ΜΑΘΗΜΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΗ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. 2) Γιατι Βυθιστηκε ο Αποστολος Πετρος; Μια Θεολογικη Αναλυση της Πιστης, της Αγαπης και της Θεωσεως. 3)
Αυγ 10th, 2025 | 
Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΗ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΜΕΣΩ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Για να ἐμπεδώσω καλά τὸ μάθημα, πῶς νὰ ἀντιμετωπίζω τὰ κύματα τῆς ζωῆς, μοῦ ζήτησε νὰ ζωγραφίσω τὸν Κύριο ἐπι τῶν κυμάτων & τὸν ἀπόστολο Πέτρο νὰ φωνάζει τό: «Κύριε σῶσον με!». Τό ζωγράφισα καὶ τὸ ἔδωσα.
Μέ τὴν πρώτη ματιά ὁ σεβάσμιος Γέροντας τὸ ἀπέρριψε καὶ ζήτησε νὰ τὸ ξαναζωγραφίσω σωστά. Ὁ ἀπόστολος Πέτρο, μοῦ εἶπε, ὅταν εἶχε στραμμένα τὰ μάτια του στο Χριστὸ περπατοῦσε μὲ ἐνθουσιασμό στα μεγάλα κύματα. Βούλιαξε, ὅταν πῆρε τὰ μάτια του ἀπό τὸ ΧΡΙΣΤΟ καὶ τὰ ἔστρεψε στὸ μεγάλο κύμα.
Αὐτὴ τὴν ζωγραφια ἀνανεωμένη καὶ διορθωμένη τὴν παρουσιάζω ἐδῶ. Σύντομα θὰ ἀνεβῆ ζωντανό κήρυγμα τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεραρχου μὲ θέμα; «Τρικυμισμένη θάλασσα ἡ ζωή μας. Πῶς θὰ σωθοῦμε»
Γιατι Βυθιστηκε ο Αποστολος Πετρος;
Μια Θεολογική Ανάλυση της Πίστης, της Αγάπης και της Θεώσεως
«Κύριε, σῶσόν με!» (Ματθ. 14:30)
Ο Απόστολος Πέτρος, ο μόνος από τους μαθητές που τολμά να βγει από το πλοίο για να περπατήσει προς τον Χριστό, αρχίζει με θάρρος αλλά καταλήγει να βυθίζεται. Αυτή η πτώση δεν είναι απλά μια ιστορική λεπτομέρεια, αλλά μια βαθιά πνευματική αλληγορία για την ψυχή που επιχειρεί να φτάσει στον Κύριο χωρίς την πλήρη χάρη της Αγάπης.
Το Πλοίο ως Εκκλησία: Ασφαλής Χώρος Χωρίς Φόβο
Το πλοίο συμβολίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου οι πιστοί προστατεύονται από:
– Τα κύματα (πειρασμοί, αμαρτία, κόσμος).
– Τους ανέμους (διάβολος, αιρέσεις).
Όσο μένουμε μέσα, δηλαδή υποτάσσομαι στη ζωή των Μυστηρίων, στη διδασκαλία των Πατέρων και στη συνοδικότητα, έχουμε ασφάλεια.
«Η Εκκλησία είναι η Κιβωτός: μέσα της σώζεσαι, έξω της κατακλύζεσαι» (Άγιος Ιππόλυτος).
Ο Απόστολος Πέτρος Βγαίνει Έξω: Η Πίστη Χωρίς Αγάπη Δεν Αρκεί
Ο Απόστολος Πέτρος έχει πίστη (Ματθ. 14:28: «Εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με ἐλθεῖν πρὸς σέ»), αλλά:
– Δεν έχει ακόμη την τελειότητα της Αγάπης (η οποία «ἐκβάλλει τὸν φόβον» – Α Ιωάν. 4:18).
– Επικεντρώνεται στον εαυτό του («Εγώ θα περπατήσω!») αντί στον Χριστό.
Αυτός είναι ο κίνδυνος κάθε πνευματικού αγωνιστή: Να νομίζει ότι μπορεί να «συναντήσει τον Κύριο» με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς να έχει ωριμάσει στην ταπείνωση και την αγάπη.
«Ο Πέτρος πιστεύει, αλλά η πίστη του δεν έχει ακόμη τη ρίζα της αγάπης – γι’ αυτό φοβάται» (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος).
Η Αγάπη ως «Ναυαρχίδα των Χαρισμάτων»
Για να περπατήσει κανείς πάνω από τον κόσμο (όπως οι Άγιοι), χρειάζεται όχι μόνο πίστη, αλλά την τελειότητα της Αγάπης:
– Η Αγάπη νικά τον φόβο (Α Ιωάν. 4:18).
– Η Αγάπη ενώνει με τον Θεό (Ιωάν. 17:21 – «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν»).
Χωρίς Αγάπη, η πίστη γίνεται ξηρή και ευάλωτη – όπως ο Απόστολος Πέτρος, που κοιτάζει τα κύματα (τους πειρασμούς) και χάνει την εστίασή του στον Χριστό.
«Οι μάρτυρες περπάτησαν επί των θαλασσών του μίσους, γιατί είχαν Αγάπη, όχι απλώς πίστη» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής).
Η Θεώση: Ο Στόχος της Πίστης και της Αγάπης
Ο τέλειος συνδυασμός Πίστης και Αγάπης (που ο Απόστολος Πέτρος απέκτησε μετά την Πεντηκοστή) οδηγεί:
– Στην απελευθέρωση από τον φόβο (Απ. 1:17 – «Μὴ φοβοῦ!»).
– Στην θέωση (θέωσις): Η ένωση με τον Θεό, όπου ο άνθρωπος, χωρίς να παύει να είναι κτίσμα, γίνεται «θεὸς ἐκ χάριτος» (Β Πέτρ. 1:4).
Ο Απόστολος Πέτρος αργότερα έγραψε:
«Ἡ πίστις ὑμῶν πολυτιμωτέρα χρυσίου […] δοκιμαζομένου» (Α Πέτρ. 1:7).
Αυτή η δοκιμασμένη πίστη, γεμάτη Αγάπη, είναι που τον έκανε λίθο (Πέτρο) της Εκκλησίας.
Πώς Να Μην Βυθιστούμε;
– Μένουμε στην Εκκλησία (πλοίο), όπου μαθαίνουμε την Αγάπη μέσα από τα Μυστήρια.
– Όταν βγούμε στον κόσμο (όπως οι μοναχοί ή οι μάρτυρες), το κάνουμε μόνο με ταπείνωση και αγάπη, όχι με αυτοπεποίθηση.
– Επικαλούμαστε τον Χριστό («Κύριε, σῶσόν με!»), γιατί μόνο η χάρη Του μας κρατάει πάνω από τα νερά.
«Ο Πέτρος βυθίστηκε για να μάθει ότι η σωτηρία δεν έρχεται από το θάρρος του, αλλά από την παιδεία της ταπείνωσης» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Αμήν.
(Ο Απόστολος Πέτρος μας δίδαξε ότι η πίστη χωρίς αγάπη βυθίζει, αλλά η πίστη με αγάπη μετατρέπει τον κόσμο!)
Κωφίδης Ευάγγελος
«Εὐθεως ἐγενετο το πλοιον ἐπι της γης»
(Ιωαν. 6:21)
Μια ελεγκτική θεολογική ανάλυση της εκκλησιαστικής πνευματικής πλοήγησης
Το Δόγμα της Θείας Παρουσίας στην Εκκλησία
Η φράση τοῦ Ἰωάννη «εὐθέως ἐγένετο τὸ πλοῖον ἐπὶ τῆς γῆς» ἀποκαλύπτει μυστήριο ὑπέρτατον: Ἡ ἐκκλησία χωρὶς Χριστοῦ μέσα της παραμένει πνευματικῶς ἀκίνητη, παρότι φαινομενικῶς κινεῖται. Οἱ ἅγιοι Πατέρες (Χρυσόστομος, Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος) ἐμφατικῶς διδάσκουν ὅτι:«Ὅταν ἡ Ἐκκλησία σταυρῶσει τὶς ἀνθρώπινες στρατηγικὲς καὶ δεχθῇ τὴν θείαν ἐνέργεια, τότε «εὐθέως» φθάνει στὸν σωτήριο σκοπό» (Ὅσιος Θεοφύλακτος).
Ἡ Τραγωδία τῆς Ἀνθρώπινης Διοίκησης Χωρὶς Χριστόν
Ἡ σύγχρονη πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς, συχνὰ ἀποτελεῖ ἀντιπαράδειγμα τοῦ Ἰωαννείου θαύματος:
– Ἐπισκοπικὲς Σύνοδοι ποὺ λειτουργοῦν ὡς «διοικητικὲς ἐπιτροπὲς» ἀντὶ νὰ εἶναι πνευματικὲς ἐκκλησίες.
– Ποιμαντικὲς ἀποφάσεις ποὺ βασίζονται στὰ κοσμικὰ κριτήρια (πολιτικὴ, οἰκονομία, κοινωνικὴ ἀποδοχή) παρὰ στὸ «Τί λέγει ὁ Κύριος;».
– Ὁ Κλήρος νὰ μιμεῖται τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες (καθίσματα, τιμὲς, ἐξουσίες), καταπατῶντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ: «Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν» (Ματθ. 20:26).Ἀντιπαράδειγμα ἀπὸ τὴν Ἱστορία:
– Ἡ Σύνοδος τῆς Φλωρεντίας (1438-1439), ὅπου ἀνθρώπινα συμφέροντα ἐπιβλήθηκαν ἐπὶ τῆς ἀληθείας, προκαλῶντας τραγικὰ σχίσματα.
– Ὅπως ὁ Ἅγ. Μάρκος ὁ Ευγενικὸς εἶπε στὴ Φλωρεντία:
«Ἡ ἀλήθεια δὲν διαπραγματεύεται». 2. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι «ἕνα ἀπὸ πολλά» – εἶναι ἡ ἑναπομείνασα ἀγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
– Τὸ «ἡμεῖς καὶ ἐκεῖνοι εἴμαστε ἕνα» (ἄνευ ὁμολογίας Ὀρθοδοξίας) παρέσυρε πολλοὺς εἰς σύγχυση.
Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ λαμβάνῃ ἀποφάσεις μὲ:
– Πλήρη συνοδικότητα (ὄχι μόνο μερικῶν Πατριαρχείων).
– Συμμετοχὴ πιστῶν (δὲν εἶναι θεσμικὴ διαδικασία, ἀλλὰ ζῶν σῶμα).Ὁ οἰκουμενισμὸς χωρὶς μετάνοια εἶναι κίνδυνος:
– Δὲν γίνεται ἕνωση χωρὶς ὁμολογία τῆς ἀληθείας (Α´ Κορ. 1:10 – «Ἵνα ἦτε τὸ αὐτὸ λέγοντες»).
Ἡ μαρτυρία τῶν Ἁγίων εἶναι ἀπαράβατη:
– Ὅπως ὁ Ἅγ. Μάρκος ὁ Ευγενικὸς ἀπέρριψε τὴ Φλωρεντία, οὕτω καὶ σήμερα οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ φυλάσσουν τὴ δογματικὴ καθαρότητα.
Ὅταν ὁ Χριστὸς κυβερνᾷ, ἡ Ἐκκλησία δὲν χρειάζεται «ἀνθρώπινους χρόνους» γιὰ νὰ φθάσει στὸ τέρμα της. Αὐτὸ φανερώνει ὅτι:
1. Ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχή εἶναι ἄνευ νόημα ἐὰν λείψει ἡ ἀποστολικὴ ζωή (πρβλ. Ἀποκ. 2:4-5 – «Ἐγκατέλιπες τὴν ἀγάπην σου»).
2. Οἱ Σύλλογοι, Σχέδια, καὶ Προγράμματα εἶναι κενὰ ἐὰν λείψει ἡ θεία χάρις (Α Κορ. 3:6 – «Ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ηὔξησεν»).Διδασκαλία Ἁγίου Παΐσιου:
«Ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἀναζητεῖ νὰ «διοικήσει» ἀντὶ νὰ προσεύχεται, εἶναι σὰν πλοῖο μὲ κουπιά χωρὶς ἱστία – κουράζεται, ἀλλὰ δὲ προχωράει».
Ἡ Ἐλεγκτικὴ Ἀνάλυση: Πού Κινδυνεύουμε Σήμερα;
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, παρὰ τὴν χάριν ποὺ ἔχει, κινδυνεύει νὰ πέσει στὰ ἴδια λάθη ποὺ καταδίκασε στὴν Δύση:
– Κανονικὴ Νομιμοφροσύνη χωρὶς Πνευματικὴ Ζωή: Νὰ κρίνουμε μόνο ἀπὸ τοὺς κανόνες, χωρὶς ἔλεος καὶ οἰκονομία (πρβλ. Ματθ. 23:23 – «τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου παρέλπετε»).
Στὸ δυτικὸ μοντέλο (ἰδιαίτερα στὸ Παπισμό), ἡ Ἐκκλησία λειτουργεῖ ὡς «πυραμίδα» μὲ:
– Τὸν Πάπα στὴν κορυφή ὡς ἀλάθητο αὐτοκράτορα.
– Καρδινάλιους, Ἐπισκόπους κ.λπ. ὡς ὑποτελεῖς διαχειριστές.
– Τὸ λαό στὴν βάση, χωρὶς φωνή.Προβλήματα:
– Καταπατᾶται ἡ συνοδικότητα (οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται μονομερῶς).
– Ὁ Χριστὸς παύει νὰ εἶναι ἡ μόνη Κεφαλή (ἀντικαθίσταται ἀπὸ ἄνθρωπο).
Τί εἶναι ἡ Συνοδικότητα στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση;
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λειτουργεῖ ὡς σῶμα μὲ:
– Τὸν Χριστὸ ὡς μόνη Κεφαλή (Ἐφεσ. 5:23).
– Οἱ Ἐπίσκοποι συνεργάζονται ἐν συνόδῳ (ὡς οἱ Ἀπόστολοι στὶς Πράξεις 15).
– Ὁ λαὸς συμμετέχει (ἐκλέγει Ἐπισκόπους, ἐπιδοκιμάζει ἀποφάσεις).
Χαρακτηριστικά:
1. Οὐδεμία μονοπώληση ἐξουσίας – οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι πρεσβύτεροι ἐν ἀγάπῃ (Α Πέτρ. 5:1-3), ὄχι δεσπότες.
2. Ἡ ἀλήθεια προκύπτει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα στὸ σύνολο (ὄχι ἀπὸ ἕνα ἄτομο).
3. Ἡ ἑνότητα βασίζεται στὴν πίστη, ὄχι στὴν κεντρικοποίηση.
Στὴν ἐποχή μας, κίνδυνοι ὑπάρχουν ὅταν:
1. Οἱ Ἐπίσκοποι συμπεριφέρονται ὡς «πρίγκιπες» (καθίσματα, προνόμια).
2. Λαμβάνονται ἀποφάσεις χωρὶς πραγματικὴ συζήτηση (π.χ. μόνο ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἑνὸς Πατριαρχείου).
3. Ὁ λαὸς ἀγνοεῖται (ἐνῶ στὴν παράδοση ὁ λαὸς ἐξέφραζε τὸ «Ἀμήν» ἢ «Ἀνάθεμα»).«Ὅπου λείπει ἡ συνοδικότητα, ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ τυραννία» (Όσιος Παΐσιος ὁ Ἅγιος).
– Ἡ Μηχανικὴ Λατρεία: Νὰ τελοῦνται μυστήρια χωρὶς νὰ ζῇ ἡ καρδιὰ τὴν μετάνοια (Ἠσ. 29:13 – «Ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσιν τιμᾷ με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ»).
Ἡ Λύση: Ἡ «Εὐθέως» Θεολογία τῆς Πράξεως
Γιὰ νὰ φθάσει τὸ πλοῖο ἀμέσως στὴν ἀκτή, αἱ πρῶτες πράξεις πρέπει νὰ εἶναι:
1. Ἡ Συνέχιση τῆς Προσευχῆς (A Θεσ. 5:17) – Ὄχι μόνο στὰ χείλη, ἀλλὰ στὴν καρδιά.
2. Ἡ Συνεχὴς Ἔλεγχος τῆς Συνειδήσεως: Νὰ ρωτῶμεν: «Ποῦ εἶναι ὁ Χριστὸς σ’ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση;».
3. Ἡ Ἀποκατάσταση τῆς Συνοδικῆς Πνευματικότητας: Ὄχι ψηφοφορίες, ἀλλὰ πνευματικὴ ἑνότητα (Πράξ. 15:28 – «Ἔδοξε γὰρ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ καὶ ἡμῖν»).
Παράδειγμα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:
Ὅταν ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν ἐξορία του, ἡ Κωνσταντινούπολη εὐθέως μετανοήσε – γιατὶ ὁ λαὸς εἶδε τὸν Χριστὸ μέσα του.
Συμπέρασμα: Μία Προφητική Προσευχή
– Γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους:
«Δός τους, Κύριε, νὰ κυβερνοῦν ὡς οἱ Ἀπόστολοι – μὲ δάκρυα, ταπείνωση, καὶ ζήτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
– Γιὰ τὸν Λαό:
«Δὸς ἡμῖν νὰ μὴ ἐγκαταλείψουμε τὸ πλοῖο, ἀλλὰ νὰ κράξουμε: «Κύριε, σῶσον!» ὅταν βλέπουμε τοὺς πειρασμούς».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι ἀνθρώπινο ἐγχείρημα, ἀλλὰ Θεοῦ σκάφος. Ὅταν ὁ ΚΥΡΙΟΣ ἐμβῇ, τότε μόνο τὸ «εὐθέως» γίνεται δυνατόν.
ΑΜΗΝ.
(Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι σαφής: Ὅπου λείπει ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία παλεύει· ὅπου ὑπάρχει, ἡ σωτηρία ἔρχεται «εὐθέως»).
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.