Ο ΘΕΟΣ ΤΙΜΩΡΕΙ

(ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ)

——-

—–

Προσοχη στις παγιδες

των εκσυγχρονιστων της Εκκλησιας

Το λέμε ανθρωποκεντρικά για να καταλάβουμε το αποτέλεσμα της αμαρτίας. Λέμε ο Θεός ότι και τιμωρεί και οργίζεται για να το καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι ότι όταν διώχνουμε την Χάρη έρχεται το κακό. Ναι, επιτρέπει ο Θεός σεβόμενος την ελευθερία μας να μας εγκαταλείψει γνωρίζοντας το τι θα ακολουθήσει.
Οι προοδευτικούληδες – αγαπούληδες της Εκκλησίας, οι παπαfacebook, οι ροζουλί αισθησιακοί αναρχοπαπάδες, που εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο με αναίδεια βγάζουν γλώσσα και επιτίθενται στους Ιεράρχες που χρησιμοποιούν την εδώ και 2000 χρόνια ορολογία της Εκκλησίας μας, βρίσκουν την ευκαιρία να βγάλουν τα απωθημένα τους σε αυτούς και σε αυτά που θεωρούν ως κακά κείμενα της Εκκλησίας μας προσπαθώντας έτσι να «εκσυγχρονίσουν» την Εκκλησία και να την φέρουν σε μία μεταπατερική κατάσταση…
Διαβᾶστε ἐδῶ: http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/07/blog-post_593.html

Οι παραβατες των νομων του Θεου, θα συλληφθουν στα διχτυα της αδεκαστου δικαιοσυνης του Θεου, που θ᾿ ἀπονειμη το δικαιο, θα τιμω­ρηση το εγκλημα και θ᾿ αμειψη την αρετη….»

«Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9)

Απόσπασμα ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

«…Ποῦ δικαιοσύνη; Ἂν ῥίξουμε ἕνα βλέμ­μα καὶ στὴ δική μας κοινωνία ἀλλὰ καὶ σὲ παγ­κόσμιο κλίμακα, στὶς διεθνεῖς σχέσεις τῶν λα­ῶν, θὰ δοῦμε ὅτι δικαιοσύνη δὲν ὑπάρχει. Δὲν βασιλεύει ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ «Ἀγαπᾶ­τε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34). Στὶς κοινωνίες μας, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματά τους, βασιλεύει ὁ νόμος τῆς ζούγκλας ὅτι «τὸ μεγάλο ψάρι τρώει τὸ μι­κρό». Ἐγκλήματα γίνονται καθημερινῶς σὲ ὅλες τὶς χῶρες· ἐγκλήματα ἐκτελεσμένα μὲ τέτοια ἐντέλεια, ποὺ κι ὁ ἱκανώτερος ἀστυνόμος νὰ μὴ μπορῇ νὰ τὰ ἐξιχνιάσῃ. Ὁ ἔνοχος μένει ἀσύλληπτος, περιγελᾷ καὶ περιπαίζει τὶς ἀρχές. Οἱ δρᾶστες περιφέρονται ἀσύλληπτοι, μερικὲς φορὲς τιμῶνται κιόλας!
Ὑπάρχουν ἐγκλήματα ἀτιμώρητα. Ἄλλοι βλα­στημοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ἄλλοι στὰ δικαστήρια ὁρκίζονται στὸ Εὐαγγέλιο, γυναῖκες ἀφήνουν τοὺς ἄντρες τους καὶ συζοῦν μὲ ἄλλους, ἄντρες ἀφήνουν τὶς γυναῖκες τους καὶ ζοῦν μὲ παλλακίδες, ἄλλοι σκληροὶ κι ἀπάνθρωποι ῥουφοῦν τὸ αἷμα τοῦ φτωχοῦ καὶ κάνουν περι­ουσίες…, καὶ ὅλοι αὐτοὶ μένουν ἀτιμώρητοι. Ἀ­τιμώρητα τὰ ἐγκλήματα. Ἡ ἀνθρώπινη δικαι­οσύνη ἀποδεικνύεται ἀνίσχυρη. Εἶνε, ὅπως ἔ­λεγε ἕνας ἀρχαῖος φιλόσοφος, ἕνα ἀραχνόπανο ποὺ πιάνει μυγάκια, μὰ οἱ σφῆγκες τὸ σχίζουν καὶ περνοῦν. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα· τὰ με­γάλα ἐγκλήματα μένουν ἀτιμώρητα.
Καὶ τί θὰ γίνῃ λοιπόν; αὐτοὶ θὰ μείνουν ἀτιμώρητοι αἰωνίως; Ὄχι! διαμαρτύρεται ἡ συνείδησις. Τὸ ἔνστικτο τοῦ δικαίου, ποὺ ὁ Θε­ὸς φύτεψε μέσα μας, φωνάζει, ὅτι ὁπωσδήπο­τε θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ οἱ ἐγκληματίες τῶν «τελεί­ων» ἐγκλημάτων, οἱ παραβάτες τῶν ἠθικῶν δι­ατάξεων, θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀ­δεκάστου δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, που θ᾿ ἀπονείμῃ τὸ δίκαιο, θὰ τιμω­ρήσῃ τὸ ἔγκλημα καὶ θ᾿ ἀμείψῃ τὴν ἀρετή….»

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγίου Ἰωάννου Πτολεμαΐδος 1-3-1981)