Ο IOYΣTINOΣ ΠOΠOBITΣ

ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ

Oμιλια Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου σε ομάδα νέων του Bελιγραδίου
Δεν πρόκειται απόψε στα εκλεκτά παιδιά του Bελιγραδίου να αναφέρουμε λεπτομερώς τον δεσμό μεταξύ Σέρβων και Eλλήνων, εάν όμως ερωτήσετε, όχι τους γονείς σας αλλα τους πάππουδες σας, θα δείτε ότι κοινούς αγώνας διεξήγαγων τα δύο έθνη υπέρ ελευθερίας και δικαιοσύνης, και έχομε αποδείξεις γι’ αυτό. Mία εκ των πολλών αποδείξεων είναι ότι εδώ απ’ έξω από την Φλώρινα, σ’ ένα χωριό στη Bεύη υπάρχει κοινοτάφειο εις το οποίο ετάφησαν Σέρβοι και Eλληνες αγωνιζόμενοι στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, υπέρ ελευθερίας της Eλλάδος. Kαι σήμερα ακόμα στο Pωσικό λαό, παρ’ όλα τα δεινά που υφίσταται, υπάρχουν άνδρες έξοχοι.
Eγώ, εις τα φοιτητικά μου χρόνια, -πάνε τώρα περίπου 60 χρόνια που ήμουν φοιτητής στο πανεπιστήμιο των Aθηνών- και εκεί γνώρισα έναν έξοχον άντρα για τον οποίο πρέπει να καυχάται όχι μόνο η Eκκλησία των Σέρβων και των Eλλήνων, αλλά όλη η Oρθοδοξία. Eγνώρισα τον Iουστίνο Πόποβιτς. O υπέροχος αυτός άνθρωπος ήρθε στην Eλλάδα διότι 1) ήταν θαυμαστής της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, εις την οποία σημειωτέον έχουν γραφεί η Eλληνική πατρολογία που είναι 150 τόμοι και 2) διότι ήθελε να ακούσει μαθήματα διαπρεπεστάτου θεολόγου καθηγητού της δογματικής το Xρήστο Aνδρούτσο ο οποίος έγραψε το περίφημο ανυπέρβλητο βιβλίο της δογματικής Oρθοδόξου Eκκλησίας και τον άκουε μετά θαυμασμού. Tου αειμνήσοτυ αυτού αντρός είμαι και εγώ ένας εκ των θαυμαστών του. Aκόμα δε ο αείμνηστος Iουστίνος Πόποβιτς μετά την αναχώρησή του εις το Bελιγράδι έγινε καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Bελιγραδίου και δίδασκε τα υπέροχα χριστιανικά ορθόδοξα διδάγματα. Eπειτα ενέσκυψε η μεγάλη συμφορά της ανθρωπότητος, η συμφορά του κουμουνισμού τον οποίο κατηγορούμε όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά διότι δεν πιστεύει σε μεταφυσικό κόσμο, ο οποίος είναι πραγματικότερος του υλικού κόσμου.
Λόγω της ανωμαλίας των καιρών, ο ασκητικός αυτός ανήρ Iουστίνος Πόποβιτσ ηναγκάσθη να φύγει από το Bελιγράδι και απεσύρθη εις ιεράν μονήν της Σερβίας και εκεί ησκήτευσε. Hταν διαρκώς άνθρωπος της προσευχής και της συγγραφής. Προσηύχετο και συνέγραψε σπουδαία συγγράμματα τα οποία καλόν θα ήταν να μεταφραστούν και στην Eλληνική γλώσσα, ιδίως δε η σειρά των βίων των αγίων της Eκκλησίας μας.
Hσχολήθη με τα θέμα της Oικουμενικής συνόδου, διότι έχει χίλια και πλέον χρόνια να συνέλθει Oικουμενική Σύνοδος και κάποιοι χωρίς να μελετήσουν τα πράγματα εβιάζοντο. Tότε αντέταξε και είπε· ούπω καιρός δια την Oικουμενική Σύνοδο.
Iδίως δε διεκρίθη ο υπέροχος αυτός ανήρ, όταν εκινήθει ο οικουμουνισμός. Mια φοβερά τάσι η οποία ζητεί να αυξομοιώσει τα πάντα.
Zητούν να δημιουργήσουν ένα νέο θρήσκευμα, στο οποίο συλλεγούν ότι όμοιο υπάρχει και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τας διαφοράς. Kαι αυτό το θρήσκευμα λέγεται οικουμενισμός.
Aπεφάνθη ο πατήρ αυτός της Eκκλησίας και είπε, -και εγώ συχνά το αναφέρω αυτό·- ότι κατά τον Πόποβιτς ο οικουμενισμός είναι παναίρεσις. Read more »

Σχολιο σε άποψη για την Συνοδο της Κρητης,

με αφορμη την υποθεση του επισκοπου Τυχικο

πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου

Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο κείμενο του Κύπριου ιατρού Ε.Σωτηριάδη με θέμα «Τα ξεδιάντροπα ψέματα και ο εωσφορικός ανάποδος κόσμος»,* με αφορμή την περίπτωση του επισκόπου Τυχικού.

Στο συγκεκριμένο κείμενο, μεταξύ των άλλων γράφονται και τα εξής:
«…Οποιαδήποτε απόφαση και εάν ελήφθη στην σύναξη του Κολυμπαρίου, αυτή σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ΟΥΤΕ Οικουμενική ΟΥΤΕ Πανορθόδοξη. Άλλωστε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ΔΕΝ την έχει ονομάσει ως τέτοια αλλά την αναφέρει απλά ως «Αγία και Μεγάλη». Στην σύναξη αυτή δεν συμμετείχαν όλες οι Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ούτε επικυρώθηκαν οι αποφάσεις της από όσες Εκκλησίες απουσίαζαν. Επιπροσθέτως, δεν ελήφθη οποιαδήποτε απόφαση που να αποτελεί όρο και δογματική διδασκαλία την οποία εάν κάποιος δεν ενστερνίζεται να του επιβάλλεται η καθαίρεση ή ο αφορισμός
Read more »

Τον ἔπνιξαν οι Ἀρειανοι (αιρετικοι) στην ὥρα της θειας Λειτουργιας με το ἴδιο του το ὠμοφοριο!

Στίς 6 Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ὁμολογητοῦ καί ἱερομάρτυρος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παύλου.
Ὁ μέγας αὐτός ὁμολογητής καί μάρτυρας κατήγετο ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Ἐχρημάτισε γραμματικός τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Ἀλεξάνδρου, μετά τήν κοίμηση τοῦ ὁποίου οἱ ὀρθόδοξοι τόν ἐχειροτόνησαν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Βασιλεύς τότε (351) στήν Κωνσταντινούπολη ἦταν ὁ Κωστάντιος, ὁ ὁποῖος εἶχε παρασυρθεῖ ἀπό τίς αἱρετικές διδασκαλίες τοῦ Ἀρείου, ἔγινε φανατικός Ἀρειανός καί προχώρησε ἀμέσως στήν δίωξη καί ἀπομάκρυνση τοῦ Ὀρθοδόξου Παύλου ἀπό τόν πατριαρχικό θρόνο. Read more »

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος και η νέα Εικονομαχία στην Μητρόπολη Περιστερίου

Ὑπέρμαχοι σοὶ τοῖς λόγων ὅπλοις, Λόγε,
Ἐχθροὺς τροποῦνται τῶν σεβαστῶν εἰκόνων.

«Οι υπέρμαχοί Σου, Λόγε (Χριστέ), με τα όπλα του λόγου (της διδασκαλίας) κατανικούν τους εχθρούς των σεβαστών εικόνων».

Σήμερα, Kυριακή μετά την ενδεκάτη Οκτωβρίου, (12/10/2025) μνήμη επιτελούμε των Aγίων Πατέρων της αγίας και Oικουμενικής Eβδόμης Συνόδου.

Η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας από τις 24 Σεπτεμβρίου έως τις 13 Οκτωβρίου του 787 μ.Χ., με πρωτοβουλία της αυτοκράτειρας Ειρήνης, η οποία ενεργούσε τότε ως αντιβασιλέας.

Υπό την προεδρία του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ταρασίου (τιμώμενου στις 25 Φεβρουαρίου), συγκεντρώθηκαν τριακόσιοι πενήντα ορθόδοξοι επίσκοποι, στους οποίους προστέθηκαν δεκαεπτά ακόμη επίσκοποι που μετανόησαν και αποκήρυξαν την εικονομαχική αίρεση.

Μετά από προσεκτική και ενδελεχή προετοιμασία, οι Πατέρες της Συνόδου αναθεμάτισαν τους αιρετικούς, οι οποίοι για εξήντα χρόνια εμπόδιζαν τους πιστούς να τιμούν τις ιερές εικόνες του Χριστού και των αγίων Του, και τις απέβαλαν από τους ιερούς ναούς θεωρώντας την προσκύνησή τους ως ειδωλολατρία. Read more »

«Παγκοσμιο Συμβουλιο Εκκλησιων – Π.Σ.Ε.»

(«παντι δογματι και λογω της αληθειας εχομενω, παραφυεται τι ψευδος»)

Η φράση ανήκει στον Απολογητή Αθηναγόρα (2^ος μ.Χ. αιώνας), στο «περί αναστάσεως των νεκρών» σύγγραμά του, δηλ. «δίπλα σε κάθε αλήθεια και σε κάθε καλό ξεφυτρώνει το ψεύδος και η παραφθορά».

Το Π.Σ.Ε., ως οργανισμός – πραγματικότητα, υπάγεται στον γενικότερο τρόπο οργάνωσης του Παγκόσμιου Κράτους (Παγκοσμιοποίηση).
Η «λογική» του γενεαλογία είναι η ακόλουθη:
«θνητή διάνοια – κράμα πλάνης, αιρέσεων και ψιχίων αληθείας».
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τόνισε (όταν ορθοτομούσε):
«στις συνάξεις του Π.Σ.Ε. υπάρχουν παγανιστικές, ανιμιστικές και ειδωλολατρικές αντιλήψεις περί Αγίου Πνεύματος». (Βλέπε: Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου «Π.Σ.Ε. Λέσχη θρησκευόμενων ανθρώπων» – Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Αριθμ. 4, σελ. 588 – Μάρτιος ‘91). Read more »

Δημήτρης Γεωργαντώνης

Τα Ἐγκωμια και ὁ Ἐπιταφιος της Παναγιας.

Ἕνα καινοφανες ἔθιμο της «φολκλορικης» Ὀρθοδοξiας

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (εκπαιδευτικού-χημικού)

Από τα τέλη περασμένου (20ου αι), τα Εγκώμια της Παναγίας και ο Επιτάφιος άρχισαν δειλά-δειλά να εισέρχονται στη λατρεία, και να «εξαπλώνονται», συν τω χρόνω, σ’ Ενορίες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ακόμα και σ’ Ελληνορθόδοξες Ενορίες της Διασποράς, ακόμα και σε Μοναστήρια, (εκτός από τα Αγιορείτικα Μοναστήρια).

Το αυτό έθιμο κατακτά έδαφος στην εποχή των καινοτομιών και της φολκλορικής «ορθοδοξίας»! Στην Εκκλησία, λοιπόν, στην οποία ο Οικουμενισμός επιτρέπει ανεξέλεκτα στον καθένα να αυτοσχεδιάζει, ο Επιτάφιος και τα Εγκώμια της Θεοτόκου είναι μια ακολουθία που αρέσει, γιατί προσφέρει …θέαμα. Μια μεταλλαγμένη Μαριολατρεία κάνει προσπάθεια να προστεθεί στα ήδη «διεμβολήσαντα» τον ορθόδοξο χώρο!

Τα εγκώμια της Παναγίας.
Ξεκίνησαν από τις Κυκλάδες, κατά το μέσα του 19ου αι. προκαλώντας σύγχυση στην Εκκλησία. Το θέμα έφθασε στην Ιερά Σύνοδο (Απρίλιος 1865). Και υπό την Προεδρία του αοιδίμου Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου, συζήτησε το θέμα. Και οι Συνοδικοί Αρχιερείς, «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσιν», δεν επέτρεψαν την εισαγωγή τους στη λατρεία, έστω και αν ήταν ύμνοι που εξυμνούσαν την Μητέρα του Χριστού. Το σκεπτικό τους ήταν, πως τιμούμε δέοντως την Παρθένο, όταν σεβόμαστε την τάξη της Εκκλησίας, και όχι όταν την καταφρονούμε. Απέστειλαν λοιπόν «προς τους κατά το Κράτος Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας», την υπ’αριθμ 135, αριθμ. πρωτ. 4319, 21/4/1865, Εγκύκλιο, «περί απαγορεύσεως Επιταφίου ύμνου εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», επισημαίνοντας: «… η τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’ όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν». (δημοσιεύεται στην συνέχεια) Read more »

Σειρά τριών,πάντοτε επίκαιρων, απομαγνητοφωνημένων ομιλιών
του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Περί αιρέσεων

Ὁμιλία 1η –

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Αἵρεσις: ὁ ἐσωτερικός ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας
Ἐπειδή στίς μέρες μας, ἀγαπητοί μου, ὅπως λέγει ἐκεῖ ἕνας ψαλμικός στίχος, πολλοί «μονιοὶ ἄγριοι»[Ψαλμ.79,14:« ἐλυμήνατο αὐτὴν ὗς ἐκ δρυμοῦ, καὶ μονιὸς ἄγριος κατενεμήσατο αὐτήν»], δηλαδή ἀγριογούρουνα, λυμαίνονται τήν χριστοφυτευθεῖσα ἄμπελο τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς αἱρέσεις τους, καλό θά ἦταν αὐτές οἱ τρεῖς ὁμιλίες μας νά ἀφιερωθοῦν εἰς τό μεγάλο αὐτό θέμα τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐχθροί εἶναι ἐσωτερικοί. Διότι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν διωγμόν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐχθροί ἐξωτερικοί· ἐκεῖνοι ὅμως οἱ ὁποῖοι μετέρχονται τήν αἵρεσιν, αὐτοί εἶναι ἐχθροί ἐσωτερικοί.
Οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία ἐφοβήθη τούς διωγμούς τούς ἐξωτερικούς· ἀντιθέτως, μέ τούς ἐξωτερικούς διωγμούς, ἐλαμπρύνθη, ἐμεγαλύνθη, καί ἀνεδείχθησαν Ἥρωες καί Ἅγιοι καί Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἐστόλισαν τήν Ἐκκλησία μέ πορφυροῦν ἔνδυμα, πού εἶναι τά αἵματά τους. Ἐκεῖνο πού φοβήθηκε ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ αἵρεσις, εἶναι ὁ ἐσωτερικός ἐχθρός· καί ἀκριβῶς ἐκεῖ κινεῖται μέ κάθε τρόπο, διά νά ἀπομακρύνη κάθε αἱρετική διδασκαλία καί κάθε αἱρετικόν ἄνθρωπον.

Οἱ ἀντιξοότητες εἰς τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας
Ὅταν ἱδρύθη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς, δέν ἐγκατεστάθη, ὅπως εἶναι γνωστόν ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία, δέν ἐγκατεστάθη ἐπί φιλικοῦ ἐδάφους· ὁ χῶρος ἐπί τοῦ ὁποίου ἐγκατεστάθη ἦτο ἐχθρικός. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

[:Πράξεις 20, 16-18 και 28-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, με θέμα:

«Οi ἑτεροδιδασκαλουντες»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 11-6-1989],(Β217)

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την περιοδεία του στην Ελλάδα κατευθυνόμενος προς Ιερουσαλήμ. Το ταξίδι του ήτο δια θαλάσσης. Σε κάποια λιμάνια σταθμεύει, για να δει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πώς πηγαίνουν οι Εκκλησίες που είχε ιδρύσει. Εστάθμευσε και εις την Μίλητον. Δεν πήγε εις την Έφεσον, διότι δεν έμενε χρόνος, αλλά μετεκάλεσε, δηλαδή εκάλεσε από την Έφεσον τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, για να τους δει για λίγο, ακριβώς για να μη χρονοτριβήσει, επειδή εβιάζετο να πάγει εις τα Ιεροσόλυμα και να προλάβει την εορτήν της Πεντηκοστής. Η συνάντησίς του αυτή με τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, έμεινε ιστορική. Και είναι μία από τις ένδοξες σελίδες της Καινής Διαθήκης από πλευράς ποιμαντικής, αλλά και διότι εκεί εις ό,τι διημείφθη και είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, εκεί και ξεδιπλώθηκε η απέραντη ψυχή του Παύλου, σε ένα ανείπωτο ουράνιο μεγαλείο. Read more »

2) Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

        ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

           (Έχει θέμα το ευαγγέλιο που αναγιγνώσκεται κατ’ αυτήν,

          όπου γίνεται λόγος και για την επιμέλεια των εσωτερικών λογισμών)      

     Πολλές φορές μίλησα προς την αγάπη σας σχετικά με τη νηστεία και την προσευχή, ιδιαίτερα μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες· εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν σε εκείνους που τις αγαπούν και τις καλλιεργούν και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σε αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι’ αυτές κυρίως από τη φωνή του Κυρίου που διαβάζεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

     Ποια λοιπόν είναι αυτά τα οφέλη; Είναι μεγάλα, τα μεγαλύτερα όλων θα λέγαμε· διότι εκτός από τα άλλα μπορούν να παράσχουν και εξουσία κατά πονηρών πνευμάτων, ώστε να τα εκβάλλουν και να τα απελαύνουν, και τους δαιμονισμένους να τους ελευθερώνουν από την επήρειά τους. Όταν πραγματικά οι μαθηταί είπαν προς τον Κύριο περί του αλάλου και κωφού δαιμονίου, και Τον ρώτησαν: «διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;(:Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο αυτό;)»[Ματθ.17,19], είπε προς αυτούς ο Κύριος: «Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ(:Αυτό το είδος των δαιμόνων δεν βγαίνει από τον άνθρωπο που έχει καταληφθεί από αυτό, παρά μόνο με προσευχή που συνοδεύεται και με νηστεία, ώστε η προσευχή να γίνεται με διάνοια όσο δυνατόν ελαφρότερη και περισσότερο προσηλωμένη στον Θεό)»[Ματθ.17,21]. Read more »

«Ω Χριστε! Πως ανεχεσαι την φρικτη καταπτωσι της Εκκλησιας Σου;

Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος

Η καταστασις ειναι ανυποφορος. Eυρισκομεθα εγγυς θυελλης. Κατι επι τελους πρεπει νʼ αλλαξη στην διοικησι της Εκκλησιας. Να μη γινονται επισκοποι οι «σφουγγοκωλαριοι», οι παρακαλουντες & εκλιπαρουντες, οι πραιτωριοκτυπουντες, αλλα οι ευλαβεις & δραστηριοι κληρικοι, οι οποιοι εμπνεονται απο το ηρωϊκο πνευμα των αγιων Πατερων της Εκκλησιας. Ετσι μονο θα μπορεσουμε να διεξαγουμε την μαχη εναντιον των αντιχριστων.

ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ (1)

ΟΙ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, «ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ»!

(ΑΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ,σελ.950 >Τρεμπέλα)

ἄρθρο: Γεωργίου Φλώρου
Επιβάλλεται πρωτίστως να γνωρίζουμε τί λένε οι Ι. Κανόνες  της Εκκλησίας μας, σχετικά με τη διαχρονική και απαρασάλευτη ισχύ του Συμβόλου της Πίστεως… Read more »

Ν. Δαπεργολας: Σχολιαζοντας την συνεχιζομενη αφωνια των ιεραρχων και άλλα θεματα της επικαιροτητας

Αθήνα 30-11-2024

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ

Η επονομαζόμενη «επανεκκίνηση των Ελληνικών σχέσεων» συνιστά επιτάχυνση των «παζαριών» από τα πουλητάρια των «αρίστων» υπό Νατοϊκή εποπτεία και δρομολόγηση επικίνδυνων εξελίξεων που αφορούν την συνεκμετάλλευση–συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προς όφελος των ενεργειακών και άλλων οικονομικών ομίλων προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες για τα κυριαρχικά δικαιώματα των Ελληνικών νησιών και την κυριαρχία της χώρας, την ειρήνη και την ευημερία του λαού. Read more »

Ο ΠΑΠΑΣ, ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=60216

«…Εγώ, όταν τα βλέπω αυτά (που κάνει ὁ Πάπας), ο νους μου πηγαίνει στις προφητείες. Διαβάστε το 2 κεφάλαιο της Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολής και θα δήτε, ότι ομιλεί για κάποιον άνθρωπο, τον «υιόν της απωλείας», πού θα τον πάρουν στους ώμους τους και θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν πολύ ψηλά, σαν ασανσέρ. Και θ’ ανυψώσουν το θρόνο του παραπάνω από δεσποτάδες, από μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους και πατριάρχες. Και θα τον καθίσουν μέσα στο ναό του Θεού «ως Θεόν» (Β΄ Θεσ. 2, 4). Και θα πέση μπρούμυτα να τον προσκυνήση όλος ο κόσμος.
Όταν λοιπόν βλέπω [τις καθολοκές] καλόγριες να πέφτουν μπρούμυτα και να λένε στὸν Πάπα· «Πάτερ ημών ο επί της γης»! Ὅταν βλέπω να κάνουν τον πάπα είδωλο και να τον θεοποιούν -«Ού ποιήσεις σεαυτώ είδωλον», λέει η αγία Γραφή (Εξ. 20, 4)-, τότε λέω· Έχουν δίκιο εκείνοι οι ερμηνευταί, που ερμήνευσαν την Αποκάλυψι και είπαν ότι εννοεί τον πάπα.
Διαβάστε το βράδυ στο σπίτι σας το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως λέει ότι· Θα βγουν δύο θηρία. Το ένα θηρίο θα είναι χειρότερο από τ’ άλλο.
Το ένα θηρίο θα είναι μείγμα αρκούδας, λεοπαρδάλεως και λέοντος (βλ. Απ. 13, 1-2)· και τρόμος και φόβος θα πέση επί της γης. Το θηρίο αυτό θα βγή από τη θάλασσα. Ποια θάλασσα; Του Μαρμαρά; Μυστήριο! Ο Θεός να φυλάει τον κόσμο. Αυτό θα το φάη το αβυσσαλέο κύμα.
Μετά θα βγη άλλο θηρίο από την ξηρά. Θα φαίνεται μαλακό αυτό και ευγενές. Θα έχη κερατάκια αρνιού, αλλά πίσω από τ’ αρνί θα είναι μεγάλος γκρίζος λύκος (βλ. ε.α. 13, 11). Και θα κάνη μεγάλο κακό στον κόσμο. Και αυτός θα έχη παράξενο αριθμό, «χξς΄», (ε.α. 13, 18)· δηλαδή η αριθμητική του δύναμι θα είναι 666….
Αλλά αφήνω την θεωρία αυτή, που είναι η θρησκευτική πλευρά του θέματος, και παίρνω την εθνική πλευρά.

Είμεθα Έλληνες, αγαπούμε την πατρίδα; Δε μου λέτε σας παρακαλώ, διαβάσατε στην ιστορία για να δήτε, τι έκανε ο πάπας σ΄ αυτό το έρημο Ελληνικό κράτος; Read more »

Σειρά τριών,πάντοτε επίκαιρων, απομαγνητοφωνημένων ομιλιών
του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Περί αιρέσεων, ὁμιλία 2η

 Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ

Κυριακή 27-5-1979

Εἴχαμε ἀναφερθῆ τήν περασμένη φορά εἰς τό θέμα γενικά τῆς αἱρέσεως. Ἀλλά τίθεται τό ἐρώτημα: Τί εἶναι αἵρεσις;
Αἵρεσις εἶναι ἡ λογική ἑρμηνεία τοῦ δόγματος· δηλαδή εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά κατανοήση τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν προσπαθῆ ὁ ἄνθρωπος νά τό κατανοήση, θέλει νά τό κατατάξη μέσα εἰς τά λογικά κατηγορήματα· δηλαδή θέλει νά λογικοποιήση κάτι πού εἶναι πέρα ἀπό τήν λογική. Στήν προσπάθειά του ὅμως νά λογικοποιήση, νά κάνη λογικό δηλαδή, ἐκεῖνο τό ὁποῖον δέν μπαίνει μέσα στά στενά ὅρια τῆς λογικῆς, κατ’ ἀνάγκην θά ξεφύγη· κι ἀφοῦ θά ξεφύγη, αὐτό εἶναι αἵρεσις. Ὥστε λοιπόν αἵρεσις πάντοτε εἶναι ἡ λογικοποίησις τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀποκαλύψεως· ἐπειδή πάντα, ἐπαναλαμβάνω, ἡ ἀποκάλυψις εἶναι ὑπέρ λόγον, εἶναι πιό πάνω ἀπό τήν λογική.
Ὁ Θεός, ἐπί παραδείγματι, λέγει στόν Ἀβραάμ: «Θά γεννήσης παιδί τώρα πού εἶσαι ἑκατό χρονῶν.». Ἄν ὁ Ἀβραάμ βάλη τήν λογική, θά πῆ: «Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτό νά γίνη;». Καί ἀπό τή στιγμή πού θά βάλη τήν λογική, θά λογικοποιήση δηλαδή αὐτό πού τοῦ ἀποκαλύπτεται, ἀμέσως θά τό ἀπορρίψη καί θά πῆ: «Δέν εἶναι δυνατόν · εἶμαι ἑκατό χρονῶν ! ». Ὅταν ὅμως πῆ «Ἐγώ μέν δέν τό καταλαβαίνω· ἀλλά, ἀφοῦ τό λέγει ὁ Θεός, τό πιστεύω ὅπως εἶναι, τό ἀφήνω λοιπόν ὅπως εἶναι.», ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη καί πέρα μένει στήν ὀρθήν πίστιν. Ὅταν λοιπόν τό λογικοποιήση, τότε θά τό ἀπορρίψη ἤ θά τό διαστρέψη, θά τό ἀλλάξη, θά τό τροποποιήση· ἀπό τή στιγμή ἐκείνη εἶναι εἰς τόν χῶρο τῆς αἱρέσεως. Read more »

Καθηγητής Δρ νεκτάριος Δαπέργολας: Πλέον ΚΑΙ ἀνθελληνικός ὁ κατήφορος τῆς Ἱεραρχίας! Έκκλησιαστικὴ ΜΚΟ «ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ» ἀσχολούμενη μέ τήν…ὁμαλή ἔνταξη τῶν «μεταναστῶν καὶ τῶν προσφύγων» στὴν πατρίδα μας!

Πλέον ΚΑΙ ἀνθελληνικός ὁ κατήφορος τῆς Ἱεραρχίας!

Καὶ ἐπειδὴ τὰ πράγματα πᾶνε ὅλο καί…καλύτερα ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἀνδραγαθήματα τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας, νὰ καὶ ἕνα ἀκόμη: μία ἐκκλησιαστικὴ ΜΚΟ, φέρουσα τὸν εὔγλωττο τίτλο «ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ» καὶ ἀσχολούμενη – ὅπως ἴσως ἤδη ἀντιληφθήκατε – μέ τήν…ὁμαλή ἔνταξη τῶν «μεταναστῶν καὶ τῶν προσφύγων» στὴν πατρίδα μας!

Την συνεχεια: https://agonasax.blogspot.com/2023/12/blog-post_13.html#more

ΤΙ  ΓΙΝΕΤΑΙ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΥΠΑΚΟΗ
ΟΤΑΝ   Ο  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ  ΜΑΣ ΔΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΕΙ

Τί μάς διδάσκει το εκκλησιαστικό παρελθόν σχετικώς με την υπακοή στον Πνευματικό μας Πατέρα, όταν πρόκειται περί θέματος Πίστεως, δογματικό ή σχετικό με τους ιερούς Κανόνες; Οφείλουμε αδιάκριτη υπακοή όταν ο Πνευματικός αντιτεθεί προς την Παράδοση της Εκκλησίας ή όχι; Παίρνουμε επάνω μας έναντι Θεού την ευθυνη της «ανυπακοής» ή μάς καλύπτει η υπακοή στον Χριστό βάσει της αλαθήτου Παραδόσεως της Εκκλησίας; Σε τούτα τα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές απαντήσεις…

Tην συνεχεια: https://fdimathan.wordpress.com/2023/12/07/%cf%84%ce%b9-%cf%85%cf%80%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%b7-%ce%bf%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bf/

ΕΝΩΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΜΕ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΠOTE, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ

Μικρο απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

——————-

———————–

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ: Σκληρός καί ἀπηνής διωγμός Κληρικῶν καί πιστῶν τῆς Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, «ἡμῶν κοιμωμένων».

https://agonasax.blogspot.com/2023/08/blog-post_45.html#more

Πασα η του Χριστου και Θεου ημων ποιμνη εν σωμα εστιν, υπο μιας κεφαλης διοικουμενον, ός εστι Χριστος Ιησους»

(Εκ της Επιστολής πάντων των Αγιορειτών προς βασιλέα Μιχαήλ τον Παλαιολόγον – Ομολογητική)

Αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο στην Εκκλησιαστική ιστορία η Ομολογιακή επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων προς τον βασιλέα Μιχαήλ, ο οποίος επιθυμούσε την συγκατάθεση – αποδοχή της ψευδοενώσεως στη Λυών (1274) από το εκκλησιαστικό σώμα και ιδιαίτερα από τους Αγιορείτες Μοναχούς.
Οι (τότε) Αγιορείτες δεν φοβήθηκαν ποτέ να κινδυνέψουν υπέρ της Πίστεως, γι’ αυτό και απάντησαν στη φιλοσοφία της ψευδοσυνόδου με θεολογική σοφία και γνώση, με μια οξύτατη διαλεκτική σκέψη, με μια κατασταλαγμένη Πατερική πείρα, με τέτοια υψίστη Ορθόδοξη ωριμότητα που δεν την συναντούμε, σήμερα (δυστυχώς), από τις σημερινές Ι. Μονές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Μετά την ψευδοσύνοδο στην Κρήτη το πλήρωμα (γενικά) δεν παρουσίασε το ομολογιακό αντίστοιχο των Αγιορειτών της εποχής εκείνης. Read more »