Κυριακὴ Δ΄ Νηστειῶν
3 Ἀπριλίου 2011 βράδυ

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Μία πόλις στὴν ἀρχαιότητα, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ποὺ ἡ κάθε πόλις ἀποτελοῦσε καὶ ἕνα κράτος, εἶχε φθάσει, ἀγαπητοί μου, στὰ πρόθυρα τῆς καταστροφῆς. Τὸ ὄνομά της εἶνε Σπάρτη. Οἱ κάτοικοί της, ἀντὶ νὰ παρουσιάζουν ἑνιαῖο σύνολο συνεργαζόμενο ἁρμονικὰ γιὰ τὴ γενικὴ εὐημερία, εἶχαν διαιρεθῆ σὲ διάφορες φατρίες καὶ ἀλληλοσυμπλέκονταν.
Ἡ πόλις εἶχε βυθιστῆ στὴ φρίκη τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ καὶ τὸ αἷμα ἔτρεχε ἄφθονο στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Καὶ οἱ ἐχθροί, βλέποντας τὴν ἀδυναμία στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει λόγῳ τῆς ἐσωτερικῆς αἱμορραγίας, ἦταν ἕτοιμοι νὰ ἐπιδράμουν καὶ νὰ τὴν ὑποδουλώσουν.
Ἀξιολύπητη ἦταν ἡ κατάστασι τῆς Σπάρτης. Ἀλλὰ ἡ μικρὴ αὐτὴ ἑλληνικὴ πόλις, ποὺ εἶνε χτισμένη στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Εὐρώτα, ἐνῷ εἶχε φθάσει στὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ ἐπρόκειτο νὰ καταστραφῇ καὶ νὰ σβήσῃ ἄδοξα ἀπὸ τὸ χάρτη τῆς Ἑλλάδος, ξαφνικὰ σώθηκε. Καὶ ὄχι ἁπλῶς σώθηκε, ἀλλὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ μεγαλούργησε· ἔπαιξε ῥόλο πρωταγωνιστικὸ στὴν ἱστορία τοῦ ἔθνους, ἔλαμψε σὰν ἄστρο πρώτου μεγέθους στὸν οὐρανὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ κάτοικοί της ἐπὶ ἕξι αἰῶνες ἦταν θαυμαστοὶ γιὰ τὶς ἀρετές τους, οἱ ὁποῖες ἔφθασαν στὸ ἀποκορύφωμά τους –ποῦ; στὴ θυσία τῶν 300 ἡρώων τοῦ Λεωνίδα στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν, ὅπου ἔπεσαν ἐνδόξως ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τῶν Περσῶν. Ἡ Σπάρτη ἐγνώρισε ἕνα μεγαλεῖο ἀξιοζήλευτο.
Ἀλλὰ ποιός ἀνέσυρε τὴν πόλι αὐτὴ ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς καταστροφῆς καὶ τὴν ἀνέδειξε σὲ μία ἀπὸ τὶς πρῶτες πόλεις τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος; Ἕνας ἄνθρωπος. Ναί. Ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σώσῃ ἕνα λαὸ ὁλόκληρο, ὅταν στὴν καρδιά του καίῃ τὸ ἱερὸ πῦρ τῆς φιλοπατρίας, ἡ φλογερὰ δηλαδὴ καὶ ἀνιδιοτελὴς ἐπιθυμία νὰ ὑπηρετήσῃ τὸν τόπο του. Εὐτυχισμένα τὰ χωριά, οἱ πόλεις, τὰ ἔθνη καὶ οἱ κοινωνίες, ποὺ ἔχουν ἄνδρες ποὺ θυσιάζουν τὰ ἀτομικά τους συμφέροντα ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸν ἑαυτό τους ὑπὲρ τοῦ συνόλου. Τέτοιος ὑπέροχος ἄνδρας γιὰ τὴ Σπάρτη ἀναδείχθηκε ὁ Λυκοῦργος.
Ὁ Λυκοῦργος! Αὐτὸς ἔσωσε τὴν πόλι. Πῶς; Μὲ νόμους; Καλοὶ καὶ ἀναγκαῖοι εἶνε βεβαίως οἱ νόμοι· ἀλλὰ γιὰ μία πολιτεία περισσότερο ἀπὸ μυρίους νόμους σοφῶν νομοθετῶν ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος ποὺ καλεῖται νὰ ἐφαρμόσῃ τοὺς νόμους. Πρὸς τὸν ἄνθρωπο λοιπὸν ἔ στρεψε κυρίως τὸ ἐνδιαφέρον του ὁ Λυκοῦργος. Εἶχε συλλάβει τὴν ἀλήθεια ὅτι, ἂν οἱ πολῖτες δὲν δεχθοῦν κατάλληλη ἀγωγὴ―ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν κούνια―, ἡ Σπάρτη δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ καὶ νὰ εὐημερήσῃ.
Καὶ εἶχε ἀπόλυτο δίκιο. Ἐκδῶστε τοὺς τελειότερους πολιτικοὺς νόμους, ψηφίστε τὰ ὡραιότερα συντάγματα· ὅλα αὐτὰ γίνονται συντρίμμια κάτω ἀπὸ τὰ πόδια ἑνὸς λαοῦ, γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἄρχοντες δὲν ἔλαβαν τὴν πρόνοια νὰ διαπαιδαγωγηθῇ σωστά. Καὶ γεννᾶται τὸ θλιβερὸ ἐρώτημα· πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν τοὺς λαοὺς ἔχουν κατανοήσει τὴ θεμελιώδη αὐτὴ ἀλήθεια;

* * *

Ἂς δοῦμε ὅμως τώρα ποιές ἦταν οἱ ἀπόψεις τοῦ Λυκούργου γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Ὁ σοφὸς αὐτὸς νομοθέτης, γιὰ νὰ διδάξῃ στοὺς συμπολῖτες του τὸ πρῶτο αὐτὸ καὶ ἀναγκαῖο μάθημα συγκροτήσεως μιᾶς ὑγιοῦς κοινωνίας, κάλεσε μιὰ μέρα στὴν πλατεῖα ὅλη τὴν πόλι γιὰ νὰ τοὺς μιλήσῃ. Ἀλλ᾿ ἀντὶ γιὰ ὁμιλία ὁ λαὸς εἶδε ἔκπληκτος τὸ Λυκοῦργο νὰ φέρνῃ μπροστά τους δύο σκυλάκια. Ἐν συνεχείᾳ ἀφήνει στὸ ἔδαφος ἕνα πιάτο γεμᾶτο ἀχνιστὸ φαγητὸ καὶ ταυτοχρόνως ἐλευθερώνει ἕνα λαγό. Τί ἔγινε τότε· τὸ ἕνα σκυλάκι πετάγεται σὰν βέλος καὶ τρέχει νὰ πιάσῃ τὸ λαγό, ἐνῷ τὸ ἄλλο βυθίζει μὲ λαιμαργία τὸ ῥύγχος του στὸ πιάτο. Ὁ λαὸς παρατηρεῖ τὴν περίεργη αὐτὴ παράστασι, καὶ τέλος ὁ Λυκοῦργος δίνει τὴν ἐξήγησι·
Ἀγαπητοί μου συμπολῖτες! Βλέπετε τὰ δύο αὐτὰ σκυλάκια; Ἡ ἴδια μάνα τὰ γέννησε, ἀλλὰ ἀνατράφηκαν μὲ διαφορετικὸ τρόπο. Τὸ ἕνα τὸ εἶχα πάντα στὴν αὐλή μου οἰκόσιτο καὶ εὕρισκε τὸ φαγητό του ἕτοιμο, ἐνῷ τὸ ἄλλο τὸ ἐκπαίδευσα στὸ κυνήγι. Καὶ ἰδοὺ τώρα μπροστὰ στὰ μάτια σας τὸ ἀποτέλεσμα. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα ἂς μᾶς διδάξῃ τὴν τεραστία σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τὸ μέλλον τῆς πόλεώς μας ἡ ἀνατροφὴ τῶν νέων. Θέλετε ἡ Σπάρτη νὰ γίνῃ πόλις ἔνδοξη; βοηθῆστε τότε νὰ δώσουμε στὰ παιδιά μας κατάλληλη ἀνατροφή, καὶ αὐτὰ θὰ δοξάσουν τὴν πόλι μας…
Οἱ Σπαρτιᾶτες ἄκουσαν τὶς συμβουλὲς αὐτὲς καὶ ὁ Λυκοῦργος ἔλαβε ὡς νομοθέτης ἐξαιρετικὰ μέτρα γιὰ τὴν διαπαιδαγώγησι τῆς νεολαίας. Ἀπὸ τὴν αὐστηρὴ ἐκείνη ἀνατροφὴ ποὺ ἐφάρμοσε ―ἡ ὁποία βέβαια ὡς ἔργο ἀνθρώπινο εἶχε καὶ τὶς ἀτέλειές της―, βγῆκε γεμάτη σφρῖγος ἡ νέα Σπάρτη, οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι ἄνδρες, ποὺ δὲν εἶχαν ἀνάγκη ν᾿ ἀλλάζουν τοὺς νόμους κάθε εἰκοσιτετράωρο, ἀλλὰ τηροῦσαν μὲ σιδηρᾶ πειθαρχία ἐπὶ αἰῶνες τοὺς λίγους καὶ καλοὺς νόμους τῆς πολιτείας τους, καὶ ἔτσι μορφώθηκαν πολῖτες ποὺ τοὺς θαύμασε τὸ πανελλήνιο. Οἱ Σπαρτιᾶτες ἦταν ἐγκρατεῖς, λιτοδίαιτοι, ἀτρόμητοι στοὺς πολέμους, φιλαλήθεις, σύντομοι στὰ λόγια, σταθεροὶ στὰ ἔργα, εὐλαβεῖς πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους, εὐπειθεῖς πρὸς τὶς ἀρχές. Κάθε Σπαρτιάτης ἦταν καὶ ἕνα ἀπόρθητο φρούριο τῆς πατρίδος.
Πόση δὲ ἀξία ἀπέδιδαν οἱ Σπαρτιᾶτες στὸ ζήτημα τῆς διαπαιδαγωγήσεως τῆς νεολαίας, ἀποδεικνύει καὶ τὸ ἑξῆς γεγονός. Ὅταν ὁ Μακεδὼν Ἀντίπατρος ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἆγι τὸν βασιλέα τῆς Σπάρτης 50 παιδιὰ ὡς ὁμήρους, ὁ Ἆγις ἀπήντησε· Ἡ Σπάρτη εἶνε πρόθυμη νὰ δώσῃ ὡς ὁμήρους διπλάσιους γέροντες ἢ γυναῖκες, ἀλλὰ παιδὶ κανένα. Διότι τὰ παιδιὰ ποὺ θ᾽ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὴν πατρίδα τους θὰ στεροῦνταν τὴν πατροπαράδοτη ἀγωγὴ κι ὅταν θὰ ἐπέστρεφαν θὰ ἦταν πολῖτες ἄχρηστοι. Καὶ ἐπειδὴ ὁ ἐχθρὸς ἐπέμενε στὴν παράδοσι τῶν 50 παιδιῶν, οἱ Σπαρτιᾶτες, ἀφοῦ ἔκαναν σύσκεψι, ἀπήντησαν ὁμοφώνως, ὅτι προτιμοῦν τὸ θάνατο παρὰ νὰ παραδώσουν στὸν ἐχθρὸ καὶ ἕνα ἀκόμη παιδὶ τῆς Σπάρτης!

* * *

Νεώτεροι Ἕλληνες, προσέξτε τὸ παιδί! φωνάζει ἡ ἐθνική μας ἱστορία μὲ τὸ στόμα τοῦ Λυκούργου, ὁ ὁποῖος ὡς σοφὸς κοινωνιολόγος βρῆκε ὅτι τὸ κλειδὶ τῆς ἀνακαινίσεως μιᾶς πολιτείας βρίσκεται στὴν ἀγωγὴ τῆς νεότητος ἐπὶ ὑγιῶν βάσεων. Ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα ἡ ἀνατροφή.
Προσέξτε τὸ παιδί! φωνάζει καὶ μία ἄλλη φωνή, ἀπείρως πιὸ ἐπίσημη, φωνὴ ποὺ δὲν ἔρχεται ἀπὸ τὸν Εὐρώτα, ἀλλὰ διαυγὴς καὶ κρυσταλλίνη ἔρχεται ἀπὸ τὰ βουνὰ καὶ τὶς πεδιάδες τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἀκούστηκαν τὰ ὑψηλότερα μαθήματα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τί εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸ παιδί; Τὸ πόση σημασία ἔδωσε ὁ Χριστὸς στὸ παιδὶ καὶ στὴν ἀνατροφή του, φανερώνουν ἐκτὸς τῶν ἄλλων τὰ θεῖα ἐκεῖνα λόγια του «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά»(Μᾶρκ. 10,14).

* * *

Πολλά, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ προβλήματα ποὺ ἀπὸ τὴ λύσι τους θὰ ἐξαρτηθῇ ἂν ὁ τόπος μας θὰ σταθῇ ὄρθιος ἐν μέσῳ τῶν ἄλλων λαῶν. Ποιός ὅμως μπορεῖ ν᾽ ἀρνηθῇ ὅτι τὸ σπουδαιότερο, τὸ πρῶτο πρόβλημα, γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν πρόοδο τοῦ λαοῦ μας εἶνε ἡ παιδεία; Τὸ λύσαμε ὀρθά; Ἐὰν ναί, τότε ἐξασφαλίσαμε ὄχι ἁπλῶς τὴν ἐπιβίωσι ἀλλὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴ δόξα του· διαφορετικά, τὸ μέλλον θὰ εἶνε σκοτεινό.
Οἱ Σπαρτιᾶτες ἐξέλεξαν τὸ Λυκοῦργο ὡς νομοθέτη. Ἐμεῖς, δίχως τὸν παραμικρὸ δισταγμό, ἂς ἐκλέξουμε τὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος δὲν εἶνε ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ πέσῃ σὲ πλάνη, ἀλλ᾿ εἶνε αὐτὸς ὁ Θεός, καὶ ὡς Θεὸς ἔχει τὴ δύναμι νὰ σώσῃ τὸν τόπο μας. Μὲ τὴ δύναμί του, ποὺ ἀστράφτει ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ σταυροῦ, θὰ σταθῇ ἀνάμεσά μας καὶ θὰ πῇ πρὸς τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις· Πονηρὰ καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα, ποὺ ταράζετε καὶ αἱματοκυλίετε τὸν τόπο αὐτόν, ἀπ᾿ ὁποιοδήποτε μέρος κι ἂν ἤρθατε, «ἐγὼ σᾶς ἐπιτάσσω», ἐξέλθετε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα «καὶ μηκέτι εἰσέλθετε εἰς αὐτήν»(ἔ.ἀ. 9,25). Ἐξέλθετε καὶ πορευθῆτε στὴν ἄβυσσο. Ἡ Ἑλλάδα εἶνε βασίλειο δικό μου!…
Ἡ Ἑλλὰς εἶνε βασίλειο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ θὰ ἐξέλθουν τὰ δαιμόνια. Καὶ ἡ χώρα μας θὰ γαληνεύσῃ, καὶ τὰ πλανημένα παιδιά της δὲν θὰ εἶνε πλέον νέοι ποὺ ἀφρίζουν καὶ σπάζουν μὲ ῥόπαλα τὰ κεφάλια τῶν δυστυχῶν γονέων τους, ἀλλὰ θὰ γίνουν πολῖτες ἐκλεκτοὶ τῆς ἐπιγείου καὶ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας. Διότι παντοῦ στὴ γῆ μας θὰ βασιλεύῃ Χριστός, ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων, ὁ μέγας εἰρηνοποιός.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Α΄ μέρος γραπτῆς ὁμιλίας· μετεδόθη ὡς ἐκπομπὴ ἀπὸ τὸ ῾Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ Λαρίσσης τὴν 3-4-1949 μὲ ἄλλο τίτλο. Διαίρεσις, μικρὴ προσθήκη, μεταγλώττισις 3-4-2011.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

ΑΞΙΑ ΩΝ ΕΠΡΑΞΑΜΕΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ

Πολλοί είνε οι αντίχριστοι.  Αλλά ο καθαυτό αντίχριστος δέν ήρθε ακόμα.  ΄Οπου να’ νε εμφανίζεται.  Αυτή είναι η γνώμη μου.  Όλα αυτά τα προμηνύματα (διαφθορά, αναρχία, εκφυλισμός) δέν είνε καλά…

Η αναρχία ξαπλώνεται παντού.  Όταν θα επικρατήση, θα έρθη ο αντίχριστος και θα πει: Εγώ είμαι το κράτος, εγώ είμαι Θεός· δεν σου χρειάζεται, δεν έχεις ανάγκη από άλλο Θεό…

«Μή πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ούκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3).  Μή στηρίζετε τις ελπίδες σας σε ανθρώπους ατελείς, αμαρτωλούς, γεμάτους ελαττώματα.  Ελπίζετε μονάχα στον Κύριο.

Θά εκλέξουμε λοιπόν εμείς, η ανθρωπότης, Ιησούν τόν Ναζαραίον; Άν τον εκλέξουμε, χαρά και ευτυχία.  Δεν τον εκλέγουμε; «ΑΞΙΑ ΩΝ ΕΠΡΑΞΑΜΕΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ» (ΛΟΥΚ. 23,41). Και η μεγαλύτερή μας τιμωρία θα είνε ο αντίχριστος, ο οποίος έρχεται και θα τους ταπεινώση όλους.

(«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»,  του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, Β΄ έκδοση, σελ. 86)

_______

Προς τιμωρία της ανθρωπότητος θα έλθει ο Αντίχριστος

«Θα πέσουν τα καθεστώτα και θα δημιουργηθεί μια αναρχία παγκόσμια. Θα γίνει αυτό που επιδιώκουν οι σκοτεινές δυνάμεις. Και μέσα στο κλίμα αυτό της αναρχίας θα εκπηδήσει ο αντίχριστος. Αυτός θα είνε ο παγκόσμιος δικτάτωρ…»

Τι θα είναι ο αντίχριστος;

«Λένε οι πατέρες, ο αντίχριστος θα προσπαθεί να μιμηθεί το Θεό. Τί σημαίνει αυτό; Όπως ο Θεός έστειλε το Χριστό, τον μονογενή του Υιό, και έγινε άνθρωπος, για να δείξει το δρόμο της σωτηρίας, έτσι και ο διάβολος θα βρει έναν άνθρωπο και θα βάλει τη δύναμή του μέσα σ’ αυτόν. Μέχρι τώρα μετρήσανε καμμιά εικοσιπενταριά τέτοιους αντιχρίστους, νομίζοντας ότι κάποιος απ’ αυτούς είνε ο τελικός. Αλλά πέσανε έξω. Θα στείλει και ο διάβολος στο τέλος τον «υιόν» του. Θα βρεί, δηλαδή, έναν άνθρωπο αντάξιό του. Και θα του δώσει τεράστια δύναμι και εξουσία, ώστε αυτός να γίνει τρόπον τινά ενσάρκωσις και ενανθρώπησις του διαβόλου. Θα παρουσιαστεί σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Και θα είνε αντίπαλος του Χριστού….»

(«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»,  του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, Β΄ έκδοση, σελ. 81)

Ο π. Δανιήλ Αεράκης έχει αντίθετη γνώμη

• Ο π. Δανιήλ Αεράκης μίλησε στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης την Κυριακή στις 6-3-2011, προσκεκλημένος από τον εκεί μητροπολίτη Θεόκλητο και είπε· Ο αντίχριστος δεν θα είναι κανένας άνθρωπος, αντίχριστος είναι ο ίδιος ο διάβολος…
  

Ας προσέξουμε, να μη δίνουμε βάση στα λόγια του καθ’ ενός, που κάνει τον μεγάλο ιεροκήρυκα και λέει δικά του λόγια.  Το λέει ξεκάθαρα ο ιερός Χρυσόστομος· Ο αντίχριστος θα είναι άνθρωπος, που θα πάρει επάνω του όλη τη δύναμη του διαβόλου. Και ο σεβάσμιος Γέροντας Μητροπολίτης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος το 1976, που ερμήνευσε σε κύκλο ανδρών την Β΄ Θεσσαλονικής επιστολή, την ερμήνευσε στηριζόμενος στα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής και έχοντας υπ’ όψιν του τα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου και των αγίων πατέρων της Εκκλησίας.

Η φωνή των Πατέρων

Ο ἀν­τίχριστος, «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας…, ὁ ἄνομος» (βλ. Β΄ Θεσ. 2,1-2). Αὐτὸς θὰ ἔρθῃ. Θὰ εἶνε πρόσωπο ποὺ θὰ συγκεντρώσῃ στὰ χέρια του ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ ἀλλὰ καὶ τὴ θρησκευτικὴ ἐξουσία. Θὰ κυριαρχήσῃ σὲ ὅ­λο τὸν κόσμο καὶ θὰ πιέζῃ τοὺς ἀνθρώπους. Πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὸ 666 (βλ. Ἀπ. 13,18), ποὺ κι αὐτὸ εἶνε σημάδι ὅτι ἔρχεται ἡ ἡμέρα τοῦ ἀν­τιχρίστου. Μερικοὶ λένε ὅτι γεννήθηκε ἤδη. Δὲν γνωρίζω· ἕνα γνωρίζω, ὅτι θὰ ἔρθῃ. Ὁ ἅγι­ος Κύριλλος Ἰ­εροσολύμων σὲ μία σπουδαία ὁμι­λία του λέει, ὅτι αὐτοὶ ποὺ θὰ μαρτυρήσουν στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶνε ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς μάρτυρας τῶν προηγουμένων αἰώνων.
⃝ Ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τοῦ ἀντιχρίστου ὁ Θεὸς δὲ θ᾽ ἀφήσῃ ἀβοήθητους τοὺς δούλους του. Θὰ ἔρθουν στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὴν παράταξι τῶν ὀλίγων πιστῶν τέκνων του, δύο ἔξοχοι ἄνδρες, ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας (πρβλ. ἔ.ἀ. 11,3-12)…

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στον Ιερό Ναό της Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδος 22-2-1987

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΚΟΣΚΙΝΟ

Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώση στην πίστι.  Γιατί αν έρθη κανένας διωγμός εδώ πέρα – και προφητεύω ότι θα έρθη – θα γίνουν φοβερά πράγματα, τότε θα πέση το κόσκινο το μεγάλο.  Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλι 100 – 200 Χριστιανοί.  Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα.  Θα τους σηκώση ως άχυρο, που το φυσά, το σηκώνει και το πετά ο άνεμος.  Έτσι θα τους σηκώση όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτούς ο άνεμος.  Και θα μείνουν μόνο τα βράχια.  Όσοι είνε σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό.  Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψη και θα τους διαλύση.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα – σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τί μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος: «Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είνε η προσευχή.  Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.

«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β.Θεσ. 3,1).

Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα.  ¨Ενας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν!  Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Άλλ’ εμείς αυτή την προσευχή, πού είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.  Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα.  Πρέπει να νικηθούν οί δαίμονες!

Λοιπόν έτσι θα κάνετε, και ο Κύριος θα σας σώση και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους, μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήση ο Κύριος… Ο Θέος θα δώση χάρι, όταν υπάρχη ταπείνωσι, αγάπη, συναισθησι ότι είμεθα ένα μηδενικό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

του Γέροντος π.Αυγουστίνου Επισκόπου Φλωρίνης – ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ!

ΟΧΙ ΨΕΥΤΟ ΑΓΙΟΣΥΝΗ, ΟΧΙ ΨΕΥΤΟ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟ

Δυστυχώς, δεν είμεθα εκείνοι που έπρεπε να είμεθα.  Τό ξέρουμε όλοι πως πρέπει να είμεθα.  Καί, επειδή δεν είμεθα, αναστενάζουμε.  Καί ο θρήνος της ψυχής είνε, διότι λείπει η αγιότης.  Δεν είμεθα άγιοι.

Αυτή είνε η πικρία της ψυχής.  Δεν έχουμε την αγιότητα. Αυτό το άγιον σήμερα λείπει.  Είνε βαθιές οι ρίζες της αγιότητος.

Όχι ψευτοαγιωσύνη, όχι ψευτοευσεβισμός, αλλά ειλικρινή και άγια καρδιά να έχωμε. Και αν κάπου-κάπου πέφτουμε, και πάλι να σηκωνώμεθα.  Καί εάν χιλιάκις, λέει ο Χρυσόστομος, πέσης, χιλιάκις να σηκωθής.  Ποτέ μην απελπιστής.  Η αγάπη του Χριστού είνε ωκεανός απέραντος και ανεξάντλητος.  «Μέγας εί, Κύριε»!

Αλλά δυστυχώς σήμερα οι Χριστιανοί είνε άοπλοι.  Μας έχει αφοπλίσει ο διάβολος.  Φανταστήτε ένα στρατό αφοπλισμένο!  Οποία αδυναμία.

Χρειάζεται λοιπόν ψυχική θωράκισις. Όχι άοπλοι.  Είς τα όπλα, στα ιερά όπλα!  Κι όταν έχωμε τα όπλα αυτά, τίς καθ’ ημών; – και ένας ακόμα, λέει η Αγία Γραφή, «εδίωξε χιλίους»! (Ιησ. Ναυή 23, 10 Δευτ. 32,30)

(Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» του Γέροντος π.Αυγουστίνου, Επισκόπου Φλωρίνης – ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ!)

ΕΙΜΕΘΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ

ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ;

«…Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για μια τοιαύτη Εκκλησία; ΄Οταν πέση το κόσκινο του διωγμού, όπως στην Αλβανία καί σε άλλες χώρες, πόσοι θα μείνουμε; Μιά κορυφή του Θαβώρ είνε εδώ πέρα, αλλά θα λείψη αυτή η κορυφή…

Λοιπόν μη νομίζετε ότι στο Θαβώρ θά περάσετε όλη σας τη ζωή. Θα ‘ρθη η εγκατάλειψις και ο διωγμός. Και θα πεινάσωμε καί γυμνητεύσωμε, τα πάντα θα υποστούμε για το Χριστό. Θα έχωμε εμείς τον ηρω΄ι΄σμόν των μαρτύρων αυτών; Τότε θα παρουσιασθούν και νέοι νεομάρτυρες. Τοιούτοι νεομάρτυρες παρουσιάζονται στη Ρωσία και στην Αλβανία. Το τί συμβαίνει στίς χώρες αυτές είναι άγνωστον. Τώρα εμείς πήγαμε στην Εκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ακούσαμε το Ευαγγέλιο και το κήρυγμα, και επιστρέψαμε στα σπίτια μας υπό ελεύθερον ήλιον τέλος πάντων, μολονότι έμμεσος είνε ο διωγμός εναντίον των ιδεών του Ευαγγελίου. Μετά θ’ αρχίση και άμεσος διωγμός. Πας χριστιανός θα καταδιώκεται, ακόμα και το σημείο του σταυρού αν θα κάνη..».

(Απόσπασμα από το βιβλίο “ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ” του Γέροντος π Αυγουστίνου, επισκόπου Φλωρίνης)

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Μόνη ελπίδα ο Χριστός. Και η ταλαίπωρη πατρίδα μας, η Ελλάδα, που ελπίζει ότι θα την βοηθήσει ο άλφα ή ο βήτα διεθνής οργανισμός, μάταια περιμένει. Απεδείχθη στο παρελθόν, ότι δεν πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας σ’ αυτούς. Είναι ένα μυστήριο η αχαριστία των εθνών προς την πατρίδα μας· προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, και όμως δεν την αγαπούν.Το 1922 συνέβη το φοβερό δράμα της Μικράς Ασίας. Έσφαξαν τα άγρια θηρία τους Χριστιανούς, γέμισε η προκυμαία της Σμύρνης, τα πεζοδρόμια και η θάλασσα από αίμα ελληνικό. Και μέσα στο λιμάνι ήταν μεγάλα θωρηκτά της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας· δεν βοήθησαν τους Χριστιανούς που σφάζονταν. Ο Αμερικανός πρόξενος, που βρίσκοταν εκεί, έγραψε έπειτα· -Όταν σκέπτωμαι το δράμα της Μικράς Ασίας, ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος και Αμερικανός…

Να μήν έχουμε εμπιστοσύνη και να μην  περιμένουμε καμμία βοήθεια από ανθρώπινες δυνάμεις. Η Ελλάς -να το πάρουμε απόφαση- είναι εγκαταλελειμμένη· μοιάζει με τον άνθρωπο που έπεσε στους ληστάς. Πολεμείτε δια μέσου των αιώνων. Είναι θαύμα πως ζει και θα ζήσει όχι με τη συμμαχία του άλφα ή του βήτα κράτους. Ζει και θα ζήσει υπό έναν όρο· αν και εμείς πλησιάσουμε το Χριστό. Όταν ο Χριστός είναι μαζί μας, δεν έχουμε ανάγκη από καμμία άλλη συμμαχία. Ο Χριστός μας φτάνει για να φωνάξουμε κ’ εμείς το «Γνώτε έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ’ ημών ο Θεός» (Μέγα απόδειπνο).

Άντρες γυναίκες παιδιά, να έχουμε σύμμαχο μας το Χριστό! Ας έρθουν να μας πολεμήσουν. Θα αγωνιστούμε όπως οι πρόγονοί μας και θα νικήσουμε, δοξάζοντες Πατέρα Υιόν και άγιον Πνεύμα· αμήν.

(Τελος ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Πτολεμαϊδα 15-11-1992)

Πώς αντέχετε και δεν απογοητεύεστε μετά από τέτοιες εκδηλώσεις αχαριστίας;

Aπάντηση: Δεν σημαίνει ότι μετά από κάποια εκδήλωση αχαριστίας ότι πρέπει να απογοητευόμεθα.
Aισθάνομαι πικρία, αλλά δεν απογοητεύομαι. Γνωρίζω καλύτερα από σας την κοινωνία, γιατί πέρασαν πολλά χρόνια και έχουν δει πολλά απ’ αυτά τα μάτια μου.
Eξακολουθώ να σπέρνω. Eξακολουθώ να κηρύττω τον λόγο του Θεού. Eίμαι μια βρύση, που βγάζει λίγο νερό και περνάει έστω από σκύλο βρώμικο και ακάθαρτο.
H βρύση πρέπει να υπάρχει. Kαι εάν υποθέσουμε λέει ο  ιερός Xρυσόστομος, ότι μέσα σε έναν αιώνα, ένας πάει σ’ αυτόν να ξεδιψάσει, την αποστολή της την εξεπλήρωσε. Γι’ αυτόν τον έναν ήταν ανάγκη να υπάρχει η βρύση. «Eίς ποιών το θέλημα του Θεού ή μύριοι παράνομοι».
Γράφω τώρα ένα περίεργο άρθρο στην «Σπίθα», με τον τίτλο «Δενμεμέληδες», το πήρα από τον ιερό Xρυσόστομο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι περιγράφω. Nα το διαβάσετε.
Oύτε να ενθουσιάζεστε, ούτε να απογοητεύεστε ποτέ και να σπέρνετε συνεχώς και ακαταπαύστως.
Mη περιμένετε τίποτε από την κοινωνία. Kέντρα διασκεδάσεων, ντισκοτέκ, και όλα τα έργα της διαφθοράς. Eίναι γενεά άπιστος καί διεστραμένη. Kάπου κάπου παρουσιάζεται κάποιος νέος, πού θέλει να σωθεί. Aλλά όπως λέει ο πατήρ Iερόθεος, οι γονείς έχουν έναν θερμοστάτη και μόλις ανεβεί η αγάπη τους στο Θεό, κάνουν το παν για να την κατεβάσουν.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Aυγουστίνος
Σε στελέχη της κατασκηνώσεως 4-9 1983

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Γραπτή, πάντα επίκαιρη ομιλία του 1946
του Μητροπολ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ;

«Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει
Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει»

–Χαρά !  Λέξις που συγκινεί κάθε καρδίαν. Διότι δια την χαράν επλάσθηκεν η ανθρωπίνη καρδιά και την χαράν ποθούμε όλοι.  Ποθούμε μίαν ζωήν απηλλαγμένην από ανησυχίας, ταραχάς, φόβους, πόνους, κινδύνους, από κάθε τι που ταράσσει από τα βάθη την ύπαρξίν  μας και μας ποτίζει καθημερινώς με τόσα πικρά ποτήρια.  Νοσταλγούμεν την χαράν.

Θέλομεν να εύρωμεν την πηγή της, να πίωμεν και να δροσισθώμεν από τα κρυστάλλινα νερά της.  Αλλά που είσαι;  Διατί δεν φαίνεσαι;  Διατί με τους ψευδείς αντικατοπτρισμούς τόσον απατάς τον άνθρωπον;  Σε εζήτησαν και εξακολουθούν να σε ζητούν οι πολλοί εκεί όπου ρέει ως μαρμαίρων μυθολογικός ποταμός το χρυσούν μέταλλον.

Ω !  Εδώ ας αναπαυθώμεν.  Εδώ είναι η πηγή της χαράς.  Εδώ -λέγουν εις το χρήμα- θα εύρωμεν την χαράν. Το είπαν πολλοί.  Το είπε και ο Ιούδας.  Αλλά η χαρά που πρωσωρινώς έλαμψεν εις το πρόσωπόν του όταν εμετρούσε  τα τριάκοντα αργύρια, αισχράν αμοιβήν της προδοσίας, πολύ γρήγορα η χαρά αυτή μεταβλήθηκεν εις μελαγχολίαν, εις απερίγραπτον λύπην, εις απόγνωσιν που οδήγησεν εις το τραγικό τέλος, και επάνω εις το πρόσωπον του αυτοκτονήσαντος Ιούδα εζωγραφίσθησαν δια παντός οι απαίσιοι σπασμοί της φρικιαστικής του αγωνίας, της διπλής αγωνίας, σωματικής και ψυχικής.  Και το δράμα αυτό του Ιούδα επαναλαμβάνεται.  Διότι και μέχρι σήμερον εις τας φυσιογνωμίας των συντρόφων του Ιούδα ζωγραφίζεται η κατάρα, η λύπη, η οποία όσον αυξάνουν τα αργύρια της ανομίας τόσον πολλαπλασιάζεται και αυτή.  Αντί χαράς λύπην, αντί ζωής θάνατον έδωκεν και δίδει εις τους φιλαργύρους, πλεονέκτας, υλιστάς, ειδωλολάτρας, πλουσίους του αιώνα μας, το χρήμα που αποκτάται όχι με τον τίμιον ιδρώτα της εργασίας, αλλά με τα μύρια μέσα της απάτης και ποικίλης εκμεταλλεύσεως που χρησιμοποιεί ο άνευ Χριστού άνθρωπος. Τέτοιο χρήμα είναι όχι πηγή χαράς και κοινωνικής ευημερίας, αλλά πηγή θανατηφόρος.  Από τέτοιο χρήμα καμιά ευγενής χαρά δεν φυτρώνει.  ΄Εχει επάνω την κατάραν. Μη το πλησιάσετε.  Αργά ή γρήγορα θα πίετε τον θάνατον. Οι Κροίσοι δεν έχουν χαράν, δεν έχουν ευτυχίαν.  Ας τους ερωτήσετε και οι ίδιοι θα το μαρτυρήσουν.  Ένας σύγχρονος Κροίσος, ο Ροκφέλλερ, είπε: Με το χρήμα ειμπορείς να πας παντού εκτός από τον παράδεισο και ειμπορείς ν’ αγοράσεις ότι θέλεις εκτός από την ευτυχίαν.
Χαρά που είσαι; Εξακολουθεί να ερωτά ο άνθρωπος.

Μήπως είσαι εις ηδονάς, εις τας ανηθίκους διασκεδάσεις, εις την αχόρταστον ικανοποίησιν των 5 αισθήσεων; Η ηδονή-να άλλη θεότης που μεγαλοπρεπής προβάλλεται και υπόσχεται χαράν, αλλά η χαρά που δίδει διαρκεί δευτερόλεπτα, δια να δώση κατόπιν ώρες, ημέρες, νύχτες, μήνες, χρόνια ατελεύτητα στενοχωρίας.  «Αχ!  Ας είναι κατηραμένη η στιγμή που σε πλησίασα. Συ με το πιοτό σου με εμάγευσες, με εδηλητηρίασες, με εθανάτωσες….» Τίνος είναι αχ! Αυτά; Δεν τα ακούετε; Βγαίνουν από τις καρδιές χιλιάδων νέων και νεανίδων, που σαπίζουν τώρα μέσα εις τα διάφορα νοσοκομεία.  Είναι τα άπειρα, τα αξιοθρήνητα θύματα της χαράς, της ψεύτικης χαράς, που σαν τρελοί την εκυνήγησαν.
-Χαρά που είσαι; Φωνάζουν οι άνθρωποι πάσης εποχής και καταστάσεως.  Εκπρόσωπος του Πανανθρωπίνου αυτού πόθου δια την κατάκτησιν της χαράς είναι και ο μεγαλοφυής ποιητής Γκαίτε, ο οποίος εις το περίφημον ποίημά του «η χαρά» εκφράζει την αγωνιώδη αναζήτησίν της από τον άνθρωπον.
«Ζητώ την χαράν πότε εδώ πότε εκεί!
Που είσαι; ειπέτε μου που κατοικεί;
Την εζήτησε παντού εις ευθύμους χορούς,
Εις δείπνων θαλάμους λαμπρούς και ηχηρούς,
Εις φώτα εις σκεύη χρυσά και αργυρά
πλην ούτε εις αυτά ευρέθη η χαρά!»
-Και λοιπόν, κοιλάς κλαυθμώνος η ζωή αυτή;  Ματαίως θα περιπλανάται ο άνθρωπος επάνω εις το πρόσωπο της γης, θα ζητή την χαράν και δεν θα την ευρίσκει.
-Ω αναγνώστα που διαβάζεις τα φτωχά λόγια του φυλλαδίου αυτού.  Υπάρχει χαρά; Χαρά της χαράς. Όχι τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα, όχι τας ηδονάς του Σαρδαναπάλου, όχι την άθεον επιστήμην, όχι άλλο τι εγκόσμιον και φθαρτόν, αλλά πίστευσε και λάβε ως οδηγόν τον Αρχάγγελον Γαβριήλ και μαζί με τον πρωτοστάτην αυτόν άγγελον πέταξε, φέρε την κουρασμένη σου ύπαρξιν εις μίαν ταπεινήν γωνίαν της Γης.  Η γωνία αυτή δεν είναι ανάκτορον.  Δεν είναι Πανεπιστήμιον.  Δεν είναι χρηματιστήριον.  Δεν είναι αίθουσα που συνεδριάζουν οι Μεγάλοι.  Είναι το πενιχρόν Σπήλαιον της Βηθλεέμ.  Εκεί μέσα είναι η ΧΑΡΑ η ιδική μου και η ιδική σου και του κόσμου όλου. Δια να την ιδείς, να την απολαύσεις, να την κατακτήσεις ολόκληρον, ένα εισιτήριον χρειάζεται: ν’ αποβάλωμεν τον εωσφορικό μας εγωϊσμόν.  Εάν ταπεινωθείς ενώπιον του Θείου, τότε θ’ ανοίξει διάπλατα η κλεισμένη πόρτα του Παραδείσου, θα ιδείς την Παρθένον να κρατεί ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ, την ενσάρκωσιν ταύτην της θείας χαράς και θα ακούσεις μυριάδες στόματα μελωδικώς να ψάλλουν τον ύμνον της χαράς, της παγκοσμίου χαράς:

«Χαίρε δι’ης η χαρά εκλάμψει
Χαίρε δι’ης η αρά εκλείψει.»

-Ω Ευλογημένον παιδίον της Βηθλεέμ.  Ω εσταυρωμένε Κύριε του Γολγοθά.  Πόσον ματαιοπονώ ζητών την χαράν Σου.  Συ μόνον κατέχεις το μυστικόν της χαράς.  Όποιος με πίστιν Σε πλησίασε, όποιος ήλθεν εις επαφήν με την ακτινοβόλον υπερφυσικήν προσωπικότητά Σου, όποιος Σε ησθάνθη εκ βάθους ψυχής θα λάμψει από χαράν.  Διότι Συ δια του αίματός Σου έσβησες την λέξιν «κατάρα», που ως δαμόκλειος σπάθη αιωρείται υπεράνω της κεφαλής παντός ενόχου και αμαρτωλού τέκνου της γης. Συ σενεφιλίωσες ουρανόν και γην, εκήρυξες την χαράν, την αγάπην και το έλεος και μέχρι σήμερον η φωνή σου, ακούεται πάλλουσα από θείαν αγάπην από του ύψους του Σταυρού Σου προς όλα τα πλανεμένα Σου τέκνα.  Πλησιάστε Με.  Δροσισθείτε από τα διδάγματά Μου.
Πίετε από το αίμα Μου και μέσα σας θ’ ανθίσει ο Παράδεισος της χαράς, της Χριστιανικής Χαράς, την οποίαν καμία δύναμις δεν δύναται ν’ αφαιρέσει από την καρδίαν του πιστού.

(«Χριστ. Σπίθα», ιεροκήρυκος Αυγουστίνου Ν. Καντιώτη, αρ. Φυλλαδ. 37,
Γρεβενά τη 10 Απριλίου 1946)

______________________

ΣΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

_________________

ИЗ АКАТИСТА ПРЕСВЕТОЈ БОГОРОДИЦИ

Писани и увек актуелан говор из 1946 године
Митрополита Флорине о. Августина

ГДЕ ЈЕ РАДОСТ?

«Радуј се, Тобом ће радост заблистати
Радуј се, Тобом ће проклетство ишчезнути»

Радост! Реч која дира свако срце. Зато што је за радост створено људско срце и сви желимо радост. Сви ми желимо један живот ослобођен од немира, узбуђења, страхова, болова, опасности и од било чега што нас узнемирава из дубине нашег постојања и што нас свакодневно напаја са толико горких чаша. Сви прижељкујемо радост.  Желимо ли пронаћи њен извор да са њега пијемо њене свеже и чисте воде. Али где je извор? Зашто се не види? Зашто са лажним одсјајем вараш толико човека? Тражили су те многи и настављају да те траже тамо где тече као светла митолошка река златни метал.

О радости ! Овде се одморимо. Овде је извор наше радости. Овде – говоре о новцу- ћемо пронаћи радост. Многи су то рекли. То је рекао и Јуда. Међутим, радост која је привремено засијала на његовом лицу док је пребројавао тридесет сребрника, прљаву плаћу за издају, веома брзо та  се радост се претворила у меланхолију, у неописиву тугу, у очајање које доводи до трагичног краја, и на лицу самоубице Јуде исцртана је заувек та грозничава борба, дупла борба, телесна и психичка. А та Јудина драма се понавља. Зато што се и до данас на лицима Јудиних пријатеља исчитава проклетство, туга, која што више умножава сребренике безакоња тим се више умножава и она. Уместо радости, туга, уместо живота, смрт давала је и даје среброљупцима, похлепним, материјалистима, идолопоклоницима, богаташима нашег века, новац који се стиче на нечасан начин а не са часним знојем рада, већ на хиљаду  превара и  искоришћавања које користи човек без Христа. Такав новац није извор радости и друштвеног благостања већ је смртоносни извор. Од таквог новца никаква добра радост не ниче. Има на себи проклетство. Немојте му се приближавати. Пре или касније ћете попити чашу смрти. Моћници немају радост, немају срећу. Ако их упитате посведочиће вам то. Један савремени моћник, Рокфелер је рекао: Са новцем можеш свуда путовати осим у рај и можеш да купиш све што пожелиш осим среће.
Радости где си? Наставља да пита човек.

Можда си у ужитцима, у нечистим проводима, у незаситном задовољавању пет чула? Ужитак- ево другог божанства који се величанствено пројављује и обећава радост, али радост коју даје траје коју секунду, да би после тога дала часове, дане, ноћи, месеце и године  бескрајне туге. «Ах! Нека је проклет час када сам ти се приближио. Ти си ме са својим пићем очарала, отровала и убила….» Чији је то уздах, ах! Не чујете ли? Излази из срца хиљада младих младића и девојака, који сада труле у разним болницама. Безбројне су, достојне жалости многе жртве радости, лажне радости, коју су као луди јурили. –Радости где си? Повикују људи сваког доба и положаја. Представник те Надчовечанске жеље за задобијањем радости је и велики песник Гете, који у његовој предивној песми «радост» издражава  потрагу човека  за радошћу.
«Тражим радост некада овде некада тамо!
Где је? Реците ми где станује?
Тражио сам је увек у веселим плесовима,
У вечерњим одајама, светлим и гласним,
У светлима и посуђу златном и сребрном
али ни у њима нисам пронашао радост!»
– Тако дакле, долина патње је овај живот? Узалудно ће човек лутати по лицу земаљском, тражећи радост и неће је пронаћи. – О читаоче, који читаш ове сиромашне речи из листа овог. Да ли постоји радост? Радост над радостима. Не тридесет сребрника Јудиних, не ужитци Сарданопала, не безбожна наука, не било шта друго овоземаљско и пролазно, али веруј и узми као свога водича Арханђела Гаврила и заједно са тим Арханђелом прваком одлети, доведи своје уморно постојање на један скромни ћошак земље. Тај ћошак није дворац. Није Факултет. Није берза. Није дворана где се састају велики. То је сиромашна спиља у Витлејму. Тамо унутра је РАДОСТ, моја и твоја и радост целог света. Да би је видео, да би је окусио, да је целу задобијеш, само је једна карта потребна, да одбацимо наш егоизам. Ако се понизиш пред Богом, тада ће се широм отворити затворена врата Раја, видећеш Богородицу да држи ДЕТЕ ИСУСА, то отеловљење божанске радости и чућеш хиљаде уста анђелских да поју химну радости, светске радости: «Радуј се, Тобом ће радост заблистати
Радуј се, Тобом ће проклетство ишчезнути»

О, Благословено дете Витлејма. О, разапети Господе с Голготе. Колико узалудно тражим Твоју радост. Ти једини имаш тајну радости. Онај који Ти се са вером приближи, онај који је дошао у додир са Твојом натприродном личношћу, онај који Те осетио из дубине душе ће сијати од радости. Зато што си Ти  својом крвљу угасио реч «проклетство», која се као мач надвила над главом кривог и грешног детета земаљског. Ти си помирио небо и земљу, прогласио си радост, љубав и милост и до данас твој глас се чује пун љубави божанске са висине Твога Крста према сваком Твом створеном детету. Приближите ми се. Освежите се мојим поукама. Пијте од Моје крви и у вама ће процветати Рај радости, Хришћанске Радости, коју ни једна сила не може одузети из срца верника. («Хриш. Варница», проповедник Августин Н. Кандиот, бр. листа. 37,
Гревена 10 Априла 1946)

«ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ

ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ, ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ»

ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

«…ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ»! Αλλά τι βλέπω, τι ακούω; Θα ήθελα να μη ζω, θα ήθελα να μη έχω αυτιά, διά να μή βλέπω και ακούω αθέους και υλιστάς ανθρώπους των ημερών μας, οι οποίοι και επί τω ακούσματι του αγγελικού αυτού ύμνου ειρωνεύονται, καγχάζουν και βλασφημούν λέγοντες·

Άκου εκεί! Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν τέτοια παραμύθια; Εμεις θ’ αγωνισθούμε να εξαφανισθεί αυτό το παραμύθι, τα λείψανα του παραμυθιού αυτού, από κάθε γωνία της γης. Εμείς, οι άθεοι και υλισταί, κηρύττουμε ρεαλιστικά. Εμείς -και όχι το Ευαγγέλιο, το μήνυμα των αγγέλων- θα φέρουμε τον παράδεισο πάνω στη γη. Και είναι εις βάρος του χριστιανισμού το ότι είκοσι αιώνες τώρα τίποτε δεν κατώρθωσε για την κατάργηση των πολέμων και την εγκαθίδρυση σταθερής και μονίμου ειρήνης πάνω στη γη. Εμείς θα καταργήσουμε τους πολέμους και θα εγκαταστήσουμε την ειρήνη, που θα διαρκέσει χιλιετηρίδες. Εμείς την ειρήνη, εμείς την ειρήνη, και όχι σεις που ονειρεύεστε παραδείσους στην άλλη ζωή, στον ουρανό…

Τι έχομε, αγαπητοί, ν’ απαντήσωμε εις τους απίστους και αθέους, εις τους υλιστάς και τους οπαδούς του μαρξισμού;

Ο Χριστός έφερε τον παράδεισο εις την γη, έφερε την βαθειά ειρήνη. Εις ποιούς; Όχι εις όλους, αλλ’ εις εκείνους, οι οποίοι, όχι διά της βίας, όχι διά του ξίφους, αλλ’ όλως ελευθέρως επίστευσαν εις το αγγελικό μήνυμα, μετενόησαν ειλικρινώς διά το άθλιον παρελθόν των και εξωμολογήθηκαν μετά δακρύων τα αμαρτήματά των εις πνευματικόν πατέρα. Αυτοί άκουσαν εις τα μυστικά αυτιά της ψυχής των εκείνο που είπε ο Κύριος «Αφέωνταί σου αι αμαρτίαι… πορεύου εις ειρήνην» (Λουκ. 7, 48-50). Αμφιβάλετε; Τότε ακούσατε τον Ρώσο λογοτέχνη και φιλόσοφο Ντοστογιέφσκι, ο οποίος προηγουμένως ήτο άπιστος, αλλ’ μέσα στη φυλακή εμελέτησε το Ευαγγέλιο και επίστευσε, και όταν εξωμολογήθη ειλικρινώς εις ένα στάρετς είπε· Τώρα που εξωμολογήθηκα, παράδεισος εφύτρωσε στην καρδιά μου. Ναι, παράδεισος, ειρήνη όχι επιφανειακή αλλά βαθειά ειρήνη, που πλημμυρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως.

Αλλ’ οι άνθρωποι αυτοί, που πιστεύουν εις το άγγελμα του ουρανού και ζουν συμφώνως προς το ευαγγέλιο, και απ’ εδώ από την γη προγεύονται των πνευματικών ηδονών και θελγήτρων μιας ωραίας, μιας παραδεισένιας ζωής, είναι ολίγοι. Αυτοί όμως οι ολίγοι, οι οποίοι εφήρμοσαν εις τον εαυτό των το Ευαγγέλιο, αρκούν δια να αποδείξουν ό,τι το πείραμα του χριστιανισμού επέτυχε. Και ό,τι κατώρθωσαν αυτοί, διατί να μη το κατορθώσουν και τα εκατομμύρια, τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων;

Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητος, και αυτοί ακόμα οι λεγόμενοι χριστιανοί, δεν θέλησαν να εφαρμόσουν το Ευαγγέλιο και να δοκιμάσουν εις τον εαυτό τους όλην την ενέργεια του δραστικού φαρμάκου που λέγεται χριστιανική πίστης, ευαγγέλιον. Εάν ο ασθενής δεν θέλει να πάρει το φάρμακο που του υποδεικνύει ο ιατρός δια την θεραπεία της ασθένειάς του και αποθάνει, ποιος φταίει; Ο ιατρός η ο ασθενής; Και εν προκειμένω ασθενής, και μάλιστα βαρύτατα ασθενής, που αιμοραγεί από αλλεπαλλήλους πολέμους, είναι η ανθρωπότης. Αλλ’ η ανθρωπότης δεν θέλει. Και όχι μόνον δεν θέλει, αλλά και υβρίζει και βλασφημεί, επί τω ακούσματι του Ευαγγελίου ειρωνεύεται και λέγει· Δεν έχομε ανάγκη του Ευαγγελίου, διότι τούτο επάλιωσε πλέον, και νέα ευαγγέλια, ως τα κατά Μάρξ, Νίτσε, Φρόϋντ κ.λπ., πρέπει να επικρατήσουν.

Θέλετε ένα παράδειγμα εκ των πολλών, ενδεικτικόν αυτής της στάσεως έναντι του Ευαγγελίου;

Μετά την λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ο υπό χριστιανικών ιδεών και αισθημάτων εμπνεόμενος τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ουϊλσον υπέδειξε εις την αίθουσα των Βερσαλιών εις όλους τους νικητάς ηγέτας τα εξής. Εάν θέλωμε, είπε, να παύσουν οι πόλεμοι, πρέπει να θεμελιώσωμε την ειρήνη επι του Ευαγγελίου. Τότε ο Κλεμανσώ, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, η τίγρις ως απεκαλείτο, εξηγριώθη και είπε· Τοιαύτην ειρήνην ημείς δεν θέλομεν! Ετσι η ειρήνη εθεμελιώθη επί σαθράς βάσεως. Και το αποτέλεσμα; Μία τοιαύτη αντιχριστιανική ειρήνη έσπειρε πολυ σπόρο αδικίας και επροκέλεσε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απείρως χειρότερο του πρώτου. Αλλά και όταν ο πόλεμος αυτός ετερματίσθη και επρόκειτο να υπογραφεί η σύμβασης της ειρήνης, και πάλι η ειρήνη δεν θεμελιώθη επί του Ευαγγελίου, αλλ’ επί αρχών ξένων και αντιθέτων προς το γνήσιον πνεύμα του Ευαγγελίου. Μεγάλη μερίς, η πλειονοψηφία των εθνών, απέρριψε πρόταση να γραφεί εις το κείμενο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων άρθρο, δια του οποίου να διακηρύσσεται ότι ο άνθρωπος είναι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού» (Γεν. 1, 26-27). Ωρύοντο και πάλι οι άθεοι και οι άπιστοι, των οποίων ηγείτο η μεγάλη δύναμης, η οποία καταστατικόν της χάρτη έχει την αθεϊα και την απιστία· εξουθενούσα δε αυτή τα μικρά και ανίσχυρα έθνη συχνά προβάλλει το αντιχριστιανικό της Veto εις μεγάλα και κρίσιμα θέματα, τα οποία συζητούνται εις τους διεθνείς οργανισμούς.

Πως είναι δυνατόν επί τοιούτων αντιχριστιανικών βάσεων να θεμελιωθεί η ειρήνη; Δια τούτο, μετά δε παρέλευση 40ετίας από της λήξεως του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο φόβος του πολέμου όχι μόνον δεν εξέλιπε, όπως ήλπιζαν οι πολλοί, αλλά και ενετάθη σφόδρα, λόγω της ανακαλύψεως και νέων όπλων τρομακτικής δυνάμεως και ενεργείας, διά των οποίων απειλείται γενική καταστροφή και αυτή ακόμη η εκτροπή του πλανήτου μας εκ της κανονικής του τροχιάς, επι της οποίας αιώνες κινείται. Φόβος, αγωνία θανάτου κατέχει τας ψυχάς των κατοίκων και των δύο ημισφαιρίων. Προς αποφυγή δε ενός νέου πολέμου συσκέψεις ηγετών μικρών και μεγάλων εθνών πραγματοποιούνται και τα θέματα της υφέσεως, του αφοπλισμού και της ειρήνης διαρκώς συζητούνται. Τριάντα και πλέον συσκέψεις έχουν πραγματοποιηθεί. Και το αποτέλεσμα; Να είπωμε μηδέν; Ας ελπίζωμε, εάν μία τοιαύτη ελπίς δεν είναι, κατά τον Θουκιδίδη, μήτηρ ξυμφορών. Αλλ’ η δαμόκλειος σπάθη, η πυρηνική ενέργεια, κρέμαται εκ μιάς λεπτής τριχός υπεράνω της ανθρωπότητος.

Υπό τας φιλοφρονήσεις ανειλικρίνεια

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ουδέποτε άλλοτε συνεζητήθη τόσο πολύ, και ουδέποτε άλλοτε εφαίνετο να ευρίσκεται τόσον μακράν. Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη… Εκατομμυριάκις ηκούσθη και εγράφη η λέξις αυτή. Αλλά που η ειρήνη;

Οι ηγέται των δύο υπερδυνάμεων υπογράφουν θεαματικήν συμφωνία δια την καταστροφή των πυρηνικών κεφαλών, αλλά το ποσοστό των αχρηστευομένων ατομικών όπλων μόλις υπερβαίνει το 3%. Εις τα όρη της Αμερικής και της Ρωσίας υπάρχουν ακόμη σπήλαια ετοιμα να αποθηκεύσουν χιλιάδες ατομικές βόμβες. Και μετ’ ολίγον ο πόλεμος απειλείται να μεταφερθεί από την γη εις τα άστρα, ώστε, και αν όλες οι πυρηνικές κεφαλές καταστραφούν ο κίνδυνος εξακολουθεί να υπάρχει, διότι ο πόλεμος των άστρων θα είναι η νέα και φοβερωτέρα απειλή.

Πορείες ειρήνης γίνονται εις πολλές πόλεις του φιλελευθέρου και δημοκρατικού κόσμου. Αλλ’ αυταί δεν θεωρούνται ειλικρινείς, διότι τοιαύται πορείαι δεν πραγματοποιούνται και εις τας χώρας των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ωσαν οι χώρες αυτές να είναι τελείως άοπλοι και φιλειρηνικαί.

Γεννάται λοιπόν, κατόπιν τούτου, εύλογον το ερώτημα· Μήπως οι πορείες είναι τέχνασμα, πονηρόν σχέδιον των ολοκληρωτικών καθεστώτων, το οποίο αποβλέπει εις την νάρκωσιν και τον αιφνιδιασμόν των άλλων, οι οποίοι πιστεύουν αφελώς, εις τα συνθήματα της ειρήνης; Λέγεται ότι κάποια μεγάλη αράχνη της Αφρικής πριν καταβροχθίσει τα διάφορα έντομα, τα υπνωτίζει προηγουμένως με δηλητηριώδες υγρό και έτσι υπνωτισμένα τα κατατρώγει…

Δεν υπάρχει δυστυχώς εκατέρωθεν ειλικρίνεια και εντιμότης. Ειρήνη εις τα χείλη των διπλωματών μιας αισχράς, μιας σατανικής πολιτικής, αλλά σχέδια εξοντωτικά επεξεργάζονται αυτοί εις τας διανοίας των. Δι’ αυτό μάλλον αρμόζει ένας λαϊκός μύθος, που δίδει ζωηράν την εικόνα του ψεύδους και της ανειλικρινείας των δήθεν φίλων.

Κατά τον μύθον το φίδι και ο κάβουρας ήσαν κουμπάροι. Ύστερα από αρκετόν χρόνο οι κουμπάροι συναντήθηκαν. Μεγάλες εκδηλώσεις αγάπης. Το φίδι προς εκδήλωσι της αγάπης του άρχισε να περιτυλίγεται γύρω από τον κάβουρα και να περισφίγει αυτόν ολοένα και περισσότερο. -Κουμπάρε, λέγει ο κάβουρας, μη με σφίγγεις τόσο πολύ, διότι θα με πνίξεις. Αλλά το φίδι εξακολουθούσε να τον σφίγγει, διότι είχε τον σκοπό του· να τον καταβροχθίσει, να τον καταφάγει. Ο κάβουρας, αντελήφθει τον κίνδυνο, άνοιξε τας λαβίδας του (τις δαγκάνες) και τον εδάγκασε θανάσιμα. Εις δε τα παράπονα του φιδιού, διατί το εδάγκασε τόσον πολύ, ο κάβουρας απήντησε· -Διότι σε αγαπώ όπως και συ αγαπάς εμένα.

Ο μύθος δηλοί· κάτι τέτοιο δυστυχώς κινδυνεύει να συνβεί και εις τας δύο υπερδυνάμεις, οι οποίες συχνά μεν ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, αλλ’ όπισθεν αυτών κρύπτεται άβυσσος κακίας. Οπως δε λέγει ο Πλούταρχος, σοφός ερευνητής των αιτίων των πολέμων και των συρράξεων, «ουδείς φύεται ανθρώποις πόλεμος άνευ κακίας, αλλά τον μεν φιληδονίαν, τον δε πλεονεξία, τον δε φιλοδοξία τις η φιλαρχία συρρήγνυσι» (Πλουτάρχου, Περί στωϊκών εναντιωμάτων 1049, 32Β).

Συνεπώς εάν οι καρδιές των ανθρώπων δεν αφοπλισθούν από την κακίαν, οι εξωτερικοί αφοπλισμοί των εθνών από όλα τα φονικά όπλα δεν σώζουν την κατάσταση. Διότι αυτός που μισεί δια διαφόρους λόγους, εάν δεν έχει όπλον, θα χρησιμοποιήσει και τους οδόντας του ακόμη διά να καταβάλει τον άλλον. Ιδού που πρέπει να στραφεί η προσοχή της ανθρωπότητος.

Κύριε, φέρε την ειρήνη!

ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; Που καταλήγετε ύστερα από αυτά; θα ερωτήσουν οι αγαπητοί αναγνώσται μας. Ποιο το συμπέρασμά σας; Απαισιόδοξος είσθε;

Εάν ατενίσω εις την γην, γίνομαι απαισιόδοξος. Εάν όμως πιστεύσω, ότι η ανθρωπότης δεν είναι παιχνίδι σκοτεινών δυνάμεων, και στρέψω το βλέμμα μου εις τον ουρανό, τότε γίνομαι αισιόδοξος.

Ένα άστρο ρίπτει ζωογόνες ακτίνες ελπίδος εις τις κατεπτοημένες καρδιές μας. Και αυτό είναι η προφητεία του Ησαϊα (κεφ. 2, στιχ. 4 ως και κεφ. 11 στιχ. 5-10).

Τώρα, φίλοι αναγνώσται, περίλυποι ως χριστιανοί δια το σημερινόν κατάντημα της ανθρωπότητος, η οποία ευρίσκεται εγγύς ολέθρου, νοσταλγοί όσον ποτέ άλλοτε της βαθείας ειρήνης, της ειρήνης του Χριστού, κλίνομεν γόνυ και επαναλαμβάνομε και ημείς την θερμήν δέησιν του προφήτου· «Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν, πάντα γαρ απέδωκας ημίν. Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς. Κύριε, εκτός σου άλλον, ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν» (Ησ. 26,12-13)

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟΝ «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 346-354)

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΑΝΑΞΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ

Την Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2010, έγινε η ενθρόνιση του μοιχεπιβάτου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Θεοδοσίου.

Ο φιλόδοξος κληρικός Θεοδόσιος, βοηθός του επισκόπου Αρτεμίου χρησιμοποιήθηκε από τους οικουμενιστάς  της Σερβίας και από τις Κατοχικές δυνάμεις των Ευρωπαίων, που βομβάρδισαν την Σερβία ως  το καταλληλότερο πρόσωπο για να αντικαταστήσει τον κανονικού επισκόπου της Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου!!!

Ο λαός δεν τον αποδέχεται, γι’ αυτό στην ενθρόνηση χρησιμοποιήθηκαν καθ΄ όλη την διάρκεια της λειτουργίας αστυνομικές δυνάμεις και χωροφυλακή της Ιταλίας και της Γερμανίας για να φυλάγουν τον χώρο γύρω από την εκκλησία!

Στην περιοχή είχαν αναρτηθεί αφίσες που έλεγαν ότι είναι μοιχεπιβάτης και ότι αναλαμβάνει με τη βοήθεια βίας και τρομοκρατίας εκ μέρους της Αλβανικής αστυνομίας και του μισθοφορικού στρατού καθόσον είναι ζων ο κανονικός Μητροπολίτης Αρτέμιος.

ΑΞΙΟΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ Ι. ΚΑΝΟΝΕΣ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ.

_______________________

Iεροι Κανονες

● «Ὅποιος ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος ἢ γενικὰ κληρικὸς, νηστεύει μέ τοὺς  Ἰουδαίους ἢ ἐορτάζει μαζί τους ἢ δέχεται ἀπ’ αὐτούς τὰ δώρα τῆς ἑορτῆς τους, ὅπως ἄζυμα ἢ κάτι τέτοιο, νά καθαιρεῖται»

● «Ὅποιος χριστιανὸς προσφέρει λὰδι σὲ ναὸ εἰδωλολατρῶν ἢ σὲ Συναγωγὴ Ἰουδαίων κατά τίς ἑορτές τους ἢ ἀνάβει λυχνίες, νά ἀφορίζεται»

(Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, 70^ος καὶ 71^ος ἀντίστοιχα, σὲ μετάφραση).

Αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος:

(«Λόγοι Κατά Ἰουδαίων» – μετάφραση)

◊ «Ἐκεῖνοι πότε νήστεψαν τὸ [χριστιανικό] Πάσχα; Πότε ἑώρτασαν μαζί μ’ ἐμᾶς τοὺς μάρτυρές μας; Πότε ἑώρτασαν μαζί μας τὴ μέρα τῶν Θεοφανείων; Ἐκεῖνοι δὲν ἔρχονται πρὸς τὴν ἀλήθεια, καὶ σεῖς τρέχετε πρὸς τὴν παρανομία;» [Λόγος Δ΄:3]

◊ «Κυρίως, μισῶ τὴν Συναγωγή ἐπειδὴ ἔχει τὸ Νόμο καὶ τοὺς προφῆτες, παρὰ ἂν δὲν εἶχε τίποτε ἀπ’ αὐτά. Γιατί τὴ μισῶ; Γιατί ἐδῶ βρίσκεται ὁ μεγάλος δελεασμὸς καὶ ὁ κίνδυνος νὰ ἐξαπατηθοῦν οἱ πιὸ ἀφελεῖς» [Λόγος ΣΤ΄:6]

◊ «Ἂν κάποιος δεῖ ἐσένα, ποὺ ξέρεις τί σημαίνει Συναγωγὴ, νὰ μπαίνεις σ’ αὐτὴν καὶ νὰ παρακολουθεῖς τὶς ἐορτὲς, δὲν θὰ ξεθαρρέψει ἡ συνείδησή του, ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατος στὴν πίστη, στὸ νὰ θαυμάζει τὰ ἰουδαϊκὰ πράγματα; Ὅποιος ἁμαρτάνει δὲν τιμωρεῖται μόνο γιὰ τὴν πτώση του, ἄλλα καὶ γιὰ τὸ ὅτι κάνει καὶ ἄλλους νὰ πέσουν» [Λόγος Α΄:5]

◊ «Σκότωσαν τὸν Υἱὸ τοῦ Κυρίου σου, καὶ σὺ τολμᾶς νὰ πηγαίνεις μαζί τους στὸ ἴδιο μέρος; Καὶ βέβαια, Ἐκεῖνος ποὺ φονεύθηκε σὲ τίμησε τόσο πολύ, ὥστε σὲ ἔκανε ἀδελφό καὶ συγκληρονόμο Του, ἐνῶ ἐσὺ τὸν ἀτιμάζεις, ἀφοῦ τιμᾶς τοὺς “σταυρωτές” Του συμμετέχοντας στὶς ἴδιες ἑορτές καὶ πηγαίνοντας στοὺς βέβηλους ναούς τους»  [Λόγος Α΄:7]

◊ «[Μετὰ τὴν καταφυγή σου στὴ Συναγωγὴ] πῶς θὰ ἀπολογηθεῖς στὸ Χριστό; Πῶς θὰ Τὸν ἐπικαλεσθεῖς στὶς προσευχές σου; Μὲ τί συνείδηση πλέον θὰ μπεῖς στὴν ἐκκλησία; Μὲ τί χέρια θὰ ἀγγίξεις τὴν ἁγία τράπεζα;» [Λόγος Η΄:6]

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΠΑΝΕ ΠΡΟΣ ΕΝΩΣΗ ΠΟΤΗΡΙΟΥ

Δεν ξέρουμε τί μπορεί να συμβεί, διότι εγώ γέρος άνθρωπος είμαι, όσο μπόρεσα κράτησα.
Ένας θεολόγος που ξέρει πολλές γλώσσες πήγε στο εξωτερικό, είδε τον Πάπα, αυτόν που πέθανε και ο Πάπας τον ρωτούσε· «Εκεί πέρα στην Ελλάδα είναι ένας δεσπότης, ο δεσπότης Φλωρίνης· Αυγουστίνο τον λένε. Αυτός μας κάνει μεγάλη ζημιά… Τι είναι αυτός; Ποιος είναι»;
Ζητούσε πληροφορίες ο Πάπας…

Αλλά η κίνησις μας, παρ’ όλη την αμαρτωλότητα των μελών της είναι ορθόδοξος.
Ορθοδόξως σκεπτόμεθα, ορθοδόξως προσπαθούμε να ζήσουμε, και κρατούμε  αυτή την Ορθοδοξία και προτιμούμε να αποθάνομε, παρά να προδώσομε την Πίστι μας. Ορθοδοξία ή θάνατος.
Δεν ξέρουμε τώρα τι θα γίνει. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούνε τα πράγματα. Διότι αυτοί πάνε προς ένωσιν. Ένωση ποτηρίου. Όχι απλώς να πούμε καλημέρα και καλησπέρα με τον καθολικό και με τον φράγκο… Αλλά να ενωθούμε πλέον μυστηριακώς και να πίνουμε εκ του αυτού ποτηρίου και να τρώγωμεν εκ του ιδίου άρτου. Αυτό είναι μεγάλη προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως και τότε πλέον υπάρχει 100% λόγος «να μισῶ μια τέτοια εκκλησία πονηρευομένων». Τώρα όμως πρέπει να προσέξουμε, να ανήκουμε εις την Ορθόδοξο Εκκλησία και να έχουμε  σεβασμό εις τους ορθόδοξους λειτουργούς της.

(Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης
Σε ιεραποστολική συγκέντρωση γυναικών, στην «Αγάπη» Φλωρίνης 1978)

____________________

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ;

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΥΣ

ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ;

ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ (ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΙΝΕΣ)

ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

ή

ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ;

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΡHMENOIΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ

ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ!

Αντιφωνον ε΄.

«Ο μαθητής του Διδασκάλου συνεφώνει την τιμήν και τριάκοντα αργυρίους πέπρακε τον Κύριον, φιλήματι δολίω παραδούς αυτόν τοις ανόμοις εις θάνατον».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

Tο πρώτο 10ημερον του Δεκεμβρίου 1996, έγιναν συγκέντρωσεις διαμαρτυρίας των συλλόγων των πολυτέκνων Δυτικής Mακεδονίας (1-12-1996) και Aθηνών (7-12-1996), ο σεβ. Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος έστειλε την ακόλουθη προσφώνηση.

___________

____________

KATΩ TA XEPIA AΠO TOYΣ ΠOΛYTEKNOYΣ!

Aγαπητοί πολύτεκνοι!
Λόγω γήρατος αδυνατώ να παραβρεθώ εις την συγκέντρωσιν διαμαρτυρίας των συλλόγων σας.
Oι πολύτεκνες οικογένειες αποτελούν ιδιαιτέραν ευλογίαν δια την πατρίδα μας την Eλλάδα. Eίναι οι αιμοδόται αυτής. H πατρίδα μας κινδυνεύει από την υπογεννητικότητα. Oι Έλληνες έχομεν τα ολιγότερα παιδιά εις τα Bαλκάνια. Eθνικός κίνδυνος είναι η αποοφυγή της τεκνογονίας και οι εκτρώσεις.
Eάν θέλωμεν να ζήσει η πατρίδα μας, πρέπει να δοθούν κίνητρα εις τας πολυτέκνους οικογενείας. Tα επιδόματα και η ισόβιος σύνταξις της ηρωΐδος πολύτεκνης μάνας ήταν μία ελπίδα, μία παρηγοριά ότι η πατρίδα τους σκέπτεται.
Tα μέτρα όμως, τα οποία εξήγγειλε τελευταίως η κυβέρνηση, είναι εγκληματικά, καθήν στιγμήν επιδοοτεί να λειτουργήσει καζίνο τα οποία θα είναι βόμβα εις τα θεμέλια της κοινωνίας μας.
H κυβέρνησις πρέπει όχι μόνον να διατηρήσει τα χορηγούμενα βοηθήματα, αλλά και να τ’ αυξήσει περικόπτοντας άλλας περιττάς δαπάνας.
Tασσόμεθα εις το πλευρόν των πολυτέκνων και με την γεροντικήν μας φωνήν φωνάζομεν· μέχρι τα άστρα του ουρανού· Kάτω τα χέρια από τας πολυτέκνους οικογενείας!
Aγαπητοί πολύτεκνοι·

Eίμεθα εις το πλευρόν σας και θ’ αγωνισθούμε παντοιοτρόπως δια να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά σας. Θαρσείτε, μη φοβείσθε. Έχετε  τον Θεόν μαζί σας.

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
+O Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας Aυγουστίνος

Έρχεται θλίψη

(Aπόσπασμα πρωϊνού κηρύγματος).

«Έρχεται μεγάλη θλίψη εις τον κόσμο. Tο είπα και άλλοτε, το επαναλαμβάνω και τώρα. Kάντε την προσευχή σας, για να μην ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια. Γιατί αν ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια, θα γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος, που θα είναι ηλεκτρική σκούπα και θα σκουπίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα».

(Mητροπολίτης Φλωρίνης Aυγουστίνος, Φλώρινα 31-4-1976)

Πως ν’ αντιμετωπιζουμε τις θλιψεις;

«Yπάρχουν άνθρωποι, που όταν είναι καλά και το πορτοφόλι τους είναι γεμάτο και τα παιδιά τους προοδεύουν και όλα είναι ευχάριστα, δοξάζουν τον Θεό. Όταν όμως έλθει καμία θλίψη, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους, γογγύζουν και βλαστημούν και καταριώνται την ημέρα που γεννήθηκαν, υπάρχουν δε και άλλοι που τόσο πολύ απογοητεύονται, ώστε δίνουν τέρμα στη ζωή τους με αυτοκτονία.

Ω ANΘPΩΠOI που θλίβεστε στον κόσμο αυτόν! Για να αντιμετωπίσετε νικηφόρα τις θλίψεις, πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Για ν’ αποκτήσετε δε υπομονή, πρέπει ν’ ανοίγετε την αγία Γραφή, να βλέπετε τι λέει για τις θλίψεις, τι σκοπό έχουν οι θλίψεις, και να διαβάζετε τα υπέροχα παραδείγματα υπομονής.

Στην αγία Γραφή βλέπουμε ήρωες υπομονής. Ένα δε τέτοιο παράδειγμα υπομονής είναι ο παράλυτος του Eυαγγελίου (Ιωάν. 5, 1-15). Eίναι ένας ήρωας. Ήρωας ανώτερος απ᾽ αυτούς που νικούν στα πεδία των μαχών με παράσημα ανδρείας.
Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.

Eίθε, αγαπητοί μου, το βραβείο αυτό της υπομονής να λάβουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όσοι και όσες στον κόσμο αυτό υποφέρουμε διάφορες Θλίψεις. Για να υπομένουμε δε, ας ρίχνουμε ένα βλέμμα στους ήρωες της υπομονής, όπως ο παράλυτος, ιδιαιτέρως δε στον βασιλέα του πόνου και της θλίψεως, τον Kύριο ημών Iησούν Xριστόν, ο οποίος είπε· «Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»

____________________________________________________

ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Μετάφραση Staurou Arvaniti

How to Cope with Grief?

Grief is coming

(Extract from a morning sermon)

“Great sorrow is coming to the world. I have said it before and I repeat it now. Make your prayer, so that a new fire will not be ignited in the Balkans. Because, if a fire is lit in the Balkans, the third World War will commence, and will function as an electric vacuum, wiping out the whole of humanity.”

(Bishop of Florina Augustinos, Florina 31/4/1976)

How to Confront Grief?

There are people, who, when they are healthy and their wallets are full, their children are progressing and everything is pleasant, they praise God. But, when sorrow comes, they lose their temper, they grouch and blaspheme and curse the day they were born; there are also others who get disappointed to such extent, that they give an end to their lives commiting suicide.
Oh people who are in sorrow in this world! In order to confront successfully sorrows, you must arm yourselves with patience. In order to obtain patience, you have to open up the Holy Bible and read what is says about sorrows, what is the purpose of sorrows, and read the wonderful examples of patience.
In the Holy Bible, we can see heroes of patience. Such an example of patience, is the paralyzed person of the Gospel (John. 5, 1-15). He is a hero. A hero superior than those who claim victories in the field of battle, with bravery medals.
Take a look upon the life of this hero. He lived in an ocean of grief. Not for days, neither for weeks, nor for a few years but for 38 whole years he was sick and totally paralyzed. And was it just that? He had no one beside him. He had no person to care for him. And yet, he did not grouch, he did not blaspheme, he did not curse the day he was born, but he showed patience, which reminds of Job’s patience, and lived the days of sorrow believing that God will never abandon him and will eventually show His mercy upon him. And God did show his mercy. He came Himself, Jesus Christ, the true God, and healed him and made him well, and everybody saw that and admired. The paralyzed person, that very day, this hero of patience, took from Christ, the King of all, the prize of patience.
Let, my beloved people, this prize of patience become our prize too, for men and women, for all of us who suffer from sorrows in this world. To survive them, we can take a look on these heroes of patience, like the paralyzed, and especially the king of pain and grief, our Lord Jesus Christ, who said; “In the world you will have tribulation, sorrows and grief; but be of good cheer, I have overcome the world”.

Bishop of Florina Augustin
(Taken from the book “Stagones apo to Idor to Zon”/”Drops from the Living Water”)

________________________________________________

ΣΤΑ ΣEΡBIKA

Долази патња

( Део јутарње проповеди).

«Долази велика патња на свет. Рекао сам то и пре, понављам и сада. Молите се да се не упали ватра на Балкану. Ако се упали ватра на Балкану, биће трећи Светски рат, који ће бити као електрична лопат, која ће почистити цео свет».

(Мотрополит Флорине Августин, Флорина 31-4-1976)

Како су се супротставили патњама?

«Постоје људи, који када су они добро и када је њихов новчаник пун и када су њихова деца напредна и када им је све потаман, славе Бога. Али чим дође нека патња, онда губе своју хладнокрвност, приговарају и хуле и проклињу дан када су рођени, али постоје и други који се много разочарају, да дају и крај своме животу, самоубиством. »

О ЉУДИ, који се жалостите на овоме свету! Да бисте победили патње, треба да се наоружате са стрпљењем. Да бисте задобили стрпљење треба да отварате свето Писмо, да видите шта говори о патњама, какав циљ имају патње, и да прочитате предивне примере стрпљења.

У светом Писму видимо хероје стрпљења. Један такав пример је одузети човек у Еванђељу (Јован. 5, 1-15). Он је један херој. Херој узвишенији од оних који побеђују на пољима борбе и добијају ордење за храброст. Баците један поглед на живот тих хероја. Живео је у океану патње. Не, данима, не седмицама, не мало година – молим – 38 целих година је био болестан, био је потпуно парализован.И само то? Поред себе није имао никога. Није имао човека. Међутим није негодовао, није хулио, није проклињао дан када је рођен, него је са стрпљењем, које подсећа на Јовово стрпљење, проводио дане патње верујући да га Бог неће напустити него ће му указати своју милост. Показао му је Бог своју милост. Дошао је сам, Исус Христос, истинити Бог, и исцелио га, сви су видели и дивили се. Парализовани човек онога дана, тај херој стрпљења узео је од Христа свецара награду стрпљења.

Нека, драги моји, ту награду стрпљења узмемо сви, мушкарци и жене, сви и све на овоме свету трпимо разне патње. Да бисмо истрпили, бацимо поглед на хероје стрпљења, као што је парализовани, посебно на цара бола и патње, Господа нашег Исуса Христа, који је рекао:“ У свету ћете имати невољу, али храбрите се, ја сам победио свет“.

Митрополит Флорине Августин

(Из књиге  «Капљице са извора живог»

_______________________________________________

ΣTA AΛBANIKA

Vijnë Hidhërime

(Fragment nga predikim mëgjesor)

“Po vijnë hidhërime të mëdha në botë.  E kam thënë edhe herë të tjera, po e them përsëri.  Lutuni që të mos bjerë zjarr në Ballkan.  Sepse po ra zjarri në Ballkan, do të bëhet lufa e tretë Botërore, e cila do të jetë si një fshesë me korrent dhe do të spastrojë gjithë njerëzimin”

(Mitropoliti i Follorinës Avgustin, Follorinë 31-4-1976)

Si do t’iu bëjmë ballë hidhërimeve?

Ka njerëz të cilët kur janë mirë dhe kur portofoli i tyre është plot dhe kur fëmijët e tyre përparojnë dhe çdo gjë është në rregull, lavdërojnë Perëndinë.  Por kur i gjen ndonjë e keqe apo hidhërim, atëhere humbasin gjakftohtësinë dhe duke rënkuar vlasfimojnë dhe mallkojnë ditën që u lindën; ka edhe nga ata të tjerët që prej zhgënjimit të madh që pësojnë i japin fund jetës së tyre me vetëvrasje.

O NJERËZ që kini hidhërim në këtë botë!  Për të përballuar dhe për të dalë fitimtarë mbi hidhërimet që hiqni duhet të armatoseni me durim.  Dhe për të fituar durim duhet të hapni Shkrimin e Shënjtë, të shihni se ç’thotë për hidhërimet, çfarë qëllim kanë hidhërimet, dhe të lexoni shembujt e shkëlqyeshëm të durimit.

Në Ungjillin e Shënjtë shohim heronj të durimit.  Një prej tyre është dhe i paralizuari prej tridhjetë e tetë vjetësh (Ioan.5, 1:15).  Është vërtet një hero.  Është një hero më i lartë se heronjtë që dalin fitimtarë në fushat e betejave me dekorata trimërie.  Hidhini një sy jetës së këtij heroi.  Jetonte i zhytur në një oqean me hidhërime.  Jo për  disa ditë, as për disa javë apo disa vjet – pa shihni ju lutem – 38 vjet të tëra dergjej i sëmurë duke qënë krejt i paralizuar.  Dhe vetëm kaq?  Nuk kishte askënd pranë tij.  Asnjë njeri nuk kishte pranë.  E megjithatë nuk rënkonte, nuk vlasfimonte, nuk mallkonte ditën që u lind, por me durim, durim si ai i Jovit, i kalonte ditët e jetës së tij duke patur besim tek Perëndia se nuk do t’a braktiste por si përfundim një ditë do të hidhte syrin mbi të dhe do të tregonte mëshirë ndaj tij.  Dhe me të vërtetë Perëndia tregoi mëshirat e Tij mbi të.  Erdhi vetë Jisu Krishti, Perëndia i vërtetë dhe e shëroi, i dha shëndet të plotë, dhe të gjithë rreth tij duke parë këtë gjë u çuditën.  I paralizuari, ky hero i durimit, atë ditë mori nga Krishti – që është Mbreti i mbretërve – mori shpërblimin e durimit të tij.

Uroj, të dashurit e mij, shpërblimin e durimit t’a marrim të gjithë ne, burra e gra, gjithë sa në këtë botë vuajmë nga hidhërime të ndryshme.  Dhe për të fituar  durim le t’i hedhim një sy heronjve të durimit, si i paralizuari hero, por në mënyrë të veçantë le t’i hedhim sytë tanë mbi mbretin e vuajtjeve dhe hidhërimeve Zotin tonë Jisu Krisht, i cili n’a tha: “Në botë do të kini shumë hidhërime, por kini kurajo, unë e munda botën”.

Mitropoliti i Follorinës Avgustin

(nga libri  «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ» – “Pika nga Uji Jetëdhënës”)

Përktheu nga Greqishtja

Aleksandër P. Filip

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΔEN ΔIEKΔΙΚΟΥΣΕ TO AΛAΘHTO KAI THN ANAMAPTHΣIA

Ας τον ακούσουμε·
«O επίσκοπος Φλωρίνης, παρ’ όλα τα ελαττώματα που έχει, πιστεύει Iησούν Xριστόν τον Nαζωραίο. Παρ‘ όλα τα ελαττώματα που έχει, όταν ευρέθηκε στα Γιάννενα, κάτω από την ηγεσία εξόχου ιεράρχου, του αειμνήστου Σπυρίδωνος Bλάχου, την ημέρα των Xριστουγέννων και ενώ μέσα στην εκκλησία βρίσκονταν οι Iταλοί κατακτηταί, είχε το θάρρος ως νεαρός ιεροκήρυκας 33 ετών ν’ ανεβεί εις τον άμβωνα και να πει· “Πιστεύω εις δύο άστρα. Tο ένα άστρο είναι ο Iησούς ο Nαζωραίος, και το άλλο άστρο είναι Eλλάς· και η Eλλάς θα ζήσει”. Kαι υπέστην διώξεις και ευρέθην εδώ εις τα οροπέδια της Mακεδονίας.
Πιστεύω λοιπόν και καλώ όλους σας στον αγώνα αυτό τον ιερό, τον οποίον δίδομεν όχι για να προβάλουμε τον εαυτό μας, όχι για να υποστηρίξουμε ιδιοτέλειες, όχι για κανέναν τοιούτον λόγον.
Bγάζω ένα βιβλίο 300 σελίδες, το οποίο θα κυκλοφορήσω με τίτλο “O Έλεγχος”. Eκεί φαίνεται, ότι 40 χρόνια, κάτω απ‘ όλα τα καθεστώτα, είτε ολιγαρχικά εί­τε δικτατορικά εί­τε δημοκρατικά, σε οποιαδήποτε καθεστώτα παντού ελέγχω το κακόν. Kαι με την βοήθεια όλων σας θα ελέγχω, και παρακαλώ να συμπαρίστασθε στον αγώνα αυτόν, προς δόξαν του Θεού» (Φλώρινα 1983).

«Aδελφοί μου!
Aν αυτά που σας κηρύττω είναι σύμφωνα με το Eυαγγέλιο, είσθε υποχρεωμένοι να τα δεχθείτε και να υπακούσετε. Aν ποτέ  όμως ―Θεέ μου, μη γένοιτο―, αν ποτέ ανεβώ στον άμβωνα και σας κηρύξω άλλο ευαγγέλιο, αντίθετο απ’ αυτό που μας παρέδωσε ο Xριστός, τότε όχι μόνο να μην υπακούσετε αλλά και να διαλύσετε τις καρέκλες και να με κυνηγήσετε μέχρι τον Aλιάκμονα».

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ,

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Απόσπασμα ομιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο Χριστός συγχωρεί τ’ αμαρτήματα μας. Αν κανένα κορίτσι ή κανένας άνδρας ή καμμιά γυναίκα στον μάταιο και απατηλό και απατεώνα αυτό κόσμο γλυστρήσει και πέσει στην αμαρτία, να μη απελπισθεί.

Τί να κάνει; Να τρέξει στον Χριστό.

Τί να κάνωμε; Σαν τον άσωτο, σαν την πόρνη, σαν το ληστή, να πέσωμε στα ματωμένα πόδια του Χριστού μας και να του πουμε· Χριστέ, συγχώρεσέ μας. Και αν το πούμε όχι με τα χείλη μας, αλλά μέσα από την καρδιά μας, άμα κλαύσωμε και πονέσωμε, όπως η πόρνη, τότε από τα ουράνια θ’ ακουστεί η φωνή, στα βάθη της καρδιάς μας· «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). Παιδί μου, παίρνω σφουγγάρι και σβήνω τ’ αμαρτήματά σου. Αλλά πρόσεχε από εδώ κ’ εμπρός, να μην πέσεις στην αμαρτία. Να φυλάγεσαι από αυτήν όπως φυλάγεσαι από το φίδι. Όπως φεύγεις από το φίδι, όπως φεύγεις το αστροπελέκι, όπως φεύγεις τη φωτιά, όπως φεύγεις την αρρώστια, φεύγε την αμαρτία και σώζου.

Ναι αδελφοί μου! Μην απελπίζεστε. Από την ώρα που τα άγια χείλη του Χριστού είπαν την παραβολή του ασώτου, από την ώρα που επάνω στο Γολγοθά άνοιξε τα χέρια του ο Χριστός και έχυσε το τίμιον του αίμα, από την ώρα εκείνη χιλιάδες αμαρτωλοί ελούσθησαν και λούζονται μέσα στα δάκρυα της μετανοίας και εξομολογήσεως και σώζονται.

Μετά την σταυρική θυσία του Χριστού, δεν υπάρχει πλέον αμαρτία και έγκλημα που να μη τη νικά το έλεος του Θεού. Ακριβώς αυτή τη μεγάλη ελπίδα και παρηγοριά δίνει ο Θεός στον άνθρωπο.

________________________________________


*************************************************************************

***************************************************************************

ΒΡEIΤΕ ΣΕΒΑΣΜΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΤΕ Τ’ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΣΑΣ

…Παλεύει ο Χριστός και η αμαρτία. Θα νικήσει ο Χριστός, θα νικήσει το έλεος. Σφουγγίστε τα δάκρυά σας αμαρτωλοί, παρηγορηθείτε και μεταβείτε στο εξομολογητήριο. Ανοίξτε τις καρδιές σας και πέστε τ’ αμαρτήματά σας.

Γυναίκες, άνδρες, μικροί, μεγάλοι, τέκνα του Θεού, μεταβείτε στον εξομολογητήριο, για ν’ ακούσετε κ’ εσείς μέσα στην καρδιά σας τον σωτήριο λόγο «Θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2).

ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΚ ΜΕΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, ΘΕΟΛΟΓΩΝ

_____________________

___________________

«…Eμείς τα παιδιά της Ορθοδοξίας πρέπει στην εποχή αυτή να φανούμε αντάξια παιδιά της Ορθοδόξου ημών Πίστεως. Και προπαντός χρειάζεται προσοχή· Να μην δίνουμε μεγάλη σημασία εις όσα λέγονται περί Ενώσεως. Εάν ποτέ γίνει Ένωσης ουχί δια της υποταγής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τα κελεύσματα του Πάπα και εις τας ιδιοτροπίας των Προτεσταντών· αλλά εάν ποτέ έρθει η ώρα και είθε να έρθει το συντομότερο η ώρα της Ένωσης, αύτη θα επέλθει δια της επιστροφής όλων εις το αρχέγoνο κάλλος της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.
Ας είμεθα, λοιπόν εν επιφυλακή. Ζούμε εις τας ημέρας τας οποίας συντελείται, όπως ανέπτυξα εις τα εσπερινα κηρύγματά και εις τας ποικίλας συναντήσεις που κάναμε μεταξύ μας, συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα εις τους κόλπους της αγίας ημών Πίστεως εκ μέρους επισκόπων, εκ μέρους ιεροκηρύκων, εκ μέρους θεολόγων και εκ μέρους εκείνων που θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι φύλακες της ιεράς ημών παρακαταθήκης. Και εάν παραστεί ανάγκη σκληροτέρων αγώνων, διότι τώρα απλώς είναι τα πρooίμια μιας τοιαύτης συγκρούσεως, εάν παρουσιαστεί ανάγκη, δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσει ο Κύριος, εάν παρουσιαστεί τοιαύτη περίπτωση. Είθε ο Κύριος να αναδείξει νέους αγωνιστάς της Ορθοδόξου ημών Πίστεως. Είθε ο καθένας από ημάς και ιδίως οι νεαροί, ας προσπαθήσουν να γίνουν μικροί Αθανάσιοι, μικροί Φώτιοι, μικροί Μάρκοι Ευγενικοί έτοιμοι να σηκώσουν ψηλά το λάβαρο και την σημαία της Ορθοδόξου ημών Πίστεως.
Το καλύτερο μνημόσυνο του σημερινού εορταζομένου αγίου ο οποίος θα ευφραίνεται και θα αγάλλεται εις τους ουρανούς όταν βλέπει ότι η παράταξη των ορθοδόξων δεν στερείται μαχητών, δεν στερείται ανδρών, δεν στερείται ηρώων,  δεν στερείται ανθρώπων οι οποίοι να είναι έτοιμοι και τον χρόνον και την νεότητα και τα πάντα θα θυσιάσουν υπέρ της Ορθοδοξίας, υπέρ της οποίας έζησε και εξεδήμησε προς Κύριον ο ιερός Φώτιος του οποίου πρεσβείες ως και του αγίου Βουκόλου και πάντων των αγίων· είθε ο Κύριος να ελεήσει και σώσει πάντας ημάς».

ΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΔΩ,

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΑΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ

Ερώτηση Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο εκκλησίασμα του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, στις 7-3-1971:

–«Θέλετε εδώ στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος να λειτουργήσει Φραγκόπαπας; Θέλετε;».

Απάντηση εκκλησιάσμ.: -«Όχι».

Λοιπόν, εκεί πάει η υπόθεσις, εκεί πηγαίνουμε πάνε το συντομότερο να λειτουργήσουν Φράγκοι και Ορθόδοξοι μαζί, εκεί πάει η υπόθεσις, αλλά δεν θα μπορέσουν να κατορθώσουν τίποτα. Ο λαός της Ελλάδος ο οποίος εκ των προγόνων αυτού είναι Ορθόδοξος, ο λαός της Ελλάδος μνήμων των μεγάλων θυσιών που επέφερε η Δύση, οι παπικοί, η Ελλάς μνήμων των θυσιών των ορθοδόξων αρχιερέων δεν θα υποκύψει. Θα γίνει μεγάλη αναστάτωση πνευμάτων, αλλά ημείς θα προτιμήσουμε να χάσουμε τον θρόνο να πάμε στα σπήλαια και τας οπάς της γης να εγείρομεν ηρωική επανάσταση εναντίον όλων των παπιστών για να κρατήσουμε την Πατρίδα μας Ορθόδοξη, διότι κατ’ εμέ, όπως το αποδείξαμε εις άλλην ομιλία· ΕΛΛΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ είναι δυο όροι αλληλένδετοι, ενωμένοι. Όπου Ελλάς εκεί και Ορθοδοξία και όπου Ορθοδοξία είναι η Ελλάς. Και εάν η Ελλάς ήτο φράγκικη, το είπε ένας μεγάλος ιστορικός· Εάν η Ελλάς ήτο φράγκικη ουδέποτε η Ελλάς θα έλεγε το ΟΧΙ στο Αλβανικό έπος. Διότι οι φράγκοι που ήταν στην Ελλάδα υποδέχθηκαν με αγαλίασει τα Ιταλικά αεροπλάνα, διότι οι Ιταλιάνοι είναι φράγκοι, εάν ήτο φραγκιά η Ελλάς, δεν θα είχαμε τον ηρωικόν αυτόν αγώνα. Πίσω από τα ηρωικά αυτά παιδιά της Ελλάδος ηγωνίζετο ολόκληρη η Ορθοδοξία.

Εν πάση περιπτώση, χαίρω και αγάλλομαι, διότι τουλάχιστον όσο καιρό είμαι εγώ επίσκοπος εδώ, δεν θα πατήσει πόδι φράγκου. Δεν ξέρω τί θα γίνει σ’ άλλες μητροπόλεις, αλλά εδώ τουλάχιστον θα σχηματίσουμε σύνταγμα ηρωϊκό, έτοιμο προς θάνατον. Όσοι πιστοί – όσοι πιστοί· Έχει μεγάλη σημασία αυτό το οποίο σας λέγω, διότι σήμερον, αύριο, μεθαύριο, θα ρθουν αγκαλιασμένοι ο Πάπας με τον Πατριάρχη, θα κοινωνήσουν μαζί, ό εστί μεθερμηνευόμενον· θα δύναται ο φράγκος να μπαίνει μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία να λειτουργάει. Πράγμα το οποίο δεν θα επιτρέψουμε· διότι χάσμα μέγα χωρίζει την Δυτική από την Ανατολική Εκκλησία.

Μια διαφορά· Αν πάτε μέσα στην Παπική εκκλησία δεν θα δείτε εικόνες, αλλά τι θα δείτε; αγάλματα. Επίσης, αν πάτε μέσα στους Προτεστάντες· οι προτεστάντες είναι γυμνοί.

Η Εκκλησία μας ούτε αγάλματα έχει ούτε γυμνοί είναι, αλλά έχει τας εικόνας του ΚΥΡΙΟΥ ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και των αγίων. Διοτι πιστεύει ότι η εικόνα δεν είναι ο αυτός ο άγιος, όχι. Άλλο είναι η εικών και άλλο το εικονιζόμενο πρόσωπο. Και όπως μέσα στο σπίτι έχουμε τις φωτογραφίες των γονέων μας, κατά παρόμοιο τρόπον έχομε τας εικόνας των αγίων, τας οποίας τιμώμεν και δεν προσκυνούμεν.

30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΡΙΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ στις 1-5-2001

(ενάμισι χρόνο μετά την παραίτησή του, στην ηλικία των 94 ετών ο αγωνιστής επίσκοπος έλεγε)

(Απόσπασμα)

«Ο Πάπας είναι πολέμιος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και οι Ορθόδοξοι καταδιώκονται. Έρχεται στην Αθήνα για να κάνει προπαγάνδα, αλλά εμείς προπαγάνδα δεν θέλομε, έχομε την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στην οποία και μένομε, δεν θέλουν τέτοια πράγματα».

• (Κάποια απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα τ’ ανεβάσαμε και ηχητικά· α) Για να δώσουμε απάντηση σ’ εκείνους που αμφισβήτησαν ότι τα παραπάνω λόγια είναι του Γέροντος, και β) Για να μάθουν οι πιστοί ότι· ήταν παραμύθια αυτά που διέδιδαν εκτός Φλωρίνης, κάποιοι επιπόλαιοι και φιλόδοξοι τον καιρό της παραιτήσεως. Ο π. Αυγουστίνος μέχρι τα βαθιά του γεράματα τα είχε 400. Απλώς, έλεγε λίγα λόγια γεμάτα σοφία, όταν χρειάζονταν. Έχουμε πολλές τέτοιες συνομιλίες μαγνητοφωνημένες. Μία μέρα πριν από το εγκεφαλικό, το βράδυ της Δευτέρας στις 2-8-2010 η υπεύθυνη της ιστοσελίδας μίλησε μαζί του στο τηλέφωνο, και εκείνος καθαρότατα της είπε «την ευχή». Την επόμενη μέρα το μεσημέρι έπαθε το εγκεφαλικό και ύστερα από 25 ημέρες έφυγε για την αιωνιότητα).

ΣΧΟΛΙΟ ΦΙΛΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ
Σχετική με την από μέρους ανευθύνων ποιμένων προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως στην οποία αναφέρεσθε τυγχάνει και η πρόσφατη απόφαση της ΔΙΣ που απέδωσε λευκό το μητροπολίτη Μεσσηνίας και που κατεπίκρανε κι εξόργισε τον πιστό λαό του Θεού. Το επαίσχυντο «Φιλάδελφο» υποσκέλισε το «φιλόθεο» και η επάρατη σκοπιμότητα κατίσχυσε της ποιμαντικής ευθύνης. Οι συνοδικοί της παρούσης ΔΙΣ αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.Μας λύπησαν σφόδρα και μας σκανδάλισαν. Κι ο λαός του Θεού νοσταλγεί οσημέραι την αγωνιστικότητα του Αυγουστίνου Καντιώτη κι εμπνέεται απ αυτή.

____________________________


ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

__________________________




ИЗВРШАВА СЕ ИЗДАЈА ПРАВОСЛАВНЕ ВЕРЕ

ОД ПАТРИЈАРХА, ЕПИСКОПА И ТЕОЛОГА

«…Ми као деца Православља у овом времену треба да се покажемо као достојна деца наше Православне вере. Пре свега је неопходна молитва. Немојмо придавати велики значај ономе што се говори о Уједињењу. Ако некада дође до Уједињења, оно неће доћи потчињавањем Православне Цркве на позиве Папе и размажених Протестаната него ако дође икада тај час, и нека дође тај час Уједињења што пре, а до Уједињења ће доћи повратком свију нашој предањској Православној Цркви. Будимо на опрезу. Живимо у данима када се извршава као што сам већ говорио на вечерњим проповедима и на многим нашим сусретима, извршава се издаја наше Православне вере у колевци наше Вере од стране епископа, од свештенопроповедника, од теолога и од оних људи који би требало да буду први чувари нашег светог предања.Уколико се укаже потреба за окрутнијим борбама, јер се сада налазимо тек на почетку овога сукоба, уколико буде било потребно, не знамо шта нам је Господ припремио, нек Господ прокаже нове борце наше Православне Вере. Нека свако од нас посебно млади, нек покушају да буду мали Атанасији, мали Фотији, мали Марко Ефески, нека буду спремни да подигну барјак наше Православне вере. Најбољи помен светитељу кога данас прослављамо и који ће се радовати и веселити на небесима када види да Православљу не недостаје бораца, не оскудева у мушкарцима, у херојима, не недостаје му људи који ће бити спремни ако затреба у догледно време и своју младост и свој живот да жртвују за Православље, за које је живео и уснуо у Господу свети Фотије чијим молитвама као и светог Вукола и свих светих нек нас Господ помилује ».

ДОК САМ ЈА ЕПИСКОП ОВДЕ, НЕЋЕ КРОЧИТИ У ФЛОРИНУ КАТОЛИЧКИ СВЕШТЕНИК

Питање Митрополита Флорине о. Августина Кандиота присутним у цркви Светог Пантелејмона 7-3-1971:

–«Желите ли овде у храму Светог Пантелејмона да води литургију Католички свештеник? Да ли желите?».

Одговор присутних.: –«Не».

Тако ће се завршити овај случај, идемо у томе правцу да заједно врше литургију Католици и Православци, тако су наумили, али неће им ништа од тога успети. Народ Грчке који је још од својих предака Православан, народ Грчке се сећа великих жртава које нам је нанео Запад и католици, Грчка се сећа жртава православних архијереја и неће попустити. Настаће велико подизање духова, али ми ћемо пре пожелети да изгубимо свој трон и да одемо у спиље и пећине, да подигнемо херојску револуцију против свих католика да бисмо очували нашу Домовину Православном, јер ми као што смо то и доказали у другом говору· ГРЧКА и ПРАВОСЛАВЉЕ су повезани и уједињени. Где је Грчка тамо је и Православље и где је Православље тамо је и Грчка. Да је Грчка била католичка земља, то је рекао један велики историчар· Да је Грчка била католичка земља никада Грчка не би рекла НЕ Албанском епу. Зато што су католици који су били у Грчкој са весељем дочекали Италијанске авионе, зато што су Италијани католици, да је била католичка Грчка онда, не бисмо имали ту херојску борбу. Иза те храбре и херојске деце Грчке борило се цело Православље. У сваком случају, радујем се и веселим се, јер бар док сам ја овде епископ, овде неће крочити нога католика. Не знам шта ће бити у другим митрополијама, али бар ћемо овде формирати херојски вод, спреман за смрт. Сви верни – сви верни· Веома је важно све ово шта вам говорим, јер данас, сутра, прекосутра ће доћи загрљени Папа са Патријархом, заједно ће се причестити, преведено, биће могуће да католик улази у Православну Цркву и да врши литургију. Тако нешто нећемо дозволити зато што велика је провалија која раздваја Западну и Источну Цркву.

Једна од разлика·Ако одете у Католичку цркву нећете видети иконе, него ћете видети кипове. Такође, ако одете код Протестаната· протестанти су наги.

Наша Православна црква нема ни кипова ни голотиње, него има иконе ГОСПОДА нашег ИСУСА ХРИСТА и светитеља. Зато што верује да икона није сам светитељ, не. Друга ствар је икона а нешто друго је оцртано лице. Као што у кући имамо фотографије наших родитеља, на исти начин имамо и иконе светитеља, које поштујемо и којима се поклањамо.

30 ГОДИНА КАСНИЈЕ

ПРОТЕСТ ЕПИСКОПА о. АВГУСТИНА ПРЕ НЕГО ШТО ЈЕ КРОЧИЛА ПАПИНА НОГА У ГРЧКУ 1-5-2001
(годину и по дана после његовог повлачења са трона, у доби од 94 године, борбени епископ је рекао)
(Део говора)

«Папа се бори против ПРАВОСЛАВЉА а Православци се протерују. Долази у Атину да врши пропаганду, али ми не желимо пропаганду, имамо ПРАВОСЛАВЉЕ у којем ћемо остати, не желимо такве ствари».