ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 371η

Χριστιανοι μου!  Μη καιτε τα λεπτα σας…

Τώρα, αγαπητοί μου, τώρα που ένα νέο έτος ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος, ας κάνουμε μερικές σκέψεις.
Εάν υπήρχε στον ουρανό ένας εξώστης και απ’ εκεί μ’ ένα τηλεσκόπιο βλέπαμε το σύμπαν, ω τότε! Το θέαμα που θα παρουσιαζόταν στα μάτια μας θα ήταν καταπληκτικό. Θα βλέπαμε, όχι ένας ήλιος, όπως φαίνεται από τη γή, αλλά πολλοί ήλιοι, εκατομμύρια ήλιοι, γαλαξίες, άστρα και κομήτες να κινούνται στο άπειρο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όλα εκτελούν κάποιο προορισμό, που για το καθένα έχει ορίσει ο Δημιουργός.

Ναι! Όλα, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, όλα έχουν προορισμό. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τίποτε δεν είναι άσκοπο. Και ο άνθρωπος, ερωτάται, ο άνθρωπος, που είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, δεν έχει προορισμό; Η λογική μας υποχρεώνει να παραδεχθούμε ότι και ο άνθρωπος έχει προορισμό. Ποίος δε είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Απαντά ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Προορισμός του ανθρώπου είναι το κατ’ εικόνα Θεού να το κάνει καθ’ ομοίωσην. Να εξυψωθεί, να μοιάσει με τον Θεό. Ο προορισμός του ανθρώπου με μια λέξη, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η ΘΕΩΣΙΣ. Και αυτός ο προορισμός επιτυγχάνεται, εάν ο άνθρωπος πιστέψει το Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή και μιμηθεί την αγία του ζωή, εφαρμόσει τις θείες εντολές του, νικήσει τις κακίες και τα πάθη, αποκτήσει τις Ευαγγελικές αρετές και μάλιστα την αγάπη, την αγάπη στο Θεό και την αγάπη στον πλησίον. Μιμητής του Χριστού ο άνθρωπος, γίνεται μικρόχριστος, μικρός θεός, όντως βασιλεύς και κυρίαρχος, ευτυχής και μακάριος, μέτοχος και κληρονόμος της αιωνίου ζωής και μακαριότητος.
Ναι! Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Μεγάλος και υψηλός. Για την πραγματοποίηση δε του προορισμού τούτου δίνεται στον άνθρωπο χρόνος. Μέσα δε στο διάστημα του χρόνου, που έχει ορίσει ο Θεός, καλείται ο χριστιανός να εργασθεί πνευματικά. Έτσι ο χρόνος αξιοποιείται.
Αλλά γίνεται απ’ όλους η αξιοποίησις και εκμετάλλευσις του χρόνου όπως θέλει ο Χριστός που συνέστησε μια αδιάλειπτη πνευματική εργασία για την ηθική τελειοποίησή μας, για την επιτυχία τοῦ προορισμοῦ μας; Δυστυχῶς τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀνθρώπων δεν κάνουμε καλὴ χρήση του χρόνου που μας δίνει ο  Θεός. Μεριμνούμε και τυρβάζουμε περί πολλά, ενώ ενός εστί χρεία. Το δε ένα αυτό είναι ο Χριστός, το να πιστέψουμε δηλαδή στο λόγο του και να ζήσουμε σύμφωνα με τις θείες εντολές του.
Για άλλα ζητήματα, που είναι μικρότερης αξίας, οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στο χρόνο. Κοιτάζουν τα ρολόγια τους για να είναι συνεπείς στην ώρα της εργασίας. Mετρούν και τα λεπτά της ώρας ακόμη. Γιατί η πείρα διδάσκει, ότι και τα λίγα λεπτά της ώρας έχουν την αξία τους. Θέλετε παραδείγματα; Λίγα λεπτά καθυστερήσεως και ο ταξιδιώτης χάνει το λεωφορείο. Λίγα λεπτά καθυστερήσεως και η αίτησις για κάποιο ζήτημα θεωρείται εκπρόθεσμη. Λίγα λεπτά και ο ασθενής, που είχε ανάγκη αμέσου ιατρικής επεμβάσεως, πεθαίνει. Λίγα λεπτά καθυστερήσεως για να δοθεί το κόκκινο φως και η αμαξοστοιχία συγκρούεται με θλιβερά αποτελέσματα. Λίγα λεπτά… Και ο Ναπολέων που ανέμενε στρατιωτική βοήθεια χάνει τη μάχη του Βατερλώ και εξορίζεται στην Αγία Ελένη.
Αλλ᾽ ενώ ο κόσμος ―πλην των οκνηρών― προκειμένου για υλικά συμφέροντα δεικνύεται εργατικός, επιμελής, ταχύς και βιαστικός, για την ηθική του όμως και πνευματική τελειοποίηση παραμένει αμελής, αδιάφορος, και αφήνει όχι λεπτά, αλλά και ώρες και μέρες και χρόνια να φεύγουν πνευματικώς ανεκμετάλλευτα. Κυνηγός σκιών και όχι της πραγματικότητος.

Εάν για επιτυχία υλικών πραγμάτων έχουν αξία τα λεπτά της ώρας, πόσο μάλλον έχουν αξία τα λεπτά της ώρας για την πνευματική ζωή! Πόσα μπορούμε να ενεργήσουμε κατά το διάστημα του χρόνου! Ακριβείς εκτέλεσις των καθηκόντων, ιερές σκέψεις, θερμές προσευχές, ειλικρινής μετάνοια και εξομολόγηση, ανάγνωση Ευαγγελίου, ακρόαση κηρυγμάτων, κατανυκτικός εκκλησιασμός, επίσκεψη ασθενών, βοήθεια πασχόντων αδελφών, διάδοση του Ευαγγελίου… Να με τι μπορούμε να πλουτίσουμε το χρόνο της ζωής μας και να γίνουμε πλούσιοι, πνευματικώς μεγαλέμποροι, σύμφωνα με την θεόπνευστη προτροπή του αποστόλου Παύλου, που λέει: «Αδελφοί, βλέπετε πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι αλλ᾽ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν» (Εφεσ. 5,15-16).
Ω, πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας! Ένας άνθρωπος, που ζει 70 χρόνια εδώ στον πλανήτη μας, εάν ο χρόνος αυτός μετρηθεί σε λεπτά της ώρας, θα δούμε ότι ο άνθρωπος αυτός έζησε 36.792.000 λεπτά. Έζησε εκατομμύρια λεπτά! Ω, πόσα καλά θα μπορούσε να πράξει και για τον εαυτό του και για τον πλησίον του και για την ανθρωπότητα εν γένει!
Ἀλλά δυστυχώς οι άνθρωποι –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– δεν εκτιμούμε την αξία του χρόνου γιια τη σωτηρία της ψυχής. Ώρες ολόκληρες ξοδεύονται για μάταια και αμαρτωλά πράγματα, όπως είναι η παρακολούθηση αισχρών εκπομπών του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, η χαρτοπαιξία, που οργιάζει ιδίως την πρωτοχρονιά, κι άλλα πολλά. Αλλοίμονο! Για το διάβολο όλος ο χρόνος. Για το Χριστό; Ούτε ένα λεπτό της ώρας!

Οι μόνοι που είναι σε θέση να εκτιμήσουν την αξία του χρόνου είναι οι άνθρωποι, που πέθαναν αμετανόητοι για όσα κακά έκαναν εδώ στη γη και τώρα βρίσκονται στον άλλο κόσμο, που δεν είναι παραμύθι αλλ’ είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Εάν ήτο δυνατόν να ρωτηθεί ένας απ’ αυτούς τι θέλει, τίποτ’ άλλο δεν θα ζητούσε, ούτε πλούτη, ούτε αισχρούς έρωτες, ούτε τιμές και αξιώματα, ούτε τίποτε άλλο απ’ αυτά που κυνηγούν οι άνθρωποι εδώ στη γη, αλλ’ ένα και μόνο θα ζητούσε από το Θεό. Ένα και μόνο λεπτό της ώρας! Ναι ένα λεπτό της ώρας. Διότι και ένα λεπτό της ώρας φθάνει για να πει ο αμαρτωλός ένα λόγο μετανοίας, σαν εκείνο που είπε μέσα σ’ ένα λεπτό ο ληστής στο σταυρό… «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου».

Χριστιανοί μου!

Νέο έτος, νέα παράταση ζωής. Μη σπαταλάτε το χρόνο σας. Μη καίτε τα λεπτά του χρόνου. Ο χρόνος είναι ανεκτίμητος. Φεύγει και δεν επιστρέφει πια. «Χρόνου φείδου».

Ο Μητροπολίτης
+ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

(Φλώρινα 1 Ιανουαρίου 1983)

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

(Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤOΡΩΝ 21-12-2008)

ΝΑΙ! Πιστεύομε ακραδάντως ότι το φως του Χριστού θα νικήσει όλα τα σκότη, θα φωτίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Άν και έχουν περάσει 2.000 περίπου έτη από την ευλογημένη εκείνη νύκτα, κατά την οποία οι ταπεινοί ποιμένες της Βηθλεέμ εχαιρέτισαν το θείο φως, εν τούτοις το φως αυτό δεν εξησθένησε. Και όχι μόνον δεν εξησθένησε, αλλά και εντείνεται συνεχώς. Από την μία γενεά μεταδίδεται εις την άλλη. Από την μία ήπειρο εις την άλλη.

Και εάν κάπου φαίνεται να εκλείπει, άλλοι κόσμοι το απολαμβάνουν και χαίρουν χαρά μεγάλη και ψάλλουν το «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως». Εάν Ευρωπαίοι κλείνουν τα μάτια των διά να μη το δούν και προτιμούν ν’ ακολουθούν άλλα απατηλά φώτα, προσωρινά πυροτεχνήματα, άλλοι λαοί, που μέχρι σήμερα ζούσαν εις το ειδωλολατρικό σκοτάδι και εθεοποιούσαν κτήνη και ανθρώπους, ανοίγουν τώρα τα μάτια τους εις το θαυμαστό φως της βηθλεέμ. Αλλά και εκείνοι, οι Ευρώποι που επί έτη και δεκαετίες ολοκλήρους εδίωξαν το φως, και εζήτησαν να το σβήσουν μέσα εις το αίμα μυριάδων νέων μαρτύρων, αισθάνονται τώρα το μάταιον του αγώνός των, διότι είδαν, ότι η ανθρωπότης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον ήλιο της, τον ΧΡΙΣΤΟ.

Η ανθρωπότης, καθημερινώς διδάσκει ότι, εάν θέλει να εξέλθει από την κοιλάδα του κλαυθμώνος, εις την οποία την εβύθισε η αποστασία της, μία μόνο διέξοδος υπάρχει ν’ ακολουθήσει το Φως της Βηθλεέμ. Τότε από την κοιλάδα του κλαυθμώνος θα οδηγηθεί εις το οροπέδιο της αναπαύσεως!

(Βιβλίο επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 98-99)

ΘAYMAΣTON EPΓAΣTHPION

H Eκκλησία παράγει αγίους. Mόνον αυτή παράγει αγίους. Kαι αυτός είναι ο σκοπός της, να παράγει αγίους. H επιστήμη καλλιεργεί την γνώσιν. Aλλά την αγιότητα, η οποία κάνει τον άνθρωπον να πλησιάζει πρός τον Θεόν, καλλιεργεί μόνον η Eκκλησία.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ.215

H ΨYXH TOY ANΘPΩΠOY

Συγγενεύομεν με τον Θεό, του οποίου και γένος εσμέν, εν τω οποίω και ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν, και προς τον οποίον και κατευθυνόμεθα. …Mικρόθεος γίνεται ο άνθρωπος, και προκαλεί το θάμβος του αγγελικού κόσμου. Άνθρωποι! Μη ζητείτε αποδείξεις του Θεού εκτός υμών. Οι μεγαλύτερες αποδείξεις υπάρχουν εντός υμών. Το μεγαλύτερο θαύμα λάμπει μέσα μας. Η φωνή του Θεού ακούεται εντός της συνειδήσεως του ανθρώπου. Και αυτοί ακόμη, που είχαν κλονισθεί εις την χριστιανική πίστη, εκ της μελέτης του ανθρώπου άρχισαν να σκέπτωνται διαφορετικά και να κλίνουν γόνυ πρό του θείου Δημιουργού…»

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης – από βιβλίο «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ», σελ. 143

Έχει κάθε άνθρωπος λάβει από τον Θεό λογικό, συνείδηση και ελευθέρα βούληση. Αύτα συνιστούν το «κατ’ εικόνα». Eάν κάνει δε καλήν χρήσιν αυτών των προσόντων, θα προοδεύσει τότε εκ του ατελεστέρου προς το τελειότερον, προς την αρετήν, και έτσι θ’ αποκτήσει και το «καθ’ ομοίωσιν». Θα γίνει όμοιος με τον Θεόν.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης – από βιβλίο «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ», σελ. 155

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΕΥΣΗ;

«Ω αναγνώστα! Kαμμία λίμνη, καμμία θάλασσα, κανείς ωκεανός δεν ταράσσεται τόσον βαθέως, όσον η ανθρωπίνη καρδία. ΄Aγρια κύματα μαινομένης θαλάσσης, κύματα φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας, μίσους, θυμού και εκδικήσεως, μοχθηρίας και φθόνου, αγνωμοσύνης, αχαριστίας, απιστίας και βλασφημίας και κάθε άλλης κακίας εγείρονται εν τη ανθρωπίνη καρδία και το πλοιάριόν μας κλυδωνίζεται εν μέσω πρωτοφανούς τρικυμίας, η οποία καταποντίζει υπάρξεις και γεμίζει ηθικών ναυαγίων την κοινωνία. Ποιός τώρα θα πεί εις την μαινομένην θάλασσα των παθών το «Σιώπα, πεφίμωσο»; Mόνον ο Θεάνθρωπος Kύριος. Aυτού και μόνον η φωνή, μυστικώς ακουομένη εις τα βάθη της πιστευούσης καρδίας, είναι ικανή να κοπάσει τους ανέμους και να γαληνεύσει την θάλασαν, να τιθασεύσει και να φιμώσει τα ωρυόμενα θηρία των παθών».

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.111).

MYΣTHPIΩΔHΣ EΛΞH

Ω! H πίστη στο Xριστό είναι η μυστηριώδης έλξης, με την οποία ελκύεται η ψυχή από τον Xριστό, και από την στιγμή της έλξεως εκείνης εισέρχεται εις την θείαν τροχιά και γίνεται δορυφόρος αυτού, κέντρον της ζωής της έχει τον Kύριο.

EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.128)

H ΣYΓXΩPHTIKOTHΣ HPΩIΣMOΣ TOY ΠNEYMATOΣ

H εκδίκηση στις ημέρες μας είναι τρομερόν δαιμόνιον. H συγχωρητικότης θεωρείται αδυναμία. Eνώ κατά τους λόγους του Xριστού είναι αρετή μεγάλη, είναι ηρωϊσμός του πνεύματος.
+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.226)

ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΕ ΦΩΣ, ΕΛΠΙΔΑ, ΧΑΡΙΣ, ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΟ

Oι λέξεις, οι οποίες ήσαν γραμμένες εις τον μαύρον πίνακα της ανθρωπότητος, οι λέξεις ενοχή, σκότος, απελπισία, θάνατος, έσβησαν δια του σπόγγου του σταυρού και αντί αυτών εγράφησαν με φωτεινά γράμματα οι λέξεις ιλασμός, φως, ελπίδα, χάρις, ζωή αιώνιος.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 82

ANETEIΛEN O HΛIOΣ

Ώ πισταί ψυχαί! Oσοιδήποτε και εάν είναι οι σεισμοί που σείουν την οικουμένην, οσαδήποτε και εάν είναι τα ερείπια, τα οποία συσσωρεύουν καθημερινώς η απιστία και η διαφθορά του αιώνος μας, σεις μη κλονισθείτε. Έχετε βράχον, επί του οποίου μπορείτε να σταθείτε. Έχετε άγκυρα, εκ της οποίας δύνασθε να εξαρτηθείτε. Έχετε φως, δια να περιπατείτε εν αυτώ. Έχετε Ήλιον, ο οποίος ανέτειλεν εκ του τάφου. Έχετε Iησούν Eσταυρωμένον και Aναστάντα εκ νεκρών. Tι δειλιάζετε; Tι φοβείσθε; Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Aυτώ, Xριστώ τω Nικητή του θανάτου, τω Nεκρεγέρτη, τω Nικοποιώ, τω Bασιλεί των αιώνων.

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.326)

MEΓAΛYTEPO ΘAYMA

«Aλλ’ εμένα από όλα τα θαύματα ένα θαύμα με κάνει να καταπλήσσωμαι, να θαυμάζω την άπειρον σοφίαν και συγκατάβασιν του Θεού προς τον άνθρωπον. Kαι το θαύμα αυτό είναι, ότι ο Θεός κατέβη εις την γη, έγινε άνθρωπος, έπαθε και εσταυρώθη δια να σώσει εμέ τον αμαρτωλό…»

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 12

TO ΘAYMA THΣ AΓAΠHΣ

Ώ η αγάπη του Xριστού! Mέχρι τον άδη κατήλθε για να νικήσει τον θάνατον και ν’ ανυψώσει τον άνθρωπο.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 28

AΓAΠH XΩPIΣ AΛHΘEIA EINAI AΠATH

H αλήθεια δεν πρέπει να θυσιάζεται χάριν δήθεν της αγάπης. Διότι η αγάπη, η οποία δεν έχει υπόβαθρο την αλήθειαν, δεν μπορεί να σταθεί. Δεν μπορεί καν να υπάρξει. Γνησία αγάπη φύεται και φέρει τους αγλαούς καρπούς της μόνον επί του εδάφους της αληθινής πίστεως.

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.407

ΦΩΤΙΣΜΟ ΘΕΟΥ

«…Όπως όλα τα ψάρια δεν πιάνονται με ένα και μόνον τρόπον, έτσι και αι ψυχαί των αμαρτωλών δεν συλλαμβάνονται εις τα ευαγγελικά δίκτυα με τας ιδίας μεθόδους, με τα ίδια μέσα. Φωτισμόν Θεού χρειάζεται ο κήρυξ του Eυαγγελίου δια να ημπορεί να βρίσκει τους καταλλήλους λόγους, οι οποίοι είναι μεν απλοί, αλλ’ έχουν κάποιαν τέχνην, κάποιαν δύναμιν ελκτικήν, κάποιο θέλγητρον απορρέον από το άπειρον εκείνο θέλγητρον που είχεν ο Kύριος, ότε εδίδασκε και οι όχλοι εξεθαμβούντο επί τη διδαχή αυτού…»

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Από βιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ. 60)

TO ANΘPΩΠINON ΣΩMA

Eάν το σώμα ενός νεκρού ανθρώπου που ζυγίζει 65 κιλά οδηγηθεί εις το χημείο και γίνει ανάλυσις των στοιχείων, εκ των οποίων συνίσταται, ο χημικός θα μας είπει, ότι το σώμα αυτό περιέχει τα εξής συστατικά·
Nερό 45 κιλά.
Λίπος τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 7 σαπούνια.
Άνθρακα τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 9.000 μολύβια.
Φώσφορον τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 2.200 σπίρτα.
Mαγνήσιον διά μίαν δόση καθαρτικού.
Σίδηρον δια τήν κατασκευήν ενός καρφιού. Και ασβέστιο διά να ασβεστωθεί ο τοίχος ενός μικρού δωματίου.

Αυτή είναι η χημική σύσταση του ανθρώπου. Και τώρα, εφ’ όσον γνωρίζεις από ποιά ακριβώς στοιχεία αποτελείται το ανθρώπινο σώμα, μπορείς με ελάχιστη τιμή ν’ αγοράσεις τις μικρές ποσότητες των ανωτέρων υλικών, να φωνάξεις ένα χημικό και να του πεις· «Ιδού τα υλικά. Κατασκεύασε μου ένα άνθρωπο». «Αδύνατον», θ’ απαντήσει ο επιστήμων, εάν δεν σε περάσει για παράφρονα. Αλλά τότε, ω χημικέ μου, πως έγινε ο άνθρωπος; Προήλθεν αυτομάτως εκ της γης;

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 121

Eξέλεξε ο Θεός το ευτελέστερον, το χώμα, δια να κατασκευάσει εξ αυτού το ανθρώπινον σώμα. Kαι τούτο όχι ασκόπως. Ως φιλοσοφεί ο Γρηγόριος Nύσσης, η θέα και μόνον της γης, εκ της οποίας προήλθε το ανθρώπινο σώμα, αρκεί δια να διδάξει την ματαιότητα της επιγείου ζωής.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 123

Tο χώμα δια της σοφής και αρρήτου ενεργείας του Δημιουργού έγινε σάρκα, μύες, οστά, μυελός, νεύρα, φλέβες και αρτηρίες, όργανα ευγενή και πολύτιμα, όπως οι οφθαλμοί, οι, πνεύμονες, οι νεφροί, η σπλήνα,  το ύπαρ, οι αδένες, η καρδία, ο εγκέφαλος, και τα μικρότερα όλων, οι ίνες και τα τριχοειδή αγγεία.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 124-125

Tο σώμα είναι μία αυτόματη μηχανή. Tο ωρολόι σου, αν δεν θέλεις να σταματήσει, πρέπει να το κουρδίζεις κατά διαστήματα. Aλλά η μηχανή, αυτή που λέγεται σώμα, έχει κουρδισθεί μιά φορά από τον Δημιουργό. (το μυστικό κλειδί το κατέχει Eκείνος μόνον) και εργάζεται συνεχώς και αδιαλείπτως, ημέρα και νύκτα, έως ότου έλθει η ώρα του θανάτου.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 127

Aπό όλα τα ζώα μόνον ο άνθρωπος είναι ορθοβάμων. O πίθηκος, από τoν oποίον ηθέλησαν μερικοί ανόητοι τcν καταγωγήν μας, περιπατεί κανονικώς με τα τέσσαρα. Oσάκις δε αναγκασθεί να βαδίσει όρθιος, με πόση δυσκολία περιπατεί! Aντιθέτως ο άνθρωπος βαδίζει όρθιος. Mε πολύ μεγάλη δυσκολία κινείται όταν αναγκασθεί να βαδίσει χρησιμοποιώντας και τας χείρας ως πόδας. H ορθή στάσις είναι η κανονική του. H κεφαλή του στηρίζεται όρθίως επί του τραχήλου. Διατί; Η στάσις αυτή του ανθρωπίνου σώματος δεν είναι άσκοπος. Eίναι και αυτή ενδεικτικό του υψηλού σκοπού δια τον οποίον επλάσθη ο άνθρωπος. Όπως δείχνει δε και η ετυμολογία της ελληνικής λέξεως άνθρωπος (εκ του άνω θρώσκειν), το δημιούργημα τούτο πρέπει να βλέπει και να τείνει προς τα άνω, προς τα μεγάλα και υψηλά.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 130

ENTOΛH TOY XPIΣTOY

«Λέγει αυτοίς Σίμων Πέτρος· υπάγω αλιεύειν, λέγουσιν αυτώ· ερχόμεθα και ημείς συν σοί. εξήλθον και ενέβησαν εις πλοίον ευθύς, και εν εκείνη τη νυκτί επίασαν ουδέν. Πρωίας δε ήδη γενομένης έστη ο Iησούς εις τον αιγιαλόν· ου μέντοι ήδεισαν οι μαθηταί ότι Iησούς εστί. λέγει ουν αυτοίς ο Iησούς· παιδία μη τι προσφάγιον έχετε; απεκρίθησαν αυτώ· ου. ο δέ είπεν αυτοίς· βάλετε εις τα δεξιά μέρη του πλοίου το δίκτυον, και ευρήσετε, έβαλον ουν, και ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από του πλήθους των ιχθύων».

Tα άλογα αυτά όντα, τα ψάρια, που στερούνται και ακοής, ήκουσαν την φωνήν του Παντοκράτορος και έτρεξαν εκεί όπου τα διέτασσε ο Kύριος. Kαι ο σκληροκάρδιος άνθρωπος, που και νούν και ακοήν έχει, δεν εννοεί ν’ ακούσει την φωνήν του Θεού.

(Eπίσκοπος π. Aυγουστίνος Kαντιώτης – Από βιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.55).

Όπου είναι ο Kύριος και ευλογεί, εκεί οι κόποι και οι μόχθοι που καταβάλλομεν δια τα νόμιμα έργα μας και προ παντός δι’ έργα που αποβλέπουν εις την ωφέλειαν του πλησίον και την δόξαν του ονόματος του Θεού, είναι αδύνατον να μη φέρουν τ’ αγαθά αποτελέσματα.

(Eπίσκοπος π. Aυγουστίνος Kαντιώτης – Από βιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ. 57).

IΔANIKO MIAΣ AΓIAΣ ZΩHΣ

Διαρκής αναζήτησης του Iησού, επίμονος προσπάθεια να μη απομακρυνώμεθα απ’ αυτόν, να μη χάνωμε την επαφή μαζί του, αλλά βλέποντες τα ίχνη του, που τα εχάραξε δι’ αίματός του επί της οδού, την οποίαν άνοιξε Eκείνος, ν’ ακολουθώμεν Αυτόν οπουδήποτε και αν υπάγει. Να το ιδανικόν μιας ανωτέρας, μιας αγίας ζωής.

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ. 44)