ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ XΡIΣTIANOYΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Πατῆστε τον παρακάτω τίτλο και διαβᾶστε την σε pdf

ΠΟΙΟΙ «ΔΙΑΣΠΟΥΝ» ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Ἀπό ἰστολόγιο

http://neaflorina.gr/2016/07/pii-diaspoun-tin-enotita-tis-mitropoleos-mas

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΑΠΟ  ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

Οἱ πιστοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, ποὺ μεγάλωσαν μὲ ὀρθόδοξα κηρύγματα, ἀπό τὸν ἀγωνιστή Ποιμενάρχη τους  π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη τρομάζουν μὲ τὴν ἀλλαγή πορείας τοῦ σκάφους της τοπικῆς ἐκκλησίας καὶ φοβοῦνται μὴ χάσουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τους. Ὁ Μητροπολίτης Θεόκλητος βαδίζει τελείως ἀντιθετο δρόμο ἀπὸ τὸν αείμνηστο Γέροντα! Θέλει τὴν φιλία τοῦ κόσμου καὶ  συμπροσεύχεται καὶ συλλειτουργεῖ μὲ παπόφιλους καὶ οικουμενιστάς!!! Ἔτρεξε πρῶτος νὰ συμπροσευχηθη καὶ νὰ συλλειτουργήση, μετά την ληστρική συνοδο τῆς Κρήτης, μὲ τὸν οικουμενικο παναιρετικό πατριάρχη!!!

Ἀκοῦστε ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ ἀληθινου Ποιμένα της Ορθοδόξου Ἐκκλησίας π. Αὐγουστίνου καὶ συγκρίνεται τους

———

———

Ὁ Ἐλπιδοφόρος, ὅπως καὶ ὁ μητροπολίτης Θεόκλητος κάποτε ἔφαγαν ψωμί ἀπὸ τὸν Γέροντα, ἔτσι μπόρεσαν νὰ σπουδάσουν, ἀλλὰ τώρα ἄλλαξαν πορεία! Ὁ Ἐλπιδοφόρος ἔφτασε νὰ φίλησε το χέρι τοῦ Πάπα καὶ ἔγινε χειρότερος ἀπὸ τοὺς φραγκοπαπάδες, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ πάρη τὸ χρίσμα τοῦ ἐπόμενου πατριάρχου. Ὁ Μητροπολίτης Θεόκλητος, ποὺ λόγω τῆς ἡλικίας του θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πιό σοφός καὶ νὰ σκέπτεται τὴν ἔξοδό του ἀπὸ αὐτόν τὸν κόσμο καὶ τὴν ἀπολογία του στὸν Δίκαιο Κριτή, συλλειτουργεῖ καὶ συμπροσεύχεται μ᾽᾽αὐτούς τοὺς φραγκοπαπάδες καὶ μεταφέρει τὸ μικρόβιο τῆς αἰρέσεως στὸ ποίμνιό του!

Οἱ πιστοί φοβούμενοι ὅτι θὰ χάσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ τους διαμαρτύρονται. Ἕνας ἐξ᾽᾽αὐτὸν εἶναι ὁ καθηγητής Βασίλειος Κερμενιώτης. Διαβάστε σὲ pdf, την πολύ σημαντική ἀνοικτη ἐπιστολή ποὺ ἔστειλε στοὺς χριστιανούς τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης.

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Διαβᾶστέ τους pdf

1. Περι αγάπης Μερος  Α.pdf

2. Περι αγαπης Μερος Β.pdf

Περι-αγάπης-Μέρος-Γ.pdf

4. ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.pdf

5. Περι ασπασμου.pdf

6. Περι Βαπτισματος.pdf

7. Το ονομα Χριστιανος.pdf

8.ΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ.pdf

9. Το Πιστευω.pdf

 10. Το αντίδωρο.pdf

ΛΟΓΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΙ

ΤΟΥ ΔΡ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΠΑΣΔΕΚΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ «Εμεις και αλλοι …και»

κατα του π.Γ. Τσετση Οικουμενικα αναλεκτα .pdf

Μέρος Α’

Λόγοι Αντιρρητικοί κατά του Δρ. Αθ. Μπασδέκη από το βιβλίο του Εμείς και άλλοι …και> κατά του π.Γ. Τσετση Οικουμενικά ανάλεκτα.

«1ος Λόγος Αντιρρητικός περί κατηχήσεως ή οικοδομής ή Ορθοδόξου διδασκαλίας.

Αλλά το πρωτάκουστο και παράδοξο είναι, όταν τα ίδια τα  όπλα των εχθρών οδηγούνται σαν πολεμικές μηχανές εναντίον τους, όταν το ξίφος που βαστάζουν  εναντίον μας , αυτό το ίδιο τους επιφέρει  το θανάσιμο χτύπημα.
Οι εχθροί της πίστεως  μας  αναγκάζονται  με την δύναμη  του Θεού  να γράφουν  και μιλάνε για την αλήθεια.
Ο Ιωάννης  ο Χρυσόστομος προς εκείνους που εγκατέλειψαν την σύναξη  γράφει. Ότι αν είσαι νηφάλιος και προσεκτικός και στα ξένα βρίσκεις κάτι χρήσιμο αν όμως είσαι αδιάφορος και  νωθρός , ούτε από τις θειες Γραφές θα υπάρξει για σένα κάτι περισσότερο . Γιατί , όπως ακριβώς εκείνος που γνωρίζει να κερδίζει , κερδίζει από παντού , έτσι και εκείνος που δε γνωρίζει , ακόμα και θησαυρό να βρει , φεύγει άδειος.
Στην περίπτωση μας και το ποίμνιο θα ωφεληθεί αλλά και οι Οικουμενιστες αφού μετανοήσουν και μας υποσχεθούν ότι θα μας δείξουν την αλήθεια και βλέποντας οι απέξω δηλ. οι ετερόδοξοι ότι εμείς είμαστε το φως και το άλας της γης θα γυρίσουν στην Ορθοδοξία. Αλλιώς με το να μην τους λέμε την αλήθεια μόνο ζημιά τους κάνουμε παρά τους ωφελεί.

Μια άλλη ασθένεια, πολύ πιο βαριά, που προσβάλλεται το σώμα της Εκκλησίας, καλεί τον δικό μου λόγο να τη θεραπεύση.  Επιβάλλεται λοιπόν να σταματήσουμε την εξέλιξη της ασθένειας αυτής και στη συνέχεια να στρέψουμε την προσοχή μας προς τους εκτός της Εκκλησίας.  Είναι ανάγκη να θεραπέψουμε πρώτα τους δικούς μας και μετά να ασχοληθούμε με τα πράγματα των άλλων. Ποια είναι όμως η ασθένεια ? (Ι. Χρυσόστομου , Λογ.Α’ κατά Ιουδαίων)

Παρόμοια ασθένεια με τότε είναι και σήμερα η ασθένεια του Οικουμενισμού.
Για να δούμε  τον θησαυρό  και την αλήθεια  από τα κείμενα τους που τα κρύβουν  οι  Οικουμενιστες  συγγραφείς  και κήρυκες. Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. 8,28 – 9,1)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

«ΚATA ΚΡΗΜΝΟΥ»

«Καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν» (Ματθ. 8,32)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, μιλάει γιὰ δύο δαιμονισμένους ποὺ θεράπευσε ὁ Χριστός. Δύο οἱ δαιμονισμένοι στὸ εὐαγγέλιο· ἀλλὰ στὴ σημερινὴ κοινωνία οἱ δαιμονισμένοι εἶνε τόσοι ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς μετρήσουμε. Κάθε ἀμετανόητος ἁ­μαρτωλὸς εἶνε κ᾿ ἕ­νας δαιμονισμένος. Καὶ ὅ­ποιος βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ πονηροῦ πνεύματος, εἶνε ἐπικίνδυνος στοὺς συνανθρώπους του ὅ­πως ἦταν καὶ οἱ δαιμονιζόμενοι τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Θέλετε ἀπόδειξι; Λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι ἐ­κεῖ ποὺ ἦταν οἱ δαιμονισμένοι δὲν τολμοῦσε νὰ περάσῃ κανείς. Δὲ μοῦ λέτε, καὶ σήμε­ρα στὴν Ἀθήνα, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ἄλλες πόλεις, δὲν ὑ­πάρχουν μέρη καὶ δρόμοι, ποὺ ὅταν νυχτώ­σῃ φοβᾶται νὰ περάσῃ ὁ ἄνθρωπος;
Λέει ἀκόμη τὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι οἱ δύο δαιμο­νισμένοι ἦταν ἀναιδέστατοι· ἔσχιζαν τὰ ῥοῦ­χα τους καὶ παρουσιάζονταν γυμνοί, χωρὶς ντροπὴ στὸν κόσμο. Δὲ μοῦ λέτε, καὶ σήμερα δὲν γίνεται αὐτό; δὲν παρουσιάζονται οἱ γυναῖκες ξεγυμνωμένες, χωρὶς καμμιὰ ντροπή; Ἑπομένως, κι αὐτὲς εἶνε κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τῶν ἴδιων πονηρῶν πνευμάτων, καὶ σκαν­δαλίζουν καὶ βάζουν φωτιὰ στὴν κοινωνία.
Γιὰ δυὸ δαιμονισμένους μᾶς μιλάει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ἀλλ᾿ ἐγὼ θ᾿ ἀποσπάσω τὴν προσοχή σας ἀπὸ τὰ ἄλλα σημεῖα τῆς περικοπῆς καὶ θὰ τὴν στρέψω σὲ ἕνα. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Εἶνε ὁ «κρημνός», ὁ γκρεμός (Ματθ. 8,32).
Θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ προσέξετε.

* * *

Μιλάει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ ἕνα γκρεμό. Προσέξτε νὰ μὴ τὸν πλησιάσετε. Ὦ θεῖο Εὐαγγέλιο, πόσο μᾶς προστατεύεις! Κοντὰ στοὺς δαιμονισμένους, λέει, ἔβοσκε ἕνα κοπάδι ἀπὸ ἀκάθαρτα ζῷα, ἀπὸ χοίρους. Πόσοι ἦταν; «Ἀ­γέλη» (Ματθ. 8,30-32), δηλαδὴ κοπάδι, δύο – τρεῖς χιλιά­δες. Ξαφνικὰ τὰ ζῷα τινάχτηκαν κ᾿ ἔκαναν σὰν τρελλά. Ἔχετε δεῖ πῶς κάνει τὸ ἄλογο ὅ­ταν τὸ τσιμπάῃ ἀλογόμυγα; σπάει τὸ χαλινάρι, πέφτει στὸ γκρεμό. Ἔτσι ἔκαναν καὶ τὰ δύστυχα ἐκεῖνα ζῷα. Μόλις ἐνωχλήθηκαν ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἄφησαν τὴ βοσκὴ κι ἄρ­χισαν νὰ τρέχουν πρὸς τὸ γκρεμό. Ἀπὸ ᾿κεῖ ἔ­πεσαν στὴ θάλασσα καὶ πνίγηκαν ὅλα, δὲν ἔ­μεινε οὔτε ἕνα· νεκρὰ ἔπλεαν τὰ πτώματα. Read more »

  Ο π. Σαββας Λαυριωτης διακοπτει τη μνημονευση του ονοματος του Πατριαρχου

Διαβᾶστε ἐδῶ:
http://aktines.blogspot.gr/2016/07/blog-post_639.htmlk

ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ

TA ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ

1.Ὁ πάπας καί οἱ ἰθαγενεῖς φίλοι του τί πέτυχαν μέ τήν βία καί τήν τρομοκρατία σέ παρόμοιες περιπτώσεις στό παρελθόν; Ἐπί πατριάρχου Βέκκου, γιά παράδειγμα.Τίποτε παραπάνω, ἀπό τό νά δυναμώσουν τήν προσήλωσή μας στήν Ὀρθοδοξία καί νά τονώσουν ἀκόμη περισσότερο τήν Πίστη μας στήν Πίστη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτό ἀκριβῶς θά ξαναγίνει καί τώρα.
Ἀλίμονο σέ ὅσους ἀντιμάχονται τἠν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Τί λόγο θά δώσουν;
Αὐτό ἔλλειπε, νά ἀποδώσουμε ἐκκλησιαστικότητα καί στά μέλη τοῦ λεγόμενου παγκόσμιου συμβουλίου τῶν ἐκκλησιῶν! Στήν »κουρελοῦ», ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος γέροντάς μας Παϊσιος.
Οἱ διῶκτες -ξένοι καί ντόπιοι- τοῦ πατρο Κοσμᾶ, τοῦ Παπουλάκου, τοῦ Βασιλόπουλου, τοῦ Καντιώτη καί τοῦ Σωτηρόπουλου δέν θά λεἰψουν ποτέ. Ἀκόμα καί μέσα στό Περιβόλι τῆς Παναγιᾶς μας! Δέν θά λείψουν, ὅμως, ποτέ καί οἱ Ἀγωνιστές τῆς Ἀληθειας τῆς γλυκυτάτης Όρθοδοξίας μας...
Οἱ προσευχές μας συνοδεύουν κάθε ἀγωνιστή ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐναντίον τῆς αἵρεσης τοῦ παπισμοῦ καί τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς).
Μοναχοί σάν καί τόν π. Σάββα, στήν περίπτωση πού διωχθοῦν ἀπό τά μοναστήρια τους καί δέν βρεθεί ἐπίσκοπος νά τούς στηρίξει, νά ξέρουν ὅτι τά σπίτια μας εἶναι ἀνοιχτά, γιά νά τούς δεχθοῦν καί νά τούς φιλοξενήσουν.Τιμή μας καί εὐλογία ίδιαίτερη.(Φώτ. Μιχαήλ ἱατρός)

Από πολλά χρόνια θα έπρεπε οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοι

να κόψουν τὸ μνημόσυνο του αιρετικου πατριαρχου

2. Από πολλά χρόνια θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, οι Αγιορείτες μοναχοί να έχουν προβεί στη διακοπή του μνημοσύνου του καταπροδίδοντος την Ορθοδοξία και αφορήτως προκαλούντος τον ορθοφρονούντα κλήρο και λαό πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου που στοιχεί, διά της υπ αυτού ακολουθούμενης πολιτικής στον κατ εξοχήν ευαίσθητο τομέα των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων, στην ολέθρια γραμμή του «μεγάλου» Αθηναγόρα του οποίου το μνημόσυνο είχαν διακόψει οι πλείστες μονές του Αγίου Όρους ένεκα συγκεκριμένων, προδοτικών του πατρώου Δόγματος, δηλώσεων και εκδηλώσεών του.
Ας ελπίσουμε ότι πολλοί θα είναι στο εγγύς μέλλον οι εκπρόσωποι του Αγιωνύμου Όρους που θα συντονίσουν, εν προκειμένω, την πρακτική τους με αυτήν του αξιέπαινου ομολογητού π.Σάββα Λαυριώτη μιμούμενοι την επιλογή του τελευταίου.
Περιμένουμε, όμως, και από κάποιους, θεωρούμενους ως φιλοπαραδοσιακούς μητροπολίτες των λεγόμενων «Νέων Χωρών» (όρος εθνικά επικίνδυνος), να παύσουν τη μνημόνευση του ονόματος του ενός εκ των δύο «αρχιτεκτόνων» του «Κολυμβαρείου αίσχους», (ο έτερος «αρχιτέκτων» είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος «δεξιός βραχίων», μητροπολίτης άνευ ποιμνίου Ιωάννης Ζηζιούλας…), βαδίζοντας επί τα ίχνη των μακαριστών ιεραρχών Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, Φλωρίνης Αυγουστίνου και Παραμυθίας Παύλου. Αρκετή ανοχή έχει επιδειχθεί σχετικώς…
Είναι πολύ πιθανό κάποιοι συμβιβασμένοι με τη μειοδοτική πολιτική του Βοσπόρου Αγιορείτες ηγούμενοι και ιερομόναχοι όχι μόνο να δυσφορήσουν με αφορμή την ομολογιακή αυτή ενέργεια του π.Σάββα αλλά και να προχωρήσουν στη λήψη μέτρων εναντίον του αντί να τον συγχαρούν και επαινέσουν για την ευαισθησία του περί την ακεραιότητα της πατρώας πίστεως που καταπροδόθηκε στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης.
Κάτι τέτοιο όμως, ουδόλως πρέπει να αποθαρρύνει εκείνους τους συμμοναστές του π.Σάββα που σκέπτονται και αυτοί να τον ακολουθήσουν στη διακοπή μνημοσύνου. Η εκκλησιαστική Ιστορία θα αναγράψει τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα!  (Λ.Ν.ιατρός)

 Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

Τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας –εἴτε προφάσει, εἴτε ἀληθεία– διέσωσε τό κῦρος τῆς Ὀρθοδοξίας!

Η ΠΕΡΙΛΑΛΗΤΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΑΦΗ!

Ὁ Ὀρθόδοξος καί μέ Οἰκουμενική ἀποδοχή ὁρισμός τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως, ἀπό τόν ἅγιο Βικέντιο Λειρίνης, «ὅ,τι πάντοτε, ὅ,τι πανταχοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη», ἀπορρίπτει παντελῶς καί σέ ὅλα τα ἐπίπεδα τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, τήν προεργασία της, τήν σύνθεσή της, τά θέματά της καί, κυρίως, τίς ἀποφάσεις της!
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη
Ἡ περιλάλητος Σύνοδος τῆς Κρήτης ἀπέθανε καί ἐτάφη. Ὅπως ἦσαν οἱ ἀρχές καί οἱ προϋποθέσεις της, ἔτσι, μέ μαθηματική νομοτέλεια διεξήχθησαν καί οἱ ἐργασίες της καί ἐξήχθησαν τά πορίσματά της.
Ἔτσι, ἀκριβῶς, ἐπισυνέβη καί ὁ θάνατος καί ὁ ἐνταφιασμός της. «Ἐκ τῆς γῆς» συνεκλήθη, «ἐκ τῆς γῆς ἐλάλησε» καί εἰς «τήν γῆν ἀπελεύσατο». « Ὠδινε μῦν καί ἔτεκε μῦν». Ματαίως κάποιοι, πού ἐνόμισαν ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή «ὤδινεν ὄρος», προσπαθοῦν νά σκυλεύσουν τό «ἐξαίσιον πτῶμα» της γιά νά δρέψουν δάφνες Ὀρθοδόξου ὁμολογίας! Ματαίως κάποιοι, γιά δικούς τους λόγους προσπαθοῦν νά συσχετίσουν τήν Σύνοδο Φεράρρας-Φλωρεντίας μέ τήν ἐκκλησιαστική τραγω-δία τοῦ Κολυμπαρίου. Καί, τό ἀκόμη θλιβερώτερο, ὅτι βρίσκουν ἐπικροτητάς αὐτῶν τῶν συσχετισμῶν τους!
Λίγοι, ἐκ τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σοφώτεροι, περισσότερο νηφάλιοι καί ρεαλιστές, ἀρνήθηκαν νά μετάσχουν σέ ἕνα Συνοδικό ‘’φιάσκο’’, τό ὁποῖο καμμιά ἐκκλησιαστική καί πνευματική ἀναγκαιότητα ἐξυπηρετοῦσε καί κανένα ποιμαντικό πρόβλημα δέν ἐπρόκειτο νά λύση, ἀφοῦ ἡ δημιουργία καί ὄχι ἡ λύση τῶν προβλημάτων ἔχει ἐξασφαλίσει τήν παντοδυναμία τοῦ ὑπαιτίου αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς διοργανώσεως, Πατριάρχου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὰ ἄρθρο εδῶ://paterikiparadosi.blogspot.gr/2016/07/blog-post_369.html#more

Κυριακὴ Ε΄ Mατθαίου (Mατθ. 8,28 – 9,1)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν»
(Ματθ. 8,28)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί εἶνε τὸ εὐαγγέλιο σήμερα; Εἶνε μία φωτογραφία τῆς συγχρόνου κοινωνίας. Ἀλλὰ πῶς εἶνε φωτογραφία τῆς κοινωνίας μας; Αὐτὸ θὰ προσπαθήσω νὰ ἐξηγήσω.
Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπάρχει μία λίμνη ποὺ λέγεται Γεννησαρέτ. Σὲ ἕνα χωριὸ πρὸς τὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τῆς λίμνης ζούσανε δύο νέοι ἐργατικοί, ποὺ ἦταν ἡ χαρὰ τῶν γονέων τους. Ἀλλὰ αφνης συνέβη κάτι τρομερό. Μέσα στὴν ὕπαρξί τους μπῆκαν δαιμόνια. Ἂς μὴν τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς τὸ πιστεύουμε. Ὅσο εἶνε βέβαιο ὅτι ὑπάρχει νύχτα, τόσο βέβαιο εἶνε καὶ ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες καὶ δαιμονιζόμενοι. Ἀπὸ τὴν ὥρα λοιπὸν ποὺ μπῆκαν τὰ δαιμόνια, τὰ δύο αὐτὰ παιδιὰ ἄλλαξαν τελείως χαρακτῆρα. Δὲν ἐξουσίαζαν πλέον τὸν ἑαυτό τους, ἔχασαν τὸν ἔλεγχό τους. Ὅ,τι ἐσκέπτοντο, ὅ,τι αἰσθάνοντο, ὅ, τι ἐνεργοῦσαν, δὲν ἦταν δικό τους. Ἔκαναν τώρα παράξενα πράγματα. Πέταξαν ὅλα τὰ ροῦχα τους καὶ τελείως γυμνοὶ γύριζαν ἀδιάντροπα. Οἱ δικοί τους προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς πιάσουν, νὰ τοὺς δέσουν, νὰ τοὺς ντύσουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ εἶχαν ἀποκτήσει τεραστία δαιμονικὴ δύναμι καί, ἐνῷ τοὺς δένανε μὲ ἁλυσίδες, αὐτοὶ ἔσπαζαν τὶς ἁλυσίδες σὰν κλωστές. Κι ὅταν βράδιαζε καὶ βγαίνανε τὰ ἄστρα, δὲν πήγαιναν στὸ σπίτι νὰ κοιμηθοῦνε· πήγαιναν στὰ μνήματα, καὶ ὅλη νύχτα μένανε ἐκεῖ. Φόβος καὶ τρόμος εἶχαν καταντήσει· κανείς δὲν τολμοῦσε νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο.
Οἱ δαιμονιζόμενοι αὐτοὶ δὲν πῆγαν στὸ Χριστό· πῆγε ὁ Χριστὸς στοὺς δαιμονιζομένους, καὶ εἶνε αὐτὸ ἄξιο παρατηρήσεως. Κι ὅταν ὁ Χριστὸς πῆγε κοντά τους, τρόμαξαν. Κατάλαβαν, ὅτι μέσα σ᾿ ἐκεῖνον κατοικεῖ μεγάλη δύναμις. Κι ὅπως τρέμουν τὰ φύλλα ὅταν φυσάει ὁ ἄνεμος, ἔτσι σείσθηκαν κι αὐτοὶ καὶ εἶπαν· «Γιατί ἦρθες νὰ μᾶς βασανίσῃς;» (Ματθ. 8,29). Τέλος ὁ Χριστὸς διέταξε καὶ ἔφυγαν τὰ δαιμόνια καὶ οἱ δύο νέοι ἀπηλλάγησαν.

* * *

Αὐτοὶ εἶνε οἱ δαιμονιζόμενοι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ποὺ χωρὶς ὑπερβολὴ εἶνε μιὰ φωτογραφία τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Διότι καὶ ἡ κοινωνία μας δίδει ἀκριβῶς εἰκόνα δαιμονιζομένων. Ὀνομάζεται χριστιανικὴ κοινωνία, ἀλλὰ κυριαρχεῖται ἀπὸ δαιμόνια. Ὅταν ὁ Χριστὸς ρώτησε στὸ μέρος ἐκεῖνο κάποιον ἄλλο δαιμονιζόμενο, Ποιό εἶνε τὸ ὄνομά σου; ὁ δαίμονας ποὺ ἤτανε μέσα του ἀπήντησε· «Λεγεών» (Μᾶρκ. 5,9· Λουκ. 8,30). Ἡ δὲ λεγεὼν ἦτο σῶμα στρατοῦ ἀπὸ ἕξι χιλιάδες ἄνδρες, ὅπως σήμερα ἡ μεραρχία. «Λεγεὼν» λοιπὸν σήμαινε, πλῆθος δαιμονίων.
Ἕνας διάσημος συγγραφεύς, ὁ Ῥῶσος Ντοστογιέφσκυ, προφήτευσε ὅτι θὰ ἔρθῃ μιὰ δαιμονικὴ ἐποχή. Ἔγραψε ἕνα σπουδαῖο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ δαιμονισμένοι»· συνιστῶ στοὺς νεωτέρους νὰ τὸ διαβάσουν. Ἐκεῖ περιγράφει ὅλους μὲ διαφόρους χαρακτηρισμούς. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» , φυλ. 246-247, Μαρτιος- Ἀπριλιος 1962
(Το κίνημα των φοιτητών της Θεολογίας)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ανήφθη;» (Ο ΚΥΡΙΟΣ)

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

«Ὁ πραΰς ἔστω μαχητὴς» (Ἰωὴλ 4, 11)

Ἐξέγερσις
Ἐκ τῶν ἐφημερίδων ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαὸς ἐπληροφορήθη τὴν ἐξέγερσιν τῶν φοιτητῶν τῶν δύο Θεολογικῶν Σχολῶν μας, Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Μετὰ λύπης ἀνέγνωσε τὰ σοβαρὰ ἐπεισόδια ποὺ ἔλαβον χώραν εἰς τὸν πρὸ τοῦ Πανεπιστημίου χῶρον, ὅταν χίλιοι περίπου φοιτηταὶ τῆς Θεολογίας ἐπεχείρησαν νὰ κάμουν εἰρηνικὴν διαδήλωσιν καὶ μὲ πλακὰτ νὰ φθάσουν μέχρι Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ νὰ διαμαρτυρηθοῦν ἐντόνως διὰ τὰς ἀντιθρησκευτικὰς ἐκδηλώσεις τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ Θεολόγοι ὅμως εὑρέθησαν πρὸ τείχους Ἀστυνομικῶν δυνάμεων. Ἐπῆλθε σὐγκρουσις καὶ αἷμα ἔβαψε τὰ προπύλαια τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου. Εἰς τὰς ἐφημερίδας καὶ τὰ ἔκτακτα παραρτήματα ποὺ ἐξεδόθησαν λεπτομερῶς ἐξετέθησαν τὰ γεγονότα καὶ ἐδημοσιεύθησαν φωτογραφίαι τῶν τραυματισθέντων. Ἐν τῆ Βουλῆ ἐξ ἀφορμῆς τῶν γεγονότων σφοδρὰ διεξήχθη συζήτησις. Ὡμίλησεν ὁ Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας, οἱ Ἀρχηγοὶ τῶν κομμάτων καὶ αὐτὸς ὁ Πρωθυπουργός.
Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατάπληκτος ἀκούων καὶ πληροφορούμενος ταῦτα διερωτᾶται: Διατὶ ἡ μεγάλη αὐτὴ ἐξέγερσις καὶ διαταραχὴ τῶν πνευμάτων; Οἱ Θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται ὡς τὰ συντηρητικώτερα καὶ ἠρεμώτερα στοιχεῖα τοῦ φοιτητικοῦ κόσμου, τὶ ἔπαθον, ὥστε νὰ ἐξεγερθοῦν τόσον σφοδρῶς, νὰ κλείσουν τὰς Σχολὰς καὶ νὰ μὴ ἐννοοῦν νὰ ἐπανέλθουν εἰς τὰ μαθήματά των; Τίνα τὰ ἐλατήρια καὶ οἱ σκοποὶ τῆς πρωτοφανοῦς ταύτης ἐξεγέρσεως;
Οἱ πολλοὶ ἐπιπολαίως βλέπουν καὶ κρίνουν τὰ πράγματα. «Ψωμάκι ζητοῦν καὶ αὐτοί», εἶπον οἱ ὑλιστικώτερον σκεπτόμενοι. «Πολιτικὰ ἐλατήρια εἶνε ἐκεῖνα ποὺ ὑποδαυλίζουν τὴν πυράν», εἶπον οἱ κυβερνητικοὶ παράγοντες. Κυβερνητικὴ δὲ ἐφημερίς, ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων, μὴ δυνάμενη νὰ ἐμβαθύνη εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγῶνος τῶν φοιτητῶν, ἔγραψεν, ὅτι πρόκειται, ὡς συνήθως, περὶ ἐξεγέρσεως θερμοαίμων νέων, τοὺς ὁποίους ὀλίγον ψυχρὸν ὕδωρ ὑδραντλίας ἤ ὀλίγαι ὥραι κρατήσεως εἰς τὰ Ἀστυνομικὰ κρατητήρια ἀρκοῦν διὰ τὸν κατευνασμὸν τῶν νεύρων των.
Ἀλλὰ πόσον πλανῶνται οἱ οὕτω πως ἑρμηνεύοντες τὴν ἐξέγερσιν τῶν Θεολόγων!
Ἡ ἐξέγερσις αὕτη δὲν προέρχεται ἐκ πολιτικῶν ἐλατηρίων. Οὔτε εἰς τὸ θερμόαιμων τῶν νέων πρέπει νʼ ἀποδοθῆ. Οὔτε εἰς τοὺς νυγμοὺς τοῦ στομάχου. Τὰ ἐλατήρια, ποὺ τὴν στιγμὴν αὐτὴν κινοῦν τὴν φάλαγγα τῶν 1000 τούτων νέων τῆς Ἑλλάδος, εἶνε βαθύτερα. Οἱ σκοποί των μεγάλοι καὶ ὑψηλοί, ποὺ κάμνουν ὥστε ἡ ἐξέγερσίς των νὰ διαφέρη οὐσιωδῶς ἀπὸ τὰς ἐξεγέρσεις τῶν φοιτητῶν τῶν ἄλλων Σχολῶν, τῶν ὁποίων τὰ αἰτήματα ἀποβλέπουν μόνον εἰς τὴν οἰκονομικὴν διευκόλυνσιν τῶν σπουδῶν των καὶ εἰς τὴν ἐπαγγελματικήν των ἀποκατάστασιν. Οἱ ἐκλεκτοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι ἡγοῦνται τοῦ Θεολογικοῦ ἀγῶνος καὶ τῶν ὁποίων τὰς ἀρχὰς ἐπικροτεῖ ἐνθουσιωδῶς ὅλη ἡ παράταξις τῶν σπουδαστῶν τῆς Θελογίας, δονοῦνται ἀπὸ βαθέα συναισθήματα. Αἱ κεραῖαι τῶν νεανικῶν των ψυχῶν, εὐαίσθητοι ὅπως εἶνε, συλλαμβάνουν τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν. Αἱ καρδιαί των ἔχουν πικρανθῆ πολὺ ἀπὸ τὴν ἄδικον μεταχείρισιν τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν σύγχρονον κοινωνικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν τοῦ τόπου μας. Ζοῦν τὴν ἀγωνίαν τῆς ἰδικῆς των Γεθσημανῆ, πίνουν καὶ αὐτοὶ τὸ πικρὸν ποτήριον ποὺ τοὺς προσφέρει ὁ ἀποστάτης κόσμος.
Τὴν πικρίαν, μὲ τὴν ὁποίαν τώρα εἰς τὰ νεανικά τους χρόνια ποτίζονται οἱ νεαροὶ βλαστοὶ τῆς Θεολογίας. Θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἀναλύσωμεν καὶ νἀ εἰσέλθωμεν οὕτω εἰς τὸ βαθύτερον νόημα τῆς ἐξεγέρσεως των. Read more »

«ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

Προτροπή τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου, Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου· «ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ». Αὐτὴ τὴν συνάντηση μὲ τὸν ΚΥΡΙΟ, μὲ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μὲ ὅλους τοὺς ἀγίους καὶ μὲ τὸν σεβαστό μας Γέροντα καὶ τοὺς ἀδελφούς, θὰ πρέπη νὰ τὴν ἐπιδιώκουμε, γιὰ νὰ μείνουμε ζωντανοὶ χριστιανοί, νὰ εὐλογήση ὁ Θεός τὸν ἀγώνα μας καὶ νὰ προστατεύση καὶ τὴν Πατρίδα μας, ποὺ βάλλετε ἀπὸ πανταχόθεν.

Καὶ σὲ συνεργάτη του στὶς 22.9.1946 ἔγραφε· «Ὁ οὐρανὸς γεμίζει σύννεφα πολύ μαῦρα καὶ ἀπαίσια.
Ἀλλά ὁ ἥλιος – Χριστός θὰ νικήση τὰ σύννεφα. Ἀνάγκη συχνότερα τὰς ἡμέρας αὐτὰς νὰ κρούωμε τὸν κώδωνα τῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Κύριο…»
Καὶ στὶς 9.7.1950 ἔγραφε· «Θέλω νὰ προσεύχεσθε πολύ. Διότι θ’ ἀρχίση σφοδροτέρα ἡ μάχη καὶ αἱ δυνάμεις εἶναι τόσον ὀλίγαι καὶ οἱ χριστιανοί ὅλοι εἴμεθα τόσο χλιαροί. Ὁ Θεὸς ἄς δώση πνεῦμα ἀνδρείας καὶ σωφρονισμοῦ εἰς τὸν κόσμο. Διότι ἄλλως ἀπολλύμεθα..».

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ 6.8.2016

Διαβᾶστε ἐδῶ:

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/1115-21716——–682016

Ἐκκληση πρός το Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, ἀπό ἀγιορείτες Πατέρες

Έν Αγίω Όρει 8/21 Ιουλίου 2016,

Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, Θεοφίλου Μυροβλήτου Αγιορείτου.

Έκκληση προς το Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, .
Παρακαλούμε όπως εντείνεται τις προσευχές σας υπέρ του γέροντος Σάββα Λαυριώτου προϊσταμένου διότι σήμερα Πέμπτη από 20.00 μ.μ. Καλείται είς δίκην από τόν καθηγούμενο αρχιμανδρίτη Πρόδρομο και τούς προϊσταμένους τής συνάξεως της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους καθ`ότι ορθώνει το Ορθόδοξο φρόνημα του κατά τής Παναιρέσεως του οικουμενισμού και των αιρετικών αποφάσεων της λεγόμενης «Αγίας και μεγάλης συνόδου » Κρήτης .
Ό διωγμός εντείνεται κατά των Αγιορειτών Πατέρων αρχομένου από την Ἱερά Μονή Χιλανδαρίου ( σερβικό ), Πρός το παρόν 8 Αγιορείτες Πατέρες έχουν εκδιωχθεί.

Συνεργάτης τῆς ἰστοσελίδος ποὺ ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα ἔστειλε τὸ μήνυμα γιὰ προσευχή καὶ τὸ δημοσιεύουμε·

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΙΩΝ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΜΑΣ

Κύριε, Σέ Εὐχαριστῶ γιά τήν Ζωήν πού μοῦ ἔδωσες, καί σήμερα εὑρίσκομαι εἰς αὐτόν τόν κόσμο μέ τό ὕψιστο ἀξίωμα, ἐάν τό θελήσω, στό νά ἐπιλέξω νά ὑπερασπισθῶ μέ τήν βοήθεια Σου τήν δικαιοσύνην Σου, καί νά ἀγωνισθῶ ἐνάντια στίς πονηρές δυνάμεις τοῦ κόσμου. Σέ Εὐχαριστῶ Κύριε γιά τήν καλήν ὑγείαν, ἐργασίαν, καί τήν γέννησιν μου εἰς μίαν ὀρθόδοξη χώραν, τήν Ἑλλάδα. Μίαν χώραν μέ πλουσίαν κληρονομίαν ἀπό ἀέρος, γῆν καί θάλασσαν. Κύριε, γνωρίζεις ὅτι ὡς Ἕλλην δικαιοῦμαι μέρος τῆς ἐθνικῆς κληρονομίας τῶν δικῶν Σου θαυμασίων καί ἀγαθῶν τῆς Δημιουργίας Σου, ἐθνικῆς καί δημόσιας περιουσίας πού ἔχω χρέος νά τήν διαφυλάξω, περιουσίας καί πού μοῦ ἀναλογεῖ ἐπίσης. Γνωρίζεις Κύριε ὅτι εἶμαι καί ἐγώ ὁ ἐπίγειος κληρονόμος αὐτῆς, ὅπως γνωρίζεις Κύριε, καί μᾶς δίδαξες, ὅτι καί ἡ Δική Σου Βασιλεία εἶναι κληρονομιά τῶν δικῶν Σου παιδιῶν ˙ παιδιῶν πού θά ἀγωνισθοῦν σέ αὐτήν τήν Ζωήν πού μᾶς χάρισες γιά τήν δικαιοσύνη Σου. Κύριε, ἡ καλή ἐθνική καί καλή δημόσια περιουσία τῆς πατρίδος μου εἶναι δικά Σου ἀγαθά, εἶναι περιουσία διαφυλαττόμενη μέ τήν βοήθειαν Σου ἐκ τῶν προγόνων ἡρώων, ἁγίων καί μαρτύρων, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά τήν ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα , ὡς οἱ νεώτεραι γενεαί, γιά νά τήν διαφυλάττουμε καί τήν ἀπολαμβάνουμε ἐλεύθεροι. Ὅμως, Κύριε, αὐτή τήν περιουσίαν τήν καταλαμβάνουν οἱ ἐχθροί Σου, καί ἐχθροί τῆς ἐπίγειας πατρίδος ὅπου μᾶς ἐχάρισες. Read more »

ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΜΑΣΟΝΟΙ ΚΑΙ ΡΟΤΑΡΙΑΝΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ

ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Χριστιανική Σπίθα τοῦ 1962
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Διαμαρτυρία Φοιτητῶν τῆς Θεολογίας στὸν ροταριανό ὑπουργό παιδείας

«…Ἱδοῦ μία ἐπιτροπὴ φοιτητῶν Θεολογίας ἐπισκέπτεται τὸν νῦν Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ νὰ διαμαρτυρηθῆ διὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Ἀνωτάτου Συμβουλίου Ἐκπαιδευτικοῦ Προγραμματισμοῦ (Α.Σ.Ε.Π.), ὅπως περιορίση τὴν διδασκαλίαν τῶν Θρησκευτικῶν εἰς 1 ὥραν ἑβδομαδιαίως. Μία ὥρα=καμμία ἐν τῆ πραγματικότητι, διότι τὴν ὥραν αὐτὴν κάποια ἐκδρομή, κάποια ἐπίσκεψις ὑψηλοῦ ξένου καὶ εἴ τι ἄλλο ἔκτακτον γεγονὸς ἐν τῆ ζωῆ τοῦ σχολείου θὰ τὴν καταβροχθίση πρὸς δόξαν τοῦ ἑλληνο-χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ! Οἱ φοιτηταὶ διὰ τὴν περικοπὴν αὐτὴν ἤθελον νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ ἐπʼ εὐκαιρία νὰ ἐκθέσουν τὰ αἰτήματά των. Δὲν γνωρίζομεν προσωπικῶς τὸν κ. Ὑπουργόν. Ἀκούσαμεν ὅμως, ὅτι εἶνε λίαν μορφωμένος, ὅτι γνωρίζει γλώσσας, ὅτι εἶνε γνώστης τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων κ.λ.π. Πολὺ καλῶς. Ἀλλʼ ἀκριβῶς διʼ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος μας πρέπει νὰ εἶνε αὐστηρότερος.
Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργὲ τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων! Ἐνώπιόν σας εἴχατε ἐκλεκτοὺς νέους τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἐχρειάσθησαν πολὺν ἡρωισμὸν διὰ νʼ ἀκολουθήσουν τὴν Θεολογίαν. Ἐὰν εἶσθε πιστός, ὅπως λέγετε, ἐπὶ τῆ θέα τῶν νέων αὐτῶν θὰ ἔπρεπε νὰ συγκινηθῆτε βαθύτατα. Θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποκλιθῆτε πρὸ τῶν ἡρώων τούτων τοῦ πνεύματος καὶ νὰ εἴπητε: Παιδιά, σᾶς συγχαίρω μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν, διότι εἰς ἐποχὴν ἀκράτου ὑλισμοῦ, ἠκολουθήσατε τὴν Θεολογίαν, ἡ ὁποία δὲν σᾶς προσφέρει ὑλικὰς ἀπολαυάς, ἀλλὰ μυκτηρισμὸν καὶ χλεύην ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων καὶ ἀθέων. Εἰς τὴν χώραν μας, τῆς ὁποίας ἀπʼ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς οἱ ἄνθρωποι διακρίνονται διὰ τὴν εὐσέβειάν των, ἡ Θεολογία πρέπει νὰ τιμᾶται ὡς ἡ πρώτη ἐπιστήμη, ὡς αὕτη εἰκονίζεται εἰς τὴν πρόσοψιν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου… Read more »

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ «ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ»
ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Στὴν περίπτωσι αὐτή, πού «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη
Πως φθασαμε στην διακοπη τοῦ μνημοσύνου του πατριαρχου Αθηναγορα το 1970

Τί προηγήθηκε (Φεβρ. 1970). Μόλις ἔγινα ἐπίσκοπος ὡρισμένοι παλαιοημερολογῖται μὲ κατηγοροῦσαν, ὅτι δὲν ἔπαυσα τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ποὺ δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, καὶ δὲν τὸν ἀπεκήρυξα ὡς αἱρετικό.
Τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου στὴν θ. λειτουργία, τὸ «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, … ὃν χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας», ὅπως παρατηρεῖ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δὲν ἔχει τὴν ἔννοια βεβαιώσεως ὅλων αὐτῶν· ἐκφράζει εὐχή, ὁ Κύριος νὰ χαρίζῃ στὸν ἐπίσκοπο ἢ στὸν πατριάρχη ψυχικὴ εἰρήνη, σωματικὴ ὑγεία, ἀγαθὴ φήμη, καὶ διδασκαλία κατὰ πάντα ὀρθόδοξη.
Ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας χωρὶς ἀμφιβολία εἶχε προβῆ σὲ ἐνέργειες, ποὺ τὸν ἔφεραν μακριὰ ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα· μοῦ ζητοῦσαν λοιπὸν νὰ τὸν κηρύξω γι᾿ αὐτὲς αἱρετικό, νὰ τὸν διαγράψω ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ νὰ παύσω τὸ μνημόσυνό του.
Τοὺς ἀπήντησα, ὅτι ὡρισμένες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου ἦταν παραβάσεις ἱ. κανόνων πού, ἂν ἀποδειχθοῦν ἀληθινές, συνεπάγονται καθαίρεσι. Ἀλλὰ ποιός θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ τὴν καθαίρεσι; Τὸ ἁρμόδιο ὄργανο γιὰ κληρικοὺς εἶνε ἡ Σύνοδος, καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν κατέστη ὑπόδικος ἐνώπιον αὐτῆς, καὶ ἔτσι παρέμενε στὸ θρόνο.
Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι. Τὸ ίδιο λέει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο (Ἀθῆναι 19829, σ. 4-5).
Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου. Γιὰ παραβάσεις δηλαδὴ ἱ. κανόνων ἐθεωρεῖτο δυνάμει καθῃρημένος, δὲν ἦταν ὅμως καὶ ἐνεργείᾳ. Ἀλλ᾿ ὑπῆρχαν καὶ ἐνέργειές του ποὺ ἔθιγαν δόγματα. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ἀφοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ, Φ.243, Δεκ. 1961
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

ΚΑΤΕΡΙΝΗ

«Ὑμεῖς γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα,
ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν»
(Α΄ Πέτρου 2,9)

Ἐθνικὰ προβλήματα

Ὀρθόδοξον Βασίλειον;
Ἡ Ἑλλάς, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ἡ Ἑλλάς, ἡ προσφιλής μας πατρὶς εἶνε χώρα Ὀρθόδοξος. Μύρια στόματα διαλαλοῦν τοῦτο. Ἐν πρώτοις τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα διαπρυσίως κηρύττει τὴν πίστιν τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν συγκινητικὴν ἐπικεφαλίδα του˙ «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ εἶνε οἱ βασιλεὶς τῆς χώρας μας καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας πρέπει νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ἐνεργοῦν κατὰ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν. Σταυρὸς εἰς τὴν σημαίαν μας. Ἐσταυρωμένος εἰς τὰ σχολεῖά μας. Εὐαγγέλιον εἰς τὰς ἕδρας των δικαστηρίων μας. Ἐπίσημος Θρησκεία τοῦ Κράτους ἡ Ὀρθοδοξία. Ὀρθοδοξίαν φωνάζουν τὰ ὀνόματά μας, ὀνόματα τὰ ὁποῖα ἔφερον καὶ ἐτίμησαν ἥρωες τῆς πίστεώς μας. Ὀρθοδοξίας τὸ ἔνδοξον παρελθὸν ὑπενθυμίζουν πολλαὶ τοπωνυμίαι τῆς χώρας μας. Βουνὰ καὶ νάπαι ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν ἐξωκκλησίων, ποὺ εἶνε ἐκτισμένα ἐπʼ αὐτῶν, ἔχουν λάβει τὰς ὀνομασίας των. Πλοῖα μικρὰ καὶ μεγάλα ποντοποροῦντα εἰς θάλασσας καὶ ὠκεανοὺς φέρουν καὶ αὐτὰ ὀνόματα ἁγίων. Συνοικισμοί, χωρία, κωμοπόλεις, πόλεις καὶ νῆσοι τιμῶνται ἐπʼ ὀνόματι ἁγίων ἤ ἔχουν ὡς πολιοῦχον ἕνα ἐκ τῶν διαλαμψάντων ἁγίων προσώπων τῆς πίστεώς μας. Μεγαλοπρεπεῖς δὲ ἑορταὶ καὶ πανήγυρεις, συνεγείρουσαι ὁλόκληρον τὸν πληθυσμόν, τελοῦνται κατὰ τὴν ἐπέτειον μνήμην τῶν ἁγίων.
Ὅλα ἐδῶ φωνάζουν Ὀρθοδοξία! Ἀλλʼ ἐν τῆ ἰδιωτικῆ καὶ δημοσία ζωῆ μας ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τιμῶμεν πράγματι τὴν Ὀρθοδοξίαν; Εἴμεθα ὁποῖοι φαινόμεθα; Συμφωνεῖ ἡ καθημερινὴ ζωὴ τῶν ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων πρὸς τὴν Ὀρθόδοξο πίστιν; Ἤ μήπως – ἀλλοίμονον! – μόνον τὰ ὀνόματα ἔχουν ἀπομείνει, ἐν δὲ τῆ πράξει ζῶμεν ἀντιθέτως πρὸς τὸ ὑψηλὸν κήρυγμα τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἔχομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἀλλʼ ἔχομεν καὶ τὴν Ὀρθοπραξίαν; Ἐὰν ὄχι, τότε ἡμεῖς εἴμεθα οἱ χειρότεροι διαφημισταὶ τοῦ μεγαλείου τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἰδοὺ ἐρωτήματα σοβαρά, τὰ ὁποῖα ἡ μικρὰ αὕτη ἐφημερὶς δὲν παύει νʼ ἀπευθύνη πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ νὰ καλῆ αὐτὸν σὲ αὐτοέλεγχον, διότι εἶνε φοβερὸν τὸ ἔθνος νὰ βαδίζη κατὰ κρημνὸν καὶ ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι νὰ ζῶμεν μὲ τὴν αὐταπάτην, ὅτι τὰ πάντα βαίνουν καλῶς εἰς τὸν τόπον μας.
Ἐξ ἀφορμῆς ἐπισκέψεώς μας εἰς μίαν πόλιν, ἐξ ὅσων εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν ἐν αὐτῆ, θʼ ἀνασύρωμεν μίαν πτυχὴν τῆς ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τῆς Πατρίδος μας καὶ πάλιν ἐν τῶ μέτρω τῶν δυνάμεών μας θὰ κρούσωμεν διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».
Μία ὡραία πόλις Read more »

Τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ
20 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 TA ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἁγίους τῆς πίστεώς μας, ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας. Ἔζησε πρὸ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ» (ἀπολυτ.). Εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους· πολλοὶ φέρουν τὸ ὄνομά του, σὲ πολλὲς κορυφὲς εἶνε κτισμένα ἐκκλησάκια ἐπ᾿ ὀνόματί του, καὶ πολλὰ χωριὰ ἑορτάζουν τὴ μνήμη του.
Νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο του; Χρειάζεται ὥρα κ᾿ ἐσεῖς δὲν ἔχετε τώρα πολλὴ ἀντοχή. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζω, θὰ πῶ μερικὰ πράγματα οὐσιώδη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Θ᾿ ἀναφέρω τρία θαύματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκανε.

* * *

  Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι κάποτε μὲ τὴν προσευχή του ἔγινε ἀνομβρία κ᾿ ἔπεσε πεῖνα στὴν Ἰουδαία. Πείνασε κι ὁ διος – γιατὶ καὶ οἱ ἅγιοι πεινοῦν. Πῆγε σ᾿ ἕνα χωριὸ καὶ τοῦ ἔκλεισαν ὅλοι τὶς πόρτες. Μόνο ἕνα σπίτι, μιὰ καλύβα, ἄνοιξε. Ποιός ἔμενε ἐκεῖ, κανένας πλούσιος; Μιὰ φτωχιὰ χήρα μὲ τὰ παιδιά της. Αὐτὴ τὸν δέχτηκε. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τὸν φιλοξενήσῃ· μόνο μιὰ φούχτα ἀλεύρι καὶ λίγο λάδι. Ἐν τούτοις δὲν ἀρνήθηκε. Μόλις τὸν εἶδε ―καὶ δὲν ἤξερε ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ γεροντάκος―, λέει· Πέρασε μέσα, γέροντα. Ἀμέσως πῆρε τὸ ἀλεύρι, τὸ ζύμωσε, ἔκανε πίττα καὶ τοῦ ἔδωσε νὰ φάῃ, ποὺ ἦταν κουρασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία. Αὐτὰ ἔγιναν στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. Κι ἀπὸ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε―, ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη πλέον στὸ σπίτι τῆς χήρας δὲν ἔλειψε τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι (βλ. Γ΄ Βασ. 17,8-16).
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅπου εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τὰ πάντα εἶνε πλούσια. Μπορεῖ νὰ ἔχῃς ἀπέραντα χωράφια, ἀμπέλια καὶ ἐλαιοστάσια, μπορεῖ νά ᾿χῃς σακκιὰ ἀπὸ λίρες καὶ ἀργύρια, μπορεῖ νὰ τά ᾿χῃς ὅλα, καὶ νὰ πεθάνῃς ἀπὸ τὴν πεῖνα· καὶ μπορεῖ νά ᾿χῃς μιὰ φούχτα ἀλεύρι, λίγη γῆ, μιὰ γλάστρα χῶμα, κι αὐτὸ νὰ σὲ θρέψῃ, ἀρκεῖ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Κύριος. Αὐτὰ δὲν εἶνε λόγια, εἶνε γεγονότα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει· «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11 καὶ ἀρτοκλ.). Τὸ πᾶν λοιπὸν εἶνε ἡ εὐλογία. Μερικοὶ ὑπερεκτιμοῦν τὴν ἐργασία· ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὴν ἐργασία εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Read more »

Τῆς ὁσίας Μακρίνης
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
19 Ἰουλίου

ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀγαπητοί μου, ἔζησε τὸν τέταρτο (Δ΄) αἰῶνα σὲ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τὸ 327 μ.Χ.. Ἀνῆκε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια καὶ ἦταν τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο παιδί. Ἡ μητέρα της, ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, εἶχε σύζυγο τὸν Βασίλειο, καὶ ἀπὸ τὸ γάμο τους ἀπέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα ἀγόρια – ἕξι κορίτσια. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ εἶνε ὑπόδειγμα οἰκογενείας.
Ἡ ἁγία Μακρίνα, ὡς μεγαλύτερη, ἀναδείχθηκε δεύτερη μάνα τοῦ σπιτοῦ. Φρόντιζε μὲ στοργὴ γιὰ τ᾿ ἀδέρφια της καὶ συνέβαλε στὴν διαπαιδαγώγησί τους. Τρεῖς ἔγιναν ἐπίσκοποι· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ δεύτερος εἶνε ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ τρίτος εἶνε ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας· τὸ τέταρτο ἀγόρι, ὁ Ναυκράτιος, ἔγινε μοναχός. Εἶχε δὲ καὶ πέντε ἀδελφές. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶνε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας· σοφὸς ἱεράρχης, ποὺ σπούδασε τὴν ἑλ­ληνικὴ σοφία στὴν Ἀθήνα, μετὰ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του, καὶ τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἀρχὴ εἶχε κλίσι στὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα καὶ διέπρεπε σ᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Μακρίνα ἐπέδρα­σε στὸν χαρακτῆρα του καὶ τὸν ἔστρεψε σὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ μελέτες, κα­θὼς καὶ τὰ ἄλλα μικρότερα ἀδέρφια της. Ὑ­πάρχει μία ὡραία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει τὴν ἁγία Μακρίνα νὰ περιποιῆται τὸ μικρότερο ἀδελφό της τὸν Πέτρο.
Ἡ Μακρίνα διακρινόταν γιὰ τὸ κάλλος της, τὸ σωματικὸ καὶ τὸ ψυχικό. Ἀπὸ μικρὴ διδάχθηκε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, τὶς ὁποῖες ἐφύλαττε μὲ ζῆλο. Ἦταν ἀρκετὰ μορφωμένη. Σὲ νεαρὰ ἡλικία μνηστεύθηκε ἕναν ἐκλεκτὸ νέο τῆς Καισαρείας. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ γάμος ὁ μνηστήρας της ἀπεβίωσε ἐνῷ βρισκό­ταν σὲ ταξίδι γιὰ τὴν συλλογὴ δημοσίων φόρων. Ἐν συνεχείᾳ, μολονότι πολλοὶ τὴ ζητοῦσαν νὰ τὴν πάρουν σύζυγο, ἐκείνη δὲν θέ­λησε πλέον ἄλλο γάμο. Ἔμεινε στὸ σπίτι. Προτίμησε τὴ χηρεία παρ᾿ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ κάθε κοσμικὴ συν­αναστροφὴ καὶ ἀφωσιώθηκε στὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Συγχρόνως βοηθοῦσε τὴ μητέρα της στὴν ἀνατροφὴ τῶν μικροτέρων ἀδελφῶν της. Read more »

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

 «ΩΣ ΑΚΡΙΤΑΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ ΝΑ ΘΕΣΩ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ [Στη συνεδρια της 7-9-1988] ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
__________________

_________________

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«ΣΥΝΟΔΙΚΑ», σελ. 23-26

 ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
(Στὴν Διαρκή Ἱερά Σύνοδο)

(Συνεδρία τῆς 7-9-1988)
ΩΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ἀκριτικῆς περιοχῆς τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδος, ἐναντίον τῆς ὁποίας ἰδιαιτέρως βάλλει ἡ προπαγάνδα τῶν Σκοπίων, διʼ ἧς πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία τῆς Μακεδονίας, θεωρῶ καθῆκον νὰ θέσω ὑπʼ ὄψιν τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου τὸ φλέγον τοῦτο θέμα.
Βεβαίως τὸ θέμα εἶνε κυρίως ἐθνικὸν καὶ κατὰ πρῶτον λόγον ἀπασχολεῖ τοὺς ἁρμοδίου κυβερνητικοὺς παράγοντας. Ἐν τούτοις συνδέεται καὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, καθʼ ὅσον ὅσοι ἐμπλέκωνται εἰς τὰ δίκτυα τῆς προπαγάνδας τῶν Σκοπίων, ὄχι μόνον διακόπτουν σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ καταντοῦν θανάσιμοι ἐχθροὶ αὐτῆς, ἀλλʼ ἀπομακρύνονται καὶ ἐκ τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Σχηματίζουν δὲ οὗτοι εἰς τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμόν, ἰδίως εἰς τὴν Αὐστραλίαν ὅπου εἶνε ἡ ἔδρα των ἰδιαιτέρας ἐκκλησίας -παρασυναγωγάς, αἱ ὁποῖαι ἐξαρτῶνται πλέον ἀπὸ τὴν διοίκησιν τῆς ψευδοεκκλησίας τῶν Σκοπίων, τὴν ὁποίαν ὡς γνωστὸν οὐδὲν Πατριαρχεῖον ἤ Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναγνωρίζει. Ὅσοι δὲ ἐξ αὐτῶν ἐπισκέπτονται τὴν Μακεδονίαν μας, βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ κλήρου καὶ προπαγανδίζουν ἀγρίως ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων.
Ἰδοὺ γιατὶ τὸ ἐθνικὸν τοῦτο θέμα συνδέεται καὶ μὲ τὴν ἡμετέραν Ἐκκλησίαν καὶ κατὰ συνέπειαν θὰ πρέπη νʼ ἀπασχολήση καὶ ἡμᾶς ὡς ὑπευθύνους κυρίως διὰ τὴν θρησκευτικὴν ἐνότητα.
Χθές, 6-9-1988, εἰς τὴν καθημερινὴν ἐφημερίδα «Ἐστία» ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν πρώτην σελίδα ἐμπεριστατωμένον ἄρθρον ἐπὶ τοῦ φλέγοντος τούτου θέματος, τὸ ὁποῖον ἀξίζει νὰ τύχη τοῦ ἐνδιαφέροντός μας. Ἀποκρούων ὁ συντάκτης ὅτι οἱ Μακεδόνες ἀποτελοῦν ἰδιαιτέραν ἐθνότητα, διακρινομένην τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος, ὡς ἀναντίρρητον ἀπόδειξιν περὶ τοῦ ψεύδους τῶν Σκοπίων φέρει τὴν κατὰ τὸ ἔτος 1904 ὑπὸ τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν ἀπογραφὴν τοῦ πληθυσμοῦ τῆς ὀθωμανικῆς Εὐρώπης.

Read more »

ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΗ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

 Ζούμε είς ημέρας κατά τάς οποίας συντελείται, όπως ανέπτυξα είς τα εσπερινά κηρύγματα και είς τάς ποικίλας συναντήσεις τάς οποίας κάνουμε μεταξύ μας, συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα είς τους κόλπους της Εκκλησίας έκ μέρους επισκόπων, έκ μέρους ιεροκήρυκων, έκ μέρους θεολόγων, έκ μέρους εκείνων οι οποίοι θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι φύλακες της ιεράς ημών παρακαταθήκης.
Να είμεθα έν επιφυλακή. Και εάν παραστεί ανάγκη σκληρότερων αγώνων, να τους διεξάγωμε , διότι τώρα είναι απλώς τα προοίμια μίας τοιαύτης συγκρούσεως εάν παρουσιαστεί ανάγκη-δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ο Κύριος-, εάν παρουσιαστεί τοιαύτη περίπτωσις, είθε ο Κύριος να αναστήσει νέους αγωνιστάς της Ορθοδόξου ημών πίστεως.
Καθένας από μας και ιδίως σείς οι νεαρώτεροι, άς προσπαθήσετε να γίνεται μικροί Αθανάσιοι, μικροί Φώτιοι, μικροί Μάρκοι Ευγενικοί, έτοιμοι να σηκώσετε ψηλά την σημαίαν και το λάβαρο της Ορθοδόξου μας πίστεως.

 *  *  *

Kyriaki – Sunday Sermonette
Issue No. 1851

The Necessity Of The Moral (Canon) Law

ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΟΔΗΓΟΙ. pdf

The memory of the holy fathers, which we are celebrating, and certain conventions which are taking place as of late by theologians with the disposition of undervaluing so much the holy fathers (“metapatristic” theology) as much, also, the sacred canons (“codification”), give us the opportunity to remind ourselves again certain teachings of father Augustinos with diachronic timeliness.

A few years ago, my beloved, there was an attempt made to write off from the (Hellenic) Constitution and the bylaws of the Church the sacred canons which were compiled by the holy fathers with the breath of the holy Spirit for the governance of the Church.
This expulsion evoked, as was natural, the indignation of every orthodox Christian, and there were heard even on the part of hierarchs robust voices of protest.
The sacred canons are indissolubly connected with the god-bearing fathers, just as rivers with their sources. Either you accept the sacred canons and with them you also accept the fathers, or you reject the canons and together with them also reject the fathers of the Church. The “out with the canons” is identifiable with the saying “out with the fathers”. Whoever honors the canons also honors the fathers and whoever dishonors the canons also dishonors the fathers. How true this is, is proved by the fact that those clerics and lay-people who are followers of ecumenism, in trying to shake the validity of the sacred canons, speak overtly or covertly even about the fathers with disdain. Read more »

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης σε oρθόδοξη συνάντηση στη Μολδαβία για τη Σύνοδο της Κρήτης

————–

————-

Κυρ. Πατέρων Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (Τίτ. 3,8-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

Ἡ στaσι μας εναντι των αιρετικων

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰ­δὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,10-11)

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε, ἀγαπητοί μου, ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 11η Ἰουλίου, ἡ σημερινὴ δηλαδή, νὰ εἶνε ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν πατέρων τῆς Τετάρτης (Δ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σήμερα ἑορτάζουν ὄχι ἕνας ἢ δύο ἀλλὰ 630 πατέρες, 630 «ἀστέρια» ὅπως λέει τὸ δοξαστικό. Συνῆλθαν στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μι­κρᾶς Ἀσίας τὸ 451 μ.Χ., στερέωσαν τὴν ὀρθόδοξο πίστι, καὶ κατεδίκασαν τοὺς τότε αἱ­ρετικούς, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Διόσκουρο, ποὺ προσέβαλλαν τὸ δόγμα τῆς θεαν­δρικότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἂν θέλουμε ν᾽ ἀ­ναλύσουμε τί δί­δαξε ἡ Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύν­οδος, δὲν θὰ γίνουμε καταληπτοί. Ἔπα­ψε πιὰ ὁ κόσμος νὰ ἐν­διαφέ­ρεται γιὰ τὰ ἐκ­κλησιαστικά. Ἐνῷ τότε οἱ πιστοὶ παρακολουθοῦσαν μὲ ἐνδιαφέρον.
Στὴν Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ ἅγιοι πατέρες κατεδίκασαν τὴν αἵρεσι ποὺ προσέβαλλε τὴ θεανδρικὴ ὑπόστασι τοῦ Χριστοῦ καὶ δίδαξαν πῶς ἑνώθηκαν οἱ δύο φύσεις στὸ πρό­σωπό του· ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε τέλειος ἄνθρωπος ἀλλὰ συγχρόνως καὶ τέλειος Θεός· ὅτι ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχουν δύο φύσεις, ἡ ἀνθρωπί­νη καὶ ἡ θεία, κι αὐτὲς εἶνε ἑνωμένες «ἀχωρίστως» καὶ «ἀδιαιρέτως», «ἀ­τρέπτως» καὶ «ἀ­συγχύτως». Ὅ­πως στὸν ἄνθρωπο εἶνε μυστή­ριο πῶς ἔχει σμίξει τὸ κορμὶ καὶ ἡ ψυχή, ἡ ὕλη καὶ τὸ ἄ­υλο, κατὰ παρόμοιο καὶ ἀκόμη πιὸ ἀν­εξήγη­το τρόπο εἶ­νε μυστήριο πῶς ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχει Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Ἡ θεία καὶ ἡ ἀν­θρωπίνη φύσις ἑνώθηκαν «ἀτρέπτως» καὶ «ἀ­συγχύτως». Δηλαδή; Οἱ πατέρες χρησιμοποιοῦν ἕνα βοηθητικὸ παράδει­γμα. Ἂν πάρῃς ἕνα κομμάτι σίδερο καὶ τὸ βά­λῃς μέσα στὴ φω­τιά, θὰ γίνῃ κατακόκκινο, θὰ πάρῃ τὴ φωτιὰ ὅλη ἐπάνω του. Τὸ σίδερο ὅμως δὲν παύει νὰ εἶνε σίδε­ρο, οὔτε ἡ φωτιὰ παύει νὰ εἶνε φωτιά· κρατοῦν καθένα τὴν ἰδιότητά του. Κάπως ἔτσι μποροῦμε νὰ νοήσου­με πῶς στὸν Χριστὸ τὸ ἀνθρώπινο ἑνώθηκε μὲ τὸ θεῖο. Αὐτὴ τὴ μεγά­λη ἀλήθεια δίδαξε ἡ Τετάρτη Οἰ­κουμενικὴ Σύν­οδος ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν.
Ὅλη ἡ ἀκολουθία σήμερα ψάλλει τὸ ἐγκώμιο τῶν πατέρων. Ἀπ᾽ ὅλα ὅμως αὐτὰ θέλω, ἀ­γαπητοί μου, νὰ προσέξετε τὸ θε­όπνευστο ῥη­τὸ τοῦ ἀποστόλου «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευ­τέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξ­έστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,10-11). Τί μᾶς συμβουλεύει; Μᾶς λέει, ποιά πρέπει νά ᾽νε ἡ συμ­­περιφορά μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Read more »