Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10312

Ἀρχὴ τοῦ νέου ἔτους
1 Ἰανουαρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

῾Ριζωμενοι στην πiστι

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη τοῦ νέ­ου ἔτους. Κανονικὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶνε ἡ πρώτη τοῦ ἔτους. Γιὰ τὸ ἐκκλησιαστι­κὸ ἡμερολόγιο πρώτη τοῦ ἔτους εἶνε ἡ 1η Σεπτεμβρίου. Ἀλλὰ ἡ 1η Ἰανουαρίου, πρώτη τοῦ πολιτικοῦ ἡμερολογίου, ἐπικράτησε.
Νέο ἔτος χαιρετίζουμε, ποὺ ἀνέτειλε στὸν ὁρίζοντα. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε μὲ ἁπλᾶ λόγια νὰ διατυπώσω μερικὲς πρακτικὲς σκέψεις.

* * *

Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε ὅπως τὰ ζῷα. Τὸ ζῷο ζῇ μόνο γιὰ τὶς ἀνάγκες καὶ ἡ­δονὲς τῆς στιγμῆς. Ὁ ἄνθρωπος ἁπλώνει τὶς ῥί­ζες του βαθειά· στηρίζεται στὸ παρελθόν, ζῇ τὸ παρόν, καὶ στρέφεται μὲ ἐλπίδα πρὸς τὸ μέλλον. Read more »

Ο Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος Καντιωτης

ως μελος της Δ.Ι.Σ. της συνοδικης περιόδου 1988-1989 προτεινει στην Ι. Συνοδο την ανακηρυξι, ή ακριβεστερα την αναγνωρισι του π. Ευσεβιου Ματθοπουλου ως αγιου

(1ο αποσπασμα της εισηγησεως του Μητροπολιτου)

«…H βιογραφία (τοῦ π. Ευσεβίου Ματθοπολου, όπως αὺτη ἐκτίθεται ὑπὸ δύο κορυφαίων αὐτοῦ μαθητῶν, τοῦ ἀειμνήστου π. Σεραφεὶμ Παπακώστα, ἐπὶ 25ετίαν χρηματίσαντος ἱεροκήρυκος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν, ἐν τῷ βιβλίῳ του «Εὐσέβιος Ματθόπουλος», ὡς καὶ τοῦ ἀειμνήσου Παναγιώτου Τρεμπέλα, καθηγητοῦ τῆς θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, παρακολουθήσαντος τὸν π. Εὐσέβιον ἐκ παιδικῆς αὐτοῦ ἡλικίας καὶ σκιαγραφήσαντος αὐτὸν ἐν περισπουδάστῳ ἄρθρω κατεχωρισμένω εἰς τὴν Θρησκευτικὴν καὶ Ἠθικὴν Ἐγκυκλοπαιδείαν (τόμος 8ος σελ. 843-7).

Κατὰ τοὺς βιογράφους ὁ π. Εὐσέβιος ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη ἐντὸς εὐσεβοῦς οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος, ἀνεψιὸς τυγχάνων τοῦ ἀοιδίμου Ἱεροθέου Μητροπούλου τοῦ μετὰ ταῦτα Μητροπολίτου Πατρῶν. Ὑπὸ τοῦ εὐσεβοὺς πατρός του ὡδηγήθη ἔφηβος ὤν εἰς τὴν περίφημον Ἱερὰν Μονὴν Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων, ἔνθα διετέλεσεν ὑποτακτικὸς ἁγίου ἀνδρός, τοῦ π. Ἰγνατίου Λαμπροπούλου. Ἐφιέμενος μορφώσεως, μετὰ τὰς γυμνασιακάς του σπουδὰς παρηκολούθησε παραδόσεις τῆς φιλοσοφικᾶς σχολῆς Ἀθηνῶν, ἵνα διὰ τῆς τελειοτέρας γνώσεως τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης κατανοήσῃ πληρέστερον τὰ ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα. Φλεγόμενος δὲ ὑπὸ ἱεραποστολικοῦ πόθου ἵνα μεταδώσῃ τὰς σωτηριώδεις ἀληθείας τῆς πίστεως εἰς τὸν λαὸν νεαρὸς ἀκόμη διάκονος ἤρχισε τὸ κηρυκτικὸν ἔργον του, τὸ ὁποῖον ἐν διαρκῶς αὐξανομένῳ ζήλῳ ὑπηρέτησε ἐπὶ μίαν 55ετίαν, περιοδεύσας πολλὰς πόλεις καὶ ἐπαρχίας τῆς τότε μικρᾶς Ἑλλάδος καὶ πέραν αὐτῆς ἀκόμη. Τὸ δὲ ἄξιον ἰδιαιτέρας παρατηρήσεως, δὲν ἐδέχθη μισθωτὴν τινα θέσιν οὐδὲ καὶ προταθεῖσαν αὐτῷ ἐπισκοπήν, ἀλλ᾽ ἀδάπανον κρατήσας τὴν διακονίαν του, ἔζησεν ἐν λιτότητι καὶ ἁπλότητι. Καὶ ὄχι μόνον διὰ τοῦ λόγου καὶ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως ἀνιδιοτελῶς ἐξυπηρέτησε τὰς ἀνάγκας τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς γραφίδος. Οὗτος συνέγραψε τὸ περισπούδαστον βιβλίον «Ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου», βιβλίον μεγάλης πνευματικῆς ἀξίας ἐξ ὀρθοδόξου ἀπόψεως, τὸ ὁποῖον ἔσχεν εὐρυτάτην κυκλοφορίαν, σημειῶσαν 16ην ἔκδοσιν. Περὶ τῆς ἀξίας τοῦ βιβλίου τούτου ὁ ἐλλόγιμος ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος παρατηρεῖ: ὅτι ἔχων ὁ π. Εὐσέβιος βαθυτάτην γνῶσιν τῆς Γραφῆς, ἀνεκτίμητον πεῖραν κήρυκος τοῦ θείου Λόγου καὶ πνευματικοῦ πατρὸς παρακολουθήσας δὲ ἐπὶ μακρὰ ἔτη τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν καὶ ὤν πεπειραμένος ἐξομολογητής, γνωρίσας τὰ φανερὰ καὶ μυστικὰ τῆς ἁμαρτίας ἐλατήρια, ὡς συγγραφεύς εἰς ὕφος καὶ ἔκθεσιν φέρουσαν τὸν γνήσιον χαρακτῆρα ἀφελεστάτης καὶ ἐγκαρδίου ὁμιλίας τοῦ πνευματικοῦ πρὸς τὸν ἐξομολογούμενον, ἐπέθεσεν ἐπὶ τοῦ βιβλίου του τὴν σφραγῖδα τῆς ἰδίας προσωπικότητος καὶ πρωτοτύπως καὶ ἰδιοτύπως ἐξέθεσε ζητήματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ τῆς χριστιανικῆς πρὸ πάντων ζωής κατὰ τὸν μόνον προσιτὸν εἰς τὸν λαὸν τρόπον». Read more »

Κυριακὴ μετὰ Χρ. Γέννησιν (Μτθ. 2,13-23)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Γενοκτονια!

«Φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη…» (Ματθ. 2,18)

ΤΑ Χριστούγεννα, ἀγαπητοί μου, ποὺ μᾶς ἀ­ξίωσε ὁ Θεὸς νὰ ἑορτάσουμε, εἶνε ἡ ἀρ­χὴ τῶν ἑορτῶν. Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἐγεννᾶτο, δὲν θὰ εἴχαμε ἄλλες ἑορτές. Καὶ σήμερα ὁ ἑορτασμὸς συ­νεχίζεται. Χαίρουν οἱ ἄγ­γελοι, ἡ ὑ­­περ­αγία Θεοτόκος, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, οἱ ποιμέ­νες, οἱ μάγοι, ὁ οὐρανός, τὸ ἀστέρι, τὰ βουνά, οἱ πηγές, ὅλη ἡ κτίσις. Ἕνας μόνο δὲν χαίρει· ὁ Ἡ­ρῴ­δης. Δὲν κοιμᾶται· συστρέφεται σὰν τὸ φίδι ἀπ᾽ τὴν κακία του. Λυπήθηκε, γιατὶ ἄκουσε ὅ­τι γεννήθηκε ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου καὶ φο­βήθηκε πὼς αὐτὸς θὰ τοῦ πά­ρῃ τὴ βασιλεία.
Ταράχθηκε, ἀδίκως ὅμως. Πρῶτον μὲν διότι ὁ ἴδιος ἦταν γέρος πιά, 70 – 80 ἐτῶν, καὶ ἕως ὅ­του νὰ μεγαλώ­σῃ τὸ μικρὸ παιδάκι ὁ Χριστὸς καὶ νὰ διεκδικήσῃ βασιλικὰ δικαιώματα, αὐτὸς θὰ εἶχε πεθάνει – ὅπως καὶ ἔγινε· ὅταν ὁ Χριστὸς ἦταν τεσσάρων – πέντε ἐτῶν, ὁ Ἡρῴ­δης πέ­θανε. Ταράχθηκε ἀδίκως, δεύτε­ρον, δι­ότι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δὲ μοιάζει μὲ τὶς βασι­λεῖ­ες τοῦ κόσμου, ποὺ στηρίζον­ται στὰ ὅ­πλα καὶ τὴ βία· ἡ βασιλεία του στηρίζεται στὴν ἐλευθερία, τὴν ἀγάπη, τὴ δικαιοσύνη. Θρόνος τοῦ βασιλέως Χριστοῦ εἶνε οἱ καρδιὲς τῶν πιστῶν. Ταράχθηκε ἄδικα, τρίτον, δι­ότι, ἂν εἶ­νε θέλη­μα Θεοῦ νὰ γίνῃ κάτι (νὰ βασιλεύσῃ ὁ Χριστός), ποιός μπορεῖ νὰ πάῃ κόντρα; Ἀ­δύνατον νὰ ματαιώσῃ κανεὶς τὶς βουλές Του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2248

Κυριακὴ μετὰ Χρ. Γέννησιν (Γαλ. 1,11-19)
29 Δεκεμβρίου 2019

Τι φοβιζει τον αποστολο· η συκοφαντια!

Ἐργαζόταν, ἀγαπητοί μου, καὶ κοπίαζε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος γιὰ νὰ σπείρῃ τὸ λό­γο τοῦ εὐαγγελίου, νὰ σώσῃ ψυχές, καὶ νὰ τὶς ὁδηγήσῃ στὸν Κύριο, στὸν παράδεισο.
Ἀλλὰ καὶ ὁ σατα­νᾶς, ὁ φοβερὸς ἐχθρὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀν­θρώπου, δὲν ἔπαυε νὰ κατα­πολεμῇ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Πολεμοῦσε τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ νὰ τοὺς ῥίξῃ σὲ ἁμαρτία. Πολεμοῦσε καὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, γιατὶ αὐτοὶ εἶνε οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν «καλῶν στρατι­ω­τῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Τιμ. 2,3), οἱ ἀ­ξιωματι­κοὶ καὶ ὁδηγοὶ τῆς «παρατάξεως Κυρίου» (δοξαστ. ἁγ. Πατ.).

* * *

⃝ Γι᾽ αὐ­τὸ βλέπουμε μὲ τὰ ὄργανά του ὁ διάβολος νὰ προσπαθῇ νὰ ἐξοντώσῃ τὸν κήρυκα τῶν Ἰεροσολύμων, τὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο τὸν ἀδελφόθεο, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑ­ορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Ὁ Ἰάκωβος κήρυττε τὸ Χριστὸ στὴν ἁγία πόλι καὶ ἐθεωρεῖτο «στῦλος» (Γαλ. 2,9), κολώνα, τῆς ἐκκλησίας τῶν Ἰεροσολύμων. Κι ὁ σατα­νᾶς δὲν ὑπέφερε νὰ βλέπῃ ὄρθια τὴν κο­λώνα. Φανάτισε λοιπὸν τοὺς ὀπαδούς του μὲ τέτοιο μῖσος ἐναντίον ἐκείνου τοῦ ἁ­γίου ἀν­θρώπου, ὥστε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀνέβασαν στὸ «πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ» (πρβλ. Ματθ. 4,5. Λουκ. 4,9), δηλαδὴ στὸ «ἄκρο τῆς στέγης (τοῦ ναοῦ) ποὺ προεξέχει» (Κ. Σιαμάκη, Σύντομο Λεξικὸ τῆς Κ. Διαθήκης, Θεσ/νίκη 20127, σ. 71). Καὶ ἐκεῖ τὸν ἀνάγκαζαν νὰ ἀρνηθῇ τὸ Χριστό – μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὴ σκηνὴ καὶ τὸν κίνδυνο ποὺ διέτρεχε ὁ ἀπόστολος.
Ἀλλὰ ὁ Ἰάκωβος ἦταν ἀτρόμητος κ᾽ ἔμενε ἄκαμπτος στὶς πιέσεις καὶ ἀπειλές τους. Read more »

Από το βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», έκδοση 1988, σελ. 40-43
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ

« Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ»(Φιλιπ. 4,13)

ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ἡ ἀνθρωπότης, ἄρα καὶ ἡ Ἑλλὰς ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τμῆμα ἀναπόσπαστον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος― ὑπέφερε φοβερά.

Ὑπέφερε ἡ ἀνθρωπότης. Ἐὰν ἦτο δυνατὸν νὰ ἔφθαναν μέχρι τὰ αὐτιά μας οἱ φωναὶ ποὺ ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰ βάθη τῶν καρδιῶν μυριάδων ἀνθρώπων τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, εὐκόλως θὰ διεκρίνομεν, ὅτι αἱ περισσότεραι φωναὶ ποὺ θὰ ἠκούοντο θὰ ἦσαν ἀναστεναγμοί, κραυγαὶ πόνου, ὡς τοῦ φρικτοῦ ἐκείνου πόνου ποὺ ἐδοκίμαζεν ὁ Λαοκόων περισφιγγόμενος ἀπὸ τὸν τεράστιον δράκοντα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ματαίως προσεπάθει ν’ ἀπαλλαγῇ.

ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΘΟΣ

Ἐπόνει ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης! Διότι ὁ δράκων, τὸ κακό, παρ’ ὅλη τὴν τρομακτικὴ ἕλξι τῆς γοητείας μὲ τὴν ὁποία ἐνεφανίσθη καὶ ἐξηπάτησε τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων, καὶ ἔκτοτε ὡς κραιπαλοῦντας παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὰς ἀβύσσους τῆς καταστροφῆς, τὸ κακόν, λέγομεν, ἐγκρύπτει εἰς τὰ βάθη του δηλητήριον ἀφαντάστου δραστικότητος. Ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ δηλητηρίου δὲν ἔμεινε τίποτε ἀμόλυντο καὶ καθαρό. Ὁ ἄνθρωπος ἐδηλητηριάσθη ἐκ ρίζης. Ψυχὴ καὶ σῶμα διεφθάρησα. Τὸ δηλητήριο αὐτό, τὸ φοβερώτερο ἐξ ὅλων τῶν δηλητηρίων, τὸ ὁποῖο εἰς τὴν γλῶσσαν τῆς Ἁγ. Γραφῆς ὀνομάζεται ἁμαρτία εἰσέδυσε καὶ διεπότισε ὅλον τὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Ὁ νοῦς ἐσκοτίσθη. Ἡ καρδία ἐψυχράνθη. Ἡ θέλησις ἠτόνησε. Ἡ ἀνθρωπότης ἐψυχορράγει ὅπως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν ὡραίαν παραβολὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, εἶχε περιπέσει εἰς τοὺς ληστάς, οἱ ὁποῖοι «καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ» (Λουκ. 10,30). Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θ’ ἀπέθνησκε.

Διὰ τοῦτο ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ὑψηλίου ἠκούοντο κραυγαὶ πόνου ποὺ ἐδημιούργουν τὰ θανάσιμα τραύματα. Ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν εἶχε γίνει ἕνα ἕλκος. Ὅπου καὶ ἐὰν τὴν ἤγγιζες ἐπόνει καὶ ἐκραύγαζε. Καὶ ποῖος δὲν ἐπόνει καὶ δὲν ἐκραύγαζεν; Ἐκραύγαζον τὰ παιδιὰ ποὺ ἐρρίπτοντο εἰς τὸν τρομερὸν Καιάδα. Ἐκραύγαζον αἱ παρθένοι ποὺ ἠτιμάζοντο μέσα εἰς τοὺς ναοὺς τῆς εἰδωλολατρείας προσφέρουσαι τὴν τιμήν των ὡς… λατρείαν τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης καὶ Ἀστάρτης. Ἐκραύγαζον τὰ ἑκατομμύρια τῶν δούλων ποὺ ἔσυρον τὰς ἁλύσσεις τῆς δουλείας των καὶ ἐτεμαχίζοντο διὰ νὰ θρέψουν μὲ τὰς σάρκας των τὰ ἰχθυοτροφεῖα τῶν μεγιστάνων. Ἐκραύγαζον οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν χάσει τὴν ἐλευθερίαν Read more »

Τοῦ ἁγίου Στεφάνου
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου

Οι «σκληροτραχηλοι»

.

«Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠ­σίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε…» (Πράξ. 7,51)

Σειρά, ἀγαπητοί μου, σειρὰ ἑορτῶν ἔχουμε τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ κέντρο τὰ Χριστούγεννα, ποὺ εἶνε ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν χριστιανι­κῶν ἑορτῶν. Προχθὲς Χριστούγεννα, χθὲς ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ «πρωτομάρτυρος». Ἐπάνω στὴν ὀνομασία του αὐτὴ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, ἀπαιτεῖ τόλμη καὶ θυσίες. Γιὰ νὰ ῥιζοβολήσῃ λ.χ. ἡ ἐ­λευθερία χρειάστηκαν μάρτυρες, καὶ ἀπ᾿ τοὺς πρώτους ποὺ θυσιάστηκαν εἶνε ὁ Ῥήγας Φεραῖος· ἔγραψε τὸ τραγούδι «Καλύτερα μιᾶς ὥ­ρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή» καὶ ὠνομάστηκε «πρωτομάρτυς τῆς ἐλευθερίας». Καὶ ἂν γιὰ τὴν ἐ­λευθερία ἀξίζῃ κανεὶς νὰ τολμᾷ τὰ πάν­τα, πόσῳ μᾶλλον γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;
Τὸ παράδειγμα ἄλλωστε τὸ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτομάρτυς ὁ Χριστός. Μαρτύρησε μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ἐ­νώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπε· «Ἐγὼ εἰς τοῦτο ἐ­λή­λυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀ­ληθείᾳ» (Ἰω. 18,37). Ἦρθε γιὰ νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Τέλος μαρτύρησε καὶ μὲ τὸ αἷ­μα του, ποὺ ἔβαψε τοὺς βράχους τοῦ Γολγο­θᾶ. Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου· γι ᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξερριζώσῃ κανείς. Read more »

TO ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ

[ἱ. ναὸς Ἁγ. Ἰωάννου Πτολεμαΐδος 7-1-1979 ἡμέρα Κυριακή·
τὸ ἀπόσπασμα ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὴν «Κυριακὴ» 1397/7-1-2008]

Τὸ Δωδεκαήμερον. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ εἶνε ἡ ῥίζα ὅλων τῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους. Ὅπως ἀπὸ τὴ ῥίζα τοῦ δέντρου ἐκφύονται οἱ κλάδοι καὶ τὰ φύλλα καὶ σχηματίζεται τὸ δέντρον, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν σχηματίζεται ὅλο τὸ δέντρον τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ῥίζα ἑορτῶν, «μητρόπολις ἑορτῶν» ὀνομάζεται αὕτη· καὶ εἶνε πράγματι, διότι τὴν ἡμέραν αὐτή, τῶν Χριστουγέννων, ἑορτάζομεν τὸ μέγιστον γεγονός, τὸ ἀνώτερον ὅλων τῶν γεγονότων, τὸ ἀσύλληπτον θαῦμα ὅτι ἀπὸ τὸ ὑπερπέραν ἦρθε ἐκεῖνος ποὺ διοικεῖ τὸ σύμπαν, τοὺς γαλαξίες, κι ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἵνα κάνῃ τὸν ἄνθρωπον θεόν. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ δωδεκαημέρου ἀφιερωμένην εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, ἡ δευτέρα ἡμέρα εἶνε ἡ Σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, πρὸς τιμὴν ἐκείνης, ἡ ὁποία ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου – τὸ ἀφάνταστον μυστήριον. Read more »

Περίοδος Γ΄- Ἔτος ΙΣΤ΄
Ἀριθμ. φύλλου 7042

Σύναξις ὑπεραγ. Θεοτόκου (Ματθ. 2,13-23)
26 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η παιδοκτονια

«Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς…» (Ματθ. 2,18)

Ὁ Ἡρῴδης, ἀγαπητοί μου, ὅπως ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα, ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀνατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄν­θρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ αὐτό.

* * *

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, μὴν εἴμαστε ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γίνεται καὶ τώρα.
Στὴν πατρίδα μας δὲν εἶνε ἕνας ἢ δύο οἱ Ἡ­ρῷδες ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι ἀθῴων νηπίων εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ γιατροί. Δὲν λέω ὅλοι. Ὑ­πάρχουν γιατροὶ ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἰαματικοὺς ἁγίους. Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέ­ει· «Ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖ­κα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ θεωρεῖται πατὴρ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐπαναλαμβάνουν οἱ γιατροί μας ὅ­ταν παίρνουν τὸ δίπλωμά τους. Καὶ ὅμως ὑ­πάρχουν καὶ γιατροὶ – Ἡρῶδες, ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς κατ᾿ εὐφημισμὸν λεγόμενες γυναικολογικὲς κλινικές, οἱ ὁποῖες στὴν πραγματικότητα εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.
Πρέπει νὰ κλάψουμε, ἀδελφοί μου. Πρέπει ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς καταπιῇ καὶ ὁ ἥλιος νὰ στείλῃ τὶς ἀκτῖνες του καυστικὲς καὶ νὰ μᾶς κάνῃ κάρβουνο. Πρέπει νὰ σειστοῦν οἱ κορυ­φὲς τῶν ὀρέων καὶ τὰ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ νὰ γί­νουν ἀστροπελέκια πάνω στὰ κεφάλια μας. Γιατὶ ὅλος ὁ κόσμος, καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μικρή μας πατρίδα, διαπράττει τὸ μεγάλο καὶ φοβερὸ αὐτὸ ἔγκλημα.
Πόσες ἐκτρώσεις γίνονται; Ἂν σᾶς βάλω νὰ μετρᾶτε ἐκτρώσεις, θὰ φτάσῃ μεσημέρι καὶ δὲν θά ᾽χετε τελειώσει. «Φρῖξον ἥλιε, ἀ­ναστέναξον γῆ». Πάνω ἀπὸ 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο σκοτώνονται στὴν πατρίδα μας καὶ ῥίχνονται στοὺς ὑπονόμους! Read more »

Η Εκκλησια Μυσταγωγει τους Πιστους στο Πνευματικο Νοημα της Γεννησεως του Χριστου

Αρχιμανδρίτη Παΐσιου Παπαδόπουλου
ηγούμενου Ι.Μ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

Η Εκκλησία με τον λόγο του Θεού, την εικονογραφία και την υμνογραφία της εισάγει τους πιστούς στο πνεύμα της κατά σάρκα Γεννήσεως του Σωτήρος Χριστού και όχι στον συναισθηματικό ή τον φανταστικό εορτασμό. Όλοι αυτοί οι τρόποι διδασκαλίας της στους Χριστιανούς, σαφώς, δεν έχουν κάποιο νοησιαρχικό στόχο αλλά έναν βαθύ πνευματικό σκοπό, ώστε να συνειδητοποιήσουμε για ποιό λόγο ενηνθρώπησε ο άσαρκος Υιός και Λόγος του Θεού και να συνεργήσουμε εμείς εκουσίως στο έργο της σωτηρίας μας ανταποκρινόμενοι στο απολυτρωτικό Του έργο, την Θεία Οικονομία….
Την συνέχεια: https://ptolemaidanews.gr/article.php?id=72319

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 8302

Σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Να γινουμε φιλακολουθοι

(Περὶ ἐκκλησιασμοῦ)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ δευτέρα ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὥρισε ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία νὰ τιμᾶται ἡ Παν­αγία, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε νὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆ­ρα τοῦ κόσμου. Ὀνομάζεται δὲ ἡ ἑορτὴ αὐτὴ «Σύναξις» τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί ὀ­νο­μάζεται ἔτσι; Μὲ ἀφορμὴ τὴ λέξι «σύναξις» θὰ ποῦμε λίγα λόγια, καὶ παρακαλῶ νὰ προσ­έξετε.

* * *

«Σύναξις» θὰ πῇ συγκέντρωσις. Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὁ ἄνθρωπος εἶνε κοινωνικὸ ὄν. Δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ μόνος. Θέλει τὴν ἐπικοινωνία μὲ ἄλλους. Λίγοι νικοῦν τὸ ἔνστικτο αὐ­τὸ τῆς κοινωνικότητος καὶ ζοῦν μόνοι συν­ομιλώντας μὲ τὸ Θεό, ὅπως εἶνε οἱ μοναχοί. Οἱ ἄλλοι ἐπιζητοῦν τὴ συναναστροφή. Συγ­κεν­τρώνονται ἄλλοι μὲν στὰ καφφενεῖα, ἄλλοι στὰ γήπεδα, ἄλλοι στὰ χαρτοπαίγνια καὶ στὰ κα­ζῖνα, ἄλλοι κάνουν ἐκδρομές… Ὅλοι ζητοῦν κάπου νὰ συναντηθοῦν. Σύναξις στὰ σπίτια, σύναξις στὰ καφφενεῖα, σύναξις στὰ γήπεδα, σύναξις στὰ διάφορα κέντρα.
Τί ὠφελεῖται, τί κερδίζει ἀπὸ αὐτὰ ὁ ἄν­θρωπος; Ἁμαρτάνει μᾶλλον, διότι φλυαρεῖ, κοτσομπολεύει, αἰσχρολογεῖ, ἐξάπτονται τὰ κατώτερα ἔνστικτά του. Μπορεῖ νὰ ἐπαναλά­βῃ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ἕνας σοφός· «Ὁσάκις συν­αναστράφηκα μὲ ἀνθρώπους, λιγώτερο ἄν­θρωπος ἐπέστρεψα». Συχνὰ μετανοεῖ γιὰ μερικὲς συνάξεις στὶς ὁποῖες βρέθηκε.
Ἀλλ᾿ ὑπάρχει μία σύναξις, γιὰ τὴν ὁποία πο­τέ κανεὶς δὲν θὰ μετανοήσῃ. Read more »

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αισιοδοξη προφητεια για το μελλον

Τὴ νύχτα, ἀγαπητοί μου, τὴ νύχτα ἐκείνη, ὅταν οἱ βοσκοὶ φύλαγαν τὰ πρόβατά τους σὲ κάποια πλαγιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔλαμπαν μὲ μιὰ ἐξαιρετικὴ ἀν­ταύγεια, τὴ νύχτα ἐκείνη τὴν ἀλησμόνητη ἀ­κούστηκε θεσπέσιο ἐμβατήριο. Ὄχι ἕνας ἢ δύο ἄγγελοι, ἀλλὰ σμῆνος ἀγγέλων, στρατιὰ ὁλόκληρη, ἀνέβαινε καὶ κατέβαινε στὸν οὐ­ράνιο θόλο καὶ ἔψαλλε τὸ γλυκύτατο «Δόξᾳ ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀν­θρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
Δὲν ὑπάρχει στὴν παγκόσμιο φιλολογία ἄλ­λος ὕμνος ποὺ μὲ τόσο λίγες λέξεις νὰ ἐκ­φράζῃ τόσο ὑψηλὰ νοήματα. Εἶνε ὕμνος θεσπέσιος, ἀριστούργημα θεϊκό. Εἶνε ἐπίσημος δοξολογία. Εἶνε περίληψις τοῦ ἔργου ποὺ ἦρ­θε νὰ ἐπιτελέσῃ στὸν κόσμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε ἀκόμη προφητεία, αἰσι­όδοξος προφητεία γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἂς ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸ «καὶ ἐπὶ γῆς εἰ­ρήνη». Τί ἆραγε νὰ σημαίνῃ ὁ λόγος αὐτός;

* * *

Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, πολιτικῶς ἡ ἀνθρωπότης ἦταν ἑνωμένη κάτω ἀ­πὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ καίσαρος Αὐγούστου. Πρώ­τη φορὰ ἐπικρατοῦσε εἰρήνη σὲ ὅλο τὸν κόσμο, εἰρήνη παγκόσμιος. Ἐὰν σὲ ὁποιοδήποτε σημεῖο τοῦ κράτους, ἀπὸ τὸ Δούναβι καὶ τὸ Ῥῆνο ποταμὸ ἕως κάτω, κάποιος λαὸς ἀτίθασος τολμοῦσε νὰ σηκώσῃ κεφάλι, τὸ κίνημα πνι­γόταν ἐντὸς ὀλίγου ἀπὸ τὶς σκληρὲς λεγε­ῶνες τῆς Ῥώμης. Ἐπικρατοῦσε εἰρήνη, τὴν ὁ­ποία οἱ ἱστορικοὶ ὀνομάζουν μὲ τὸ λατινικὸ ὄ­νομα «πὰξ Ρομάνα» (pax Romana = Ῥωμαϊκὴ εἰρήνη).
Ὑπῆρχε λοιπὸν σ᾿ ἐκεῖνο τὸν κόσμο εἰρήνη πολιτική. Οἱ λαοὶ ὅμως δὲν ἦταν εὐτυχισμέ­νοι. Ἡ οἰκουμένη ἀναστέναζε. Καὶ μαντεῖα τῶν Δελφῶν καὶ Σίβυλλες τῆς Ῥώμης καὶ προφητεῖες τοῦ Ἰσραὴλ συνέπιπταν καὶ προφήτευαν, ὅτι θὰ ἔρθῃ Κάποιος, «προσδοκία (τῶν) ἐ­θνῶν» (Γέν. 49,10), ποὺ θὰ συντρίψῃ μὲ δύναμι τὰ κα­θεστῶτα τῆς βίας, καὶ πάνω στὰ ἐρείπια τοῦ ἀρ­χαίου κόσμου θὰ ἱδρύσῃ μιὰ νέα ἰδεώ­δη κοι­­νωνία, τὴ «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 3,2· 5,3 κ.ἀ.), τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Θὰ ἔρθῃ Ἐκεῖνος. Read more »

Αποσπασματα Χριστουγεννιατικων ευχων

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«…Ἐγκαρδίως εὐχόμεθα, ὅπως χάριτι τοῦ ἐν σπηλαίῳ γεννηθέντος Σωτῆρος τοῦ κόσμου τὸ νέον ἔτος ἀποβῇ δι᾽ ὅλους ἔτος εἰλικρινοῦς μετανοίας, ἐκκλησιαστικῆς ἀνορθώσεως καὶ ἐθνικῆς ἀναγεννήσεως»

• «…Εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὅπως χάριτι τοῦ ἐν σπηλαίῳ τεχθέντος Κυρίου μας προκόπτητε εἰς ἁγιοσύνην καὶ τὴν πνευματικὴν ζωήν…»
• «Ἐπί ταῖς ἑορταῖς τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ νέου ἔτους εὐχόμεθα, ὅπως τὸ Θεῖον Βρέφος ἐνδυναμώνῃ ὑμᾶς εἰς τὸν ἀγῶνα πρὸς κατάκτησιν τῆς βασιλείας του…».
• «…Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς καὶ εὐχόμεθα ὁλοψύχως, ὅπως ὁ ἐν σπηλαίῳ τεχθείς Κύριος καθοδηγῆ ὑμᾶς καὶ ἐνισχύῃ εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ ρύσηται ὑμᾶς ἐκ παντός κακοῦ ἐν τῇ ξένη χώρα…» (Εἰς ἀπόδημον τοῦ Καναδά).
• «…Εὐχόμεθα ὅπως ὁ νέος ἐνιαυτὸς τοῦ Κυρίου ποὺ ἤδη ἀνατέλει, φέρη τὴν ἐκπλήρωσιν ὅλων τῶν εὐγενῶν πόθων τῆς ἀγαπώσης τὸν Κύριον καρδίας…»
• «…ὁλόψυχα εὐχόμεθα ὅπως ὁ ἐν σπηλαίῳ τεχθείς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς Σωτήρ ἡμῶν χαρίζῃ εἰς ὑμᾶς πλουσίαν τὴν εἰρήνην του καὶ τὴν εὐλογίαν του…»

Απὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 28-36

Α´. Προσδοκια των εθνων

(προφητειαι – προρρησεις – εικονες)

«Και αὐτός προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. 49 , 10 )
«Καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μὴ τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ύμών»(Πλάτωνος, ’Απολογία Σωκράτους 18[31α])

►ΕΡΧΕΤΑΙ!

«Ούκ έκλείψει αρχών εξ Ιούδα καί ηγούμενος ἐκ τῶν μηρών αύτοῦ, ἑως έάν ἔλθη τά άποκείμενα αύτω, και αύτός προσδοκία έθνών»(Γεν. 49,10)

ΙΑΚΩΒ εἶνε ἕνας έκ τῶν ἐνδοξων ἀνδρῶν τῆς παλαιάς διαθήκης. Πατριάρχης ὁνομαστός διά τούς δώδεκα υἱούς του. Ὁ βίος του δεν έστερεῖτο θλίψεων. Κατεδιώχθη υπό τού άδελφοϋ του Ήσαῦ. Κατέφυγεν εἰς τον συγγενή του Λάβαν.
Ήπατήθη ύπ ’ αύτοΰ, ὅπως ήπάτησε και αύτός… Έδοκίμασε οίκογενειακὲς θλίψεις. ’’ Επιε πικρά ποτήρια. Άλλ’ ὅπως παντός ανθρώπου ή ζωή ρέει ώς ποταμός, ἔτσι και τοῦ ’Ιακώβ ή ζωή έρρευσεν ώς ποταμός, και έφθασεν εις τό τέλος, εις τάς έκβολάς, διά νά ριφθῇ εις τον άπέραντο τῆς αἰωνιότητος ωκεανόν. Έκ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν. Ό Θεός, αὐτός εἶνε τό Α και τό Ω τῆς ύπάρξεώς μας. Αύτός ή αρχή καί τό τέλος. Ό ’Ιακώβ έν όψει τής αΙωνιότητος ρίπτει τό βλέμμα του εις τό παρελθόν τῆς ἀτομικῆς καί οίκογενειακῆς του ζωῆς, αναπολεῖ τάς παλαιάς ημέρας, ένθυμεῖται τάς χαράς και τάς λύπας, τά ευχάριστα και τά δυσάρεστα γεγονότα, καί συγκινεῖται βαθύτατα. Όλίγαι ώραι υπολείπονται άκόμη καί ό αποχωρισμός έκ τοῦ κόσμου τούτου, έκ παντός ὅ,τι ήγάπησε τρυφερώς, θά συντελεσθῆ. Ό ’Ιακώβ απέρχεται. Είνε ηλικίας 147 έτών. Θέλει νά δῇ διά τελευταίαν φοράν τούς δώδεκα υἱούς του. Οἱ υἱοί του ἔρχονται καί περικυκλώνουν την κλίνην του. Καί ό ’Ιακώβ δίδει εις έκαστον τάς συμβουλάς του, ώς συνήθως πράττουν οί καλοί γονείς προαισθανόμενοι τό τέλος των. Άλλ’ οἱ συμβουλαί τοῦ ἐνδοξου πατριάρχου διαφέρουν ἀπό τὰς συμβουλὰς τῶν πολλῶν. Ὁ νοῦς τοῦ πατριάρχου κατά τὶς τελευταῖες ἐκεῖνες στιγμὲς φωτίζεται ἀπό τό ύπερκόσμιο φως και βλέπει μακρια, πολύ μακριά. Βλέπει τί μέλλει νά συμβῇ «ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν». Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2247

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γιατι νυχτα, σ᾽ ενα σταβλο, κι απο μια φτωχη κορη;

Ἀνέτειλε, ἀδελφοί μου, καὶ πάλι ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων σὰν ἥλιος ποὺ φωτίζει τὶς ψυχές μας. Ἂς εὐχαριστήσουμε τὸν οὐ­ράνιο Πατέρα ποὺ μᾶς ἀξιώνει νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα καὶ νὰ ξαναποῦ­με κ᾽ ἐμεῖς τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις…» (Λουκ. 2,14).
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο αὐτό. Πρέπει ἡ ἑορτὴ αὐτή, ὅπως καὶ κά­θε ἄλλη, νὰ γίνῃ ἀφορμὴ γιὰ βαθειὰ σκέψι καὶ πνευματικὴ ἔξαρσι.
«Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε» ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας (καν. Χριστουγ. ᾠδ. α΄). Ὑψωθῆτε! μᾶς προτρέπει. Ἂς ἀφήσουμε λοιπόν, ἔστω γιὰ λί­γο, κάθε τι ποὺ ἔχει σχέσι μὲ τὴν ὑλικὴ ζωή, καὶ ἂς ὑψωθοῦμε ὑπεράνω τῶν παθῶν μας, τοῦ ἐγωισμοῦ, γιὰ νὰ πλησιάσουμε τὸ μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου. Τα­πεινοὶ κ᾽ ἐμεῖς προσκυνηταὶ τοῦ τεχθέν­­τος Σωτῆρος, «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί», «ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται» (κάθισμα· Ματθ. 2,4).

* * *

Δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ μελετήσουμε ὅλο τὸ μυστήριο. Ἂς ἀρκεσθοῦμε σὲ τρία μόνο σημεῖα· πρῶτον, γιατί ὁ Χριστὸς προτίμησε νὰ γεννη­θῇ ἐν καιρῷ νυκτός· δεύτερον, γιατί γεν­νήθη­κε σὲ ἕνα στάβλο· καὶ τρίτον, γιατί προτίμησε ὡς μητέρα του μία φτωχὴ κόρη. Σ᾽ αὐ­τὰ τὰ ἐ­ρωτήματα θὰ δώσουμε μία ἁπλῆ καὶ σύν­­τομη ἀπάντησι, ὥστε νὰ ὠφεληθοῦμε ὅλοι. Read more »

Θα περασουμε μεγαλη θυελλα

Απο βιβλιο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», σελ. 54

«…Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ ἰσχυροποιηθῆτε. Γιατὶ θὰ περάσωμε μεγάλη θύελλα. Θὰ περάσῃ μεγάλη θύελλα ἡ πατρίδα μας. Τὰ λέμε αὐτὰ καὶ δὲν τὰ αἰσθανόμεθα, καὶ δὲν ἐνθυμούμεθα τοὺς μάρτυρες τῆς Ἀλβανίας καὶ τῶν ἄλλων ἀθέων καθεστώτων τί τραβοῦνε, τί ὑποφέρουνε. Δὲν ἔχομε κ᾿ ἐμεῖς αὐτὴν τὴν πίεσιν ποὺ αἰσθάνονται ἄλλοι· ἀπολαμβάνομε τὰ ἀγαθὰ μιᾶς δημοκρατικῆς ζωῆς. Θὰ τὰ ἔχωμε πάντοτε αὐτά;

Mακάρι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώσῃ καὶ μαρτυρίου. Εἴδατε τί ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός; «Χριστέ μου», ἔλεγε, «ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα σου γιὰ μένα, ἀξίωσε με κ᾿ ἐμένα νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ σένα». Αὐτὸ τὸ πνεῦμα νὰ ἔχωμε.

Ποθος μαρτυριου

Ἐμεῖς, ποὺ λέμε ὅτι ἀγαποῦμε τὸν Χριστὸν καὶ ψάλλουμε ὕμνους εἰς αὐτόν, πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν διάθεσιν αὐτὴ τοῦ μαρτυρίου ποὺ εἶχε καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός· νὰ ἐπιθυμοῦμε κ᾿ ἐμεῖς νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας γιὰ τὸ Xριστό, ὅπως ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ μᾶς, καὶ κάθε περιπέτεια νὰ τὴν ὑποστοῦμε.
Ἐγὼ τοὐλάχιστον ἔχω χαρὰ αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Πολλοὶ μοῦ γράφουν γράμματα καὶ ἐκφράζουν τὴ λύπη τους ποὺ θὰ μὲ δικάσουν γιατὶ δὲν ὑπογράφω τὸ αὐτόματο διαζύγιο. Ἐγὼ ὅμως χαίρομαι. Δὲν ξέρω πῶς σκέπτονται αὐτοὶ οἱ μεγάλοι, γιατί ἔχουν τρομερὴ λύσσα ἐναντίον μου καὶ θέλουν ὁπωσδήποτε νὰ μὲ δικάσουν καὶ νὰ μὲ καταδικάσουν. Δὲν ξέρω τί θὰ κάνουν. Μακάρι νὰ πάω στὸ δικαστήριο καὶ νὰ καταδικαστῶ ὄχι γιὰ πορνεῖες, γιὰ μοιχεῖες, γιὰ κλοπὲς καὶ ἁρπαγές, γιὰ πλεονεξίες, ἀλλὰ νὰ δικαστῶ καὶ νὰ καταδικαστῶ γιατὶ ὑποστηρίζω τὴν χριστιανικὴ οἰκογένεια, ποὺ εἶνε τὸ θεμέλιο τῆς πατρίδος, γιατὶ ὑποστηρίζω τὰ ἤθη τὰ χρηστά, τοὺς ἱεροὺς κανόνες, τὴν πίστι τῶν πατέρων μας. Mακάρι νὰ δικαστῶ γι᾿ αὐτά· θὰ αἰσθανθῶ μεγάλη χαρά. Ἀλλὰ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος ἑνὸς τέτοιου προνομίου. Nὰ ἔχω τέλος στὴ φυλακή, ὅπως εἶχε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ ἄλλοι μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει ἄλλο ἀνώτερο πρᾶγμα.
Tέτοια τέλη νὰ ἔχουμε, αὐτὴ τὴ διάθεσι τοῦ μαρτυρίου νὰ καλλιεργοῦμε. Read more »

Η Χριστουγεννιατικη γιορτη των κατηχητικων

της ενοριας Αγιου Παντελεημονα Φλωρινης

Μία ὄμορφη ἐκδήλωση-γιορτή, ὑπὸ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ π. Ἐπιφανίου Χατζηγιάγκου, Προϊστ. Ἱ.Ν. Ἁγίου Παντελεήμωνος Φλωρίνης, καὶ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἄθεες »Φωτιἐς» ποὺ διοργανώνουν οἱ Τοπικὲς Ἀρχές, σὲ συνεργασία μὲ Τοπικοὺς Φορεῖς καὶ εὐκολόπιστους (πρὸς τὸ κακὸ) -καλοπερασάκηδες καὶ πλανεμένους κατοίκους τῆς περιοχῆς τῆς Φλώρινας, ποὺ δὲν λένε νὰ ἀποτινάξουν ἀπὸ τὸν τόπο τους αὐτὴ τὴν εἰδωλολατρικη ἐκδήλωση-κατάρα τοῦ τόπου τους. Ἐλπίζω καὶ εὔχομαι στὸν π. Ἐπιφάνιο καλὴ ἐπιτυχία, καὶ στοὺς διοργανωτὲς τῶν »Φωτιῶν» καλή μετάνοια.

Ερμηνεια της ευαγγελικης περικοπης

της Κυριακης προ της Χριστου Γεννησεως

Τοῦ αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου

1) ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ : Υπομνηματισμος στο Ματθ.1,1

2) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1, 1-16

3) Υπομνηματισμος στο Ματθ. 1,17

4) Ερμηνεια  Ματθ.1,16

5) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1, 17-21

6) Υπομνηματισμος στα Ματθ.1,22-25

7. ENANTION EKEINΩN ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΛΕΠOYN TOYΣ ΠΤΩXOYS (Iωαννου Χρυσοστομου)

Η ελπις του κοσμου ο Χριστος

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Oλες oi προφητεῖες τῆς Π. Διαθήκης βρῆκαν τήν έκπλήρωσίν τους στο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ή δε μέχρι λεπτομερειῶν έκπλήρωσις τῶν προφητειῶν άποτελεῖ ένα θαῦμα, άπό τά μεγαλύτερα θαύματα, τό οποῖον μίαν έχει τήν ἐξήγησιν, ὅτι δηλαδή ὁ Θεός ό αἰώνιος διά τῶν ἐκλεκτῶν του δούλων προανήγγειλε τό μέγιστον γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ιστορίας, τήν γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Αλλ’ οί Εβραίοι, θά εἴπη κάποιος, δεν πιστεύουν ότι ό Χριστός εἶνε ό έπηγγελμένος Μεσαίας. Καί ημείς έρωτώμεν. Έάν είς τον Χριστόν δεν έχουν εφαρμογήν αί προφητεῖαι τής Π. Διαθήκης, είς ποιό άλλο πρόσωπον έξ ὸλων ὁσα μέχρι σήμερον ένεφανίσθησαν είς τήν σκηνήν τοϋ κόσμου έχουν τήν έφαρμογήν; Όσονδήποτε καί έάν προσπαθήσουν οί άπιστοῦντες ’Ιουδαῖοι νά εὺρουν τοιοῦτον πρόσω­πον, δεν θά εὺρουν. Ή ουράνιος στολή, τήν όποιαν κλωστήν προς κλωστήν έπλεξαν οί προφήται, μόνον είς τον Χριστόν έφαρμόζει. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1714

Κυριακὴ πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Οι κατα σαρκα προγονοι του Χριστου

Λίγα ἁπλᾶ λόγια θὰ σᾶς πῶ, ἀγαπητοί μου, καὶ παρακαλῶ νὰ τὰ προσέξετε. Ἀκούσατε ὅλοι τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο.
Τί εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο; Τὸ πιὸ ὡραῖο βιβλίο τοῦ κόσμου. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο ἀνώτερο. Γι᾽ αὐ­­τὸ πρέπει ὅλοι καθημερι­νῶς νὰ τὸ διαβάζουμε. Ὅπως δὲν περνάει μέρα χωρὶς φαΐ, ἔτσι δὲν πρέπει καὶ νὰ περνάῃ χωρὶς νὰ διαβάσου­­με ἕνα μέρος ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ὅμως δὲν τὸ διαβάζουμε δυσ­τυχῶς. Μόνο μιὰ φο­ρὰ τὴ βδομάδα τὸ ἀκοῦμε στὴν ἐκκλησία. Εἶνε σὰν μιὰ φορὰ τὴ βδομάδα νὰ τρῶμε ψωμί! Ποιός φταίει γι᾽ αὐτό; Φταῖνε οἱ μανάδες κ᾽ οἱ πατεράδες, ποὺ δὲν ἔμαθαν τὰ παιδιά τους νὰ τὸ μελετοῦν, ὅπως γινόταν τὰ παλιὰ τὰ εὐλογημέ­να χρόνια. Κι ὅσοι δὲν πατοῦν στὴν ἐκ­­κλησία, δὲν τ᾿ ἀκοῦνε ποτέ στὴ ζωή τους.
Ἄλ­λοι πάλι τὸ Εὐαγγέλιο τὸ βλέπουν μόνο στὸ δικαστήριο ὅταν ὁ πρόεδρος τοὺς λέει «Βάλε τὸ χέρι στὸ Εὐαγγέλιο νὰ ὁρκιστῇς» κι αὐτοὶ τὸ βάζουν καὶ καίγονται. Γιατὶ προτιμό­τερο νὰ βάλῃς τὸ χέρι σου στὴ φωτιὰ παρὰ νὰ ὁρκιστῇς στὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ Εὐαγγέλιο λέει νὰ μὴν κάνουμε ὅρκο καθόλου (βλ. Ματθ. 5,34). Ὁ ὅρ­κος, ἀ­κόμα κι ὁ ἀληθινός, εἶνε ἁμαρτία, μεγά­λη ἁμαρ­­τία. Στὴ Φλώρινα βρέθηκα ὅταν μαζεύτηκαν πεν­τακό­σοι νέοι δήμαρχοι καὶ πρόεδροι κοινοτήτων ὅλου τοῦ νομοῦ. Κάθησα καὶ τοὺς μί­λησα μὲ ἀ­γάπη· ἀλλὰ στὴν ὁρκωμοσία τους δὲν ἔμεινα. Ἔ­φυ­γα, δι­ότι ὁ ὅρκος ἀπαγορεύεται. Εἶπα μάλι­στα στοὺς βουλευτὰς τοῦ νομοῦ, νὰ συμβά­λουν νὰ ψηφιστῇ ἀπὸ τὴ Βουλὴ νόμος ποὺ θὰ καταργῇ τὸν ὅρκο· κανείς νὰ μὴν ὁρκίζεται. Δυσ­­τυχῶς τόσοι ἀντίθεοι νόμοι ψη­φίστηκαν, καὶ ἕ­νας τέτοιος εὐλογημένος νόμος, 100% σύμφω­νος μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ψηφίστηκε ἀκόμη.
Ἂς δοῦμε ὅμως τί λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ἡ Κυριακὴ αὐτὴ λέγεται Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Διότι τὴν ἑβδομάδα αὐ­τὴ θὰ ἑορτάσουμε τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου γιὰ μία ἀκόμη φορά, ἴσως τελευταία.
―Γιατί λὲς «ἴσως τελευταία φορά»; ἐδῶ ὅ­λοι λέ­με «χρόνια πολλά»… Δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸ Μεγαλοδύναμο ποὺ κυβερνάει τὸν κόσμο. Read more »