Το τελος της αμαρτιας… Μην απελπιζεσθε, υπαρχει συγχωρησις


Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 49-52
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Το τελος της αμαρτιας
Ὦ ἀδελφοί μου, νὰ σᾶς δείξω τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας; Ποῖον εἶνε τὸ τέλος; Γλέντα, ἄνθρωπε, διασκέδαζε, πιὲς ἀπ᾿ ὅλα τὰ ποτήρια τῆς ἁμαρτίας. Τὸ τέλος εἶνε -ὦ Θεέ μου, ἂς μὴ φθάσῃ κανείς μας στὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας, διότι ἡ ἁμαρτία δὲν εἶνε παιχνίδι-, τὸ τέλος εἶνε καταστροφή. Ἐπάνω σ᾿ ἕνα βράχο εἶνε στημένη μιὰ ἀγχόνη, μιὰ κρεμάλα. Τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας εἶνε τὸ τέλος τοῦ Ἰούδα. Ἔτσι καὶ ὁ Ἰούδας, κατρακυλώντας κατρακυλώντας ἔφθασε στὸ τέλος.
Ἐξαπατᾶ ὁ σατανᾶς τὸν ἄνθρωπο λέγοντας· Δὲν εἶνε τίποτα ἡ ἁμαρτία, προχώρα, προχώρα καὶ μὴ φοβᾶσαι… Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνῃ τὴν ἁμαρτία καὶ ὁ σατανᾶς τὸν ὁδηγήσῃ στὴν ἄβυσσο, τότε τοῦ λέγει· Τί ἔκανες! τώρα γιὰ σένα δὲν ὑπάρχει σωτηρία, δὲν ὑπάρχει ἔλεος… Αὐτὸ εἶπε καὶ στὸν Ἰούδα, καὶ «μεταμεληθεὶς …ἀπελθὼν ἀπήγξατο» (Ματθ. 27,3-5).
Αὐτὸ εἶνε τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ καταστροφή.
Μὴν ἀπελπίζεσθε, ὑπάρχει συγχώρησις
Ὁ Χριστὸς συγχωρεῖ τ’ ἁμαρτήματά μας. Ἂν κανένα κορίτσι ἢ κανένας ἄνδρας ἢ καμμιὰ γυναίκα στὸν μάταιο καὶ ἀπατηλὸ καὶ ἀπατεῶνα αὐτὸ κόσμο γλυστρήσῃ καὶ πέσῃ, ὄχι, νὰ μὴ ἀπελπισθῇ.
Τί νὰ κάνῃ; Νὰ τρέξῃ στὸ Χριστό.
Τί νὰ κάνωμε; Σὰν τὸν ἄσωτο, σὰν τὴν πόρνη, σὰν τὸ λῃστή, νὰ πέσωμε στὰ ματωμένα πόδια τοῦ Χριστοῦ μας καὶ νὰ τοῦ ποῦμε· Χριστέ, συχώρεσέ μας. Καὶ ἂν τὸ ποῦμε ὄχι μὲ τὰ χείλη μας, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, ἅμα κλαύσωμε καὶ πονέσωμε, ὅπως ἡ πόρνη, τότε ἀπὸ τὰ οὐράνια θ᾿ ἀκουστῇ μιὰ φωνή, στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας· «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). Παιδί μου, παίρνω σφουγγάρι καὶ σβήνω τ᾿ ἁμαρτήματά σου. Ἀλλὰ πρόσεχε ἀπὸ ἐδῶ κ᾿ ἐμπρός, νὰ μὴν πέσῃς στὴν ἁμαρτία. Νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ αὐτὴν ὅπως φυλάγεσαι ἀπὸ τὸ φίδι.