Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Γ΄, 2015, σελ 108-109

Ο Αντιχριστος και μικροι πλιατσικολογοι

Τώρα σιγὰ – σιγὰ μπαίνουμε στὸ νόημα. Γι᾿ αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β´ Θεσσαλονικῆς ἐπιστολὴ· Μὴ ταράσσεσθε («μήτε θροεῖσθαι» 2,2). Θὰ περάσουν αἰῶνες, θὰ περάσουν χρόνια, θὰ γίνουν πολλὰ σημεῖα, καὶ μετὰ θὰ παρουσιαστῇ ὁ ἀντίχριστος.

Μικροὶ ἀντίχριστοι εἶνε ὁ Νέρων, ὁ Μωάμεθ, ὁ Χίτλερ, ὁ Στάλιν, ὁ Ἀττίλας. Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε πλιατσικολόγοι, μπροστὰ στὸ μεγάλο ἀντίχριστο· ἁρπάζουν καμμιὰ κόττα. Θὰ παρουσιαστῆ ὁ μεγάλος πλιατσικολόγος, ὁ μεγάλος λῃστής, ὁ μεγάλος κακοποιός, ποὺ θὰ συγκεντρώσῃ στὰ χέρια του ὅλη τὴ δύναμι καὶ μ᾿ αὐτὴν θὰ καταποντίσῃ τὴν ἀνθρωπότητα.
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὀνομάζει ἀντίχριστο· τὸν Πάπα καὶ τὸν Μωάμεθ καὶ λέγει· οἱ δύο αὐτοὶ εἶνε εἰς ἀπώλειαν…

Ὁ ἀντίχριστος καὶ τὰ σημεῖα τῆς ἐλεύσεώς του

Ὅμως ἡ Γραφή μᾶς λέγει νὰ τὸ εἰπῶ: Σήμερον αὔριον καρτεροῦμεν πεῖνες, δίψες, πανοῦκλες λοιμικές· θανατικὰ μεγάλα… Σήμερον αὔριον καρτεροῦμε σεισμούς, πολέμους καὶ ἀκαταστασίες. Καὶ θέλουν πέσει ὅλα τὰ βουνὰ κάτω καὶ ὄλος ὁ κόσμος νὰ ἀποθάνουν».
Θὰ ἔρθουν χρόνια φοβερὰ, νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι.
Θὰ πνεύσουν ἄνεμοι σατανικοί, ποὺ θὰ ξερριζώνουν τὰ δεντράκια καὶ τὰ πλατάνια ἀκόμη, γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε βαθειὰ ῥίζα, ἡ δὲ βαθειὰ ῥίζα εἶνε ἡ πίστις.
Θὰ ἔρθουν χρόνια φοβερὰ καὶ ἀπαίσια καὶ θὰ παρουσιαστῇ ὁ ἀντίχριστος. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάῃ γιὰ νὰ μὴ ζήσουμε στὶς ἡμέρες τοῦ ἀντιχρίστου. Ἂν καὶ ἐγὼ πιστεύω, ὅτι θὰ ἔρθῃ στὶς μέρες μας. Ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα ἔρχεται. Ἔξω ἀπὸ τὶς πόρτες μας εἶνε ὁ ἀντίχριστος, καὶ δὲν τὸ καταλάβαμε. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάῃ, νὰ μᾶς δίνῃ ὑπομονή, διότι ἔρχεται. Αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε, αὐτὰ ποὺ βλέπουμε, αὐτὰ ποὺ αἰσθανόμεθα, τὸ μαρτυροῦν.
Νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι. Διότι θὰ εἶνε πάνοπλος ὁ ἀντίχριστος. Καὶ θὰ κάνῃ πράγματα, τὰ ὁποῖα θὰ ἐντυπωσιάζουν καὶ θὰ προξενοῦν κατάπληξι στὸν κόσμο καὶ θὰ κλονίζουν τὴν πίστι. Ὅπως συμβαίνει ἤδη σήμερα. Πηγαίνετε στὰ χωριὰ νὰ δῆτε. Ἐγὼ γυρίζω, πάω στὰ χωριά. Κι ἀκούω, ὅτι καὶ τσοπαναραῖοι ἀκόμα, καὶ γεωργοί, καὶ οἱ πάντες σοῦ λένε· Θεός, τί Θεός; Θεὸς εἶνε σήμερα ἡ ἐπιστήμη… Φανταστῆτε τότε τί θὰ γίνῃ, ὅταν παρουσιαστῇ κι ὁ ἀντίχριστος στὸν κόσμο· τί κατάπληξι θὰ τοὺς κάνῃ.
Μπορεῖ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ὁ ἀντίχριστος νὰ πάρῃ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς πάῃ στὸ φεγγάρι. Μπορεῖ ἀκόμη νὰ κάνῃ ἄλλα καταπληκτικὰ καὶ φοβερὰ πράγματα· ἐκεῖνο ποὺ λέει «Καὶ σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται» (Λουκ. 21,11). Ἐγὼ θεωρῶ «σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ» τὶς ἀκτῖνες τοῦ θανάτου. «Σημεῖα ἐν… σελήνῃ», λέει (ἔ.ἀ. 21,25). Ἀποκλείεται, ν᾿ ἀνεβοῦν ἐπάνω στὴ σελήνη, νὰ κάνουν σταθμό, καὶ ἀπὸ ᾿κεῖ νὰ πυροβολοῦν τὴ γῆ; Καὶ ἄλλα φοβερὰ σημεῖα θὰ κάνῃ. Αὐτὸς θὰ εἶνε ὁ ἀντίχριστος.

Ἀποστασία

Read more »

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Μεσα προς σωτηριαν του Γενους

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΠΥΡΗΝΕΣ

Τώρα τι σας φαίνετε εύλογον να κάμνωμεν; Έχω δύο λογισμούς. Ο ένας λογισμός μου λέγει: φθάνουν αυτά οπού είπες εις τους χριστιανούς, και σήκω πρωί, πήγαινε και εις άλλο μέρος να διδάξης. Ο άλλος λογισμός μου λέγει: Μη πηγαίνεις κάθισε να τους ειπής και τα επίλοιπα και αύριον φεύγεις. Σεις τι λέγετε, να φύγω ή να καθήσω; – Να καθήσης, άγιε του Θεού. – Καλά, παιδιά μου, να καθήσω, αμή είνε καλά να δουλεύη ένας άνθρωπος το αμπέλι, ή να βόσκη πρόβατα, και να μη φάγη εκ των καρπών του; Τώρα και εγώ εδώ οπού ήλθα και κοπιάζω είνε καλόν να μη μου δώσητε ολίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Και τι πληρωμήν θέλω εγώ; Χρήματα; Και τι να τα κάμω; Εγώ, με την χάριν του Θεού, μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο και το σκαμνί οπού έχω ιδικόν σας είνε, το οποίον εικονίζει τον τάφον μου. ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάξη βασιλείς, πατριάρχας, ιεραρχείς, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλον τον κόσμον. Ανίσως και επεριπατούσα δια άσπρα, θα ήμουν τρελός και ανόητος αμή τι είνε η πληρωμή μου; να καθήσετε από πέντε, δέκα, να συνομιλήτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, δια να σας προξενήσουν την αιώνιον ζωήν. Δεν είνε, αδελφοί μου, λόγοι ιδικοί μου όσα σας είπον, αλλά του Αγίου Πνεύματος, από την Αγίαν Γραφήν. Αυτά οπού σας είπα το ίδιον είνε ωσάν να κατέβη ο ίδιος ο Θεός να σας ειπή. Τώρα ανίσως και τα κάμνετε και τα βάλλετε εις τον νουν σας, δεν με φαίνετε και εμέ τίποτε ο κόπος. Ει δε και δεν τα κάμνετε, φεύγω λυπημένος, με τα δάκρυα στα μάτια.
Read more »

Κυριακὴ ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. 18,23-35)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H MAΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω» (Ματθ. 18,26)

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ ἡμέρες φοβερές. Ποιός δὲν τὸ βλέπει, ποιός δὲν τὸ ἀκούει, ποιός δὲν τὸ αἰσθάνεται; Πρέπει νά ᾽νε καν­εὶς τυφλὸς γιὰ νὰ μὴ βλέπῃ «τὰ σημεῖα τῶν και­ρῶν» (Ματθ. 16,3), πρέπει νά ᾽νε κουφὸς γιὰ νὰ μὴν ἀ­κούῃ τὴ φωνὴ τοῦ ἀγ­γέλου ὅτι εἶνε «ἐσχάτη ὥ­ρα» (Α΄ Ἰω. 2,18), πρέπει νὰ μὴν ἔχῃ καρ­­διὰ γιὰ νὰ μὴ νιώθῃ τὴ θλιβερὴ σημερινὴ κατάστα­σι. Ἡ ἀρε­τὴ καταδιώκε­ται, ἡ πίστι ὑβρίζεται, τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ καταπατοῦνται, ἡ κακία θριαμβεύει, οἱ ἐκ­κλησιὲς ἄδειασαν, τὰ κέντρα τοῦ διαβόλου γέμισαν· ἡμέρες φοβερές, «και­ροὶ χαλεποί» (Β΄ Τιμ. 3,1). Μερικοὶ συλλογίζονται· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; ἂν ὑπῆρχε Θεός, δὲν θά ᾽πρεπε ἡ κακία νὰ τιμω­ρῆται καὶ ἡ ἀ­ρετὴ νὰ βραβεύεται;… Κλονι­σμὸς πίστεως, καθὼς οἱ ἄνθρωποι βλέπουν νὰ θριαμβεύῃ στὸν κόσμο τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία.
Ἀλλὰ στὴν ἀπορία αὐτὴ μᾶς δίνει ἀπάντησι τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Τί μᾶς λέει;

* * *

Κάποιος ἦρθε, ἔπεσε στὰ πόδια ἑνὸς βασιλιᾶ καὶ ἔ­κλαιγε, γιατὶ ὁ βασιλιᾶς διέταξε καὶ ἄ­νοιξαν τὰ τεφτέρια, τὰ λογιστικὰ βιβλία, λογά­­ριασαν καὶ βρῆκαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὤ­φειλε ἕνα ἰλιγγιῶδες ποσό, χρωστοῦσε «μύρια τάλαντα» (Ματθ. 18,24), δηλαδὴ 60.000 λίρες.
Τέτοιο ποσὸ ἦταν ἀδύνατον νὰ τὸ ἐξοφλή­σῃ. Τὸν ἔπιασε ζάλη, τὰ πόδια του ἔ­τρεμαν, ἱ­δρώτας τὸν ἔλουσε. Ἔβλεπε ὅτι ἀπὸ ὥρα σὲ ὥ­ρα θὰ μπῇ στὴ φυλακὴ καὶ δὲν θὰ βγῇ ποτέ πλέον ἀπὸ ᾽κεῖ. Γι᾿ αὐτὸ λέει στὸ βασιλιᾶ· «Μα­κροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοί…» (ἔ.ἀ. 18,26)· σὲ παρακαλῶ, δός μου μιὰ ἀναβολή, μιὰ προ­θεσμία, καὶ θὰ κάνω τὸ πᾶν γιὰ νὰ ἐξοφλήσω τὸ χρέος μου.
Καὶ ὁ βασιλιᾶς τί ἔκανε; τοῦ ἔδωσε τὴν ἀ­ναβολή; Γεμᾶτος καλωσύνη καὶ εὐ­σπλαχνία, τοῦ ἔδωσε ὄχι ἀναβολὴ ἀλλὰ κάτι καλύτερο· λίγο ζήτησε, πολὺ τοῦ ἔδωσε. Ὅπως ὁ δάσκα­λος παίρνει σφουγγάρι καὶ σβήνει τὸν πίνακα, ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ ἔσβησε ὅλο τὸ χρέος.
Κι αὐτὸς τί ἔκανε; Ἔκανε κάτι ἀχαρακτήριστο. Μό­λις βγῆκε ἀπ᾽ τὸ παλάτι, συνάντησε κά­ποιον ἄλ­λον, ποὺ χρωστοῦσε σ᾽ αὐτὸν ἕνα πο­λὺ μικρὸ ποσό, «ἑκατὸν δηνάρια» (ἔ.ἀ. 18,28), ἑβδο­μήν­τα περίπου φράγκα. Τὸν ἅρπαξε λοιπὸν ἀπ᾽ τὸ λαιμὸ καὶ τὸν ἔπνιγε λέγοντας· Δός μου ἀ­μέσως ἐδῶ ὅ,τι χρωστᾷς. Κ᾽ ἐπειδὴ ἐκεῖνος δὲν εἶ­χε νὰ τοῦ τὰ δώσῃ, τὸν ἔρριξε τὸ φτωχὸ μέσ᾿ στὴ φυλακὴ παρ᾽ ὅλα τὰ παρακάλια του!
Αὐτὴ ἡ παραβολή, ἀγαπητοί μου, δείχνει δυὸ πράγματα· ἀπ᾽ τὸ ἕνα μέρος τὴν εὐ­σπλα­χνία τοῦ Θεοῦ, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο τὴν ἀ­σπλαχνία, τὴν κακία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλὰ ἐγὼ τώρα δὲν πρόκειται νὰ σᾶς μιλήσω οὔτε γιὰ τὸ δοῦλο οὔτε γιὰ τὸ βασιλιᾶ, οὔτε γιὰ τὰ τάλαντα οὔ­τε γιὰ τὰ δηνάρια· θέλω, γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουρά­σω, νὰ ἑρμηνεύσω μόνο τὸ σημεῖο ἐ­κεῖνο ποὺ ὁ δοῦλος ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ βασιλιᾶ καὶ τοῦ ἔλεγε «Κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάν­τα σοι ἀποδώσω» (ἔ.ἀ. 18,26)· θέλω νὰ σᾶς πῶ λίγες λέξεις γιὰ τὴ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ. Read more »

ΑΝΘΡΩΠΕ, ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙΣ;

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, 1945

Στη Θεσσαλονίκη σ᾽ ένα καροτσάκι αχθοφόρου, που με την τίμια δουλειά του αγωνίζεται να ζήσει την οικογένειά του, είδα μια επιγραφή: “Η ΚΑΛΛΥΤΕΡΗ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΣ”.

Πόσον είχε δίκαιον ο απλοϊκός αυτός άνθρωπος! Χωρίς ελπίδα η ζωή είναι ένα βάρος χωρίς την παραμικράν ανακούφισιν, μια ατέλειωτη νύκτα χωρίς αστέρι, μια Σαχάρα χωρίς όασι, μια Κόλασις, έξω ἀπὸ τη θύρα της οποίας ο μεγαλοφυής ποιητής Δάντης έγραψε το: «Αφήσατε κάθε ελπίδα όσοι θα περάσετε από την θύρα αυτή».
Η ελπίδα είναι μια δύναμι, με την οποία ο άνθρωπος, κάτω από τις πλέον δυσμενείς συνθήκες, βαδίζει προς τα εμπρός. Με αυτή νικά και κατακτά τη ζωή. Γι’ αυτό «Τρέφετε τις ελπίδες», είναι το σύνθημα των ανθρώπων, των ευγενών αγωνιστών που δεν αποκάμνουν, αλλά με ακατάβλητη δραστηριότητα εργάζονται σ όλες τὶς χώρες της Γης, για να διαλυθούν τα μαύρα σύννεφα του μίσους και της αλληλοεξοντώσεως των εθνών και να ανατείλει επί τέλους ο χριστιανικός ήλιος της αγάπης του Θεανθρώπου. Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΝΤΙΛΗΨΙ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἰδιαιτέρα συγκίνησι ἔρχομαι ν᾿ ἀποδώσω εὐχαριστία στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ὁποία σέβομαι καὶ ἀγαπῶ ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Διότι εἶμαι ἀπὸ ἕνα νησὶ τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Πάρο, ὅπου, ὕστερα ἀπὸ τὴν Τῆνο, ἡ Θεοτόκος τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως καὶ ἔχει εἰκόνα ἱστορική, τῆς Παναγίας τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς.
Τί νὰ ποῦμε; Νὰ ὑμνήσουμε τὴν Παναγία; Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς. Τὴν ὕμνησαν ἄγγελοι, ὑμνογράφοι, πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί νὰ προσθέσουμε ἐμεῖς; Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀκολουθία χωρὶς κήρυγμα, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα, θὰ τολμήσω νὰ πῶ λίγες λέξεις πρὸς τιμήν της.
Θ᾿ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα· τί εἶνε ἡ Παναγία; Αὐτὸ σχετίζεται μὲ ἕνα ἄλλο θεμελιῶδες ἐρώτημα, ποὺ ἔθεσε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» (Ματθ. 16,13), τί ἰδέα ἔχουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ μένα; Διότι ἡ ἰδέα ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία εἶνε σχετικὴ μὲ τὴν ἰδέα ποὺ ἔχει γιὰ τὸ Χριστό. Μεγάλα φρονεῖς γιὰ τὸ Χριστό; μεγάλα θὰ φρονῇς καὶ γιὰ τὴν Παναγία· μικρὴ ἰδέα ἔχεις γιὰ τὸ Χριστό; μικρὴ θὰ ἔχῃς καὶ γιὰ τὴν Παναγία. Ἀντανάκλασις τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ Θεοτόκος. Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Παναγία; Read more »

The all Holy Virgin

«And was incarnated by the Holy Spirit and of

the Virgin Mary and became man»

http://www.orthodoxpath.org

Dear friends, humanity is the summit of earthly creation, and if God created nothing else, mankind would be enough to testify that there is a God, an all-wise God, omnipotent and benevolent. What an excellent creation man is! We see a beautiful statue and admire it, and no one dares to say the statue created itself without the sculptor. But, when compared to a human, what is a statue, even the most perfect one kept in a museum and considered a treasure of infinitive value? The statue is dead, inanimate, idle. It has eyes but does not see, ears but does not hear, feet but cannot walk. Man, however, is alive, with soul, and active and creative statue, which when studied more and more gains more and more admiration. Common sense says that, just as every statue was made by an artist, man was created by God.

Man is a marvelous creation of God, a little bit less than the angels, and is divided into man and woman. Man and woman are equal. They have the basic characteristics of human personality, reason, conscience, will and the rest. They do possess differences, but the differences between man and woman does not reduce, but rather enhance the admiration due to humanity. They add beauty and charm, making human life a pleasant thing. Since the first man until now, billions of people have been born. Of these billions of people, men and women, there have been some who have tried to destroy the grandeur of humanity by their criminal acts, they tried to degrade the human personality and put the human race to shame. Mankind fell from the lofty height of honor and dignity into the slime of dishonorable passions, and became like the wild beasts. Reading history and seeing contemporary reality, one shudders and is ashamed of mankind’s horrible crimes and shameful acts. Among billions of people, however, there are still some who, by their acts and virtues, have honored and continue to honor humanity, demonstrating that we were created for a higher purpose, making us aspire for heaven, for the blessed life which man lived in Paradise before the Fall. Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου 15 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΚΟΙΜΗΣΙΣ

«Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται καὶ ἀγγέλων γέγηθε τὰ στρατεύματα· πᾶσα ἡ γῆ δὲ εὐφραίνεται…»

(στιχηρὸν τῶν αἴνων τῆς Κοιμήσεως)

H ΠΑΝΑΓΙΑ ἦταν ἕνα φτωχὸ κορίτσι τῆς Ναζαρὲτ ἀπὸ ἄσημους γονεῖς. Δὲν εἶχε τίποτε ποὺ νὰ προμηνύῃ δόξα. Ἡ γέννησί της πέρασε ἀπαρατήρητη. Ταπεινὴ ἡ εἴσοδός της στὸν κόσμο, ταπεινὴ καὶ ἡ ζωή της.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ εἴσοδος ἦταν ταπεινή, ἡ ἔξοδός της ἦταν ἔνδοξη. Καὶ δικαίως. Διότι πέρασε ὅλη τὴ ζωή της μὲ ἁγνότητα, τα πείνωσι καὶ ἄκρα ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θε οῦ. Ποιᾶς ἄλλης γυναίκας ἡ ἀποστολὴ συγκρίνεται μὲ τὴ δική της; Ὅλες γέννησαν θνητούς· αὐτὴ ἀξιώθηκε νὰ γίνῃ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅ πως κήρυττε καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «γυναῖκες στὸν κόσμον ἦσαν χίλιες χιλιάδες, ἀλλὰ καμμία δὲν εὑρέθη νὰ πληρώσῃ τὴν πλευρὰν τοῦ Ἀδάμ, παρὰ ἡ Δέσποινα Θεοτόκος».
Ὅταν ἡ Παναγία παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της, συγκλονίστηκε γῆ καὶ οὐρανός. Ἡ κηδεία τοῦ ἱεροῦ σκηνώματός της εἶχε μεγαλοπρέπεια μοναδική. Ἀπόστολοι ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς μεταφέρθηκαν στὴ Γεθσημανῆ πάνω σὲ σύννεφα. Μυροφόρες γυναῖκες καὶ πιστὸς λαὸς ἀκολουθοῦσαν. Ἀσεβὲς τόλμημα ἀπίστου Ἰουδαίου, ποὺ ἐπιχείρησε νὰ βεβηλώσῃ τὸ ἱερὸ σκήνωμα, ἐπατάχθη…
Ἡ γῆ μὲ τὰ ἐκλεκτότερα τέκνα της ἐκήδευε τὴν Βασιλομήτορα. Ἀλλὰ τί ἦταν οἱ τιμὲς τῆς γῆς ἐμπρὸς στὶς τιμὲς τοῦ οὐρανοῦ; Καθὼς ἀνέβαινε πρὸς τὰ ἄνω βασίλεια τῆς ἔγινε ἐξαιρετικὴ ὑποδοχή. Ταξιαρχίες ἀγγέλων ἔσκυβαν καὶ τὴν προσκυνοῦσαν. Ὁ Υἱὸς ὑπεδέχθη τὴν Μητέρα. Καὶ ἐκείνη στάθηκε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ μένῃ στὰ δεξιά του πρεσβεύουσα ὑπὲρ τῶν ἁμαρτωλῶν.
Tαπεινὴ εἴσοδος· ἔνδοξος, πανένδοξος ἔξοδος. Εἶνε αὐτὰ φαντασία; εἶνε αὐτὰ μῦθος; Ὄχι, χίλιες φορὲς ὄχι. Τὰ βεβαιώνει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ποὺ ὥρισε σήμερα νὰ ἑορτάζεται ἡ Κοίμησις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Σήμερα ψάλλονται ὡραιότατοι ὕμνοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἐξαίρεται τὸ μεγαλεῖο τῆς Παναγίας καὶ ἰδίως τὸ γεγονὸς τῆς τελευτῆς, τῆς κοιμήσεώς της.

* * *

Πολλά, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ διδ άγματα ἀ πὸ τὴν ἑορτὴ αὐτή. Ἐμεῖς θὰ περιορισθοῦ με σὲ ἕνα καὶ μόνο, στὸ δίδαγμα, ποὺ ἐγκλείει ἡ λέξις μὲ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας χαρακτηρίζει τὸ γεγονὸς τῆς τελευτῆς τῆς Παρθένου. Ἡ τελευτή της ὀνομάζεται ὄχι θάνατος ἀλλὰ κοίμησις. Γιατί; Προσέξτε, παρακαλῶ. Read more »

«Η Αἰκατερίνη Σκρέκα-Δρίζει, κόρη τοῦ εισαγγελέα Θεόδωρου Σκρέκα την Κατοχή στην Κοζάνη  γράφει, στὶς 4.3.2007, στα ἐκατοντάχρονα του π. Αὐγουστίνου·

• «Θυμᾶμαι, παιδί, μιὰ πολὺ παγωμένη ἡμέρα τοῦ χειμώνα στὴν Κοζάνη, ἡ μητέρα μου, Ἀρτεμισία, μοῦ ἔδωσε νὰ πάω στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο ζεστὴ μοσχοβολισμένη μπομπότα.
  Τὴν ἔφτιαχνε μὲ καλαμποκάλευρο ποὺ μᾶς δίνανε μὲ τὸ δελτίο, ἀλλὰ ζυμώνοντάς την τὰ εὐλογημένα χέρια τῆς μητέρας μου μὲ λόγια προσευχῆς, γινόταν ὅ,τι νοστιμότερο.
  Ἀνέβηκα τὴν πέτρινη σκάλα καὶ κτύπησα νὰ μοῦ ἀνοίξη κάποιος. Ἐμφανίζεται ὁ Μεγάλος Ἀγωνιστὴς τοῦ Χριστοῦ μας, πατὴρ Αὐγουστῖνος. Καταλαβαίνει, ὅτι κάτι τοῦ στέλνει ἡ μητέρα μου· μοῦ δείχνει ἕνα χαμηλὸ σπιτάκι πιὸ κάτω. «Σε ἐκεῖνο τὸ σπιτάκι, ἐκεῖ νὰ τὸ πᾶς, γι’ αὐτοὺς τὸ στέλνει ἡ μητέρα σου Ἀρτεμισία», μοῦ λέγει. Καὶ πραγματικά, πηγαίνοντας μὲ τὴ μοσχοβολισμένη καὶ καλὰ κουκουλωμένη μπομπότα, ἀντίκρυσα τέσσερα μεγάλα μάτια νὰ μὲ κοιτάζουν μὲ ἀγάπη – λαχτάρα – πείνα καὶ δάκρυα μαζί. «Τὴν στέλνει ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος», τοὺς εἶπα.
  Τί μπορεῖ ἀλήθεια νὰ νιώση κανεὶς σὲ τέτοιες ἀνεπανάληπτες στιγμές;…

* * *

Ὅταν ἔγινε ἡ ἀπελευθέρωσι τῆς Κοζάνης καὶ μπῆκαν οἱ συμμορῖτες καὶ κάνανε παρέλασι οἱ ΕΠΟΝῖτες κλπ. μπροστὰ στοὺς ἐπισήμους καὶ τὸν λαὸ τῆς Κοζάνης, λέγανε τραγούδια ποὺ ἐξυμνοῦσαν σλάβους (Ποπὼφ κ.λπ.). Στὴν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων ἦταν ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ πατέρας μου, καὶ ἐμεῖς στεκόμασταν δίπλα τους φορώντας ἐθνικὲς στολές. Τότε, ὁ π. Αὐγουστῖνος χλώμιασε, θεωρώντας το ἐθνικὴ προδοσία, ταράχθηκε καὶ θέλησε νὰ ἐπέμβῃ καὶ νὰ διαμαρτυρηθῆ ἀποχωρώντας ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους. Τότε ὁ πατέρας μου, ποὺ στεκόταν δίπλα του, τοῦ λέει· «Αὐγουστῖνε, συγκρατήσου, μπόρα εἶναι θὰ περάσῃ· ὅταν βλέπης φωτιά, δὲν πέφτεις πάνω στὴ φωτιὰ νὰ καῆς, προσπαθεῖς νὰ τὴ σβήσης». Ὁ π. Αὐγουστῖνος συγκρατήθηκε καὶ ἔτσι ἴσως γλύτωσε καὶ τὴ ζωή του γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά».

Μια νέα ἁγία Πρόκλα σώζει τὸν π. Αὐγουστῖνο ἀπὸ τὸ Γερμανικό ἀπόσπασμα

Τὸ διηγεῖται ὁ ἴδιος ὁ π. Αὐγουστῖνος
Read more »

«Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΑΘΕΪΑ»

———–

—————

Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως…

Λυκούργος Νάνης, ιατρός
http://aktines.blogspot.gr/

Δυστυχώς, το δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλλει όσο ποτέ άλλοτε εντός του εκκλησιαστικού σώματος τόσο σε επίπεδο ποιμένων όσο και στο αντίστοιχο των ποιμαινομένων εισάγοντας και καθιστώντας «το βδέλυγμα της ερημώσεως εν τόπω αγίω».
Άσεμνη και σκανδαλώδης εμφάνιση πολλών πιστών, γυναικών, κατά κύριο λόγο, αλλά και ανδρών, ακόμη και εντός των ιερών χώρων, ετεροδιδασκαλίες, όπως για παράδειγμα νεονικολαιτικές αντιλήψεις και θέσεις με συνακόλουθη αμνήστευση των πνευματοκτόνων προγαμιαίων σχέσεων, πρακτικός υλισμός με υπερτίμηση του οικονομικού παράγοντα επί υποτιμήσει ετέρων ουσιωδέστερων, έλλειψη ομολογιακού φρονήματος και παρρησίας στις αναπόφευκτες περιστάσεις του βίου όταν και όπου αυτή επιβάλλεται ,ειδικά όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού (όρα corpus christi), υποβάθμιση και μαρασμός του ιεραποστολικού φρονήματος και ζήλου απ τον οποίο θα πρέπει να διακατέχεται κάθε μέλος της Εκκλησίας, αδιαφορία για τη νόθευση του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους απ την πλευρά υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων και επακόλουθη έλλειψη αντιδράσεως και αντιστάσεως, μαζική καταφυγή σε προφητείες (πραγματικές και μη)-προφητειολαγνεία που εξάπτει την περιέργεια των προφητολάγνων αποβαίνουσα, εν τέλει, εις βάρος της γνησιότητας της πνευματικής ζωής, γεροντισμός-γεροντολατρεία που συνιστά πνευματική νόσο, παραμέληση της μελέτης και εντρυφήσεως των συγχρόνων χριστιανών στις ανεξάντλητες και αστείρευτες πηγές της Βίβλου και των Πατέρων κ.ο.κ.

Τα ως άνω κατατεθέντα παραδείγματα, δειγματοληπτικώς, σκιαγραφούν αμυδρότατα και φυσικά όχι καθ ολοκληρίαν τη ζοφερή εικόνα που έχει δημιουργηθεί και σχιματισθεί απ την εισήλαση και, εν πολλοίς, παγίωση του προαναφερθέντος απνευμάτιστου-πνευματοκτόνου πνεύματος.
Η ευθύνη των Θεόθεν τεταγμένων την πνευματική οικοδομή του εμπεπιστευμένου αυτοίς ποιμνίου τυγχάνει μεγίστη. Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως με το πολυειδώς δρων και παντοειδές κακό αποφεύγοντας να το στηλιτεύσει υπό το φως της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παραδόσεως και των Θείων και Ιερών Κανόνων, τότε καθίσταται αναπόφευκτη η αλλοίωση του φρονήματος πολλών πιστών με τα ανάλογα πρακτικά εξαγόμενα και πρακτικές συνέπειες.
Όταν η εκκλησιαστική διοίκηση συγκαλύπτει σκανδαλωδώς τους ετεροδιδασκάλους που υποβαθμίζουν το Ορθόδοξο Δόγμα και αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Ήθος αντί να εφαρμόσει στην περίπτωσή τους τα υπό των Θείων και Ιερών Κανόνων διαγορευόμενα τότε τι περιμένουμε να συμβεί;
Εν ονόματι της Οικονομίας οικονομούνται τα ανοικονόμητα. Η Οικονομία έχει υποκαταστήσει την Ακρίβεια. Ευλογημένη η Οικονομία και δώρο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Όχι όμως και κανόνας εκκλησιαστικού βίου! Μην τρελλαθούμε κι όλας!
Η προσήλωση στη χριστιανική ηθική διαβάλλεται από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη και «θεολογικές» φωνές ως «ηθικισμός», η εφαρμογή των Θείων και Ιερών Κανόνων των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων ως «νομικισμός» κ.τ.ό
Μετά έχουμε την αξίωση να μην » κάνει πάρτυ» το κοσμικό πνεύμα μέσα στην Εκκλησία! Σώφρονες, σεμνοί και σοβαροί κληρικοί που συνέχονται από έμπονη αγωνία για την εν τω κόσμω πορεία του εκκλησιαστικού σώματος χωρίς συμβιβασμούς και αβαρίες με τη συνείδησή τους απαξιώνονται αήθως, εμπαθώς και αδίκως ενώ την ίδια στιγμή προβάλλονται σαν πρότυπα εκφοράς γνήσιου εκκλησιαστικού λόγου αλλοτριωμένοι απ το πνεύμα της εκκοσμίκκευσης ποιμένες.
Αμαρτωλοί και τρισάθλιοι, τέκνα του Αδάμ, «σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες» είμαστε όλοι μας! Ας ζητούμε εν συντριβή πολλή το έλεος του Θεού τον Οποίο καθημερινά και κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο παροργίζουμε με τις ελεεινότητες και βρωμερότητές μας και ας μην παίζουμε «εν ου παικτοίς» μεταβάλλοντας τις πτώσεις μας σε «ιδεολογία», πολλώ δε μάλλον σε «θεολογία» για να μνησθούμε και του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου!

Στην ιστοσελιδα: pagoinia.blogspot.com διαβάστε για για την πολιτεία της ἀγάπης, μια καινούρια προσπάθεια που ξεκινήσαμε στον νομό Πέλλας.

Παγκοινιά: Στήν παγκοινιά (=παν+κοινό) ὅλη ἡ κοινότητα κινητοποιεῖται γιά νά συνδράμει κάποια ἔκτακτη ἀνάγκη ἑνός ἤ περισσοτέρων μελῶν της. Μεταξύ τῶν μελῶν τῆς κοινότητας θά πρέπει νά καλλιεργηθεῖ τό κοινοτικό πνεῦμα τῆς ἀλληλοβοήθειας, τῆς ἀλληλοϋποστήριξης καί τῆς ἀνιδιοτελοῦς θυσιαστικῆς ἀγάπης τόσο ὅσον ἀφορᾶ τίς βιοτικές, ὅσο καί τίς πνευματικές ἀνάγκες. Ὅλοι εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιά ὅλους.

Ελληνική σημαία συνολικής έκτασης 1000 τετραγωνικών μέτρων στην Σύρο

Δεστε φωτογραφίες στο ιστολόγιο cyclades24.gr
Σε νησί των Κυκλάδων, στην Σύρο, έχει απλωθεί σημαία 1000τμ. Οι κάτοικοι του νησιού μεταξύ άλλων θέλουν να περάσουν δύο μηνύματα με αποδέκτές τόσο τους Τούρκους πιλότους όσο και τους Έλληνες πολιτικούς.
«Έχουμε στο νησί μας την πιο μεγάλη Ελληνική σημαία που είναι 27mX60m και είναι πάνω από 1000 τετραγωνικά μέτρα. Δεν διεκδικούμε καμία πρωτιά, μόνο να περάσουμε δύο μηνύματα θέλουμε..
Σε κάθε πιλότο της τουρκικής αεροπορίας ότι εδώ υπάρχουν έλληνες με ψυχή και δεν είμαστε σαν τους «νενέκους» πους μας κυβερνούν.
Και στους δικούς μας που διαχειρίζονται ακόμη τις ζωές μας ότι όσο υπάρχει ακόμη μέσα μας το τρίπτυχο Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια, καλά θα κάνουν να είναι προσεκτικοί, γιατί κανένας προδότης της πατρίδας του δεν είχε καλό τέλος.
Η πρόταση που είναι γραμμένη στην τουρκική γλώσσα λέει ότι: ΑΝ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΝΑΤΕ ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ.
Y.Γ. Κάθε ημέρα που περνάει η αγανάκτηση και η πίκρα μας για την συνεχόμενο διασυρμό της πατρίδας μας ολοένα και μεγαλώνει, και τα όρια μας ξαφνικά θα τελειώσουν με απρόβλεπτες συνέπειες.»
Από ένα νησί των Κυκλάδων»

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Δημοσιεύτηκε στις 10 Αυγ 2015

Στό ἐπίσημο Ἐκκλησιαστικό περιοδικό «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ», τεῦχος Ἰουλίου-Αὐγούστου 2015, Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἀναπτύσσει σειρά κακοδοξιῶν μέ ἐπίκεντρο τήν ἀμφισβήτηση τῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως τήν ἀνέλυσε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.​

_

ΑΓΑΠΟΝΤΕΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ!!!!

Τους Ποιμένες μας,τους θέλουμε καθαρόαιμους Ορθοδόξους και όχι προτεσταντίζοντες και κρυπτοπαπικούς.

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, ποια είναι η στάση, που οφείλει να κρατήσει ένας Ρωμηός, σε περιπτώσεις, που η ουσία της Πίστεώς μας προσβάλλεται από κάποιους ανθρώπους, και μάλιστα από »έγκριτους» καθηγητές των λεγόμενων θεολογικών μας σχολών ή ακόμα και από γνωστούς »προβεβλημένους» Ιεράρχες;
Ή αλλιώς, μέχρι ποιο σημείο έχει το δικαίωμα ένας Ορθόδοξος Χριστιανός, εν ονόματι τάχα του δυτικόφερτου κώδικα καλής συμπεριφοράς, να σιωπά και να μην υπερασπίζεται-ομολογεί την Πίστη των Πατέρων του, όταν αυτή η Πίστις περιφρονείται από κάποιους επιτήδειους και -το χειρότερο- παραχαράσσεται και αλλοιώνεται;
Μερικοί θα σπεύσουν να πουν, ότι σ’ εμάς τους Χριστιανούς δεν πρέπουν οι αντεγκλήσεις και ότι, πάνω απ’ όλα, μπαίνει η αγάπη. Read more »

Μια ακομη επιθυμια του Μητροπολιτου Φλωρινης

π. Αυγουστινου Καντιωτου γινεται πραγματικοτης

Από το βιβλίο· «ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ»
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

Ὁ Νικόλαος Σωτηρίου, ὁ τελευταῖος πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν 40 Μαρτύρων Κοζάνης, μᾶς  διηγῆται·

«Στὸ ἐκκλησάκι τοῦ οἰκοτροφείου τῶν «40 Μαρτύρων» ἔγινε συνάντησι τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ 1966. Καὶ μᾶς λέει·
―Ἔχω ἕνα ὄνειρο στὸ μυαλό μου καὶ θέλω νὰ τὸ κάνω πραγματικότητα. Θέλω νὰ κτισθῇ μία ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ πάνω στὴν Πίνδο.
―Πάτερ, τοῦ λέω, νὰ μὲ συγχωρῇς· ἀλλὰ μὲ τί λεφτά;
―Ἔχουμε, μὲ ἀπαντᾷ.

Ἐγώ, τόσα χρόνια ταμίας, ἤξερα ὅτι τὸ ταμεῖο δὲν εἶχε χρήματα.
―Ἔχουμε, ἔχουμε, μὲ ξαναλέει.
―Νά ᾿νε εὐλογημένο, ἀπαντῶ.
Ὅταν τελείωσε ἡ συνεδρίασι, ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀνέθεσε σ’ ἐμένα τὴν εὐθύνη τοῦ ἔργου.
Τὸ βράδυ, ἀπὸ τὴ στενοχώρια μου, δὲν μποροῦσα νὰ κοιμηθῶ. Ἤθελα νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Αὐγουστίνου· ἀλλὰ μὲ τί λεφτά; Τὸ πρωῒ πῆγα στὴ δουλειὰ καὶ ἤμουν πολὺ σκεπτικὸς καὶ στενοχωρημένος.
Εἶπα σὲ κάποιους ἐργολάβους, ποὺ πέρασαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἀπὸ τὸ κεραμοποιεῖο, ἂν μποροῦν νὰ μὲ βοηθήσουν, ἀλλὰ δὲν ἔγινε τίποτε.
Κάποια στιγμὴ μπῆκε στὸ γραφεῖο ὁ Διογένης ὁ Χατζόπουλος, αἰωνία του ἡ μνήμη, ἀπὸ τὸ Βατερὸ Κοζάνης. Μὲ εἶδε στενοχωρημένο.
―Τί εἶσαι ἔτσι, σὰ’ νὰ σ’ ἔδειρε κανένας; μὲ ρωτᾷ. Μ’ ἅρπαξε ἀπὸ τὴ μανίκα καὶ μοῦ λέει· Θὰ μοῦ πῇς τί ἔχεις, γιατὶ ἐγὼ δὲν φεύγω.
Ἀφοῦ ἐπέμενε νὰ μάθῃ τὸν λόγο, τοῦ λέω·
―Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔχει ἕνα ὄνειρο καὶ μιὰ ἐπιθυμία, νὰ κάνῃ ἕνα ναὸ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ στὴν Πίνδο· καὶ ἀνέθεσε σ᾿ ἐμᾶς (στὸ Σύλλογο τῶν «40 Μαρτύρων») νὰ κάνουμε τὸ ναό. Ἀλλὰ μὲ τί χρήματα; Εἶπα σὲ κάποιους μηχανικούς, ποὺ ἦρθαν τὸ πρωῒ στὸ ἐργοστάσιο γιὰ νὰ μᾶς δώσουν ξυλεία, καὶ ὁ ἕνας μοῦ εἶπε, νὰ μοῦ δώσῃ κανένα – δύο μαδέρια. Τί νὰ τὰ κάνουμε δύο μαδέρια; ἐκεῖ χρειάζονται ὀχτὼ – δέκα κυβικά.
Ἀφοῦ μὲ ἄκουσε μὲ προσοχή, μοῦ λέει·
―Κλείδωσε, τὸ γραφεῖο καὶ πᾶμε γιὰ νὰ σὲ δείξω κάτι.
―Ἄσε με, τοῦ λέω, στὴ στεναχώρια μου· μὴν παίζεις μαζί μου.
―Κλείδωσε, μὲ ξαναλέει, καὶ πᾶμε.
Βγαίνουμε ἔξω, κλειδώνει ἐκεῖνος τὸ γραφεῖο, μὲ παίρνει μὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καὶ πᾶμε ἔξω ἀπὸ τὶς στρατῶνες, στὸ δρόμο ποὺ πάει γιὰ τὴν Σιάτιστα-Καστοριά. Σταματάει ἔξω ἀπὸ μιὰ μάντρα μ’ ἕνα βουναλάκι ἀπὸ ξυλεία.
―Αὐτὰ ποὺ βλέπεις εἶνε δικά μου, μοῦ λέει. Ὅσα θέλεις πάρε. Πάρ᾿ τα ὅλα.
Δὲν τὸ πίστευα. Ἀλλὰ αὐτός, συγκινημένος, μοῦ λέει·
―Ἐγὼ ζῶ χάρι στὸν π. Αὐγουστῖνο. Ἂν δὲν ἦταν αὐτὸς στὴν Κατοχή, θὰ ἤμουν πεθαμένος. Ἤμουν ἕνα ἀπὸ τὰ προφυματικὰ παιδιά, ποὺ μᾶς ἔδινε ἐνισχυμένη μερίδα στὰ συσσίτια τῆς Ἑστίας. Ἂν δὲν μᾶς τάϊζε ὁ π. Αὐγουστῖνος τότε, θὰ ἤμασταν ὅλοι πεθαμένοι. Χρωστῶ τὸ εἶναι μου στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο, καὶ τὰ ξύλα θὰ λυπηθῶ; Τράβα, μοῦ λέει, βρὲς αὐτοκίνητο καὶ ἔλα νὰ τὰ φορτώσῃς. Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ” ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΝΑΥΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Τριαντάφυλλος νεομάρτυς – 8 Αὐγούστου)

Στήν προηγούμενη ὁμιλία εἴδαμε τόν ἡρωισμό πού ἔδειξαν ἐννέα λαϊκοί, ἕνας μαραγκός καί ὀκτώ γεωργοί, στά φοβερά χρόνια τοῦ διωγμοῦ τῶν πρώτων αἰώνων. Τόλμησαν καί γκρέμισαν τά εἴδωλα σ’ ἕνα εἰδωλολατρικό ναό. Εἶνε οἱ ἐννιά μάρτυρες, πού μέ τό αἷμα τους πότισαν τά ἅγια χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Τώρα μιά ἄλλη ἡρωική μορφή ξεπροβάλλει. Ὀνομάζεται Τριαντάφυλλος. Ὄνομα καί πράγμα. Τό ἐπάγγελμα ναύτης. Ἀλλά ἄς δοῦμε λεπτομερέστερα τή ζωή καί τή δρᾶσι τοῦ μάρτυρα.

←←←

Πρῶτα – πρῶτα πρέπει νά ποῦμε, ὅτι ὁ μάρτυρας αὐτός δέν ἀνήκει στούς μάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως ἦταν οἱ ἐννέα μάρτυρες τῆς προηγουμένης ὁμιλίας μας. Ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν μαρτύρων ἐκείνων πού ὀνομάζονται νεομάρτυ-ρες, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί μαρτύρησαν κατά τή φοβερή περίοδο τῆς τουρκοκρατίας (1453 – 1821). Τήν ἐποχή αὐτή, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, σ’ ὅλα ἐκεῖνα τά μέρη πού ἄλλοτε ἁπλωνόταν ἡ μεγάλη αὐτοκρατορία τοῦ Βυζαντίου μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη κυμάτιζε ἡ ἡμισέληνος. Οἱ Τοῦρκοι περιφρονοῦσαν καί μισοῦσαν τούς χριστιανούς καί τούς ὠνόμαζαν γκιαούρηδες. Καμπάνες δέν ἐπέτρεπαν νά χτυποῦν. Τίς μεγάλες ἐκκλησίες τίς γκρέμιζαν ἤ τίς ἔκαναν τζα-μιά, καί ὑποχρέωναν τούς χριστιανούς νά βγαίνουν ἔξω ἀπό τά χωριά τους, καί ἐκεῖ, σέ ἐρημικά ἐξωκκλήσια, νά λατρεύουν τό Χριστό. Σέ μερικά δέ μέρη τῆς ἀπέραντης τουρκικῆς αὐτοκρατορίας σκληροί καί φα-νατικοί πασᾶδες καταπίεζαν τόσο πολύ τό λαό, ὥστε τόν ἀνάγκαζαν ν’ ἀφήση τή θρησκεία του τή χριστιανική καί ν’ ἀσπασθῆ τή δική τους θρησκεία.

Τή φοβερή ἐκείνη ἐποχή χωριά ὁλόκληρα μαζί μέ τούς προεστούς καί τούς ἱερεῖς ἐγκατέλειψαν τή θρησκεία τοῦ Χριστοῦ καί ἀσπάσθηκαν τή θρησκεία τοῦ Μωάμεθ. Αὐτό κυρίως ἔγινε στά μέρη τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία ἦταν ἄλλοτε ὁλόκληρη χριστιανική, μέ ἐπισκοπές. Δυστυχῶς, οἱ χριστιανοί τῆς περιοχῆς αὐτῆς πιέστηκαν πολύ καί ἐγκατέλειψαν τό Χριστιανισμό. Ἄν δέν πήγαινε στά μέρη αὐτά νά κηρύξη ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, δέν θά ἔμενε κανένας χριστιανός. Ἀλλά καί οἱ χριστιανοί αὐτοί, πού ἔμειναν πιστοί καί κατοικοῦν σήμερα στή Βόρειο Ἤπειρο, πιέζονται ἀπό ἕνα νεώτερο ἐχθρό τῆς χριστιανοσύνης, τόν Ἐμβέρ Χότζα. Αὐτός καί τά χριστιανικά τους ὀ-νόματα ἀκόμα διέταξε νά τά ἀλλάξουν μέ ὀνόματα ξένα πρός τή χριστιανική τους θρησκεία. Read more »

Ἀπόστολος Kυριακῆς
Κυριακὴ Ι΄ (Ι΄ Ματθ.) (Α΄ Κορ. 4,9-16)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝΤΑΙ

«…Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13)

ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, ἀγαποῦμε τὴ δόξα. Χαιρόμεθα ὅταν ὁ κόσμος μᾶς ἐπαινῇ, λυπούμεθα ὅταν μᾶς κατηγορῇ. Ὅλοι προσέχουμε τί θὰ πῇ ὁ κόσμος. Ἀλλὰ τί εἶνε αὐτὸς ὁ κόσμος; Ἔχει τόση ἀξία ἡ κρίσι τοῦ κόσμου; Σ᾿ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα ἀπαντᾷ ὁ σημερινὸς ἀπόστολος. Θὰ εἶμαι εὐτυχὴς ἂν μπορέσω ἕνα λόγο τοῦ ἀποστόλου νὰ σᾶς τὸν ἐξηγήσω ὥστε νὰ τὸν καταλάβετε. Εἶνε ὁ λόγος «…Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13).

* * *

Ὑποθέστε, ὅτι ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων, τὸ 50 μ.Χ.. Ἂν κάποιος ἀπὸ μᾶς περιώδευε τὰ κέντρα ποὺ ἐπισκέφθηκαν οἱ ἀπόστολοι (Θεσσαλονίκη, Ἀθήνα, Κόρινθο, Ῥώμη) καὶ τέντωνε τὸ αὐτί του ν᾿ ἀκούσῃ τί συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι, ποιούς ἐπαινεῖ ὁ κόσμος, θὰ ἄκουγε διάφορα ὀνόματα τῆς ἐποχῆς, πλουσίων, στρατηγῶν, φιλοσόφων, ῥητόρων. Πρὸ παντὸς ὅμως θὰ ἄκουγε νὰ λένε γιὰ τὸν αὐτοκράτορά τους. Ὅπου παρουσιαζόταν, τὸν ἐπευφημοῦσαν. Κι ὅταν ὁ αὐτοκράτωρ ἐκεῖνος ἐπισκέφθηκε τὴν Ἑλλάδα, στὴν Κόρινθο οἱ πρόγονοί μας τοῦ στήσανε ἁψῖδα, τοῦ στρώσανε τὸ δρόμο καὶ τὸν στεφάνωσαν μὲ 1.800 στεφάνια! Μὰ ποιός τέλος πάντων ἦταν αὐτός; Τόσο καλὸ ἔκανε στὸν κόσμο, τόσο ἀγαποῦσε τὸ λαό; τί ἔκανε; Τί ἔκανε! Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἄγριους βασιλεῖς τοῦ κόσμου· θηρίο ἐστεμμένο, τέρας μὲ στέμμα πάνω στὸ κεφάλι. Ἦταν ὁ Νέρων. Αὐτὸν στεφάνωνε ὁ κόσμος. Τέτοια τιμὴ ἀπέδιδαν τότε στὸν αὐτοκράτορα καὶ ἄλλους σπουδαίους καὶ ἰσχυρούς. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε ἀκόμη νὰ πῶ, ὅτι τέτοια τιμὴ ἀπέδιδε καὶ στὶς πόρνες ποὺ ζοῦσαν στὶς πόλεις τους καὶ μάζευαν τὸ χρυσάφι τῶν ἀνοήτων πλουσίων. Τέτοια τι μὴ ἀπέδιδαν καὶ σὲ κάτι ἀθλητὰς μὲ γερὰ μπράτσα ποὺ πάλευαν μὲ λιοντάρια καὶ σκότωναν ἄγρια θηρία. Τιμὴ λοιπὸν στὸν ἀθλητή, τιμὴ στὴν πόρνη, τιμὴ στὸν πλούσιο, τιμὴ στὸν δυνατό, τιμὴ στὸ στρατηγό, τιμὴ στὸ Νέρωνα.
Καὶ ἐνῷ ὁ κόσμος τιμοῦσε ἔτσι ὅλους αὐτούς, τὴν ἴδια ἐποχὴ κάποιοι ἄλλοι ζοῦσαν στὴν ἀτιμία. Ποιοί; Οἱ ἀπόστολοι. Αὐτοὶ βέβαια δὲν εἶχαν λεφτά, περπατοῦσαν ξυπόλητοι, δὲν εἶχαν στέμματα καὶ σπαθιά, δὲν εἶχαν τιμὲς καὶ δόξες· ἦταν τελείως ἄσημοι. Ὅπως καμμιὰ φορὰ μέσα στὴ λάσπη βρίσκονται διαμάντια, ἔτσι καὶ οἱ ἀπόστολοι, παρ᾿ ὅλη τὴ φτώχεια τους, εἶχαν ἕνα μεγαλεῖο, ποὺ δὲν τό ᾿χε κανένας βασιλιᾶς, κανένας ῥήτορας, κανένας φιλόσοφος. Τὸ μεγαλεῖο τους ἦταν, ὅτι κήρυτταν τὴν πίστι στὸ Χριστό, καλοῦσαν τὸν κόσμο σὲ μετάνοια, καὶ μὲ τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ ἔβγαζαν δαιμόνια καὶ θεράπευαν ἀρρώστους· ἔπαιρναν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν κατάστασι τοῦ κτήνους καὶ τὸν ἔκαναν ἄγγελο. Ὑπάρχει πιὸ μεγάλη εὐεργεσία; Καὶ πῶς τοὺς συμπεριφέρθηκε ὁ κόσμος; Ὅταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἦρθε στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Κόρινθο, ἐκεῖνοι ποὺ στεφάνωσαν ἕνα Νέρωνα μὲ 1.800 στεφάνια βγῆκαν νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν; Κάθε ἄλλο. Γιά διαβάστε τὸ βίο τῶν ἀποστόλων. Ἐμεῖς, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις» (Α΄ Κορ. 4,9). Δὲ᾿ συναντήσαμε ἀγάπη. Δὲν ἄνοιξαν σπίτια νὰ μᾶς δώσουν μέρος νὰ κοιμηθοῦμε, ἕνα πιάτο φαγητὸ κ᾿ ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα ῥοῦχο. «Καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν», λέει (αὐτ. 4,11). Τοὺς εἶχαν σὰ᾿ σκυλιὰ ἀκάθαρτα. Τοὺς κορόιδευαν, τοὺς ἐμπαίζανε, τοὺς ἔβριζαν, τοὺς χτυποῦσαν, τοὺς πετροβολοῦσαν, τοὺς θεωροῦσαν «ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου» (αὐτ. 4,13). Τί θὰ πῇ «περικαθάρματα»; Σὰν τὰ σκουπίδια ποὺ σαρώνει ἡ νοικοκυρὰ μὲ τὴ σκούπα καὶ τὰ πετάει ἔξω· σὰν ἀπορρίμματα, σὰν ἀκαθαρσίες, ἔτσι τοὺς παραπετοῦσαν. Ἕως ὅτου στὸ τέλος τοὺς ἔπιασαν, τοὺς φυλάκισαν, τοὺς καταδίκασαν καὶ τοὺς θανάτωσαν μαρτυρικῶς.
Νά ποιός εἶνε ὁ κόσμος· χειροκροτεῖ ἕνα τέρας, καὶ ῥίχνει στὸ μπουντρούμι ἕνα Παῦλο· προσφέρει στὸ Νέρωνα χρυσᾶ στεφάνια, καὶ βάζει στὴν κεφαλὴ τοῦ Χριστοῦ στεφάνι ἀκάνθινο. Γι᾿ αὐτὸ οἱ ἀπόστολοι λένε· «ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι». Τὰ νιώσατε τὰ λόγια αὐτά;
Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Φεβρουάριος 1960, αρ. φυλ. 224
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΜΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΣ

Ἐθνικὰ προβλήματα
Τάξις, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, τάξις καὶ ἁρμονία βασιλεύει εἰς τὸ Σύμπαν.
Οἱ ἥλιοι, οἱ πλανῆται, αἱ ούράνιαι σφαῖραι ποὺ στροβιλίζονται ἐπὶ αἰῶνας εἰς τὸ ἄπειρον, δὲν κινοῦνται ἀτάκτως, ἀλλὰ κινούνται ἐπὶ τροχιῶν, διαγράφουν κύκλους δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων πέριξ ὡρισμένου κέντρου, μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν συμπληρώνουν τὸν κύκλον των, καὶ πάλιν εἰς τὴν ὥραν των ἐκκινοῦν διὰ νέα δρομολόγια. Πῶς κατορθοῦται ἡ τάξις; Τὶς ὁ τροχονόμος, ὁ προλαμβάνων τὰς συγκρούσεις; Τὶς ὁ ἀνώτατος Ρυθμιστής; Ὑπάρχει ὁ Ρυθμιστής. Ὑπάρχει ὁ Νοῦς. Ὅλα τὰ ἀστρικὰ σώματα ὑποτάσσονται εἰς νόμους, τοὺς φυσικοὺς νόμους, τοὺς νόμους τῆς κινήσεως τῶν οὐρανίων σφαιρῶν, τοὺς ὁποίους ἔθεσεν ὁ Πάνσοφος Δημιουργός. Οὐδεμία παρέκκλησις ἐκ τῶν νόμων τούτων. Διʼ αὐτὸ τάξις καὶ ἁρμονία βασιλεύει εἰς τὸ Σύμπαν.
Τάξις καὶ ἁρμονία εἰς τὸν Οὐρανόν. Καὶ ἐδῶ εἰς τὴν γῆν; Ἐὰν ρίψωμεν ἕνα βλέμμα εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον τῆς γῆς, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἄψυχα καὶ ἔμψυχα, πλὴν τοῦ ἀνθρώπου, θὰ ἴδωμεν καὶ ἐδῶ τάξιν καὶ ἁρμονίαν. Ὕλη, ὀρυκτά, δένδρα, ζῶα, ἡ πλάσις ὅλη, ὡς ψάλλει ὁ προφητάναξ Δαυῒδ εἰς τὸν προοιμιακὸν ψαλμὸν 103ον, ὡς πιστὴ στρατιῶτις ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ, ὑποτάσσεται εἰς τοὺς φυσικοὺς νόμους καὶ κινεῖται κανονικῶς καὶ εὐρύθμως. Ἰδίως δὲ εἱς ὡρισμένα εἴδη μικρῶν πτηνῶν καὶ ἐντόμων βλέπει τις τάξιν, ποὺ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸν. Ὑψώσατε, παρακαλῶ, ἐν καιρῶ ἕαρος τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὂν καὶ ἴδετε τὰ ἀποδημητικὰ ἐκεῖνα πτηνὰ πῶς συντεταγμένα ὡς εἰς στρατιωτικὰς φάλαγγας φθάνουν εἰς τὸν προορισμόν των! Ἴδετε τοὺς πελαργοὺς πῶς διασχίζουν τοὺς αἰθέρας σχηματίζοντες τὸ περίφημον τρίγωνόν των καὶ πῶς ὁ ἀρχηγός των μὲ τὰ ἰσχυρὰ κτυπήματα τοὺ ράμφους ἀνακαλεῖ τοὺς ταραξίας εἰς τὴν γραμμὴν των! Ἐπισκεφθῆτε τὰς φωλέας των μυρμήκων καὶ παρακολουθήσατε τὴν ζωήν των. Ὅλοι ἐκεῖ ἐργάζονται διὰ τὸ συμφέρον τῆς κοινότητός των, ὅλοι πειθαρχοῦν καὶ παρουσιάζουν μίαν ἐργατούπολιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀδικίαι, στάσεις, ἐμφύλιοι πόλεμοι εἶνε ἄγνωστοι. Ἐπισκεφθῆτε τὰς κυψέλας τῶν μελισσῶν καὶ ἐξετάσατε ἐπιμελῶς τὴν ζωὴν τοῦ σμήνους. Ὁποία τάξις! Ὅλαι αἱ μέλισσαι ὑποτάσσονται εἰς τὸ θέλημα τῆς βασιλίσσης καὶ ἐργάζονται ἀόκωνς διὰ τὸ συμφέρον τοῦ σμήνους.
Πτηνά, ἔντομα ἐν Ἁρμονία ζωῆς. Καὶ ὁ ἄνθρωπος; Ὤ! Ὁ ἄνθρωπος, ἡ κορωνὶς τῆς Δημιουργίας, ἐὰν ὑπετάσσετο εἰς τὸν ἄγραφον νόμον, τὸν ἠθικὸν νόμον, τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως, ποὺ ἐνεφύτευσεν ὡς πυξίδα τῆς ζωῆς εἰς τὰ στέρνα του ὁ Θεός, δὲν θὰ εἶχεν ἀνάγκην ἄλλων νόμων. Θὰ ἔζη εὐτυχής. Θὰ εἶχε σχηματίσει ἰδεώδη κοινωνίαν, ἡ ὁποίαν τὴν ρίζαν της θὰ εἶχεν ἐντὸς τῆς καρδίας τὴν δὲ ἐπέκτασιν τῆς ἐσωτερικῆς αὐτῆς βασιλείας πρὸς τὰ ἐξω, πρὸς εὐρυτέρους κύκλους, ὅπως εἶνε ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινότης, ὁ δῆμος, ἡ πατρίς, ἡ ἀνθρωπότης, θὰ ἐπεδίωκε νὰ ἐπιτύχη διὰ εἰρηνικῶν μέσων, διὰ τῶν καλῶν ἔργων, διὰ τῆς ἀκτινοβολίας τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία καὶ τὰ θηρία ἡρεμώνει. Ὤ! Καὶ ἐὰν ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης ὑπετάσσετο εἰς τὸ θεῖον θέλημα, ὡς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὑπετάχθη εἰς τὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς λέγων «οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλʼ ὡς Σύ». Read more »

Ένα ντοκυμαντέρ της Ιεράς Μονής τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου στη Φλώρινα, ἀφιερωμένο στην ζωή και το έργο του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου (1907 – 2010).

Θα κυκλοφορήσῃ σύντομα τὸ πρῶτο DVD, αφοῦ βέβαια προβληθῇ πρώτα στη Φλώρινα.
—————

———————-

Στο πολύ μικρὸ ἀπόπασμα τοῦ ντοκυμαντέρ ποὺ θὰ ἀκούσετε, ὁ π. Αὐγουστίνος αναφέρει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ θείου λόγου στὰ Γρεβενά και ἐμεῖς δημοσιεύουμε ἕνα δεύτερο ἀπὸ τὸν ἴδιο τόπο. Το καζάνι του μίσους και των πολιτικών παθών ἔβραζε καὶ στὰ Γρεβενά. Αδελφός σκότωνε αδελφό.
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Μησιάκας, θεολόγος, έλεγε με ευγνωμοσύνη:
– Εγώ, αν δεν ερχόταν ο π. Αυγουστίνος στα Γρεβενά τὸ 1946 και δεν τον γνώριζα, θα ήμουνα όχι θεολόγος, αλλά φονιάς.
Μικρό παιδί τότε, είχα ορκιστεῖ να σκοτώσω τον φονιά του πατέρα μου. Ο Θεός, μέσω του π. Αυγουστίνου, με έσωσε.
Μπήκα στο ναό τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε και συγκλονίστηκα από τα λόγια του. Ζήτησα στο τέλος του κηρύγματος να τον δω. Του είπα τον πόνο μου και τους όρκους για εκδίκησι, που έδωσα. Και μετά την συνάντησι αυτή από φονιάς, που ετοιμαζόμουν να γίνω, έγινα θεολόγος. «Αυτή η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου!».
Ο αδελφός Αθανάσιος, που πολύ γρήγορα έφυγε από αυτόν τον μάταιον κόσμο, στο κάλεσμα του Γέροντος επισκόπου να επανδρώση με ευλαβείς καθηγητάς το Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Φλώρινας, υπήκουσε. Εγκτέλειψε την Θεσσαλονίκη και την εργασία του και ήρθε στη Φλώρινα. Υπήρξε μέχρι τέλους πιστός συνεργάτης του π. Αυγουστίνου. Ήταν βαθύς και δυνατός επιστήμονας.

Ο ΑΓΙΟΣ  ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ

_________________________

________________________