Αυγουστίνος Καντιώτης



ΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΥΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

date Αυγ 28th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ  ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ  ΦΛΩΡΙΝΗΣ  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Ο-π.-Αυγ.-2009Με την ευκαιρία του ετήσιου μνημοσύνου από την εκδημία προς Κύριον του πατρός Αυγουστίνου (28 Αυγούστου 2010) ο υπογράφων καταθέτει μερικά δροσερά λουλούδια πάνω στον ιερό τάφο του, λουλούδια των πιο πνευματικών αναμνήσεων και γνήσιων ευχαριστιών ανθ’ὠν μοι έπραξε.
Λίγες και σύντομες αναμνήσεις από την προνοιακή συνάντησή μου με έναν  άνθρωπο που υπήρξε ένας πολύτιμος σύμβουλος και ένα υπέροχο παράδειγμα μίμησης σε μια εφηβική ηλικία όπου ήμουνα, φουσκωμένος από υπαρξιακά προβλήματα και ανησυχίες. Κάθομαι τώρα σε μια γωνιά της πλατείας Ψυρρή, στην αρχή της οδού Χριστοκοπίδου, στην παλιά Αθήνα, και από την είσοδο του κτηρίου στον αριθμό 12  βλέπω να μπαίνουν και να βγαίνουν νέοι και μεσήλικες, άνδρες και γυναίκες, κι ανάμεσά τους κι εγώ, μαθητής τότε της Δ’ τάξης Εξατάξιου Γυμνασίου. Τι γινόταν εκεί; εκεί μιλούσε, κήρυττε το λόγο του Θεού ένας  Ζακχαίος παπάς, με μια κάπως περίεργη εμφάνιση: με τριμμένο ράσο, με σκονισμένα άρβυλα, με απεριποίητα πυκνά γένια, με κοκάλινα μεγάλα μυωπικά γυαλιά στη μύτη. Το όνομά του ήταν Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών από το 1951. Όπου  μιλούσε, σε εκκλησίες και αίθουσες, χιλιάδες κόσμος τον ακολουθούσε. Οι εφημερίδες της δεκαετίας του ‘50 συχνά έγραφαν για τον παπά Καντιώτη. Άλλοι έδειχναν την εκτίμηση και το θαυμασμό τους στον θαρραλέο κληρικό, όπως οι αείμνηστοι Κ. Μπαστιάς, διευθυντής της «Βραδυνής», ο Δ. Ψαθάς των «Νέων», ο Φ. Κόντογλου, ο Ν. Τωμαδάκης, ο Μ. Στασινόπουλος, άλλοι όχι. Δεν σταματούσε όμως να στηλιτεύει, προφορικά και γραπτά, με τη μαχητική δημοσιογραφία της «Σπίθας» του, τα Καλλιστεία της «Απογευματινής», (πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος), τις αισχρότητες και τα όργια των Πατρινών καρναβαλιών. Πρωτοστατεί για την κάθαρση της Εκκλησίας, τάσσεται εναντίον του Μεταθετού των Μητροπολιτών, υπέρ αξιοκρατικών Εκλογών Επισκόπων με τη συμμετοχή του κλήρου και του λαού. Αγωνίστηκε για την ενότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών και την επανένωση με τους παλαιοημερολογίτες, αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του για εθνικά ζητήματα, όπως το δημογραφικό, τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια και την ανεργία.

Έφηβο τότε, με είχε εντυπωσιάσει η απλότητα και η ανιδιοτέλειά του, η ασκητικότητα και η ολιγοφαγία του, η ευρυμάθειά του, η βαθειά γνώση της Ελληνικής γλώσσας, την οποία χειριζόταν με άψογο και υποδειγματικό τρόπο στο γραπτό και προφορικό λόγο, αλλά προ πάντων, όταν παρακολουθούσα τις ομιλίες του ένιωθα ότι είχα απέναντί μου έναν πνευματικό άνθρωπο, συνεπή στα λόγια και τις πράξεις, έναν ελεήμονα, ένα σύγχρονο άγιο, με παρρησία και προφητικότητα, με διακριτικότητα και έξοχη γνώση της παιδαγωγικής επιστήμης.

ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΣΔεν θα ξεχάσω όμως κάτι που έχει πολύ μεγάλη αξία για όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα κοινωνικά και εκκλησιαστικά δρώμενα. Δυο φορές είδα τον π. Αυγουστίνο να κλαίει με λυγμούς σαν μικρό παιδί. Η πρώτη φορά ήταν την Κυριακή 5 Ιουνίου του 1960. Ήμουν τότε φοιτητής και μάρτυς ενός περιστατικού που, παρότι πέρασαν από τότε τόσα χρόνια, δεν μπορώ να το ξεχάσω.     Στην Εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ», ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων (Φωστίνης) δημοσίευσε άρθρο, με το οποίο κατηγορούσε τον Καντιώτη ότι ο πατέρας του έπασχε από αισχράν ασθένεια (*). Εκεί είχε φτάσει η εμπάθεια και η κακότητα της τότε διοικούσας Εκκλησίας. Ο άγιος Χίου «Τυμβωρύχος»!. Η συκοφαντία όμως κατέπεσε και ο ηθικός αυτουργός της συκοφαντικής δυσφήμησης Παναγιώτης Τρεμπέλας, καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (και οι μεγάλοι δεν είναι άμοιροι σφαλμάτων και ηθικών αδυναμιών), ζήτησε γραπτώς συγγνώμη από τον άνθρωπο με την μεγάλη καρδιά, που ποτέ δεν του κράτησε κακία (Ίσως θα άξιζε ο κόπος να έρθει στο φως ης δημοσιότητας αυτό το έγγραφο!).

Πώς λοιπόν ένα τέτοιο ηθικό και πνευματικό ανάστημα να μην επιδοκιμάσει ένας ολόκληρος λαός  (πάνω από 10.000, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής εκείνης) που συνέρρευσε στον άγιο Κωνσταντίνο Ομονοίας στις 25 Ιουνίου   1967, ημέρα της χειροτονίας του  πατρός Αυγουστίνου στο βαθμό του Επισκόπου με την  ιαχή «Άξιος!, Άξιος!»; Εκλέχθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Αλμωπίας και Εορδαίας, όπου επί τριάντα τρία συναπτά χρόνια έδρασε ιεροπρεπώς. Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε πως ο π. Αυγουστίνος ήταν ένας θιασώτης της αρχής για μια «Εκκλησία Ελευθέρα και Ζώσα». Διαμαρτυρήθηκε, να το πούμε με παρρησία αυτό, εντονότατα για την αντικανονική και βάναυση εκθρόνιση δώδεκα τιμίων ιεραρχών με την εφαρμογή των Συντακτικών Πράξεων 3 και 7/1974 της δικτατορίας Ιωαννίδη και το 1995 εισηγήθηκε τη λύση του «εκκλησιαστικού προβλήματος» στην Ιεραρχία του Σεραφείμ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αντιστάθηκε αποφασιστικά για τη ματαίωση της ίδρυσης Καζίνο στη Φλώρινα, αντέδρασε στην δημιουργία υπερκαταστήματος στα σύνορα που θα απορροφούσε όλη την οικονομική ικμάδα του νομού, αγωνίσθηκε υπέρ των αιτημάτων των γεωργών, των απολυμένων εργατών της ΔΕΗ, συμμετέσχε στο μεγάλο συλλαλητήριο της Πτολεμαϊδας ενάντια στα ρυπογόνα εργοστάσια της περιοχής, ενδιαφέρθηκε, όσο κανείς άλλος, για τους τσιγγάνους της Φλώρινας..  Ιδιαίτερα αγωνίσθηκε υπέρ των δικαίων των Ελλήνων της Β. Ηπείρου, της ελληνικότητας της Μακεδονίας, ελέγχοντας την άγρια προπαγάνδα των Σκοπίων.

Να προσθέσω εδώ κι ένα στοιχείο που σπάνια βρίσκει κανείς σε δημόσια πρόσωπα και δη στο ιερατείο. Ο Καντιώτης ποτέ στη ζωή του δεν είχε πάρε -δώσε με τα λεφτά. Οι τσέπες του λες και ήταν ραμμένες. Είχε να πάρει στα χέρια του λεφτά, έστω και το μισθό του, από το 1953! Δεν ήξερε καλά καλά τι νομίσματα κυκλοφορούν. Κάποιος πληρεξούσιός του εισέπραττε το μισθό του και τα χρήματα τα έδινε κατ’ εντολή του επισκόπου στα φιλανθρωπικά ιδρύματα ή σε όποιους είχαν ανάγκη.

Ο Καντιώτης πραγματικά υπήρξε ένας μεγάλος πνευματικός ηγέτης, και όπως όλοι οι μεγάλοι,  είχε και αυτός   τους  συκοφάντες και υπονομευτές του κοινωνικού του έργου, ακόμα και μέσα στον κύκλο των ίδιων των συνεργατών του. Συγχώρεσέ με, πάτερ Αυγουστίνε, αν θα τελειώσω το αυτό το σημείωμα με το συνταρακτικό αίσθημα που δοκίμασα, όταν σε είδα, υπέργηρο τώρα, πάλι να δακρύζεις, εκεί στο κτήμα της Κάντζας, το Γενάρη του 1998. Με προσκάλεσες, θυμάμαι, και ζήτησες από μένα να μάθεις για μια «συνωμοτική» συγκέντρωση συνεργατών που οργάνωσε σε αίθουσα Φροντιστηρίου, εδώ στην Αθήνα, κάποιος θεολόγος, ονόματι Ευσταθίου Σωτήριος, στέλεχος της ιεραποστολικής ομάδας του Σταυρού που ο ίδιος ίδρυσες. Κι όταν άκουσες τη σχετική πληροφορία μαζί με το ηχητικό ντοκουμέντο που είχα από τη βρόμικη αυτή συνάντηση και βεβαιώθηκες ότι ο εν λόγω θεολόγος, άγνωστο γιατί, μίλησε τόσο απαξιωτικά για το πρόσωπό σου, δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου. Δεν περίμενες ίσως τέτοια αγνωμοσύνη από αυτούς που εσύ τόσο ευεργέτησες! Για το έργο του Φλωρίνης Γέροντα Μητροπολίτη π. Αυγουστίνο Καντιώτη έχει εκδοθεί «Χαριστήριος» Τόμος από την Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης………

Αντώνης Ιακ. Ελευθεριάδης
Δρ. Φιλολογίας και Θεολόγος
e-mail: aelef@acci.gr
και site: eleftheriadis.edu,gr

__________

ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΣΠΙΘΑΣ”

(Ιούνιος 1960 ἀριθμὸς φυλ. 228)

  • Το παρὸν ἄρθρον ἀσχολεῖται μὲ προσωπικόν μας θέμα. Ζητοῦμεν δι᾽αύτὸ συγνώμη παρὰ τῶν φίλων ἀναγνωστῶν, οἱ ὁποῖοι πιστεύομεν ν᾽ἀναγνωρίσουν, ὅτι δὲν ἠδυνάμεθα νὰ παραμείνωμεν ἀπαθὴς ἀπέναντι φρικτῆς συκοφαντίας, ἡ ὁποία ἐξ ἐπισήμων χειλέων ἐν μέσῳ σφοδροῦ ἀγῶνος ἐρρίφθη, ἵνα ἐξουθενώση τὸν ἱεροκήρυκα, κλονίσῃ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν πολλῶν εἰς τὸ προφορικὸν καὶ γραπτὸν κήρυγμα του καὶ τὸ ἐν γένει ἔργον, ὅπερ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τέταρτον αἰῶνος ἐπιτελεῖ. Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειον «χοὴ πρὸς τὰς διαβολὰς μὴ ἀποσιωπᾶν, οὐχὶ ἵνα διὰ τῆς ἀντιλογίας ἡμᾶς ἑ αυτοὺς ἐκδικῶμεν, ἀλλ᾽ ἵνα μὴ συγχωρήσωμεν εὐοδωθῆναι τῷ ψεύδει, καὶ τοὺς ἠπατημένους μὴ ἐναφῶμεν τῇ βλάβῃ»

Απόσπασμα τῆς ἀπαντήσεως

βεβαίωση«….Ο πατήρ μου δεν ήτο τοιοῦτος. Δὲν ἔπασχε ἐξ αἰσχρὰς ἀσθενείας, ἐὰν ἧτο δεν θα ἐδίσταζον νὰ τὸ ὁμολογήσω δημοσίᾳ, Ἧτο καθαρὸς τῷ σώματι ἐκ τοιούτου ἀκατανομάστου νοσήματος. Εἶνε δι᾽ ἐμὲ εὐτύχημα ὅτι ὁ ἐκλεκτὸς ιατρὸς καὶ βουλευτὴς τῆς ιδιαιτέρας μου πατρίδος κ. Εὐστράτιος Νικήτα Ἀλιπράντης, ὁ καὶ θεράπων ιατρὸς τοῦ αειμνήστου πατρός μου καὶ ὅλης τῆς οικογενείας μας, ζῇ. Ἐπὶ τῷ ἀκούσματι καὶ μόνον τῆς δεινῆς συκοφαντίας ὁ ἰατρὸς ἔφριξεν. Διαμαρτυρήθη ἐντονότατα, ἐξέδωσε σχετικόν πιστοποιητικόν. Τὸ περιεχόμενον αὐτοῦ δημοσιεύομεν εὐθὺς ἀμέσως παρέχοντας συγχρόνως καὶ φωτοτυπία τοῦ πιστοποιητικοῦ λόγῳ τῆς σοβαρότητος αὐτοῦ…»

  • (*) Απάντηση  στον τότε συκοφάντη δεσπότη Χίου έδωσε ο «επι τριακονταετία οικογενειακός ιατρός εν Λεύκες Πάρου κατοικούσης τότε οικογενείας τού Νικολάου Ανδρέου Καντιώτη…».

«…Ο αρχηγός της οικογενείας Νικόλαος Ανδρέου Καντιώτη απέθανεν εν τω χωρίω Λεύκες – Πάρου πρό τριακονταετίας περίπου εις ηλικίαν 60 περίπου ετών εξ εγκεφαλικής συμφορήσεως (εμβολής εγκεφαλικής) λόγω καρδιοπάθειας…»

  • Εν Πάρω τη 7 Ιουνίου 1960
  • ο βεβαιών ιατρός
  • Ευστράτιος Νικήτα Αλιπράντης

___________

Ας μας συγχωρέσει ο κ. Ελευθεριάδης που αφαιρέσαμε τα εγκώμια του φίλου του πατριάρχη Βαρθολομαίου, από το κείμενο που μας έστειλε. Ένας πατριάρχης οικουμενιστής, που καταπατά τους Ιερούς Κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τρέχει πίσω από τον Πάπα και πίσω από κάθε αιρετικό και αλόθρησκο  δεν μας ενδιαφέρει τι γνώμη έχει για τον π. Αυγουστίνο και δεν μας συγκινούν τα εγκώμιά του και δεν μας ενδιαφέρει αν αυτός τον αγιοποιήσει ή όχι.
Αν τα πίστευε αυτά που έλεγε για τον αγωνιστή ιεράρχη δεν θα μοιράζει κοράνια αντί για Ευαγγέλια και δεν θα έτρεχε στις συναγωγές των Εβραιομασόνων  να τιμηθεί και δεν θα παραβρίσκονταν στις εκδηλώσεις των μουσουλμάνων στο ραμαζάνι.

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.