀλλὰ καὶ ὅταν «ἐξαπέστειλε… τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας» ὅλων ἡμῶν τῶν πιστῶν (Γαλ. δ΄ 6).
Στὰ χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ πιστοὶ εἶχαν διάθεση δουλικὴ καὶ φρόνημα σκλάβου, ποὺ προκαλοῦσε τὸν φόβο στὶς καρδιές τους. Στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ πιστοί, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ προσέρχονται στὰ ἱερὰ Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, λαμβάνουν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Ὁποῖον τοὺς ἐμπνέει τὸ φρόνημα καὶ τὴ διάθεση τῶν κατὰ Χάρι υἱῶν. Μὲ τὸ θάρρος ποὺ ἐμπνέει τὸ φρόνημα αὐτὸ φωνάζουν πρὸς τὸν Θεὸ μὲ πόθο καὶ παρρησία: «Ἀββᾶ», δηλαδὴ Πάτερ. «Οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλʼ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν˙ ἀββᾶ ὁ πατήρ», γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ συμπληρώνει: «αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ» (Ρωμ. η΄ 15-16). Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δίνει μαζὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας τὴ συγκλονιστικὴ βεβαιότητα ὅτι εἴμαστε τέκνα Θεοῦ. Δηλαδὴ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μᾶς πείθει καὶ ἡ καρδιά μας καταλαβαίνει καὶ μαρτυρεῖ ὅτι ζοῦμε μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα Του ἀγαπητά.
Κατάσταση Χάριτος θαυμαστή! Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἐμπνέει ἀγάπη υἱικὴ πρὸς τὸν Θεὸ ὡς Πατέρα. Προξενεῖ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση στὶς ψυχὲς ποὺ αἰσθάνονται τὴ στοργή Του, τελεία ἐμπιστοσύνη στὴν πανάγαθη πατρικὴ Πρόνοιά Του, προσπάθεια μιμήσεως τῶν ἁγίων ἀρετῶν Του, ὥστε νὰ ἀποδεικνυόμαστε εἰκόνες ἀληθινὲς τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὁμοιάζουμε σʼ Αὐτόν, ὅπως καὶ τὰ κατὰ σάρκα τέκνα ὁμοιάζουν στοὺς γονεῖς τους.
Ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐργάζεται καὶ ἄλλα θαυμαστὰ ἔργα μέσα στὶς ψυχές μας: «Συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν˙ τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλʼ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η΄ 26).
«Συναντιλαμβάνεται», μᾶς βοηθεῖ καὶ μᾶς ὑποστηρίζει στὶς ἀδυναμίες μας, κατασιγάζει τοὺς φόβους μας, διασκεδάζει τὴν ἀπογοήτευση καὶ ἀποθάρρυνσή μας, θερμαίνει τὴν πίστη μας, ἀναπτερώνει τὶς ἐλπίδες καὶ ἐνισχύει τὶς ψυχές μας στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων πειρασμῶν.
Ἐπιπλέον, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε τί ἀκριβῶς νὰ ζητήσουμε στὴν προσευχή μας, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς καθοδηγεῖ στὴν προσευχή, προκαλεῖ τὴν πρόθυμη διάθεση γιὰ προσευχή, τὴ θερμὴ ἀφοσίωση καὶ ζέση ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡ ψυχὴ στὴν ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Θεό, καὶ φωτίζει τί νὰ ζητοῦμε στὴν προσευχή. «Ὑπερεντυγχάνει», μεσιτεύει γιὰ μᾶς καθὼς ἐμπνέει στεναγμοὺς «ἀλαλλήτους», καταστάσεις ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφράσει ἡ ἀνθρώπινη γλώσσα. Πόσες φορές, πράγματι, χωρὶς νὰ καταλάβουμε, γεννιοῦνται μέσα στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας αἰσθήματα μετανοίας, διαθέσεις ἅγιες, ἀποφάσεις ἱερές, τὶς ὁποῖες μάλιστα δὲν μποροῦμε ἀκριβῶς νὰ προσδιορίσουμε, ἀλλὰ τὶς ἐκφράζουμε ἁπλῶς μʼ ἕνα βαθὺ στεναγμό! Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐνεργεῖ τότε τὸ ἀνακαινιστικὸ ἔργο Του στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας.
«Συμμαρτυρεῖ», «συναντιλαμβάνεται», «ὑπερεντυγχάνει». Δηλαδή, πληροφορεῖ, βοηθεῖ, προσεύχεται. Συστηματικά, ἀθόρυβα, μυστικά, ἐνεργεῖ μέσα στὶς καρδιές μας τὸ καθαρτικό, φωτιστικὸ καὶ ἀνακαινιστικό Του ἔργο.
Στὴν ἔρημο τοῦ κόσμου, μὴ μᾶς ἀφήνεις μόνους καὶ ὀρφανούς. Πνεῦμα Πανάγιον, Κύριε καὶ Θεέ μας. Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ Βασιλιᾶς τοῦ οὐρανοῦ, ἔλα στὴν ταλαίπωρη καὶ ξεραμένη γῆ τῆς καρδιᾶς μας: «ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικὸ »Ὁ Σωτήρ», τεῦχος 2201 (15 Ἰουνίου 2021) σελ. 265-266