ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ [: Β΄Τιμ.3,10-15]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά, με θέμα:

«ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-9-1989], [Β223]

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, γράφει στην Β΄ του προς Τιμόθεον επιστολή του που ακούσαμε σήμερα, από την Ρώμη, κάπου στα 66-67 μ.Χ. φυσικά. Είναι η τελευταία του επιστολή. Και θεωρείται το κύκνειον άσμα του, γιατί ο Απόστολος Παύλος μετά εμαρτύρησε στη Ρώμη, την ιδίαν χρονολογία, δηλαδή το 67 με 68.

Στην επιστολή του αυτή στον Τιμόθεο, που πολύ αγαπούσε και ήταν ήδη επίσκοπος Εφέσου, του γράφει πολύ σπουδαία από ποιμαντικής πλευράς πράγματα. Μεταξύ άλλων του τονίζει την επικειμένη αποστασία και μάλιστα παραθέτει έναν μακρύ κατάλογο, που κατά τις έσχατες ημέρες θα φθάσουν εκεί. Κατάλογο χαρακτηρισμών. Θα φθάσουν εκεί ως κατάντημα οι Χριστιανοί.

«Τοῦτο δὲ γίνωσκε»,του γράφει, «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (:Θα ‘ρθουν, θα σταθούν δύσκολοι καιροί)·ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι». Και παραθέτει, αγαπητοί μου, και απαριθμεί είκοσι δύο χαρακτηρισμούς! Όταν λέει «οι άνθρωποι» εννοεί οι Χριστιανοί! Θα είναι τέτοιοι, τέτοιοι, τέτοιοι.

Βαρύτατα δε αμαρτήματα και πολύ δικαιολογημένα βάζει πρώτα το «φίλαυτοι». Διότι εκ της φιλαυτίας, είναι εκείνη η νοσηρά αγάπη του ανθρώπου προς τον εαυτόν του, απορρέουν όλα τα κακά, όλα τα πάθη, όλες οι κακίες, απορρέουν από την φιλαυτία. Μην το ξεχνούμε αυτό ποτέ.

Έναντι αυτής της φοβεράς καταστάσεως που ανεμένετο και φυσικά καταστάσεως αποστασίας, και φυσικά αυτή αρχίζει, κάθε κατάσταση, στους προφήτας, από την στιγμή που γράφουν την προφητεία· αρχίζει. Βεβαίως προοδευτικά, για να φθάσει εις το αποκορύφωμα. Έναντι λοιπόν αυτής της καταστάσεως, ο Απόστολος Παύλος γράφει εις τον Τιμόθεον, δια να τον καταστήσει ενήμερον και έτοιμον να προσέχει τόσο τον εαυτό του να μην πέσει, αλλά και το ποίμνιο που του ενεπιστεύθη ο Κύριος, να το επιμεληθεί και να το στηρίξει και να το προσέξει. Γι’αυτό γράφει: «Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου…» κ.τ.λ. από τη σημερινή αποστολική περικοπή, «εν αντιθέσει με εκείνα που σου γράφω πιο πάνω», που δεν τα ακούσαμε σήμερα στην αποστολική περικοπή, «Σύ δέ», αυτό το «δέ» το αντιθετικόν, «αυτά μεν για κείνους, συ όμως, ‘’σύ δε’’, μου έχεις παρακολουθήσει τον τρόπο μου, την ζωή μου, τους διωγμούς μου και μάλιστα τον διωγμόν στα Λύστρα», από τα οποία Λύστρα κατήγετο ο Τιμόθεος, και ήτο αυτόπτης μάρτυς του λιθοβολισμού του Στεφάνου, «και ότι απ΄ όλα αυτά με απήλλαξεν ο Κύριος», αλλά επιπροσθέτει: «Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται(:Και όποιος θέλει πραγματικά να ζήσει την ευσέβεια, θα διωχθεί)·  πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι(:Αλλά πονηροί άνθρωποι και γόητες- ἐπαοιδοί, ἐπαοιδός, δηλαδή μάγος– αυτοί, λέγει, θα προκόψουν στο χειρότερο. Πλανώντες και πλανώμενοι. Πλανούν και πλανώνται). Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης». «Συ όμως, πρόσεξε, Τιμόθεε. Θα μείνεις σε εκείνα που έμαθες και σε εκείνα που πήρες την πίστωσιν ότι είναι αληθή)».

Και ποιοι θα ασκούσαν, παρακαλώ, τον διωγμό εναντίον των ευσεβών; Διότι ως να του λέγει ο Παύλος του Τιμοθέου: «Εγώ μεν εδιώχθην εις την ζωήν μου». Είναι δε μόλις εις την δύσιν του βίου του. Σας είπα, η τελευταία επιστολή. «Κι εσύ θα διωχθείς». Έμμεσα του το υπενθυμίζει. Και πράγματι ο Τιμόθεος, αγαπητοί μου, μαρτυρικά ετελείωσε την ζωή του εις την Έφεσον. Ποιοι όμως θα ασκούσαν αυτόν τον διωγμόν των ευσεβών; «Πονηροί ἄνθρωποι καὶ γόητες». Δηλαδή κακοί άνθρωποι και άνθρωποι μετερχόμενοι τη μαγεία, με την ενέργειαν του σατανά. Θα έλεγε κανείς: «Υπάρχουν κακοί άνθρωποι εις τον κόσμον αυτόν; Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μετέρχονται τις τέχνες του διαβόλου ή τις κακοτεχνίες, όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων; Εις βάρος των ευσεβών ανθρώπων;». Βεβαιότατα, ναι. Δυστυχώς, αγαπητοί μου, ναι! Και ουδέποτε οι άνθρωποι αυτοί θα λείψουν. Και όχι μόνον δεν θα λείψουν, αλλά προϊόντος του χρόνου και φθάνοντας στο τέλος της Ιστορίας, θα πυκνώσουν.

Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να μείνομε, στην αγάπη σας, αγαπητοί μου, να ιδούμε ποιοι είναι αυτοί οι πονηροί άνθρωποι και οι γόητες. «Πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Αυτό θα είναι το θέμα μας.

Ποιοι είναι αυτοί οι πονηροί άνθρωποι; Είναι αυτοί που σπρώχνονται από μια μοχθηρή κακότητα να διώκουν ό,τι ανήκει εις τον Θεόν. Θα γράψει ο Απόστολος Παύλος, ήδη είχε γράψει, γιατί οι προς Θεσσαλονικείς επιστολές, μάλιστα η πρώτη είναι και η πρώτη επιστολή του, εδώ γράφει στην δευτέρα του επιστολή, γράφει: «Τὸ λοιπόν, προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις». «Σας παρακαλώ, αδελφοί, προσευχηθείτε για μας, για να απαλλαγούμε από τους ατόπους και πονηρούς ανθρώπους. Διότι δεν ανήκει σε όλους η πίστις».

Ποιοι είναι αυτοί οι «ἂτοποι»; Είναι μοναδική περίπτωση που συναντάται στην Αγία Γραφή, δεν ξέρω σε άλλα φιλολογικά κείμενα, που το «ἂτοπος» δεν αναφέρεται σε πράγματα αλλά σε πρόσωπα. Γιατί λέμε: «Αυτό είναι άτοπο πράγμα». Άτοπο. Δηλαδή δεν είναι σε τόπο. Δεν είναι θεμελιωμένο. Είναι ξεκάρφωτο. Είναι μετέωρον. Εδώ αναφέρεται σε ανθρώπους· αυτό το «ἂτοποι». Δηλαδή είναι οι απρεπείς, είναι οι άδικοι, είναι κυριολεκτικά οι παράλογοι. Αυτός που είναι έξω χώρου και χρόνου, θα λέγαμε. Ο παράλογος άνθρωπος. Όχι ότι είναι για τα σίδερα. Όχι ότι είναι για τρελοκομείο. Αλλά γιατί θέλει να σκέπτεται έτσι. Δεν έπαθε τίποτε το μυαλό. Αλλά έχει πάθει διαστροφή ηθική. Όχι οργανική. Αλλά ηθική διαστροφή. Και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι οι άτοποι και οι πονηροί; «Οἱ ἀντιλέγοντες τῷ κηρύγματι» λέγει ο Χρυσόστομος. Εκείνοι οι οποίοι διαρκώς θέλουν να αντιλέγουν εις τον λόγον του Θεού. Και φαίνεται ότι τέτοιοι ήσαν γνωστοί εις τους Θεσσαλονικείς, για να τους τα γράφει αυτά ο Απόστολος Παύλος. Ο Λουκάς στις Πράξεις μάς σημειώνει τούτο. Ότι όταν έφθασε ο Παύλος και ο Σίλας εις την Θεσσαλονίκην προερχόμενοι από τους Φιλίππους, πέρασαν την Αμφίπολιν και ήρθαν εις την Θεσσαλονίκην, εκεί άρχισαν να κηρύσσουν, οι Ιουδαίοι ζήλεψαν όταν είδαν τους Έλληνας να πιστεύουν, έστριψαν πραγματικά, ήταν κάτι φοβερό, και ακούστε τι σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις στο 17^ο κεφάλαιο: «Προσλαβόμενοι οἱ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν». «Πήγαν και βρήκαν», λέει, «αγοραίους ανθρώπους». «Ἀγοραῖοι» είναι οι … «ἀγοραῖοι», ε; Οι αγοραίοι άνθρωποι… Εκείνοι που δεν έχουν όχι απλώς μόρφωσιν γραμματική, εκείνοι οι οποίοι έχουν έναν τρόπο, ένα χαρακτήρα χυδαίον. Αυτούς, λέει, βρήκαν. Τους αποκαλεί «ἀγοραίους καί πονηρούς». Και τους είπαν να οχλοποιήσουν και να θορυβούν την πόλιν. Να μαζέψουν κόσμο, να αρχίσουν να φωνάζουν εις βάρος του Παύλου και του Σίλα. Αυτοί είναι οι πονηροί άνθρωποι.

Τους είχε λοιπόν υπόψιν ο Παύλος, τους είχαν όμως υπόψιν και οι Θεσσαλονικείς. Γι’αυτό ακριβώς φυγαδεύεται ο Παύλος από την Θεσσαλονίκην και πήγε εις την Βέροιαν, για να πει ότι εκεί οι άνθρωποι ήσαν ευγενέστεροι εκείνου του φοβερού όχλου των πονηρών, των πονηρευομένων ανθρώπων εις την Θεσσαλονίκην. Και κάτι ανάλογο συνέβη εις τον Παύλον όταν ήταν και εις την Έφεσον. Αυτή τη φορά κάποιος ειδωλολάτρης, Δημήτριος, αργυροκόπος, το λέει η λέξη, αργυροκόπος, έκανε νομίσματα ή έκανε μικρά ομοιώματα του ναού της Αρτέμιδος, αργυρά ή από άλλο μέταλλο, κυρίως αργυρά, τα οποία πουλούσε εις τους προσκυνητάς που ήρχοντο εις την Έφεσον. Και είχε πολλή δουλειά. Είχε μια βιοτεχνία, θα λέγαμε. Όταν είδε τον Παύλο να κηρύσσει ότι τα είδωλα δεν είναι τίποτε, ξεσήκωσε την πόλιν εις υπερθετικόν βαθμόν. Διαβάστε, παρακαλώ, εκεί εις το 19^ον κεφάλαιον να δείτε τι έκανε αυτός ο άνθρωπος και σε τι δύσκολη θέση βρέθηκε ο Απόστολος Παύλος.

Έτσι λοιπόν ο Απόστολος Παύλος θα σημειώσει και την αιτίαν γιατί υπάρχουν αυτοί οι πονηροί άνθρωποι. Τι λέγει; Ότι: «Οὐ γάρ πάντων ἡ πίστις». Διότι δεν είναι για όλους η πίστις. Δηλαδή ότι οι άνθρωποι αυτοί, ένεκα της κακής των προαιρέσεως, δεν θέλουν να δεχθούν την πίστιν και μεταβάλλονται σε πονηρούς και κακούς και σε ατόπους ανθρώπους. Έτσι γίνονται, αγαπητοί μου, οι άνθρωποι αυτοί οι άτοποι και οι πονηροί, με πολλήν ευκολίαν, όργανα του διαβόλου. Γίνονται, όπως λέγει ο Κύριος, «υἱοί τοῦ πονηροῦ». Είναι πονηροί αυτοί γιατί ο πάτρωνάς τους ο διάβολος είναι πονηρός. Δεν λέμε εξάλλου: «καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ»; Πονηρός λοιπόν είναι ο διάβολος, πονηροί και τα όργανά του. Έτσι, ακόμη αποκαλούνται από τον Κύριον και «ζιζάνια» οι άνθρωποι αυτοί. Πίσω λοιπόν από τους πονηρούς ανθρώπους κρύπτεται και ενεργεί εκ του ασφαλούς ο διάβολος.

Στην εποχή μας, αγαπητοί μου, υπάρχουν πονηροί άνθρωποι και στρέφονται κατά της πίστεώς μας. Προσέξτε. Είναι πολλοί. Είναι ένα φαινόμενο ίσως περισσότερο τονισμένο από κάθε άλλη εποχή. Και οι άνθρωποι αυτοί οι πονηροί, στρέφονται εναντίον της πίστεως και είναι οργανωμένοι. Στην παλιά εποχή δεν ήσαν οργανωμένοι. Μπορούσε η οργάνωσις να γίνει πρόχειρα επί τόπου. Τώρα, οι πονηροί κατά της Εκκλησίας άνθρωποι είναι οργανωμένοι και αν θέλετε, σε μία παγκοσμία κλίμακα. Και χρησιμοποιούν μεθόδους εναντίον των πιστών, κατ’ επιστήμην.

Ακόμη, υπό το σχήμα κοινωνικών συστημάτων, δρουν ανενόχλητοι κατά της Εκκλησίας και των πιστών. Τώρα αν, ένδον του κάστρου, του φρουρίου, των τειχών, δηλαδή πιστοί ή κληρικοί, σε όποιο βαθμό, μπορούν να συμμαχούν με τους απέξω, αυτό είναι άλλη παράγραφος και δυστυχώς συμβαίνει κι αυτό… Χρησιμοποιούν οι πονηροί άνθρωποι κατά της Εκκλησίας την προπαγάνδα. Προπαγάνδα δεν είναι ελληνική λέξις, όπως ξέρετε, αλλά συνηθίστηκε και λέγεται πια στη γλώσσα μας, θα πει διάδοσις. Propagate είναι ιταλική λέξις, αλλά αγγλικά σας το είπα, θα πει διαδίδω. Είναι η διάδοσις. Είναι εκείνο που κάνουν για να πετύχουν κάτι με σύστημα και με υπομονή. Και αυτή ακριβώς η προπαγάνδα έρχεται να καλύψει όλα τα Μέσα Ενημερώσεως. Και το χειρότερο, να εισβάλει μέσα στην οικογένεια, μέσα στην παιδεία και μέσα εις την πολιτεία. Είναι διώκται της Εκκλησίας, του Χριστού, κρυφοί και φανεροί. Στον αιώνα μας έχουν πιάσει όλα τα πόστα της κοινωνικής ζωής. Όλα τα πόστα. Και δρουν και ενεργούν με φανατισμό και με μανία. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε εκείνο που λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του, ότι είναι δηλαδή αυτό γραμμένο το φαινόμενον: «Οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν (:Αλίμονο στη γη και τη θάλασσα), ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει». Είναι στο 12^ο κεφάλαιο, στον 12^ο στίχο. Δηλαδή «Αλίμονο πια στη Γη και την θάλασσα, δηλαδή στην Υφήλιο, γιατί κατέβηκε ο διάβολος· ασχολείται επίμονα με τους ανθρώπους. Και έχει μεγάλο θυμό. Γιατί βλέπει ότι λίγος καιρός τού μένει». Τελειώνει δηλαδή η Ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε, αγαπητοί μου, ότι το φαινόμενον αυτό της οργανωμένης μανίας, δεν είναι παρά ο μέγας θυμός του διαβόλου. Αβίαστο είναι. Ερμηνευτικά αβίαστο. Το καταλαβαίνετε. Και μπορεί να θεωρηθεί όταν λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι λίγος καιρός του μένει, ως ένα φαινόμενον εσχατολογικόν. Τα εσχατολογικά φαινόμενα δεν είναι επτά, όπως λέγουν μερικοί. Είναι πάμπολλα! Είναι πάμπολλα, είναι πάμπολλα. Αρκεί να ψάξει κανείς στην Γραφή και θα βρει πάρα πολλά. Να λοιπόν ένα εσχατολογικόν στοιχείον, σημείον.

Ακόμα, οι πονηροί άνθρωποι ενεργούν με την κακότητά τους και διαμέσου της αιρέσεως. Τι λέμε; Πασίγνωστο. Λέμε ότι ο Χιλιασμός δεν είναι παρά ο Σιωνισμός ο οποίος δρα μέσα στους λαούς δια της θρησκείας και δια της αιρέσεως ακριβέστερα και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επικράτησις του Σιωνισμού, μάλιστα από τα κατώτερα στρώματα. Τι είναι ο Μασονισμός; Θρησκεία είναι. Ειδωλολατρική. Τι είναι; Κι αυτό, του Σιωνισμού κατασκεύασμα είναι. Εδώ και δυόμισι αιώνες η ιστορία του είναι στη μορφή που έχομε σήμερα, με σκοπό να… – επιτρέψατέ μου την λέξη- να γραπώσει τα ανώτερα στρώματα, τους μορφωμένους, τους έχοντας τον πλούτον ή τα αξιώματα. Έτσι βλέπομε ότι η αίρεσις είναι ένα σημαντικό όπλο του σατανά. Και παν ό,τι στρέφεται κατά του Χριστού, εξ ορισμού είναι αντίχριστον. Αφού στέκεται κατά του Χριστού, εξ ορισμού λοιπόν είναι αντίχριστον. Και ο έσχατος Αντίχριστος, ως πρόσωπον πια τι θα κάνει; Τι άλλο παρά θα ενεργήσει κατά του Χριστού και θα εξαπολύσει εκείνον τον φοβερόν διωγμόν κατά των Χριστιανών. Και αυτό είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή και μάλιστα εις το βιβλίον του Δανιήλ. Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι «ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ» οι άνθρωποι αυτοί. «Ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τόν νοῦν, ἀδόκιμοι περί τήν πίστιν». Πώς τους αποκαλεί; Κατεφθαρμένους εις τον νουν. Χαλασμένους. Κατεφθαρμένος, όχι απλώς εφθαρμένος αλλά κατεφθαρμένος, σημαίνει ο χαλασμένος. Είναι χαλασμένοι άνθρωποι αυτοί. Δεν έχουν ελπίδα να αλλάξουν. Γι’αυτό λέγει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτοῦ, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπτεν» (εκ του ἐκ-στρέφω). Δηλαδή εδώ βλέπει κανένας ότι οι άνθρωποι αυτοί πράγματι είναι κατεφθαρμένοι. Είναι σε μία εκστροφή, σε ένα εκτροχίασμα. Δεν έχουν ποτέ μα ποτέ την ελπίδα να σωθούν, να καταλάβουν την αλήθειαν. Είτε λοιπόν πούμε κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, είτε πούμε ότι «ἐξέστραπτε», να πάρω την λέξη, την φράση, όπως είναι στη σύνταξή του «ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος» δηλαδή ο αιρετικός, έχει εκ-στραφεί, είναι το ίδιο πράγμα. Ο Κύριος το βεβαιώνει και λέγει: «Ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά». Είναι πονηρός. Πονηρή παρακαταθήκη, πονηρή αποθήκη, πονηρός νους, πονηρή καρδιά. Όλα είναι πονηρά. Τα μάτια του γυαλίζουν πονηρά, η γλώσσα του είναι πονηρή, κάθε του ενέργεια είναι πονηρή. Από πού τα αντλεί; Από τον πονηρόν εαυτόν του.

Ακόμη χειρότεροι είναι, αγαπητοί μου, οι μετερχόμενοι τις κακοτεχνίες, την μαγεία, που λέει: «γόητες». Γοητεύω, γητεύω, γητειά, γόης, γόητες, είναι οι μάγοι. Κατά μεταφορά σήμερα λέμε, κάποιος που είναι πολύ ωραίος ή είναι θαυμάσιος, ξέρω ‘γω, «γοητεύει» λέει αυτός, δηλαδή μαγεύει. Δηλαδή επιβάλλεται.

Αυτοί οι άνθρωποι, τη αιτήσει άλλων ανθρώπων, ομοίως πονηρών, έρχονται να δημιουργήσουν τις φοβερές αυτές κακοτεχνίες. «Πάει», λέγει, «στα μάγια». Κι όχι να χαλάσει, αλλά και να φτιάξει μάγια, εναντίον τρίτου. Τι να σας πω πάνω σ΄αυτό; Το θέμα μου δεν είναι… -η ώρα περνά. Είναι οι ασκούντες την μαγεία σε όλο της το φάσμα. Από την Αστρολογία, την Αριθμοσοφία, τις ποικίλες μορφές της μαντείας, καφεμαντεία, χειρομαντεία, χαρτομαντεία κ.λπ. τη μαγεία έως τον Πνευματισμό. Όλο αυτό το φάσμα είναι φάσμα που μετέρχονται οι άνθρωποι αυτοί οι πονηροί. Όλα αυτά τα πονηρά κατασκευάσματα σκοπόν έχουν, αγαπητοί μου, να τρικλοποδίσουν τον πιστόν. Και είναι πολλοί αυτοί, δυστυχώς, που τα δέχονται. Δυστυχώς…

Οι μετερχόμενοι αυτά τα μηνύματα κι αυτές τις κακοτεχνίες, σας είπα είναι άνθρωποι πονηρότατοι, γνήσια παιδιά του διαβόλου. Εκείνον τον Ελύμα τον μάγον, πώς τον είπε ο Απόστολος Παύλος στην Κύπρο; «Υιέ διαβόλου». Έτσι τον απεκάλεσε. «Που αντιστέκεσαι στην αλήθεια». Για να εμποδίσει τον Σέργιον Παύλον, τον διοικητήν της Κύπρου να μην πιστεύσει εις Χριστόν. Ακόμη ο Απόστολος Παύλος αναφέρει δύο μάγους. Το αναφέρει λίγο πιο πάνω από την περικοπή που είπαμε σήμερα την αποστολική. Που αναφέρεται η περίπτωσις στην εναντίωσίν των κατά του Μωυσέως. Όταν ενεμφανίσθη προ του Φαραώ κλπ. κλπ. Διαβάσατέ τα στο βιβλίο της Ἐξόδου: «Ὃν τρόπον δὲ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς –:Με τον ίδιο τρόπο που ο Ιαννής και ο Ιαμβρής…– Τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στην Παλαιά Διαθήκη εκ παραδόσεως τα χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος- ἀντέστησαν Μωΰσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι(:έτσι, κατά τον ίδιον τρόπον) ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ. ἀλλ᾿ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον (:Αλλά δεν θα προκόψουν πιο πολύ)· ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν (:η αμυαλοσύνη τους, η αφροσύνη τους, θα γίνει γρήγορα φανερή), ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο (:όπως έγινε και σε εκείνους)». «Προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Όπως ακούσαμε σήμερα να λέγει ο Απόστολος.

Πονηροί άνθρωποι είναι, αγαπητοί μου, και όσοι προσπαθούν να διαστρέψουν την αλήθεια δια της τέχνης ή της φιλοσοφίας. Θα το πούμε κι αυτό. Αποπροσανατολίζουν τους πιστούς και τους ρίπτουν στα πηγάδια της αμφιβολίας,της απιστίας, της ανηθικότητος, του υλισμού και της αυτοθεώσεως, που είναι το προπατορικόν αμάρτημα, διαμέσου των μέσων ενημερώσεως, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βιβλία κ.ο.κ. Είναι οι σύγχρονοι κουλτουριάρηδες που προβάλλουν με όλον τον οχετόν της καρδιάς των, που εκτοξεύουν προς πάσαν κατεύθυνσιν και ρυπαίνουν τα πάντα και τους πάντας. Προσβάλλουν, εν ονόματι της κουλτούρας, όπως λένε, κάθε όσιο και ιερό που εσεβάσθησαν οι αιώνες. Ούτε ο Ιησούς Χριστός δεν απετέλεσε εξαίρεσιν. Είναι οι προαγωγοί- ξέρετε τι θα πει προαγωγός- της απιστίας, της αθεΐας και της αποστασίας. Όλοι αυτοί πάλι «προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Γι’αυτό ακούστε πώς χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους ο Απόστολος Πέτρος. Δεν ερμηνεύω γιατί περνά η ώρα. «Οὗτοί εἰσι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι, ὑπέρογκα ματαιότητος φθεγγόμενοι, δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφυγόντας(:εκείνοι που είναι αγνοί άνθρωποι, τους παρασύρουν στην αμαρτία) τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους, ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι(:τους υπόσχονται ελευθερία), αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς». Και πράγματι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλοι αυτοί αλληλοϋποστηρίζονται μεταξύ των. Θα το έχετε αντιληφθεί πολύ καλά πόσο αλληλοϋποστηρίζονται. Κι αν κάποιος απ’ αυτούς πεθάνει, πώς τον προβάλλουν… Ο νοών νοείτω. Αποτελούν, κατά το Ψαλτήρι, «συναγωγή πονηρευομένων».

Αλλά και οι πιστοί καθημερινά αντιμετωπίζουν, αγαπητοί μου, τους πονηρούς ανθρώπους· που με κάθε τρόπο επιθυμούν να τους βλάψουν. Κάποια φορά όμως μπορεί να ζηλέψει ο πιστός τη ζωή του πονηρού ανθρώπου, επειδή οι πονηροί γίνηκαν πάρα πολλοί σήμερα, υπερτερούν και δίδουν μία ψευδή εικόνα ευτυχούντων ανθρώπων, ελευθερωμένων και χειραφετημένων ανθρώπων, αλλά και των…εξηρτημένων στο κατάντημά τους. Ξεκινάς, αδελφέ μου, να είσαι χειραφετημένος; Θα γίνεις εξηρτημένος. Και ξέρετε ποιοι λέγονται «εξηρτημένα πρόσωπα». Οι ναρκομανείς… Αυτοί έτσι ξεκίνησαν, με ελευθερία. Και είναι εξηρτημένα πρόσωπα. Εξαρτώνται από άλλους. Εξαρτώνται πρώτα πρώτα από τα ναρκωτικά και μετά από άλλους ανθρώπους. Εντούτοις, οι άνθρωποι αυτοί, οι εξηρτημένοι, γίνονται ινδάλματα δυστυχώς της νεολαίας μας. Γι’αυτό παραγγέλλει το Πνεύμα το Άγιον: «Μή παραζήλου ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν· ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται».  «Πρόσεξε», λέει, «μην τους ζηλέψεις». Γι΄αυτό συνεχίζει να λέγει το Πνεύμα το Άγιον και να παραγγέλλει: «Οὐδέ παροικήσει σοι πονηρευόμενος (:Μη μείνει κανείς κοντά σου πονηρός άνθρωπος)». Ο πιστός πρέπει να λέγει αυτό που λέγει ο Ψαλμωδός: «Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων. Ἐκκλίνατε ἀπ᾿ ἐμοῦ, οἱ πονηρευόμενοι». Φύγετε από δω πέρα, από μπροστά μου, σεις που είσαστε πονηροί. Έτσι, αγαπητοί μου, στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ποτέ ο πιστός δεν πρέπει να κάνει κακές συναναστροφές ή πονηρές συναλλαγές και συμφωνίες πάσης φύσεως και πάσης μορφής. Διότι «οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται», όπως λέγει ο 36^ος Ψαλμός.

Ακόμη, σε σύναξη πιστών ο πονηρός δεν πρέπει να έχει καμίαν θέσιν. Γι’αυτό η Γραφή παραγγέλλει και δια του Δευτερονομίου και το ανανεώνει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄προς Κορινθίους επιστολή του: «Καὶ ἐξαρεῖτε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν». «Θα τον βγάλετε τον πονηρόν από ανάμεσά σας. Δεν μπορεί να υπάρχει και να κινείται ο πονηρός ανάμεσά σας». Και τι; Πώς αυτό; Υπενθυμίζει ο Απόστολος τι εννοεί πονηρούς: «Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ -εις Κορινθίους- μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις(:μην έχετε παρέα με πόρνους). Νῦν δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν». Ούτε να τρώτε με τέτοιους ανθρώπους. Γιατί; Γιατί είναι πονηροί.

Αγαπητοί μου, έτσι χαρακτηρίζεται το ήθος των πονηρών ανθρώπων. Γι’αυτό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας σημειώνει ότι «καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξε τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια».

Αγαπητοί μου, ας προσέξομε. Τι σας είπα; Λέμε στο Πάτερ ἡμῶν: «ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ». Τελειώνοντας την προσευχή της η Εσθήρ, αγαπητοί μου, παρακαλεί τον Θεόν και λέγει… η Εσθήρ. Να γλυτώσει από εκείνον τον Αμάν τον φοβερόν: «Ῥῦσαι ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν πονηρευομένων». Αυτό πρέπει να το λέγει ο κάθε πιστός.

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή

μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:

Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

• Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

• https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_452.mp3