Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

_ +_

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ

Περιτριγυρισμένη ἡ γιαγιά Ἐλισάβετ, ἀπὸ τα 6 παιδιά της, ἀπὸ τὶς 4 νύφες της, ἀπὸ τὸν ἀγαπημένο γαμπρό της κόρης της Εὐαγγελίας, ἀπὸ τὰ 14 ἐγγόνια της καὶ τὰ 17 δισεγγονά της, ποὺ ὅλοι πηγαινοέρχονταν μὲ ἀγωνία καὶ μὲ δάκρυα στον σύντομο χρόνο τῆς νοσηλείας της, ξύπνησε στὶς 6 π.μ. στὸ νοσοκομεῖο καὶ λέει στὴν κόρη της δείχνωντας τὸν οὐρανό: «Κοίτα, κοίτα…!» καὶ ἔκανε τὸν σταυρό της ἀπὸ τὶς 6 π.μ. μέχρι στις 7, 15 π.μ.. Τί ἔβλεπε; Μποροῦμε νὰ τὸ καταλάβουμε, ἀλλὰ ὄχι νὰ τὸ δοῦμε. Οἱ κινήσεις της τὸ μαρτυροῦσαν.  Ἔκανε μὲ τὸ χέρι της εὐχαριστῶ καὶ κάποιον χαιρετοῦσε. Πέρασε 11 μέρες στὸ νοσοκομεῖο Κοζάνης καὶ μιάμιση μέρα στὸ σπίτι της. Οἱ γιατροί καὶ οἱ νοσοκόμες ἐκαναν ὅτι περνοῦσε ἀπὸ τὸ χέρι τους, γιὰ νὰ τὴν κρατήσουν εἰς τὴν ζωή, ἀν καὶ ἡ ἡλικία της ἦτο μεγάλη, 98 ἐτῶν, τὰ νεφρά της ὑπολειτουργοῦσαν, δύο βαλβίδες της καρδιᾶς κατεστραμμένες…Ὁ προσωπικός της καρδιολόγος βλέποντας τις ἐξετάσεις τοῦ νοσοκομεῖο καὶ ἐνῶ ἀκόμη ἦτο εἰς τὴν ζωή, ἔχοντας πλήρεις τὶς αἰσθήσεις της, εἶπε: Τὰ ἀποτελέσματα των ἐξετάσεων εἶναι ἀσύμβατα μὲ τὴν ζωή. Ἡ κρεατινίνη φτάνει στο 4

• Μέχρι τὰ 90 της χρόνια ἡ γιαγιά Ἐλισάβετ δὲν ἔπαιρνε οὔτε ἀσπιρίνη, για νὰ μὴ συνηθίσει ὁ ὀργανισμός της. Στὸ νοσοκομεῖο δὲν ἤθελε νὰ πάει. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ἐνθουσιάστηκε ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῶν ἱατρῶν. Ὅταν μπῆκε στὰ ἐξωτερικά ἱατρεῖα καὶ ἔμεινε ἕνα βράδυ στον βραχύ χρόνο νοσηλείας. Ὁ νεαρός παθολόγος ἦρθε 3 φορές στον θάλαμο γιὰ νὰ δεῖ μόνος του την ποσότητα που συγκέντρωσε ὁ καθετήρας, γιὰ νὰ πάρη τὸν ἀερα ἀπὸ την φλέβα και νὰ την δῆ. Καὶ ὁ καρδιολόγο ἡρθε ἄλλες τόσες φορές.  Ἐνθουσιάστηκε ἡ γιαγιά καὶ εἶπε σε μία νοσοκόμα: Τους γέρους κάποιοι τους πετοῦν ἐσεῖς τους προσέχετε και ἀνάφερε ἕνα παράδειγμα, με ἕναν βασιλια που ἔβγαλε ἀπάνθρωπη διαταγή και σκότωσαν ὅλους τοὺς γέρους στὸ βασίλειό του. Ἕνας γιος δεν φοβήθηκε και τὸν ἔκρυψε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του. Ὅταν ὁ βασιλιας ἤθελε νὰ λύση ἕνα σοβαρό πρόβλημα που τον ἀπασχολοῦσε, ζήτησε βοήθεια ἀπὸ ὅποιον μποροῦσε καὶ πῆρε τὴν ἀπάντηση: Αὐτό, μόνο ἕνας γέρος θα μποροῦσε νὰ τὸ λύση, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει. Τότε ἐμφανίστηκε ὁ γέρος ποὺ τὸν ἔκρυψε ὁ γιός καὶ ἔλυσε τὸ πρόβλημα τοῦ βασιλια.

Ἡ γιαγιά βγῆκε ἀπὸ τὰ ἐξωτερικά ιατρεῖα τὸ πρωϊ, γιατί φάνηκε ὅτι τὸ πρόβλημά της λύθηκε προσωρινά, ἀλλὰ ἐπανῆλθε σύντομα και ἀναγκάστηκε νὰ κάνη εἰσαγωγή στὸ νοσοκομεῖο στὴν καρδιολογικἠ μονάδα. Ἐμεινε 11 μέρες ἐκεῖ κάνοντας ὅτι μποροῦσαν οἱ γιατροί. Την τελευταία μέρα ἦταν στὸ σπίτι της καὶ περιτριγυριζόταν ἀπὸ τὰ παιδιά καὶ ἐγγόνια της, ποὺ προσπαθοῦσε νὰ τα προετοιμάση γιὰ τὴν ἀναχώρησή της. «Θέλω νὰ κοιμηθῶ», ἔλεγε, «ἀφήστε με νὰ κοιμηθῶ». Ὁ  καρδιολόγος εἶπε ὅτι μόλις κλήσει τὸ ἱατρεῖο του θὰ ἔρθη νὰ την δῆ και τῆς τὸ ἀνακοίνωσαν. Ὑστερα ἀπὸ καμιά ὥρα, λέει στὰ παιδιά της: Μή περιμένετε τὸν Γιώργο (τον καρδιολόγο), θὰ ἀργήση νὰ ἔρθη. Εἶπαν τὸ «Πατερ ἡμῶν» και στὸ δι᾽ ευχῶν ξαναέκανε τὸν σταυρό της. Ζήτησε νὰ δεῖ τὸ ποιο μικρό δισέγγονό της  καὶ ἐνῶ φαινόταν ὅτι βρίσκεται μεταξύ οὐρανοῦ και γῆς, σήκωσε τὸ χέρι της και το χαιρετοῦσε.

Ὁλοι τὸ εἶχαν καταλάβη ὅτι ἤθελε νὰ πάρη τὴν ἀδεια ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια της που την ἀγαπούσαν για νὰ φύγη ἀναπαυμένη στους οὐρανούς, νὰ πάει σὲ ἕναν κόσμο ἀπείρως ἀνώτερο καὶ καλύτερο, ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ζοῦσε. Ἡ μικρότερη κόρη της, ποὺ μέχρι ἐκείνη τη στιγμή δὲν ἤθελε μὲ τίποτε νὰ ἀκούση ὅτι θὰ φύγη ἡ μητέρα της ἀπό αὐτή την ζωή, τῆς εἶπε μὲ δάκρυα: Καλά μαμά, πήγαινε ἐκεῖ ποὺ θέλεις, δὲν σὲ ἐμποδίζουμε. Ηπιε καὶ τὸ τελευταῖο χάπι ποὺ τὴν ἔδωσαν τῆς 10 μ.μ. καὶ τῆς 3 π.μ. ἔκλεισε τὰ μάτια της καὶ ἐκοιμηθη. Ἐφυγε στα χέρια της μεγάλης της κόρης, χωρίς ἐκείνη νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ. Δὲν ἀκούσε κάποιο βρόγχο θανάτου, δὲν αἰσθάνθηκε κάποιο σπασμό τοῦ σώματος, δὲν ν᾽  ἀντιλήφθηκε κάποια ἔκτακτη κίνηση ἀπό την ἀναχώρησή της. Μία ἐγγονή της, ποὺ ἦρθε ἀπό την Γερμανία καὶ κοιμήθηκε δίπλα της, πετάχτηκε και εἶπε: Ἔφυγε ἡ γιαγια. Μετράνε το ὀξυγόνο και δείχνει ὅτι ὑπάρχει ὀξυγόνο στο σώμα της. Ξαναμετράνε ἀμέσως στο ἄλλο δάκτυλο και δείχνει ὅτι δὲν ὑπάρχει, δὲν ἀναπνέει. Ἔτσι ἀθόρυβα ἔφυγε ἡ γιαγιά Ἐλισάβετ για τους οὐρανούς.

Ο θανατος πατριαρχων της αθεϊας και της μασονιας.

• Ὁ μασόνος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης ὑπῆρξε πρωτοπόρος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὸ ἡμερολογιακὸ σχίσμα ποὺ ταλανίζει ἕως σήμερα τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
  Ἦταν αὐτὸς ποὺ πῆρε τὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τὶς ἑλληνορθόδοξες Ἐκκλησίες Εὐρώπης, Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας, Τσεχοσλοβακίας, Ἐσθονίας καὶ Φινλανδίας) ἀπὸ τὴν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὶς προσάρτησε στὸ Πατριαρχεῖο. Ἀναγνώρισε τὶς ἀγγλικανικὲς χειροτονίες.
  Ὁ Μεταξάκης τὸ καύχημα τῶν μασόνων, δούλεψε γιὰ λογαριασμὸ ξένων σκοτεινῶν δυνάμεων εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας. Πολέμησε τὸν ἅγιο Νεκταρίο καὶ εἶχε οἰκτρὸ τέλος. «Πέθανε αἰφνιδίως στὶς 28 Ἰουλίου τοῦ 1935 στὴν Ἀλεξάνδρεια» (https://el.wikipedia.org).
  «Τὸν βρῆκαν ἕνα πρωϊνὸ νεκρό, πεσμένο κάτω ἀπὸ τὸ κρεββάτι του, μὲ τὴ γλώσσα βγαλμένη ἔξω» (Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπου Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ» (ἔκδ. «Ὀρθόδοξου Τύπου», Κάνιγγος 10, Ἀθῆναι 2001).

2.  Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΕΝΩ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ, ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ & ΠΕΘΑΝΕ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ. Read more »

Κισαμου Αμφιλοχιος: »Ακουει κανεις;;;»

https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/32845-kisamou-amfiloxios-akouei-kaneis

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΟΝΕΑΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΠΟΥ

ΕΚΑΝΕ «ΜΑΘΗΜΑΤΑ» ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

στον υπουργο Αμυνας, για την τιμωρια που εβαλαν σε Ελληνες στρατιωτες, γιατί φωναξαν στην παρέλαση συνθηματα υπερ της Μακεδονίας

H Παμμακεδονική Ένωση Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε επιστολή προς τον Έλληνα Υπουργό Άμυνας, Νίκο Παναγιωτόπουλο, διαμαρτυρόμενη για την επιβολή ποινών σε καταδρομείς που ανεφώνησαν συνθήματα υπέρ της Μακεδονίας στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2019, στη Θεσσαλονίκη.
Η επιστολή έχει ως εξής:

Νέα Υόρκη, 1η Νοεμβρίου 2019
Προς: Aξιότιμο Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Ν. Παναγιωτόπουλο
Με μεγάλη έκπληξη ενημερωθήκαμε τις προηγούμενες ημέρες για μία σειρά από περιστατικά και καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με την Παρέλαση για την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αλλά και τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απαγορεύθηκε από Ανώτερους Αξιωματικούς, σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να φωνάξουν όπως είθισται, συνθήματα για την Μακεδονία μας αλλά και πατριωτικά συνθήματα γενικότερα. Μάλιστα υπάρχει και συγκεκριμένο βίντεο με Αξιωματικό που δίνει σχετικές εντολές.
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, επιβλήθηκε από τον Διοικητή της Δ Μοίρας Καταδρομών ποινή 20ημερης Φυλάκισης στους στρατιώτες καταδρομείς που αναφώνησαν το Μακεδονία Ξακουστή στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Σε καταγγελίες για τις οποίες ενημερωθήκαμε «ο συγκεκριμένος Διοικητής ζήτησε εκ των προτέρων από τους παρελαύνοντες, να δηλώσουν εγγράφως οτι δεν θα αναφωνήσουν συνθήματα η πατριωτικά εμβατήρια. Στη συνέχεια και όταν αναφώνησαν τιμώρησε οκτώ στρατιώτες με 20ημερη Φυλακή ενώ ένας από αυτούς έδωσε την παραίτηση του».
Πρόκειται για τον Δεκανέα Νικόλαο Γεωργαντά, ο οποίος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Read more »

• Ὁ Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος απαντα στον απαραδεκτο Γορτυνος Ἰερεμια, που αλλοτε εγκωμιαζει τον π. Αυγουστινο & αλλοτε τον συκοφαντει, για να καλυψη αιρετικους σχισματικους & αχειροτονητους δεσποταδες της Ουκρανιας & να ευχαριστηση τον Πατριαρχη της πανθρησκειας Βαρθολομαιο!!! Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος: «Εκρατησα, εν μεσω ποικιλων περιπετειων, την σημαια του ευαγγελικου ελεγχου, μη γινομενος δουλος ουδεμιας πολιτικης παραταξεως». Ο πρωην Αρχιεπισκοπος Αθηνων Ιερωνυμος λύνει την σιωπη του & μιλα για την επιμονη αποκρουση της δικτατοριας στην προαγωγη του π. Αὐγουστίνου εἰς Μητροπολίτη.
  

• Ποιος ἀπό αυτούς ποὺ τὸν κατηγοροῦν, δὲν χρησιμοποίησε ἀνορθόδοξα μέσα, γιὰ νὰ ἀρπάξη το ἐπισκοπικό ἀξίωμα, χωρίς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ την συμμετοχή τῶν πιστῶν, καὶ τώρα ἄγεται καὶ φέρεται ἀπ᾽ ἐκείνους ποὺ τὸν προήγαγαν, ὑπηρετῶντας τὶς σκοτεινές δυνάμεις;

Παρτε μια γευσι Ορθοδοξης χειροτονιας Μητροπολιτου

με την παρουσια του Αγιου Πνευματος και την συμμετοχη 15.000 πιστων.

———-

——–

EΘNIKOΣ KHPYΞ 21/3/1975
Διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Γραμμένο ἀπὸ τὸν τ. Ἀρχιεπίσκοπο κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

«Ἀπομακρύνατε τὸν Καντιώτη πρὶν ἀναγκασθῶμεν νὰ λάβωμεν μέτρα!»

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=50293

Ταυτίζεται με τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Ουκρανικό ο Γόρτυνος Ιερεμίας

και συκοφαντει το Μητρπολιτη Αυγουστινο!!!

https://www.drt915.gr/taftizete-me-tis-apofasis-tou-ikoumenikou-patriarchiou-sto-oukraniko-o-gortinos-ieremias-vid/

Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ

ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ [1]

(Επετρέπετο να γίνω επίσκοπος την περίοδον εκείνην;)

Μετά την εκλογήν μου ως επίσκοπος λαμβάνω επιστολάς, ολίγας μεν εκ των Ελλήνων του εσωτερικού, περισσοτέρας δε εκ των Ελλήνων του εξωτερικού, οι οποίοι εκφράζουν την δυσαρέσκειάν των, διότι εδέχθην να γίνω επίσκοπος υπό το σημερινόν πολιτικόν καθεστώς [2]. Κατ’ αυτούς έπρεπε να αρνηθώ, δια να είνε η άρνησίς μου μία ζωηρά διαμαρτυρία κατά της σημερινής κυβερνήσεως του τόπου μας. Έπρεπε, βλέπετε, να γίνη η εκλογή μου επί των ημερών της διακυβερνήσεως της χώρας υπό των πολιτικών αρχηγών της αρεσκείας των, δια να είνε ούτω νόμιμος και κανονική…
Εις τους επικριτάς μου δίδω την εξής απάντησιν.

Η Εκκλησία υπεράνω πολιτικών σχημάτων

Εν πρώτοις, δεν είμαι πολιτικόν πρόσωπον, αλλ’ εκκλησιαστικόν. Ο Θεάνθρωπος ιδρυτής της Εκκλησίας μας δεν ανεμίχθη εις τας πολιτικάς έριδας της εποχής του. Και εις εκείνους, οι οποίοι ηθέλησαν να τον εμπλέξουν εις τα πολιτικά, υποβάλλοντες εις αυτόν πονηράς ερωτήσεις, όπως π.χ. εάν επετρέπετο να πληρώνουν φόρους εις τον καίσαρα, δείγμα υποτελείας εις κοσμικήν εξουσίαν, επιβληθείσης εις το Ιουδαϊκόν έθνος δια τας αμαρτίας αυτού, ο Κύριος απήντησεν · «Απόδοτε τα καίσαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Ματθ. 22,21). Το αυτό έπραξαν και οι απόστολοι. Υπήκουον εις τας κοσμικάς εξουσίας των διαφόρων τόπων, δια των οποίων διήρχοντο ευαγγελιζόμενοι τον λόγον του Θεού, και μόνον όταν αι κοσμικαί εξουσίαι εξέδιδον διαταγάς αντιθέτους προς τα θρησκευτικά τους καθήκοντα δεν υπήκουον, αλλ’ αντέτασσον άρνησιν λέγοντες· «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5,29). Ο κορυφαίος των αποστόλων, ο Παύλος, εργασθείς επί αρκετόν διάστημα εις την πόλιν της Κορίνθου, σημαίνουσαν πόλιν του αρχαίου κόσμου, η οποία εσείετο από πολιτικάς έριδας, επιμελώς απέφυγε την ανάμιξιν εις σχετικάς συζητήσεις, εις εν και μόνον συγκεντρώνων όλην την προσοχήν του, πως εις το μωσαϊκόν εκείνο της κοινωνικής, πολιτικής και φιλοσοφικής συνθέσεως θα εκήρυττε το ευαγγέλιον, δια του οποίου θα επήρχετο η αναμόρφωσις όλων των στοιχείων του αρχαίου κόσμου. Τοιαύτην γραμμήν ακολουθών ο απόστολος, ηδύναντο να γράφη αργότερον προς τους φιλέριδας, τους πάντοτε και περί πάντα ερίζοντας Κορινθίους· «Ου γαρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν, ειμή Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον» (Α’ Κορ. 2,2). Ο δε Ι. Χρυσόστομος, ο άριστος ερμηνευτής του Παύλου, εις τινα ομιλίαν του λέγει, ότι ο κηρύττων τον λόγον του Θεού πρέπει να προσέχη ώστε, εις τας περιπετείας ας και τους κινδύνους, τους οποίους ευχαρίστως πρέπει να δέχεται δια το ευαγγέλιον, να μη προσθέτη και άλλας περιπετείας και κινδύνους, να μη δημιουργή πειρασμούς προερχομένους εξ άφρονος αναμίξεως εις υποθέσεις ξένας προς το κήρυγμα του ευαγγελίου. Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. 16,19-31)
3 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου
 

ΘΕΪKA AΓΩNIΣMATA

ΓΙΑ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ KAI ΦΤΩXOYΣ

Πατῆστε τον τίτλο και διαβᾶστέ το σε pdf

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 11142

Η περαν του ταφου ζωη

Πολλά, ἀγαπητοί μου, κάνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ φοβᾶται. Ἀλλ᾿ ἐκεῖνο ποὺ τὸν φοβί­ζει περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ θάνατος. Καὶ μόνο ἡ λέξι θάνατος προκαλεῖ τρόμο. Ὁ θάνατος μυστήριο μεγάλο!
Ὅλοι κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον ἔχουν τὴν ἀ­πορία· Τί γίνεται μετὰ τὸ θάνατο; Ὑπάρχει τίποτα πέρα ἀπὸ τὸν τάφο, ἢ ἡ ζωὴ τελειώνει ἐκεῖ καὶ ὁ ἄνθρωπος σβήνει;…
Τὸ ἐρώτημα εἶνε σπουδαῖο. Ἐὰν πιστέψου­με, ὅτι στὸν τάφο τελειώνει ἡ ζωή, τότε ὁ ἄν­θρωπος εἶνε ἐλεύθερος νὰ κάνῃ ὅ,τι θέλει· νὰ ἁμαρτάνῃ, νὰ πορνεύῃ, νὰ μοιχεύῃ, νὰ δι­α­­πράττῃ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ἀρκεῖ μό­νο νὰ διαφεύγῃ τὰ μάτια τῆς ἀστυνομίας καὶ τῆς δικαιοσύνης. Ἐὰν ὅμως ὑπάρχῃ πέραν τοῦ τάφου ζωή, τότε ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ῥυθμίσῃ ἐδῶ τὴ ζωή του σύμφωνα μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Στὸ ἐρώτημα τί ὑπάρχει μετὰ θάνατον ἀ­πάντησι μᾶς δίνει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο μὲ τὴν ὡραία παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου ποὺ ἀκούσατε. Τί μᾶς λέει;

* * *

Ἦταν ἕνας πλούσιος, ποὺ εἶχε ὅλα τ᾿ ἀγα­θὰ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ᾿ ὅλα αὐτὰ (σπίτια, χωράφια καὶ ὅ,τι ἄλλο) τὰ χρησιμοποιοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο. Ἦταν ἕνας ἰδιοτελὴς συμφε­ροντολόγος καὶ σαρκολάτρης. Ἔφτειαχνε τὰ καλύτερα ροῦχα, φοροῦσε ἐνδυμασίες πανά­κριβες ποὺ μόνο βασιλιᾶδες φοροῦσαν, ἔ­τρω­γε τὰ καλύτερα φαγητά, ἔπινε τὰ καλύτερα κρασιά, διασκέδαζε καθημερινῶς στὸ μέγαρό του· ὀργανοπαῖκτες – βιολιτζῆδες κάθε βράδυ ἔπαιζαν ἐκεῖ, καὶ γυναῖκες ἁμαρτωλὲς χόρευαν ἀνήθικους χορούς. Ἔτσι περνοῦσε τὴ ζωή του, «εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμ­πρῶς» (Λουκ. 16,19). Γιὰ ἄλλον δὲν ἔδινε σημασία.
Στὴν πόρτα του καθόταν ὁ Λάζαρος, ἕνας φτωχὸς καὶ ἄρρωστος, ἔρημος κ᾿ ἐγκαταλελειμμένος, ποὺ δὲν εἶχε οὔτε στέγη οὔτε φάρμακα οὔτε ἄλλη ἀνθρώπινη βοήθεια. Ὁ πλούσιος ποτέ δὲν ἄνοιξε τὴν πόρτα του νὰ τὸν φιλοξενήσῃ, κι αὐτὸς προσπαθοῦσε νὰ ζήσῃ μὲ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου. Ἦταν γεμᾶτος πληγὲς καὶ σκυλιὰ ἔγλειφαν τὶς πληγές του. Ἔτσι ζοῦσε.
Ἀλλὰ μιὰ μέρα ὁ πλούσιος, ἐκεῖ ποὺ νόμιζε πὼς θὰ ζήσῃ μὲ τὰ βουνά, ἄκουσε νὰ χτυ­πᾷ κάποιος τὴν πόρτα του. Ποιός ἦταν; Ὁ χάρος! Αὐτὸς εἶνε ὁ ἐπισκέπτης ὁ αἰφνίδιος, ποὺ ἔρχεται σὲ ὥρα ποὺ δὲν τὸν περιμένουμε κι ἁρπάζει μικροὺς – μεγάλους, τὸν πλούσιο καὶ τὸ φτωχό, καὶ τοὺς ὁδηγεῖ στὸν ἄλλο κόσμο. Πέθανε λοιπόν. Καὶ τότε τὸ μὲν σῶμα του ἔγινε τροφὴ σκωλήκων καὶ δυσωδία, ἡ δὲ ψυχή του πῆγε στὸν ᾅδη, ὅπου ἔνιωθε νὰ τὸν ἐ­λέγχουν οἱ τύψεις τῆς συνειδήσεως· καὶ προ­τιμότερο, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, νὰ σὲ δαγκώσῃ σκορπιὸς παρὰ νὰ σὲ δαγκώσῃ ἡ συν­είδησι. Τότε ἔμαθε, ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλος κόσμος. Read more »

Ἐξομολογημενη και με εφόδιο την θεια κοινωνία, έφυγε για την αἰωνιότητα, τὸ Σάββατο 2.11.2019, στὶς 3 π.μ., η γιαγιά ‘Ελισάβετ, μητέρα καὶ ἀδελφή ἡμῶν.

Ακολουθουν δυο βιντεο μαζι της

TA ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΕ ΔΙΣΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ

———–

————
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ

ΚΑΤΟΧΗΣ ΠΟΥ ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ!

Διηγεῖται η γιαγιά ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, των 97 ετων
———

——–

Η Νεκρα Θαλασσα

Πατηστε τον τιτλο

Κυριακή 3 Νοεμβρίου, ώρα 16:00, στη Θεσσαλονίκη: Λέμε «ΟΧΙ στην λαθροεισβολή» (διαρκής ενημέρωση).
Αρχικό κάλεσμα με πλούσιο υλικό και βίντεο από αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα, εδώ:

http://ierosloxos2012.blogspot.com/2019/10/blog-post_17.html

ΟΛΗ Η ΣΥΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗΣ 23/10/2019,

ΑΡΧΗ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, 31.10.2019

https://www.fotgrammi.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΣ

Πρὸς
τὸν Μακαριώτατον Ἀριεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος π. Ἱερώνυμον, Πρόεδρον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου.

Μακαριώτατε, εὐσεβάστως παρακαλῶ Ὑμᾶς ὅπως χορηγήσητε εἰς ἐμὲ ἀντίγραφον τοῦ σκεπτικοῦ τῆς ὅλης διαδικασίας, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ ὁποίου αἱ δύο Συνοδικαὶ Ἐπιτροπαὶ ἐγνωμοδότησαν ἀπὸ κοινοῦ ὅτι ἡ ἐν Ἑλλάδι Διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀναγνωρίσῃ τὴν δοθεῖσαν αὐτοκεφαλίαν εἰς τὴν νεοϊδρυθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας.
Μακαριώτατε, ἔχω ζητήσει δημοσιογραφικῶς ὅτι ὑπάρχει ἀδήριττος καὶ ἄκρως ἐπίκαιρος ἀνάγκη νὰ δημοσιοποιηθῇ αὐτὸ τὸ κείμενον καὶ δὲν ὑπῆρξεν οὐδεμία ἀνταπόκρισις. Τὸ παρὸν αἴτημά μου ὑποβάλλω ὡς Κληρικός – θεολόγος – Δημοσιογράφος – Συγγραφεὺς – Ἐκδότης. Ὑπὸ αὐτὰς τὰς ἰδιότητας μὲ ἐτίμησε καὶ ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν. Ἔχω ἐρευνήσει ἐπισταμένως τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα ὅσον ὀλίγοι. Ἔχετε λάβει γνῶσιν τῶν τεκμηριωμένων καὶ ἐκτενεστάτων σχετικῶν ἄρθρων μου. Ἑτοιμάζω πρὸς ἔκδοσιν καὶ βιβλίον μου διὰ τὸ συνταράσσον ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν σκανδαλωδέστατον τοῦτο ὀλίσθημα τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου. Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 148

Δεν θα σωθητε

Ἂς κοινωνᾶτε, ἂς ἐξομολογῆσθε· δὲ θὰ σωθῆτε, ἐὰν δὲν ἀνοίγετε καὶ τὸ στόμα σας γιὰ τὸ Χριστό. Ὁ χριστιανισμὸς ἔφθασε μέχρι σ᾿ ἐμᾶς διὰ τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶνε ἱερὰ ὑποχρέωσις παντὸς Χριστιανοῦ. Καὶ εἶνε ψευτοχριστιανὸς αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του νὰ μιλήσῃ γιὰ τὸ Χριστό.

Φωτιζει ο Θεος τους πιστους

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ à­ποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.
Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.
Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·
―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.
―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.
―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του; Read more »

Σεβασμιώτατε, άγιε Γόρτυνος, ευλογείτε!
Κατ αρχήν σας ευχαριστώ, διότι σπεύσατε να απαντήσετε στα υπ εμού τεθέντα ερωτήματα.
Είναι γεγονός, ότι η πλειοψηφία των επισκόπων, απόψεις, θέσεις, πράξεις και παραλείψεις των οποίων, καθίστανται αντικείμενα δημόσιας κριτικής από της πλευράς λαικών μελών της Εκκλησίας, δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες πρακτικές. Και επειδή δεν θα πρέπει να περιοριζόμαστε μονάχα στην αρνητική κριτική των ποιμένων αλλά και να εξαίρουμε ορθές πρακτικές από μέρους τους, οφείλουμε να υπομνήσουμε ότι, σχετικώς προσφάτως, και ο μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος, απάντησε σε δημόσια κριτική αγωνιστού και ομολογητού επιστολογράφου, για το θέμα της σχέσεώς του με το Ρόταρυ και τους Ροταριανούς (δεν εξετάζουμε ενταύθα εάν η εν λόγω απάντηση ανέπαυσε το λαό του Θεού).
Θεωρώ πως η εν λόγω επισκοπική πρακτική, αποτελεί εκδήλωση ευαισθησίας από την πλευρά των προαναφερθέντων επισκόπων, απέναντι στην έμπονη κραυγή αγωνίας του ποιμνίου τους.
Επί των τεσσάρων σημείων της προς εμέ απαντήσεώς σας, θα ήθελα να καταθέσω τις ακόλουθες σκέψεις και παρατηρήσεις μου:

1)Γράφετε ότι «
«Ἀπό τόν ἴδιο τόν Πατριάρχη ἄκουσα, τέσσερις ἤ πέντε φορές ὅτι οἱ λαβόντες τήν αὐτοκεφαλία ἀπεκόπησαν ἀπό τό σχίσμα καί ἀνήκουν πλέον στήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν’.
Το γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, δεν έπεται, κατ ανάγκη, ότι αυτό και ισχύει. Άλλωστε η υποτιθέμενη «μετάνοια» των σχισματικών,που αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη προκειμένου να «αποκοπούν από το σχίσμα», θα έπρεπε να εκδηλωθή με την αίτηση συγγνώμης προς την κανονική Εκκλησία, από την οποία και απεκόπησαν και η οποία τους αναθεμάτισε και τους καθήρεσε, τουτέστιν προς το Πατριαρχείο της Μόσχας. Πότε υποβλήθηκε αυτή στο εν λόγω Πατριαρχείο; Απεστάλησαν τα σχετικά έγγραφα; Πού δημοσιεύθηκε; Επελήφθη αυτή της υποθέσεως ως καθ ύλην αρμόδια και τους αποκατέστησε; Όχι!
Ο εμβριθής μελετητής του εν Ουκρανία εκκλησιαστικού προβλήματος, π Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, αναφερόμενος στην «αποκατάσταση» των σχισματικών Ουκρανών, σημειώνει τα εξής βαρυσήμαντα: «
α) Δὲν ὑπῆρξε ἔκφραση μετάνοιας ἐκ μέρους τῶν σχισματικῶν, οὔτε κἄν ἔκφραση θλίψης ἢ συγγνώμης γιὰ τὸ ἐπὶ 25 χρόνια σχῖσμα ποὺ ταλαιπώρησε τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ σκανδάλισε τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Read more »

Μνήμη τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΔΑ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ σκέψι μας, ἡ καρδιά μας, ἡ μνήμη μας, ὅλος ὁ ψυχικός μας κόσμος φτερουγίζει στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας. Ἐμεῖς, ποὺ τὸ ζήσαμε καὶ τὸ αἰσθανθήκαμε, ὡς αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες ἐκείνου τοῦ θαύματος ἔχουμε ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ τὸ μεταδώσουμε ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Δὲν πρέπει νὰ λησμονηθῇ ἡ μνήμη τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς πεσόντας. Διότι τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ ἔκλεισαν τὰ μάτια τους τὰ καλύτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ζῇς σήμερα ἐσύ, παιδί μου, ἐλεύθερος. Τὰ κόκκαλά τους εἶνε φωτεινὰ ὁρόσημα, ποὺ θὰ φωνάζουν· Ἄλτ, ἐδῶ Ἑλλάς!
Ἂς ζωντανέψουμε μπροστὰ στὰ μάτια μας αὐτὴ τὴν ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἀντιστάσεως λέγοντας λίγα λόγια.

* * *

Σὰν σήμερα τὸ 1940 στὴν Ἀθήνα, στὴν Ἰταλικὴ πρεσβεία, εἶχε δεξίωσι ὁ Ἰταλὸς πρέσβυς. Ἦταν ἐκεῖ μαζεμένοι ὅλοι. Κανείς δὲν περίμενε ὅτι θὰ ἐκραγῇ πόλεμος. Ὅπως τὸ καλοκαίρι, ποὺ ὁ οὐρανὸς εἶνε ὁλοκάθαρος, δὲν περιμένεις κεραυνό, ἔτσι καὶ τὴ νύχτα ἐκείνη, ποὺ διασκέδαζαν ἀδελφωμένοι Ἕλληνες μὲ Ἰταλούς, δὲν φαινόταν τί θ᾿ ἀκολουθήσῃ· ἐν συνεχείᾳ ἐκδηλώθηκε ἡ σύγκρουσις. Ἡ νύχτα, ἡ ὥρα τοῦ σκότους, εἶνε ὥρα τοῦ σατανᾶ. Σῶσε μας, Κύριε, ἀπὸ «πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου» (Ψαλμ. 90,6). Τὰ μεσάνυχτα λοιπὸν ὁ Ἰταλὸς πρέσβυς ἔφυγε ἀπὸ τὴν αθουσα τῆς δεξιώσεως, πῆγε στὸ σπίτι τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας, χτύπησε καὶ τοῦ ἔδωσε τελεσίγραφο ποὺ ἔγραφε· «Ἑλλάς, παραδόσου ἐντὸς τριῶν ὡρῶν». Καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπήντησε «ΟΧΙ». Ἀπήντησε ἀμέσως μὲ τὸ στόμα τοῦ πρωθυπουργοῦ· ἀπήντησε κατόπιν μὲ τὸ στόμα τοῦ βασιλέως· ἀπήντησε μὲ τὸ στόμα του ὅλος ὁ λαός – καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμη παιδιὰ φώναζαν «ΟΧΙ». Καὶ τὸ «ΟΧΙ» ἐκεῖνο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἔγινε ἀστραπή, ποὺ κατέπληξε Ἀνατολὴ καὶ Δύσι.
Ἀλλ᾿ ἐκεῖνο τὸ «ὄχι», ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τὸ μοναδικό. Ἡ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἱστορία συνεχῶν «ὄχι», εἶνε μία συνεχὴς ἀντίστασις ἐναντίον τῶν βαρβάρων. Μπουκέτο ἀπὸ «ὄχι» μποροῦμε νὰ φτειάξουμε. Ἐὰν ἤμουν ποιητής, θὰ ἔκανα ἕνα ποίημα μὲ ὅλα τὰ «ὄχι» ποὺ εἶπε διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἑλλάς. «Ὄχι» στὸ Μαραθῶνα. «Ὄχι» στὴ Σαλαμῖνα. «Ὄχι» στὶς Θερμοπύλες. «Ὄχι» στὴν Κωνσταντινούπολι πρὸς τὸν Χοσρόη καὶ τοὺς Ἀβάρους. «Ὄχι» στὴν Πύλη τοῦ Ῥωμανοῦ πρὸς τοὺς Τούρκους ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. «Ὄχι» κατόπιν στὸ Μεσολόγγι, «ὄχι» στὸ Σούλι, «ὄχι» στὴ Γραβιά, «ὄχι» στὴν Ἀλαμάνα, «ὄχι» στὸ Μανιάκι, «ὄχι» στὴν Κρήτη, «ὄχι» στὴ Μακεδονία, «ὄχι» στὸν Πόντο, «ὄχι» στὴν Κύπρο… Τὸ «ὄχι» ἐπανελήφθη μυριάκις στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια, καὶ συνεχίζεται… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1705

Τῆς Ἁγίας Σκέπης καὶ ἐθνικὴ ἑορτὴ
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Τὰ ἔθνη, ἀγαπητοί μου, ἔχουν ἱστορία. Ὅ­πως ἱστορία ἔχουν καὶ τὰ ἄτομα. Κάθε ἄν­θρωπος γράφει τὴν ἱστορία του πάνω στὴ γῆ. Κλείνει μέσα του θεϊκὲς δυνάμεις, ποὺ ἡ καλλιέργειά τους δημιουργεῖ μιὰ ποικι­λία ἔργων, δημιουργεῖ πολιτισμό. Μικρὸς θε­ὸς ἀναδεικνύεται ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσον­τας τὸ «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γέν. 1,26) ποὺ ἔλαβε.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος παραμελήσῃ τὴν καλ­λιέργεια τῶν θεϊκῶν στοιχείων του καὶ θάψῃ τὰ τάλαντά του στὸν τάφο τῆς ὀ­κνηρίας καὶ πονηρίας, τότε καταν­τᾷ ἕνα ἁπλὸ βιολογικὸ ὄν, μὲ φυσικὲς μόνο ἀ­νάγκες, ἕνας πεπτικὸς σωλήνας ποὺ ἀκα­τάπαυστα γεμίζει καὶ ἀδειάζει, ἕνα ζῷο ποὺ βόσκει. Ἀλλ᾽ εἶνε δυνατὸν νὰ σβηστῇ τελείως ὁ σπινθήρας τῆς θεϊκῆς του προελεύσεως; Ὅσοι ἄνθρωποι ζοῦν σὰν τὰ κτήνη, μὲ ἔμβλημα τὸ ἐπικούρειο «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔ­ριον γὰρ ἀ­ποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13. Α´ Κορ. 15,32), αὐτοὶ ποὺ ἔπνιξαν τὸ πνεῦμα στὴν ὕλη, δὲν γράφουν ἱστορία, ἀφοῦ ἱστορία εἶνε ἡ ἐξιστόρησι εὐγενῶν καὶ ὑψηλῶν πράξεων.
Λαοὶ μὲ ἐπικούρεια νοοτροπία, χωρὶς ἀνατάσεις, δὲν γράφουν ἱστορία. Ἡ διάβασί τους δὲν ἀφήνει ἴχνη. Πράξεις ἀξιομνημόνευτες γιὰ τοὺς ἀπογόνους τους δὲν ὑπάρχουν. Σὰν ἀγέλες ἔρ­χονται καὶ παρέρχονται, ἔστω κι ἂν ἡ ζωή τους ἀριθμῇ χιλιετίες. Καμμία λάμψι. Σκοτά­δι καὶ ἔ­ρεβος ἡ ζωή τους. Πνεῦμα σ᾿ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει «διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γέν. 6,3).

* * *

Τὸ δικό μας ἔθνος, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑπάγεται σ᾽ αὐτοὺς τοὺς λαούς. Ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, διακρίθηκε. Ἀνέπτυξε τέχνες καὶ ἐπιστῆμες, δημιούργησε ἕναν ἰδιαίτερο πολιτισμό, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἔγινε πρότυπο γιὰ ἄλλους λαούς. Ἀγωνίστηκε «ὑπὲρ βω­­μῶν καὶ ἑστιῶν». Ἀγωνίστηκε κατὰ τῆς βαρβα­ρότητος, ποὺ ἔτεινε νὰ κατακλύσῃ τὴν ἀνθρω­πότητα. Τὸ μικρὸ τοῦτο ἔθνος κατέπληξε τὸν κόσμο μὲ πράξεις ἀφθάστου μεγαλείου.
Αὐτὸς ποὺ μελετᾷ τὴν ἱστορία μας διακρίνει τὸν δάκτυλο τῆς θείας πρόνοιας, ἡ ὁποία ἀνέ­θεσε στὴν Ἑλλάδα ἐξαιρετικὴ ἀποστολή· νὰ εἶνε φῶς γνώσε­ως καὶ ἐπιστήμης, πρόδρομος τοῦ Χριστιανισμοῦ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν, κήρυκας καὶ ἀπόστολος καὶ ὑπερασπι­στὴς τῆς Χριστιανικῆς πίστεως στὰ ἔθνη, σκεῦ­ος ἐκλογῆς καὶ δεύτερος Ἰσραὴλ στὸν κόσμο. Read more »

«Αμυνα μεχρις εσχατων»:

«100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες – Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των» – Bίντεο

Είναι 9 Μαρτίου 1941,στο ύψωμα 731, του βουνού Τρεμπεσίνα, στην περιφέρεια του Τεπελενίου, όταν παρουσία του Μπενίτο Μουσολίνι η εαρινή επίθεση των Ιταλών βρίσκεται σε εξέλιξη από την προηγούμενη ημέρα.
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των».

Αυτή τη διαταγή δίνει στους άνδρες του, ο ηρωικός ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς.

Η Παναγία μας να φυλάει την Πατρίδα μας και απ’ εκείνους και από τούτους. Πάντα Ελεύθεροι

ΟNOΜΑΤΑ ΝΕΚΡΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ 1940 ΕΩΣ 18/8/1941

Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις απώλειες που υπήρχαν στην Δυτική Μακεδονία με την έναρξη του πόλεμου στα Αλβανικά βουνά το 1940 που μέχρι την υπογραφή της παύσης των εχθροπραξιών ανήλθε σε 887 νεκρούς Οι προερχόμενοι από τον Νομό Κοζανης οι νεκροί ανήλθαν στους 391 και αναφερθήκαμε ονομαστικά στους 39 νεκρούς ήρωες που καταγόταν από την πόλη της Κοζάνης Σήμερα θα δώσουμε τα ονόματα από τον αντίστοιχο αριθμό των νεκρών ηρώων της Πτολεμαΐδος που ήταν ο ιδιος που έφθασαν στους 39 επίσης. Δεν ήταν βεβαία ο αριθμός ανάλογος με τον πληθυσμό της τότε πόλης μια και ήταν πολύ μικρότερη .αλλά η θυσία αίματος πολύ μεγαλύτερη

Προφανώς οι μάχες του 28ου συντάγματος που κατετάγησαν οι Πτολεμαΐδιοτες ήταν φονικότερες από τις αντίστοιχες του 27ου συντάγματος της Κοζανης

Οι νεκροί της Πτολεμαΐδας είναι 39 όλοι τους στο Αλβανικό μέτωπο

Οι 24 ήταν του 28ου Συντάγματος που είχε κοινή πορεία με το 27ο σύνταγμα μέχρι την απελευθέρωση της Κορυτσάς

Το 28ο στην συνέχεια είχε βαριές απώλειες στις μάχες αφού είχε 449 νεκρούς από τους 1000 στρατιώτες που περιλαμβάνει ένα σύνταγμα.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν να διαλυθεί μετά την 15 Φεβρουαρίου, και να συγχωνευτούν σε άλλα συντάγματα οι ελάχιστοι εναπομείναντες ενεργοί οπλίτες.

Αυτό φαίνεται και από τον πίνακα αφού μετά από αυτή την ημερομηνία υπάρχει μόνο 1 νεκρός του 28ου συντάγματος που πέθανε στο νοσοκομείο Αθηνών ,όντας τραυματισμένος σε προηγούμενη μάχη

ΕΠΙΘΕΤΟ -ΟΝΟΜΑ – ΟΝ. ΠΑΤΡΟΣ – ΕΤΩΝ – ΜΟΝΑΔΑ – ΗΜΕΡ. ΘΑΝΑΤΟΥ – ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

1 Καλφαδέλης Δημήτριος Θεράποντος 25 ετών X Ομάδα Αναγνωρίσεως 09 Νομ. 1940 Νταλιάπολη

2 Βασιλειάδης Ιωάννης Θεόδωρος 25 ετών 28ο Σύνταγμα Πεζικού 14 Νομ. 1940 Γκολίνα

3 Διευθυντού Χαράλαμπος Παναγιώτης 24 ετών 28ο Σύνταγμα Πεζικού 14 Νομ. 1940 Ύψ. 1421 Read more »

ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγία, ἀγαπητοί μου, τῆς ὁποίας τὴν Σκέπη ἑορτάζουμε, εἶνε πρόσωπο ἱ­ερό. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Υἱός της ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγό­μενον» (Λουκ. 2,34), ἔτσι καὶ ἐκείνη ποὺ τὸν φιλο­ξένησε στοὺς ἁγίους κόλπους της ὡς ἄνθρωπο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἡ Παναγία εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι τὴν ὑβρίζουν καπηλικώτατα, τὴ βλα­­σφημοῦν, τὴν περιφρονοῦν· ἄλλοι ὅμως τὴν ἀ­γαποῦν, τὴ σέβονται, τὴν τιμοῦν, τὴν ὑψώ­νουν ὣς τὰ οὐράνια. Οἱ πα­πικοὶ ἔφθασαν ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεσι τῆς «Μαριολατρίας», δηλα­δὴ νὰ τὴ λατρεύσουν ὡς θεά, ὅπως ἔκαναν γιὰ ἄλλες γυναῖκες οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας.
Ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκ­κλησία ἀπέχει καὶ ἀπ’ τοὺς προτεστάντες ποὺ τὴ θεωροῦν ὡς ἁ­πλῆ γυναῖ­­κα, καὶ ἀπ’ τοὺς φράγκους ποὺ τὴν ἔχουν σχε­δὸν θεοποιήσει μὲ τελετὲς καὶ ἀγάλ­ματα. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τὴ μέση καὶ βασιλι­κὴ ὁδό· τὴν τιμοῦμε ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλ’ ὄχι ὡς Θεόν. Ἀπὸ κα­ταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲ θὰ γεν­νηθῇ ἄλλο λογικὸ κτίσμα σὰν αὐτήν. Εἶνε ἡ «ἁ­γία ἁγίων μείζων» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ), ὑπερ­ά­νω τῶν ἁγί­ων ἀνδρῶν παλαιᾶς καὶ καινῆς δια­θήκης, ὑπερ­άνω πατριαρχῶν καὶ προφητῶν, ὑ­περάνω τοῦ τι­μίου Προδρόμου, ὑπεράνω πατέ­ρων καὶ μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὑπεράνω ―προ­χω­ροῦμε― καὶ ἀγ­­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ναί, ἀλ­λὰ Θεὸς δὲν εἶνε. Θεὸς ἕνας εἶνε, ὁ Κύρι­ος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χρι­στός. Ὅπως στὸν οὐρανὸ ―λέ­νε οἱ πατέρες― ὑ­­π­άρχει ἕνας ἥλιος, μία σελήνη καὶ πολλὰ ἄστρα, ἔτσι στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας ἥλι­­ος πνευματικὸς ἄδυτος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σελήνη – πανσέληνος ἡ Παναγία, καὶ ἑκατομμύρια ἄστρα οἱ ἅγιοι. «Οὐρανὸς πολύ­φωτος ἡ ἐκκλησία ἀνεδείχθη…» (κοντ. 13ης Σεπτ.)
Τιμοῦμε λοιπὸν τὴν Παναγία μας. Καὶ λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας σχέσεώς της μὲ τὸν Κύριο ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὴν ἔχουμε μεσίτρια. Ἐ­κείνη προσεύχεται διαρκῶς στὸ Χριστὸ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ ἀφοῦ κατὰ τὴ Γραφὴ «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. 5, 16), πολὺ περισσότερο «ἰσχύει δέησις μη­τρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου» (Μ. Ἀπόδ.).
Ἡ Παναγία εἶνε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Θεοτόκος, ἀλλὰ καὶ ἡ μητέρα ὅλων τῶν Χριστι­ανῶν, «ἡ γλυκειά μας μάνα». Γι’ αὐτὸ καθένας, ὅποιος κι ἂν εἶνε καὶ σὲ ὅποια περίστασι κι ἂν βρεθῇ, ἐκείνην φωνάζει.
Ἡ Παναγία εἶνε ζωντανή. Ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ κάνει θαύματα, εἰς πεῖσμα τῶν ἀθέων. Μὲ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησία της, ἑλκύει τὸ ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ. Τὰ θαύματά της εἶνε πολλά. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2235

Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
27 Ὀκτωβρίου 2019
Του Μητροπολιτου π. Αὐγουστινος Καντιωτου

Απεναντι στο θανατο

«Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. 8,52)

Ὁ θάνατος, ἀγαπητοί μου, ποὺ πολλὲς φο­ρὲς ἔρχεται στὴ ζωή μας ἀπροειδοποίητα καὶ πέφτει ξα­φνι­κὰ πάνω σ᾽ ἕναν ἢ περισσοτέρους συνανθρώ­πους μας σὰν κεραυνός· ὁ θά­νατος, ποὺ ἁρ­πάζει μέσα ἀπ᾽ τὴν ἀγ­κάλη μας καὶ τὰ πιὸ ἀγαπητὰ πρόσωπα, δημιουργεῖ θλῖψι. Κάθε λογικὸς καὶ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος μπροστὰ στὸ θάνατο σταματᾷ, μπροστὰ στὸ φέρετρο συστέλλεται, μπροστὰ σὲ ἕνα τάφο συλλογίζεται μὲ θλῖψι πολλὰ πράγματα.

* * *

Τὴ θλῖψι ὅμως αὐτὴ δὲν τὴν ζοῦν ὅλοι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο· ἀλλιῶς τὴν ἀν­τιμετωπίζει ὁ ἄ­πιστος καὶ ἀλλιῶς ὁ πιστός. Ὁ ἄπιστος νικιέται ἀπὸ τὴ θλῖψι, ἐνῷ ὁ πιστὸς νικᾷ τὴ θλῖψι.
⃝ Ὁ ἄπιστος καταβάλλεται, νικιέται, ἀποδι­οργανώνεται ἀπὸ τὴ θλῖψι. Κλαίει ἀ­παρηγόρητα καὶ ὀδύρεται. Πάνω στὸν πόνο ποὺ νιώθει χάνει τὸ ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του, παραφέ­ρεται, ξεφεύγει, παραλογίζεται. Αἰσθάνεται μέσα του πί­εσι, θέλει κάπου νὰ ξεσπάσῃ, καὶ τὰ βάζει μὲ ὅλους· ἐκεῖ τότε συχνὰ ἀσεβεῖ, καταριέται, βλαστη­μάει, καταν­τᾷ μισάνθρωπος, τρελλαίνεται. Κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς θλίψεως μαραίνεται ψυχικά, φαρμακώνεται καὶ σωματικά, καὶ τὸ χειρότερο· κάποτε στὸ τέλος δυσ­τυ­χῶς αὐτοκτονεῖ.
Εἶνε ἑπόμενο αὐτό. Ἐφ᾿ ὅσον δὲν πιστεύει στὸ Θεό, στὴν θεία πρόνοια καὶ τὴν ἀθανα­σία τῆς ψυχῆς, ἀφοῦ γι᾽ αὐτὸν ἄλλη ζωὴ δὲν ὑπάρ­χει, νομίζει ὁ ταλαίπωρος ὅτι ὁ ἀποθα­νὼν συγ­γενὴς ἢ φίλος του ἐξαφανίστηκε, μηδενίστηκε πλέ­ον· βλέπει τὸ θάνατο ὡς τὸ ὁ­ριστικὸ καὶ ἀ­μετάκλητο τέρμα τῆς ζωῆς μας, καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸν φοβᾶται καὶ τὸν τρέμει. Ταρά­ζεται καὶ ἀ­κούγοντας ἀκόμη τὴ λέξι «θάνατος». Πασχίζει νὰ διώξῃ ἀπὸ τὴ σκέψι του κάθε τι ποὺ θυμίζει θάνατο. Καὶ μπο­ρεῖ νὰ δῇ τότε κανεὶς αὐ­τὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δηλώνει ἄπιστος, νὰ ἐκδηλώνῃ μιὰ πίστι σὲ κάτι μεταφυσικό, νὰ θέ­λῃ π.χ. νὰ ἐξορκίσῃ τὸ θάνατο …χτυπών­τας ξύλο! Τί σημαίνουν αὐτά; Σημαίνουν, ὅτι στὴν ψυχὴ καὶ τὴ σκέψι αὐτοῦ τοῦ ἀπίστου βασιλεύει ὁ θάνατος μὲ ὅλα τὰ φόβητρά του, τὶς δεισιδαιμονίες καὶ ἀνόητες προλήψεις.
⃝ Τελείως διαφορετικὴ στάσι ἀπέναν­τι στὸ θάνατο παίρνει ὁ πιστός. Τὸν καιρὸ τοῦ πένθους του γιὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του, τῆς συζύγου του, τοῦ παιδιοῦ του, τοῦ φίλου του, ὁ πιστὸς Χριστιανὸς φανερώνει ἕνα μεγαλεῖο ψυχῆς· ξεδιπλώνει τὴν πίστι του καὶ τὴν ὑψώνει σὰν σημαία θριάμβου κατὰ τοῦ θανάτου. «Πιστεύει» –καὶ τὸ δείχνει– «εἰς ἕ­να Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα»· «προσδο­κᾷ» –χωρὶς ἀμφιβολία– «ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Σύμβ. πίστ. 1, 11-12). Read more »

Tοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
26 Ὀκτωβρίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Δωστε μου εναν αγιο!

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α΄ Πέτρ. 1,16)

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ­κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, ἄλλοτε ἑ­­ορτάζουν δύο, ἄλλοτε τρεῖς, ἄλ­λοτε σαράντα, ἄλ­λοτε ἑκατό, ἄλλοτε χίλιοι, ἄλλοτε δυὸ χιλιάδες – τρεῖς χιλιάδες ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Εἶ­νε δη­λαδὴ ἀμέτρητοι σὰν τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ.
Μεταξὺ τῶν ἁγίων, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέ­θους, λάμπει στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο ἂς ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα, τί εἶνε ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ καθαρός, καθα­ρὸς ἀπὸ κάθε μο­λυσμό, μο­λυσμὸ ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτή εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀκαθαρσία.
Οἱ ἅ­γιοι εἶνε καθαροὶ ἀπὸ ἁμαρτία σὲ σχετι­­κὸ βα­θμό· στὸν ἀπόλυτο βαθμὸ ἕνας μό­νο εἶ­νε καὶ λέ­γεται ἅγιος ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρω­πος Ἰησοῦς Χριστός. «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰ­ησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀ­μήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Ἅγιοι σὲ σχετικὸ βαθμὸ ἔγιναν ἄν­θρωποι ἀπὸ κάθε τάξι καὶ ἐπάγγελμα, καὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἅγιοι δὲν εἶνε μόνο καλό­γεροι καὶ κληρικοί· κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Ἅ­γιοι π.χ. ἦταν βοσκοί, ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ ἄ­κουσαν τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη…» (Λουκ. 2,14) κι ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων· ἅ­γιοι ἦταν γεωργοὶ ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ῥάφτες, οἰκοδό­μοι, ἀρτοποιοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπὸ κάθε ἐπάγ­γελμα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ· δέχεται τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς. Ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο «Ἅγιοι ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα»· σᾶς συνιστῶ νὰ τὸ διαβάσετε.
Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, τάξις ἀπ᾽ τὴν ὁ­­­ποία νὰ μὴν ἀναδείχθηκε κάποιος ἅγιος. Καὶ ἀπόδειξις ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτρι­ος. Τί ἦταν; Δὲν ἦταν παπᾶς οὔτε καλόγερος, δὲν ἔ­ζησε σὲ ἀσκητήρια καὶ σπηλιές, δὲν κρατοῦ­σε κομποσχοίνια. Ἦταν λαϊκός, ζοῦσε μέσα στὴ διεφθαρμένη εἰδωλολατρικὴ κοινωνία τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ ῥω­μαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ μὲ τὴν ἀνδρεία του εἶχε ἀνεβῆ ὅλους τοὺς βαθμοὺς καὶ εἶχε φθάσει στὸ ἀξίωμα τοῦ χιλιάρχου, εἶχε γίνει δηλα­δὴ στρατηγός. Ἀλλὰ στὴν καρδιά του, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν οἱ ἄλλοι, εἶχε τὸ Χριστό. Ὅταν ὅμως κηρύχθηκε διωγμὸς ἐναντίον τῶν Χριστια­νῶν, τὸν κατήγγειλαν ὅτι εἶνε Χριστιανὸς καὶ συν­ελήφθη. Ὡμολόγησε τὴν πίστι του στὸ Χριστό, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ τὸν ἔρριξαν δεμένο στὴ φυλακή. Ἐκεῖ ἔμεινε ἕως ὅ­του ἦρθε ἡ εὐλογημένη ὥρα ποὺ μὲ λόγχες μαρτύρησε γιὰ τὸν Κύριο. Αὐτὸς μὲ συντομία εἶνε ὁ βίος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ καλεῖ κ᾽ ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε.
Σήμερα ἂν μᾶς ποῦν, Πιστεύεις στὸ Χριστό; δὲν στοι­χίζει τίποτα νὰ ποῦμε Πιστεύω. Τότε στοίχιζε· ἂν ἔ­λεγες Πιστεύω, μαρτυροῦσες. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 56-64
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ποιος θα σωση την ανθρωποτητα;

Νοσεῖ, λοιπόν, ἡ ἀνθρωπότης· τὸ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες ἀκόμη.
Καὶ τώρα ποῖος θὰ θεραπεύσῃ αὐτὴν τὴν πάσχουσαν ἀνθρωπότητα;
Ἰδού, στὸ κρεβάτι τοῦ ἀσθενοῦς βλέπω ἰατρικὸ συμβούλιο. Ὅπως ὅταν εἶνε πολὺ βαρειὰ ὁ ἀσθενὴς στὰ μεγάλα νοσοκομεῖα συσκέπτονται οἱ ἰατροὶ καὶ ἔχουν ἰατρικὸ συμβούλιο, γιὰ νὰ δοῦν ἂν ὑπάρχῃ τρόπος θεραπείας, κάπως ἔτσι καὶ στὸ κρεβάτι τῆς ἀνθρωπότητος βρίσκονται ἰατροὶ καὶ γίνεται ἰατρικὸ συμβούλιο. Ἰατρικὸ συμβούλιο δὲ ἐννοῶ τοὺς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, φιλοσόφους, κυβερνήτας κρατῶν, οἱ ὁποῖοι συσκέπτονται ἐὰν ὑπάρχῃ θεραπεία στὸν κόσμον καὶ διχάζονται οἱ γνῶμες.

Οἱ ἀπαισιόδοξοι· Δὲν ὑπάρχει θεραπεία…

Ἄλλοι μέν, ἀπαισιόδοξοι, λένε·
―Ὄχι, δὲν ὑπάρχει πλέον θεραπεία στὸν κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ἔφτασε ἡ ἀνθρωπότης, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα ποὺ ἐσημείωσε στὸν φυσικὸ τομέα, ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονίαν. Καὶ ὅπως ἕνας ἀπελπισμένος παίρνει τὸ πιστόλι καὶ τινάζει στὸν ἀέρα τὰ μυαλά του, ἔτσι καὶ ἡ ἀνθρωπότης βρῆκε τεράστιο πιστόλι, βρῆκε τὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια, καὶ ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονίαν. Ἑκατὸ βόμβες νὰ πέσουν στὸν πλανήτη μας, ὁ πλανήτης καταστρέφεται. Οὔτε ἔντομο, οὔτε πνοὴ ζωῆς θὰ ὑπάρχῃ ἐπὶ τῆς γῆς…
Αὐτοὶ εἶνε οἱ ἰατροὶ ποὺ καταθέτουν τὰ ὅπλα, αὐτοὶ εἶνε οἱ φιλόσοφοι τῆς ἀπαισιοδοξίας.

Οἱ ὑπεραισιόδοξοι· Βαδίζουμε πρὸς πρόοδον!

Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη μερίδα, ἡ ὁποία εἶνε ὑπεραισιόδοξη. Αὐτοὶ λένε·
―Δὲν πάσχει ἡ ἀνθρωπότης· μὴν ἀκοῦτε τοὺς ἱεροκήρυκες καὶ τοὺς ἀπαισιοδόξους. Ἡ ἀνθρωπότης προχωρεῖ μὲ γοργὸ βῆμα πρὸς μεγάλες ἐξελίξεις. Ἐντὸς ὀλίγου θὰ πλησιάσουμε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ κατοικήσουμε στοὺς ἄλλους πλανῆτες. Μὴν ἀπελπίζεσθε, λένε αὐτοί· ἐμεῖς εἴμεθα αἰσιόδοξοι, ἐμεῖς ἐλπίζουμε…
Καὶ ὅταν τοὺς ἐρωτήσουμε τοὺς ἀξιοτίμους αὐτοὺς ἰατρούς, τοὺς θεραπευτὰς αὐτοὺς τῶν νοσημάτων τῆς ἀνθρωπότητος, Ποιά εἶνε τὰ φάρμακά σας; αὐτοὶ ἔχουν συνταγὰς προχείρους· εἶνε ἐκεῖνα τὰ νεώτερα ποὺ λήγουν εἰς ―ισμός (λ.χ. καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, κ.τ.λ.). Ἔχουν διαφόρους συνταγάς, ἔχουν διάφορα χάπια. Καὶ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, ὅτι μὲ χάπια θὰ θεραπευθῇ ἡ πάσχουσα ἀνθρωπότης.

Οἱ ἐπαναστάται· τὸ αἱματοκύλισμα

Ἔχουμε λοιπὸν τοὺς ἀπαισιοδόξους, ποὺ λέγουν ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου ἡ ἀνθρωπότης. Ἔχουμε τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι βαδίζομε πρὸς πρόοδον. Ἔχουμε καὶ μιὰ ἄλλη τρίτη κατηγορία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν, ὅτι ὑπάρχει τρόπος θεραπείας.
―Ἀντὶ νὰ κάθεστε σὰν τὶς γριὲς στὰ παραγώνια ἐν καιρῷ χειμῶνος καὶ νὰ ἐλεεινολογῆτε τὸν ἑαυτό σας καὶ νὰ κλαῖτε, κάνετε κάτι ἄλλο. Δὲν χρειάζονται οὔτε δάκρυα οὔτε μοιρολόγια· χρειάζονται γρόνθοι. Χρειάζεται ἐπανάστασι! λέγουν αὐτοί. Ὅλοι ὁμολογοῦν, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης νοσεῖ καὶ ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου· καὶ δὲν θεραπεύεται οὔτε μὲ χάπια οὔτε μὲ συνταγὲς οὔτε μὲ σκέψεις ἀπαισιόδοξες. Ἡ ἀνθρωπότης εἶνε ἕνας βαρέως ἀσθενής, ποὺ θέλει χειρουργεῖο. Δὲν θεραπεύεται παθολογικῶς· θεραπεύεται χειρουργικῶς. Πρέπει νὰ μπῇ στὸ χειρουργεῖο…
―Γιὰ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀπαντοῦν οἱ ἄλλοι. Ἡ ἀνθρωπότης ὑπέστη χειρουργικὴ ἐπέμβασι μία καὶ δύο φορές (=δύο παγκόσμιοι πόλεμοι). Δὲν ἀντέχει πλέον σὲ τρίτη χειρουργικὴ ἐπέμβασι.
Αὐτοὶ ὅμως ἐπιμένουν καὶ φρονοῦν, ὅτι μὲ τὸ αἷμα, μὲ τὴν ἐπανάστασι, μὲ τὸ αἱματοκύλισμα, θὰ ἔλθῃ ἡ …θεραπεία τῆς ἀνθρωπότητος.

Μοναδικὸς ἰατρὸς ὁ Χριστὸς

Τί ἔχομε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Ἐμεῖς, στὸ συνέδριο αὐτὸ τῶν φιλοσόφων καὶ κοινωνιολόγων, λέγομεν· Δὲν συμφωνοῦμε οὔτε μὲ τοὺς ἀπαισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ὑπεραισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ἐπαναστάτας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν μὲ αἱματηρὰς ἐπαναστάσεις καὶ ἐμφυλίους σπαραγμοὺς νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀνθρωπότητα. Ἐμεῖς δὲν προσκυνοῦμε ἰατροὺς ἐπιγείους.
Ἀποκαλυφθῆτε, κύριοι, ἐνώπιον τοῦ μόνου Ἰατροῦ! Read more »