Ἐργατες αναξιοι εμπιστοσυνης «Κακους κακως απολεσει αυτους» (Ματθ. 21,41) – Για να σωθουμε, να ικετευσουμε τον Κυριο να σηκωση την οργη του και να αλλαξουμε ζωη


Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2319
Κυριακὴ ΙΓ΄ Ματθαίου (Ματθ. 21,33-42)
6 Σεπτεμβρίου 2020
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἐργατες αναξιοι εμπιστοσυνης
«Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς» (Ματθ. 21,41)
Τὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάζεται σήμερα σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας (βλ. Ματθ. 21,33-42) περιέχει, ἀγαπητοί μου, μία παραβολή. Σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν ὑπόθεσί της, γιὰ νὰ δοῦμε ἐν συνεχείᾳ τὴν ἑρμηνεία της.
* * *
Ἡ ὑπόθεσις. Ἕνας πλούσιος «οἰκοδεσπότης», νοικοκύρης, εἶχε στὴν κατοχή του πολλὰ χωράφια. Ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ διάλεξε ἕνα καὶ ἀποφάσισε νὰ τὸ κάνῃ«ἀμπελῶνα», ἀμπέλι. Φύτεψε ἐκεῖ κλήματα καὶ σήκωσε γύρω – γύρω «φραγμόν», φράχτη, γιὰ νὰ μὴ μπαίνουν μέσα ζῷα καὶ τοῦ κάνουν ζημιά. Μέσα στὸ ἀμπέλι ἔσκαψε κι ἄνοιξε στὴ γῆ «ληνόν», στέρνα, κι ἀπὸ πάνω κατασκεύασε πατητήρι, ὥστε νὰ συνθλίβουν μέσα σ᾽ αὐτὸ τὰ σταφύλια κι ἀπὸ κάτω νὰ συλλέγουν τὸ μοῦστο ἀπ᾽ τὸν ὁποῖο γίνεται τὸ κρασί. Ἔχτισε ἀκόμη ἕναν ὑψηλὸ «πύργον» μὲ παρατηρητήριο, γιὰ νὰ βλέπουν ἀπὸ ᾽κεῖ ὅλο τὸν ἀμπελῶνα μὲ τὴ γύρω περιοχὴ καὶ νὰ φρουροῦν καλὰ ἀπὸ κλέφτες. Τὸ ζηλευτὸ αὐτὸ ἀμπέλι τὸ ἐμπιστεύθηκε σὲ «γεωργούς», καλλιεργητὰς ποὺ εἶχε στὴν ὑπηρεσία του, καὶ ἑτοιμάστηκε ν᾽ ἀναχωρήσῃ. Προτοῦ νὰ φύγῃ κάλεσε τοὺς ἐργάτες καὶ τοὺς εἶπε· Ἐνῷ θὰ λείπω, θέλω ἐσεῖς νὰ περιποιηθῆτε τὸ ἀμπέλι ὅσο καλύτερα μπορεῖτε.
Πέρασε ἀρκετὸ διάστημα, ἦρθε ὁ καιρὸς ποὺ ὡριμάζουν τὰ σταφύλια, καὶ τότε ὁ νοικοκύρης, ποὺ ποτέ δὲν σταμάτησε νὰ σκέπτεται τὸ ἀμπέλι του, ἐπέστρεψε καὶ ἔστειλε ὑπηρέτες ζητώντας νὰ τοῦ φέρουν τοὺς καρπούς. Οἱ ἀμπελουργοὶ ὅμως δὲν φέρθηκαν καθόλου καλά· ἔπιασαν τοὺς ὑπηρέτες καὶ τοὺς κακοποίησαν· ἄλλον τὸν ἔδειραν, ἄλλον τὸν σκότωσαν, ἄλλον τὸν πῆραν μὲ τὶς πέτρες. Τὸ ἀφεντικὸ δείχνοντας μιὰ ἀπίστευτη ἐπιείκεια ἀπέφυγε νὰ τοὺς τιμωρήσῃ ἀμέσως, ὅπως θὰ περίμενε κανείς. Στέλνει πάλι ἄλλους ὑπηρέτες περισσότερους ἀπὸ τοὺς πρώτους, μὰ οἱ κακοὶ ἐργάτες ἀμετανόητοι κάνουν καὶ σ᾽ αὐτοὺς τὰ ἴδια. Στὸ τέλος πλέον τοὺς ἔστειλε τὸν ἴδιο τὸ γυιό του κάνοντας τὴ σκέψι· Πιστεύω τώρα θὰ ντραποῦν. Οἱ γεωργοὶ ὅμως, ὅταν εἶδαν τὸν γυιὸ τοῦ ἰδιοκτήτη, σκέφτηκαν πολὺ σατανικά. Αὐτός, συλλογίστηκαν, εἶνε ὁ αὐριανὸς κληρονόμος· ἐλᾶτε νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾽ τὴ μέση καὶ τὸ ἀμπέλι νὰ ᾽ρθῇ στὰ χέρια μας… Ἔτσι καὶ ἔγινε· τὸν ἁρπάζουν τὸν βγάζουν ἔξω ἀπὸ τ᾽ ἀμπέλι καὶ τὸν σκοτώνουν!
Αὐτὴ ἦταν ἡ παραβολή. Κι ὅταν τελείωσε τὴ διήγησί του ὁ Κύριος, ἐρωτᾷ· Ὅταν λοιπὸν ἔρθῃ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελῶνος, τί θὰ κάνῃ τοὺς γεωργοὺς ἐκείνους; Καὶ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ ἀποκρίνονται· Read more »