ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
19 Ιανουαριου στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ωρα 1 μ.μ.

Διοργανωση: ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Διαβᾶστε εδω: https://www.fotgrammi.gr/uncategorized/1616/

Ιανουάριος 2020:

Συμπροσευχες στη Θεσσαλονικη

με ολους τους αιρετικους

Κυκλοφορει αφισα απο αιρετικους στη Θεσσαλονίκη, με την ορθοδοξη εικονα του Χριστου και καλεῖ ολους σε «Οικουμενική βραδιά συμπροσευχής»!
«Με τη συμμετοχή Ορθοδόξων, Αρμενίων Ορθοδόξων, Καθολικών, Αγγλικανών και Ευαγγελικών» (προσέξτε και πάλι πόσο ύπουλα εμφανίζουν πρώτα την παρουσία ορθοδόξων, γιατί κύρια αυτούς στοχεύουν να παρασύρουν οι διοργανωτές).

Ένας προσεκτικός αναγνώστης ίσως καταφέρει να προσέξει τον χώρο όπου θα διεξαχθεί :
«στον Καθολικό Ναό της Αμιάντου Συλλήψεως της Παναγίας (οδός …)»,
στον ναό των παπικών δηλαδή!…

Διαβαστε περισσότερα εδῶ: https://ierosloxos2012.blogspot.com/2020/01/2020_17.html

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2254

Κυριακὴ ΚΘ΄ [Λουκ. ΙΒ΄] (Κολ. 3,4-11)
19 Ἰανουαρίου 2020

Αμαρτανεις; θα τιμωρηθης

«Δι᾽ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. 3,6)

Ὅσοι, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἑτοιμάζονται νὰ κάνουν μία ἐπίσκεψι σὲ ἕνα ἀρχον­τικὸ σπίτι, δὲν πηγαίνουν ὅπως θὰ πήγαιναν κάπου ἀλλοῦ· βάζουν τὰ καλύτερά τους ῥοῦ­χα. Τὸ θεωροῦν ἀγένεια καὶ ἔλλειψι τρόπων κα­λῆς συμπεριφορᾶς νὰ πᾶνε ντυμένοι ὅπως – ὅ­πως. Ἔτσι κάνουμε ὅλοι· στολιζόμαστε, προετοιμαζόμαστε ὅταν πρόκειται νὰ ἐπισκεφθοῦ­με ἢ νὰ ὑποδεχθοῦμε τοὺς ἀνωτέρους μας.
Ἀλλὰ τί εἶνε ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ ἐπίσημοι τῆς γῆς, τοὺς ὁ­ποί­ους σεβόμαστε καὶ ντρεπόμαστε; Ἄν­θρωποι κι αὐτοί. Ἂν λοιπὸν ὅταν πρόκειται γιὰ σπουδαίους ἀνθρώπους θεωροῦμε χρέος νὰ εἴμαστε μπροστά τους εὐπρεπεῖς, πόσο περισσότερο πρέπει νὰ προετοιμαστοῦ­με, ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύ­ριό μας καὶ νὰ σταθοῦμε μπροστά του! Γιατὶ πρόκειται νὰ ἔλθῃ, στὴ Δευτέρα παρουσία του, κ᾽ ἐμεῖς θὰ παρουσιαστοῦμε μπροστά του.
Αὐτὸ λέει στὸ σημερινὸ ἀνάγνω­σμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερω­θῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑ­μεῖς (ἐσεῖς δηλαδή) φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ (θὰ φανερωθῆ­τε μαζί του μὲ δόξα)» (Κολ. 3,4). Μ᾽ ἄλ­λα λόγια μᾶς φωνάζει· Ἑτοιμα­στῆτε, ἑτοιμαστῆτε ἐγ­καίρως! ὁ Χριστὸς ἔρχε­ται καὶ πρέπει νὰ σᾶς βρῇ νά ᾽χετε τὴν ψυχή σας στολισμένη μὲ ὅλες τὶς καλωσύνες καὶ ἀ­ρετές (βλ. & Ματθ. 22,11-12).
Στὸ «σαλόνι» λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ λέγεται βα­σιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐκεῖ δικαίωμα εἰσόδου θὰ ἔχουν ὅσοι ἔχουν ἕ­τοιμη τὴ στολὴ τῆς ψυ­χῆς τους. Οἱ ἄλλοι, ὅ­σοι βρεθοῦν λερωμέ­νοι μὲ ἁμαρτήματα, θὰ μείνουν ἀπ᾽ ἔξω.

* * *

Ποιά εἶνε τὰ ἁμαρτήματα ποὺ κλείνουν τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου; Τὰ ἀναφέρει σήμερα ὁ ἀ­πόστολος. Σὲ ἕνα σύντομο κήρυγμα δὲν μποροῦμε βέβαια ν᾽ ἀναπτύξουμε ὁλόκληρο τὸ ἀ­ποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Ὅσο μᾶς ἐπιτρέπει ὁ χρόνος, θ᾽ ἀναλύσουμε μὲ συντομία μερικὰ ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, ποὺ παρου­σι­άζονται συχνὰ στὴ ζωή μας (βλ. Κολ. 3,8).

Πρῶτο – πρῶτο ἡ «ὀργή». Εἶνε πάθος ποὺ ταράζει τὴν ψυχή, ἀφαιρεῖ τὴν εἰρήνη καὶ διώχνει τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ποὺ ὀργίζεται καὶ θυμώνει δὲν ἔχει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ «θυμὸς» καὶ ἡ «ὀργὴ» εἶ­νε ἕνα ἅρμα τοῦ διαβόλου· βάζει ἐπάνω ὁ πονηρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸ κυβερνᾷ αὐτὸς ὅπως θέλει καὶ ὁδηγεῖ τὸν θυμώδη στὴν κατα­στροφή.
Μετὰ ἀπὸ τὸ θυμό, ποὺ μᾶς κλείνει τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου, ἔρχεται ἡ «κακία»· κι αὐτὴ στὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα καταλήγει. Τί εἶνε κακία; Ὁ κακὸς εἶνε μοχθηρός· εἶνε ἐ­κεῖνος ποὺ χαίρεται ν᾽ ἀκούῃ τὴ δυστυχία τῶν ἄλ­λων καὶ λυπᾶται ὅταν ἀκούῃ τὴν εὐτυχία τους. Τί πάθος δαιμονικό! Νὰ βλέπῃς τὸν ἀδελφό σου νὰ ταλαιπωρῆται, νὰ πάσχῃ, νὰ ὑ­­ποφέρῃ, νὰ κλαίῃ, νά ᾽νε ἕτοιμος νὰ καταπον­τιστῇ, κ᾽ ἐσὺ ὄχι μόνο νὰ μὴ τὸν βοηθᾷς ἀλλὰ καὶ νὰ χαίρεσαι γιὰ τὸ πάθημά του; αὐτὸ εἶνε φοβερό, δὲν εἶνε ἀνθρώπινο. Ἂν εἶσαι κακὸς καὶ δείχνῃς κακία, δὲν εἶσαι φυσιολογικὸς ἄν­θρω­­πος· παραφέρεσαι, γίνεσαι πιστὸ ἀντίγραφο τοῦ διαβόλου, ποὺ χαίρεται νὰ βλέπῃ τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ νὰ δυστυχοῦν, ἀρέσκεται νὰ τὰ βασανίζῃ καὶ νὰ τὰ τυραννῇ. Κακὸς λοι­πὸν εἶνε ὁ μοχθηρός, αὐτὸς ποὺ μὲ ἐπιμονὴ δαγκώνει καὶ χύνει διαρκῶς δηλητήριο· θέλει, ἂν ἦταν τρόπος, νὰ κά­νῃ ὅλους νὰ κλαῖνε κι αὐτὸς μόνο νὰ γελάῃ.
«Βλασφημία». Ἄλλο πάθος ποὺ ἀπομακρύνει πολὺ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ Θεό. Ἡ βλα­σφημία διώχνει καὶ ἀποξενώνει τὸν βλάστημο ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐ­ρανῶν. Ὁ βλάστημος μὲ τὴ διαγωγή του δείχνει ἀσέβεια καὶ ἀ­χαριστία στὸ Δημιουργό του, δὲν σέβεται ἐ­κεῖνον ποὺ τὸν ἔπλασε, τὸν τρέφει καὶ τὸν συντηρεῖ. Ἐνῷ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τοῦ χαρίζει κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμὴ δῶρα πολλὰ καὶ μεγάλα, ὁ βλάστημος, ἀντὶ νὰ ἀσπάζεται τὸ χέρι αὐτὸ μὲ εὐγνωμοσύνη, δαγκώνει ὁ ἀχάριστος τὸ χέρι τοῦ Εὐεργέτη του.
Ὅσοι εἶστε γονεῖς, μπορεῖτε νὰ καταλάβετε καλύτερα τὸ μέγεθος αὐτῆς τῆς ἁμαρτίας. Ἂν ἀκούσετε τὸ παιδί σας, τὸ γυιό σας ἢ τὴν κό­ρη σας, νὰ σᾶς ὑβρίζουν καὶ νὰ σᾶς κακολο­γοῦν, λυπᾶστε κατάκαρδα· γιά φανταστῆτε πόσο λυπᾶται ὁ Θεός, ὅταν ἀκούῃ ἐμᾶς τὰ ἀ­χάριστα παιδιά του νὰ τὸν βλαστημοῦμε. Καὶ μόνο ὁ Θεός; τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀ­νοίγει τὸ στόμα του καὶ βλαστημάει, λυποῦν­ται ὅλοι· καὶ ὁ Θεός, καὶ οἱ ἄγγελοι, καὶ κάθε φυσιολογικὸς ἄνθρωπος, Ἕνας μόνο χαίρεται, ὁ διάβολος, γιατὶ κατώρθωσε νὰ κάνῃ τὴ γλῶσ­σα τοῦ ἀνθρώπου βέλος, φαρμακερὴ σαΐ­τα, ποὺ στρέφεται κατὰ τοῦ Θεοῦ.
«Αἰσχρολογία». Ἀνήκει κι αὐτὴ στὰ ἁ­μαρτήματα τῆς γλώσσης καὶ εἶνε ἕνα πάθος ποὺ σήμερα δίνει καὶ παίρνει. Ἀκόμα καὶ μικρὰ παι­­διὰ ἔμαθαν νὰ προφέρουν ἀδιάντροπα χυδαῖ­ες λέ­ξεις καὶ φράσεις, ἀφοῦ ἀκοῦνε τοὺς μεγά­λους, γονεῖς καὶ συγγενεῖς καὶ φίλους, νὰ τὶς ἔχουν διαρκῶς στὸ στόμα τους. Τί νὰ πῇς γιὰ τοὺς γονεῖς ἐκείνους ποὺ ὄχι μόνο δὲν ντρέπονται νὰ αἰσχρολογοῦν μπροστὰ στὰ παι­διά τους ἀλλὰ καὶ τὰ «ἐκπαιδεύουν» σ᾽ αὐτό;
Ἔτσι συνηθίζουν ὅλοι στὸ βόρβορο. Αἰσχρὰ στὸ σπίτι, αἰσχρὰ στὸ δρό­μο, αἰσχρὰ στὴν ἀγορά, αἰσχρὰ στὴ δι­ασκέδασι, αἰσχρὰ στὴν δημο­σία ζωή. Κόπτον­ται τάχα ὅλοι γιὰ τὴν δημο­σία ὑγεία καὶ τὸν πολιτισμό! ἆ, βρῆκαν ὀδον­τόπαστες, πλένουν ἐπιμελῶς τὰ δόντια καὶ καθαρίζουν σχολαστικὰ τὸ στόμα! θεωρεῖται, βλέπεις, ἀγένεια σήμερα νὰ βρωμᾶ­νε τὰ χνῶ­τα καὶ ἡ ἀναπνοή. Ὑποκρισία! νοιάζονται γιὰ τὴν καθὼς πρέπει κοινωνικὴ ζωή, ἀλλὰ δὲν φρον­τίζουν νὰ καθαρίσουν τὰ στόματα ἀπὸ τὰ κό­πρια τῆς αἰσχρολογίας, ποὺ μολύνουν τὸν ἀέρα καὶ σκορ­ποῦν στὴν ἀτμόσφαιρα τὴ χειρό­τερη δυσοσμία. Ὡρισμένων αἰ­σχρολόγων τὸ στόμα εἶνε χειρότερο ἀπὸ νεροχύτη καὶ ἀ­πόπατο. Καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ τοὺς ἀκοῦνε, πῶς ἀν­τιδροῦν; ἀντὶ νὰ τοὺς ἀ­ποδοκιμάζουν, σιωποῦν ἀμήχα­να ἢ καὶ γελοῦν. Ἔ­τσι ἐκεῖνος, ὁ αἰ­σχρολόγος, ἀφοῦ βλέπει πὼς τὸν ἀνέχονται, ἐξακολουθεῖ καὶ λέει περισ­σότερα· μολύνει τὴ δική του γλῶσσα, ῥυπαίνει καὶ τὴν ἀκοὴ τῶν ἄλλων.
Ἡ ἀσχρολογία προδίδει ψυχὴ ἀκάθαρ­τη· γιατὶ «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας λαλεῖ τὸ στόμα» (Λουκ. 6,45. Ματθ. 12,34).
«Ὀργή», «θυμός», «κακία», «βλασφημία», «αἰ­σχρολογία» εἶνε ἁμαρτήματα σοβαρά. Ἂς τὰ θεωροῦν οἱ πολλοὶ ἀκίνδυνα παιχνιδάκια. Αὐτὰ μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα –τὴν «πορνείαν», τὴν «ἀκαθαρσίαν», τὸ «πάθος», τὴν «κα­κὴν ἐπιθυμίαν», τὴν «πλεονεξίαν», καθὼς καὶ τὸ ψέμα (Κολ. 3,5,9)– ἀποτελοῦν τὸ μεγάλο κομπολόι, τὴ βαρειὰ ἁλυσίδα τῆς ἁμαρτίας.
Ἐν τούτοις οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν. Δὲν φο­βοῦνται τὸ Θεό, δὲν βλέπουν τὸν τρομερὸ κίνδυνο. Ἂν εἶχαν μάτια νὰ δοῦν, τί θὰ ἔβλεπαν οἱ ἁμαρτωλοί! ἢ μᾶλλον τί θὰ βλέπαμε ὅ­λοι, γιατὶ ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί! Δὲν ἔχουμε μάτια καὶ μένουμε ἀνύποπτοι.

* * *

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅμως, ἀγαπητοί μου, ἔχει μάτια, βλέ­πει τὸν κίνδυνο καὶ φωνάζει· Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τ᾽ ἁμαρτήματά μας εἶνε κρεμασμένη, σὰν με­γάλο κοφτερὸ σπαθί, πάνω ἀπ᾽ τὸ κεφάλι καθενὸς ἁμαρτωλοῦ, ἕτοιμη νὰ πέσῃ! «Δι᾽ αὐτά», λέει, «ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (ἔ.ἀ. 3,6).
Πῶς ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ; Ἔρχεται σὰν σεισμός, ποὺ συνταράζει τὴ γῆ καὶ τὴν καρδιά. Ἔρχεται σὰν πλημμύρα, ποὺ πνίγει σπίτια καὶ νοικοκυριά. Ἔρχεται σὰν φωτιά, ποὺ κά­­νει στάχτη πόλεις μεγάλες σὰν τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Ἔρχεται σὰν πόλεμος, πύρινο ποτάμι ποὺ σαρώνει ζωὲς καὶ δημιουργί­ες. Ἔρχεται σὰν ἀσθένεια, σὰν δυστύχημα, σὰν φτώχεια, σὰν χρεωκοπία, σὰν ἐξευτελισμός… Νά πῶς ἔρχεται στὸν ἀποστάτη κόσμο καὶ στὸν καθένα μας ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ.
Μὰ ἐ­μεῖς σὰν τυφλοὶ δὲν τὸ βλέπουμε, καὶ σὰν μω­ροὶ λέμε ὅτι γιὰ τὰ παθήματά μας φταίει ὁ ἄλ­φα ἢ ὁ βῆτα. Ὄχι, δὲν φταίει κανείς ἄλλος πα­ρὰ ἐμεῖς, ποὺ μὲ τὶς ἁμαρτίες μας γίναμε καὶ γινό­μαστε ἄξιοι τῶν μεγαλυτέρων τιμωριῶν. Δὲν φταίει ἡ βέργα, μὲ τὴν ὁποία χτυπάει ὁ δάσκαλος τὸ μαθητή, φταίει ὁ μαθητὴς ποὺ μὲ τὶς ἀταξίες του κάνει τὸ δάσκαλο ν᾽ ἁρπάζῃ τὴ βέργα γιὰ νὰ τὸν τιμωρήσῃ. «Ἄξια ὧν ἐ­πράξα­μεν ἀπολαμβάνομεν» (πρβλ. Λουκ. 23,41).
Ὅπου ἁμαρτία, ἐκεῖ καὶ τιμωρία. Ἁμαρτάνεις; θὰ τιμωρηθῇς, δὲν γλυτώνεις! Ἐὰν δὲν τιμωρηθῇς σήμερα, θὰ τιμωρηθῇς αὔριο – μεθαύριο. Καὶ ἐὰν δὲν τιμωρηθῇς στὴν παροῦ­σα ζωή, θὰ τιμωρηθῇς ἐξάπαντος στὴν ἄλλη ζωή. Ἐκεῖ θὰ εἶνε οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες καὶ ἀ­φάνταστες τιμωρίες ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν.
Εἴθε, μισώντας τὴν ἁμαρτία καὶ ἀγαπώντας τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀρετή, ν᾽ ἀποφύγουμε τὶς τιμωρίες αὐτές, γιὰ ν᾽ ἀξιωθοῦμε νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύριο, ποὺ ἔρχεται νὰ βραβεύ­σῃ τοὺς ἁγίους καὶ νὰ τιμωρήσῃ τοὺς ἁμαρτω­λούς, τοὺς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 16-1-1938.
Ἀνάγνωσις, μεταφορὰ σὲ ἁπλῆ γλῶσσα, στοιχειοθεσία καὶ ἀναπλήρωσις 12-12-2019.