«ΟΥΑΙ ΕΘΝΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟ, ΥΙΟΙ ΑΝΟΜΟΙ…»

——-

——

2. ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΓΕΝΝΑΙΟΙ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ, ΜΑΧΗΤΑΙ, ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΗ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

https://youtu.be/D-QT5VLdoaQ?si=LvW4xJ9qHr6weYbQ

3. Η άρση ασυλιας για την ψευτοβεβηλωση της Τεχνης ως τεχνη διυλισης του κωνωπος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Σήμερα, με την απόφαση της Βουλής να άρει την ασυλία του ανεξάρτητου βουλευτή Νίκου Παπαδόπουλου (από τους 272 ψηφίσαντες βουλευτές οι 254 υπερψήφισαν το αίτημα και οι 18 το καταψήφισαν) ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος της κακόγουστης θεατρικής παράστασης που έστησε το καθεστώς της Νέας Δικτατορίας και της προσχηματικής αντιπολίτευσης σε βάρος του εν λόγω βουλευτή, επειδή τόλμησε να κάνει αυτό που κανένας άλλος βουλευτής δεν τόλμησε:

Να τερματίσει την επαίσχυντη επίθεση που, υπό την μορφή αντιχριστιανικής προπαγάνδας, εξαπολύθηκε σε βάρος των Ορθόδοξων Χριστιανών μέσα στην Εθνική Πινακοθήκη (ορθότερα: Αντεθνική Τερατοθήκη), η διευθύντρια της οποίας δεν είχε την παραμικρή αναστολή να προσφέρει έναν από τους τοίχους του ημιυπογείου του Μουσείου, προκειμένου να κρεμαστούν εκεί οι τέσσερεις βλάσφημοι πίνακες που βαφτίστηκαν «εικονίσματα».

Επειδή πολλοί μπορεί να μην έχουν μπει στον κόπο να μελετήσουν προσεκτικά τι απεικονίζεται σε αυτούς τους πίνακες, ας γνωρίζουν ότι:

Στο έργο με τίτλο «Εικόνισμα 1ο», απεικονίζεται παντελώς παραμορφωμένο το πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του ελληνικού Πεζικού και Στρατού, με κέρατα στο κεφάλι, ο οποίος καρφώνει το κοντάρι του σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο και όχι σε δράκο, ενώ μορφή δράκου έχει το άλογό του.

Επομένως, η απεικόνιση του «καλλιτέχνη» είναι προδήλως ανάποδη προς την ορθόδοξη απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου.

Στο έργο με τίτλο «Εικόνισμα 16» απεικονίζεται απολύτως παραμορφωμένο και τρομαγμένο το πρόσωπο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (το στόμα του απεικονίζεται ξεδοντιασμένο), ενώ στην πλάτη του εκφύεται ουρά δράκου.

Στο έργο με τίτλο «Εικόνισμα 17» απεικονίζονται παραμορφωμένη η Παναγία να κρατά το επίσης παραμορφωμένο Θείο Βρέφος. Ειδικότερα, η μεν Παναγία απεικονίζεται ασπρόμαυρη με παραμορφωμένα τα μάτια και τα χείλη της, σαν μάγισσα, ενώ στο αριστερό της χέρι απεικονίζεται ένας σκελετός. Το δε Θείο Βρέφος απεικονίζεται τερατόμορφο, με ένα μάτι και ένα κέρατο στο κεφάλι.

Στο τέταρτο έργο, το οποίο δεν φέρει τίτλο, απεικονίζεται ο Άγιος Χριστόφορος να κρατά ένα πινέλο το οποίο επιχειρεί να αλείψει με μπογιά. Επίσης, μέσα στην τσέπη του έχει σπάτουλα, πιρούνι και δύο σωληνάρια, ένα εκ των οποίων γράφει κοβάλτιο.

Για να υπερασπιστούν κάποιοι τον «καλλιτέχνη», είπαν ότι δεν παραμόρφωσε πραγματικές εικόνες, που τις πήρε από κάποια εκκλησία, αλλά έφτιαξε δικές του, ασκώντας το δικαίωμά του να δημιουργεί ένα έργο Τέχνης, ακόμη κι αν αυτό για κάποιους θεωρείται κακότεχνο.

Όσοι επιχειρηματολόγησαν με αυτόν τον τρόπο συσκότισαν την ουσία του προβλήματος, δηλ. ότι ο εμπνευστής των εικονισμάτων έστειλε προς τους επισκέπτες της Πινακοθήκης αλλά και προς κάθε τρίτο που θα τα έβλεπε δημοσιευμένα στα ΜΜΕ, το εξής απαράδεκτο μήνυμα:

Τα εικονιζόμενα πρόσωπα, που αποτελούν τους φάρους της ορθόδοξης πίστης μας, όχι μόνο έχουν χάσει την αγία υπόστασή τους, αλλά, πολύ περισσότερο, έχουν εκπέσει σε μια υπόσταση με εκ διαμέτρου αντίθετη ιδιότητα, δηλ. έχουν γίνει πρόσωπα διαβολικά!

Σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, τον κυνόμορφο Άγιο Χριστόφορο, τούτος γελοιοποιείται, αφού απεικονίζεται ως ζωγράφος· πιθανώς ο «χαρ(ο)άκτης», που φέρει το ίδιο όνομα με τον συγκεκριμένο Άγιο, θέλησε να αυτοαγιοποιηθεί.

Σημειωτέον ότι, μετά την βάπτισή του, ο Άγιος Χριστόφορος λουσμένος με το Άγιο Φως ανακαινίστηκε πνευματικά, ψυχικά και σωματικά, αποβάλλοντας τα κυνόμορφα χαρακτηριστικά του.

Επομένως, η εσκεμμένη και συνεχιζόμενη απεικόνιση του Αγίου στην προτέρα μορφή του, δεν συνιστά μόνο μια βαριά προσβολή στο πρόσωπο του προστάτη των οδηγών, αλλά μέσω αυτής επιχειρείται επιπλέον να αναιρεθεί η πίστη των ανθρώπων στην Ζωοποιό Χάρη του εισαγωγικού Μυστηρίου της Ορθοδόξου Πίστεως.

Επίσης, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που ενεργοποιήθηκε σε χρόνο ρεκόρ μετά την αποκαθήλωση των βλάσφημων έργων στηρίχθηκε και σε ένα άλλο στρεβλό επιχείρημα:

Ότι η Τέχνη δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς.

Έτσι ερμήνευσαν πλείστοι όσοι ειδικοί αλλά και άφθονες τηλεπερσόνες το άρθρο 16 παρ. 1 του Συντάγματος, στο οποίο ορίζεται ότι η Τέχνη είναι ελεύθερη.
Άλλο, όμως, Τέχνη ελεύθερη και άλλο Τέχνη ασύδοτη.
Πράγματι, το δικαίωμα στην ελευθερία της Τέχνης δεν τελεί υπό την επιφύλαξη του νόμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπερέχει πάντοτε έναντι όλων των άλλων δικαιωμάτων με τα οποία μπορεί να συγκρούεται.
Είναι κοινός τόπος όχι μόνο στο ελληνικό Συνταγματικό Δίκαιο αλλά και στο αντίστοιχο γερμανικό, από το οποίο έχει εμπνευσθεί την διάταξη του άρθρου 16 ο Έλληνας συντακτικός νομοθέτης:
Ότι κανένας καλλιτέχνης δεν είναι υπεράνω των νόμων.
Ότι και η καλλιτεχνική ελευθερία υπόκειται σε εγγενή όρια που τίθενται από το ίδιο το Σύνταγμα και είναι απολύτως δικαιολογημένα για να προστατευθούν και τα υπόλοιπα συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα, όπως είναι αυτό της θρησκευτικής ελευθερίας.
Ας δούμε τι σημειώνει ένας διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, ειδικευμένος σε ζητήματα συνταγματικής προστασίας της Τέχνης, που, μάλιστα, ιδεολογικά ταυτίζεται με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας:…῎

Ολο το ἄρθρο  ΕΔΩ:

Η άρση ασυλιας για την ψευτοβεβηλωση της Τεχνης ως τεχνη διυλισης του κωνωπος