ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ

https://youtu.be/Jo6lP2g1TH4

Συνεχεῖς ἀγῶνες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης γιὰ τὴν κάθαρση τῆς Ἐκκλησίας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΗΛΙΑ ΥΦΑΝΤΗ

π. Ἠλία, δώσατε στὴν δημοσιότητα μιὰ ἁπλῆ ἐπιστολή, τὴν ὁποία στείλατε πρὶν ἀπὸ πάρα πολλὰ χρόνια στὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ποὺ τὸν κατηγορεῖτε γιὰ ἀλλαγὴ πορείας στὸ θέμα τῆς δεσποτοκρατίας. Τὸν κατηγορεῖτε ἐπίσης καὶ γιὰ ἀδυναμία νὰ σᾶς δώσῃ ἀπάντησι στὴν ἁπλῆ σας ἐπιστολή.
Σὲ σχόλιο ἀναγνώστου σας ἐπὶ αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς ἀπαντᾶτε·

παπα-Ηλίας:
Κι όμως ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος δεν απάντησε.
Και πιστεύω, επειδή δεν είχε τι ν’ απαντήσει.

π. Ἠλία, εἶναι ἀπορίας ἄξιο, γιατί τὸ κάνατε αὐτὸ μετὰ τὴν κοίμησι τοῦ Γέροντα! Δὲν νομίζουμε βέβαια νὰ περιμένατε ἀπάντησι ἀπὸ τὸν ἴδιο.
Θὰ πάρετε ὅμως μία ἀπάντησι. Ἀνέθεσε σὲ πνευματικά του παιδιά, νὰ συγκεντρώσουν μετὰ τὴν κοίμησί του ὅλες τὶς κατηγορίες, ποὺ ἐκτόξευσαν δημόσια οἱ ἐχθροί του, καὶ νὰ γραφῆ ἕνα μεγάλο βιβλίο μὲ τὶς δικές του ἀπαντήσεις ἐπὶ τῶν κατηγοριῶν. Ἔχει ἀφήσει πάρα πολὺ ὑλικὸ στὶς ὁμιλίες του, στὰ βιβλία του καὶ στὴν «Χριστιανικὴ Σπίθα».
π. Ἠλία, λυπούμεθα ποὺ θὰ κατατάξουμε καὶ ἐσᾶς στοὺς δημόσιους κατηγόρους τοῦ Γέροντα, ἀφοῦ τὴν ἁπλῆ ἐπιστολή, ποὺ στείλατε στὸν π. Αὐγουστῖνο πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τὴν ἀνεβάσατε τὸ 2011 –ἕνα δηλαδὴ χρόνο μετὰ τὴν κοίμησί του– στὸ διαδίκτυο, καὶ τὴν κυκλοφορήσατε σὰν ἀνοικτὴ πλέον ἐπιστολή. Ἡ ἀπάντησι στὸ γιατί δὲν σᾶς ἀπήντησε βρίσκεται ἐδῶ.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΗΝΤΗΣΕ ΤΟΤΕ, ΔΙΟΤΙ
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε ἀρχές, ποὺ δὲν τὶς παραβίαζε. Δὲν ἀπαντοῦσε καὶ δὲν δημιουργοῦσε θόρυβο γιὰ κατηγορίες ποὺ διατύπωναν ἰδιωτικῶς καὶ προσωπικῶς κάποιοι ἐναντίον του.
Κάποτε βρεθήκαμε στὸ γραφεῖο του καὶ δέχτηκε τότε ἕνα τηλεφώνημα, ὄχι ἀπὸ φίλο ἀλλὰ ἀπὸ ἐχθρό. Κλείνοντας τὸ τηλέφωνο τὸν ἀκούσαμε νὰ λέῃ·
«Μᾶς κατηγορεῖ… Ἂς μᾶς κατηγορῇ καὶ αὐτός. Δὲν εἶναι οὔτε ὁ πρῶτος οὔτε ὁ τελευταῖος. Ὁ καθηγητής μας Ἀνδροῦτσος μᾶς ἔδωσε μιὰ συμβουλή· “Νὰ μὴ σᾶς κατηγορήσῃ ποτέ ἡ συνείδησί σας, γιατὶ εἶναι τρομερό”. Αὐτὲς τὶς κατηγορίες νὰ φοβόμαστε…».

Καὶ στὴν Πτολεμαΐδα σὲ κήρυγμά του ἔλεγε·
«Δὲν ἔδωσα σὲ κανέναν ἀφορμὴ γιὰ νὰ σκανδαλισθῇ ἀπὸ διάφορες ἐνέργειές μου. Καὶ μαρτυρεῖ ἡ συνείδησίς μου ὅτι διοικῶ τὴν Ἐκκλησία ὀρθοδόξως, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνας, τοὺς ὁποίους μελετῶ ἡμέρα καὶ νύκτα. Καὶ σᾶς εἶπα κατ᾿ ἐπανάληψιν· Ἐὰν –μὴ γένοιτο– παρουσιασθῶ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος καὶ σᾶς κηρύξω ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐναντίον τῆς Πίστεώς μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ διαλύσετε τὶς καρέκλες καὶ νὰ μὲ κυνηγήσετε μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα ποταμό. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ παραμένω Ὀρθόδοξος καὶ ὀρθοτομὸ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας» (Πτολ. 4.6.1990)

Στὰ στελέχη τῆς Κατασκηνώσεως ρωτοῦσε νὰ μάθῃ, τί λέει ὁ κόσμος ἐναντίον του. Μιὰ φοιτήτρια τῶν Ἀθηνῶν ἀπήντησε, ὅτι ὁ καθηγητής της ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπό του καὶ τὸν χαρακτήρισε ὡς «ἀπολιθωμένο ὄν». Γέλασε καὶ εἶπε· «Τὸ ἀπολιθωμένο ὂν εἶναι σὰν μούμια καὶ δὲν μιλάει, ὁ Αὐγουστῖνος ἔχει στόμα ποὺ τοὺς ἐνοχλεῖ. Μ᾽ ἀρέσει ὅμως ὁ τίτλος. Θέλω νὰ μοῦ λέτε τὶς κατηγορίες ποὺ ἀκοῦτε, γιατὶ αὐτὰ εἶναι τὰ παράσημα, ποὺ μοῦ βάζουν οἱ ἐχθροί μου».

Πολλὰ τέτοια λόγια ἀπομαγνητοφωνημένα μποροῦμε νὰ δημοσιεύσουμε, π. Ἠλία, ποὺ δείχνουν ὅτι ὁ Γέροντας δὲν ἔδιδε βαρύτητα καὶ δὲν ἀπαντοῦσε σὲ κατηγορίες ποὺ δὲν ἔπαιρναν ἔκτασι· ἀπαντοῦσε μόνο σ’ αὐτὲς ποὺ γίνονταν δημόσια καὶ κλόνιζαν τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ σκανδάλιζαν τὸν πιστό λαό. Αὐτὲς φοβόταν καὶ αὐτὲς δὲν τὶς ἄφηνε ποτέ ἀναπάντητες. Γι’ αὐτὲς τὶς δημόσιες κατηγορίες ζήτησε νὰ γραφῇ τὸ βιβλίο μὲ τὶς ἀπαντήσεις του.

ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑΣΙ ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ,
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

Tὸ 1973 διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴν ἀπολυταρχία τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος μὲ τὸ σύνθημα «κάτω ἡ δεσποτοκρατία». Καὶ στὰ στελέχη τῆς κατασκηνώσεως ἔλεγε·

«Ὁ μητροπολίτης δὲν πρέπει νὰ εἶνε δεσπότης (παράγωγο τοῦ ῥήματος δεσπόζω, ποὺ σημαίνει κυριεύω), ἀλλὰ ἐπίσκοπος (ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ῥῆμα ἐπισκοπῶ, δηλαδὴ παρατηρῶ ἀπὸ πάνω μὲ προσοχή). Ὁ ἐπίσκοπος πρέπει νὰ φροντίζῃ τὰ λογικὰ πρόβατα, τοὺς πιστούς, ὅπως καὶ ὁ Χριστός».
Στὶς 18.5.1990 ἡ ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» γράφει·
«Ἐξ ἄλλου, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνος, προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν: “Κατάπληκτος πληροφοροῦμαι ὅτι, ἀργούσης τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου καὶ ἄνευ ἐκτάκτου προσκλήσεως καὶ ἐγκρίσεως τῶν συνοδικῶν αὐτῆς μελῶν, ὁ δικτατορικῶς ἐπὶ 17 ἔτη (ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ)….
Δὲν ἀνήκω εἰς οὐδεμίαν πολιτικὴν παράταξιν καὶ δὲν εἶμαι φίλος προσώπων καὶ πραγμάτων, ἀλλὰ φίλος ἰδεῶν. Μία δὲ ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἰδεῶν, τὰς ὁποίας ἀπὸ πεντηκονταετίας ὑποστηρίζω σθεναρῶς ἐν μέσῳ περιπετειῶν καὶ διωγμῶν, καθὼς καὶ διὰ εἰδικοῦ συγγράμματος ὑπὸ τὸν τίτλον ῾EΛEYΘEPA KAI ZΩΣA EKKΛHΣIA᾽, εἶνε ἡ ἰδέα, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ διοικῆται δικτατορικῶς, ἀλλὰ νὰ ἔχουν λόγον καὶ νὰ συμμετέχουν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα σύμπας ὁ κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαός, καθὼς συνάγεται τοῦτο καὶ ἀπὸ τὰ χειροτονητήρια ἔγγραφα τῶν ἀρχιερέων”».

Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν καὶ οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ περιπέτειες τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου. Θὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε μερικούς:

1. Κατεδίκαζε τὸν σημερινὸ ἀνορθόδοξο τρόπο ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων, χωρὶς δηλαδὴ τὴν συμμετοχὴ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Read more »

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ π. Κοσμᾶ Παλαιογιάννη

γιὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη·

  45 χρόνια προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω ἄν εἶναι ἄνθρωπος σαν και ἐμᾶς

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ βρεθῶ πλησίον τοῦ π. Αὐγουστίνου. Νὰ βρεθῶ καὶ νὰ μαθητεύσω σ᾿ αὐτὴ τὴ μεγάλη πατερικὴ καὶ προφητικὴ καὶ ἁγία μορφή. ᾿Αλήθεια, πόσα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γράψη κάποιος γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τοῦ Θεοῦ! ᾿Επειδὴ ὅμως πολλὰ εἰπώθηκαν καὶ γράφτηκαν γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ καὶ νὰ παρουσιάσω ὡρισμένα περιστατικὰ ἀπὸ τὴ ζωή του ποὺ μοῦ ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωσι.

Πρὶν ἀναφερθῶ στὰ περιστατικά, θὰ ἤθελα νὰ πῶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸν γνώρισα μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 60 ἐτῶν, ποτὲ δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τί σόϊ ἄνθρωπος εἶναι αὐτός. Τὸν κοιτοῦσα, τὸν ἄκουγα ὧρες ὁλόκληρες καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὸν καταλάβω. Νὰ καταλάβω, δηλαδή, ἂν εἶναι ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς τοὺς ἄλλους. Θὰ μοῦ πῆτε γιατί τὸ λέω αὐτό· Γιατὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος μπορεῖ νὰ ζοῦσε ἀνάμεσά μας ὅμως τὸ μυαλό του, ἡ καρδιά του, ἡ σκέψις του, ἡ ζωή του καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξίς του, σοῦ ἔδιναν τὴν ἐντύπωσι ὅτι δὲν βρισκόταν στῆ γῆ! ᾿Αδιαφοροῦσε γιὰ τὰ κοσμικὰ καὶ ἐπίγεια πράγματα. Γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του ἦταν ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἁγία Του ᾿Εκκλησία, καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ῾Ελλάδα. Read more »

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΖΩΗΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικό «Ὀρθόδοξη Παρουσία», τ. 82/Ἰάν. – Ἀπρ. 2007, σ.σ. 18-21

Τοῦ π. Ἀμβροσίου Κουτσουρίδη

Μαρτυρία

«…Προσωπικὴ κατάθεση ἑνὸς αὐτόπτου καὶ αὐτηκόου μάρτυρος γιὰ τὸν ἄνδρα, τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μου κατέστησε Ἐπίσκοπο τοῦ τόπου, ὅπου ὅρισε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθῶ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν διεκδικεῖ πληρότητα καὶ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ προστεθεῖ σὲ κάποια ἐπετειακὴ ἢ ἄλλη σχετικὴ συλλογή. Ἄλλωστε, ἕτεροι συγγραφεῖς, περισσότερο ἢ λιγότερο ἁρμόδιοι τοῦ γράφοντος, ἔχουν ἤδη καταγράψει ἀναλυτικὰ καὶ ἐμπεριστατωμένα πτυχὲς τοῦ μακροῦ βίου καὶ τῆς προσφορᾶς τοῦ π. Αὐγουστίνου – «πάτερ Αὐγουστῖνε!»· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγαπημένη του προσφώνηση καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο θὰ κάνω χρήση της στὸ ἑξῆς.

Ὅταν μὲ ρωτοῦν, πῶς θὰ περιέγραφα συντόμως τὸ πρόσωπο τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀπαντῶ συνήθως μὲ τὶς ἀκόλουθες λέξεις: λάτρης τοῦ ἁγιογραφικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου, ἀσκητικὸς καὶ ἁπλοῦς, δυναμικὸς καὶ ζηλωτής…

Δύο στιγμιότυπο μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο

α) Συνωστιζόμασταν, μικροὶ καὶ μεγάλοι, στὴν ὑπόγεια αἴθουσα τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου, κάθε Τετάρτη βράδυ, γιὰ τὴν κατήχηση. Τὸ καρδιοχτύπι ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, διότι στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου γινόταν ἀνακεφαλαίωση τοῦ προηγουμένου μαθήματος μὲ τὴ μορφὴ ἐρωτήσεων. Χρειαζόταν ἐγρήγορση καὶ ἑτοιμότητα, διότι ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐκτιμοῦσε τὴν ταχύτητα καὶ τὴν ἀκρίβεια τῶν ἀπαντήσεων. Ἀκολουθοῦσε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ νέου ἁγιογραφικοῦ ἀναγνώσματος, ἡ ὁποία γινόταν πάντοτε μὲ φλόγα ψυχῆς καὶ ζωντάνια πνεύματος. Ὁ λόγος ἁπλός, διανθισμένος μὲ πληθώρα πρακτικῶν παραδειγμάτων καὶ ἐφαρμογῶν μὲ στόχο ―θὰ ἔλεγα πάντοτε― τὸ ἄναμμα ἢ τὸ συνδαύλισμα τοῦ ἱεραποστολικοῦ ζήλου. Ἀξίωμα τοῦ π. Αὐγουστίνου ἦταν ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τούτου ἐσταυρωμένου στὸν κόσμο. Πολλὰ ἔχουν εἰπωθεῖ γιὰ τὶς μεθόδους ποὺ ἐφήρμοσε ὁ ἴδιος καὶ πρότεινε καὶ στοὺς ἄλλους νὰ υἱοθετήσουν, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἐνῶ ὁρισμένοι τὶς κρίνουν ὀρθόδοξες (παραδεκτές), ἄλλοι τὶς θεωροῦν ἐν πολλοῖς ἀνορθόδοξες (ἀπαράδεκτες). Πάντως ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν ἡ ἄλλη φωνὴ στὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ σημαίνει. Ἡ κρίση ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ βραδινά, κι ἐνῶ μιλοῦσε ὁ π. Αὐγουστῖνος, ξαφνικὰ ἔγινε διακοπὴ ρεύματος. Τίποτε δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ διαταράξει τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ λίγα δευτερόλεπτα μετὰ τὴν ἔκπληξη ἀπὸ τὴν ἀπρόσμενη συσκότιση ἀκούστηκε ἐπιτακτικὴ ἡ φωνὴ τοῦ Γέροντος: «Φῶς! Φῶς!». Ψηλαφώντας τὸ σκοτάδι ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικά του παιδιὰ κίνησε ν᾽ ἀναζητήσει στὸν ἐπάνω ὄροφο κεριά, τὰ ὁποῖα θὰ ἔδιναν τὴ δυνατότητα στὸν π. Αὐγουστῖνο νὰ συνεχίσει ἀπρόσκοπτα τὸ λόγο. Τὴ σιγὴ τῆς προσμονῆς διέκοψε ὁ ἦχος καὶ φυσικὰ ἡ φλόγα ἑνὸς ἀναπτήρα, ἡ ὁποία ἔσχισε τὸ σκοτάδι καὶ πρόσφερε χαρὰ στὸ γέροντα Ἐπίσκοπο. «Μπράβο, μπράβο, παιδί μου», εἶπε ἀπευθυνόμενος στὴ σιλουέτα ποὺ βαστοῦσε τὸν ἀναπτῆρα καὶ συνέχισε: «Ἔλα ἐδῶ». Ὁ ἀκροατὴς πλησίασε προσεκτικὰ κι ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀντιλήφθηκε ποιός εἶνε, εἶπε δυνατά: «Σὲ τσάκωσα! Καπνίζεις;». Τραντάχτηκε ἡ αἴθουσα ἀπὸ τὰ γέλια μας καὶ θαυμάσαμε τὴν εὐστροφία τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος συνέχισε χαμογελώντας: «Καλά, δὲν πειράζει… ἀλλὰ νὰ τὸ κόψεις, ἄρρωστος ἄνθρωπος…». Πολὺ πρὶν τὴ σύγχρονη παγκόσμια ποινικοποίηση τοῦ καπνίσματος, ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε κινήσει ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς βλαβερὲς συνέπειες τοῦ καπνοῦ μὲ τὴ μνημειώδη λαϊκὴ ρήση: «Τὸ τσιγάρο εἶναι τὸ λιβάνι (τὸ θυμίαμα) τοῦ διαβόλου»! Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ κεριὰ εὑρέθησαν, ἡ παρένθεση τοῦ ἐπεισοδίου μὲ τὸν καπνιστὴ ἔκλεισε, καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁλοκλήρωσε ἄλλο ἕνα μάθημα, στὰ πλαίσια τοῦ ἰσοβίου ἀγῶνος του γιὰ τὴ χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν μελων τῆς Πολιτείας τοῦ Θεοῦ…

* * *

β) Πρέπει νὰ ἦταν μέσα Μαΐου τοῦ 1995. Ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν αἰσθανόταν καλὰ καὶ ἀποσύρθηκε στὸ ἀπέριττο, γεμᾶτο μόνο μὲ βιβλία, δωμάτιό του στὸν δεύτερο ὄροφο τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου. Ἀγνόησα τὴν ἀνάγκη του γιὰ ἀνάπαυση καὶ τὸν ἀναζήτησα, γιὰ νὰ μοῦ ὑπαγορεύσει ὁ ἴδιος τὶς ἀπαντήσεις τοὐλάχιστον στὶς ἐπιστολὲς ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν σὲ σημαντικὰ ζητήματα καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν μποροῦσα ἢ δὲν ἤθελα νὰ ἀναλάβω τὴν εὐθύνη τῆς συντάξεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ παρενθετικῶς ὅτι δεκάδες ἦταν οἱ ἐπιστολὲς ποὺ ἐλάμβανε ὁ π. Αὐγουστῖνος καθημερινὰ ἀπὸ ὅλα σχεδὸν τὰ σημεῖα τοῦ πλανήτη. Read more »

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

῾Ο οὐράνιος ἄνθρωπος

Τοῦ Πρωτ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ – ΚΟΝΙΤΣΑ

Περνοῦμε μιὰ δύσκολη περίοδο. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι χαλαροὶ σὲ ὅλα. Στὴ σκέψη, στὶς ἐπιλογές, στὸ ἦθος, στὴν καθημερινή τους ζωή. Δὲν ὑπερμαχοῦν γιὰ ἰδέες, δὲν ἐνθουσιάζονται γιὰ εὐγενικοὺς σκοπούς, μένουν ἀδιάφοροι μπροστὰ στὴ δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους, ζοῦν χωρὶς διάθεση προσφορᾶς καὶ δὲν θυσιάζουν τὸ παραμικρὸ ἀπ᾿ ὅσα τοὺς ἀνήκουν. Διακρίνονται γιὰ τὸν ἄκρατο ἀτομισμὸ καὶ τὴν ἀνικανοποίητη φιληδονία τους.

Ἂν κάποιος θελήσει νὰ τοὺς ἐμποδίσει σὲ κάτι ἢ νὰ τοὺς ὑποδείξει τὸν ὀρθὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἐξανίστανται, τοῦ ἐπιτίθενται, τὸν συκοφαντοῦν καὶ τὸν διασύρουν. Δὲν δέχονται κανένα φραγμὸ στὴ ζωή τους. Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία καλεῖται ἡ ᾿Εκκλησία νὰ προβάλει τὸ χριστιανικὸ ἦθος, νὰ διδάξει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προτρέψει τοὺς καλοπροαίρετους νὰ τὸ τηροῦν, συγχρόνως δὲ νὰ δέχονται καὶ τὴ βοήθεια τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἡ ᾿Εκκλησία χρειάζεται ἐνάρετους καὶ θερμοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐργάζονται νυχθημερόν, μὲ ταπείνωση καὶ ἱερὸ ζῆλο. Δυστυχῶς, ὑπάρχει μεγίστη ἔλλειψη. Ἡ Ἐκκλησία μας ὑστερεῖ στὸ θέμα αὐτό. ᾿Ελάχιστοι εἶναι οἱ κληρικοί, ποὺ ὄντως ποιμαίνουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Οἱ περισσότεροι βλέπουν μόνο τὸν ἑαυτό τους, τὰ συμφέροντά τους καὶ τὴν καλοπέρασή τους. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στοὺς μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη στὸ τί συμβαίνει στὴν ᾿Εκκλησία.
Εἶναι πικρὴ ἀλήθεια ὅτι ἡ ῾Ιερὰ Σύνοδος ποτέ δὲν ἀσχολήθηκε σοβαρὰ μὲ τὸ θέμα τῶν κληρικῶν καὶ εἰδικότερα ἐκείνων ποὺ εἶναι ἀδρανεῖς καὶ ἀνάξιοι. ᾿Αφήνει νὰ διαιωνίζονται ἁμαρτωλὲς καταστάσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ὑποβάθμιση τοῦ ποιμαντικοῦ της ἔργου. ᾿Αλλά, δόξα τῷ Θεῷ! ᾿Εκεῖνο ποὺ δὲν κάνει ἡ Διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ κάνουν μεμονωμένοι κληρικοὶ κι ἐπίσκοποι. ᾿Ελάχιστοι εἶναι, ἀλλὰ ὑπάρχουν. ᾿Αποτελοῦν τὸ στήριγμά μας καὶ τροφοδοτοῦν τὴν ἐλπίδα μας ὅτι δὲν χάθηκαν τὰ πάντα. ῞Ενας τέτοιος κληρικός, καὶ στὴ συνέχεια ἐπίσκοπος, εἶναι καὶ ὁ π. Αὐγουστίνος Καντιώτης, ὁ πρώην μητροπολίτης Φλωρίνης, ὁ ὁποῖος κλείνει ἕναν αἰώνα ζωῆς. Ἄφησε ἐποχὴ ὁ εὐλογημένος αὐτὸς ἄνθρωπος καὶ μακάρι νὰ ἦταν μπορετὸ νὰ συνέχιζε τὸ ἔργο γιὰ ἕναν αἰώνα ἀκόμα… Γιατὶ στὶς μέρες μας δὲν ὑπάρχουν μητροπολίτες σὰν τὸν π. Αὐγουστίνο.
Θὰ σημειώσω πρόχειρα μερικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῆς σπουδαίας καὶ μοναδικῆς γιὰ τὴν ἐποχή μας ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητας τοῦ π. Αὐγουστίνου·

α´. ᾿Ανεπίληπτο ἦθος
῾Ο π. Αὐγουστίνος εἶχε ἠθικὴ καθαρότητα. ᾿Επίγειος ἄγγελος. Ποτέ κανένας δὲν μπόρεσε νὰ τὸν κατηγορήσει γιὰ τὸ ἦθος του. Ὑπῆρξε κληρικὸς ποὺ δὲν ἔριχνε νερὸ στὸ κρασί του. Δὲν συμβιβάστηκε μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ προπαντὸς μὲ τοὺς ρηχοὺς ἄρχοντες τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. ῎Εζησε κι ἔδρασε ὡς ἄνθρωπος τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὄχι τῆς γῆς. Τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἔργα του —καὶ εἶναι δυσεξαρίθμητα!— ἦταν ἔμπνευση τοῦ οὐρανοῦ. ῾Η ρίζα τους ἦταν στὸν οὐρανό.
β´. ᾿Ορθόδοξος ἐπίσκοπος
῾Υπῆρξε συντηρητικός, αὐστηρότατος, ἔχοντας στὴν ἄδολη καρδιά του ἀπέραντη ἀγάπη. ῾Ο π. Αὐγουστίνος δὲν ἐνδύθηκε τὸ ράσο γιὰ νὰ καλοπεράσει καὶ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς φιλοδοξίες του. ῎Εγινε κληρικὸς γιὰ νὰ ἐργαστεῖ καὶ τίποτα πιὸ πέρα. Νὰ προσφέρει στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε. Read more »

O πατηρ Αυγουστινος Καντιωτης στη Βεροια το 1943

Από περιοδικὸ «Πελεκὰν» Βεροίας

῏Ηταν τότε στὴ δεκαετία τοῦ 40-50. ῾Η χώρα τελοῦσε ὑπὸ γερμανικὴ κατοχή. Πολὺ δύσκολοι καιροί: Πεῖνα, ἀνέχεια, φτώχεια, δολοφονίες καὶ αἰματοχυσία, ἀλλὰ καὶ καταστροφικὸς ἀλληλοσπαραγμός.
Σ᾿ αὐτοὺς τοὺς δύσκολους καιρούς, προτρέχει στὴ Βέροια ἡ φήμη ἑνὸς φλογεροῦ ἱερωμένου, τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὁ ὁποῖος κάποια στιγμὴ καταφθάνει στὴν πόλι μας, τὴν ὥρα ποὺ ἐπικρατεῖ ἡ κατήφεια τῆς σκλαβιᾶς καὶ τοῦ πόνου. Τὸ δυναμικό του κήρυγμα ἀναπτερώνει τὸ ἠθικὸ τοῦ πονεμένου καὶ βασανισμένου χριστιανοῦ καὶ ρίχνει βάλσαμο στὶς ψυχὲς τῶν κατατρεγμένων. ῞Οσοι τὸ ζήσαμε, καί κυρίως ἐμεῖς —παιδιὰ τότε—, διατηροῦμε ζωηρὴ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ τοῦ «δυναμικοῦ καὶ φλογεροῦ ἱερωμένου». Πράγματι αὐτὴ ἡ ἀσκητικὴ μορφὴ τοῦ ἀποστεωμένου, ἀλλὰ ψυχικὰ δυνατοῦ, μᾶς γοητεύει ὅλους καὶ προπάντων τοὺς νεώτερους, ποὺ προσδοκοῦν καὶ ὀνειρεύονται ἕναν κόσμο δίκαιο, ἐλεύθερο καὶ εἰρηνικό. Στὴ δημόσια κριτική του, ποὺ πάντα ἀσκεῖ στὸ κήρυγμά του, δὲν μασᾶ τὰ λόγια του, δὲν ὁμιλεῖ μὲ ὑπονοούμενα.
Κατονομάζει ὅλους, ἀκόμα καὶ τοὺς ἱερωμένους, μὲ τοὺς ὁποίους εἶναι ἰδιαίτερα αὐστηρός. Καταγγέλλει τὴν ὑποκρισία ποὺ κυριαρχεῖ. ῾Ο λόγος του εἶναι πάντα ἐναρμονισμένος μὲ ὅσα δίδαξε ὁ ᾿Ενανθρωπήσας Χριστός, καὶ δὲν παρεκκλίνει ἀπὸ αὐτὸν οὔτε «ἐπὶ ἐλάχιστον». Πρὸ πάντων ὅμως διδάσκει μὲ τὸ παράδειγμά του· καὶ αὐτὸ εἶναι, ἴσως, τὸ σπουδαιότερο στοιχεῖο ποὺ τὸν χαρακτηρίζει, τόσο σπάνιο στοὺς ἀνθρώπους, κυρίως στὴν ἐποχή μας. Read more »

_
Από Ρουμανική ιστοσελίδα : PELERIN ORTODOX
ORTHODOX PILGRIM Προσκυνητής ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ PÈLERIN ORTHODOXE PELLEGRINO ORTODOSSO

H αγάπη των αδελφών ορθοδόξων στη Ρουμανία έβγαλε τροπάρια στον αγωνιστή της Ορθοδόξου πίστεως π. Αυγουστίνο Καντιώτη

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ, χρειάζονται μονάχα λίγα δευτερόλεπτα

TROPAR SPRE CINSTIREA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA
–

–

O π. Αυγουστίνος ενώ εξωτερικά εφαίνετο αυστηρός, στην κατ’ ιδιαν συζήτησι ήτο απόλυτα ἐπιεικής και εσέβετο την ἐλευθερια του συνομιλητού

Γιὰ τὸν Γέροντα π. Αὐγουστῖνο
ἱερομόναχος Βενέδικτος Ἁγιορείτης

Θὰ ἤθελα νὰ ἀναφέρω τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά.
α΄) Τὴν μεγάλη ἀγάπη – σεβασμὸ ποὺ ἔτρεφε στὰ ἔργα του ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Θυμᾶμαι ποὺ μᾶς ἔλεγε: Θέλετε νὰ ἀγαπήσετε τὸν Θεὸ περισσότερο; Μελετῆστε τὸν ἱ. Χρυσόστομο.
β΄) Ἐνῶ ἐξωτερικὰ ἐφαίνετο αὐστηρός, στὴν κατ’ ἰδίαν συζήτησι ἦτο ἀπόλυτα ἐπιεικής, σεβόμενος τὴν ἐλευθερία τοῦ συνομιλητοῦ.
Ὅταν τοῦ εἶπα ὅτι θέλω νὰ φύγω γιὰ τὸ ἅγ. Ὄρος, ἡ ἀπάντησί του ἦταν ἡ ἑξῆς:
―Παιδί μου, δὲν ξέρω ποιό εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἔχεις τὴν εὐλογία καὶ εἶσαι ἐλεύθερος ὅποτε θέλεις νὰ πᾶς.
Αὐτὰ τὰ ὀλίγα

Προσκυνήματα μετὰ πολλοῦ σεβασμοῦ
ἱερομόναχος Βενέδικτος Ἁγιορείτης

ΑΝ ΤΟ 1950 Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΝΑ ΕΝΩΣΗ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓIΤΩΝ ΕΠΕΤΥΧΑΙΝΕ

ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΒΛΑΧΟΥ

ΘΑ ΤΟΥΣ EΤΡΕΜΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΣHMΕΡA

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ π. Ιωάννου

«…Β΄. Τὴν ἄνοιξιν τοῦ 1950, μετὰ τὸ πέρας τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, ὁ ἀποστρατευθεὶς τό­τε π. Αὐγουστῖνος, ὡς ἱεροκῆρυξ πλέον Ἀθηνῶν, μία ἡμέρα πέρασε ἀπὸ τὸ νεοσύστατον οἰκοτροφεῖον τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας (στεγαζόμενον τότε εἰς τὰ ὑπόγεια δι­αμερίσματα τῆς ἱ. Μονῆς Πετράκη), ὅπου διέμενα μαζὶ μὲ ἄλλους φοιτητὰς καὶ ἐγώ, καὶ μὲ ἐπῆρε μαζί του γιὰ κάποια ἰδιαιτέρα ἀποστολή, τὴν ὁποίαν δὲν ἐγνώριζα μέχρι αὐ­τὴν τὴν στιγμήν. Μαζί του εἶχε τὸν Μητροπολίτην Χρυσόστομον πρώην Φλωρίνης (πα­λαιοημερολογίτην), τὸν τότε φοιτητὴν Ἐτεοκλῆν Θεοδωρόπουλον (τὸν μετέπειτα πασίγνωστον ἀρχιμανδρίτην π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλο), ὡς καὶ ἕνα ζηλωτὴν παλαιοημερολογίτην φοιτητήν, Read more »

ΜΕ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ ΧΑΡΤΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΚΥΡΙΟΙ ΝΟΜΕΙΣ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ

Αριστερά το μαϊμού πρακτικό εγγραφής μελών. Προσέξτε τις υπογραφές!!! Μόνο δύο είναι γνήσιες!    

Δεξιά μια από τις αναφορές, Αρ. Πρωτ. 1050, που εστάλησαν στον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν τό ᾿χουν τίποτα νὰ κλέψουν· ἁπλώνουν τὸ χέρι τους κι ἁρπάζουν ὅτι μποροῦν. Ανάλογα της θέσεως που κατέχουν και τους συνεργάτες που ἔχουν, εἶναι και τα κλοπημαία τους.

Εδῶ δεν θα γράψουμε για τους μεγάλους κλέφτες της Ελλάδος, που ἄδειασαν τα ταμεία του κράτους, αλλά για κάποιους μικρότερους, που ἔκλεψαν με τον πιο αδίσταχτο τρόπο δύο Οικοτροφεία του π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην Κοζάνη και ἔγιναν κύριοι νομεῖς της ακίνητης περιουσίας του Συλλόγου. Κατέστρεψαν την αἴθουσα διδασκαλίας που ἔκανε και ομιλοῦσε ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Κοζάνης, ὁ αγωνιστής ιεράρχης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Ἄλλαξαν ὅλα τα ἄρθρα του Καταστατικού του Συλλόγου· ἄλλαξαν ἀκόμα και τον κληρονόμο που ὁριζε το επίσημο Καταστατικό. Αλλαξαν και το ἄρθρο περι του σκοπου·

Αρθρο 2
«Σκοπὸς τοῦ Συλλόγου εἶναι α) Ἡ δι᾿ Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶ ἡ κατὰ Χριστὸν μόρφωσις τῶν μελῶν αὐτοῦ καὶ ἡ ἀκριβὴς τήρησις τῶν θείων καὶ Ἱερῶν κανόνων Ἀποστολικῶν καὶ Συνοδικῶν τῆς Ἁγίας καὶ μόνης Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ β) ἡ προστασία καὶ ἀνακούφισις τῶν πασχόντων καὶ ἐχόντων ἀνάγκην βοηθείας»

Τὸ ἄρθρο 38 ἔλεγε· «Πάντα τὰ ἄρθρα τοῦ καταστατικοῦ δύνανται νὰ μεταβληθοῦν ἐκτὸς τῶν ἄρθρων τῶν πραγματευομένων περὶ ἐπωνυμίας τοῦ Συλλόγου καὶ τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ». Αυτοι τα ἄλλαξαν όλα!

ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΝΟΜΕΙΣ ΞΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Μιὰ μικρὴ ὁμάδα ἀνθρώπων μὲ ψεύτικα καὶ πλαστογραφημένα ἔγγραφα καὶ πρακτικά  κατέλαβαν χωρὶς ἐκλογές καὶ χωρὶς νὰ εἶναι μέλη στὶς 24-1-2001 τὴν διοίκηση του ἱστορικοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων», ὅταν ὁ Σύλλογος εἶχε μείνει μὲ 4 μέλη (ἀπὸ τὰ 7) στὴν διοίκηση καὶ λιγότερα ἀπὸ 10 μέλη στὴν Γενικὴ Συνέλευση καὶ δὲν μποροῦσε νὰ σχηματίσῃ ἀπαρτία οὔτε στὴν διοίκηση οὔτε στὴν συνέλευση αὐτοῦ καὶ ἔπρεπε νὰ ἐφαρμοστοῦν οἱ διατάξεις τοῦ νόμου περὶ διαλύσεως τοῦ Συλλόγου, ὅπως ὅριζε τὸ 39 ἄρθρο τοῦ ἐγκεκριμμένου Καταστατικό τοῦ Συλλόγου και η ακίνητη περιουσία να πάει σ᾽ένα από τα παλιά ιδρύματα του Μητροπολίτου Φλωρίνης και να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο του. Το οικοτροφεῖο του πατρός Αυγουστίνου λειτουργοῦσε κανονικά, με λίγες φτωχές μαθήτριες και με πολλά παιδιά στα κατηχητικά.

Στην αίθουσα του Οικοτροφείου γινόταν ομιλίες, από καθηγητάς που ερχόταν από την Φλώρινα. Στη μεγάλη σκηνή της αίθουσας γινόταν οι γιορτές του Οικοτροφείου και των κατηχητικών.

ΠΟΙΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ;

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ή ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ; ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!

Μικρό απόσπασμα από γιορτή του Οικοτροφείου των «40 Μαρτύρων», πριν καταστρέψει την αἴθουσα ο Δήμος Κοζάνης, Αξίζει να το δείτε

________________

___________

Ἡ αἴθουσα τῶν «40 Μαρτύρων» ἔργο του ιεροκήρυκος της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην Κοζάνη

(Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του π. Αυγουστίνου στην αιθουσα των «40 Μαρτύρων» Κοζανης 8-2-1959)

«…Ἡ αἴθουσα αὐτή, ἀγαπητοί, εἶνε «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων»(Γέν. 2,23)τοῦ ἱεροκήρυκος. Δὲν ἔχουν ἀξία τὰ ντουβάρια τῆς αἰθούσης ταύτης· ἀξία ἔχει ἡ ἱστορία, μὲ τὴν ὁποία εἶνε δεμένη ἡ αἴθουσα αὐτή. Μιὰ ἱστορία παρελθόντος, μιὰ ἱστορία ζυμωμένη μὲ δάκρυα καὶ αἵματα τοῦ ἱστορικοῦ τούτου λαοῦ. Δὲν ξεφύτρωσε ἔτσι τὸ κτήριο αὐτό. Ξεφύτρωσε κάτω ἀπὸ ὡρισμένας συνθήκας καὶ ὡρισμένα γεγονότα. Ἡ αἴθουσα αὐτὴ εἶνε καρπὸς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅταν σπείρεται μέσα σὲ ἐκλεκτὲς καρδιὲς κάνει θαύματα, δημιουργεῖ ἔργα εὐποιΐας καὶ πραγματικὸ ψυχικὸ πολιτισμό. Ἡ αἴθουσα αὐτὴ εἶνε τρανὴ ἀπόδειξις τῆς μεγάλης ἐκείνης ἀληθείας τὴν ὁποίαν σήμερα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ διεκήρυξε ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος εἶπε· ὅτι εἴμεθα πτωχοὶ ὅσο κανείς ἄλλος στὴ γῆ – ὑπῆρχαν ἄλλοι πτωχότεροι ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους; καὶ ὅμως, ἐνῷ εἴμεθα πτωχοί, «πολλοὺς πλουτίζομε». Λέει παρακάτω κάτι ἄλλο, ποὺ εἶνε μιὰ δυνατὴ ἀλήθεια στὸν κόσμον αὐτόν· «ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες»(Β΄ Κορ. 6,10). Δὲν ἔχομε τίποτε ἀπολύτως, ἀλλὰ κατέχομε τὰ πάντα.
Ἡ αἴθουσα αὐτὴ εἶνε ἀπόδειξις τῆς ἀληθείας αὐτῆς τοῦ ἀπο-στόλου. Ἡ αἴθουσα αὐτὴ εἶνε καρπὸς τοῦ κηρύγματος. ―Λάθος κάνεις. Δὲν εἶνε μόνον ἡ αἴθουσα αὐτὴ καρπὸς κηρύγματος. Προτοῦ νὰ γίνῃ ἡ αἴθουσα αὐτή, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐδῶ στὴν Κοζάνη, εἶχε καὶ ἄλλους καρπούς. Ἡ αἴθουσα δὲν εἶνε ὁ πρῶτος καρπός.
Πρὸ τῆς αἰθούσης ταύτης, πρῶτος καρπός, ποῖος εἶνε, ἀγαπητοί;…»

Στις εθνικές γιορτές χρησιμοποιούσε την αίθουσα το Βαλταδώρειο Γυμνασίου και το 19 Νηπιαγωγείο και ὅλα λειτουργούσαν κανονικά.

Στὶς 24-1-2001 ἐπισκέπτονται τον Α΄ ὄροφο τοῦ Οἰκοτροφείου, για πρώτη φορά, ἄγνωστα πρὸς τὸν Σύλλογο πρόσωπα και αὐτὴ την ἐπίσκεψη την παρουσιάζουν στὸ  μαϊμου πρακτικὸ ἐκλογῶν 1/511-2001 ὡς ἡμέρα ἐκλογῶν!!!

 ΤΟ ΜΑΪΜΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΑΓ. ΚΑΜΗΛΑΡΗ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

ΠΩΣ Ο ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ

ΕΒΑΛΑΝ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ(!!!) ΤΟΥ 2003, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΣΕ ΚΑΠΗ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ!

Φωτογρ. αριστερά: Δημοσιεύματα εφημερίδων.
Φωτογρ. δεξιά: Φάξ που έστειλε ένας παπάς στον σεβάσμιο Γέροντα ιδρυτή του Συλλόγου Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη με ψεύτικους και φουσκωμένους λογαριασμούς, για να τρομάξουν τον Γέροντα και να πετύχουν τα αρπακτικά το σκοπό τους!

_________________________________________

 Ο Συλλογος των 40 Μαρτύρων εἶχε Καταστατικό και το ἄρθρο 2 περι σκοπού δεν επέτρεπε τον Δήμο Κοζάνης ούτε να νοικιάσει ούτε να χρησιμοποιήση κάποιον χώρο του Ιδρύματος.

Αρθρο 2
«Σκοπὸς τοῦ Συλλόγου εἶναι α) Ἡ δι᾿ Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶ ἡ κατὰ Χριστὸν μόρφωσις τῶν μελῶν αὐτοῦ καὶ ἡ ἀκριβὴς τήρησις τῶν θείων καὶ Ἱερῶν κανόνων Ἀποστολικῶν καὶ Συνοδικῶν τῆς Ἁγίας καὶ μόνης Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ β) ἡ προστασία καὶ ἀνακούφισις τῶν πασχόντων καὶ ἐχόντων ἀνάγκην βοηθείας»

Ὁ σκοπὸς τοῦ Συλλόγου έπρεπε νὰ μείνῃ ἀναλλοίωτος μὲ τὸ πέρασμα τῶν ἐτῶν, καὶ γι’ αὐτὸ τὸ ἄρθρο 38 λέει· «Πάντα τὰ ἄρθρα τοῦ καταστατικοῦ δύνανται νὰ μεταβληθοῦν ἐκτὸς τῶν ἄρθρων τῶν πραγματευομένων περὶ ἐπωνυμίας τοῦ Συλλόγου καὶ τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ».
Αυτοί που κατέλαβαν τον Σύλλογο, με το μαϊμού πρακτικό εκλογῶν 1/514/2001 και με μιά σειρά ψεύτικων και πλαστογραφημένων εγγράφων και ἔκαναν ἄνω-κάτω το Καταστατικό, δεν εἶχαν πρόβλημα κοντά στις τόσες παρανομίες που ἔκαναν, να κάνουν ἀκόμα μία, αφού είχαν την κάλυψη ισχυρῶν προσώπων. Σκέφτηκαν να πάρουν ἄδεια από τον Γέροντα ιδρυτή του Συλλόγου π. Αυγουστίνο, εξαπατῶντας των, για να παρακάμψουν ἕνα ζωντανό μέλος του Συλλόγου, που αντιστέκονταν. Ο αρχιμανδρίτης του Αμυνταίου Σεβαστιανός Τοπάλης, που συνεργάζονταν μαζί τους, έστειλε φαξ στο Γέροντα, (φωτογρ. πάνω δεξιά), στις 31-1-2002 και παρουσίαζε  ἕνα χρέος 14.000.000 του Οικοτροφείου στην τηλεθέρμανση! Του ζητούσε, νὰ δώσει άδεια για να νοικιάσουν την αίθουσα του Συλλόγου στο Δήμο, για να εξοφλήσουν το χρέος!!! Στην πραγματικότητα ἤθελαν να αλλάξουν την χρήση της αἴθουσας διδασκαλίας σε ΚΑΠΗ, αλλα δεν το ἔγραψαν. Ο σεβάσμιος Γέροντας όχι μόνο δεν τους έδωσε άδεια, αλλά ενημέρωσε την υπεύθυνη για το φαξ.

Με τίτλο:
«ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥΣ» η περιφερειακή εφημερίδα «ΑΠΟΨΗ» και η καθημερινή ἐφημερίδα «ΠΤΟΛΕΜΑΪΟΣ» την Τρίτη 12-2-2002, ἐνημέρωσαν τους ἀναγνώστες τους, αλλα αυτοί δεν ντράπηκαν καθόλου! Έβαλαν ένα σκοπό και κοιτούσαν να τον ολοκληρώσουν!

Δεν τους έφτασε που πήραν την αίθουσα, όπου υπήρχαν οι κεντρικοί διακόπτες του νερού, της ΔΕΗ και οι δεξαμενές του πετρελαίου, στα οποία έβαλαν λουκέτο και δεν είχε το οικοτροφείο πρόσβαση και ήταν επικίνδυνη η ζωή των παιδιών, σύντομα προχώρησαν σαν αφεντικά και έδιωξαν με ασφαλιστικά μέτρα τις πτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείο, για να κάνει την φιλανθρωπία του ο Δήμος!!!!!

Στην β´ σελίδα του φαξ ἔγραφαν στον Γέροντα·
«…Παρακαλῶ νὰ λάβετε ὑπ᾽ὅψιν σας ὅτι ἄν τελικὰ παραχωρηθεῖ ὁ χῶρος αὐτὸς ἐπὶ ἐνοικίω διὰ ἕνα χρονικό διάστημα εἰς τὸν Δῆμο Κοζάνης θὰ ἐπέλθει λύσις πολλῶν προβλημάτων που ἤδη σοβοῦν, ὅπως θὰ διαγραφεῖ τὸ χρέος τῶν 6.000.οοο εἰς τὴν Τηλεθέρμανση (Το ὅποῖο με τοὺς τόκους ἐγγίζει τὰ 14.000.000)...».

• Ὑπῆρχε πράγματι κάποιο χρέος στὴν ΔΕΥΑΚ, λόγω τῆς ψεύτικης ὑποσχέσεως του δημάρχου κ. Π. Κουκουλόπουλου στο παλιό νόμιμο συμβούλιο τοῦ Συλλόγου τῶν 40 Μαρτύρων, ἀλλα ὄχι τόσο μεγάλο.
• «Νὰ μη πληρώνουν τὴν τηλεθέρμανση»,  τους εἶπε, «γιατί θα τὴν κάνει δωρεά ὁ Δῆμος». Γιατί ἄραγε εξαπάτησε ο κ. Κουκουλόπουλος με τις ψεύτικες υποσχέσεις τα τίμια γεροντάκια του Συλλόγου; Το Οικοτροφεῖο δεν χρωστοῦσε πουθενά μεχρι τότε, και πλήρωσε ἕνα μεγάλο ποσόν για τον μηχανισμό της τηλεθέρμανσις. Ποῦ απέβλεπε αυτή η ενέργειά του; Και γιατί συνέχιζε να ψεύδετε στην υπεύθυνη του Οικοτροφείου, που την διαβεβαίωνε ὅτι αυτός τακτοποίησε την υπόθεση; Αὐτό ἦταν το ευχαριστῶ για τη μεγάλη προσφορά του Οικοτροφείου στην πόλη και για την ἐξυπηρέτηση που  ἔκανε χρόνια ο Σύλλογος στο Δήμο Κοζάνης, παραχωρῶντας δωρεάν την αἴθουσα στις ἐκλογές, ὡς εκλογικό τμήμα;

ΣΤΗΜΕΝΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ
για να βάλει χέρι ὁ Δῆμος το Οικοτροφεῖο των 40 Μαρτύρων.

  Η υπεύθυνη του Οικοτροφείου δεν ἔπαιρνε ειδοποιητήρια από την ΔΕΥΑΚ για την τηλεθέρμανση στο Οικοτροφεῖο και ἔμαθε για το χρέος ὅταν ἦρθε ειδοποιητήριο κατ’  ευθείαν από τα δικαστήρια, με το ποσόν των 12.746 ευρώ, δηλαδ. 4.339.000 δραχμές, με ημερομηνία δικάσιμο!
Το μόνο που έκανε ο Κουκουλόπουλος ἦταν ὅτι ζήτησε αναβολή της δίκης και εἶπε στην υπεύθυνη ὅτι τακτοποίησε την υποθεσή, για να μείνει ήσυχη. Και αυτό ἦταν μία ἀκόμα παγίδα, για να μη γίνει ρύθμιση στην ΔΕΥΑΚ και ακυρωθεῖ η δίκη.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΕΛΛΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟΥ,  ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ; Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ
Το φάξ που ἔστειλε στον Γέροντα στην Φλώρινα, με το ποσόν των 6.000.000 δραχμῶν, που με τους τόκους το έφτασε στα 14.000.000 δραχ. ἦταν δικό του· Και τα γράμματα δικά του και το τηλέφωνο δικό του!!! Ούτε οι τοκογλύφοι δεν βάζουν τόσο μεγάλους τόκους! Μιά μέρα μετά το φαξ, ρωτήσαμε στην ΔΕΥΑΚ και μας είπαν ότι δεν υπάρχουν τόκοι.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ

ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Άπόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου  στον Ἄγιο Νικόλαο Κοζάνης το 1967

Απο το βιβλίο ΜΙΑ ΖΩΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

Ταπεινόν όργανο της βουλής του Θεού

Διατελώ υπό το κράτος βαθείας συγκινήσεως, η γλώσσα η ανθρώπινη δεν μπορεί να εκφράσει τα αισθήματά μου. Μετρήστε με τα δάχτυλα… πάνε 50 χρόνια από τότε, που σε ημέρες σκληρές, σε ημέρες κατά τις οποίες το έθνος μας εδοκιμάζετο σκληρώς από την απαισίας μνήμης Κατοχήν, τόσον των Γερμανών όσο και των Ιταλών, και πολύ περισσότερο των Βουλγάρων, όπως αι ακριτικαί περιφέρειαι, τότε και εγώ ευρέθην εις την πόλιν της Κοζάνης.

Εδώ η δυστυχία ήτο πολύ μεγάλη. Απέραντη ήτο η δυστυχία… και διωγμός, και φυλακές, και καταδιώξεις καθημερινές. Το πρωΐ δεν ήξερες αν θα βραδιάσεις και το βράδυ δεν ήξερες αν θα ξημερώσεις. Η ζωή του ανθρώπου δεν είχε πλέον καμμία αξία.

Σ’ αυτές τις ημέρες μας εβοήθησε ο Θεός και έγινε θαύμα. Θαύμα χαρακτηρίζω εγώ το γεγονός των συσσιτίων. Στην πρόσκλησι του ιεροκήρυκος της εκκλησίας, ο πτωχός αυτός λαός ήνοιξε τα βαλάντιά του και μας έδωκε και μας έδωκε… Και άρχισαν τα συσσίτια κατ’ αρχάς από 50 μερίδες και έγιναν κατόπιν 8.000 μερίδες. Το ρυάκιον έγινε Αχελώος, μεγάλος ποταμός.

Ευλογώ τον Θεόν, διότι με ηξίωσε να είμαι ταπεινόν όργανον της βουλής του κατά τα έτη εκείνα. Και ευλογώ τον Θεόν ακόμα, διότι εδώ όχι άπαξ αλλά πολλάκις εκινδύνευσα να εκτελεσθώ, αλλά η χάρις του Θεού και αι πρεσβείαι του αγίου Νικολάου με έσωσαν.

Θαύμα του αγίου Νικολάου

… Θα σας διηγηθώ ένα θαύμα. Πότε έγινε; Έγινε στην Κοζάνη το 1944, στα χρόνια εκείνα, τα φοβερά χρόνια της σκλαβιάς του έθνους μας. Κακοί τότε και διεφθαρμένοι άνθρωποι, συνεργαζόμενοι με τη Γερμανική εξουσία, Read more »

«ΜΑΧΗ»  ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης)

Πτολεμαΐς 2-8-1964

«ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»

«Ἐφέτος κλείνουν 20 χρόνια ἀφ’ ὅτου κυκλοφόρησε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Κοζάνη τὸ γνωστὸ ἀνὰ τὸ πανελλήνιον φύλλο τοῦ διαπρεποῦς ἱεροκήρυκος ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτη «Ἡ Χριστιανικὴ Σπίθα». Πρόκειται γιὰ μιὰ μικρὴ ἐφημερίδα, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ σύγχρονος Χρυσόστομος τῆς Ἐκκλησίας ὑψώνει τὴν φωνή του, φωνὴ χριστιανική, εὐαγγελική, ὀρθόδοξο, πατερικὴ καὶ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, τὴν δικαιοσύνη, τὴν εὐσέβεια, κηρύττει αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν πρὸν ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καὶ πρὸς κάθε κατεύθυνσι, ἀνεξαρτήτως μορφώσεως, ἀξιώματος, θέσεως οἰκονομικῆς, πολιτικῆς, ἐκκλησιαστικῆς. Ὅσοι τὸν ἄκουσαν νὰ κηρύττῃ, ρίγη θρησκευτικῆς συγκινήσεως αἰσθάνθηκαν νὰ διαπεροῦν τὸ εἶναι῍ τους, διότι ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος εἶναι ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἐκκλησιαστικοὺς ρήτορας, τοὺς ὁποίους ἀνέδειξε ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ οἱ ὁποῖοι ζῶντες τὸ Εὐαγγέλιο κηρύττουν τὸν Χριστὸν «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας των», συναρπάζοντες τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν καὶ προσεγγίζοντες αὐτὰς εἰς τὴν σφαῖραν τοῦ θείου. Ἠξιώθην κηρύττοντα νὰ ἀκούσω ἐπανειλημμένως εἰς Ναὸν τῆς Κοζάνης καὶ ἐγεύθην τὸν χριστιανικὸν λόγον τοῦ χρυσορρήμονος καὶ μελιρρύτου ἱεροκήρυκος, τοῦ φωτίζοντος καὶ γοητεύοντος τὰς καρδίας τῶν χριστιανῶν καὶ ἀνελογιζόμην ὅτι κάπως ἔτσι ἔπρεπε νὰ κηρύττῃ καὶ ὁ μαρτυρικὸς ἐκεῖνος ἱεράρχης τῆς Κωσταντινουπόλεως, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἀναδεικνύει τὸν π. Αὐγουστῖνο σπάνιο ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἱεροκήρυκα καὶ συγγραφέα εἶναι κυρίως τὸ περιεχόμενο τοῦ κηρύγματός του, ποὺ παρουσιάζει τὴν ἀλήθειαν χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις, θαρραλέα καὶ σθεναρά, χωρὶς ὑποκρισία καὶ κολακεία, πραγματικήν, ἔστω καὶ πικρὰν πολλάκις, ὡσὰν ἐκεῖνον τὸν «μείζονα ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», τὸν Βαπτιστὴν Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον. Ἀκολουθῶν τὸ θεῖον λόγον: «Ἀγώνισαι ὑπὲρ ἀληθείας ἕως θανάτου, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ», ἀνεδείχθη ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁ ὑπέρμαχος ἀγωνιστὴς τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, προσφέρων ἀνεκτικήτους ὑπηρεσίας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ Ἔθνος, τὴν Κοινωνίαν.
Ἡ «Σπίθα» μὲ τὰ 272 μέχρι τοῦδε φύλλα της, διανύει τὸ 20ὸν ἔτος ἀπὸ τῆς κυκλοφορίας της. Ἀξιζει νὰ ἴδωμεν τὴν ἀρχήν της, ὅπως τὴν περιγράφει ὁ ἱδρυτὴς καὶ συντάκτης της π. Αὐγουστῖνος.
Ἦσαν αἱ φρικταὶ ἡμέραι τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ὅταν οἱ κατακτηταὶ ἐπίεζον καὶ περιέσφιγγον τὸν βρόχον τῆς δουλείας εἰς τὸν τράχηλον τῶν Μακεδόνων. «Ἐν μέσῳ βαρείας ἀτμοσφαίρας, ἐγκυμονούσης καθημερινῶς κινδύνους, συμφορὰς καὶ θανάτους, ἤρχισεν ἐν τῇ πόλει τῆς Κοζάνης τὸ κήρυγμα. Ἐκήρυττον, καὶ ὁσάκις ἐκήρυττον ἠγνόουν ἐὰν θὰ κατηρχόμην ζῶν ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος… Πόθος μαρτυρίου διὰ τὸ Ἔθνος μου ἔφλέγε τὴν καρδίαν μου. Ἀλλ’ ὁ Κύριος, μολονότι ἐπλησίασα τὰς πύλας τοῦ Ἅδου, δὲν μὲ ἔκρινεν ἄξιον τοῦ μαρτυρίου… Ἄλλο εἶδος μαρτυρίου ἐπεφυλάσσετο εἰς ἐμέ». Ὡς μαρτύριον χαρακτηρίζει τὴν ὑπὸ τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἀπαγόρευσιν τοῦ κηρύγματος. «Τὸ κήρυγμα ποὺ παρηγόρει καὶ ἐνεψύχωνε κατὰ τας τραγικὰς ἐκείνας ἡμέρας τὸν λαὸν τῆς Κοζάνης, ὅστις καθ’ ἑκάστην ἑσπέρας ἐν καιρῷ χειμῶνος μέχρις ἀσφυξίας ἐπλημμύρει τὸν εὐρύχωρον Μητροπολιτικὸν Ναὸν τῆς πόλεως Κοζάνης, τὸ κήρυγμα τοῦτο ἀπηγορεύθη». Τότε ἀκριβῶς «φίλος δικαστικὸς… μοῦ ὑπέδειξε ὅτι δύναμαι νὰ ἐπικοινωνήσω μετὰ τοῦ λαοῦ καὶ δι’ ἄλλου τρόπου. Διὰ χάρτου καὶ μέλανος». Ἀλλὰ ποῦ τότε δημοσιογραφικὸς χάρτης; Ἐπὶ τέλους εὑρέθην «τοῦ Δήμου Κοζάνης μεταχειρισμένα ἄχρηστα διπλότυπα εἰσπράξεων, τῶν ὁποίων ἡ ὀπισθία πλευρὰ ἦτο λευκή, κατάλληλος… δι’ ἐκτύπωσιν. Τὸν χάρτην τοῦτον ἐχρησιμοποίησα διὰ νὰ γραφοῦν σύντομα φυλλάδια… Ἰδού, ἀγαπητοί, ἡ πρώτη ἀρχὴ τῆς «Σπίθας».
Καὶ ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὸ ἔργο τοῦ ἱεραποστόλου του, ὥστε σήμερον εἰς δεκάδας χιλιάδων νὰ κυκλοφορῇ τὸ φύλλο τοῦτο καθὼς καὶ τὰ πολλὰ καὶ ἐκλεκτὰ συγγράμματα τοῦ γλαφυροῦ συγγραφέως του. Ἂς εὐχηθοῦμε εἰς τὸν Θεὸν νὰ διαφυλάττῃ ὑγιῆ καὶ μακροημερεύῃ τὸν ζηλητὴν καὶ ἀκούραστον ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ τοῦ φιλοχρίστου Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».

«ΧΡΟΝΟΣ» (Καθημερινὴ ἐφημερίδα Κοζάνης)
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2001

ΝΑ ΤΙΜΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Ἀπὸ τὸ συμπολίτη Νικ. Κόμπο, λάβαμε τὴν ἀκόλουθη ἐπιστολή:

    «Τὸ ὄνομα αὐτὸ εἶναι γνωστὸ καὶ γιὰ πολλούς, ποὺ ἔζησαν ἐπὶ κατοχῆς, σημαίνει πολλὰ, διότι ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος μὲ τὶς γνωστὲς τοῦ δραστηριότητες ἄφησε ἐποχὴ στὴν πόλη μας.
Ἑγὼ δὲ θὰ ἀναφερθῶ στὸ ἱστορικό του, ἀλλὰ μόνο θὰ σταθῶ στὴ δημιουργία τῶν γνωστῶν συσσιτίων τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 ποὺ μάστιζε τὸν κόσμο ἡ φτώχεια καὶ ἡ πείνα λόγῳ τῶν γνωστῶν Ἐθνικῶν γεγονότων.
Ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος ἔσωσε ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν πείνα προσφέροντάς φαγητὸ καὶ ζεστασιὰ καὶ μὲ τὰ γνωστὰ τοῦ κηρύγματα δίνοντας κουράγιο καὶ ἠθικὴ ὑποστήριξη νὰ ξεπεράσουν τὶς δύσκολες ἡμέρες, ποὺ περνούσαμε ὅλοι ἐκείνη τὴν ἐποχή.
Ἐπειδὴ ἔζησα ἀπὸ κοντὰ ὅλη τὴ δραστηριότητά του, χωρὶς νὰ φοβᾶται καὶ νὰ ὑπολογίζῃ σὲ ὑλικὰ ὀφέλη καὶ βλέποντας τὴν τοπικὴ ἄρχουσα κοινωνία νὰ ἀναγνωρίζει καὶ νὰ προβάλλει πολλοὺς καὶ ἀξίους Κοζανίτες, ἔχει δώσει τὸ ὄνομά τους σὲ διάφορες ὁδούς, ἔχει τοποθετήσει σὲ ἐπίκαιρα σημεία προτομὲς καὶ συγχαίρω αὐτοὺς ποὺ τόλμησαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν προσφορά τους εἴτε αὐτὴ εἶνε ὑλικὴ ἤ κοινωνική.
Τώρα, πλέον, ἦρθε καὶ ἡ σειρὰ τῆς ἀναγνώρισης τοῦ Αὐγουστίνου, πῶς θὰ γίνῃ ἡ ὀνομασία μιᾶς ὁδοῦ, ἡ προτομή του στὸν καινούργιο κόμβο, στὴ συμβολὴ τῶν ὁδῶν Μητροπολίτου Φωτίου – Ξενοφώντος Τριανταφυλλίδη – Μουράτη – ἀπέναντι ἀπὸ τὸ σούπερ μάρκετ Λαδά – νὰ τοποθετηθῇ ἡ προτομή του εἰς ἀναγνώριση αὐτοῦ τοῦ ἀγωνιστῆ γιὰ τὴν προσφορὰ του στὴν πόλη μας στὴν πείνα καὶ στὰ δύσκολα χρόνια τῆς κατοχῆς.
Τελειώνοντας, θέλω νὰ παρακαλέσω τὸν κ. Δήμαρχο ὡς καὶ τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο, ποὺ εἶνε ἀρμόδιοι γιὰ τὰ θέματα αὐτά, νὰ δείξουν εὐαισθησία γιὰ τὸ θέμα καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομα αὐτό, ὤστε νὰ γίνῃ ἡ ἀναγνώριση τῆς προσφορᾶς του τώρα ποὺ αὐτὸς ἀκόμη ζεῖ καὶ νὰ μὴ φύγῃ πικραμένος καὶ ἄλλο τόσο ἐμεῖς.
Θέλω νὰ πιστεύω πὼς ὁ κ. Δήμαρχος μὲ τὶς γνωστὲς του εὐαισθησίες καὶ τὶς ἀπέραντες ἰκανότητές του, ὡς καὶ τὶς κοινωνικὲς του ἀντιλήψεις, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ νὰ δείξῃ τὴν ἰκαντότητα του πάνω σὲ τέτοια ζητήματα.

Εὐχαριστῶ
γιὰ τὴν φιλοξενία
Κόμπος Νικόλαος
Π.Μελὰ 10»

Ακούστε συνεντεύξεις και ἄλλων Κοζανιτῶν  (ΕΔΩ)

——————————-
Το δημοτικό Συμβούλιο με δήμαρχο τον Πάρη Κουκουλόπουλο, αρχιμάγειρα της υποθέσεως, ὄχι μόνο δεν τίμησε τον ευεργέτη της πόλεως Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη για την προσφορά του, αλλά ἄρπαξε και κατέστρεψε την αἴθουσα διδασκαλίας που ἔκανε και μιλούσε ἐκείνος· την μετέτρεψε σε ΚΑΠΗ!!! Αφήρεσε και τ’ όνομά του από τους ευεργέτες της πόλεως!!!!!!!  Προσέφερε κάλυψη και προστασία σε κάποια πρόσωπα που εμφανίστηκαν από το πουθενά ως διοίκηση του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων και πέταξαν με ασφαλιστικά μέτρα τις πτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείου, που 50 χρόνια λειτουργούσε στην πόλη!!!
Για ὅλα αυτά θα δώσουμε στοιχεία, για να μάθουν οι Έλληνες πως λειτουργεί το μασονικό σύστημα στην Ελλάδα, ὅταν θέλει να σβήσει την ιστορία ενός λαού· Γελιούνται, αν νομίζουν ὅτι θα την σβήσουν, με τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ἔνωσης. Υπάρχουν Ἕλληνες που δεν ξεχνούν και δεν αφήνουν τον οδοστρωτήρα της διαφθοράς να τα ισοπεδώσει όλα.

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΜΑΣ

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΩΝ

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ Τ᾽ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ!

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ Τ᾽ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!!!

Κυκλοφόρησε βιβλίο με χρήματα του Ελληνικού δημοσίου και της Ευρωπαϊκης ένωσης. Φέρει τον τίτλο “ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ”. Αναφέρει πολλά ονόματα ευεργετών ακόμη και του Μητροπολίτου Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδη, που έφυγε στα βουνά, για να σώσει την ζωή του· Αν έμενε στην πόλη, θα τον σκότωναν οι Γερμανοί. Αλλά δεν αναφέρει καθόλου και πουθενά τ” όνομα του μεγαλυτέρου ευεργέτου της Κοζάνης, που ήρθε εκείνες τις δύσκολες μέρες (του 1943), στην θέση του αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Λούλια που σφαγιάστηκε από τους Γερμανούς.

Η προσφορά του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην πόλη και σε όλη την γύρω περιοχή ήταν τεράστια. Τα συσσίτια της Κοζάνης ήταν εξ” ολοκλήρου καρπός των κηρυγμάτων του. Εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας. Ήταν ένα θαύμα το οποίο απέδιδε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στον πολιούχο Άγιο Νικόλαο της Κοζάνης, αλλά οι Κοζανίτες το απέδιδαν στην αυτοθυσία και στην αγιότητα του ιεροκήρυκα, που κατόρθωνε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μόνο με ένα του λόγο να συγκεντρώνει τρόφιμα και ξύλα για 8150 πιάτα ημηρεσίως!!!

ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ Ή ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;

Το βιβλίο “Οι ευεργέτες της Κοζάνης” αποσιωπά τελείως το όνομα του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!
Δεν το γνώριζε ο συγγραφέας;
Οι Κοζανίτες που σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας ακόμα ζουν· ας τους ρωτούσε. Πόσο εμπιστοσύνη μπορεί κανείς να δώσει στο βιβλίο αυτού, που δεν γνωρίζει πρόσφατα γεγονότα;
Μήπως δεν το γνώριζαν εκείνοι που προλόγισαν και εγκωμιάσαν το βιβλίο;
Ποιοι είναι αυτοί; Ο Κωσταντίνος Βίκας οπτικός και ο δήμαρχος Κοζάνης Π. Κουκουλόπουλος.
Το γνώριζαν, αλλά ήταν ένοχοι. Με πλαστογραφημένο πρακτικό εγγραφής μελών (3/511/2000) ο πρώτος έγινε μέλος του Συλλόγου. Στο ίδιο ψεύτικο και πλαστογραφημένο πρακτικό εμφανίζονται ως μέλη του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων»· η γυναίκα του, η μάνα του, ο αδελφός του, η νύφη του και 5-6 άγνωστα στο Σύλλογο άτομα. Στην συνέχεια μ” ένα μαϊμού πρακτικό εκλογών (1/514/2001), τα άγνωστα αυτά άτομα παίρνουν την διοίκηση του Συλλόγου και γίνονται κύριοι νομείς της περιουσίας του Συλλόγου!!! Κάνουν έξωση την υπεύθυνη του Οικοτροφείου και τις φτωχές μαθήτριες, εν καιρώ χειμώνος, για να εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης την περιουσία του Συλλόγου, παίρνοντας μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαίκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

+EΣTIA+

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 24 Σεπτεμβρίου1944 – αριθμός 16

ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ

Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Μια Μεραρχία δυστυχούντων!

8.150 ΠΙΑΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΕΡΑΝ

Εις τας 2 Φεβρουαρίου 1944 η Εστία ήρχισε με 50 πιάτα. Σήμερον έφθασε τα 8.150 πιάτα – μερίδες. Έχει διοργανώσει τα εξής συσσίτια.

1. Συσσίτιον ασθενικών παιδιών ώρα 7,30 π. μ. αριθ. συσσιτούντων 70
2. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Παιδικόν αριθ. συσσιτούντων 1.330
3. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Γερόντων – ασθενών  750
4. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 1 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
5. Συσσίτιον απογευματινόν ώραν 4,30 μ. μ. παιδικόν συσσιτούντων  500
6. Συσσίτιον απογευματινόν ώραν 4,30 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
7. Φυλακισμένων (μεσημβρινόν και απογευματινόν) 100
          Σύνολον συσσιτούντων 8.150

Η μεγαλυτέρα προς την Εστίαν δωρεά

ΤΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΑΚΑΡΠΟΝ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΞΕΡΡΙΖΩΘΗΚΕ!

«Πάν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ιησούς Χριστός). Ξύλα! Καυσόξυλα! Δεν υπάρχουν εις την αγορά. Κάθε ξυλαράκι έγινε ράβδος χρυσού. Και αυτά τα τρόφιμα του Ερυθρού Σταυρού γίνονται δώρον άδωρον, εφ’ όσον δια να αγοράσει η πτωχή οικογένεια δύο οκάδες καυσόξυλα πρέπει να πωλήσει μια οκά ρεβίθια που επήρεν από τον Ε.Σ. Τα ξύλα, λοιπόν, έγιναν και αυτά εις την πλήρη δυσχερειών ζωήν μας πρόβλημα, πρόβλημα δια τας πτωχάς οικογενείας, πρόβλημα κυρίως όμως δια την Εστίαν μας, εις την οποίαν βράζουν καθημερινώς 12 καζάνια των 600-800 μερίδων. Τα πεινασμένα στομάχια θέλουν τρόφιμα. Αλλά και τα 12 καζάνια θέλουν ξύλα. Θέλουν κάθε ημέραν 500-600 οκ. ξύλα, ένα μήνα 12.000 οκάδες, δηλαδή χρειαζόμεθα ένα δάσος, από το οποίον με ένα αυτοκίνητον τοννάζ 3 τόννων να μεταφέρωμεν κάθε τρεις ημέρας ξύλα. Η ανάγκη των ξύλων είναι μεγίστη, το δε πρόβλημα των ξύλων προς στιγμήν εφαίνετο άλυτον και το κλείσιμον της Εστίας βέβαιον, εάν ο καλός Θεός δεν μας ελυπείτο, δεν ελυπείτο τους πτωχούς μας. Αφ’ ενός ένας έρανος εις ξύλα, που εις τας 15 Σεπτεμβρίου έγινε εις όλην την πόλιν της Κοζάνης κατόπιν σχετικής ομιλίας του ιεροκήρυκος, απέδωκε περί τας 5 χιλιάδες καυσόξυλα, αφ’ ετέρου δε μια δωρεά, η μεγαλυτέρα προς την Εστίαν δωρεά, που ισοδυναμεί 10 χρυσά «κοκκοράκια», έρχεται να ανακουφίσει την Εστίαν και να λύσει δια ένα τουλάχιστον εικοσαήμερον το πρόβλημα των ξύλων. Ποία η δωρεά;  Άς την γράψωμεν, με την ελπίδα ότι και άλλοι θα ευρεθούν μιμηταί: Οι ιδιοκτήται του παρά το γήπεδον της πόλεως γηραιού πλατάνου παρουσιάσθησαν εις την Εστίαν και εδήλωσαν, ότι προσφέρουν δωρεά όλον το δένδρον, δια να γίνει καυσόξυλα του φτωχοκόσμου. Αυτή είναι η μεγαλυτέρα προς την Εστίαν δωρεάν, η οποία έγινε μέχρι σήμερον. Εύγε εις τους ευγενείς δωρητάς. Με την δωρεάν θα ανάψουν τεράστιον πολυέλαιον εις την εικόνα του Εσταυρωμένου, του μοναδικού φίλου των πτωχών. Έτσι το υπ’ αριθ. 1 άκαρπον δένδρον ξερριζώθηκε. Ύστερον από ζωήν 200 και πλέον ετών απέθανε – σκληρός ο θάνατος, ας κλαίει δι’ αυτόν η μούσα του Παπασχάλη. Απέθανε όμως, δια να ζήσουν οι πτωχοί. Όσοι έχουν τέτοια παρόμοια άκαρπα δένδρα, ας δηλώσουν εις την Εστίαν, δια να τα έχωμεν υπ’ όψιν, όσοι δε δεν έχουν δένδρα, αλλά έχουν εις τα σεντούκια των θαμμένα χρυσά «κοκκοράκια», με τα οποία ημπορούμε να αγοράσωμεν πλατάνια ολόκληρα, ας τα δώσουν εις την ελεημοσύνην, έστω και την τελευταίαν ώραν, διότι άλλως, εάν συνεχίσουν την ίδιαν σκληρότητα απέναντι των συνανθρώπων των, τότε σύμφωνα όχι με τα ιδικά μου λόγια, αλλά με τα λόγια του Θεανθρώπου, θα ομοιάσουν με τα άκαρπα δένδρα. Περί δε των τοιούτων είπεν ο Κύριος: «Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται».  Δια το πρωϊνόν συσσίτιον των ασθενικών παιδιών.

ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ

Ένας μικρός ηλικίας 10 ετών, είχε ένα αρνάκι. Το αγαπούσε πολύ. Το βοσκούσε κάθε μέρα. Αλλά κάποτε, ένα πρωΐ, επεσκέφθη την Εστίαν την ώραν που 70 χλωμά ασθενικά παιδάκια έπαιρναν το πρωϊνόν συσσίτιον (ένα ρόφημα, μια φέτα ψωμί με βούτυρον και μέλι). Ήκουσε τον ιεροκήρυκα που έλεγεν εις τα παιδιά, ότι ο καλός Θεός θα μας στείλει και ένα αρνάκι, δια να φάνε και τα πτωχά παιδιά κρέας. Ο μικρός συγκινήθηκε, επήγε εις το σπίτι, παρακάλεσε τους γονείς δια να προσφέρει το αρνάκι εις την Εστίαν, και την περασμένην Τρίτην τα παιδιά εκάθησαν εις ένα πασχαλινό τραπέζι. Είχαν κρέας με πατάτες και σταφύλλια. Ο μικρός που προσέφερε το αρνάκι ονομάζεται Read more »

Πρώτη Δημοσίευση 18-4-1965
Aναδημοσιεύθη στiς 19-4-1981

(Ἄρθρον τοῦ κ. Ν. Ἀλευρᾶ)

Ἡ δικη του Αδεκαστου

«ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ»

«Κόσμος πολὺς μαζεμένος γύρω. Καὶ στὴν μέση ἕνα παιδάκι, ὄχι πάνω ἀπὸ δέκα χρονῶν, μελανιασμένο, τουμπανιασμένο, καὶ νὰ βγάζῃ ἀφροὺς ἀπὸ τὸ στόμα. Ψυχορραγοῦσε. Τὸ συνηθισμένο καθημερινὸ θέαμα, στὰ μαῦρα χρόνια τῆς ἀπαίσιας κατοχῆς. Ποὺ ὅσοι τὴν ἔζησαν καὶ τὴν ἀναθυμοῦνται, ἀκόμα ριγοῦν σύγκορμα. Καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ ἀκοῦν νὰ τὰ διηγοῦνται, τὰ δέχονται μὲ συγκατάβαση, ὅπως ἕνα καλὸ παραμύθι μὲ μακάβρια ὑπόθεση. Πῶς νὰ πιστέψουν, ὅτι οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν ἀπ’ τὴν πεῖνα; Καὶ μήπως ποιός πιστεύει καὶ σήμερα, πὼς ὑπάρχουν ἄνθρωποι σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ποὺ πεθαίνουν ἀπ’ τὴν πεῖνα;
Τὸ παιδάκι ἔκανε ἀκόμα δύο-τρεῖς ἐπιθανάτιους σπασμοὺς καὶ στήλωσε τὰ γυάλινα μάτια του στὸ ἄπειρο τ’ οὐρανοῦ, σὰ νὰ παρακολουθοῦσε τὴν ψυχοῦλα του, ποὺ πετοῦσε ἀνάμεσα στ’ ἀγγελούδια.
Μιὰ γυναῖκα, ἀποσκελετωμένη κι’ αὐτὴ ἀπ’ τὴν πεῖνα, ἔσκυψε πάνω ἀπ’ τὸ ἄψυχο κορμάκι καὶ τοὔκλεισε τὰ μάτια μὲ ἄπειρη τρυφερότητα. Λίγο ἀργότερα, πέρασε τὸ κάρρο τῆς καθαριότητος, τὸ φόρτωσε ἀνάμεσα στὰ σκουπίδια καὶ τὸ πῆγε στὸ νεκροταφεῖο νὰ τὸ θάψουν. Ποιά ἦταν κι’ ἀπὸ ποῦ ἐρχόταν, κανένας ποτὲ δὲν ἔμαθε…
Οἱ περίεργοι σκόρπισαν. Καὶ μόνο τῆς γυναίκας τ’ ἀχνὰ χείλη ψέλλισαν: «Ὡς πότε, Θεέ μου, θὰ κρατήσῃ αὐτὸ τὸ πανηγύρι; Ὁ θάνατος μὲ τὸ χάρο, νὰ στήνουν χορὸ γύρω μας;». Μιὰ φωνή, σὰν ἀπόκοσμη τῆς ἀπάντησε: «Ἔχε πίστιν εἰς Ἐμὲ καὶ προσεύχου. Ἀντιπρόσωπός μου ἐπὶ τῆς γῆς ἔρχεται πρὸς βοήθειαν σας. Βοηθήσατε αὐτόν, ἵνα καὶ αὐτὸς βοηθήσῃ ὑμᾶς…»
Σὰν ἄνοιξε τὰ μάτια, κόσμος πάλι ἦταν γύρω της τούτη τὴ φορά, καὶ κάποιος στάλαξε λίγες σταγόνες νερὸ στὰ πανιασμένα χείλη της. «Εὐχαριστῶ», ψυθύρισε. «Ἔρχεται. Μοῦ τὸ βεβαίωσε ὁ Κύριος!». «Ποιός, γυναῖκα, καὶ πῆρε τὸ δρόμο ποὺ ἔβγαζε στὴν ἐκκλησία, μουρμουρίζοντας ἀνάμεσα στὰ δόντια της: «Ἔρχεται, ἔρχεται!…». Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!».
Καὶ ἦρθε. Ἦταν ἕνας κοντούλης, κάτισχνος ἱερωμένος, μὲ γυαλάκια στὰ μυωπικά του μάτια καὶ, παρὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας του, φαινόταν πρόωρα γερασμένος. Τὸ ράσο του παλιό- δεύτερο δὲν εἶχε-καὶ φοροῦσε κάτι τεράστια ἄρβυλα, ποὺ μὲ κόπο ἔσερνε τὰ πόδια του, ἀπὸ τὸ βάρος τους, κι’ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς πείνας καὶ τοῦ ἄγχους, ποὺ πίεζε τὰ στήθη του, ἀντικρύζοντας τόση δυστυχία γύρω του, ψυχῶν τε καὶ σωμά των. Τὸ γλίσχρο μισθὸ ποὺ ἔπαιρνε σὰν ἱεροκήρυκας, τὸν μοίραζε στοὺς πονεμένους ἀδελφούς του. Ὁ διος ἱκανοποιοῦνταν μὲ τὶς νερόβραστες μελιτσάνες τῆς Λέσχης τῶν Δημοσίων Ὑπαλλήλων-ἂν, κι’ ὅταν ὑπῆρχαν.
«Πόση δυστυχία, Κύριε!», ξέφυγε ἀπὸ τὰ χείλη του μιὰ μέρα. «Ἰδοὺ τὸ ἔργο σου, τέκνον μου. Ἀνακούφισον αὐτοὺς».
«Ἀδύνατος εἰμι, Κύριε! Ποῦ πορεύσομαι;». «Πορεύου τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας. Μὴ φοβοῦ. Ὁ Κύριος μετὰ σοῦ!». «Συγχώρησόν με ὁ Θεός μου καὶ Κύριός μου, ὅτι ἐλάχιστος ἐγὼ ἠγνόησα τὴν δύναμιν τοῦ Παμμεγίστου! Γένοιτο, Κύριε!».
Καὶ ἄρχισε νὰ κηρύττη ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τῆς Ἐκκλησίας τὸν λόγον τῆς Ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον.
«Ἀδελφοί μου! Συνάνθρωποί μας, χριστιανοὶ ἀδελφοί, πεθαἰνουν στοὺς δρόμους ἀπὸ τὴν πείνα. Μικρὰ ἁγνὰ παιδάκια, εὐλογημένα ἀπὸ τὸν Κύριον, ὑποσιτίζονται, κατατρώγει τὰ σωθηκά τους ἡ φυματίωσις, ἡ ἀποβιταμίνωσις, ὁ βρυκόλακας τῆς πείνας. Νὰ τὰ σώσωμεν. Προσφέροντας ὁ καθείς μας ὅ, τι προαιρεῖται. Ὁ πλούσιος ἀπὸ τὸ περίσσευμά του. Ὁ πτωχὸς ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του. Φέρτε μας ὀλίγα τρόφιμα, ἐκεῖ στὸ γκαράζ, στὸ δρόμο τοῦ γυμνασίου ὅπου ἔχομε στήσει τὸ στρατηγεῖο τῶν ἐπιχειρήσεων κατὰ τῆς πείνης. Ὅσα δένδρα εἶνε ἄκαρπα, κόψατέ τα ἀπὸ τὴν ρίζα νὰ πιάσουν καὶ αὐτὰ τόπο. Νὰ ἀνάψωμε τὸ καζάνι, νὰ μαγειρεύσουν οἱ γυναῖκες, ποὺ προσφέρθησαν γιὰ τὸν σκοπὸ ἐθελοντικῶς, τὸ φαγητὸ τῶν πεινώντων. Ὅσοι πιστεύετεεἰς Ἕνα καὶ Ἀληθινὸν Θεόν, εἰς τὴν Ἀγάπην τοῦ πλησίον, προσέλθετε!».
Καὶ προσῆλθαν καὶ προσέρχονταν πολλοί. Καὶ προσέφερναν ὅ,τι εἶχαν, ὅ,τι τοὺς περίσσευε, ὅ,τι ἴσως τὸ στεροῦνταν.
Πολλοὶ ἐχόρτασαν, πολλὰ παιδάκια σώθηκαν, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐμίσησαν τὸν ἐμπνευστὴ καὶ τὸ ἔργον του. Καὶ ἄρχισαν οἱ συκοφαντίες ἐναντίον του, κυρίως ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εὐλογοῦν τὸ ἔργο του. Εἶχαν τὴν ταπεινὴ ἐντύπωση πὼς καταπατοῦσε τὰ δικά τους οἰκόπεδα, τὸ μονοπώλιον τῆς καλωσύνης καὶ τῆς φιλαλληλίας. Καὶ ἄρχισε ὁ διωγμός. Ποὺ ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα. Καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης».

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ ΤΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΞΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΕ ΚΑΠΗ

          Διαβάστε το τετρασέλιδο ἔντυπο που κυκλοφόρησε στην πόλη της Κοζάνης, στις 3-11-2003 και κατετέθει στον εισαγγελέα Αγγελο Καμηλάρη. ΠΑΤΗΣΤΕ (ΕΔΩ)

ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

* * *

Ἀναδρομὴ στὸ παρελθὸν

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ποὺ ἔγινε στην αἴθουσα των 40 Μαρτύρων στην Κοζάνη, στὶς 8- 2-1959.

…Ἀνατρέχομε πλέον στὸ παρελθόν. Ἡ διάνοιά μας, ἡ μνήμη μας, ἡ φαντασία μας, πετάει στὸ παρελθὸν καὶ φτάνει σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς χειροτέρους χειμῶνας ποὺ βρῆκε τὴν Ἑλληνικὴ φυλή. Χειμῶνας πού, κοντὰ στὸν φοβερὸ παγετῶνα τῆς σκλαβιᾶς, προσετίθεντο οἱ παγετῶνες τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶνε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς παγετῶνας τοῦ Βορρᾶ, καὶ προσετίθεντο στὸ μαρτύριο τῆς πατρίδος ἡμῶν. Τότε, τὸν χειμῶνα ἐκεῖνον τοῦ ᾿42, ὡς ἕνας ἄγνωστος νεαρὸς ῥασοφόρος, μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πατήσω τὰ εὐλογημένα χώματα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Κάθε βράδυ τὰ γύρω χωριὰ ἐκαίγοντο. Ἦταν ἕνα φρικτὸ θέαμα. Ἔβγαινες τὴ νύχτα ἔξω, ἀνέβαινες ψηλὰ στοὺς λόφους, καὶ ἔβλεπες νὰ καίγωνται ὅλα τὰ μαρτυρικά μας χωριά, γύρω ἀπὸ τὸν Ἁλιάκμονα καὶ τὰ εὐλογημένα μας βουνά. Τὸ πρωῒ ἑκατοντάδες γυναικόπαιδα, γυμνά, ξυπόλητα, μὲ τὴν ψυχὴ στὰ δόντια, ἤρχοντο μέσα στὴν πτωχομάνα αὐτή, τὴν Κοζάνη. Τάφοι, σπίτια, προαύλια ναῶν, τὰ πάντα ἦταν κατειλημμένα.

1ος καρπὸς τοῦ κηρύγματος τοῦ ἱεροκήρυκα τῆς Κατοχῆς π. Αὐγουστίνου Καντιώτου στὴν Κοζανη

Ἡ Ἑστία συσσιτίων

(ποὺ ἄρχισε ἀπὸ 50 πιάτα και ἔφθασε στα 8.500 ημηρεσίως)

Τότε, μιὰ νύχτα, ἀνεβήκαμε καὶ ἡμεῖς στὸν ἄμβωνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ εἴπαμε, ὅτι· Ἡ πατρὶς εἶνε ἐν κινδύνῳ· ὀφείλομεν ἅπαντες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ λάβωμεν μίαν θέσιν συγκεκριμένη ἀπέναντι τοῦ προβλήματος ποὺ ἐδημιουργήθηκε. Μὲ καθαρὴ γλῶσσα, ποὺ δὲν θέλει ῥητορισμούς, εἴπαμε·

Ἀδέρφια Κοζανῖτες! ἀπόψε θὰ πᾶτε στὰ σπίτια σας καὶ δὲν θὰ κοιμηθῆτε μέχρι τὰ μεσάνυχτα. Θὰ κάνετε προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἀγρυπνίαν, γιὰ νὰ τὸν παρακαλέσετε νὰ ἐλεήσῃ ὅλους ἐμᾶς. Ἀλλὰ μὴν ἀρκεσθῆτε τὶς ἡμέρες αὐτὲς μόνο σὲ προσευχὲς καὶ κομποσχοίνια καὶ πολυελέους. Σὲ τέτοιες ἐποχὲς χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο ἀνώτερο· χρειάζονται δάκρυα. Καὶ παραπάνω ἀπὸ τὰ δάκρυα χρειάζεται αἷμα, χρειάζονται θυσίες μεγάλες. Τὸ πρωΐ, προτοῦ ν᾿ ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος, νὰ ψάξετε ―ἐλέγαμε―, Κοζανῖτες, τὰ συρτάρια σας, τὶς ἀποθῆκες σας, καὶ ὅ,τι βρῆτε μέσα σ᾿ αὐτά, νὰ τὰ μοιράσετε στὰ δυό. Ἂν ἔχετε μιὰ ὀκᾶ τρόφιμα, ἡ μισὴ δὲν εἶνε δική σας· εἶνε τοῦ πτωχοῦ, εἶνε τοῦ δυστυχισμένου ἀδελφοῦ μας·καὶ τὸ πρωῒ σᾶς περιμένω νὰ τὸ φέρετε στὸ γκαράζ… Αὐτὰ εἴπαμε τὴ νύχτα ἐκείνη στὸν Ἅγιο Νικόλαο. Ὁμολογῶ, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἠκολούθησε ὑπερέβη τὰς προσδοκίας μου. Θὰ μείνῃ, ὅσο ζῶ στὸν κόσμο, ἀλησμόνητη ἡ εἰκόνα ἐκείνη, ποὺ παρουσίασε τὴν ἑπομένη ἡμέρα ἡ Κοζάνη. Ὅλος ὁ δρόμος, ἀπὸ τὴν πλατεῖα μέχρι τὸ γκαράζ, εἶχε σχηματίσει μιὰ οὐρὰ ἀφάνταστη. Μικροὶ – μεγάλοι κρατοῦσαν στὰ χέρια τους τὰ τρόφιμα ποὺ εἶχαν πάρει ἀπὸ τὰ σπίτια τους. Κανείς δὲν ἦρθε ἀδειανός. Ἀπὸ τὸ πρωῒ ὡς τὸ βράδυ, παιδιὰ Read more »