Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Εὐχαριστοῦμε ὅλα τα κανάλια τῆς Κοζάνης top channel, Flash-TV, West Κοζάνης καὶ τὸν κρατικὸ ραδιοφωνικό ΕΡΤ, ποὺ ἀνακοίνωσαν τὴν προβολή της ταινίας καὶ ἔβαλαν μικρό ἀπόσπασμα αὐτῆς, χωρὶς νὰ ζητήσουν οὔτε ἔνα εὐρὼ γιὰ τὴν παρουσίαση· (σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ θρησκευτικὸ κανάλι 4Ε τῆς Λυδίας, ποὺ πληρώθηκε γιὰ τὶς ἀνακοινώσεις πού έκανε, γιὰ τὴν προβολὴ τῆς ταινίας στὸ Βελλίδειο Θεσσαλονίκης, στὶς 12.6.2016).
Τὰ κοσμικὰ κανάλια ἔχουν μεγαλύτερες εὐαισθησίες καὶ τιμοῦν τους μεγάλους Ἕλληνες, ποὺ προσέφεραν στὴν Πατρίδα. Τιμοῦν τοὺς Ὀρθοδόξους Πατέρας ποὺ ἔπαιξαν τὴν ζωή τους κορώνα γράμματα γιὰ νὰ μείνη ὁ τόπος αὐτὸς Ὀρθόδοξος καὶ Ἑλληνικός.
Τὸ θρησκευτικὸ κανάλι 4Ε ἄραγε πόσα πληρώνεται ἀπὸ τὸν πατριάρχη καὶ τοὺς οἰκουμενιστὰς ἐπισκόπους, ποὺ τοὺς προβάλλει συνεχῶς; Καὶ ἀς μὴ ξεχνᾶ, ὅτι ὁ γέροντάς τους π. Θεόφιλος σπούδασε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ὑπάρχουν παλαιὲς ἐπιστολές τοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου, που ἔστελνε στοὺς συνεργάτες του στὴν Κοζάνη, νὰ φροντίσουν, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀπολύμανση του σπιτιοῦ τους ἀπὸ τὶς ψεῖρες.
Εὐχαριστοῦμε τὸν πιστὸ λαὸ τῆς Κοζάνης ποὺ ἦρθε μετὰ ἀπὸ καταρακτώδη βροχή καὶ γέμισε τὴν αἴθουσα. ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ἡ πόλη τῆς Κοζάνης τιμᾶ καὶ ἀγαπᾶ τὸν π. Αὐγουστῖνο καὶ πολλὲς φορές τὸ ἀπέδειξε.
Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν Ταξίαρχο κ. Ι. Προκόπη, ποὺ παρεχώρησε τὴν αἴθουσα τῆς Λέσχης (Κινηματοθέατρο «ΦΙΛΙΠΠΟ») ἐντελῶς δωρεάν, «Ὡς ἑλάχιστη προσφορά τῆς Στρατιωτικῆς ὑπηρεσίας, γιὰ τὴν προβολὴ τῆς ταινίας -ντοκιμαντέρ μὲ τὸν τίτλο «Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἡ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του» καὶ τίμησε τὴν προβολὴ τῆς ταινίας, μὲ τὴν προσωπική του παρουσία.
Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸ π. Θεόδωρο Ζήση ποὺ δέχθηκε τὴν πρόσκληση μας καὶ προλόγησε τὴν ταινία. Τὸν καλέσαμε, γιατὶ θεωρήσαμε τὸ πιο κατάλληλο πρόσωπο νὰ προλογήση τὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Τὸν λόγο του θὰ τὸν ἀνεβάσουμε σύντομα.

• Καὶ μιὰ εἰδηση γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ παρουσιάζουν τὴν σύναξη τῆς Κρήτης ὡς ὀρθόδοξη καὶ ἁγία.
  Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης δήλωσε στὸν ἐπίσκοπό του: Ἡ δίωξίς του ἀπὸ αἰρετίζοντες ἐπισκόπους εἶναι ἄκυρη και δὲν θὰ τὸν ἐμποδίση νὰ λειτουργῆ.  Ἀν δὲν λειτούργησε μέχρι σήμερα, εἶναι γιατὶ δὲν τακτοποιήθηκε μὲ τὸ ναό. Ἀς μὴ νομίζουν οἱ οἰκουμενισταί ὅτι θὰ τοὺς κάνη τὸ χατήρι καὶ δὲν θὰ λειτουργῆ καὶ ἀς μη λυποῦνται οἱ ἀποτειχισμένοι ὅτι δέχεται τὴν τιμωρία τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων (ποὺ ἐπαινοῦν καὶ μνημονεύουν ἕναν παναιρετικὸ πατριάρχη, ποὺ ἰσοπέδωσε τὰ πάντα στὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ). Ἡ χαρά τῶν ἐχθρῶν τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ γιὰ τὴν διάσπαση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν στὸ Ὠραιόκαστρο θὰ δοῦν συντομα ὅτι ἦταν προσωρινή. Ἄς περιμένουν λίγο και θὰ τὸ διαπιστώσουν.
  Ὁ π. Θεόδωρος θὰ λειτουργήση μόλις τακτοποιηθεῖ μὲ τὸν ναό.

«Mέλλον» Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1967
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης)

Ὁ Γολγοθᾶς ἑνὸς ταπεινοῦ

ΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΦΙΛΕΙ…

**********************************

(Ω, ΠΟΣΟΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ…)

Τοῦ συνεργάτου μας κ. Νάση Ἀλευρᾶ

Χειμώνας τοῦ 42. Ὁ βαρύτερος χειμώνας ποὺ εἶχε νὰ δῇ ἡ Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια κι 120 χρόνια, ποὺ εἶχε νὰ ὑποφέρῃ τέτοια ἀβάσταχτη σκλαβιά.
Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κι οἱ συνεργάτες τους, εἶχαν βρῇ τὴν εὐκαιρία νὰ σκυλεύουν πάνω στὸ πτῶμα μιᾶς χῶρας κι ἑνὸς περήφανου λαοῦ, ποὺ πάλαιψε παλληκαρίσια ἐνάντια σὲ πολλαπλάσιους ἐχθρούς καὶ κάμφτηκε τότε μόνον, ὅταν τοῦ κατάφεραν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, χτυπώντας τὸν ἄτιμα καὶ ὕπουλα, πισώπλατα, κι ἐνῷ οἱ πληγές του αἱμμορραοῦσαν καὶ τ’ ἀκροτηριασμένα μέλη του κρέμονταν πρὸς τὰ κάτω μαζὶ μὲ τὰ ράκη τῆς ἀνύπαρκτης φορεσιᾶς του.
Μὰ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθοῦσε νἆναι ἀτσαλωμένη, κι ἂς ἦταν τὸ σῶμα, ὀστᾶ περιβεβλημένα μὲ τὸ κιτρινισμένο καὶ σουφρωμένο δέρμα, ἀπ’ τὴν πεῖνα, τὶς κακουχίες καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἕνα ζωντανὸ πτῶμα, ποὺ εἶχε ἀκόμα τὴ δύναμη νὰ φωνάζῃ: «Λευτεριὰ ἤ θάνατος»!
Τότε βρῆκαν τὴν εὐκαιρία καὶ οἱ ἄσπονδοι … φίλοι μας στὰ Βαλκάνια, οἱ Βούλγαροι κομιττατζῆδες ν’ ἀρχίσουν πάλι τὸ ἐξοντωτικό τους ἔργο ἐναντία σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπό, ὅτι δὲν κατώρθωσαν παλιότερα, νὰ τὸ πετύχουν τώρα.
Μάταιες οἱ προσπάθειές τους. Οἱ Ἕλληνες ἀντέδρασαν πάλι, ὅπως στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ὅπως τὸ 13. Καὶ τὰ σχέδιά τους ματαιώθηκαν γιὰ μιὰν ἀκόμη φορά. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σε pdf

«ΟΙ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ»

Κυριακὴ Ἁγ. Πάντων (Ἑβρ. 11,33 – 12,2)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

«Ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. 11,38)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Δὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, οὔτε δύο οὔτε δώδεκα οὔτε σαράντα οὔτε τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι· σήμερα ἑορτάζουν πολλοὶ – ἀναρίθμητοι, ὅλοι οἱ ἅγιοι. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Πάντων. Ποιοί εἶνε αὐτοί; Εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ γράφουν τὰ χαρτιά, τὰ συναξάρια, τὰ μηναῖα· ἀλλὰ εἶνε καὶ ἄλλοι, ποὺ τὰ ὀνόματά τους τὰ γνωρίζει μόνο ὁ Θεός, ἅγιοι ἀνώνυμοι. Εἶνε ἅγιοι ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἔθνη, ἀπ᾿ ὅλες τὶς γλῶσσες καὶ τὶς φυλές, ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἐποχές, ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα, ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἡλικίες. Εἶνε νήπια ὅπως ἐκεῖνα ποὺ ἔσφαξε ὁ Ἡρῴδης, μικρὰ παιδιὰ ὅπως ὁ ἅγιος Κήρυκος, γέροντες μὲ ἄσπρα μαλλιά, γυναῖκες, ἄντρες, ἕνας κόσμος ὁλόκληρος. Ἂν μπορῇς νὰ μετρήσῃς τὰ ἄστρα, τότε θὰ μπορέσῃς νὰ μετρήσῃς καὶ τοὺς ἁγίους Πάντας.
Σχηματίζουν σήμερα τρόπον τινὰ μία παρέλασι, ἐμπρὸς στὴν ὁποία οἱ παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν μας ἑορτῶν σβήνουν. Παρελαύνουν ὅλοι οἱ ἅγιοι μπροστὰ στὸν βασιλέα Χριστό. Πρώτη περνᾷ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, μετὰ ἔρχονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, μετὰ οἱ πατριάρχαι, μετὰ οἱ προφῆται, μετὰ οἱ ἀπόστολοι, μετὰ οἱ μάρτυρες, μετὰ οἱ ὅσιοι, μετὰ οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ οἱ ὁμολογηταί, ὅλος ὁ στρατὸς τοῦ Κυρίου. Καὶ μπροστὰ ἀπ᾿ ὅλη τὴν παράταξι σελαγίζει ἡ σημαία, ὁ τίμιος σταυρός. Ὅλοι αὐτοὶ γονατίζουν μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ λένε μὲ σεβασμὸ καὶ εὐλάβεια· Χαῖρε, ὁ Βασιλεὺς ἡμῶν! Read more »

       «ΚΥΡΙΑΚΗ»
ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1506
Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)

ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

«Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου
τοῦ ἐν οὐρανοῖς…» (Ματθ. 10, 32)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟΝ λόγο αὐτὸν τοῦ εὐαγγελίου θὰ προσπαθήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια νὰ ἑρμηνεύσω, ἀ­γαπητοί μου, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὑπάρχουν αὐ­τιὰ ἕτοιμα νὰ δεχθοῦν τὸν οὐράνιο σπόρο.

* * *

Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἂν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, θὰ τὸν κηρύξῃς – θὰ τὸν ὁμολογή­σῃς. Καὶ ἂν τὸν ὁμολογῇς ἐσύ, θὰ σὲ ὁμολογήσῃ καὶ αὐτὸς μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα του· δι­αφορετικά, θὰ σὲ ἀρνηθῇ καὶ αὐτός. Read more »

ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

______________________

_______________________

Τὴν Κυριακὴ στὶς 11.6.2017 καὶ ὥρα 6 μ.μ., στὸ κινηματοθέατρο «Φίλιππο», τῆς Λέσχης Ἀξιωματικῶν Φρουρᾶς Κοζάνης, θὰ παρουσιατῆ ταινία «Ἡ ζωὴ καὶ το ἔργο τοῦ μεγάλου εὐργέτου τῆς πόλεως Κοζάνης, τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ποὺ τὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς ως ιεροκήρυκας της Κοζάνης ἔσωσε τὴν πόλη, μὲ τὶς 8.500 μερίδες φαγητό ἡμηρεσίως
Μὲ τίτλο: «ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΗ! ἐφημερίδα τῆς Κοζάνης μεταξύ τῶν ἄλλων ἔγραφε τὸ 1997: «Ένας θεόσταλτος σωτήρας των πτωχών και πεινασμένων στα χρόνια της κατοχής. Tότε ιεροκήρυκας και τώρα μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας. H μνήμη του παρελθόντος είναι εθνικό χρέος….
Mπροστά στην εθνική συμφορά τα κηρύγματα του ιεροκήρυκα Aυγουστίνου Kαντιώτη ήταν παρήγορα, φωτεινά, εποικοδομητικά, σωστικά. Θεέ μου, τι ήταν εκείνο; Που έβρισκε τόση δύναμη; Oι πύρινες ομιλίες του συγκινούσαν και τις πιο σκληρές ανθρώπινες καρδιές· Το πιστεύω του ήταν Xριστός και η Eλλάδα. Γι’ αυτά τα δυο παίζω το κεφάλι μου κορώνα γράμματα, έλεγε. Πολλοί Kοζανίτες θυμούνται ότι έκλαιγε πολύς κόσμος στις εκκλησίες, όταν κήρυττε ο π. Aυγουστίνος. Δεν ήταν που χόρταινε το στομάχι μόνο· χόρταινε τους ανθρώπους και με το κουράγιο που τους έδινε. Για τους Kοζανίτες πιστούς ο ερχομός του ιεροκήρυκα π. Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί την εκπλήρωση της αμετακίνητης ελπίδος, πως ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει το γένος μας…»(Ἀπόσπασμα ἄρθρου τοῦ ΣIMOΥ MAYPIΔH, Εφημερ. Κοζάνης “Πρωϊνός Λόγος” φυλ. 1577, στις 10-1-1997)

Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀγάπησε τὸν λαὸ τῆς Κοζάνης, γι᾽ αὐτὸ και ἔλεγε: «Τῆς καρδιᾶς μου ἡ πρωτεύουσα εἶναι ἡ Κοζάνη» καὶ ἀγαπήθηκε ἀπό το λαό. Μεταπολεμικά μὲ τοὺς συνεργάτες του, σαν συνέχεια τῆς ΕΣΤΙΑΣ συσσιτίων, ἔκανε τὸ οἰκοτροφεῖο τῶν «40 Μαρτύρων», που βρῆκαν στέγη και φαγητὸ πολλὰ φτωχὰ παιδιὰ καὶ μπόρεσαν νὰ σπουδάσουν.

Ἡ ταινία ἔχει μικρὲς ἀφηγήσεις καὶ συγκλονιστικὰ στιγμιότυπα ἀπὸ τὴν ζωή του. Δούλεψε πολὺ ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἰππῶνος στὴ Φλώρινα, γιὰ νὰ τὴν ἑτοιμάση. Τὰ μικρὰ φλογερὰ ἀποσπάσματα τῶν ὁμιλιῶν του συνεπαίρνουν καὶ σήμερα καὶ τοὺς πιο ἀδιάφορους Ἕλληνες καὶ διαλαλοῦν τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴν ζωη του.
Τὴν ταινία θὰ παρουσιάση ἡ ἰστορικὴ γυναικεία ἀδελφότητα τῆς «ΑΓΑΠΗΣ» Φλωρίνης, ποὺ ιδρύθηκε ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο, πρὶν ἔλθη τὸ 1943 στὴν Κοζάνη.
Τὸ πέρασμά του καὶ ἀπὸ τὴν Φλώρινα, τὰ χρόνια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς καὶ τῆς ἄγριας ξένης προπαγάνδας ποὺ θέριζε τὴν ἀκριτικὴ ἐκείνη Ἑλληνικὴ πόλη, συγκλόνισαν τὸν λαό. Ὁ τότε ἐπίσκοπος Φλωρίνης Βασίλειος ἔμενε στὴν Ἀθήνα καὶ μόνο Πάσχα καὶ Χριστούγεννα ἐπισκέπτονταν τὴν Μητρόπολή του· αὐτὸ ἦταν καὶ ἡ αἰτία τοῦ διωγμοῦ τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου, ἀπὸ τὴ Φλώρινα.
Σὲ κήρυγμά του, στὸν κατάμεστο παλαιὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, μια Κυριακή εἶπε μὲ πόνο· «Ἄν ὁ δεσπότης, δὲν ἔρθη μέχρι τὴν ἄλλη Κυριακὴ νὰ μείνη κοντὰ στὸ λαό, θὰ κάνω κήρυγμα ποὺ θὰ πετιοῦνται τὰ κεραμύδια στὸν ἀέρα ἀπὸ τὴν σφοδρότητά του». Τὸ ἔμαθε ὁ δεσπότης καὶ τὴν Πέμπτη τοῦ ἦρθε τηλεγραφικὰ ἡ ἀπόλυση, ποὺ ἔλεγε· «Νὰ ἐγκαταλείψης πάρ᾽αὐτὰ τὴν Μητρόπολή μου…» Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ὑπήκουσε καὶ ἔφυγε, χωρίς αντιλογία, ὅμως δὲν ἐγκατέλειψε τὸν πονεμένο καὶ προδομένο λαό. Ἀφησε στη φέση του μιὰ μεγάλη ὁμάδα 150 κοριτσιῶν, γεμάτα ζῆλο καὶ παλμό, ποὺ συνέχισαν τὸ φιλανθρωπικό του ἔργο. Παράλληλα μὲ τὰ μεγάλα συσσίτια ποὺ ἔκανε στὴν Κοζάνη ὁ π. Αὐγουστῖνος, ἔκαναν καὶ οἱ κοπέλλες τῆς Φλώρινας συσσίτια, ποὺ ἔφταναν τὰ 700 μερίδες ἡμηρεσίως. Ὁ λαὸς τῆς Φλώρινας τὶς στήριζε καὶ τὶς ἀγαποῦσε· Στὸ πρόσωπό τους ἔβλεπαν τὸν φλογερό ἱεροκήρυκα.

ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ

Στὴν ἔξοδο θὰ δωθοῦν δωρεὰ ὡς εὐλογία ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Γέροντα, τὰ βιβλία: «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη» τόμος 2ος, σελ. 368, ἔκδοση 2006 καὶ τὸ βιβλίο «ΡΙΧΝΩ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑ ΜΟΥ ΒΑΘΕΙΑ» σελ. 128, ἔκδοση 2004

Εὐχαριστοῦμε τὸν κ. Ταξίαρχο γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς αἴθουσας γιὰ νὰ προβληθῆ ἡ ταινία.
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
Ἀξίζει νὰ δοῦμε τὴν ταινία, πολὺ θὰ ὡφεληθοῦμε. Θὰ ζωντανέψη ἡ Πίστι μας καὶ ἡ αγάπη μᾶς πρὸς το Χριστό και  τὴν Πατρίδα, ποὺ καὶ τὰ δύο πολεμοῦνται στὶς μέρες μας

Σημαντικοί σταθμοί στη ζωής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Read more »

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ( 1907-2010 )

Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Την Κυριακή στις 11/6/2017, ώρα 6 το απόγευμα, στο κινηματοθέατρο Φίλιππο της Κοζάνης, θα προβληθεί ταινία για την ζωή και το έργο του π. Αυγουστίνου. Η είσοδος θα είναι ελεύθερα

Η παραγωγή της ταινίας είναι της Ιεράς Μονής Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος της Φλώρινας

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών το 1929.
Χειροτονήθηκε διάκονος στο Μεσολόγγι το 1935 και Πρεσβύτερος στην Έδεσσα το 1942. Υπηρέτησε σε πολλές πόλεις της Ελλάδος ως ιεροκήρυκας από το 1935-1967, σε δύσκολους καιρους.
Ηταν πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας από το 1935-1940. Το 1941 βγήκε ένταλμα συλλήψεως από τους Ιταλούς κατακτητάς στα Γιάννενα, για τους πατριωτικούς του λόγους, γλύτωσε ως εκ θαύματος.
Το 1942 ανταποκρίθηκε στην έκκληση της Ιεράς Συνόδο, να μεταβεί στην Μακεδονία, που φλέγονταν από τους γερμανούς κατακτητάς και από την ξένη προπαγάνδα.
Υπηρέτησε τη Θεσσαλονίκη, την Εδεσσα, την Βέροια, την Νάουσα, την Φλώρινα, την Κοζάνη, τα Γρεβενά. Και το 1948 επιστρατεύτηκε ως στρατιωτικός ιερεύς. Με την λήξη του πολέμου μετατέθηκε στην Κύμη Ευβοίας. Read more »

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στὴν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 11.6.1961

Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΙ

Τὰ δέκα τελευταῖα χρόνια, ἀπὸ τὸ ᾿50 μέχρι τὸ ᾿60, ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὰ καλύτερα παιδιά της, τὸ ἄνθος τῆς Ἑλλάδος (*).
Δὲν ὑπάρχει μέριμνα ἐκ μέρους τοῦ κράτους καὶ φροντίδα ἐκ μέρους τῶν πολιτικῶν. M᾿ αὐτὰ ποὺ λέγω δὲν θέλω νὰ δώσω ἀφορμὴ σὲ καν­ένα νὰ πῇ ὅτι ἀναμειγνύομαι στὴν πολιτική. Δὲν ἀνήκω σὲ καμμιά πολιτικὴ παράταξι· κ᾿ ἐσεῖς οἱ Kοζανῖται τὸ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι μέσ᾿ στὴν καρδιά μου εἶνε μόνο τὸ γαλάζιο χρῶμα, ἡ πατρίδα μου, καὶ παραπάνω ὁ Xριστός μου, καὶ δὲ μὲ ἐνδιαφέρει τὸ πολιτικὸν μέρος. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἀσφαλῶς καὶ αὐτό, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ ῥάσου μου δὲν ἀνακα­τεύομαι σὲ πολιτικὰς διενέξεις· γι᾿ αὐτὸ ἔχω καὶ τὸ θάρρος, ἀφοῦ μένω ἐκτὸς πολιτικῆς, νὰ ἐλέγχω ὅλους ἀνεξαιρέτως μὲ χριστιανικὰ κριτήρια.
Ἔφυγε λοιπὸν τὰ τελευταῖα δέκα χρόνια τὸ ἄνθος τῆς πατρίδος μας. Ἔφυγαν νέοι, ἄλκιμοι νέοι, θαυμάσιοι νέοι, ὑγιέστατοι. Τοὺς ἐξετάζουνε γιὰ νὰ τοὺς πάρουν στὴν Αὐστραλία, γιὰ νὰ τοὺς πάρουν στὸν Καναδᾶ· περνᾶνε ἀπὸ ἐπιτροπές, κόντρα ἐπιτροπές. Παίρνουν ἔτσι τὰ ὑγιέστερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, καὶ μένουν ἐδῶ πέρα – τί μένουν;… Αὐτὰ τὰ ὑγιέστερα παιδιά, ποὺ μιὰ μέρα τὰ χρειάζεται ἡ χώρα τους ὡς ἀκρίτας καὶ φρουροὺς τῆς πατρίδος, φεύγουν.
Πόσα παιδιὰ φύγανε κατὰ τὰ δέκα αὐτὰ χρόνια; Ἔφυγε διπλάσιος ἀριθμὸς ἀπὸ τὸ στρατὸ τῆς μικρᾶς μας χώρας ὅταν ξεκίνησε ἡνωμένη ἡ πατρίδα μας καὶ πέρασε τὴ Mελούνα καὶ χύθηκε μέσ᾿ στοὺς κάμπους τῆς Μακεδονίας. Οἱ παλαιότεροι ἐνθυμεῖσθε τὸ στρατό μας καὶ τὸ ἱππικό μας καὶ τὸ πυροβολικό μας —ποὺ ἦταν τότε ἡνωμένη ἡ πατρίδα μας—, ὅταν περάσανε τὰ φανταράκια τὴ Μελούνα καὶ ῾ρίφθησαν μέσα εἰς τὴν Μακεδονία, καὶ ἄφησαν ἐκεῖ τὰ κόκκαλά τους. Εἶχαν ἕνα ἁγνὸ πατριωτισμό, ποὺ δὲν ξαναεῖδε ὁ κόσμος. Ἂν στεκόσουν στὴ Μελούνα, στὰ σύννορα ποὺ ξεκινήσανε, καὶ τοὺς μετροῦσες τότε, ἀπὸ τὸν ἔνδοξο ἐκεῖνο βασιλιᾶ μέχρι τὸν τελευταῖο ὁπλίτη, ἂν με­τροῦσες τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, δὲν ἦταν παραπάνω ἀπὸ 100.000. Kαὶ αὐτοὶ οἱ 100.000 ἐσκόρπισαν τὴν ἐλευθεριὰ στὴ Μακεδονία μας.
Kαὶ τώρα, ὄχι 100.000, ἀλλὰ 200.000 τέτοια παιδιὰ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ποῦ εὑρίσκονται; Ποῦ εἶνε;
Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ ἐξετάσω κ᾿ ἐγὼ σὰν Ἕλληνας καὶ σὰν Xριστια­νὸς τὸ θέμα τῶν μεταναστεύσεων. Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ ἐκφράσω πλήρως τὰς ἀντιλήψεις μου καὶ τὰς χριστιανικὰς ἀπόψεις ἐπάνω στὸ τεράστιον αὐτὸ ζήτημα.

Νὰ προσεύχεσθε γιὰ τὰ ξενιτεμένα παιδιά μας

Ἕνα μόνο σᾶς λέγω· νὰ προσεύχεσθε γιὰ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ ᾿νε στὰ μαῦρα ξένα τὰ κατηραμένα. Κάθε δολλάριο, ποὺ σᾶς στέλνουν, εἶνε βουτημένο στὸ αἷμα. Read more »

ΦΡΙΚΗ!!! ΑΝΟΧΗ Τ Ε Λ Ο Σ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ!!!

Το νέο «επίτευγμα» του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Στουτγάρδη!

Ὁ αρχιαιρετικός πατριάρχης Βαρθολομαῖος (ἀφοῦ ΟΛΟΙ οἱ Ποιμένες τοῦ ὑποτάχτηκαν), συνεχίζει νὰ προκαλεῖ. Προχθὲς τέλεσε Ὀρθόδοξη Ἀκολουθία (Ἑσπερινό) σὲ αἱρετικό-Εὐαγγελικὸ Ναὸ στὴν Στουτγάρδη! Παρόντες Προτεστάντες καὶ Παπικοί! Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι προτίμησε τὸν Εὐαγγελικὸ Ναό, ἐνῷ ὑπάρχει Ὀρθόδοξος Ναὸς στὴν Στουτγάρδη!

Καὶ εἶναι ἐξοργιστικό, πρῶτον, ὅτι παραιτήθηκε τοῦ δικαιώματος νὰ ἀναρτηθοῦν εἰκόνες στὸν Ναό, γιὰ νὰ μὴ …προσβάλει τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ὡς γνωστὸν εἶναι Εἰκονομάχοι (στὸ βίντεο φαίνεται ὅτι δὲν ὑπάρχουν εἰκόνες), καὶ δεύτερον τὸ Εὐαγγέλιο τὸ τοποθέτησαν πάνω σὲ μιὰ μὴ καθαγιασμένη τράπεζα!

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος προέτρεψε τὶς Χριστιανικὲς Ἐκκλησίες (δηλαδή αιρετικές παρασυναγωγές) σὲ μιὰ πιὸ στενὴ συνεργασία καὶ σὲ μιὰ κοινὴ χριστιανικὴ Ὁμολογία(!), ἡ ὁποία (ὅπως εἶπε) εἶναι στὸν σημερινὸ καιρὸ πολὺ σημαντική. Ἐπίσης τόνισε τὴν ἱστορικὴ σημασία τοῦ Μαρτίνου Λούθηρου καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐλπίδα ὅτι ἀπὸ τὴν μνήμη τοῦ Λούθηρου θὰ ἀναδυθοῦν πολλὰ πνευματικὰ κέρδη! [Καὶ «ἅγιος» ὁ Λούθηρος!]. Κατὰ τὰ ἄλλα οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κάνουν «οἰκονομίες» ὥσπου νὰ τοὺς ἔρθει ἡ «Χάρη ἀντίδρασης»(!) καὶ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, «ἄχρι καιροῦ»! Καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν, ἕως τότε ποὺ πλέον ὅλοι θὰ ἔχουν ναρκωθεῖ ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ἰό, ὁ ὁποῖος (ὅπως ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης προειδοποιοῦσε) ἤδη εἶχε ἀρχίσει νὰ ναρκώνει τὰ ὀρθόδοξα αἰσθητήρια.

Το ντοκουμέντο εδώ:
http://www.triklopodia.gr/friki-anoxi-stin-prodosia-pistis-mas

Τοῦ ἁγίου Πνεύματος
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 ΤO ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ (Πράξ. 2,4)

Η ἐπιφοίτησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἑορ­τάζουμε δὲν ἔγινε, ἀ­γαπητοί μου, μυστικά. Ἔγινε αἰσθη­τὴ σ᾽ ὅλη τὴν Ἰερουσαλὴμ μὲ τὴ βι­αία πνοή, μὲ τὸν ἦχο ποὺ ἀ­κούστηκε, μὲ τὶς πύ­ρινες γλῶσ­σες ποὺ κάθη­σαν πάνω στὸν καθένα μέσα στὸ ὑπερῷο. Ἔ­γινε ἀκόμη αἰσθητὴ μὲ θαύματα, ποὺ ἄρ­χισαν ἀμέσως νὰ γίνωνται.
⃝ Πρῶτο θαῦμα ἡ γλωσσομάθεια. «Ἤρ­ξαν­το λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦ­μα ἐ­δίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2,4). Ὅσοι μαθαί­­νουν ξένη γλῶσσα, ξοδεύουν χρήμα­τα, ἀφιερώ­νουν κόπο καὶ χρόνο· οἱ ἀπόστολοι ἔμαθαν ὅ­λες τὶς γλῶσσες χωρὶς κόπο μέσα σὲ μιὰ στιγμή. Ἔβλεπες αὐτοὺς τοὺς ψαρᾶ­δες, ποὺ δὲν πῆγαν σὲ σχολειὰ καὶ ἰν­στι­τοῦ­τα, νὰ κηρύττουν σ᾽ ὅ­λες τὶς γλῶσ­σες καὶ διαλέκτους «τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» (ἔ.ἀ. 2,11). Ποῦ βρῆ­καν αὐτὴ τὴ γλωσσομάθεια; Ἦταν χάρισμα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Δὲν εἶνε κακὸ ἡ ἐκμάθησι ξένων γλωσσῶν, ἀλλ᾽ οὔτε καὶ κάτι σπουδαῖο. Τὸ σπου­δαῖο εἶνε ἄλλο. Κι ἂν μάθω ὅλες τὶς γλῶσσες, λέει ὁ ἀ­πόστολος, ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων μὰ καὶ τῶν ἀγγέλων, δὲν ἔχω ὅμως τὴν ἀγά­πη, εἶμαι «χαλ­κὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλά­ζον» (Α΄ Κορ. 13,1). Ἡ ἀγάπη τῆς καινῆς διαθήκης, αὐ­τὴ εἶ­νε ἡ διεθνὴς γλῶσσα ποὺ ὅπου ἐπικρατεῖ ἑ­νώνει τοὺς ἀν­θρώπους. Γι᾽ αὐτὸ οἱ ἀπόστολοι τὴν ἀσκοῦσαν μὲ ζῆλο καὶ ἀγῶνα, τὸ δὲ ἅγιο Πνεῦμα τοὺς χά­ριζε καὶ τὴ γλωσσο­μάθεια γιὰ νὰ κηρύττουν.
⃝ Ἄλλο εἶδος θαυμάτων εἶνε ἡ θεραπεῖες. Ἀ­πὸ τὶς τόσες περιπτώσεις ὑ­πενθυμίζω μία μόνο. Ἕνα ἀπόγευμα μετὰ τὴν Πεν­τηκοστὴ δύο ἀπόστολοι, ὁ Πέτρος κι ὁ Ἰωάννης, ἀνέβαιναν στὸ ναὸ γιὰ προσ­ευχή. Στὴν εἴσοδο καθόταν ἕνας ἄντρας 40 χρο­νῶν, κουτσὸς ἐκ γενετῆς. Τοὺς ζήτησε βοήθεια. Τὸν βλέπει ὁ Πέτρος καὶ τοῦ λέει· Κοίταξέ μας. Αὐτὸς τοὺς κοίταζε στὰ χέρια νὰ δῇ τί θὰ τοῦ δώσουν. Ὁ Πέτρος τοῦ λέει· «Ἀρ­γύρι­ον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι»· λεφτὰ ἐγὼ δὲν ἔχω· «ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι», αὐ­τὸ ποὺ ἔχω σοῦ δίνω· «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει». Τὸν πιάνει ἀπ᾽ τὸ χέρι, τὸν ση­κώνει, κι ἀμέσως «ἐστερεώθησαν αὐτοῦ αἱ βάσεις καὶ τὰ σφυρά», «ἔδεσαν» τὰ πέλματα καὶ οἱ ἀ­στράγαλοί του (Πράξ. 3,6-7). Πήδηξ᾽ ἐπάνω, στάθηκε ὄρθιος, ἄρχισε νὰ περπατάῃ, καὶ μπῆκε μαζί τους στὸ ναὸ δοξάζοντας τὸ Θεό. Τὸν εἶδε ὅ­λος ὁ λαὸς θεραπευμένο. Νά ἕνα ἀ­πὸ τὰ πρῶ­τα θαύματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
«Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι». Αὐτὸς εἶνε ὁ κλῆρος ὅσων τάχθηκαν νὰ ποιμάνουν τὸ λαό μας, νὰ ζήσουν ἀνάργυροι καὶ ἀκτήμονες, μιμηταὶ τοῦ Ναζωραίου. Τίποτα δὲν σκανδαλίζει τόσο ὅσο ἡ φιλαργυρία τῶν κληρικῶν, καὶ μάλιστα τῶν ἀγάμων ποὺ δὲν ἔ­χουν καὶ πολλὲς ὑποχρεώσεις. Ἔγινα καλό­γερος; τελείωσε, δὲν ὑπάρχουν γιὰ μένα συγ­γενεῖς, ὑπάρχει μόνο ἡ μεγάλη οἰκογένεια τοῦ πνεύματος. Δὲν ἔγινα ἱερομόναχος γιὰ νὰ μὲ φορτωθοῦν τ᾽ ἀδέρφια καὶ τ᾽ ἀνήψια μου, ἔγινα γιὰ νὰ ὑπηρετήσω αὐτὸ τὸ λαό.
«Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι». Τὸ χωρίο αὐτὸ εἶνε ἔλεγχος καὶ τῆς ὑλοφροσύνης τοῦ παπισμοῦ. Οἱ μεγαλύτερες τράπεζες τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Γαλλίας εἶνε παπικές. Κάποτε ἕνας σοφὸς ἐπισκέφθηκε τὸ Βατικανό. Ὁ πάπας, ἀφοῦ τὸν ξενάγησε στοὺς θησαυρούς του, λέει μὲ καύχησι· –Αὐτὰ δὲν πιστεύω νὰ τὰ εἶχε ὁ Πέτρος (ἐννοώντας ὅτι αὐτὸς ἔ­γινε ἀνώτερος). Καὶ ὁ σοφὸς ἀπαν­τᾷ· –Αὐτὸ εἶνε ἀλήθεια, ἁγιώτατε, ὁ καημένος ὁ Πέτρος δὲν εἶχε τέτοια πλούτη· ἀλλ᾽ ἐ­πιτρέψτε μου νὰ ρω­τήσω· σεῖς μπορεῖτε, ἂν σᾶς φέρω ἕνα κουτσό, νὰ τοῦ πῆτε «Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει»; Ἐφ᾿ ὅσον δὲν μπορεῖτε, ἐφ᾿ ὅσον δὲν ἔ­χετε Πνεῦμα ἅγιο, τὰ πλούτη εἶνε ἄχρηστα…

* * *

Ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἦρθε τότε στοὺς ἀ­ποστόλους εἶνε φανερό, δὲν ὑπάρχει ἀμ­φιβο­λία. Θὰ ρωτήσετε ὅμως· Τώρα ὑ­πάρχει;… Ἐὰν ποῦμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι δὲν ὑπάρ­χει, θὰ εἶνε βλασφημία ἀ­συγχώρητη (βλ. Μᾶρκ. 3,28-29. Λουκ. 12,10). Καὶ στὴ μοιχαλίδα καὶ ἀποστάτιδα γενεά μας ὑπάρ­­χει Πνεῦμα ἅγιο. Ἂν δὲν ὑπῆρχε, δὲν θὰ ὑ­πῆρ­χε Ἐκκλησία. Αὐτό εἶνε ἡ ζωὴ τῆς Ἐκ­κλη­σίας! Καὶ τοῦτο φαίνεται στὰ ἱερὰ μυστήρια.
⃝ Στὸ βάπτισμα καὶ τὸ χρῖσμα. Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἱερεὺς ἐ­πικαλεῖται τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, τὸ κοινὸ νερὸ ἁ­γιάζεται ἀοράτως καὶ ἀποκτᾷ «τὴν καθαρτικὴν τῆς ὑπερουσίου Τριάδος ἐνέρ­γειαν» (ἀκολ. Βαπτ., συναπτή). Ὁ βαπτιζόμενος καθαρίζεται ἀ­πὸ κάθε ἁμαρτία· ἀπὸ παιδὶ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ θνητοῦ, παιδὶ τῆς νύχτας καὶ τῆς ἡδονῆς, βγαίνει «υἱ­ὸς φωτὸς καὶ ἡ­μέρας» (Α΄ Θεσ. 5,5), πρίγκιπας τ᾽ οὐρανοῦ, υἱὸς καὶ θυγατέρα Χριστοῦ. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο τὸν προικίζει μὲ τὰ θεῖα χαρίσματα.
⃝ Στὴ μετάνοια. Μετὰ τὸ βάπτισμα πάλι δυσ­τυχῶς ἁμαρτάνουμε. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει τὸ μυστήριο τῆς ἐξ­ομο­λογήσεως. Ὅσα ἁμαρτήματα κι ἂν ἔκανες, λίγα εἶνε ἐμπρὸς στὸ «πέλαγος τοῦ ἐλέους τοῦ Κυρίου»· ἐκεῖ «ἀπόρριψον τὴν ἀπόγνωσίν σου» (3η εὐχὴ Πεντηκ.). Ὁ πνευματικὸς εἶνε ἄγ­γελος μὲ οὐράνια ἐξουσία, τοποτηρητὴς τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ὥρα ἐκείνη, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο σὲ ἐμ­πνέει νὰ κράζῃς «Ἀββᾶ ὁ πατήρ» (῾Ρωμ. 8,15. Γαλ. 4,6), ἔρχεται μὲ θεῖο σπόγγο καὶ σβήνει ἀπὸ τὸ μαυροπίνακα τῆς ψυχῆς σου ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, κι ἀκοῦς τὴ φωνή του νὰ σοῦ λέῃ· «Τέκνον, ἀ­φέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). Read more »

Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (Πράξ. 2,2-3)

Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀγαπητοί μου, ἦρθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. –Πῶς ἦρθε; εἴμα­στε βέβαιοι;… Μὴν ἀμ­φιβάλλεις, ἦρ­θε – εὐ­λο­γητὸς ὁ Θεός. –Μὰ πῶς μποροῦ­με νὰ τὸ δοῦ­με;… Θέλεις νὰ τὸ δῇς; κ᾽ ἐγὼ σ᾽ ἐ­ρωτῶ· τὸν ἀ­έρα τὸ βλέπεις; Δὲν τὸ βλέπεις, τὸν αἰσθάνεσαι ὅμως. Τὸν ἠ­λε­κτρισμό, τὸ μαγνη­τισμὸ τὰ βλέπεις; Δὲν τὰ βλέπεις, ἀλ­λὰ τὰ αἰσθάνεσαι ἀπὸ τὶς ἐκ­δηλώσεις τους. Ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο τὴν ἡ­μέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἔ­­κα­νε αἰ­σθη­τὴ τὴν παρουσία του μὲ ὡρισμένα ἐ­ξω­τερικὰ σημεῖα, ποὺ περιγράφει ὁ εὐαγγελι­στὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων· «Καὶ ἐ­γένετο ἄ­φνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦ­χος ὥσπερ φε­ρομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐ­πλή­ρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾽ ἕνα ἕ­καστον αὐ­τῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅ­παντες Πνεύ­ματος ἁγίου, καὶ ἤρ­ξαντο λαλεῖν ἑ­τέραις γλώσσαις…» (Πράξ. 2,2-4).
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα ἕνα – ἕνα τὰ σημεῖα αὐτὰ τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

* * *

⃝1ο σημεῖο. Εἴμαστε στὰ Ἰεροσόλυμα. Ἔ­χουν περάσει 52 ἡμέρες ἀφ᾽ ὅτου οἱ Ἑ­βραῖοι θανάτωσαν τὸ Χριστό, ἀλλὰ τὸ αἷμα ἐκεῖνο ὑπάρχει ἀκόμη πάνω στὰ βράχια τοῦ Γολγοθᾶ. Στὴν ἀρ­χὴ εἶχαν μιὰ ἀ­γωνία. Τώ­ρα ἡσύχασαν. Τρῶνε καὶ πί­νουν, ὅλα κυ­λοῦν εὐχάριστα. Αὐτὸ ὅ­μως τὸ πρωί, γύρω στὶς 9, ξυπνοῦν ὅλοι ξα­φνια­σμένοι. Τὰ Ἰεροσόλυμα σείσθηκαν σὰν ἀπὸ ἀ­νεμοστρόβιλο. Ἀκούστηκε «ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦ­χος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας» (Πράξ. 2,2). Ἀρχιερεῖς καὶ Πιλᾶ­τος εἶχαν νομίσει, ὅτι «ἐ­κεῖνος ὁ πλάνος» (Ματθ. 27,63) πάει τελείωσε. Μὰ δὲν τελείωσε· σείει τώρα τὴ γῆ μὲ τὴ δύναμί του κι ἀναστατώθηκαν ὅλοι. Ἄνοιξαν τὰ παράθυρά τους καὶ ῥωτοῦσαν, Τί εἶνε τοῦτο;… Read more »

Κυριακὴ Πεντηκοστῆς (Ἰωάν. 7,37-52· 8,12)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

O KΑΤΑ ΘΕΟΝ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

«Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾽ αὐτόν» (Ἰωάν. 7,43)

Η Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν εἶνε ἔργο ἀνθρώπων· εἶνε θεοκατασκεύαστο ἵδρυμα. Καὶ σήμερα πανηγυρίζει τὰ γενέθλιά της.
Στὴν πρόσοψι τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ τῆς Φλωρίνης, τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὑπάρχει ἕνα ψηφιδωτό. Εἰκονίζει τὴν Ἐκκλησία ὡς ἕνα πλοῖο. Κυβερνήτης του εἶνε ὁ Χριστός· βο­ηθοὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ κληρικοί· ἐπιβάται ὅ­λοι οἱ Χριστιανοί· καὶ ἄνεμος οὔριος, ποὺ κολπώνει τὰ πανιά του, εἶνε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο.
Τὸ πλοῖο τῆς Ἐκκλησίας ὅμως διὰ μέσου τῶν αἰώνων συχνὰ πλέει σὲ τρικυμία, ποὺ σηκώνουν τὰ κύματα τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀπιστί­ας. Ἐσωτερικοὶ διχασμοὶ αἱρέσε­ων καὶ σχισμά­των, ἐξωτερικοὶ διωγμοὶ εἰδωλολατρῶν καὶ ἀ­πίστων, ἀλλὰ καὶ ἐπεμβάσεις τοῦ ―χριστιανι­κοῦ θεωρουμένου― κράτους δημιουργοῦν κα­τὰ καιροὺς σάλο. Μικρὸ δεῖγμα τέτοιου σάλου ἔζησαν οἱ πιστοὶ στὴν πατρίδα μας λ.χ. στὰ τέλη τῆς δεκα­­ετίας τοῦ ᾽80. Ἔγινε τότε ἀ­­πόπειρα ν᾽ ἀποδυ­ναμωθῇ ἡ Ἐκκλησία μὲ μιὰ νέα ἀ­φαίρεσι τῆς κτηματι­κῆς της περιουσίας. Μεγαλύτερος κίνδυνος ὅ­μως ἦταν ἡ ἀπειλὴ κατὰ τῆς πνευματι­κῆς της αὐτοτελείας. Οἱ κομματι­κὲς συμπάθειες καὶ ἀντιπάθειες προκάλεσαν τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἀντιθέσεις καὶ διαίρε­σι.
Καὶ μόνο τότε; Πολλὲς φορὲς δημιουργοῦν­ται παρόμοιες καταστάσεις. Καὶ ὡρισμένοι, ποὺ ἔ­χουν τὴ γνώμη ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ᾽­νε πάντα ὑποταγμένη στὴν πολιτεία, μᾶς λέ­­νε· Σεῖς εἶστε οἱ αἴτιοι τῆς ὀξύτητος ποὺ δη­μιουργεῖται στὶς σχέσεις Ἐκκλησί­ας καὶ πο­λιτείας.
Κατηγοροῦν ἐμᾶς, ὅτι εἴμεθα ὑπαίτιοι τοῦ διχασμοῦ. Τί ἔχουμε ν᾽ ἀπαντήσουμε; Ἀλλὰ δὲ χρειάζεται ν᾽ ἀπαν­τή­σουμε ἐμεῖς. Σήμερα ἀπαν­τᾷ τὸ εὐαγγέλιο. ―Μὰ τὸ Εὐαγγέλιο γρά­φτηκε πρὸ 20 αἰώνων· πῶς ἀπαντᾷ σ᾽ ἕνα σημερινὸ ζήτη­μα;… Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε βιβλίο αἰ­ώνιο, εἶνε γιὰ ὅλες τὶς ἐποχές. Δίνει ἀπάντησι σὲ ὅ­λα τὰ προβλήματα, δίνει καὶ στὸ ζήτημα τοῦτο. Τί ἀπαν­τᾷ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο; Read more »

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ;

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς; Read more »

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σὲ pdf

ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΔΩΡΩΝ

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΔΩΡΕΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, φθά­σαμε στὸ τέλος τῶν ἑορτῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Πρώτη ἑορτὴ εἶνε ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποία ἐξαίρει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία. Καὶ σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο διαφέρουμε ἀπὸ τοὺς φράγκους, ποὺ ἑορτάζουν μεγαλοπρεπέστερα τὰ Χριστούγεννα· οἱ ὀρθόδοξοι στὴν Ἀνατολὴ ὡς βασιλί­δα τῶν ἑορτῶν ἔχουμε τὸ Πάσχα· σαράντα μέρες ἀ­κούγεται τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Μετὰ τὴν Ἀνάστασι εἶνε ἡ ἀ­νά­ληψις τοῦ Κυρίου, ποὺ ἑ­ωρτάσαμε πρὸ δέ­κα ἡμερῶν. Τί νόημα ἔχουν οἱ ἑορτὲς αὐτές; Ἡ Ἀνάστασις· ζῇ καὶ βασιλεύει ὁ Χριστός. Ἡ Ἀνάληψις· «ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας».

* * *

Καὶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε Πεντηκοστή, τὴ μεγάλη ἑορτὴ ποὺ εἶνε ἡ συμπλήρωσις τοῦ ἔργου τῆς θείας οἰκονομίας καὶ σημαίνει τὴν κάθοδο τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἂν πᾶτε στὸ Ἅγιο Ὄ­ρος, σὲ βυζαντινοὺς ναούς, θὰ δῆτε πῶς ζωγραφίζεται ἡ Πεντηκοστή.
Βυζαντινοὶ ἁγιογράφοι, ὄχι ὅπως οἱ σημερινοὶ ποὺ μοσχοπωλοῦν τὸ Χριστὸ ἀλλὰ τεχνῖ­τες ποὺ ζωγράφιζαν μὲ πίστι κι ἀνακάτευαν τὰ χρώματα μὲ τὰ δάκρυά τους καὶ νήστευ­αν γιὰ νὰ ζωγραφίζουν τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας, δημιούργησαν εἰκόνες θαυματουρ­γές. Ἀπὸ τὶς σημερινὲς εἰκόνες ἀμφιβάλλω ἂν μέσα σὲ δέκα χιλιάδες θὰ βρεθῇ μία ποὺ νά ᾽νε θαυματουργή. Ἡ κάθε εἰκόνα ἔ­χει βέβαια ἀφ᾿ ἑαυτῆς τὴν ἀξία της, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἰκονίζει, ἀλλὰ ἄλλη χάρι ἔχει ὅταν προέρχεται καὶ ἀπὸ μάτι καὶ χέρι ἑνὸς ἁγιασμένου ζωγράφου.
Στὴ βυζαντινὴ λοιπὸν εἰκόνα τῆς Πεντηκο­στῆς θὰ δῆτε ὅτι στὸ κέντρο ζωγραφίζεται ἕνας προφήτης, ὁ προφήτης Ἰωήλ. Εἰκονίζεται νὰ κρατάῃ ἕ­να εἰλητάριο κ᾽ ἐπάνω σ᾽ αὐτὸ εἶνε γραμμένο τὸ ῥητὸ «Ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύ­ματός μου ἐπὶ πᾶ­σαν σάρκα…» (Ἰωὴλ 3,1-2).
Θέλω νὰ μιλήσω, ἀλλὰ διστάζω. Διότι τί ὠ­φελού­μεθα ἀπὸ τὶς ἑορτές; Τώρα γιὰ πολλοὺς ἑορτὴ ἴσον γλέντι, διασκέδασι, χορός… Δὲν λιγοστεύουμε τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ τὶς αὐ­ξάνουμε. Ἐνῷ γιὰ τὴν Ἐκ­κλησία ἡ ἑορτὴ εἶνε χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πνευματική, ἐμεῖς ἑορτάζουμε κατὰ τρόπο ἰουδαϊκὸ καὶ εἰδωλολατρι­κό. Σ᾽ ἐμᾶς ἁρμόζει ἡ φρικτὴ ἐκείνη προφητεία τοῦ Θεοῦ ποὺ λέει «Τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου» (Ἠσ. 1,14).
Διστάζω ἀκόμη, διότι ἡ Πεντηκοστὴ εἶνε ἑ­ορτὴ ποὺ δίδει στὸν ἱεροκήρυκα τὸ δυσκολώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ θέματα. Τί εἴμαστε ἐμεῖς; Ὕλη, σκουλήκια, ἀκάθαρτα ζῷα· ταπεινοί, ἁ­μαρτωλοί, «ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντες, ἐν μέ­σῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος» (Ἠσ. 6,5). Πῶς νὰ λαλήσουμε σήμερα περὶ Πνεύματος ἁγίου, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ συγκλονίζεται ἀπὸ τὰ ἀθεϊστικὰ κηρύγματα, τὶς αἱρέσεις καὶ τὴν ἐν γένει διαφθορά;
Θά ᾽πρεπε στὴ θέσι μου νὰ εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρας, τὰ ἄυλα ἐκεῖνα πνεύματα ποὺ δὲν εἶχαν οὔτε μόριο σαρκικότητος καὶ ποὺ ὅταν προσεύχονταν δὲν πατοῦσαν τὴ γῆ. Καὶ θά ᾿πρεπε κ᾽ ἐσεῖς οἱ ἀκροαταί μου νὰ εἶστε ἐξαγνισμένοι, ὥστε τὰ πνεύματά μας νὰ συντονισθοῦν καὶ νὰ ὑψωθοῦμε ὅπως οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι στὸ ὑπερῷο, γιὰ νὰ ἔλθῃ καὶ σ᾽ ἐμᾶς Πνεῦμα ἅγιο. Read more »

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στὴν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 11.6.1961

Για να εινε ακμαιο το εθνος

Διότι τὸ ποσοστὸν ποὺ πρέπει νὰ αὐξάνῃ ἕνα ἔθνος, τὸ ποσοστὸν τῶν γεννήσεων ποὺ εἶνε ἀναγκαῖον γιὰ νὰ ὀνομάσωμεν ἕνα ἔθνος ἀκμαῖον καὶ ῥωμαλέον καὶ ἄξιον νὰ ζῇ, τὸ ποσοστὸν ―κατὰ τὴν κρίσιν τῶν ἐπιστημόνων ποὺ ἠρεύνησαν τὰ στοιχεῖα αὐτά― εἶνε, στοὺς ἑκατὸ ἀνθρώπους νὰ γεννιῶνται μέχρι δύο· ἑνάμισυ μὲ δύο τοῖς ἑκατὸ εἶνε ἡ φυσιολογικὴ αὔξησις ἑνὸς ἔθνους. Μὲ ἄλλα λόγια, ἐμεῖς θά ᾿πρεπε κάθε χρόνο στὴν Ἑλλάδα νὰ ἔχουμε πολλὲς νέες γεννήσεις· μέσα στὶς κούνιες τῶν σπιτιῶν μας ἔπρεπε νὰ κελαηδᾶνε τὰ ἀηδόνια τοῦ οὐρανοῦ. Γιατὶ κάθε παιδάκι εἶνε ἀηδόνι τοῦ οὐρανοῦ, εἶνε ἄγγελος, χερουβὶμ καὶ σεραφίμ, ἀθῷα πλάσματα, ποὺ γι᾿ αὐτὰ μᾶς ἀφήνει καὶ ὁ Θεὸς στὸν κόσμο. Ἀπὸ τὰ ἀθῷα αὐτὰ πλάσματα, ποὺ εἶνε μέσα στὶς κούνιες, ὁ Θεὸς γίνεται εὔσπλαγχνος στὸν κόσμο καὶ ἀναβάλλει τὴν τιμωρία ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.
Θά ᾿πρεπε, λοιπόν, μέσ᾿ στὶς κούνιες τὶς φτωχὲς τῆς πατρίδος μας, σ᾿ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, νὰ κελαηδᾶνε πάνω στὰ δέντρα τὰ οἰκογενειακὰ κάθε χρόνο – πόσα; Φυσιολογικῶς κάθε χρόνο ἔπρεπε νὰ γεννιῶνται στὰ νησιά μας, στὸ Μοριά, στὴν Ἤπειρο, στὴ Ῥόδο, στὰ μεγάλα νησιά, στὴν Κρήτη, στὴ Μακεδονία, παντοῦ, θὰ ἔπρεπε νὰ γεννιῶνται κάθε χρόνο 180.000 νήπια. Δὲν γεννιῶνται 180.000 στὴν Ἑλλάδα. Πέσαμε πολὺ κάτω. Πόσο νομίζετε πέσαμε; 95.000 νήπια γεννιῶνται στὴν Ἑλλάδα. Καὶ προχθὲς μιὰ νέα στατιστικὴ τὰ κατεβάζει ἀκόμη πιὸ κάτω· θὰ φθάσωμε τὸ ἔτος αὐτὸ 80.000 γεννήσεις.
Ἀπὸ ὅλες τὶς χῶρες τῶν Βαλκανίων, καὶ ἀπὸ τὴ χώρα τοῦ Χόντζα τὴν Ἀλβανία, καὶ ἀπὸ τὴ Σερβία, καὶ ἀπὸ τὴ Βουλγαρία, καὶ ἀπὸ τὴν Τουρκία, καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς χῶρες τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Εὐρώπης, ἔχομεν τὸ μικρότερον ποσοστὸν γεννήσεων στὴν Ἑλλάδα. Ἀφήνω πλέον τὴ Ῥωσία, ποὺ ἐκεῖ πλησιάζουν ἐπὶ 100 κατοίκων νὰ γεν­νιῶν­ται τρεῖς, αὐξάνουν οἱ Ῥῶσοι τρία τοῖς ἑκατό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

O ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ

Διαβᾶστε:
http://iasyflo.blogspot.gr/2017/06/blog-post.html
και ἐδῶ:

http://www.triklopodia.gr/o-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%83-%CF%86%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%83-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%83-%CE%B1%CE%BC/

26.000 λιγοτερα παιδια γεννιουνται καθε χρονο στην Ελλαδα λογω της οικονομικης κρισης

http://www.businessnews.gr/article/52352/26000-ligotera-paidia-gennioyntai-kath

Ανησυχία για το μέλλον δημιουργούν τα στατιστικά στοιχεία για την πορεία των γεννήσεων στην Ελλάδα. Το 2015, η ΕΛΣΤΑΤ κατέγραψε το μικρότερο αριθμό γεννήσεων από το… 1932 που υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία (με εξαίρεση την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου που προκάλεσε μια τρύπα στη στατιστική ενημέρωση από το 1940 μέχρι και το 1954). Το 2015 γεννήθηκαν μόλις 91847 παιδιά όταν το 2008, οι γεννήσεις είχαν φτάσει στις 118.302. Read more »

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στὴν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 11.6.1961

Λειπουν 1.700.000 Ελληνες!

Δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀπογραφὴ ποὺ ἔγινε (το 1961) διαπιστώνεται, ὅτι λείπουν 1.700.000 νέοι Ἕλληνες. Ἀκοῦτε; Ἀπὸ τὴν ἀπογραφὴ τῆς Ἑλλάδος βγαίνει, ὅτι λείπουν 1.700.000 Ἕλληνες. Μὲ ἀκοῦτε;
Mοῦ ἔρχεται νὰ κατεβῶ κάτω καὶ νὰ τελειώσω τὸ κήρυγμα. Γιατὶ εἶστε ὅλοι ἔξυπνοι, πιάνετε πουλιὰ στὸν ἀέρα, καὶ μπορεῖτε τὰ ὑπόλοιπα νὰ τὰ συμπληρώσετε, κύριοι καὶ κυρίες καὶ αἰδεσιμώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί. Ναί, εἶνε εὔκολο.
Nά τὸ ἔγκλημα τὸ τεράστιο. Δὲν λέγω πιὰ θρησκευτικὸ ἔγκλημα, γιὰ νὰ μὴ ταράζω τὰ νεῦρα μερικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἔχουν μοντέρνες ἰδέες μέσα στὰ κεφάλια τους, ἀλλὰ λέγω τὸ τεράστιον ἐθνικὸν ἔγκλημα, ἔγκλημα ἐναντίον τῆς μικρᾶς μας πατρίδος. Ἕνα ἑκατομμύριο ἑπτακόσες χιλιάδες Ἕλληνες λείπουν ἀπὸ τὴν ἀπογραφή.

Ποιoς τους εφαγε

Ποιός τοὺς ἔφαγε; Ποιός λάκκος, ποιό σκοτάδι τοὺς ἔφαγε; Τί λάκκο ἄνοιξε καὶ τοὺς κατέπιεν ἡ γῆ ἕνα ἑκατομμύριο ἑπτακόσιους; Κάναμε πολέμους, σκορπίσαμε τὰ κόκκαλά μας μέχρι τὸ Καλὲ-Γκρότο καὶ τὴν Ἄγκυρα. Φθάσαμε τὰ παιδιά μας καὶ οἱ πατέρες μας μέχρι τὰ στενὰ τῆς Κρέσνας. Βαδίσαμε μέσα στὰ ὀχυρὰ τῆς Ἀλβανίας. Διεσπάσαμε σὰν ἀετοὶ καὶ ἄλογα καὶ ἵπποι τῆς Ἀποκαλύψεως τὰ πέρατα τοῦ κόσμου, μὰ τέτοια ἀπώλεια δὲν ξαναεῖδε τὸ Ἑλληνικὸν κράτος.
Ἴσως μόνον ἡ ἀπώλεια αὐτὴ νὰ φτάνῃ τὴν ἀπώλεια τῆς Μικρᾶς Ἀ­σί­ας, ποὺ ἀπὸ ἕνα τέκνο τῆς Ἄγαρ —σατανᾶς καὶ «Ἀπολλύων» τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀπ. 9,11), ποὺ ἀπαξιῶ νὰ τὸν ὀνομάσω—, Read more »

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στὴν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 11.6.1961

Επικινδυνες διαστασεις της αστυφιλιας

O πληθυσμὸς τῶν πόλεων αὐξάνει τρομακτικῶς. Τρομακτικὴ ἰδί­ως εἶνε ἡ αὔξησι ποὺ παρουσιάζει ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος μας. Ἡ Ἀθήνα, ὅπως γνωρίζετε, στὴν ἐποχὴ τοῦ ῎O­θωνος ἦτο μία μικρὰ πόλις. Ὅταν ὁ πρῶτος βασιλιᾶς, ὁ Ὄθων, ἦρθε στὴν Ἀθήνα, ἐπάνω σ᾿ ἕνα ταπεινὸ ἁμάξι, ἡ πρωτεύουσα εἶχε τότε μόλις 5.000 κατοίκους. Ἦταν σὰν τὰ Γρεβενά. Καὶ σήμερα, ἀπὸ τὶς 5.000 κατοίκους, ἡ Ἀθήνα ἔφθασε νὰ ἔχῃ 1.800.000, πληθυσμὸ δυσανάλογο πρὸς τὸν πληθυσμὸ τοῦ κράτους μας. Λάβετε ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι, ἂν ἐξαιρέσουμε τὴ Βιέννη, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ ἦτο μικρὰ ἐν σχέσει μὲ τὴν αὐτοκρατορία τῆς ὁποίας ἦτο πρωτεύουσα ἄλλοτε, ἐὰν λέγω ἐξαιρέσουμε τὴ Βιέννη, ἡ Ἀθήνα εἶνε ἡ μεγαλύτερη πόλι τῆς Εὐρώπης ἐν σχέσει μὲ τὸ μικρe πληθυσμὸ τῆς χώρας μας.
Ἡ Ἀθήνα φυσιολογικῶς ἔπρεπε νὰ ἔχῃ 300.000 ἕως 400.000, ὅπως ἔχει ἡ Ἄγκυρα. Καὶ ὅμως ἔφτασε ἡ Ἀθήνα 1.800.000, καὶ μαζὶ μὲ τὴν Ἀττικὴ πέρασε τὰ 2.000.000. Αὐτὸ εἶνε ἕνας τρομακτικὸς κίνδυνος διὰ τὸ ἔθνος. Εἶνε ἡ φοβερὰ νόσος τῆς ἀστυφιλίας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν κατέχεται ἕνα μέγα μέρος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Θεωρεῖ τὴν Ἀθήνα – θεωρεῖ τὶς μεγάλες πόλεις ὁ λαός μας ὡς παράδεισον.
Δὲν θέλω νὰ εἰσέλθω σὲ κριτική, ἀλλὰ θυμηθῆτε τοὺς λόγους μου. Δὲν εἶμαι προφήτης οὔτε υἱὸς προφήτου, ἀλλὰ κρατῶ στὰ χέρια μου τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου, κρατῶ τοὺς προφήτας, κρατῶ τὸν λόγον τὸν προφητικὸν «ὡς λύχνον φαίνοντα ἐν αὐχμηρῶ τόπῳ» (Β΄ Πέτρ. 1,19), καὶ σᾶς εἰδοποιῶ καὶ σᾶς λέγω, ὅτι· Ἂν δὲν βάλῃ ὁ Θεὸς τὸ χέρι του ἐπάνω εἰς τὸν κόσμο, αὐτὲς οἱ πόλεις οἱ ἁμαρτωλές, αὐ­τὲς οἱ μεγάλες πόλεις μὲ τοὺς οὐρανοξύστας καὶ μὲ τὰ παλάτια τους καὶ μὲ τὰ μέγαρά τους, αὐτὲς οἱ πόλεις μέσα σὲ μιὰ νύχτα, ἂν προλάβουνε, ἂν προλάβουνε, θὰ ἀδειάσουν, καὶ οἱ κάτοικοί τους, ἄνθρωποι μικροὶ καὶ μεγάλοι, πλούσιοι καὶ πτωχοί, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ καὶ ὅλων τῶν χρωμάτων, θὰ τρέχουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν κόλασι, γιατὶ κόλασις θὰ γίνουν. Γιατὶ αὐτὲς οἱ βόμβες οἱ πυρηνικὲς δὲν θὰ πέσουν ἐπάνω στὰ χωριουδάκια μας· θὰ πέσουν μέσα στὶς μεγάλες πολιτεῖ­ες, καὶ τότε φιάλαι Ἀποκαλύψεως θὰ καλύψουν μὲ φλόγες οὐρανομήκεις τὰς πόλεις τῆς ἀδικίας, τῆς ἁρπαγῆς καὶ πάσης ἀνηθικότητος. Read more »