«Και ο προσωπικος αριθμος «αριθμος γαρ ανθρωπου εστι» – Αποκ. 13, 18»

(Είναι απλή πολιτική πράξη ή κοινωνική φάση (process) ανάπτυξης της παγκόσμιας δικτατορίας – Αποκ. (13, 16-18) – και σε επίπεδο εξατομίκευσης;)

Κατά ορισμένους Ορθοδόξους Χριστιανούς, αδελφούς εν Χριστώ, το επίμαχο θέμα του Προσωπικού αριθμού αποτελεί απλή πολιτική, διοικητική πράξη. Την ιδιαιτερότητα αυτή (της απλής πολιτικής πράξης) την υποστηρίζουν και ορισμένα ιστολόγια Χριστιανικά, που εν πάσει περιπτώσει, ως καλλιεργούντα την Ιεροκανονική αποτείχιση, θα έπρεπε να εναρμονίζονται, να προσεγγίζουν περισσότερο την διδασκαλία της Γραφής περί του ρόλου των Εξουσιών (ιδίως σήμερα) στον κόσμο. Αυτό δεν συμβαίνει, δυστυχώς!

Στο βασανιστικό ερώτημα, το οποίο ως συρόμενος όφις δαγκώνει τις καρδιές μας: «μέχρι ποίου σημείου η Παγκοσμιοποίηση θα διαβρώνει – ισοπεδώνει ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος;», στο ερώτημα αυτό απαντά η Αποκάλυψη, για να μη λιποψυχήσουμε και ακουμπήσουμε για «ξεκούραση» σε κάποια ανθρωποκεντρική ιδεολογική «πεζούλα», που λέγεται «πολιτική ορθότητα».

Όποιος παρακολουθήσει την λειτουργία της πολιτικής των εξουσιών (διαχρονικά), ανεξαρτήτως ιδεολογίας και φλυαρίας τηλεπαρουσιαστών, θα διαπιστώσει πλήθος προσαρμογών της εξουσίας προς αναίρεση της εν Χριστώ σωτηρίας των ανθρώπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι καιρικές αντιχριστιανικές λειτουργίες των εξουσιών συμπίπτουν με την φύση της εξουσίας, όπως μας διευκρινίζει ο Απ. Παύλος:

α) «αι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν» (Ρωμ. 13, 1-2) ως κοινωνικός θεσμός. Ο Πιλάτος π.χ. ασκούσε εξουσία, όχι όμως ιδίω δικαίω, όπως εκείνος νόμιζε!

β) «Θεού γαρ διάκονος εστί σοι (η εξουσία) εις το αγαθόν» (Ρωμ. 13, 4).

Να υπενθυμίσουμε, ότι οι από του Θεού (απορρέουσαι) δια του Λαού δύο εξουσίες, είναι η Εκκλησιαστική και η Πολιτειακή.

Όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται την εισαγωγή οποιωνδήποτε επιστημονικών ή πολιτικών μέσων – μεθόδων που εξυπηρετούν, διακονούν καλύτερα, τις κοινωνικές διαβαθμίσεις στην καθημερινότητα προς προστασία ή ανάπτυξη της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν αυτές οι μέθοδοι ευρίσκονται στην ίδια γραμμή με τους θεμελιώδεις Φυσικούς νόμους και το Νόμο του Θεού, που επιβάλλει την εργασία, τη συνεργασία, την αγάπη, την αλληλεγγύη, για μια ελεύθερη (πνευματικά και σωματικά) ανθρώπινη προσωπικότητα.

Διαχρονικά, η ιστορική εξέλιξη των εξουσιών – κοινωνιών δεν ωθείται προς το πνευματικό δίκτυο των Αξιών – Αγαθών, όπως διαγράφεται  (αυτό το δίκτυο) στην Χριστιανική Ορθόδοξη διδασκαλία∙ αντίθετα, εξελίσσονται οι κοινωνίες από τις αφανείς (στα μάτια) δαιμονικές δυνάμεις προς την Αποστασία εκ του Αληθινού Τριαδικού Θεού. Με απλά λόγια οι εξουσίες δεν βρίσκονται στα χέρια ανθρώπων «αγίων του Υψίστου» (Δανιήλ, 7-27), γι’ αυτό και δεν υπάρχει (μέχρι τώρα) μια ριζική αλλαγή των θεσμών της Κοινωνικο-Πολιτικής ζωής των Κρατών στα όρια του Ευαγγελίου.

Ανθρωπίνως είναι αδύνατο (λογικά) να προλέγουμε τη μελλοντική πορεία της Ιστορίας∙ ο Ιστορικισμός δηλ. είναι αδύνατος. Έχουμε, όμως, πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορική πορεία των κοινωνιών από την εσχατολογική πίστη μας, που δικαιολογεί τις αντιδράσεις μας για τον «προσωπικό αριθμό – Π.Α.».

Επειδή η πολιτική πορεία, που αποτελείται από πολλά (μελλοντικά) κοινωνικά process (φάσεις), μοιάζει σαν την βιολογική πορεία ανάπτυξης του ανθρώπου, στην οποία πολλά – ποικίλα γεγονότα δημιουργούνται, απρόβλεπτα, γι’ αυτό και δεν δίνουμε εμπιστοσύνη στον «προσωπικό αριθμό – Π.Α.», στη χρήση του μελλοντικά∙ γι’ αυτό αυτονόητο είναι να εμπιστευώμεθα την εσχατολογική πίστη που θεμελιώνει η Αποκάλυψη στο σύνολό της.

Αναμφίβολα, η εσχατολογική πίστη επισκιάζει την κοινωνική πίστη στον «Προσωπικό Αριθμό – Π.Α.» .

Σοφά ο H. Lasswell, τόνισε:

«Αν δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τα πολιτικά γεγονότα, θα είχαμε πολλά να κερδίσουμε, αν τουλάχιστο μπορούσαμε να τα προβλέψουμε» (Βλ. Kaplan, Veranderung durch I deen, 219).

Ερωτήματα: Μπορούμε, σαφώς, να προσδιορίσουμε την μελλοντική χρήση του «Π.Α.»; Η αξιολόγησή του μπορεί να γίνει χωρίς τη βοήθεια της προφητικής, εσχατολογικής πίστης της Ορθοδοξίας; Ασφαλώς όχι!

Τα πολιτικά συστήματα και το κοινωνικό περιβάλλον δεν αποτελούν (μετά την πτώσι) ενότητα προβολής του Θείου Νόμου∙ οι εξουσίες (το περιεχόμενο δηλ.) έχουν υποστεί διαστροφή, όπως μας πληροφορεί ο διάλογος της ερήμου:

«Και αφού ο διάβολος ανέβασε τον Ιησού σ’ ένα ψηλό βουνό του έδειξε, σε μια στιγμή, όλα τα βασίλεια του κόσμου και του είπε: Θα σου δώσω όλη αυτή την εξουσία και τα μεγαλεία της, γιατί σε μένα έχει παραδοθεί και σ’ όποιον θέλω την δίνω. Εάν λοιπόν εσύ με προσκυνήσης όλα είναι δικά σου» (Λουκ. 4, 5-7).

1^ο Σχόλιο. Σε μακροπολιτικό επίπεδο οι κοινωνικοπολιτικές διαδικασίες (επικοινωνιακή, πολιτισμική, δομικο-οργανωτική, οικονομική) από «υπηρέτες του Θεού» έγιναν όργανα του διαβόλου!…

Όλα τ’ ανωτέρω η Ιστορική εμπειρία τα υπενθυμίζει, μας τα επιβεβαιώνει! (τέλος σχολίου)

Ο συγγραφέας Richard Coudenhove-Kalergi, συγγραφέας φιλοσοφικών έργων, υπογράμμισε σε βιβλίο του: «το παρόν βιβλίο είναι απόσταξη τέτοιων μελετών, ιδεών και συζητήσεων… να εισάγει διαύγεια στην σύγχυση της δημαγωγίας και του ψέματος όπου σήμερα επισκιάζει τα σημαντικότερα των σύγχρονων προβλημάτων που ακόμα και οι πολιτικοί, μόνο με δυσκολία μπορούν να αναγνωρίσουν τις δυνάμεις και τις ιδέες που υποκινούν τα γεγονότα και τις αλλαγές των ημερών μας» (Βλέπε: το ολοκληρωτικό κράτος ενάντια στον άνθρωπο – Εκδόσεις ΕΚΤΩΡ).

Ο συγγραφέας παρατηρεί, επίσης:

α) Βιώνουμε την πιο επικίνδυνη επανάσταση στην Ιστορία του κόσμου. Την Επανάσταση του κράτους ενάντια στην ανθρωπότητα. Βιώνουμε την πιο επικίνδυνη ειδωλολατρεία όλων των εποχών, την θεοποίηση του κράτους» (Σελ. 15).

Η αντί-θεη εξουσία προχωρεί στον κόσμο με «χρυσές» και «σιδερένιες» χειροπέδες, σφίγγοντας αδιάκοπα την ανθρώπινη ελευθερία.

Παρόμοια χαρακτηριστικά εμφανίζουν και τα δύο θηρία του 13^ου κεφ. της Αποκαλύψεως.

Αναμφίβολα, τα καθεστώτα Αστισμός και Μαρξισμός και οι παραλλαγές τους, είναι καθεστώτα Υλιστικά, που έχουν ως θεό Ύλη και Χρήμα∙ είναι καθεστώτα ειδωλολατρικά, τα οποία θέλουν τον άνθρωπο έκφραση της Φυσικής Τάξεως (Ordre Naturel).

Ο «προσωπικός Αριθμός – Π.Α.» δημιουργείται (σήμερα) για να καθορίση το σύνολο της κοινωνικής δραστηριότητας και ιδίως τη βιωτική βάση της, όπως στην Αποκάλυψη. Το Χάραγμα θα είναι το δίκαιο της θέλησης του κράτους, της επικρατούσας κοινωνικής δύναμης του Αντιχρίστου.

Πολλές οι συστημικές ομοιότητες (σήμερα) του «προσωπικού αριθμού – Π.Α.» με το χάραγμα.

Ομοιότητες (κύριοι άξονες):      α) υποταγή της προσωπικής συνείδησης

β) υποταγή της προσωπικής ελευθερίας

γ) επιθυμία για δύναμη και συντήρηση της εξουσίας με άρνηση χριστιανικής ζωής.

πιστεύω, ότι αυτή η σημερινή (επιστημονική δήθεν) ιστορική μορφή του «Προσωπικού Αριθμού – Π.Α.», σε βάθος χρόνου θα μεταλλαχθεί στην εφιαλτική όψη του χαράγματος.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ