ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΘΕΪΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΑΟΣ

—————

————

Από τέτοιους δεσποτάδες πού μπῆκαν ὄχι ἀπό τὴν πόρτα ἀλλά ἀπό τὰ παράθυρα καὶ ἀπό τὰ κεραμίδια, τί περιμένετε; Γιά νὰ εἶναι κανείς Δεσπότης πρέπει νὰ εἶναι ἤ Θεόκλητος ἤ δημόκλητος, αὐτούς οὔτε ὁ Θεός τους κάλεσε οὔτε ὁ λαός τὺς διαλεξε

«…..Αλωνίζουν ἐδῶ στήν Ἑλλάδα αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ παπιστές, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δὲν ἔχωμεν Ἐκκλησίαν ζῶσαν καὶ ἐλευθέραν, διότι δὲν ἔχωμε ἐπισκόπους πού νὰ ζοῦνε καὶ νὰ πεθαίνουν γιὰ τὸν Κύριο καὶ τὴν πίστη μας. Δὲν ὑπάρχουν καὶ ξέρετε γιατί; Θα κάνω τ’ ἀποκαλυπτήρια.
Ἐδῶ ὁ κάθε ἕνας, νὰ μὴ πῶ τὴν λέξι πού λέω τακτικά, ὁ κάθε ἕνας πού πῆγε σὲ θεολογική σχολή καὶ ἐφόρεσε τὸ ρασάκι καὶ ἔμαθε τὴ θεολογία, μόλις βγῆ ἀπό τὴ θεολογία, μόλις βγῆ ἀπό τὴ σχολή, δὲν ἔχει πόθο νὰ πὰῃ κάτω στὴν Οὐγκάντα, νὰ πὰῃ κάτω στὴν Ἰαπωνία, νὰ πάῃ κάτω νὰ κηρύξῃ τὸν Χριστό, νὰ πάῃ…, ἐπάνω στὰ Σερβικά βουνά, νὰ γίνη ἱεροκήρυκας ἐπιτέλους. Ὄχι, ὄχι, θὰ καθίσῃ ἐδῶ μέσα στήν Ἀθήνα καὶ θὰ γλείφῃ ναυάρχους, θὰ γλείφῃ στρατηγούς θὰ λουστράρῃ παπούτσια καὶ τοῦ τελευταίου ἀλήτη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό νὰ γίνῃ δεσπότης! Νὰ ἁρπάξῃ, νὰ ἁρπάξῃ πατερίτσα, αὐτό εἶναι τὸ μεγάλο κακό.
Κι’ ἐνῶ αὐτοί πού δὲν ἔχουν ἰδανικά, ζητοῦν ἀπό πόρτα σὲ πόρτα ν’ ἀνεβοῦν στὰ ὑψηλά ἀξιώματα, ἐκεῖνοι πού ἔχουν μέσα τους μιὰ μικρά εὐλάβεια, πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, ἀκοῦν ἐπισκοπικό ἀξίωμα καὶ τρέμει ἡ ψυχή τους.
Γιατὶ τὰ παλιά τὰ χρόνια τὰ εὐλογημένα, κόβανε αὐτιά, κόβανε τίς μύτες των γιὰ νὰ μή γίνουν ἐπίσκοποι, καὶ τούς ἅρπαζε ὁ λαός, τοὺς ἄρπαζε ὁ λαός διὰ τῆς βίας.
Ἄρπαξε ὁ λαός διὰ τῆς βίας τὸν Βασίλειο, ἅρπαξε διά τῆς βίας τὸν Χρυσόστομο διὰ τῆς βίας τὸν Ἀθανάσιο. Τώρα; ἁρπάζουν αὐτοί διὰ τῆς βίας τοὺς θρόνους
Ὅταν ἔγινε ἡ μεγάλη καταστροφή τῆς Μ. Ἀσίας, ὤχ Θεέ μου! ἤμουν μικρὸς καὶ τὴν θυμοῦμαι, ἤμουν μικρός τὴν αἰσθάνομαι βαθιά αὐτή τὴν μεγάλη καταστροφή, πού δυό ἑκατομμύρια Ἕλληνες μὲ τὴν ψυχή στὰ δόντια, μαζευτήκανε ἐδῶ στὰ ἅγιά μας χώματα.
Τότε ἦταν ἐδῶ στὴν Ἀθήνα κάτι νεαροί ρασοφόροι ἄσπρη τρίχα δὲν εἴχανε, βγῆκαν ἀπό τὸ πανεπιστήμιο, διάκοι, ἀρχιμανδρῖται, θεολόγοι. Μαζευτήκανε στὸ ἵδρυμα τῶν «Τριῶν Ἱεραρχῶν». Τὸ θέμα τους ποῖο ἦταν;
«Νὰ καθαρίσωμε τὴν ἐκκλησία», φώναζε ὁ ἕνας! Λόγια παχιά! Ὁ ἄλλος «νὰ φιάσωμε κλῆρο», φώναζε πιό δυνατά, Αὐτὸς ἦταν πιό ισχυρός. Ὅποιος ξέρει τὰ ἐκκλησιαστικά καταλαβαίνει (ποιοί εἶναι). Ὁ ἄλλος πάλι μὲ μιὰ θεατρική φωνή, πού ἤτανε γνωστή στὸ πανελλήνιο φώναζε, «Νὰ σώσωμε τὴν Ἑλλάδα μας, τὸ στρατό μας, τὸ λαό μας, νὰ νικοῦμε»! «Νὰ πολεμήσωμε» φώναζε ὁ ἄλλος, ναὶ, νὰ κάνωμε κίνημα, τὸ κίνημα ἀναγεννήσεως τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτά ἤτανε τὰ ἐλατήρια τους; Ὄχι, ἤτανε μέσα.
Τὴν ἄλλη μέρα πῆγαν στὸν στρατηγό, δὲν τὸν κατηγορῶ. Δὲν κατηγορῶ διότι τὸν θεωρῶ ἕναν ἡλιο πατριωτισμοῦ, ἔχω τὶς διαφορές μου. Πῆγαν κοντά στὸν ἔνδοξο ἐκεῖνο στρατηγό καὶ τὸν παραπλάνησαν, τοῦ κάναν μιὰ μετάνοια τὸν προσκύνησαν καὶ ὅλοι αὐτοί τὶς ἐπόμενες ἡμέρες γίνανε δεσποτάδες!
Ὁ ἕνας 27 χρονῶν, ὁ ἄλλος 28 χρονῶν, ἕνας μάλιστα ἀπὸ διάκος ἔγινε παπᾶς καὶ ὅλοι αὐτοί καταλάβανε τίς μπαστοῦνες.
Ἕνας δὲ ἀπό αὐτούς πού κατ᾽ αὐτόν τὸν σατανικόν καὶ πανουργώτατον τρόπον ἔγινε δεσπότης, μέσα στὴ νύχτα καὶ μέσα στά σκοτάδια, ἕνας ἀπό αὐτούς ἤτανε καὶ ὁ Ἀθηναγόρας, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Καὶ σᾶς ἐρωτῶ, ἀπό τέτοιους δεσποτάδες πού μπῆκαν ὄχι ἀπό τὴν πόρτα ἀλλά ἀπό τὰ παράθυρα καὶ ἀπό τὰ κεραμίδια περιμένετε κάτι καλό; Διότι γιά νὰ εἶναι κανείς δεσπότης πρέπει νὰ εἶναι ἤ Θεόκλητος ἤ δημόκλητος. Αὐτόν οὔτε ὁ Θεός τὸν κάλεσε οὔτε ὁ λαός. Αὐτή εἶναι ἡ κατάσταση.
Γιατί αὐτή τὴν ὥρα πού μιλᾶμε, κανένας, μὰ κανένας δεσπότης πού εἶναι σήμερα φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν τὸν κάλεσε οὔτε ὁ Θεός οὔτε ὁ λαός.
Νὰ λοιπόν ἀγαπητοί μου οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἐμεῖς διαφωνοῦμεν καὶ λέγωμεν ὅτι, αἱ συνθῆκαι ὑπό τάς ὁποίας δὲν ἔχομεν καμιά ἐμπιστοσύνη, δὲν ἔχομεν καμιά ἐμπιστοσύνη στὸν Ἀθηναγόρα, γιὰ νὰ διαπραγματευθῇ τὸ μεγάλο αὐτό θέμα τῶν σχέσεων τῆς ἐκκλησίας, καμίαν ἐμπιστοσύνη.
Θέλω νὰ τελειώσω μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πού νἄχουμε τὴν ἁγίαν του εὐχή, λέει· «Διάβασα πολλά βιβλία…». Στὸ Ἅγιον Ὄρος πού ἤτανε 20 χρόνια καλόγερος, μέσ στὴ σπηλιά, -πῆγα στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶδα τή σπηλιά του πού ἔμενε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καὶ ἁγίασε, ὕστερα βγῆκε στὸ Ἑλληνικό Βασίλειο καὶ ἐκήρυξε-
Λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς. Διάβασα πολλά βιβλία, διάβασα καὶ τὰ κοράνια καὶ ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου.
Εἶδα ὅτι ἕνα εἶναι ἡ ὀρθή πίστις, ἡ Ὀρθοδοξία. Αὐτή εἶναι Ἥλιος, τ᾽ ἄλλα εἶναι δαδιά, τ᾽ἄλλα εἶναι φῶτα μικρά ἀλλά ὅταν θὰ βγῇ ὁ ἥλιος ὅλα σκιάζονται, ὅταν βγῆ ὁ ἥλιος τὰ πάντα σβήνουν καὶ τὰ ἠλεκτρικά σβήνουν καὶ οἱ γλόμποι σβήνουν καὶ οἱ πολυέλαιοι σβήνουν καὶ ἡ Σελήνη ἀκόμα χάνεται.
Ἕνας Ἥλιος εἶναι, ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἕνας εἶναι ὁἭλιος πού λάμπει, πανέκλαμπρος Ἥλιος, Ἥλιος ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων μας, Ἥλιος μὲ τὴν λειτουργία της, Ἥλιος μὲ τὰ θαύματά της, Ἥλιος πανέκλαμπρος πού ζεσταίνει κάθε καρδιά πού πιστεύει στὴν Ἁγία μας Ὀρθοδοξία.
Ἀλλά προσέξετε, προσέξετε. Ἐάν δὲν προσέξωμε, ἐάν δὲν προσέξωμε, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν θὰ χαθῇ γιατί εἶναι δενδρί, εἶναι δενδρί τοῦ Θεοῦ καὶ κάθε δένδρο πού τὸ φύτεψε ὁ Θεός, δὲν πᾶν νὰ μαζευτοῦνε ὅλοι οἱ διαόλοι, δὲν μποροῦν νὰ τὸ ξεριζώσουν, τὸ φύτεψε ὁ Θεός. Ὅτι ἐφύτεψε ὁ Θεός, τὸ δενδρί αὐτό εἶναι ποτισμένο μὲ δάκρυα, τὸ δενδρί αὐτό εἶναι ποτισμένο μὲ αἵματα, νεομαρτύρων καὶ παλαιότερων μαρτύρων καὶ τὸ δένδρο αὐτό Ἀθηναγόρα καὶ κάθε ἄλλος, δὲν θὰ μπορέσῃς νὰ τὸ ξεριζώσῃς, γιατί εἶναι μέσα στὴν καρδιά μας βαθιά ριζωμένο καὶ πρέπει νὰ βγάλης τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ βγάλῃς τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν μπορεῖς νὰ τὸ ξεριζώσῃς. Ναὶ, εἶναι Ἥλιος, ἀλλά προσέξετε, ἐάν δὲν προσέξωμεν ἡ Ὀρθοδοξία, ὅπως ὁ ἥλιος πάει σὲ ἄλλα ἐδάφη, μιὰ μέρα θὰ δοῦμε τὸν Ἥλιον αὐτόν νὰ φεύγῃ ἀπό τὴν εὐλογημένη μας Πατρίδα καὶ ποῦ θὰ πάῃ;
Μπορεῖ νὰ πάῃ κατά τὴν Οὐγκάντα, μπορεῖ νὰ πάῃ κατά τὴ Μαδαγασκάρη, μπορεῖ νὰ πάῃ κάπου, δὲν ξέρω πού θὰ πάῃ, καὶ ἐμεῖς θὰ χάσωμε τὴν θαλπωρή του, θὰ χάσωμε τὸ φῶς, θὰ χάσωμε τὴν ζωή. Ἐγώ τοὐλάχιστον προτιμότερο νὰ σβήσῃ ὁ ἥλιος, παρά νὰ σβήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία στὸ Ἔθνος μας. Ναὶ, ἐάν δὲν προσέξωμεν θὰ συμβῇ τὸ ἑξῆς.
Ἤ ὁ Ἥλιος θὰ φύγῃ μακριά καὶ οἱ καρδιές μας θὰ παγώσουν καὶ ἐμεῖς μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὸν Ἥλιον, μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δὲν θὰ καὶ δὲν θὰ τὴν βρίσκουμε πλέον (στὴν Ἑλλάδα), γιατὶ θὰ γίνῃ ἡ Ὀρθοδοξία μας ἕνα μῖγμα καὶ ἕνα χαρμάνι ὅλων τῶν ἰδεῶν καὶ ὅλων τῶν καταστάσεων.
Ναὶ, γιὰ νὰ μὴ γίνῃ αὐτή ἡ συμφορά, ἡ συμφορά, πρέπει νὰ ξυπνήσωμεν ὅλοι. Ἀντὶ νὰ ζητοῦμε ἀδέλφια μου, ἀντί νὰ ζητοῦμε ἀδέλφια μου νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τούς παπικούς, νὰ ἑνωθοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, νὰ ἑνωθοῦμε ἐμεῖς, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, χωρίς νὰ χάσωμε τὸν Ἐθνισμό μας καὶ τήν ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα μας.
Πρό παντός ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα νὰ κρατήσωμε την Ὀρθοδοξία καὶ νὰ ἑνωθοῦμε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ὅλοι νεοημερολογηται καὶ παλαιοημερολογῆται, σωματεῖα ὅλα καὶ νὰ κηρύξωμεν τήν Πατρίδα μας σε ἐπιφυλακή, ὅλοι νὰ εἴμεθα σὲ μιὰ διαρκή ἐπιφυλακή.
Δὲν ξέρωμε ἀπό ὥρα σὲ ὥρα τὶ θὰ μᾶς κάνουν. Νὰ μή βρεθοῦμε μιὰ ὥρα ἐκτός τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ναὶ, γι αὐτό ἀκριβῶς ἔβγαλα τὸ φυλλάδιο, ἔβγαλα τὸ φυλλάδιο καὶ τὸ κυκλοφόρησα στὴν Ἑλλάδα.

Νὰ ξέρετε πολύ καλά ὅτι φύλακας εἶναι ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ πρέπει νὰ εἶναι, φύλακες εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, φύλακες εἶναι οἱ ἱερεῖς, φύλακες εἶναι οἱ μοναχοί, ὅμως ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν εἶναι οὔτε ὁ Βασιληᾶς, οὔτε ὁ ἀρχιεπίσκοπος, οὔτε οἱ Ἱεράρχαι μας, οὔτε οἱ παπᾶδες μας. Ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας μας εἶστε ἐσεῖς, ὁ εὐσεβής Ἑλληνικός λαός. Καὶ ὁ εὐσεβής Ἑλληνικός λαός ποτέ του μὰ ποτέ του δὲν θὰ προσκυνήσῃ τὸν Πάπα.

Μποροῦν νὰ μὲ ὀνομάσουν φανατικό, μποροῦ νὰ μὲ ὀνομάσουν ὅτι θέλουν, παράσημα πολλά ἔχω, ἔχω πολλά παράσημα τέτοια, κοντὰ στ᾽ἄλλα παράσημα ἄς μοῦ προσθέσουν οἱ ἐχθροί μου καὶ ἕνα ἀκόμα παράσημο ὅτι εἶμαι ἀντιπαπικός.
Εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι μέχρι τέλος.Ὅπως ἀπηντησαν οἱ Ἀθηναῖοι τὸν Πέρση τὸν κατακτητή, ἔτσι θὰ ἀπαντήσουμε καὶ ἡμεῖς. Ἐάν ποτέ, ἀλλάξει ὁ ἥλιος τὴν τροχιὰ τότε καὶ ἐμεῖς θὰ ὑποταχθοῦμε στὸν Πάπα. Ἐφ᾽ὅσον ὁ ἥλιος διανύη τὴν τροχιά του, ἐφ᾽ὅσον ρέουν οἱ ποταμοί, ἐφ᾽ὅσον ὑπάρχει Ἑλλάς, θὰ μείνει Ὀρθόδοξος εἰς αἰώνας αἰώνων ἀμήν.