Το προσωπειο του Δεσποτη της Λαρισης Ιερωνυμου επεσε… Μηπως φιλοδοξει δοξα Ραββινου;;; 2) Το περιοδικο της Μητροπολεως Λαρισης ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ, τευχ. 6, Νοεμβριου 2021 δημοσιευει αρθρο ραββινου, που ομιλει με περιφρονηση για τον αγιο Κοσμα. Ο δεσποτης Λαρισης το παραβλεπει, παρ’ ολο που λεει οτι δεν συμφωνει. Το παραβλεπει γιατι θεωρει μεγαλυτερη προσωπικοτητα τον ραββινο απο τον αγιου Κοσμα. Αν περιφρονουσε την μανα του θα το δημοσιευε; 3) ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΕΠΙΜΑΧΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ
Μαι 31st, 2022 | 
Filed under: ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΑΙ, ΚΑΚΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ
Το προσωπείο του Δεσπότη της Λαρίσης Ιερωνύμου (Νικολόπουλου) έπεσε… Μήπως φιλοδοξεί δόξα Ραββίνου;;;
https://agonasax.blogspot.com/2022/05/blog-post_893.html#more
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ, ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ!
Το περιοδικό της Μητροπόλεως Λαρίσης ΑΧΙΛΛΙΟΣ ΠΟΛΗ, τευχος 6, Νοεμβρίου 2021
Οι φανατικοι Εβραίοι μισούσαν τον αγιο Κοσμά και με τα πουγιά τους τα άτιμα πληρωσαν τον Κουρτ Πασά για να τον θανατώση. Παλαια τέχνη των Εβραίων! Εξαγόρασαν με τριάκοντα αργύρια τον Ιουδα. Εξαγόρασαν με πολλά χρήματα τους στρατιώτες για να κρύψουν την Ανάσταση του Χριστου. Τα ίδια συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας. Εξαγοράζουν κυβερνήσεις. Εξαγοράζουν πατριάρχες, δεσποταδες και κάθε είδος φιλοδόξων και φιλαργύρων και ανηθίκων ανθρώπων, για να πολεμήσουν τον ΧΡΙΣΤΟ και τους αγίους του και να προετοιμάσουν την έλευση του μεσία τους, που είναι ο Αντίχριστος της Αποκαλύψεως.
Ακουστε με πόσο μίσος μιλούν για τον αγιο και σημερινοί ραββίνοι: «ΝΑΙ εμείς σκοτώσαμε τόν Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό επειδή μιλούσε ενάντια στους Εβραίους! Και όχι μόνον δεν ντρεπόμαστε γι΄αυτό αλλά χαιρόμαστε κιόλας»!
Ας δουμε πως δικαιολογει ο δεσπότης Λαρίσης, την παρουσία ενος αλλου ραββίνου, στο περιοδικό της Μητροπόλεως, που μιλά με μίσος για τον αγιο Κοσμά:
- »…Ειναι ευτὐχημα για την πόλη μας ότι έχουμε τον συγκεκριμένο ραβίνο: Εναν άνθρωπο μορφωμένο, έναν άνθρωπο ήθους, ο οποίος ξέρει να απορροφά φρονήματα καί συναισθήματα ἀρνητικά καί νά ἐνισχύει τή συναδέλφωση καί τήν ἀλληλεγγύη. Πρέπει νά τόν ἐκμεταλλευτοῦμε!».
- Στό παρόν τεῦχος φιλοξενεῖται ἕνα κείμενο τοῦ Ραββίνου τῆς πόλεώς μας Ἠλία Σαμπετάι περί ἀντιση-μιτισμοῦ, τό ὁποῖο παρουσίασε σέ Συνέδριο κατά τῶν διακρίσεων ὅπου συμμετεῖχε, μαζί μέ ἀποσπάσματα ἀπό τόν εἰσηγητικό του χαιρετισμό. Ἔχουμε τήν αὐτοσυνειδησία ὅτι εἴμαστε φορεῖς διαφορετικῶν παραδόσεων.Ἔχουμε συμφωνήσει ὅτι διαφωνοῦμε. Ἔχουμε ἀποδείξει ὅτι μποροῦμε νά συνυπάρχουμε ἀγαπητικά καί νά συμπορευόμαστε εἰρηνικά μέ ἐπίγνωση τῶν διαφορετικῶν θεωρήσεών μας. Δημοσιεύουμε τό κείμενό του γιατί εἶναι ἡ συμβολή τῆς Λάρισας στό Συνέδριο ὅπου συμμετεῖχε. Γιατί εἶναι ἐπιστημονικά καί μεθοδολογικά τεκμηριωμένο. Γιατί στή βασική του φιλοσοφία συμφωνοῦμε. Διαφωνοῦμε μέ ἕναν χαρακτηρισμό γιά πρόσωποπού γιά ἐμᾶς ἀποτελεῖ Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ὅμως, ὁ τρόπος νά ἀναδειχθοῦν οἱ διαφορετικές θεωρήσεις καί τεκμηριώσεις, νά ἀποδείξουμε ὅτι δέν φοβόμαστε τήν διαφωνία, πολλῷ δέ μᾶλλον ὅτι δέν λογοκρίνουμε κείμενα. Ἐπίσης, καί πάλι συμπεριλάβαμε κείμενα ἀνθρώπων πού ἀσχολοῦνται μέ τήν τρέχουσα πολιτικη…»
Ο μαρτυρικος θανατος
Οι Εβραίοι έδωκαν πουγγία πολλά στον Κούρτ Πασάν για να σκοτώσει τον αγιο Κοσμᾶ
Ο αποστολικός ούτος διδάσκαλος ποτέ δεν άνοιξε το στόμα να ειπή λόγον εναντίον των Εβραίων, ούτε εις την Θεσσαλονίκην ούτε εις την Καστορίαν, ούτε εις τα Ιωάννινα, ούτε εις κανένα άλλο μέρος οπού ήσαν Εβραίοι, αλλά μόνον τους χριστιανούς εδίδασκε να πολιτεύωνται ωσάν χριστιανοί, και να φυλάττουν αλήθειαν και εμπιστοσύνην προς τους εξουσιαστάς, όπου τους έδωκεν ο Θεός καθώς οι ίδιοι Αλβανίται πηγαίνοντας εκεί οπού εδίδασκεν εις τας έξω πεδιάδας τα ήκουον από το στόμα του, και ως άνθρωπον Θεού τον εκήρυττον, εις τόσον οπού και ο Κούρτ Πασάς, ακούοντας την καλήν του φήμην, επρόσταξε και ήλθεν έμπροσθέν του, και τόσον καλά του άρεσεν η ομιλία του, ώστε και το θρονί εκείνο, οπού προείπαμεν, του εκατασκεύασε, και με κατηφέ το ένδυσε δια να αναβαίνει εις αυτό, και να διδάσκει από υψηλά τους λαούς. Αλλά το παμπόνηρον και μιαρώτατον τούτο γένος των μισοχρίστων Εβραίων καθώς εις τους περασμένους αιώνας έδειξε πάντοτε άκραν κακίαν εναντίον των χριστιανών ούτω και τώρα, μη υποφέροντας να κηρύττεται η πίστις και το Ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού, οι Εβραίοι όπου κατοικούν εις τα Ιωάννινα, επήγαν οι θεοήλατοι και είπαν εις τον Πασάν του τόπου, πως ο ιερός ούτος Κοσμάς ήτον απεσταλμένος από τους Μοσχόβους δια να ξεπλανά τον Βασιλικόν Ραγιάν να πηγαίνουν εις την Μοσχοβίαν. Αλλά τούτον μεν η θεία Πρόνοια τότε τον διεφύλαξεν από την θανατηφόρον ταύτην επιβουλήν, επροξενήθη όμως αρκετή ζημία χρημάτων εις το κοινόν των χριστιανών. Εντεύθεν λοιπόν ο ιερός Κοσμάς άρχισε να στηλιτεύη την πονηρίαν και το αδιάλλακτον μίσος όπου έχουν κατά των χριστιανών οι Εβραίοι και επειδή φανερά απεδείχθη, πως ήτον πλάσμα και σαφής συκοφαντία εκείνη η κατηγορία οπού έκαμαν εις τον Πασάν, πάλιν επήγεν εις τα Ιωάννινα, και πρώτον μεν εκατάπεισε τους χριστιανούς να μεταβάλουν το κοινόν παζάρι από την Κυριακήν εις το Σάββατον το οποίον τους επροξένησε μεγίστην φθοράν. Δεύτερον τους εκήρυξε δια φανερούς εχθρούς, και ότι είναι έτοιμοι κάθε καιρόν να κάμουν κάθε κακόν εις τους χριστιανούς. Τρίτον θέλοντας να βγάλει από τας κεφαλάς των χριστιανών τας μακράς φούντας και τα τοιαύτα, τα οποία όλα ηγόραζον από τους Εβραίους τους εδίδασκε πως είναι ακάθαρτα, ότι επί ταυτού δια τους χριστιανούς οι θεοκτόνοι τα μολύνουσι, και να μη τα αγοράζωσιν ολότελα και λοιπόν μην υποφέροντας πλέον να βλέπουν και να ακούουν τον Άγιον ελέγχοντα αυτούς, επήγαν εις τον Κούρτ Πασάν, και του έδωκαν πουγγία πολλά δια να τον βγάλει από την ζωήν. Όστις και συμβουλευθείς με τον Χότζαν του, απεφάσισε δια μέσου αυτού να τον θανατώσει, το οποίον και έγινε με τοιούτον τρόπον. Συνήθειαν είχεν ο Άγιος, όπου και αν επήγαινε δια να διδάξει, να παίρνει πρώτον την άδειαν από τον Αρχιερέα του τόπου ή από τους επιτρόπους του ομοίως να στέλλη ανθρώπους χριστιανούς να παίρνουν την αυτήν άδειαν και από τους εξωτερικούς εξουσιαστάς, και ούτως εκήρυττεν ανεμποδίστως. Πηγαίνοντας λοιπόν εις ένα χωρίον της Αλβανιτίας, λεγόμενον Κολικόντασι, έλαβε την άδειαν παρά του Αρχιερέως του τόπου. Ερευνώντας δε και τους εξωτερικούς εξουσιαστάς και μανθάνοντας ότι ο Κούρτ Πασάς ώριζε τους τόπους εκείνους, όστις εκάθητο εις μίαν πόλιν Μπεράτι ονομαζομένην, μακράν 12 ώρας, μανθάνοντας δε και ότι ο Χότζας του Πασά εκάθητο εκεί κοντά, έστειλεν άνθρωπον και επήρε την άδειαν και εδίδαξε. Πλην δεν ευχαριστήθη αλλ’ εζήτει να υπάγει και μόνος του εις τον Χότζαν δια το ασφαλέστερον. Οι χριστιανοί τον εμπόδιζον προς ώραν λέγοντές του, ότι ποτέ δεν έκαμε τοιούτον πράγμα να υπάγει αυτοπροσώπως εις τους εξουσιαστάς να ζητήσει άδειαν. Όμως δεν ηδυνήθησαν εις όλον το ύστερον να τον εμποδίσουν. Όθεν λέγοντάς τους ο Άγιος να μη εξετάζουν περισσότερον, παίρνει μαζί του τέσσαρας καλογήρους και ένα παπάν δια δραγουμάνον, και πηγαίνει εις τον Χότζαν. Ο Χότζας καμώνεται και του λέγει πως έχει γράμματα από τον Κούρτ Πασάν, όστις τον διορίζει δια να τον στείλη εις αυτόν δια να συνομιλήσουν. Όθεν επρόσταξε τους ανθρώπους του να φυλάγουν τον Άγιον έως να τον στείλη εις τον Πασάν και να μη τον αφήσουν να έβγη από την αυλήν του. Τότε εκατάλαβεν ο ευλογημένος Διδάσκαλος, πως έχουν να τον θανατώσουν. Όθεν εδόξασε και ευχαρίστησε τον Δεσπότην Χριστόν, οπού τον ηξίωσε να τελειώσει τον δρόμον του αποστολικού κηρύγματος με μαρτύριον. Έπειτα στραφείς προς τους καλογήρους οπού τον συνώδευαν, τους λέγει εκείνο το ψαλμικόν, «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» και όλην εκείνην την νύκτα εδοξολόγει με Ψαλμούς τον Κύριον, χωρίς να δείξει ολότελα κανένα σημείον λύπης δια την στέρησιν της ζωής του, αλλά μάλιστα φαινόμενος χαριέστατος εις το πρόσωπον, ωσάν να επήγαινεν εις χαρές και ξεφαντώματα. Αφού δε εξημέρωσε, τον επήραν επτά δήμιοι Τούρκοι και τον έβαλαν επάνω εις ένα άλογον, καμωνόμενοι τάχα, πως έχουν να τον υπάγουν εις τον Κούρτ Πασάν. Αλλ’ όταν εμάκρυναν έως δύο ωρών διάστημα, τον έφεραν εκεί οπού έτρεχεν ένας μεγάλος ποταμός, και ούτω ξεπεζεύοντάς τον, του εφανέρωσαν την προσταγήν οπού είχαν από τον Κούρτ Πασάν δια να τον θανατώσουν. Ο Άγιος εδέχθη μετά χαράς την τοιαύτην κατ’ αυτού απόφασιν και κλίνας τα γόνατα, προσευχήθη εις τον Θεόν ευχαριστών και δοξάζων αυτόν, ότι δια την αγάπην του θυσιάζει την ζωήν του, καθώς επεθύμει πάντοτε η ψυχή του. Έπειτα σηκωθείς ηυλόγησε σταυροειδώς τα τέσσαρα μέρη του κόσμου και ηυχήθη πάντας τους χριστιανούς, οπού φυλάττουσι τας παραγγελίας του. Οι δε δήμιοι τον εκάθησαν κοντά εις ένα δένδρον και ηθέλησαν δια να δέσουν τα χέρια του. Αλλ’ ο Άγιος δεν τους άφησε λέγοντάς τους, ότι δεν αντιστέκεται, αλλά κρατεί σταυρωμένα τα χέρια του ωσάν να του τα είχαν δέσει. Έπειτα ακούμβησε την ιεράν του κεφαλήν εις το δένδρον, και ούτω τον έδεσαν οι βάρβαροι από τον λαιμόν με ένα σχοινίον και ευθύς μόνον όπου τον έσφιξαν επέταξε το θείον πνεύμα του εις τα Ουράνια, και ούτως ηξιώθη ο τρισμακάριστος Κοσμάς, ο κοινωφελέστατος εκείνος άνθρωπος, και του κόσμου κόσμος ο ευκοσμότατος, να λάβει διπλούς τους στεφάνους παρά Κυρίου, και ως ισαπόστολος και ως ιερομάρτυς, όντας εις ηλικίαν εξήντα πέντε χρόνων.
Το δε τίμιον αυτού λείψανον γυμνώσαντες οι δήμιοι το έσυραν και το έρριψαν εις τον ποταμόν με μίαν μεγάλην πέτραν εις τον λαιμόν. Οι δε χριστιανοί μαθόντες τούτο, έτρεξαν παρευθύς δια να το βγάλουν, και ερευνήσαντες με δίκτυα και με άλλους τρόπους δεν ηδυνήθησαν να το εύρουν. Μετά τρεις ημέρας ένας ιερεύς ευλαβής παπά – Μάρκος ονομαζόμενος, εφημέριος της εκκλησίας της Υπεραγίας Θεοτόκου των Εισοδίων του χωρίου Κολικόντασι, κειμένου πλησίον του ποταμού ούτος λέγω εμβαίνοντας εις ένα μονόξυλον και κάμνοντας τον σταυρόν του, επήγε δια να ερευνήσει, και παρευθύς ω του θαύματος!Βλέπει το άγιον λείψανον, οπού έπλεεν επάνω εις το νερόν και εστέκετο όρθιον ωσάν να ήτο ζωντανόν. Όθεν τρέχει εν τω άμα και το αγκαλιάζει και το βγάζει από το νερόν και καθώς το εσήκωσεν, έτρεξεν αίμα πολύ από το μελίρρυτον στόμα του Αγίου μέσα εις τον ποταμόν και ενδύσας αυτό με το ράσον του το έφερεν εις την άνω εκκλησίαν της Θεοτόκου, και το ενταφίασεν εντίμως εν τω νάρθηκι της αυτής εκκλησίας των Εισοδίων εν τω χωρίω Κολικόντασι αρχιερατεύοντος εν Βελεγράδοις Ιωάσαφ, ος και αυτός ην παρών εις τον ενταφιασμόν του Αγίου.
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΕΠΙΜΑΧΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ
Του ιατρου Λυκουργου ΝΑΝΗ
Ανέγνωσα, στον πρόλογο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, τη δικαιολογία την οποία προέβαλε ο μητροπολίτης, προκειμένου, προφανέστατα, να προλάβει και απαμβλύνει, ενδεχόμενες αντιδράσεις των πιστών, επί τη αναγνώσει του επιμάχου κειμένου. Εκεί επικαλείται την αρχή της πολυφωνίας ( η οποία, όμως, στις πονηρές ημέρες που ζούμε στραγγαλίζεται από το ποικιλότροπο και ποικιλόμορφο συστημικό κατεστημένο όταν ασκείται κριτική εναντίον των Εβραίων και του σιωνισμού για τον ιστορικά τεκμηριωμένο, διαχρονικό ρόλο τους σε βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, τουλάχιστον από την εποχή της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως) η οποία και υπαγόρευσε τη δημοσίευση του εν θεματι άρθρου, ενώ δηλώνει την εύλογη διαφωνία του με το συντάκτη του, για την αναφορά του τελευταίου στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίο παρουσίασε ως «διαδότη ανυπόστατων κατηγοριών σε βάρος των Εβραίων».
Θεωρώ ότι τυγχάνει αδιανόητο, σε ένα επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό, εν ονόματι οιασδήποτε σκοπιμότητος, να δημοσιεύονται κείμενα, που καθάπτονται της αγίας μνήμης, οσιακών μορφών της Αγίας μας Εκκλησίας.
Εάν ο συγκεκριμένος μητροπολίτης, ως κυρίως και πρωτίστως και κατ εξοχήν υπεύθυνος της ύλης του συγκεκριμένου περιοδικού, θεωρούσε τόσο αναγκαία και απαραίτητη τη δημοσίευση του «βαρυσήμαντου» αυτού κειμένου, προκειμένου να μη στερηθούν οι αναγνώστες του της «σοφίας» του συγγραφέως του άρθρου… , όφειλε, προ της δημοσιεύσεώς του, να φροντίσει όπως απαλειφθεί τουλάχιστον η συγκεκριμένη αναφορά (όπως και η άλλη περί δήθεν «, ιστορικά αβάσιμης και ατεκμηρίωτης κατηγορίας των Εβραίων ως θεοκτόνων») , ως αφ ενός μεν καθαπτομένη της αγίας μορφής του μεγάλου ισαποστόλου, αφ ετέρου δε δυναμένη να προκαλέσει, όπως και προκάλεσε, κατά πάντα δικαιολογημένες και εύλογες αντιδράσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος καθώς και δεινό σκανδαλισμό του τελευταίου, δεδομένης της υψηλής θέσεως την οποία κατέχει στην ψυχή και τη συνείδησή του ο πατρο-Κοσμάς.
Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Λαρίσης να δράσει προληπτικώς, εν προκειμένω, δεδομένου του ιστορικώς μεμαρτυρημένου ρόλου του Εβραικού στοιχείου στην υπόθεση του μαρτυρικού θανάτου του ισαποστόλου αγίου καθώς και του συνακόλουθου, αναποφεύκτου συνειρμού που προκαλείται στις ψυχές του πιστού λαού, προς τον οποίο κυρίως απευθύνεται και πρέπει να απευθύνεται, ένα επίσημο περιοδικό μητροπόλεως.
Και ο πιστός αυτός λαός, ο έχων οργανική και όχι καθαρά εθιμική σχέση με την Εκκλησία,
δικαιούται, αναντιλέκτως, να έχει τη στοιχειώδη απαίτηση από τους ποιμένες του , να μην «λιθοβολούνται» μετά θάνατον οι άγιοί μας, μέσα από δημοσιεύματα που βρίσκουν φιλόξενη στέγη σε επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά, την ευθύνη της εκδόσεως των οποίων, φέρουν εκείνοι.
Και να μην» λιθοβολούνται» από τους επιγόνους εκείνων που είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι,
συνετέλεσαν με τον τρόπο τους, στη μαρτυρική τελευτή τους.
Και να ήταν μονάχα αυτό το επιλήψιμο στο συγκεκριμένο κείμενο;
Στο επίμαχο δημοσίευμα είδαμε το συντάκτη του να θεωρεί ως «ατεκμηρίωτη και αβάσιμη ιστορικά» την κατηγορία των θεοκτόνων σε βάρος των Εβραίων. Αν είναι δυνατόν!
Τότε ποιοι κραύγασαν αναίσχυντα και γεμάτοι μίσος προς τον Ευεργέτη τους το «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν» (κατά Ιωάννην ΙΘ, 15);
Ποιοι έκραξαν, μεθυσμένοι από τον αντίχριστο φανατισμό τους «το αίμα αυτού εφ ημάς και επί τα τέκνα ημών» (κατά Ματθαίον ΚΕ, 15);Ποιοι συνεκάλεσαν προ του θανάτου Του το «συνέδριον της ματαιότητος» προκειμένου να καταδικάσουν το Θεάνθρωπο Χριστό σε θάνατο και ποιοι το συνεκάλεσαν μετά την Ανάστασή Του «πληρώσαντες δώρων την δεξιάν αυτών κρύπτειν νομίζοντες αυτήν»;
Ποιοι εδίωξαν με μανία τους αποστόλους Του επειδή κήρυτταν την Ανάστασή του; Τι τράβηξε, ειδικά ο απόστολος Παύλος, από τους ομοεθνείς του, επειδή κήρυξε Χριστόν Σταυρωθέντα υπό των Ιουδαίων και Αναστάντα και την αναντίρρητη αλήθεια με βάση την οποία ο μωσαϊκός νόμος δεν αρκεί εις σωτηρίαν αλλά «λογιζόμεθα ουν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου» (προς Ρωμαίους κεφ Γ, 28).
Ποιος είναι ανιστόρητος εν προκειμένω και ποιος προκαλεί θυμηδία με τον παντελώς έωλο ισχυρισμό του, αν όχι ο συντάκτης του περί ου ο λόγος κειμένου;
«Των θεοκτόνων ο εσμός, Ιουδαίων έθνος το άνομον» δεν ψάλλουμε κάθε μεγάλη Παρασκευή στους αντίστοιχους μακαρισμούς (κάποιοι «πολιτικά ορθοί» παράγοντες επιδιώκουν την κατάργησή τους..) στους ναούς μας, αναμιμνησκόμενοι του φρικαλέου εγκλήματος της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας, που όμοιό του δεν έχει να παρουσιάσει και ούτε πρόκειται να παρουσιάσει η παγκόσμια Ιστορία; Θα αγνοήσουμε προκλητικά και θα διαστρεβλώσουμε , λοιπόν, την τελευταία για να εξυπηρετήσουμε επικοινωνιακές και «πολιτικά ορθές» σκοπιμότητες;
Μη γένοιτο!
Το γεγονός ότι σαν χριστιανοί καταδικάζουμε το μίσος και τη βία τόσο σε βάρος των Εβραίων όσο και σε βάρος όλων των ανθρώπων και όλων των λαών, δεν πρέπει επ ουδενί να μας ωθεί στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Ο Εβραϊκός λαός μπορεί να εξιλεωθεί για το ειδεχθέστατο και όμοιό του μη έχον, έγκλημα της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας. Πώς; Διά της αδόλου, ειλικρινούς και εν πνεύματι συντριβής καρδίας και ταπεινώσεως, μετανοίας. Διά της μιμήσεως του πρώην διώκτου και ομοεθνούς των, Παύλου. Ουδεμία αμαρτία, ακόμη και η μέγιστη και πλέον φρικαλέα όλων, η Χριστοκτονία-Θεοκτονία, υπερβαίνει το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού. Ας το τολμήσουν, οι άδολοι και απροκατάληπτοι και καλοπροαίρετοι εξ αυτών, αγνοώντας το φανατισμό και την εγωπάθεια κάποιων ταγών τους, και ο Θεός θα τους συγχωρήσει!
Ο δε μητροπολίτης, το ξανατονίζουμε, καλό θα είναι, να είναι περισσότερο προσεκτικός, προκειμένης της δημοσιεύσεως τέτοιου είδους άρθρων στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό της μητροπόλεώς του, προκειμένου να αποφεύγεται η πνευματική ζημία των αναγνωστών του, ο σκανδαλισμός των πιστών καθώς και η υπονόμευση της ενότητας της τοπικής Εκκλησίας, μιας πολύπαθης Εκκλησίας.
Επίσης, καλό θα προκύψει ( ο υποφαινόμενος το έχω ξαναγράψει) εάν ο συγκεκριμένος επίσκοπος σπεύσει να εκζητήσει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, τη συγγνώμη του δεινώς σκανδαλισθέντος ποιμνίου του, εξ αφορμής της επιεικέστατα σκανδαλώδους στάσεώς του, απέναντι του Ρόταρυ και των Ροταριανών, ειδικά μάλιστα μετά το προ δύο ετών Συνοδικό ανακοινωθέν (3-6-2020) (υπάρχουν και άλλα παρόμοια τουλάχιστον από τη δεκαετία του 50) με βάση το οποίο »
Απεφάσισε να συστήσει ( Η ΔΙΣ) δι’ Εγκυκλίου Σημειώματος στους Σεβ. Μητροπολίτες και τον Ιερό Κλήρο της Εκκλησίας της Ελλάδος να απέχουν από κάθε εκδήλωση που διοργανώνεται από τις οργανώσεις Rotary και Lions, επειδή δεν περιορίζονται μόνον σε κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά επεκτείνονται και σε πράξεις θρησκευτικού χαρακτήρα, καθ’ όσον διαθέτουν τυπικό τελετουργίας εισδοχής νέων μελών και καθορίζουν προσευχή που απευθύνεται αδογμάτιστα σε ένα θεό, με την γενική έννοια του όρου και όχι κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας»!
Η τοπική Εκκλησία της Λάρισας, έχει να επιδείξει ηρωικές σελίδες δράσεως σε βάρος σκοτεινών οργανώσεων τύπου Μασωνίας και κλάδων και προθαλάμων, ειδικά επί των ημερών του αγίου προκατόχου του, μακαριστού αγωνιστού και ομολογητού Λαρίσης Θεολόγου, στην εκθρόνιση του οποίου οι εν λόγω σκοτεινές οργανώσεις έβαλαν το χεράκι τους και ο νοών νοείτω…
Ο τελευταίος παρέδωσε μια ιερή, αγωνιστική παρακαταθήκη, την οποία ουδείς εκ των διαδόχων του, δικαιούται να παραθεωρεί.
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.