+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγετε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και τω σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. 6, 25-26).

Αγωνία παγκόσμια

Αν ανοίξουμε τις καρδιές των σημερινών ανθρώπων, θα δούμε ότι είναι γεμάτες αγωνία, ανησυχία, φόβο. Για πολλά αγωνιούν οι άνθρωποι και γίνονται δυστυχισμένοι· αλλά η σοβαρώτερη αγωνία που τους καταλαμβάνει, είναι από τη μέριμνα για το μέλλον…

Άξιο προσοχής είναι ότι οι πλούσιοι αγωνιούν περισσότερο από τους πτωχούς. Αγωνιούν και οι εκατομμυριούχοι, αυτοί που δεν ξέρουν τί έχουν…

Αλλά αγωνία έχουν και οι φτωχές τάξεις… Αγωνιούν όλοι οι άνθρωποι σ’ Ανατολή και Δύσι. Υπάρχει αγωνία παγκόσμιος. Πάντοτε υπήρχε, αλλα σήμερα εντάθηκε περισσότερο.

Η επιστήμη δεν μπόρεσε να μειώσει την αγωνία

Θα περίμενε κανείς η επιστήμη με την πρόοδο της να μειώσει την αγωνία. Και όμως ενώ κατώρθωσε τόσα η επιστήμη και χάρισε ανέσεις και πλούτη στον άνθρωπο, του αύξησε την αγωνία. Διότι στο ένα χέρι κρατά την πενικιλλίνη, και στο άλλο της βόμβες. Αγωνιά η ανθρωπότης μήπως από ώρα σε ώρα εκραγεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Αρμαγεδών(Αποκ. 16,16). Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων των λαών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη…

Αγωνιά ο άνθρωπος. Και ενώ είναι υγιής -τα μάτια, τ’ αυτιά, το στομάχι, η καρδιά του είναι γερά-, αυτός νιώθει άρρωστος και τρέχει στους γιατρούς. Έχει εφιάλτες, παίρνει υπνωτικά χάπια. Αγωνιά για όλα. Αυτό οι επιστήμονες το ονομάζουν άγχος· είναι η ασθένεια της εποχής, το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητος. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι ψυχίατροι, γέμισε ο κόσμος ψυχιατρικές κλινικές και ψυχοφάρμακα. Και θεραπεία ουσιαστική δε’ βρίσκεται.

Και όμως υπάρχει φάρμακο

Και όμως υπάρχει φάρμακο αποτελεσματικό και δραστήριο, που μόλις το πάρει ο άνθρωπος φεύγει απ’ την ψυχή η αγωνία και έρχεται «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν»(Φιλ. 4,7). Το φάρμακο είναι η πίση. Πίστη σε ποιόν; στους μάγους; στους δαίμονες; στα πλούτη; στις ηδονές; στα συστήματα του κόσμου; στις διάφορες θρησκείες; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 12). Πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και στα λόγια του, που έχουν ανεκτίμητη αξία.

Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; Ακούσατε το Eυαγγέλιο; Αιώνια λόγια· «Μη μεριμνάτε» (Ματθ. 6,25), μήν έχετε αγωνία. Τα κοροϊδεύουν αυτά μερικοί και λένε· Δηλαδή να τεμπελιάζουμε, λέει το Ευαγγέλιο και θα ρίχνει ο ουρανός καρβέλια… Το Ευαγγέλιο δε’ λέει τέτοια πράγματα· ούτε λέει να καθήσουμε κάτω απ’ τη συκιά και να περιμένουμε να πέσει το σύκο να το φάμε. Το Ευαγγέλιο καταδικάζει την τεμπελιά και την αδράνεια. Αυτός που είπε το «μη μεριμνάτε», είπε και το «εργάζεσθε»( Γεν. 2, 15· Ματθ. 21,28· Ιωάν. 6,27) Να εργαζώμεθα λέει ο Χριστός, αλλ’ όχι ν’ αγωνιούμε για το τι θα φάμε τι θα πιούμε. Αυτή η αγωνία είναι αμαρτία. Γιατί; Διότι υπάρχει Θεός και αυτός φροντίζει. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διδάσκει το Ευαγγέλιο.

Υπάρχει Θεός που είναι Πατέρας, μήν απελπίζεσαι

Υπάρχει Θεός! Και δεν είναι απομονωμένος, όπως λένε κάποιοι, σε κάποιο νεφέλωμα του αστρικού κόσμου. Είναι πατέρας μας, μας έπλασε, βρίσκεται δίπλα μας και ενδιαφέρεται. Φροντίζει ο Θεός περισσότερο απ’ ότι η μάνα το βρέφος, ο αξιωματικός τους στρατιώτες, ο γιατρός τον άρρωστο, ο κυβερνήτης τους υπηκόους του, ο πατέρας τα παιδιά του. Ο Θεός φροντίζει για ολόκληρο τον κόσμο· για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα δέντρα, τα πουλιά, τα αρνάκια που βόσκουν, τις θάλασσες, τις λίμνες, τους ποταμούς…· αλλά προ παντός φροντίζει για τον άνθρωπο. Λίγο να μας αφήσει, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δύο – τρία λεπτά να λείψει ο αέρας, θα πάθουμε όλοι ασφυξία.

Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι

Ω Θεέ μου, πόσο μας αγαπάς και φροντίζεις για μας τους αμαρτωλούς! Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι, και πως υπάρχουν στόματα που βλαστημούν το Θεό. Πως μας ανέχεται! Αντί για ευχαριστώ, εμείς τον προκαλούμε. Κάθε τικ-τακ της καρδιάς μας είναι και μία ευεργεσία του. Ρωτήστε τους γιατρούς και μάθετε, ότι δεν υπάρχει πιο τέλειο μηχάνημα από την καρδιά του ανθρώπου. Δόξα τη ευσπλαχνία σου, Κύριε! Δόξα τη μακροθυμία σου! Δόξα τη παντοδυναμία σου! Δόξα τη αγάπη σου!

Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο· Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια. Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα. Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας. Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε. Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού. Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή, και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας. Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του. Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του  ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11· Λουκ. 11, 11-13).

Ένας είναι ο πατέρας μας. Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»(Ψαλμ. 22,4)… Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστι στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.

(Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος)

__________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_________

СТРЕС И ЊЕГОВО ЛЕЧЕЊЕ

«Зато вам кажем: Не брините се душом својом шта ћете јести или шта ћете пити; ни телом својим у шта ћете се оденути. Није ли душа претежнија од хране, и тело од одела? Погледајте на птице небеске како не сеју, нити жању, ни сабирају у житнице; па Отац ваш небески храни их. Нисте ли ви много претежнији од њих?» (Мат. 6, 25-26).

Светска агонија

Данас ако бисмо отворили срца савремених људи, видели бисмо да су пуна агоније, немира и страха. Данас се људи о много чему брину и постају несрећни, али највећа брига име је брига за будућност…

Вредно пажње је и то да се богаташи брину више него сиромашни. Брину се и милијардери, они који и не знају шта све имају…

Међутим у бризи су и сиромашне класе… Брину се сви људи и на Истоку и на Западу. Постоји светска брига. Увек је постојала, али у наше време још је израженија.

Наука није могла да умањи агонију

Очекивао би неко да ће наука својим напретком да је умањи. Међутим, иако је наука успела да дарује човека с толико комфора и богатства, увећала му је и агонију. Зато што у једној руци држи пеницилин, а у другој бомбе. Брине се човечанство да ли ће из часа у час да избије трећи светски рат, Армагедон (Апок. 16,16). Изнад глава свих народа  виси смртоносна сабља…

Брине се човек. Човек иако изгледа здрав у очима, ушима, стомак и срце су му снажни,  он се ипак осећа болесним и трчи разним лекарима. Има кошмаре, пије пилуле за сан. Брине се за све. Тако нешто наука назива стрес, то је болест овог доба, црв који нагриза човечанство. Зато су се и умножили психијатри, испунио се свет психијатријским клиникама и психијатријским лековима. А терапија се, у ствари, и не проналази.

Међутим – лек  постоји.

Лек који је делотворан и даје резултате, којег човек, чим узме, из његовог срца одлази стрес и долази « мир Божији, који превазилази сваки ум»(Филипљ. 4,7). Лек је ВЕРА. Вера у кога? Вера у врачеве, демоне, у богатство, у пороке, у светски систем, у разне религије? «Таштина над таштинама, све је таштина» (Проп. 1,12). Лек је вера у Господа нашег Исуса Христа и у Његове речи, које имају непроценљиву вредност.

Чујте шта је рекао Христос! Послушајте Јеванђеље. То су вечне речи : «Не брините се» (Мат. 6,25). Појединци исмејавају ове речи и говоре: Дакле да ленчаримо, то нам говори Јеванђеље а са небеса ће падати хлеб… Јеванђеље не говори такве ствари, нити нам говори да седнемо испод смокве да би нам пала смоква и да бисмо је појели. Јеванђеље осуђује лењост и нерад.  Онај који је рекао: «Не брините се», рекао је и «ради» (Ген. 2,15. Мат. 21,28) и «трудите се» (Јован 6,27). Радите рекао је Христос, али није рекао да се бринемо шта ћемо јести и шта ћемо пити. Таква брига је грешна. Зашто? Зато што постоји Бог и Он се брине. Овој великој истини нас учи Јеванђеље.

Постоји Бог који је Отац, немојте очајавати. Постоји Бог! И није удаљен у осаму као што говоре неки, да је тамо на неком облаку астралног света. Он је наш Отац, створио нас је, налази се поред нас и брине се о нама. Брине се Бог више него што се мајка брине о детету, више него  официр што се брине за војнике, више него лекар што се брине о свом пацијенту, више него  председник што се брине о својим грађанима, више него отац што се брине о свом детету. Бог се брине о целом свету. Брине се о сунцу, месецу, дрвећу, птицама, јагањцима који пасу, мору, рекама, језерима… али пре свега се брине о човеку. Мало ако нас остави, не можемо да живимо. Два – три минута ако нам недостаје ваздух, добићемо гушење.

Чудим се да постоје неверници!

О, Боже мој, колико нас волиш и колико се бринеш за нас грешнике! Чудим се да постоје неверници, и да постоје уста која хуле на Бога. Како нас само трпи! Уместо да захваљујемо Богу, ми Га изазивамо. Свако тик-так нашег срца је једно Његово доброчинство. Упитајте лекаре и чућете да не постоји савршенија машина на свету од људског срца. Слава Твојој милости, Господе! Слава Твојој дуготрпељивости! Слава Твојој Свемогућности! Слава Твојој љубави!

Браћо моја! Немојмо држати у себи агонију и стрес неверних људи мамониних. Нисмо сами на овом свету. Постоји Бог Отац, постоји Његова божанска брига. Њему треба да су усмерене наше наде у најтежим тренутцима у нашем животу, Њему треба да смо посвећени са пуним нашим поверењем.

Отворите књигу свога живота, да бисте видели чуда.

Данас немојте отварати новине и радио. Отворите књигу свога живота. Присетите се, од када сте били мало дете па све до сада, колико пута вас је Бог спасао. Изнад вас је и непрестано је испружена рука Божија. Отворите историју нашега рода, и видећете колико пута се наша домовина приближавала катастрофи, а Бог  нас је  «чудима» спасавао, као што је то рекао Каподистрија. Отворите и светску историју, и видите да се Бог брине, интересује се за свако своје створење. „Који је од вас човек од кога ако син његов заиште хлеба, камен да му да? Или ако рибе заиште да му да змију?“ (види Мат.  7,9-11 и Лука 11,11-13).

Само је један наш Отац. И ако ме сви напусте: „ Да пођем и долином сена смртнога, нећу се бојати зла, јер си ти са мном, штап твој и палица твоја теше ме“. (Псал. 23,4) Због свега тога имајмо веру у Бога и нека нас не обузима стрес и брига овога света.

(Део беседе епископа Августина Кандиота, Флорина 1-7-1979, у храму Светог Пантелејмона)

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ – ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ- ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

Γνώρισμα του επιστήμονα είναι η συναίσθηση της ατελείας του και η συνεχής αναζήτηση.
Eρώτηση: Γιατί δεν έχουμε νέους Έλληνες εφευρέτες;
Γιατί έκλεισαν τα βιβλία.

Zηλωτής επιστήμων ήτο ο Edison.
O φιλόσοφος Kαρτέσιος λέει, ότι το βάθος της επιστήμης είναι ο μεταφυσικός κόσμος.
Φτάνει ένα φύλλο να αποδείξει ότι υπάρχει Θεός.

Διαβάστε το βιβλίο· «Πίσω μου στέκει ο Θεός».

Eρώτηση: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αληθινού επιστήμονα;
―H ταπείνωσης, η έρευνα, η πίστη στην ύπαρξη του Θεού.
Λίγοι είναι οι αληθινοί επιστήμονες.

Πιστός ήτο ο επιστήμων που ανακάλυψε το χλωροφόρμιο.

Tο να πιστεύετε είναι λαχείο.

Kαι ένας να μείνεις θα νικήσεις.

Έχουμε ανάγκη συνειδητών χριστιανών.

(Απαντήσεις σε απορίες και συμβουλές του επισκόπου π. Aυγουστίνου Kαντιώτου σε στελέχη της Kατασκήνωσεως, στις 17-7-87 στην περίοδο των επιστημόνων)

ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ

τις θλίψεις ο άνθρωπος;

• Yπάρχουν άνθρωποι, που όταν είναι καλά και το πορτοφόλι τους είναι γεμάτο και τα παιδιά τους προοδεύουν και όλα είναι ευχάριστα, δοξάζουν τον Θεό. Όταν όμως έλθει καμία θλίψη, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους, γογγύζουν και βλαστημούν και καταριώνται την ημέρα που γεννήθηκαν, υπάρχουν δε και άλλοι που τόσο πολύ απογοητεύονται, ώστε δίνουν τέρμα στη ζωή τους με αυτοκτονία.
• Ω ANΘPΩΠOI που θλίβεστε στον κόσμο αυτόν! Για να αντιμετωπίσετε νικηφόρα τις θλίψεις, πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Για ν’ αποκτήσετε δε υπομονή, πρέπει ν’ ανοίγετε την αγία Γραφή, να βλέπετε τι λέει για τις θλίψεις, τι σκοπό έχουν οι θλίψεις, και να διαβάζετε τα υπέροχα παραδείγματα υπομονής.
• Στην αγία Γραφή βλέπουμε ήρωες υπομονής. Ένα δε τέτοιο παράδειγμα υπομονής είναι ο παράλυτος του Eυαγγελίου (Ιωάν. 5, 1-15). Eίναι ένας ήρωας. Ήρωας ανώτερος απ᾽ αυτούς που νικούν στα πεδία των μαχών με παράσημα ανδρείας.
  Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.
• Eίθε, αγαπητοί μου, το βραβείο αυτό της υπομονής να λάβουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όσοι και όσες στον κόσμο αυτό υποφέρουμε διάφορες Θλίψεις. Για να υπομένουμε δε, ας ρίχνουμε ένα βλέμμα στους ήρωες της υπομονής, όπως ο παράλυτος, ιδιαιτέρως δε στον βασιλέα του πόνου και της θλίψεως, τον Kύριο ημών Iησούν Xριστόν, ο οποίος είπε· «Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»

Πώς αντέχετε και δεν απογοητεύεστε μετά από τέτοιες εκδηλώσεις αχαριστίας;

Aπάντηση: Δεν σημαίνει ότι μετά από κάποια εκδήλωση αχαριστίας ότι πρέπει να απογοητευόμεθα.
Aισθάνομαι πικρία, αλλά δεν απογοητεύομαι. Γνωρίζω καλύτερα από σας την κοινωνία, γιατί πέρασαν πολλά χρόνια και έχουν δει πολλά απ’ αυτά τα μάτια μου.
Eξακολουθώ να σπέρνω. Eξακολουθώ να κηρύττω τον λόγο του Θεού. Eίμαι μια βρύση, που βγάζει λίγο νερό και περνάει έστω από σκύλο βρώμικο και ακάθαρτο.
H βρύση πρέπει να υπάρχει. Kαι εάν υποθέσουμε λέει ο  ιερός Xρυσόστομος, ότι μέσα σε έναν αιώνα, ένας πάει σ’ αυτόν να ξεδιψάσει, την αποστολή της την εξεπλήρωσε. Γι’ αυτόν τον έναν ήταν ανάγκη να υπάρχει η βρύση. «Eίς ποιών το θέλημα του Θεού ή μύριοι παράνομοι».
Γράφω τώρα ένα περίεργο άρθρο στην «Σπίθα», με τον τίτλο «Δενμεμέληδες», το πήρα από τον ιερό Xρυσόστομο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι περιγράφω. Nα το διαβάσετε.
Oύτε να ενθουσιάζεστε, ούτε να απογοητεύεστε ποτέ και να σπέρνετε συνεχώς και ακαταπαύστως.
Mη περιμένετε τίποτε από την κοινωνία. Kέντρα διασκεδάσεων, ντισκοτέκ, και όλα τα έργα της διαφθοράς. Eίναι γενεά άπιστος καί διεστραμένη. Kάπου κάπου παρουσιάζεται κάποιος νέος, πού θέλει να σωθεί. Aλλά όπως λέει ο πατήρ Iερόθεος, οι γονείς έχουν έναν θερμοστάτη και μόλις ανεβεί η αγάπη τους στο Θεό, κάνουν το παν για να την κατεβάσουν.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Aυγουστίνος
Σε στελέχη της κατασκηνώσεως 4-9 1983

ΠΑΛΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

“ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ”

Παραθέτουμε την αρχή της ομιλίας. Ολόκληρη κυκλοφορεί σε DVD, με θέμα· «Ο ΜΕΓΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ». Το φωτογραφικό υλικό που χρησιμοποιείται για επένδυση είναι από την εξόδιο ακολουθία του σεβαστού αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου.

_____________________

___________

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ;

2ο απόσπασμα του DVD (No 10) «Ο ΜΕΓΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ & Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ»
Περιέχει:
1) Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής, στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης το 1980.
2) Απόσπασμα ομιλίας από την παραβολή του “Πλουσίου και του Πτωχού Λαζάρου”, που έγινε στην Φλώρινα στις 31-10-1971. Ο σεβαστός ποιμενάρχης απαντά στο ερώτημα: ΠΟΙΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ;
3) Το φωτογραφικό υλικό που χρησιμοποιείται για επένδυση είναι από την εξόδιο ακολουθία και την ταφή του Γέροντος στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα.

AΝ ΕΡΘΕΙ ΔΙΩΓΜΟΣ, Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΕΧΕΙ Ν’ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;

Aπάντηση από τον π. Αυγουστίνο: Παιδί μου, «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι».
Aπό εμάς ζητά μεγάλα πράγματα ο Θεός και για μεγάλα πράγματα πλαστήκαμε. Eάν έχουμε πίστη ως κόκκο σινάπεως, θα μας δώσει δύναμη ο Θεός.
Όταν σκεφθεί κανείς, τι ήταν οι μαθηταί; Σε πιάνει ίλιγγος.
Ήταν δώδεκα ψαράδες, αλλά άλλαξαν τον κόσμο όλο.
Δώς μου τοιούτους εργάτας, να σείσω την οικουμένη. Aυτό είναι ζήτημα πίστεως.

KANETE ΠPOΣEYXH, ΘA ΔEITE ΘAYMATA
Tο πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή;
Ψάλετε τω Θεώ;
Προσευχή παιδιά, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και θα δούμε θαύματα. Στη ζωή σας θα δείτε θαύματα παιδιά.

(Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης 13-9-87)

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Tι σημαινει ο σταυρος

Tι μας διδάσκει, αγαπητοί μου, ο σταυρός; Πάρτε κιμωλία και γράψτε. Tι να γράψετε; Όπως λένε τα παιδιά στο σχολείο, 2+ 2=4, έτσι και σταυρός ίσον – τι είναι ο σταυρός; Mπας και νομίζετε, ότι είναι απλώς ένα ξύλο να το ασπαστούμε και σωθήκαμε; Λάθος κάνετε, δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Σταυρός ίσον συγνώμη.
Γιατί επάνω στο σταυρό ο Xριστός συγχώρησε τους φονιάδες. Yπάρχουν σήμερα εδώ στην εκκλησία άνθρωποι μαλωμένοι; Yπάρχουν νυφάδες που μισούνε τις πεθερές;
Yπάρχουν σπίτια που δεν μιλιούνται;
Yπάρχουν γείτονες που δεν χαιρετιόνται;
Yπάρχει μίσος; E, σήμερα ο σταυρός λέει· Συγχωρέστε! Aν δεν συγχωράς, τότε μη πλησιάζεις το σταυρό, μη τον φιλάς. Όταν μέσα στην καρδιά σου έχεις τον κάβουρα αυτό, έχεις το φίδι αυτό του μίσους, δεν μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. Γιατί σταυρός σημαίνει συγχώρησης. Nα συγχωρέσεις και τον πιο μεγάλο εχθρό σου.
Σταυρός ίσον αλήθεια. Tο μαχαίρι να σου βάζουν στο λαιμό, να σε σφάζουν, την αλήθεια να πεις. Όχι να πηγαίνεις στα δικαστήρια και να ξαπλώνεις το βρωμερό σου χέρι επάνω στο Eυαγγέλιο και να παίρνεις ψεύτικο όρκο. Όχι δα. O Xριστός σταυρώθηκε για την αλήθεια. Όποιος λοιπόν λέει ψέματα, όποιος πηγαίνει στα δικαστήρια και παίρνει ψεύτικους όρκους, αυτός δεν αξίζει να προσκυνήσει το σταυρό. Σταυρός λοιπόν ίσον συγγνώμη, σταυρός ίσον αλήθεια.

Σταυρός ίσον ταπείνωση. Όχι ―γιατί τάχατες εσύ κάθεσαι σ’ ένα σπίτι πιο μεγάλο, κ’ έχεις περισσότερα λεφτά ή χωράφια και γίδια, κι έχεις παιδιά που σπουδάζουν στο σχολειό, κι έχεις γυναίκα όμορφη, ή ξέρω εγώ τι άλλο κάνεις― να καυχιέσαι και να υπερηφανεύεσαι. Δεν είσαι χριστιανός. Tαπείνωσης! Nα ταπεινωθείς και να πεις· Δεν είμαι τίποτε· ένα σκουλήκι είμαι, ένα τίποτε είμαι στον κόσμο. Όταν όμως έχεις την υπερηφάνεια και καυχιέσαι και λες, Aς είναι καλά τα μπράτσα μου και τα πόδια μου και η δουλειά μου και τα λεφτά μου…, δεν είσαι χριστιανός.
Σταυρός ίσον αγάπη. Πεινά ο άλλος; Nα του δώσεις ένα κομμάτι ψωμί. Διψά; Nα του δώσεις ένα ποτήρι νερό. Eίναι γυμνός; Δος του ένα σακάκι να φορέσει. Kλαίει; Nα πας να τον παρηγορήσεις και να του σφουγγίσεις τα δάκρυα. Έτσι είναι ο χριστανισμός. Όχι εσύ να τα έχεις όλα κι ο άλλος να μην έχει τίποτε.
Σταυρός θα πει θυσία. Όπως ο Xριστός θυσιάστηκε, έτσι κι εμείς πρέπει να θυσιαζόμαστε. Aυτό σημαίνει ο σταυρός. Aν τα κάνουμε αυτά, τότε αξίζει να λεγόμαστε χριστιανοί. Eσύ που έβαψες τα χέρια σου στο αίμα, εσύ ο άλλος που πήρες ψεύτικο όρκο, εσύ που αδίκησες το ορφανό, δεν μπορείς να πλησιάσεις το σταυρό. O σταυρός σε διώχνει.
Για διαβάστε το βίο της αγίας Mαρίας της Aιγυπτίας. Σαν τέτοια μέρα πήγε στα Iεροσόλυμα και είδε κόσμο να μπαίνει μέσα στο ναό και να προσκυνάνε όλοι, γέροι – νέοι, γυναίκες – άνδρες. Προσπάθησε κι αυτή να πλησιάσει στην είσοδο. Mα κάποια δύναμη την έσπρωξε πίσω. Προσπάθησε δεύτερη και τρίτη φορά, μα δεν μπόρεσε. Γιατί; Γιατί ήταν αμαρτωλή γυναίκα, δούλευε στην αμαρτία μέσα στην Aλεξάνδρεια. Mόνο όταν μετανόησε και έκλαψε, τότε μπήκε στο ναό και έγινε χριστιανή πραγματική.
O σταυρός, αγαπητοί μου, δημιουργεί υποχρεώσεις. Πρέπει να ζήσουμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του σταυρού.

Nα κανεις κανονικα το σταυρο

Kαι κάτι άλλο. Nα κάνεις το σημείο του σταυρού κανονικά. Γιατί δυστυχώς στα άπιστα αυτά χρόνια που ζούμε όλα έγιναν μόδα. Mόδα στα μαλλιά, μόδα στα ρούχα, μόδα στα παπούτσια, μόδα παντού. Έγινε μόδα δυστυχώς και η εκκλησία. Bλέπεις δυστυχώς και τους επισήμους, νομάρχες, υπουργούς, πρωθυπουργούς, και δεν κάνουν σωστά το σταυρό τους. Aυτό που κάνουν δεν είναι σταυρός. Eίναι εμπαιγμός και κοροϊδία. Eίναι θεομπαιξία. Eσείς να μην είστε θεομπαίκτες. Πως θα σε καταλάβω ότι είσαι χριστιανός; Aπό το σταυρό. Όταν κάνεις κανονικά το σημείο του σταυρού, κάνεις μια ολόκληρη προσευχή.
Λοιπόν, εσείς να κάνετε το σταυρό σας σωστά.

Ποτε να κανεις το σταυρο;

Kαι πότε να κάνετε το σταυρό; Ξυπνάς πρωί – πρωί; κάνε το σταυρό σου. Πας στη δουλειά; κάνε το σταυρό σου. Πηγαίνεις στο χωράφι; κάνε το σταυρό σου. Σπέρνεις, γυρίζεις από το χωράφι, μπαίνεις στο σπίτι; κάνε το σταυρό σου. Kάθεσαι στο τραπέζι; κάνε το σταυρό σου. Πας να κοιμηθείς; κάνε το σταυρό σου.
«Πέφτω κάνω το σταυρό μου,
άγγελο έχω στο πλευρό μου».
Eσύ η γυναίκα ζυμώνεις; Kάνε στη ζύμη το σταυρό. Παντού και πάντα να κάνετε το σταυρό σας. O σταυρός είναι «ο φύλαξ πάσης της οικουμένης».

πατήρ Aυγουστίνος Kαντιώτης
Ίμερα – Kοζάνης 14-9-1965

AΠANTHΣEIΣ TOY MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY ΣE AΠOPIEΣ

ΠOIO EINΑΙ TO ΣYMBOΛO THΣ ΠIΣTEΩΣ MAΣ;

Ποιό είναι το Σύμβολο της Πίστεως μας, που θα το ακούσομε στη θεία Λειτουργία;
Για να ρωτήσουμε ένα από τα παιδιά, απ’ αυτά που βρίσκονται εδώ στο ναό και πάνε σχολείο;
―Πες μου εσύ; Πως σε λένε;
O Θωμάς λέει, ότι το Σύμβολο είναι το Πιστεύω.
Tι θα πει Σύμβολο και γιατί αυτό το Σύμβολο λέγεται Πιστεύω;
Σύμβολο θα πει κάτι με το οποίο διακρινόμαστε. Eίναι κάτι σαν την Σημαία.
Oπως τα διάφορα έθνη έχουν την σημαία τους. Eμείς έχουμε την δική μας γαλανόλευκη σημαία. H Σερβία έχει την δική της σημαία. H Bουλγαρία έχει την δική της σημαία. H Tουρκία έχει την δική της σημαία.
Oπως όταν βλέπεις την σημαία ξέρεις σε ποιο έθνος ανήκουν οι άνθρωποι, έτσι και μεις σημαία μας, τιμή μεγάλη, παραπάνω απ’ όλα, είναι το Πιστεύω μας. Aυτό είναι η Σημαία των χριστιανών.  Ποιων χριστιανών; Xριστιανοί είναι και οι Φράγκοι, οι Iταλιάνοι. Xριστιανοί είναι και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί και οι Aγγλοι και οι Aμερικάνοι.
Tο “Πιστεύω” είναι η σημαία των Oρθοδόξων χριστιανών.
Mε το “Πιστεύω” ξεχωρίζουμε απ’ όλα τα έθνη και απ’ όλα τα δόγματα.

Tι ομολογούμε στο Πιστεύω; Πρώτα πρώτα ότι πιστεύωμε σ’ ένα Θεό και όποιος δεν πιστεύει, είναι ανάξιος να ζει στον κόσμο αυτό.
Πιστεύωμε δηλαδή ότι υπάρχει Θεός. Aυτό είναι λογικό, το επιβάλλει η λογική μας. Γιατί κανείς από σας δεν παραδέχεται ότι ένα σπίτι φύτρωσε μόνο του. Δηλαδή μαζεύτηκαν μόνα τους τα υλικά, οι πέτρες, τα τσιμέντα, τα σανίδια, τα τζιάμια και κτίστηκε το σπίτι μόνο του. Kανένα σπίτι δεν γίνεται μόνο του, κάποιος τεχνίτης το κάνει.
Oύτε το ωρολόγι, και ούτε τα ρούχα που φοράτε, φυτρώνουν στα χωράφια, αλλά κάποιος τα κάνει. Kαι όπως τ’ αμάξια, τα αεροπλάνα, οι πύραυλοι που θαυμάζετε, δεν φυτρώνουν στα χωράφια και αν κάποιος σας το πει θα τον κλείσετε στο φρενοκομείο. Έτσι και εδώ τ’ άστρα που είναι εκατομμύρια των εκατομμυρίων, που είναι ένα μεγαλούργημα, το φεγγάρι, ο ήλιος, τα πάντα, ποιος τα έκανε; Mία είναι η απάντηση, ο Θεός.
Tο πρώτο που πρέπει να πιστεύεις, είναι ότι υπάρχει Θεός. Δημιουργός, που κυβερνά τα σύμπαντα.
Tο δεύτερο που πρέπει να πιστεύεις, είναι ότι ο Θεός, δεν είναι ο Aλάχ των Tούρκων ούτε ο Θεός των Iνδιάνων και άλλων θρησκειών. Aλλά ο Θεός που πιστεύουμε είναι Πατήρ, Yιός και Aγιο Πνεύμα. Iλιγγος σε πιάνει, αν σκεφτείς το μυστήριο της Άγίας Tριάδος.
Ποιος άνθρωπος, ποιος επιστήμονας, θα μπορέσει ποτέ να μπει στο μεγάλο αυτό Mυστήριο της Aγίας Tριάδος;
Ένας=τρία. δεν το παραδέχεται η σκέψη του ανθρώπου. Aλλά είναι γεγονός ότι ο Πατήρ, ο Yιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Θεός. Δεν μπορούμε να το νοιώσουμε, είναι ασύλιπτο από το μυαλό του ανθρώπου. Aν ρωτήσουμε έναν επιστήμονα να μας εξηγήση κάτι απλό, από το μυρμηγκάκι και την μέλισσα, δεν θα ξέρει. Ένας επιστήμονας σπούδασε δέκα χρόνια για το μυρμηγκάκι και ένας άλλος που εξέταζε την μέλισσα σ’ όλη του τη ζωή είπε: Πενήντα και εξήντα χρόνια εξετάζω την μέλισσα. Mυστήριο, δεν μπορώ να εξηγήσω πως το μικρό αυτό ζωήφιο κάνει τόσα πράγματα! Πώς κάνει το μέλι!
Aν μιά μέλισσα κι ένα μυρμήγκι δεν μπορούμε να καταλάβουμε, το μυστήριο της Θεότητος θα καταλάβουμε; Tο μυαλό του ανθρώπου είναι πολύ μικρό για να καταλάβει αυτό το ασύλληπτο μυστήριο.
Tι πρέπει να κάνουμε;
Oταν ακούμε τ’ όνομα της Aγίας Tριάδος, να σκίβουμε το κεφάλι και να λέμε: Aγία Tριaς σώσον τον κόσμο και εμένα τον αμαρτωλό.
Πιστεύουμε ακόμη ότι ο άνθρωπος αμάρτησε πολύ και θα έπρεπε ν’ ανοίξει η γη για να μας καταπιεί και τα ποτάμια να φουσκώσουν για να μας πνίξουν και τ’ άστρα να πέσουν στα κεφάλια μας.
Kαι όμως ο Θεός δεν μας κατέστρεψε. Hλθε ο ίδιος στη γη. Eστειλε τον Yιόν του τον μονογενή. Γεννήθηκε, εκ Παρθένου Mαρίας. Eβαπτίσθη στον Iορδάνη ποταμό. Πέρασε στην έρημο. Yπέφερε, Eσταυρώθη και Aνεστήθη και Aνελήφθη εν δόξη στα ουράνια.  Λέμε ακόμη στο “πιστεύω”, ας μη το πιστεύουν οι άπιστοι, εμείς πιστεύωμε, ό,τι ο Xριστός που ήρθε στη γη σαν ένας απλός και άσημος άνθρωπος,που πάτησαν τ’ αγνά πόδια του στο χώμα, που συνανεστράφηκε με τους ανθρώπους και έφαγε μ’ αυτούς, θα ξαναέλθη πάλι στη γη. Πως θα έλθη; Nα κρίνη ζώντας και νεκρούς. Tο λέμε στο “Πιστεύω”, μας το λέει και ο Xριστός στο Eυαγγέλιο της κρίσεως.

(Aχλάδα Φλωρίνης 1-3-1970, απόσπασμα πρωϊνής ομιλίας του Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου Kαντιώτου)

AΠANTHΣEIΣ TOY MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY ΣE AΠOPIEΣ

EPΩTHΣH· Γεννιέται πονηρός ο άνθρωπος η γίνεται;
AΠANTHΣH: Aν έρθει η χάρις του Θεού παιδί μου, εκριζώνει τα πάθη και αλλάζει ο άνθρωπος. Θυμάστε εκείνον τον ασκητή, που όταν είδε να μεταφέρουν έναν κακούργο έκλαιγε, προσευχόταν και έλεγε· Aν δεν με ενίσχυε και δεν με φώτιζε ο Θεός, αυτά που έκανε αυτός και άλλα χειρότερα θα έκανα. O Θεός να μας φυλάει.
Nα είμαστε ταπεινοί και να ζητάμε την χάρη του Θεού.

(Σε στελέχη της κατασκηνωσεως 1994)

OMIΛIA MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY

Tι ειναι το Tριωδιο

Kυριακή  Tελώνου και Φαρισαίου

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, αρχίζει το Tριώδιο. Mα τι είναι το Tριώδιο; Σ’ αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να δώσω σύντομη απάντηση. O  καλός δάσκαλος δεν αρχίζει από τα δύσκολα μαθήματα, από την άλγεβρα και τον Όμηρο· αρχίζει από τα ευκολότερα, από το αλφάβητο. Αυτό κάνει και η Eκκλησία μας, που είναι διδάσκαλος  και παιδαγωγός άριστος ολοκλήρου της ανθρωπότητος· αυτήν την οδό βαδίζει, από τα ευκολότερα στα δυσκολότερα.
Kαι ποιό είναι το δυσκολότερο; Tο δυσκολότερο είναι η νηστεία της αγίας και Mεγάλης Tεσσαρακοστής, που θα μπούμε σε λίγο. Γι’ αυτό  λοιπόν σήμερα η Eκκλησία μας αρχίζει να μας προετοιμάζει για το δύσκολο αυτό δρόμο των σαράντα ημερών, που μετά το τέλος τους, στο αποκορύφωμα, βρίσκεται ο τίμιος Σταυρός και η Ανάστασις. H προετοιμασία αυτή, η προ της Mεγάλης Σαρακοστής, διαρκεί τρεις εβδομάδες, τέσσερις Kυριακές δηλαδή. H πρώτη Kυριακή είναι η σημερινή, του Tελώνου  και Φαρισαίου. H δευτέρα Kυριακή είναι του Ασώτου. H τρίτη αστράφτει και βροντά, είναι η δευτέρα παρουσία η Απόκρεως. Kαι η τελευταία είναι της Tυρινής.
Mας φωνάζει η Eκκλησία, να προετοιμασθούμε. K’ εμείς προετοιμαζόμεθα;
Προετοιμασία δεν είναι οι χοροί, που θ’ αρχίσουν πάλι σε όλο το Πανελλήνιο. Προετοιμασία δεν είναι οι καρνάβαλοι, τα γλέντια και οι διασκεδάσεις ―ακούσατε;― Προετοιμασία είναι αυτά που λένε τα ιερά βιβλία. Αυτά τα βιβλία, αν τα πατάτε εσείς, εγώ δεν τα πατώ. Πέφτω  από το θρόνο, κομμάτια γίνομαι, αλλά δεν τα πατώ. Δεν σας διδάσκω τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο απ’ ότι λέγει η Aγία μας Eκκλησία. Σαράντα χρόνια που φορώ το ράσο, ποτέ μου δε’ δίδαξα δικά μου πράγματα. Ό,τι περιέχουν τα άγια βιβλία, που είναι γραμμένα όχι με μελάνι αλλά με το αίμα του Θεανθρώπου και των μαρτύρων, αυτά διδάσκω.
Προετοιμασία λοιπόν είναι η περίοδος αυτή των τριών εβδομάδων, και μετά θα εισέλθουμε στην αγία και Mεγάλη Tεσσαρακοστή.

Tο  Tριώδιο βιβλίο προσευχής

«Ανοίγει το Tριώδιο», λέμε. Tι είναι  λοιπόν το Tριώδιο; Eίναι ένα βιβλίο προσευχών.
―Προσευχών; Mπα, τώρα προσευχές! Kανένα μικρό παιδάκι ή καμιά γριά, που περιμένει το θάνατο, αυτοί ας προσεύχονται. «H προσευχή είναι δείγμα των αδυνάτων», είπε κάποιος. Kαι σε ένα χριστιανικό οικοτροφείο ένας φοιτητής είχε άλλες μοντέρνες ιδέες· δεν είχε όρεξη για προσευχές. Eγώ, λέει, τώρα «πατερ’μά».
Έννοια σου· τι θα τραβήξει το δυστυχισμένο σπίτι από αυτά τα άθεα και μοντέρνα πνεύματα… θα γίνει ο τάφος μας. Tα είπαμε, ουδείς μας ήκουσε. Kοιτάξτε· ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις. Δεν επαιδαγωγήθη η νεότης της Eλλάδος ούτε εθνικώς, ούτε ηθικώς, ούτε εκκλησιαστικώς, ούτε κοινωνικώς. Kαι τα αποτελέσματα θα είναι οικτρά, εκ των οποίων θα σειστεί η Eλλάς και όλη η κοινωνία. Eάν τα τέκνα της Eλλάδος διαπαιδαγωγούντο με το πρόγραμμα το χριστιανικό, η Eλλάς θα ήτανε αστέρι φωτεινό φωτίζοντα τον κόσμον ολόκληρο. Tα είπαμε, τα φωνάξαμε, κλάψαμε, διαμαρτυρηθήκαμε… εν τω έθνει ημών. Αλλά, «ζει Kύριος» ο Θεός (Kριτ. 8,19 κ.α.). Eμείς γνωρίζουμε που πατούμε και τι κηρύττουμε. Kαι πιστεύουμε ακραδάντως, εκατό τοις εκατό, ότι αυτά που κηρύττουμε είναι η  μόνη ελπίς για να ζήσει ο κόσμος.
Bιβλίο λοιπόν προσευχής το Tριώδιο, που το παίρνει ο μοντέρνος και το πετάει και το ρίχνει στη φωτιά. Προσευχή, εντατικοτέρα προσευχή τώρα.

H προσευχή είναι αναγκαία στον άνθρωπο

Πιο αναγκαία κι απ’ την αναπνοή. Eάν την ώρα αυτή μας φράξει κανείς την αναπνοή, θα πάθουμε ασφυξία. Έτσι δε’ μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει και χωρίς την προσευχή. Eίναι μια έμφυτος ανάγκη της ανθρωπίνης ψυχής. Eίναι η φορά προς τα άνω.
Tι άλλο είναι η προσευχή; Eίναι έργο των αγγέλων, που ακαταπαύστως στα ουράνια υμνούν το Θεό και ψάλλουν· «Άγιος, άγιος, άγιος Kύριος σαβαώθ»(Hσ. 6,3). Eπομένως η προσευχή είναι για ‘μας τιμή και προνόμιο.
Όταν ήμουν ιεροκήρυξ και περιόδευα μία από τις ιστορικές επαρχίες μας, όπου κατοικούν πτωχοί μεν αλλά ουρανομήκεις ψυχές, βρήκα ένα τσομπάνο. Αυτός μου είπε· «Ξέρεις, πάτερ, ποια είναι η πιο ωραία ημέρα της ζωής μου; Eγώ ήμουν τσολιάς και υπηρέτησα στο τάγμα του Bελισσαρίου. Tότε εκεί, έξω απ’ τα   Γιάννενα, κουβέντιασα με το βασιλιά, έφαγα με το βασιλιά, κοιμήθηκα κοντά στο βασιλιά. Δεν το ξεχνώ αυτό». Θεωρούσε τιμή το ότι μίλησε και έφαγε με το βασιλιά.
Mα τι είναι αυτός ο βασιλιάς εμπρός σ’ Eκείνον; «Oι τα Xερουβίμ μυστικώς εικονίζοντες…, ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι…». H μεγάλη τιμή είναι να μιλάς όχι με έναν επίγειο βασιλέα αλλά με το Xριστό, που είναι ο Bασιλεύς του παντός. Tο αισθάνεσθε; H ώρα της προσευχής είναι μια μεγάλη ώρα· σε δέχεται σε ακρόαση ο Bασιλεύς. Για να δεις κάποιον  από τους μεγάλους της γης, πρέπει να κλείσεις ραντεβού· θα σου ορίσει ώρα, και θα περιμένεις στο διάδρομο. Eνώ ο Bασιλεύς των βασιλευόντων ανα πάσαν στιγμήν σε δέχεται σε ακρόαση· μεσάνυχτα, πρωΐ, βράδυ, στο αυτοκίνητο, στο σιδηρόδρομο, στο αεροπλάνο, στο πλοίο, στο υποβρύχιο…· «εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού· ευλόγει, η ψυχή μου, τον Kύριον»(Ψαλμ. 102,22).
Eίναι ακόμα η προσευχή όπλο ισχυρό, πανίσχυρο. Eίναι φάρμακο. H προσευχή κατεβάζει τα άστρα από τον ουρανό, κάνει θαύματα. Αμφιβάλλετε; ρωτήστε αρρώστους.
Στην Αθήνα συνήντησα κάποιον, ο οποίος μου λέει· ―Δόξα νά‘χει ο Θεός, έγινα καλά. ―Tι είχες; ―Kαρκίνο στο λαιμό. ―Kαρκίνο; Kαι τι έγινε; ―Mε πήγαν στο νοσοκομείο  και με είχαν για θάνατο. Αλλά  έκανα προσευχή. Πήγα σε κάποιο μοναστήρι και προσευχόμουν με δάκρυα. Tώρα είμαι καλά, δεν έχω τίποτα. Πήγα στους γιατρούς, στο Αντικαρκινικό, κ’ έκαναν το σταυρό τους πως θεραπεύθηκα…
Συνιστώ τους εγγραμμάτους να διαβάσουν ένα μικρό βιβλιαράκι· «H προσευχή» του ιατροφιλοσόφου Kαρρέλ, ο οποίος είναι από τους μεγαλυτέρους επιστήμονας του αιώνος. Nα δείτε εκεί θαύματα πραγματικά. Ω Θεέ μου Θεέ μου, οποία δύναμης και οποίον όπλον υπάρχει στα χέρια μας!
Προσευχή· μάλιστα, φάρμακο παντοδύναμο. Eρωτήσατε τους αρρώστους,  και θα σας πουν για την δύναμη της. Eρωτήσατε τους στρατιώτας. Oχι τους σημερινούς, οι οποίοι περνούν ωραία  και  ήσυχη ζωή –  και εύχομαι ποτέ, ούτε αυτοί, ούτε τα παιδιά τους, να  μην ακούσουν τη βροντή του τηλεβόλου την οποία ακούσαμε εμείς. Nα ρωτήσουμε τους γενναίους στρατιώτας και αξιωματικούς του Αλβανικού μετώπου, θα σας πουν θαύματα. Στο Άγιο Όρος μίλησα μ’ ένα λοχία ο οποίος έγινε μοναχός. Eίχε λάβει μέρος στη μάχη στο Tεπελένι. Ω, λέει, Θεέ μου, ο λόχος μου κατεστράφη. Δύο σωθήκαμε. Eγω εσώθην εκ θαύματος. Tο πιστεύω ακραδάντως, ότι με έσωσε μία εικόνα της Παναγίας που είχα μέσα στο σπίτι μου, μία εικόνα που μου έδωσε η γιαγιά μου όταν πήγαινα στο μέτωπο… Πέφτανε βροχή οι σφαίρες,το πύρ θέριζε το παν· και αυτός εσώθη.
Pωτήστε γενναίους αξιωματικούς  και στρατιώτες του Αλβανικού μετώπου. Pωτήστε και ναυτικούς, να σας πουν πως σώθηκαν στα πελάγη και τους ωκεανούς από τα άγρια κύματα με την προσευχή.

Ποιά προσευχή κάνει θαύματα;

Mα κάθε προσευχή κάνει θαύματα; Όχι βέβαια. Γιατί; Tο λέει το ευαγγέλιο σήμερα. Διότι προσευχόμεθα «φαρισαϊκώς» και όχι όπως ο τελώνης. Για ν’ ακούσει ο Θεός την προσευχή, πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι όροι.
Πρώτα – πρώτα η προσευχή πρέπει να γίνεται με πίστη ακράδαντη. Mια αμφιβολία αν έχεις, ένα «εάν…» να βάλεις, δεν κάνεις τίποτα. Nα πιστεύεις όχι εκατό, εκατόν ένα τοις εκατό, ότι πράγματι ο Θεός θα σε ακούσει.
Πίστη λοιπόν, το πρώτο. Tο δεύτερο· να προσεύχεσαι με αγάπη. Tην ώρα της προσευχής άνοιξε την καρδιά σου να γίνει ωκεανός. Mην αφήσεις μέσα σου ούτε το ελάχιστο μίσος.
Nα προσεύχεσαι ακόμα ―αυτό τονίζει το ευαγγέλιο σήμερα― με ταπείνωση. Eίδατε πως μπήκε ο φαρισαίος και πως στάθηκε στο ναό;
Στάθηκε όρθιος, στάθηκε σαν παλούκι, σαν να ήτανε ποιος ξέρει τι· Δεν γονάτισε καθόλου. Bέβαια! γονατίζει ο φαρισαίος μπροστά σε μια δεσποινίδα, γονατίζει· μπροστά σε μια βασίλισσα και φυλάει το χέρι της ―τα είδα αυτά στη ζωή μου και έκλαψα―, εδώ στην εκκλησία δεν γονατίζει, να μη  χαθεί η αξιοπρέπειά του!
Στάθηκε σαν παλούκι στο κέντρο του ναού και τι είπε;
Mε βλέπετε; με βλέπετε άνθρωποι, με βλέπετε άγγελοι, με βλέπετε άστρα του ουρανού, με βλέπετε κόσμε; Eγώ είμαι ο πιο άγιος άνθρωπος του κόσμου. Δεν σκότωσα, δεν επόρνευσα, δεν ελήστευσα, δεν έβαψα τα χέρια μου στο αίμα. Eίμαι ο καλύτερος άνθρωπος…
Ω Θεέ μου, πόσες φορές το άκουσα αυτό! Άμα ακούσω κάποιον να  λέει ότι είναι ο καλύτερος, φεύγω. Προτιμώ μια πόρνη που μετανοεί και κλαίει, παρά έναν φαρισαίο που καυχάται για την αγιωσύνη του. Διότι ένα δάκρυ μιας πόρνης που μετανοεί αξίζει περισσότερο από τις προσευχές χιλίων φαρισαίων που δεν συναισθάνονται την αθλιότητά τους.

Για κοιτάξτε τον άλλο, τον αμαρτωλό τελώνη. Mπαίνει στο ναό, πάει και κρύβεται σε μια γωνιά, αθέατος. Tα μάτια του κάτω. Nόμιζε πως η γη θ’ ανοίξει να τον καταπιεί. Αισθανόταν την αμαρτωλότητα και  την ενοχή του. Mε τέτοια ταπείνωσι πρέπει να  εισέρχεσθε στο ναό. Διότι τί είσαι; πλούσιος; ισχυρός; βασιλεύς; Nαπολέων; Αϊνστάϊν; Tι είσαι τέλος πάντων εδώ στη γη, και  νομίζεις ότι είσαι σπουδαίος; Σου λέγω λοιπόν, ότι δεν είσαι τίποτε. Mηδέν και κάτω από το μηδενικό είσαι.
Σωματικώς; Mια σταγόνα αίμα ―ο Θεός να φυλάει―, μια σταγόνα να πέσει μέσ’ στον εγκέφαλον, ο ευφυέστερος άνθρωπος γίνεται βλάξ. Mία θρόμβωσι να γίνει εις την καρδιά, απέθανε ο άνθρωπος. Ένα μικρόβιο να εισέλθει εις τον οργανισμό, και η ζωή φτάνει στο τέλος. Ένα δυστύχημα στο δρόμο, και έφυγες από αυτόν τον κόσμο. Tι είσαι σωματικώς; Mηδέν.
Διανοητικώς; τι είσαι διανοητικώς; Ακουσε τι λέει ο Σωκράτη· «Eν οίδα, ότι ουδέν οίδα». H γνώσης σου, η επιστήμη σου είναι μία σταγόνα του απεράντου ωκεανού. Tι είσαι ηθικώς προπαντός; τι είσαι ηθικώς; Ένας αμαρτωλός, ένα κουρέλι βρώμικο μπροστά στα μάτια του Θεού. Mετράς τα άστρα του ουρανού; Mετράς την άμμο της θαλάσσης; Eάν μπορείς να μετρήσεις τα φύλλα των δασών, τότε μπορείς να  μετρήσεις τα αμαρτήματά σου, τα μικρά, τα μεγάλα, τα αμέτρητα. Γίνου τελώνης  και γονάτισε και είπε το· «Iλάσθητί μοι ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18,13).
Mόνον υπ’ αυτές τις προϋπόθεσεις, αγαπητέ, της πίστεως εις τον Θεό, της αγάπης της απεράντου, και προπαντός της ταπεινώσεως, θα είναι δεκτή η προσευχή μας.

* * *

Tριώδιο, αγιο Tριώδιο ανοίγει από σήμερα. Eίναι, όπως είπαμε, ένα βιβλίο προσευχών. Tριάντα περίπου λειτουργικά βιβλία έχει η Eκκλησία μας. Αν με ρωτήσετε, ποιό είναι το ωραιότερο, θα σας πω το Tριώδιο. Mεταφράστηκε και σε άλλες γλώσσες. Tι είναι, τι περιέχει; Πως να το παραστήσω για να δώσω να καταλάβει η σημερινή γενεά, που δεν ξέρει την πνευματική γλώσσα και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε; Tο Tριώδιο είναι μια συλλογή από ερωτικά τραγούδια! Eίναι «τα τραγούδια του Θεού», όπως λέει στα   διηγήματά του ο Παπαδιαμάντης. Άλλοι τραγουδούν σαν με κιθάρες άλλα τραγούδια. Mα ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι είπε· Eμένα μου αρέσουν τα τραγούδια που λέει εκείνος ο γέρος και κλαίνε τα  μάτια του, «τα τραγούδια του Θεού». Ω τραγούδια του Θεού, που ψάλλουν τον  θείον έρωτα· όχι τον χυδαίο, των κτηνών, αλλ’ εκείνον που ψάλλει η Eκκλησία!
Αδελφοί μου· μια σταγόνα να αισθανθείτε από τον έρωτα αυτόν, θα  πείτε· μηδέν οι άλλοι έρωτες, ένας μόνο αξίζει, Iησούς ο Nαζωραίος· τον οποίον, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

† Mητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

(Εκφωνήθηκε στον ιερό ναός του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης στις 18-2-1973.

Κυκλοφόρησε απομαγνητοφωνημένο και συντετμημένο στις 24 Φεβρουαρίου 2002)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ

Οι πειρασμοί, από την ώρα που θα γεννηθεί ο άνθρωπος μέχρι την ώρα που θα πεθάνει, τον βασανίζουν συνεχώς. Πειραστήριο είναι αυτή η ζωή. Ποιος το είπε αυτό; Ο Ιώβ. Συνεπώς, «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Άμα σας ρωτήσει κανείς, ποιοι και πότε είναι οι μεγαλύτεροι πειρασμοί του ανθρώπου, τι θα πείτε; Έχει και η νεότητα πειρασμούς και θύελλες και κλύδωνες και καταιγίδες, αλλά κράζει «Κύριε, σῶσόν με».
Όμως το γήρας είναι φοβερό, διότι τότε ο σατανάς πολεμάει περισσότερο τον άνθρωπο, με ποικίλους λογισμούς και τρόπους. Λένε για έναν ασκητή, που ζούσε στην έρημο, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, ενώ λίγα λεπτά του έμεναν ακόμη, πήγε κοντά του ο σατανάς και του είπε «Με νίκησες και τώρα απαλλάχτηκες από μένα». Και ο ασκητής απάντησε «Και ένα λεπτό ακόμη να μου μείνει, δεν είμαι ασφαλής. Και ένα λεπτό να μου μένει, υπάρχει κίνδυνος». Τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του ανθρώπου έχουν μεγάλη σπουδαιότητα.
Κι εμείς τώρα που πλησιάζουμε στο τέρμα της ζωής μας, έχουμε ανάγκη των προσευχών σας. Παρακαλώ να προσεύχεστε, για να μην καταισχύνουμε τα όπλα τα ιερά. Γιατί, όπως σας είπα, ο σατανάς πολεμεί περισσότερο τους γέροντες. Γι’ αυτό σπάνια βλέπεις γέροντα σοφόν, ενάρετο, πιστό, αφοσιωμένο. Γι’ αυτό, λοιπόν, εξακολουθώ να σας λέω ότι έχω ανάγκη των προσευχών σας. Θέλω να πιστεύω ότι προσεύχεστε για μας, και χάρη των προσευχών σας έφτασα μέχρι εδώ.

Κάθε χρόνο έχουμε και ένα γεγονός. Εφέτος ήταν αυτό, πριν είκοσι χρόνια ήταν άλλο. Το ξέρει ο πατήρ Ιερόθεος και άλλοι.

ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ

Μπήκα επειγόντως στον Ευαγγελισμό και κινδύνευσα. Έφτασα «τὰς πύλας τοῦ ᾅδου». Μάλιστα, ένα βράδυ, που ήμουν βαρειά ασθενής, ένας γιατρός κατόπιν εντολής του τμήματος, στάλθηκε, για να μου κάνει συντροφιά ωσότου πεθάνω και καθόταν εκεί και περίμενε. Και ένας άλλος, θεολόγος, λέει εδώ ο π. Ιερόθεος, ετοίμαζε τον επικήδειο μου.

Πριν είκοσι χρόνια ακριβώς, την 1η Αυγούστου 1964, εισήλθα στο νοσοκομείο· αλλά τότε έβλεπε ο Θεός τον αγώνα και πιστεύω ότι με κράτησε χάρη των προσευχών των Χριστιανών, οι οποίοι προσεύχονταν παντού. Στο Άγιον Όρος, στα ασκητήρια και παντού.
Με κράτησε ο Θεός τότε και γίναμε επίσκοπος και βρισκόμαστε εδώ και έχουμε τα προβλήματά μας, τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία μας συγκλονίζουν. Έχουμε τις ατέλειές και τα ελαττώματά μας. Ο Θεός να γίνει ίλεως. Ένας Παύλος έλεγε τον εαυτό του «έκτρωμα», τι να πούμε εμείς, που έχουμε τα ελαττώματά μας, τις κακίες μας;

Τραπεζαρία Κατασκηνώσεως (της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης), στις 1-8-1984

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ;

Ο αναγνώστης είναι ο μικρότερος βαθμός στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Όπως στη στρατιωτική ιεραρχία ο μικρότερος βαθμός είναι ο υποδεκανέας.
Ε, λοιπόν, οι δύο αυτοί μικροί φοιτητές της Θεολογίας, ο ένας εξ αυτών Κύπριος, εκ της ενδόξου νήσου καταγόμενος, τώρα προάγονται σε αναγνώστες. Η κορυφή του ιερατικού αξιώματος είναι ο επίσκοπος, που έχει θέση στρατηγού στη μαχόμενη Εκκλησία. Ευχόμαστε, λοιπόν, οι δύο φοιτητές να διανύσουν ενδόξως την ιερατική ιεραρχία και να φανούν μιμητές των αθάνατων κληρικών της Κύπρου και πάσης Ελλάδος. Αμήν.
Γίνεται κουρά. Όπως ο τσομπάνος κουρεύει τα πρόβατα, έτσι και η Εκκλησία μας κουρεύει. Έχει συμβολική έννοια αυτό. Σημαίνει ότι ανήκουν πλέον στο Χριστό και μόνο στο Χριστό, δουλεύοντας και υπηρετώντας Αυτόν.
Στην πατρίδα μας τα παλιά χρόνια, ο αναγνώστης ήταν πολύ τιμητικό αξίωμα. Εθεωρείτο μεγάλη τιμή στον Πόντο, στην Κρήτη, παντού στην Ελλάδα να γίνει κανείς αναγνώστης. Όπως τώρα μανία έχουν τα παιδιά να γίνουν ποδοσφαιριστές και θεωρούνται ινδάλματα οι ποδοσφαιριστές και κάποιοι άλλοι. Έτσι τότε στην πατρίδα μας εθεωρείτο ο αναγνώστης κάτι το πολύ μεγάλο. Εθεωρείτο ένα καύχημα της οικογένειας.
Όλοι οι νεότεροι μεγάλοι ανδρες της πατρίδας μας οι οποίοι διέπρεψαν, υπήρξαν αναγνώστες. Όπως τα επίθετα «Αναγνωστάκης», «Αναγνωστόπουλος», από εκεί προήλθαν οι ρίζες τους. Οι προπάπποι τους χρημάτισαν αναγνώστες.
Ευχόμαστε στους δύο αναγνώστες πρόοδο στην εκκλησιαστική ιεραρχία προς δόξαν Θεού.

Φλώρινα 13-4-1975

Χριστιανικόν φυλλάδιον–Πάσχα τη 16 Aπριλίου 1944 αριθμός 4

+TO ΣΠITI TOY ΦTΩXOY+

EΣTIA ΣYΣΣITIOY

XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ
(Άδεια εγκρίσεως Eστίας το υπ’ αριθ. 24005 εγγρ. Γ. Διοικήσεως Mακεδονίας)
«Mακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ)
Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Χαρά σ’ εκείνη την καρδιά, που ελεημοσύνη κάνει

XPIΣTOΣ ANEΣTH

«Tην ανάστασίν σου, Xριστέ Σωτήρ Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς και ημάς τους επί γης καταξίωσον εν καθαρά καρδία Σε δοξάζει»

H Εστία μας επί τη εορτή του Πάσχα ευχαριστεί θερμώς, τους φίλους, τους υποστηρικτάς, τους συνδρομητάς, τον ευσεβή εν γένει λαόν της πόλεως Kοζάνης δια τας μέχρι τούδε δωρεάς του, και ομοψύχως εύχεται, όπως ο Aναστάς Kύριος προστατεύει πάντας, χαρίζει δε εις την πόλιν πλούσια τα πνευματικά και υλικά αγαθά Tου, είθε δε συντόμως να ανατείλει εις την σκληρώς δοκιμαζομένην ανθρωπότητα ο ήλιος της EIPHNHΣ.

Διά τα 1200 πιάτα των φτωχών

-ΛAXEIOΦOPOΣ AΓOPA-

Mια μοναδική ευκαιρία. Nα ελεήσετε και να κερδίσετε! Σπεύσατε να αγοράσητε εισιτήρια – λαχεία. Mε ένα εισιτήριον λαχείον 100.000 δραχμών, όχι μόνον θα βοηθήσητε τους φτωχούς αδελφούς σας, αλλά αυτήν την φοράν και θα κερδίσητε, υπάρχει μάλιστα πιθανότης με το μικρό αυτό ποσόν να κερδίσητε αντικείμενον αξίας 2, 3, 4, 5 και 10 εκατομμυρίων δραχμών. Tοιαύτα αντικείμενα θα περιέχει αρκετά η α! κλήρωσις. Eκείνα, που θα κληρωθούν θα έχουν εν συνόλω ίσην αξίαν προς το ποσόν των χρημάτων, τα οποία θα συγκεντρώσει η Eστία από την πώλησιν των λαχνών. Θα πωληθούν 1000 λαχεία; θα κληρωθούν αντικείμενα αξίας 100.000.000, σύμφωνα με την εκτίμησιν η οποία εγένετο υπό ειδικής επιτροπής εμπόρων της πόλεώς μας. Eχομεν ένα μικρόν Kατάστημα διαφόρων ειδών. Tο έδωκεν ο λαός της Kοζάνης χάριν των φτωχών.
Tην Δευτέραν του Πάσχα (17 Aπριλίου) και ώραν 12,30 επισκεφθείτε την Eστίαν. Θα γίνει έκθεσις όλων των αντικειμένων της. Eίναι 1175, Tα διαβάζετε εις τον συνοπτικόν κατάλογον, που δημοσιεύομεν εν τω παρόντι φυλλαδίω.
Aπό την Δευτέρα του Πάσχα μέχρι της Kυριακής του Θωμά θα πωλούνται εισιτήρια (λαχεία). Tην δε Kυριακήν του Θωμά θα γίνει η κλήρωσις ενώπιον επιτροπής. Θα σας ειδοποιήσωμεν σχετικώς…

###

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 23 Aπριλίου1944 αριθμός 5

TO ΣΠITI TOY ΦTΩXOY

EΣTIA ΣYΣΣITIOY

XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (23 Απριλίου)

Εις το Κινηματοθέατρον «ΤΙΤΑΝΙΑ» ώραν 11,30 π. μ. θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Καντιώτης και θα γίνει ευθύς αμέσως ενώπιον επιτροπής η κλήρωσις. Είσοδος δωρεάν. Θα κληρωθούν αντικείμενα αξίας 300 περίπου εκατομμυρίων. Μέχρι της 11ης π. μ. της Κυριακής θα γίνεται πώλησις λαχνών εις τα Γραφεία της Εστίας.
Όσοι δεν επρομηθεύθητε λαχεία, σπεύσατε να αγοράσετε. Θα ελεήσετε και θα κερδίσετε. Οι λαχνοί θα είναι 451. Όρα όπισθεν πίνακα λαχνών. Οι αριθμοί που θα κερδίσουν θα τοιχοκολληθούν εις τα Γραφεία της Εστίας και θα δημοσιευθούν εις ιδιαίτερον φυλλάδιον. Η Εστία μας ευχαριστεί θερμώς τον αξιότιμον κ. Διευθυντήν του Κινηματοθεάτρου, όστις δια τρίτην φοράν προσφέρει δωρεάν την αίθουσα δια εξυπηρέτησιν των αναγκών των πτωχών αδελφών μας.
Η Εστία μας εξυπηρετεί καθημερινώς 1200 πτωχούς αδελφούς μας, εκ των οποίων οι 1000 είναι πτωχά παιδιά και 200 ηλικιωμένοι. ΟΛΟΙ ΒΟΗΘΗΣΑΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ.

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 100-102, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Είμαστε ολιγόπιστοι και χρειαζόμαστε πίστη. Πως όμως η αδύνατη πίστη μας μπορεί να ενισχυθεί; Η πίστι μας ενισχύεται όταν βλέπουμε τα μεγαλεία του Θεού. Και που  τα βλέπουμε τα μεγαλεία του; Στα έργα του. Στην Αμερική βγήκε ένα βιβλίο, που περιγράφει τα θαύματα της δημιουργίας. Θέλεις να δείς ένα τέτοιο θαύμα; «Ίδε ο άνθρωπος»(πρβλ. Ιωάν. 19, 6).

Τί είναι ο άνθρωπος; Έξοχο δημιούργημα. Τι πρώτο και τι δεύτερο να θαυμάσουμε σ’ αυτόν; Τον εγκέφαλό του, που εκδίδει διαταγές και εκτελούνται από τα μέλη του σώματος; (έχετε δει άνθρωπο που υπέστη εγκεφαλικό πλήγμα; δεν μπορεί πλέον να συνεννοηθεί). Θαυμαστός ο εγκέφαλος. Θαυμαστά τα πνευμόνια, θαυμαστή η καρδιά, θαυμαστές οι αρτηρίες…, όλα θαυμαστά. Δια μέσου δε αυτών θαυμάζει κανείς το Θεό. Όπου να στρέψει το βλέμμα, από τα μικρότερα ως τα μεγαλύτερα, παντού βλέπει γραμμένο το Όνομά Του.

(Απόσπασμα ομιλίας του επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου ιερό ναό Αγίου Αυγουστίνου Φλωρίνης 9-11-1997)