Αυγουστίνος Καντιώτης



Τα αναγκαια πραγματα επαναλαμβανονται

Toυ ἐπισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Μητροπολίτου Φλωρίνης

Ἡ Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

grafi-π.A σημ.ist.Ἡ ερμηνεία τῆς Β´Θεσσαλονικῆς ἐπιστολή ἔγινε κατὰ τὰ ἔτη 1975 – 1976 στὴν αἴθουσα τῆς ἱ. Μητροπόλεως Φλωρίνης στὸν ἁγιογραφικὸ κύκλο ἀνδρῶν, ἀπό τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ἀρχισε στὶς 4-12-1975 καὶ τελείωσε στὶς 12-2-1976. (Ἐκδοση ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ)

(κεφάλαιο α´)

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ εἶχαν συνήθεια, ὅταν γράφανε, νὰ βάζουν τὴν ὑπογραφή τους στὴν ἀρχή. Ἐμεῖς τώρα συνηθίσαμε νὰ βάζουμε τὴν ὑπογραφή μας στὸ τέλος.

«Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (στ. 1-2).

Τα αναγκαια πραγματα επαναλαμβανονται

Τὸ προοίμιο αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς εἶνε ἴδιο μὲ τὴν Α΄ Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή. Ἴσως πῇ κάποιος·
―Γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια;
Μερικὰ πράγματα εἶνε τόσο ἀναγκαῖα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ἐπαναλαμβάνουμε. Γιὰ παράδειγμα· δὲν τρῶμε μιὰ φορὰ στὴ ζωή μας, ἀλλὰ κάθε μέρα. Καὶ μάλιστα πρωῒ μεσημέρι καὶ βράδι. Κι αὐτὸ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε συνεχῶς· διότι ἡ σωματικὴ τροφὴ εἶνε ἀναγκαία γιὰ τὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Καὶ ὁ ἥλιος δὲν βγαίνει μιὰ φορά, ἀλλὰ βγαίνει κάθε μέρα. Ἂς μὴ δυσανασχετοῦμε λοιπὸν καὶ ὅταν ἀκοῦμε κάποια λόγια τοῦ Εὐαγγελίου νὰ ἐπαναλαμβάνωνται.
Τὰ ἀναγκαῖα πράγματα ἐπαναλαμβάνονται. Καὶ ἀναγκαῖα εἶνε ἐκεῖνα, ποὺ καὶ ὁ ἁγιώτερος τῶν ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ νὰ τ᾿ ἀποφύγῃ. Ἀσκητὴς νὰ γίνῃς, Μέγας Ἀντώνιος νὰ γίνῃς, θὰ ἔχῃς ἀνάγκη κάτι νὰ φᾷς, ἕνα παξιμάδι, λίγο νερὸ νὰ πιῇς. Αὐτὰ εἶνε ἀναγκαῖα· τὰ ἄλλα φαγητὰ δὲν εἶνε ἀναγκαῖα. Ἂν δὲν τὸ κάνῃς αὐτό, θὰ πεθάνῃς.
Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ―θὰ τὸ γράψῃ ἡ ἱστορία αὐτὸ ὡς σημεῖο ἐκφυλισμοῦ―, πάνω ἀπὸ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερὸ ἔχουν τὸ σὲξ γιὰ ἀναγκαῖο. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης θὰ σβήσῃ καὶ θὰ ἐξαλειφθῇ. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἔκφυλοι λένε, ὅτι χωρὶς γυναῖκα δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν.
Τὸ ὅτι εἶνε χρήσιμη ἡ γυναίκα κανεὶς δὲν ἀμφιβάλλει. Ἀλλὰ δὲν εἶνε καὶ τὸ πρῶτο ἀναγκαῖο πρᾶγμα. Καὶ αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύουν χιλιάδες παραδείγματα. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐγκρατεῖς, παρθένοι, ἀσκηταί, ποὺ ἔζησαν χωρὶς γυναῖκα 100 καὶ 120 χρόνια. Ἂν ἦταν πρᾶγμα τόσο ἀναγκαῖο, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ζήσουν χωρὶς αὐτό.
Ἀπολύτως καὶ ἀμέσως ἀναγκαῖο πρᾶγμα, φυσικὴ ἀνάγκη, εἶνε ἡ ἀναπνοή. Κάθε δευτερόλεπτο ἀναπνέουμε. Κάνουμε, δηλαδή, συνεχῶς τὸ διο πρᾶγμα. Ἐν τούτοις δὲν δυσανασχετοῦμε. Ἀντιθέτως, στενοχωρούμεθα καὶ ἀνησυχοῦμε ὅταν κόβεται ἡ ἀναπνοή.
Πάνω ὅμως ἀπὸ τὰ φυσικὰ ἀναγκαῖα εἶνε τὰ πνευματικὰ ἀναγκαῖα. Καὶ ἀνώτερο ἀπ᾿ ὅλα εἶνε αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστός· «Ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,42). Καὶ αὐτὸ τὸ ἀναγκαιότερο ἐξ ὅλων εἶνε ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας· «Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).
Συνεπῶς, νὰ μὴ δυσανασχετοῦμε, ὅταν ἐπαναλαμβάνωνται ὡρισμένα πράγματα στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ξέρουμε τοῦτο, ὅτι αὐτὰ ποὺ ἐπαναλαμβάνονται εἶνε πάρα πολὺ ἀναγκαῖα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.