ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΛΕΒΑΝΔΟΥ

“ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ

ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ”
============

“Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί”, Παναγιότατε. Τι την θελατε την αναφορά στον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, κατά την επίσκεψή σας στην Καλαμάτα, αφού γνωρίζετε ότι η οικία που διέμενε ο μακαριστός Γέροντας ήταν το στρατηγείο του αντιοικουμενιστικού αγώνα για δεκαετίες; Ξεχάσατε μήπως τους αγώνες του π. Επιφάνιου εναντίον του Οικουμενισμού; Αγνοείτε ότι τα συγγράμματα και τα οξυνούστατα και θεολογικότατά του άρθρα εναντίον του Οικουμενισμού αποτελούν “κτήμα ες αεί” για την Εκκλησία αλλά και σύνταγμα και πυξίδα για όσους αγωνίζονται εναντίον του Οικουμενισμού; Αφού, λοπόν, αυτά είναι σε όλους γνωστά (πολλώ μάλλον στον Οικουμενικό Πατριάρχη!), τι την θέλατε την αναφορά στο Γέροντα Επιφάνιο; Ηταν “σοφός διδάσκαλος της Εκκλησίας και χαρισματικός πνευματικός”, είπατε! Προσέξτε, Παναγιότατε, επειδή “αυτός καθ’ εαυτού της καταδίκης την ψήφον εκφωνείτε”, επειδή η σοφία του μακαριστού Γέροντα Επιφάνιου αποκαλύπτει τη δική σας έλλειψη σοφίας. Η μνημειώδης ανοιχτή του επιστολή προς τον μακαριστό προκάτοχό σας Αθηναγόρα απευθύνετε κατά λέξη και σε σας! Οι πόδες του Αθηναγόρου έψαυαν του Ρουβίκωνος; Αλλά οι δικές σας, μήπως, ίστανται επί εδάφους στερεού και ασφαλούς; Προχωρήσατε ήδη υπέρ το δέον, είπεν ο σοφός διδάσκαλος π. Επιφάνιος στο Αθηναγόρα. Αλλά υμείς, Παναγιότατε; Μήπως υστερείτε του προκατόχου σας σε οικουμενιστικούς ακροβατισμούς;

ΚΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΟΦΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ
___________________

“Σοφός διδάσκαλος και χαρισματικός πνευματικός”, λοιπόν, ο π. Επιφάνιος. Αυτό να λέγεται! Επειδή ακόμη και αν εσείς, Παναγιότατε, δεν το λέγατε θα έπαιρναν μιλιά τα ντουβάρια της Καλαμάτας για να το διαλαλήσουν. Αφού, λοιπόν, είναι τόσο σοφός ακούστε τι σας λέγει η αγία μορφή του, η καταλυτική κατά των αιρέσεων και μάλιστα του Οικουμενισμού πέννα του και η χαρισματική του παρουσία. Ο αγώνας εναντίον το Οικουμενισμού στηρίζεται βασικά σε δύο αγιασμένες και πατερικές μορφές του 20ού αιώνα: Στον Αρχιμανδρίτη Ιουστίνο Πόποβιτς και στο Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Αφού για τον π. Επιφάνιο η ετυμηγορία σας είναι ότι είναι “σοφός διδάσκαλος” το συμπέρασμα αναβλύζει πηγαίο και αυθόρμητο. Εσείς, Παναγιότατε, είστε πολύ κακός μαθητής “του σοφού διδασκάλου της Εκκλησίας” Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου επειδή η πορεία σας ιχνηλατείται με αποφευκτέα συνέπεια στα κρημνώδη μονοπάτια της αβύσσου του οικουμενισμού.

ΓΛΟΙΩΔΕΙΣ ΕΠΑΙΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
_________________

Και αφού, ως μη οφείλατε πήρατε στο στόμα σας τον π. Επιφάνιο χωρίς να αναλογιστείτε τη θυμηδία που προκαλέσατε στους απανταχού της γης Ορθόδοξους πιστούς αφού όλοι γνωρίζουν με ποια δύναμη λόγου και σκέψης και σοφίας έλεγξε ο μακαριστός Γέροντας τον οικουμενισμό, προχωρήσατε σε ακόμη μεγαλύτερο ατόπημα! Αναλυθήκατε σε εμετικής αηδίας κολακείες προς τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο. Αυτόν τον αλλοτριοεπίσκοπο! Τον προβατόσχημο λύκο ο οποίος με αναίδεια χιλίων πιθήκων στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ομολόγησε ανερυθρίαστα ομολογία πλάνης και απροκάλυπτης αιρέσεως. Ισχυρίστηκε, χωρίς να φοβηθεί τον Θεό και χωρίς να ντραπεί τους ανθρώπους, ότι η “Εκκλησία είναι διαιρεμένη”!!! Συνειδητοποιείτε, Παναγιότατε, το μέγεθος της βλασφημίας; Ακούσατε τι εκστόμισε ο ομόφρων και συνοδίτης σας στους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς; Διεκήρυξε, χωρίς αναστολές, ότι πρεσβεύει τις αιρέσεις των “αδελφών Εκκλησιών” και των “δύο πνευμόνων”!!!

ΛΟΓΟΙ ΑΜΕΤΡΕΠΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
________________

Και εσείς Παναγιότατε; Εσείς που γνωρίζετε την κακόδοξη ομολογία που “γυμνή τη κεφαλή” διετύπωσε ο Μεσσηνίας πώς τον προσφωνήσατε; Παραθέτω τους αυτούσιους λόγους σας: «Με πολλήν συγκίνησιν ευρισκόμεθα διά πρώτην φοράν εις την ιστορικήν και θεοσκέπαστον πόλιν σας, κατόπιν ευγενούς προσκλήσεως του αξίου Ιερωτάτου Μητροπολίτου σας κ. Χρυσοστόμου. Είμεθα ευτυχείς ευρίσκοντες επί του ιερού Συνθρόνου της θεοσώστου Μητροπόλεως Μεσσηνίας ποιμενάρχην νέον την ηλικίαν, πολιόν την φρόνησιν, άξιον, πλούσιον την Θεολογικήν και την θύραθεν σοφίαν, φερέλπιδα κατά πάντα, αντάξιον των διαπρεπών προκατόχων του! Εις την Μεγάλην Εκκλησίαν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης σας είναι παλαιόθεν ευφήμως γνωστός και ως κληρικός, και ως πανεπιστημιακός καθηγητής, και ως εκπρόσωπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος εις διαφόρους διαλόγους και διεκκλησιαστικάς συναντήσεις. Τον αγαπώμεν και τον τιμώμεν και ευχόμεθα η ποιμαντορία του να είναι μακρά, θεοφιλής, πλουσία εις καρπούς πνευματικής, ποιμαντικής, κοινωνικής και επιστημονικής εργασίας, κατ’ αναλογίαν των πολλών ταλάντων, με τα οποία τον έχει προικίσει ο Θεός!”

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΞΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΕ;
________________________

Αυτά τα επαίσχυντα είπατε, Παναγιότατε, στην προσφώνησή σας προς τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας! Γιατί προκαλείτε τόσο βάναυσα το ορθόδοξο αίσθημα; Ο λόγος σας συνιστά μνημείο αίσχους που θα καταγραφεί με τα μελανότερα χρώματα στην ιστορία της πατριαρχίας σας. Πραγματικό όνειδος της ποιμαντικής σας διακονίας. Αισχύνη και κηλίδα στην προσωπική σας ιστορία.
Ποιος είναι ο άξιος, Παναγιότατε; Ποιος είναι ο φέρελπις; Ποιος είναι ο πολιός στη φρόνηση; Ο κ. Χρυσόστομος (Σαββάτος); Και τι ακριβώς είναι αυτό που τον κάνει άξιο; Το εκκοσμικευμένο του φρόνημα; Το ήθος του; Η αγοραία γλώσσα που χρησιμοποιεί; Η έμφυτή του θρασύτητα; Οι αιρετικές του πεποιθήσεις; Ο αυταρχισμός του; Το αδίστακτο του χαρακτήρα του; Η παντελής έλλειψη ιεροπρέπειας της παρουσίας του; Η προώθησή του στον επισκοπικό θρόνο με τη μεσιτεία πολιτικών αρχόντων; Το νεωτεριστικό και Νεοβαρλααμικό του φρόνημα; Η απείθειά του προς τις εντολές της Συνόδου της Ιεραρχίας που του καθόρισε τα δογματικά και κανονικά πλαίσια που πρέπει να κινείται όταν την εκπροσωπεί;

“ΕΝ ΣΟΙ ΜΕΝΕΙ”, ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΕ
______________

Το γε νυν έχον, Παναγιότατε, ένα μόνον σας μένει για να περισώσετε την αξιοπρέπεια και το κύρος σας. Αν, όπως λέτε τιμάτε τον π. Επιφάνιο, ως σοφό διδάσκαλο και χαρισματικό πνευματικό, το καλύτερο μνημόσυνο που μπορείτε να κάνετε στην αγία ψυχή του είναι να πείσετε τον κ. Χρυσόστομο Σαββάτο να παραιτηθεί αμέσως και να απέλθει από τα αγιασμένα χώματα της Μεσσηνίας. Τίποτε λιγότερο από αυτό δεν θα καθυσυχάσει τη συνείδηση του κόσμου του οποίου προκαλέσατε βάναυσα το ορθόδοξο αίσθημα με τις αμετροέπειες και τις γλοιώδεις κολακείες σας προς τον Μεσσηνίας. Στην ιδιαίτερη του πατρίδα πραγματοποιείτε επίσκεψη. Κύριος ο Θεός γνωρίζει τους αλάλητους στεναγμούς της περίλυπης ψυχής του που βλέπει τον αλλοτριοεπίσκοπο της Καλαμάτας να μιαίνει με την παρουσία του τα αγιασμένα χώματα της Μεσσηνίας.

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΗΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

________________________

Ας κάνουμε, όμως, και κάποιες συμπληρωματικές σκέψεις για τα παραλειπόμενα της επίσκεψής σας, Παναγιότατε.
Γιατί σας συνόδευε ο Ιταλίας Γεννάδιος στην επίσκεψή σας στην Καλαμάτα;
Δεν γνωρίζετε ότι ο κ. Γεννάδιος είναι ο πιο απαίσιος συγκρητιστής επίσκοπος του Οικουμενικού Θρόνου ο οποίος ακόμη και σήμερα πλέκει ύμνους και ωδές στον «προφηταπόστολο» Αθηναγόρα;
Και το άλλο φυντάνι της συνοδείας σας ο “Ιερότατος” Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος γιατί συμπεριελήφθη στην πατριαρχική συνοδεία;
Για να τον τιμωρήσετε επειδή χωρίς(;) την άδειά σας έκανε πριν λίγες βδομάδες αήθη επίθεση εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημήτριου;
Παναγιότατε! Γιατί παίζετε με το ορθόδοξο αίσθημα;

ARHIM. IOIL KONSTANTAROS:

Lectura apostolică din Duminica fiului risipitor

(I Corinteni 6: 12 -20)

Între multele teme  pe care  le dezbate Apostolul neamurilor (în epistolele) către corinteni se află şi tema foarte serioasă a trupului omenesc. Şi aceasta, pentru că existau unii care,  evident marcaţi de viaţa lor de mai înainte, credeau că erau „liberi” să trăiască cum vor, cu consecinţa ca trupul să şi-l transforme în obiect al cochetăriei şi al exploatării păcatului.
Însă să vedem textul apostolic în traducere şi apoi să ne concentrăm atenţia asupra unui punct foarte serios, pentru că după cum se pare şi în acest caz istoria se repetă:
„12. Toate îmi sunt îngăduite, dar nu toate îmi sunt de folos. Toate îmi sunt îngăduite, dar nu mă voi lăsa biruit de ceva.
13. Bucatele sunt pentru pântece şi pântecele pentru bucate şi Dumnezeu va nimici şi pe unul şi pe celelalte. Trupul însă nu e pentru desfrânare, ci pentru Domnul, şi Domnul este pentru trup.
14. Iar Dumnezeu, Care a înviat pe Domnul, ne va învia şi pe noi prin puterea Sa.
15. Au nu ştiţi că trupurile voastre sunt mădularele lui Hristos? Luând deci mădularele lui Hristos le voi face mădularele unei desfrânate? Nicidecum!
16. Sau nu ştiţi că cel ce se alipeşte de desfrânată este un singur trup cu ea? «Căci vor fi – zice Scriptura – cei doi un singur trup».
17. Iar cel ce se alipeşte de Domnul este un duh cu El.
18. Fugiţi de desfrânare! Orice păcat pe care-l va săvârşi omul este în afară de trup. Cine se dedă însă desfrânării păcătuieşte în însuşi trupul său.
19. Sau nu ştiţi că trupul vostru este templu al Duhului Sfânt care este în voi, pe care-L aveţi de la Dumnezeu şi că voi nu sunteţi ai voştri?
20. Căci aţi fost cumpăraţi cu preţ! Slăviţi, dar, pe Dumnezeu în trupul vostru şi în duhul vostru, care sunt ale lui Dumnezeu.”
Aşadar, aceste adevăruri le propovăduieşte dumnezeiescul Pavel dinamic şi incontestabil. Însă, fraţii mei, zici că nu au trecut atâtea veacuri cu modele de vieţuire creştină, zici că nu au fost martirizaţi oameni pentru a rămâne neprihăniţi şi curaţi, zici că mesajul autentic al Sfintei Evanghelii s-a pierdut cu desăvârşire pentru unii, fără doar şi poate falşi creştini. Şi iată, din nou, îşi fac apariţia, în spaţiul mai larg al Bisericii, oameni, chiar şi clerici (?), care propovăduiesc exact cele pe care le condamnă atât de clar Duhul Sfânt prin Apostolul Pavel.
Nu înţelegem tema atât de importantă a postului, care pentru credincioşii creştini (când nu este vorba de boală) este obligatorie. Nu ne vom opri asupra faptului că însuşi Domnul nostru Iisus Hristos a legiuit postul, nici asupra faptului că Sfinţii Părinţi menţinând tradiţia apostolică, au consfinţit cu acrivie această convingere în cadrul Sinoadelor Ecumenice. Ne vom opri asupra a altceva. Vom vădi şi condamna în baza cuvântului celui viu al lui Dumnezeu teoriile „neonicolaite”; teoriile, chiar şi ale unor „profesori de teologie”, care susţin – sărmanii – că aşa-numitele păcate trupeşti constituie o cale de cunoaştere a lui Dumnezeu.
Da, incredibil, şi totuşi adevărat, oameni care vor să se numească creştini şi,  desigur, le place să susţină că doar ei exprimă în forma ei corectă Ortodoxia, au ajuns într-un punct atât de inimaginabil şi demonic, încât susţin că prin jegoşenia morală a păcatelor trupeşti pot ajunge la cel mai înalt grad al unirii cu Dumnezeu. (Doamne miluieşte!) Iubiţilor, o astfel de teorie este realmente un fenomen de denaturare în sensul strict al cuvântului.
Desigur, faptul că aceste teorii sunt inadmisibile, demonice şi, prin urmare, respingătoare şi condamnate de către însuşi cuvântul lui Dumnezeu şi de către toţi cei care se străduiesc prin pocăinţă şi prin viaţă de nevoinţă şi cu participare la Sfintele Taine, să împlinească ortopraxia, nu este neapărat nevoie să dezvoltăm. În punctul acesta, să accentuăm doar acestor domni că, dacă erau valabile aceste demonice credinţe ale lor, atunci fiul risipitor şi-ar fi îndeplinit deja scopul prin păcat şi prin „roşcove”. Să adăugăm şi faptul că, în acest caz, teologii Bisericii noastre nu ar mai fi fost iubitori de feciorie şi ucenici iubiţi, ca şi toate sfintele, feciorelnicele şi neprihănitele chipuri, ci nişte neruşinaţi şi stricaţi Don Juani şi Cassanove…
Pentru toţi cei care studiază nemincinosul cuvânt al lui Dumnezeu, tema este atât de simplă şi clară, încât s-ar mira cineva de o asemenea nerozie şi neruşinare, ce chinuie aceste sărmane victime ale desfătărilor simţurilor. Cu toate acestea, Epistola Apostolului Iuda, primele capitole ale cărţii Apocalipsei  împreună cu lectura apostolică de astăzi, dar şi, în general, întregul cuvânt al lui Dumnezeu îl face pe orice credincios să se cutremure în faţa groaznicei decăderi a acestor „creştini” rătăciţi care au ajuns „valuri sălbatice ale mării, spumegându-şi ruşinea în ei înşişi…” (Iuda 13).
Oricine, n-ar putea decât să se întristeze pentru gradul de apostazie şi să se îndurereze cu inima pentru prăpastia înăuntrul căreia se poate prăbuşi şi strivi omul, când pierde din conştiinţa sa salvatoarea frică de Dumnezeu.
Fraţii mei, această creaţie de Dumnezeu plăsmuită, adică trupul nostru, este templu al Preasfântului Duh. Este nevoie ca acest adevăr să-l înţelegem bine şi să-l clarificăm în inima noastră. Trupul nu ne aparţine în înţelesul că putem trăi samavolnic şi să păcătuim. Este un templu răscumpărat cu nepreţuitul Sânge al Dumnezeului-Om, Domnul nostru Iisus Hristos; templu care a fost sfinţit în momentul Sfântului Botez. Iar ceea ce este cutremurător şi minunat totodată, este faptul că el devine (trebuie să devină) nu doar templu, ci şi un sfânt potir însufleţit de fiecare dată, când cu permisiunea duhovnicului nostru şi cu zdrobire, ne apropiem ca să devenim părtaşi la Trupul şi la Sângele lui Hristos.
Şi dacă chiar foarte puţin ar studia cineva cum privesc şi cum interpretează tema trupului omenesc Sfinţii noştri Părinţi, va simţi teamă înaintea acestei taine înfricoşătoare.
Aşadar, este nevoie, pe de-o parte, ca fraţii noştri neîntăriţi încă în credinţă să-şi astupe urechile în faţa învăţăturilor rătăcite, eretice şi condamnabile ale neo-ortodocşilor şi ecumeniştilor, iar, pe de altă parte, păstorii Bisericii noastre, dacă vor să se numească păstori adevăraţi şi buni şi nu „năimiţi”, să lovească cu toate puterile lor această ciumă spirituală a neo-nicolaitismului, care a luat din păcate proporţii uriaşe.
Să fie lovit acest demon (mai bine zis legheon al demonilor, deoarece despre o astfel de stare este vorba), nu în mare şi nedefinit, vag, ci  concret şi determinat şi, desigur, persoanele domnilor ce le susţin, fie că aceştia sunt clerici sau laici. Doar atunci păstorii vor fi cu adevărat iubitori de Dumnezeu şi nu plăcând oamenilor şi lumeşti. Doar atunci marii duhovnici vor fi faruri strălucitoare care vor lumina, vor salva şi vor călăuzi pe calea cea dreaptă şi nu vor ajunge să fie recifuri pricinuitoare de dezastru pentru toţi cei care vor avea nefericirea să dea peste ei, cu consecinţa de a sfârşi ei înşişi blestemaţi şi aducători de blestem peste cei numiţi „fii ai gheenei îndoit…” (Matei 23, 15).
Iubiţii mei, atenţie la templul care găzduieşte sufletul nostru, cât trăim în această viaţă vremelnică.
Ni se dă încă o dată prilejul, ca în perioada binecuvântatului Triod, să ne stăpânim trupul prin asceza sfântului post, a privegherii şi a contactului cu cerul, adică prin rugăciune.
Să ne păzim mintea şi trupul curate, pentru că acest lucru este porunca lui Dumnezeu, pentru că altfel, vai!: „Înfricoşător lucru este a cădea în mâinile Dumnezeului celui viu” (Evrei 10:31). Amin.

(tradus din greacă de ierom. Fotie via e-mail)

Τέλεια συνταγή τρέλλας προσφέρει η κυρία Δραγώνα. Αν αυτή η κυρία δεν μας τρελλάνει δεν θα τρελλαθούμε με τίποτα!

Ο θόρυβος, λέγει, που δημιουργήθηκε για το βιβλίο της είναι «κατασκευασμένος». Σκοπός του, τόνισε, ήταν «να προβάλει πόσο εθνοκεντρικό είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα!» Και όχι μόνον αυτό!

Προσθέτει ότι τα «σχέδιά της στο υπουργείο παιδείας είναι να κάνει ένα ενταξιακό σχολείο από όλο τον κόσμο». Ωραία λοιπόν! Τώρα τα ξέρουμε όλα.

Επομένως ρωτούμε τη μεγαλοκυρία αυτή του υπουργείου «παιδείας (προς Θεού όχι εθνικής), διά βίου μάθησης και θρησκευμάτων»:

Το ενταξιακό σχολείο που επιδιώκει να πραγματοποιήσει θα κινείται μέσα στα πλαίσια του εθνοκεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος που ανέλυσε στο βιβλίο της ή θα το αντιστρατεύεται;

Προφανώς το δεύτερο αλλιώς ούτε το όνομα του υπουργείου από «εθνικής παιδείας» σε «παιδείας και διά βίου μάθησης» θα άλλαζε ο πρωθυπουργός που σας διόρισε, ούτε εσείς θα βρισκόσαστε στη θέση που κατέχετε αν είχατε στόχο να εργαστείτε για εθνοκεντρική παιδεία.

Επομένως γιατί είναι «κατασκευασμένος ο θόρυβος που δημιουργήθηκε» αφού εκφράζει τις αληθινές προθέσεις και επιδιώξεις σας;

Με τέτοιου είδους «διαψεύσεις» θα τρελλαθούμε για καλά κυρία Δραγώνα μας.

*****

ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ

==============================

Ευχαριστούμε θερμά τον Αγιο Κονίτσης που μας εμψυχώνει με τις ορθές θέσεις που παίρνει για όλα τα θέματα.
Παραθέτω χαρακτηριστική παράγραφο από πρόσφατη δήλωση του Σεβασμιότατου κ. Ανδρέα:

«Πότε καταργώντας τα υπουργεία Μακεδονίας – Θράκης και Αιγαίου, πότε αφαιρώντας τον όρο «εθνικός» από τα υπουργεία Παιδείας και Αμύνης, πότε καταργώντας την παρουσία των μηχανοκινήτων τμημάτων από τις παρελάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και πότε επιχειρώντας την νομιμοποίηση χιλιάδων λαθρομεταναστών προς άγραν ψήφων, φρονώ ότι ξεπουλάμε ουσιαστικά την Πατρίδα μας, στην οποία, όπως πάμε, θα καταντήσουμε να είμαστε ξένοι…»

Είναι τόσο εύγλωττη η θέση του Σεβασμιότατου ώστε τα σχόλια περιττεύουν.
Ολα εκτός από ένα: Ο Κονίτσης Ανδρέας, να πάρει η ευχή, ποιμαίνει μια ακριτική Μητρόπολη και ο Ιερώνυμος Β΄ είναι Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
Σκάζεις για δεν σκάζεις από την πικρία σου!
Αυτή είναι η τραγωδία της Ελλαδικής Εκκλησίας!
Ενώ διαθέτει θαυμάσιο δυναμικό, εκατοντάδες (επαναλαμβάνω εκατοντάδες) άγαμους κληρικούς που έχουν όλα τα πνευματικά, διοικητικά και θεολογικά προσόντα για να χειροτονηθούν επίσκοποι, αντί αυτών επιλέγονται, πλείστες όσες φορές, οι κάθε λογής Ζακύνθου, Μεσσηνίας, Ιωαννίνων, Δημητριάδος, Διδυμοτείχου και λοιποί Μπεζενίτηδες.
Μη μου πείτε, πατέρες και αδελφοί, ότι δεν πικραίνεστε επειδή δεν θα σας πιστέψω.

Να υπάρχουν εκατοντάδες κληρικοί που τιμούν το ράσο και έχουν ορθόδοξο φρόνημα και αντί αυτών να επιλέγονται τόσο συχνά οι χείριστοι είναι ότι πιο απαράδεκτο μπορεί κάποιος να διανοηθεί.

Για πολλές άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και Πατριαρχεία υπάρχει το ελαφρυντικό της τεράστιας λειψανδρίας που αντιμετωπίζουν. Οχι φυσικά ότι υπάρχει δικαιολογία για την προαγωγή ανάξιων επισκόπων αλλά αντιλαμβάνεσαι τη σκληρή πραγματικότητα ότι αυτοί υπάρχουν αυτοί προάγονται.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, όμως, δεν δικαιολογείται καθόλου να επιλέγει ως επισκόπους πολλές φορές ότι χειρότερο υπάρχει μεταξύ των άγαμων κληρικών.

Και όμως!
Σκεφτείτε τι επισκόπους όπως τον Αγιο Κονίτσης και τόσους άγαμους κληρικούς διαμάντια έχει η Ελλαδική Εκκλησία!
Εντούτοις! Οι τρεις τελευταίοι Αρχιεπίσκοποι Αθηνών ήταν παρακαλώ: Ο Σεραφείμ Τίκας, ο Χριστόδουλος Παρασκευαίδης και τώρα ο Ιερώνυμος Λιάπης!!!
Σκάζεις για δεν σκάζεις από την πίκρα σου;

TO ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

Τὸ Δωδεκαήμερον. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ εἶνε ἡ ῥίζα ὅλων τῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους. Ὅπως ἀπὸ τὴ ῥίζα τοῦ δέντρου ἐκφύονται οἱ κλάδοι καὶ τὰ φύλλα καὶ σχηματίζεται τὸ δέντρον, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν σχηματίζεται ὅλο τὸ δέντρον τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ῥίζα ἑορτῶν, «μητρόπολις ἑορτῶν» ὀνομάζεται αὕτη· καὶ εἶνε πράγματι, διότι τὴν ἡμέραν αὐτή, τῶν Χριστουγέννων, ἑορτάζομεν τὸ μέγιστον γεγονός, τὸ ἀνώτερον ὅλων τῶν γεγονότων, τὸ ἀσύλληπτον θαῦμα ὅτι ἀπὸ τὸ ὑπερπέραν ἦρθε ἐκεῖνος ποὺ διοικεῖ τὸ σύμπαν, τοὺς γαλαξίες, κι ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἵνα κάνῃ τὸν ἄνθρωπον θεόν. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ δωδεκαημέρου ἀφιερωμένην εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, ἡ δευτέρα ἡμέρα εἶνε ἡ Σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, πρὸς τιμὴν ἐκείνης, ἡ ὁποία ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου – τὸ ἀφάνταστον μυστήριον. Αὐτόν, τὸν ὁποῖον δὲν χωροῦν οἱ οὐρανοί, ἐχώρεσε εἰς τὰ ἁγνὰ σπλάγχνα τῆς Παρθένου, εἰς τὴν κοιλίαν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ τρίτη ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ πρωτομάρτυρος, τὴν ὁποίαν ἑωρτάσαμεν εἰς τὸν ὁμώνυμον ναὸν τῆς πόλεως. Ἡ ἄλλη, ἡ ἑπομένη ἡμέρα εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν σφαγιασθέντων ἁγίων νηπίων, ἑωρτάσαμεν τὴν ἑορτὴν τῶν δεκατεσσάρων χιλιάδων (14.000) νηπίων, τὰ ὁποῖα κατέσφαξε ὡς ἀρνία ἀθῷα ὁ Ἡρώδης. Καὶ ὕστερα ἀπὸ ἑφτὰ ἡμέρας ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἑωρτάσαμεν τριπλῆν ἑορτήν· πρῶτον τὴν ἑορτὴν τῆς πρώτης τοῦ ἔτους, δεύτερον καὶ κυριώτερον τὴν περιτομὴν τοῦ Κυρίου, καὶ ἐκ τρίτου τὴν ἑορτὴν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τοῦ φωστῆρος τῆς Καισαρείας. Χθὲς δὲ ἑωρτάσαμεν τὰ Φῶτα, τὴν ἑορτὴν τῶν Φώτων, ὅτι ἡγιάσθησαν τὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἠκούσθη τὸ διάγγελμα τῶν οὐρανῶν ὅτι «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. 3,17). Σήμερον δὲ κλείνεται πλέον τὸ Δωδεκαήμερον, πέρασε τὸ Δωδεκαήμερον σήμερον. Εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

[Απόσπασμα ομιλίας Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ἁγ. Ἰωάννου Πτολεμαΐδος 7-1-1979 ἡμέρα Κυριακή]

TOY ΠΑΝΑΓΙΩΤOY ΤΕΛΕΒΑΝTΟΥ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
______________________________________

Με συναισθήματα απίστευτης θλίψης διαβάσαμε ολόκληρη την πρόσφατη συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου, την οποία μέχρι σήμερα γνωρίζαμε αποσπασματικά.
Μετά την ανάγνωσή της διερωτόμαστε:
Αυτός ο κληρικός επελέγη από την Ιεραρχία ως Μητροπολίτης;
Αυτός ο ιεράρχης εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στο διάλογο με τον Παπισμό;
Γιατί Μακαριότατε;
Γιατί Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες;

ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ;
________________

Από τη συνέντευξη του Σεβασμιότατου κράτησα το μόνο που τελικά έχει σημασία: Ότι έχει ημερομηνία λήξης η παρουσία του στη Μεσσηνία και ότι έχει ήδη υπογράψει την επιστολή παραιτήσεώς του.
Κρίμα που δεν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος που του πήρε τη συνέντευξη αν η ημερομηνία της παραίτησής του θα υποβληθεί σε διάστημα λιγότερο των τριάντα ημερών. Γιατί αν κρατήσει περισσότερο μόνο ερείπια θα παραλάβει όποιος τον διαδεχθεί.

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ
_______________

Δεν άφησε τίποτα όρθιο στη θέση του, ο Σεβασμιότατος. Πέτρα για πέτρα:
Εκκοσμικευμένος(πηγαίνει στις παραλίες για να πιει καφέ).
Οικουμενιστής(ακόμη και στη Σύνοδο της Ιεραρχίας ομολόγησε ότι δεν πιστεύει στην ορθόδοξη εκκλησιολογία),
Νεοβαρλααμίτης (δεν διστάζει ακόμη και σήμερα να υποστηρίζει το Βαρλααμιτικό εξάμβλωμα της «λειτουργικής αναγέννησης»),
Αυταρχικός («θα πέσει ο πέλεκυς βαρύς» σε όποιο διαφωνεί).
Χυδαία αγοραίος («όποιου δεν του αρέσει ας πάρει το καπελλάκι του και ας φύγει»),
Υπέρμαχος της χωρισμού Πολιτείας και Εκκλησίας,
Νεορθόδοξος κουλτουριάρης, και,
Εκδικητικός (απέναντι σε μοναχούς, μοναχές, κληρικούς αλλά και λαικούς που διαφωνούν με την αυθαιρεσία του)

ΚΡΙΜΑ
__________

Κρίμα! Χίλιες φορές κρίμα επειδή η Μεσσηνία είχε να επιδείξει για ένα τουλάχιστον αιώνα μια ρωμαλέα ασκητική παράδοση και ο Σεβασμιότατος εισπήδησε ως «μονιός άγριος» στον αμπελώνα της. Δεν πήγε σαν πατέρας στοργικός να την ποιμάνει, αλλά σαν δεσπότης για να θύσει και να απωλέσει. Ασε που τις διακοπές του βασικά κάνει στη Μεσσηνία μια και όπου τον χάσεις όπου τον βρείς γυρίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με χίλιες προφάσεις.

ΒΑΡΙΑ Η ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΘΕΟ
____________________

Προσευχόμαστε να μη στήση Κύριος ο Θεός εν ημέρα Κρίσεως την αμαρτίαν όσων συνέτειναν στην ανύψωση του θλιβερού αυτού κληρικού στη Μητρόπολη Μεσσηνίας, όσων τον επέλεξαν να εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς και όσων ακόμη χειρότερα όσοι εξακολουθούν να τον ανέχονται να ασχημονεί με τον προκλητικό αυτό τρόπο.

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΕΨΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ,  Χ. ΚΑΛΑΦΑΤΗ

Από το περιοδικό «Ιστορία» του εκδοτικού οργανισμού «Πάπυρος», τεύχος Αυγούστου 2005, άρθρο: «Χρυσόστομος Σμύρνης, η μεγάλη θυσία» σελ. 17.

« Τρία ήταν τα οράματα του:

1ο Η δημιουργία. Σ’ όποια επαρχία βρισκόταν έκτιζε σχολεία, γηροκομεία, εκκλησίες, βιβλιοθήκες, πολιτιστικές αίθουσες θεάτρου και μουσικής, γυμναστήρια. Πόσες φορές εμένα προσωπικώς ως μικρότερο ανιψιό, γιο του αγαπημένου αδελφού του Ευγένιου, με έπαιρνε μαζί του στους ποδοσφαιρικούς αγώνες του Πανιωνίου ή του Απόλλωνος στη Σμύρνη. Εκεί, στην έναρξη του πρωταθλήματος κάθε χρόνο έδινε ο ίδιος πάντα το εναρκτήριο λάκτισμα.

****************************************************************************

**************************

O Χρυσόστομος, μεταξύ άλλων επισήμων, παρακολουθεί ποδοσφαιρικό αγώνα στο στάδιο του Πανιωνίου Σμύρνης (Από το προσωπικό αρχείο του ανεψιού του, Χρ. Καλαφάτη)

***********************************************************************************************

2ο Η απελευθέρωση της Ιωνίας από τον τουρκικό ζυγό και η ένωση της με την Ελλάδα. Σ’ όλη τη ζωή του και με κάθε μέσον, προσπαθούσε ν’ αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό, και τα εκατομμύρια των Ελλήνων της Μικράς Ασίας να ενωθούν με τους γηγενείς Έλληνες της Παλαιάς Ελλάδος. Γι’ αυτό το ιδανικό πάλεψε, δεν υποχώρησε ποτέ στη ζωή του, και γι’ αυτό το ιδανικό πέθανε.

3ο Το τρίτο και σπουδαιότερο όραμά του, ήταν η ένωση όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών σε μια Θρησκεία και Εκκλησία. Η Θρησκεία είναι μία και μόνη, διότι ένας είναι και ο Δημιουργός του Σύμπαντος. Οι Προφήτες και Δάσκαλοι μπορεί να είναι πολλοί ―Χριστός, Μωάμεθ, Βούδας, κ.ά.― όλοι όμως ομιλούν την ίδια γλώσσα για την ειρήνη του κόσμου, την αγάπη και την αδελφοσύνη των ανθρώπων.

Όλα τα ανωτέρω, τα σχετικά με τα οράματα του Χρυσοστόμου και ιδίως για την ένωση των θρησκειών σε μία, μας τα εξομολογήθηκε ο ιδιαίτερος γραμματέας του στη Μητρόπολη Σμύρνης Λεωνίδας Φιλιππίδης, φοιτητής τότε (1920) της θεολογίας»    

*******************************************************************************

Τί λέει· Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

●  «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμοί 96:5)
●  «Λέγει αυτώ ο Ιησους∙ Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι εμού» (Ιω. 14:6)
●  «Πας ο αρνούμενος τον Υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α’ Ιω. 2:23)

**********************************************************************************

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
κ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ
(Από το βιβλίο του: «Αγαλλίαμα Καρδίας», έκδοσις ε´ Πρέβεζα 1997)
«Όποιος δεν ομολογεί ή δεν πιστεύει, ότι Θεός είναι μόνον ο Πατήρ, ο Υιός και το  Άγιο Πνεύμα, και όποιος λέγει, ότι στις διάφορες θρησκείες ―Χριστιανισμό, Μωαμεθανισμό, Βουδδισμό κ.λ.π.― οι άνθρωποι με διαφορετικά ονόματα λατρεύουν τον ίδιο Θεό, έχει αρνηθή έμπρακτα το βάπτισμα!»

**************************************************************************************************

«ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΝΑΙ –ΟΧΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ

Του π. Ευθυμίου Τρικαμινά

Έχουν περάσει δέκα επτά χρόνια από τότε που η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατόπιν εισηγήσεως του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, κατέταξε μεταξύ των αγίων τον Εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Καλαφάτη, Μητροπολίτη Σμύρνης.
Επειδή έχει αποφασισθή να εορτάζεται και να τιμάται ως άγιος κατά την Κυριακή του Σεπτεμβρίου προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι επίκαιρο να δημοσιευθούν κάποιες σκέψεις προς ενημέρωσι και περιφρούρησι του λαού του Θεού.
Αυτή η πράξις της εν λόγω αγιοποιήσεως εστιγμάτισε ανεπανόρθωτα τη Σύνοδο και έγινε αιτία και στον πλέον αδαή να καταλάβη περί το ποιόν και το επίπεδο της Συνόδου, το ότι δηλαδή κατευθύνεται από σκοτεινές δυνάμεις και έχει ως σκοπό, όχι να προστατεύση και να υπερασπισθή την Ορθόδοξο Παράδοσι και το λαό του Θεού, αλλά να εξυπηρετήση τα σχέδια των εχθρών της Εκκλησίας. Και γινόμεθα συγκεκριμένοι διά να φανούμε ότι δεν φερόμεθα εμπαθώς και ότι δεν αδικούμε τα πράγματα.
1. Δεν συνέβη ποτέ στην Ορθόδοξο δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε τέτοια αγάπη και λατρεία για την πατρίδα, ώστε να θυσιάζη γι’ αυτήν τα πάντα και την πίστι στον Χριστό και την Αρχιερωσύνη του και τη ζωή του και την Εκκλησία και το ποίμνιό του. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
2. Δεν συνέβη ποτέ στην Ορθόδοξο δισχιλιετή Παράδοσι να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε τόσες αιρέσεις μέσα του και τόσο σκοτάδι πνευματικό, ο οποίος να συμβιβάζεται και να αναγνωρίζη ως Ορθοδόξους τους αιρετικούς, να καλή τους Προτεστάντες πάστορες να κάνουν κηρύγματα στον Μητροπολιτικό ναό της Σμύρνης, να θέτη στο ποίμνιό του ως πρότυπο σε όλα τους αιρετικούς της Δύσεως, να μην μπορείς να βρης στα κείμενά του κάτι ορθόδοξο (όλα είναι αιρετικά ή πατριωτικά ή κοσμικά), να συμπροσεύχεται και να κηρύττη σε αιρετικούς ναούς των Προτεσταντών, να ζητά με πάθος την ένωσι με τους Προτεστάντες, χωρίς αυτοί να διορθώσουν τίποτε και κοντολογίς να μην έχη τίποτε ορθόδοξο μέσα του. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
3. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε ειδωλολατρικές και πανθεϊστικές αντιλήψεις, ο οποίος σε όλες του τις αναφορές έφερε σαν παράδειγμα τους αρχαίους Έλληνες και ποτέ τους αγίους και ο οποίος προέβαλε πάντοτε το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα και ποτέ το ορθόδοξο χριστιανικό. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
4. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είναι κατηγορημένος ως Μασόνος, όχι μόνο από αναφορές των Μασόνων αλλά και από τους στενούς του συνεργάτες στην Μητρόπολι και από όλα του τα πιστεύω και τις αντιλήψεις του, τα οποία ταιριάζουν απολύτως με αυτά των Μασόνων. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης έχει και εδώ τη μοναδικότητα στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
5. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος ήτο πολέμιος του μοναχισμού, απεχθάνετο την ασκητική του πλευρά και προέβαλε το κάλλος του σώματος κατά τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
6. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος αγωνιζόταν με πάθος για τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας κατά τα δυτικά πρότυπα, υπέβαλε γι’ αυτόν τον σκοπό προγράμματα στο Πατριαρχείο στα οποία απαιτούσε να συντομευθούν οι ακολουθίες, να καταργηθούν οι εκκλησιαστικές αργίες, να καταργηθούν οι νηστείες, να προσαρμοσθή η Εκκλησία και να ακολουθή τα πορίσματα της επιστήμης, να γίνη αναθεώρησις και ανακάθαρσις των εκκλησιαστικών βιβλίων, της εκκλησιαστικής μουσικής και αγιογραφίας, να καταργηθή το ράσο των κληρικών, να σπουδάζουν οι θεολόγοι προς πληρέστερο καταρτισμό στην Ευρώπη και γενικώς να μη μείνη τίποτε όρθιο στη θέσι του μέσα στην Εκκλησία.
7. Δεν συνέβη ποτέ στα δεδομένα της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος ενώ ήτο Μητροπολίτης μονίμως οπλοφορούσε και μάλιστα εχειρίζετο άριστα το πιστόλι και με τα δύο χέρια και έφερε παράδειγμα προς μίμησι τον εαυτό του διά την εκπαίδευσι στα όπλα και κοντολογίς ήτο ένας άριστος «κάου-μπόϊ και πιστολέρο», ή ένα άλλο είδος επαναστάτου τύπου Τσε Γκεβάρα. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
8. Δεν συνέβη, ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος και μετά από αυτήν την αγιοποίησι και επί δέκα επτά συνεχή χρόνια, να κατατίθενται μηνυτήριες αναφορές στη Σύνοδο με αδιάσειστα στοιχεία για το ποιόν του «αγίου», να γίνονται δημοσιεύσεις, όπως η παρούσα, να γίνονται διαμαρτυρίες, να γράφονται βιβλία εναντίον του «αγίου», να γίνονται εκδηλώσεις από τους Μασόνους και να τον παρουσιάζουν ως τον «άγιο τέκτονα» με την επιπλέον μόνιμη αναφορά των Μασόνων ότι «δεν θα έφθανε στην αγιότητα ο Χρυσόστομος Σμύρνης αν δεν ήτο Τέκτων», να προσκαλούμε τέλος τους αγιοποιήσαντας αυτόν Επισκόπους σε δημόσιο διάλογο και αυτοί να αντιμετωπίζουν την όλη υπόθεσι με τη ανευθυνότητα και την απάθεια ενός νεκρού, στον οποίο υποβάλλονται αυτές οι διαμαρτυρίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο της αντιμετωπίσεως αποδεικνύουν περίτρανα οι Επίσκοποι ότι ο μόνος ανελεύθερος, αντιδημοκρατικός και δικτατορικός τόπος είναι αυτός της Εκκλησίας, στον οποίο οι ολίγοι κατευθυνόμενοι προεστώτες επιβάλλουν τις απόψεις των στους πολλούς, αδιαφορώντας για την αλήθεια και πειθαρχώντας στις αρχές της Ν. Εποχής.
Αυτά γράφονται προς γνώσι του λαού του Θεού, ώστε όπου ευρίσκονται και βλέπουν τέτοιες φιέστες, οι οποίες προβάλλουν ως άγιο τον Χρυσόστομο Σμύρνης να διαμαρτύρονται και με κάθε τρόπο να υπερασπίζονται την Ορθόδοξο Παράδοσι, η οποία ισοπεδώνεται και μασονοποιείται στο φωτοστέφανο του Χρυσοστόμου Σμύρνης».

7 Σεπτεμβρίου 2009
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΠΑ

ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΝΑΟΥ

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ παρουσία εκατοντάδων πιστών τελεί αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά δακρύων, στα ερείπια του Αγίου Αχιλλείου, στο νησάκι της Πρέσπας.

Κυκλοφορεί και DVD με λειτουργό τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, στον Αγιο Αχίλλειο της Πρέσπας, στις 15-5-1988.

(ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ – ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΥΜΕ)

ΑΓΡΙΑ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ

Τραγουδώντας στις Πρέσπες χωρίς Οριο

«Είναι να λυπάται κανείς και να κλαίει, με την κατάντια των Ελληνογραικύλων.

Αυτά που συνέβησαν στην Αγία Ειρήνη Κωνσταντινουπόλεως από τους Μογγολότουρκους Αγαρηνούς, έγιναν προχθές και εδώ σ’ εμάς και μάλιστα στις πύλες της πατρίδος, στις θρυλικές Πρέσπες.

Μέσα στον αρχαίο ναό του αγίου Αχιλείου των Πρεσπών, τραγουδήθηκαν ερωτικά τραγούδια από γνωστές τραγουδίστριες του έρωτα όπως η Χάρις Αλεξίου και άλλες και με την καθοδήγησι του λυρικού τραγουδιστή Σπύρου Σακκά.

Πέρισυ τον ίδιο καρό και με την παρουσία και του προέδρου της δημοκρατίας λέγονταν εκεί πέρα και …σόκιν!!!

Σ’ έναν χώρο ιερό και άγιο που λειτουργείται έστω και μερικές φορές το χρόνο ή τελούνται άλλα μυστήρια, αποτελεί χείριστη βεβήλωσι να έρχονται, κάθε λίγο και λιγάκι, από το Επικούριον Αστυ διάφοροι ερωτομανείς ηθοποιοί και τραγουδιστές και αοιδοί της αηδίας και της ερωτοδιαφθοράς και να βεβηλώνουν τους ιερούς χώρους της αγιασμένης Μακεδονίας……..».

(Την συνέχεια διαβάστέ την από την ιστοσελίδα apotixisi.blogspot.com)

Οι φωτογραφίες είναι αψευδείς μάρτυρες των καταγγελομένων.

IB’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Mατθ. ιθ 16-26

ΠΛOYΣIOI

«Δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών»

Eνας νέος πλησιάζει το Xριστό.
Συνήθως οι νέοι, που βρίσκονται στο άνθος της ηλικίας τους, μένουν μακριά απ’ τη θρησκεία και δεν θέλουν να γίνεται λόγος για θρησκευτικά πράγματα. Tρυγούν το μέλι των ηδονών, ζουν τη λεγόμενη γλυκειά ζωή κ’ έχουν για σύνθημα το «Φάγωμεν, πίωμεν· αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Tο παρόν τους αποσχολεί, όχι το μέλλον. Σπάνιο πράγμα νέος θρήσκος. Αν στους κοσμικούς νεούς θυμίση κανείς θρησκευτικά τους καθήκοντα, απαντούν· «Oταν γεράσουμε, τότε θα σκεφθούμε…». Kαι δεν σκέπτονται, ότι ο θάνατος δεν αρπάζει μόνο γέροντες, αλλά και νέους, και μάλιστα κατά προτίμηση νέους.
Αλλά ο νέος, για τον οποίο μιλάει το σημερινό Eυαγγέλιο, δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή των επιπολαίων νέων. Eίναι ένας νέος που έχει μέσα του ανησυχίες ιερές. Tον αποσχολεί το πρόβλημα, που λέγεται άνθρωπος. Δεν συμφωνεί με τους υλιστάς, ότι η ζωή τελειώνει στον τάφο, αλλά διαισθάνεται ότι υπάρχει και άλλη ζωή, αιώνιος ζωή.
O νέος του Eυαγγελίου είναι αξιέπαινος όχι μόνο για την ανησυχία που έχει και ρωτάει «Tι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;». Αλλ’ είναι ακόμα αξιέπαινος και διότι, ενώ είναι πλούσιος, τα πλούτη του δεν νέκρωσαν μέσα του τα ιερά συναισθήματα ολοτελώς. Nέος και πλούσιος να θρησκεύη και να θυμάται τον Θεό και να σκέπτεται την αιώνια ζωή, είναι από τα σπανιώτερα φαινόμενα. Pίξτε μια ματιά στους νέους πλουσίων οικογενειών και θα δείτε τι υλισμός επικρατεί σ’ αυτούς. Αυτοί γελούν και καγχάζουν αν ακούσουν αιώνια ζωή. Eδώ, σου λένε, είναι η κόλασης, εδώ και ο παράδεισος. Yστερα από το θάνατο δεν υπάρχει τίποτα…

ΠΛOYΣIOΣ νέος πλησιάζει το Xριστό. Kαι τον ρωτάει· «Tι αγαθό πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; O Xριστός απαντά· «Αν θέλεις αιώνια ζωή, οφείλεις να τηρήσεις τις εντολές». Στην ερώτηση δε του νέου ποιές είναι οι εντολές αυτές, ο Xριστός απαντά· «Tο ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». O νέος απαντά· Oλα αυτά τα φύλαξα από μικρός. Mήπως υπάρχει και κάτι άλλο, που πρέπει να κάνω; Tι έτι υστερώ;».
Eξωτερικά ο νέος φαινόταν εν τάξει. Αλλ’ ο Xριστός δεν βλέπει μόνο τον εξωτερικό άνθρωπο. Σαν Θεός που είναι ρίχνει το θεϊκο του βλέμμα μέσα στα βάθη της ψυχής του νέου. Kαι όπως ο γιατρός με τις ακτίνες βλέπει το εσωτερικό του ανθρωπίνου οργανισμού, έτσι κι ο Xριστός. Iατρός ψυχών και σωμάτων, ακτινοσκοπεί την ψυχή και βλέπει ότι ο νέος αυτός που τον πλησίασε έκρυβε στο βάθος της ψυχής του μια φοβερή αρρώστια· έκρυβε τη φιλαργυρία, που είναι ο καρκίνος της ψυχής. Kι ο Xριστός, που θέλει τη σωτηρία των ανθρώπων, προσφέρει στο νέο φάρμακο, που αν ο νέος το λάβει σύμφωνα με τις οδηγίες του, θα θεραπευθεί από την επικίνδυνη αρρώστια και θα σωθεί. Tο δε φάρμακο αυτό είναι η εντολή· «Πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς».

Oταν άκουσε τα λόγια αυτά ο πλούσιος νέος, ξαφνιάστηκε. Zαλίστηκε. δεν περίμενε ποτέ ν’ ακούσει τέτοια συμβουλή, να τα πουλήσει όλα και να τα δώσει στους φτωχούς. Για μια στιγμή αμφιταλαντεύθηκε μεταξύ τηρήσεως και μη της εντολής του Xριστού, μεταξύ Xριστού και μαμωνά, και τέλος κατέληξε στην απόφαση να προτιμήσει τα πλούτη του και έφυγε λυπημένος. O Xριστός, όταν τον είδε να φεύγει, είπε στους μαθητάς του· «Δύσκολα ένας πλούσιος να μπει στη βασιλεία των ουρανών. Eίναι εύκολώτερο να περάσει μια καμήλα, το μεγάλο αυτό ζώο, από μια τρύπα βελόνας, παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία των ουρανών».

TΑ ΛOΓIΑ αυτά που είπε ο Xριστός εξ αφορμής του πλουσίου νέου είναι φοβερά. Eίναι λόγια-κεραυνοί, που πρέπει να κάνουν τους πλούσιους όλων των αιώνων να τρομάξουν για τη σωτηρία τους. Oχι μικρή και ασήμαντη τιμωρία, αλλά κόλαση αιώνια περιμένει τους πλούσιους.
Ποιοί είναι οι πλούσιοι, που τους ταιριάζουν τα λόγια αυτά;

Πλούσιοι ονομάζονται όσοι εκτός από τον επιούσιο άρτο, εκτός δηλαδή από τα απαραίτητα για τη ζωή, διαθέτουν περισσεύματα. Tα περισσεύματα, λίγα ή πολλά, δεν είναι πια δικά τους· είναι των φτωχών, της χήρας και του ορφανού. Συνεπώς, αν έτσι ορίσουμε τον πλούσιο, τότε πλούσιοι δεν πρέπει να λογαριάζονται μόνο αυτοί που έχουν μεγάλες και τεράστιες περιουσίες, αλλά και εκείνοι, των οποίων η διαχείρισης αφήνει περισσεύματα. Eίναι και αυτοί πλούσιοι εν συγκρίσει μ’ εκείνους που στερούνται. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν βλέπουν εκείνους που στερούνται· βλέπουν εκείνους που έχουν περισσότερα απ’ αυτούς· συγκρίνουν τον εαυτό τους και βγάζουν τον εαυτό τους έξω από το καθήκον της ελεημοσύνης. O άγιος Kοσμάς ο αιτωλός, δίνοντας το ορθό νόημα στην εντολή του Xριστού, λέει· «Eγώ ημπορώ να ζήσω με 100 δράμια άρτου· εκείνα τα ευλογεί ο Θεός, διότι είναι αναγκαία· και όχι να τρώγωμεν 110, εκείνα τα 10 τα καταράται, διότι είναι χαράμι· είναι εκείνου που πεινά».
Πλούσιοι οι άνθρωποι γίνονται ή με κληρονομιές η με ατομικές τους εργασίες. Eνας κληρονομεί από τους συγγενείς του μια μεγάλη περιουσία και γίνεται αμέσως πλούσιος. Αλλά γεννιέται το ερώτημα· Tην περιουσία που κληρονόμησε πως την επέκτησε ο συγγενής του; Αυτό πρέπει να το εξετάζει όποιος κληρονομεί. Διότι αν η περιουσία που κληρονόμησε έγινε με κλοπές και αδικίες και εγκλήματα, τότε αυτός που κληρονομεί μια τέτοια περιουσία, βάζει φωτιά μέσα στο σπίτι του. Προτιμότερο να μην τη δεχθεί, η άν τη δεχθεί, να τη μοιράσει σε φτωχούς και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Αν πάλι κάποιος έγινε πλούσιος όχι από κληρονομιά αλλά από δική του εργασία και δραστηριότητα, πάλι πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του, με τι μέσα απέκτησε την περιουσία. Αν με κλοπές, με απάτες, με αδικίες, με αίμα, τότε αλλοίμονο! Πάντως με το Eυαγγέλιο δεν μπορεί κανείς να αποκτήσει μεγάλη περιουσία. Στις μεγάλες περιουσίες συνεργάτης και μέτοχος είναι ο διάβολος.

ΣY XPIΣTIΑNE, που ακούς ή διαβάζεις τα φοβερά λόγια του Xριστού για τους πλουσίους, πρόσεξε πολύ. Tον άδικο πλούτο δεν τον ευλογεί ο Xριστός. Απόφευγε κλοπές και απάτες. Mη γίνεσαι φιλάργυρος και πλεονέκτης. Mη θέλεις να πατήσεις πάνω σε πτώματα αδελφών και να ρουφήξεις το αίμα τους. Tα διαβολομαζώματα είναι διαβολοσκορπίσματα. Mη ζηλεύεις τους πλουσίους του αιώνος αυτού. Αλλοίμονο σ’ αυτούς!
Αδελφέ μου, να εργάζεσαι τίμια, για να ‘χεις τον επιούσιο άρτο. Kαι απ’ αυτό που έχεις προσπάθησε να δίνεις και στους άλλους που στερούνται. Tο Eυαγγέλιο είναι τρομερό βιβλίο. Αν θέλεις να δεις παράδεισο, εφάρμοσε την εντολή του Xριστού.

(Απόσπασμα του βιβλίου «ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ», του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, εκδοση Γ΄, σελ. 212).

**********************************************************************

«Χαιρετισμος του Αρχιεπισκοπου Ιερωνυμου

στην υποδοχή της Αντιπροσωπείας της Αγγλικανικής Εκκλησίας»

**********************************************************************

«Σεβασμιώτατε Επίσκοπε του Λονδίνου, Τίμια μέλη της Αγγλικανικής Επίσημης Συνοδείας σας, Σεβαστοί Πατέρες, Χριστός Ανέστη!  Η παρουσία μιας τόσο σημαντικής Αντιπροσωπείας, σηματοδοτεί την καλή θέληση άλλα και την επιθυμία προς μία γόνιμη συνεργασία, τόσο σε θεολογικά, όσο και μείζονα κοινωνικά ζητήματα  […]
Εκπροσωπείτε, Σεβασμιώτατε, ένα μεγάλο μέρος τού Βρετανικού λαού που παραδοσιακά θρησκεύει και βασίζεται στα θεμέλια τού Ευαγγελικού λόγου…
Η Εκκλησία της Ελλάδος και η Αγγλικανική Κοινωνία αποτελούν δύο από τις βασικότερες πηγές της Χριστιανικής πίστεως στην γηραιά Ήπειρο, οι οποίες αντιμετωπίζουν στο κοινό αυτό και συνάμα δυναμικό πλαίσιο τις ίδιες προκλήσεις, τους ίδιους προβληματισμούς, άλλα και τις ίδιες αναζητήσεις […]
Σας καλωσορίζω θερμά και σας παρακαλώ να διαβιβάσετε τους αναστάσιμους χαιρετισμούς μου προς τον Αρχιεπίσκοπο Καντερβουρίας Rowan Williams, ως και την χαρά μου για την σημερινή παρουσία της Αντιπροσωπείας σας στην Ιερά Αρχιεπισκοπή».

(Από την επίσημη ιστοσελίδα του Αρχιεπισκόπου: www.ecclesia.gr/greek/archbishop/default.asp?cat_id=&id=704&what_main=1&what_sub=22&lang=gr&archbishop_who=2&archbishop_heading=Κείμενα%20-%20Ομιλίες).

**********************************************************************

«Η ενεργός σεξουαλική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων του ίδιου φύλου ενδέχεται να αντικατοπτρίζει την αγάπη του Θεού, με τρόπο παρόμοιο όπως συμβαίνει στον γάμο»

(Απόσπασμα από επιστολή του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου, «Ελευθεροτυπία»  08/08/2008)

«Οι τρεις μάγοι με τα δώρα, το άστρο της Βηθλεέμ, η φάτνη με τα βόδια… Όλα αυτά είναι ένας μύθος. Χρήσιμος μεν, αλλά μύθος…»

(Από συνέντευξή του στο BBC,  «Έθνος»  21/12/2007 )

************************************************************************

Στην αριστ. φωτογραφία, ο ομοφυλόφιλος Αγγλικανός Επίσκοπος Gene Robinson ως «αρχιερέας». Δεξιά, ο ίδιος, ενώ «παντρεύεται» με πολιτικό γάμο έναν «άντρα», τον Mark Andrews, ενώπιον της τοπικής δημάρχου.

***********************************************************************

«Λονδίνο.  Υπέρ της χειροτονίας γυναικών επισκόπων αποφάσισε προχθές η Εκκλησία της Aγγλίας»

(«Καθημερινή» 09/07/08 )

*********************************************************************

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

-Την παραμονή της εορτής ημέρα Κυριακή το απόγευμα 14-6-2009 και ώρα 7 μ.μ. θα τελεσθεί μέγας αρχιερατικός εσπερινός μετά θείου κηρύγματος. Θα είναι, όπως πάντα, παρών και ο γέροντας Μητροπολίτης π. Αυγουστίνος των 103 ετών
Θα μοιράσει ο ίδιος, άρτον ηγιασμένο (αυτό γίνεται μέχρι σήμερα) και θα δεχθεί τις ευχές των πιστών. Εν συνεχεία θα τελεσθεί κατανυκτική αγρυπνία, η οποία θα λήξει τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες με πάνδημη τράπεζα.
Όσοι πιστοι σκοπεύουν να εορτάσουν με τον γέροντα τα ονομαστήριά του, να γνωρίζουν ότι η θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου δεν θα γίνει την Δευτέρα το πρωί, αλλά το βράδυ της Κυριακής με κατανυκτική αγρυπνία.
-Το απόγευμα της Δευτέρας και ώρα 7 μ.μ. θα ψαλεί παράκληση στον άγιο Αυγουστίνο.
Κατά τις ακολουθίες αυτές θα γίνει προσκύνηση του ιερού λειψάνου του αγίου Αυγουστίνου, το οποίο η Μονή είχε την ευλογία να δεχθεί προσφάτως.
-Ο γέροντας που τα χρόνια της κατοχής έσωσε από τον θάνατο της πείνας την πόλη και όλη την Περιφέρεια της Κοζάνης, όπως ομολογούν οι γέροντες Κοζανίτες, θα δεχθεί τις ευχές των πιστών το βράδυ της εορτής (ημέρα Δευτέρα 15-6-2009 στο κατάλυμά του οδός Βασιλέως Γεωργίου 10, από τις 7 μ.μ. και εξής.

ΠΩΣ AΠOKAΛYΠTETAI O ΘEOΣ

Kαι των δύο κόσμων, του υλικού και του πνευματικού, δημιουργός είναι ο Θεός. Mε μία διαφορά. Ότι εις μεν τον υλικόν κόσμον εμμέσως αποκαλύπτεται ο Θεός δια μέσου των δημιουργημάτων, ενώ εις την αγίαν Γραφή ο Θεός αποκαλύπτεται αμέσως. Aκούεται η φωνή του. Oμιλεί ο ίδιος. Φανερώνει το θέλημά του. Eκτυλίσσει το σχέδιόν του. Mας καλεί να τον πλησιάσωμε δια να γίνωμε παιδιά του ηγαπημένα, κληρονόμοι της βασιλείας του, κόσμου απεριγράπτου μεγαλείου.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 74