Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὶς κατασκηνώτριες τῆς Μητροπόλεως
στὴν περίοδο τοῦ Γυμνασίου, στὴν Πρώτη Φλωρίνης, στὶς 3.8.1993

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ

• «Βούλομαι οὖν… τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς»(Α΄ Τιμ. 2,8-9)
  «Καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο» (Λουκ. 8,27)

Ἀγαπητά μας παιδιὰ!
ΗΔΗ ἔχετε μπῆ στὴν ἡλικία τῆς ἐφηβείας, ἡ ὁποία, ὅπως λένε οἱ παιδαγωγοὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, εἶνε ἡ πιὸ ὡραία ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη περίοδος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Στὴ σημερινὴ μάλιστα ἐποχὴ ἡ νεότητα πολεμεῖται ὄχι μόνο ἐσωτερικὰ ἀπὸ τὸ λεγόμενο προπατορικὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ὀνομάζει κληρονομικότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς κινδύνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ διεφθαρμένο περιβάλλον τῆς κοινωνίας μας. Ἡ ἐποχή μας, γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, μπορεῖ νὰ ὀνομασθῆ «λεγεὼν δαιμονίων». Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ δαιμόνια, ποὺ κυριαρχοῦν στὴ σημερινὴ νεολαία, εἶνε τὸ δαιμόνιο τοῦ γυμνισμοῦ. Θυμᾶστε τὸν δαιμονιζόμενο ἐκεῖνο τῆς χώρας τῶν Γεργεσινῶν, ποὺ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός; Τὸ δαιμόνιο αὐτὸ κυριαρχεῖ σήμερα.

* * *

Ὁ Θεός, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσί του, τὸν ὥπλισε μὲ μιὰ δύναμι ποὺ ὀνομάζεται αἰδώς (=ντροπή). Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα, ὅταν ἁμάρτησαν, τότε αἰσθάνθηκαν ὅτι εἶνε γυμνοὶ καὶ προσπάθησαν νὰ καλύψουν τὴ γυμνότητά τους μὲ φύλλα συκῆς καὶ δερμάτινους χιτῶνες. Ὁ Νῶε, ποὺ δὲν γνώριζε τὶς συνέπειες τῆς ὑπερβολικῆς χρήσεως τοῦ κρασιοῦ, ἤπιε παραπάνω ἀπὸ τὸ κανονικό, μέθυσε καὶ ξεγυμνώθηκε. Ἕνας ἀπὸ τὰ παιδιά του, ὁ Χάμ, ἀντὶ νὰ τὸν σκεπάση, τὸν περιέπαιξε, καὶ γι᾿ αὐτὸ τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ ὡς ἀναιδὴς καὶ ἀσεβής. Κι ἄλλα περιστατικὰ ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη γιὰ πρόσωπα, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ δημιούργησαν πειρασμούς, διότι δὲν πρόσεξαν καὶ μὲ τὴ γύμνωσί τους προκάλεσαν σκάνδαλα. Read more »

ΘΑ ΑΠΟΤΡΑΠΗ Ο ΟΛΕΘΡΟΣ;

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» τοῦ Νοέμβριος 1961, φυλ. 242 (Ἀπόσπασμα 3)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἐὰν ἐκραγῆ ὁ λεγόμενος πυρηνικὸς πόλεμος καὶ πέσουν αἱ φιάλαι τῆς Ἀποκαλύψεως, ἡ καταστροφὴ θὰ εἶνε ἄνευ προηγουμένου. Ἐκ τῶν 100 ἀνθρώπων ὑπολογίζεται, ὅτι οἱ 4 μόνον θὰ ἐπιζήσουν. Καὶ αὐτοὶ οἱ 4 θὰ ζοῦν μὲ τὸν ἐφιάλτην μήπως εἰς τὸ αἷμά των ὑπεισῆλθον ἀδιόρατα μόρια τῆς ραδιενεργείας.
Θὰ γίνη ὁ πόλεμος αὐτός; Ὄχι, λέγουν οἱ αἰσιόδοξοι. Ἄνθρωποι, κοιμηθῆτε ἡσύχως. Μὴ σᾶς τυρρανοῦν ἐφιάλται. Μὴ σᾶς παρασύρουν φόβοι παγκοσμίου συρράξεως. Πόλεμος δὲν γίνεται. Εἰρήνη θὰ βασιλεύση. Διατί, ὦ αἰσιόδοξοι; Διότι, ἀπαντοῦν, ὑπάρχει ἡ ἰσορροπία τοῦ τρόμου. Ἀλλʼ εἶνε ἀνάγκη νὰ εἴπωμεν ὅτι ἡ ἰσορροπία τοῦ τρόμου δὲν ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ ἐγγύησιν τῆς εἰρήνης; Ὅταν τὰ πάθη τῆς ἐκδικήσεως κυριαρχοῦν καὶ συσκοτίζουν τὰς διανοίας τῶν «μεγάλων», τότε ἡ σύνεσις ὑποχωρεῖ καὶ οὐδεὶς σώφρων λογισμὸς ὑπολείπεται διὰ νὰ συγκρατήση τὰ θηρία. Λέγουν, ὅτι λέων καὶ τίγρις εἶνε ἰσόπαλα καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀποφεύγουν τὴν σύγκρουσιν. Ἀλλʼ ἐάν ποτε συγκρουσθοῦν, ἡ σύγκρουσίς των εἶνε φοβερά. Εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης οὐχὶ σπανίως καὶ τὰ δύο αἱμοβόρα θηρία πίπτουν νεκρά. Τὰ θηρία, λέγει τὸ βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, θὰ συγκρουσθοῦν καὶ θʼ ἀλληλοσπαραχθοῦν. Θηρία ἐννοοῦνται τεράστια πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ συγκροτήματα ἐθνῶν καὶ λαῶν.
Γενικὸν ἀφοπλισμόν, προτείνουν ἄλλοι. Καὶ ἐπὶ μακρὰ ἔτη ἀδιάκοποι διεξάγονται συζητήσεις περὶ τοῦ τρόπου τοῦ ἀφοπλισμοῦ. Ἀλλʼ εἰς κανὲν θετικὸν συμπέρασμα δὲν κατέληξαν αἱ συζητήσεις. Διατί; Διότι λείπει ἡ εἰλικρίνεια μεταξὺ τῶν μεγάλων ἐθνῶν. Οἱ ἡγέται των ἄλλα ἔχουν εἰς τὰ χείλη καὶ ἄλλα κρύπτουν εἰς τὴν καρδίαν. Ἡ γλῶσσα τῆς ὑψηλῆς διπλωματίας εἶνε ὅλως ἀκατάλληλος διὰ τὴν συνεννόησιν καὶ τὴν εἰρήνην. Διότι εἶνε γλῶσσα ψεύδους, εἶνε γλῶσσα τοῦ Διαβόλου. Read more »

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΙΝΑΙ

ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Mικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ περιοδ. «Κιβωτός», τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Θεὸς λοιπόν, ὁ ὕψιστος καὶ παντογνώστης, ὁ ὁρίζων χρόνους καὶ καιρούς, Αὐτὸς μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀπείρων πρὸς τὸν ἄνθρωπον εὐεργεσιῶν ἠθέλησε νʼ ἀποκαλύψη εἰς τὸν ἠγαπημένον μαθητὴν τοῦ Υἱοῦ Του, τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, τὰ μέλλοντα συμβαίνειν. Ἡ ἀποκάλυψις αὕτη εἶνε εὐεργεσία. Διότι σκοπὸς αὐτῆς δὲν εἶνε ἡ ἱκανοποίησις τῆς περιεργείας τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ματαίως ἀνιχνεύοντος τὸ μέλλον, ἀλλʼ εἶνε ἡ ἐνίσχυσις τῶν ἐν παντὶ καιρῶ καὶ τόπω ἀγωνιζομένων χριστιανῶν ἐν τῆ πίστει, ὅτι παρʼ ὅλα τὰ λάθη, τὰς πλάνας, τὰ ἁμαρτήματα, τὰς προσωρινὰς ἥττας τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως καὶ τὰς νίκας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τὸ τέρμα τοῦ μεγαλειώδους ἀγῶνος μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, πίστεως καὶ ἀπιστίας, ἀγῶνος ποὺ θὰ συγκλονίση τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια, τὸ τέρμα, λέγομεν, τοῦ ἀγῶνα θὰ εἶνε ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου τῆς Ἀποκαλύψεως.

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»τοῦ Νοέμβριος 1961, φυλ. 242 (Ἀπόσπασμα)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ»

Ὅλοι ποὺ ἀγαπᾶμε τὴν εἰρήνη νʼ ἀφήσουμε τὴν ἀδράνειά μας, τὴν μοιρολατρίαν μας καὶ νὰ ἐγερθῶμεν εἰς πάγκοινον καὶ ἔντονον διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν φιλοπολέμων, κατὰ τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου». Καὶ ἰδοὺ φωναὶ εἰρήνης ὑψώνονται.
Στο Λονδίνο ὁ φιλόσοφος Ράσελ με πολλοὺς ἄλλους νηστεύει καὶ κάθεται εἰς κεντρικὴν ἀρτηρίαν τῆς πόλεως διαμαρτυρόμενος.
Μαθηταὶ δημοτικοῦ σχολείου ἀποστέλλουν συγκινητικὴ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς μεγάλους τῆς γῆς. «Σεῖς, γράφουν οἱ μαθηταί, ζήσατε τὴν ζωήν σας. Ἀφήσατε καὶ ἡμᾶς τοὺς μικροὺς νὰ ζήσωμεν. Μὴ θέλετε νὰ μᾶς καύσητε. Τόσον σκληροὶ εἶσθε;…»
9.235 ἐπιστήμονες τῆς Ἀμερικῆς ὑπογράφουν δήλωσιν καὶ παρακαλοῦν νὰ παύσουν αἱ πυρηνικαὶ δοκιμαί. Καὶ τὰ συγκινητικώτερα˙ 29 γυναῖκες ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φραγκῖσκο, διαπλέουν τὸν Ὠκεανόν, ἀποβιβάζονται εἰς τὴν Εὐρώπη καὶ ἀπὸ χώρα εἰς χώρα φθάνουν εἰς τὴν Μόσχαν καὶ φωνάζουν: Κάτω ὁ πυρηνικὸς πόλεμος! Καὶ ἀναγκάζουν τὴν σύζυγον τοῦ ἐρυθροῦ δικτάτορος νὰ εἴπη˙ Ἐὰν ἡμεῖς αἱ γυναῖκες ἐκυβερνούσαμεν τὸν κόσμον, οὐδέποτε θὰ ἐγίνετο πόλεμος.
Τέλος ἕνας πιστὸς χριστιανὸς ἐκ Λιβάνου κατασκευάζει σταυρὸν ὕψους 3 μέτρων καὶ βάρους 42 κιλῶν καὶ αἴρων τὸν σταυρόν του, πρὸς διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν νέων σταυρωτῶν τῆς ἀνθρωπότητος, σιωπηλὸς διαβαίνει ἀπὸ χώρας εἰς χώραν…
Ὅλες οἱ χῶρες κατὰ τὸ μᾶλλον ἤ ἧττον διαμαρτύρονται. Καὶ ὲδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τί κάμνομεν; Ἆ! ἐδῶ εἰς τὴν μακαρίαν χώραν μας οἱ βάτραχοι τῆς Ἀποκαλύψεως κοάζουν τὸ «βρεκεκὲξ κοὰξ κοὰξ» τοῦ Ἀριστοφάνους. Ἀλλὰ περὶ τῶν βατράχων τούτων, τῶν ἐσχάτως ἐν Ἑλλάδι ἐμφανισθέντων, θὰ εἴπωμεν εἰς προσεχὲς φύλλον.