•29 Μαρ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ. ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΤΙΣ 18.11.1961 ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΑΣ, ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ & ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ, ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ «…Ὅταν πρόκειται γιὰ τέτοιο θέμα· κοινωνικόν, ἐθνικόν, ἡθικόν, ποὺ ἐνδιαφέρει κάθε Ἕλληνα Χριστιανό, ὅταν πρόκειται για τέτοια θέματα που συγκλονίζουν τὴν κοινωνία, πρέπει νὰ καλεῖται ὁ λαός εἰς δημοψήφισμα. Θυμᾶμαι με συγκίνηση, ὅταν ἤμουν στὴν Θεσσαλονίκη εἶπα τὸ ἴδιο πράγμα. Εἶπα καὶ κάτι ἄλλο και με κάναν φάκελλο καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι ὑπάρχει καὶ μυστικὴ ἀστυνομία, ἐδῶ μέσα. Δὲν τοὺς φοβᾶμαι. Καλόγερος εἶμαι. Παίζω τὸ κεφάλι μου κορώνα γράμματα, γιὰ τὴν Πατρίδα μου. Ἂς γράφουν· Καὶ ἐγὼ τοὺς γράφω. Ὅταν πῆγα στὴν Θεσσαλονίκη εἶπα μεταξύ τῶν ἄλλων, τὸ ἕνα θέμα τῆς πορνείας, τὸ ἄλλο θέμα, κατὰ τὴν γνώμη μου, ποὺ πρέπει νὰ τὴ πῶ ὡς ἱερέας. Ἔχωμε τὸ ζήτημα τῶν πυραύλων. Θέλουν οἱ α ἤ οἱ β νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα βάσεις πυραύλων. Τὰ συμφέροντά τους, τὴν δουλειά τους· Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά ποὺ μᾶς ὑπάτησαν. Ὅταν στὴν Μικρὰ Ἀσία τὸ κύμμα τῆς Σμύρνης κοκκίνιζε οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Γάλλοι καὶ ὅλοι αὐτοί διώχναν μὲ τὰ κουπιά τοὺς Ἕλληνες ποὺ πήγαιναν νὰ σωθοῦν στὰ καράβια τους . Νὰ γίνη ἕνα ἐρώτημα: Θέλεις Ἑλληνικαὶ λαέ, νὰ γίνη ἡ Ἑλλάς βάσεις πυραύλων; Δυὸ γνῶμες· ἄλλοι θέλουν καὶ ἄλλοι δὲν θέλουν. Πολύ κλά. Νὰ γίνη ψηφοφορία σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Καὶ ἅμα οἱ Ἑλληνες νομίζουν ὅτι ἔφθασε ἡ ὡρα νὰ γίνουν πάλι Μεσολόγγι, αν οι Έλληνες θέλουν να γίνουν Άρκάδι, άν θέλουν να γίνουν κατακαϊδια να ψηφίσουν. Ἐὰν δὲν θέλουν οἱ Ἕλληνες νὰ γίνουν για άλλη μια φορά πυρανάλωμα των μεγάλων συμφερόντων, των μεγάλων εθνων· Θὰ ποῦν ὄχι κύριοι δεν θέλουμε. Να έχει την ευθύνη ο λαός. Πως εσεις κύριοι μια χούφτα, 5, 10, 20 άνθρωποι αποφασίζετε γιὰ τὴν ζωή 18.000.000 Ελλήνων(*); Ποῦ εἶναι ἡ Δημοκρατία; Ποῦ εἶναι η δημοκρατία!!! Γιατί αὐτοί ποὺ φωνάζουν σὲ μιὰ στιγμή μὲ τὰ ἐλικόπτερα καὶ μὲ τὰ αεροπλάνα θὰ φύγουν ἀπό τὴν Ἑλλάδα. Θὰ μείνουμε ἐμεῖς μὲ το ράσο ἐδῶ μέσα στὰ βουνά καὶ μέσα στὰ λαγκάδια, μαζί μὲ τὸ λαό μας. Ετσι λοιπον, ο λαός να αποφασίση. Αν θέλει πυραύλους ναί, αν δεν θέλει πυραύλους όχι. Είναι δίκαιο αυτό ή δεν είναι;…»
Γι αυτό ρίξανε οι Αμερικανοί τον Παπαδόπουλο. Έπεσε στη παγίδα τους. Έτσι, έφυγαν οι ρεπουμπλικανοι Αμερικανοί και ήρθαν οι δημοκρατικοι Αμερικανοί…
Και βάσεις μασόνων εγιναν στην Ελλάδα. Ο θεός βλέπει!!!
Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΠΑΝΔΗΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΟΠΛΟ, ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΥΜΦΟΡΩΝ. ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ Ομιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὴν Πτολεμαϊδα, στις 17.6.1973 «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» Είσερχόμεθα σε περιοδο Κατακομβῶν. Ἡ δυνατή προσευχή το ὅπλο μας. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΕΜΠΛΑΣΤΡΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ! ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΑΝ ΝΕΡΩΝΑΣ, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ, ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΑΚΟΜΑ & ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ!!! ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ & ΑΠΙΣΤΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ!!! ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΙΣΤΩΝ & ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΕΣΕΣ!!! ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΑΤΡΟ, ΕΚΤΕΛΩΝΤΑΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ, ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΛΟΓΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΤΕΥΣΕ. ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ», ΑΣ ΤΟ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΠΑΣΤΩΣ, Μ᾽ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ Ακοῦστε την ὁμιλία τοῦ γενναίου ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου, για να πάρετε δύναμη. ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΙ, ΕΙΤΕ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΕΑ ΗΓΕΣΙΑ. ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΗ ΣΑΝ ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΤΟ· «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΗ
•18 Μαρ 2020
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου φλωρίνης Αὐγουστίνου Ἔγινε στον Ἁγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης στις 9.12.1973
Η ΕΛΛΑΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ- ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ 3 ΑΠΑΙΣΙΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ ΕΠΕΣΕ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΑΝΩΡΘΩΘΗ & ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΦΩΝΑΖΕΙ: «Δεῦτε λάβετε φῶς, ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός» «..Καὶ Χριστὸς νὰ γίνῃς, θὰ σὲ πετροβολήσῃ ὁ κόσμος. Θαῦμα ἔκανε σήμερα, κι ὅμως βρέθηκαν ἄτομα γεμᾶτα φθόνο, πύον, κακία· ἄνοιξαν τὶς γλῶσσες τους καὶ τὸν κατηγόρησαν.
* * *
Εἴδαμε τὸ εὐαγγέλιο ἐξ ἐπόψεως ἠθικῆς, ἰατρικῆς, ψυχολογικῆς· γιὰ νὰ συμπληρώσω, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ προσθέσω κάτι ἀκόμη. Τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ λαλεῖ στὴν καρδιά μας. Διότι ἱστορεῖ μὲν ἕνα γεγονός, ἀλλ’ αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ μία συμβολικὴ παράστασι. Μᾶς συγκινεῖ ἡ περιπέτεια τῆς συγκυπτούσης; Χίλιες φορὲς περισσότερο πρέπει νὰ μᾶς συγκινῇ ἡ περιπέτεια μιᾶς ἄλλης γυναικός ―διότι κι αὐτὴ εἶνε θηλυκοῦ γένους―, Γυναικὸς μὲ γάμμα κεφαλαῖο, ὄχι μικρό. Εἶνε ἐκείνη ποὺ πρέπει νὰ τὴν ἀγαποῦμε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη γυναῖκα. Εἶνε τιμιωτέρα «μητρός τε καὶ πατρός…» (Πλάτ., Κρίτων 12)· εἶνε ἡ πατρίδα μας! Ἂν στὸ ἱερὸ κείμενο τοῦ εὐαγγελίου ἀντικαταστήσετε τὴ λέξι «γυνὴ» μὲ τὴ λέξι Ἑλλάς, θὰ δῆτε ὅτι τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ ἐφαρμόζεται ἐξ ὁλοκλήρου καὶ ἐδῶ. Ἂς μοῦ ἐπιτρέψετε μερικὲς παρομοιώσεις. Γυνὴ-Ἑλλάς, «πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ» ―μόνο «δέκα καὶ ὀκτώ»;― «καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές» (ἔ.ἀ. 13,11). Λοιπὸν ἡ Ἑλλὰς ἦταν κάποτε ὄρθια, ὅπως ἡ γυναίκα αὐτὴ προτοῦ ἀσθενήσῃ· ἀκτινοβολοῦσε φῶς τῆς προγονικῆς σοφίας καὶ τὸ θεῖο φῶς τοῦ χριστιανισμοῦ. Κι ὅπως ἔπειτα ἡ γυναίκα ἀπὸ τὴν κακία τοῦ σατανᾶ ἔγινε συγκύπτουσα, ἔτσι καὶ πάνω στὴν πατρίδα μας ἐπέπεσαν πονηρὰ πνεύματα, τεράστιες σκοτεινὲς δυνάμεις, συμπύκνωσις δυνάμεων τοῦ σκότους καὶ τοῦ ἐρέβους· δύο τεράστιες αὐτοκρατορίες ―τῶν ὁποίων τοὺς ἡγέτας ἀποφεύγω ν᾽ ἀναφέρω―, καὶ μία ἄλλη σκοτεινὴ δύναμις. Τρεῖς σκοτεινὲς δυνάμεις, δύο τοῦ μαύρου φασισμοῦ καὶ μία τοῦ κοκκίνου φασισμοῦ, ἔπεσαν πάνω στὴ μικρή μας πατρίδα, καὶ ὑπὸ τὸ βάρος αὐτῶν ἡ Ἑλλὰς ἐκάμφθη, ὑπέκυψε, καὶ τὰ τέκνα της, οἱ ἥρωες τοῦ Ἰβὰν καὶ τῆς Τρεμπεσίνας, κατήντησαν αἰχμάλωτοι, ῥάκη, νὰ ἐκλιπαροῦν ἕνα κομμάτι ψωμί. Ὅταν, νέος κληρικός, βρισκόμουν στὴ Φλώρινα ὡς ἱεροκῆρυξ τὸ 1942, ὑπὸ τὴν γερμανικὴ μπότα, ὡδηγήθην κάποτε ἐνώπιον τοῦ Γερμανοῦ διοικητοῦ τῆς πόλεως, καὶ ἐκεῖ παρετήρησα κάτι ποὺ μὲ ἔκανε ν’ ἀναλυθῶ σὲ δάκρυα. Τὸ γερμανικὸ φρουραρχεῖο εἶχε ἀναρτήσει μία μεγάλη εἰκόνα, στὴν ὁποία ἔγραφε «Ἡ Ἑλλὰς ἔπεσε». Εἰκονίζετο ἐκεῖ ἕνας τσολιᾶς πεσμένος μέσα στὴ θάλασσα, ποὺ ἐπνίγη καὶ μόνο τὸ τσαρούχι του ἐπέπλεε ἐπάνω στὴν ἄβυσσο. Ναί, ἔτσι ἦτο. Ἀλλ᾽ ὁ Χριστός, ὅπως ἀνώρθωσε τὴν συγκύπτουσα, ἔτσι ὁ ἴδιος στάθηκε μπροστὰ στὴν Ἑλλάδα καὶ εἶπε· Γύναι-Ἑλλάς, «ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Καὶ ἡ Ἑλλάς, μὲ τὸν ἡρωϊσμὸ τῶν τέκνων της, σηκώθηκε πάλι, καὶ ἵσταται ὀρθία ἐν μέσῳ τοῦ χάους. Δὲν εἶνε μικρὸ αὐτό, ἀγαπητέ μου. Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τοῦ κράτους μας, ὁ ἀείμνηστος Καποδίστριας, εἶπε· Ὁ Θεὸς ἔσωσε, σῴζει, καὶ θὰ σῴζῃ τὴν Ἑλλάδα διὰ θαυμάτων. Καὶ θαῦμα ἦταν αὐτό· ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν ἐξηφανίσθη. Λύγισε μέν, ἔπεσε, ἀλλ᾽ ἀνωρθώθη πάλι, καὶ ἐν μέσῳ τῶν Βαλκανίων κρατεῖ τὴν δᾷδα τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς τάξεως καὶ τῆς εἰρήνης, καὶ φωνάζει πρὸς ὅλα τὰ ἔθνη· «Δεῦτε λάβετε φῶς, ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός», δοξάζοντες Ἰησοῦν Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμην.