«ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ»

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου του 1980

———

——

EYXEΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

«…Εὐχόμεθα τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων νὰ ἔρθη στὰ σπίτια καὶ στὶς καρδιές μας ὁ Χριστὸς καὶ νὰ μείνη μαζί μας ὄχι μόνο κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ καινούργιου χρόνου, ἀλλα γιὰ ὅλη μας τὴν ζωή («Σαλπιγξ Ὀρθοδοξίας», 1984, σελ. 348)

* * *

«Καὶ Θεὸς ἀνθρώποις  ἐκ Παρθένου πεφανέρωται μορφωθεὶς τὸ καθ᾽ ἡμᾶς καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα…» (Ἡ Ἐκκλησία)
«Ὁ Θεὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος)

«Ἐπὶ τῇ χαρμοσύνω ἑορτῇ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εὔχομαι, ὅπως καὶ ἡμεῖς, κλῆρος καὶ λαός, ἀπαρνούμενοι τὴν ζωώδη ἀλογία καὶ ὑπερβαίνοντες τὴν φυσικὴν ἀδυναμία, ἀνεβοῦμε εἰς τὸ ὕψος τοῦ προορισμοῦ μας καὶ φθάσωμε ἄπαντες, διὰ τῆς καθάρσεως ἀπό τῶν παθῶν καὶ τοῦ θείου φωτισμοῦ, εἰς τὴν κατὰ χάριν θέωσιν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑψίστη προοπτικὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως». («Σαλπιγξ Ὀρθοδοξίας», 1998, σελ. 325)

* * *

«…Εὐχόμεθα τὸ «Νέο Βρέφος» τῆς Βηθλεέμ νὰ φέρῃ καὶ τὴν δική μας ἀνανέωσι· καὶ ὅσο ὁ κόσμος χρόνο μὲ χρόνο γηράσκει καὶ παλιώνει ἠθικῶς καὶ φυσικῶς, τόσο οἱ πιστοὶ νὰ ζοῦν πάντοτε τὴν ἀνάπλασι, ποὺ ἦλθε νὰ φέρη ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος στὸ θνητό μας γένος, καθὼς καὶ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησι μέσα στὴν Ἐκκλησία».

(Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας», σελ. 350, 1989

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 53, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Ελλας πρωτη διακονος του χριστιανισμου

ΜΕ ΕΞΟΧΟΥΣ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους, οἱ ὁποῖοι –κατὰ τὴν γνώμην τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας– ἐφωτίζοντο μὲ κάποιες ἀκτῖνες ἀληθείας ἀπὸ τὸ ἀνέσπερον φῶς ποὺ «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. 1, 9), ἡ Ἑλλὰς προητοιμάζετο διὰ νὰ χαιρετίσῃ τὸν Λυτρωτὴν τοῦ κόσμου.
Καὶ τὸν ἐχαιρέτισε! Πρώτη αὐτὴ ἐξ ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἀνοίξατε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον καὶ μελετήσατε ἐπισταμένως τὸ κεφάλαιον 12, στίχους 20 – 30 κ.ἑ. Μέσα εἰς τοὺς στίχους τοῦ κεφαλαίου τούτου περιγράφεται ἡ πρώτη συνάντησις τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ῾Ελλάδος.

Read more »

Ο «Προμηθευς» του Αισχυλου

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 65, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩΜΕΝ ΕΔΩ ἕνα ἀπὸ τὰ ἔξοχα ἐκεῖνα πνεύματα, διὰ τῶν ὁποίων ἡ Ἑλλὰς ἐπροφήτευσε τὴν ἔλευσιν τοῦ Λυτρωτοῦ. Εἶνε ὁ Αἰσχύλος (525 – 458 π.Χ.). Ὁ μέγας αὐτὸς τραγικὸς ποιητὴς τῆς Ἑλλάδος συνέγραψεν ἔργον θαυμάσιον, δρᾶμα, μὲ τίτλον ὁ «Προμηθεύς». Εἰς αὐτὸ ὁ ἥρως ἐμφανίζεται ὑπὸ τρεῖς καταστάσεις. Προμηθεὺς πυρφόρος, Προμηθεὺς δεσμώτης, καὶ Προμηθεὺς λυόμενος. Δυστυχῶς τὸ ἔργον δὲν διεσώθη ὁλόκληρον. Ἐκ τῆς τρολογίας τοῦ δράματος μόνον τὸ δεύτερον μέρος διεσώθη καὶ ἕνας στίχος τοῦ τρίτου. Ἐπὶ τῇ βάσει τῶν διασωθέντων στίχων συλλαμβάνομεν ἐν γενικαῖς γραμμαῖς τὴν ὑπόθεσιν τοῦ ἔργου.
Ὁ Προμηθεὺς ἡμάρτησεν. Ἠθέλησε νὰ γίνῃ ἴσος μὲ τοὺς θεούς, καὶ δι᾽ αὐτὸ κατεδικάσθη εἰς τρομερὰν τιμωρίαν. Ἐδέθη ὑπὸ τοῦ Ἡφαίστου εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους Καύκασος. Γῦψ γεννηθεὶς ἀπὸ ἔχιδναν, ἡ ὁποία κατὰ τὸ ἕνα ἥμισυ ἦτο γυνὴ κατὰ δὲ τὸ ἕτερον ὄφις, ἐτυράννει τὸν δεσμώτην, ἐβύθιζε τὸ ῥάμφος του ἐντὸς τοῦ στήθους τοῦ δεσμίου καὶ κατέτρωγε τὸ ἧπαρ ( = συκώτι). Καὶ τὸ μὲν ἧπαρ ἀνεπληρώνετο τὴν νύκτα, ἀλλὰ τὸ ἀπαίσιον ὄρνεον ἤρχετο καὶ πάλιν τὴν ἑπομένην καὶ τὸ κατέτρωγε, καὶ αὐτὸ ἐπανελαμβάνετο καθημερινῶς, ἐν μέσῳ τῶν φρικτῶν πόνων ποὺ ἐδοκίμαζεν ὁ δυστυχὴς δεσμώτης.
Ὁ Προμηθεὺς ὑποφέρει πολύ. Ποῖος θὰ ἀναβῇ εἰς τὸ ὄρος, θὰ φονεύσῃ τὸ αἱμοβόρον ὄρνεον, θὰ θραύσῃ τὰς ἁλύσεις καὶ θὰ τοῦ εἴπῃ «Προμηθεῦ, εἶσαι ἐλεύθερος»; Εἰς τὴν συνέχειαν μία παρθένος, ἡ Ἰώ, πλησιάζει τὸν δεσμώτην, καὶ μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆς παρθένου συνάπτεται διάλογος. Εἰς μίαν στιγμὴν ὁ Προμηθεὺς ἀκούεται νὰ λέγῃ· «Ἡ τυραννὶς θὰ πέσῃ». «Πῶς;», ἐρωτᾷ περίεργος ἡ Ἰώ. «Ἕνας ἀπόγονός σου, ποὺ θὰ περικλείῃ δύναμιν τεραστίαν, θὰ συντρίψῃ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ θὰ μὲ ἐλευθερώσῃ». Τὰ λόγια αὐτά, ἐνῷ χαροποιοῦν τὴν Ἰώ, κάνουν ὅμως νὰ ταραχθοῦν οἱ θεοὶ καὶ ὀ ἀγγελιοφόρος τῶν θεῶν, ὁ Ἑρμῆς, ἐμφανίζεται διὰ νὰ ζητήσῃ διασάφησιν. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἑρμῆς, ἐνῷ εἰς τὰς ἀρχὰς ἐπιμένει λέγων ὅτι τὰ δεινὰ τοῦ Προμηθέως θὰ ἐξακολουθήσουν ἐπὶ μακροὺς αἰῶνας, ἐν τέλει ῥίπτει καὶ αὐτὸς ἀκτῖνας φωτός, λέγων τοὺς ἑξῆς στίχους.

«Τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα,
πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων
φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν
ᾅδην, κνεφαῖα τ᾽ ἀμφὶ ταρτάρου βάθη»
(στ. 1025-1028).

Δηλαδή· Ὦ Προμηθεῦ, ἐννοῶ τὰ πάθη σου. Ἀλλὰ μὴ περιμένεις εὔκολον λύσιν τῶν δεινῶν σου. Θὰ εἶσαι καρφωμένος ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους καὶ τὸ ἀπαίσιον ὄρνεον θὰ καταβροχθίζῃ τὰς σάρκας σου, ἕως ὅτου κάποιος, ποὺ δὲν θὰ εἶνε ἁπλῶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ Θεός, θὰ σὲ εὐσπλαγχνισθῇ, θὰ γίνῃ διάδοχος τῶν πόνων σου, θ᾽ ἀναλάβῃ ὅλον τὸ ἰδικόν σου φορτίον, θὰ καταβῇ ἕως εἰς τὸν ᾅδην, θὰ παλαίσῃ, θὰ νικήσῃ καὶ θὰ σὲ ἐλευθερώσῃ.
Αὐτοὶ οἱ τέσσαρες στοίχοι ἔχουν βάθος πολύ. Προφητεύουν τὸν Σωτῆρα Χριστόν. Νομίζεις ὅτι ἀκούεις τὴν φωνὴν τοῦ προφήτου Ἠσαΐου, τὴν ὁποίαν ἐμνημονεύσαμεν ἤδη καὶ ἐπαναλαμβάνομεν· Read more »

Εικονα της Ελλαδος ο Προμηθεας δεσμωτης

• ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 71, ἐκδ. 1998
• Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ τώρα, ἀγαπητέ, καὶ πάλιν τὴν εἰκόνα. Τὴν φορὰν αὐτὴν θέσε ἀπέναντι αὐτῆς τὴν Ἑλλάδα μας, καὶ θὰ ἴδῃς ὅτι αἰ δύο εἰκόνες ὁμοιάζουν καταπληκτικῶς. Ὅπως, δηλαδή, ὁ Προμηθεύς, ἔτσι καὶ ἡ Ἑλλάς, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, κατὰ τὴν μακρὰν ἱστορικὴν πορείαν της πολλάκις ἐδέθη ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους τοῦ πόνου καὶ τῆς θλίψεως. Αἷμα ἑλληνικὸν ἐδίψων οἱ ἐχθροί της. Τὰ θηρία ἔφαγον τὰς σάρκας υἱῶν καὶ θυγατέρων της. Ἀμέτρητοι οἱ νεκροί της. Ἡ Ἑλλὰς Προμηθεὺς δεσμώτης.

Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Τὸ θαῦμα συνετελέσθη κατ᾽ ἐπανάληψιν. Τυφλοὶ ὅσοι δὲν τὸ βλέπουν. Ἡ Ἑλλάς, τὰ τέκνα τῆς χριστιανικῆς Ἑλλάδος, εἰς ἑκάστην ἐθνικὴν δοκιμασίαν προσηύχοντο μετὰ δακρύων πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστόν. «Χριστέ! Σύ, ποὺ τόσας φορὰς ἔσωσες τὴν πατρίδα μας, σῶσέ την καὶ αὐτὴν τὴν φοράν. Δεῖξον τὴν δύναμίν σου καὶ εἰς τὴν γενεάν μας. Ἐκδίωξον μακρὰν τοὺς ἐχθρούς της. Χάρισε τὴν εἰρήνην εἰς τὴν πολυβασανισμένην χώραν μας. Ἂς ἀκουσθῇ καὶ πάλιν ἐν μέσῳ αὐτῆς ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων “…καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη”῾. Τοιαῦται θερμαὶ προσευχαὶ ἀκούοντο ἀπὸ πολιοὺς γέροντας, ἀπὸ τὰ θηλάζοντα νήπια, ἀπὸ τέκνα, ἀδελφάς, μητέρας καὶ συζύγους τῶν μαχομένων ὑπὲρ τῆς πατρίδος. Καὶ αἱ προσευχαὶ αὐταὶ ἀπετέλεσαν πάντοτε τὸν πρῶτον συντελεστὴν τῆς νίκης τοῦ ἔθνους μας. Αὐταὶ ἔδιδον δύναμιν εἰς τὸν ἀγωνιζόμενον λαὸν διὰ νὰ μὴ ἀποκάμνῃ καὶ κατὰ τὰς σκοτεινοτέρας φάσεις τῶν ἀγώνων, ἀλλὰ μὲ ὑπομονήν, μὲ θάρρος, μὲ ἀνδρείαν ἀπαράμιλλον νὰ ὑπερπηδᾷ ὅλα τὰ ἐμπόδια, νὰ προχωρῇ ἐκεῖ ὅπου οἱ ἐχθροὶ ἐχάλκευον ἁλύσεις τῆς φρικοτέρας τυραννίας, καὶ ἐκεῖ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ νὰ συντρίβῃ τὸ τέρας, νὰ ἐκδιώκῃ τὰ ὄρνεα καὶ νὰ ὑψώνῃ τὴν γαλανόλευκον σημαίαν, τῆς ὁποίας ἡ κορυφὴ στεφανώνεται μὲ τὸν τίμιον σταυρόν.
Δόξα εἰς τὸν σταυρόν ! δόξα εἰς τὸν ἐλευθερωτὴν Χριστόν!

Read more »

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 51, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Π ο λ υ β ι ο ς

(204-120 π.Χ.)

Ο ΠΟΛΥΒΙΟΣ, διάσημος ἱστορικός, ποὺ ἔβλεπε τὴν ῾Ρωμαϊκὴν αὐτοκρατορίαν νὰ ἐξαπλώνεται συνεχῶς, νὰ καταργῇ βασίλεια τὸ ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου, ἐθαύμαζε τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ εἰς τὴν ταχυτάτης ἐξάπλωσιν τῆς ῾Ρώμης διέβλεπε τὸν δάκτυλον τῆς θείας προνοίας. Δὲν εἶνε, ἔλεγε, τυχαία ἡ ἐξάπλωσις αὕτη τῆς αὐτοκρατορίας. Κάτι μέγα ἐν τῷ κόσμῳ ἑτοιμάζεται. Τὰ γεγονότα, σημειώνει, ἐπάγουσιν ( = ὁδηγοῦν) τὸν κόσμον πρός κάποια ἑνότητα. Καὶ πράγματι· ἡ πολιτικὴ ἐκείνη ἑνότης ὑπὸ τὸ σκῆπτρον τῆς ῾Ρώμης ἐφάνη χρήσιμος διὰ τὴν διάδοσιν τοῦ χριστιανισμοῦ, ὅπως ἐπίσης χρήσιμος ἀπεδείχθη ἡ διὰ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου διάδοσις τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης εἰς ὅλον τὸν τότε γνωστὸν κόσμον. Ἡ θεία πρόνοια προπαρεσκεύασε ποικιλοτρόπως τὸ ἔδαφος διὰ νὰ σπαρῇ ὁ θεῖος σπόρος τοῦ εὐαγγελίου.
Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν χριστιανὸς φιλόσοφος, ὁ Αὔγουστος Νικόλαος, κρίνων τὰ πρὸ καὶ τὰ μετὰ Χριστὸν ἱστορικὰ γεγονότα, γράφει τὰ ἑξῆς σπουδαιότατα.

Read more »

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 49, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Π λ ο υ τ α ρ χ ο ς (48 – 125 μ.Χ.)

ΑΝ ΚΑΙ ὁ φιλόσοφος αὐτὸς ἔζησε κατὰ τὸν Α ΄ μ. Χ. αἰῶνα, ἐν τούτοις τὸν ἀναφέρουμε ἐδῶ, διότι ἀπηχεῖ τίς σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματα τοῦ ἀρχαίου εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, ποὺ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ὰρχισε νὰ καταρρέῃ. Ὁ Πλούταρχος βλέπει τὴν ἀθλιότητα τοῦ κόσμου, τῆς ὁποίας αἰτία εἶνε μία· πνεῦμα πονηρὸν εἰσῆλθεν, ἐτάραξε πάντα τὰ πράγματα, ἐνέπλησε κακῶν γῆν τε πᾶσαν καὶ θάλατταν. Ἀλλ᾽ ἡ δυναστεία αὐτοῦ, λέγει ἀλλαχοῦ ὁ Χαιρωνεὺς φιλόσοφος, θὰ διαλυθῇ. Μία νέα περίοδος ζωῆς θὰ ἀνατείλῃ. Ἔκ τινος μικρᾶς χώρας θὰ προέλθῃ ἀγαθὸν μέγα, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπεκταθῇ εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, ὥστε «τῆς γῆς ὁμαλῆς γε καὶ ἐπιπέδου γενομένης ἕνα βίον καὶ πολιτείαν ἀνθρώπων μακαρίων καὶ ὁμογλώσσων ἁπάντων γενέσθαι».
Διαβάζοντας αυτα δὲν νομίζετε ὅτι ἀκοῦτε ὰπ μακριά την φωνὴν τοῦ προφήτη Ἠσαΐα που λέγει· «Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς ὁδοὺς λείας· καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ»; (Ἠσ. 40, 3-5· πρβλ. Λουκ. 3, 4-6). Κατὰ τοὺς λόγους τῆς προφητείας αύτης ὑπάρχουν ἀδικίαι – βουνὰ ποὺ φράσσουν τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς, ἀλλ᾽ αὐτὰ μὲ τὴν βαθμιαίαν ἐπίδρασιν τοῦ χριστιανισμοῦ θὰ καταπίπτουν συνεχῶς, καὶ ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ πᾶσα ἄλλη ἀρετὴ θὰ ἐξαπλοῦται, καὶ ἡ συναδέλφωσις τῶν λαῶν ποὺ εἶνε τώρα ὅραμα θὰ γίνῃ πραγματικότης. Πᾶν ὅ,τι εἶνε ἀνώμαλον ὁπωσδήποτε θὰ ἐξαλειφθῇ καὶ θὰ ἐπικρατήσῃ ἡ θεία ἐκείνη ὁμαλότης, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει νὰ συναντώμεθα ὅλοι εἰς τὸ κοινὸν ἐπίπεδον τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ ὁ Χριστός, ποὺ βρίσκεται ὑπεράνω ὅλων, εἰς ὕψος ἀπερίγραπτον, «δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς», ἐχαμήλωσε τόσον, ὥστε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς του συνανεστρέφετο καὶ τοὺς πλέον εὐτελεῖς καὶ ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους, ποῖος ὀπαδός του θὰ εἶνε ἐκεῖνος ποὺ θὰ κρατῇ τὸ ἰδικόν του ὕψος καὶ δὲν θὰ καταδέχεται νὰ καταβῇ ὀλίγας βαθμίδας διὰ νὰ χαιρετίσῃ καὶ ἐναγκαλισθῇ τὸν ἄλλον;

Read more »

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ., ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Ελλας πιστη διακονος του χριστιανισμου

Ἐπὶ 20 αἰῶνας ὑπηρετεῖ τὸν Χριστόν! Ἐκλεκτοὶ υἱοὶ καὶ θυγατέρες της ὡς θυμίαμα εὔοσμον ἐκάησαν εἰς τὸν βωμὸν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος τέκνα ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὁμολογηταί, οἱ ὁποῖοι ἐπότισαν μὲ τὰ αἵματά των Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος τέκνα οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι ἐρρητόρευσαν τὸν θεῖον λόγον ἀπὸ τοὺς ἄμβωνας Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας, Καισαρείας καὶ Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος τέκνα οἱ ἐμπνευσμένοι ὑμνογράφοι, οἱ ὁποῖοι μὲ ὑπερόχους, μὲ μοναδικοὺς ὕμνους ὕμνησαν τὰ κοσμοϊστορικὰ γεγονότα τῆς γεννήσεως, τῆς βαπτίσεως, τῆς σταυρώσεως καὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλ᾽ αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος τέκνα καὶ οἱ μικροὶ μὲν πλὴν ἡρωϊκοὶ ἐκεῖνοι στρατοί, οἱ ὁποῖοι ὑψώνοντες τὸ λάβαρον τοῦ Μ. Κωνσταντίνου ἐπὶ 1.000 ἔτη ἠγωνίζοντο ἐναντίον τῶν βαρβαρικῶν στιφῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως.

Read more »

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 48, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Π λ α τ ω ν

(427-347 π.Χ.)

Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ μαθητὴς τοῦ Σωκράτους, ὁ Πλάτων, μὲ τὸν ἀριστοτεχνικόν του κάλαμο ἐζωγράφισε τὴν εἰκόνα τοῦ Δικαίου, ὁ ὁποῖος θὰ σώσῃ τὸν κόσμο.

• Ὁ Δίκαιος, λέγει θὰ γυμνωθῇ, ἀλλ᾽ κανείς δεν θὰ μπορέση ν᾽ ἀφαιρέσῃ ἀπ᾽ αὐτὸν τὴν ἀρετήν. Καὶ ἐνῷ θὰ εἶνε ἀθῷος, χωρίς να έχη ἀδικήση κανέναν ποτέ, ἐν τούτοις θὰ δυσφημισθῇ σαν νὰ εἶχε διαπράξη «τὴν μεγίστην ἀδικίαν». Θὰ δικασθῇ, θὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ θὰ παραμείνῃ «ἀμετάστατος μέχρι θανάτου», δηλαδὴ δὲν θ᾽ ἀλλάξῃ γνώμην. Θὰ μείνῃ ὡς ἀκίνητος βράχος ἐν μέσῳ μαινομένης θαλάσσης. Θὰ βασανισθῇ πολύ. Θὰ μαστιγωθῇ καὶ θὰ τελειώσῃ τὴν ζωήν του μὲ θάνατο φρικτό. Ἐπὶ λέξει· «ἀνασχινδιλευθήσεται».

Ποῖος μελετῶν τὸ περίφημον αὐτὸ περὶ τοῦ Δικαίου χωρίον τῆς συγγραφῆς τοῦ Πλάτωνος δὲν ἐνθυμεῖται παρόμοιον χωρίον τοῦ προφήτου Ἠσαΐου; Ὁ Ἠσαΐας πρὸ 800 ἐτῶν προεφήτευσε τὴν ἔλευσιν τοῦ Λυτρωτοῦ λέγων·

Read more »

Ο ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

«Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἡ Ἑλλάδα ἡ ἀγαπητή μας Πατρίδα εἶνε μιὰ μικρὴ χώρα σὲ ἔκταση, εἶνε μιὰ χώρα πτωχή, ποὺ τὰ παιδιά της ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν καὶ νὰ σκορπίσουν στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὀρίζοντα, γιὰ νὰ ἐξοικονομήσουν τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς.
Ἡ Πατρίδα μας δὲν ἔχει τοὺς ἀπεράντους κάμπους, ἄλλων κρατῶν. Δὲν ἔχει τὰ μεγάλα ποτάμια, ἄλλων χωρῶν, ὅπως ὁ Δούναβης καὶ ὁ Βόλγας στὴ Ρωσία, ὅπως ὁ Γάγγης κάτω στὶς Ἰνδίες, ὅπως ὁ Νεῖλος στὴν Αίγυπτο καὶ ὁ Μισσισιπὴς στὴν Ἀμερική.
Δὲν ἔχει ἡ Πατρίδα μας πλούσια κοιτάσματα χρυσοῦ. Δὲν ἔχει φλέβες χρυσοῦ, ὅπως ἡ Καλιφόρνια μὲ τὰ περίφημα χρυσορυχεῖα της.
Δὲν ἔχει ἡ Πατρίδα μας τὸν κίτρινο, τὸν μαῦρο καὶ τὸν πράσινο χρυσό.
Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχη τὸν πράσινο χρυσό, ποὺ εἶνε τὰ δάση. Κάποτε ἡ χώρα μας ἦτανε κατάφυτος. Ἦταν εὐλογία Θεοῦ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἦτανε μακρόβιοι τότε. Ἐμεῖς οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως τὰ κάψαμε καὶ μολύναμε τὸν ἀέρα τῆς γῆς. Ἔχουμε τὰ λιγότερα δάση στὰ Βαλκάνια. Ἡ Ἀλβανία, ἡ Βουλγαρία, ἡ Σερβία ἔχουν ἀπέραντα δάση…
Δὲν ἔχουμε καὶ τὸν κίτρινο χρυσό, ἤ μάλλον τὸν ἔχουμε, ἀλλὰ αὐτὸς εἶνε δαιμονιώδης. Ὁ κίτρινος χρυσός εἶνε οἱ λῖρες οἱ Ἐγγλέζικες, εἶνε τὸ χρυσάφι, τὸ ἄτιμον αὐτὸ νόμισμα ποὺ τὸ κινηγοῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροί . Μπορεῖ στὰ ἄλλα νὰ ἔχουν τὶς διαφορές τους, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὸν ἔρωτα τοῦ χρήματος εἶνε ὅλοι ἐρασταί.
Κάποτε ρώτησαν ἕναν ἀρχαῖο φιλόσοφο, γιατὶ τὸ χρυσάφι εἶνε κίτρινο; Καὶ ἀπήντησε, ἀπὸ τὸ πολὺ κυνηγητό. Ὅπως ὅταν κυνηγοῦν τὸν ἄνθρωπο, γίνεται ὡχρὸ τὸ πρόσωπό του, ἔτσι κιτρίνησε καὶ τὸ νόμισμα αὐτὸ τῆς γῆς, ἀπὸ τὸ πολὺ κυνηγητό.
Λοιπόν ἡ Ἑλλάδα, ἡ μικρὴ καὶ φτωχή μας χώρα δὲν ἔχει πλούτη καὶ θησαυρούς. Καὶ ὅμως, αὐτὴ ἡ πτωχὴ πατρίδα μας μπορεῖ νὰ γίνη ἡ πιὸ ἔνδοξη, ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ πλούσια καὶ ἡ πιὸ εὐτυχισμένη χώρα τοῦ κόσμου. Read more »

Έπαρση μεγαλης Ελληνικης Σημαιας στο λιμανι της Χιου

Διαβᾶστε: http://www.triklopodia.gr/anatrixila-ethnikos-imnos-akoustike-mexri-tourkia-vinteo/#
Εθνικός Ύμνος συνεχίζει και ακούγεται από τα στόματα έστω μερικών «γενναίων». Στο λιμάνι τῆς Χίου, όπου και κορυφώθηκαν οι εορτασμοί για την απελευθέρωσή της ἀπό τὸν Τουρκικὸ ζυγό, υψώθηκε μία τεράστια ελληνική σημαία μεγέθους 150 τετραγωνικών μέτρων, ενώ κατά την έπαρσή της, κάτοικοι και άγημα του στρατού έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο:
——-

——

Οι Ελληνες στη Χειμαρρα τραγουδουν τον Εθνικο Υμνο μπροστα στα ΜΑΤ

———

———

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγαπητά μου παιδιά!
ΜΕ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι σᾶς χαιρετῶ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 ἔτη Ἐκκλησία καὶ γένος.
Εἶσθε παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ δὲ Ἑλλὰς εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες χῶρες τοῦ κόσμου. Σ᾿ ἐποχὴ ποὺ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν μὲ πρωτόγονο τρόπο, τὸ ἔθνος μας ἔκτιζε Παρθενῶνες καὶ ἁγιες – Σοφιές. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν στὰ Ἰεροσόλυμα πληροφορήθηκε ὅτι Ἕλληνες θέλουν νὰ τὸν δοῦν, αἰσθάνθηκε ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. 12,23).
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶνε μιὰ προφητεία. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο ἔφθασε μέχρι τὸ Γάγγη ποταμό, συνετέλεσε δὲ στὸ νὰ διαδοθῇ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ νὰ γίνῃ πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς ὄχι μόνο ἔγινε πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ σπόρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ σὰν καλὴ γῆ ἀπέφερε πλουσίους καρπούς, μαρτυρεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους. Τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ κήρυξε στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀνθρώπων εὐλαβεστάτων, ἔστω κι ἂν ἦταν εἰδωλολάτρες. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὶς ὁποῖες ἔστειλε σὲ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ περιοχὲς ὅπως ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ Φίλιπποι, ἡ Κόρινθος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Κρήτη, εἶνε δὲ ὅλες γραμμένες στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστι στὸ Χριστό. Τὸ μαρτυροῦν μεγάλοι Ἕλληνες διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι στὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου, τὴν ἑλληνική, ἔγραψαν τὰ σοφά τους συγγράμματα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ τάφοι καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἀθανάτων νεκρῶν. Κατὰ δὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἡ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας ἦταν τὸ μόνο ἔθνος ποὺ ἀντιστάθηκε στὸ μαῦρο ἀλλὰ καὶ στὸν κόκκινο φασισμό, δύο ἀντιχριστιανικὰ ρεύματα ποὺ σὰν πεινασμένα θηρία ζητοῦσαν νὰ καταβροχθίσουν τὸ χριστιανικὸ κόσμο, καὶ εἶπε τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τὸ 1940 προκαλώντας τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.
Ἀγαπητά μου παιδιά!
Σεῖς εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, οἱ συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ προσθέσετε νέες σελίδες δόξης. Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι εἴμεθα ἡ δύσι· ἀπερχόμεθα ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν. Σεῖς εἶσθε ἡ ὡραία ἀνατολή, ποὺ γλυκοχαράζει. Ὁποιαδήποτε τέχνη ἢ ἐπιστήμη κι ἂν διαλέξετε, μὴ ξεχνᾶτε ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή. Ποιόν πρῶτο καὶ ποιόν δεύτερο νὰ μνημονεύσουμε. Πατέρας τῆς ποιήσεως εἶνε ὁ Ὅμηρος. Τῆς φιλοσοφίας ὁ Πλάτων. Τῆς ρητορικῆς ὁ Δημοσθένης. Τῆς ἱστορίας ὁ Θουκυδίδης. Τῆς γεωμετρίας ὁ Ἀρχιμήδης. Τῆς ἀτομικῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἄλλαξε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ὁ Δημόκριτος. Ὅλα τὰ σπέρματα τῆς ἐπιστήμης βρίσκονται στὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Ἐσεῖς τὰ νεώτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος θὰ μορφωθῆτε καὶ θὰ συντελέσετε ὥστε ἡ Ἑλλὰς νὰ γίνῃ μιὰ χώρα εὐτυχισμένη. Read more »

Τῆς Ἁγίας Σκέπης
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η αντιστασις των Ελληνων κατα των Ιταλων οπως την εζησα

EΟΡΤΑΖΟΥΜΕ τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Χρονικῶς ἀπέχουμε ἀρκετὰ πλέον. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ᾿κείνη τὴ γενεὰ δὲν ζοῦν. Ἐλάχιστοι αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι τῶν γεγονότων ἀπέμειναν. Αὐτοὶ ἔχουν ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ μεταδώσουν στὴ νέα γενεὰ τὶς ἐντυπώσεις τους, γιὰ νὰ μὴ μείνῃ τὸ ἔθνος μακριὰ ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις αὐτές. Διότι ἔθνη ποὺ λησμονοῦν τὴν ἱστορία τους εἶνε ἀνάξια νὰ ζοῦν. Ἐπειδὴ ἀνήκω σ᾿ ἐκείνη τὴ γενεά, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια ἀπὸ προσωπικές μου ἐντυπώσεις.
Ἤμουν στὸ Μεσολόγγι, νεαρὸς διάκονος καὶ ἱεροκήρυκας στὴν ἱερὰ πόλι. Ἦταν 27 Ὀκτωβρίου 1940, ἡμέρα Κυριακή. Τὸ πρωῒ ὅλοι ἐκκλησιάστηκαν καὶ κατόπιν γύρισαν στὰ σπίτια τους. Καὶ ἦρθε τὸ βράδυ, ἐκεῖνο τὸ βράδυ! Οἱ μητέρες κοίμησαν τὰ νήπια στὰ λίκνα τους· καὶ οἱ ἀγρότες οἱ ἐργάτες καὶ οἱ ἁλιεῖς ἀναπαύθηκαν στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὴν ἑπομένη μέρα τὴν εἰρηνικὴ ζωή τους.
Τὰ μεσάνυχτα, κατὰ τὴ μία (1) ἡ ὥρα, σφυρίζουν οἱ σειρῆνες καὶ χτυποῦν οἱ καμπάνες. Στρατιῶτες τοιχοκολλοῦν διατάγματα ἐπιστρατεύσεως. Ταραχὴ μεγάλη. Τί ἔγινε; Πόλεμος! Πόλεμος; Δὲν περίμεναν τὸν πόλεμο. Ἂν ὑπῆρχε ἕνα ἔθνος ποὺ ἤθελε τὴν εἰρήνη, αὐτὸ ἦτο ἡ Ἑλλάς. Διότι μετὰ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ εἶχε μεγάλον ἀγῶνα ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἡ εἰρήνη ἦτο ἀναγκαία.
Ξαφνικὰ λοιπὸν ἐπεβλήθη ὁ πόλεμος. Ἐπεβλήθη ἀπὸ τὸν δικτάτορα τοῦ Ἄξονος, τὸν κυβερνήτη τῆς Ἰταλίας. Αὐτὸς παρουσιάστηκε τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα, καὶ εἶπε· ―Ἑλλάς, παραδόσου. Καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπήντησε· ―ΟΧΙ. Ποιός τὸ εἶπε τὸ ΟΧΙ, παρακαλῶ; Πουθενὰ σήμερα δὲν ἀναφέρεται τὸ ὄνομά του.
Ποῦ καταντήσαμε, νὰ λησμονοῦμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια! Δὲν ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα· ἀνήκω μόνο στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα, καὶ ὁμιλῶ ἀμερολήπτως. Λοιπὸν ποιός τὸ εἶπε τὸ ΟΧΙ; Τὸ εἶπε ὁ σκύλος; ὁ γάτος; ποιός τὸ εἶπε; Τὸ λέγω μετὰ δακρύων καὶ συγκινήσεως. Σημειωτέον δέ, ὅτι ἐγὼ ἐδιώχθην τότε ἐπὶ τοῦ καθεστῶτος ἐκείνου· Read more »

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου
Τήν πρώτη πατῆστε τον τίτλο και κατεβαστέ την σε pdf

ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ 

ΣΤΕΝΟΣ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Τῆς Ἁγίας Σκέπης
28 Ὀκτωβρίου

ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Η Παναγία, ἀγαπητοί μου, τῆς ὁποίας τὴν Σκέπη ἑορτάζουμε, εἶνε πρόσωπο ἱ­ερό. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Υἱός της ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγό­μενον» (Λουκ. 2,34), ἔτσι καὶ ἐκείνη ποὺ τὸν φιλο­ξένησε στοὺς ἁγίους κόλπους της ὡς ἄνθρωπο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἡ Παναγία εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι τὴν ὑβρίζουν καπηλικώτατα, τὴ βλα­­σφημοῦν, τὴν περιφρονοῦν· ἄλλοι ὅμως τὴν ἀ­γαποῦν, τὴ σέβονται, τὴν τιμοῦν, τὴν ὑψώ­νουν ὣς τὰ οὐράνια. Οἱ πα­πικοὶ ἔφθασαν ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεσι τῆς «Μαριολατρίας», δηλα­δὴ νὰ τὴ λατρεύσουν ὡς θεά, ὅπως ἔκαναν γιὰ ἄλλες γυναῖκες οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας.
Ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκ­κλησία ἀπέχει καὶ ἀπ’ τοὺς προτεστάντες ποὺ τὴ θεωροῦν ὡς ἁ­πλῆ γυναῖ­­κα, καὶ ἀπ’ τοὺς φράγκους ποὺ τὴν ἔχουν σχε­δὸν θεοποιήσει μὲ τελετὲς καὶ ἀγάλ­ματα. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τὴ μέση καὶ βασιλι­κὴ ὁδό· τὴν τιμοῦμε ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλ’ ὄχι ὡς Θεόν. Ἀπὸ κα­ταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲ θὰ γεν­νηθῇ ἄλλο λογικὸ κτίσμα σὰν αὐτήν. Εἶνε ἡ «ἁ­γία ἁγίων μείζων» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ), ὑπερ­ά­νω τῶν ἁγί­ων ἀνδρῶν παλαιᾶς καὶ καινῆς δια­θήκης, ὑπερ­άνω πατριαρχῶν καὶ προφητῶν, ὑ­περάνω τοῦ τι­μίου Προδρόμου, ὑπεράνω πατέ­ρων καὶ μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὑπεράνω ―προ­χω­ροῦμε― καὶ ἀγ­­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ναί, ἀλ­λὰ Θεὸς δὲν εἶνε. Θεὸς ἕνας εἶνε, ὁ Κύρι­ος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χρι­στός. Ὅπως στὸν οὐρανὸ ―λέ­νε οἱ πατέρες― ὑ­­π­άρχει ἕνας ἥλιος, μία σελήνη καὶ πολλὰ ἄστρα, ἔτσι στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας ἥλι­­ος πνευματικὸς ἄδυτος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σελήνη – πανσέληνος ἡ Παναγία, καὶ ἑκατομμύρια ἄστρα οἱ ἅγιοι. «Οὐρανὸς πολύ­φωτος ἡ ἐκκλησία ἀνεδείχθη…» (κοντ. 13ης Σεπτ.) Read more »

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ 1940

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

———–

———-

Τῆς Ἁγίας Σκέπης καὶ ἐθνικὴ ἑορτὴ
28 Ὀκτωβρίου

Η σημασια των εθνικων εορτων

Τὰ ἔθνη, ἀγαπητοί μου, ἔχουν ἱστορία. Ὅ­πως ἱστορία ἔχουν καὶ τὰ ἄτομα. Κάθε ἄν­θρωπος γράφει τὴν ἱστορία του πάνω στὴ γῆ. Κλείνει μέσα του θεϊκὲς δυνάμεις, ποὺ ἡ καλλιέργειά τους δημιουργεῖ μιὰ ποικι­λία ἔργων, δημιουργεῖ πολιτισμό. Μικρὸς θε­ὸς ἀναδεικνύεται ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσον­τας τὸ «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γέν. 1,26) ποὺ ἔλαβε.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος παραμελήσῃ τὴν καλ­λιέργεια τῶν θεϊκῶν στοιχείων του καὶ θάψῃ τὰ τάλαντά του στὸν τάφο τῆς ὀ­κνηρίας καὶ πονηρίας, τότε καταν­τᾷ ἕνα ἁπλὸ βιολογικὸ ὄν, μὲ φυσικὲς μόνο ἀ­νάγκες, ἕνας πεπτικὸς σωλήνας ποὺ ἀκα­τάπαυστα γεμίζει καὶ ἀδειάζει, ἕνα ζῷο ποὺ βόσκει. Ἀλλ᾽ εἶνε δυνατὸν νὰ σβηστῇ τελείως ὁ σπινθήρας τῆς θεϊκῆς του προελεύσεως; Ὅσοι ἄνθρωποι ζοῦν σὰν τὰ κτήνη, μὲ ἔμβλημα τὸ ἐπικούρειο «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔ­ριον γὰρ ἀ­ποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13. Α´ Κορ. 15,32), αὐτοὶ ποὺ ἔπνιξαν τὸ πνεῦμα στὴν ὕλη, δὲν γράφουν ἱστορία, ἀφοῦ ἱστορία εἶνε ἡ ἐξιστόρησι εὐγενῶν καὶ ὑψηλῶν πράξεων. Read more »

Νέα ανάρτηση στο http://blogs.sch.gr/savvop-nik

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ:

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΣΑΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΧΙΣΜΑ!

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ:

«….Πιεζόμε­νος από τη φωνή της συνειδήσεώς μου, αποφάσισα να λάβω θέση και να ξεκαθαρίσω τα πράγματα κατά την ημετέ­ραν ταπεινήν άποψιν. Οδηγός μου είναι τα λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου: «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα δη­μοσίως να ελέγχωνται».

Αλλά και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας συμβουλεύει: «Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη τον περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν…»

Διαβᾶστε ὁλόκληρη την ἐπιστολὴ http://mkka.blogspot.gr

Δεκα διακεκριμενοι επιστημονες καταδικαζουν τις θεωριες ταυτοτητας φυλου και τη θεματικη εβδομαδα

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΑΘΕΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Read more »

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

“ΕΘΝΙΚΑΙ ΕΠΕΤΕΙΟΙ”
BIBΛIO ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΟ 1970

Η Ιστορία μαρτυρεί ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε από τα αρχαιότερα έθνη της Ευρώπης και θα έπρεπε ως εκ τούτου να έχουμε αυξηθεί δια μέσου των αιώνων και να είμαστε σήμερα ένα από τα πολυπληθέστερα έθνη της γης. Πώς λοιπόν συμβαίνει ώστε όλα τα έθνη, τα οποία μετά από χιλιετηρίδες ολόκληρες έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας ως ολιγάριθμες ορδές ασύντακτων και βαρβάρων, σήμερα να αριθμούν πληθυσμό 50, 80, 100, 130 εκατομμυρίων και να κατέχουν εκτεταμένες επιφάνειες της γης, ενώ το αρχαιότερο έθνος των Ελλήνων να αριθμεί πληθυσμό μόλις 8 εώς 9 εκατομμυρίων, όσοι υπολογίζεται ότι είναι οι εντός και οι εκτός της Ελλάδας κατοικούντες Έλληνες; Πού οφείλεται αυτό το ολιγάριθμο της Φυλής μας; Αυτή είναι η απορία, η οποία γεννάται όταν κανείς ρίξει το βλέμμα του στο παρελθόν και παρακολουθήσει την κίνηση των λαών.
Αλλά η Ιστορία, η οποία θέτει το πρόβλημα αυτό, δίνει και τη λύση. Αποδεικνύει με αδιάσειστα «ντοκουμέντα ότι, ενώ οι άλλοι λαοί από την πρώτη μέρα της ιστορικής τους εμφάνισης επιδόθηκαν σε ληστρικές επιδρομές και ως αγέλες λύκων διεσπάρησαν σε όλη την Ευρώπη και την Ασία για να «θύσουν καὶ ἀπολέσουν», η Ελλάδα έταξε άλλη αποστολή στον εαυτό της· όχι να αρπάξει, όχι να ληστεύσει και να εκμεταλλευτεί την ανθρωπότητα, αλλά να εκπολιτίσει, να την υπηρετήσει ποικιλοτρόπως, να γίνει ο διδάσκαλος και ο φρουρός του πολιτισμού. Για τα μεγάλα αυτά ιδανικά εργάστηκε το γένος των Ελλήνων και πρόσφερε τις εκατόμβες των μαρτύρων του. Ποιος θα μετρήσει τα ηρωικά του θύματα; Όταν το κύμα της Ασιατικής βαρβαρότητας κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα κατέκλυζε την Ευρώπη, μόνο η Ελλάδα ήταν εκείνη η οποία αντιστάθηκε στους βάρβαρους της Ασίας, αγωνίστηκε ηρωικώς και στο Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές έπεσαν πολυάριθμα τέκνα της για να σωθεί η ελευθερία. Read more »

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Ἀπόσπαασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
EIΣ TON IEPO NAO AΓIOY ΠANTEΛEHMONOΣ ΦΛΩPINHΣ, ΣΤΙΣ 1-1-1983

TONΩΣTE TO ΠATPIΩTIKO ΣYNAIΣΘHMA

Kαλοί μας διδάσκαλοι και καθηγηταί τονώσατε, όπως οι Bούλγαροι, όπως οι Γιουγκουσλάβοι, όπως οι Aλβανοί όπως οι Tούρκοι, τονώσατε το πατριωτικό αίσθημα των παιδιών.
Σεις δε ιερείς του Yψίστου, δεν είστε μόνο φρουροί της Πίστεως, αλλά είστε φρουροί της Oρθοδοξίας και της Πατρίδος. Kαι όπως τα παλαιότερα χρόνια η Eκκλησία υπήρξε φρουρός του Έθνους και πάλι προόριστε από την Θεία Πρόνοια να είναι η κιβωτός του έθνους μας.
Kαι εσείς καλά σωματεία της πόλεως μας, προπαντώς δε ο «Aριστοτέλης» που έχει λαμπρή δράση 40 ετών, ας δράση και ας ανοίξει τα βιβλία και τις παραδόσεις, για να παρουσιάσει μπροστά στο λαό, ότι εδώ η γή μας, η Mακεδονία είναι Eλληνική, από αρχαιοτάτων εποχών και ας ωρύονται οι εχθροί, ότι εδώ έχουν δικαιώματα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Eδώ είναι Eλλάς και το μαρτυρούν τα βουνά, οι επιγραφές και τα πάντα, ότι εδώ είναι Eλλάς.

ΘEΛOYN NA ΕΙMEΘA AΠATPIΔEΣ

Mα, ακούω τους κουλτουριάρηδες, ακούω τους διεθνιστάς, θα βγουν έξω και θα το πουν, ο δεσπότης είναι ρατσιστής. Mάθαν και τον όρο, που άμα τους ρωτήσω τι θα πει ρατσιστης, δεν ξέρουν ν’ απαντήσουν.
Eίναι ρατσιστής ο δεσπότης. Eμένα λέτε ρατσιστή; Ποιός κοίταξε τους γύφτους; Mουσουλμάνοι ήταν. Tους αγκάλιασα και όχι μόνον αυτούς, αλλά και άλλους και άλλους.
Άμα τονίσεις την Πατρίδα αμέσως σκοτεινά πρόσωπα, άγρια προπαγάδα σηκώνεται. Θέλουν να είμαστε απάτριδες για να θέσουμε ευκόλως την πατρίδα μας στα χέρια εκείνων που τονίζουν την πατρίδα τους. Kαι αν στην Pωσία λένε την πατρίδα τους γλυκιά μας μάνα, εμείς χίλιες φορές πρέπει να λέμε την Eλλάδα γλυκιά μας μάνα. Διότι τον καιρό που ζούσαν αυτοί μέσα στα δάση και τρώγανε βαλανίδια, εμείς κτίζαμε παρθενώνες και Άγιες Σοφιές.
Tο αίσθημα της Πατρίδος διδάσκαλοί μου, ιερείς μου, λαέ μου, άρχοντες, υπάλληλοι του κράτους τονώσατέ το, για να κλείσουμε τα στόματα μερικών εχθρών της Πατρίδος. Read more »