ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

————

———

Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ
ΤΡΕΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕ pdf

ΔΙΨΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

Μεγαλη Παρασκευή βραδυ

ΘΕΑΡΕΣΤΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ

ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

«Τέξασα Ζωήν, παναμώμητε ἁγνὴ Παρθένε, παῦσον Ἐκ­κλη­σίας σκάνδαλα καὶ εἰρήνευσον αὐτὴν ὡς ἀγαθή» (στ. Β΄)

ΜΑΣ ἀξίωσε ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, ν᾽ ἀ­κού­σουμε κι ἀπόψε τὰ ἐγκώμια, ποὺ εἶ­νεἕνας γλυκύτατος ὕμνος πρὸς τὸν ἐσταυ­ρω­μένο Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου. Τὰ ἐγκώμια εἶ­νε περίπου τριακόσα, ἀλλὰ ψάλλονται μόνο ἑ­­κατό. Ἔχω συνήθεια τὴν ἡμέρα αὐτὴ νὰ ἑρμη­νεύω ἕνα ἀπὸ αὐτά. Ἐξέλεξα τώρα τὸ τελευταῖο ἐγκώμιο τῆς δευτέρας στάσεως, ποὺ εἶ­νε μία δέησις πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.

Τί λέει τὸ ἐγκώμιο αὐτό. Παναγία, λέει, «πα­ναμώμητε ἁγνὴ Παρθένε, ἡ τέξασα τὴν Ζωήν (δηλαδὴ τὸν Χριστόν), παῦσον τὰ σκάνδαλα τῆς Ἐκ­κλησίας καὶ δώρησαι αὐτῇ τὴν εἰρήνην ὡς ἀ­γα­θή» (στ. Β΄). Παρακαλοῦμε τὴν Παναγία νὰ πρεσβεύσῃ στὸ Θεό, νὰ παύσουν τὰ σκάνδαλα ποὺ ὑπάρχουν γενικὰ στὴν κοινωνία καὶ εἰδικώτερα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, καὶ νὰ εἰρηνεύσῃ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.

* * *

Τί εἶνε τὸ σκάνδαλο; Ἂν ἀνοίξουμε ἕνα λεξικὸ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης, θὰ δοῦ­με ὅτι σκάνδαλο λέγεται μιὰ πέτρα ποὺ ἀφήνει κάποιος στὴ μέση τοῦ δρόμου κι ὁ ἄλλος σκοντάφτει πάνω της καὶ πέφτει. Ὑποθέστε λ.χ. ὅτι στὴ δη­­μο­σία ὁδὸ Ἀθηνῶν – Φλωρίνης μερικὰ κακοποιὰ στοιχεῖα σκορπίζουν τὴ νύχτα χιλιά­δες πέ­τρες, μικρὲς καὶ μεγάλες. Ἐ­ὰν οἱ ὁ­δηγοὶ τῶν αὐτοκινήτων δὲν προσέξουν καὶ δὲν κατεβοῦν νὰ τὶς ἀπομακρύνουν, μπορεῖ­τε νὰ φανταστῆτε τί δυστυχήματα θὰ συμβοῦν; Καὶ ὑλικὲς ζημιὲς στὰ αὐτοκίνητα, καὶ τραυματισμούς, καὶ νεκροὺς ἀκόμη μπορεῖ νὰ ἔ­χουμε. Ὁ ποιητὴς Ἰωάννης Πολέμης ἔ­χει ἕνα ὡραῖο σχετικὸ ποίημα. Λέει ἐκεῖ, ὅτι φταί­ξιμο δὲν ἔ­χει μόνο αὐτὸς ποὺ ἔῤῥιξε τὴν πέτρα, ἀλλὰ καὶ ὅποιος τὴ βλέπει καὶ δὲν κάνει τὸν κόπο νὰ τὴν παραμερίσῃ· φταίει ὄχι μόνο ὁ σκανδαλοποιὸς ἀλλὰ κι ὁ ἀδιάφορος. Read more »

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
(Α΄ ὥρα πρὸ τῶν τροπαρίων)

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΤΕ

Η ζωή, ἀγαπητοί μου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπάνω ἐδῶ στὴ γῆ, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε ἕως τὴ στιγμὴ ποὺ εἶ­πε τὸ «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30), εἶνε ἕνας ἥλιος ἀκηλί­δωτος. Ἀλλ᾽ ἐκεῖ ποὺ λάμπει σὲ ὅλο τὸ μεγαλεῖο της εἶνε τὶς ἡμέρες τῶν παθῶν του. Ὅ­πως ψάλλει ὡραῖα ἡ Ἐκκλησία μας, «θάμβος ἦν κατιδεῖν τὸν οὐρανοῦ καὶ γῆς Ποιητὴν ἐπὶ σταυροῦ κρεμάμενον» (Θ΄ ὥρα Μ. Παρασκ.).
Τὰ πάθη τοῦ Κυρίου χαρακτηρίζονται καὶ ὡς θεῖο δρᾶμα. Κι ὅπως στὰ θεατρικὰ ἔργα ἕ­νας εἶνε ὁ πρωταγωνιστὴς καὶ γύρω ἀ­πὸ αὐ­τὸν κινοῦνται ἄλλα πρόσωπα μὲ δευτερεύον­τες ῥόλους, ἔτσι καὶ στὸ θεῖο δρᾶμα κεντρικὸ πρόσωπο εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ γύρω του δροῦν πολλὰ ἄλλα πρό­σωπα, εἴτε φιλικὰ εἴτε ἐχθρικὰ πρὸς αὐτόν. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶνε οἱ μαθηταί, οἱ μυροφόρες, οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι, ὁ Ἄννας κι ὁ Καϊάφας, οἱ ψευδομάρτυρες, ὁ Πιλᾶτος καὶ ἡ γυναίκα του, ὁ Ἡρῴδης, οἱ στρατι­ῶ­τες, ὁ ἑ­κα­τόνταρχος, ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος, οἱ γυναῖ­κες τῆς Ἰερουσαλήμ, οἱ δύο λῃσταί, οἱ φρουροί.
Ἀπὸ ὅλα τὰ πρόσωπα ἂς στρέψουμε τώρα τὴν προσοχή μας στὸ πρόσωπο ποὺ προκαλεῖ μεγαλύτερη φρίκη καὶ βδελυγμία, τὸν Ἰούδα. Εἶνε ἐκεῖνος ποὺ στηλιτεύεται κατ᾿ ἐξοχὴν στοὺς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας. Read more »

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΑΘΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΗΜΩΝ

Θὰ προσπαθήσω, ἀγαπητοί μου, νὰ πῶ ἕνα λόγο στὴν σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ.
Τί εἶνε ἡ σταύρωσις; Μέγα μυστήριο. Τὴ Με­γάλη Παρασκευὴ ἀκοῦμε τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ποὺ ἀνέβηκε μέχρι «τρί­του οὐρανοῦ» καὶ «ἤ­κουσεν ἄρρητα ῥήμα­τα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀν­θρώ­πῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12,2,4), νὰ λέῃ, ὅτι οἱ Ἕλληνες (δηλα­δὴ οἱ εἰδωλο­λάτρες), ὅταν ἄκουγαν γιὰ σταυρὸ καὶ ἐσταυρωμένο, τὸ θεωροῦ­σαν «μω­ρί­αν», ἀ­νοησία (Α΄ Κορ. 1,18). Δὲν μποροῦ­­σαν νὰ ἐμβαθύ­νουν στὸ νόημα ποὺ περικλείει ἡ σταύρωσις τοῦ Χριστοῦ. Καὶ σήμερα, ἂν ρωτή­σετε μερικοὺς διανοουμένους, θὰ σᾶς ποῦν μόνο, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἕνας μεγάλος ἀλ­τρουϊστὴς ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τοὺς ἄλλους.
Ἐμεῖς, ἔχον­τας ὁδηγὸ τὰ Εὐαγγέλια καὶ τὸν θεῖο λόγο, τολμοῦμε καὶ λέμε ὅτι ἡ φράσι αὐ­τή, ὅτι εἶνε ἕνας ἀλτρουϊστής, δὲν εἶνε ἐπαρκής. Οὐδεὶς ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε ἀ­γάπη κι ὅτι ἀπὸ ἀγάπη ἀπέθανε «ὑπὲρ ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. 2,21). Ἀλ­λὰ κάτι τέτοιο κάνουν καὶ οἱ ἄν­θρωποι· ἡ μάνα λ.χ. πεθαίνει γιὰ τὸ παιδί της, ὁ φίλος πεθαίνει γιὰ τὸν φίλο του, ὁ ἀξιωματι­κὸς κι ὁ στρατι­ώτης στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυ­ρὸς θυσιάζονται διότι «μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐ­στιν ἡ πα­τρίς» (γνώμη Σωκρ.· Πλάτ. Κρίτ. 12). Ἡ ἀγάπη ὅμως τοῦ Χρι­στοῦ ἔχει πολὺ μεγαλύτερο βάθος. Ποιό βά­θος· ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπέθανε ὄχι μόνο «ὑπὲρ ἡ­μῶν» ἀλ­λὰ καὶ «ἀντὶ ἡμῶν». Τὸ πρῶτο τὸ κατα­λαβαίνουν καὶ τὸ δέχονται ὅλοι, γιὰ τὸ δεύτερο ὡρισμέ­νοι δυσ­κολεύονται. Ἐμεῖς, ὅσοι πιστεύουμε σ᾽ αὐ­­τόν, νὰ λέμε ὄχι μόνο «ὑπὲρ ἡμῶν» ἀλλὰ καὶ «ἀντὶ ἡ­μῶν». Ὑπάρχει δὲ μεγάλη δι­αφορὰ μεταξὺ τοῦ «ὑπὲρ ἡμῶν» καὶ τοῦ «ἀντὶ ἡμῶν». Read more »

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

Η ΚΛΑΥΔΙΑ ΠΡΟΚΛΑ

Μεγάλη Πέμπτη
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

«Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾽ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾽ ὡς σύ»

(Ματθ. 26,39)

ΟΛΗ ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε μέχρι τὴν ὥρα ποὺ πάνω στὸ τίμιο ξύλο εἶπε «Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» (Λουκ. 23,46), ἀπὸ τὸ λίκνο μέχρι τὸν τάφο, ἦταν μιὰ ζωὴ πονεμένη. Νήπιο ἦταν ὅταν ὁ Ἡρῴδης ἀκόνιζε τὰ μαχαίρια του. Μικρὸ παιδὶ ἀναγκάστηκε νὰ ζήσῃ πρόσ­φυγας στὴν Αἴγυπτο. Ἔφηβος – φτωχὸς νέος ἐργαζόταν γιὰ νὰ θρέψῃ τὴν Παναγία μη­τέρα του. Κι ὅταν ὥριμος ἄνδρας βγῆκε στὸ δημό­σιο βίο, δέχθηκε πάνω του ὅλη τὴν ἀν­θρώπινη κακία. Καὶ τί δὲν εἶπαν καὶ τί δὲν ἔ­καναν οἱ ἐχθροί του! Ὅλη ἡ ζωή του θλῖψι καὶ πόνος. Ὅπως τὸ ἀλεύρι ζυμώνε­ται μὲ νερό, ἔ­τσι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ εἶνε ζυμω­μένη μὲ δάκρυ. Read more »

Μεγάλη Πέμπτη
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΛΥΠΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

«Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38)

ΕΙΝΕ τολμηρό, ἀγαπητοί μου, νὰ ζωγραφί­ζῃ, τολμηρότερο νὰ ψάλλῃ, κι ἀ­κόμα πιὸ τολμηρὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς γιὰ τὸ Χριστό· πάντοτε μέν, ἀλλὰ μάλιστα σήμερα, ποὺ ἐνώπιόν μας εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος, μετέωρος μεταξὺ οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς. Ζαλίζεται τὸ μυαλό, τραυλίζει ἡ γλῶσσα. Κι ὄχι μόνο ἡ δική μας φτωχὴ γλῶσ­σα, μὰ καὶ ἡ γλῶσσα τῶν μεγαλυτέρων ῥη­τόρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων. Μόλις τολμοῦμε καὶ λέμε· «Προσκυ­νοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡ­μῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν» (ἀντίφ. ιε΄ Μ. Παρ.).
Ἀπὸ ὅλα τὰ ἱερὰ κείμενα, ἀποστόλων εὐαγ­γελίων καὶ προφητειῶν, ἐκλέγω ἕνα λόγο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς τὴν τελευταία νύκτα τῆς ἐπιγεί­­ου ζωῆς του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ σπεῖ­ρα μὲ τὸν Ἰούδα ἔρχονταν νὰ τὸν συλλάβουν· ὁ θάνατος πλησί­­αζε μὲ βήματα γοργά· τὸ πικρὸ «ποτήριον» (Ματθ. 26,39. Μᾶρκ. 14,36. Λουκ. 22,42. Ἰω. 18,11) φαινόταν στὸ βάθος τοῦ ὁρί­ζον­τος. Τότε ὁ Κύριος στρέφεται στοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς λέει· «Περίλυ­πός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38). Τί ἆ­ραγε νὰ σημαίνουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου μας; Ἂς ἐξετάσουμε μὲ ἱερὰ κατάνυξι. Read more »

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: «ΒΛΕΠΕ, ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΡΑΣΤΑ…»
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ- ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

O IOYΔΑΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

«Ὤ τῆς Ἰούδα ἀθλιότητος!» (αἶν. Μ. Τετ.)

Η γῆ, ἀγαπητοί μου, ὁ μικρὸς αὐτὸς πλανήτης, ἦταν ἐποχὴ ποὺ ἦταν καθαρὴ ἀπὸ ἐγκλήματα. Τὸ πρῶτο ἔγκλημα ἔγινε ὅταν ὁ Κάϊν ἐφόνευσε τὸν ἀδελφό του Ἄβελ. Ἀπὸ τό­τε μολύνθηκε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ μολύνεται.
Ἀναρίθμητα τὰ ἐγκλήματα ποὺ ἔχουν γίνει. Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο ἀπ᾽ ὅλα εἶνε αὐτὸ ποὺ αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες μᾶς μαζεύει στὴν ἐκκλησία, τὸ ἔγκλημα κατὰ τοῦ Θεανθρώπου. Ἴλιγγος σὲ πιάνει ἂν σκεφθῇς ὅτι τὸ σκουλήκι τῆς γῆς, ὁ ἐλεεινὸς ἄνθρωπος, σκότωσε τὸ Δημιουργό του, τὸν Κτίστη τῶν ἁπάντων! Ἔ­φθασε στὸ ναδὶρ τῆς ἀθλιότητος. Καὶ ὅπως σὲ κάθε ἔγκλημα ὑπάρχουν φυσικοὶ καὶ ἠθικοὶ αὐτουργοί, ἔτσι καὶ στὸ ἔγκλημα αὐτό. «Ὄ­ψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ἰω. 19,37). Ἔνοχοι εἶ­νε οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ σαδδουκαῖοι, ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας, ὁ Πόντιος Πιλᾶτος καὶ ὁ ὄχλος ποὺ φώναζε «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (ἔ.ἀ. 19,15).
Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἔνοχος εἶνε ὁ Ἰούδας. Τὸ εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πιλᾶτο· Κ᾽ ἐ­­σὺ ἔχεις εὐθύνη, ἀλλὰ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία ἔχει ἐκεῖνος ποὺ μὲ παρέδωσε σ᾽ ἐσένα (βλ. ἔ.ἀ. 19,11). Γι᾽ αὐτὸ ἡ ὑμνολογία γιὰ τὸν Ἰούδα χρησι­μοποιεῖ τὰ πιὸ σκληρὰ λόγια· «δοῦλος», «δόλι­ος», «ἐπίβουλος», «διάβολος», «προδότης»…
Ἂς δοῦμε τὴν καταγωγή του καὶ τί ἦταν ἐ­κεῖνο ποὺ τὸν ἔσπρωξε στὸ ἔγκλημα.

* * *

Ὁ Ἰούδας δὲν ξεφύτρωσε ἔτσι· κάποια μάνα τὸν γέννησε καὶ τὸν θήλασε, ἕ­νας πατέρας τὸν ἀνέθρεψε, ἕνα χωριὸ τὸν με­γάλωσε. Γεννήθηκε στὴν Ἰουδαία, στὸ χωριὸ Καριώθ (Ἰερ. 31,24), ἐξ οὗ καὶ Ἰσκαριώτης. Ἔχει σημασία ἡ καταγωγή. Ὅπως ὅταν πᾷς πάνω ἀπὸ ἕνα πηγάδι καὶ φωνάξῃς ἀκοῦς τὸν ἀντίλαλο τῆς φω­νῆς σου, ἔτσι καὶ τὰ παιδιὰ εἶνε ἡ ἠχὼ τῆς κοι­νωνίας ποὺ τὰ διαμορφώνει. Οἱ ἄλλοι ἕνδεκα μαθηταὶ ἦταν ψαρᾶδες καὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, ἀπὸ μέρη ταπεινὰ καὶ μὲ εὐγενέστε­ρους ἀνθρώπους ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κατοι­κοῦ­σαν στὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας.
Δὲν μποροῦμε πάντως νὰ ἀρνηθοῦμε ὅτι ὁ Ἰούδας, μολονότι προϊὸν μιᾶς κακῆς κοινωνί­ας, εἶχε καὶ καλὲς διαθέσεις. Δὲν ὑπάρχει ἐγ­κληματίας ποὺ δὲν ἔχει καὶ κάποια καλὴ διάθεσι· ὅπως δὲν ὑπάρχει καὶ ἅγιος χωρὶς κάποιο ἐλάττωμα. Ἕνας εἶνε ὁ τέλειος καὶ ἀναμάρτητος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅλα τὰ ἀνθρώπινα τὰ σκιάζει ἡ ἀτέλεια καὶ ἡ ἁμαρτία.
Ὁ Χριστὸς τίμησε τὸν Ἰούδα ὅπως καὶ τοὺς ἄλλους μαθητάς. Δὲν ἔκανε διακρίσεις ὅπως κάνουν κάποιοι γονεῖς στὰ παιδιά τους. Δὲν τὸν στέρησε ἀπὸ τίποτα, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκ­κλησία (βλ. κάθ. ὄρθρ. Μ. Παρ. πρὸ τοῦ Γ΄ εὐαγγ. «Ποῖός σε τρόπος, Ἰούδα…»). Δὲν τὸν χώρισε ἀπὸ τὸν ὅ­μιλο τῶν ἀποστόλων. Τοῦ ἔδωσε, ὅπως καὶ σ᾽ ἐκείνους, τὸ χάρισμα νὰ θεραπεύῃ ἀ­σθένειες καὶ τὴν ἐξουσία νὰ βγάζῃ δαιμόνια. Τὸν ἔστειλε, ὅπως κ᾽ ἐκείνους, στὸ κήρυγμα καὶ τὸ ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς. Ὅταν στὴν ἔρη­μο εὐλόγησε τὰ πέν­τε ψωμιὰ καὶ χόρτασε ὁ κόσμος καὶ περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια μὲ κλάσματα, ἔδωσε καὶ σ᾽ αὐτὸν ἕνα κοφίνι. Κι ὅταν τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης πῆρε νιπτῆρα – λεκάνη κ᾽ ἔ­πλυνε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν, ἔπλυνε καὶ τὰ πόδια τοῦ Ἰούδα, ἂν καὶ γνώριζε ὅτι ὕ­στερα ἀπὸ λίγη ὥρα θὰ πάῃ νὰ τὸν προδώσῃ. Κι ὅ­ταν κάθησε στὸ τραπέζι καὶ εἶχε ὑπ᾽ ὄψι τὸ σκοπό του, δὲν τὸν προσέβαλε· ἐνῷ μποροῦ­σε νὰ τοῦ πῇ, Προδότη, ἀχάριστε κ.λ., ἔδειξε ἀ­νεξικακία καὶ πραότητα. Εἶπε μόνο «Κάποιος ἀπὸ σᾶς θὰ μὲ προδώσῃ» (Ματθ. 26,21). Κ᾽ ἐνῷ ὅλοι ἀ­νησύχη­σαν, κι ὁ Πέτρος κι ὁ Ἰωάννης καὶ οἱ ἄλλοι, ἕ­νας μόνο ἔμεινε ἀσυγκίνητος, ὁ Ἰούδας. Τί κι ἂν Χριστὸς μὲ ἀγάπη τοῦ προσέφε­ρε «τὸ ψωμί­ον» βουτηγμένο στὸ «τρύβλιον» (ἔ.ἀ. 26,23. Μᾶρκ. 14,20. Ἰω. 13,26-27); ἐκεῖνος ἔμεινε ἀναίσθητος. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἔφυγε ἀπὸ τὸ δεῖπνο. Read more »

Μεγάλη Τρίτη
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ «Η ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΓΥΝΗ»

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

«Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή…»
(δοξ. ἀποστ. αἴν. Μ. Τετάρτης)

ΑΠΟΨΕ, εὐσεβὲς ἐκκλησίασμα, σ᾿ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς ᾿Ορθοδοξίας μας ψάλλεται τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. Ὅλοι τρέχουν στοὺς ναοὺς νὰ τ᾽ ἀκούσουν καὶ θαυμάζουν τὸν ψάλτη ποὺ θὰ τὸ παρατείνῃ πε­ρισσότερο. Ἀλλ᾽ ἐὰν τοὺς ρωτήσῃς, τί κατάλαβαν ἀπ᾽ αὐτό, οἱ περισσότεροι δὲν ξέ­ρουν ν᾿ ἀπαντή­σουν. Σὰ νὰ εἶνε κινέζικα. Γι᾿ αὐτὸ θὰ μοῦ ἐ­πιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια γιὰ τὸ τροπάριο.

* * *

Στὰ παλιὰ εὐλογη­μένα χρόνια, τὸν 9ο μ.Χ. αἰῶνα, στὴν Κωσταντινούπολι, ποὺ εἶνε ἡ πό­λις τῶν ὀνείρων μας, βασιλεὺς τῆς Βυ­ζαντι­νῆς αὐ­τοκρατο­ρίας στέφεται ὁ νεαρὸς Θεό­φιλος (829-842). Ἦταν ἄ­γαμος. Ἡ καλὴ μητρυιά του, ἡ Εὐφροσύνη, θέλοντας νὰ τὸν παν­τρέ­ψῃ, κάλεσε ἀπ᾿ ὅλα τὰ μέρη τοῦ ἀπεράντου κράτους, σὰν μιὰ ἀνθοδέσμη ἀπὸ λουλούδια τῆς νεότητος, ἐκλεκτὲς κοπέλλες, γιὰ νὰ δια­λέξῃ ἀπ᾽ αὐτὲς τὴν σύζυγό του. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα ἡ Εὐφροσύνη τοῦ ἔδωσε ἕνα χρυσὸ μῆ­λο, γιὰ νὰ τὸ προσ­φέρῃ σ᾿ αὐτὴν ποὺ θὰ διά­λεγε. Ὁ Θεόφιλος στάθηκε μπροστὰ στὴν Κασ­σιανὴ κ᾽ ἦταν ἕ­τοιμος νὰ τῆς τὸ προσ­φέ­ρῃ, ἀλλὰ τῆς εἶπε κά­τι, ποὺ ἡ Κασσιανὴ τὸ θεώ­ρησε προσβλητικὸ γιὰ τὶς γυναῖκες· «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ φαῦλα», ἀπ᾽ τὴ γυναῖκα ἀ­πέρρευσαν τὰ κακά· ἐννοοῦσε τὴν Εὔα. Ἐκείνη, εὐφυὴς καθὼς ἦταν, τοῦ ἀπήν­τησε· «Ναί, ἀλλ᾽ ἀπὸ τὴ γυναῖκα προέρχονται καὶ ὅλα τὰ καλά», καὶ ἐννοοῦσε τὴν Παναγία.
Γυναῖκες, ἀκοῦτε; Ἔχετε τεραστία δύναμι. Ἢ Εὖες θὰ γίνετε, ἢ Παναγίες. Ἢ θ᾿ ἀνεβά­σετε τοὺς ἄντρες σας στὸν οὐρανό, ἢ θὰ τοὺς ῥίξετε στὸν ᾅδη· διαλέξτε καὶ πάρτε. Πόσα ἀκούω ἀπὸ ἄντρες! Ἄχ, λένε, δὲν εἶ­σαι παν­τρεμένος, νὰ δῇς τί τρα­βᾶμε. Ἂν ἤ­σουν στὴ θέσι μας, θὰ προτιμοῦσες νὰ πεθά­νῃς παρὰ νά ’χῃς κοντά σου μιὰ κακιὰ γυναῖκα… Read more »

Mεγ. Δευτέρα βράδυ (Mατθ. 22,15–23,39)
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΟΚΤΩ «ΟΥΑΙ»

Mεγ. Δευτέρα βράδυ (Mατθ. 22,15–23,39)

ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Xθές, ἀγαπητοί μου, μιλήσαμε γιὰ τὸ θαῦμα τῆς ξηρανθείσης συκῆς, ποὺ εἶνε σύμβολο τοῦ ἀνθρώπου ἢ τοῦ λαοῦ ποὺ δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ καρπούς. Συνεχίζουμε τώρα.

* * *

Ὁ Χριστὸς τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Δευτέρας βγῆκε πάλι ἔξω ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα, βρῆκε ἕνα τόπο ἔρημο, κ᾿ ἐκεῖ διανυκτέρευσε μὲ τοὺς μαθητάς του. Τὸ πρωῒ τῆς Τρίτης ἐπέστρεψε στὴν πόλι. Ἀνέβηκε στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος καὶ στάθηκε στὸ προαύλιο. Ἐκεῖ τὸν περίμενε λαός, ποὺ διψοῦσε ν᾿ ἀκούσῃ τὰ θεϊκά του λόγια. Τὸν περίμεναν ὅμως καὶ ἐχθροί. Ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ ἦταν τὰ τρία μεγάλα κόμματα ποὺ κυριαρχοῦσαν τότε στὴν δημοσία ζωή· τὸ ἕνα κόμμα ἦταν οἱ Ἡρῳδιανοί, τὸ δεύτερο οἱ Σαδδουκαῖοι, καὶ τὸ τρίτο οἱ Φαρισαῖοι. Ὅπως σήμερα ἔχουμε κόμματα ποὺ διαιροῦν τὸ λαό, ἔτσι καὶ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη· καὶ δυστυχῶς τὰ κόμματα δὲν θὰ ἐκλείψουν ὅσο διαρκεῖ αὐτὴ ἡ ζωή.
Οἱ Ἡρῳδιανοὶ ἦταν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἡρῴδου, τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας τὸν ὁποῖο εἶχε ἐγκαταστήσει ἡ ῥωμαϊκὴ ἐξουσία· ἦταν φίλοι τοῦ καίσαρος. Οἱ Σαδδουκαῖοι ἦταν τρόπον τινὰ οἱ ὑλισταὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης· δὲν παρεδέχοντο ἀθανασία ψυχῆς καὶ ἀνάστασι νεκρῶν, ἔλεγαν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ψοφάει ὅπως τὸ ζῷο. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἐκαυχῶντο γιὰ τὶς ἀρετές τους· θεωροῦσαν τὸν ἑαυτό τους ὡς τὴν ἀφρόκρεμα τῆς κοινωνίας, καὶ περιφρονοῦσαν τοὺς ἄλλους ὡς ἁμαρτωλούς.
Τρία κόμματα. Εἶχαν διαφωνίες, μισοῦσε τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, ἀλλὰ ―περίεργο πρᾶγμα― σ᾿ ἕνα σημεῖο συμφωνοῦσαν. Ὅπως καὶ σήμερα τὰ κόμματα διαφωνοῦν μέσα στὴ βουλή, ἀλλὰ σ᾿ ἕνα σημεῖο εἶνε ὅλα σύμφωνα, ἀπὸ τὴν ἄκρα δεξιὰ μέχρι τὴν ἄκρα ἀριστερά· συμφωνοῦν στὸ νὰ βάλλουν ἐναντίον τῆς ἁγίας μας πίστεως. Ἔτσι καὶ τότε τὰ τρία κόμματα συμφωνοῦσαν στὸ νὰ ἐξοντώσουν τὸ Χριστό. Καὶ ναὶ μὲν δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν ἀπ᾿ εὐθείας, γιατὶ ἦταν ἀγαπητὸς στὸ λαό, συμμάχησαν ὅμως αὐτὴ τὴ φορὰ κατ᾿ ἄλλο τρόπο. Προσπάθησαν νὰ τὸν συλλάβουν στὸ λόγο.
Τί ἔκαναν δηλαδή. Ἑτοίμασαν ἐρωτήσεις, στὶς ὁποῖες νόμιζαν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲ᾿ θὰ μπορέσῃ ν᾿ ἀπαντήσῃ, θὰ τὸν μπλέξουν καὶ θὰ κλονίσουν τὸ κῦρος του ὡς διδασκάλου, ὡς ραββὶ τοῦ Ἰσραήλ. Ἔκαναν ὅ,τι κάνουν στὰ δικαστήρια οἱ δικηγόροι, ποὺ νύχτες ὁλόκληρες ἑτοιμάζουν ἐρωτήσεις, καὶ τὴν ὥρα τῆς δίκης περιπλέκουν μ᾿ αὐτὲς τὸν ἀθῷο καὶ τὸν ἐξευτελίζουν, ὅτι τάχα δὲν ἔχει τὸ δίκαιο. Ἔτσι σχεδίαζαν κι αὐτοὶ νὰ κάνουν στὸ Χριστό. Ποιοί; Οἱ νᾶνοι! Ἤθελαν οἱ νᾶνοι νὰ τὰ βάλουν μὲ τὸ γίγαντα ―τί λέω γίγαντα―, μὲ τὸ Θεό, μὲ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἤθελαν οἱ πυγολαμπίδες νὰ τὰ βάλουν μὲ τὸν ἥλιο, τὸν ἄδυτο ἥλιο, ποὺ εἶπε ὅτι «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. 14,6).
Ἀπ᾿ ὅλο τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε (Ματθ. 22,15 – 23,39) ἂς στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὶς ἐρωτήσεις τους. Θέλετε νὰ μάθετε τὶς ἐρωτήσεις; Μία, δύο, τρεῖς. Read more »

Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰωάν. 12,1-18)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. 12,13)

Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, τί εἶνε; δάσκαλος, καθηγητής, φιλόσο­φος, κοινωνιολόγος, ἐπαναστάτης…; Αὐτὰ λένε κάποιοι. Δὲν εἶνε αὐ­τά. Ὁ Χριστὸς εἶνε κάτι παραπάνω· εἶνε Θεός! Μάλιστα. Τὸ πιστεύ­εις; εἶσαι Χριστιανός· δὲν τὸ πιστεύεις; ἐλεύθερος εἶσαι, ἀλλὰ δὲν εἶσαι πλέον Χριστιανός· καὶ εἶσαι δυστυχής. Μά, θὰ πῆτε, μορφωμένος ἐ­γὼ ἐπιστήμων, νὰ παραδέχωμαι δό­γματα χωρὶς ἀποδείξεις;… Κι ὅμως· ἐὰν ὑπάρχῃ μία ἀλήθεια ποὺ ἔχει μυριάδες ἀποδείξεις, εἶ­νε αὐτή, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός.
Θεός! Τὸ φωνάζουν τὰ θαύματά του. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα τοῦ Χριστοῦ, πρὸ τῆς ἀναστάσεώς του, εἶνε αὐτὸ ποὺ γράφει σήμερα τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Ποιό θαῦμα; Read more »

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

KYΡIAKH BAΪΩΝ «ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΣΕΠΤΑ…»

Κυριακὴ Βαΐων βράδυ
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τα καθηκοντα μας τη Μεγαλη Εβδομαδα

«Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχὰς ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ. Δεῦτε οὖν, φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ᾄσμασιν…» (κάθ. Μ. Δευτ.)

Φθάσαμε, ἀγαπητοί μου, στὰ σωτήρια πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ λέγεται Με­γάλη, διότι μέσα στὶς 168 ὧρες της, ἀπὸ σήμερα μέχρι τὴ νύ­χτα τῆς Ἀναστάσεως, τιμῶνται μεγάλα γεγονό­τα, μοναδικὰ καὶ κοσμοϊστορικά, ποὺ συγ­κλόνισαν τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀ­νομάζεται Μεγάλη· ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπῃ νὰ περάσῃ ὅπως οἱ ἄλλες.
Καὶ θέτω τὸ ἐρώτημα· ποιά εἶνε τὰ καθή­κον­τα ἑνὸς Χριστιανοῦ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα; Δὲν ἀπευθύνομαι σὲ ἀπίστους, ἀθέους ἢ σὲ χι­λιαστάς· ἀπευθύνομαι σὲ πιστούς, ποὺ θέλουν νὰ ἑορτάσουν σωστά. Ποιά εἶνε λοιπὸν τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε τὴν ἑβδομάδα αὐτή;

* * *

⃝ Τὸ πρῶτο καθῆκον, ἀδελφοί μου, εἶνε νὰ εὐ­χαριστήσουμε ἀπ᾽ τὴν καρδιά μας τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅλη βέβαια ἡ ζωή μας πρέπει νά ᾽νε ἕνα εὐχαριστῶ, ἕ­να «Δόξα σοι, Κύριε», γιὰ τὶς μικρὲς καὶ μεγάλες εὐεργεσίες του, τὶς φα­νερὲς καὶ ἀφανεῖς, γιὰ ὅλα τὰ καλά, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, ποὺ ἐπιδαψιλεύει ἡ χάρις του· τὸν ἥλιο, τὸν ἀέρα, τὸ νερό, τὰ λουλού­δια, τὰ ἀκρογιάλια, ὅλη τὴν πλάσι. Νὰ τὸν εὐ­χα­ριστοῦμε ἀκόμη γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέρφια, τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τὸ χρόνο καὶ τὶς ἐποχές, γιὰ ὅ,τι εὐλο­γημένο καὶ ἀναγκαῖο. Ἄνθρωπος ἀ­γνώμων εἶ­νε χειρότερος ἀπὸ ζῷο. Ἕνα σκύλο ἔχεις, ἕ­να κομμάτι ψωμὶ τοῦ πετᾷς, καὶ κουνάει τὴν οὐρά του καὶ σοῦ λέει εὐχαριστῶ. Κι ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν πρέπει νά ᾽νε εὐ­­γνώμων στὸ Θεό. Νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅ­λα, ἀλλὰ πρὸ παντὸς γιὰ τὴ θυσία τοῦ Υἱοῦ του, γιὰ τὰ σεπτά του πάθη. Ἀκόμη νὰ τὸν εὐχαρι­στήσουμε καὶ γιὰ κάτι ἄλλο· γιὰ τὴ μακροθυμία του στὰ τόσα ἐγ­κλήματά μας καὶ μάλιστα στὶς βλασφημίες, γιὰ τὶς ὁποῖες θά ᾽πρεπε ν᾽ ἀ­νοί­ξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς κα­ταπιῇ κ᾽ ἡ θάλασσα νὰ φουσκώ­σῃ νὰ μᾶς πνίξῃ, καὶ ὅμως μᾶς ἀνέχεται. Γι᾿ αὐτὸ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἡ Ἐκκλησία λέει «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου, Κύριε, δόξα σοι». Read more »

Κυριακή Βαϊων (Ιωαν. 12, 1-18)

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

ΡΟΥΧΑ, ΒΑΓΙΑ, «ΩΣΣΑΝΑ» ΚΑΙ ΨΩΜΙ Σ᾽ ΟΠΟΙΟΝ ΠΕΙΝΑ

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΓΥΣ»

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἱερὰ καὶ ἔνδοξος, Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Σήμερα λαὸς πολὺς ὑποδέχθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν «νικητὴν τοῦ θανάτου» (ἀπολυτ.), καὶ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Ἂς συγκεντρώσουμε τὸ νοῦ μας στὰ ἱερὰ νοήματα κι ἂς ποῦμε λίγα σύντομα λόγια.

Καὶ δὲν ὑπάρχει πιὸ σύντομος λόγος ἀπὸ ἐ­κεῖνον ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Ἂν προσέξατε, μέσα στὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ὑπάρχουν δύο λέξεις γεμᾶ­τες πνευματικὸ νόημα. Εἶνε οἱ λέξεις «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. 4,5), ὁ Κύριος εἶνε κοντά μας δη­λαδή. Τί κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές;

* * *

Πολλοί, ἀγαπητοί μου, διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐνθουσιάζονται. Θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν στὶς ἡμέρες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶνε στοὺς Ἁγίους Τόπους, στὰ ἱερὰ ἐδάφη ποὺ πάτησε ὁ Κύριος, νὰ εἶνε κοντά του, νὰ τὸν βλέπουν καὶ νὰ τὸν ἀκοῦνε. Ἄκουγα πρὸ ἡμερῶν ἕνα φτωχὸ ἄνθρωπο νὰ λέῃ· Ἄχ, πάτερ μου, δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ πάρω κ᾽ ἐγὼ ἕνα εἰσιτήριο νὰ πάω στοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ προσ­κυνήσω τὸν πανάγιο Τάφο!… Προσπάθησα νὰ τὸν παρηγορήσω καὶ τοῦ εἶπα τὰ ἑξῆς. Read more »

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 27

Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.
Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.
Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.
Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;
Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.
Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό; Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»; Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ ἔφτασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἥρωες; Ἔχουμε τὴν αὐταπάρνησιν αὐτὴ τῆς Μαριάμ, μιᾶς ταπεινῆς ὑπηρετρίας, ἡ ὁποία κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν Φαβιόλα;

Ἄς προσέξουμε τὶς συμβουλὲς τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

• Μπαίνουμε σὲ περίοδο διωγμῶν, σὲ λίγο θὰ ἀκουστοῦν οἱ σάλπιγγες τοῦ μαρτυρίου, εἴμεθα προετοιμασμένοι; Ἄς σταματήσουμε τὶς βολές ἑναντίον ἀδελφῶν ποὺ διώκονται γιὰ τὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων τους. Νὰ μὴν δίνουμε χαρὰ στοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως μὲ τὴν φαγωμάρα μας. Ἀφοῦ ἔγινε κάποια συμφωνία πρό τῆς συνάξεως ἔπρεπε νὰ διατηρηθῆ. Οἱ φανατισμοί δὲν κάνουν καλό στὸν ἀγῶνα καὶ διχάζουν τοὺς πιστούς.
  Μὲ προσευχὴ καὶ ταπείνωση νὰ ἀγωνιστοῦμε, γιατί θὰ μᾶς ἀποδοκιμάση καὶ ἐμᾶς ὁ Θεός καὶ θὰ τὸν ἀρνηθοῦμε τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου.
  Καὶ μιὰ συμβουλή στὸ ἀγαπητό ἀγωνιστικὸ ἰστολόγιο: opaidagogos.blogspot.gr, ποὺ ἀγωνιζόμεθα γιὰ τὰ ἴδια ἰδανικά.
  Οἱ δύο ναοὶ ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀγαπητός δάσκαλος, γιὰ νὰ ἐκκλησιάζονται οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό τὴν αἴρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν τῆς Θεσσαλονίκης,

Read more »

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

(Μικρο αποσπασμ. σε βιντεο)

————–

———

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ, ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ

(ΔΙΝΟΥΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ)

—————–

——————

Η ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΗ ΠΟΛΥ. ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΕΝΕΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΛΥΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΘΕΟΥ.
Οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ποὺ ἀσυνείδητοι ἱεράρχες καὶ πορωμένη πατριάρχες προχωροῦν στὶς τάξεις τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων των αἰρετικῶν καὶ τῶν διαφόρων σατανικῶν θρησκειῶν, ἑνώνονται μ’ αὐτὲς γιὰ νὰ πολεμήσουν ἐσωτερικὰ τὴν ΜΙΑΝ ΑΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Ἡ μεγάλη αἴθουσα NOUVELLE τῶν 1000 θέσεων ἦταν μικρὴ γιὰ νὰ χωρέση τοὺς ἀγωνιζομένους χριστιανοὺς, ποὺ προσήρθαν ἀπ’ ὅλο τῶν κόσμο ἐθελοντὲς στὸν μεγάλο ἀγῶνα.
Ἡ προσωρινη διένεξη μεταξύ τῶν πατέρων, ἴσως ἔκανε καὶ κάποιο καλό, γιατί δὲν θὰ μποροῦσε νὰ χωρέση τὸν ὑπερδιπλάσιο κόσμο, ποὺ θὰ προσέρχονταν. Οἱ 1000 καρέκλες δὲν ἐπαρκουσαν γιὰ νὰ καλύψουν τοὺς πιστούς καὶ οἱ διάδρομοι τῆς αἴθουσας στὴν πλευρὰ τῆς εἰσόδου ἦταν γεμάτοι.Τὴν ἐπόμενη φορὰ θὰ πρέπη νὰ βρεθῇ μεγαλύτερος χωρος.
Οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐνημερώνονται καὶ ἑτοιμάζονται γιὰ τὸν μεγάλο ἀγώνα. ῾Ἡ πίστη στὸ Χριστό καὶ στὴν Ἁγία του Ἐκκλησία θὰ θριαμβεύση γιὰ πολυοστὴ φορά καὶ οἱ ἐχθροί του θὰ τρυπώσουν στὶς σατανικὲς στοές τους γιὰ νὰ τελειώση τὸ πανηγύρι τους. Ἡ τελικὴ νίκη -μᾶς τὸ βεβαιώνει ἡ Ἀποκάλυψη-, ἀνήκει στὸν Χριστό.

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

————

—-

Για την συνέχεια ἐδῶ·

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=58927#more-58927