Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 98

Tο «Πηδαλιο» περιφρονεiται

Mὰ τώρα τὸ Πηδάλιο περιφρονεῖται. Εἶνε ἕνα σημεῖο τῶν καιρῶν λυπηρὸ καὶ αὐτό. Τὸ εἶχα αἰσθανθῆ ὡς φοιτητὴς πανεπιστημίου, ὅπου καθηγηταί, ὀρθόδοξοι μὲν ἀλλὰ προτεσταντίζοντες, ὡμιλοῦσαν περιφρονητικὰ γιὰ τὸ «Πηδάλιο». Μόνο κάτι ταπεινοὶ Χριστιανοί, πιστὰ τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, εἶχαν τὸ «Πηδάλιο», ποὺ ἦτο ἐξηντλημένο καὶ ἄγνωστο στὸ εὐρὺ κοινό.
Οἱ πατέρες, λέγανε οἱ καθηγηταὶ ἐκεῖνοι, ἤτανε παλιοὶ ἄνθρωποι, καθυστερημένα πνεύματα τοῦ καιροῦ ἐκείνου… Καὶ τώρα ἄλλοι, σύγχρονοί μας, δημιούργησαν τὸν λεγόμενο «νεοπατερισμό». Δηλαδή, οἱ νέοι ἀρχιερεῖς εἶνε κι αὐτοὶ πατέρες.
Ὅπως δημιουργήθηκε ὁ νέος ὅρος «νεορθόδοξοι», ἔτσι δημιουργήθηκε καὶ ὁ «νεοπατερισμός». Ὅλες αὐτὲς εἶνε ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν αὐστηρὰν γραμμὴν τῆς παραδόσεως. Νεορθόδοξο κίνημα, εἶνε αὐτὸ τοῦ Γιανναρᾶ.
Mέσα σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο ζοῦμε καὶ πρέπει νὰ ὁμολογήσω εἰλικρινῶς, ὅτι κ᾿ ἐσεῖς κατά κάποιον τρόπο εἶστε ἐπηρεασμένοι ἀπ᾿ αὐτά, καὶ εἴμεθα ὑπεύθυνοι καὶ ἐμεῖς. Δὲν ἐκτιμᾶται τὸ Πηδάλιο.
Στὸ Ἅγιον Ὄρος κάθησε καὶ τὸ κατήρτισε ὁ ἅγιος Νικόδημος. Δὲν ἔγραψε δικά του λόγια. Ἁπλῶς ἑρμήνευσε σὲ ἁπλῆ γλῶσσα τοὺς ἱεροὺς κανόνας τῶν πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, γιὰ νὰ εἶνε καταληπτοί. Τὸ Πηδάλιο περιέχει ἑρμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ εἶνε ἀσφαλὴς ὁδηγὸς πρὸς πορεία χριστιανική. Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 99

Το «Πηδαλιο» στερεα τροφη, ασφαλης oδηγoς

Τώρα ἐσεῖς ἔχετε προχωρήσει, ἔχετε ὡριμάσει – ἔχετε τόσα χρόνια στὴν Ἐκκλησία. Πρέπει νὰ ζῆτε μὲ στερεὰ τροφή. Στερεωτάτη τροφὴ εἶνε ἡ διδασκαλία ποὺ μᾶς προσφέρουν οἱ πατέρες. Δὲν εἶνε εὐχάριστος, εἶνε δύσπεπτος, ἀλλ᾿ εἶνε ἡ μόνη σωτήριος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐγὼ συνέστησα, ἐν γνώσει ὅτι θὰ συνατήσουμε δυσκολίες, νὰ σερβίρουμε ἐδῶ «φαγητὰ» ἐκλεκτὰ ἀλλὰ στερεά.
Ἐσεῖς δὲν εἶστε νήπια γιὰ νὰ τρέφεστε μὲ τὸ γαλατάκι τῶν διαφόρων ἀνεκδότων. Εἶστε σὲ μιὰ ἡλικία, ποὺ ἅμα κηρυχθῇ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ μαρτυρήσετε.
Δὲν βλέπετε ποὺ πᾶμε νὰ ἑνωθοῦμε κατ᾿ εὐθεῖαν μὲ τὸν πάπα, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς! Ἐμεῖς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ ἑνωθοῦμε οὔτε μὲ τοὺς παπικοὺς οὔτε μὲ τοὺς προτεστάντες, θὰ κρατηθοῦμε ὀρθόδοξοι. Καὶ χρειάζεται προσοχὴ μεγάλη. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἐγκαινιάσαμε τὴν σειρὰ αὐτὴ τῶν μαθημάτων. Νὰ δοῦμε τέλος πάντων αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ ἄγνωστο, τὸ Πηδάλιο, τὸ τόσο συκοφαντημένο, τὸ τόσο περιφρονημένο, τὸ τόσο παρεξηγημένο ἀπὸ τοὺς πολλούς, νὰ δοῦμε τί μᾶς διδάσκει, πῶς ἑρμηνεύει τὸ Εὐαγγέλιο. Νὰ δοῦμε ποιό εἶνε τὸ πνεῦμα του, καὶ τί μᾶς λέει καὶ γιὰ τὰ πιστευτέα καὶ γιὰ τὰ πρακτέα καὶ γιὰ τὰ λατρευτέα στὴν Ἐκκλησία μας.
Ὁμιλεῖ στὸ Πηδάλιο ὄχι ἕνας ἐπίσκοπος, ἀλλὰ συμφωνία διδασκάλων· ὁμιλοῦν τὰ πάγχρυσα στόματα τῶν πατέρων, οἱ σάλπιγγες τοῦ Θεοῦ, οὐράνια πρόσωπα. Ἂν αὐτοὺς δὲν ἀκούσουμε, ποιόν θ᾿ ἀκούσουμε, τὸν Αὐγουστῖνο ἢ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα;

Ἐγὼ ἐπιθυμῶ νὰ τελειώσω μὲ αὐτὰ τὰ πράγματα· ἐσεῖς, ἂν δὲν ἐπιθυμῆτε, δὲν ἔχω λόγο νὰ ἔρχωμαι ἐδῶ πέρα.
Θέλω νὰ τονίσω τὸ ὀρθόδοξο· νὰ εἶστε ὀρθόδοξοι καὶ νὰ μὴν ἔχετε ἐρωτηματικὰ στὴν ψυχή σας γύρω ἀπὸ τὸν ἀνεκτίμητο αὐτὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶνε τὸ Πηδάλιο.

Read more »

Read more »

ΠΕΡΙ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Γ. ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΡΑΠΙΝΤ ΤΕΣΤ:

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΥΡΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΗ ΦΑΚΑ!

_________

______

Εμεις θα γιορτασουμε αλλη φορα…

Καθηγητής: Νεκτάριος Δαπέργολας

«Όσοι διατηρούν ακόμη μέσα τους την αυθεντική υπόσταση της αγιοτόκου πατρίδας εόρτασαν με βουβό κλάμα»

Ζήσαμε λοιπόν πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τήν κορύφωση τοῦ θλιβερού ἑλληνοφοβικοῦ ἐγχειρήματος μέ τό ὁποῖο τό δυσῶδες πολιτικό σύστημα τῆς τσαλαπατημένης ἀποικίας καί οἱπερί αὐτό παρασιτικές ψευτοελίτ «ἑόρτασαν» τήν ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Νά θυμόμαστε ὅμως πώς ἐδῶ τά εἰσαγωγικά τά βάζουμε ἐμεῖς. Γιατί ἐκ μέρους τους, αὐτό πού οἱ ἴδιοι ἐκλαμβάνουν ὡς Παλιγγενεσία ἑορτάστηκε ὄντως – καί μάλιστα μέ ἀπόλυτη συνέπεια καί ἐπαξίως ὅσων πιστεύουν καί ὅσων ἐκπροσωποῦν. Ἐπαξίως γιά τήν ἴδια τους τήν ὑπόσταση καί ὕπαρξη.

Read more »

O ΓΕΡΩN MAΞIMOΣ KAΡABAΣ EΡΓAZETAI & ΣTA 82

ΕΝΩ ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ 1.8.2017

________________

________________

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ

ΤΟ ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟΝ, ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΕΚ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΝ

Εὐχαριστῶ τὸν πανοσιολογιότατον ποὺ ἔγραψε, ἀνωνύμως*, τὴν ἱστορίαν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὴν ὁποίαν εἴχαμεν ὑπ’ ὄψιν, ἀλλ’ ὄχι τόσον λεπτομερῶς.
Γράφει, ὁ πανοσιολογιότατος, ὅτι καὶ οἱ ἀναγραφόμενοι ἱερεῖς εἶναι κτίτορες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἐὰν ἑξαιρέσομεν τὸν μακαριστὸν ἀρχιμ. Δαμιανὸν Μαυρίδην, ὁ ὁποῖος ἔκτισε τὸ καθολικόν τῆς Μονῆς, οἱ ἄλλοι ἦλθαν μέν, κατ’ ἐντολὴν τῶν ἑκάστοτε ἐπισκόπων, ἀλλὰ μόνον γιὰ νὰ καρπωθοῦν τά πλούσια τυχερά τῆς Μονῆς καὶ ὄχι νὰ προσφέρουν. Καὶ ἐρωτῶ: Ποῖος ἐξ αὐτῶν ἔβαλε ἔστω καὶ μίαν πέτραν ἐπάνω εἰς τὴν Ἱ. Μονήν;
Καὶ ὡς ἀπόδειξιν τούτου ἀναφέρω τὸ ἑξῆς: Ὅταν ἐδιορίσθην ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς, τον Αὔγουστον τοῦ 1973, ἐβρήκα ὅλα τὰ βιβλία τῆς Μονῆς, Βαπτίσεων καὶ Γάμων, ὑπογεγραμμένα καὶ σφραγισμένα ἀπὸ ἕναν ἱερέα (διὰ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βαπτίσει ἢ νὰ παντρέψει κανένας ἄλλος καὶ ἔτσι νὰ πάρει αὐτὸς τὰ τυχερά!)
Γράφει, ὁ πανοσιολογιότατος, ὅτι εἰς τὴν Μονὴν τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ  τοῦ Αἰτωλοῦ ἐργάστηκαν χειρονακτικῶς τὰ πνευματικά του παιδιὰ καὶ διέθεσαν τοὺς μισθοὺς των διὰ τὴν ἀγορὰν χωραφιῶν καὶ ὅτι τὰ προσέφεραν εἰς τὴν Ἱ. Μονήν.
Καὶ πάλι ἐρωτῶ τὸν πανοσιολογιότατον: Τόσα χρόνια ποὺ ὁ π. Νικηφόρος καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα ἐφέροντο ὡς μοναχοί τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, δὲν εἶχαν χέρια γιὰ νὰ ἐργασθοῦν εἰς τὴν Μονὴν στὴν ὁποίαν ἀνῆκαν; Δὲν εἶχαν μισθοὺς γιὰ νὰ προσφέρουν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου; Μόνον ὁ π. Μάξιμος εἶχε; Καὶ ἐπιπλέον, δὲν ἦταν ὑποχρεωμένοι νὰ διαβιοῦν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ, ὅπως ἔπραξαν μετὰ τὸ χτίσιμο τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ; Μήπως κάποιος τοὺς ἐμπόδισε; Καὶ ἂν ναί, ποιὸς νὰ ἦταν αὐτός;
Ὡς πρὸς τὰ δημόσια χρήματα τὰ ὁποῖα ἐβοήθησαν διὰ τὴν ἀνέγερσιν τῆς Ἱ. Μονῆς, δηλώνω ὅτι ὁ μακαριστὸς Σταῦρος Ἀθανασιάδης, βουλευτὴς τῆς Ν.Δ. Κοζάνης, μὲ βοήθησε νὰ τὰ εἰσπράξω κατόπιν εἰσηγήσεώς μου καὶ κατόπιν πολλῶν ἀνεβοκατεβασμάτων εἰς Ἀθήνας. Ἂς γνωρίζει ὁ πανοσιολογιότατος συγγραφεὺς, ὅτι ὅταν ἀνέλαβα τὴν ἡγουμενίαν τῆς Μονῆς δὲν ὑπῆρχε οὔτε δρόμος, οὔτε νερό, οὔτε ἠλεκτρισμός, οὔτε, οὔτε, οὔτε…
Τὰ δὲ χρήματα ποὺ εἰσπράχθησαν ἀπὸ τὸ Δημόσιο ἦταν 400.000 δρχ. διὰ τὴν σύνδεσιν μὲ τὸ δίκτυον τῆς ΔΕΗ, 3.000.000 δρχ. διά τὸν δρόμον, καὶ μόνον 200.000 δρχ. διά τὰ κτίρια!
Δὲν χρησιμοποιήθηκαν λοιπὸν ὅλα, ὅπως ψευδῶς ἀναφέρει, διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς Μονῆς. «Λησμόνησε» ἐπίσης νὰ ἀναφέρει, ὅτι ἐπὶ 48 χρόνια ποὺ ἡγουμενεύω στὴν Ἱ. Μονὴν ἐδόθησαν καὶ οἱ μισθοί μου διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν καὶ συντήρησιν αὐτῆς.
Ὡς πρὸς τὶς «οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες» τὶς ὁποῖες ἀναφέρει ὁ πανοσιολογιότατος, ψεύδεται ἢ ἀγνοεῖ τὴν ἀλήθειαν. Αὐτὲς ἐγένοντο ἐπὶ ἀρχιερέως Βασιλείου, διὰ τοῦτο καὶ ἠναγκάσθη ἀπὸ παρεκκλήσιον τοῦ Μηλοχωρίου νὰ μετατρέψει τὴν Ἁγίαν Παρασκευὴν εἰς Ἱερὰν Μονήν. Ἔγιναν μὲν καὶ ἐπὶ π. Αὐγουστίνου, ἀλλὰ γιατί δὲν ἀναφέρει τὸ ὄνομα ἐκείνου πού διέπραξε τὶς ἀτασθαλίες; Μήπως γιὰ νὰ ὑπονοεῖται ὅτι τὶς ἔκανα ἐγώ;
Καὶ τώρα ἐρχόμεθα εἰς τὴν περίφημον «ἀγάπην» τῆς Μητροπόλεως διὰ τὸν π. Ἰγνάτιον. Τόσον δὲ πολὺ τὸν «ἀγαπάει» ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης ὥστε τοῦ ἔκοψε τὸν μισθὸν καὶ τὴν ὑγειονομικήν του περίθαλψιν! Ὡς πρὸς δὲ τὴν ἀναφορὰν τῆς Μητροπόλεως διὰ «προσφορὰν αἵματος» εἰς τὸν π. Ἰγνάτιον, ἐγένετο αὔτη πρὸς κάλυψιν τῆς διώξεως τῆς Μονῆς καὶ τῶν μοναχῶν της! Ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ὁ ἀδελφός τοῦ πατρὸς Ἰγνατίου ἔστειλε διὰ δημοσίευσιν ἔκκλησιν γιὰ αἷμα, κι ἐσεῖς, τῆς μητροπόλεως, σπεύσατε ―χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσετε!― νὰ τὴν «καπελώσετε» καὶ νὰ μετατρέψετε τὴν ἔκκλησιν τῆς οἰκογενείας τοῦ π. Ἰγνατίου σὲ ἔκκλησιν τῆς μητροπόλεως, γιὰ νὰ φανείτε «καλοὶ» καὶ «πονόψυχοι» εἰς τὸν κόσμον! Ὁ λαὸς ὅμως δὲν εἶναι χαζός. Ξέρει πόσο «ἀγαπητικὸ» δηλητήριο χύσατε τόσον καιρὸν ἐναντίον μας. Read more »

Σχόλιο: Ένας άντρας ζει σε μια κοινωνία όπου οι πολίτες αστυνομεύουν ο ένας τον άλλον με τα κινητά τους τηλέφωνα. Η χώρα της UTOPIA περηφανεύεται πως είναι η πιο ασφαλής χώρα, αλλά οι κάτοικοι της για κάποιον λόγο φαίνονται δυστυχισμένοι. Υγεία ή Ελευθερία; Μια προφητική Αυστραλιανή ταινία μικρού μήκους γυρισμένη από τον ομογενή Costa Nikas με τη συμμετοχή αρκετών ομογενών ηθοποιών από το 2019, δηλαδή προτού γνωρίσουμε τους περιορισμούς του lockdown και τις καταδόσεις των συμπολιτών μας “για το καλό μας”.

Κέρδισε 2 διεθνή βραβεία (Σάντα Φε και Τορόντο) και προτάθηκε για ένα ακόμη (Λος Άντζελες). Στην Ελλάδα φυσικά αγνοήθηκε.

(Υποτιτλισμός Ενωμένη Ρωμηοσύνη).
Σας φάνηκε ενδιαφέρον; Κοινοποιήστε το και σε άλλους:

Τα δανεια της Επαναστασης του 1821: Το χρεος, ο εμφυλιος και οι «ληστρικοι» οροι

Γεράσιμος Χιόνης
Πηγή: Sputnik

Η προσωρινή κυβέρνηση, το 1824 και το 1825, χτυπάει την πόρτα της Αγγλίας για τη σύναψη δανείων. Οι «ληστρικοί» όροι, η χρηματοδότηση του εμφυλίου πολέμου και η αποπληρωμή έναν… αιώνα μετά….. Read more »

ΤO IΣTOΡIKO ΠIΣOΔEΡI

ΜΕΤΑΞΥ τῶν ἱστορικῶν χωριῶν τῆς πατρί­δος μας εἶνε καὶ τὸ Πισοδέρι. Γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν, θὰ πῶ δυὸ λέξεις.

* * *

Ἀπὸ ἱστορικῆς πλευρᾶς τὸ Πισοδέρι εἶνε ἕνα ἑλληνικὸ χωριὸ ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα τῆς Μακεδονίας μας. Παλαιότερα ἦταν μεγάλο. Ἀπόδειξις τὰ κτήρια ποὺ ἔ­χει, διώροφα καὶ τριώροφα, χτισμένα στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας· ἀπό­δει­ξις τὸ με­γάλο σχολεῖο, ποὺ μοιάζει σὰν πανεπιστήμιο, ποὺ τὸ ἔχτισε ἕνα εὐγενὲς τέ­κνο τοῦ Πισοδε­­ρίου, ὁ πάτερ Μό­δεστος. Ἀπὸ τὰ παλιὰ χρόνια οἱ κάτοικοί του διακρίνονται γιὰ τὰ ἐθνικά τους φρονήματα. Ἀπὸ ᾿δῶ κατή­γετο ἕνας ἥρωας τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστά­σεως, ὁ Νικόλαος Κασομούλης (1797-1872), ποὺ ἔ­γρα­ψε τὰ περίφημα Ἀπομνημονεύματα, ποὺ ἔ­χουν ἀξία ὅση περίπου καὶ τὰ Ἀπομνημονεύ­ματα τοῦ Μακρυγιάννη.
Στὸ Πισοδέρι κατοικοῦσαν —ἀφάνταστο σήμερα— 2.500 κά­τοικοι. Μεγάλο χωριό. Καὶ οἱ κάτοικοι ἦταν κυρατζῆδες, δηλαδὴ ἀγωγιάτες. Δὲν ὑπῆρ­χαν τότε αὐτοκίνητα· καρα­βάνια ἀπὸ ζῷα ἔ­φταναν μέχρι τὸ Βελιγράδι καὶ μέχρι τὴ Βιέννη. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὁ πλοῦ­τος καὶ ἡ πρόοδος τοῦ χωριοῦ. Ἔσφυζε ἀπὸ ζωή. Πλῆθος τὰ παιδιά. Εἶχε τριακόσους μὲ τετρακόσους μαθητάς. Τώρα δὲν ἔχει οὔτε δέ­κα παιδιά, καὶ τὸ σχολειὸ μένει ἔρημο καὶ κλειστό. Ὁποία συμφορά!
Ἔρχεται κανεὶς νὰ κλάψῃ ἐπάνω στὰ ἐρεί­πια, ποὺ δὲν εἶνε ἐρείπια μόνο τοῦ συγ­κε­κρι­μένου χωριοῦ· εἶνε ἐρείπια ὁλοκλήρου τῆς πα­τρίδος μας. Ὅταν πεθαίνῃ τὸ χωριό, πεθαί­­νει ἡ Ἑλλάδα. Θὰ τὸ καταλάβουν αὐτὸ οἱ ἰθύνοντες, θὰ εἶνε ὅμως ἀργά. Read more »

Ανοσιοι μεθοδευουν τον εγκλωβισμο των πιστων με αποκορυφωμα τον οικονομικο αποκλεισμο του Αντιχριστου

Μηνύματα ἀπό τον Ἱερόν Ψαλτήρα ΨΑΛΜΟΣ 11ος, απο τον Γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο, στις 03-09-88

______

_____

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ π. ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ (βίντεο)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ

Ο ΜΗ ΛΕΓΩΝ ΤΟΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙΣ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ.

΄΄Ζ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ΄΄

Στοῦ ἄγι Άντώνη τό κελλί
Βρισκόμαστε καί πάλι,
Γιά νά βροντοφωνάξωμε
μέ ὄρθιο τό κεφάλι.

Ὄχι στὀν οἰκουμενισμό,
Ὄχι στήν προδοσία.
Ἀνάθεμα σ’ όλους αὐτούς ,
Φωνάζ’ ὴ Ἐκκλησία . Read more »

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ ;

Του ιερέως π. Ιωάννου Νικολοπούλου
Πατηστε τον τιτλο και διαβαστε το σε pdf

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

& ΟΧΙ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821-2021

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Κων/νος Βαθιώτης: Τα 199 και όχι 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση: Ασυγχώρητο λάθος στο μέτρημα!

Μην ξεχνάτε ότι ζούμε στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο: Ο εορτασμός της Α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α ς μεταφράζεται σε εορτασμό της Σ κ λ α β ι ά ς.

Τα 199 και όχι 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση: Ασυγχώρητο λάθος στο μέτρημα!
Γράφει ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Κων/νος Βαθιώτης

σ.σ.: Γράφτηκε Βράδυ 25/03.

Σήμερα είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους που ο ευαγγελισμός της κυρίας Θεοτόκου ΔΕΝ συμπίπτει με τον εορτασμό της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Οι α ι χ μ ά λ ω τ ο ι  ΔΕΝ έχουν λ ό γ ο να γιορτάζουν την ανύπαρκτη ελευθερία τους. Αλλά προπάντων ΔΕΝ έχουν καν το δ ι κ α ί ω μ α: ο Έλληνας Ναβουχοδονόσορ και η κουστοδία του στέρησαν αυτό το δικαίωμα από τους Έλληνες για να στρογγυλοκαθίσουν με τον συρφετό των καλεσμένων τους στην αρένα των μασκοφόρων και να γιορτάσουν πριβέ την μαύρη επέτειο της υποδούλωσης του Έθνους μας.
Μην ξεχνάτε ότι ζούμε στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο: Ο εορτασμός της Ανεξαρτησίας μεταφράζεται σε εορτασμό της Σκλαβιάς.
Οι αφέντες μας, λοιπόν, δεν παρακολούθησαν σ τ ρ α τ ι ω τ ι κ ή παρέλαση αλλά παρέλαση καρναβαλιστών, διακωμωδώντας μία από τις σημαντικότερες στιγμές του Ελληνικού Γένους.
Απολύτως αναμενόμενο: κάθε τύραννος ΔΕΝ έχει ούτε ι ε ρ ό ούτε ό σ ι ο.

Και τώρα η έκπληξη:

https://agonasax.blogspot.com/2021/03/199-200.html#more

AIΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ

της Ελένης Παπασταματάκη

Τόνισε ότι για να επιτευχθεί πλήρης ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων, είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουν μια νέα γενιά θεολόγων.

Είναι γεγονός ότι στη μετά Κολυμπαρίου εποχή, οι Φαναριώτες Ιεράρχες έχουν ξεσαλώσει. Ασυγκράτητοι πλέον, προσπαθούν να επιδείξουν όλο και πιο αποκαλυπτικά, πόσο πιστά τέκνα του Οικουμενισμού είναι και πόσο πρόθυμοι να καταπατήσουν και να προδώσουν την Αγία Πίστη μας.

Αφορμή γι’ αυτόν τον σχολιασμό, μας έδωσε η άνευ γνώσεως και παρουσίας Πνεύματος Θεού, θέση του φιλόδοξου Αρχιεπισκόπου Τελμησσού κ. Ιώβ, την οποία και υποστήριξε κατά τη συμμετοχή του σε διαδικτυακό συνέδριο αφιερωμένο στον ορθόδοξο-καθολικό διάλογο. Τόλμησε ο άνους, ως αρχιεπίσκοπος του Φαναρίου, να πει ότι οι Ορθόδοξοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το Πρωτείο στη Ρώμη, αλλά αυτό στην πράξη δεν καθίσταται ακόμα δυνατό. Ανερυθρίαστα προσπαθεί να νομιμοποιήσει την πλανεμένη οικουμενιστική του εκτροπή, λέγοντας ότι η Ρωμαϊκή Εκκλησία σύμφωνα με πατερικές και κανονικές παραδόσεις, προεδρεύει εν αγάπη…

Πόσο ακόμα θα γλύφουν την παντόφλα του Πάπα όλοι αυτοί οι ανερχόμενοι, καριερίστες αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου; Και κυρίως, ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να εκφέρουν την προσωπική τους πλανεμένη άποψη ως θέση των Ορθοδόξων; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Μάρκ. 2, 1-12
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΒΟΗΘΕΙΑ!

«Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν
φέροντες, αἱρόμενον ὑπὸ τεσσάρων»
(Μάρκ. 2, 3)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ τῆς σημερινῆς Κυριακῆς εἶνε ἡ ἱστορία ἑνὸς ἀνθρώπου.
Σὲ μιὰ πόλι τῆς ἁγίας γῆς, τὴν Καπερναούμ, ποὺ ἦταν κτισμένη στὴν παραλία τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, ζοῦσε ἕνας νέος. Ἐργαζόταν, περπατοῦσε, πήγαινε ὅπου ἤθελε, ἔκανε συντροφιὰ μὲ ἄλλους νέους, ἔτρωγε, ἔπινε, διασκέδαζε. Χαιρόταν τὴ ζωή του. Φαίνεται ὅμως, πὼς ὁ νέος αὐτὸς δὲν πρόσεξε. Ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι στὴν ἡλικία τῆς νεότητος, παρασύρθηκε στὸ κακὸ καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλʼ οἱ ἁμαρτίες ποὺ κάνουν οἱ νέοι δὲν μένουν πάντοτε ἀτιμώρητες. Οἱ σαρκικὲς ἰδίως ἁμαρτίες ἔχουν συνέπειες στὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ νέοι ποὺ κυλιοῦνται μέσα στὸ βόρβορο τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων φθείρουν τὴν ὑγεία τους, προσβάλλονται ἀπὸ ἀσθένειες καὶ δὲν εἶνε λίγα τὰ παραδείγματα νέων, ποὺ κατάντησαν σωματικὰ ἐρείπια καὶ τώρα φιλοξενοῦνται σὲ κάποια γωνιὰ τῶν νοσοκομείων τῶν ἀνιάτων σοσημάτων…
Δυστυχισμένοι νέοι! Γλυκειὰ σᾶς φαίνεται ἡ ἁμαρτία, ἀλλʼ εἶνε θανατηφόρα. Μέλι στὴν ἀρχή, φαρμάκι στὸ τέλος. Read more »

Διωγμοι!

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος, καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 11-12)

ΟΛΟΙ οἱ ἀπόστολοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι βρίσκονταν διαρκῶς σὲ ἐργασία καὶ κόπο, σὲ ταλαιπωρίες καὶ θυσίες, γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἴδιο, καὶ μὲ τὸ παραπάνω μάλιστα, ὁ Παῦλος, ποὺ τὸν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα. Νουθετεῖ καὶ ἑτοιμάζει τὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὰ παθήματα ποὺ περιμένουν κι αὐτὸν ἀλλὰ καὶ κάθε χριστιανό. Μὴ νομίσουμε, πὼς ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν κυλάει ἀμέριμνη καὶ στρωμένη μὲ ῥοδοπέταλα. Καὶ ἀπόδειξι ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος. Ἡ ζωή του δὲν ἦταν ἤρεμη καὶ ἀτάραχη. Ὑπέφερε πολλά κανένας ἄλλος δὲν ὑπέφερε τόσα ὅσα ὑπέφερε ὁ Παῦλος.
Καὶ δὲν εἶνε μόνο οἱ κόποι καὶ οἱ περιπέτειές του˙ δὲν εἶνε μόνο οἱ ὁδοιπορίες, τὸ κρύο, ἡ πεῖνα, ἡ δίψα, οἱ κίνδυνοι σὲ ξηρὰ καὶ σὲ θάλασσα˙ αὐτά, τέλος πάντων, ὠφείλονταν σὲ φυσικὰ αἴτια. Τὸ χειρότερο εἶνε, ὅτι συχνὰ εἶχε ἐπὶ πλέον καὶ διωγμούς. Οἱ δὲ διωγμοὶ τοῦ Παύλου ὑποκινοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους˙ ἀνθρώπους κακούς, ποὺ ἐχθρεύονταν τὸ ἱερὸ ἔργο του, ἐνωχλοῦνταν, τὸν μισοῦσαν καὶ ἀντιδροῦσαν μὲ μανία. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1049

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 2,1-12)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τεσσερις συνοδοι της μετανοiας

«…Παραλυτικὸν φέροντες αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων»
(Μᾶρκ. 2,3)

ΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, Δευτέρα (Β΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ ἑορτάζεται ἕνας ἅγιος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· ὑπάρχουν πολλοὶ ἅγιοι Γρηγόριοι, καὶ πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλλους αὐτὸς ἐπονομάζεται Παλαμᾶς.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔχει μία θαυμάσια ὁμιλία ἐπάνω στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Θὰ τολμήσω νὰ πάρω μερικὰ ἄνθη καὶ θὰ τὰ προσφέρω στὴν ἀγάπη σας, σὰν μιὰ μικρὰ ἀνθοδέσμη.

* * *

Στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ σὲ μιὰ πόλι τῆς Γαλιλαίας, τὴν Καπερναούμ, ζοῦσε κάποιος ἀσθενής. Ἦταν παράλυτος σωματικῶς ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Ῥίζα ὅλων τῶν ἀσθενειῶν εἶνε ἡ ἁμαρτία. Καὶ ἐπιστημονικῶς ἀκόμη εἶνε ἀποδεδειγμένο, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων συνεπειῶν τὶς ὁποῖες ἔχει, τσακίζει τὰ νεῦρα τοῦ ἀνθρώπου· καὶ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο συντομώτερα στὸν τάφο. Ἐγνώρισα στὴν Ἀθήνα, στὸ ἄσυλο τῶν ἀνιάτων ἕνα νέο, ἀθλητὴ πρώτης τάξεως. Σήκωνε ―ὅταν ἦταν καλά― 150 κιλὰ σὰ᾿ νὰ ἦταν πούπουλο. Κατόπιν, δὲ᾿ μποροῦσε νὰ σηκώσῃ οὔτε τὸ κουτάλι του. Γιατί; Διότι ἔπεσε στὴν πορνεία καὶ στὴ μοιχεία, μὲ δεκάδες γυναῖκες. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦτο νὰ παραλύσῃ. «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος», λέει ἡ Καινὴ Διαθήκη (Ῥωμ. 6,23).

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2363

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 2,1-12)
28 Μαρτίου 2021
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Η αμαρτια πληττει και σωμα και ψυχη

«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μᾶρκ. 2,5)

Κανένας ἄλλος, ἀγαπητοί μου, κανένας ἄλλος στὸν κόσμο αὐτὸν δὲν ἀγάπησε τόσο πολὺ τοὺς δυστυχισμένους ὅσο ὁ Χριστός μας. Ἐκεῖνος εἶνε ὁ ἀνεκτίμητος φίλος τῶν ἀσθενῶν καὶ πονεμένων ἀνθρώπων. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ βλέπουμε καὶ στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο μᾶς διηγεῖται τὴ θεραπεία ἑνὸς παραλυτικοῦ (βλ. Μᾶρκ. 2,1-12). Ἀλλ᾽ ἂς δοῦμε μὲ συντομία τὴ διήγησι αὐτοῦ τοῦ θαύματος.

* * *

Ποῦ κατοικοῦσε ὁ παραλυτικός; Στὴν Καπερναούμ, τὴν πρωτεύουσα τῆς Γαλιλαίας. Εἶνε ἡ κεντρικὴ πόλις τῆς περιοχῆς, στὴν ὁποία καὶ ὁ Χριστός, ἀφήνοντας πλέον τὴν ἰδιωτικὴ ζωὴ τῆς Ναζαρέτ, ἦρθε καὶ κατοίκησε ὅταν ἄρχισε τὸν δημόσιο βίο του καὶ τὴν ἔκανε ἕδρα τῶν περιοδειῶν του. Ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινοῦσε καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεφε. Ἐκεῖ λοιπόν, στὴν Καπερναούμ, ἐπιστρέφει πάλι σήμερα, ὅπως λέει τὸ εὐαγγέλιο (ἔ.ἀ. 2,1). Ἡ εἴδησι ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶνε στὴν πόλι διαδόθηκε ἀστραπιαίως. Καὶ σὲ λίγο κόσμος ἀπ᾽ ὅλες τὶς συνοικίες τρέχει νὰ πάῃ ἐκεῖ ποὺ διδάσκει ὁ Κύριος.
–Ἦρθε ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ὁ Διδάσκαλος! Ἦρθε ἐκεῖνος πού, ὅπου ἀγγίξῃ τὸ ἅγιό του χέρι, διώχνει κάθε λογῆς ἀσθένεια! Ἦρθε ὁ γιατρὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων!…

Read more »

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΣΣΑΝΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

ΤΟ 1820 ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΜΕΛΛΕ ΠΡΩΤΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1Β21.

Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Ο Κοζανίτης Γεώργιος Λασσάνης υπήρξε ο υπασπιστής , γραμματέας και συμπολεμιστής του ανθρώπου που πρώτος ξεκίνησε την Ελληνική επανάσταση στις 22/2/1821 και δεν ήταν άλλος από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη που από τότε που γνωριστήκαν έμεινε μαζί του μέχρι τον θάνατο του και μάλιστα ήταν ο άνθρωπος που έγραψε την πρώτη διακήρυξη της επανάστασης που διαβάστηκε

στο Ιάσιο πεδίο.
Στην έρευνα που κάναμε για τους Δυτικομακεδόνες που συμμετείχαν στις μάχες κατά την διάρκεια του ένοπλου αγώνα 1821-1832 απεκάλυψε μια επιστολή που στέλνει ο Γεώργιος Λασσάνης στον Αλέξανδρο Υψηλάντη που αποδεικνύει τις ιδιαίτερες σχέσεις τους .Η επιστολή είναι στην καθαρεύουσα και έτσι μετά την παράθεση του κείμενου ως έχει, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε την ερμηνεία της στην νεοελληνική διάλεκτο .
Για την γνωριμία αυτή όλα ξεκίνησαν μετά από την εντολή της ηγεσίας της Φιλικής εταιρίας στον Λασσάνη που ήταν ήδη μέλος της, της προσέγγισης του Υψηλάντη για ένταξη του στην Φιλική εταιρία και στην συνέχεια της πιθανής ανάληψης της αρχηγίας.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής : Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1650

Β΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Το αστρο που δεν θα δυση ποτε

«Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ» (Ἀκάθ. ὕμν. Ι1α΄)

Χρόνια τώρα, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔπαυσα νὰ ὁμιλῶ ἐπάνω στὸν Ἀκάθιστο ὕμνο. Καὶ πά­λι ἀπόψε μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ θὰ πῶ λίγα λόγια.
Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε ἕνα ποίημα καὶ τραγούδι ποὺ διαφέρει ἀπὸ τὰ ἄλλα τὰ κοσμι­κὰ τραγούδια ὅσο τὸ διαμάντι ἀπὸ τὰ χαλί­κια. Ἐκεῖνα εἶνε ἐφήμερα, αὐτὸς ἀντέ­χει στοὺς αἰ­ῶνες. Ἐψάλη πρώτη φορὰ τὸ 626 μ.Χ. στὴν Κων­σταντινούπολι, στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν, ὡς ἔκ­φρασι εὐ­γνωμοσύ­­νης τοῦ λαοῦ τοῦ Βυζαντίου πρὸς τὴν Θεοτόκο, τὴν «ὑπέρ­μαχο στρατηγὸ» τοῦ γένους, γιὰ τὴ διάσωσι τῆς Πόλεως ἀπὸ τὴ συνδυασμένη ἐπιδρομὴ Περσῶν καὶ Ἀβάρων.
Τὸ θέμα τοῦ ποιήματος εἶνε τὸ μυστή­ριο τῆς θείας οἰκονομίας· ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἦλθε ἐπὶ τῆς γῆς κ᾽ ἔγινε ἄν­θρω­­πος, κι ὅτι ἡ Παρθέ­νος Μαρία ὑπηρέτησε στὸ μέγα τοῦτο μυστή­ριο ὅ­ταν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐ­πέμ­­φθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε» (Α οἶκ.). Αὐ­­τὸ τὸ «Χαῖρε», ποὺ εἶπε ὁ Γαβριὴλ στὴν Παν­αγία, ἐπαναλαμβάνεται ἐδῶ 144 φορές. Καὶ δὲν εἶ­νε βαττολογία, περιττὴ φλυαρία· τὸ κάθε «χαῖ­­ρε» εἶνε γεμᾶτο νόημα. Αὐτὸ ποὺ αἰσθάνεται ὁ ποι­ητὴς τὸ ἐκφράζει μὲ ποικιλία εἰκόνων, παρα­δει­γμάτων καὶ προτυπώσεων τῆς ἁγίας Γραφῆς. Read more »