Ποιo πετραδι θα προτιμησετε;

Ἀγαπητά μου παιδιά,
ΔΙΑΒΑΤΕΣ είμαστε σ᾿ αὐτὸ τὸ μάταιο κόσμο. Τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς μοιάζουν μὲ χρωματιστὰ πετράδια, τὰ ὁποῖα βρίσκουμε καθὼς περπατοῦμε στὸ δρόμο μας. Ἔχει διάφορα ἀγαθὰ ἡ ζωή, ἕνα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… Τὰ πετράδια αὐτὰ ποιά εἶνε; Εἶνε λ.χ. τὸ παραδάκι. Κυνηγοῦν πολύ τὸ παραδάκι οἱ ἄνθρωποι. Ἅμα, σοῦ λέει, ἔχῃς λεφτά, ἀγοράζεις ὅλα τὰ πράγματα στὸν κόσμο. Ἄλλο πετράδι, ποὺ ἑλκύει τοὺς ἀνθρώπους, εἶνε ἡ ὀμορφιά. Ἂν μιὰ κοπέλλα εἶναι ὄμορφη, καυχιέται γιὰ τὸ πετράδι αὐτό. Ἄλλοι καυχῶνται γιὰ τὴ δόξα, γιὰ τὰ ἀξιώματά τους. Ἄλλο πετράδι εἶναι οἱ γλῶσσες, ἡ ἐπιστήμη, ἡ σοφία κ.ο.κ.. Ἀλλὰ τὰ πετράδια αὐτὰ ἔχουν ἀξία πραγματική; Πηγαίνετε σ᾿ ἕνα νεκροταφεῖο καὶ ἰδέστε. Ποῦ νὰ διακρίνῃς ἐκεῖ τὸ βασιλιᾶ, τὸ στρατιώτη, τὸν πλούσιο, τὸ φτωχό, τὴν ὄμορφη κοπέλλα, τὴν ἄσχημη κοπέλλα, τὸ μαῦρο, τὸν ἄσπρο… «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα». Ὅλα μηδέν. Ὅλα κάλπικα, ψεύτικα, δὲν ἀξίζει νὰ μᾶς ἑλκύουν. Ἕνα μόνο ἔχει ἀξία, παιδιά, ἕνα. Εἶναι τὸ διαμάντι, εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ ίδιος ὠνόμασε τὸν ἑαυτό του μαργαρίτη. Πουλῆστε τα, λέει, ὅλα καὶ πάρτε τὸν πολύτιμο μαργαρίτη (βλ. Ματθ. 13,46). Τώρα βρίσκεστε στὸν καιρὸ τῆς ἐκλογῆς. Ποιό πετράδι θὰ προτιμήσετε;

(Ἀπόσπασμα ομιλίας στους μαθητάς του Λυκείου το 1984)

16η επιστολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου για τα παιδια του κατηχητικού

ΤΟ ΠΑΙΔΙ

«Παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμίν» (Ἠσ. 9,6)

Ἀγαπητά μου παιδιά,

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ποὺ ἔγινε ὁ κόσμος γεννήθηκαν ἑκατομμύρια, δισεκατομύρια παιδιά. Ἀλλὰ ἀπὸ τὰ δισεκατομμύρια αὐτὰ παιδιά, ποὺ ἔζησαν πάνω στὸν πλανήτη μας, ἕνα παιδὶ ξεχωρίζει˙ εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερο ἀπʼ ὅλα. Ἀν καὶ γεννήθηκε ἀπὸ μιὰ φτωχὴ μάνα μέσα σʼ ἕνα σταῦλο καὶ τὰ ζῶα τοῦ ἔκαναν συντροφιά, ὅμως τὸ παιδὶ αὐτὸ νίκησε βασιλιᾶδες καὶ αὐτοκράτορες, νίκησε τὸν κόσμο ὅλο καὶ ἵδρυσε ἕνα καινούργιο πνευματικὸ βασίλειο, ποὺ ζῆ στοὺς αἰῶνες. Τὸ παιδὶ αὐτὸ εἶναι τὸ νήπιο τῆς Βηθλεέμ, εἶναι ὁ Κύριος ἡμὼν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι τὸ παιδὶ ποὺ αἰὼνες περίμενε ἡ ἀνθρωπότης νὰ ἔλθη, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμο. Γιὰ τὸ παιδὶ αὐτὸ προφήτεψε ̶ 800 χρόνια προτοῦ νὰ ἔλθη – ὁ προφήτης Ἠσαΐας, λέγοντας˙ Θὰ γεννηθῆ ἕνα παιδὶ – ΘΑΥΜΑ, παιδὶ ποὺ θά ʼχη τέτοια ἐξουσία, ὥστε θʼ ἀνατρέψη τὸ ἀμαρτωλὸ καθεστὼς καὶ θὰ δημιουργήση ἕνα νέο πνευματικὸ κόσμο.

Τὸ παιδὶ αὐτὸ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγάπησε ὅσο κανένας ἄλλος τὰ παιδιά. Καὶ γιὰ τὸ ὅτι αὐτὸ ποὺ λἐμε εἶναι ἀληθινό, ἄς δοῦμε ποιὰ συμπεριφορὰ ἔδειχνε ὁ κόσμος στὰ παιδιὰ προτοῦ ἔλθη στὸν κόσμο ὁ Χριστός.

* * *

Στὴν παλιὰ ἐποχή, τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι λάτρευαν τὰ εἴδωλα, τὸ παιδὶ δὲν εἶχε δικαιώματα. Βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὴν ἀπεριὸριστη ἐξουσία τοῦ πατέρα. Ὅ,τι ἤθελε ὁ πατέρας τὸ ἔκανε. Στὴ Σπάρτη λόγου χάριν, ποὺ ἦταν μιὰ σπουδαία πόλι τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὁ πατέρας, ὅταν γεννιώταν παιδί, αὐτὸς ἀποφάσιζε ἄν τὸ νεογέννητο πρέπει νὰ ζήση ἤ νὰ πεθάνη. Κι ἄν ἀποφάσιζε νὰ πεθάνη, τότε, ὅπως ἁρπάζουν τὰ γατάκια καὶ τὰ ρίχνουν στὸ ποτάμι, ἔτσι κι ὁ πατέρας ἔπαιρνε τὸ παιδί, τὸ ἔφερνε σὲ κάτι ἀπόκρημνους βράχους ποὺ λέγονταν Καιάδας καὶ τὸ ἐκσφενδόνιζε στὸ χάος! Ὁ Καιάδας ἔγινε ὁ τάφος χιλιάδων νηπίων, καὶ κανένας δὲν διαμαρτυρόταν γιὰ τὸ ἀπαίσιο αὐτὸ ἔγκλημα… Ὁ πατέρας στὸν ἀρχαῖο κόσμο, ὅταν ἦταν φτωχὸς καὶ δὲν εἶχε χρήματα νὰ ζήση, μποροῦσε νὰ πουλήση τὸ παιδί του. Ὅπως πουλάει σήμερα κανεὶς ἕνα γαϊδουράκι, ἐτσι πουλοῦσαν τὰ παιδιὰ σὲ ἕνα εἰδικὸ μέρος ποὺ ὠνομαζόταν ἀνθρωπαγορὰ καὶ ποὺ ἔμοιαζε μὲ τὸ σημερινὸ ζωοπάζαρο. Ὁ Μ. Βασίλειος σὲ κάποια ὁμιλία του περιγράφει τὴ φοβερὴ αὐτὴ ἐποχή. Παρουσιάζει ἕνα πατέρα ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιὰ καὶ βρίσκεται στὴν ἀνάγκη νὰ πουλήση κάποιο ἀπὸ αὐτὰ γιὰ νὰ ζήση τὰ ὑπόλοιπα. Σκέπτεται πολλὴ ὥρα ποιὸ ἀπὸ τὰ παιδιά του νὰ πουλήση, τὸ μικρότερο ἤ τὸ μεγαλύτερο; Τʼ ἀγαποῦσε βέβαια τὰ παιδιὰ ὁ πατέρας, ἀλλὰ ἡ σκληρὴ ἀνάγκη τὸν ἐκανε νὰ τὰ πουλήση. Νόμος, ποὺ νὰ ἐμποδίζη τὴν πώλησι τῶν παιδιῶν, δὲν ὑπῆρχε.

Τὰ παιδιά, ὅπως εἴπαμε, ἦταν στὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τῶν γονιῶν. Κανένας νόμος δὲν ὑποχρέωνε τὸν πατέρα νὰ στέλνη τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς πλουσίους, ποὺ εἶχαν πολλὰ λεφτὰ γιὰ νὰ πληρώνουν δασκάλους καὶ καθηγητὰς γιὰ τὴ μόρφωσι τῶν παιδιῶν τους, οἱ ἄλλοι, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἄφηναν ἀμόρφωτα τὰ παιδιά τους. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία τὰ ἔστελναν νὰ βόσκουν ζῶα καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὴ γῆ. Ὑπῆρχαν περιπτώσεις, ποὺ οἱ γονεῖς ἦταν τόσο σκληροί, ὥστε ἀγαποὺσαν περισσότερο τὰ ζῶα ἀπὸ τὰ παιδιά τους! Λένε, ὅτι στὴ Βοιωτία ἕνα παιδί, ποὺ τὸ κακομεταχειριζόταν ὁ πατέρας του, εὐχόταν νὰ ἦταν βόδι παρὰ ἄνθρωπος, γιατὶ σὰν βόδι θὰ εἶχε πιὸ μεγάλη περιποίησι…

Σὲ ἄλλα πάλι μέρη τοὺ ἀρχαίου εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, οἱ ἄνθρωποι ποὺ διέπρατταν διάφορα ἀμαρτήματα νόμιζαν, πὼς οἱ θεοὶ τους εἶναι ὠργισμένοι καὶ πὼς μόνο μὲ αἷμα παιδιῶν θὰ μπορέσουν νὰ τοὺς ἐξευμενίσουν. Καὶ ποιοὶ ἦταν οἱ θεοί τους; Θεοί τους ἦταν τὰ διάφορα στοιχεῖα τῆς φύσεως. Θεοὶ π.χ. γιʼ αὐτοὺς ἦταν τὰ ποτάμια˙ τὰ ποτάμια, ποὺ πλημμύριζαν καὶ παρέσυραν ἀνθρώπους καὶ ζῶα. Θεοὶ ἦταν οἱ θάλασσες, ποὺ φούσκωναν καὶ σήκωναν ἄγρια κύματα καὶ ἔπνιγαν ἀνθρώπους. Φούσκωνε τὸ ποτάμι; σήκωνε ἡ θάλασσα τὰ ἄγρια κύματά της; Οἱ εἰδωλολάτρες πήγαιναν στὶς ὄχθες τοὺ ποταμοῦ ἤ στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς θάλασσας καὶ ἐκεῖ ἔσφαζαν τὰ μικρά τους παιδιά! Διαβάστε τὴν ἀρχαία μυθολογία καὶ θὰ δῆτε, ὅτι μιὰ ὑπέροχη κόρη, ἡ Ἰφιγένεια, θυσιάστηκε στὴν Αὐλίδα, γιὰ νὰ ἐξευμενισθῆ ὁ θεὸς τῆς θάλασσας. Ἐπίσης δὲ οἱ Ἀθηναῖοι ἔστελναν κάθε χρόνο στὴν Κρήτη παιδιὰ καὶ τὰ ἔρριχναν γιὰ θυσία στὸ φοβερὸ Μινώταυρο.

Πέρα στὴν Ἀνατολὴ οἱ εἰδωλολάτρες εἶχαν κατασκευάσει ἕνα πελώριο ἄγαλμα, ποὺ ἦταν φτειαγμένο ἀπὸ μπροῦντζο καὶ μέσα ἦταν κούφιο. Τὰ χέρια του ἦταν μεγάλα καὶ ἀπλωμένα πρὸς τὰ ἐμπρὸς μὲ τὶς παλάμες ἀνοιχτές, ἔτοιμες κάτι νὰ δεχτοῦν ἐπάνω τους. Αὐτὸ τὸ ἄγαλμα ἦταν ὁ θεός τους. Σʼ αὐτὸ τὸ θεὸ οἱ ἀρχαῖοι ἔκαναν θυσία τὰ μικρά τους παιδιά. Τελοῦσαν δὲ τὴ θυσία αὐτὴ ὡς ἐξῆς. Γέμιζαν τὸ κούφιο ἄγαλμα μὲ εὔφλεκτες ὕλες, ἔβαζαν φωτιά, ὁ μπροῦντζος κοκκίνιζε, καὶ τότε πάνω στὶς πυρακτωμένες παλάμες τοῦ ἀγάλματος οἱ μητέρες ἔβαζαν τὰ παιδιά τους, καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀκούγεται τὸ κλάμα τους χτυποῦσαν τὴν ὥρα ἐκείνη τύμπανα… Ἦταν κάτι συνήθειες ἀπάνθρωπες˙ δυσκολεύεται κανεὶς σήμερα νὰ πιστέψη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶχε καταντήσει σὲ τέτοια βαρβαρότητα. Αὐτὰ κι ἀκόμη χειρότερα συνέβαιναν στὸν ἀρχαὶο κόσμο. Τὸ παιδί, ὅπως εἴπαμε στὴν ἀρχή, δὲν εἶχε δικαιώματα. Τὸ ἔκαναν ὅ,τι ἤθελαν οἱ μεγάλοι.

* * *

Ποιός ἄλλαξε τὴ φρικτὴ αὐτὴ κατάστασι γιὰ τὸ παιδί; Κι ἄν οἱ ἄνθρωποι ἄθεοι καὶ ἄπιστοι τὸ ἀρνηθοῦν, καὶ οἱ πέτρες ἀκόμα θὰ φωνάξουν, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἄλλαξε τὰ πράγματα ὥς πρὸς τὸ παιδὶ εἶναι τὸ Παιδίον τοῦ Ἠσαΐα, εἶναι τὸ Θεῖο Βρέφος, ποὺ γιορτάζουμε τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες. Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Χριστὸς δίδαξε, ὅτι τὸ παιδὶ καὶ τοῦ πιὸ φτωχοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἀξία ἀνεκτίμητη. Ἀλλοίμονο, εἶπε, σʼ ἐκεῖνον ποὺ θὰ σκανδαλίση ἕνα παιδί. Ἄγγελοι τὸ φυλᾶνε. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ Χριστός, γιὰ νὰ δείξη τὴν ἀγάπη ποὺ τρέφει πρὸς τὰ παιδιά, πῆρε στὴν άγκαλιά του τὰ παιδιὰ φτωχῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ εὐλόγησε. Τὰ δὲ παιδιά, ποὺ καταλαβαίνουν ποιός τὰ ἀγαπάει, ὅταν ἄκουγαν ὅτι ἔρχεται ὁ Χριστός, ἄφηναν τὰ παιχνίδια τους καὶ ἔτρεχαν κοντά του, τὸν περικύκλωναν καὶ χαρούμενα τραγουδοῦσαν γιὰ νὰ τὸν ὑμνήσουν καὶ νὰ τὸν δοξάσουν.

Τὰ θερμὰ λόγια ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς γιὰ τὰ παιδιὰ ἔφεραν θαυμάσια ἀποτελέσματα. Ἀπὸ τότε ἄρχισε μιὰ νέα ἐποχὴ γιὰ τὰ παιδιά. Ἄν σήμερα ὑπάρχουν σʼ ὅλες τὶς χῶρες τοὺ πολιτισμένου κόσμου βρεφοκομεῖα, νηπιοτροφεῖα, νηπειαγωγεῖα, παιδικοὶ σταθμοί, κέντρα νεότητος, ὀρφανοτροφεῖα, εἰδικὰ νοσοκομεῖα καὶ ἄσυλα γιὰ τὰ ἀνάπηρα παιδιά, κατασκηνώσεις καὶ ἄλλα εὐαγῆ παιδικὰ ἱδρύματα, αὐτὰ ὅλα ὑπάρχουν γιατῖ ἦρθε ὁ Χριστός, ποὺ δίδαξε μὲ τὸ λόγο καὶ τὸ παράδειγμά του τὴν ἀγάπη στὸ παιδί.

* * *

Ὑπάρχουν βέβαια ἀκόμα πολλές ἐλλείψεις σχετικὰ μὲ τὴ μέριμνα γιὰ τὸ παιδί. Γιʼ αὐτὲς θὰ μιλήσουμε σὲ ἄλλη ἐπιστολἠ καὶ θὰ δοῦμε πὼς ὅ,τι κακὸ γίνεται σήμερα εἰς βάρος τοῦ παιδιοῦ, γίνεται γιατὶ οἱ ἄνθρωποι περιφρόνησαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸ Χριστό˙ λέγονται χριστιανοί, ἀλλὰ ζοῦν σὰν εἰδωλολάτρες. Καὶ ἔτσι τὸ μῖσος πρὸς τὸ παιδὶ ἀρχισε νὰ ξανάρχεται στὸν κόσμο.

Ἀλλὰ σεῖς ἀγαπητά μου παιδιά, δὲν ἔχετε ἀνάγκηνὰ σᾶς διδάξη πόσο ὁ Χριστὸς σᾶς ἀγαπᾶ. Τὸ αἰσθάνεσθε μόνα σας. Τὸ αἰσθάνεσθε πηγαίνοντας στὸ κατηχητικὸ σχολεῖο, ἀκούγοντας τὰ ὡραῖα λόγια τοὺ Χριστοῦ καὶ προσπαθώντας νὰ τὰ ἐφαρμόσετε στὴ ζωή σας. Ἔτσι ὁ Χριστὸς εἶνε γιὰ σᾶς ὁ καλύτερος φίλος, ὁ θερμότερος προστάτης. Κανένας ἄλλος σὰν αὐτὸν δὲν ἀγαπᾶ καὶ δὲν προστατεύει τᾶ παιδιά. Γιατὶ κι αὐτὸς ἔζησε σὰν παιδί. Τὀ θαυμαστὸν Παιδίον προστάτης τοῦ παιδιοῦ.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σου πατέρας

Μπορούν τα κινητά να προκαλέσουν  όγκο στον εγκέφαλο

EΠIKOINΩNIAKH ΣYNΔEΣH METAΞY ΔYO KINHTΩN

Όταν ο Καλών αρχίσει την κλίση το ηλεκτρομαγνητικό σήμα εκπέμπεται από το δικό του κινητό, που λαμβάνεται από τον πλησιέστερο σταθμό βάσης “BS”.
Μετά το σήμα εκπέμπεται από το BS στο κέντρο μεταγωγής “SC” όπου ελέγχεται η πιστοποίηση Καλούντος και Λήπτη.
Κατόπιν το SC θα μεταφέρει το σήμα στον πλησιέστερο στον Λήπτη BS.
Μετά ο BS εκπέμπει το ηλεκτρομαγνητικό σήμα που πρέπει να λάβει το κινητό του Λήπτη.
Τελικά ο Λήπτης ανοίγει τη γραμμή αμφίδρομης επικοινωνίας μεταξύ των δύο ατόμων.

Πως εκπέμπεται η ακτινοβολία από το κινητό?

Η ακτινοβολία του κινητού εκπέμπεται από την κεραία του προς όλες τις     κατευθύνσεις
Το πλείστο της ενέργειας χάνεται στο χώρο
Μέρος της ενέργειας λαμβάνεται από το Σταθμό Βάσης
Μέρος της ενέργειας προσπίπτει στο ανθρώπινο κεφάλι

Ηλεκτρομαγνητικό σήμα μεταφέρεται από την κεραία του κινητού

Σημείωση: Η αύξηση της χρήσης των κινητών τηλεφώνων έχει δημιουργήσει σοβαρές ανησυχίες όσον αφορά τους πιθανούς κινδύνους για την υγεία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στην περιοχή μικροκυμάτων.

Μέγιστη Ισχύς Μεταφοράς

Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών καθορίζει τον Ειδικό Ρυθμό Απορρόφησης «SAR», πρότυπο το οποίο είναι αποδεκτό για την ακτινοβολία ενέργειας από τα κινητά τηλέφωνα και δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 1,6 W/kg.
Όσο χαμηλότερος είναι ο SAR τόσο καλύτερο το τηλέφωνο, από ενδεχόμενο κίνδυνο για την υγεία.

Υπάρχουν 3 τρόποι να βρείτε το SAR

Από το manual του κινητού σας.
Επισκεφτείτε το παρακάτω web site και επιλέξτε το μοντέλο του κινητού σας http://www.mmfai.info/public/sar.cfm
Μπείτε στο Federal Communications Commission website και γράψτε το FCC ID Number του κινητού σας στο FCC ID http://www.fcc.gov/oet/ea/fccid/

Θερμική Επίδραση  

Η θερμότητα που παράγεται στο πρόσωπο μετά από 15 λεπτά χρήσης του κινητού τηλεφώνου, που οφείλεται στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του

Πέρασμα ακτινοβολίας στον εγκέφαλο
 ενός ενήλικα, δεκάχρονου και πεντάχρονου

Όταν η ακτινοβολία χτυπά το κεφάλι, διαπερνά το κρανίο. Οι παραπάνω εικόνες είναι το αποτέλεσμα ενός πειράματος και δείχνουν πώς η ακτινοβολία διαπερνά το κρανίο ενός ενήλικα (25%), 10 ετών (50%) και 5 ετών (75%).
Όσο μικρότερο είναι το παιδί τόσο βαθύτερη η διείσδυση, που οφείλεται στο γεγονός κρανία τους είναι πιο λεπτά και οι εγκέφαλοί τους περιέχουν περισσότερα υγρά από ό, τι των ενηλίκων.
Οι ραδιοσυχνότητες ταξιδεύουν μέσω των εγκεφάλων των παιδιών με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και ως εκ τούτου αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Σκεφτείτε το ακόλουθο όταν χρησιμοποιείτε το κινητό σας 

Δεν είναι μόνο η επιλογή του τηλεφώνου, αλλά και πώς το χρησιμοποιείτε.
Αυτό είναι σημαντικό όταν θέλετε να ελέγχετε την ποσότητα της ακτινοβολίας που εκτίθεστε.
Θα βρείτε μερικές απλές συμβουλές που μπορούν να μειώσουν σημαντικά την ακτινοβολία και επομένως και τους κινδύνους για την υγεία.

Χρησιμοποιείτε το handsfree  

Όσο πιο μακριά από το σώμα σας είναι το τηλέφωνο, τόσο σε λιγότερη ακτινοβολία εκτίθεστε.
Χρησιμοποιώντας ένα hands-free είναι ο ευκολότερος τρόπος για να μειωθεί δραστικά το ποσό της ακτινοβολίας που εκτίθεστε, σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε κινητό τηλέφωνο.

Κρατήστε το από το κάτω μέρος   

Καλύπτοντας μεγάλες περιοχές του τηλεφώνου με το χέρι σας, μειώνετε την ικανότητά του να στέλνει και να λαμβάνει σήματα.
Το τηλέφωνο στη συνέχεια αυξάνει την ισχύ του και διαβιβάζει ισχυρότερη ακτινοβολία για να το αντισταθμίσει.
Έτσι, κρατήστε το τηλέφωνο όσο το δυνατόν περισσότερο κάτω, έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργεί σε χαμηλή ισχύ.

Πάρτε την καλύτερη θέση 

Μπορείτε να δείτε την ισχύ του σήματος λήψης στην οθόνη.  Όταν η λήψη είναι καλή, το τηλέφωνο μειώνει την ισχύ και την ακτινοβολία.  Εάν η λήψη είναι κακή, το τηλέφωνο χρησιμοποιεί μέγιστη ισχύ και ακτινοβολία.

Μην ομιλείτε πολύ και χρησιμοποιείτε 
το σταθερό τηλέφωνο αν γίνεται

Η ακτινοβολία που απορροφάτε σχετίζεται άμεσα με το χρόνο που περνάτε μιλώντας στο κινητό σας τηλέφωνο. Για μακρόχρονες κλήσεις είναι πιο ασφαλές «και φθηνότερο» να καλέσετε από ένα σταθερό τηλέφωνο.

Επικίνδυνες περιοχές χρήσης

 Μη χρησιμοποιείτε κινητό τηλέφωνο κατά την οδήγηση του αυτοκινήτου. Σταματήστε σε ασφαλές μέρος για να μιλήσετε.
Μη χρησιμοποιείτε το κινητό σας τηλέφωνο σε χώρους όπου υπάρχει πολύς ηλεκτρικός εξοπλισμός, όπως τα νοσοκομεία και τα αεροσκάφη.
Μην κάνετε μπάνιο με το κινητό σας τηλέφωνο.
Μην αφήνετε τα μικρά παιδιά μιλούν στο κινητό τηλέφωνό σας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Είναι πιο ευαίσθητα από τους ενήλικες.

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Ο σταυρος του πιστου

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού» (Μάρκ. 8,34).

Εκτός, αγαπητοί μου, από το σταυρό που σήκωσε ο Χριστός με τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητος, πρέπει κ᾿ εμείς όλοι, άντρες και γυναίκες, μεγάλοι και μικροί, πλούσιοι και φτωχοί, να σηκώσουμε καθένας το δικό του σταυρό. Έτσι λέει ο Χριστός· «και αράτω τον σταυρόν αυτού».
Τι εννοεί ο Κύριος με τα λόγια αυτά;

Ο Σταυρός του Χριστού και ο δικός μας σταυρός

Μερικοί παρεξήγησαν τα λόγια του Χριστού «και αράτω τον σταυρόν αυτού», και τι έκαναν· πήραν δυο ξύλα, έφτιαξαν σταυρό, και πάνω στο σταυρό καρφώθηκαν πραγματικά. Έκαναν καλά; ερμήνευσαν σωστά το χωρίο αυτό; Όχι! Τέτοιο πράγμα δε᾿ λέει ο Χριστός. Ο σταυρός του Κυρίου είναι μοναδικός σταυρός. Ο Χριστός σταυρώθηκε και εξέπνευσε πάνω στο σταυρό, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα ολόκληρη. Άπαξ προσεφέρθει η θεία θυσία, η οποία συνεχίζεται κάθε φορά δια της θείας λειτουργίας, αρκεί αυτή η θυσία για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Επομένως, για να σωθεί κάποιος, δεν χρειάζεται τώρα να σταυρωθεί και ο ίδιος.
Αλλ᾿ ενώ το χωρίο αυτό δεν λέει ότι πρέπει ο καθένας μας να σταυρωθεί επάνω σ᾿ ένα ξύλινο σταυρό όπως ο Χριστός, εννοεί όμως κάτι άλλο. Τι εννοεί; Το «αράτω τον σταυρόν αυτού» σημαίνει, ότι πρέπει να σηκώσουμε καθένας το σταυρό του.
Τι σημαίνει πιο συγκεκριμένα αυτό, ότι πρέπει να σηκώσουμε καθένας το σταυρό του; Σταυρός εδώ, και γενικά στην αγία Γραφή και τους πατέρας, είναι κάτι που μας ενοχλεί, κάτι που μας στενοχωρεί, κάτι που μας βασανίζει· κάτι που μας κάνει να πονούμε, ν᾿ αναστενάζουμε, ν᾿ απελπιζώμεθα· κάτι που μας φέρνει σε αδιέξοδο, που κάνει τα μάτια μας να βουρκώνουν· κάτι που είναι για μας πολύ βαρύ. Κι όπως ο Χριστός επάνω στο σταυρό είπε «Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46), έτσι και στη ζωή κάθε ανθρώπου, οιουδήποτε χρώματος και καταστάσεως, έρχονται στιγμές φοβερές και τραγικές, θύελλα, τυφώνας, σφοδρά τρικυμία παθών και κακιών, ή θλίψεων και δοκιμασιών, ή αντιξοοτήτων και δυστυχημάτων, και τότε κι αυτός αποτείνεται προς τον ουράνιο Πατέρα και λέει· «Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;». Ιδού με ποια έννοια κάνουμε λόγο για σταυρό του πιστού. Πιο αναλυτικά.

Ποιοι είναι οι σταυροί των ανθρώπων

Σταυρός είναι η φτώχεια. Όποιος έζησε σε σπίτι με στερήσεις, που το βράδυ οι γονείς δεν είχαν να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί στα παιδιά τους κι αυτά κοιμούνταν νηστικά, αυτός γνωρίζει τι σταυρός είναι η φτώχεια.
Σταυρός είναι η αρρώστια, που ρίχνει τον άνθρωπο στο κρεβάτι, και φάρμακο δεν υπάρχει και γιατρός δε᾿ μπορεί να τον θεραπεύσει, αλλά καθηλωμένος εκεί πονεί κι αναστενάζει.
Σταυρός είναι η ορφάνια, το να στερηθεί το παιδί από μικρό τον πατέρα ή τη μητέρα του και να κλαίει στο προσκέφαλό του.
Σταυρός είναι και η χηρεία, το να χάσει η γυναίκα τον άντρα της ή ο άντρας τη γυναίκα του και να μείνουν μόνοι.
Σταυρός είναι τα οικογενειακά δράματα (απιστίες συζύγων, ασωτίες παιδιών, διαζύγια αντρογύνων), τα οποία στις μέρες μας έχουν αυξηθεί. Άλλοτε το σπίτι και η οικογένεια ήταν ένας μικρός παράδεισος· τώρα έγινε κόλαση. Ο οικογενειάρχης-σύζυγος βλέπει τα παιδιά να μην υπακούουν πλέον (το στομάχι μόνο έχουν μέσα στο σπίτι, ενώ την καρδιά τους την έχουν έξω)· βλέπει τη γυναίκα του να μην τον αγαπά αλλά να τον απατά. Το ίδιο και η σύζυγος-μάνα έχει τα παιδιά να την πικραίνουν και τον άντρα της να τη βασανίζει και τέλος να την εγκαταλείπει. Σταυρός είναι όλα αυτά τα δράματα.
Σταυρός είναι η διαβολή και η συκοφαντία· να είσαι αθώος, και ν᾿ ακούς κάτω από τον όχλο όπως ο Χριστός· «Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23,21).
Σταυρός είναι —ακόμη βαθύτερα— ο πνευματικός αγώνας που κάνει ο Χριστιανός εναντίον της σαρκός, του κόσμου, και του διαβόλου. Σταυρός βαρύς τέλος για όλους μας είναι οι τελευταίες στιγμές της ζωής μας, ο θάνατος· και πρέπει να παρακαλούμε το Θεό να μας αξιώσει να πούμε κ᾿ εμείς σαν το ληστή· «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

Πως θα σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Να σταυροί· σταυροί, που ο καθένας μας πρέπει να σηκώσει. Και πως πρέπει να δεχτούμε το σταυρό; να γογγύσουμε, να βλαστημήσουμε, να σφακελώσουμε τα άστρα, ν᾿ αρνηθούμε το Χριστό, να καταφύγουμε στους μάγους και τις μάγισσες, ή μήπως να αυτοκτονήσουμε; Όχι, όχι. Να σηκώσουμε γενναία το σταυρό μας. Όπως ο Κύριος σήκωσε το σταυρό του, έτσι και ο καθένας πρέπει να βαστάσει το δικό του σταυρό. Και άλλοι μεν σταυροί είναι μικροί, άλλοι είναι μεγάλοι, αλλά κανένας σταυρός δε᾿ μπορεί να φτάσει το ύψος και το μέγεθος και το βάρος του σταυρού που σήκωσε ο Κύριος. Μπροστά, ναι μπροστά, προχωρεί ο σταυρός του Κυρίου· πίσω ακολουθούν μυριάδες σταυροί. Και γονατίζουν οι μικροί εσταυρωμένοι και λένε στο μεγάλο Εσταυρωμένο· Χαίρε, ο βασιλεύς ημών!
Το χρέος μας απέναντι στο σταυρό του Χριστού είναι διπλό. Πρώτον, να μην ακούγεται από τα χείλη κανενός ούτε η παραμικρά προσβολή και ύβρις εναντίον του σταυρού· κανένας να μη βλαστημά το σταυρό. Αντιθέτως, να αισθανώμεθα βαθύ αίσθημα ευγνωμοσύνης στον Εσταυρωμένο· να δακρύζουμε επί τη θέα του Λυτρωτού μας, και προπαντός να προσπαθούμε να ρυθμίζουμε τη ζωή μας κατά το φρόνημα του σταυρού, που συμβολίζει ό,τι υψηλότερο υπάρχει στον κόσμο.

Να κάνουμε το σταυρό κανονικά

Το δεύτερο χρέος μας είναι, να κάνουμε το σημείο του σταυρού κανονικά. Αυτό είναι γνώρισμα ορθοδόξου Χριστιανού. Οι χιλιασταί μισούν το σταυρό και δεν κάνουν σταυρό. Σε μια πόλη της Ελλάδος κάποια παιδιά πήγαν τη νύχτα στο σπίτι ενός χιλιαστού και χάραξαν στην πόρτα με χρώμα ένα σταυρό. Το πρωί ο χιλιαστής λύσσαξε άμα είδε το σταυρό. Προσπάθησε να τον σβήσει, δε᾿ μπόρεσε, και τέλος έκαψε την πόρτα! Τόσο μίσος έχουν αυτοί εναντίον του σταυρού. Εμείς λοιπόν οι ορθόδοξοι μη ντρεπώμεθα να κάνουμε το σταυρό μας. Ο Χριστός δε᾿ ντράπηκε να υψωθεί επί του σταυρού γυμνός, ολόγυμνος, όπως τον γέννησε η υπεραγία Θεοτόκος, κ᾿ εμείς ντρεπόμεθα, δυστυχώς, να κάνουμε το σημείο του σταυρού. Βλέπει κανείς Χριστιανούς να κάνουν το σταυρό τους, και νομίζει ότι παίζουν μαντολίνο. Παρατηρήστε και τους επισήμους στις δοξολογίες μεγάλων εορτών· ντρέπονται να κάνουν το σταυρό τους. Αυτό είναι μια προδοσία.

Tι σημαίνει ο σταυρός;

Κάνε κανονικά το σταυρό σου. Το είπα και δεν παύω να το τονίζω. Ο κανονικός σταυρός είναι να ενώσεις τα τρία δάχτυλά σου. Έτσι φανερώνεις αμέσως σε ποιο θρήσκευμα είσαι· πιστεύεις στην αγία Τριάδα, Πατέρα Υιόν και άγιον Πνεύμα – αγία Τριάς, ελέησον τον κόσμο κ᾿ εμένα τον αμαρτωλό. Μετά υψώνεις τα τρία δάχτυλά σου επάνω στην κορυφή, στο μέτωπό σου. Τι σημαίνει αυτό; όπως ο αετός από πολύ ψηλά κατεβαίνει και κάθεται επάνω στο βράχο, έτσι και ο Χριστος από τα ὕψη του ουρανού —δεν είναι ψέμα, είναι βασική αλήθεια της πίστεώς μας—, κατέβηκε εδώ στη γή και σαρκώθηκε. Γι᾿ αυτό εν συνεχείᾳ κατεβάζουμε το χέρι στην κοιλιά. Χριστέ, του λέμε, σ᾿ ευχαριστουμε που ήρθες από τα ουράνια και πήρες σάρκα από τα πάναγνα αίματα της υπεραγίας Θεοτόκου. Μετα φέρνουμε το χέρι στον δεξιό ώμο· έτσι ενθυμούμεθα τον ευγνώμονα ληστή, που από το σταυρό του είπε «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42). Κι όταν τέλος το φέρουμε στον αριστερό ώμο του λέμε· Μη με βάλεις, Χριστέ, με τα ερίφια στην κόλαση. Αυτά τα νοήματα περιέχει ο σταυρός, τον οποίο και ο πιο αγράμματος Χριστιανός μπορεί να καταλάβει και να τον κάνει με συναίσθηση.

* * *
Αδέρφια μου, ας αγαπήσουμε το σταυρό μας. Όπως ο Χριστός μας δια του σταυρού έφθασε στην ανάσταση, έτσι κ᾿ εμείς, φέροντας το σταυρό στον ώμο, έχουμε ελπίδα να εισέλθουμε στη βασιλεία του· αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστῖνος

(ι. ναός Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης εσπέρας 21-3-1982)

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Αποσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

(ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ 1968 ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ)

_____________

____________

Mη σας απελπισουν τα εμποδια

«Γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν» (Α΄ Iωάν. 2,13)

Αγαπητό μου παιδί,

…στον αιώνα μας, που είναι ο πιό διεφθαρμένος αιώνας της ιστορίας, που η απιστία και η διαφθορά κυριαρχούν, δεν είναι εύκολος ο πνευματικός αγώνας… θα συναντήσης εμπόδια, που αναγκάζουν πολλούς να λυγίζουν και να απελπίζωνται. Θ’ ακούσης να λένε, ότι η ηθική του Eυαγγελίου σήμερα είναι ανεφάρμοστη. Σύ όμως, παιδί μου, μή απελπιστής, όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν στή ζωή σου.

Δεν είσαι μόνη. Kοντά σου, ναί πολύ κοντά σου, είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, που είναι ο ΔYNΑTOΣ. Σε κάθε ψυχή που αγωνίζεται τον καλό αγώνα, δίνει μιά μυστηριώδη δύναμι, με την οποία και η ασθενέστερη ψυχή εξέρχεται νικήτρια, καθως αποδεικνύουν τόσα ηρωικά παραδείγματα γυναικών, που με την ακράδαντη πίστι στο Xριστό μεγαλούργησαν ως παρθένοι ή ως σύζυγοι και μητέρες, νίκησαν όλα τα εμπόδια και προκάλεσαν το θαυμασμό ανθρώπων και αγγέλων. Συνδέσου, λοιπόν, με το Xριστό με την καθημερινή προσευχή, τη μελέτη του Eυαγγελίου και τη θεία κοινωνία, και προχώρα. H νίκη θα είνε δική σου.

(Συμβολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στις μαθήτριες των εκκλησιαστικών κατασκηνώσεων του λυκείου και σ᾽ όλους τους χριστιανούς 1989)

Συμβουλες του Μητροπολιτου Φλωρινης

π. Αυγουστινου Καντιωτου στους ορθόδοξους χριστιανούς

για να διακρίνουν τους καλούς επισκόπους και τους ευλαβείς ιερείς.

• Είμαστε σε χρόνια δύσκολα και θα πρέπει να προσέχουν οι χριστιανοί.
  Οι κακοί ποιμένες, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι «λύκοι βαρείς  εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου»(Πραξ. κ΄, 29).
  Στις μέρες μας φιλόδοξοι και ανάξιοι κληρικοί αντί για καθαίρεση πήραν προαγωγή και κατέλαβαν υψηλές εκκλησιαστικές θέσεις!!!  Γνωρίζουν οι σκοτεινές δυνάμεις ότι τα όπλα τους είναι ανίκανα να βλάψουν την Ορθόδοξη Εκκλησία όταν την πολεμούν απ’ έξω, γι’ αυτό ρίχνουν άφθονο χρήμα, εξαγοράζουν ιερατικές συνειδήσεις, και προωθούν με τις διασυνδέσεις που έχουν βρώμικα πρόσωπα στις ανώτερες εκκλησιαστικές θέσεις.
  Ας προσέχουν οι χριστιανοί και να μην τους συγκινούν οι μίτρες και οι πατερίτσες, όταν αυτοί που τις φέρουν δεν βαδίζουν στα χνάρια των αγίων πατέρων και είναι οικουμενισταί, φιλάργυροι, ομοφυλόφιλοι και δειλοί·
  Ας δούμε τι μας συμβουλεύει ο αγωνιστής ιεράρχης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος

________

_____

Ποια τα γνωρισμα του ορθοδοξου δεσποτη και παπα

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνουτου 1971)

Τελειώνω με το σύνθημα του Απόστολου Παύλου· «Εἴ τις ὑμᾱς εὐαγγελίζεται παρʼ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Προσέξετε τι λέει ο Απόστολος Παύλος; Εάν κανείς λέει πράγματα τα οποία είναι αντίθετα από την Ιερά Παράδοσι της Εκκλησίας, τότε αυτός, «ει τις»· όποιος νάναι. Μπορεί να είναι λαϊκός, αυτός που ζητάει, να βάλει δυναμίτη και να ανατρέψει την Εκκλησία του Χριστού· ανάθεμα. Ή μπορεί να είναι γυναίκα· ανάθεμα. Ή μπορεί να είναι παπάς· ανάθεμα. Μπορεί να είναι δεσπότης· ανάθεμα. Μπορεί να είναι αρχιεπίσκοπος· ανάθεμα. Μπορεί να είναι πατριάρχης· ανάθεμα. Μπορεί να είναι βασιλεύς· ανάθεμα. Ακόμα προχωρεί ο απόστολος και λέει· Απόστολος εγώ· “ανάθεμα». Αν ακόμα υποθέσουμε ότι άγγελος έρθει από τα ουράνια και διδάξει ενάντια προς τα δόγματα· “ανάθεμα”. Αυτό το ανάθεμα ακούγεται μέσα στην προς Γαλάτας επιστολή και σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας του Χριστού μας.

Αγαπητοί. Πρέπει να ομολογήσουμε μια πικρά αλήθεια. Ότι όσοι είναι ορθόδοξοι, μέσα εις το έθνος μας και προσπαθούν και αγωνίζονται να κρατήσουν την Oρθοδοξία είναι ολίγοι, πολύ ολίγοι. Το ρεύμα το μεγάλο, το απέραντο ρεύμα είναι εκείνοι οι οποίοι σιγά-σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξη πίστη μας. Θα πω ένα λόγο που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, θα τον πείτε όπως θέλετε, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά. Μια ζυγαριά για ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους. Η ζυγαριά αυτή πια είναι;

Πιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα, να λειτουργάει, να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χριστολογεί από τον άμβωνα και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων δια τους στοχαστικούς του λογισμούς; Πιο είναι το γνώρισμα του παπά, του δεσπότη σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και παπά είναι η μαχητικότης. Είναι η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο Απόστολος Παύλος, ότι· «οι θέλοντες ευσεβώς ζειν διωχθήσονται». Όσοι διώκονται. Εάν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη, αρχιεπίσκοπο που δεν διώκεται, αλλά απολαμβάνει της αγάπης και εκτιμήσεως όλων(*) είναι εκείνο που είπε ο Χριστός· «όταν είπωσι πάντες οι άνθρωποι εύγε-ευγε». Να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς. Ή εάν είναι ορθόδοξος, δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, τη χιονοστοιβάδα αυτή η οποία κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο.

Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ολίγος, ένας ήτο, αλλά κράτησε ως Άτλας ολόκληρη την Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του την πίστη ολόκληρη, ολόκληρη την Ορθοδοξία. Ο Ιερός Φώτιος. Τα ίδια. Ολίγοι είναι. Αλλά δεν νικάει κανείς με τα νούμερα. Νικάει με την πίστη. Γιατί όσα αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος. Όσο αξίζει ένας λαϊκός ή μια γυναίκα, δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

Λοιπόν, μη πτωούμεθα. Διότι γίνεται αυτή η προδοσία δεξιά και αριστερά. Ένα μόνο σας λέγω· Μην μου λέτε· ότι αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική. Αυτός άνοιξε Ακαδημία του Πλάτωνος. Αν το ακούσεις· Θαύμα. Θαύμα! Μέτρησε τον· μέτρησε τον αν έχει μια σπίθα από τον Μάρκο τον Ευγενικό. Μετρήσε τον αν έχει μια σπίθα από τον Ιερό Φώτιο. Μετρήσετε τον αν έχει μια σπίθα από  Κυρουλάριο. Μέτρησέ τον αν έχει μια σπίθα από τον Παπουλάκο· αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου. Το λέγω· Έχω επίγνωση της  θέσεως μου ως  Έλληνος Επισκόπου, έχοντας τεραστίας ευθύνας. Έχοντας επίγνωση ότι τα πάντα είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε.· τολμώ, ίσως τελευταία φορά από του βήματος τούτου να πω: Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, η Παναγιά, μαζί μας, μαζί με όλους εκείνους που αγωνίζονται για την Εκκλησία. Όσοι είναι με τον διάβολο, να κάτσουν κάτω. Να κλείσουν τα στόματα τους, διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η διαλεκτικότητά των, διάβολος είναι τα επιχειρήματα τους, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυρρανιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχουμε ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος, επάνω στην Ακρόπολη ορκιζόταν και λέγανε: »Η μόνος ή μετʼ άλλων, τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία ότι· Ή μόνος ή μετʼ άλλων τα όσια και τα ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανήδος του αίματος μου.

Εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίως, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων – να προσευχηθείτε πολύ, γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη εκτραχύνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων, όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, όπου τέλος πάντων κρατιέται ακόμα η ιδέα της ορθοδοξίας, αλλά εις όλα τα πλάτη και τα μήκη ο Εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα βάθη των ανθρώπων την Ορθόδοξο Πίστη.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν. Δεν ξέρω σε πιο Άγιον Όρος θα καταφύγουμε. Δεν ξέρω τι θα υποστούν οι επίσκοποι οι οποίοι έκοψαν το μνημόσυνο του [πατριάρχου] Αθηναγόρα και άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ένα γνωρίζω· Ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηρανθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω, το πιστεύω ακραδάντως ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία.

Ο λόγος μου απόψε ηδύνατο να γίνει οξύτερος. Σας μίλησα από περιοπής. Όταν φτάσει η στιγμή του αγώνος τότε και εμείς έχουμε το σχέδιο μας και πας πιστός, και εσείς όλοι στον αγώνα. Είστε εδώ τρεις χιλιάδες. Αυτά τα οποία σας είπα, να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο, τέσσερις. Οι τέσσερις, οκτώ. Να γίνει κύμα θαλάσσης. Μεγάλο κύμα θαλάσσης. Να ξεπλύνουμε την πατρίδα μας. Εις τρόπον η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού. Ορθόδοξος τόπος. Παράδεισος ορθοδοξίας. Αμήν.

Όπου ακούετε ορθόδοξο κήρυγμα, όπου υπάρχουν αγωνισταί οι οποίοι διώκονται· το τονίζω· Όποιος δεν διώκεται, δεν είναι γνήσιος. Είναι κάλπικος παράς.  Όπου διώκεται επίσκοπος, αρχιμανδρίτης, ηγούμενος, κήρυκας του Ευαγγελίου, κοντά του να είστε. Τους άλλους μακριά. Δεν είναι γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας, υστερούνται της παρρησίας, η οποία είναι το πρώτο προσόν εις τας τοιαύτας κρίσιμους στιγμάς.

______

(*) Των σιωνιστών και μασώνων, των φαύλων και ανηθίκων. Είδαμε τον σέρβο πατριάρχη Ειρηναίο και τον επίσκοπο Μπούλοβιτς να ανάβουν λυχνίες στη συναγωγή των Εβραίων. Είδαμε και τον πατριάρχη Βαρθολομαίο να τιμάται στην μεγάλη Εβραϊκή συναγωγή της Αμερικής.

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγετε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και τω σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. 6, 25-26).

Αγωνία παγκόσμια

Αν ανοίξουμε τις καρδιές των σημερινών ανθρώπων, θα δούμε ότι είναι γεμάτες αγωνία, ανησυχία, φόβο. Για πολλά αγωνιούν οι άνθρωποι και γίνονται δυστυχισμένοι· αλλά η σοβαρώτερη αγωνία που τους καταλαμβάνει, είναι από τη μέριμνα για το μέλλον…

Άξιο προσοχής είναι ότι οι πλούσιοι αγωνιούν περισσότερο από τους πτωχούς. Αγωνιούν και οι εκατομμυριούχοι, αυτοί που δεν ξέρουν τί έχουν…

Αλλά αγωνία έχουν και οι φτωχές τάξεις… Αγωνιούν όλοι οι άνθρωποι σ’ Ανατολή και Δύσι. Υπάρχει αγωνία παγκόσμιος. Πάντοτε υπήρχε, αλλα σήμερα εντάθηκε περισσότερο.

Η επιστήμη δεν μπόρεσε να μειώσει την αγωνία

Θα περίμενε κανείς η επιστήμη με την πρόοδο της να μειώσει την αγωνία. Και όμως ενώ κατώρθωσε τόσα η επιστήμη και χάρισε ανέσεις και πλούτη στον άνθρωπο, του αύξησε την αγωνία. Διότι στο ένα χέρι κρατά την πενικιλλίνη, και στο άλλο της βόμβες. Αγωνιά η ανθρωπότης μήπως από ώρα σε ώρα εκραγεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Αρμαγεδών(Αποκ. 16,16). Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων των λαών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη…

Αγωνιά ο άνθρωπος. Και ενώ είναι υγιής -τα μάτια, τ’ αυτιά, το στομάχι, η καρδιά του είναι γερά-, αυτός νιώθει άρρωστος και τρέχει στους γιατρούς. Έχει εφιάλτες, παίρνει υπνωτικά χάπια. Αγωνιά για όλα. Αυτό οι επιστήμονες το ονομάζουν άγχος· είναι η ασθένεια της εποχής, το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητος. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι ψυχίατροι, γέμισε ο κόσμος ψυχιατρικές κλινικές και ψυχοφάρμακα. Και θεραπεία ουσιαστική δε’ βρίσκεται.

Και όμως υπάρχει φάρμακο

Και όμως υπάρχει φάρμακο αποτελεσματικό και δραστήριο, που μόλις το πάρει ο άνθρωπος φεύγει απ’ την ψυχή η αγωνία και έρχεται «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν»(Φιλ. 4,7). Το φάρμακο είναι η πίση. Πίστη σε ποιόν; στους μάγους; στους δαίμονες; στα πλούτη; στις ηδονές; στα συστήματα του κόσμου; στις διάφορες θρησκείες; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 12). Πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και στα λόγια του, που έχουν ανεκτίμητη αξία.

Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; Ακούσατε το Eυαγγέλιο; Αιώνια λόγια· «Μη μεριμνάτε» (Ματθ. 6,25), μήν έχετε αγωνία. Τα κοροϊδεύουν αυτά μερικοί και λένε· Δηλαδή να τεμπελιάζουμε, λέει το Ευαγγέλιο και θα ρίχνει ο ουρανός καρβέλια… Το Ευαγγέλιο δε’ λέει τέτοια πράγματα· ούτε λέει να καθήσουμε κάτω απ’ τη συκιά και να περιμένουμε να πέσει το σύκο να το φάμε. Το Ευαγγέλιο καταδικάζει την τεμπελιά και την αδράνεια. Αυτός που είπε το «μη μεριμνάτε», είπε και το «εργάζεσθε»( Γεν. 2, 15· Ματθ. 21,28· Ιωάν. 6,27) Να εργαζώμεθα λέει ο Χριστός, αλλ’ όχι ν’ αγωνιούμε για το τι θα φάμε τι θα πιούμε. Αυτή η αγωνία είναι αμαρτία. Γιατί; Διότι υπάρχει Θεός και αυτός φροντίζει. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διδάσκει το Ευαγγέλιο.

Υπάρχει Θεός που είναι Πατέρας, μήν απελπίζεσαι

Υπάρχει Θεός! Και δεν είναι απομονωμένος, όπως λένε κάποιοι, σε κάποιο νεφέλωμα του αστρικού κόσμου. Είναι πατέρας μας, μας έπλασε, βρίσκεται δίπλα μας και ενδιαφέρεται. Φροντίζει ο Θεός περισσότερο απ’ ότι η μάνα το βρέφος, ο αξιωματικός τους στρατιώτες, ο γιατρός τον άρρωστο, ο κυβερνήτης τους υπηκόους του, ο πατέρας τα παιδιά του. Ο Θεός φροντίζει για ολόκληρο τον κόσμο· για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα δέντρα, τα πουλιά, τα αρνάκια που βόσκουν, τις θάλασσες, τις λίμνες, τους ποταμούς…· αλλά προ παντός φροντίζει για τον άνθρωπο. Λίγο να μας αφήσει, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δύο – τρία λεπτά να λείψει ο αέρας, θα πάθουμε όλοι ασφυξία.

Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι

Ω Θεέ μου, πόσο μας αγαπάς και φροντίζεις για μας τους αμαρτωλούς! Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι, και πως υπάρχουν στόματα που βλαστημούν το Θεό. Πως μας ανέχεται! Αντί για ευχαριστώ, εμείς τον προκαλούμε. Κάθε τικ-τακ της καρδιάς μας είναι και μία ευεργεσία του. Ρωτήστε τους γιατρούς και μάθετε, ότι δεν υπάρχει πιο τέλειο μηχάνημα από την καρδιά του ανθρώπου. Δόξα τη ευσπλαχνία σου, Κύριε! Δόξα τη μακροθυμία σου! Δόξα τη παντοδυναμία σου! Δόξα τη αγάπη σου!

Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο· Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια. Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα. Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας. Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε. Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού. Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή, και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας. Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του. Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του  ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11· Λουκ. 11, 11-13).

Ένας είναι ο πατέρας μας. Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»(Ψαλμ. 22,4)… Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστι στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.

(Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος)

__________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_________

СТРЕС И ЊЕГОВО ЛЕЧЕЊЕ

«Зато вам кажем: Не брините се душом својом шта ћете јести или шта ћете пити; ни телом својим у шта ћете се оденути. Није ли душа претежнија од хране, и тело од одела? Погледајте на птице небеске како не сеју, нити жању, ни сабирају у житнице; па Отац ваш небески храни их. Нисте ли ви много претежнији од њих?» (Мат. 6, 25-26).

Светска агонија

Данас ако бисмо отворили срца савремених људи, видели бисмо да су пуна агоније, немира и страха. Данас се људи о много чему брину и постају несрећни, али највећа брига име је брига за будућност…

Вредно пажње је и то да се богаташи брину више него сиромашни. Брину се и милијардери, они који и не знају шта све имају…

Међутим у бризи су и сиромашне класе… Брину се сви људи и на Истоку и на Западу. Постоји светска брига. Увек је постојала, али у наше време још је израженија.

Наука није могла да умањи агонију

Очекивао би неко да ће наука својим напретком да је умањи. Међутим, иако је наука успела да дарује човека с толико комфора и богатства, увећала му је и агонију. Зато што у једној руци држи пеницилин, а у другој бомбе. Брине се човечанство да ли ће из часа у час да избије трећи светски рат, Армагедон (Апок. 16,16). Изнад глава свих народа  виси смртоносна сабља…

Брине се човек. Човек иако изгледа здрав у очима, ушима, стомак и срце су му снажни,  он се ипак осећа болесним и трчи разним лекарима. Има кошмаре, пије пилуле за сан. Брине се за све. Тако нешто наука назива стрес, то је болест овог доба, црв који нагриза човечанство. Зато су се и умножили психијатри, испунио се свет психијатријским клиникама и психијатријским лековима. А терапија се, у ствари, и не проналази.

Међутим – лек  постоји.

Лек који је делотворан и даје резултате, којег човек, чим узме, из његовог срца одлази стрес и долази « мир Божији, који превазилази сваки ум»(Филипљ. 4,7). Лек је ВЕРА. Вера у кога? Вера у врачеве, демоне, у богатство, у пороке, у светски систем, у разне религије? «Таштина над таштинама, све је таштина» (Проп. 1,12). Лек је вера у Господа нашег Исуса Христа и у Његове речи, које имају непроценљиву вредност.

Чујте шта је рекао Христос! Послушајте Јеванђеље. То су вечне речи : «Не брините се» (Мат. 6,25). Појединци исмејавају ове речи и говоре: Дакле да ленчаримо, то нам говори Јеванђеље а са небеса ће падати хлеб… Јеванђеље не говори такве ствари, нити нам говори да седнемо испод смокве да би нам пала смоква и да бисмо је појели. Јеванђеље осуђује лењост и нерад.  Онај који је рекао: «Не брините се», рекао је и «ради» (Ген. 2,15. Мат. 21,28) и «трудите се» (Јован 6,27). Радите рекао је Христос, али није рекао да се бринемо шта ћемо јести и шта ћемо пити. Таква брига је грешна. Зашто? Зато што постоји Бог и Он се брине. Овој великој истини нас учи Јеванђеље.

Постоји Бог који је Отац, немојте очајавати. Постоји Бог! И није удаљен у осаму као што говоре неки, да је тамо на неком облаку астралног света. Он је наш Отац, створио нас је, налази се поред нас и брине се о нама. Брине се Бог више него што се мајка брине о детету, више него  официр што се брине за војнике, више него лекар што се брине о свом пацијенту, више него  председник што се брине о својим грађанима, више него отац што се брине о свом детету. Бог се брине о целом свету. Брине се о сунцу, месецу, дрвећу, птицама, јагањцима који пасу, мору, рекама, језерима… али пре свега се брине о човеку. Мало ако нас остави, не можемо да живимо. Два – три минута ако нам недостаје ваздух, добићемо гушење.

Чудим се да постоје неверници!

О, Боже мој, колико нас волиш и колико се бринеш за нас грешнике! Чудим се да постоје неверници, и да постоје уста која хуле на Бога. Како нас само трпи! Уместо да захваљујемо Богу, ми Га изазивамо. Свако тик-так нашег срца је једно Његово доброчинство. Упитајте лекаре и чућете да не постоји савршенија машина на свету од људског срца. Слава Твојој милости, Господе! Слава Твојој дуготрпељивости! Слава Твојој Свемогућности! Слава Твојој љубави!

Браћо моја! Немојмо држати у себи агонију и стрес неверних људи мамониних. Нисмо сами на овом свету. Постоји Бог Отац, постоји Његова божанска брига. Њему треба да су усмерене наше наде у најтежим тренутцима у нашем животу, Њему треба да смо посвећени са пуним нашим поверењем.

Отворите књигу свога живота, да бисте видели чуда.

Данас немојте отварати новине и радио. Отворите књигу свога живота. Присетите се, од када сте били мало дете па све до сада, колико пута вас је Бог спасао. Изнад вас је и непрестано је испружена рука Божија. Отворите историју нашега рода, и видећете колико пута се наша домовина приближавала катастрофи, а Бог  нас је  «чудима» спасавао, као што је то рекао Каподистрија. Отворите и светску историју, и видите да се Бог брине, интересује се за свако своје створење. „Који је од вас човек од кога ако син његов заиште хлеба, камен да му да? Или ако рибе заиште да му да змију?“ (види Мат.  7,9-11 и Лука 11,11-13).

Само је један наш Отац. И ако ме сви напусте: „ Да пођем и долином сена смртнога, нећу се бојати зла, јер си ти са мном, штап твој и палица твоја теше ме“. (Псал. 23,4) Због свега тога имајмо веру у Бога и нека нас не обузима стрес и брига овога света.

(Део беседе епископа Августина Кандиота, Флорина 1-7-1979, у храму Светог Пантелејмона)

ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΕΙ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών»

• Το παρόν, με την φροντίδα του βαπτίζοντος ιερέως, δίδεται ευθύς μετά την βάπτισιν εις τους γονείς και εις τον ανάδοχον του βαπτισθέντος. Παρακαλώ να μη καταστραφεί, αλλά ν’ αναγνωσθεί  ως ανάμνησις του ευτυχούς οικογενειακού γεγονότος της βαπτίσεως. Ιδιαιτέρως παρακαλώ την μητέρα, όταν το παιδί μεγαλώσει και μάθει γράμματα, να παραδώσει το παρόν εις το παιδί, και δια μίαν ακόμη φοράν να υπενθυμίσει εις αυτό τας ιεράς υποχρεώσεις, τας οποίας ανέλαβε κατά την ώραν του βαπτίσματος. Και το παιδί ας κάμει μίαν προσευχήν και υπέρ εμού του επισκόπου, ίνα εύρω έλεος κατά την φοβεράν ημέραν της Κρίσεως, ότε μεταξύ άλλων ο Κριτής θα ζητήσει και από εμέ λόγον δι’ όλα τα παιδιά της επαρχίας μου.

Αγαπητοί γονείς του νεοφωτίστου

Προ ολίγου έγινε μυστήριον. Το μυστήριον του Βαπτίσματος. Τον αγαπητόν σας τέκνον εβαπτίσθη. Τι σημαίνει εβαπτίσθει; Όπως διδάσκει η αγία μας Εκκλησία, κάθε άνθρωπος που πίπτει από την κοιλίαν της μητέρας του ομοιάζει με ένα μήλο που πίπτει από την μηλιά. Αλλά μηλιά που η ρίζα της δεν είναι γερή, αλλ’ έχει προσβληθεί από ασθένειαν, και δι’ αυτό τα μήλα που κάνει η μηλιά αυτή δεν είναι γερά, αλλ’ έχουν μέσα τους σκουλήκι. Σκουληκιασμένη μηλιά σκουληκιασμένα μήλα κάνει. Έτσι και οι άνθρωποι που έρχονται εις τον κόσμον φέρουν μέσα των ένα φοβερό σκουλήκι, το σκουλήκι αυτό είναι η αμαρτία. Διότι η ρίζα, από την οποίαν προέρχονται όλοι οι άνθρωποι, είναι αμαρτωλή. Και ποία είναι ρίζα; Είναι το πρώτον ανδρόγυνον. Είναι  ο Αδάμ και η Εύα. Και επειδή, όπως είναι γνωστόν, οι πρώτοι αυτοί γονείς ημάρτησαν, η αμαρτία μετεδόθη κληρονομικώς εις όλους τους ανθρώπους. Διά τούτο κάθε άνθρωπος που γεννάται εις τον κόσμον, είναι ψυχικώς ακάθαρτος. Τούτο πιστεύουν και όλοι οι λαοί  του κόσμου, από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερον. Δι’ αυτό, μόλις γεννηθεί ένα παιδί, το υποβάλλουν εις διαφόρους τελετάς καθάρσεως. Αλλά την αλήθεια ότι ο άνθρωπος γεννάται ψυχικώς ακάθαρτος βεβαιώνει προπαντός η Αγία Γραφή. Εις τον πεντηκοστόν Ψαλμόν, τον Ψαλμόν της μετανοίας, ο αμαρτωλός άνθρωπος θρηνεί δια την αμαρτωλότητά του και λέγει προς τον Κύριον: «Ιδού γαρ εν ανομίας συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου». Με απλά λόγια: Ω Κύριε! Λυπήσου με, διότι να! Από αμαρτωλούς γονείς έγινεν η σύλληψίς μου και μέσα εις καθημερινάς αμαρτίας ήτο η μητέρα μου όταν ήτο έγκυος.

Ο λόγος, λοιπόν, δια τον οποίον είναι ανάγκη να βαπτίζεται ο άνθρωπος, είναι το προπατορικό αμάρτημα. Ο άνθρωπος πριν βαπτισθεί ομοιάζει εις την ψυχήν του με ένα χωράφι γεμάτο αγκάθια. Τα αγκάθια πρέπει να καούν δια να γίνει το χωράφι καρποφόρον. Ο αβάπτιστος άνθρωπος ομοιάζει ακόμη με σπηλιά, που μέσα της φωλιάζουν λησταί ή άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια. Δια να γίνει η σπηλιά κατοικήσιμος, δια να γίνει ένα ευλογημένο μαντρί προβάτων, οι λησταί ή τα άγρια θηρία και τα φίδια πρέπει να φύγουν.

Αγκάθια, λησταί, άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια είναι το κακό που υπάρχει μέσα μας, είναι η αμαρτία και τα πονηρά πνεύματα που κυριαρχούν εις τον κόσμον, εις τους αβαπτίστους και τους απίστους ανθρώπους. Πως θα φύγουν; Πως το χέρσο χωράφι θα γίνει περιβόλι; Πως η σπηλιά θα γίνει οίκος Θεού; Πως η μαύρη από την αμαρτίαν ψυχή θα γίνει λευκή σαν το χιόνι; Πως ο ακάθαρτος θα γίνει καθαρός; Με το Βάπτισμα. Με το Βάπτισμα και μόνον. Ναι. Αυτή είναι η διδασκαλία της αγίας μας Θρησκείας. Αυτή είναι η Πίστις μας. Ο ίδιος ο Κύριος είπεν: «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. 16,16). Αυτό κηρύττομε, αυτό διαλαλούμε κάθε φοράν που απαγγέλομεν το Σύμβολον της Πίστεως και λέγομε: ,«Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

Ω Αγία Τριάς! Οποίαν δύναμιν έχει το Άγιον Βάπτισμα!

Εν πρώτοις ο ιερεύς του Υψίστου εμφυσά εις το πρόσωπο του παιδιού που πρόκειται να βαπτισθεί, εμφυσά τρεις φορές, σφραγίζει αυτό με το σημείον του Τιμίου Σταυρού εις το μέτωπον και το στήθος, θέτει την χείρα επάνω εις την κεφαλήν αυτού, και αρχίζει να διαβάζει τους εξορκισμούς. Ο ιερεύς, οπλισμένος με την δύναμιν του Χριστού, απευθύνεται προς τον Σατανάν και διατάσσει αυτόν να εξέλθει. «Ορκίζω σε, Διάβολε, παμπόνηρο, και ακάθαρτο, και μιαρόν, και εβδελυγμένον, και αλλότριον πνεύμα, κατά της δυνάμεως Ιησού Χριστού, του πάσαν εξουσίαν έχοντος εν ουρανό και επί της γης, του ειπόντος το κωφό και αλάλω δαίμονι· Έξελθε από του ανθρώπου και μηδέποτε εισέλθεις εις αυτόν… Έξελθε και αναχώρησον από του προς το Άγιον Βάπτισμα ευτρεπιζομένου… Ο Ων, Δέσποτα Κύριε, εξέλασον (=εκδιώξον) απ’ αυτού παν πονηρό και ακάθαρτο πνεύμα κεκρυμμένον και εμφωλεύον αυτού τη καρδία. Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας, πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου».

Ύστερον από τους φρικτούς αυτούς εξορκισμούς στρέφεται προς δυσμάς ο βαπτιζόμενος, και ο ίδιος, αν είναι ενήλικος, ή, αν είναι νήπιον, δια του στόματος του αναδόχου – που πρέπει να είναι πρόσωπο ευσεβές, και όχι βλάσφημο, ανήθικο, αλειτούργητο και άπιστον – εμπτύει, φτύνει δηλαδή, τον Σατανάν, και επισήμως δηλώνει, ότι εγκαταλείπει, ότι μισεί και αποστρέφεται, ότι απαρνείται και αποκηρύσσει τον Σατανάν, και όλα τα έργα αυτού, και όλα τα όργανά του, και όλην την λατρείαν του, και όλην την πομπήν του, όλην την παράταξίν του. Κατόπιν ο βαπτιζόμενος στρέφεται προς ανατολάς και δηλώνει επισήμως, ότι συντάσσεται με τον Χριστόν, ότι ανήκει πλέον εις την παράταξιν των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν εις τον Χριστόν, ακολουθούν τον Χριστόν, και είναι έτοιμοι και το αίμά των να θυσιάσουν δια την Πίστιν του Χριστού. Και την Πίστιν αυτήν, την μόνην αληθινήν Πίστιν εις τον κόσμον, ομολογεί δημοσία με την απαγγελίαν του «Πιστεύω».

Έπειτα από τους φρικτούς εξορκισμούς και την απαγγελίαν του «Πιστεύω» αρχίζει η ακολουθία του Αγίου βαπτίσματος. Όλη η ακολουθία είναι συγκινητική. Το συγκ…

Είναι η στιγμή κατά την οποίαν ο ιερεύς …

Μέσα εις την ιεράν κολυμβήθραν τρεις φορές και …

«Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού· και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». Οποίον θαύμα συντελείται κατά την στιγμήν εκείνην! Ανάστασις γίνεται. Ο αμαρτωλός άνθρωπος θάπτεται εκείνην την στιγμήν μέσα εις την ιεράν κολυμβήθραν, και από την ιεράν κολυμβήθραν ανασταίνεται νέος άνθρωπος, καθαρός και ολόλαμπρος! Αφήνει η ψυχή το ακάθαρτον και βρωμερόν υποκάμισαν της αμαρτίας και φορεί λευκήν, ολόλευκον στολήν. Εάν είχομεν τα μάτια των αγγέλων, την στιγμήν που βγαίνει από την κολυμβήθραν βαπτισμένος ο άνθρωπος θα τον εβλέπαμεν να λάμπη, ν’ αστράπτει από την καθαρότητα και το φως. Ο βαπτιζόμενος φορεί τον ίδιον τον Χριστόν. Επειδή όμως έχομεν σωματικά μάτια και με σωματικά μάτια δεμ ημπορούμεν να ίδωμεν το πνευματικόν αυτό γεγονός, το θαύμα που γίνεται εις την ψυχήν του βαπτιζομένου, δια να δείξωμεν την λευκότητα και λαμπρότητα της ψυχής του ενδύομεν αυτόν εξωτερικώς λευκήν ενδυμααίαν.

Αχ! Αν οι άνθρωποι που βαπτίζουν τα παιδιά των σήμερα επίστευον εις το μυστήριον, όπως επίστευον οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων! Θα ησθάνοντο την μεγαλυτέραν χαράν και συγκίνησιν. Αλλά σήμερον, δυστυχώς, οι άνθρωποι βλέπουν όλα τα πράγματα υλιστικώς. Εάν κάποιος, την ώραν που βαπτίζεται ένα παιδί, του εχάριζε χίλιες λίρες, οι γονείς του παιδιού θα εξετρελλαίνοντο από την χαράν των. Αλλ’ ω γονείς! Αυτό που χαρίζει ο Χριστός εις το παιδί που βαπτίζεται , είναι πιο μεγάλο. Είναι μία δωρεά που αξίζει περισσότερον από όλο το χρυσάφι και τα διαμάντια της γης. Είναι μία δωρεά αφάνταστος. Το παιδί του πιο πτωχού, του πιο ασήμου και περιφρονημένου ανθρώπου, το παίρνει ο Χριστός και το υιοθετεί. Το κάνει ιδικό του παιδί. Το θέτει υπό την προστασίαν του. Άγγελοι και αρχάγγελοι το προστατεύουν. Ο Σατανάς δεν ημπορεί να του κάμει κακό. Και αυτά, που του δίνει τώρα ο Χριστός, είναι σαν ένας αρραβών, σαν μία εγγύησις, ότι, εάν ο βαπτισθείς τηρήσει τας υποσχέσεις, που έδωκε κατά το βάπτισμα, ο Χριστός θα του δώσει μεγαλύτερα πράγματα, που μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και μυαλό ανθρώπου δεν εφαντάσθηκε ποτέ. Θα του δώσει όχι φεγγάρια και αστέρια, αλλά τέτοια πράγματα, που δεν συγκρίνονται με κανένα υλικόν πράγμα και δεν τελειώνουν ποτέ. Θα του δώσει τα αγαθά της επουρανίου βασιλείας του, του Παραδείσου.

• ΓΟΝΕΙΣ, που αξιωθήκατε σήμερον να βαπτίσετε το παιδί σας. Να έχετε χαράν. Διότι το παιδί σας έγινε παιδί του Θεού. Εβαπτίσθη, εφωτίσθη, εμυρώθη, ηγιάσθη, απελούσθη εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Χαίρουν οι ουρανοί. Χαρήτε και σεις μαζί με τους αγγέλους Αλλά προσέξετε, παρακαλούμεν, προσέξετε πολύ. Εις τα ιδικά σας χέρια και εις τα χέρια του αναδόχου ο Χριστός εμπιστεύεται ένα θησαυρόν. Είναι το παιδί που έγινε σήμερον παιδί του Θεού. Προσέξετε να μη φύγει από το μαντρί του Χριστού και το παραλάβει ο εχθρός ημών Διάβολος. Φυλάξετέ το μακράν από τα σατανικα έργα. Η ψυχή του πρέπει να μείνει καθαρά, όπως είναι καθαρά η βαπτιστική στολή του. Καθαρά τα αυτιά του από το ν’ ακούει αισχρά πράγματα. Καθαρά τα μάτια του από το να βλέπει αισχρά θεάματα. Καθαρά η γλώσσα του από ψέμματα και βλασφημίας. Καθαρό το κορμί από κάθε αμαρτία. Καθαρά η ψυχή του από κάθε κακία. Καθαρός όλος ο άνθρωπος. Έτσι το παιδί σας θα παραμείνει ένας άγγελος, όπως είναι αυτήν την στιγμήν. Και αυτό θα είναι η χαρά και η ανάπαυσίς σας.

Εάν όμως δεν προσέξετε, εάν με το κακόν παράδειγμά σας γίνετε αιτία, το παιδί που εβαπτίσθει να αφήσει τον δρόμον του Θεού και να πάρει τον δρόμον της αμαρτίας, τότε η ευθύνη σας θα είναι πολύ μεγάλη. Διά κάθε αμαρτίαν, που θα κάμει το παιδί σας, θα δώσετε λόγον εις τον Θεόν. Πατέρας ή μάνα, που με το κακόν παράδειγμα σκανδαλίζει το παιδί, σκοτώνει μέσα εις την ψυχήν του παιδιού ό,τι καλόν έλαβεν από τον Θεόν, αυτός ο πατέρας ή η μάνα θα τιμωρηθεί, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ως παιδοκτόνος.

Γονείς! Να τρέμετε δια τα παιδιά σας. Διότι η εποχή, εις την οποίαν ζώμεν, είναι εποχή μεγάλης ασεβείας και διαφθοράς. Ολίγοι άνθρωποι θα σωθούν και θα ίδουν πρόσωπον Θεού.

Ως επίσκοπος χαίρω δια την βάπτισιν του παιδιού σας και εύχομαι ολοψύχως το παιδί σας να προοδεύσει και να ευτυχήσει. Να προοδεύσει και ευτυχήσει όχι ψευδή πρόοδον και ευτυχίαν, αλλ’ αληθινήν πρόοδον και ευτυχίαν. Η δε αληθινή πρόοδος και ευτυχία είναι εκείνη, την οποίαν δίδει όχι ο αμαρτωλός κόσμος, αλλ’ ο Χριστός.

Εν Φλωρίνη τη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

«OI ΔΟΚΟΥΝΤΕΣ ΑΡΧΕΙΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ KATAKYΡΙΕΥΟΥΣΙΝ ΑΥΤΩΝ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΥΤΩΝ ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΣΙΝ…»

Επίκαιρη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

___

____

____

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

(Από τις σημειώσεις του ἀειμνήστου Παναγιώτου Λόη, ἀπὸ τὴν Πάτρα. Πνευματικὸ παιδί του σεβαστοῦ Μητροπολίτου).

ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ

«ΠΟΛΕΜΑ ΕΞΥΠΝΑ»

«Ἔχω τώρα να σας συστήσω, ἀγαπητοί μου», εἶπε εἰς κήρυγμά του ὁ π. Αὐγουστῖνος, «ἕνα σύνθημα, το ὁποῖο ἀναφέρεται εἰς την τακτικὴν τοῦ ἀγῶνος.

Τὸ σύνθημα το ἔλαβα ἀπὸ ένα ὡραῖο βιβλίο, το ἔγραψε ἐκλεκτὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀδελφότητος «Ζωή>, ὁ Γεώργιος Μελέτης, και φέρει τὸν τίτλο· «Πολέμα  ἔξυπνα». Σᾶς συνιστῶ να το διαβάσετε. Συμφώνως πρὸς τὸ σύνθημα αὐτό, οἱ χριστιανοί πρέπει νὰ εἴμεθα ὄχι ἀνόητοι και ἀσύνετοι εἰς τοὺς ἀγῶνας ἀλλ’ εὐφυεῖς καὶ εὐέλικτοι, πάντοτε δὲ μέσα εἰς τα πλαίσια τῆς νομιμότητος και τῆς κανονικότητος,  κατὰ τὸν ὅρο τοῦ ἀποστόλου Παύλου·

«Ἐὰν δὲ και ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ»(Β΄ Τιμ. 2,5) Διότι ἐὰν ἕνας ἀθλητὴς δὲν ἀγωνίζεται συμφώνως πρὸς τοὺς κανονισμοὺς τοῦ ἀθλήματός του, ἀλλὰ προσπαθῇ μὲ δόλιον τρόπον μὰ παραγκωνίσῃ καὶ ὑποσκελίσῃ τοὺς συναθλητάς του, ὁ ἀθλητὴς αυτὸς ἐπισημαίνεται ἀπὸ τὸν διαιτητή καὶ ὄχι μόνο δὲν βραβεύεται, ἀλλὰ καὶ ἀποβάλλεται παντελῶς. Θὰ ἐπεθύμουν νὰ εἶχον τὴν εὐκαιρίαν, διὰ νὰ ἐξηγήσω πλατύτερον τὸν λόγον τοῦ Κυρίου «Γίνεσθε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις και ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. 10, 16), συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ ἔχωμεν τὴν ἀκεραιότητα τῆς περιστερᾶς, ἀλλ’ ἀπαιτεῖται και ἡ φρόνησις τοῦ ὄφεως.

Ἀμφότερα ἀναγκαῖα διὰ τὸν ἀγῶνα.

Θὰ ἀναφέρω εἰς τὴν ἀγάπην σας δύο-τρία τοιαῦτα παραδείγματα….

Ἰδου καὶ ἕνα ἀκόμη παράδειγμα εὐφυοῦς τρόπου ἀγῶνος.

Εἴς τινα συγκέντρωσιν διαμαρτυρίας των οπαδῶν τοῦ συλλόγου «Μ. Ἀθανάσιος» ἕνας ἐκ τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου, ενῷ ἦτο γενναῖος ἀγωνιστὴς καὶ ἐλάμβανε μέρος εἰς ὅλας τὰς διαμαρτυρίας, δὲν ἤρχετο ἐν τούτοις φανερῶς εἰς προστριβὰς μὲ τοὺς ἀντιθέτους. Ὄχι ἐκ δειλίας, ἀλλὰ διότι ἐγνώριζε νὰ πολεμᾶ ἔξυπνα». Ὅταν λοιπὸν ἐπλησίαζε κάποιος ἀστυνομικός, ἐστρέφετο πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ ἐφώναζεν ἐπιτιμῶν τάχα τοὺς συναγωνιστάς του· «Μὴ φωνάζετε ρέ…» Μόλις δὲ ὁ κίνδυνος ἀπεμακρύνετο, ἐφώναζε καὶ ὁ ἴδιος δυνατὰ καὶ μαζί μὲ αὐτὸν ἐφώναζον καὶ οἱ ἄλλοι. Δὲν φαίνεται βεβαίως καὶ τόσο ἔντιμο αὐτὸ ἐξ ἐπόψεως ηθικῆς, ἀλλ’ ὡς μέσον ἀκίνδυνον πολέμου ἧτο εὐφυές. Ὁ οὕτω πως πολεμῶν ἦτο ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Μιχαλόπουλος, τραυματίας πολέμου.

Θὰ σᾶς εἴπω τώρα καὶ ἕνα παράδειγμα ἀφελοῦς ἀγωνιστοῦ. Οὖτος ὁ «ἤρως» μας μετέβη καὶ συνήντησε τὸν διευθυντὴν ἐφημερίδος, ὁ ὁποῖος λόγῳ τοῦ χειμαρρώδους καλάμου του προσεφωνεῖτο τότε «Ποταμός». Τὴν περίοδον ἐκείνην ὁ διευθυντὴς αὐτὸς ἐδημοσίευε φωτογραφίας γυμνῶν νεανίδων ἀπὸ τὰ καλλιστεῖα τῶν Ἀθηνῶν, οἱ δὲ ἐφημεριδοπώλαι ἔσειον τὰς ἐφημερίδας και ἐφώναζον· «Κορίτσια μιὰ δραχμή!» (μίαν δραχμὴν εἶχον τότε αἱ ἐφημερίδες).

Καὶ ἠγόραζεν ὁ κόσμος τὴν ἐφημερίδα κατὰ χιλιάδες, διὰ νὰ ἴδουν γυμνά. Μετέβη, λοιπόν, ὁ ἐν λόγῳ συνεργάτης μας εἰς τὸν διευθυντὴν  ἐκεῖνον μὲ πρόθεσιν «νὰ τὸν διαφωτίσῃ» καὶ παύσῃ τὴν δημοσίευσιν γυμνῶν. Ἐκεῖνος, πονηρός, διὰ νὰ τὸν ἐκμαιεύσῃ, προσεποιήθη ὅτι ἀναθεωρεῖ τὴν τακτικὴν τῆς δημοσιεύσεως γυμνῶν καὶ τῆς διενεργείας καλλιστείων, ἐπιθυμεῖ δὲ νὰ γίνῃ καὶ οπαδός(!) τοῦ συλλόγου «Μ. Ἀθανάσιος». Καὶ ὁ συνεργάτης μας, ἀφοῦ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὸν δημοσιογράφον τὰ μυστικὰ τοῦ ἀγῶνος κατὰ τῶν καλλιστείων, ἔρχεται περιχαρὴς καὶ σταυροκοπούμενος ὡς ἐὰν εἶχε γίνει θαῦμα μοῦ λέγει· «Ἐκερδίσαμεν ἕνα σημαίνοντα ὁπαδόν, τὸν δημοσιογράφον…» Μοῦ διηγήθη δὲ τὰ καθέκαστα. Ὅταν τὸν ἤκουσα, ἐσηκώθην ὄρθιος καὶ πλήρης ἀγανακτήσεως διὰ τὴν ἀφέλειαν του εἶπον· «Κρῖμα· τὰ μυστικὰ τοῦ ἀγῶνος προδόθηκαν!». Πράγματι τὴν ἄλλην ἡμέραν τὸ πρωϊ μὲ μεγάλα γράμματα εἰς τὴν πρώτην σελίδα ἡ «Απογευματινὴ» ἔγραφε· «Καντιώτης ἀναρχικός, ἀντάρτης, κομμουνιστής…». Εἶχον δὲ τοιαύτην ἐπίπτωσιν οἱ πηχιαῖοι ἐκεῖνοι τίτλοι, ὥστε μετ’ ολίγας ἡμέρας τὸ ἀκροατήριον μας περιωρίσθη εἰς 5-10 ἄτομα!

Ἄς πολεμῶμεν, λοιπόν, εὐφυῶς, γινόμενοι «φρόνιμοι ὡς οἱ όφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί…».

(Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Σημεῖα τῶν καιρῶν- Τακτικὴ ἀγῶνος», περιοδικό «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. Φυλ. 463 Νοέμ. – Δεκεμ. 1988, σελ. 3,4).