AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΠΡΕΣΒΕΥΤΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

(Μανουήλ, Σαβέλ, Ἰσμαήλ -17 Ἰουνίου)

Ἡ ἁγιότητα, ἀγαπητοί εἶνε λουλούδι τοῦ οὐρανοῦ, πού δέν φυτρώνει μόνο σ’ ἕνα μέρος ἤ μόνο σέ μιά ἐποχή. Εἶνε λουλούδι, πού φυτρώνει σ’ ἀνατολή καί δύσι, σέ βορρᾶ καί σέ νότο καί σέ κάθε ἐποχή.
γιοι μποροῦν νά γίνουν κι οἱ πιό ἄγριοι ἄνθρωποι, καί ἀνθρωποφάγοι ἀκόμα. Ὅπου πέση ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου καί βρῆ καρδιά πού δέχεται τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὁ οὐράνιος σπόρος φυτρώνει, ἀνθίζει καί καρποφορεῖ. Ἔτσι ἔχουμε ἁγίους σ’ ὅλα τά μέρη καί σ’ ὅλες τίς ἐποχές.

←←←

Τώρα θά μιλήσουμε γιά τρεῖς ἁγίους, πού ἡ πατρίδα τους ἦταν ἡ Περσία. Ἔζησαν τόν 4ο αἰῶνα καί ἡ μνήμη τους γιορτάζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία στίς 17 Ἰουνίου. Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΚΑΦΕΠΩΛΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Γεώργιος νεομάρτυς – 25 Ἰουνίου)

Θά μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιά ἕνα νεομάρτυρα, πού ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τή μνήμη του στίς 25 Ἰουνίου.

←←←

Ὁ νεομάρτυς ὀνομάζεται Γεώργιος. Πατρίδα του ἦταν ἡ Ἀττάλεια τῆς Μ. Ἀσίας. Ἡ γλῶσσα πού μιλοῦσαν τότε οἱ περισσότεροι κάτοικοι τῆς Ἀτταλείας ἦταν ἡ τουρκική. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ἦταν καί Τοῦρκοι. Γιατί ἡ γλῶσσα δέν εἶνε πάντοτε γνώρισμα θρησκείας καί πατρίδος.
Στά μέρη τῆς Μ. ‘Ασίας, ὅπου κυριαρχοῦσαν οἱ Τοῦρκοι καί καταπίεζαν τόν ἑλληνικό πληθυσμό, λόγω τῆς πολυχρόνιας σκλαβιᾶς πολλοί εἶχαν ξεχάσει τήν ἑλληνική γλῶσσα καί μιλοῦσαν τήν τουρκική γλῶσσα. Ἡ γλῶσσα τους τουρκική, μά ἡ καρδιά τους χριστιανική καί ἑλληνική. Καί πόσο οἱ τουρκόφωνοι αὐτοί ἀγαποῦσαν τήν Ἑλλάδα καί λάτρευαν τό Χριστό, τό ἀπέδειξαν σέ τόσες τραγικές περιπτώσεις. Προτίμησαν τό θάνατο, παρά νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό καί τήν Ἑλλάδα. Τί νά σέ κάνω νά μιλᾶς καί νά γράφης θαυμάσια τά ἑλληνικά, ἀλλά νά εἶσαι ἄθεος καί ἄπιστος καί μέ ὅσα λες καί κάνεις νά θέλης νά γκρεμίσης θρησκεία καί πατρίδα; Βέβαια καλό θά εἶνε, ὅλοι πού κατοικοῦν σ’ αὐτό τό μέρος πού λέγεται Ἑλλάς νά μιλᾶνε τήν ὡραία ἑλληνική γλῶσσα, σύμφωνα μέ τή συμβουλή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πού ἄνοιγε παντοῦ σχολεῖα γιά νά μάθουν ἑλληνικά.

←←←

Στά μέρη τῆς Ἀτταλείας γεννήθηκε ὁ νεομάρτυς Γεώργιος. Οἱ γονεῖς του ἦταν πλούσιοι, πού διακρίνονταν γιά τήν εὐσέβεια τους. Ἔκτισαν μιά ὡραία Ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγίας Αἰκατερίνης. Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΑΓΙΟΙ

(Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη — 21 Μαΐου)

Στή σειρά τῶν ὁμιλιῶν αὐτῶν εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, ἁγίους λαϊκούς νά προέρχωνται ἀπό διάφορα ἐπαγγέλματα. Στήν ὁμιλία μας αὐτή θά παρουσιάσουμε καί ἁγίους βασιλεῖς. Ἀλλά μπορεῖ νά πῆ κανείς: Εἶνε δυνατόν βασιλεῖς νά γίνουν ἅγιοι; Οἱ βασιλεῖς περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἔχουν νά παλέψουν καί νά νικήσουν μεγάλους πειρασμούς, ὅπως εἶνε οἱ πειρασμοί τῆς βίας, τῆς δόξης, τοῦ πλούτου, τῶν ἡδονῶν καί τῶν διασκεδάσεων. Ζοῦν μέσα σ’ ἕνα κόσμο ματαιότητος. Ἀνεξέλεγκτοι καθώς εἶνε, εὔκολα μποροῦν νά διαπράξουν ἀτιμίες καί ἐγκλήματα, ὅπως ὁ Ἡρώδης ἐκεῖνος, πού ἔσφαξε τά νήπια καί ἔδιωξε τή νόμιμη γυναῖκα του καί ζοῦσε μέ παλλακίδα. Καί ὅμως, παρ’ ὅλα αὐτά τά ἐμπόδια καί τούς πειρασμούς, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία, ὑπάρχουν παραδείγματα βασιλέων, πού κατώρθωσαν νά ζήσουν ὄχι ἀναμάρτητοι – γιατί τό ἀναμάρτητον ἀνήκει μόνο στόν Κύριο ἡμῶν Ιησοῦ Χριστό -, ἀλλά νά ζήσουν μιά ζωή, πού, ἄν κριθῆ στό σύνολο καί ὄχι στίς λεπτομέρειες, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὑπῆρξε χριστιανική. Ἅγιος, ὅπως εἴπαμε καί ἄλλοτε, σέ ἀπόλυτη ἔννοια δέν ὑπάρχει, πλήν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἅγιοι ὀνομάζονται σέ σχετική ἔννοια ἄνθρωποι πού διέπραξαν μέν ἁμαρτήματα, ἀλλά πίστεψαν καί μετανόησαν εἰλικρινά καί ἀνυψώθηκαν πνευματικά. Ἄν ἀφαιρέσουμε τή μετάνοια, ὁ παράδεισος θ’ ἀδειάση καί θα μείνουν μόνο λίγοι πού βαφτίστηκαν καί πέθαναν σέ νηπιακή ἡλικία.
Μέ τήν ἔννοια αὐτή τοῦ ἁγίου μποροῦν νά ὀνομασθοῦν ἅγιοι καί ὁ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος καί ἡ μητέρα του Ἑλένη, πού ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τή μνήμη τους στίς 21 Μαΐου. Ὁ Read more »

ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Θαλλέλαιος μάρτυς – 20 Μαΐου)

Στη Μεσόγειο, ἀγαπητοί μου, ἀπέναντι στήν ἀνατολική πλευρά τῆς Κύπρου βρίσκεται ἡ χῶρα Λίβανος. Στίς μέρες μας ἡ μικρή αὐτή χῶρα ἔγινε γνωστή σ’ ὅλο τόν κόσμο ἀπό τόν ἐμφύλιο πόλεμο τῶν κατοίκων της. Ἄλλοτε ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς μικρῆς αὐτῆς χώρας ἦταν χριστιανοί. Ἀλλά ἀργότερα ἦρθαν καί ἐγκαταστάθηκαν καί μωαμεθανοί, καί ἔτσι ἀλλοιώθηκε θρησκευτικά ἡ χῶρα. Στό χριστιανικό Λίβανο ἔζησαν καί μαρτύρησαν πολλοί χριστιανοί καί στά τελευταῖα χρόνια παρετηρεῖτο μιά ζωηρή χριστιανική κίνησις. Ἀλλά ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, πού χρόνια τώρα συνεχίζεται, κοντεύει νά ἐρημώση τήν ὡραία αὐτή χῶρα.

Ἕνα λουλούδι ἀπό τόν χριστιανικό κῆπο τοῦ Λιβάνου εἶνε καί ὁ ἅγιος μάρτυς Θαλλέλαιος, πού ἡ μνήμη του γιορτάζεται στίς 20 Μαΐου.

←←←

Ὁ Θαλλέλαιος ἔζησε καί μαρτύρησε τόν τρίτο αἰῶνα μετά Χριστόν, στή φοβερή δηλαδή ἐποχή τῶν διωγ-μῶν ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Γεννήθηκε στό Λίβανο καί καταγόταν ἀπό λαμπρή χριστιανική οἰκογένεια. Ἀνατράφηκε «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυ-ρίου». Ἔμαθε τά ἱερά γράμματα καί ὅταν ἦρθε σέ ἡλικία ἐπόθησε ἀπ’ ὅλες τίς τέχνες καί τίς ἐπιστῆμες νά σπουδάση τήν ἰατρική ἐπιστήμη, διότι εἶχε τή γνώμη ὅτι αὐτή εἶνε μιά ἀναγκαία ἐπιστήμη καί μ’ αὐτήν μπορεῖ κανένας νά προσφέρη μεγάλες ὑπηρεσίες στήν ἀνθρωπότητα πού πάσχει καί ὑποφέρει. Ἔτσι ἔβλεπε τήν ἐπιστήμη καί ὄχι σάν ἕνα μέσο πού νά βγάζη λεφτά καί νά θησαυρίζη. Λόγῳ τῆς εὐφυΐας του ἔμαθε καλά τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί ἄρχισε νά ἀσκῆ τό ἔργο τοῦ γιατροῦ. ‘Αλλά πολύ διαφορετικά ἀπ’ ὅ,τι τό ἀσκοῦσαν οἱ εἰδωλολάτρες γιατροί, πού ἀπέβλεπαν μόνο στά ὑλικά συμφέροντα. Ὁ Θαλλέλαιος, ἔχοντας μέσα στήν καρδιά του τή χριστιανική ἀγάπη, πού σάν ἥλιος θέρμαινε ὅλη τή ζωή του, δεχόταν στό σπίτι του ὅλους τούς ἀνθρώπους, ξένους καί ντόπιους, τούς περιποιόταν καί τούς πρόσφερε κάθε ἀνάπαυσι. Τό σπίτι του ἔγινε ὄχι μόνο ἰατρεῖο, ἀλλά καί ξενοδοχεῖο φτωχῶν, καί ὁ ἅγιος αἰσθανόταν ἰδιαίτερη χαρά ὅταν ἔβλεπε ὅτι οἱ ἀσθενεῖς του θεραπεύονταν. Τόση ἦταν ἡ ἀγάπη του στούς φτωχούς ἀρρώστους, ὥστε ὁ ἴδιος, χωρίς κανένας νά τόν καλέση, πήγαινε στίς καλύβες καί τούς ἔβλεπε. Κάποτε τόν εἶδαν νά σηκώνη στήν πλάτη του ἕναν ἄρρωστο καί νά τόν μεταφέρη στό ἰατρεῖο του.
Ἔτσι ἡ φήμη του σάν λαμπροῦ γιατροῦ ξαπλώθηκε. Ὁ ἅγιος ἔγινε πιό ξακουστός ὅταν ἀπέκτησε τό χάρισμα νά κάνη θαύματα, νά θεραπεύη χωρίς φάρμακα ἀλλά μόνο μέ τήν πίστι στό Χριστό. Ν’ ἀναφέρουμε ὅλα τά θαύματα πού ἔκανε ὁ ἅγιος Θαλλέλαιος; Εἶνε πολλά. Θ’ ἀναφέρουμε λίγα μόνο, τά ἑξῆς.
Πρῶτον. Read more »

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Ἰσίδωρος μάρτυς – 14 Μαΐου)

Μία, αγαπητοί μου, μία ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἡ πέμπτη ἐντολή τοῦ Δεκάλογου, μιλάει γιά τό σεβασμό πού πρέπει νά ἔχουν τά παιδιά στούς γονεῖς. Ἡ ἐντολή εἶνε σαφής: «Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, ἵνα… μακροχρόνιος ἔσῃ ἐπί τῆς γῆς». Εἶνε μάλιστα μιά ἐντολή, πού ὅπως βλέπουμε συνοδεύεται μέ τήν ὑπόσχεσι τοῦ Θεοῦ, ὅτι παιδιά πού θά ἐκτελέσουν τό ἱερό καθῆκον στούς γονεῖς τους, τά παιδιά αὐτά θά εὐλογηθοῦν ἰδιαίτερα ἀπό τόν Θεό. Καί δικαίως. Γιατί ὕστερα ἀπό τόν Θεό ἔρχονται οἱ γονεῖς, ὡς οἱ μεγαλύτεροι εὐεργέτες τοῦ ἀνθρώπου. Ὦ, οἱ γονεῖς! Σ’ αὐτούς τά παιδιά ὀφείλουν σεβασμό ἀλλά καί ὑπακοή. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «τά τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ». Ἀλλά γεννᾶται τό ἐρώτημα: Τά παιδιά πάντοτε πρέπει νά ὑπακούουν στούς γονεῖς; Ἐκεῖνο τό «ἐν Κυρίῳ», πού στό τέλος τῆς θείας προτροπῆς του λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς δίνει νά ἐννοήσουμε ὅτι ὑπάρχουν καί περιπτώσεις, στίς ὁποῖες τά παιδιά δέν πρέπει νά ὑπακούουν στούς γονεῖς τους. Γιατί γιά νά ἐκτελοῦνται ὅλες οἱ εντολές τῶν γονέων, πρέπει νά βρίσκωνται μέσα σ’ ἕνα κύκλο, μέσα στό «ἐν Κυρίῳ». Ὅ,τι βρίσκεται μέσα στόν κύκλο αὐτό εἶνε ἐκτελεστέο. Ἀλλ’ ὅ,τι βρίσκεται ἔξω ἀπό τόν κύκλο αὐτό δέν πρέπει νά ἐκτελῆται. Καί ἐξηγούμεθα μέ μερικά παραδείγματα, πού θά δείξουν σέ ποιές περιπτώσεις τά παιδιά δέν πρέπει νά ὑπακούουν στούς γονεῖς.

Ἕνας πατέρας συμβουλεύει τό παιδί του νά λέη ψέματα. Ὄχι ἁπλῶς συμβουλεύει, ἀλλ’ ἀπαιτεῖ νά πῆ ψέματα, καί στό δικαστήριο ἀκόμα, γιά νά κερδίση κάποια ὑπόθεσι. – Εἶμαι πατέρας σου καί πρέπει νά μέ ἀκούσης, λέει. Ἀλλ’ αὐτό πού ζητάει ὁ πατέρας ἀπό τό παιδί του ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν ἐντολή πού ἔδωσε ὁ οὐράνιος Πατέρας «οὐ ψευδομαρτυρήσεις». Καί τό παιδί, ἐφ’ ὅσον σκέπτεται καί αἰσθάνεται χριστιανικά, στήν περίπτωσι αὐτή δέν πρέπει νά ὑπακούση στήν ἐντολή τοῦ πατέρα του, ἀλλά νά πῆ τήν ἀλήθεια καί μόνο τήν ἀλήθεια.
‘Αλλά ὑπάρχει καί ἄλλη περίπτωσις. Μιά μάνα, πού δέν ἔχει συναίσθησι τῶν ἱερῶν καθηκόντων της, συμβουλεύει τό κορίτσι της νά δημιουργῆ εὔκολα σχέσεις μέ ἀγόρια, νά κάνη φλέρτ, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι κάποιον ἀπ’ ὅλους αὐτούς θά πιάση στά δίχτυα τοῦ ἔρωτα καί θά τόν παντρευτῆ. Ἀλλά ἡ προτροπή αὐτή τῆς μάνας, γιά ἐλεύθερη καί ἀκόλαστη ζωή, δέν εἶνε σύμφωνη μέ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τό «οὐ πορνεύσεις», «οὐ μοιχεύσεις». Τό κορίτσι, ἄν βρεθῆ μπροστά σέ μιά τέτοια πρότασι τῆς μητέρας του, πρέπει νά ἀρνηθῆ, νά πῆ τό ΟΧΙ. Στό Θεό πρέπει νά ὑπακούση καί ὄχι σέ μιά μάνα πού σπρώχνει τήν κόρη της στήν ἁμαρτία. Ὑπάρχει καί ἄλλη περίπτωσι ἀκόμα χειρότερη. Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Χριστόφορος μάρτυς – 9 Μαΐου)

Στίς 9 Μαΐου, ἀγαπητοί μας, ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γιορτάζει τή μνήμη τοῦ ἁγίου Χριστόφορου τοῦ μεγαλομάρτυρος. Γύρω ἀπό τή ζωή τοῦ ἁγίου αὐτοῦ ὑπάρχουν παραδό-σεις, πού, ὅσο παρά­ξενες κι ἄν φαίνωνται, δέν παύουν νά εἶνε διδακτικές.

Σ’ ἕνα παλιό μοναστήρι ἀνάμεσα στίς ἄλλες τοιχο­γραφίες εἶδα καί μιά εἰκόνα. Ἦταν ὁ ἅγιος Χριστόφο­ρος. Ζωγραφιζόταν ὡς κυνοπρόσωπος, μέ κεφάλι δη­λαδή ὄχι ἀνθρώπου ἀλλά σκυλιοῦ. Ἀσφαλῶς ὁ ἅγιος δέν ἦταν κυνοπρόσωπος. Ἀλλά μέ τήν εἰκόνα αὐτή ὁ ζωγρά­φος ἤθελε νά δείξη ὅτι ὁ Χριστόφορος ἤτανε πολύ ἄσχη­μος καί ὅτι καταγόταν ἀπό ἄγρια μέρη, ἀπό χῶρες ἀν­θρωποφάγων, πού ζοῦσαν σάν ἄγρια θηρία. Ἀλλά ἡ πίστις τοῦ Χριστοῦ καί αὐτούς τούς ἀγρίους τούς ἐξημερώνει καί τούς κάνει ἁγίους. Φοβεροί καί ἀπλησίαστοι πρίν, γίνονται ἥμεροι καί ἀγαθοί. Οἱ λύκοι ἀρνιά. Πάντως ἔχουμε τή γνώμη, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ὁ ἅγιος Χριστόφορος νά ζωγραφίζεται σάν κυνοπρόσωπος. Ὅσο ἄγριος καί ἄσχημος κι ἄν ἦταν, δέν ἔπαυε νά εἶνε ἄνθρωπος μέ ἀθάνατη καί λογική ψυχή. Ἀποροῦμε πῶς ἡ Ἐκκλησία ἐπέτρεψε νά ζωγραφίζεται ἔτσι στά παλιότερα χρόνια.

Μιά ἄλλη παράδοσις εἶνε περισσότερο διδακτική. Ὁ Χριστόφορος πρίν νά βαπτισθῆ ὠνομαζόταν μέ τό εἰδω­λολατρικό ὄνομα Ρέπροβος. Στό ἀνάστημα ἦταν γίγαν­τας. Ἡ δύναμίς του ἦταν τεράστια. Ἕνα εἶδος Γολιάθ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Σκορποῦσε φόβο καί τρόμο. Καί ἤθελε, λέει, νά ὑπηρετήσει σ’ ἕνα βασιλιᾶ, πού νά εἶνε ὁ δυνατώτερος ἀπ’ ὅλους. Στήν ἀρχή πῆγε καί ὑπηρέτησε σ’ ἕνα βασιλιᾶ πού εἶχε πολύ στρατό καί φαινόταν πανί­σχυρος. Ἔγινε ὑπασπιστής του. Ἀλλ’ ὅταν κάποτε περ­νοῦσαν ἀπό κάποια σπηλιά, ὁ βασιλιᾶς ἄρχισε νά τρέμη. – Τί ἔχεις; Τόν ρώτησε ὁ Ρέπροβος. – Ἐδῶ μέσα στή σπη­λιά, τοῦ ἀπάντησε ὁ βασιλιᾶς, κατοικεῖ ἕνας πού ἔχει δύναμι μεγαλύτερη ἀπό μένα. – Ποιός εἶνε αὐτός, βασι­λιᾶ; ρώτησε ὁ Ρέπροβος. – Εἶνε μάγος, εἶπε ὁ βασιλιᾶς. – Ἔ, εἶπε ὁ Ρέπροβος, ἄν ὁ μάγος εἶνε πιό δυνατός ἀπό σένα, σ’ αὐτόν θά πάω νά ὑπηρετήσω. Ὁ Ρέπροβος ἔφυγε καί πῆγε στή σπηλιά, βρῆκε τό μάγο καί τοῦ δήλωσε ὅτι θά τοῦ εἶνε πιστός του ὑπηρέτης. Ὁ μάγος δέχτηκε, κι ὁ Ρέπροβος ἔμεινε ἀρκετό διάστημα κοντά του. Ἀλλ’ ὅταν μιά μέρα ὁ μάγος κι ὁ Ρέπροβος περπατώντας κόντευαν νά φτάσουν σέ κάποιο λόφο, ὁ μάγος ἄρχισε νά τρέμη σάν τό φύλλο. Ὁ Ρέπροβος ρώτησε νά μάθη τήν αἰτία τοῦ φόβου του. Κι ὁ μάγος τοῦ εἶπε ὅτι πάνω στήν κορυφή τοῦ λόφου εἶνε ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ κι ὅτι ὁ Ἐσταυ­ρωμένος εἶνε πιό δυνατός ἀπ’ ὅλους.

Ὁ Ρέπροβος, πού γιά πρώτη φορά ἄκουγε νά γίνεται λόγος γιά τό Χριστό, θέλησε νά γνωρίση ποιός εἶνε ὁ Χριστός, πού εἶνε πιό δυνατός ἀπ’ τό μάγο. Ἄφησε, λοι­πόν, τό μάγο καί πῆγε καί βρῆκε ἕνα σεβάσμιο πνευμα­τικό πατέρα καί σ’ αὐτόν ἐξωμολογήθηκε τά ἁμαρτήματά του καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία του νά γίνη χριστιανός καί στό ἑξῆς νά ὑπακούη σ’ ὅ,τι τόν διατάζει ὁ Χριστός. Κι ἐδῶ ἀρχίζει ἡ τρίτη παράδοσις γιά τόν ἅγιο Χριστό­φορο, ἡ πιό συγκινητική καί ὠφέλιμη ἀπ’ ὅλες. Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΛΑΤΟΜΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Εὐλόγιος ἅγιος – 27 Ἀπριλίου)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού κάνουν προσευχή, ἀλλά στίς προσευχές τους δέν ζητοῦν πράγματα πού ἀποβλέπουν στή σωτηρία τῆς ψυχῆς, κα­θώς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία, «τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν». Ζητοῦν πράγματα ὑλικά, χρήματα, τιμές, δόξες καί ἄλλα ἀνθρώπινα μεγαλεῖα, πού φαίνον­ται στήν ἀρχή ὅτι θά τούς εἶνε ὠφέλιμα καί εὐεργετικά, κι ὅμως στό τέλος αὐτά πού ζητοῦν, ἄν τούς δοθοῦν, καταν­τοῦν ψυχικῶς ἐπιζήμια καί καταστρεπτικά.

Ἄς ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα. Λένε ὅτι κάποιος φτωχός ἄνθρωπος ἀγόρασε ἕνα λαχεῖο καί πή-γαινε στίς ἐκκλησίες κι ἄναβε κεριά, προσκυνοῦσε τίς εἰκόνες καί παρακαλοῦσε νά τοῦ πέση τό λαχεῖο. Ὁ Θεός βέβαια δέν ἀκούει τέτοιες προσευχές, γιατί ξέρει τί εἶνε ἐκεῖνο πού συμφέρει στούς ἀνθρώπους. Τούς δίνει ὅμως κάποτε κατά παραχώρησι αὐτό πού ζητοῦν, γιά νά τούς διδάξη πώς αὐτό δέν ἦταν συμφέρον τους. Ἔπεσε λοιπόν καί σ’ αὐτόν τό λαχεῖο. Ἔγινε εὐτυχισμένος; Ὄχι. Ἀπό τήν πολλή του χαρά τρελλάθηκε καί τόν ἔκλεισαν στό φρενοκομεῖο. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός σέ ὅλους ὅσους προσεύχονται ἔτσι ἀπαντᾶ: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δηλαδή, δέν ξέρετε τί ζητᾶτε.

Αὐτά πού λέμε γιά τήν προσευχή τά βλέπουμε στή ζωή ἑνός ἁγίου, τοῦ ἁγίου Εὐλογίου, πού γιορτάζει στίς 27 Ἀπριλίου. Στό βίο τοῦ ἁγίου αὐτοῦ ὑπάρχει κάποιο διή­γημα, πού ὅσο κι ἄν φαίνεται παράξενο καί ἀπίστευτο στούς πολλούς ὅμως περικλείει ἕνα σπουδαῖο δίδαγμα, ὅτι πρέπει νά προσέχουμε στά αἰτήματα τῶν προσευχῶν μας.

¬¬¬

Κάτω στήν Αἴγυπτο, στούς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χρι­στιανισμοῦ, σέ μιά ἔρημο πού ὠνομαζόταν Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΒΟΣΚΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Λάζαρος νεομάρτυς – 23 ‘Απριλίου)

Στη σειρά τῶν ὁμιλιῶν μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, σᾶς παρουσιάσαμε ἀπό τό λαό ἁγίους καί μάρτυρες, πού κατά-γονταν ἀπό τή Μακεδο­νία, τή Θράκη, τήν Ἤπειρο, τήν Πελοπόννησο, τή Μ. ‘Ασία, καί γενικά ἀπό τά μέρη τῆς Ἑλλάδος. Ἕλληνες ἦταν ὠς πρός τήν πατρίδα οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες. ‘Αλλά ἅγιοι καί μάρτυρες δέν γεννήθηκαν μόνο στήν Ἑλλάδα. Ἡ ἁγιότητα δέν εἶνε μο­νοπώλιο ἑνός ἔθνους. Ἡ ἁγιότητα, ὅπως εἴπαμε καί ἄλ­λοτε, εἶνε ἕνα οὐράνιο φυτό, πού δέν φυτρώνει μόνο σ’ ἕνα τόπο καί σέ μιά ἐποχή. Ἀνθίζει καί καρποφορεῖ σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε ἐ-ποχή. Δέν ὑπάρχει τόπος πού νά κηρύχθηκε τό Εὐαγγέλιο καί δέν παρουσίασε ἁγίους καί μάρτυρες. Μέσα στη φύσι τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶνε ἡ ἁγιότης. «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι», εἶνε ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ἐργαστήριο δέ θεϊκό πού βγάζει ἁγίους εἶνε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

¬¬¬

Στήν ὁμιλία μας αὐτη θά παρουσιάσουμε ἕναν νεομάρτυρα, πού κατάγεται ἀπό τά μέρη τῆς Βουλγαρίας. Ὀνομάζεται Λάζαρος. Γιορτάζεται σάν μάρτυρας στίς 23 ‘Απριλίου μαζί μέ τόν ἅγιο Γεώργιο, πού κατάγόταν ἀπό τή Μ. ‘Ασία. Ἔτσι Ἑλλάδα καί Βουλγαρία παρου­σιάζονται ἑνωμένες μέσα στό γνήσιο χριστιανικό πνεῦμα. Ὁ Χριστός ἑνώνει ἄτομα, οἱκογένειες, λαούς καί ἔθνη. Ἀλλά δυστυχῶς σήμερα λείπει τό γνήσιο χριστιανικό πνεῦμα καί ἐπικρατοῦν θεωρίες πού ἀντί νά ἑνώνουν χωρίζουν τούς ἀνθρώπους.
Ὁ Λάζαρος λοιπόν ἦταν παιδί πιστῶν χριστιανῶν γονέων. Μικρός ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του περιπλανή­θηκε σέ διάφορα μέρη καί τέλος κατέληξε σέ μιά πόλι τῆς Μ. ‘Ασίας, τήν Πέργαμο. Ἐκεῖ προσελήφθη βοσκός. Σ’ ἕνα μέρος ψηλό καί ἔρημο ἔβοσκε τά πρόβατα. Μέσα στόν ὄμορφο κόσμο τῆς φύσεως, πού εἶνε ὁ ἀπέραντος ναός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λάζαρος προσευχόταν καί ὕψωνε τό Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΡΑΦΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Ἰωάννης νεομάρτυς – 18 Ἀπριλίου)

Καί πάλι, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, καί πάλι θά μι­λήσομε γιά ἕναν λαϊκό πού ἔγινε μάρτυρας. Ἀλλά τό νά γίνη κάποιος μάρτυρας Χριστοῦ, δέν εἶνε μικρό πράγμα. Εἶνε ἕνας ἡρωι­σμός. Εἶνε μιά λαμπρή νίκη, ἕνας θρίαμβος τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς σαρκός, τοῦ κόσμου καί τοῦ διαβόλου.
Γιά τή νίκη ὅμως καί τόν θρίαμβο αὐτόν χρειάζεται μιά ἄσκησις, μιά πνευματική προετοιμασία. Ὅπως οἱ στρατιῶτες γιά νά νικήσουν τόν ἐχθρό πρέπει νά ἔχουν ἀνδρεία καί νά ἔχουν ἐκπαιδευθῆ καί γυμνασθῆ στά διάφορα ὅπλα, ἔτσι καί οἱ μάρτυρες, οἱ γενναῖοι αὐτοί στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, γιά νά φτάσουν στήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου, προετοίμασαν τόν ἑαυτό τους ψυχικῶς. Μπορεῖ νά πῆ κανείς, ὅτι τό μαρτύριο ἔρχεται σάν ἀπο­τέλεσμα μιᾶς ψυχικῆς προετοιμασίας μηνῶν καί ἐτῶν καί ὁλοκλήρου ἀκόμη ζωῆς.
Ἡ φωνή τοῦ μαρτυρίου ἀκούγεται στά βάθη τῆς ψυ­χῆς κάθε πιστοῦ χριστιανοῦ, καί ὁ χριστιανός πρέπει νά προετοιμάζεται, γιατί δέν ξέρει τήν ὥρα πού ὁ Θεός θά τόν καλέση νά δώση τή μαρτυρία του μέσα στόν ἄπιστο καί διεφθαρμένο κόσμο, μιά μαρτυρία, πού ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις ἄλλοτε ἀντιμετωπίζει εἰρωνεῖες καί ἐμ­παιγμούς τοῦ ἀπίστου κόσμου καί ἄλλοτε φθάνει μέχρι τή θυσία τοῦ αἵματος.
Συνεπῶς σέ κάθε ἐποχή οἱ χριστιανοί, ἐφ’ ὅσον ὁμο­λογοῦν τόν Χριστό κι ἔχουν προθυμία νά χύσουν καί τό αἷμα τους γιά τήν πίστι τοῦ Χριστοῦ, μποροῦν νά ὀνομα­σθοῦν μάρτυρες, ἔστω κι ἄν δέν ἀξιώθηκαν τῆς μεγάλης τιμῆς νά χύσουν τό αἷμα τους. Εἶνε, ὅπως λένε οἱ πατέ­ρες, «μάρτυρες τῇ προαιρέσει». Θυμηθῆτε τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού εἶχε ζωηρή αὐτή τήν ἐπιθυ­μία τοῦ μαρτυρίου καί συχνά ἔλεγε: «Χριστέ, ὅπως ἔχυ­σες σύ τό αἷμα σου γιά μένα, ἀξίωσε κι ἐμένα νά χύσω τό αἷμα μου γιά σένα». Μάρτυρας στήν προαίρεσι ὁ Κο­σμᾶς, ἔγινε μάρτυρας καί στήν πράξι. Καί ἐρωτᾶται: ὑπάρχει σήμερα στίς καρδιές τῶν χριστια-νῶν μιά τέτοια ἐπιθυμία; Ἀλλοίμονο! Οἱ σημερινοί χριστιανοί, καθώς ἀποδεικνύουν τά πράγματα, ὄχι τή ζωή τους δέν εἶνε ἕτοιμοι νά θυσιάσουν γιά χάρι τῆς πίστεως καί τῆς ἠθι­κής, ἀλλ’ οὔτε καί μικρότερα ἀγαθά θυσιάζουν, ὅπως εἶνε τά λεφτά, οἱ θέσεις, τά ἀξιώματα, οἱ ἡδονές καί ἀπο­λαύσεις. Δέν ὑπάρχει πόθος μαρτυρίου.
Γιά τό μαρτύριο χρειάζεται πνευματική προετοιμα­σία, καθώς βλέπουμε καί στό μαρτύριο ἑνός νέου, πού σ’αὐτόν ἀφιερώνουμε τήν ὁμιλία αὐτή.
¬¬¬
Ὁ μάρτυρας γεννήθηκε τήν ἐποχή τῆς τουρκοκρατίας στά Read more »

ΚΤΙΣΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Δημήτριος νεομάρτυς – 14 Ἀπριλίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Θά μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιά ἕνα μάρτυρα, πού σάν ἄν­θος τῆς ἀνοίξεως φύτρωσε καί εὐωδίασε ὅταν κόντευε νά τε­λείωση ἡ ἐποχή τῆς τουρκο­κρατίας καί ν’ ἀνατείλη ὁ ἥλιος τῆς ἐλευθερίας. Δεκαοχτώ χρόνια προτοῦ νά ἐκραγή ἡ ἐπανάστασις ὁ μάρτυρας αὐτός ἔχυσε τό αἷμα του. Εἶνε ὁ νεομάρτυρας Δημήτριος.

¬¬¬

Γεννήθηκε σ’ ἕνα μικρό χωριό τῆς Ἀρκαδίας Πελο­ποννήσου. Φτωχός ἦταν ὁ πατέρας του. Ἡ μητέρα του πέθανε ὅταν ἀκόμα ἦταν μικρό παιδί. Ὁ πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Ἀλλά ἡ νέα γυναίκα, ἡ μητρυιά, ἦταν μιά γυναίκα σκληρή, πού συμπεριφερόταν ἄγρια στό μι­κρό Δημήτριο καί στόν μεγαλύτερο ἀδελφό του. Τά παι­διά δέν μποροῦσαν πιά νά ζήσουν ἄλλο μέσα στό πατρικό τους σπίτι. Σηκώθηκαν καί ἔφυγαν. Ὁ Δημήτριος προσελήφθη σ’ ἕνα συνεργεῖο κτιστάδων πού διηύθυναν οἱ Τοῦρκοι. Ἔκανε λάσπη, κουβαλοῦσε πέτρες, βοηθοῦσε τους κτῖστες. Οἱ κτῖστες πῆγαν στήν Τρίπολι γιά νά δου­λέψουν καί πῆραν μαζί τους καί τόν Δημήτριο.
Ἀλλ’ ἐπειδή ὁ Δημήτριος ἦρθε σέ προστριβές μέ τούς κτῖστες, ἔφυγε καί πῆγε κι ἔγινε ὑπηρέτης σ’ ἕνα τούρκικο ἀρχοντικό. ‘Αλλά στό σπίτι αὐτό ἡ τούρκικη οἰκογένεια κατάφερε νά τόν ξεγελάση κι ὁ Δημήτριος ἀρνήθηκε τή χρι­στιανική πίστι, περιτμήθηκε κι ἔγινε μωαμεθανός. Ὅταν ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του τό ἔμαθε, Read more »

ΑΡΤΟΠΟΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Μιχαήλ νεομάρτυς – 10 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει στή Στερεά Ἑλλάδα μιά περιοχή, στό νομό Εὐρυτανίας, πού ὀνομάζεται Ἄγραφα. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς αὐτῆς διακρίνονταν γιά τή γενναιότητα ἀλλά καί τήν εὐσέβειά τους. Ἐξωκκλήσια καί μοναστήρια, κτισμένα στίς κορφές, μαρτυροῦν γιά τήν εὐσέβειά τους. Ὁ τόπος τους ὑπῆρξε τό κρησφύγετο ἁρματολῶν καί κλεφτῶν, πού ἔπαιξαν σπουδαῖο ρόλο στήν ἐπανάστασι τοῦ 1821.



Σ’ ἕνα ἀπ’ τά εὐλογημένα χωριά τῶν Ἀγράφων, τή Γρανίτσα, στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας γεννήθηκε ἕνας ἥρωας τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, ἕνας μάρτυρας, ὁ Μιχαήλ Μαυρουδής, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε στή Θεσσαλονίκη τό 1544 καί στίς 10 Μαρτίου γιορτάζεται ἡ ἱερή του μνήμη. Σ’ αὐτόν τόν μάρτυρα θ’ ἀφιερώσουμε τή μικρή αὐτή ὁμιλία.

Οἱ γονεῖς τοῦ μάρτυρος ὠνομάζονταν Δημήτριος καί Σωτήρα. Ἦταν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς καί εἶχανἱ ερή συνήθεια νά ἐκκλησιάζωνται τακτικά καί νά παρακολουθοῦν ὅλες τίς ἱερές ἀκολουθίες. Ἀπό τέτοιους γονεῖς ἀνατρεφόταν ὁ μικρός Μιχαήλ. Μέσ’ στήν καρδιά του φύτεψαν οἱ γονεῖς του τό φόβο τοῦ Θεοῦ, κι ὁ μικρός Μιχαήλ διακρινόταν γιά τήν εὐσέβειά του. Ὕστερα ἀπό λίγο καιρό, ὁ πατέρας του πέθανε καί ἀναπαύθηκε στίς αἰώνιες μονές. Ἡ χήρα μητέρα του τόν πρόσεχε τώρα ἰδιαίτερα καί τόν συμβούλευε νά μένη πάντα πιστός καί ἀφωσιωμένος στό Χριστό. Ὅταν δέ ὁ Μιχαήλ ἔφτασε σέ νόμιμη ἡλικία, μέ τήν προτροπή τῆς μητέρας του τέλεσε τούς γάμους του μέ εὐσεβῆ παρθένο.

Λόγω τῆς φτώχειας, πού δέρνει τήν ὀρεινή καί δυσπρόσιτη αὐτή περιοχή, οἱ κάτοικοι φεύγουν καί πηγαίνουν σέ διάφορες μεγάλες πόλεις καί κάνουν διάφορες ἐργασίες γιά νά ζήσουν. Κι ὁ Μιχαήλ ἔφυγε ἀπό τή Γρανίτσα καί ἦρθε στή μεγάλη πόλι τῆς Θεσσαλονίκης. Ἐκεῖ ἔπιασε δουλειά. Ἔγινε ἀρτοποιός. Καθόταν Read more »

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

(40 Μάρτυρες – 9 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Στίς 9 τοῦ μηνός Μαρτίου, ἀγαπητοί μου, γιορτάζουν σαράντα μάρτυρες. Ποιό εἶνε τό ἐπάγγελμά τους; Τί ἦταν; Ἀσκηταί; Καλόγεροι; Ἱερεῖς, Ἐπίσκοποι, μητροπολῖτες καί πατριάρχες; Ὄχι. Ἦταν στρατιῶτες. Κι ὅμως τό ἐπάγγελμά τους δέν τούς ἐμπόδισε ν’ ἁγιάσουν καί νά λάμψουν στόν οὐρανό τῆςὈρθοδοξίας ὡς μάρτυρες. Εἶνε τόσο λαμπρό καί ἀξιοθαύμαστο τό μαρτύριό τους, ὥστε πολλοί διδάσκαλοι καί πατέρες ἔγραψαν γι’ αὐτούς. Ἕνας δέ ἀπ’ αὐτούς, ὁ κυριώτερος, ὁ Μέγας Βασίλειος, πλέκοντας τό ἐγκώμιό τους λέει, ὅτι ὄχι μία γλῶσσα, ἀλλά σαράντα γλῶσσες δέ φτάνουν γιά νά ἐξυμνήσουν τήν ἀρετή τῶν μαρτύρων αὐτῶν τῆς πίστεως.



Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες – μάρτυρες ἔζησαν τόν τέταρτο μετά Χριστόν αἰῶνα. Ἦταν ἀπό διάφορα μέρη, κι ὅταν στρατεύθηκαν βρέθηκαν μέσα σ’ ἕνα τάγμα τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, πού τότε ἦταν ὁ πιό ἰσχυρός καί ἔνδοξος στρατός τοῦ κόσμου. Ὑπηρετοῦσαν στά μέρη τῆς Μικρᾶς ‘Ασίας. Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες μέ τήν ἀνδρεία πού ἔδειχναν στίς διάφορες μάχες καί μέ τίς ἄλλες ἀρετές τους κατώρθωσαν νά ἐπιβληθοῦν καί νά διακρίνωνται ἀνάμεσα στό στράτευμα. Πιό ἐνάρετοι, ἡρωικοί καί λαμπροί στρατιῶτες δέν ὑπῆρχαν. Οἱ ἀξιωματικοί τούς θαύμαζαν καί τούς πρόβαλλαν σάν παράδειγμα. Ἀλλά ποιό ἄραγε νά ἦταν τό μυστικό ἐκεῖνο, πού τούς ἔκανε νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους στρατιῶτες; Οἱ σαράντα αὐτοί στρατιῶτες συνδέονταν μεταξύ τους μ’ ἕνα μεγάλο μυστικό, πού τούς γέμιζε την καρδιά μέ χαρά καί ἀγαλλίασι. Καί τό μυστικό ἦταν ὅτι οἱ 40 αὐτοί στρατιῶτες εἶχαν πιστέψει στό Χριστό καί ζοῦσαν τή χριστιανική ζωή.

Ἀλλά ξαφνικά, ἐνῶ ὑπηρετοῦσαν πιστά καί πρόθυμα στό στρατό καί ἦταν οἱ ἱκανώτεροι καί λαμπρότεροι στρατιῶτες, ξαφνικά ξέσπασε ἄγρια θύελλα. Αἰτία τῆς θύελλας αὐτῆς ἦταν ὁ αὐτοκράτορας ἐκεῖνος πού ἐξουσίαζε τό ἀνατολικό μέρος τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ὀνομαζόταν Λικίνιος (308 – 324). Ὁ αὐτοκράτορας αὐτός στήν ἐξωτερική μορφή ἦταν ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὡς πρός τή διάθεσι ἦταν θηρίο ἄγριο. Μέσα στήν καρδιά του ἔκρυβε μῖσος φοβερό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.

Ὁ διωγμός ἄρχισε. Ὅποιος τολμοῦσε ν’ ἀναφέρη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καταδιωκόταν. Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ θεωρεῖτο ἔγκλημα πού ἄξιζε νά τιμωρηθῆ μέ τά πιό σκληρά μαρτύρια. Οἱ χριστιανοί ἤ Read more »

ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Καισάριος – 9 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού θά μποροῦσε κανείς μέ δάκρυα στά μάτια νά θρηνήση τή σημερινή ἠθική καί θρησκευτική κατάστασι καί νά πῆ τά προφητικά ἐκεῖνα λόγια: «Σῶσον μέ, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπό τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων».

Ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ἐκεῖνος πού πιστεύει καί φοβᾶται τόν Θεό καί ἐκτελεῖ ὅλα τά θρησκευτικά του καθήκοντα καί εἶνε συνεπής στή ζωή του, εἶνε σήμερα κάτι σπάνιο. Πιό εὔκολο εἶνε νά βρῆς διαμάντια, παρά νά συναντήσης εὐσεβῆ ἄνθρωπο. Ψευτιά, κατεργαριά, πονηριά καί δολιότης, κλεψιά, ἀδικία, ἀτιμία, πορνεία, μοιχεία, ἐκμετάλλευσις, ψευδορκία, βλασφημία τῶν θείων καί ὅ,τι ἄλλο κακό κυριαρχεῖ σήμέρα στόν κόσμο.

Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο κόσμο, πού χάνονται τά ἴχνη τῆς ἀρετῆς, τῆς καλωσύνης καί τῆς εὐσέβειας, ἄν ζοῦσε ἕνας Διογένης, θά ἄναβε λυχνάρι καταμεσήμερο καί θά ἔψαχνε νά βρῆ μέσα στά πλήθη, στίς πολυάνθρωπες πόλεις, ἄνθρωπο.

Μία αἰτία, ἡ κυριώτερη μποροῦμε νά ποῦμε αἰτία, γιά τήν ὁποία ὅσο περνοῦν οἱ μέρες καί τά χρόνια λιγοστεύει ἡ ἀρετή καί σπανίζει ἡ εὐσέβεια, εἶνε ἡ ἔλλειψις ἀγωγῆς, χριστιανικῆς ἀγωγῆς. Τά παιδιά δέν ἀνατρέφονται πιά μέσα σέ εὐσεβές οἰκογενειακό περιβάλλον, ἀλλά μέσα σ’ ἕνα ἐλεεινό περιβάλλον, πού δημιουργοῦν οἱ αἰσχρές καί ἐγκληματικές ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές ἐκπομπές. Ραδιόφωνο καί τηλεόρασις ἔχουν γίνει οἱ «δάσκαλοι» καί «παιδαγωγοί» τῆς ἀνθρωπότητος καί προπαντός τῆς νέας γενιᾶς.



Τί πηγή εὐλογίας γιά τόν κόσμο εἶνε μιά χριστιανική οἰκογένεια! Αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων παραδειγμάτων, ἀποδεικνύει μιά οἰκογένεια τῆς ἀρχαίας ἐνδόξου Ἐκκλησίας τοῦ τετάρτου αἰῶνος. Εἶνε ἡ πατρική οἰκογένεια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. Ὁ ἀρχηγός τῆς οἰκογενείας ὠνομαζόταν Read more »

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Θεόδωρος νεομάρτυς -17 Φεβρουαρίου)

Στή σειρά τῶν ὁμιλιῶν «Ἅγιοι ἀπ’ ὅλα τά επαγ­γέλμα-τα» θά δοῦμε τώρα ἕνα ζω-γράφο, πού ἁγίασε καί ἔγι-νε μάρτυρας. Λεγόταν Θεόδωρος. Καταγόταν ἀπό τό Νεοχώριο τοῦ Βυ­ζαντίου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γεννήθηκε τό 1774 στά χρόνια του σουλτά­νου Μαχμούτ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς. Ἔμαθε γράμ­ματα ἑλληνικά, ὅσα μποροῦσε νά μάθη κανείς τήν ἐποχή τῆς σκλαβιᾶς. Διδάχτηκε δέ καί τή ζωγραφική τέχνη καί ἐργαζόταν στά βασιλικά παλάτια.
Στή νεότητά του ὁ Θεόδωρος ἔπεσε. Ζώντας ἀνάμεσα σέ Τούρκους ζήλεψε καί θέλησε κι αὐτός ν’ ἀπολαύση ὅσα ἀπολάμβαναν οἱ κατακτηταί. Ἀρνήθηκε τήν πίστι του, ἔγινε Τοῦρκος καί φόρεσε σαρίκι. Πῆρε δέ καί μεγάλη θέσι, ἀπόκτησε πλούτη καί θησαυρούς καί ἦταν ἀπ’ τούς τρανούς τοῦ παλατιοῦ.
Ἀλλ’ ὁ Θεός, πού θέλει τή σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώ­πων, δέν ἄφησε τό Θεόδωρο νά πεθάνη ἀποστάτης. Τά χρόνια ἐκεῖνα ἔπεσε πανούκλα, βαρειά ἐπιδημική ἀρρώ­στια, πού θέριζε μικρούς καί μεγάλους. Τό-τε ὁ Θεόδω­ρος, βλέποντας τή ματαιότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἄρχισε νά σκέπτεται καί νά συναισθάνε-ται το βαρύ ἁμάρ­τημα πού ἔκανε. – Κι ἄν πεθάνω, ἔλεγε, τώρα, τί θά γίνω; Ἀλλοίμονό μου! Πρέπει νά μετανοήσω τό γρηγορώτερο καί νά ἐπιστρέψω πάλι στήν ἀληθινή θρησκεία…
Ἀλλ’ ἦταν εὔκολο αὐτό; Ὁ Θεόδωρος δέν ἦταν Read more »

ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Ζήνων ὅσιος – 10 Φεβρουαρίου)

Στήν ὁμιλία τούτη, ἀγαπητοί μου, θα μιλήσουμε γιά τόν ἅγιο πού εἶνε ὁ προστάτης τῶν τα­χυδρομικών υπαλλήλων. Εἶνε ὁ ἅγιος Ζήνων, τοῦ ὁποίου τήν ἱερά μνήμη γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία στίς 10 Φεβρουαρίου. Ἀλλά πρίν μιλήσουμε γιά τόν ἅγιο Ζήνωνα θά ποῦμε λίγες λέξεις γιά τό ἐπάγγελμα τῶν ταχυδρομικῶν.

Τό ταχυδρομικό ἐπάγγελμα εἶνε ἀρχαῖο. Δέν ἦταν βέ­βαια ὠργανωμένο καί ἀνεπτυγμένο, ὅπως εἶνε σήμερα. Τότε τό ταχύτερο μέσο μεταφορᾶς γιά τά γράμματα ἦταν τό ἄλογο. Ἀλλ’ οὔτε ὑπῆρχε τότε καί ἀφθονία γραφικῆς ὕλης, ὅπως ὑπάρχει σήμερα. Πρίν ἀνακαλυφθῆ τό χαρτί οἱ ἄνθρωποι ἔγραφαν τίς ἐπιστολές τους πάνω σέ φύλλο ἀπό περγαμηνή ἤ πάπυρο, τό τύλιγαν γύρω ἀπό ἕνα κοντό στρογγυλό ξύλο, τό ἔδεναν καί τό σφράγιζαν, κι αὐτός ὁ κύλινδρος – ἐπιστολή ἦταν ἕτοιμος γιά νά σταλῆ.

‘Αλλά πῶς νά σταλῆ; Ἔπρεπε νά βρεθῆ ἔμπιστος ἄνθρω­πος καί ν’ ἀναλάβη νά τήν μεταφέρη.

Πολλές ἐπιστολές τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἀνακαλύφθη­καν σέ ἀνασκαφές. Ἄλλες δέ, λόγῳ τῆς σπουδαιότητάς τους ἀντιγράφτηκαν καί σάν πιστά ἀντίγραφα διασώθη­καν μέχρι σήμερα.

Ἀπ’ ὅλες τίς ἐπιστολές ξεχωρίζουμε τίς ἐπιστολές πού ἔγραψαν οἱ Ἀπόστολοι καί πού ἀπευθύνονταν σέ ἄτομα ἤ σέ ἐκκλησίες. Ἀπό αὐτές οἱ 14 εἶνε τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου, 2 τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, 3 τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ιωάννου, 1 τοῦ Ἰακώβου καί 1 τοῦ Ἰούδα. Εἶνε ὅλες 21. Ἀλλά καί ὅλη ἡ Καινή Διαθήκη μπορεῖ νά ὀνο­μαστῆ ἐπιστολή, ἐπιστολή πού στέλνει ὁ Θεός πατέ­ρας στά παιδιά του. Καί μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, συνι­στοῦμε σέ ὅλους τούς ἀγαπητούς μας ἀναγνώστας, συνι­στοῦμε θερμά, νά προμηθευτοῦν τήν Καινή Διαθήκη καί νά τήν διαβάζουν. Μιά ἐπιστολή μᾶς στέλνει ἕνα ἀγαπη­μένο μας πρόσωπο, ἕνας συγγενής μας ἀπό τό ἐξωτερικό, καί μέ τί λαχτάρα βιαζόμαστε νά τήν ἀνοίξουμε γιά νά τή διαβάσουμε. Φαντασθῆτε κάποιον νά παίρνη ἐπιστολή «κατεπείγουσα», καί νά μή τήν ἀνοίγη, ἀλλά νά τήν κρατᾶ χρόνια ὁλόκληρα κλειστή! Αὐτό δυστυχῶς κάνουν οἱ πιό πολλοί χριστιανοί. Ὄχι συγγενής τους, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔχει στείλει ἐπιστολή «κατεπείγουσα», πού ὅποιος δέν τήν διαβάση ἀμέσως καί δέν κάνη αὐτά πού λέει, θά χαθῆ καί Read more »