O προσωπικoς αριθμoς της ψηφιακης επιτηρηση

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Ὅπως πολλές φορές έχουμε γράψει, η κυβέρνηση επιχειρεί να συνδέσει την υποχρεωτική έκδοση και χορήγηση του προσωπικού αριθμού με ένα νέο εθνικό σύστημα ηλεκτρονικής ταυτοποίησης των πολιτών, που υπόσχεται την απλοποίηση των διαδικασιών, την πάταξη της γραφειοκρατίας και την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση του πολίτη από το κράτος.

Στην πραγματικότητα, όμως, με την θεσμοθέτηση του προσωπικού αριθμού, το κράτος επιδιώκει να υλοποιήσει την βαθύτερη επιδίωξή του, που συνίσταται στον έλεγχο και στην χειραγώγηση των ανθρώπων, μέσω ενός συγκεντρωτικού συστήματος συλλογής, καταχώρισης, αποθήκευσης και επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων…….

Πατῆστε τον τίτλο και διαβαστε το ἄρθρο

Περιληπτικὲς μεταγλωττίσεις Καιροὶ Ἀποκαλύψεως

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄ Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2693
Κυρ. Δ΄ Λουκᾶ, Πατέρων Ζ΄ Οἰκ. Συνόδου, 12 Ὀκτωβρίου 2025
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Β΄. Θα δεχτουμε τις νεες ταυτοτητες;

(τὸ ἀνάγνωσμα τοῦτο εἴπαμε εἶνε παλαιό, σαράντα ἐτῶν·
τὸ νόημά του ὅμως μπορεῖ νὰ ῥίξῃ φῶς στὴν ἐποχή μας)

Τὴν προηγούμενη φορά, ἀγαπητοί μου, ἀρχίσαμε μὲ τὸ θέμα «ἠλεκτρονικὸ φακέλλωμα καὶ ὁ ἀριθμὸς 666». Συνεχίζουμε τώρα μὲ τὸ ἄλλο σχετικὸ ζήτημα· Θὰ δεχτοῦμε τὶς νέες ταυτότητες;
Μερικοί, ποὺ περιεργάζονται τὰ δύσκολα χωρία τῆς Γραφῆς καὶ ζητοῦν νὰ τὰ ἑρμηνεύσουν, λένε· Νά, ἔφτασε ὁ ἀντίχριστος. Ἀπόδειξις ὅτι ἐμφανί­στηκε τὸ 666. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς χαράζεται σὲ διάφορα ἀντικείμενα καὶ εἴ­δη τροφίμων ποὺ κυκλοφοροῦν στὴν ἀγορά, καὶ σὲ λίγο ἐμφανίζεται καὶ στὶς νέες ταυτότητες· γιατὶ τὸ κράτος μας, ἀφοῦ ἐντάχθηκε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινό­τητα, πρέπει νὰ συμμορφωθῇ μὲ ὅ,τι αὐτὴ διατάζει. Δὲν εἶνε αὐτὰ ἀπόδειξι τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀντιχρίστου; Καὶ πῶς ἐμεῖς ὡς Χριστιανοὶ θὰ δεχτοῦμε τὶς νέες ταυτό­τητες ποὺ θὰ φέρουν τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου;
Ἀπαντῶ, χωρὶς νὰ διεκδικῶ αὐθεντικότητα· ἡ αὐθεν­τικότης ἀνήκει ὄχι σὲ ἕνα ἄτομο ἀλλὰ στὴν Ἐκκλησία.
Μᾶς ζητοῦν ν᾽ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστι μας;
Ἐν σχέσει μὲ τὸ 666 παρατηροῦμε, ὅτι αὐτὸς καθ᾽ ἑαυ­τὸν ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς δὲν ἔχει κάτι τὸ ἐπιλήψιμο. Ὡς ἀρι­θμὸς ὑπάρχει σὲ πολλὲς περιπτώσεις· σὲ πινακίδες ὁ­δῶν μεγάλων πόλεων, στὶς πινακίδες αὐτοκινήτων, στὰ τηλέφωνα, στὰ διάφορα εἰσιτήρια, διαβατή­ρια, βιβλιάρια κ.ἄ.· ὑπάρχει στὴν ἀρίθμησι τῶν θαλά­μων ἢ τῶν κλι­νῶν νοσοκομείων, ξενοδοχείων, φοιτητι­κῶν ἑστιῶν κ.λπ.· ὑπάρχει στὴ σελιδομέτρησι βιβλίων καὶ καταλόγων, στὸν ἀρι­θμὸ ἐκδόσεως φύλλου ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν· ὑ­πάρχει στὰ μητρῷα μαθητῶν, φοιτη­τῶν, δημοτῶν, στρατιωτῶν κ.λπ.. Ὡς ἀριθμὸς ὑπάρχει παντοῦ. Δὲν ἀποφεύγεται, δὲν παραλείπεται. Ἐὰν παραλειπόταν, θὰ ἦταν μία πρόληψι, σὰν αὐτὲς ποὺ ταράζουν ὡρισμένους.
Πρόληψις π.χ. εἶνε ἂν κάποιος, ταξιδεύοντας μὲ πλοῖο ἢ σιδηρόδρομο, ἀποφεύγῃ τὴ θέσι ποὺ ἔχει ἀριθμὸ 13. Εἶνε τόσο διαδεδομένη ἡ πρόληψι αὐτή, ὥστε, ὅπως μοῦ ἔλεγε ἕνας πλοίαρχος, ἐπειδὴ πολλοὶ ἀπέφευγαν τὴ θέσι 13, συχνὰ στὴν ἀρίθμησι πηδούσαμε ἀπὸ τὸ 12 στὸ 14. Ἐπίσης ἡ Τρίτη ἀπὸ τοὺς προληπτικοὺς θεωρεῖται ὡς ἡ­μέ­ρα κακή, καὶ πολλοὶ ἀποφεύγουν τέτοια μέρα νὰ ταξι­δέ­ψουν ἢ νὰ ἐκτελέσουν κάποια ἐργασία τους.
Ἔτσι καὶ ὁ ἀριθμὸς 666. Ἐφ᾽ ὅσον, ὅπως λέει ὁ ἅ­γιος Εἰ­ρηναῖος, δὲν μπορεῖ νὰ ἐξακριβωθῇ σὲ ποιό συγ­κε­κριμένα πρόσωπο τῆς ἱστορίας ἀναφέρεται (πολλὰ ὀ­νόματα ἔχουν τέτοιο ἄθροισμα στὰ ψηφία τους), καὶ ἐφ᾽ ὅ­σον μέχρι στι­γμῆς τὸν καλύπτει μυστηριῶδες πέπλο, ὁ ἀ­ριθμὸς 666, αὐτὸς καθ᾽ ἑαυτόν, δὲν πρέπει νὰ προκαλῇ πανικό.
Ἐν τούτοις δὲν ἀρνοῦμαι, ὅτι στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ μεγάλης ἀποστασίας καὶ διαφθορᾶς καὶ ἐνῷ ἀπὸ ἀπίστους καὶ ἀθέους, ἀσυνείδητα ἢ συνειδητά, ἀναφέρεται ὁ ἀριθμὸς αὐτός, μπορεῖ αὐτὸ νὰ θεωρηθῇ ὡς μία προει­δοποίησι γιὰ κάποιο μέγιστο γεγονὸς ποὺ πρόκειται νὰ συμβῇ στὸν κόσμο. Ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ μέχρι τὸ νὰ μὴ θέλουμε νὰ πιάσουμε στὰ χέρια μας ἕνα ἀντικείμενο ποὺ φέρει τὸν ἀριθμὸ 666, ὡς πολὺ ἐ­πικίνδυνο γιὰ τὴν ὕ­­παρξί μας, ὑπάρχει μεγάλη ἀπόστασι. Δὲν μπορεῖ αὐτὸ νὰ θεωρηθῇ προδοσία πίστεως. Εἶπε κάποιος· Ἂν σοῦ δώσουν ἕνα σακκίδιο μὲ 666 λίρες καὶ μὲ τὸ νούμερο ἀπ᾽ ἔ­ξω, θ᾽ ἀρνηθῇς νὰ τὸ πά­ρῃς; Ἐὰν ὅμως ἐ­κεῖνος ποὺ προσφέ­ρει τὸ σακκίδιο σοῦ πῇ, «Θὰ σοῦ τὸ δώσω ἂν ἀρνηθῇς τὴν πίστι σου καὶ βλαστημήσῃς τὸ Χριστό», τότε βρισκόμαστε μπρο­στὰ σὲ σοβαρώ­τατη περίπτω­σι. Ὁ Χριστιανός, ἂν εἶνε πιστός, γιὰ κανένα λόγο δὲν θὰ δεχτῇ δῶρα, ὅσο μεγάλα καὶ ἂν εἶνε· θὰ προτιμήσῃ νὰ μεί­νῃ φτω­χὸς μὲ τὸ φτωχὸ Ναζωραῖο, παρὰ νὰ γί­νῃ ἑ­κατομ­μυριοῦχος μὲ τὸν διάβολο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔ­χῃ πίστι, ἀλ­λὰ κλονίζεται καὶ μαγνητίζεται ἀπ᾽ τὸ χρυσάφι καὶ ἀγαπᾷ τὸν χρυσὸ περισσότερο ἀπὸ τὸν Χριστό, τότε θ᾽ ἀρ­νηθῇ καὶ θὰ βλαστημήσῃ τὸ Χριστό, γιὰ νὰ πάρῃ τὰ νομίσματα, ποὺ θὰ εἶνε σὰν τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα.
Ἕνα παρόμοιο θλιβερὸ γεγονὸς ἀναφέρεται στὸ ἐκ­κλησιαστικὸ μαρτυρολόγιο τῆς 9ης Ἰουνίου. Κατ᾽ αὐτὸ ἕνας φιλάργυρος πνευματικὸς ἔ­φτασε στὸ σημεῖο ὄχι μό­νο ν᾽ ἀρνηθῇ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσῃ στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ καὶ νὰ προδώσῃ καὶ νὰ σφάξῃ –ἀλλοίμονο– μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια παρθένες κοπέλλες, πνευματικά του παιδιά, γιατὶ τέτοιον ὅρο τοῦ ἔθεσαν· νὰ μεταστρέψῃ στὴν είδωλολατρία καὶ νὰ σφάξῃ ὁ ἴδιος τὶς παρθένες, ἂν θέλῃ νὰ διασώσῃ τὸ θησαυρό του, ἕνα πιθάρι γεμᾶτο χρυσᾶ νομίσματα, τὸ ὁποῖο οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως εἶχαν ἀνακαλύψει καὶ τὸ κατέσχεσαν. Τρομερὴ περίπτωσι προδοσίας!
Προτιμότερο θάνατος παρὰ ἐπαίσχυντη ἐπιβίωσι
Αὐτὰ τὰ λέμε γιὰ νὰ τονίσουμε καὶ πάλι ὅτι, ἐὰν αὐτὸς ποὺ κατέχει κάποιο ἀντικείμενο, ἀπὸ τὰ πιὸ εὐτελῆ μέχρι τὰ πιὸ ἀκριβά, χαράξῃ πάνω σ᾽ αὐτὸ τὸ 666 καὶ μᾶς πῇ, «Δὲν θὰ σᾶς τὸ δώσω ἐὰν προηγουμένως δὲν ἀρνη­θῆ­τε καὶ δὲν βλαστημήσετε τὸ Χριστό», τότε, ἂν εἴμαστε πιστοί, θὰ πρέπῃ νὰ προτιμήσουμε νὰ στερηθοῦμε ἕνα τέτοιο ἀγαθό, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ εἶνε ὁ ἐπιούσιος ἄρτος, καὶ νὰ πεθάνουμε ἀ­πὸ ἀσιτία, παρὰ ν᾽ ἀρνηθοῦμε τὸ Χριστό. Ἡ πίστι πρέπει νὰ λάμπῃ σὰν τὸν ἥλιο.
Ἀναφέρω καὶ κάτι παραπλήσιο, στὸ ὁποῖο ἤ­μουν αὐ­τόπτης μάρτυρας. Τὸ 1944 ὡς ἱερο­κήρυκας ἤμουν σὲ μία πό­λι τῆς Μακεδονίας, ποὺ βρισκόταν τότε ὑπὸ τὴν δυνα­στεία στρατευμάτων κατοχῆς· μεταξὺ τῶν κατακτητῶν ἦταν καὶ Βούλγαροι, ποὺ συνεργάζονταν μὲ τὶς ὀρδὲς τοῦ Χίτλερ. Οἱ Βούλγαροι, γιὰ νὰ προσ­ελκύσουν ὀπαδούς, μοί­ρασαν καρτέλλες σὲ ὅσους δέχτηκαν νὰ προσχωρήσουν μὲ τὸ μέρος τους, καὶ αὐτοὶ προμηθεύονταν ἐκ­λεκτὰ τρόφιμα δωρεὰν σὲ περίοδο φρικτῆς πείνας. Στὸν πειρασμὸ αὐτὸν ὑπέκυψαν ὄχι λίγοι. Τότε συνάντησα κάποιον πατριώτη, πάμπτωχο οἰκογενειάρχη, ὁ ὁποῖος, στὴν προτροπὴ νὰ δεχτῇ τὴν κάρτα καὶ νὰ πάρῃ τρόφιμα, ἀκούστη­κε νὰ λέῃ· «Ὄχι, φίλε μου· προτιμῶ νὰ τρώω τσουκνίδες καὶ νὰ πεθάνω τῆς πείνας, παρὰ νὰ φάω βουλγάρικο κα­λαμπόκι, τροφὴ προδοσίας!». Ἐὰν τέτοιον ὑψηλὸ λόγο εἶ­πε ὁ φλογερὸς ἐκεῖνος πατριώτης, πόσο μᾶλλον οἱ συνει­δητοὶ Χριστιανοί, ποὺ θέτουν πάνω ἀπ᾽ τὴν πατρίδα τὴν πίστι στὸ Χριστό, πρέπει ν᾽ ἀποποιη­θοῦν δῶρα ποὺ τοὺς προσφέρονται ὑπὸ τὸν ὅρο ν᾽ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό;
Συνεπῶς, ἐὰν σὲ περίοδο ἀποστασίας μεγάλης τὰ ὄρ­γανα τοῦ ἀντιχρίστου, μαζὶ μὲ τὸν ἀριθμό, ἔχοντας στὴν ἀ­ποκλειστικὴ δικαιοδοσία τους καὶ ὅλη τὴν ἐμπορικὴ κίνησι τῆς ἀγορᾶς, μᾶς ποῦν, «Τότε μόνο θὰ σᾶς δώσουμε ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ νὰ ζήσετε, ἐὰν προηγουμένως φτύσετε τὸ Χριστὸ στὸ πρόσωπο», τότε χωρὶς ἀμφοβολία πρέπει ν᾽ ἀπορρίψουμε τὸν ὅρο αὐτὸν τοῦ ἀντιχρίστου καὶ νὰ προ­τιμήσουμε τὸν τίμιο θάνατο ἀπὸ πεῖνα παρὰ τὴν ἄτιμη καὶ ἐπαίσχυντη ἐπιβίωσι. Ἰσχύει λοιπὸν αὐτὸ σήμερα;

Τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα
Κάποιοι θὰ μοῦ φωνάξουν ὠργισμένοι· «Ὥστε εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ὑπὲρ τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων;». Ὄχι, ἀπαντῶ εὐθέως. Στὶς νέες ταυτότητες κρύβεται μεγάλος φόβος. Καὶ ὁ φόβος βρίσκεται στὸ ἑξῆς· στὶς μυστικὲς αὐτὲς ταυτότη­τες θὰ ἀ­ναγράφωνται ὅλες οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας καὶ θὰ διαβάζωνται μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ ἀπὸ εἰδικὰ κρατικὰ ὄργανα, ποὺ θὰ εἶνε ἐφωδιασμενα μὲ εἰδικὸ ἠλεκτρονικὸ «μάτι». Φοβερὸ τὸ ἐπίτευγμα τοῦτο τῆς τεχνολο­γίας! Καὶ ἐὰν μὲν ἡ χώρα κυβερνᾶται δημοκρατικά, ὁ κίνδυνος τῆς ἠλεκτρονικῆς ἀστυνομεύσεως τῶν πολιτῶν μειώνεται· μία δημοκρατικὴ κυβέρνησι δὲν θὰ διώ­ξῃ ποτὲ ἄνθρωπο ποὺ ἐξέφρασε ἐλεύθερα τὶς σκέψεις καὶ ἰδέες του. Ἐὰν ὅμως ἡ διοίκησι τῆς χώρας περιέλθῃ σὲ ὁλοκληρωτι­κὴ κυβέρνησι ὑλιστῶν καὶ ἀθέων, ποὺ μισοῦν κάθε ἰδέα ἐ­λευθερίας, τότε ἀλλοίμονο σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἔχουν τέτοιες ταυτότητες· ἡ ἀστυνόμευσί τους θὰ εἶνε ἀπόλυτη. Καὶ μιὰ τέτοια ἀστυνόμευσι θὰ ἐμπίπτῃ πλέον στὴν προφητεία τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ εἴπαμε, κατὰ τὴν ὁποία μόνο ἐκεῖ­νοι ποὺ θὰ ἔχουν τὸ εἰδικὸ χάραγμα, ἐπάνω στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπό τους, θὰ μποροῦν νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα, νὰ που­λοῦν καὶ ν᾽ ἀγοράζουν. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ αὐτὴ κρινόμενες οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες πρέπει ν᾽ ἀπορριφθοῦν. Γι᾽ αὐτὸ μὲ ψυχικὴ ἀνακούφισι διαβάσαμε τὴν εἴδησι, ὅτι ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν κ. Γ. Παπαμιχαήλ, μιλώντας σὲ ἐπιτροπὴ ὑπερασπίσεως τῶν δικαιωμάτων ἔναντι τῆς πολιτικῆς αὐθαιρεσίας, κατήγγειλε τὴν κυβέρνησι γιὰ τὴν ἀπόφασί της νὰ προχωρήσῃ στὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα μὲ τὸν Ε.Κ.Α.Μ.. Καὶ ὁ λαός, ἐὰν ἀντιδροῦσε ἄλλοτε ἐναντίον τῶν ἀτομικῶν φακέλων τῆς ἀστυνομίας καὶ ζητοῦσε νὰ καοῦν δημοσίως γιατὶ ἀπειλοῦν τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου, πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ ἐξεγερθῇ τώρα κατὰ τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.
Ἀλλὰ περίεργο πρᾶγμα· ὁ λαός μας τώρα, ἐμπρὸς στὸ σπουδαιότατο αὐτὸ ζήτημα, φαίνεται σὰν ὑπνωτισμένος· ἡ ἔκδοσι τέτοιων ταυτοτήτων θεωρεῖται ὡς ἐπίτευ­­γμα καὶ πρόοδος! Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ προσωπεῖο τῆς «προόδου» μπορεῖ νὰ κρύβων­ται τὰ ἀπαισιώτερα σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῶν ὀπαδῶν τοῦ ἀντιχρίστου. Τὸ εἶ­πε ἡ ἐπιστήμη; πρέπει νὰ ὑπακούσουμε, ἔστω καὶ ἂν θυσι­άζωνται οἱ ἀτομικές μας ἐλευθερίες!… Νά ἡ ἀνόητη νοοτροπία τῶν πολλῶν. Ἀλλὰ πρέπει νὰ ξυπνήσουμε· φακελωνόμαστε ὄχι πλέον ἀστυνομικὰ ἀλλὰ ἠλεκτρονικά· προοίμιο φοβερῆς σκλαβιᾶς, ποὺ ἔρχεται.

«Μὴ θροεῖσθε», ἀλλ᾽ «ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε»!
Αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶχα νὰ πῶ ἀπαντώντας σὲ ἐπιστολὲς καὶ τηλεφωνήματα Χριστιανῶν, ποὺ μᾶς ρωτοῦν γιὰ τὸν ἀριθμὸ 666. Τελειώνοντας ἀναφέρω μία πρόσφατη περίπτωσι.
Στὸ γραφεῖο τῆς μητροπόλεως μὲ ἐπισκέφθηκε ἕνα νεαρὸ ζεῦγος πιστῶν μεταναστῶν ποὺ ζοῦν στὴ Γερμανία, καὶ στὸ πρόσωπό τους εἶδα ζωγραφισμένη τὴν ἀγωνία. Ἰδίως τρομοκρατημένη ἦταν ἡ νεαρὴ γυναίκα – σύζυγος, ἡ ὁ­ποία ὅταν πήγαινε στὴν ἀγορὰ καὶ ἔβλεπε σὲ τρόφιμα ἢ ἄλλα ἐμπορικὰ εἴδη τὸν ἀριθμὸ 666, δὲν τὰ ἄγγιζε, καὶ εἶ­χε περιορίσει τὸ διαιτολόγιο τῆς οἰκογενείας στὰ ἐλάχι­στα. Ζήτησαν τὴ γνώμη μου. Ἀπήντησα διὰ μακρῶν. Ἐξέθεσα τὶς ἀπόψεις μου, τὶς ὁποῖες ἄκουσαν μὲ προσοχή, καὶ μετὰ χαρᾶς εἶδα τὰ πρόσωπά τους νὰ εἰρηνεύουν. Ὅ,τι λοιπὸν εἶπα στὸ ζεῦγος αὐτὸ τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν, αὐτὸ ἀναπτύσσω κάπως πλατύτερα ἐδῶ.
Συνοψίζω. Μὴν τρομοκρατούμεθα, ἀδελφοί μου, καὶ φτάνουμε σὲ ἄγχος, ποὺ εἶνε ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν πνευμα­τική μας ὑπόστασι. Ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου οἱ Χριστιανοὶ τῆς Θεσσαλονίκης, ἐξ ἀ­φορμῆς διαδόσεως ὅτι ἐπίκειται ἡ ἔλευσις τοῦ Χριστοῦ, εἶχαν περιπέ­σει σὲ ἀδράνεια, μὴ θέλοντας οὔτε νὰ ἐργαστοῦν, καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναγκάστηκε νὰ τοὺς ἐπιτιμήσῃ γιὰ τὴν ἄσκοπη ἀγωνία τους (βλ. Β΄ Θεσ. κεφ. 2ο), ἔτσι καὶ τώρα, ἐξ ἀ­φορμῆς τοῦ ἀριθμοῦ 666, μεγάλος θόρυβος ξεσηκώθηκε καὶ οἱ καρδιὲς πολλῶν ἔχουν ταραχθῆ ὑπερβολικά. Ἔτσι κατώρθωσε ὁ πολυμήχανος σατανᾶς, ὅπως λέει ἕνας ἅ­γιος ἀσκητὴς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, νὰ ἐπιφέρῃ τέτοια σύγχυ­σι πνευμάτων, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ μιλᾶνε διαρκῶς γιὰ τὸ σατανᾶ καὶ λίγο ἢ ποτέ νὰ μὴ μιλᾶνε γιὰ τὸ Χριστό, τὸ νικητὴ τῶν δαιμόνων Σωτῆ­ρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀμελών­τας τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους καὶ διαρκῶς περιεργαζόμενοι τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Κινδυνεύουμε νὰ περιπέσουμε ἀ­συνειδήτως σὲ δαιμονολατρία. Φοβόμαστε τὸ 666, καὶ δὲν φοβόμαστε τὴν ἁμαρτία, τὴν πηγὴ κάθε κακίας καὶ ἀθλιότητος, ποὺ ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἂς προσέξουμε, ἀγαπητοί μου, πολύ. Χωρὶς νὰ καταλήγουμε σὲ πανικό, ὅπως κάποτε οἱ Χριστιανοὶ τῆς Θεσσαλονίκης, στοὺς ὁποίους ἀπηύθυνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν προτροπὴ «Μὴ θροεῖσθε», ἃς διατελοῦμε σὲ ἱερὰ ἐπιφυλακή, ἀγρυπνώντας καὶ προσευχόμενοι κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (βλ. Λουκ. 21,36).

Θὰ νικήσῃ τὸ Ἀρνίον!
Ἂς μείνῃ ἡ πίστι μας σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη. Ὅ,τι καὶ ἂν συμβῇ, «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» (θ. Λειτ.). Ἂς ἔχουμε πλήρη ἐμ­πιστοσύνη στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀληθι­νὸ Θεὸ καὶ Σωτῆρα μας, ὁ ὁποῖος ποτέ δὲν θὰ ἐγκαταλεί­ψῃ τοὺς πιστοὺς δούλους του, ἔστω καὶ ἂν αὐτοὶ πορευθοῦν «ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου» (Ψαλμ. 22,4).
Μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι θὰ λάμψῃ καὶ πάλι τὸ φῶς. Πίστι μας εἶνε, ὅτι τὸ ἐσφαγμένο Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ὅλα τὰ θηρία τῆς ἀ­βύσσου, γιατὶ «ἐξ­ῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀπ. 6,2). Ζώντας μέσα στὸ σύγχρο­νο κόσμο, ὅπου τὸ πολύμορφο κακὸ κατακλύζει τὰ πάν­τα, ὁσοδήποτε λίγοι καὶ ἂν μείνουμε, ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι, καὶ μὲ λόγο φωτεινό, καὶ μὲ βίο ἅγιο, καὶ μὲ τὸ αἷμα μας ἀ­κόμη ἂν χρειαστῇ, νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία «ἐν πάσῃ σο­φίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ» (Κολ. 1,9). Μένοντας μέσα στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, ποὺ εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, φρονοῦντες καὶ πράττον­τες κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, μὲ τὴ θεία χάρι θὰ μπορέσουμε νὰ διαπλεύσουμε τὸ τρικυμι­σμένο πέλαγος τοῦ κόσμου καὶ ν᾽ ἀντικρύσουμε τὶς ἀκτὲς τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ μα­καριότητος, στὴν ὁποία πλέον κά­θε φόβος καὶ ἀ­γωνία θὰ ἔχουν λήξει. Ἐκεῖ εἰρήνη καὶ γαλή­νη θὰ ἐπικρατῇ αἰωνίως ἐν Χριστῷ, στὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ τιμὴ καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Δεύτερο μέρος ἄρθρου ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ καθαρεύουσα γλῶσσα στὸ περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» (φ. 449/ 1987), ἐκτυπώθηκε σὲ μικρὸ τεῦχος καὶ ἀναδημοσιεύθηκε στὸ βιβλίο Καιροὶ Ἀποκαλύψεως (Ἀθῆναι 1991, 19983, σσ. 68-93). Διαίρεσις, μετονομασία, μεταγλώττισις 25-6-2025.