Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Υπακοη στο Χριστο

«Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ δεσποτική. Καὶ ὀνομάζεται δεσποτική, διότι σή­μερα ἑορτάζει ὁ Δεσπότης. Ὁ κόσμος, ὅταν ἀκούῃ «δεσπότης», ἐννοεῖ τὸν ἐπίσκοπο, τὸ μητροπο­λίτη, τὸν ἀρχιεπίσκοπο, τὸν πατριάρχη. Κα­κῶς αὐτοὶ λέγονται ἔτσι. Δεσπότης εἶνε ἕνας καὶ μό­νο, ὁ Χριστός, ὄχι ἄλλος· αὐτὸς εἶνε ὁ Ἀ­φέν­της, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
Δεσπότης εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐξουσιάζει. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐξουσιάζει ὅ,τι βλέπου­με καὶ δὲ βλέ­πουμε· ξηρὰ καὶ θάλασσα, γῆ καὶ οὐρανό, ἥλιο καὶ ἄστρα, ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ἐν­ῷ εἶνε «ὁ βα­σιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15), ἐν τούτοις στὴ γῆ δὲν παρουσιάστηκε μὲ τὰ ἐμβλήματα τῆς ἐξουσί­ας, ὡς δυνατός, πλούσιος, ἔνδοξος· παρουσι­άστη­κε ὡς ὁ πλέον ταπεινὸς καὶ φτωχὸς ἄν­θρωπος. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά. Ἔζησε μὲ σύντροφο τὴ φτώχεια. Δούλευε σὰν τελευταῖ­­ος ἐργάτης. Ἦταν γνωστὸς σὰν υἱὸς τῆς Μα­ρίας καὶ τοῦ τέκτονος. Κι ὅταν κάποτε τὸν ρώ­τησαν «Ποῦ μέ­νεις;» ἀπήντησε· «Ἐλᾶτε νὰ δῆ­τε» (Ἰω. 1,38). Καὶ σὲ κάποιον ποὺ ἤθελε νὰ γίνῃ ἀ­κόλουθός του εἶπε· «Τὰ κοράκια ἔχουν φωλιές, ἀλ­λὰ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφα­λὴν κλί­νῃ» ( Ματθ. 8,20). Καὶ πράγματι στὸ τέλος ἔκλινε τὴν κε­φα­λὴ στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγο­θᾶ. Καν­είς ἄλλος δὲν ἔ­ζησε τόσο φτωχικά. Γι᾽ αὐ­τό, ἐν­ῷ ἄλ­λοι παρου­σιάζον­ται ὡς προστάτες τῶν ἀδυ­νάτων ἀλ­λὰ ζοῦν σὲ παλάτια καὶ κρεμλῖνα, αὐ­τὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς προστάτης τῶν φτω­χῶν. Read more »

(Ἀπόσπασμα «Χριστιανικῆς ΣΠΙΘΑΣ», φ. 237, Μάϊος 1961, με θέμα: «ΓΗΡΑΣΚΟΜΕΝ…»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Πως θα σωθη η Ελλας;

Εἰς τὸ βάθος τῆς σκέψεως τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχει ἡ ὑλιστικὴ καὶ εὐδαιμονικὴ ἀντίληψις περὶ τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς, μιᾶς ζωῆς ἄνευ περιορισμῶν, ἄνευ ὑποχρεώσεων, ἄνευ σταυροῦ, καὶ ἂς φωνάζουν ὅτι δὲν θέλουν νὰ δημιουργήσουν δυστυχισμένη γενεά.
Ἐρωτοῦν: 95.000 στόματα παιδιῶν, ποὺ βλέπουν κατ’ ἔτος τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, πῶς νὰ τραφοῦν; Ἀλλ’ ὦ τῆς ὑποκρισίας των! Μιὰ ἔρευνα ἡ ὁποία ἐγένετο πρὸ ἐτῶν ἀπέδειξε, ὅτι ὅσα ἐξωδεύει ἡ Ἑλλὰς εἰς ὅλως περιττὰς ἀνάγκας, εἰς ἀσωττείαν καὶ κραιπάλην (πολυτελῆ εἴδη, καλλυντικά, ποτά, χαρτοπαίγνια, θέατρα, κινηματαγράφους, ἱπποδρόμια, κάπνισμα κ.τ.λ.), θὰ ἔφθαναν νὰ συντηρήσουν διπλάσιον ἀριθμὸν παιδιῶν. Διότι εἶνε γεγονός, ὅτι ὅσο στοιχίζει εἰς τὸν ἄνθρωπον ἕνα πάθος του, δὲν στοιχίζει ἡ διατροφὴ ἑνὸς παιδιοῦ.
Ἂς σταματήσῃ, λοιπόν, ἡ κατὰ τῆς τεκνογονίας αἰσχρὰ πολεμική, καὶ ἐκ παραλλήλου νὰ ληφθοῦν τὰ ἑξῆς ριζικὰ μέτρα:
1) Δικαία κατανομὴ τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος…
2) Καταπολέμησι τῆς ἀνεργίας…
3) Εἰδικὰ μέτρα προνοίας ὑπὲρ τῶν πολυτέκνων οἰκογενιῶν… Read more »

Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Να ληφθουν δρακοντεια μετρα

Η Ελλας πρεπει να ζηση καὶ για νὰ ζήσῃ πρέπει νὰ ληφθοῦν ἐπειγόντως
Ἐναντίον τοῦ κινδύνου τῆς ἐθνικῆς αὐτοκτονίας ἀνάγκη νὰ ληφθοῦν μέτρα δρακόντεια. Καὶ δὴ:
1) Νὰ τιμωρηθοῦν παραδειγματικῶς οἱ φονεῖς τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, οἱ ἱατροὶ ποὺ διέπραξαν καὶ διαπράττουν τὰ στυγερὰ αὐτὰ ἐγκλήματα, τὰ ὁποῖα μὲ ὄμματα Κερβέρου πρέπει νὰ παρακολουθοῦν ὄργανα εἰδικῆς ὑπηρεσίας ἀδεκάστου χαρακτῆρος, ποὺ δὲν θὰ θαμπώνονται ἀπὸ τὴν λάμψιν τοῦ χρυσοῦ.
2) Nὰ δημευθοῦν αἱ περιουσίαι τῶν δολοφόνων ἰατρῶν καὶ τὰ ποσὰ τῆς δημεύσεως νὰ διατεθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ὑπὲρ τῶν Παιδοπόλεών μας,ἔξωθεν δὲ τῆς κλινικῆς ἤ τοῦ ἰατρείου τῶν ἰατρῶν αὐτῶν ν’ ἀναρτηθῇ μαύρη πινακὶς μὲ τὴν ἐπιγραφήν: «EΔΩ EΛEITOYPΓEI EΠI ΔEKAΠENTE ETH ΣΦΑΓEIO TOY EΛΛHNIKOY ΛAOY. EΣΦΑΓHΣAN ΠEPI TA 200 ΠΑΙΔΙA…»
3) Tὴν ἰδίαν τύχη μὲ τὰ ἀνωτέρω ἰατρεῖα νὰ ὑποστοῦν καὶ τα φαρμακεῖα ἐκεῖνα διὰ τῶν ὁποίων φονεύεται ἡ ζωὴ ἐν τῇ γενέσει αὐτῆς.
4) Nὰ καλέσουν οἱ Ἀρχιερεῖς τοὺς ἰατροὺς ἐκείνους, ἐναντίον τῶν ὁποίων βοᾷ ἡ κοινὴ γνώμη ὡς διενεργούντων τὰς ἐκτρώσεις, καὶ νὰ τοὺς πείσουν νὰ ὑπογράψουν δήλωσιν ὅτι θὰ ἀπέχουν τοῦ ἐγκλήματος κατὰ τῆς ζωῆς τῶν παιδιῶν ἐπαναλαμβάνοτες τὸν Ἱππoκράτειον ὅρκον «οὐ δώσω πεσσὸν φθόριον γυναικὶ» (δὲν θὰ δώσω φάρμακον πρὸς ἔκτρωσιν) ἢ νὰ τοὺς ἀφορίσουν καὶ ν’ ἀπαγορεύσουν εἰς τὰ πιστὰ τῆς ἐκκλησίας τέκνα οὐδὲ τὸν χαιρετισμὸν ν’ ἀξιώνουν τοὺς αἰσχροὺς καὶ ἀμετανοήτους αὐτοὺς δολοφόνους τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
5) Νὰ ἐνισχυθῇ ὑπὸ τοῦ Κράτους ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογενείας διὰ σειρᾶς εὐεργετικῶν μέτρων ὑπὲρ τῶν πολυτέκνων οἰκογενειαρχῶν καὶ νὰ θεσπισθῇ ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς Μητρὸς κατὰ τὴν ὁποίαν νὰ ὑποχρεωθοῦν αἰ ἔκφυλισμέναι Ἀτθίδες νὰ παρακαλέσουν πρὸ τῶν σεβασμίων ἐκ Πίνδου μητέρων, αἱ ὁποῖαι ἔφερον εἰς τὸν κόσμο τὰ περισσότερα τέκνα, ποὺ τὴν στιγμὴ αὐτὴν μὲ ρωμαλέον σῶμα καὶ ὑγιᾳ τὴν ψυχήν κρατοῦν τὴν Ἑλλάδα μας ὀρθίαν ἐν μέσῳ τῶν Βαλκανίων. Read more »

Gianna Jessen, επιζησα απο εκτρωση

https://agiapisti.blogspot.com/2019/07/gianna-jessen.html

Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΝΕΟΙ ΗΡΩΔΑΙ 

Τὸ τέλος τοῦ Ἡρῴδη…

O HPΩΔΗΣ ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀ

νατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄν­θρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ. Ἀλλά, ἀδελφοί μου, νὰ μὴν εἴμεθα ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἡρώδη γίνεται καὶ σήμερα.
Στὴν Ἑλλάδα δὲν εἶνε ἕνας ἢ δύο οἱ Ἡρῶδαι ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι ἀθῴων νηπίων εἶνε οἱ ἰατροί. Δὲν λέγω ὅλοι. Ὑπάρχουν ἰατροὶ σεβαστοί, ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους. Ὑπάρχουν ἰατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέει· «Ποτέ μὰ ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖκα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ εἶνε ἀρχηγὸς τῶν ἰατρῶν καὶ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς, τὸν ἐπαναλαμβάνουν οἱ ἰατροί μας, ὅταν λαμβάνουν τὰ διπλώματά τους. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν ἰατροὶ Ἡρῶδαι, ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς λεγόμενες κατ᾿ εὐφημισμὸν γυναικολογικὲς κλινικὲς, οἱ ὁποῖες ἐν ἐσχάτῃ ἀναλύσει εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.
Πρέπει νὰ κλαύσωμε, ἀδελφοί μου. Πρέπει ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς καταπιῇ καὶ ὁ ἥλιος νὰ στείλῃ τὶς ἀκτῖνες του καυστικὲς καὶ νὰ μᾶς κάνῃ κάρβουνο. Πρέπει νὰ σειστοῦν οἱ κορυφὲς τῶν ὀρέων καὶ τὰ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ νὰ γίνουν ἀστροπελέκια στὶς κεφαλές μας. Διότι ὅλος ὁ κόσμος, ἰδιαιτέρως ἡ μικρή μας πατρίδα, διαπράττει τὸ μεγάλο αὐτὸ ἔγκλημα, τὸ μεγαλύτερο τῶν ἐγκλημάτων.
Πόσες ἐκτρώσεις γίνονται; Ἂν σᾶς βάλω νὰ μετρᾶτε, θὰ φτάσῃ μεσημέρι. Φρῖξον ἥλιε, ἀναστέναξον γῆ. Πάνω ἀπὸ 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο σκοτώνονται στὴν πατρίδα μας καὶ ῥίχνονται στοὺς ὑπονόμους. Ὅταν ἔγινε σεισμὸς κάτω στὴ Θεσσαλονίκη, πολλοὶ κάτοικοι ἔντρομοι ἄφησαν τὴν πόλι τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ καμμιὰ διακοσαριὰ ἦρθαν στὴ Φλώρινα. Πέρασαν ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου. Ἦταν φοβισμένοι. Προσπάθησα νὰ τοὺς παρηγορήσω καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύσω. Κάποιος μοῦ εἶπε· «Δίκαια μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός». Καὶ μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό. Read more »

Kυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου(Ρωμ. 15, 1)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΝΩΧΗ, ΥΠΟΧΩΡΗΣΙ, ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΙ

Ὁφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοί τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων

βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν» (Ρωμ. 15,1)

Δεν κατοικεῖται ἡ Γῆ ἀπὸ ἀγγέλους, ἀγαπητοί μου. Ἄνθρωπο τὴν κατοικοῦν, ποὺ καθένας ἔχει τὰ ἐλαττώματά του, τὶς ἀδυναμίες του· αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ ἔχουμε ὅλοι…

Πατῆστε τον τίτλο και διαβάστε το σε pdf

KYΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Ρωμ. 15,1-7)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ TOY IEΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν(: οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας)»[Ρωμ.15,1].
Είδες πώς εξύψωσε αυτούς με τους επαίνους, όχι με το να τους πει μόνο δυνατούς, αλλά και με το να τους τοποθετήσει μαζί με τον εαυτό του; Και όχι μόνο έτσι, αλλά και τους παρακινεί πάλι με το χρήσιμο και το ευχάριστο. «Γιατί εσύ βέβαια είσαι δυνατός», λέγει, «και όταν δείχνεις συγκατάβαση δεν βλάπτεσαι καθόλου αλλά σε εκείνον ο κίνδυνος είναι για τα χειρότερα κακά, αν δεν βαστάζεται». Και δεν είπε «να βαστάζουμε τους αδυνάτους», αλλά «τις αδυναμίες των αδυνάτων ανθρώπων», για να παρακινήσει και να οδηγήσει τον δυνατό σε ευσπλαχνία, όπως και αλλού λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος(:εάν από αδυναμία πέσει ένας άνθρωπος σε κάποιο αμάρτημα, εσείς που είστε πνευματικά ισχυροί, να τον διορθώνετε και να τον παιδαγωγείτε με πνεύμα πραότητας)»[Γαλ.6,1]. Read more »

Kυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η δυναμις του «Κυριε, ελεησον»

«Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ» (Ματθ. 9,27)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο; Τὸ πιὸ ὡραῖο βιβλίο τοῦ κόσμου. Χαλίκια εἶνε τὰ ἄλλα βιβλία, διαμάντι εἶνε αὐτό. Ὅπου διαβάζεται καὶ ἐφαρμόζεται τὸ Εὐαγγέλιο, ἐκεῖ ὑπάρχει ἀσφάλεια. Ὅπου ὑπάρχει Εὐαγγέλιο, διάβολος δὲν πατάει.

* * *

Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο; Λέει, ὅτι σὲ κάποια πόλι ἤτανε δυὸ δυστυχεῖς ἄνθρωποι. Δυστυχεῖς, διότι δὲν εἶχαν ὑγεία· ἤτανε τυφλοί, εἶχαν χάσει τὸ φῶς τους. Ζούσανε μέσα σ᾿ ἕνα σκοτάδι. Δὲν μποροῦσαν νὰ διακρίνουν πότε τελειώνει ἡ νύχτα κι ἀρχίζει ἡ μέρα.
Ἡ ὑγεία εἶνε σπουδαῖο ἀγαθό, ἀνεκτιμήτου ἀξίας. Ἐὰν σ᾿ ἕνα τυφλὸ πῇς «ποιό ἀπὸ τὰ δυὸ προτιμᾷς, ἕνα πουγγὶ λίρες ἢ νὰ δῇς τὸ φῶς σου;», ἐκεῖνος ἀσφαλῶς θὰ προτιμήσῃ νὰ δῇ τὸ φῶς. Πρέπει νὰ χάσῃ κανεὶς τὴν ὑγεία, γιὰ νὰ ἐκτιμήσῃ τί εἶχε. Γι᾿ αὐτὸ νὰ εμεθα εὐγνώμονες στὸ Θεό.
Ἐν τούτοις ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀχάριστος· ἕνα εὐχαριστῶ δὲ᾿ λέει στὸ Μεγαλοδύναμο. Τὸ σκυλί, ἕνα κόκκαλο τοῦ δίνεις καὶ κουνάει τὴν οὐρά του, σὰν νὰ σοῦ λέῃ· Ἀφεντικό, σ᾿ εὐχαριστῶ! Κι ὁ ἄνθρωπος; Ὄχι εὐχαριστῶ δὲ᾿ λέει, ἀλλὰ καὶ βλαστημάει μέρα – νύχτα Χριστό, Θεό, ἁγίους, ὅλα τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια. Read more »

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Καταλογος των  + Α Ρ Ε Τ Ω Ν +

Φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη, πίστη, ελπίδα, αγάπη, φόβος, ευσέβεια, γνώση, βουλή, ισχύς, σύνεση, σοφία, συντριβή, πένθος, πραότητα, έρευνα των θείων Γραφών, ελεημοσύνη, καθαρότητα καρδιάς, ειρήνη, υπομονή, εγκράτεια, καρτερία, αγαθή προαίρεση, πρόθεση, αίσθηση, επιμέλεια, στήριξη στο Θεό, θέρμη, εγρήγορση, πνευματική φλόγα, μελέτη, προθυμία, νήψη, μνήμη, περισυλλογή, ευλάβεια, αιδώς, εντροπή, μεταμέλεια, αποχή από τά κακά, μετάνοια, επιστροφή στο Θεό, σύνταξη με το Χριστό, απάρνηση τού διαβόλου, τήρηση των εντολών, φρούρηση τής ψυχής, καθαρότητα τής συνειδήσεως, μνήμη θανάτου, πόνος ψυχής, εργασία των καλών, κόπος, μόχθος, σκληραγωγία, νηστεία, αγρυπνία, πείνα, δίψα, ολιγάρκεια, αυτάρκεια, ευταξία, κοσμιότητα, σεμνότητα, απουσία αλαζονείας, περιφρόνηση των χρημάτων, αφιλαργυρία, απάρνηση των βιοτικών, υποταγή, υπακοή, ευπείθεια, φτώχεια, ακτημοσύνη, φυγή τού κόσμου, κόψιμο των θελημάτων, απάρνηση τού εαυτού, συμβουλή, μεγαλοψυχία, κατά Θεόν σχολή, ησυχία, παίδευση, ύπνος κατά γής, αλουσία, φιλακολουθία, αγώνας, προσοχή, ξηροφαγία, ανεπαρκές ντύσιμο, λιώσιμο τού σώματος από την άσκηση, μόνωση, ηρεμία, γαλήνη, ευθυμία, θάρρος, τόλμη, θείος ζηλος, καιόμενη καρδία, προκοπή, μωρία για το Χριστό, φύλαξη τού νού, ευταξία των ηθών, οσιότητα, παρθενία, αγιασμός, καθαρότητα τού σώματος, αγνότητα τής ψυχής, ανάγνωση για το Χριστό, θεία μέριμνα, επίγνωση, επιτηδειότητα, αλήθεια, απουσία περιέργειας, ακατακρισία, συγχώρηση των σφαλμάτων των άλλων, οικονομία, επιδεξιότητα, οξύνοια, επιείκεια, ορθή μεταχείριση των πραγμάτων, επιστήμη, ευφυϊα, εμπειρία, ψαλμωδία, προσευχή, ευχαριστία, εξομολόγηση, ικεσία, γονυκλισία, παράκληση, δέηση, αίτηση, συνομιλία με το Θεό, υμνωδία, δοξολογία, εξαγόρευση, φροντίδα τής ψυχής, θρήνος, θλίψη, οδύνη, αδημονία, οδυρμός, στεναγμός, κλάμμα, επίμονα δάκρυα, κατάνυξη, σιωπή, αναζήτηση τού Θεού, θρηνητική κραυγή, αμεριμνία για όλα, ανεξικακία, ακενοδοξία, αφιλοδοξία, απλότητα τής ψυχής, συμπάθεια, Read more »

Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Πως θα τα ζησουμε;»

—Kαλά, βρὲ παππούλη, ἐσὺ εἶσαι καλόγερος καὶ παιδιὰ δὲν ἔχεις· δὲ ρωτᾶς ἐμᾶς, ποὺ εἴμαστε πτωχαδάκια, πῶς μεγαλώνουν τὰ παιδιά; Ξέρεις τί θὰ πῇ νὰ ἔχῃς τρία καὶ τέσσερα καὶ πέντε καὶ ἕξι στόματα μέσα στὸ σπίτι; Ξέρεις τί εἶνε νὰ βρίσκωνται στὴ φωλιὰ τὰ πουλιὰ καὶ νὰ ζητᾶνε τροφή; Μποροῦμε ἐμεῖς νὰ θρέψωμε πέντε καὶ ἕξι παιδιά; Χρειάζονται φαγητό, ροῦχα, φάρμακα· πῶς θὰ τὰ ζήσωμε;…
Θὰ σᾶς ἀπαντήσω, ἀλλὰ θὰ μὲ ἀκούσετε;
Ὁ διάβολος αὐτός, ποὺ σᾶς λέει «Πῶς θὰ θρέψετε τὸ παιδί;», σᾶς παραπλανᾷ καὶ σᾶς τρομάζει.
Πῶς θὰ θρέψῃς τὸ παιδί; Ἔχεις πίστι στὸ Θεό; Ἄφησέ με κ᾿ ἐμένα νὰ σοῦ πῶ, πῶς θὰ τὸ θρέψῃς.
Λές, πῶς θὰ θρέψῃς τὸ παιδί; Καὶ ἐγὼ σοῦ ἀπαντῶ· Πουλάκι εἶνε τὸ παιδί. Κι ἀφοῦ εἶνε πουλάκι, δὲ θὰ τ’ ἀφήσῃ ὁ Θεός. Τί λέει ὁ Χριστός· «Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά» (Ματθ. 6,26).
Θὰ μοῦ πῇ πάλι κάποιος· Καλά, παππούλη, ἐσὺ παιδιὰ δὲν ἔχεις, καὶ δὲν ξέρεις τί στοιχίζει ἕνα παιδί. Ποῦ νὰ βροῦμε τὰ χρήματα γιὰ νὰ τὸ μεγαλώσουμε;
Ψεῦτες καὶ ἀπατεῶνες! Δὲν ἔχετε χρήματα; Τὰ πορτοφόλια σας εἶνε γεμᾶτα. Ἡ Ἑλλὰς κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον εὐημερεῖ. Ἔχετε χρήματα γιὰ τὸ τσιγάρο, γιὰ τὸ οὖζο, γιὰ τὴν πολυτέλεια, γιὰ τὰ ρεβεγιόν, γιὰ τ᾿ αὐτοκίνητα, γιὰ τοὺς κινηματογράφους, γιὰ τὸν διάβολο· γιὰ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχετε. Ὅλα τὰ ἑκατομμύρια αὐτά, ποὺ ξοδεύει ὁ κόσμος γιὰ περιττὰ πράγματα, θὰ μποροῦσαν νὰ συντηρήσουν ἑκατομμύρια παιδιῶν. Καὶ τώρα ἡ Ἑλλάδα παιδιὰ δὲν ἔχει.
Nὰ σᾶς πῶ κάτι φοβερό, ποὺ μοῦ τὸ ἔλεγε ἕνας στρατηγός; Τὸ 1912, ποὺ ἡ Ἑλλάδα ἦταν δύο ἑκατομμύρια, οἱ κληρωτοὶ μιᾶς κλάσεως ἦταν περισσότεροι ἀπ᾿ ὅσους εἶνε σήμερα. Ἦταν τότε πολύτεκνοι, καὶ δὲν σκότωναν τὰ παιδιά τους. Ἀπὸ τὰ Βαλκάνια ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιά. Ἂν πᾷς στὴν Ἀλβανία, στὴ Σερβία, στὴ Βουλγαρία, θὰ δῇς πολλὰ παιδιά. Ἂν πᾷς στὴν Τουρκία, πλῆθος· μὲ τὸ σάλιο θὰ μᾶς πνίξουν οἱ Τουρκαλᾶδες· σ᾿ ὅποιο μέρος νὰ πᾷς, βλέπεις κοπάδια παιδιῶν. Ἐδῶ, στὰ χωριά μας, δὲν ὑπάρχουν παιδιά, ἀλλὰ μόνο γέροι. Γηροκομεῖο κατήντησε ἡ πατρίδα μας.
Δὲν γεννοῦν παιδιά. Αὐτὴ εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία τοῦ κόσμου τούτου.
Ἦρθε πρὶν δύο μῆνες στὸ γραφεῖο μου ἕνας στρατηγός. Τὸν ρώτησα πόσα παιδιὰ ἔχει.
―Δύο, μοῦ ἀπαντᾷ.
―Βρὲ στρατηγέ, τοῦ λέω, μὲ μεγάλο μισθό, μὲ αὐτοκίνητο, μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ σοῦ δίνει ἡ πατρίδα, ἔκανες μόνο δύο παιδιά; Read more »

« … Ν ΥΝ  Υ Π Ε Ρ  Π Α Ν Τ Ω Ν  Α Γ Ω Ν ! »

(«Πέρσαι» τού Αισχύλου στ. 402-405)

Toῦ π. Ιωάννου Νικολοπούλου

«Ώ, παίδες Έλλήνων, ίτε, ελευθερούτε Πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, Θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε Προγόνων. Νύν υπέρ πάντων αγών!»
Μετάφραση: «΄Ω, τέκνα τών Έλλήνων, προχωρείτε. Έλευθερώστε την Πατρίδα, τούς παίδας, τάς γυναίκας, τούς ναούς τών πατρώων Θεών, τούς τάφους των Προγόνων. Τώρα υπέρ άνω όλων ό αγών!»

΄Υμνος, στρεφόμενος κατά τής δουλείας. Ό πιο υπέροχος ύμνος, προς την «Έλληνική Φιλοπατρία και Άρετή». Όμοιός του, δεν έχει ακουστεί ούτε έχει τονισθεί, διά μέσου των αιώνων. / Άς ανατρέξουμε πίσω στα ιστορικά γεγονότα.
Είναι Σεπτέμβρης τού τού 480 π.Χ. Ό Ξέρξης, έχει ήδη κάψει την Άθήνα, και με την περσική του άμαξα, χρυσοστολισμένος πάει να θρονιαστή περήφανος στο όρος Αιγάλεω για νά αποθαυμάση τη … βεβαία του (!) νίκη, τών (έστω 670 πού τού απέμειναν, από τά 1207 πού είχε, ένεκα των απωλειών πλοίων του).
Οί αντιπροσωπείες των Άθηναίων και των κατοίκων τών διαφόρων άλλων ελληνικών πόλεων, έφτασαν εσπευσμένα στο Μαντείο των Δελφών, για ν’ ακούσουν τον χρησμό τής Πυθείας, πώς «τά ξύλινα τείχη, δηλαδή τά πλοία, θα τούς έσωζαν».
Ό Θεμιστοκλής ό Άθηναίος, ό Κορίνθιος Στρατηγός ΄Αδείμαντος, καί ό Σπαρτιάτης Ναύαρχος Ευρυβιάδης, συσκέπτονται αγωνιωδώς, βεβιασμένα, για να καταλήξουν σέ μια κοινώς αποδεκτή από τούς τρείς απόφαση, περί τού πώς θα κινηθούν ώς προς την αντιμετώπιση τού περσικού στόλο, ό οποίος αριθμούσε (ώς ήδη είπομεν) 670 πλοία, έναντι (μόνον) 366 τής ελληνικής πλευράς (ώς καταγράφει ό Ίστορικός Ήρόδοτος, και ώς αναλυτικά θα υπομνήσω έν πίνακι, είς υποσημείωσιν τού κειμένου).
Την κρισιμοτάτην εκείνη στιγμήν, σέ λογομαχία καί επιμονήν τού Θεμιστοκλέους να εγκρίνουν τον δικό του σχεδιασμό οί άλλοι δύο, επειδή αντιμίλησε στον Άδείμαντο ό Θεμιστοκλής, ό συμπαρών Ευριβιάδης σήκωσε τη μαγκούρα του να χτυπήση τον Θεμιστοκλή, ό οποίος ψύχραιμα τού απήντησε με την παροιμιώδη εκείνη φράση (του): « Πάταξον μέν, άκουσον δέ»! Και, μετά την έκβασιν τής Ναυμαχίας, απεδείχθη πόσο δίκαιο είχε ό Θεμιστοκλής. Ευτυχώς, πού για μια φορά δυό Έλληνες, δεν τά κάναν (όπως σχεδόν πάντα) «μούσκεμα», μάλιστα μπροστά στη θάλασσα!! Τί καλά άν, όχι ή Πυθεία (σήμερον), αλλ’, έστω ό «Γεραμπής» (!), φώτιζε τον… τόσο Φιλλέληνα(!) Πατριάρχη μας Βαρθολομαίο, να τολμήση ν’ ανοίξη τον «τζενιέ» του, και να υποβάλη στο φίλο και πάτρωνά του ΄Ερντογκάν, κάποια, έστω την παραμικράν εισήγησίν του, υπέρ τής Όρθοδόξου -τής Κοιτίδος τού Πολιτισμού, καί Θεματοφύλακος των Πατρώων Παραδόσεων- Ίδανικών τής Πίστεως- Έλλάδος, ώς ιχνογράφημα και φαντασία τού γeναιόφρονος Θεμιστοκλή. « Οί καιροί ού μενετοί»! Δεν υπάρχουν περιθώρια αναβολής. Read more »

Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Το μεγαλυτερο θαυμα

Ἐγὼ θεωρῶ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα, τὴν γέννησι τοῦ παιδιοῦ. Πῶς εἴμασταν κάποτε ὅλοι μας, ποὺ τώρα εἴμαστε μεγάλοι καὶ ἡλικιωμένοι. Τί ἦταν κάθε παιδί καὶ κάθε ἄνθρωπος μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του; Ἕνα μικρό, μικρούτσικο πρᾶγμα, ὅπως τὸ κεφαλάκι μιᾶς καρφίτσας. Καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ κεφαλάκι μιᾶς καρφίτσας γεννιέται μιὰ γυναίκα, γεννιέται ἕνας ἄνδρας, γεννιέται ἕνας πελώριος ἄνθρωπος. Ὤ μυστήρια μεγάλα, ὤ θαύματα, ὤ Θεὲ τῶν πατέρων ἡμῶν!
Nὰ τὸ θαῦμα, τὸ μέγα θαῦμα ποὺ δημιουργὸς εἶνε ὁ Θεὸς καὶ συνεργὸς ὁ ἄνθρωπος.
Ὅταν μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας πάει νὰ φυτρώσῃ τὸ λουλούδι, ἄγρια χέρια τὸ ξερριζώνουν.
Σὲ πονεῖ λοιπὸν ὅταν σοῦ ξερριζώσουν ἕνα λουλούδι ἀπὸ τὴν γλάστρα καὶ δὲν σὲ πονεῖ ὅταν ξερριζώνουν τὸ λουλούδι αὐτὸ τῶν ἀγγέλων, ποὺ φύτευσε ὁ Θεὸς μέσα στὰ σπλάχνα τῆς γυναικός;
Mὴν πάει στὸ αἰσχρὸ τὸ μυαλό σας. Μὴ δεῖτε τὸ πρᾶγμα σεξουαλικὰ καὶ αἰσχρά, ἀλλὰ νὰ τὸ δῆτε μὲ μιὰ ἀνωτερότητα. Κι ὅταν δῆτε τὸ μέγα αὐτὸ θαῦμα τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, θὰ πεισθῆτε ὅτι εἶνε ἔγκλημα τοῦ χειρίστου εἴδους νὰ σκοτώνετε τὰ παιδιά σας. Εἶνε ἔγκλημα ἀνατριχιαστικό, οἱ μανάδες νὰ γίνονται συνεργοὶ στὸν φρικτό αὐτὸ φόνο τῶν ἀθώων νηπίων.

Η φοβεροτερη αμαρτια

Kαὶ πῶς νὰ ὀνομάσω τὴ γυναῖκα αὐτή; Τίγρι; Θηρίον; Σατανᾶ; Βεβαίως σατανᾶ. Ἐγὼ τοὐλάχιστον δὲν ξέρω μεγαλύτερον ἁμάρτημα ἀπὸ τὸ ἁμάρτημα τῆς δολοφονίας τῶν παιδιῶν.
Ἐὰν ἔρθουν δυὸ γυναῖκες καὶ μοῦ ποῦνε·
—Πάτερ μου, μοῦ πῇ ἡ πρώτη, πάτερ μου, δὲν ξέρω πῶς μοῦ ᾿ρθε, ἐπῆγα τὴ νύχτα στὸν Ἅγιο Νικάνορα, ἔβαλα φωτιὰ καὶ ἔκαψα τὶς εἰκόνες τοῦ Ἁγίου Νικάνορος· πῆρε φωτιὰ καὶ κάηκε καὶ ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικάνορος.
Θὰ τὴν ἀκούσω καὶ θὰ φρικιάσω· μιὰ γυναίκα νὰ βάνῃ φωτιὰ μέσα στὸν Ἅγιο Νικάνορα καὶ νὰ καίῃ τὰ εἰκονοστάσια; Θὰ φρικιάσω, ὅπως θὰ φρικιάσετε κ᾿ ἐσεῖς.
Ἐὰν ἔρθῃ μιὰ ἄλλη καὶ μοῦ πῇ κάτι ἄλλο·
—Ἐγώ, πάτερ, ξέρεις παραπλανήθηκα· κι ἀφοῦ παραπλανήθηκα μοῦ εἶπε καὶ ὁ ἄντρας μου, πῆγα στὸ γιατρὸ καὶ ἔκανα ἔκτρωσι.
Tὴν πρώτη θὰ τὴν συγχωρήσω. Θὰ τὴν συγχωρήσω ὑπὸ ἕνα ὅρον· νὰ κάνῃ ἔρανο, νὰ μαζέψῃ καὶ νὰ χτίσῃ ἐκ νέου τὸν Ἅγιο Νικάνορα. Πέτρες εἶνε, ὑλικὰ εἶνε, νὰ τὸν χτίσῃ καλύτερο.
Tὴ δεύτερη ὅμως; Ἐκκλησία γκρεμίζεις καὶ χτίζεις, μοναστήρι γκρεμίζεις καὶ χτίζεις· ἀλλὰ τὸ παιδὶ ποὺ σκοτώνεις, δὲ μπορεῖς, δὲ μπορεῖς νὰ τὸ ἐπαναφέρῃς στὴ ζωή. Read more »

Η συνομωσια της Παγκοσμιοποιησης

Πατῆστε τον τιτλο και διαβαστε το ἄρθρο σε pdf

2) ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΕΒΑΛΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ & ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΒΙΑΣΜΟ! ΤΥΧΑΙΟ;

Φοβερή εἴδηση

Νέα υπόθεση εξαφάνισης συγκλονίζει τις τελευταίες ώρες τις αστυνομικές αρχές της Κρήτης.

Σύμφωνα την ιστοσελίδα του cretapost.gr, πρόκειται για μία 60χρονη αμερικανίδα βιολόγο, η οποία συμμετείχε σε επιστημονικό συνέδριο στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι Χανίων. Τα ίχνη της 60χρονης χάθηκαν το μεσημέρι της Τρίτης, όταν και εθεάθη για τελευταία φορά. Από τότε δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής, ενώ τα ξημερώματα της Πέμπτης έγινε η σχετική καταγγελία στις Αρχές.
Κατόπιν, στήθηκε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση με τη συνδρομή άλλων φορέων και εθελοντών για τον εντοπισμό της στην ευρύτερη περιοχή του Κολυμπαρίου.

https://www.tovima.gr/2019/07/04/society/nea-ypothesi-eksafanisis-stin-kriti-agnoeitai-amerikanida-viologos/

Διαβάσαμε από ολα τα μεσα, τρία χρόνια μετά την ψευδοσυνοδο στο Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, την φρικτη ειδηση: 9 Ιουλ 2019 – Νεκρή βρέθηκε 60χρονη Αμερικανίδα βιολόγος Suzanne Eaton που την Πέμπτη 4 Ιουλίου είχε εξαφανιστεί στην περιοχή Κολυμπάρι
https://www.star.gr/eidiseis/ellada/467299/amerikanida-biologos-brethhke-nekrh-sta-xania-h-suzanne-eaton.

Ανατριχιαστικες αποκαλυψεις για τη δολοφονια της βιολογου: Ο 27χρονος τη βiασε και τη σκoτωσε

Σοκ προκαλούν οι νέες αποκαλύψεις για τη δολοφονία της Αμερικανίδας βιολόγου Σούζαν Ιτον

Όπως αποκάλυψε η ηγεσία της τοπικής ΕΛ.ΑΣ., στις ανακοινώσεις της που βρίσκονται σε εξέλιξη, ο 27χρονος καθ’ ομολογίαν δολοφόνος φέρεται να βίασε την Αμερικανίδα βιολόγο.

https://www.parapolitika.gr/ellada/article/1007798/sok-apo-tis-apokalupseis-gia-tin-viologo-o-feromenos-os-drastis-ti-skotose-kai-ti-viase/

ELLAΣ: Βιασε και σκοτωσε τη Σουζαν Ίτον – Σοκαρουν οι αποκαλυψεις

Read more »

Φλώρινα 13-3-1971
(Ἀπόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου Kαντιώτου)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΛΑΘΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όσο η γυναίκα στέκεται στο ύψος της, τόσο και η κοινωνία στέκεται στο ύψος της. Άμα αρχίζει η γυναίκα να κατρακυλάει, θα κατρακυλά και ο άνδρας. Eίναι μυστηριώδης, είναι τεράστια η επίδραση της γυναίκας στον άνδρα.
Θέμε δε θέμε η γυναίκα είναι εκείνη που πλάθει την κοινωνία. H γυναίκα είναι εκείνη που παίρνει τον άνδρα και τον ανεβάζει στ’ άστρα του ουρανού. H γυναίκα παίρνει τον άνδρα από τ’ άστρα και τον κατεβάζει στον Άδη.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ, ΔΕΝ Σ’ ΑΛΛΑΖΩ
ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ !

Ποιημα τoῦ σεβάσμιου ἱερέως Ιωάννου Νικολοπούλου

Αφού μ’ εγκαταλείψανε Παπάδες και Δεσπότες,
πού από Γκεσέμια* γίνανε πανάθλιες, γκιόσες* κότες,
τού Αυγουστίνου έτρεξα τον τάφο να φιλήσω,
με τη δική του την ευχή, προβλήματα να λύσω.

Πρωτόειπα. Τίμιε Γέροντα, για πές μου, τί είχες κάνει
στή Ρούμελη, στα Γρεβενά, Φλώρινα και Κοζάνη
κι’ ή Μάνα μας ή Εκκλησιά, «Άγιο» δεν σ’ έχει κάνει;

Κι’ από το μνήμα ένιωσα μία φωνή να βγαίνη
και μέχρι τά μεσούρανα ψηλά να ανεβαίνη.

Παπά μου, δόξες και τιμές στον κόσμο δεν εζήτησα.
Γι’ αδικημένους και φτωχούς πάντοτε εξαγρύπνησα.
Ωσάν το φίδι απέφευγα πάντα κάθ’ αμαρτία*.
Την τυραννία απόδιωχνα, σκόρπαγα ελευθερία.
Δε συμβιβάστηκα ποτέ με την παρανομία,
Παρέμεινα αδιάλλακτος μέσα στην Κοινωνία.
Στα ιερά καθήκοντα ήμουν έν μετανοία.
Άρτον οκνόν δεν έφαγα*. Μακράν ή ακηδία*.

Ό Άρχοντας τής Πίστης μου, «φωτιά ήρθε ν’ ανάψη»*,
Γι’ αυτό κι’ εγώ δε δίστασα, πλάϊ να έχω κάψει
ό,τι σαπρό εφύτρωνε, αντίθετο απ’ την τάξη,
το ήθος, τήν ευπρέπεια.
Έμπρακτα κάθε αρετή να είν’ έν παρατάξει.

Κανόνες κι’ Ευαγγέλιο είχα στην αγκαλιά μου.
Μ’ αυτά τά δυό -πνευματικά- έθρεψα «τά παιδιά μου»*.
Ποτέ δεν εκατάντησαν στα πόδια «πατητήρι»! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1595

Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τι κανει η αμαρτια!

«Εἶπε (ὁ Κύριος) τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Δι­η­γεῖται σήμερα ἕνα θαῦμα. Ἕνα; λάθος κά­νω· δύο θαύματα διηγεῖται. Τὸ ἕνα φαίνεται, τὸ ἄλλο δὲν φαίνεται· γιατὶ ὑπάρχουν θαύ­ματα φα­νερὰ καὶ θαύματα κρυμμένα. Ποιό ἀπὸ τὰ δύο εἶνε τὸ μεγαλύ­τερο, θὰ συμπεράνετε μόνοι σας.
Τὸ ἕνα θαῦμα· ἕνα κορμὶ ἀκίνητο. Εἶχε γίνει σὰν μάρμαρο· δὲν διέφερε ἀπὸ νεκρό, ἀφοῦ τὸ σήκωναν τέσσερις, σὰν τὸ φέρετρο. Αὐτὸ λοι­πὸν τὸ κορμί, ὅταν πλησίασε στὸ Χρι­στὸ κι ἄκου­σε τὴ φωνή του «Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου» (Ματθ. 9,6), ἀμέσως, σὰ νὰ τὸ διαπέρασε ἠλεκτρι­σμός, τινάχτηκε ὄρ­θιο, στάθηκε στὰ πόδια του, πῆρε στὴν πλάτη τὸ κρεβάτι καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα θαῦμα, ποὺ τὸ εἶ­δαν ὅλοι καὶ δόξασαν τὸ Θεό.
Τὸ ἄλλο θαῦμα· μιὰ ψυχὴ φορτωμένη ἁμαρ­τήματα, μαύρη σὰν τὰ φτερὰ τοῦ κόρακα καὶ παράλυτη, μόλις πλησίασε τὸ Χριστὸ κ᾽ ἐκεῖνος εἶ­πε «Θάρσει, τέκνον, ἀ­φέων­ταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (ἔ.ἀ. 9,2), ἔνιωσε νὰ φεύγῃ ἀπὸ πάνω της ὅλο τὸ βάρος, νὰ παίρνῃ φτερά· καὶ τότε, ὄχι πλέον ἄνθρωποι ὅπως προηγου­μένως, ἀλλ᾽ αὐτὴ τὴ φο­ρὰ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, ποὺ εἶ­δαν ἕνα κορά­κι νὰ γίνε­ται περιστέρι, δοξολόγησαν τὸ Θεό.
Δυὸ θαύματα συγχρόνως. Τὴν ἴδια ὥρα ὁ πα­ράλυτος εἶδε τὴ δύ­ναμι τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ κορμί του καὶ στὴν ψυχή του. Ἀλλ᾽ ἐγὼ θέλω τώρα νὰ σᾶς δείξω, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἀπὸ τὴν ὁ­ποία θεραπεύθηκε ἡ ψυχή του, εἶνε χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀσθένεια ποὺ εἶχε τὸ σῶμα του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2210

Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8)
28 Ἰουλίου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Φρουρα λογισμων

«Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑ­μεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;…» (Ματθ. 9,4)

Ἕνα θῦμα τῆς ἁμαρτίας μᾶς παρουσιάζει, ἀγαπητοί μου, τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, θῦμα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιολύπητα. Εἶνε παράλυτος· ὄχι ἁπλῶς στὸ χέρι ἢ στὸ πόδι, ἀλλὰ σὲ ὁ­λόκληρο τὸ σῶμα. Ἀκίνητος, καρφωμένος ἐ­πάνω στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου του. Ὅλοι οἱ ἄλ­λοι κινοῦνται ὅπου θέλουν, αὐτὸς ὅμως ὁ ταλαίπωρος μένει ἐκεῖ ἀκίνητος· εἶ­νε σὰν νεκρὸς ἄταφος. Ἡ ἀσθένειά του ἀνίατη, ἀθερά­πευτη. Κανένα γιατρικό, κανένας γιατρὸς δὲν μπόρεσε νὰ τὸν θεραπεύσῃ.
Ἀλλὰ νά τώρα ὁ Ἰησοῦς· ἔρχεται ἐκεῖ, στὴν πόλι τους τὴν Καπερναούμ, γιὰ νὰ διδάξῃ ὅ­πως συνήθως. Καὶ κάποιοι σπλαχνικοὶ ἄνθρωποι, κινούμενοι ἀπὸ συμπάθεια καὶ ἀγάπη, σκέπτονται πῶς μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν ἀ­βοήθητο αὐτὸν ἀσθενῆ. Συμφωνοῦν κι ἀναλαμβάνουν τὸν κόπο νὰ τὸν σηκώσουν στὰ χέρια καὶ τὸν φέρνουν στὸ Χριστό, ποὺ εἶ­νε ἡ μόνη ἐλπίδα κάθε ἀπελπισμένου. Χωρὶς ἀ­ναβολὴ λοιπὸν γίνεται ἡ μεταφορὰ καὶ σὲ λίγο νάτος ὁ παράλυτος ἐμπρὸς στὸν Ἰησοῦ.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν βλέπει τώρα. Τὸν βλέπουν βέβαια καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι· τὸν κοιτάζουν μὲ οἶ­κτο καὶ συμπόνια, ὡς ἕναν ἀσθενῆ ποὺ πά­σχει στὸ σῶμα. Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν τὸν βλέπει μόνο ἔτσι, ἐξωτερικὰ ὅπως οἱ ἄλ­λοι· τὸν βλέπει καὶ ἐσωτερικά. Δὲν βλέπει μόνο τὸ παρόν, βλέπει καὶ τὸ παρελθόν του. Τὸν βλέπει βαθειά· καὶ διακρίνει ὅτι, ἐκτὸς ἀ­πὸ τὸ σῶ­μα καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ σῶμα, πάσχει ἡ ψυχή του. Ἔχει βέβαια ἀνάγκη νὰ θεραπευ­θῇ τὸ σῶμα του, ἀλλὰ προηγουμένως πρέπει νὰ θεραπευ­θῇ ἡ ψυχή του. Γι᾽ αὐτὸ τοῦ λέει· «Ἔχε θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁ­μαρτίες σου» (Ματθ. 9,2).
Αὐτὸ εἶνε ἡ πρώτη καὶ μεγαλύτερη βοήθεια καὶ παρηγοριὰ στὸ δυστυχισμένο παρά­λυτο. Ἐνῷ ὅμως τὰ λόγια αὐτὰ γιὰ τὸν παράλυτο εἶνε βάλσαμο, γιὰ κάποιους ἄλλους ποὺ παρευρίσκονται ἐκεῖ γίνονται σκάνδαλο.
Μεταξὺ τῶν ἀκροατῶν τοῦ Χριστοῦ τὴν ὥ­ρα ἐκείνη ἦταν καὶ κάποιοι γραμματεῖς, ποὺ δὲν εἶχαν σεβασμὸ στὸ πρόσωπό του· εἶχαν ἐχθρικὴ διάθεσι καὶ ζη­τοῦσαν ἀφορμὴ νὰ τὸν κατηγορήσουν. Τὰ λόγια αὐτὰ τοὺς προκαλοῦν ἀγανάκτησι. Τὸ συγχωρεῖν ἁμαρτίες εἶ­νε δικαίωμα μόνο τοῦ Θεοῦ· πῶς λοιπὸν αὐ­τὸς ἐδῶ ὁ Ἰησοῦς οἰκειοποιεῖται ξένο δικαίωμα;… Αὐτὰ ἄρχισαν νὰ συλλογίζωνται μέσα τους. Δὲν τολμοῦν ὡστόσο νὰ ἐκστομίσουν τίποτα, γιατὶ ξέρουν ὅτι ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ τοὺς ἀποστομώσῃ. Φοβοῦνται βέβαια καὶ τὸν ὄχλο, τὸ λαὸ ποὺ τοὺς παρακολουθεῖ· ξέρουν ὅτι ὅλοι αὐτοὶ εἶνε μὲ τὸ μέρος του καὶ τὸν σέβονται. Περισσότερο ὅμως ὑπολογίζουν τὸν ἴδιο τὸν Ἰ­η­σοῦ, ποὺ μὲ τὴ δύναμι τοῦ λόγου του μπορεῖ νὰ συντρίψῃ τὰ ἐπιχει­ρήματα ὅ­ποιου θελήσῃ νὰ τὸν ἀντιστρατευθῇ. Read more »