Οι ιερουργουντες τα φρικτα μυστηρια αρχιερεις μας ποιο μικροβιο φοβουνται οτι θα κολλησουν και φασκιωθηκαν πανω απο τα Τιμια Δωρα;

Του Σωτήρη μ. Τζούμα

Η καρδιά της Εκκλησίας μας είναι η Θεία Ευχαριστία. (…γνωρίζουν πολύ καλά τί πράττουν όσοι την πολεμούν…). Στα πρωτοχριστιανικά χρόνια όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας μας ήταν συνδεδεμένα με το μυστήριο των μυστηρίων, την Θεία Ευχαριστία. Και ο λειτουργός του Υψίστου, ο ιερέας «ενδεδυμένος την της ιερωσύνης χάριν» μεταδίδει στον λαό του Θεού αυτό το Πανάγιο Σώμα και Αυτό το Τίμιο Αίμα του Χριστού και την αγιαστική και σωστική χάρη του Θεού.
Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τελείται –εκτός από σπάνιες περιπτώσεις- επί της Αγίας Τραπέζης, εντός του Ιερού Ναού, ο οποίος είναι Σώμα του ζώντος Θεού.
Γι’ αυτό και πιστεύουμε (;) ότι στον Ναό ως Σώμα Χριστού υπάρχει η Χάρη του Θεού…

Την συνέχεια: https://www.exapsalmos.gr/2021/02/09/%ef%bb%bf-oi-ierourgountes-ta-frikta-mystiria-archiereis-mas-poio-mikrovio-fovountai-oti-tha-kollisoun-kai-faskiothikan-pano-apo-ta-timia-dora/

 

ΠΟΥ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;

«Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9)

Απόσπασμα ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου
Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

«…Ποῦ δικαιοσύνη; Ἂν ῥίξουμε ἕνα βλέμ­μα καὶ στὴ δική μας κοινωνία ἀλλὰ καὶ σὲ παγ­κόσμιο κλίμακα, στὶς διεθνεῖς σχέσεις τῶν λα­ῶν, θὰ δοῦμε ὅτι δικαιοσύνη δὲν ὑπάρχει. Δὲν βασιλεύει ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ «Ἀγαπᾶ­τε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34). Στὶς κοινωνίες μας, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματά τους, βασιλεύει ὁ νόμος τῆς ζούγκλας ὅτι «τὸ μεγάλο ψάρι τρώει τὸ μι­κρό». Ἐγκλήματα γίνονται καθημερινῶς σὲ ὅλες τὶς χῶρες· ἐγκλήματα ἐκτελεσμένα μὲ τέτοια ἐντέλεια, ποὺ κι ὁ ἱκανώτερος ἀστυνόμος νὰ μὴ μπορῇ νὰ τὰ ἐξιχνιάσῃ. Ὁ ἔνοχος μένει ἀσύλληπτος, περιγελᾷ καὶ περιπαίζει τὶς ἀρχές. Οἱ δρᾶστες περιφέρονται ἀσύλληπτοι, μερικὲς φορὲς τιμῶνται κιόλας!

Ὑπάρχουν ἐγκλήματα ἀτιμώρητα. Ἄλλοι βλα­στημοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ἄλλοι στὰ δικαστήρια ὁρκίζονται στὸ Εὐαγγέλιο, γυναῖκες ἀφήνουν τοὺς ἄντρες τους καὶ συζοῦν μὲ ἄλλους, ἄντρες ἀφήνουν τὶς γυναῖκες τους καὶ ζοῦν μὲ παλλακίδες, ἄλλοι σκληροὶ κι ἀπάνθρωποι ῥουφοῦν τὸ αἷμα τοῦ φτωχοῦ καὶ κάνουν περι­ουσίες…, καὶ ὅλοι αὐτοὶ μένουν ἀτιμώρητοι. Ἀ­τιμώρητα τὰ ἐγκλήματα. Ἡ ἀνθρώπινη δικαι­οσύνη ἀποδεικνύεται ἀνίσχυρη. Εἶνε, ὅπως ἔ­λεγε ἕνας ἀρχαῖος φιλόσοφος, ἕνα ἀραχνόπανο ποὺ πιάνει μυγάκια, μὰ οἱ σφῆγκες τὸ σχίζουν καὶ περνοῦν. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα· τὰ με­γάλα ἐγκλήματα μένουν ἀτιμώρητα.
Καὶ τί θὰ γίνῃ λοιπόν; αὐτοὶ θὰ μείνουν ἀτιμώρητοι αἰωνίως; Ὄχι! διαμαρτύρεται ἡ συνείδησις. Τὸ ἔνστικτο τοῦ δικαίου, ποὺ ὁ Θε­ὸς φύτεψε μέσα μας, φωνάζει, ὅτι ὁπωσδήπο­τε θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ οἱ ἐγκληματίες τῶν «τελεί­ων» ἐγκλημάτων, οἱ παραβάτες τῶν ἠθικῶν δι­ατάξεων, θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀ­δεκάστου δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, που θ᾿ ἀπονείμῃ τὸ δίκαιο, θὰ τιμω­ρήσῃ τὸ ἔγκλημα καὶ θ᾿ ἀμείψῃ τὴν ἀρετή….»

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγίου Ἰωάννου Πτολεμαΐδος 1-3-1981)