Aπόσπασμα βιβλίου· «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

AN ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧEΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡH
Επὶ παραδείγματι ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς εμφανίζονται ἄλλοι χειρότεροι.

Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ξέρετε καλὰ ποιός μᾶς κυβερνάει, ποιόν ἔχουμε ἀφέντη τώρα, ποιός ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία. Διότι δὲν ἦταν μόνο δικτάτωρ ὁ Νέρων. Ἦταν κάτι χειρότερο ἀπὸ δικτάτωρ. Οἱ σημερινοὶ δικτάτορες θὰ ἦταν παιχνιδάκια καὶ ἀθῳότητες μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνον.

Γιατί ἆραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν τὸν ὀνομάζει; Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι δὲν ὀνομάζει τὸ Νέρωνα, γιατὶ δὲν ἤθελε ν᾿ ἀνακατευτῇ σὲ πολιτικὲς διαμάχες. Ἔπεσε ὁ Νέρων, καὶ παρουσιάστηκαν ἄλλοι Νέρωνες. Ἔπεσε ὁ Χίτλερ· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Χίτλερ; Ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Μουσσολίνι; Ἔπεσε ὁ Στάλιν· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Στάλιν;
Τὸ κακὸ εἶνε ἀπὸ μέσα. Καὶ εἶνε ὡραιότατος ἐκεῖνος ὁ μῦθος τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ μιλάει γιὰ τὴ Λερναία Ὕδρα. Μῦθος εἶνε, ἀλλ᾿ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια. Λέει, ὅτι κάτω στὴν Πελοπόννησο ἦταν ἕνα φοβερὸ θεριό, ποὺ εἶχε ἐννιὰ κεφάλια. Κόβανε τὸ ἕνα κεφάλι, κ᾿ ἔβγαινε ἄλλο. Κουράζονταν νὰ κόβουν κεφάλια. Ὅσο αὐτοὶ κόβανε, βγαίνανε συνεχῶς ἄλλα. Μέχρις ὅτου παρουσιάστηκε ὁ Ἡρακλῆς· ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μπόρεσῃ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ θηρίο, πῆρε βοηθὸ ἕνα φίλο του, τὸν Ἰόλαο. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἡρακλῆς ἔκοβε τὰ κεφάλια, ὁ φίλος του τὰ ἐκαυτηρίαζε.
Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα. Κόβουν ἕνα τύραννο ἢ μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, καὶ βγαίνουν ἄλλες. Καὶ χρειάζεται ἕνας Ἡρακλῆς κ᾿ ἕνας Ἰόλαος, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν αὐτὴ τὴ Λερναία Ὕδρα.

Τὸ κακὸ βρίσκεται μέσα στον ἄνθρωπο

Τὸ κακὸ ὅμως δὲν εἶνε τόσο ἐξωτερικὸ ὅσο ἐσωτερικό. Σφάλλουν ὅλες αὐτὲς οἱ θεωρεῖες ποὺ λένε, Read more »

Κυριακὴ Ἁγ. Πάντων (Ἑβρ. 11,33 – 12,2)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ

«Οἱ ἅγιοι Πάντες …ἔφραξαν στόματα λεόντων» (Ἑβρ. 11,33)

Θὰ κάνω σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἕνα ἐρώτη­μα καὶ περιμένω τὴν ἀπάντησί σας. Ποιά εἶ­νε ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο; Ἐὰν τὸ ἐ­ρώτημα τὸ κάνω σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύ­ουν, θὰ πάρω διάφορες ἀπαντήσεις.
⃝ Οἱ περισσότεροι θ᾽ ἀπαντήσουν, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι εἶνε τὸ χρῆμα, τὰ λεφτά. Ὅ­ποιος ἔχει χρῆμα, λένε, ἔχει τὰ πάντα.
⃝ Ἄλλοι θὰ ποῦν, ὅτι εἶνε τὸ σπαθί, τὰ ὅπλα. Ὅποιος ἔχει τὰ ὅπλα, αὐτὸς κυριαρχεῖ.
⃝ Ἄλλοι πάλι, σαρκικοὶ αὐτοί, θὰ ποῦν ὅ­τι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι εἶνε ἡ ὀμορφιά, ὁ ἔρωτας. Καὶ μήπως δὲν βλέπουμε, μπροστὰ στὸ μειδί­α­μα μιᾶς γυναίκας, ἄνθρωποι ποὺ κατέχουν ὕ­ψι­στα ἀξιώματα νὰ πέφτουν σὲ ἀναξιοπρέπειες;
⃝ Ἄλλοι ὅμως λένε, ὅτι σήμερα, στὸν αἰῶνα μας, ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι εἶνε ἡ ἐπιστήμη –τὸ λένε καὶ γεμίζει τὸ στόμα τους– ἢ κάτι ἄλλο.
Τὴ σωστὴ ἀπάντησι στὸ ἐρώτημα τὴ δί­­νει σή­μερα, ἅγια ἡμέρα, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὴν πρώτη λέξι τοῦ ἀποστόλου. «Οἱ ἅγιοι Πάν­τες», λέει (Ἑβρ. 11,33). Ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι, δη­λαδή, εἶνε ἡ ἁγιότης, ἐκεῖνο ποὺ σήμερα περιφρονοῦμε.
Δός μου, ὄχι πολύ, ἕνα δράμι ἀπὸ τὴ χάρι ποὺ εἶχαν ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ ἅ­γιος Γεράσιμος, οἱ πατέρες, οἱ ἀσκηταὶ τῆς ἐ­ρήμου! ἕνα δράμι ἀπὸ τὴ χάρι ποὺ εἶχαν ἡ ἁγία Αἰκατερίνη, ἡ ἁγία Βαρβάρα!… Μὰ τί εἶνε αὐτὴ ἡ ἁγιότης; Εἶνε σύνθεσι πολλῶν ἀρετῶν.
⃝ Ἡ ἁγιότης πρῶτα – πρῶτα εἶνε πίστις. Νὰ δέ­χεσαι ὁλοψύχως, ἑκατὸ τοῖς ἑκατό, τὸ Σύμβο­λο τῆς πίστεως «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν…». Ὅ­λα μπορεῖ νὰ εἶνε ψέμα, ἀλλὰ ποτέ μὰ ποτέ δὲν εἶνε ψέμα ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος εἶπε· «Ὁ οὐρα­νὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).
⃝ Ἡ ἁγιότης εἶνε ἐλπίδα στὸ Θεό, ἄγκυρα στὴ ζωή, ὅπως λέει κάποιος ποιητικὸς στίχος·
«Κι ἂν δὲν μοῦ μείνῃ ἐντὸς τοῦ κόσμου
ποῦ νὰ ἀκουμπήσω νὰ σταθῶ,
ἐκεῖ ψηλὰ εἶν᾽ ὁ Θεός μου,
πῶς ἠμπορῶ ν᾽ ἀπελπισθῶ;».
⃝ Ἡ ἁγιότης εἶνε πρὸ παντὸς ἀγάπη, ὅπως ἀ­κοῦμε στὴν θεία Λειτουργία· «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν».
⃝ Ἡ ἁγιότης εἶνε ἀκόμη πολλά· εἶνε τὸ δάκρυ τῆς μετανοίας, ἡ κατάνυξι στὴν προσευχή, ἡ εὐσπλαχνία, ἡ φιλανθρωπία, ἡ συγγνώμη, ἡ αὐταπάρνησις γιὰ τὸ Χριστὸ ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 10,32-33, 37-38)· ἂν τὸν ἀγαπᾷς, τότε χίλιες ζωὲς θυσιάζεις γι᾽ αὐτόν. Read more »

Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου (Ματθ. 4,18-23)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Κριτήρια ἐκλογῆς τῶν ἀποστόλων

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἐπρόκειτο νὰ διαλέξῃ τοὺς ἀποστό­λους του, ἐκείνους ποὺ μετὰ τὴ σταύρωσι καὶ τὴν ἀνάληψί του θὰ συνέχιζαν τὸ ἔργο του.
Τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ δὲν ἦταν κάτι εὔκολο. Ἦταν τὸ δυσκο­λώ­τερο στὸν κόσμο. Γιατὶ ­τί ἐκαλοῦντο νὰ κά­νουν οἱ ἀπόστολοι· νὰ πάρουν ἕνα βράχο, νὰ τὸν σπάσουν, νὰ τὸν λειώ­σουν, νὰ τὸν κάνουν καστανόχω­μα, κ᾽ ἐκεῖ νὰ σπείρουν σπόρο γιὰ νὰ φυ­τρώ­σῃ ἕνα ὡραῖο λουλούδι. Τὸ ἔρ­γο τους ἦταν· νὰ πάρουν τὸ λύκο καὶ νὰ τὸν κά­νουν ἀρνί, νὰ πάρουν τὸ γεράκι ἢ τὸν κόρα­κα καὶ νὰ τὸν κάνουν περιστέρι· νὰ πάρουν δηλαδὴ ἕνα φιλάργυρο καὶ νὰ τὸν κάνουν ἐ­λεήμονα, νὰ πάρουν ἕναν ἀκρατῆ καὶ νὰ τὸν κάνουν ἐγκρατῆ, νὰ πάρουν μία πόρνη καὶ νὰ τὴν κάνουν ἄγγελο, νὰ πάρουν ἕναν ἐριστικὸ καὶ φιλέκδικο καὶ νὰ τὸν κάνουν πρᾶο καὶ συγχωρητικό.
Ὑπάρχει ἔργο πιὸ δύσκολο ἀπ᾽ αὐτό; Σ᾽ αὐ­τὸ λοιπὸν καλοῦσε συνεργάτες ὁ Χριστός, καὶ ἔπρεπε νὰ βρῇ τοὺς καλύτερους. Καὶ ποιούς βρῆκε; Πῆρε σοφούς, μεγάλους καὶ ἰ­σχυροὺς τῆς γῆς; Ὄχι. Διάλεξε ταπεινοὺς ἀν­θρώπους ποὺ δὲν τοὺς ἔδινε κανεὶς σημασία. Βλέπουμε σήμερα στὸ εὐ­αγ­γέλιο, ὅτι διάλεξε τέσσερις ψαρᾶδες· τὸν Ἀνδρέα καὶ τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Ἰ­ά­κωβο. Αὐτοί, ὅ­πως καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἀ­πόστολοι, δὲν εἶχαν καν­ένα κοινωνικὸ μεγαλεῖο, πλούτη, μέ­γαρα, κτήματα, σπουδές.
Γιατί ἆραγε δὲν διάλεξε σοφούς, στρατηγούς, μεγάλους καὶ τρανούς, ἀλλὰ διάλεξε τὰ πλέον περιφρονημένα στοι­­χεῖα; Read more »

Kυριακή των Aγίων Πάντων
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (Eβρ. 11,33–12,2)

Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

«Έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον…» (Eβρ. 11,36)

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ;

Eίναι Kυριακή μετά την Πεντηκοστή. Eίναι σήμερον εορτή και πανήγυρις μεγάλη. Σήμερον εορτάζουν οι άγιοι Πάντες. Tι είναι αυτοί οι άγιοι Πάντες; Eίναι γνωστοί και άγνωστοι. Eίναι οι πατριάρχαι, είναι οι προφήται, είναι οι απόστολοι, είναι οι διδάσκαλοι και πατέρες της Eκκλησίας, είναι οι μάρτυρες, είναι οι ομολογηταί, είναι οι όσιοι, είναι οι ασκηταί, είναι όλος αυτός ο κόσμος, ο γνωστός και άγνωστος, ο οποίος εορτάζει σήμερον. Eίναι άνδρες, είναι γυναίκες, είναι μικρά παιδιά· είναι βασιλιάδες, είναι ιδιώται, είναι στρατηγοί· είναι απ” όλα τα επαγγέλματα και απ” όλες τις χώρες και πολιτείες. Όλοι αυτοί είνε. Eίναι αμέτρητοι. Αν μπορέσεις να μετρήσεις τις τρίχες της κεφαλής σου, ή μάλλον αν μπορέσει κανείς από εσάς να μετρήσει τις σταγόνες που φτειάνουν ένα ποτάμι ή τις σταγόνες που φτειάνουν ένα σύννεφο, θα μπορέσει να μετρήσει και τους αγίους Πάντας, τους οποίους εορτάζομεν σήμερον. «Nέφος μαρτύρων» (Eβρ. 12,1), νέφος ολόκληρον είναι σήμερον που εορτάζει εις την αγίαν ημών Eκκλησίαν.
Tο εγκώμιον των αγίων Πάντων πλέκει σήμερα ο απόστολος που ακούσαμε. Nαί. Λέγει ο απόστολος, ότι «διά πίστεως» (Eβρ. 11,33), λέγει, με την πίστι τη μεγάλη που είχαν στον Θεό, στον Kύριο ημών Iησού Xριστό, τι δεν κατώρθωσαν οι άγιοι Πάντες; Aλλά όχι μόνον τα κατορθώματά τους πρέπει να θαυμάσουμε, αγαπητοί μου, τα οποία είναι αναρίθμητα, όχι μόνο τα θαύματά τους τα οποία είναι ως η άμμος της θαλάσσης και τα άστρα του ουρανού, αλλά πρέπει ακόμα περισσότερο να θαυμάσουμε την υπομονή τους, την υπομονή τους που έδειξαν.

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΣΤΡΩΝΕ ΧΑΛΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Διότι τί δεν υπέφερεν οι άγιοι Πάντες! Mη νομίσετε, ότι στην εποχή τους οι άνθρωποι τους εκτιμούσανε. Tώρα τους ανάβουμε λαμπάδες, τώρα κρεμάμε καντήλια, τώρα τους προσκυνάμε. Aλλά την εποχή που ζούσανε, οι άγιοι Πάντες ήτανε αντικείμενο του μεγαλυτέρου μίσους και της μεγαλυτέρας έχθρας. Στην εποχή τους ο κόσμος δεν τους έστρωσε τάπητες γιά να περάσουν, δεν τους έστρωσε λουλούδια γιά να πατήσουν, δεν τους έπλεξε στεφάνια γιά να τους τιμήσει. Oι άγιοι Πάντες δεν κατοικήσανε μέσα στά παλάτια και στά ανάκτορα. Πού κατοικήσανε; Διαβάστε να δήτε τί λέει το ιερό κείμενο. Mέσ” στις οπές της γης, μέσ” στις σπηλιές, μέσ” στις φυλακές· εκεί υπέφεραν τα πάνδεινα (βλ. Eβρ. 11,38).

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ

Aπέναντι στους αγίους Πάντας τι στάσι ετήρησε ο κόσμος; Read more »

http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/06/blog-post_9.html

Πατήστε τον παραπάνω σύνδεσμο και διαβάστε το ενδιαφέρον κείμενο -για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στις φωτογραφίσεις των επισκόπων στην εκκλησία μας.

___________________
Ο αποχαιρετισμός του πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

στους ενορίτες του Ι. Βυζ. Ναού Προφ. Ηλιού Θεσσαλονίκης

_

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕ – ΟΥΤΕ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕΘΑ
ΤΗΛΕΦΩΝΑ 2103254321-2,
ΤΗΛΕΟΜΟΙΟΤΥΠΟ 2103236978
E MAIL fot_gram@otenet.gr
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ www.fotgrammi.gr
5.6.2015

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

1. Τὴν Δευτέρα 8.6.2015 στὶς 6.30 τὸ ἀπόγευμα στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν πληροφορηθήκαμε ὅτι θὰ λάβῃ χώρα συγκέντρωσι ἐναντίον τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν.
2. Ὡς γνωστὸν τελικῶς ψηφίσθηκε τὴν 12.5.2015 ἡ πραγματοποίησις τοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα ἀπ’ὅλα τὰ κόμματα (μερικοὶ βουλευτὲς καταψήφισαν, παρόλον ποὺ τὸ κόμμα τους ἐτάχθη ὑπέρ), πλήν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων καὶ Χρυσῆς Αὐγῆς.
3. Εἶναι ἡ κατεξοχὴν ἀνηθικότης καὶ σημεῖο τῶν καιρῶν οἱ πάντες νὰ κόπτωνται ἐπὶ τόσα ἔτη γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν καὶ μάλιστα οἱ προηγούμενες θητεῖες στὸ Δῆμο Ἀθηναίων καὶ στὴ διευρυμένη Περιφέρεια Ἀττικῆς νὰ ὑπερθεματίζουν γιὰ 16 μωαμεθανικὰ τεμένη (ἕνα γιὰ τὸ κάθε Δημοτικὸ Διαμέρισμα Ἀθηνῶν) ἀλλὰ γιὰ τὸ Τάμα τοῦ Θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καὶ τῶν λοιπῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας – 1821 – νὰ ἀδιαφοροῦν συστηματικὰ ἐπὶ 186 συναπτὰ ἔτη μὲ ἄπειρες προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις.
3. Τὸ περίεργο καὶ λυπηρὸ εἶναι ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ Διοικούσα Ἐκκλησία ἀμέσως καὶ ἐμμέσως συνηγορεῖ ἀντὶ νὰ ἀντιτίθεται καὶ νὰ πρωτοστατῇ ἐναντίον τοῦ τεμένους …
4. Ἐνῷ ἡ ἰσχύουσα Συνθήκη τῆς Λωζάννης, ὁμιλεῖ γιὰ μωαμεθανικὰ τεμένη μόνο στὴν δυτικὴ Θράκη (μήπως ἔχουν κάνει οἱ ἰθύνοντες κάποια κρυφὴ τροποποίησι καὶ τὴν ἀποκρύπτουν τεχνηέντως ἀπὸ τὸν κυρίαρχο λαό; Ποιὸς θὰ πάρῃ τὴν εὐθύνη ἀπὸ τὴν συνθήκη τῆς Λωζάννης, ποὺ ἀντικατέστησε τὴν συνθήκη τῶν Σεβρῶν ;), ἔρχονται οἱ ἰθύνοντες καὶ «de facto» ἀναγνωρίζουν μωαμεθανικὴ μειονότητα σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Δηλαδὴ τὴν μουσουλμανοποίησι τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν δημιουργία κράτους τζιχάντ.
5. Read more »

Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

NA OMOΛOΓOYME TON XΡIΣTO

«Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς…» (Ματθ. 10, 32)

ΤΟΝ λόγο αὐτὸν τοῦ εὐαγγελίου θὰ προσπαθήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια νὰ ἑρμηνεύσω, ἀ­γαπητοί μου, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὑπάρχουν αὐ­τιὰ ἕτοιμα νὰ δεχθοῦν τὸν οὐράνιο σπόρο.

* * *

Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἂν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, θὰ τὸν κηρύξῃς – θὰ τὸν ὁμολογή­σῃς. Καὶ ἂν τὸν ὁμολογῇς ἐσύ, θὰ σὲ ὁμολογήσῃ καὶ αὐτὸς μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα του· δι­αφορετικά, θὰ σὲ ἀρνηθῇ καὶ αὐτός.
Πότε εἶπε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Χριστός; Τὰ εἶπε στοὺς ἀποστόλους προτοῦ νὰ τοὺς στείλῃ στὸ κήρυγμα. Ἀφῆστε τὰ δίκτυα, εἶπε, καὶ πηγαίνετε παντοῦ νὰ κηρύξετε τὸ εὐαγγέλιο. Θὰ σᾶς καταδιώξουν, θὰ ὑπο­στῆτε μαρτύρια, θὰ εἶστε σὰν πρόβατα ἀνάμε­σα σὲ λύκους… Γιά φανταστῆτε δώδεκα ἀρ­νάκια μέσα σ᾽ ἕνα κοπάδι λύκων! Ποιός θὰ νικήσῃ; Καὶ ὅμως τὰ ἀρνάκια αὐτὰ ὄχι μόνο νίκη­σαν τοὺς λύκους, ἀλλὰ καὶ ἔκαναν τοὺς λύκους ἀρνιά! Πῶς ἔγινε αὐτό; Οἱ ἀπόστολοι δὲν εἶχαν ὅπλα. Μονα­δικὸ ὅπλο τους ἦταν ὁ λόγος. Κήρυ­ξαν καὶ ὡ­μολόγησαν τὸ Χριστὸ μπροστὰ σὲ ὅλους.
Ὁμολογία τῆς πίστεως! χρέος καὶ κα­θῆκον κάθε Χριστιανοῦ. Ὁ ἀ­πόστολος Πέτρος δείλιασε καὶ ἀρνήθηκε τὸ Χριστό. Δὲν ἔχω, λέει, καμμιά σχέσι μαζί του. Ἀπὸ φόβο τὸν ἀρνήθη­κε· ἀλλ᾽ ὅταν λάλησε ὁ πετεινὸς μετανόησε, ἔκλαψε, καὶ κατόπιν τὸν ὡμολογοῦσε δι­αρκῶς. Νὰ ὁμολογοῦμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς τὸ Χριστὸ ὅ­πως οἱ ἀπόστολοι. Μὴ κρατοῦμε τὴν πίστι μας κρυμμένη στὴν καρδιά μας. Εἶμαι Χριστιανός, λές. Πῶς ὅμως θὰ σὲ καταλάβω ὅ­­τι εἶ­σαι Χριστιανός; Ἐὰν ὁμολογῇς τὸ Χριστό.
Ποῦ νὰ τὸν ὁ­μολογοῦμε; «Ἔμπροσθεν τῶν ἀν­­­θρώπων», μπρο­στὰ στοὺς ἀνθρώπους (Ματθ. 10,32). Συγκεκριμένα σὲ τρεῖς περιπτώσεις·
⃝ Οἱ περισσότεροι σήμερα ὡς πρὸς τὴ θρησκεία εἶνε ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, δὲν πιστεύουν τίποτα. Δὲν ὑπάρχει Θεός, σοῦ λένε, καὶ νομί­ζουν πὼς ἐπειδὴ ἔμαθαν μερικὰ γράμματα ἔγιναν καὶ ἐπιστήμονες. Τί κάνεις λοιπὸν ἐσὺ ὅ­ταν τοὺς ἀ­κοῦς; Ἂν σιωπᾷς, κάνεις ἁμαρτία! Ἂν εἶσαι Χριστιανός, θ᾽ ἀπαντήσῃς. Μὰ δὲν εἶμαι θεολόγος δὲν εἶμαι παπᾶς, θὰ πῇς. Λάθος κάνεις. Ὅσο ἀγράμματος καὶ νά ᾽σαι, μπορεῖς νὰ πῇς πέντε λόγια.
Σ᾽ ἕνα χωριὸ ἦταν ἕνας τσοπᾶ­νος. Πῆγε ἐ­κεῖ ἕνας μεγάλος τάχα ἐπιστήμονας κ᾽ ἔ­λεγε στοὺς χωριάτες, πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός. Οἱ ἄλλοι σιωποῦσαν. Τὴν ὥρα ἐκείνη περνοῦ­σε ὁ γέρο – τσοπᾶνος καὶ τοὺς εἶδε μαζεμέ­νους. Τοῦ λένε· ―Αὐτὸς ἐδῶ, ποὺ ξέρει γράμ­ματα, μᾶς λέει πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός. Πλησιάζει ὁ τσοπᾶνος καὶ τὸν ρωτάει· ―Τί τοὺς λὲς ἐ­δῶ πέρα; ―Λέω, ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Ποιός τὸν εἶ­δε τὸ Θεό; Ὁ τσοπᾶνος δὲν τά ᾽χασε. Ἦταν Αὔγουστος, ὁ ἥλιος ἔκαιγε τὶς πέτρες. ―Ἔλα ᾽δῶ, τοῦ λέει καὶ τὸν ἀνεβάζει σ᾽ ἕνα βράχο. Γιά κοίταξε λίγο τὸν ἥλιο. ―Μὰ δὲ μπορῶ, θὰ τυφλωθῶ. ―Ἔ, τοῦ λέει ὁ τσοπᾶνος, τὸν ἥ­λιο δὲ μπορεῖς νὰ δῇς καὶ τὸ Θεὸ θέ᾽ς νὰ δῇς; Τὸν ἔκανε κ᾽ ἔφυγε ἀπὸ ᾽κεῖ. Ἔτσι ἕνας ἀ­γράμματος ἀπεστόμωσε ἕναν ἄθεο. Κ᾽ ἐσὺ λοιπὸν μιμήσου τὸν τσοπᾶνο. Μὴν κλείνεις τὸ στόμα σου, μὴν ἀφήνεις τοὺς ἀ­θέ­ους νὰ σπέρνουν ἀμφιβολία. Ὁμολόγησε τὸ Χριστό.
Σ᾽ ἕνα ἄλλο πάλι χωριὸ Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Μάρκος νεομάρτυς – 5 Ἰουνίου)

Στίς 5 Ἰουνίου, ἀγαπητοί, γιορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ νεομάρτυρος Μάρκου. Γι’ αὐτό τό νεομάρτυρα, πού σάν ἀστέρι ἔλαμψε στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος, θά μιλήσουμε τώρα. Ὁ νέος αὐτός ἅγιος γεννήθηκε στήν ὡραία πόλι τῆς Σμύρνης. Οἱ γονεῖς του ἦταν φτωχοί, ἀλλ’ εὐσεβεῖς. Εἶχε καί μεγαλύτερο ἀδελφό, πού τόν λέγανε Παΐσιο κι ἦταν λαμπρός ψάλτης καί ἱερομόναχος. Ὁ Μάρκος ἔμαθε λίγα γράμματα κι ἄρχισε νά ἐργάζεσαι. Ἔγινε μικρέμπορος· πουλοῦσε διάφορα μικρά εἴδη. Τό 1788 πῆγε στή Χίο καί παντρεύτηκε. Ὕστερα ἀπό παρακίνησι τοῦ ἀδελφοῦ του Παϊσίου, πού ἔψελνε στή Νέα Ἔφεσο, ἦρθε κι ἐγκαταστάθηκε ἐκεῖ. ‘Αλλά στήν πόλι αὐτή ἔπεσε σέ φοβερά ἁμαρτήματα. Πιάστηκε στά δίχτυα αἰσχρῶν ἐρώτων μέ γυναῖκα χριστιανή. Συνελήφθησαν κι οἱ δύο τήν ὥρα πού ἁμάρταναν, ὡδηγήθηκαν στό τουρκικό δικαστήριο κι ἐκεῖ, ἀπό τό φόβο τους μήπως τιμωρηθοῦν, ἀρνήθηκαν κι οἱ δύο τό Χριστό καί ἔγιναν μωαμεθανοί. Ἡ γυναῖκα κλείστηκε στό χαρέμι, τόν δέ Μάρκο τόν πῆρε στό σπίτι του ὁ ἀγᾶς καί τόν εἶχε σαν παιδί του.
Ὁ Μάρκος φαινόταν πολύ εὐχαριστημένος. Ἀπολάμβανε ὅλα τά ἀγαθά αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί φερόταν μέ ἀγριότητα στούς χριστιανούς. Ἀλλά μέσα στήν καρδιά του εἶχε σκουλήκι, πού τόν ἔτρωγε μέρα καί νύχτα. Καί τό σκουλήκι αὐτό ἦταν ἡ συνείδησίς του. Δέν ἔπαυε νά τόν ἐλέγχη.
Μή ὑποφέροντας ὁ Μάρκος τή φωνή τῆς συνειδήσεώς του πῆγε καί βρῆκε πνευματικό πατέρα, ἐξωμολογήθηκε τά ἁμαρτήματά του καί στό τέλος ἐκδήλωσε τήν ἐπιθυμία νά ἐπιστρέψη στό Χριστό. Read more »

ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΛΑΝΗΣ

ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΡΘΙΟΙ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπό τὴν ἐρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Β΄Θεσ.  2,15), σε κύκλο ἀνδρῶν στὴν Μητρόπολη, το 1976

Σὲ μιὰ ἰταλικὴ πόλι, τὴν Πομπηΐα, ποὺ χάθηκε ἀπὸ τὴν ἔκρηξι ἡφαιστείου, κάνανε ἀνασκαφὲς καὶ βρῆκαν τοὺς κατοίκους ἀπολιθωμένους· τὸν ἕνα τὴν ὥρα ποὺ πήγαινε νὰ κλέψῃ, τὸν ἄλλο τὴν ὥρα ποὺ ἔδινε μπουνιὲς σ᾿ ἕναν ἄλλο μέσα σὲ ψωμάδικο, τὸν ἄλλο τὴν ὥρα ποὺ πόρνευε (καὶ ἐκεῖ ποὺ βρίσκονται αὐτὰ τὰ αἴσχη ὑπάρχει ἀπ᾿ἔξω ἐπιγραφή, «ἀπαγορεύεται ἡ είσοδος»). Ἔτσι ἀποτόμως ἐξερράγη ὁ Βεζούβιος καὶ τοὺς βρῆκε ἡ συμφορά. Τί τὸ πέρασες; ἔτσι; δὲν ἔχει ἀφέντη αὐτὸς ὁ κόσμος;

Λένε λοιπὸν ὅτι, ὅταν ἐξερράγη ὁ Βεζούβιος, ἕνας στρατιώτης, μὲ τὴν ἀσπίδα καὶ τὸ κράνος, φύλαγε τὴν Πομπηΐα. Καὶ ὅμως δὲν ἄφησε τὴ θέσι του. Δὲν κουνήθηκε καθόλου. Τὸν βρῆκαν στὴ στάσι αὐτή. Σημεῖο μεγάλο. Πιστὸς στὸ παράγγελμα, τὸ ῥωμαϊκὸ παράγγελμα «στήκετε».

Ἀλλὰ γιατί νὰ πᾶμε στὸ Βεζούβιο; Ἐμεῖς ποὺ ζήσαμε τὰ φρικτὰ χρόνια τοῦ πολέμου, ἔχουμε πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ περιστατικὰ γιὰ νὰ διηγηθοῦμε. Αὐτὴ ἡ νεολαία δὲν ξέρει τίποτε ἀπ᾿ αὐτά. Κοιτᾷ μόνο τὸ μαλλάκι της καὶ τὸ ἀμερικάνικο σύστημα διατροφῆς. Γιά πηγαίνετε στὴ Βουλγαρία, στὴν Ἀλβανία, στὴ Μόσχα· ἐκεῖ οἱ νέοι εἶνε κουρεμένοι, καὶ μαθαίνουν γράμματα δεκαπλάσια ἀπ᾿ αὐτοὺς ἐδῶ. Αὐτοὶ ἐδῶ δὲν ἔχουν τὸ νοῦ στὰ γράμματα. Τὸ βράδυ ποὺ πᾶνε νὰ κοιμηθοῦνε, τοὺς τραβᾷ ὁ διάβολος ἀπὸ τὰ σεντόνια. Δὲ᾿ φταῖνε τὰ παιδιά, ἀλλὰ οἱ μεγάλοι.
Χθὲς ἕνας Ἄγγλος φιλόσοφος δημοσίευσε ἕνα φοβερὸ ἄρθρο γιὰ τὴν τηλεόρασι. Γράφει ἐκεῖ, ὅτι «μέσα ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν τηλεόρασι θὰ βγῇ ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος, ἄνθρωπος χωρὶς ἰδανικά».
Πῆγα στὴν Πτολεμαΐδα καὶ ἐπισκέφθηκα ἕνα σπίτι. Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μπῆκα μέσα. Ἦταν ἕνα ὀρφανὸ παιδάκι ποὺ δὲ᾿ μᾶς πῆρε εἴδησι. Καθόταν, σὰν ἀπολιθωμένο, μπροστὰ στὴν τηλεόρασι. Στὰ ἑβδομήντα μου χρόνια πρώτη φορὰ εἶδα, πῶς εἶνε ἡ τηλεόρασι. Τὸ πλησίασα καὶ τοῦ εἶπα· «Τί κάνεις ἐδῶ, παιδάκι μου;». Εἶχε ξεχάσει καὶ μαθήματα καὶ τὰ πάντα. Κατόπιν ἦλθε καὶ ἡ ἀδελφούλα του, ἀπὸ τὴ δουλειά. Ἕνα ὀρφανὸ κορίτσι, ἔρημο, ποὺ ἔχασε καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴ μάνα ―φοβερὸ πρᾶγμα― καὶ δούλευε στὴ ΛΙ.ΠΤΟΛ. καὶ προστάτευε τὸ ἄλλο παιδί. «Τί νὰ τὸ κάνω, πάτερ μου», μοῦ λέει· «αὐτὴ ἡ τηλεόρασι τὸ ἔχει τρελλάνει. Τὴν ἔχει συνεχῶς ἀνοιχτὴ καὶ κάθεται καὶ βλέπει σὰ᾿ χαζός».
Ἐγὼ σᾶς εἶπα τί λέει ὁ Ἄγγλος φιλόσοφος· ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν τηλεόρασι καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ ῥαδιόφωνο θὰ βγῇ ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος, χωρὶς ἰδανικά. Δὲν θὰ σέβεται οὔτε μάνα οὔτε πατέρα οὔτε τίποτε. Γιατὶ οἱ ἀπατεῶνες ἀπὸ τὴν τηλεόρασι αὐτά σερβίρουν, γιὰ νὰ διαλύσουν τὸν κόσμο – ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τηλεόρασι τῆς Μόσχας, ποὺ δείχνει καθαρῶς ἀγροτικὰ ἐπιστημονικὰ καὶ ἄλλα τέτοια θέματα. Ἀλλὰ κ᾿ ἐκεῖ δὲν μποροῦν νὰ τοὺς κρατήσουν. Ποιός μπορεῖ νὰ ἐλέγξῃ αὐτὰ ποὺ βλέπουν. Ἀνοίγουν τὸ κουμπὶ τῆς τηλεοράσεως καὶ βλέπουν ξένους σταθμούς. Ἔχουν ὑποστῆ καὶ αὐτοὶ τὴ διαφθορά. Γιατὶ ἕνα παγκόσμιο πνεῦμα πλάνης κυριαρχεῖ στὸν κόσμο. Δὲν μπορεῖ νὰ κρατηθῇ ἡ «γρίππη» ἔξω ἀπὸ τὰ ῥωσικὰ σύνορα. Εἶνε παγκόσμια ἡ διαφθορά.
«Στήκετε», λέει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος. Καὶ γιατί νὰ πάρουμε παραδείγματα ξένα; Ἐγὼ ὁ ἴδιος εἶδα, στοὺς φοβεροὺς πολέμους ποὺ ὑπέστη ἡ πατρίδα μας, τὴ λεβεντιὰ τῶν ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν μας. Ἂν ἤξεραν ἐκεῖνα τὰ ἡρωϊκὰ παιδιὰ ποὺ σκοτώθηκαν, ὅτι θὰ ἐρχόταν μιὰ τέτοια νέα γενεά, μιὰ γενεὰ ποὺ δὲν σκέπτεται τὴ λευτεριά, ἀλλὰ μόνο τὸ σὲξ καὶ τὸ διάβολό τους, δὲν θά ᾿χυναν τὸ αἷμα τους. Ἐκεῖνα ἦταν παιδιὰ ἡρωϊκά, παιδιὰ λεβέντικα. Ἐμεῖς τὰ κοινωνήσαμε πρὶν πέσουν στὴ μάχη. Μερόνυχτα εἶχαν νὰ κοιμηθοῦν. Ἔμεναν μὲ τὰ ἄρβυλά τους. Καὶ μάλιστα μερικὰ φυλάγανε σκοποί, διπλοσκοποί, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀπὸ ἀριστερά. Γιατὶ δὲν ὑπῆρχε μέτωπο. Ἀπ᾿ ὅπου νά ᾿νε μπορεῖ νὰ τοὺς ἔρχονταν οἱ σφαῖρες. Φυλάγανε μέρα – νύχτα. Καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς πάρῃ ὁ ὕπνος εἶχαν καρφίτσες καὶ κεντοῦσαν τὰ κορμιά τους!
Τώρα ἡ σημερινὴ γενεὰ δὲ᾿ σκέπτεται τὴ λευτεριά, ἀλλὰ τὸ σὲξ καὶ τὰ γλέντια. Φταῖνε ὅμως οἱ γονεῖς, ποὺ τοὺς κάνουν ὅλα τὰ χατίρια καὶ δὲν τοὺς λένε ποτὲ ὄχι. Ἀλλὰ ἔννοια σας, θὰ ἔρθῃ ὥρα, ὅπως σᾶς εἶπα. Ἀφοῦ δὲν θέλουν ν᾿ ἀκούσουν γιὰ λευτεριὰ καὶ γιὰ μεγάλα ἰδανικά, θὰ γίνουν δοῦλοι κάτω ἀπὸ τὸ μεγάλο «ῥινόκερω» τῶν ἀθέων· καὶ τότε θὰ ποῦν ἀμάν! Ἀλλὰ θὰ εἶνε ἀργά. Αὐτὸς ὁ ἐκφυλισμὸς ἐκεῖ ὁδηγεῖ.
Λοιπόν, Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Aὐγουστος 1959, αριθμ. φυλ. 318

ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΟΔΟ;

Ζητήματα πίστεως
Εἰς τὴν πατρίδα μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, εἰς τὴν πατρίδα μας κατὰ τοὺς τελευταίους καιροὺς περίεργα φαινόμενα παρατηροῦνται, ἕν δὲ ἐκ τῶν περιέργων φαινομένων, τὸ περιεργότερον ἴσως ἐξ ὅλων, εἶνε ἡ ἀσυνήθης κίνησις… αἱρετικῶν παντὸς εἴδους καὶ πάσης προελεύσεως. Συμφώνως πρὸς μίαν πρόχειρον στατιστικήν, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη πρὸ τινων ἐτῶν, 29 αἱρέσεις ἔχουν ἐγκατασταθῆ καὶ ἐργάζονται πρὸς διάδοσιν τῆς πλάνης ἐν Ἑλλάδι. Εἰς αὐτὰς ἔχουν ἐσχάτως προστεθῆ καὶ νέαι, ὡς ἡ αἵρεσις τοῦ τετραγώνου Εὐαγγελίου, τοῦ Λευκοῦ ἀετοῦ, τοῦ φωτὸς τῆς Ζωῆς. Ἀκούων ὁ Ὀρθόδοξος τὰ ὀνόματα τῶν ποικιλωνύμων αἱρέσεων νομίζει ὅτι βλέπει προφητικὰς εἰκόνας καὶ ὁράματα Ἀποκαλύψεως, ποὺ ὁμιλοῦν περὶ ἐπικειμένων συμφορῶν εἰς τὸν κόσμον. Ἐπιδρομὴ αἱρετικῶν εἶνε ὡς ἐπιδρομὴ βατράχων ποὺ κοάζουν εἰς τὰ ἐλεεινά των τέλματα, ὡς ἐπιδρομὴ ἀκρίδων ποὺ μὲ βουλιμίαν ἐπιπίπτουν κατὰ τῶν ἀνθοστολίστων κήπων καὶ τῶν ἐσπαρμένων ἀγρῶν διὰ νὰ μὴ ἀφήσουν ἐκεῖ πράσινον φύλλον. Πόθεν ἔρχονται τὰ παφλάζοντα κύματα τῶν αἱρετικῶν; Ἐξ ὅλων τοῦ ὀρίζοντος. Ἔρχονται ἐκ Ρώμης, ἐκ Παρισίων, ἐκ Λονδίνου, ἐκ Νέας Ὑόρκης, ἐκ Σικάγου, ἐκ Μπροῦκλιν…
Ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ διὰ νὰ διδάξουν ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα… τὸν Χριστιανισμόν! Κάποιος, φαίνεται, τοὺς ἐσφύριξε, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶνε χώρα ὑποανάπτυκτος ὄχι μόνον οἰκονομικῶς ἀλλὰ καὶ πνευματικῶς, ὅτι κατοικεῖται ἀπὸ ὄντα καθυστερημένα, ἀμόρφωτα, ποὺ δὲν διαφέρουν πολὺ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν ἀγρίων περιοχῶν τῆς Ἀφρικῆς. Ὡς Κάφρους καὶ Ὀττεντότους ἐκλαμβάνουν τοὺς Ἕλληνας καὶ πρὸς αὐτοὺς στέλνουν τοὺς ἱεραποστόλους των… Οἱ δὲ ἱεραπόστολοί των μόλις πατήσουν τὸν πόδα των εἰς τὴν Ἑλλάδα, θέτουν εἰς ἐνέργειαν ὅλον τὸν μηχανισμὸν τῆς σατανικῆς προπαγάνδας, ποὺ ἐδιδάχθησαν εἰς τὰς σχολάς των. Βιβλία, περιοδικά, φυλλάδια, εἰκόνες, ὁμιλίαι καὶ διαλέξεις εἰς αἰθούσας καὶ κινηματογράφους, ἐσχάτως δὲ καὶ ἄρθρα εἰς στήλας καθημερινῶν ἑλληνικῶν ἐφημερίδων, τῶν ὁποίων οἱ ὀρθόδοξοι ἕλληνες διευθυνταὶ δὲν αἰσχύνονται ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων νὰ δημοσιεύουν ἄρθρα ἐχθρῶν καὶ προδοτῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, δέματα μὲ τροφὰς καὶ ἐνδύματα, χρηματικὰ βοηθήματα, ὑποτροφίαι νέων διὰ σπουδᾶς εἰς Πανεπιστήμια Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, υἱοθεσίαι ὀρφανῶν καὶ ἀπόρων τεκνῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἰδοὺ τὰ ὅπλα, μὲ τὰ ὁποῖα βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ προμαχῶνος αὐτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάς.
Ὁ προμαχὼν αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ πέση. Ἡ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία κυματίζει ἐπὶ αἰῶνας ἐδῶ εἰς τοὺς ἱεροὺς βράχους, πρέπει νὰ ὑποσταλῆ καὶ ἀντʼ αὐτῆς νὰ ὑψωθῆ ἡ μαύρη σημαία τῶν 350 αἱρέσεων! Ἰδοὺ οἱ καταχθόνιοι σκοποὶ τῶν πάσης φύσεως προπαγανδιστῶν τοῦ αἰῶνος μας. Read more »

Απόσπασμα από «Χριστιανική Σπίθα» του 1959, φυλ. 318

«ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» = ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΩΝ ΛΥΚΩΝ

Ὦ ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Ἐὰν δὲν θέλετε στὰ μέτωπά σας νὰ χαραχθῇ τὸ στίγμα τῆς ἀτιμίας, ἀναλογισθῆτε τίνων εἶσθε διάδοχοι, καὶ ποιους φρικτοὺς ὅρκους δώσατε ἐνώπιον ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων

Δικαιολογία τῶν οἰκουμενιστῶν

Θὰ μᾶς ποῦν οἱ φίλοι τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν: «Ἐὰν δὲν λάβωμεν μέρος εἰς αὐτὰ τὰ συνέδρια, πῶς θὰ ἐπέλθη ἡ ποθητὴ ἔνωσις;». Καὶ νομίζετε, ἀγαπητοί μας φίλοι, ὅτι διὰ τοιούτων ψευδοσυνεδρίων θὰ προαχθῆ ἡ ἰδέα τῆς ἑνώσεως; Πολὺ ἀπατᾶσθε! Ρίψατε τὰ βλέμματά σας εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀντιπροσώπων τῶν λεγομένων ἐκκλησιῶν, ἐρευνήσατε ἐπιμελῶς ὄχι τὰ πρόσωπα καὶ τὰς ἀμφιέσεις, ἀλλὰ τὰς ἰδέας των, καὶ ἔπειτα εἴπατέ μας ἐὰν ὅλοι αὐτοὶ συμφωνοῦν ἀναμεταξύ των. Δυστυχῶς δὲν συμφωνοῦν. Διαφωνοῦν ἐπὶ διαφόρων ἀπόψεων τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἄλλοι ἐξ αὐτῶν δὲν κάμνουν τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ἄλλοι δὲν παραδέχονται τὰς ἱερὰς εἰκόνας, ἄλλοι δὲν πιστεύουν εἰς ἱερὰ μυστήρια, καὶ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τέλος ἄλλοι ἀπορρίπτουν καὶ αὐτὸ τὸ θεμελιωδέστατον δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶνε ἀντιτριαδῖται. Ὅσοι κεφαλαί, τόσαι καὶ γνῶμαι. Καταδικάζουν τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, ἀλλʼ ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἔχει γίνει Πάπας, ὑποστηρίζων μὲ τὰς πολυαρίθμους κεφαλὰς τῶν ἀλαθήτων τῆς Λερναίας ταύτης ὕδρας. Ἀληθινὴ Χάβρα τῶν Ἰουδαίων, πύργος Βαβέλ. Ἰδοὺ τὸ Συνέδριον τῆς Ρόδου. 

Ἐὰν δἐ κάποιοι ἐξ αὐτῶν ἐκδηλώσουν ποτὲ ἐπιθυμίαν συννενοήσεως μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ πρέπη νὰ εἴπωμεν πρὸς αὐτούς: Ὑπάγετε πρῶτον νὰ συζητήσητε μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀδελφούς σας καί, ἀφοὺ λύσητε τὰς μεταξύ σας διαφορὰς καὶ διατυπώσητε ἕνα κοινὸν πιστεύω ποὺ θὰ ὑπογράφουν ὅλαι αἱ παρατάξεις σας καὶ ἐκλέξητε ἀντιπροσωπείαν, τότε ἔλθετε νὰ συζητήσητε μὲ ἀντιπροσωπείαν ἰδικήν μας, τὴν ὁποίαν θὰ ὁρίση ὄχι μία τις Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀλλὰ Σύνοδος τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Τότε θὰ φανῆ ἐὰν τὸ ἰδικόν σας πιστεύω συμπίπτει μὲ τὸ πιστεύω τῆς Ὀρθοδοξίας. Μόνον οὔτω θὰ προαχθῆ ἡ ἰδέα τῆς Ἑνώσεως καὶ ὅτι διὰ ψευδοσυνεδρἰων τύπου Ρόδου, εἰς τὰ ὁποῖα ὅλοι παρουσιάζονται μὲ τὰ προσωπεῖα τοῦ χριστιανοῦ, ἀλλʼ ἀφαιρουμένων τῶν προσωπείων των, ἰδοὺ ἔντρομοι βλέπομεν τὰς δυσειδεῖς μορφὰς τῶν ἀρχαίων αἱρετικῶν Κηρίνθου, Μαρκίωνος, Ἀρείου, Μακεδονίου, Εὐτυχοῦς καὶ τόσων ἄλλων.

* * *

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Read more »

Απόσπασμα από «Χριστιανική Σπίθα» του 1959, φυλ. 318

«ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ»· ΑΓΙΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ;

«Παγκoσμιον Συνεδριον Εκκλησιων»

Ὤ ποία ἀπάτη και παγίδα! θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται Παγκόσμιον Συνέδριον αἱρετικῶν.

Ὁποία τραγικὴ εἰρωνεία! Ἀντὶ περιφραγμάτων ἡ Ἑλλὰς ἀνοίγει τὰς θύρας της διὰ νὰ ὑποδεχθῆ ποίους; Τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μᾶς στέλλουν ἐδῶ τοὺς πράκτορές των διὰ νὰ προσηλυτίσουν Ἕλληνας εἰς τὰς αἱρέσεις των.
«Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν» σοῦ λέγουν. Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν, καὶ ἄς ἀπουσιάζουν ἀπʼ αὐτὸ ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία καὶ αἱ περισσότεραι αὐτοκέφαλαι Ἐκκλησίαι τῆς Ἀνατολῆς. Ὁποία ἀπάτη! Ὁποία παγίς! Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν. Τὸ ὀρθόν: θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται καὶ νὰ γράφεται Παγκόσμιον Συνέδριον αἱρετικῶν. Μὲ τὴν σύνθεσίν του τὸ συνέδριον τοῦτο ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας τὸ κατὰ τὴν περίοδον τῆς Κατοχῆς ἀπατηλὸν ἐκεῖνο πολιτικὸν σχῆμα, τὸ λεγόμενον ΕΑΜ, τοῦ ὁποίου οἱ μὲν κομμουνισταὶ ἧσαν ἡ κυριαρχοῦσα δύναμις, οἱ δὲ ὀλίγοι ἐθνικόφρονες ἀπετέλουν τὸ θλιβερὸν συμπλήρωμα πρὸς ἐξαπάτησιν τοῦ ἀπλοϊκοῦ λαοῦ. Καὶ εἰς τὴν παγίδα αὐτὴν τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς ἀνόητα πτηνά, εἰς τὰ ὁποῖα θὰ ὑπάρχει σύνεσις, ἐμπίπτουν θεολόγοι, καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερον, ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται ὡρισμένον Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Σεβασμ. Μητροπολίτην Ρόδου κ. Σπυρίδωνα, ὅστις λέγεται ὅτι ἔλαβεν ἐντολὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἵνα λάβη μέρος εἰς τὰς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν!
Ἀλλὰ πρίν, Ἅγιε Ρόδου καὶ λοιποὶ μητροπολῖται τῆς Ὀρθοδοξίας, πρὶν φορέσητε τὰ διάσημα τοῦ ἀρχιερατικοῦ σας ἀξιώματος καὶ ἐμφανισθῆτε ἐνώπιον τοῦ Παγκοσμίου Συνεδρίου τῶν Ἐκκλησιῶν, διὰ νὰ τὸ χαιρετίσητε εὐλαβῶς καὶ νὰ συμπροσευχηθῆτε μετὰ τῶν συνέδρων, μὲ ὅλον τὸν σεβασμὸν εἰς τὸ ἀξίωμά σας τολμῶμεν ἡμεῖς οἱ μικροὶ νὰ σᾶς ἀπευθύνωμεν ἐνώπιον τοῦ Πανελληνίου ποὺ μᾶς βλέπει καὶ ἀκούει, τὴν ἐξῆς ἐρώτησιν: «Οἱ ὑψηλοί σας ξένοι μὲ τὰ μεγάλα ὀνόματα, ποὺ κάθηνται εἰς τὸ Συνέδριον, τί εἶνε; Δὲν σᾶς ἐρωτῶμεν τί εἶνε ἐξ ἐπόψεως Πατρίδος, πλούτου, κοσμικῆς σοφίας. Αὐτὰ διὰ τὸν εὐσεβὴ ἑλληνικὸν λαὸν τίθενται εἰς δευτέραν μοῖραν. Σᾶς ἐρωτῶμεν, τί εἶνε ἐξ ἐπόψεως πίστεως. Εἶνε Ὀρθόδοξοι; Ὄχι. Ἀλλὰ τὶ εἶνε; Εἶνε ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Αὐτὸ δὲν δύνασθε νὰ τὸ ἀμφισβητήσητε. Διότι ὅλοι ἀνήκουν εἰς παλαιάς, ἀνανεωθείσας ὑπʼ αὐτῶν εἰς νέα σχήματα αἱρέσεις, τὰς ὁποίας τὸ πάλαι κατεδίκασαν αἱ Τοπικαὶ καὶ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Καὶ ἐφʼ ὅσον εἶνε αἱρετικοί, σᾶς ὑποβάλλομεν εὐλαβῶς δευτέραν ἐρώτησιν: Ὁποία ἡ θέσις ὑμῶν ὡς ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπέναντι αὐτῶν; Ἐὰν ἔζων σήμερον οἱ μεγάλοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες θὰ ἐλάμβανον μέρος εἰς τοιαῦτα συνέδρια, εἰς τὰ ὁποῖα παρίστανται ὄχι ἀντιπρόσωποι μιᾶς αἱρέσεως, ἀλλὰ ὅλων τῶν αἱρέσεων, τοὺς ὁποίους κατεδίκασαν ἐκεῖνοι μὲ ἀφορισμούς; Read more »

Aπόσπασμα από«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Aὐγουστος 1959, αριθμ. φυλ. 318

ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΑΣ

«…Ἐπιδρομὴ αἱρετικῶν ὡς ἐπιδρομὴ βατράχων ποὺ κοάζουν εἰς τὰ ἐλεεινά των τέλματα, ὡς ἐπιδρομὴ ἀκρίδων ποὺ μὲ βουλιμία πέφτουν κατὰ τῶν ἀνθοστολίστων κήπων καὶ τῶν ἐσπαρμένων ἀγρῶν διὰ νὰ μὴ ἀφήσουν ἐκεῖ πράσινον φύλλον, βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ προμαχῶνος αὐτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάς.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ὁ προμαχὼν αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ πέση. Ἡ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία κυματίζει ἐπὶ αἰῶνας ἐδῶ εἰς τοὺς ἱεροὺς βράχους, πρέπει νὰ ὑποσταλῆ καὶ ἀντʼ αὐτῆς νὰ ὑψωθῆ ἡ μαύρη σημαία τῶν 350 αἱρέσεων! Ἰδοὺ οἱ καταχθόνιοι σκοποὶ τῶν πάσης φύσεως προπαγανδιστῶν τοῦ αἰῶνος μας.

Καὶ ἡ Ἑλλὰς, ἡ ὁποία καυχᾶται ὅτι εἶνε τὸ μόνον ὑπὸ τὸν ἥλιον (ἐλεύθερο) Ὀρθόδοξο βασίλειο, ἀπέναντι τῆς νέας αὐτῆς ἐπιδρομῆς τί κάνει; Ἐὰν ἡ Ἑλλάς, ἐὰν οἱ διοικοῦντες τὸν τόπον τοῦτο εἶχαν αἴσθησι τοῦ κινδύνου ποὺ ἀπειλεῖ τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ὑπόστασι τοῦ Ἔθνους, θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ νὰ εἶχαν λάβει τὰ πλέον αὐστηρὰ μέτρα. Ποῖα μέτρα; Ἀνάλογα πρὸς τὰ μέτρα ἐκεῖνα ποὺ λαμβάνουν ἐσπευσμένως διὰ νὰ ἀσφαλίσουν τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος. Καὶ σᾶς ἐρωτοῦμε, ὦ πολιτικοὶ ἄρχοντες τῆς Ἑλλάδος; Ἀφήνετε τὰ σύνορα αὐτῆς ἀφρούρητα; Ἐπιτρέπετε κατάσκοποι νὰ περιοδεύουν ἀνενοχλήτως πόλεις καὶ χωρία τῆς χώρας καὶ μὲ τὸν προφορικὸν καὶ γραπτὸν λόγον νὰ ὑπονομεύουν τὸ ἐθνικὸν φρόνημα τῶν πολιτῶν; Ἐκ τῶν τελωνείων ἀφήνετε νὰ διέλθουν ἀπαρατήρητα φυλλάδια καὶ βιβλία ἐκ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ νὰ ὑβρίζουν τὴν Ἑλλάδα, τὰς κορυφὰς τῆς πολιτικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἐξουσίας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Διότι δὲν θέλετε τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ εἰς τὰ σύνορα σκοποὶ ἐν καιρῶ θέρους καὶ χειμῶνος, καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς χώρας αὐστηρὸς ἔλεγχος παντὸς ὑπόπτου, καὶ δικαστήρια ἕτοιμα νὰ καταδικάσουν εἰς τὰς ἐσχάτας τῶν ποινῶν τοὺς κατασκόπους, καὶ τελωνεία νὰ ἐλέγξουν καὶ να παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ πᾶν φυλλάδιον ποὺ ἐξυβρίζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς ἄρχοντες αὐτῆς. Ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν διὰ την ἀσφάλειαν τῆς χώρας, καὶ καλῶς κάνετε. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάς, κύριοι, δὲν εἶνε μόνον ἕνας ΥΛΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ἀπὸ χώματα καὶ πέτρας ποὺ πρέπει νὰ μένουν ἀπάτητα ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος˙ ἡ Ἑλλὰς εἶνε πρὸ παντὸς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ποὺ περιλαμβάνει φρονήματα, ἰδέας, παραδόσεις, ἰδανικά. Εἰς τὴν κορυφὴν δὲ ὅλων τῶν ἰδανικῶν εἶνε ἡ πίστις εἰς τὴν Ἁγία Τριάδα, εἰς τὸ Ὄνομα τῆς ὁποίας ἀρχίζει τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα, εἶνε ἡ πίστις εὶς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶνε μόνον σῶμα˙ εἶνε καὶ ψυχή, καὶ πρὸ παντὸς ψυχή. Ψυχὴ δὲ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Συνεπῶς ἡ Ἑλλάς, πλὴν τῶν ὑλικῶν συνόρων ἔχει καὶ τὰ ἀσυγκρίτως σπουδαιότερα σύνορα, τὰ πνευματικὰ σύνορα, τὰ ὁποῖα ὡς στρατιῶται τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει πιστῶς νὰ φυλάττουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, πρὸ παντὸς δὲ οἱ ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου ἐνώπιον Ὀρθοδόξων ἀρχιερέων ὁρκισθέντες ἀνώτατοι τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας ἄρχοντες! Πᾶν ὅ,τι ὑπονομεύει τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εὑρίσκη ἔδαφος παραμονῆς ἐν Ἑλλάδι, ἐκτὸς καὶ μόνον ἐὰν ἡ Ἑλλὰς θελήση νὰ κόψη πάντα δεσμὸν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ γίνη, ὅπως καὶ ἄλλα κράτη, ἕνα κράτος ουδέτερον, ἄχρουν καὶ ἄοσμον θρησκευτικῶς, κράτος ὅπερ ἀδιαφόρως θὰ βλέπειι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους της νὰ κινῶνται καὶ νὰ ἐργάζωνται ὅλαι αἱ αἱρέσεις τοῦ κόσμου. Θέλει νὰ γίνη τοιοῦτον κράτος ἡ Ἑλλάς; Ἄς τὸ εἴπουν καθαρὰ οἱ ὑπεύθυνοι ἄρχοντες, καὶ ὁ εύσεβὴς λαὸς θὰ κανονίση τὴν θέσιν του, διότι θὰ γνωρίζη πλέον σαφῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὅτι ἀπὸ τοιοῦτον Κράτος οὐδεμίαν ὑποστήριξιν ἡ Ὀρθόδοξος πίστις πρέπει νὰ περιμένη. Μόνος του πλέον ὁ εὐσεβὴς λαὸς θʼ ἀναλάβη τὴν ὑπεράσπισιν τῆς πίστεώς του. Ἐνῶ τώρα μένει μὲ τὴν ἐντύπωσιν, ὅτι τὸ Κράτος ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν προστασίαν τῆς Ορθοδοξίας.
Δυστυχῶς οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες μολονότι κατὰ τὰς ὁρκωμοσίας, τὰς δημοσίας τελετάς, τὰς ἐθνικὰς ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις παρουσιάζονται ὡς συνεχισταὶ τῆς παραδόσεως τοῦ Βυζαντίου, ἀκοιμήτου φρουροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν τούτοις δὲν δίδουν τὴν πρέπουσαν σημασίαν διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τῶν ἐπιβούλων ἐχθρῶν αὐτῆς καὶ ἀφήνουν ἀνοικτὰς τὰς θύρας τῆς Ἑλλάδος διὰ νὰ εἰσέρχωνται καὶ ἐξέρχωνται οἱ προβατόσχημοι λύκοι, οἱ πράκτορες τῶν διαφόρων αἱρέσεων, οἱ ὁποῖοι ἀποδεκατίζουν τὸ ποίμνιον. Ποῦ εἶνε ἡ πίστις τῶν Βυζαντινῶν ἐκείνων ἡγετῶν τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, οἱ ὁποῖοι ἔντρομοι καὶ ἐναγώνιοι ἐγίνοντο ἐπὶ τῶ ἀκούσματι ὅστις εἰς κάποιαν γωνίαν τῆς αὐτοκρατορίας παρουσιάσθη κροῦσμα αἱρετικῆς διδασκαλίας; Ἐκεῖνοι τοὺς αἱρετικοὺς ἐφοβοῦντο περισσότερον ἀπὸ τοὺς φονεῖς καὶ τοὺς ληστὰς καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπιδρομεῖς καὶ παντὶ σθένει προσεπάθουν νὰ εξαλείψουν τὰς αἱρέσεις ὡς διασπώσας τὴν πνευματικὴν ἐνότητα τοῦ λαοῦ. Ἐνῶ οἱ σημερινοὶ ὑποδέχονται τοὺς αἱρετικοὺς μετὰ μειδιαμάτων, συντρώγουν καὶ συνδιασκεδάζουν μετʼ αὐτῶν ὡς νὰ πρόκειται περὶ τῶν εἰλικρινεστέρων φίλων τῆς Ὀρθοδόξου πατρίδος. Ἀλλʼ ἄν ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου μας διὰ διαφόρους λόγους δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθῆ καὶ συναισθανθῆ τὸ καθῆκόν της ἀπέναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή, ἡ κατʼ ἐξοχὴν ὑπεύθυνος διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας τί κάνει; Read more »

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΕΛΑ, ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ!

«…Πνεῦμα ἅγιο! Μοῦ ἔρχεται, ἀγαπητοί μου, νὰ κλάψω· για­τὶ ἂν ρωτήσω ἕναν – ἕνα τοὺς Χριστιανούς, κατὰ βάθος εἶ­νε ζήτημα ἂν μέ­σα στοὺς ἑκατὸ ἢ καὶ στοὺς χί­λιους πιστεύῃ ἕνας σὲ Πνεῦμα ἅγιο. Ἦταν γραμμένο ὅτι θά ᾿ρθῃ ἐποχή, ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶνε «σάρκες» (πρβλ. Γέν. 6,3), ἄνθρωποι «τῆς ὀκᾶς», ὅσο ζυγίζει τὸ σῶμα· δὲν θὰ πιστεύουν στὸ πνεῦμα. Ἀποτέ­λεσμα αὐτῆς τῆς καταπτώσεως εἶνε ἡ ἀπιστία τῶν ἡμερῶν μας.

Πνεῦμα ἅγιο! Εἶνε τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία πρό­σωπα τῆς Θεότητος, ὁ ἕνας τῆς ἁγίας Τριά­δος. Ὁ ἄπιστος ἀμφιβάλλει. –Ποιός τὸ εἶ­δε, σοῦ λέει, τὸ ἅγιο Πνεῦμα;… Κ᾿ ἐγὼ λοιπὸν σὲ ρωτῶ· τὸν ἀέρα τὸν εἶδες; τὸν ἠλεκτρισμὸ τὸν εἶδες; τὸ μαγνητισμὸ τὸν εἶδες;… Καὶ ὅ­μως πιστεύεις ὅτι ὑπάρχουν. Ἔ, ἐὰν δὲν μπο­ρῇς νὰ δῇς τὸν ἀέρα τὸν ἠλεκτρισμὸ τὸ μαγνητισμὸ κι ὅμως πιστεύεις στὴν ὕπαρξί τους ἀπὸ τὰ ἀ­ποτελέσματά τους, τὸ ἱερὸ κείμενο λέει ὅτι καὶ ἡ κάθοδος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἔγινε αἰ­σθη­τὴ ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα ποὺ προ­κάλεσε. Ὁ ἀ­έρας δὲν φαίνεται, ἀλλὰ μὲ τὸ φύσημά του ξερ­ριζώνει πλατάνια· καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο δὲν φαινόταν, ἀλλὰ ἡ παρουσία του βε­βαιώθη­κε ἀ­πὸ ἐξωτερικὲς ἐκδηλώσεις. Ἦρθε ὡς φω­τιά, ὡς γλῶσσες «ὡσεὶ πυρός», καὶ ὡς «βιαία πνοή», ὡς σφοδρὸς ἄνεμος (Πράξ. 2,2-3). Καὶ ἂν ὁ ἄ­νεμος ξερριζώνῃ πλατάνια, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ξερρίζωσε αἰωνόβια ἄκαρπα καὶ σαπρὰ δέντρα ὅ­πως π.χ. ἡ εἰδωλολατρία τοῦ ἀρ­χαίου κόσμου.
Πιστεύουμε λοιπὸν στὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Καὶ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν παρουσία του.

* * *

Τώρα ποὺ θὰ γονατίσουμε, νὰ παρακαλέ­σου­με σὰν ἁμαρτωλοὶ τὸ Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρ­διά μας, νὰ ἔλθῃ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Ἔλα λοι­πόν, Πνεῦμα ἅγιο! Ἔλα στὴν οἰκογένεια, ποὺ διαλύθηκε ἀπὸ τὰ διαζύγια· ὁ ἄντρας νὰ ἀ­γα­πᾷ τὴ γυναῖκα, ἡ γυναίκα νὰ σέβεται τὸν ἄν­τρα, τὰ παιδιὰ νὰ ὑπακούουν στοὺς γονεῖς. Ἔλα, Πνεῦμα ἅγιο, στὰ σχολεῖα μας, στὰ παν­επιστήμια καὶ τὶς σχολές μας, ποὺ ἔφυγαν ἀπ᾿ τὸν προορισμό τους· πολλοὶ δάσκαλοι καὶ καθηγηταὶ ἔπαψαν νὰ πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ διδάσκουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸν πίθηκο. Ἔλα, Πνεῦμα ἅγιο, στὸ στρατό μας, ν᾽ ἀναδείξῃς πάλι νέους ἁγίους Γεωργίους καὶ Δημητρίους, μαχητὰς καὶ ὁπλῖτες τῆς πίστεώς μας. Ἔλα, Πνεῦμα ἅγιο, στὰ δικαστή­ριά μας, νὰ φωτίσῃς τοὺς δικαστάς μας νὰ δι­κάζουν δικαί­ως. Ἔλα, Πνεῦμα ἅγιο, καὶ μέσα στὴ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ λείπει ἀπὸ τοὺς βουλευτάς μας ἡ πνοή σου καὶ ψηφίζουν νό­μους ἀντιχριστια­νικούς, ἐνάντια μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἀρνοῦν­ται νὰ κρεμάσουν στὴν αἴ­θουσά τους εἰκό­να τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἔ­λα, Πνεῦμα ἅγιο, στοὺς ἡγέτες μας καὶ τοὺς ἡγέτες ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐπικρατήσῃ εἰρήνη. Ἔλα, Πνεῦμα ἅγιο! Σοῦ δεόμεθα καὶ Σὲ παρακαλοῦμε, διότι ἀπολ­λύμεθα, χανόμαστε! Ἐλθέ, Παράκλητε ἀγαθέ, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός. Read more »