«ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ» Το λεει ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ- ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ απαρηγορητα οπως εκλαιγαν οι ειδωλολατρες – ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΚΡΥΑ ΑΝΩΦΕΛΕΥΤΑ & ΩΦΕΛΙΜΑ ΔΑΚΡΥΑ



«ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ» Το λεει ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ
__________
______________
__________
______________
Τέλος ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
στον ιερό ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Ίμερα Κοζάνης
ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Δευτέρα 14-9-1965
_______
_______
Νὰ κάνῃς τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ κανονικά. Γιατὶ δυστυχῶς στὰ ἄπιστα αὐτὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε ἔγιναν ὅλα μόδα. Μόδα στὰ μαλλιά, μόδα στὰ ῥοῦχα, μόδα στὰ παπούτσια, μόδα παντοῦ. Ἔγινε μόδα δυστυχῶς καὶ ἡ ἐκκλησία μας. Κάτω στὴν Ἀθηνα βλέπεις δυστυχῶς τοὺς νομάρχες, τοὺς ὑπουργούς, τοὺς πρωθυπουργούς, δὲν ξέρω ποιοί ἄλλοι εἶνε αὐτοὶ ὅλοι, ποὺ δὲν κάνουν τὸ σταυρό τους. Αὐτὸ ποὺ κάνουν νομίζεις πὼς εἶνε κανένας γύφτος ποὺ παίζει βιολί. Δὲν εἶνε σταυρὸς αὐτός. Εἶνε ἐμπαιγμός, εἶνε κοροϊδεία. Εἶνε θεομπαῖκτες αὐτοί. Κ᾿ ἐσεῖς ἐδῶ νὰ μὴν εἶστε θεοπαῖκτες.
Λυπήθηκα σήμερα, ποὺ κοίταζα τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ μερικοὺς μεγάλους ποὺ μπαίνανε στὴν ἐκκλησιὰ καὶ δὲν κάνανε τὸ σταυρό τους κανονικά. Δὲν εἶνε ὁ σταυρὸς τὸ βιολὶ τοῦ γύφτου. Νὰ τὸν κάνῃς κανονικά.
Ἂν πᾷς στὸν πάπα, οἱ φράγκοι κάνουν τὸ σταυρό τους μὲ τὰ πέντε δάκτυλα. Οἱ χιλιαστές, οἱ γιαχωβάδες ―ποὺ δὲν ὑπάρχει τέτοια χολέρα ἐδῶ― τοὺς κόβεις τὸ χέρι καὶ σταυρὸ δὲν κάνουν. Πῶς θὰ σὲ καταλάβω ὅτι εἶσαι χριστιανός; Θὰ σὲ καταλάβω ἀπὸ τὸ σταυρό.
Πῶς δηλαδή;……
https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=43099
_____________________
_________________
____
___
___
Ο Ουκρανος παγκοσμιος πρωταθλητης ομολογη την Ορθοδοξη πιστη του, δημόσια, υπερασπιζόμενος την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας που διωκεται, μεσα στην Πολωνια,
_____________________
______________
Φλωρινα 13.4.1969 Μικρό απόσπασμα ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, με θεμα: «Αναστήτω ὁ Θεός & διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ» Οι εχθροι του Χριστου θέλουν να σβησουν το Ονομα του, εις ματην κοπιάζουν. Δειτε το τελος τους…
«….Ἡ Ἐκκλησία ἔχει εχθρους. Τους ειδοποιούμε και τους λέγουμε, οποιοδήποτε όνομα κι αν έχουν και οποιαδήποτε θεση και αν κατέχουν: Δεν τους φοβούμεθα… Είμαθα επί τοῦ βράχου της Πιστεως, είμεθα επι της Πέτρας. Στεκόμεθα, αγωνιζώμεθα ἀλλά δεν παραδίδουμε τα όπλα. Τους ειδοποιοῦμε: Εχθροι εἰς μάτην κοποιάζετε. Ὁποιος πάει κόντρα με το ΧΡΙΣΤΟ θα γίνη στάχτυ. «Σκληρό συ προς κέντρα λακτίζει». Ποῦ εἶναι ὁ Ηρώδης, πού εἶναι ὁ Πιλάτος, ποῦ εἶναι ὁ Βολτέρος, ποῦ εἶναι οι άθεοι; Τούς εἰδοποιοῦμε ὅτι δὲν τους φοβούμεθα. Μαχόμεθα, ἀγωνιζώμεθα μαζί μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν ἀναστάντα ἐκ τάφου και είμεθα βέβαιοι για την νίκη… Τους εἰδοποιοῦμε να μετανοήσουν και να ψάλουμε όλοι μαζί το: «Αναστήτω ὁ Θεός & διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ»
_________________
____________________
Θα αναφέρουμε ένα περιστατικό. Έγινε τα χρόνια της δικτατορίας στο μητροπολιτικό γραφείο του γέροντος, που σήμερα δεν υπάρχει. (Φροντισε η νέα διοίκηση να εξαφανίση κάθε ιχνος του γραφειου, μετατρέποντάς το σε ένα μεγαλο σαλόνι, γκρεμίζοντας τους γύρω τειχους!)
Την παραπάνω ερώτηση απήυθυνε ο αγωνιστής ιεράρχης σ’ ένα πρόσωπο της δικτατορίας. Ο μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος είχε έναν τρόπο για να ζυγίζει τους επισκέπτας του. Έκανε κάποιες καίριες ερωτήσεις και απ’ αυτές καταλάβαινε αν οι επισκέπτες του είχαν διάθεση να ακούσουν κάποια ωφέλιμη συμβουλή ή πήγαιναν από περιέργεια στο γραφείο του. Δεν ήθελε να σπαταλά το χρόνο του με αργόσχολους και περίεργους
Αναφέρουμε ένα παράδειγμα· Όταν το 1992 πήγε στην Φλώρινα ο Ανδρέας Παπανδρέου και τον επισκέφθηκε στο γραφείο του, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος του έκανε δύο ερωτήσεις·
Κάτι παρόμοιο έκανε ο Γέροντας Μητροπολίτης σε κάποιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο της δικτατορίας.
Τον ρώτησε·
Από τα δυό ιδανικά· Πίστης και Πατρίδα, ΧΡΙΣΤΟΣ και ΕΛΛΑΔΑ ποιο είναι το ανώτερο; Και ο υψηλός επισκέπτης σηκώθηκε επάνω, έβαλε το χέρι του στο πηλίκιο του και είπε «Η ΕΛΛΑΣ». Ο Γέροντας, που τόσο αγαπούσε την Ελλάδα και το απέδειξε τα σκληρά χρόνια της Κατοχής, οργίσθηκε και του έδειξε την πόρτα της εξόδου, λέγοντας· Αν δεν υπήρχε ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν θα υπήρχε τώρα η ΕΛΛΑΔΑ. Τα 400 χρόνια της σκλαβιάς η Εκκλησία του Χριστού ήτο η κιβωτός της σωτηρίας του Έθνους μας.
Ἐπῆρα τὴν ἀπόφαση
νὰ σὲ ἀκολουθήσω,
ἀγαπητέ Νυμφίε μου,
καὶ δὲν γυρίζω πίσω. Read more »
___________
_________
Η πρώτη Κυριακή των νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη, από την Αγία Εκκλησία εις την Ορθοδοξία. Η δεύτερη Κυριακή αφιερώνεται εις τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά γιατί τόσο πολύ αγωνίστηκε και μόχθησε για την Ορθοδοξία, αλλά και γιατί θέλει να υπογραμμίσει την ανάγκη ολοκληρώσεως της Ορθοδοξίας με την ορθοπραξία εις την οποία με μεγάλο ζήλο επιδόθηκε ο άγιος αυτός. Για να υπάρχει πραγματική χριστιανική ζωή η Ορθοδοξία πρέπει να συνδέεται με την Ορθοπραξία. Read more »
Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μᾶς ἔδωσε ἀφορμὴ νὰ σκιαγραφήσουμε τὸν χαρακτῆρα της. Μερικὲς πινελλιὲς στὸ πορτραῖτο της ἦταν· ἡ ἱερὰ παράδοσις, τὸ μυστήριο θείας εὐχαριστίας, ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, καὶ ἡ ἁγιότης. Τί ὑπολείπεται τώρα γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουμε;
5. ΜΑΡΤΥΡΙΟ. Μία ἀκόμη πινελλιά, ἀλλ᾽ αὐτὴ εἶνε κόκκινη· εἶνε τὸ αἷμα! Ποιό αἷμα; Ὄχι τὸ ξένο ἀλλὰ τὸ δικό μας. Ἡ Ἐκκλησία – ἡ Ὀρθοδοξία μας ποτίστηκε καὶ ἔγινε δέντρο μεγάλο μὲ δύο πράγματα· δάκρυ μετανοίας καὶ αἷμα μαρτυρίου. «Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μαρτύρων σου ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη δι᾽ αὐτῶν βοᾷ σοι, Χριστὲ ὁ Θεός…» (ἀπολυτ. Κυρ. ἁγ. Πάντ.)· ἡ Ἐκκλησία, λέει, στολίστηκε μὲ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων σὰν μὲ ἁλουργίδα βασιλική, καὶ λάμπει καὶ ἀστράφτει. Read more »
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας εἴπαμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι τὰ πρῶτα χαρακτηριστικὰ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ἡ ἱερὰ παράδοσις καὶ ἡ θεία εὐχαριστία. Συνεχίζουμε τώρα προσθέτοντας ἄλλα δύο.
3. ΕΝ ΧΡΙΣΤ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ἡ Ὀρθοδοξία μας κρατεῖ τὸ κήρυγμα τῆς ἐλευθερίας, τὴν διακήρυξι τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…» (Ματθ. 16,24· βλ. καὶ Μᾶρκ. 8,34. Λουκ. 9,23). Μόνο ἡ Ὀρθοδοξία δὲν χρησιμοποίησε βία γιὰ νὰ ὑποτάξῃ ἀνθρώπους. Δὲν εἶπε σὰν τὸν πάπα, ποὺ ἔγινε κοσμικὸς ἄρχοντας, Θὰ πέσετε νὰ μὲ προσκυνήσετε, νὰ φιλήσετε τὴν παντούφλα μου. Οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ δίνουμε ἁπλῶς τὸ χέρι, ὁ πάπας δίνει τὴν παντούφλα του.
Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει παπικό, αὐταρχικό, ὑπερήφανο χαρακτῆρα· δὲν ἔχει τὰ συνθήματα τῶν ἀρχόντων τῆς γῆς, δὲν λέει· Ἂν δὲ μ᾽ ἀκούσῃς, θὰ σὲ ἀφορίσω, θὰ σὲ κάψω. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἐλευθερία· ἔχει τὸ φιλελεύθερο καὶ δημοκρατικὸ ἢ ἐν ἐκκλησιαστικῇ γλώσσῃ τὸ συνοδικόν. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν δέχεται, ὅτι ὁ ἕνας ἔχει τὸ ἀλάθητο. Read more »
——————-
————-
Τα αναθέματα είναι αποκοπή κάποιου αιρετικού μέλους από την Εκκλησία
Οι οικουμενισταί επίσκοποι δεν τα διαβάζουν την Κυριακή της Ορθοδοξίας, γι’ αυτό ακούστέ τα, στο βίντεο, απο το στόμα του σύγχρονου προμάχου της Ορθοδοξίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.
«…Σημερινοί ἐχθροὶ τῆς Ορθοδοξίας είναι οι χιλιασταί, είναι οι μασόνοι. Ευτυχῶς στην πόλι μας δεν υπαρχουν τέτοιοι, υπήρχαν παλαιότερα σήμερα δεν υπάρχουν.
Μασόνοι μεταξύ τῶν πλουσίων, μασόνοι μεταξύ των πολιτικῶν, μασόνοι, μασόνοι, πολλοί μασόνοι… Τί πιστεύουν αυτοί; Στον αρχιτέκτονα του σύμπαντος που είναι ο διάβολος…» Read more »
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Σήμερα ἑορτή, ἀγαπητοί μου· εἶνε μία ἀπὸ τὶς λαμπρότερες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τί εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία; Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς δώσω μιὰ εἰκόνα της.
1. ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ. Ἂν ὑπάρχῃ μιὰ λέξι ποὺ χαρακτηρίζει τὴν Ἐκκλησία μας, εἶνε ἡ λέξι παράδοσις. Ὀρθοδοξία ἴσον παράδοσις.
Τί θὰ πῇ παράδοσις; Ὑποθέστε, ὅτι ἕνας ἔχει ἕνα θησαυρό, ἀπὸ 100 πολύτιμα πετράδια, καὶ τὰ ἐμπιστεύεται σὲ καθένα ἀπὸ μᾶς καὶ μᾶς λέει· Πάρτε αὐτὰ τὰ πετράδια καὶ νὰ προσέξτε νὰ τὰ φυλάξετε· θὰ ἔρθω πάλι νὰ τὰ παραλάβω· δὲν πρέπει νὰ λείπῃ οὔτε ἕνα· ἑκατὸ σᾶς ἔδωσα, ἑκατὸ θὰ μοῦ παραδώσετε. Προσέξτε ἀκόμη νὰ μὴ ἀντικαταστήσετε ἕνα πραγματικὸ πετράδι μὲ κάποιο ψεύτικο… Παραβολικὸς ὁ λόγος· θησαυρὸς ἀνεκτίμητος εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία. Πετράδια ποὺ ἀστράφτουν εἶνε ἡ διδασκαλία της. Καὶ φύλακας, στὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔχει ἐμπιστευθῆ αὐτὸ τὸ θησαυρό, εἴμαστε ὅλη ἡ Ἐκκλησία, κλῆρος καὶ λαός, καὶ μάλιστα ὁ λαός· αὐτὸς εἶνε ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρέπει νὰ προσέξουμε τὸ θησαυρό μας. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος φωνάζει· «Στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις τὰς ὁποίας ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β΄ Θεσ. 2,15).
Νὰ φοβούμεθα κρατώντας τὸν πολύτιμο θησαυρό. Ὅπως ἕνα παιδάκι ποὺ ἡ μητέρα τοῦ δίνει ἕνα χρυσὸ νόμισμα κι αὐτὸ τὸ κάνει κομπόδεμα, καὶ προσέχει μὴν τὸ χάσῃ, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ μᾶς παρέδωσαν γενεὲς γενεῶν νὰ τὸ κρατήσουμε πολὺ προσεκτικά. Νὰ ἀγρυπνοῦμε, μήπως μία γενεὰ παραδώσῃ στὴν ἄλλη κάτι λιγώτερο ἀπ᾿ ὅ,τι παρέλαβε. Ἂν ἡ δική μας γενεὰ ἀπὸ τὰ 100 πετράδια παραδώσῃ στὴν ἄλλη 99, ἡ ἄλλη γενεὰ θὰ παραδώσῃ στὴν ἑπομένη 98, ἡ ἄλλη γενεὰ θὰ παραδώσῃ 97 κ.ο.κ.. Ξέρετε ποῦ θὰ φθάσουμε ἔτσι; Ἀφαιρώντας ἕνα – ἕνα τὰ πετράδια ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ στέμμα τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ φθάσουμε σὲ μία γενεὰ μακρινὴ στὴν ὁποία θὰ λεγώμαστε ὀρθόδοξοι ἀλλὰ δὲν θὰ εἴμαστε πλέον ὀρθόδοξοι. Νά ἔχουμε ἐπίσης φόβο μήπως κάποια γενεὰ παραδώσῃ στὴν ἄλλη κάτι διαφορετικὸ ἀπ᾽ ὅ,τι παρέλαβε, μήπως γίνῃ νοθεία τοῦ ἀληθινοῦ πνεύματος τοῦ εὐαγγελίου τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ ὀρθόδοξοι πιστεύουμε σὲ ὅ,τι παρέλαβαν καὶ δίδαξαν οἱ ἅγιοι πατέρες· ἡ Ἐκκλησία μας εἶνε Ἐκκλησία τῶν πατέρων. Πιστεύουμε σ᾽ αὐτὰ ποὺ οἱ πατέρες παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, σ᾿ αὐτὰ ποὺ οἱ ἀπόστολοι παρέλαβαν ἀπὸ τὸ Χριστό, σ᾽ αὐτὰ ποὺ ὁ Χριστὸς παρέλαβε ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἀπὸ ᾽κεῖ ἀρχίζει ἡ παράδοσις, ἐκεῖ εἶνε ὁ πρῶτος κρίκος. Ὅπως ὁ πολυέλεος –ποὺ ἔχει συμβολισμό– κρέμεται ἀπὸ μιὰ ἁλυσίδα, τῆς ὁποίας ὁ πρῶτος κρίκος εἶνε πιασμένος ἐπάνω στὸν τροῦλλο, ἔτσι καὶ ἡ παράδοσις εἶνε μία σειρὰ κρίκων, χρυσῆ ἁλυσίδα μὲ πολλοὺς κρίκους. Ὁ πρῶτος κρίκος εἶνε ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ κατόπιν κατεβαίνουμε· ἀκολουθοῦν οἱ ἀπόστολοι, μετὰ οἱ πατέρες, καὶ προχωρώντας φθάνουμε ἕως ἐμᾶς, μέχρι τὴ γενεά μας. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ νὰ μὴν ἀδυνατίση καὶ νὰ μὴ σπάσῃ κανένας κρίκος, νὰ μὴ γίνῃ ἀλλοίωσις τῆς διδασκαλίας ποὺ παραλάβαμε.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἴπαμε εἶνε θησαυρός, εἶνε χρυσός. Καὶ ἔτσι, σὰν χρυσὸ νόμισμα, κυκλοφορεῖ στὸν κόσμο διὰ μέσου τῶν γενεῶν. Ἀλλὰ στὴν ἀγορὰ κοντὰ στὰ γνήσια χρυσᾶ νομίσματα κυκλοφοροῦν καὶ κίβδηλα, κάλπικα. Ἢ μπορεῖ κάποιοι ἀπατεῶνες μὲ μιὰ λίμα νὰ φθείρουν ἕνα χρυσὸ νόμισμα ἀφαιρώντας κάτι ἐλάχιστο ἀπὸ τὴν ἀξία του. Γι᾽ αὐτὸ βρέθηκε μηχάνημα, μέσα στὸ ὁποῖο ῥίχνουν ὅλα τὰ νομίσματα, κι αὐτὸ κάνει ἔλεγχο· κρατάει ὅσες λίρες εἶνε γνήσιες, καὶ ὅσες ἔχουν καὶ τὴν ἐλάχιστη φθορὰ τὶς πετάει ἔξω. Ἔτσι καὶ ἡ Ὀρθοδοξία· δοκιμάζει ποιά διδασκαλία ξεφεύγει ἀπὸ τὴν παράδοσι καὶ τὴν ἀπορρίπτει καὶ ποιά εἶνε σύμφωνη καὶ τὴν κρατάει, κατὰ τὸ λόγο τοῦ Παύλου «Στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις…».
2. ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ. Ἡ Ὀρθοδοξία, ἀγαπητοί μου, θεωρεῖ τὸν λόγο – τὸ κήρυγμα οὐσιῶδες στὴ ζωή της· γι᾿ αὐτὸ ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα ὑπάρχει τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ κέντρο ὅμως τοῦ βάρους πέφτει στὴ μυσταγωγία. Εἶνε μυσταγωγικὸς ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ποὺ μεταδίδει τὸ αἷμα σὲ ὅλο τὸ σῶμα, εἶνε τὸ ἁγιώτατο καὶ ὑπερφυέστατο μυστήριο, ὁ μυστικὸς δεῖπνος· τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ «Λάβετε, φάγετε…» – «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…» (Ματθ. 26,26-27. Μᾶρκ. 14,22-23), τὸ ποτήριον τῆς καινῆς διαθήκης (Λουκ. 22,20. Α΄ Κορ. 11,25).
Ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς προτεστάντες, ποὺ δὲν πιστεύουν στὸ μυστήριο ἀλλὰ θεωροῦν τὰ τελούμενα ὡς σύμβολα καὶ σκιὲς καὶ ἀνάμνησι, κ᾽ ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς παπικούς, ποὺ δὲν κοινωνοῦν ὅλοι παρὰ μόνο οἱ κληρικοὶ ἀπὸ τὸν οἶνο καὶ τὸν ἄρτο, ἡ Ἐκκλησία μας εἶνε ἡ μόνη ποὺ κοινωνεῖ ὅλο τὸ λαό της καὶ ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ θεία λειτουργία εἶνε ὁ πνευματικὸς ἥλιος ποὺ ζωογονεῖ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία μας. Γιὰ νὰ τὴν ἐξηγήσουμε θὰ χρειάζονταν πολλὰ κηρύγματα· μιὰ εἰκόνα της ἁπλῶς θὰ δώσω. Ἡ θεία λειτουργία εἶνε μιὰ περίληψις καὶ ἔκφρασις τοῦ ὅλου μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴ Βηθλεέμ, ἀπὸ τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14), καὶ φθάνει μέχρι τὴν Ἀνάληψι, μέχρι τὸν οὐρανό, πέρα ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἂν προσέξατε, ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων…» τρεῖς φορὲς βγαίνει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα. Τὴ μία βγαίνει ὑψώνοντας τὸ Εὐαγγέλιο στὴν λεγομένη μικρὰ εἴσοδο. Τί εἶνε ἡ μικρὰ εἴσοδος; εἶνε ἡ ἔλευσις τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ὡς διδασκάλου· εἰκονίζει τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὸν κόσμο ὡς κῆρυξ τῶν αἰωνίων ἀληθειῶν. Γι᾿ αὐτὸ λέει «Σοφία· ὀρθοί» καὶ κατόπιν «ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου». Ἡ δεύτερη φορὰ εἶνε ὅταν ἀνοίγει ἡ θύρα γιὰ τὴν λεγομένη μεγάλη εἴσοδο· τότε ἐξέρχεται ὁ Χριστὸς ὄχι πλέον ὡς διδάσκαλος, ἀλλὰ ὡς ἀρχιερεὺς καὶ ὡς «ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων». Ἡ μεγάλη εἴσοδος στὴν ὁποία ὁ ἱερεὺς κρατάει τὰ τίμια δῶρα ποὺ θὰ μεταβληθοῦν σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, εἶνε ἡ πορεία πρὸς τὸν Γολγοθᾶ· ἔρχεται ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ προσφέρῃ τὴ θυσία ποὺ τώρα τελεῖται ἀναιμάκτως. Καὶ ἡ τρίτη φορὰ εἶνε ὅταν ἔχει τελεσθῆ τὸ μυστήριο καὶ τότε πλέον κρατώντας τὰ ἅγια, τὸ ποτήριο μὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀνοίγει τὰ βημόθυρα καὶ λέει· «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Ἡ θυσία ἐτελέσθη· δεῦτε πάντες τρυφήσατε, «πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως» (κατηχ. λόγ. Πάσχα), «Λάβετε, φάγετε…».
Ἡ θεία λειτουργία ἔχει μεγαλοπρέπεια ἀφάνταστη. Ἀλλὰ ποιός τὴν αἰσθάνεται; Τὴν ἔχουμε συνηθίσει, ὅπως ἔχουμε συνηθίσει καὶ τὸν ἥλιο, καὶ δὲν αἰσθανόμεθα τὸ μυστήριο. Καὶ ἡ συνήθεια καταστρέφει τὸν θαυμασμό. Γιὰ νὰ σᾶς δείξω τί δύναμι ἔχει ἡ θεία λειτουργία, θὰ σᾶς φέρω ἕνα παράδειγμα.
Πρὶν χίλια χρόνια τὸ μεγάλο ἔθνος τῶν ῾Ρώσων ζοῦσε στὸ σκοτάδι, ἦταν εἰδωλολάτρες. Τότε ὁ βασιλιᾶς τους Βλαδίμηρος κάλεσε τοὺς ἐπιτελεῖς του καὶ λέει· Θὰ πᾶτε στὰ κέντρα τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ θὰ δῆτε ποῦ εἶνε ἡ καλύτερη θρησκεία. Ἔτσι αὐτὴ ἡ πρεσβεία ἔφθασε καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι. Ἦταν Κυριακή. Στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σορίας λειτουργοῦσε ὁ πατριάρχης μὲ ὅλο τὸ ἱερατεῖο, παρίστατο ὁ αὐτοκράτωρ, ἡ βασίλισσα, οἱ πρίγκιπες καὶ ἀξιωματοῦχοι καὶ λαὸς πολύς. Μπῆκαν μέσα οἱ ξένοι, στάθηκαν καὶ ἄκουσαν τὴν ψαλμῳδία, εἶδαν τὸ δεσπότη μὲ τὰ ἄμφια καὶ τὸν αὐτοκράτορα, εἶδαν τὸ ναὸ μὲ τὸν τροῦλλο καὶ τὸ φῶς νὰ μπαίνῃ ἀπ᾽ τὰ παράθυρα, μὰ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα τοὺς ἔκανε ἐντύπωσι ἡ εὐλάβεια καὶ κατάνυξι ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ ἐκκλησίασμα. Ὅταν βγῆκαν ἔξω, αὐτοὶ οἱ βάρβαροι ἦταν πλέον ἄλλοι ἄνθρωποι. Γύρισαν στὴ ῾Ρωσία καὶ εἶπαν· Πήγαμε παντοῦ, ἀλλὰ πουθενὰ δὲ βρήκαμε θρησκεία ἀνώτερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ λατρεύεται μέσα στὴν Ἁγια-Σοφιά· αὐτὴ ἡ θρησκεία εἶνε ἡ πιὸ ὑπέροχη· ἐκεῖ πραγματικὰ λατρεύεται ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἔτσι ὁ Βλαδίμηρος ἀποφάσισε καὶ οἱ ῾Ρῶσοι βαπτίσθηκαν ὀρθόδοξοι. Ἀπὸ μία λειτουργία ποὺ παρακολούθησαν στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας! Τέτοια δύναμι ἔχει ἡ θεία λειτουργία.
Τώρα τελευταῖα ἀρχίζουν τὰ λειτουργικά βιβλία μας (Παρακλητική, Μηναῖα, Τριῴδιο κ.λπ.) νὰ τὰ μεταφράζουν στὴν Ἀμερική, στὴν Αὐστραλία, στὴν Ἀφρική. Γιατὶ δὲν ὑπάρχουν ὡραιότερα τραγούδια· δὲν τὰ ἔφτειαξαν ἐπιστήμονες στὰ γραφεῖα μὲ τὸ μυαλό, τὰ ἔφτειαξαν ἀσκηταὶ μὲ τὴν καρδιὰ μέσα σὲ σπήλαια.
Αὐτὴ λοιπὸν εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας· ἡ ἱερὰ παράδοσις καὶ τὸ θεῖο μυστήριο στὴ θεία λειτουργία. Δὲν τελειώσαμε. Τί εἶνε ἀκόμα ἡ Ὀρθοδοξία μας; Θὰ συνεχίσουμε σὺν Θεῷ αὔριο.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Α΄ μέρος ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσα τοῦ συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι» Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 26-2-1961 βράδυ. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
—–
—–
Τοῦ ΝΙΚ. Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ, Μαθηματικοῦ
Στα νεότερα χρόνια λάμπουν στο Ομολογιακό – Ασκητικό στερέωμα του Αγίου Όρους οι Άγιοι: Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809) και Δανιήλ ο Κατουνακιώτης (1844-1929). Είχαν στην διαδρομή τους, ως θεμέλιο, την αναλλοίωτη στο χρόνο αλήθεια της Ορθοδοξίας. Στην περίοδο αυτή (1714-1929) και έπειτα, συμπεριλαμβανομένης και της εποχής μας, ανέβηκαν στη Βασιλεία του Θεού πάρα πολλοί άγιοι Μοναχοί της Αθωνικής πολιτείας∙ ουρανόφρονες, ακτήμονες και θαυματουργοί (πολλοί εξ αυτών). Όμως η χορεία των τριών αυτών Πατέρων σφράγισε, κυρίως, τον εκκλησιαστικό – θεολογικό χώρο του Αγίου Όρους με την θέληση – παρακαταθήκη τους, για διαχρονική πνευματική αντίσταση των Αγιορειτών στις αιρέσεις και σε όλες τις καινοτομίες. Διαμόρφωσαν αντι-αιρετικές διδασκαλίες σ’ όλα τα επίπεδα δράσης τους, ως όργανα της Θείας πρόνοιας. Read more »
____
____
Ο Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος ειπε στις 26.1.1964, εναν φοβερο λογο, που τον επαληθευει ο επισκοπος Τιμόθεος της Κολομβίας. Τι ειπε: 5:52
Ἡ Ὀρθοδοξία είναι ἡλιος ποὺ λάμπει πανέκλαμπρος, ἥλιος μὲτὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων μας, μὲ τὴν Θεία Λειτουργία της, μὲ τὰ θαυματά της. Ἥλιος ποὺ ζεσταίνει κάθε καρδιά, ποὺ πιστεύει στὴν Ἁγία μας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Ηλιος είναι, αλλά πρέπει να προσέξουμε. Άν δὲν προσέξουμε, ἡ ὈΡΘΟΔΟΞΙΑ δὲν θὰ χαθῆ, γιατὶ εἶναι δένδρο, ποὺ φύτευσε ὁ Θεός καὶ εἶναι ποτισμένο μὲ δάκρυα, μὲ αἵματα νεομαρτύρων και παλαιῶν μαρτύρων. Καὶ δὲνδρο που φυτεύει ὁ Θεός, δὲν παν᾽νὰ μαζευτοῦν ὅλοι οἱ διαόλοι, δὲν ξερριζώνεται…
Αλλὰ ἄν δὲν προσέξουμε ὁ ἥλιος θὰ φύγη ἀπὸ τὴν Πατρίδα μας. Ποὺ θὰ πάη; Μπορεῖ νὰ πάη στὴν Οὐγκάντα, μπορεῖ νὰ πάη στὴν Μαγαδασκάρη, μπορεῖ νὰ πάη ἄλλου καὶ ἐμεῖς θὰ χάσουμε τὴν θαλπωρὴ του, θὰ χάσουμε τὸ φῶς, θὰ χάσουμε τὴν ζωή.. Προτιμότερο νὰ σβήση ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ σβήση ἡ Ὀρθοδοξία στὸ ἔθνος μας. Ἐὰν δὲν προσέξουμε θὰ συμβῆ τὸ ἐξῆς: Ὁ Ἡλιος θὰ φύγη μακριά & οἱ καρδιές μας θὰ παγώσουν & ἐμεῖς μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὸν ἥλιο, με τηλεσκόπιο θὰ ζητοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία, γιατὶ θὰ γίνη ἕνα χαρμάνι ὅλων τῶν αἰρέσεων & ὅλων τῶν ἰδεῶν.
Ἀντί νὰ ζητοῦμε νὰ ἑνωθοῦν μὲ τοὺς παπικούς, νὰ ἑνωθοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι… Νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακή. Δὲν ξέρουμε ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα τί μᾶς κάνουν. Νὰ μὴ βρεθοῦμε μιὰ ὥρα ἐκτὸς τῆς Ορθοδοξίας…
Ὁ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΤΟΥ, ΜΑ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑ...
Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται Ζακχαῖος. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἔτυχε νὰ ἤτανε πλούσιος, πλούσιος ἀλλὰ κοντός. Καὶ γιὰ νὰ δῇ τὸν κύριο ἔπρεπε νὰ ἀνεβῇ σὲ μιὰ συκομορέα, δηλαδὴ σὲ ἕνα δέντρο. Λοιπὸν σήμερα, αὐτὸς ποὺ σᾶς ὁμιλεῖ εἶναι καὶ ἕνας Ζακχαῖος. Εἶμαι κοντὸς. Read more »
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
Ὤ πῶς κοιμῶνται οἱ ἱεράρχες μας, αὐτοὶ ποὺ κατὰ τὴ χειροτονία τους, μπροστὰ σὲ χιλιάδες λαοῦ, πατώντας ἐπάνω στὸν δικέφαλο ὡρκίστηκαν, πὼς θά ᾽νε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἀλλὰ δὲν λείπουν καὶ ἱεράρχες ποὺ ἀναστενάζουν γιὰ τὴ δουλεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, ὅταν γύρω στὸ 1930 ὡς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐλάμβανε πρώτη φορὰ μέρος σὲ συνεδρίασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε τὸ θάρρος νὰ διακηρύξῃ, ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ κράτος, κυβερνώμενο ἀπὸ τῆς συστάσεώς του ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις μὲ πρώτη τὸν μασονισμό, ἐξέδωσε νόμους ποὺ ἀποτελοῦν ἄρνησι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γεμᾶτος ἱερὰ ἀγανάκτησι ἐπρότεινε, ἡ Ἱεραρχία ἐπει γόν τως, τελεσιγραφικά, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν κυ βέρνησι μέσα σὲ ὡρισμένη προθεσμία «τὴν ἀπάλειψι ἀπὸ τὴ Νομοθεσία κάθε Νόμου ποὺ ἀντιστρατεύεται στὰ δόγματα, τὰ μυστήρια, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, τὶς παραδόσεις καὶ τὸν ἠθικὸ βίο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Καὶ ἂν ἡ προθεσμία περάσῃ ἄπρακτη, ἡ Ἐκκλησία νὰ χωριστῇ ἀπὸ τὸ κράτος· νὰ διακηρυχθῇ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας βρίσκεται σὲ διωγμό, καὶ ν᾿ ἀνατεθῇ ἡ ὑπεράσπισί της στὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸ λαό, τὸ μόνο φύλακα τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν μας παραδόσεων. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Σπυρίδων, στὸ συνέδριο τῶν θεολόγων ποὺ ἔγινε στὴν Ἀθήνα τὸ 1949, εἶχε τὴν εἰλικρίνεια νὰ ὁμολογήσῃ, ὅτι ζῇ καὶ αὐτὸς ὡς πρωθιεράρχης μέσα στὴν ἀθλιότητα τῆς δουλείας, ὅτι βλέπει τὴν Ἐκκλησία δεμένη ἀπὸ τὸ κράτος χειροπόδαρα, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἔκανε ἔκκλησι στοὺς συνέδρους, νὰ ἐργασθοῦν καὶ αὐτοὶ στὸν κύκλο τους γιὰ νὰ σπάσουν τὸ συντομώτερο τὰ δεσμὰ τῆς Ἐκκλησίας.
___
__