ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)
Μέρος 19, σελ. 47-49

ΔEKA ETH ANEΠIΘYMHTOΣ
EIΣ THN EKKΛHΣIAΣTIKHN APXH

Ἔτσι συνεδέθην στενῶς μὲ τὴν δικὴν σᾶς πόλι, τὴν ὁποία ὠνόμαζα «ἰδίαν πόλιν», πρωτεύουσα τῆς ἰδικῆς μου καρδίας. Μὲ τὴν βοήθειαν τῶν ἐκλεκτῶν τέκνων της ἐκτίσθη μεταπολεμικῶς τὸ κτήριο τῶν 40 Μαρτύρων», τὸ ὁποῖο ἐγένετο τὸ ξεκίνημα καὶ ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς ζωηρᾶς φιλανθρωπικῆς κινήσεως, ἡ ὁποία κατεπλούτισε τὴν πόλιν μὲ εὐαγῆ ἱδρύματα, εἰς τρόπον ὥστε ἡ Κοζάνη νὰ συναγωνίζεται μὲ ἄλλας πόλεις τῆς Ἑλλάδος καυχωμένας διὰ τὰ εὐαγῆ των ἱδρύματα.
Ἀλλὰ τὴν προσφιλῆ πόλιν τῆς Κοζάνης ἠναγκαζόμην μεταπολεμικῶς νὰ ἐπισκέπτωμαι νύκτωρ, διότι ἡ τότε ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ τοῦ τόπου ἐθεώρει καὶ τὸ πέρασμά μας ἐκ τῆς πόλεως ὡς ἐπικίνδυνο. Μίαν δεκαετίαν διήρκεσε ἡ δοκιμασία αὐτὴ τῆς ψυχῆς μου. Ἔληξε ὅμως μὲ τὴν ἐγκατάστασιν τοῦ σεβ. μητροπολίτου κ. Διονυσίου, ὁ ὁποῖος καὶ ἐμὲ καὶ εἰς τοὺς περὶ ἐμὲ θεολόγους ἐπέτρεψε τὸ κήρυγμα.

ΩΣ AΠIΣTEYTON!

Kαὶ ἤδη ὁ ἐπὶ μίαν τριακονταετίαν μὴ γνωρίσας ἄνεσιν ἐκ τῶ ἐκκλησιαστικῶ μου βίω, ἀλλ’ ὑπὸ τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας συνεχῶς διωκόμενος, ἤδη κατὰ τὴν πρεσβυτικήν μου ἡλικίαν παρουσιάζομαι ἐπίσκοπος. Ὡς ἀπίστευτον φαίνεται. Ὡς θαῦμα χαρακτηρίζεται. Ὁφείλεται καὶ αὐτὸ εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὸ ῥεῦμα της παρέσυρε πᾶν ἐμπόδιον καὶ προέβαλεν ὡς ατημα, τολμῶ νὰ εἴπω πανελλήνιον, τὴν προαγωγὴν τοῦ ἱεροκήρυκος, αίτημα τὸ ὁποῖον συνέλαβεν ἡ εὐαίσθητος κεραία τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, ὑπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ ὁποίου ἡττήθην, καὶ ὁμολογῶ τὴν ἧτταν.

Aἱ ἀνεξιχνίαστοι βουλαὶ καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ μὲ ἔφεραν καὶ πάλιν εἰς τὴν Δυτικὴν Mακεδονίαν. ^H Κοζάνη, ἡ ὁποία οὐδέποτε εὑρίσκετο μακρὰν τῆς καρδίας μου, ἤδη εὑρίσκεται καὶ γεωγραφικῶς πλησίον μου. Ὀλίγα χιλιόμετρα ἔξω τῆς Κοζάνης ἀρχίζουν τὰ ὅρια τῆς ἱ. μητροπόλεως Φλωρίνης, τῆς ὁποίας σήμερον ἐλέω Θεοῦ ἐγκαθίσταμαι μητροπολίτης.

AΓAΣTH ΣYNEPΓAΣIA

Σεβασμιώτατε ἅγιε Κοζάνης, εἴμεθα γείτονες. Ὅρια μεταξύ μας δὲν ὑπάρχουν. Θὰ δύνασθε, ὁσάκις θέλετε, νὰ εἰσέρχεσθε εἰς τὴν μητρόπολίν μου, διὰ νὰ λαμπρύνετε μὲ τὸ ἔξοχον λειτουργικόν σας τάλαντον τὰς ἐκκλησιαστικὰς τελετάς. Ἐγὼ δέ, ὁσάκις εὐκαιρῶ, νὰ εἰσέρχωμαι εἰς τὴν ἰδικήν σας μητρόπολιν ὡς ἱεροκήρυξ, καὶ νὰ ἀπευθύνω ὀλίγα ἁπλᾶ λόγια πρὸς παλαιὸν ἀκροατήριον, μετὰ τοῦ ὁποίου συνέπιον πικρὰ ποτήρια ἐν ἡμέραις ἐθνικοῦ μαρτυρίου.
Eι­θε ἡ σημερινὴ ἡμέρα νὰ εἶνε ἀπαρχὴ ἀγαστῆς συνεργασίας τῶν ἕξ μητροπολιτῶν τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, συνεργασίας τὴν ὁποίαν ἀπαιτοῦν οἱ δύσκολοι καιροὶ τοὺς ὁποίους ζῶμεν. Ὁ λαὸς θὰ ὁμονοῇ, ἐφ’ ὅσον οἱ ποιμένες θὰ ὁμονοοῦν. Καὶ οἱ ποιμένες θὰ ὁμονοοῦν, ἐφ’ ὅσον δὲν θὰ ἐκτελοῦν τὰ δια θελήματα, ἀλλὰ θὰ προσπαθοῦν νὰ ἐκτελοῦν τὰ δια θελήματα, ἀλλὰ θὰ προσπαθοῦν νὰ ἐκτελοῦν τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.

MNHMONEYETE EIΣ TAΣ ΠPOΣEYXAΣ ΣAΣ

Σὺ δέ, ἐκλεκτὲ λαὲ τῆς Κοζάνης, ὀ ὁποῖος κατακλύζεις τὸν ἱερὸν τοῦτον ναόν, ἀναμιμνῃσκόμενος παλαιῶν ἡμερῶν, παρακαλῶ νὰ μὴ λησμονῇς εἰς τὰς προσευχάς σου νὰ μνημονεύῃς Αὐγουστίνου ἐπισκόπου, ὅπως καὶ ἐγὼ δὲν θὰ παύσω νὰ μνημονεύω ὑμῶν. Δίδω ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης τὴν ἀρχιερατικήν μου εὐλογίαν ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης, ἥν ὁ Κύριος ὁ Θεός, πρεσβείαις τοῦ ἁγίου Νικολάου, φυλάττοι ἐκ παντὸς κακοῦ».
(Eἰς ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, εἰς ἱερὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κοζάνης στὶς 16-7-1967. Διερχόμενος ἐκ Κοζάνης πρὸ τῆς ἐνθρονήσεως του εἰς Φλώρινα….

Συνεχιζεται