Επιτιμον το ατιμον;

ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΘ!

ΘΑΥΜΑΣΙΟ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΟ, το κείμενο του κ.Πολυχρονιάδη, πρέπει να το διαδώσουμε παντού.
Αποκαλύπτει την κατάντια του τμήματος Θεολογίας, που φημολογείται ότι πρόκειται να επιτιμοποιήση τον ποιητή, του οποίου τα κατάπτυστα ποιήματα που μας παρέθεσε ο κ,Πολυχρονιάδης, κάνουν και αυτόν τον ηλεκτρονικό χάρτη, να ερυθριά από ντροπή!
Αυτή η ντροπή, δεν φαίνεται, να σχηματίζεται στις παρειές κάποιων προφεσσόρων, που σκέπτονται να προβούν στη βδελυκτή αυτή πράξη…
Αντιθέτως είδαμε, το γνωστό και μη εξαιρετέο «ερωτοθεολόγο» Σταμούλη, να εκθειάζει τα προιόντα της γραφίδος του εν λόγω ποιητή. Και πιθανότατα, με πρωτοβουλία του Σταμούλη, να επίκειται και η επιτιμοποίηση του ποιητή…, προς καταισχύνη του τμήματος Θεολογίας…

Διαβᾶστε Εδῶ: https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/35217-epitimon-to-atimon

ΠΕΘ: Ερωτηματα προς τον

Μακαριωτατο Αρχιεπισκοπο κ. Ιερωνυμο

Με μεγάλη θλίψη, ακούμε, επισήμως και δημοσίως λεχθείσες αναφορές υψηλά ιστάμενων προσώπων της Εκκλησιαστικής Διοίκησης της Εκκλησίας μας περί των εκκλησιαστικών αντιλήψεων της ορθοδόξου πίστεως αλλά και περί του πολύπαθου μαθήματος των Θρησκευτικών. Στα λεχθέντα αυτά μπορεί κανείς να εστιάσει σε επίμαχα σημεία, τα οποία προκαλούν έντονο προβληματισμό, αν όχι βαθιά ανησυχία, για το τι μέλλει γενέσθαι και πώς σκέπτονται να ενεργήσουν οι καθ΄ ύλην περί των εκκλησιαστικών αρμόδιοι. Η αβεβαιότητα αυτή οδηγεί σε έμμεσα ερωτήματα, στα οποία θα ήταν φρόνιμο η πιστεύουσα ορθόδοξη ελληνική κοινότητα να λάβει απαντήσεις. Η μη ύπαρξη απαντήσεων, οπωσδήποτε, αυξάνει τον προβληματισμό και εγείρει έτι περαιτέρω την ανησυχία και τις αμφιβολίες.

Ειδικότερα:
1) Πρόσφατα, στην επίσημη εκκλησιαστική εκδήλωση προς τιμήν του Αγίου Φωτίου, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι «είμαστε κολλημένοι στο παρελθόν». Τα προκύπτοντα ερωτήματα που αφορούν στη θέση αυτή είναι τα παρακάτω: Το παρελθόν στον χώρο του Ορθόδοξου χριστιανισμού, θεωρείται μια στείρα κατάσταση και όχι μια ουσιαστική βάση προόδου και συνέχειας για το παρόν και το μέλλον; Οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν καλούνται να είναι «ακόλουθοι τοις αγίοις πατράσι», της Αποστολικής παραδόσεως και του διαχρονικά επίκαιρου σωτηρίου μηνύματος του Ευαγγελίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

Επομένως, η ορθόδοξη παράδοση δεν είναι μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, αλλά όντας μετοχή στο σώμα του Χριστού, δείχνει τον δρόμο της πραγματικής προόδου. Αν κάποιοι θεωρούν παρωχημένη αυτή τη μετοχή, ας εκφραστούν ευθαρσώς και δημοσίως, για να γνωρίζει ο πιστός λαός με ποιούς έχουν να κάνουν και πού πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια. Επειδή όμως οι αφιλόχριστοι ποτέ δεν εμφανίζουν το πραγματικό τους πρόσωπο, αλλά φθείρουν ύπουλα την αλήθεια εξαργυρώνοντας τη φθορά, έχουν χρέος οι φιλόχριστοι να αναλάβουν την ευθύνη ομολογίας της Αλήθειας.

2) Στη συνάφεια των θέσεων για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο Μακαριώτατος ανέφερε: «Ερωτήθησαν ποτέ οι γονείς τι θέλουν για τα παιδιά τους;». Όμως, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων ενημέρωσε, ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο, τον Μακαριώτατο ότι όντως ρωτήθηκαν οι γονείς μέσα από επιστημονικά έγκυρες και αξιόπιστες εμπειρικές έρευνες και μελέτες που έγιναν για το θέμα αυτό, τα αποτελέσματα μάλιστα, των οποίων ανακοινώθηκαν στο Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο (Νοέμβριος 2018). Από αυτές προέκυψε ότι οι γονείς για τα παιδιά τους θέλουν τον ορθόδοξο χριστιανικό προσανατολισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών και την ανάπτυξη της θρησκευτικής τους συνείδησης και ταυτότητας, για τα παιδιά τους, στη βάση του ορθόδοξου χριστιανικού τους βαπτίσματος. Ωστόσο, δεν έχουν αντίρρηση να μαθαίνουν τα παιδιά τους και πληροφορίες για τις μεγάλες θρησκείες, σε ξεχωριστά μαθήματα και κεφάλαια, αλλά αφού, πρωταρχικά, μορφωθούν πλήρως, γνωστικά, εμπειρικά και βιωματικά, ως προς τις αρχές, τις αξίες και το περιεχόμενο της οικείας πίστεώς τους.

3) Ελέχθη, ακόμη, ότι υπάρχει ένας «εμφύλιος» μεταξύ ομάδων, που παλεύουν για τα συμφέροντα τους. Αν γνωρίζει ο Μακαριώτατος κάτι συγκεκριμένο και προπάντων αποδεδειγμένο, οφείλει να βρει έναν τρόπο να το αποκαλύψει, διότι, η λειτουργία αναγνωρισμένων από τον νόμο Σωματείων, με διαδικασίες που εξυπηρετούν συμφέροντα, αποτελεί παράνομη, ανήθικη και αντικοινωνική πράξη, που πρέπει άμεσα να ερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί. Διότι, όσο δεν αποκαλύπτονται τα φαινόμενα αυτά και απλώς καταγγέλλονται με ασάφειες, χωρίς στοιχεία, οι αναφορές αυτές μόνον ζημία και όχι ωφέλεια μπορεί να προκαλέσουν, ενώ μπορεί, επίσης, να θεωρηθούν ως συκοφαντικές αναφορές, με τις οποίες σπιλώνονται συλλήβδην πρόσωπα και θεσμοί. Όσο για τον «εμφύλιο» μεταξύ ομάδων που ανέφερε ο Μακαριώτατος, προκύπτει το ερώτημα; Εάν εννοεί ο Μακαριώτατος ότι η μια ομάδα είναι η Ένωσή μας, δεν γνωρίζει άραγε ότι η διένεξη και ο εμφύλιος προέκυψε, όχι από μας, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, αλλά από τότε, που μία άλλη θεολογική ομάδα, εκ των δικών του κόλπων βγαλμένη, επέλεξε να συμπράξει με την πολιτική εξουσία και να επιβάλει στα σχολεία της Ελλάδας μια διαθρησκειακή αγωγή, εξοβελίζοντας την ορθόδοξη αγωγή; Τι ανέμενε λοιπόν ο Μακαριώτατος να κάνει η Ένωση που εκπροσωπεί τη μεγάλη πλειονότητα των Θεολόγων της χώρας; Να μην αντιδράσει, παρά να συμφωνήσει και να επικροτήσει την αλλοτρίωση του σκοπού του περιεχομένου και του προσανατολισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών που επέβαλε η ολιγάριθμη ομάδα;

4) Έκπληξη, επίσης, προκαλεί η δημόσια λεχθείσα θέση ότι «δεν έχουμε επιτύχει να πάμε όλοι μαζί να πούμε τι θέλουμε». Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς στον Αρχιεπίσκοπο: Μα είναι δυνατόν οι άνθρωποι της Εκκλησίας να μην γνωρίζουν τι θέλουν οι βαπτισμένοι Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί να διδάσκονται τα παιδιά τους ως μάθημα Θρησκευτικών στο σχολείο τους; Διότι, αν δεν ξέρουν ή αν κάνουν ότι δεν ξέρουν, τότε όλοι οφείλουμε να κοιταχτούμε πολύ βαθιά στον καθρέφτη της συνείδησεώς μας και να λογαριαστούμε μαζί της. Πάντως οι πλείστοι πιστοί Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί -πλην των Λακεδαιμονίων (ξέρουν καλά ποιοι τους εκπροσωπούν)- αυτό που θέλουν και απαντούν, φυσιολογικά, είναι: Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία. Είναι δε απορίας άξιο, να έρχεται το Συμβούλιο της Επικρατείας και να αποφασίζει την κατεύθυνση και τον προσανατολισμό της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας στα σχολεία και να τίθεται υπό ερώτηση, από την πλευρά της Διοίκησης της Εκκλησίας, η οποία θα έπρεπε εκείνη πρώτη να το ζητά και να το απαιτεί ασυζητητί, καθηκόντως και ανυποχωρήτως από το Υπουργείο Παιδείας και τους Θεολόγους συντάκτες των Προγραμμάτων, σύμφωνα και με όσα προβλέπει ο Καταστατικός της Χάρτης. Επιπρόσθετα, δεν μπορούμε να θέλουμε Ορθόδοξο προσανατολισμό στο μάθημα των Θρησκευτικών και, ταυτόχρονα, να θέλουμε και κάτι άλλο, που να αλλοιώνει τα της ορθοδόξου πίστεως και τα προβλεπόμενα για τον ορθόδοξο προσανατολισμό, όπως αυτά καταγράφονται στο Ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Από την άλλη πλευρά, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων ποτέ δεν θα μπορούσε να αρνηθεί στην Εκκλησία τη συμμετοχή της σε μια αποστολή στο Υπουργείο Παιδείας, με στόχο την επιστημονική διατύπωση μιας τέτοιας πρότασης με ηγέτη τον Μακαριώτατο.

5) Μία ακόμη έκπληξη, μάλιστα μεγάλη, προκαλεί η επίσημη και δημόσια τοποθέτηση ότι «ασκούνται στην Εκκλησία μεγάλες πιέσεις από πρεσβείες». Επί τέτοιων τοποθετήσεων αναρωτιέται κανείς αν θα έπρεπε να γνωρίζει η πιστεύουσα κοινότητα ποιες πρεσβείες ασκούν πιέσεις, με ποια μέσα και με ποια αιτήματα; Επίσης, αν θα έπρεπε η πιστεύουσα κοινότητα να γνωρίζει, πώς επιλέγονται και με ποια κριτήρια οι συναντήσεις με ορισμένες μόνο πρεσβείες και όχι με κάποιες άλλες; Και, τελικώς, αν θα έπρεπε η πιστεύουσα κοινότητα να γνωρίζει ποια είναι τα αιτήματα αυτών των πρεσβειών; Διότι, αν ζητούνται εκπτώσεις ευαγγελικού και υμνογραφικού περιεχομένου και λατρευτικής έκφρασης, τότε δεν θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό η πιστεύουσα κοινότητα (Κληρος και Λαός), αλλά και να γνωρίζει τι ενέργειες προτίθεται να κάνει η Εκκλησία επί των αιτημάτων αυτών; Διότι, όντως, εκπλήσσει η δήλωση του Μακαριωτάτου που δόθηκε ως απάντηση στις Πρεσβείες: «να συζητήσουμε και να δούμε τι μπορεί να γίνει». Δηλαδή, το θέμα είναι συζητήσιμο και υπάρχει κάποια μορφή ετοιμότητας και προθυμίας για τέτοιου είδους εκπτωτικές ενέργειες, ανεξάρτητα από το αν αυτές διαταράσσουν την παράδοση και καταλύουν το δόγμα;

6) Διατυπώθηκε, επίσης, η άποψη ότι «οι Θεολογικές σχολές δεν μπορούν να πουν ελεύθερα τη σκέψη τους». Αν ισχύει αυτό, τι να εννοήσουμε; Ότι οι Θεολογικές σχολές στερούνται την ελευθερία της έκφρασης; Και αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν θα έπρεπε, από κάθε σχετικώς αρμόδιον να διερευνηθούν τα αίτια.

7) Έκπληξη, επίσης, αποτελεί το γεγονός ότι, δημόσια εκφράστηκε ο ερωτηματικός προβληματισμός «τι είναι η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων». Θα πρέπει να γίνει η υπενθύμιση ότι είναι η Ένωση που λειτουργεί 70 χρόνια και συνεχώς καταθέτει επίσημα και τεκμηριωμένα τις θέσεις της για το μάθημα των Θρησκευτικών και αγωνίζεται υπέρ της ορθοδόξου πίστεως των βαπτισμένων ορθοδόξων μαθητών, χωρίς να παραθεωρεί και το δικαίωμα στην πίστη και στην αμιγή διδασκαλία των ετεροδόξων και αλλοδόξων μαθητών. Είναι η Ένωση, η οποία από ιδρύσεώς της, αριθμεί χιλιάδες μελών Θεολόγων, πολλοί εκ των οποίων ήταν και είναι κληρικοί. Είναι η Ένωση της οποίας οι θέσεις, μετά από αγώνες υπεράσπισης της ορθόδοξης αγωγής στα σχολεία, δικαιώθηκαν, πλειστάκις, από το Συμβούλιο της Επικρατείας και, μάλιστα, κατά τα (2)τελευταία χρόνια με(4) αποφάσεις του (2018 και 2019).

Επί των όσων προαναφέρθηκαν κρίνεται ότι επιβάλλονται απαντήσεις. Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνεται ότι οι επί της ουσίας απαντήσεις δημοσίως αποφεύγονται. Γι΄ αυτό κρίνεται ότι επιβάλλονται απαντήσεις στη συνείδηση καθενός. Και από εκεί και πέρα, «έκαστος, εφ’ ώ ετάχθη».

Tο ΔΣ της ΠΕΘ

 ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΘ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

• ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), ο μοναδικός αξιόπιστος φορέας εκπροσωπήσεως και αντιπροσωπεύσεως, του πολυπληθούς σώματος των Ελλήνων θεολόγων, εν αντιθέσει προς της θλιβερή μειοψηφική δράκα των γνωστών διασπαστών-ανατροπέων του «ΚΑΙΡΟΥ», και αφού η κατάσταση με την περίπτωση του κρίμασιν οις οίδε Κύριος κατέχοντος την καθ Ελλάδα αρχιεπισκοπική καθέδρα, έφθασε στο απροχώρητο, άσκησε ήπια και σχετικά ευγενική μεν, επιβεβλημένη δε, κριτική, των επιεικώς απαράδεκτων απόψεών του, των σχετικών με το μάθημα των Θρησκευτικών.
  Ο γράφων, θεωρεί, πως, εν προκειμένω, απαιτείται σκληρότερη γλώσσα και ένταση της σφοδρότητος, της ασκουμένης κριτικής., σε βάρος του αναξίου, της ιεράς και υψηλής αποστολής του, αρχιεπισκόπου Αθηνών, και των εξ ίσου αναξίων ιεραχών, των συνοδοιπορούντων αυτώ.
  Ο υποτιθέμενος ηγήτωρ της Ελλαδικής Εκκλησίας, όπως και οι ομόφρονες και ομότροποί του μητροπολίτες, εδώ και πολύ καιρό, έχουν καταπροδώσει το θεοφιλή αγώνα, τόσο της ΠΕΘ, όσο και των ορθοφρονούντων γονέων, των μαθητών-θυμάτων του ελεεινού και τρισαθλίου «προγράμματος σπουδών», των εκτρωματικών και μεταλλαγμένων,» καιρίτικης» κοπής και προελεύσεως, «νέων Θρησκευτικών».
  Παρέπεμψαν το όλο ζήτημα, σε μία τριμελή εξ αρχιερέων επιτροπή, η οποία, εξ ονόματος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανέλαβε, να διαπραγματευθή το περιεχόμενο του μαθήματος που επρόκειτο να διδαχθή, με τους καθ ύλην αρμοδίους εκπροσώπους, της κατ επίφασιν χριστιανικής Πολιτείας, με αντικειμενικό σκοπό και στόχο, την κατοχύρωση του ορθοδόξου προσανατολισμού και χαρακτήρα, του πολύπαθου μαθήματος.
  Το αποτέλεσμα που προέκυψε, από τη σχετική δραστηριότητα της εν λόγω επιτροπής, είναι γνωστό. Η επιτροπή απέτυχε παταγωδώς να διαχειρισθή το όλο ζήτημα, επ ωφελεία των θέσεων της Εκκλησίας και της υγιώς φρονούσης μερίδος της ελληνικής κοινωνίας.
  Ειδικά, ο πρόεδρός της, μητροπολίτης Ύδρας Εφραίμ, όχι μόνο προέβη σε σχετικές, λίαν απαράδεκτες δηλώσεις, αλλά, επιπλέον, απέσπασε τα εύσημα του γνωστού και μη εξαιρετέου υπουργού Γαβρόγλου, του ολετήρα της πάλαι ποτέ, εθνικής μας παιδείας…
  Επιπροσθέτως, οι μεγάλοι ένοχοι της παραμορφώσεως του γνήσιου χαρακτήρα του μαθήματος, οι «καιρίτες» -«συναξιακοί»,( πολλοί από δαύτους πλαισιώνουν το αποδομητικό του ορθοδόξου ήθους, γνωστό και μη εξαιρετέο, νεοορθόδοξο περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ»)…, δηλαδή, αντί να συγκεντρώσουν τη συνοδική, καθολική αποδοκιμασία των ιεραρχών μας, την ομόθυμη, από μέρους τους, καταδίκη και τον ομόφωνο, από την πλευρά τους, στιγματισμό, του ιδιαζόντως ειδεχθούς, πνευματικού τους εγκλήματος, θεωρήθηκαν, ακουσον, άκουσον!!!, ισότιμοι, προς την ΠΕΘ, συνομιλητές της ΔΙΣ!
  Και εσχάτως,εκδηλώθηκε, πανηγυρικώ τω τρόπω, το αποκορύφωμα, της προδοτικής στάσεως, της πειθήνιας, στη στρεβλή θέληση του κ.Ιερωνύμου, λεγόμενης Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.
  Όπως τυγχάνει ευρέως γνωστό, το ΣΤΕ, με ιστορικές του αποφάσεις, κατάφερε ισχυρό ράπισμα στις επηρμένες παρειές των ενόχων του αποχρωματισμού και της απογυμνώσεως των Θρησκευτικών (Γιαγκάζογλου και…σία), από τον ορθόδοξο χριστιανικό τους χαρακτήρα, υποχρεώνοντας τη διοίκηση σε απόλυτη συμμόρφωση προς αυτές, καθό διαλαμβάνει και σχετική συνταγματική επιταγή.
  Και η αρμόδια υπουργός Κεραμέως, ακόμη δεν συμμορφώθηκε, ως ώφειλε, με τις σχετικές αποφάσεις. Αρνήθηκε, επιπλέον, να δεχθή σε ακρόαση την ΠΕΘ, η οποία εκπροσωπεί 2500 Έλληνες θεολόγους!Αυτή είναι η δημοκρατία τους, κατά τα άλλα…
  Θεοφιλής, δε, πρωτοβουλία βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, υπό τη μορφή σχετικής καταθέσεως επερωτήσεως στη Βουλή των Ελλήνων, σκανδαλωδέστατα, παρεμποδίστηκε, και εν τέλει ματαιώθηκε, με πρωτοβουλία του βουλευτή Καλαφάτη (ας τον έχουν υπ όψιν τους οι ψηφοφόροι της Θεσσαλονίκης στις επόμενες εκλογές…), αφού, πρώτα, καθό διαλαμβάνει σχετικό ρεπορτάζ, εξεμάνη η υπουργός Κεραμέως…
  Πού καταντήσαμε! Αντί να εκμανούν οι κύριοι βουλευτές, και προπαντός οι ψηφοφόροι, που εξαπατήθηκαν, κατά τρόπο επιεικέστατα αήθη,εν προκειμένω,εξεμάνη η υπουργός Κεραμέως…
  Και αυτό ήρκεσε, προκειμένου να μην κατατεθή η ομαδική επερώτηση…
  Αυτή είναι η καρικατούρα της δημοκρατίας στον τόπο μας…
  «Δειμοκρατία», θα έπρεπε να ονομάζεται, και όχι δημοκρατία!
  Ε λοιπόν! Ενώ συνέβησαν, τα κραυγαλέα αυτά γεγονότα, τα αποκαρδιωτικά, τα εξοργιστικά, τα προκαλούντα τον εύλογο αποτροπιασμό και τη δίκαιη αγανάκτηση, των υγιώς φρονούντων, η επίσημη Εκκλησία σκανδαλωδέστατα σιώπησε! Οι «άγιοι»-σιώπιοι…
  Οι αξιωματικοί που βλέπουν τον εχθρό, όχι μόνο να εφορμά, αλλά και να εκπορθεί και να καταλαμβάνει τα ιερότατα φρούρια της παιδείας, θεώνται απαθώς τα όσα γίνονται. Και συνεχάρησαν, και από πάνω, την υπουργό Κεραμέως, για την απόφασή της, σχετικά με την εορτή των Τριών Ιεραρχών! Προτάσσουμε το έλασσον και παραθεωρούμε το μείζον! Αυτοί είναι οι συνοδικοί μας, ΠΛΗΝ ΕΥΑΡΙΘΜΩΝ ΕΠΑΙΝΕΤΕΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ!
  Ολίγιστοι, ανεπαρκείς,ανάξιοι της αποστολής τους, ανίκανοι να υπερασπίσουν τα δίκαια της Εκκλησίας, πτήσσοντες λαγωοί, αντί λέοντες, πυρ πνέοντες, έχοντες, επί κεφαλής τους, το μέγα λαγωό, το χάρτινο επιτελάρχη…
  Επισκοπίδια, μάλλον, παρά επίσκοποι!
  Τους είδαμε, άλλωστε, και με τη στάση τους στην ψευδο-σύνοδο της Κρήτης, και στην περίπτωση του Ουκρανικού…
  Μετατράπηκαν σε «πιόνια» του Ζηζιούλα, του Βαρθολομαίου και του Πάιατ! «Δεχόμαστε πιέσεις», ομολόγησε, άλλωστε, ο αρχιεπίσκοπος… Και αντί να τις αποκρούσουν, όπως επιβάλλει η ιδιότητά τους, τις θέτουν προς συζήτηση, όπως δήλωσε ο θλιβερός πρωθιεράρχης…
  Για μία ακόμη φορά, η εκκλησιαστική διοίκηση, βρίσκεται σε καταφανή δυσαρμονία, προς τη θέληση και το φρόνημα του πιστού λαού. Κάτι τέτοιο, δεν πρέπει να μας εκπλήσση. Κατά αναπόδραστη νομοτέλεια, αναμενόταν κάτι τέτοιο, αφ ης στιγμής, διά της «σεπτής» ψήφου, των αφρόνων μητροπολιτών μας, εξελέγη αρχιεπίσκοπος ο κ.Ιερώνυμος.
  Η «σεραφειμική» πτέρυγα, («σοφό γέροντα», ονόμασε το μακαριστό Σεραφείμ Τίκα ο κ.Ιερώνυμος, κατά τη χειροτονία του νυν Φθιώτιδος,,,, τουλάχιστον δεν τον «αγιοποίησε», όπως κάποιοι επίσκοποι των ημερών μας και πρωτοσύγκελοι…), η πρόξενος της κακοδαιμονίας της Ελλαδικής Εκκλησίας, από το 1974 και εντεύθεν, αντλήσασα την υπόστασή της, από το αλήστου μνημης σεραφειμικό καθεστώς, τη λαίλαπα και την πληγή αυτή του νεοτέρου εκκλησιαστικού βίου, «ανύψωσε» στην αρχιεπισκοπική καθέδρα, το πλέον ακατάλληλο πρόσωπο, τον «αφωνότερο ιχθύος και απραγότερο βατράχου», τον «αμνηστεύσαντα», το 1989, ως συνοδικό μέλος, τον πρύτανη της «νεοορθοδοξίας» και κακόδοξο Γιανναρά, τον ενταφιάσαντα τη δίκαιη λύση του προβλήματος των λεγομένων «ιερωνυμικών» μητροπολιτών ( σε αυτό δεν υστέρησε, δυστυχώς, και ο προκάτοχός του, μακαριστός Χριστόδουλος…), τον αδιαφορήσαντα, ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣΤΑΤΑ, για τις περί σοδομισμού, καταλυτικές του ορθοδόξου ήθους, απόψεις και θέσεις του στενού του συνεργάτη, γνωστού και μη εξαιρετέου π.Βασιλείου Θερμού, τον θεώμενο, ΑΠΑΘΕΣΤΑΤΑ, τη νομοθετική επδρομή των αντιχρίστων πολιτικών εξουσιαστών, τον ανεχθέντα ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ, να υβρίζεται σκαιώς, εντός της επισκοπικής του περιφερείας ,με το δυσώνυμο και βορβορώδες «corpus christi» (σύγγνωθί μη Κύριε, που αναγκαστικά παρέθεσα το όνομα του βρωμερού καλλιτεχνικού»βοθρολύματος) , το Θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τον παραδώσαντα «βορά», στους «καιρίτες-συναξικούς» επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά και το ραδιοσταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον ανεχθέντα την απαράδεκτη εκκοσμίκευση «εκκλησιαστικών ιδρυμάτων της αρχιεπισκοπής Αθηνων (όρα ΚΕΣΟ), τον αντιταχθέντα, ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣΤΑΤΑ, στα θεοφιλή συλλαλητήρια για την προάσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας (δεν είναι ώρα για συλλαλητήρια, δήλωνε…), με αφορμή την επαίσχυντη και προδοτική «συμφωνία των Πρεσπών», τον παρασημοφορήσαντα (μετά των θλιβερών συνοδικών, συνοδοιπόρων του), τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον υπογράψαντα τα τρις-αίσχιστα νομοθετήματα των αντιχρίστων κυβερνώντων, τον αθετήσαντα τη δέσμευσή του, περί αλλαγής του τρόπου εκλογής των μητροπολιτών, το νεκροθάφτη των δικαίων της Εκκλησίας.
  Τελευταίο «κατόρθωμά», τόσο αυτού όσο και της περί αυτόν, λεγόμενης ΔΙΣ: βούιξε ο τόπος, με την επαίσχυντη απόφαση του υπουργού Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή (το «μαύρο» στις επόμενες εκλογές, αποτελεί μονόδρομο και στοιχειώδη συνειδησιακή επιταγή για τους ψηφοφόρους, στην περιφέρεια,των οποίων πολιτεύεται…), να αποσυρθή η αφίσα, που αφύπνιζε συνειδήσεις, σχετικά με το ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα των αμβλώσεων. Διαμαρτυρήθηκαν πολλοί, πρόσωπα και συλλογικότητες, ακόμη και άσχετοι με την Εκκλησία. Σιώπησε, όμως, σκανδαλωδώς η ΔΙΣ, Την Κεραμέως, όμως, δεν «λησμόνησε» να τη συγχαρή, για την καθιέρωση, ως αργίας, της εορτής των τριών Ιεραρχών…
  Ιεράρχες, προδότες της αποστολής τους…
  Οπωσδήποτε, έστω και με τόση πολλή καθυστέρηση, η ΠΕΘ, δεν εφείσθη του μεγάλου ενόχου (αν και για μεγάλους ενόχους πρέπει να ομιλούμε, εν προκειμένω, εφ όσον εκτός του «χάρτινου επιτελάρχη», ενέχονται και οι ‘»συνευδοκούντες τοις πράσσουσιν», ιεράρχες, λοιποί κληρικοί και λαικοί»), και προέβη στην επιβεβλημένη, ήπια αλλά ουσιαστική κριτική.
  Ας ελπίσουμε, ότι και οι ιεραποστολικές αδελφότητες, θα εγκαταλείψουν την απαράδεκτη, άχρι τούδε σιωπή τους, και θα στιγματίσουν την αδράνεια, αφωνία και απραξία, της λεγόμενης «επίσημης» Εκκλησίας!
  Ο κόμπος έφθασε στο χτένι! Η περαιτέρω παραμονή του κ.Ιερωνύμου, στην υπεύθυνη θέση του αρχιεπισκόπου Αθηνών, έχει καταστεί κατ εξοχήν προβληματική. Αρκετά έχει βλάψει, το καλώς εννοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας, η παρουσία του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Η διαχείρηση των φλεγόντων και ακανθωδών θεμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος, τυγχάνει πολύ σοβαρή υπόθεση, ούτως ώστε να έχει καταληφθεί στις χείρες του κ.Ιερωνύμου Λιάπη, και των δορυφόρων του, κληρικών και λαικών…