Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Θ΄, εδάφια 1-38

1 Καί παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. 2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; 3 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. 4 ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. 5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. 6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; 9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12 εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΥΦΛΟΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ;

(Ἀπόσπασμα ὁμιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου & βιντεοσκοπημένα ἀποσπάσματα από την συγκινητική Θεια Λειτουργία, στα ερείπια του ἱερου ναου Αγίου Αχιλλειου, στο νησακι του Αγίου Αχιλλειου Πρεσπων

Με τον πιστό λαό, χωρίς  μεγάλα συλλειτουργα με χρυσοστόλιστους πανηγυρτζίδες δεσποτάδες

—

——

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1673

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. 4,5-42)
Ὁμιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου

Τὸ μεγαλειο της θρησκειας μας

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, παρακολουθήσαμε τὸν διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ μιὰ ἁμαρτωλὴ γυναῖ­κα παρὰ τὸ φρέαρ Συχάρ. Μόνο ἕ­νας Θεὸς μποροῦσε νὰ πλησιάσῃ τὸ ἀπολω­λὸς αὐτὸ πρόβατο καὶ νὰ τὸ σώσῃ. Στὴν ἀρ­χὴ τῆς ζήτησε λίγο νερὸ ἀπ᾽ τὸ πηγάδι, ἀλλὰ στὸ τέλος τῆς ἔδωσε ἐκεῖνος νὰ πιῇ ἀπ᾽ τὸ δικό του ἀθάνατο νερό, τῆς ἀπε­κά­λυψε δηλαδὴ ὅτι αὐτὸς εἶνε ὁ Μεσσίας.
Καθὼς προχωροῦσε ἡ συζήτησι μαζί της, ὁ Κύριος ἔδειξε στὴ Σαμαρείτιδα ὅτι γνω­ρίζει τὴ ζωή της. Καὶ τότε αὐτὴ τοῦ εἶπε· Βλέπω ὅτι εἶ­­σαι προφήτης, ἀφοῦ ξέρεις τὰ μυστικά μου· μιὰ καὶ μιλᾶμε λοιπόν, λῦσε μου μιὰ ἀπορία. Ἐμεῖς ἐ­δῶ ἔ­χουμε σοβαρὴ θρησκευτικὴ δι­αφορὰ μὲ τοὺς γειτόνους μας τοὺς Ἰουδαίους (για­τὶ οἱ μεγαλύτερες διαφορὲς μεταξὺ τῶν ἀν­θρώπων καὶ τῶν λα­ῶν εἶ­νε οἱ θρησκευτικές· ἕνα χωριὸ δέκα χρόνια δὲν εἶχε ἐκκλησιά, για­τὶ διαφωνοῦσαν ποῦ νὰ τὴ χτίσουν, μέχρις ὅ­του βάλαμε κλῆρο, νὰ ποῦμε ποῦ νὰ χτιστῇ). Μαλώνουμε λοιπόν, λέει, μὲ τοὺς Ἰ­ουδαίους γιὰ τὸ ποῦ πρέπει λατρεύεται ὁ Θεός· αὐτοὶ λένε στὰ Ἰεροσόλυμα, ἐμεῖς λέμε στὸ ψηλὸ φαλακρὸ βουνὸ τὸ Γαριζίν. Ἐσὺ τί λές;
Κι ὁ Χριστὸς τί ἀπήντησε; Εἶπε λόγια, ποὺ δὲν ὑπάρχει ζυγαριὰ νὰ τὰ ζυγίσουμε, λόγια ποὺ καὶ μόνο αὐτὰ φτάνουν ν᾽ ἀποδείξουν ὅ­τι εἶ­νε Θεός· δὲν γνωρίζω ὡραιότερα λόγια ἀπ᾽ αὐ­τά· «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦν­τας αὐ­τὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσ­κυνεῖν» (Ἰω. 4,24). Τί σημαίνουν αὐτά; Read more »

Πεντηκοστάριο
Τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. 4,5-42)
1974 Ἡ σκοτεινὴ ἔγινε Φωτεινὴ

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2618

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. 4,5-42)
2 Ἰουνίου 2024

Ἡ σκοτεινη ἔγινε Φωτεινη

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, σᾶς ἔλεγε κάποιος, ὅ­τι ἕ­να κοράκι ἔγινε περιστέρι, ποιός θὰ τὸ πίστευε; Ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ καταπληκτικὸ γίνεται στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χρι­στοῦ· τὸ βλέπει κανεὶς στὴν ἱστο­ρία ἀντρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ πιστεύουν ἀκράδαντα στὸν Κύριό μας. Ἕνα τέτοιο θαῦμα λοιπὸν διηγεῖ­ται σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ἰω. 4,5-42). Μιὰ ψυχή, ποὺ ἦταν μαύρη σὰν τὰ φτε­ρὰ τοῦ κόρακα, γίνεται ἕνα λευκὸ περιστέρι. Ποιό εἶνε τὸ κοράκι αὐτό;

* * *

Εἶνε μιὰ γυναίκα. Κατοικοῦσε στὴ Συχὰρ τῆς Σαμαρείας. Γράμματα δὲν ἤξερε, ἦταν ὅ­μως τετραπέρατη. Αὐτὴ ἐκεῖ στὸ περιβάλλον της ἦταν ἕνα δημόσιο σκάνδαλο. Παν­τρεύτηκε ἕ­ναν ἄντρα· τὸν ἄφησε ἢ τὸν ἔδιωξε, πῆρε δεύ­τερο· ἔδιωξε τὸ δεύτερο, πῆρε τρίτο· ἔ­διωξε τὸν τρίτο, πῆρε τέταρτο· ἔδιωξε τὸν τέ­ταρτο, πῆρε πέμ­πτο· κι αὐ­τὸς ποὺ τώρα συ­ζοῦσε μαζί της ἦ­ταν ἕκτος ἄν­τρας. Παρ᾽ ὅ­λα αὐτὰ δι­ατηροῦσε μέσα της μιὰ σπίθα, κάτι διέσῳζε ἀπὸ μιὰ ἀρ­χικὴ εὐγένεια. Δηλαδή· ἔπεφτε στὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ εἶχε ντροπή. Πῶς τὸ καταλαβαίνουμε; Τὸ λέει τὸ εὐαγγέλιο.
Ἔξω ἀπὸ τὸν οἰκισμό τους ἦταν ἕ­να πηγάδι ὅ­που πήγαιναν οἱ νοικοκυρὲς νὰ πάρουν νε­ρό. Ὅ­λες, ὅπως ξέρουμε ἀπ᾽ τὰ χωριά μας, πηγαίνουν γιὰ νερὸ ἢ πρωὶ – πρωὶ μὲ τὴ δροσιὰ ἢ τὸ σούρουπο μὲ τὸ ἡ­λιοβασίλεμα. Αὐτὴ πῆ­­γε ἐκεῖ γιὰ νερὸ καταμεσήμερο, τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἥ­λιος ἔ­καιγε τὶς πέτρες· ὁλομόναχη.

Τὴν ὥρα ἐκείνη βλέπει κάποιον ξένο νὰ κά­θεται στὸ πηγάδι. Τί ἦ­ταν αὐ­τός; Δὲν εἶνε ἕνας τυχαῖ­ος. Κουρασμένος ἀπὸ ὁδοιπορία, μὲ σκονισμένα τὰ πόδια, φαινόταν ἄσημος, ἕνας ξένος διαβάτης. Καὶ ὅμως ἦταν βασιλιᾶς, καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλους τοὺς βασι­λιᾶδες τοῦ κόσμου! Μὰ οἱ βασιλιᾶ­δες, θὰ πῆτε, ταξιδεύουν μὲ ἁ­μά­ξια, τοὺς στρώνουν χαλιὰ νὰ πατήσουν, αὐτὸς ὅμως κάθεται ἐκεῖ ἀπέριττος, ἁ­πλός, ταπεινός, σεμνός. Κι ὅμως εἶ­νε ἀ­νώτερος ἀπ᾽ ὅλους τοὺς βασιλιᾶδες τοῦ κόσμου· εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Read more »

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. 5,1-15)

Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

«Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ἰωάν. 5,14)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τὸ Θεό, ποὺ μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύξω καὶ πάλι. Θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ δώσετε προσοχή. Τὰ λόγια θὰ εἶνε ἁπλᾶ καὶ σύντομα.
Ὑπῆρχε, ἀγαπητοί μου, ἐποχὴ ποὺ οἱ ἄν­θρωποι στὰ βουνὰ καὶ στὰ λαγκάδια τῆς πατρίδος μας δὲν ἤξεραν γράμματα πολλά, συχνὰ δὲν ἤ­ξεραν οὔτε τὴν ὑπογραφή τους νὰ βάλουν, δὲν εἶχαν σχολειὰ καὶ πανεπιστήμια καὶ ἀκαδημίες. Ἀλ­λὰ τί μὲ τοῦτο; Ἐκεῖνοι ἦ­ταν ἅγιοι ἄνθρωποι. Ἄ­ξιζαν παραπάνω ἀπὸ ἐ­πιστήμονες μὲ διπλώματα. Οἱ παπποῦδες μας εἶχαν τὴν πραγματικὴ σοφία. Γιατὶ ποιό εἶν᾽ ἐ­κεῖνο ποὺ ἔχει τὴν ἀξία; Δὲν περιφρονοῦμε τὰ γράμματα καὶ τὶς ἐπιστῆμες· ὁ Θεὸς τὰ ἔδωσε κι αὐτά. Ἐ­κεῖνο ὅμως ποὺ ζυγίζει περισσότερο εἶνε ἡ καρδιά, εἶνε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Παλαιὰ στὰ σχολεῖα ἔγραφαν· «Ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου» (πρβλ. Σ. Σειρ. 1,14,18). Ἐφοβοῦντο τὸν Θεό, ἐσέβοντο τὸ ὄνομά του τὸ ἅγιο, τηροῦσαν τὶς ἐντολές του. Ἡ γιαγιὰ ἡ ἀ­γράμμα­τη δίδασκε, παιδαγωγοῦσε, μάλωνε καὶ τιμωροῦσε τὰ ἐγγόνια της· καὶ τότε αὐτὰ ἦταν ἀγγελούδια, καὶ εὐλογία Θεοῦ φτερούγιζε πάνω ἀπ᾽ τὴν πατρίδα μας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1258(2)

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. 5,1-15)
26 Μαΐου 2024 (2006)

Κολυμβηθρα και μαρτυριο

Ἀρχίζω, ἀγαπητοί μου, μὲ μιὰ παραβολή. Ὑποθέστε, ὅτι ἔχω χρήματα πολλά, 250 περίπου χρυσὲς λίρες, καὶ σᾶς λέω· θὰ τὶς πετάξω ψηλά, κι ὅσες προλάβῃ ν᾿ ἁρπάξῃ ὁ καθένας στὸν ἀέρα, θὰ εἶνε δικές του. Φαντάζεστε τί θὰ γίνῃ. Εἶνε ζήτημα ἂν μία λίρα θὰ πέσῃ κάτω· ὅλες θὰ τὶς πιάσουμε. Τί θέλω νὰ πῶ· δὲν κρατῶ στὰ χέρια μου χρήματα καὶ λίρες, ἀλλὰ παρ᾿ ὅλη τὴν ἀναξιότητά μου κρα­τῶ κάτι ποὺ ἀξίζει παραπάνω ἀπὸ τὰ χρυσᾶ νομίσματα· εἶνε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, εἶνε τὸ ἱε­ρὸ εὐαγγέλιο, εἶνε ἡ σημερινὴ περικοπή (βλ. Ἰω. 5,1-15). Ἂν μετρήσετε τὶς λέξεις της, εἶνε 250 πε­ρίπου. 250 λέξεις – 250 χρυσὲς λίρες, θησαυ­ρὸς ἀνεκτίμητος. Κι ὅπως προσέχουμε νὰ μὴ πέσῃ κάτω οὔτε μία λίρα, ἔτσι πρέπει νὰ προσέχουμε νὰ μὴν μᾶς ξεφύγῃ οὔτε μία λέξις.
Γιὰ νὰ λάβετε μιὰ ἰδέα τί θησαυρός χρυ­σῶν νομισμάτων εἶνε οἱ ἱερὲς περικοπές, ἀπ᾿ ὅλο τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο θὰ πάρουμε μόνο μία λέξι, τὴ λέξι «κολυμβήθρα»· τρεῖς φο­ρὲς ἀναφέρεται στὸ ἱερὸ κείμενο (ἔ.ἀ. 5,2,4,7). Τί εἶνε λοιπὸν ἡ κολυμβήθρα; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 11702

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Ἰωάν. 20,19-31)
10 Μαΐου 2024 (2005)

Ζωη πιστεως

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ποὺ μ᾿ ἀξιώνει γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, τώρα στὰ βαθειὰ γεράματά μου, νὰ κηρύξω τὰ λόγια του. Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς μιλήσω ὅπως μιλάει ὁ πατέρας στὰ παιδιά του, νὰ μιλήσω μὲ γλῶσσα ἁπλῆ. Θέλω νὰ μὲ προσέξετε.

* * *

Ὅπως γνωρίζουμε, ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθη­τὰς τοῦ Χριστοῦ ἕνας, ὁ Ἰούδας, τὸν πρόδωσε. Μετανόησε ὕστερα γι᾿ αὐτὸ κι ἀπελπισμένος πῆγε καὶ κρεμάστηκε. Μεγάλο κακὸ ἡ αὐτοκτο­νία· σὰν τὸν Ἰούδα εἶνε αὐτοὶ ποὺ αὐτοκτονοῦν… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2612

Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰω. 12,1-18)
28 Ἀπριλίου 2024 πρωὶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου

«Ὡσαννα» ἰσοβια, ὄχι της στιγμης

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰω. 12,13)

Φτάσαμε, ἀγαπητοί μου, στὴν τελευταία Κυ­ριακὴ τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς· σήμερα εἶνε Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Ποιά εἶ­νε ἡ σημασία τῆς Κυριακῆς αὐτῆς γιὰ τοὺς Χρι­στιανούς; Αὐτὸ θὰ προσπαθήσω νὰ ἐξηγήσω. Read more »

«Οι δοκουντες αρχειν των εθνων κατακυριευουσιν αυτων

(α´ απόσπασμα ὁμιλιας Μητροπολιτου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ)

————

————-

Τό (β): https://youtu.be/omhDEaPF1AM?si=gK7pmqwPIRG6FYro

Απομαγνητοφωνημενη ἡ ὁμιλία: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=109398

«Οιδατε ὅτι οι δοκουντες αρχειν των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι αυτων κατεξουσιαζουσιν αυτων» (Μαρκ. 10,42)

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2611

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Μάρκ. 10,32-45)
21 Ἀπριλίου 2024
Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου

Μας χωριζει αβυσσος

«Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν» (Μάρκ. 10,42)

Ὅσοι, ἀγαπητοί μου, ἐνδιαφέρονται ὄχι γιὰ τὰ θρησκευτικά –τὸ τονίζω–, ἀλλὰ γιὰ τὰ κοινωνικά, πατριωτικὰ καὶ πολιτικὰ πρά­γματα τοῦ τόπου μας ἀλλὰ καὶ ὅ­λου τοῦ κόσμου, θά ᾽πρεπε νά ᾽νε σήμερα στὴν ἐκ­κλησία, ν᾽ ἀκούσουν τὸ εὐ­­αγγέ­λιο (βλ. Μάρκ. 10,32-45), γιὰ νὰ φύ­γῃ ἀπ᾽ τὸ μυαλό τους ἡ ἐσφαλμένη ἰ­δέα, ὅτι τὸ Εὐ­αγγέλιο δείχνει τὸ δρόμο μόνο γιὰ τὴν πέρα τοῦ τάφου ζωή. Ἀσφα­λῶς τὸ Εὐ­αγγέλιο δείχνει τὸν οὐρανό, τὴν αἰώνιο ζωή· δὲν ἀ­διαφορεῖ ὅμως καὶ γιὰ τὴν ἐπίγεια ζωή. Ἐν­δι­αφέρεται γιὰ τὴν οὐράνια ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐ­­πίγεια ζωή, ποὺ εἶνε τὸ προοΐμιο τῆς αἰ­ωνίου ζω­ῆς καὶ μακαριότητος. Τὸ Εὐαγγέλιο, ὅ­πως εἶπε κάποιος, εἶνε ὁ χάρτης τῆς ἐπιγείου καὶ τῆς οὐ­ρανίου πολιτείας. Ἀνεκτίμη­τα τὰ λόγια του! Ἂν τὰ λίγα αὐτὰ ποὺ εἶπε σήμερα ὁ Κύριος τὰ ἔ­βαζαν στὴν καρδιά τους αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν τὸν κόσμο καὶ χειρίζον­­ται τὶς τύχες καὶ τὴν πρόοδο τοῦ λαοῦ μας, ἡ γῆ αὐ­τὴ θὰ γινόταν παράδεισος.

Τί εἶπε ὁ Κύριος; Ἀφορμὴ ἦταν ἕνα ἐπεισό­διο, ποὺ συνέβη στὴν συνοδεία του ὅταν γιὰ τελευταία φορὰ ἀ­­νέ­βαιναν στὰ Ἰεροσόλυμα.

* * *

Καθώς, δηλαδή, οἱ μαθηταὶ τὸν συνοδεύουν, ὁ Κύριος τοὺς προλέγει τὰ θλιβερὰ ποὺ πρόκειται νὰ πάθῃ· ὅτι θὰ παραδοθῇ στοὺς ἐ­χθροὺς καὶ θὰ ὑπομείνῃ τὰ πάνδεινα. Τότε λοι­πὸν οἱ δώ­δεκα, ἀντὶ νὰ συμμεριστοῦν τὰ αἰσθήματά του καὶ νὰ δείξουν συμπάθεια, κα­τὰ ἕνα περίεργο τρόπο ἐκ­φράζουν μιὰ νοοτρο­πία ἐν­τελῶς ξένη πρὸς τὶς σκέψεις τοῦ Κυρίου. Read more »

Κυριακὴ Δ΄ Νηστειῶν (Μάρκ. 9,17-31)
14 Ἀπριλίου 2024 (2000
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ παλαια γενεα ευθυνεται για τη νεα

(περὶ πατρίδος καὶ οἰκογενείας)

Τὸ θέμα τῆς σημερινῆς ὁμιλίας, ἀγαπητοί μου, εἶνε μιὰ κραυγὴ γιὰ βοήθεια, εἶνε ἕνα ΣΟΣ (SOS). Ποιός φωνάζει «βοήθεια»; Εἶνε ἡ φωνὴ ὲνὸς δυστυχισμένου πατέρα, ποὺ εἶχε παιδὶ δαιμονιζόμενο (βλ. Μάρκ. 9,17-31). Κάτω ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ ἀκαθάρτου δαιμονίου τὸ παιδὶ σπαρταροῦσε σὰν τὸ ψάρι ὅταν τὸ βγάζουν στὴν ἀμμουδιά. Τὸ ἔπιαναν κρίσεις κ᾽ ἔπεφτε στὴ φωτιὰ ἢ στὸ νερό. Ἄφριζε κ᾽ ἔτριζε τὰ δόν­τια, παρουσίαζε θέαμα σπαραξικάρδιο. «Βοήθεια», φώναζε ὁ πατέρας στοὺς μάγους, στοὺς γιατρούς, σὲ κάθε ἄνθρωπο. «Βο­ήθεια», φώ­ναξε καὶ στοὺς ἀποστόλους. Ἐπὶ τέλους, ἀπελπισμένος, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ φώναξε «βοήθεια». Read more »

Περίοδος Γ΄ – Ἔτος ΙΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 6752

Κυρ. Γ΄ Νηστ.-Σταυρ/σεως (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)
7 Ἀπριλίου 2024 (1999)
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου

Οι ἐχθροι και το ὅπλο

«Ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» (Μᾶρκ. 8,34)

Κάτι πολὺ περίεργο, ἀγαπητοί μου, λέει τὸ ση­με­ρινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Μάρκ. 8,34 – 9,1). Θὰ προσπαθήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια νὰ σᾶς δώσω νὰ τὸ καταλάβετε.
Λέει ὅτι ὅσοι ἔχουν βαπτισθῆ εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, εἶνε δηλαδὴ Χριστιανοί, ὅλοι αὐ­τοὶ εἶνε στρατιῶτες. Στρατιῶτες ὄχι σὰν αὐτοὺς ποὺ βλέπουμε στὶς παρελάσεις. Διαφέρει ὁ στρα­τιώτης τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες τῶν ἐπιγείων κρατῶν.
Στὴ στρατιὰ τοῦ Κυρίου μας προσκαλούμεθα ὅλοι νὰ καταταγοῦμε, ἀπὸ τὸ μικρὸ παιδάκι μέχρι τὸν ἀσπρομάλλη γέρο. Κάνει σήμερα μ᾿ ἄλ­λα λόγια ὁ Χριστός μας γενικὴ ἐπιστράτευσι. Μᾶς καλεῖ ὅλους, ἄντρες καὶ γυναῖκες, μαύρους καὶ ἄσπρους, κόκκινους καὶ κίτρινους, νὰ γίνου­με στρατιῶτες του καὶ νὰ ὑποταχθοῦμε στὸ βασίλειό του. Μὲ μόνη τὴ διαφορά, ὅτι ἡ ἐπιστράτευσις αὐτὴ δὲν εἶνε ὑποχρεωτική.
Μποροῦσε ὁ Χριστὸς καὶ εἶχε δικαίωμα νὰ μᾶς πάρῃ ἀπὸ τὸ αὐτὶ καὶ νὰ μᾶς βάλῃ βιαίως στὴν Ἐκκλησία. Δὲν τὸ κάνει αὐτό· σέβεται τὴν ἐλευθερία μας. Μᾶς ἀφήνει νὰ διαλέξουμε· ἢ νὰ πᾶμε μαζί του ἢ νὰ πᾶμε μὲ τὸν διάβολο. Βάζει μπροστά μας τὸ νερὸ καὶ τὴ φωτιὰ καὶ μᾶς λέει· Διαλέξτε· ἂν θέλετε, βάλτε τὸ χέρι σας στὸ νε­ρὸ καὶ θὰ δροσιστῆτε, ἂν θέλετε βάλτε το στὴ φω­τιὰ καὶ θὰ καῆτε (βλ. Σ. Σειρ. 15,16). Εἶστε ἐλεύθεροι. Γι᾿ αὐτὸ ἔτσι ἀρχίζει τὸ εὐαγγέλιο· «Ὅστις θέλει ὀ­πίσω μου ἀκολουθεῖν…», ὅποιος θέλει (Μάρκ. 8,34). Δὲν ἀναγκάζει κανέναν ἀπολύτως ὁ Χριστός.
Στρατιῶτες λοιπὸν εἴμαστε. Ἀρχηγός μας εἶ­νε ὁ Χριστός. Σάλπιγγά του εἶνε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ μᾶς καλεῖ σ᾿ ἕνα πόλεμο ἱερὸ καὶ ἅγιο. Νὰ πολεμήσουμε τοὺς ἐχθρούς μας. Ποιοί εἶνε οἱ ἐχθροί μας; Read more »