Δ Ι Δ Α Χ Ε Σ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ιούν 22nd, 2019 | 
Filed under: ΣYNEΡΓATΗΣ MAΣ π. Ι. Ν.
Δ Ι Δ Α Χ Ε Σ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΜΕΡΟΣ Α΄
(Είσαγωγικόν)
Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.
Μέ τό πνευματικό μου σκάφανδρο, πρίν λίγο έκανα καταβύθιση ν’ απολαύσω τήν απεραντωσύνη καί τίς απροσμέτρητες ομορφιές τού ωκεανού τής Σοφίας καί τής Άγάπης τού Θεού. Τί μεγαλείο! Τί εναλασσόμενες εκπλήξεις! «Θαυμαστός, όντως, έν τοίς έργοις Αυτού»! «Πάντα έν σοφία εποίησεν»!
Τί κοράλλια! Τί μαργαριτάρια! Τί θεϊκή αύρα καί άρωμα σκορπά ό κυματισμός τών σελίδων τής, (ανά τούς αιώνας ταξιδευούσης, θαλασσοπόρου, παλεούσης ποτέ έν αυτοίς τοίς κύμασι, καί άλλοτε γαληνιαίως ποιούσης τήν εαυτής πορείαν, ακαταποντίστου Βίβλου! Έπί μακράν σειράν χιλιετιών δροσίζει αύτη καί ευφραίνει ψυχές καί καρδιές, πού θέλγονται, τρέφονται, ζωογονούνται καί αυξάνουν -σωματικά καί πνευματικά-, ροφώντας ικμάδα, νάματα καί άφθονη τή Χάρη Τού Θεού, πρός στηριγμόν, φιλαδελφείαν καί διαρκή εκδαπάνηση καί θυσία τών πάντων γιά «τίς εικόνες τού Θεού», τόν κάθε πλησίον αδιακρίτως, όπως Έκείνος εδίδαξε, καί ανάγλυφη αναδύεται έκ τού πυθμένος της (Βίβλου) ή αλήθεια αυτή καί προβάλει μπροστά στά μάτια μας, γιά νά μάς θυμίζει ότι, Θεός γιά μάς είναι ό συνάνθρωπος, ή χήρα, τό ορφανό. Καί όταν πρός αυτούς εκφράζεται πολυτρόπως ή αγάπη μας, ή από Τού Θεού δανεισθείσα (αύτη), είς τόν Θεόν μεταβαίνει-επιστρέφει (πάλιν) καί καταλήγει. Διά τού «πλησίον» πλησιάζομεν-εγγίζομεν Έκείνος, «Τόν αψαυστόν τε καί ακατάληπτον, Τόν ανεξιχνίαστον Τόν ανεξερεύνητον καί ακατάλυτον, παρ’ ώ (δοτική) πάσα σοφία, εξουσία τε καί δύναμις», ΄Οστις (καί πάλιν) μάς αντιπαρέχει πλουσιώτερες τίς ευεργεσίες Του, γιά νά μεθύσουμε πνευματικά μέ τό κρασί τής άπειρης αγάπης καί τών ευεργεσιών Του, ώστε, αενάως καί ακαταπαύστως ούτως εκδαπανώμενοι, νά φθάσωμεν είς «τό μέτρον ηλικίας τού πληρώματος Αυτού»(Έφες.4,13), θεούμενοι καθ’ ημέραν καί περισσότερον, έως ού εισέλθωμεν καί ήμείς, «έκεί πού Αυτός πρό ημών εισήλθε Πρόδρομος»(Έβρ.6,20) καί μάς αναμένει. Μάς αναμένει δέ, ώς νοήσαντας, ότι, πάντα τά έν τώ κόσμω είναι καί αποδεικνύονται καί αποβαίνουν «μάταια», όταν αυτά δέν δύνανται νά μάς συνοδεύσουν έν τή μεταβάσει ημών πρός τούς ουρανούς, είς τάς εκείσε μονάς πού μάς αναμένουν νά ζώμεν ατελευτήτως(Ίωάν.14,2). «΄Εχοντες τροφάς καί σκεπάσματα, αρκεσθήκαμε» σ’ αυτά(Α΄Τιμ.6,8), (κατά τήν γνώμην τού Παύλου, ήν ησπάσθησαν καί εφήρμοσαν έν τή ζωή των, οί πρό ημών αδελφοί τής είς Χριστόν πίστεως, οί Άγιοι τής Έκκλησίας μας. Δέν πλεονεκτήσαμεν. Ύπηρετήσαμεν τόν πλησίον, καί, «όλίγον κοπιάσαντες, μεγάλας δέ ευεργεσίας παρά Θεού λαβόντες»(Ίωάν.4,38), Read more »
Be the first! 
