ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ[:Ματθ.21,18-43]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.21,23-27:

ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ]

Οι αλαζόνες όμως Ιουδαίοι και κυριευμένοι από τον φθόνο επειδή ήθελαν να διακόψουν τη διδασκαλία Του, αφού Τον πλησίασαν, Τον ρώτησαν: «Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην;(:και όταν ο Ιησούς ήλθε στον ναό, την ώρα που δίδασκε, Τον πλησίασαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού και του είπαν: ‘’Με ποια εξουσία τα κάνεις αυτά; Και ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να διώχνεις από τον ναό τους ανθρώπους και να διδάσκεις μέσα στον ιερό αυτό τόπο; ‘’)»[Ματθ.21,23-27]. Επειδή δηλαδή δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν τα θαύματά Του, Του προβάλλουν ως δικαιολογία για να Τον διακόψουν, την εκδίωξη των εμπόρων από τον ναό. Read more »

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ[:Ματθ.21,18-43]

O IEΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΘΗΚΕ

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.21,18-22]

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπανάγων ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν πόλιν, ἐπείνασε(:κι όταν το πρωί επέστρεφε στην πόλη, πείνασε)»[Ματθ.21,18]. Μα πώς πεινά ο Κύριος πρωί-πρωί; Όταν το επέτρεψε στη σάρκα, τότε αυτή φανερώνει και το πάθος της.
«Καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ, εἰ μὴ φύλλα μόνον καὶ λέγει αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ(:και μόλις είδε κάποια συκιά στο δρόμο, ήλθε κοντά της, αλλά δεν βρήκε τίποτε επάνω της παρά μόνο φύλλα, ακριβώς όπως και η συναγωγή των Ιουδαίων τότε είχε να επιδείξει μόνο φύλλα και εξωτερικούς τύπους, όχι όμως και καρπούς αρετής. Και για να δώσει μάθημα για το ποια θα είναι η κατάληξη κάθε ανθρώπου άκαρπου σαν τη συκιά, λέει σε αυτήν: “Να μην ξαναβγάλεις ποτέ πια καρπό”. Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά)»[Ματθ.21,19]. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2460

Κυριακὴ Βαΐων (Ματθ. 21,18-43)
17 Ἀπριλίου 2022 βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Η ακαρπος συκη

«…Καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ» (Ματθ. 21,19)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Ἑ­βδομάδα. Ἀρχίζει ἐκκλησιαστικῶς· διότι χρονικῶς ἀρχίζει ἀπὸ αὔριο. Ἀλλὰ οἱ ἅγιοι πατέρες, ποὺ ῥύθμισαν μὲ σοφία τὴ λατρεία μας, ὥρισαν ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Δευτέρας νὰ ψάλλεται τὸ βράδυ τῆς προηγουμένης ἡμέρας, γιὰ νὰ τὸν ἀκοῦνε καὶ οἱ ἐργαζό­μενοι. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο νὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ ζήσουμε μὲ κατάνυξι τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἡ ὁποία συγκινεῖ ὅλους· κι αὐτὸς ἀκόμα ὁ Ἕλληνας ποὺ πῆρε τὸ νόμπελ ἐμπνεύσθηκε ἀπὸ αὐτήν. Σᾶς συνιστῶ νὰ ἐφοδιασθῆτε μὲ τὰ σχετι­κὰ βιβλιαράκια, ὥστε ὄχι μόνο ν᾽ ἀκοῦ­τε ἀλ­λὰ καὶ νὰ βλέπετε τὰ λόγια τῶν ὕμνων. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2377

Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ
30 Ἀπριλίου 2021
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Να θυμηθουμε τους νεκρους μας

«Αἱ γενεαὶ πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσφέρουσι, Χριστέ μου» (Γ΄ στ. ἐγκωμ. Ἐπιτ.)

Πόσο ἀληθινὸς εἶνε, ἀγαπητοί μου, ὁ ὡραιότατος τοῦτος λόγος, τὸ πρῶτο ἐγκώμιο τῆς τρίτης στάσεως τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου! Ἀλλὰ τί εἶνε ὁ Ἐπιτάφιος, τί εἶνε τὰ ἐγκώμια;

* * *

Ἐπιτάφιος λέγεται ἀρχικὰ τὸ ὕφασμα, ἐπά­νω στὸ ὁ­ποῖο εἶνε ζωγραφισμένη ἡ παράστασι ποὺ εἰ­­κονίζει τὸν Κύριο κάτω ἀπ᾽ τὸ σταυ­ρὸ νεκρόν, ἄπνουν, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀ­ποκαθή­λωσι καὶ ἐνῷ τὸ ἄμωμο σῶμα του ἑ­τοιμά­ζεται νὰ τεθῇ στὸν τάφο. Ἡ Θεομήτωρ Μαρία πο­νεῖ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον· κλαίει, ἐναγ­καλίζεται τὸν Υἱὸν καὶ Θεόν της καὶ τὸν ἀσπάζεται. Ὁ Ἰ­ω­­σὴφ καὶ ὁ Νικόδημος εὐτρεπίζουν τὸ σῶ­μα καὶ καταφιλοῦν τὰ τρυπημένα ἀπὸ τοὺς ἥ­λους χέρια του. Οἱ μυ­ρο­­φόρες εἰκονίζονται νὰ θρηνοῦν καὶ νὰ ὀ­δύρωνται. Ἐπιτάφι­ος ἐπίσης λέγεται τὸ στολισμένο μὲ ἄνθη κου­βούκλιο ὅπου τοποθετεῖται τὸ ὕφασμα τοῦ ἐ­πιταφίου γιὰ προσκύνησι. Τέλος Ἐ­πι­τάφιος Θρῆνος λέγεται καὶ ἡ ἀκολουθία αὐ­τὴ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, τῆς ὁποίας τὸ πλέον χαρακτηριστικὸ μέρος εἶνε τὰ Ἐγκώμια.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2376

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
30 Ἀπριλίου 2021

Ο Χριστος πασχει· τι επαθε και γιατι

«Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει» (Ἠσ. 53,4)

Ὁλόκληρη, ἀγαπητοί μου, ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στὴ γῆ ἦταν ἕνα μαρτύριο. Ἀλλὰ τὰ βάσανά του κορυ­φώνονται τὶς τελευταῖες ἡμέρες του καὶ πρὸ παντὸς σήμερα Μεγάλη Παρασκευή.
Κοιτάξτε τον! βρίσκεται «ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει» (Ἠσ. 53,4). Καὶ εἶνε – ποιός; αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὰ πάν­τα. Πάσχει ὁ Δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος.
Ἂς τολμή­σουμε νὰ ποῦμε λίγα λόγια· νὰ δοῦ­με πρῶ­τον τί ἔπαθε καὶ δεύτερον γιατί ἔπαθε.

* * *

⃝ Τί ἔπαθε ὁ Χριστός μας. Μετὰ τὸ μυστικὸ δεῖπνο κι ἀφοῦ ἔδωσε τὶς τελευταῖες συμβου­λὲς στοὺς μαθητάς του, βγαίνει μαζί τους καὶ ἔρχεται στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Θέλει στὴν ἐ­ρημιὰ τῆς Γεθσημανῆ νὰ μιλήσῃ στὸν οὐράνιο Πατέρα του. Εἶνε περίλυπος, γιατὶ θὰ πιῇ τὸ πικρὸ ποτήρι τοῦ θανάτου καὶ θὰ φορτωθῇ τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Ἡ ἀγωνία τὸν κάνει νὰ ἱδρώνῃ καὶ στὴ γῆ στάζει αἷμα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2375

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ
29 Ἀπριλίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Κοιμαστε;

«Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! Ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἰὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν» (Ματθ. 26,45)

Ὁ Ἰησοῦς, ἀδελφοί μου, μπαίνει στὴ Γεθση­μανῆ, ποὺ εἶνε βορειοανατο­λικὰ τῆς Ἰερουσαλήμ, «πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων» (Ἰω. 18,1), στοὺς πρόποδες τοῦ ὄ­ρους τῶν Ἐ­λαιῶν. Ὅπως λέει τὸ ὄνομα, τὸ μέρος εἶ­­χε ἐ­λιές· καὶ Γεθσημανῆ σημαίνει ἐλαιοτριβεῖο.
Ἡ Γεθσημανῆ ἦταν τόπος γνωστὸς στὸν Ἰ­ησοῦ. Πήγαινε ἐκεῖ συχνὰ γιὰ προσ­ευχή. Ἐκεῖ λοιπὸν κι ἀπόψε μα­ζὶ μὲ τοὺς ἕντεκα μαθητάς.
Στὴν ἀρχὴ τοῦ κήπου τῆς Γεθσημανῆ ἀφή­νει τοὺς ὀκτώ. «Καθίσατε αὐτοῦ», λέ­ει, «ἕ­ως οὗ ἀ­πελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ» (Ματθ. 26,36). Μὲ τοὺς ἄλ­λους τρεῖς (Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάν­νη) προχωρεῖ πιὸ μέσα. Κοντεύουν μεσάνυ­χτα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2374

Μεγάλη Πέμπτη πρωὶ
29 Ἀπριλίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Τι εποιησας;» (Ἰω. 18,35)

Ὅλη τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ἀ­γαπητοί μου, τὸ ἰουδαϊκὸ συνέδριο συν­εδρίαζε. Τὰ μέλη του (γραμματεῖς, φαρισαῖοι, ἀρ­­χιερεῖς) ἦταν περίπου 70. Πρόεδρος ἦταν ἄλ­λοτε ὁ Ἄννας, ἄλλοτε ὁ Καϊάφας. Οὐδέπο­τε ὅ­μως στὰ χρονικὰ τῶν ἀνθρωπίνων δικαστη­ρίων παρουσιάστηκε περίπτωσι τέτοιας κα­ταφώρου παραβάσεως τοῦ δικαίου ὄχι μόνο στὸ οὐσιαστικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ τυπικὸ μέρος. Ὁ ὑ­πόδικος δικάστηκε χωρὶς νὰ παραστῇ ὑ­περασπιστὴς συνήγορος καὶ χωρὶς κανένα μάρτυρα ὑ­περασπί­σεως· μόνο ψευδομάρτυρες κατηγορί­ας.
Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρανόμου δίκης; Ἔβγαλαν ἀπόφασι καταδικαστική· θάνατος στὸν Ἰησοῦ! Ἀλλ᾽ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀν­θρώπινο δικαστήριο καταδίκασε σὲ θάνατο τὸν Ἀθῷο, στὸ μέτωπο τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύ­νης χαράχτηκε στίγμα ἀνεξίτηλο. Read more »

«Και ανασταντα τη δευτερα ημερα
κατα τας κυβερνητικας εντολας»!

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ὁ ἀντίδικος διάβολος ἐπινοεῖ τὶς πιὸ ἀπίθανες διαβολὲς γιὰ νὰ συκοφαντήσει Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση καὶ νὰ ταράξει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὥστε νὰ μὴν χαροῦν τὸ πνευματικό, κατανυκτικὸ καὶ συνάμα πανηγυρικὸ κλῖμα τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου…

Πέρσι δὲν χρειάστηκε νὰ ἐπινοήσει τὰ συνήθη ψεύδη του, διότι τὸ ἔργο του τὸ ἀνέλαβε ἡ Κυβέρνηση τῆς πατρίδας μας κλείνοντας τοὺς Ναοὺς γιὰ τοὺς πιστούς… Οὔτε φέτος μπῆκε στὸν κόπο νὰ σερβίρει κάποιο ἄλλο ψέμα διότι ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερὰς Συνόδου τῆς 20.4.21 τάραξε τὶς συνειδήσεις ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ πιστῶν.

Διαβαστε εδω: https://trelogiannis.blogspot.com/2021/04/blog-post_105.html?m=1

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2373

Μεγάλη Τετάρτη βράδυ
28 Ἀπριλίου 2021
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η προδοσια

«Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παρα­δώσω αὐτόν; Οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια» (Ματθ. 26,14-15)

Πινακοθήκη, ἀγαπητοί μου, μὲ εἰκόνες πολ­λῶν προσώπων, ὠνόμασαν κάποιοι τὴν ἁ­γία Γραφή. Δύο ὅμως μορφὲς ἀπὸ αὐτὲς παρουσι­άζουν μεταξύ τους τὴν πιὸ ζωηρὴ ἀντίθεσι· ἡ μορφὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δίπλα της ἡ μορφὴ τοῦ Ἰούδα· δηλα­δὴ τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, ἡ ἀ­πόλυτη ἀρετὴ δίπλα στὴ μεγαλύτερη κακία.

* * *

Ὁ Ἰούδας εἶνε ἡ πιὸ σκοτεινὴ μορφή, τὸ ὄ­νομά του προκαλεῖ φρίκη σὲ κάθε πιστό.
Ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου αὐτὸς εἶνε ὁ μόνος ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰ­­ουδαία, ἀπὸ τὴν Καριώθ, ἐξ οὗ καὶ Ἰσκαριώτης. Οἱ ἄλλοι μαθηταὶ ἦταν ἁπλοϊκοὶ Γαλιλαῖοι ψαρᾶδες, αὐτὸς πολὺ δι­αφορε­τικὸς χαρακτήρας.
Ὁ Κύρι­ος κάλεσε καὶ αὐτὸν στὸ ἀποστολι­κὸ ἔρ­γο. Στὴν ἀρχὴ ἦταν πιστός. Τ᾽ ἄφησε ὅλα κ᾽ ἔγινε μέλος τοῦ ἱεροῦ ὁμίλου. Τὸν ἐμπιστεύ­ονταν ὅλοι· τοῦ εἶχαν πα­ραδώ­σει τὸ «γλωσσό­κομον» (Ἰω. 12,6· 13,29), τὸ κοι­νὸ ταμεῖο. Φαινόταν τίμιος, δὲν εἶχε δείξει τίποτα ὕποπτο.
Μὰ στὴν καρδιά του ἔ­βοσκε σκουλήκι, κρυβό­ταν κακία, ποὺ τελικὰ γιγαντώθηκε καὶ τὸν ἔ­πνιξε· ἦταν ἡ ἰδιοτέλεια, ποὺ ἐκδηλώθηκε ὡς φι­λαργυρία. Καθὼς διαχειριζόταν χρήματα, ἑλ­κύ­στη­κε, ἔγινε ἐραστὴς τοῦ χρήματος. Τοῦ ἦρ­θε πο­νη­ρὸς λογισμὸς – ἔτσι δὲν ἀρ­χίζουν ὅλα τὰ ἐγ­κλή­ματα; Ὁ λογισμὸς τοῦ ἔλεγε· Ὑπηρετεῖς ὅ­λους, κακὸ εἶνε νὰ κρα­τήσῃς κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό σου;… Ὑπέκυψε στὸν πειρα­σμό, ἄρχισε νὰ κλέ­βῃ. Τὸ λέει τὸ Εὐ­αγγέλιο· «κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσό­κομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν» (ἔ.ἀ.).
Ἔκλεβε ὁ Ἰούδας κάθε μέρα. Καὶ ἡ συνήθεια ἔγινε πάθος, τὸν κυρίευσε. Καὶ ἡ φιλαργυρία μέρα μὲ τὴ μέρα σκλήρυνε τὴν καρδιά του.
Ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ τὸ πάθῃ αὐτό; Ποῦ βρισκόταν, παρακαλῶ; ἀνάμεσα σὲ ἐμπόρους καὶ χρη­ματιστάς; ἢ ἀνάμεσα σὲ ἀρχιερεῖς ποὺ ἐμ­πορεύονται τὴ θρησκεία; ἢ ἀνάμεσα σὲ φιλοσόφους ποὺ πουλᾶνε σοφία ἀντὶ ἀμοιβῆς; Ὄχι. Βρισκόταν μέσα σὲ περιβάλλον ποὺ ὅλα τὸν ἀ­πέ­τρεπαν ἀπ᾽ τὸ καταραμένο πάθος. Ἀπὸ τὸν Δι­δάσκαλό του ἄκουγε· «Μὴ κτήσησθε χρυ­σὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκόν…» (Ματθ. 10,9). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2372

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
27 Ἀπριλίου 2021

Υμνος στη μετανοια

«Κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας» (δοξ. αἴν. Μ. Τετ.)

Ὁ χρόνος, ἀγαπητοί μου, ἔχει 52 ἑβδομάδες· ἀπ᾽ ὅλες ὅμως ξεχωρίζει μία, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, μὲ τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πένθιμα χτυποῦν οἱ καμ­­πάνες τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ μαῦρα ντυμέ­­νοι οἱ ἱερεῖς, σβηστὰ τὰ φῶτα, καὶ στὸ σκοτά­δι ἀ­κού­γεται «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρ­χεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…». Ὅποιος δὲν συγ­κι­νεῖ­ται δὲν θά ᾽νε ἄν­θρωπος, θά ᾽νε πιὸ σκλη­ρὸς κι ἀπὸ τὶς πέτρες τοῦ Γολγοθᾶ. Τί νὰ πῇς καὶ γι᾽ αὐ­τοὺς ποὺ καὶ τὶς ἅ­γιες αὐτὲς ἡμέρες τρέχουν σὲ δι­ασκεδάσεις, δὲν νηστεύουν οὔτε Μεγάλη Παρασκευή; τί νὰ πῇς γιὰ ᾽κείνους ποὺ καὶ τώρα ἀκόμα ἀνοίγουν τὸ βρωμερό τους στόμα καὶ βλαστη­μοῦν τὰ θεῖα;!
Ἀπόψε ὅμως, Μεγάλη Τρίτη, παρατηρεῖται μιὰ κίνησι στὶς ἐκκλησίες· τρέχουν πολλοὶ ν᾽ ἀκούσουν τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς, ποὺ ψάλλεται στοὺς ναοὺς τῶν ὀρθοδόξων.

* * *

Ποιά εἶνε ἡ Κασσιανή; Ἔζησε στὸ Βυζάντιο τὸν ἔνατο (9ο) μετὰ Χριστὸν αἰῶνα. Ἦταν κορίτσι ἀπὸ ἐκλεκτὴ οἰκογένεια καὶ ἔ­λαμπε ἀπὸ ὀμορφιά. Δὲν φτάνει, βέβαια, μόνο αὐτό.
Μία καλλονή, ἂν δὲν ἔχῃ καὶ ψυχικ­ὸ κάλλος, εἶνε ἄσχημη. Αὐτὰ δὲν εἶνε δικά μου λόγια, εἶ­νε ῥητὸ τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἡ ὁ­ποία δὲν ξέρει ψευτο­ευ­γένειες, «λέει τὰ σῦκα – σῦκα καὶ τὴ σκά­­φη – σκάφη». Ξέρετε λοιπὸν πῶς παρομοι­ά­ζει ἡ Γραφὴ μιὰ ὄμορφη ἀλλὰ κακόψυχη γυναῖ­­κα; Μοιάζει, λέει, μὲ γουρούνα ποὺ τῆς κρέ­μασαν στὴ μύτη σκουλαρίκι (βλ. Παρ. 11,22). Ὑ­πάρχει πιὸ ἀλ­λόκοτο πρᾶγμα; Τέτοια εἶνε ὅ­ποια ἔχει ὀμορφιὰ μὰ δὲν ἔχει ἠθική. Αὐτὰ λέει ἡ Γραφή, κ᾽ ἐγὼ δὲν θὰ γίνω εὐγενέστερος ἀπὸ τὴ Γραφή, ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2371

Μεγάλη Δευτέρα βράδυ (Ματθ. 22,15 – 23,39)
26 Ἀριλίου 2021

Αυτοκριτικη με τον Δεκαλογο

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ὑποκριταί…» (Ματθ. 23,13 κ.ἑ.)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἐνῷ εἶνε βράδυ, τελεῖται ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Τρίτης. Ἂς τ᾽ ἀκούσουν αὐ­τὸ οἱ παλαιοημερολογῖται –ποὺ τοὺς συμπα­θῶ–, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸ δικαίω­μα ν᾽ ἀλ­λά­ζ­ῃ τὸ χρό­νο, ὥστε νὰ παρακολουθή­σῃ τὴν ἀκολουθία αὐτὴ κι ὁ ἐρ­γατικὸς κόσμος.
Στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Ματθ. 22,15 – 23,39) ἡ γλῶσσα τοῦ Χριστοῦ μας δι­αφέ­ρει ἀπὸ τὴν ἤρεμη διδακτική, ποὺ ἑλκύει κάθε ἀκροατή. Ἐδῶ ἀλλάζει ὕ­φος. Νομίζεις πὼς ἀ­στράφτει καὶ βροντᾷ ὁ οὐρανός, πέφτουν ἀ­στροπελέκια. Ἐναντίον τίνων; Τῶν φαρισαίων.
Οἱ φαρισαῖοι γνώριζαν κ᾽ ἑρ­μήνευαν τὸ μωσαϊκὸ νόμο, τηροῦσαν τοὺς τύπους, νήστευαν, προσεύχονταν, εἶχαν τὰ κρά­­σπεδα τῶν ἐνδυμά­των τους μέχρι κάτω, παρουσιάζονταν ὡς ἅγιοι. Ἦταν ὅμως; Κάθε ἄλλο· ἦταν ὑποκριταί, κίβδηλ­α νομίσματα, κ᾽ ἔτσι ἀπατοῦσαν τὸ λαό.
Ἐναντίον τους στρέφεται ἐδῶ ὁ Χριστός μας μὲ γλῶσσα – φραγγέλλιο, καὶ λέει· «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ὑποκριταί…» (ἔ.ἀ. 23,13-29). Τὰ ἀστροπελέκια εἶνε ὀχτώ.
Νὰ τὰ ἑρμηνεύσουμε; Ἄλλοτε τὰ ἑρμήνευα καὶ τὰ ἐ­­φάρ­μοζα σὲ ὡρισμένες κατη­γορί­ες. Ἕ­να «οὐ­αί» εἶπα θυμᾶμαι στὸ Μεσολόγγι ἐναν­τίον τῶν ἱε­ρέων – τί θύελλα προκά­λεσε! Ἄλλα εἶπα ἐναντίον τῶν θεολόγων, τῶν ἀρχιερέων, τῶν βασιλέων, τῶν δασκάλων – καθηγητῶν, τῶν βουλευτῶν, πολιτευτῶν κ.λπ.. Τώρα ἀλλάζω. Θὰ κάνω τὸν ἔλεγχο ὄχι ἐναντίον τῆς ἄλφα ἢ βῆ­τα τάξεως – παρατάξεως, ἀλλὰ γενικό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1571

Μεγάλη Δευτέρα
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Ωρες της Μεγαλης Εβδομαδος

ΔΟΞΑ τῷ Θεῷ φθάσαμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τὸ αἰσθανόμεθα;
Γιατί ἆραγε ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀνομάζεται Μεγάλη; 168 ὧρες ἔχει κάθε ἑβδομάδα τοῦ ἔ­τους, 168 ὧρες ἔχει καὶ ἡ ἑβδομάδα αὐτή. Γιατί τότε τὴν ὀνομάζουμε Μεγάλη; Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε, ἂς σκεφτοῦμε τὰ ἑξῆς.

* * *

Ὁ χρόνος, ἀδελφοί μου, αὐτὸς καθεαυτὸν δὲν ἔχει ἀ­ξία. Ἂν π.χ. κάποιος βρεθῇ μέσα στὴ Σαχάρα, καὶ χίλια χρόνια ἂν ζοῦσε ἐκεῖ, δὲν θὰ εἶχε τίποτα ἀξιόλογο νὰ θυμηθῇ. Ὁ χρόνος μοιά­­ζει μ᾽ ἕνα λευκὸ ἄγραφο χαρτί, ποὺ ἀποκτᾷ ἀ­ξία ὅταν γράψῃς κάτι σ᾽ αὐτό, ὅταν γεμίσῃ μὲ κείμενο. Ἔτσι καὶ ὁ χρόνος· ἀποκτᾷ ἀξία ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ γίνουν στὸ δι­άστημά του.
Πάρτε γιὰ παράδειγμα ἕναν ἄνθρωπο ἄνω τῶν 60 ἐτῶν, ποὺ ἔχει δεῖ πολλὰ στὴ ζωή του. Ἂν τὸν ρωτήσετε, ποιές εἶνε οἱ σπουδαιότερες ὧρες τῆς ζωῆς του, τί θὰ πῇ; Κάθε θνητός, καὶ ὁ πιὸ ἄσημος, ἔχει ὡρισμένες στιγμὲς ποὺ γι᾽ αὐτὸν ἀποτελοῦν σταθμούς. Τέτοιοι στα­θμοὶ εἶ­νε ἡ ὥρα τῆς γεννήσεώς του, τὰ γενέθλια· ἡ ὥρα τοῦ γάμου του· ὅταν γεννήθηκε τὸ πρῶ­το του παιδί, ἡ «χαρὰ ὅτι ἐγεννήθη ἄν­θρωπος εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,21)· ἡ ὥρα ποὺ πῆ­ρε τὸ δίπλωμά του, κ.λ.. Ἂν κάποιος ἀκολου­­θήσῃ τὸ πρόγραμμα τῶν ἐπικουρείων, τὸ «Φά­γω­μεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13. Α΄ Κορ. 15,32), καὶ ἑκατὸ χρόνια νὰ ζήσῃ, τίποτα δὲν θὰ εἶνε ἀξιόλογο. Στὰ μέρη τῆς Δωρίδος καὶ ἀλλοῦ εἶχα ἀκούσει ὅτι στὶς γιορ­­τές τους εὔχονται ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «κορακοζώητος», νὰ ἔχῃ δηλαδὴ τὰ χρόνια τοῦ κόρακα ποὺ ζῇ διακόσα χρόνια. Τί τὸ ὄφελος ὅ­μως; Ὁ κόρακας τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶνε νὰ φω­­­νά­ζῃ κρά, κρά. Ἐνῷ τὸ ἀηδόνι, μπορεῖ νὰ ζῇ δυὸ – τρία χρόνια μόνο, ἀλλὰ γεμίζει τὸ δάσος μὲ τὴ με­λῳδία του. Προτιμότερο νὰ εἶ­σαι ἀηδονάκι καὶ νὰ γεμίζῃς τὴ ζωὴ μὲ ὡραῖα ᾄ­σματα, παρὰ κοράκι καὶ νὰ βγάζῃς μόνο ἄγρι­ες κραυγές. Καὶ σήμερα δυστυχῶς οἱ πολλοὶ ἔγιναν κόρακες τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ Νῶε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2370

Κυριακὴ Βαΐων
25 Ἀπριλίου 2021 βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Εισαγωγη στη Μεγαλη Εβδομαδα

Φτάσαμε, ἀγαπητοί μου, στὸ τέλος τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στὸ διάστημα αὐ­τὸ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς κάλεσε νὰ προε­τοιμαστοῦμε γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὸ Πάσχα. Ὁ Θεὸς ξέρει πόσες ψυχὲς ἑτοιμάστηκαν, ἄφησαν τὸ βασίλειο τοῦ σκότους καὶ μπῆ­καν στὸ βασίλειο τοῦ φωτός, μὲ δάκρυα καθαρ­τικὰ ὅ­πως τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.
Τώρα μπαίνουμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑ­βδομάδα. Τὴ λέμε Μεγάλη ὄχι γιατὶ δι­αρκεῖ χρονικῶς περισσότερο ἀπὸ τὶς ἄλλες ἑβδομά­­δες τοῦ ἔτους, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὰ γεγονότα τῆς ζω­ῆς τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἑορτάζουμε κατ᾽ αὐ­τὴν εἶνε τρισμέγιστα. Τώρα ἔρ­χεται στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ἡ συγκλονιστικὴ ἐ­­κείνη ὥρα γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἶπε· «Πάτερ, σῶ­σόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης. ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλ­θον εἰς τὴν ὥραν ταύτην» (Ἰω. 12,27)· εἶνε ἡ ὥρα ποὺ ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸ σταυρὸ θ᾽ ἁπλώσῃ ματωμένα τὰ πανάχραντα χέρια του καὶ θὰ προσφέ­ρῃ θυσία τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἂν κάποιος σωθῇ ἀ­πὸ ἔνα σωματικὸ κίνδυ­νο, μικρὴ εἶνε ἡ σωτηρία. Ἡ μεγάλη καὶ αἰώνια σωτηρία εἶ­νε αὐτὴ ποὺ μᾶς χάρισε τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ὁ Κύριος· ὅτι «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ …καθα­ρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰω. 1,7). Ἔτσι ἔκτοτε, διὰ τῆς θείας κοινωνίας, μετέχουμε στὴν αἰώνια σωτηρία, γινόμαστε μέτοχοι τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ σταυροῦ.
Ἀρχίζει λοιπὸν ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἢ –ἐ­πι­τρέψτε μου τὴν ἔκφρασι– ἀνοίγει κινηματογράφος. Δὲν πρόκει­ται γιὰ κινηματογράφο τοῦ διαβόλου· εἶνε πνευματικὸς κινηματογράφος, προβάλλει κάθε μέρα καὶ μία ἐξαίσια ταινία. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1064

Μέγα Σάββατο πρωῒ
18 Aπριλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θα επικρατηση η δικαιοσυνη

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» (Ψαλμ. 81,8)

ΑΥΤΟΣ ὁ στίχος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκούσατε πρὸ ὀλίγου νὰ ψάλλῃ ὁ ἱερεύς, ἐνῷ κρατοῦσε κάνιστρο καὶ σκορποῦσε σ᾿ ὅλο τὸ ναὸ φύλλα δάφνης, ὡς σύμβολα νίκης καί θριάμβου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶνε παρμένος ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι. Ψάλλεται εἰδικῶς κατὰ τὴ λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Δὲν ψάλλεται ἄλλοτε, μόνο σήμερα, μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, καὶ ἔχει κάποιο σκοπό. Ποιός λοιπὸν ὁ σκοπός; Ἔχει μεγάλη σημασία.
Ὁ στίχος αὐτὸς εἶνε τὸ προανάκρουσμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ποὺ θά ἑορτάσουμε σὲ λίγο, τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ πάνω σ᾿ αὐτόν.

* * *

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…». Ποιητὴς τοῦ ψαλμοῦ αὐτοῦ εἶνε ὁ Δαυΐδ· αὐτὸς ἔφτειαξε τὸ στίχο αὐτό. Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ. Γιατί; Διότι βασιλεύει ἡ ἀδικία.
Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ, γιατὶ διαβάζοντας τὴν ἱστορία βλέπει, ὅτι στὸν κόσμο αὐτὸν βασιλεύει ὄχι ἡ δικαιοσύνη ἀλλὰ ἡ ἀδικία, ὄχι ἡ ἀλήθεια ἀλλὰ τὸ ψεῦδος, ὄχι ἡ ἀγάπη ἀλλὰ τὸ μῖσος, ὄχι τὸ φῶς ἀλλὰ τὸ σκότος· δὲ᾿ βασιλεύει ὁ Χριστός, ἀλλὰ βασιλεύει ὁ σατανᾶς. Τὸν Ἄβελ, ποὺ ἦταν σὰν τὸ ἀρνί, τὸν σκότωσε ὁ ἀδελφός του ὁ Καΐν. Ὁ Ἰωσήφ, ποὺ ἦταν τὸ πιὸ διαλεχτὸ παιδὶ τῆς οἰκογενείας, πουλήθηκε καὶ κλείστηκε μέσ᾿ στὴ φυλακή, ἐνῷ οἱ μὲν ἀδελφοί του ζοῦσαν ἀμέριμνοι, ἐκείνη δὲ ἡ αἰσχρὰ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ, ποὺ μὲ τὰ ψέματά της ἔγινε ἡ αἰτία νὰ φυλακισθῇ, γλεντοκοποῦσε μὲ τοὺς ἐρωμένους της.
Λυπᾶται ἀκόμα ὁ Δαυΐδ, γιατὶ καὶ στὴ ζωή, στὸ σύγχρονο κόσμο, βλέπει τὴν ἀδικία. Βλέπει νὰ τυραννιοῦνται οἱ φτωχοὶ ἀπὸ τοὺς πλουσίους, οἱ ἀδύνατοι ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, οἱ ἀμόρφωτοι ἀπὸ τοὺς μορφωμένους, οἱ χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ ἀπὸ τοὺς πλεονέκτας καὶ ἅρπαγας, ποὺ παίρνουν τὸ ψωμὶ ἀπ᾿ τὸ στόμα.
Λυπᾶται, στενοχωριέται, καὶ ἐκφράζει τὸ παράπονο· Θεέ μου, κοιμᾶσαι; δὲν τὰ βλέπεις αὐτὰ ποὺ γίνονται ἐδῶ κάτω στὴ γῆ; Ξύπνα, Θεέ μου, «κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1578

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη

Η προδοσια τωρα

«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. 22,48)

ΑΠΟ ὅλα τὰ πρόσωπα τοῦ θείου δράματος, ἀ­γαπητοί μου, ἐκεῖνο ποὺ ἀφήνει τὴν πιὸ ἀλγεινὴ ἐντύπωσι εἶνε ὁ Ἰούδας. Δυστυχῶς ὅμως, ἐνῷ ἐ­κεῖνος τελείωσε τότε κατὰ τρόπο οἰκτρό, οἱ Ἰοῦδες δὲν λείπουν μέχρι σήμερα. Ὁ Ἰούδας τρόπον τινὰ ἵδρυσε «σχολὴ» καὶ πολλοὶ μαθαίνουν νὰ παίζουν τὸ ῥόλο του σὲ ὅλα τὰ ἐπί­πεδα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Σᾶς παρουσιάζω μερικὲς εἰκόνες.

* * *

Ἕνας σύγχρονος Ἰούδας εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐμ­φανίζεται πρῶτα – πρῶτα στὸν κύκλο τῆς φι­λίας. Γνώρισες κάποιον καὶ λές· Σπουδαῖος ἄνθρωπος! πόσο γλυκὰ μιλάει, τί ἀγάπη δείχνει, τί δῶρα δίνει! Τὸν ἀγαπᾷς παραπάνω κι ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδερφό σου. Τὸν ἐμ­πι­στεύεσαι, τοῦ ἀνοίγεις τὴν καρδιά σου, τοῦ λὲς τὰ μυστικά σου. Καὶ ξαφνικὰ αὐτὸς ὁ φίλος γί­νε­ται ἐχθρός. Γνωρίζω κάποιον ποὺ ἔπαθε συγ­­κοπὴ καρδίας, ὅταν στὸ δικαστήριο εἶδε ὡς μάρτυρα κατηγορίας ἐναντίον του – ποιόν; τὸν φίλο του. Ἰούδας λυμαίνεται τὸν ἱερὸ δεσμὸ τῆς φιλίας κι ὁ ἄνθρωπος ἀπογοητεύεται.
⃝ Ὁ ἄλλος ἱερὸς κύκλος, τὸν ὁποῖο ἁγίασε ὁ Χριστὸς κάνοντας τὸ πρῶτο θαῦμα στὴν Κα­νὰ τῆς Γαλιλαίας, εἶνε ἡ οἰκογένεια. Βλέπεις, ἐσὺ ὁ νέος μιὰ νέα, σὲ μαγεύει μὲ τὴν ὅλη ἐμ­φάνισί της, καὶ τὴ βάζεις στὴν καρδιά σου. Τῆς παραδίδεσαι. Τὴν ἀγαπᾷς παραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα σου. Καὶ τέλος τὴ στεφανώνεσαι, καὶ νιώθεις ὅτι πλέεις σὲ πελάγη εὐτυχίας. Ἀλλὰ κάποια στιγμὴ ἀνακαλύπτεις ὅτι ἡ γυναίκα αὐ­τή, ποὺ νόμισες ὅτι θὰ μείνῃ κοντά σου ἄγ­γελος συμπαραστάτης, ἐνῷ σὲ ἀγκαλιάζει καὶ σὲ γεμίζει φιλιά, τὴν ἴδια ὥρα σὲ προδίδει. Νά κ᾽ ἐδῶ ὁ Ἰούδας στὸν κύκλο τῆς οἰκογενείας. Κι ὅ,τι εἶπα γιὰ τὴ γυναῖκα τὸ λέω καὶ γιὰ τὸν ἄντρα, ποὺ κι αὐτὸς ὑποκρίνεται πὼς ἀγαπᾷ τὴ γυναῖκα του ἀλλὰ κατ᾿ οὐσίαν τὴν ἀπατᾷ, χειρότερα μάλιστα ἀπὸ ὅ,τι ἐκείνη τὸν ἄντρα. Read more »

Περίοδος Γ΄- Ἔτος ΙΣΤ΄
Ἀριθμ. φύλλου 677

Μεγάλη Παρασκευὴ
17 Ἀπριλίου 2020 (1999)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Το αντιδοτο του πονου

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,33)

Τὰ λόγια αὐτά, ἀδελφοί μου, εἶνε οἱ ἀποχαι­ρετιστήριες λέξεις τοῦ Χριστοῦ στὸ τέλος τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του μελαγχολικός· Ὕστερα ἀπὸ ᾽μένα θὰ δοκιμά­σε­τε θλίψεις σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ θάρρος!
Πράγματι, ἂν κάποιος πόνεσε πολὺ καὶ μπο­ρῇ νὰ ὀνομασθῇ ἄνθρωπος τοῦ πόνου, εἶνε ὁ ἐσταυρωμένος Υἱὸς τῆς Παρθέ­νου. Δὲν νική­θηκε ὅμως ἀπ᾽ τὸν πόνο καὶ τὴ θλῖψι. «Θαρσεῖ­τε», λέει, «ἐγὼ νίκησα τὸν κόσμο» (Ἰω. 16,33).

* * *

Ἡ ζωὴ τοῦ Θεανθρώπου, ἀπ᾽ τὴ στιγμὴ ποὺ γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος σ᾿ ἕνα σταῦλο μέχρι ποὺ εἶπε τὸ «Τετέλεσται» στὸ σταυρό (Ἰω. 19,30), ἦ­ταν ζυμωμένη μὲ τὸ δάκρυ, τὸν πόνο, τὴ θλῖψι.
Ἕνα βλέμμα στὴ ζωή του. Ἐκεῖ στὸ βρώμικο σπήλαιο ἡ ἁγία του Μητέ­ρα τὸν τοποθέ­τησε στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων. Νήπιο καταδιώχθη­κε ἀπ᾽ τὸν Ἡρώδη κ᾽ ἔφυγε πρόσ­φυγας στὴν Αἴ­­γυπτο. Ἔζησε σὰν ὁ φτωχότερος ἄνθρωπος. Οἱ ἀνώτερες τάξεις τὸν περιφρο­νοῦσαν. Τὸν θεωροῦσαν ὡς τὸν «υἱὸν τοῦ τέκτονος», τοῦ μαραγκοῦ (Ματθ. 13,55). Ὑβρίστηκε καὶ διαβλήθηκε ὅσο κανείς ἄλλος. Αὐτός, ποὺ ἦταν ἀμόλυν­τος καὶ εἶπε «Τίς ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰω. 8,46), ὠ­νομάστηκε «φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτω­λῶν» (Ματθ. 11,19). Αὐτός, ποὺ ἀγάπησε τὸ λαὸ ὅσο κανένας ἄλλος καὶ ἀγκάλιασε τοὺς πονεμένους καὶ περιφρονημένους, ὠνομάστηκε λαοπλάνος, δημαγωγός, ἀπατεώνας, ἀγύρτης. Αὐτός, ὁ Βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων, ἀπὸ τοὺς φα­ρισαίους ὠνομάστηκε –Θεέ μου, συγχώρεσέ με– δαιμονισμένος (βλ. Ματθ. 11,18. Λουκ. 7,33). Αὐτόν, ποὺ ἡ διάνοιά του ἦταν ἥλιος φωτίζων τὸν κόσμο, οἱ ἐχθροί του τὸν εἶπαν τρελλό (βλ. Ἰω. 10,20). Κανέ­νας δὲν συκοφαντήθηκε ὅσο ὁ αὐτός. Μπορεῖτε νὰ φανταστῆτε λοιπόν, τί θλῖψι δοκίμαζε ὅταν ἄκουγε τὰ ψέματα, τὶς διαβολές, τὶς συ­κοφαντίες, τὶς διαστρεβλώσεις!…
Δὲν ἦταν ὅμως μόνο αὐτὲς οἱ θλίψεις του· ὑπῆρχαν καὶ χειρότερες. Καὶ αὐτὲς προέρχον­­ταν ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν μαθητῶν του. Ὤ αὐτοί! Δὲν τὸν καταλάβαιναν καθόλου· ἄλ­λα ἔλεγε ἐκεῖνος, ἄλλα ἐννοοῦσαν αὐτοί. Ὁ νοῦς τους χαμηλά, ἡ σκέψι τους πεζή, τὰ αἰτήματά τους γήινα. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς εἶπε· «Οὐκ οἴδατε τί αἰ­τεῖσθε» (ἔ.ἀ. 20,22). Ὁ ἕνας τὸν πούλησε γιὰ 30 ἀρ­γύρια, ὁ ἄλλος (ὁ Πέτρος) τὸν ἀρνήθηκε μπρο­στὰ σὲ μιὰ ὑπηρέτρια καὶ μὲ ὅρκο, «Οὐκ οἶδα τὸν ἄν­θρω­πον» (ἔ.ἀ. 26,74). Τέλος τὴν ὥρα τοῦ πάθους ἔφυγαν ὅλοι κ᾽ ἔμεινε μόνος, μονώτατος, ἐκεῖ στὸ Γολγοθᾶ, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.

* * *

Ὁ Χριστὸς ἔπαθε ὄχι γιὰ δικά του ἁμαρτήμα­τα. Τὸ ὡμολόγησε κι ὁ Πιλᾶτος, ὅτι εἶνε ἀθῷ­ος καὶ «οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκει ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 18,38). Ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ τὰ δικά μας ἁμαρτήματα. Read more »