ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

5 Απρ 2011

«Ακτίνες»

Ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ σε ακόμα μια συμπροσευχή κατά την Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα

Ιάσιο, 18 με 25 Ιανουαρίου 2008 κατά την Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα στο Ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό. Στη φωτογραφία ο Πατριάρχης της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Δανιήλ συμπροσεύχεται με τον Παπικό “Επίσκοπο”, Peter Gherghel.

ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ!!!

Κυριακή 3 Απριλίου 2011, Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος

Αρχιεπίσκοπέ μου Στυλιανέ

Είσαι πραγματικά ο «ελέω Θεού» Αρχιεπίσκοπός μου, ασχέτως εάν σε κάποια θέματα διαφωνώ μαζί σου, θέματα μάλιστα, όχι προσωπικά η ηθικά, άπαγε, αλλά θέματα Θεολογικά, Ορθόδοξα και πνευματικά.

Ασπάζομαι το θρόνο σου και προσκυνώ την Αρχιερατική σου εξουσία. Εμπιστεύομαι την καλοσύνη σου. Και πιστεύω ότι διαθέτεις, όχι πνεύμα καισαρο-παπικό, ούτε πάλι πνεύμα αυταρχικό και δεσποτοκρατικό, αλλά «πνεύμα δε σωφροσύνης, υπομονής και αγάπης». Κάμε αγάπη. Δείξε κρητικό παληκαρισμό και άσε με να διαφωνώ μαζί σου. Δεν έισαι Νέρωνας, ούτε Ηγέτης Χούντας. Κανονικός Αρχιεπίσκοπός μας είσαι. Και έαν διαφώνησα με τον Πατριάρχη μας, που ασπάζεται και συλλειτουργεί με τον αιρεσιάρχη Πάπα και συνεργάζεται παρασκηνιακά με τα Αμερικανο-εβραϊακά τα λόμπυ, και εάν διαφώνησα μαζί σου, ως προς την ανεπίτρεπτη αρέσκειά σου με τον αντίχριστο Καζαντζάκη και τις εν «ποιητική αδεία» του βλαστήμιες, και εάν διαφώνησα με τις Χριστουγεννιάτικες δηλώσεις σου περί αναμαρτησίας του κατά πάντα αναμαρτήτου Χριστού μας, η πάλι με τις «Μπαλαμάντειες οικουμενιστικές υπογραφές σου» για αδερφίζουσες δήθεν «εκκλησίες», τι μ’ αυτό, τι έχουν να κάνουν όλα αυτά με την υπεροχή του Θείου Λόγου; Γνωρίζεις κάλιστα πως «ο λόγος του Θεού ου δέδεται…» Γιατί λοιπόν με δένεις; Γιατί φιμώνεις «βουν αλοώντα»; Τον Ιδιο Χριστό δεν υπηρετούμε;   Προς τον Ιδιο Κριτή δεν θα απέλθουμε;

Εφ’ όσον «Χριστόν κηρύττω και μάλιστα εσταυρωμένον», δεν είναι ολίγον ανέντιμο να διατάσσεις, μέσω υπέργηρος ιερέως, να με διώξουν «τραμπουκίστηκα» έξω από την Εκκκλησία, την Ενορία δηλαδή του Κυρίλλου και Μεθoδίου Preston στις 12 Σεπτεμβρίου 2010; (πράγμα που τελικώς αποφεύχθηκε) Τι είμαι, Σεβασμιώτατε, αιρετικός η εγκληματίας; Ετσι λειτουργούν οι Λειτουργοί του Υψίστου; Ετσι φέρονται σε μία Οικογένεια του Χριστού, σε «μέλη εκ μέρους»; Δεν είναι λυπηρό να προέρχεται ο πόλεμος «εκ των έσω» και όχι από τους εχθρούς της Εκκλησίας μας; Γιατί δεν είχες την παρρησία προσωπικώς να με καλέσεις; Τι προσωπικό σου έκανα; Που σε αδίκησα; Μήπως επειδή δεν είμαι ένας από τους «αυλοκόλακές» σου; Μήπως επειδή έμαθα την Ορθοδοξία μας από έναν αγιασμένο, δυναμικό και ένδοξο πια αποδημήσαντα Μητροπολίτη, τον Ορθοδοξο-Ελληνόψυχο πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη; (η ιστορία και ο Θεός θα τον κρίνει, όπως όλους μας…) Μήπως επειδή έτυχα ανάξιος μαθητής του καταξιωμένου και αναγνωρισμένου ανά τον κόσμο δεινοτάτου Θεολόγου, τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο; Μήπως σε ενοχλεί τόσο πολύ που τον αγαπώ ιδιαίτερα και ασπάζομαι το μέγα χάρισμα της Θεολογίας, της Αγιο-Γραφικής Γνώσεως και το σπανιότατο τάλαντο του σφοδρού, αντιαιρετικού του αγώνα; Μήπως θα έπρεπε να τα έβλεπα όλα αυτά και σε σένα;

Αλλά, δε πειράζει, χαλάλι, εσύ δεν είσαι «ζηλιάρης», έχεις και εσύ πολλά από το Θεό χαρίσματα και πάμπολες, πολυδιάστατες, τιτάνιες μάλιστα γνώσεις… Σε αγαπώ πραγματικά, και το εννοώ κυριολεκτικά, μακάρι εγώ να κολαστώ για σένα. Μακάρι να αφαιρεί χρόνια από μένα ο Θεός και να προσθέτει σε σένα. Μονο, άφησέ με, στην αυλή σου, στην όντως Ιερά Αρχιεπισκοπή σου, τα μεγαλέια του Θεού και της Ορθοδοξίας μας να κηρύττω. Για κάποιο πολύ περίεργο λόγο ο Θεός, ενώ είμαι συνειδητά ανάξιος και πολύ αμαρτωλός, μου χάρισε αυτό το τάλαντο του λόγου… Μή σταθείς αιτία να το θάψω. Βοήθησέ με να το πολλαπλασιάσω και να το προσφέρω πίσω προς δόξαν του κοινού Θεού που λατρεύουμε και προς καταρτισμόν των πιστών και του Εκκλησιαστικού πληρώματος που ηγείσαι. Θυμάμαι, φίλτατέ μου Αρχιεπίσκοπέ Στυλιανέ, θυμάμαι όταν έλαβα το της Ποιμαντικής Επιστήμης Πτυχίο, προς το φως της Επισκοπής Μελβούρνης προσήλθα, αγαλλομένω ποδί, και ζήτησα παρά του Θεοφιλεστάτου Ιεζεκιήλ την άδεια να διακονώ τον άμβωνα και την Νεολαία, καταθέτοντας το Πτυχίο μου της Θεολογίας προς υπηρεσίαν και μόνο της Τοπικής Εκκλησίας. «Ού προσήλθα Θεώ αλοτρίω». Γιατί με χτυπάς; Γιατί με πετάς στο περιθώριο και με συγκαταλέγεις στους «αντικανονικούς»; Γιατί με παύεις με αδικαολόγητη αργία και στερείς την νεολαία σου από έναν αγαπητό τους που βγήκε ανάμεσά τους και ζητούν να επανέλθει;

Ντρέπομαι πραγματικά που τα λέγω όλα αυτά, δεν επιχειρώ την αυτοπροβολή μου. Δεν έχω άλλα κίνητρα προσωπικά, ιδιοτελή και κατακριτέα. Παραθέτω αυτή την επιστολή δημόσια, επειδή και η απαγόρευση δημοσίως έλαβε χώρα, αποκλειστικώς λόγω της Ανοικτής μου Επιστολής προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη.

Αναμένω και διατελώ, με αγάπη άδολη και απέραντο σεβασμό

Ο ελάχιστός υιός σου

Νικόλαος Πανταζής

Τηλ. 0061411122317

Email: pathtruthlife@gmail.com

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ

ΠΟΥ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΑ

ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

________

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΑΣ ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ ΠΛΕΟΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΔΥΣΠΙΣΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ήδη εφαρμόζεται το 3ο στάδιο του σχεδίου

Όταν ο πάπας ήλθε στην Ελλάδα, παίζοντας κρυφτούλι και κρυπτόμενοι πίσω από το δάχτυλό τους, οι σταδιακώς, μεθοδικώς και καλώς εφαρμόζοντες τα οικουμενιστικά σχέδια επίσκοποί μας, προσπαθούσαν να διαψεύσουν ότι έγιναν συμπροσευχές με τον Πάπα. Εμφανιζόταν, τότε, τόσο ευαίσθητη και υψηλή η ορθόδοξη αυτοσυνειδησία τους, ώστε διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ορκιζόμενοι ότι δεν έγινε καμία συμπροσευχή, ούτε φανερά, ούτε κρυφά. Έτσι σήμερα, προστέθηκε στους συμπροσευχόμενους με αιρετικούς και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στην Θ. Λειτουργία στο Φανάρι. Συμπροσευχόμενοι εκπρόσωποι της «Ρωμαιοκαθολικής, της Συροϊακωβιτικής,  της Αρμενικής Εκκλησίας», αλλά και εκπρόσωποι Ι. Μονών του Αγίου όρους: Μεγίστης Λαύρας, Βατοπαιδίου, Διονυσίου, Παντοκράτορος, Αγίου Παύλου, Ξενοφώντος και Γρηγορίου» (20 Μάρτιος 2011).
Πώς άλλαξαν, όμως, τα πράγματα σε μερικά χρόνια! Πώς αποδείχτηκε ότι, όλες εκείνες οι αγωνιώδεις προσπάθειες αποκρύψεως των συμπροσευχών τους, ήταν ένα θέατρο και πως ο απώτερος σκοπός τους ήταν να αποκρύψουν από τον λαό, κάτι που ακόμα οι ορθόδοξες συνειδήσεις δεν άντεχαν: την υποταγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον πάπα; Και τώρα που κατά τους υπολογισμούς τους «προσαρμόστηκε» ο κόσμος —σύμφωνα με τα σχέδιά τους— και δεν αντιδρά σθεναρά, προχωρούν ακάθεκτοι στην επόμενη φάση, δημοσιεύοντας τις φωτογραφίες των συμπροσευχών τους, που πριν μερικά χρόνια μετά βδελυγμίας εξόρκιζαν.
Ας παραθέσουμε, όμως, κάποια στοιχεία από τα σχέδιά τους για την εκποίηση της Ορθοδοξίας, ώστε να μη νομίζουν κάποιοι ότι όλα αυτά είναι φαντασίες δικές μας.
Ο μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος, εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση –απολογούμενος μάλιστα στο Βατικανό, επειδή καθυστερούμε να δηλώσουμε υποταγή(!)– είπε τα εξής εξωφρενικά:
«Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ λεπτή κατάσταση, γιατί, ενώ ο αρχιεπίσκοπος (σ.σ. Χριστόδουλος) και οι μητροπολίτες επιθυμούν να έχουν μια σημαντική συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία, (σ.σ. ουδεμία αναφορά για επιστροφής τους στην Ευαγγελική Αλήθεια και αποκήρυξη την αιρέσεων) αυτοί έχουν και ευθύνες προς τον κόσμο, τους πιστούς, πολλοί από τους οποίους δεν είναι προετοιμασμένοι στην προοπτική του διαλόγου, ενώ άλλοι έχουν μια άποψη πιο φονταμενταλιστική για την Εκκλησία. Αυτό για μας είναι η μεγάλη πρόκληση να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα… Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού,  για να  σχηματίσουμε τη συνείδηση  του  κόσμου»!!!
Αυτές οι δηλώσεις του Αχαΐας Αθανασίου έχουν ιστορία, και η πρόσφατη αφετηρία τους βρίσκεται στις αποφάσεις της Β΄ Συνόδου του Βατικανού(!!!), οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον οικουμενιστή πατριάρχη Αθηναγόρα και όσους τον ακολουθούν. Την αποκάλυψη, όσων προαποφασίστηκαν από τα οικουμενιστικά κέντρα και προοδευτικά πραγματοποιοῦνται ἐρήμην τοῦ λαοῦ και με την ανοχή των «ορθοδοξούντων» επισκόπων, μας δίνει ήδη από το 1967 ο τότε αρχιμανδρίτης και νυν Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων Ροδόπουλος, παρατηρητὴς της Β΄ Συνόδου του Βατικανού. Έγραφε: «Διετυπώθη υπό τινων ΡΚαθολικῶν συνέδρων μία παράδοξος θεωρία περί επιτεύξεως της ενώσεως μεταξύ της ΡΚαθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου». Η Ένωση θα «επιτευχθή σταδιακώς και ουχί διά διαπραγματεύσεων εκκλησιαστικο-θεολογικών» σὲ  τρία στάδια:
«α) Φιλία και ψυχολογική προπαρασκευή,
β) μερική  μυστηριακή  κοινωνία και
γ) πλήρης μυστηριακὴ κοινωνία» .
Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως ήδη βρισκόμαστε στην έναρξη του 3ου σταδίου.
Αυτό επιβεβαιώνουν και άλλοι μελετητές και ιερωμένοι· και ασφαλώς έχει σημασία, ότι τα κείμενα αυτά έχουν γραφεί πριν δεκαετίες. Γράφει, π.χ. ο καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης: «Σύμφωνα με όλες τις [τότε] ενδείξεις (το Βατικανό) …προετοιμάζει μια “ένωση” ουνιτικού τύπου. Στην αρχή θα συμφωνηθή να διατηρήση κάθε εκκλησία τις ιδικές της παραδόσεις (το πρωτείο και το αλάθητο να ισχύει για τη δύσι), οι δε άλλες δογματικές διαφορές να θεωρηθούν ως θεολογούμενα ζητήματα. Σιγά-σιγά όμως το Βατικανό θα αποκτά την αυξανόμενη επιβολή της Ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Ανατολή, μέχρι τελείας επικρατήσεώς της» .
Επίσης, ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Μ. Βρετανίας Μεθόδιος, που μετείχε επί χρόνια στους διαλόγους, διερωτάτο: «Ποιά είναι τα σχέδια της Ρώμης έναντι της Ανατολής;». Και απαντούσε: «Εφ’  όσον δεν καταργείται η Ουνία, η Ανατολική Εκκλησία θα ευρίσκεται μέσα εις τα σχέδια της απορροφήσεώς της από τη Ρωμαϊκή… Αυτό που γράφουν  πως η Ουνιτική Εκκλησία  θα καταργηθεί όταν γίνη η ένωσις των Εκκλησιών»  είναι αλήθεια, αλλά με την εξής έννοια: θα καταργηθεί με τη σημερινή μορφή της, «εφ’ όσον η Ορθόδοξος Εκκλησία θα μεταβληθή σε Ουνιτική…  Αυτό είναι φυσικό, γιατί τότε οι Ουνίτες θα έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους»!
Ποια ήταν ανέκαθεν η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τις συμπροσευχές; Παραθέτουμε ενδεικτικά δύο μαρτυρίες, όχι από τους δεκάδες σχετικούς Ι. Κανόνες, αλλά από πρόσφατες αποφάσεις μόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Μας ερωτούν —γράφει το όργανο της Ιεράς Συνόδου περιοδικό ‘‘Εκκλησία’’ (1956)— εάν κανονικώς επιτρέπονται συλλειτουργίαι και συμπροσευχή» μετά ετεροδόξων «ως τούτο φέρεται επισυμβαίνον εν Αμερική. Απαντώμεν καθηκόντως, ότι τούτο και άηθες είναι και αντικανονικόν, …και συντελούμενον ασκεί ολεθρίαν επίδρασιν…» . Την ίδια θέση βρίσκουμε και σε ανακοίνωση της Ι. Συνόδου της 27η Απριλίου 2001.
Για να δούμε τώρα οι μητροπολίτες που επικοινωνούν με τον αρχιεπίσκοπο και τον πατριάρχη και τον υποδέχτηκαν μετά τιμών στις διάφορες Μητρόπολεις που επισκέφθηκε, θα βγούν να καταγγείλουν το γεγονός;

Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2011
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο    Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

___________

«Ορθόδοξος Τύπος», 1444, 1/2/2002.
Μπιλάλη Σπ., αρχιμ., Ορθοδοξία και Παπισμός, τ. Β΄, σ. 413.
Περιοδ. «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ», περίοδος Β΄, 1981, αριθμ. 6, Εκδ. Ι. Μ. Οσ. Γρηγορίου Αγ. Όρους. —Στο ίδιο συμπέρασμα έχει καταλήξει και ο Φαράντος:  «Αυτό  θα είναι το μοντέλο ‘‘ενώσεως’’ των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών: το  Ουνιτικόν.  Η  Ορθοδοξία θα παραμείνει αλώβητη και ως έχει, όπως οι Ουνιτικές Εκκλησίες, αλλά θα προσαρμοσθεί στα δυτικά δεδομένα, δηλ. θα οικειοποιηθεί το ‘‘χριστιανικό’’ φρόνημα των  ‘‘πολιτισμένων’’ δυτικών Εκκλησιών… που συνοδοιπορούν στην νοοτροπία και στην πολιτική της δυνάμεως και της βίας των Δυτικο-Ευρωπαίων»  (Αντί-φωνα,  σ. 27).
Μεθοδίου Φούγια., Μητρ. Πισιδίας,  Έλληνες και Λατίνοι, 1994, σ. 438.