Ἀφιεροῦται εἰς τοὺς ἀκρίτας μας

ΔΕΝ ΕΙΜΕΘΑ ΜΟΝΟΙ

 

«Καὶ εἴπεν Ἐλισσαιέ˙ μὴ φοβοῦ ὅτι πλείους
οἱ μεθʼ ἡμῶν ὑπὲρ τοὺς μετʼ αὐτῶν»
(Ἁγία Γραφή)

Ἐὰν ὑπάρχη ἕνα βιβλῖον ποὺ εἰμπορεῖ νὰ μᾶς δώση φωτεινὴν ἱκανοποιητικὴν ἀπάντησιν εἰς τὰ μεγάλα ἐρωτήματα τῆς ζωῆς μας, νὰ σφογγίση τὰ δάκρυά μας, νὰ γαληνεύση τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ψυχῆς μας, νὰ ἐκδιώξη τοὺς μυρίους φόβους τῆς ἀνησυχίας μας, καὶ νὰ ρίψη φωτοβολίδας εἰς τὰ βαθύτερα σκοτάδια μας, εἶνε ἡ Ἁγία Γραφή. Μακάριοι ὅσοι μελετοῦν τὸ Οὐράνιον τοῦτο βιβλίον, ὅσοι παρʼ ὅλας τὰς ἀσχολίας διαθέτουν καθημερινῶς ἕνα τέταρτον τῆς ὥρας διὰ νʼ ἀνοίγουν τὴν πηγὴν αὐτὴν καὶ νὰ πίνουν καὶ νὰ δροσίζωνται ἀπὸ τὰ διαυγῆ καὶ κρυστάλλινα ὕδατα τοῦ ἀστείρευτου τούτου ποταμοῦ τῆς Ἀληθείας. Καὶ ἕνας ἀκόμη στῖχος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅταν κανεὶς τὸν μελετήση μὲ βαθείαν πίστιν, ἀρκεῖ διὰ νʼ ἀνάψη μέσα του ἕνα ἥλιον ποὺ θὰ τὸν φωτίζη καὶ θὰ τὸν θερμαίνη εἰς ὁλόκληρον τὴν ζωήν του. Διʼ αὐτὸ ἡ Ἁγία Γραφῆ, καὶ ἰδιαιτέρως τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε ὁ ἀχώριστος σύντροφος, τὸ καθημερινὸν ἀνάγνωσμα τῶν Ἑλλήνων. Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ λείπη ἀπὸ κανένα ἑλληνικὸ σπίτι. Αὐτὸ καὶ μόνον τὸ βιβλίον ἐὰν πιστευθῆ, μελετηθῆ καὶ ἐφαρμοσθῆ ἀπʼ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως θὰ σώση τὴν Ἑλλάδα, θὰ τὴν μεταβάλη εἰς παράδεισον τοῦ Θεοῦ!

Ἰδιαιτέρως τὸ συνιστῶμεν εἰς τοὺς στρατιώτες μας. Ὤ! Οἱ Ἕλληνες στρατιῶται οἱ ἄγρυπνοι φρουροὶ τῶν συνόρων μας. Οἱ γενναῖοι ὑπερασπισταὶ τῆς ἀκεραιότητος καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς ἑλληνικῆς Πατρίδος, οἱ ὁποῖοι ζοῦν μακρὰν τῶν οἰκογενειῶν των καὶ ἀντιμετωπίζουν καθημερινῶς τὰ λυσσαλέα μιᾶς ἀγρίας πρωτοφανοῦς ἐπιδρομῆς ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν, αὐτοὶ περισσότερον παντὸς ἄλλου αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκην μιᾶς θείας παρηγορίας, τὴν ὁποίαν δύναται νὰ τοῖς προσφέρη μόνον τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Αὐτὸ θὰ τοὺς ὁπλίση ψυχικῶς, θὰ τοὺς θωρακίση μὲ τὴν πίστιν τὴν ἀκατάβλητον διὰ νὰ σηκώσουν τὸν Σταυρὸν τῆς Ἑλλάδος, τὸν σταυρὸν τῆς καθημερινῆς θυσίας καὶ αὐταπαρνήσεως.

Τὴν Ἁγία Γραφή λοιπὸν θʼ ἀνοίξωμεν σήμερον καὶ ἀπʼ ἐκεῖ θὰ λάβωμεν ἕνα παράδειγμα ποὺ τόσον νομίζομεν ἀνταποκρίνεται καὶ εἰς τὴν σημερινὴν κατάστασιν τοῦ ἔθνους μας. (Εὑρίσκεται εἰς τὴν Π. Διαθήκην Βασιλειῶν Δ! Κεφ. 6, στίχ. 9-18).

̶ 800 περίπου χρόνια π.χ. ἔζη εἰς τὴν Παλαιστίνη μία ἐξαιρετικὴ φυσιογνωμία, ὁ Ἐλισσαῖος, μαθητὴς τοῦ προφήτη “Hλία, προφήτης καὶ αὐτός. Έζησεν εἰς περίοδον ἀνωμαλίας, εἰς ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν βάρβαρα ἔθνη ἔκαμνον ἐπιδρομὴν κατὰ τῆς πατρίδος του. Ὁ Ἐλισσαῖος δὲν ἠδύνατο νὰ μείνη ἀδιάφορος καὶ νʼ ἀφήση τὸν λαόν του νὰ ὑποδουλωθῆ καὶ τᾶ ἐδάφη τῆς πατρίδος του νὰ καταπατηθοῦν. εἰς τὰ στήθη τοῦ προφήτου ἔπαλλε γνήσιον πατριωτικὸν συναίσθημα καὶ διʼ αὐτὸ ἔλαβε ἐνεργὸν μέρος εἰς τοὺς ἀγῶνας τῆς πατρίδος πρὸς ἀπόκρουσιν τῶν ἐπιδρομέων. μὲ τὰς ὁμιλίας του ἐνεψύχωνε τὸν λαόν, ἐδείκνυεν ὅτι ὑπεράνω τῆς ὑλικῆς βίας τῶν ἐχθρῶν εἶνε ἡ ἀόρατος δύναμις τοῦ Θεοῦ ποὺ πατάσσει τὰς ἀσεβεῖς καὶ ὑπερηφάνους ἐπιδρομεῖς, καὶ μὲ προφητικὸν χάρισμα ποὺ εἶχε, πολλάκις ἐματαίωνε τὰ κατακτητικὰ σχέδια τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, διότι ἥρπαζε μέσα ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλον τοῦ βασιλέως πᾶν στρατηγικὸν σχέδιον καὶ εἰδοποίει ἐγκαίρως τὸν λαόν του περὶ τῆς ἐπικείμενης εἰσβολῆς, καὶ ὁ λαὸς ἕτοιμος πανέτοιμος ἠγρύπνει ἠγωνίζετο καὶ ἐξεδίωκεν μακρὰν τῶν συνόρων τοὺς ἐχθρούς. ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας πληροφορηθεῖς τὴν τεραστίαν δύναμιν τῆν ὁποίαν ἐξήσκει εἰς τὸν λαόν του ὁ Ἐλισσαῖος, ἀπεφάσισεν ὅπως τὸν ἐξοντώση. ἐξαπέστειλε τὰ στρατεύματά του καὶ ἐπολιόρκησαν ἐν καιρῶ νυκτὸς τὴν πόλιν Δωθὰν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο ὁ Ἐλισσαῖος. ἡ φρουρᾶ ποὺ ἐφύλασσε τὴν ἐπαρχιακὴν αὐτὴν πόλιν ἦτο ἐλαχίστη. διʼ αὐτὸ ὅταν τὸ πρωῒ ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἐλισσαῖου ἐξύπνησε καὶ εἴδε τὴν πόλιν δεινῶς πολιωρκουμένην γεμάτην ἀπὸ φόβον σπεύδει καὶ εἰδοποιεῖ τὸν ἐλισσαῖον – «κύριε – του λέγει, ἡ κατάστασίς μας εἶνε δεινἠ. οἱ ἐχθροὶ ἦλθαν. ἡ πόλις εἶνε πολιορκημένη ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη. οἱ λόφοι ἔχουν καταληφθῆ ἀπὸ τᾶ ἔχθρικὰ στρατεύματα. ἵπποι καὶ ἅμαξαι πολεμικαὶ ἀναρίθμηται. ἡμεῖς εἴμεθα… ἐλάχιστοι. Ω! κύριε! τὶ θέλομεν κάμει; πῶς θὰ εἰμπορέσωμεν νὰ ἀντισταθῶμεν εἰς τὸ ἀκατάσχετον αὐτὸ ρεῦμα τῶν βαρβάρων ἐχθρῶν μας;…».
Εἰς τὴν ἀγωνίαν αὐτὴν τοῦ ὑπηρέτου του ὁ ἐλισσαῖος ἀπαντᾶ: «μὴ φοβείσθαι διότι αὐτοὶ ποὺ εἶνε μαζύ μας εἶνε περισσότεροι ἀπʼ ἐκείνους ποὺ εἶνε μαζύ μὲ τοὺς ἐχθρούς μας».
Περισσότεροι! ἀλλὰ πῶς περισσότεροι; ὁ ὑπηρέτης δὲν δύναται νὰ τὸ ἐννοήση. μετρᾶ καὶ βλέπει μίαν τρομακτικὴν δυσαναλογίαν δυνάμεων. ὅσοι ἦσαν μὲ τὸν Ἐλισσαῖον ἦσαν ἐλάχιστοι ἀλλʼ οἱ ἐχθροὶ ὡς ἀκρίδαις ἀναρίθμητοι εἶχον πλημμυρίσει τὰ πέριξ τῆς πόλεως καὶ εἶχαν δημιουργήση διὰ τὸν ἐλισσαῖον καὶ τὴν μικρὰν φρουρὰν τῆς πόλεως κλοιόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ διαφύγουν. καὶ ὅμως ὁ ἐλισσαῖος ἐπέμενε ὅτι ἦσαν περισσότεροι. καὶ διὰ νὰ πείση τὸν ὑπηρέτην του ὁ προφήτης προσεύχεται. «κύριε! ἄνοιξε παρακαλῶ τὰ μάτια του διὰ νὰ ἴδη». τὰ μάτια του; ἀλλὰ ὁ ὑπηρέτης δὲν ἦτο τυφλός. ἔβλεπε καθαρά! ναὶ ἔβλεπεν. ἀλλʼ ἐκτὸς ἀπὸ τᾶ μάτια μὲ τὰ ὁποῖα βλέπομε τὰ ὑλικὰ, τὰ ὁρατὰ ἀντικείμενα, ὑπάρχουν καὶ ἀλλα μάτια, μάτια έσωτερικά, μάτια τῆς ψυχῆς, ποὺ τὰ ἔχουν ὀλίγαι ἐκλεκταὶ ψυχαὶ καὶ μὲ τὰ ὁποῖα βλέπουν πέραν τῆς ὀπτικῆς ἀκτίνος τὰ ὑπερκόσμια καὶ τὰ οὐράνια, βλέπουν τὰ ἀόρατα, ποὺ δὲν εἰμποροῦν νὰ ἵδουν οἱ ὑλισταὶ, οἱ ἄθεοι. τέτοια μάτια ζητεῖ ὁ προφήτης νὰ δώση εἰς τὸν ὑπηρέτην του ὁ θεός. καὶ ὁ θεὸς ἀκούει τὴν προσευχὴν τοῦ προφήτου του καὶ ὁ ὑπηρέτης βλέπει. βλέπει τώρα ὅ,τι δὲν ἠδύνατο νὰ ἴδη προηγουμένως. βλέπει ὅτι γύρω ἀπὸ τὸν ἐλισσαῖον ἔχει συγκεντρωθεῖ στρατὸς πολύς, ἵπποι καὶ ἁμάξαι πύριναι, ἕτοιμοι νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ τῆς πόλεως. ἦσαν τάγματα καὶ ταξιαρχίαι οὐρανίων δυνάμεων ποὺ ἔσπευσαν νὰ ἐνισχύσουν τὴν περὶ τὸν ἐλισσαῖον μικρὰν φρουρὰν τῆς πόλεως δωθὰν. ἰδοῦ διατὶ ὁ ἐλισσαῖος ἔλεγεν ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶνε μαζύ μας εἶνε περισσότεροι ἀπʼ ἐκείνους ποὺ εἶνε μὲ τοὺς ἐχθρούς μας.
Τί μᾶς διδάσκει τὸ ἀνωτέρω παράδειγμα τῆς ἁγίας Γραφῆς;Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀγωνίζεται διὰ μίαν ἱερὰν ὑπόθεσιν, ὅπως εἶνε ἡ ὑπεράσπισις τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος του, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἰς οἱανδήποτε δυσχερῆ θέσιν καὶ ἐὰν περιέλθη καὶ ὁσονδήποτε πλῆθος ἐχθρῶν καὶ ἐὰν πρόκειται νʼ ἀντιμετωπίση, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπίζεται, διότι δὲν εἶνε μόνος καὶ ἐγκατελελειμένως.

ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΕ Ο ΘΕΟΣ. Ἀς μὴ τὸν βλέπουν οἱ ἄθεοι. Ἄς τὸν ὑβρίζουν, ἄς τὸν περιφρονοῦν, ἄς ζητοῦν νὰ ἐξαλείψουν τὸ ἄγιον Του ὄνομα. Ὁ Θεὸς ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀγαπᾶ τὸν δίκαιον. Μισεῖ τὴν βίαν καὶ τὴν τυρρανίαν. Καὶ εἰς μίαν στιγμὴν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἄδικος καὶ ἐγκληματίας φαίνεται ἕτοιμος νὰ θριαμβεύση, ἔρχεται ἡ οργὴ τοῦ Θεοῦ, ρίπτει τοὺς κεραυνούς της, τιμωρεῖ τοὺς τυρράνους καὶ ἐλευθερώνει τοὺς πιστούς του ἐκ παντὸς κακοῦ, διὰ νὰ δύνανται γεμάτοι εὐγνωμοσύνην νὰ λέγουν πρὸ τὸν Θεόν: «Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ, τῶν κύκλω συναπετιτεθεμένων μοι. ἀνάστα, κύριε, σῶσον με ὁ Θεός μου. ὅτι σὺ ἐπάταξες πάντας τοὺς ἐχθραίνοντας μοι ματαίως˙ ὁδόντας ἁμαρτωλῶν συνετρίψας».

Αὐτὴν τὴν κραταιὰν προστασίαν τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδικουμένων βλέπομεν χειροπιαστὴν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ μαρτυρικοῦ μας ἔθνους. ἦλθον δραματικαὶ στιγμαί, κατὰ τὰς ὁποίας βάρβαρα ἔθνη ἐκ βορρᾶ καὶ νότου, ἀνατολῆς καὶ δύσεως ὡς ἀγέλαι ἀγρίων θηρίων ἐπέδραμον κατὰ τῆς πατρίδος μας διὰ νὰ τὴν ὑποδουλώσουν. Ἦσαν ἐκεῖνοι πολλοὶ καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα ὀλίγοι. Ἦσαν δυνατοὶ καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα ἀδύνατοι. Ἦσαν πανίσχυροι αὐτοκρατορίαι καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ ἀσθενέστερα κρατίδια τοῦ κόσμου. Καὶ ὅμως ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Μᾶς ἐπροστάτευσε πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως. συνέτριψε τοὺς ἐχθρούς μας. καὶ ἡ Ἑλλὰς ζῆ…… καὶ θὰ ζήση.

Ἕνα μόνον πρέπει νὰ προσέξωμεν. νὰ γίνωμεν ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, πραγματικοὶ χριστιανοὶ νὰ ξερριζώσωμεν ἀπὸ τὴν χώραν μας τὴν βλασφημίαν, τὴν ψευδομαρτυρίαν, τὴν πορνείαν. καὶ τὴν μοιχείαν, τὴν ἀδικίαν, νὰ ἐκτελώμεν πιστῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ εὐαγγελίου καὶ τότε οὐδεμία δύναμις θὰ δυνηθῆ νὰ βλάψη τὴν πατρίδαν μας. θὰ ἔχωμεν 100% ἐξησφαλισμένην τὴν συμμαχίαν τοῦ Θεοῦ. Τὰ σύνορά μας θὰ γίνουν ἠλεκτροφόρον σύρμα ποὺ ὅποιος τὸ ἐγγίζη θὰ γίνη κάρβουνο. Τάγματα καὶ ταξιαρχίαι ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων θὰ φιλάττουν τὴν χώραν μας. Καὶ ὅσοι – εἴτε ἐσωτερικοὶ, εἴτε ἐξωτερικοὶ ἐχθροὶ λέγονται – πολεμοῦν τὴν ἑλλάδα, θὰ ἀντιληφθοῦν πολὺ σύντομα πόσον σκληρὸν εἶνε νὰ λακτίζουν πρὸς κέντρα.

Ἕλληνες στρατιῶται. Ἀκρίται τῆς Πατρίδος! Εἰς τὰ φυλάκια δὲν εἶσθε μόνοι. Γύρω σας πετοῦν αἱ ψυχαὶ μυριάδων ἡρώων τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς γῆς, οἰ ὁποῖοι ἐθυσίασαν τὴν ζωήν των διὰ νὰ γίνη ἡ Πατρίδα μας έλευθέρα. Συμπολεμοῦν καὶ αὐταὶ αἱ ψυχαὶ μαζύ σας, συμπολεμοῦν ὁ ἅγιος Δημήτριος καὶ ὁ ἄγιος Γεώργιος, καὶ ὅλοι οἰ ἅγιοι καὶ μάρτυρες τῆς φυλῆς μας. Ὅλαι αὐταὶ αἱ ψυχαὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀόρατον στρατιάν, ἡ ὁποία συμπολεμεῖ μαζύ σας καὶ συμπολεμεῖ διότι δὲν ἀγωνίζεσθε διὰ σκοποὺς κατακτητικοῦ, ἀλλὰ ἀμύνεσθε ὑπὲρ τοῦ πατρίου ἐδάφους, ὑπερασπίζετε τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος. «Οὐδὲν δὲ πολυτιμώτερον Πατρίδος ἐλευθέρας». Δὲν θὰ εἶνε δὲ μακρὰν ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Δίκαιος Θεὸς θὰ στεφανώση τὴν μαρτυρικὴν Πατρίδα μας καὶ τὰ παιδιά της ὁμονοιασμένα κάτω ἀπὸ τὸν Τίμιον Σταυρὸν θὰ ψάλλουν χαρμόσυνα τὸ «Ὕπερμάχω Στρατηγῶ τὰ νικητήρια».

ΑΡΧΙΜ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Ἱεροκῆρυξ XV ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ

• ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ
• ΕΤΟΣ Γ΄ αριθ. φυλλ.74
• Κοζάνη 1 Αυγούστου 1947