ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΜΙΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ

«Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζώ μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά» (Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης).

(Το αφιερώνουμε στον αγωνιστή επίσκοπο Κοσσόβου Αρτέμιο, που διώκεται, αλλά και σ’ όλους τους γενναίους ευλαβείς Ορθοδόξους επισκόπους και ιερείς, που υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας στους αθέους «ορθοδόξους»= ουνίτας αρχιερείς, που άρπαξαν ένα ξεροκόμματο από τον Πάπα και παλεύουν ποιός να πρωτο αλώσει την ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Ας ξέρουν, ότι άλλοι πριν απ’ αυτούς το επιχείρησαν, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν και έχουν τα αναθέματα των Πατέρων της Αγίας μας Ορθοδοξίας. Μήπως τα ξέχασαν, επειδή τα κατήργησαν και δεν τα διαβάζουν την Κυριακή της Ορθοδοξίας; ).

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

MIA ZΩNTANH IΣTOPIA

O π. Aυγουστίνος Kαντιώτης στην Kοζάνη

Eκδόσεις: Aνδρονίκη Π. Kαπλάνογλου Σμύρνης 10 KOZANH τηλ. 24610-25139, 24610-26668 κιν. 6974931881

Kεντρική διάθεση: Bιβλιοπωλείο «Έλαφος» Bασ. Γεωργίου 10 ΦΛΩPINA τηλ. 23850-28868

Eπιμέλεια εξωφύλλου: Παντελής Π. Kαπλάνογλου

Αφιερωμένο στον άνθρωπο της ζωντανής πίστεως, της δυνατής αγάπης, των χριστιανικών έργων, των υψηλών αγώνων, των μεγάλων θυσιών. Στον ακατάβλητο μαχητή της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους. Στον σεβαστό μου πνευματικό πατέρα, τον επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, που μου έδειξε με λόγια και με έργα τον δρόμο του Χριστού, δρόμο θυσίας, αγώνων και προσφοράς.

Α.Π.Κ. Κοζάνη τη 15-6-2003

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ (σύντομος διάλογος με τον π. Αυγουστίνο σήμερα) -Γέροντα, αν είχατε τώρα μπροστά σας τους Κοζανίτες, τί θα τους λέγατε; -Να περιγράψουν τις ημέρες εκείνες και να φυλάξουν την πίστη τους. -Πως τους χαρακτηρίζετε σαν ανθρώπους; -Ευγενείς. -Κατά τα άλλα; -Είναι όπως όλοι οι άνθρωποι.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια ιστορία από έναν κήρυκα του θείου λόγου, από έναν απεσταλμένο του Θεού, στην πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας. Μια ζωντανή ιστορία ενός μεγάλου εκκλησιαστικού ηγέτου και εθνικού ευεργέτου της Κοζάνης, που εκτυλίχθηκε τα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Μια ιστορία που δεν λησμονείται από τον λαό της Δυτικής Μακεδονίας, στο πέρασμα των ετών. Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό στέκεται δίπλα στο ταπεινό όργανο της βουλής του Θεού, που ως άγγελος Θεού ήρθε στην πόλι, τις πιο δύσκολες στιγμές του πολέμου. Τότε, που η μπότα των Γερμανών καταπατούσε τα Ελληνικά εδάφη, αποδεκάτιζε τον πληθυσμό της Μακεδονικής γης, κατέκαιε τα χωριά της Πατρίδος. Τότε, που η μαύρη αγορά ωργίαζε, η πείνα, οι αρρώστιες και ο θάνατος άπλωναν απειλητικά τα μαύρα φτερά τους πάνω από την πόλι της Κοζάνης. Τότε, που «όλα τα’ σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», ο π. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης στάθηκε όρθιος. Έγινε φύλακας άγγελος της πόλεως, έγινε προστάτης των πτωχών και αδυνάτων. Έγινε στοργικός πατέρας των προσφύγων και ορφανών. Πάλεψε με τους μαυραγορίτες και τους ασπλάχνους πλουσίους. Έγινε το ξυπνητήρι τους. Συκοφαντήθηκε και διαβλήθηκε. Έφτασε πολλές φορές μέχρι τα Γερμανικά αποσπάσματα, αλλά το χέρι του Θεού τον έσωζε. Ύψωσε την σημαία της πίστεως και της αγάπης. Πάλεψε στήθος με στήθος με τον κατακτητή. Και νίκησε. Μια ολοζώντανη ιστορία του Γέροντος επισκόπου της Φλωρίνης, που και στα 97 του χρόνια με συγκίνησι θυμάται την Κοζάνη και τους ανθρώπους της. Μια ζωντανή ιστορία, μιας ολοζώντανης μορφής, που έπαιζε κορώνα γράμματα την ζωή του, και όμως έφθασε σε βαθύ γήρας και παραμένει στην Στρατευόμενη Εκκλησία, για να διαλαλεί την δόξα του Θεού. Μια ζωντανή ιστορία, που την διηγείται ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος. Τα λόγια του, που παραθέτω στην συνέχεια αυτούσια, είναι άλλοτε από κηρύγματα του άμβωνος, που δείχνουν την δύναμη της αγάπης, άλλοτε από μαθήματα αγιογραφικών κύκλων, ανδρών, που δείχνουν τις θυσίες των εκλεκτών του συνεργατών, τους αφανείς εκείνους ήρωες της πίστεως και της πατρίδος, που σε χρόνια δύσκολα στάθηκαν δίπλα του και προσέφεραν τεράστιο κοινωνικό έργο, και άλλοτε σε ιεραποστολικές συγκεντρώσεις γυναικών, όπου διδάσκει την ενεργό αγάπη ενός λαού, που με την βοήθεια του Θεού, έσωσε από τον θάνατο της πείνας πολλές ψυχές. Εκεί όμως που απολαμβάνει κανείς τις διηγήσεις του Γέροντος, είναι στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεώς του. Έχοντας γύρω του συγκεντρωμένα όλα τα στελέχη στο κιόσκι, στρώνει πνευματική τράπεζα, με ποικιλία εδεσμάτων. Συνοδευόμενος πάντοτε από τον π. Ιερόθεο Κοκονό, τον πνευματικό πατέρα της Κατασκηνώσεως, δίνει συμβουλές πολύτιμες, απαντά σε απορίες στελεχών, κάνει ο ίδιος ερωτήσεις για να μας δώσει αφορμή και να ελέγξει τις γνώσεις μας. Παιδαγωγός θαυμάσιος, ποικίλλει την τροφή στην πνευματική τράπεζα, με διάφορες ιστορίες και ανέκδοτα, πολύ διδακτικά. Ανοίγει το βιβλίο των αναμνήσεών του και διηγείται ζωντανές ιστορίες από την περιπετειώδη ζωή του προς δόξαν του Θεού. Ένα μέρος αυτής της ζωντανής ιστορίας του π. Αυγουστίνου, που φυλάσσεται αυτούσια σε κασέττες και έχει σχέση με την Κοζάνη, θα παραθέσω απομαγνητοφωνημένο στο πρώτο μέρος του βιβλίο. Αντλώ από όλες τις πηγές, όπου και εάν την βρώ, για να κάνω κοινωνούς της πνευματικής τραπέζης και άλλους που εκτιμούν τον π. Αυγουστίνο και θα είχαν την επιθυμία να ακούσουν από το στόμα του θαυμαστές διηγήσεις. Στην πνευματική αυτή τράπεζα είναι καλεσμένοι όλοι, και ιδιαίτερα ο λαός της Κοζάνης, που έμεινε δίπλα του σ’ όλη την περιπετειώδη ζωή του. Ο π. Αυγουστίνος έγινε ποιμενάρχης της Φλώρινας και αγαπήθηκε από τον ποίμνιό του, αλλά παρέμεινε και πνευματικός πατέρας της Κοζάνης. Με ευγνωμοσύνη ο λαός της Κοζάνης αναφέρει το όνομά του και εκείνος το γνωρίζει. Όταν κάποτε του είπα πως εκφράζονται γι’ αυτόν οι Κοζανίτες, απήντησε… – Έ! Το ξέρω, ότι η Κοζάνη με αγαπά. Άς δοξάσωμε, λοιπόν, τον Θεό, για τον εργάτη αυτό του Ευαγγελίου και ας ακούσωμε, στην συνέχεια, τι έχει να μας διηγηθεί ο Γέροντας.

Πρέπει να γνωρίζετε…

Πρέπει να γνωρίζετε εσείς οι νεώτεροι – γιατί οι παλαιότεροι το γνωρίζουν-, ότι εγώ είμαι σε δράση από το 1935. Συμπληρώνονται 60 χρόνια. Τότε όχι μόνο εσείς αλλά και οι γονείς σας ήταν αγέννητοι. Έχω κάποια ιστορία. Είμαι «σημείον αντιλεγόμενον». Άλλοι μας κατακρίνουν, μας υβρίζουν και μας μισούν, και άλλοι μας αγαπούν. Δεν με λένε ούτε Αυγουστίνο, ούτε σεβασμιώτατο, άλλα «Καντιώτη», με λαϊκή έκφραση. Είπε ο Χριστός… «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι» Αν σας πουν όλοι οι άνθρωποι «εύγε εύγε», τότε θ’ ανήκετε σ’ ένα «κόμμα» που είναι γνωστό ως «Ο.Φ.Α.». Αυτά είναι τα αρχικά γράμματα ενός «κόμματος», στο οποίο ανήκουν οι περισσότεροι Έλληνες. «Ο.Φ.Α.» σημαίνει «Όπου Φυσά ο Άνεμος». Αυτό είναι το κόμμα. Ούτε δημοκρατία, ούτε βασιλεία, ούτε σοσιαλισμός, ούτε κομμουνισμός, ούτε κανείς. Είδατε τον ανεμοδείκτη; Γυρίζει όπου φυσά ο άνεμος. Εμείς δεν ανήκουμε στο κόμμα «Ο.Φ.Α.». Το έχουμε δηλώσει κατ’ επανάληψιν, όχι μόνο δια λόγου αλλά και δια πράξεων. Ανήκουμε στην Ελλάδα, και παραπάνω από την Ελλάδα ανήκουμε στο Χριστό. Αυτή είναι η ιδεολογία μας.

Βιβλίο των αναμνήσεων

Υπάρχουν στιγμές που η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να εκφράσει τα όσα αισθάνεται η καρδία. Μια τοιαύτη στιγμή είναι και η παρούσα. Και μόνον το γεγονός ότι ευρίσκομαι εις τον ιστορικόν τούτον ναόν του Αγίου Νικολάου της προσφιλεστάτης μου Κοζάνης, με συγκλονίζει. Τι πρώτον και τι δεύτερον να ενθυμηθώ κατά την συγκινητικήν αυτήν στιγμήν; Οι παλαιότεροι ενθυμούνται ζωηρά τις τραγικές εκείνες ημέρες, κατά τις οποίες η πατρίς και ιδιαιτέρως η Μακεδονία, εσταυρώνετο υπό των διαφόρων εχθρών του γένους. Διά τους νεωτέρους ας επιτραπεί να κάνωμεν μίαν σύντομον αναδρομήν εις το παρελθόν (Άγιος Νικόλαος Κοζάνης 1967).

Θα σας ομιλήσω. Λίγα λόγια θα σας πω, από το βιβλίο των αναμνήσεών μου. Εσείς οι νεώτεροι δεν έχετε αναμνήσεις, εγώ έχω. Αυτό και καλό και κακό είναι. Πενηνταπέντε τώρα χρόνια υπηρετώ γένος και Εκκλησία. Ιδιαίτερα συγκίνηση αισθάνομαι που ευρίσκομαι προ εκλεκτής ομηγύρεως, εκλεκτών αξιωματικών του Ελληνικού στρατού και των τριών όπλων. Συγκινούμαι ιδιαιτέρως που σας βλέπω, διότι με κάνετε να ενθυμηθώ το παρελθόν μου. Για μετρήστε… προ 45 χρόνια εδώ ευρισκόμουν, σ’ αυτή τη γωνία του Ελληνισμού. Σε ημέρες σκληρές, που ο Ελληνικός στρατός διεξήγαγε έναν τιτάνιο αγώνα υπέρ της ελευθερίας και ακεραιότητος της Μακεδονίας μας. Τότε και εγώ επεστρατεύθην και υπηρέτησα τρία ολόκληρα χρόνια ως στρατιωτικός ιερεύς της περιφερείας, κατ’ αρχάς μεν της 15ης Μεραρχίας και μετά του Β΄Σώματος Στρατού, που είχε έδρα την Κοζάνη. Τα υψώματα αυτά, όπου έγιναν οι περίφημες ιστορικές μάχες, όλα τα έχουμε ανεβεί, νεότατοι… Επειδή σας είπα ότι θα ανοίξω το βιβλίο των αναμνήσεών μου, θα σας πω δυο –τρεις αναμνήσεις και θα τελειώσω.

Ταπεινόν όργανο της βουλής του Θεού

Διατελώ υπό το κράτος βαθείας συγκινήσεως, η γλώσσα η ανθρώπινη δεν μπορεί να εκφράσει τα αισθήματά μου. Μετρήστε με τα δάχτυλα… πάνε 50 χρόνια από τότε, που σε ημέρες σκληρές, σε ημέρες κατά τις οποίες το έθνος μας εδοκιμάζετο σκληρώς από την απαισίας μνήμης Κατοχήν, τόσον τωνΓερμανών όσο και των Ιταλών, και πολύ περισσότερο των Βουλγάρων, όπως αι ακριτικαί περιφέρειαι, τότε και εγώ ευρέθην εις την πόλιν της Κοζάνης. Εδώ η δυστυχία ήτο πολύ μεγάλη. Απέραντη ήτο η δυστυχία… και διωγμός, και φυλακές, και καταδιώξεις καθημερινές. Το πρωΐ δεν ήξερες αν θα βραδιάσεις και το βράδυ δεν ήξερες αν θα ξημερώσεις. Η ζωή του ανθρώπου δεν είχε πλέον καμμία αξία. Σ’ αυτές τις ημέρες μας εβοήθησε ο Θεός και έγινε θαύμα. Θαύμα χαρακτηρίζω εγώ το γεγονός των συσσιτίων. Στην πρόσκλησι του ιεροκήρυκος της εκκλησίας, ο πτωχός αυτός λαός ήνοιξε τα βαλάντιά του και μας έδωκε και μας έδωκε… Και άρχισαν τα συσσίτια κατ’ αρχάς από 50 μερίδες και έγιναν κατόπιν 8.000 μερίδες. Το ρυάκιον έγινε Αχελώος, μεγάλος ποταμός. Ευλογώ τον Θεόν, διότι με ηξίωσε να είμαι ταπεινόν όργανον της βουλής του κατά τα έτη εκείνα. Και ευλογώ τον Θεόν ακόμα, διότι εδώ όχι άπαξ αλλά πολλάκις εκινδύνευσα να εκτελεσθώ, αλλά η χάρις του Θεού και αι πρεσβείαι του αγίου Νικολάου με έσωσαν.

Θαύμα του αγίου Νικολάου

… Θα σας διηγηθώ ένα θαύμα. Πότε έγινε; Έγινε στην Κοζάνη το 1944, στα χρόνια εκείνα, τα φοβερά χρόνια της σκλαβιάς του έθνους μας. Κακοί τότε και διεφθαρμένοι άνθρωποι, συνεργαζόμενοι με τη Γερμανική εξουσία, έπιασαν παρακαλώ εκατό και πλέον ανθρώπους και τους έρριξαν στη φυλακή. Και έγινε κλάμα και θρήνος στην πόλι. Γυναίκες, αντρες και παιδιά κλαίγανε γιατί ήταν πλέον βεβαία η εκτέλεσή τους. Ξημέρωσε στην Κοζάνη, την πόλι του αγίου Νικολάου, που έχει πολιούχο τον άγιο Νικόλαο. Ξημέρωσε πολύ λυπηρά η ημέρα της εορτής του. Οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου χτυπούσαν λυπητερά, σα να ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ήμουν τότε, με αξίωσε ο Θεός να είμαι, ιεροκήρυξ Κοζάνης. Ανέβηκα στον άμβωνα γεμάτος δάκρυα και είπα… «Σήμερα ο άγιος Νικόλαος δεν εορτάζει. Πέστε στα γόνατα, πέστε στα γόνατα μικροί και μεγάλοι, και παρακαλέστε τον άγιο να κάνει το θαύμα…». Και το έκανε το θαύμα ο άγιος. Το βράδυ τους ελευθέρωσαν! Με τη βοήθεια του Θεού ήκουσαν οι άθεοι και οι άπιστοι και άνοιξαν τας φυλακάς και ελευθερώθηκαν οι κάτοικοι. Πολλά θαύματα είδε η Κοζάνη από τον άγιο Νικόλαο, αλλά το σπουδαιότερον απ’ όλα είναι τα συσσίτια. Υπηρετούσαν στα συσσίτια αυτά 200 άτομα. Γυναίκες και μικρά παιδιά ακόμη. Ερχότανε από το πρωΐ, από όρθρου βαθέως, ως άλλες Μυροφόρες γυναίκες, δια να υπηρετήσουν δωρεάν παρακαλώ εις την Εστίαν. Άς είναι, λοιπόν, αιωνία η μνήμη τους. Και ευχόμεθα στον Θεόν να μη συμβούν άλλοτε τοιαύτα θλιβερά γεγονότα, και η δοκιμασθείσα μικρά και ένδοξος πατρίς μας να είναι πάντοτε εν ειρήνη, και εν αγάπη και εν ομονοία να διέλθωμεν τας ημέρας της ζωής μας. Αμήν.

Σύντομη αναδρομή στο παρελθόν

Το 1943 πήρα εντολή να έλθω ως ιεροκήρυξ εις την πόλι της Κοζάνης, εις αντικατάστασιν του αειμνήστου εθνομάρτυρος ιεροκήρυκος Ιωακείμ Λιούλια, του οποίου, επ’ ευκαιρία λέγω, θα έπρεπε να είχε στηθεί προτομή εις την γενέτειράν του, το χωρίον Κρόκος. Ο τότε ιεράρχης ευρίσκετο εις τα όρη. Κράτος δεν υπήρχε. Η πόλις ετρομοκρατείτο. Η ύπαιθρος εκαίετο από τις ορδές των Ούννων. Χιλιάδες χωρικών κατέφυγον εις την πόλιν. Ο κίνδυνος δια την επιβίωσιν της φυλής ήτο μέγας. Πειναλέος λαός περιεφέρετο εις την πόλιν.

Εστία συσσιτίων

Από του άμβωνος αυτού του ναού ως ιεροκήρυξ απηύθυνα δραματικήν έκκλησιν προς τους κατοίκους της πόλεως. Έρριψα το σύνθημα… Κανείς να μη αποθάνει εκ πείνης. Εάν θέλετε, είπα να έχετε την ευλογία του ουρανού και την προστασία του αγίου Νικολάου, να πάτε εις τα σπίτια σας και από ό,τι έχετε εις τρόφιμα, τα μισά να τα φέρετε εις το γκαράζ, όπου θα αρχίσει να λειτουργεί συσσίτιο. Να τα φέρετε αύριο το πρωΐ. Η επομένη ημέρα ήτο μια από τις πλέον συγκινητικές ημέρες τις οποίες έζησα ως ιεροκήρυκας. Μια μεγάλη ουρά λαού εσχηματίσθη έξω από το γκαράζ. Καθένας έφερε προθύμως την μερίδα της αγάπης του. Εκλεκτοί νέοι μέχρι της δύσεως του ηλίου παρελάμβαναν και εζύγιζαν τα τρόφιμα. Έτσι άρχισε η Εστία των συσσιτίων. Εκ του μηδενός. Με την πρόθυμον προσφοράν του λαού, η Εστία άρχισε, ηύξανε τις μερίδες του συσσιτίου και έφθασε τις 8.000 μερίδες. Επισκεφθείς την πόλι Ελβετός εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού έμεινε κατάπληκτος δια την ευγένεια και τον πλούτο των αισθημάτων του λαού της Κοζάνης. Η Κοζάνη απεδεικνύετο αξία της χριστιανικής της παραδόσεως και εδικαίωνε τον έπαινον, τον οποίον έπλεξε δι’ αυτήν ο αείμνηστος ιεράρχης αυτής Φώτιος, ο οποίος, προσφωνών κατά την ημέραν της απελευθερώσεως της πόλεως τον αείμνηστον στρατηλάτην Κωνσταντίνο, είπε… -«Εφθάσατε, υψηλότατε, εις Κοζάνη, τον καθαρόν τούτο και αμιγή ελληνικό παράδεισο της Μακεδονίας».

Το ρυάκι έγινε ποταμός

Ο προφορικός λόγος του π. Αυγουστίνου, που έβγαινε πύρινος από τον άμβωνα, το γραπτό του κήρυγμα, «Το Σπίτι του Φτωχού», που κυκλοφορούσε τότε παρ’ όλη την έλλειψη χάρτου, και το άγιο παράδειγμά του ήταν οι βασικότεροι παράγοντες που δημιούργησαν αυτό το θαύμα. Οι τίτλοι των φυλλαδίων της Εστίας Συσσιτίων, στο πέρασμα των ετών, ως αψευδείς μάρτυρες μιλούν για το θαύμα.

Ποιοι οι πόροι της Εστίας

Μόνον τον αριθμό των μερίδων να σκεφθεί κανείς και μάλιστα την περίοδο της Κατοχής, μένει εκστατικός. Μέσα στην πείνα, που οι γονείς δεν εύρισκαν ένα κομμάτι ψωμί για να συγκρατήσουν στην ζωή το παιδί τους, η Εστία του π. Αυγουστίνου έφτασε σε 8.150 πιάτα ημερησίως! Πως συγκεντρώνονταν τα υλικά και τα ξύλα για τις 8.150 μερίδες! Ο π. Κωνσταντίνος Γαζής, στην τράπεζα, που έγινε εις μνημόσυνο των συνεργατών της Εστίας στις 24-10-1994, λέγει… «Ορθοδοξία και φιλοπατρία. Αυτό ήταν το άσμα του Γέροντος, όταν πηγαίναμε στα χωριά με αυτοκίνητα, εκ των οποίων και του αγαπητού Θύμιου. Ο π. Αυγουστίνος επάνω στα πεζούλια έβγαζε λόγο και καλούσε τους χωρικούς να προσφέρουν για το άρρωστο παιδί, για τον πτωχό άνθρωπο και για εκείνον που έχει ανάγκη στην Εστία. Αυτό το πράγμα με συγκινούσε τότε και με συνήρπαζε σαν φοιτητή…». Και ο κ. Βουζιάνας, μιλώντας για το ίδιο θέμα, έλεγε… «Βεβαίως είναι θαύμα η Εστία. Έσωσε κόσμο και κοσμάκη. Εάν δεν υπήρχε αυτή, θα είχαμε πολλά θύματα. Είναι για μένα ανεπανάληπτο το έργο αυτό. Δεν είναι μικρό πράγμα στην Κατοχή, που ανοίγαμε τόσο το μάτι για να δούμε ένα κομμάτι ψωμί, να δίνεις 8.000 πιάτα φαγητό, ημερησίως χωρίς να πληρώνεις τίποτε σε κανέναν! Με τα λόγια μόνο, που έλεγε στην εκκλησία ο Αυγουστίνος, έρχονταν ο κόσμος και κουβαλούσε συνέχεια! Και όλοι τρέχαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ανιδιοτελώς, χωρίς να πάρει κανείς το παραμικρό!». Ο ΒΕΓΚΕΡ φίλος της Εστίας Ο Ερυθρός Σταυρός, βλέποντας το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της Εστίας στην Κοζάνη, την ανιδιοτέλεια των μελών της, έχοντας προπαντός πλήρη εμπιστοσύνη στον εμπνευστή και καθοδηγητή και πνευματικό πατέρα της Εστίας π. Αυγουστίνο Καντιώτη, γίνεται φίλος της Εστίας. Στο «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ», στο φύλλο 8, στις 10 Ιουνίου 1944, μνημονεύεται η πρώτη επίσκεψη του κ. Βέγκερ και γράφει…

«ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Την 5ην Ιουνίου την Εστίαν κατά την ώραν της διανομής του φαγητού επεσκέφθη ο ευγενής εντεταλμένος του Ερυθρού Σταυρού κ. ΒΕΓΚΕΡ μετά του διερμηνέως του και του τμηματάρχου του Ερυθρού Σταυρού κ. Καρνασιώτου. Παρακολούθησε την διανομήν, είδε τους γέροντας και τα παιδιά, ηρώτησε και έλαβε διαφόρους πληροφορίας περί του τρόπου της λειτουργίας της Εστίας και υπεσχέθη την θερμήν υποστήριξιν. Συνοψίζων δε τας εντυπώσεις ο φιλλέλην ούτος είπεν… “Εδώ μέσα είναι μια εκκλησία”. Η Εστία μας και πάλιν αισθάνεται την ανάγκην, ίνα εκ μέρους των περιθαλπομένων πτωχών μας εκφράσει τας θερμάς ευχαριστίας προς τον κ. ΒΕΓΚΕΡ, το ευγενές αυτό τέκνον της Ελβετίας, του οποίου το όνομα μιαν ημέραν η Ελλάς θα αναγράψει εις την στήλην των μεγάλων Φιλελλήνων». -Και το «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ», στο φύλλο 12, στις 13 Αυγούστου 1944, με τίτλο, «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ΕΝ ΚΟΖΑΝΗ» (200ασθενείς – νέοι και παιδιά), γράφει: «Είμεθα εις θέσιν να διαπιστώσωμεν, ότι σημαντικός αριθμός παιδιών και νέων παρουσιάζουν όλα τα πρόδρομα σημεία της επαράτου νόσου της φθίσεως, η οποία μαστίζει την Ελληνικήν φυλήν. Υπέρ της νεότητος αυτής πρέπει πάντες να ενδιαφερθώμεν. Ευτυχώς ο Δ. Ε. Σταυρός ίδρυσε εν Θεσσαλονίκη ίδιον παράρτημα δια την προστασίαν της νεότητος. Η δε ιδική μας Εστία δια του ιδιαιτέρου υπομνήματος του ιεροκήρυκός της προς τον ευγενέστατον εντεταλμένον του Ερυθρού Σταυρού και μέγαν φιλέλληνα κ. Βέγκερ επέτυχε, ίνα και εν τη πόλει μας λειτουργήσει κέντρον προστασίας νεότητος υπό την προσωπικήν ευθύνην του ιεροκήρυκος». Τις αποστολές τροφίμων του Ερυθρου Σταυρού από Θεσσαλονίκη, που προορίζονταν για Κοζάνη, βλέπουμε να τις συνοδεύει πάντα ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος.

Παραθέτω σχετικά έγγραφα

Έγγραφα του Eρυθρού Σταυρού, που συνόδευαν τις αποστολές. Aίτηση για 10 κιλά ορυκτέλαιο και άδεια εξόδου για την μετακίνησή των φορτηγών. Mετά από αυτές τις αναγκαίες εξηγήσεις, ο π. Aυγουστίνος συνεχίζει την διήγησή του.

Λύσις του κοινωνικού προβλήματος Ήρθε σήμερα κάποιος από την Κοζάνη. Ήτο μικρό παιδί τότε και ενθυμείτο λεπτομέρειες της ζωής μας. Υπήρχε μεγάλη αγωνία τότε. Υπήρχε τόσο μεγάλη πείνα, που τα μικρά πτωχά παιδιά ερχόταν εκεί στο προαύλιο της Εστίας – Εστία Συσσιτίων, έτσι το ονόμασε ο Δήμος, τιμής ένεκεν – και τα έβλεπες σκυμμένα κάτω, σάλιωναν τα δάκτυλά τους και μάζευαν τα ψίχουλα από τα τραπέζια. Τέτοια μεγάλη πείνα υπήρχε. Ενώ τώρα βλέπετε έχουν όλα τ’ αγαθά της γης. Σαρανταπέντε χρόνια πέρασαν, και είχα πει τότε το εξής, το οποίο κατόπιν το βρήκα στον Χρυσόστομο. Είπα: Αν είχα την εξουσία, θα σας υποχρέωνα όλους, με συμφωνητικό, να έχουμε ένα συσσίτιο όλοι μας. Πλην των ασθενών που θα πει ο γιατρός ότι έχουν ανάγκη ιδιαιτέρας περιποιήσεως και ορισμένων άλλων περιπτώσεων, όλοι οι άλλοι θα έχωμεν κοινό συσσίτιο… όλοι ανεξαιρέτως. Θα έχωμεν ρούχα και υποδήματα τα ίδια. Εγώ σας υπόσχομαι ότι 3 χρόνια θα ζήσωμε θαυμάσια εδώ στην Κοζάνη. Τώρα ο ένας τρώει με δέκα στόματα και ο άλλος δεν έχει να φάει. Το σύστημα το κομμουνιστικό – κομμούν θα πει κοινωνία – αλλά ο κομμουνισμός ήταν εκφυλισμός της κοινωνίας.Θέλησαν να κάνουν κοινωνία χωρίς Θεό και την φτιάξανε χωρίς Θεό, και τώρα ομολογεί ο Γκορμπατζώφ, ο οποίος πήρε πλειοψηφία ότι «εναυαγήσαμε ο κομμουνισμός», καθ’ ον χρόνο εδώ ένας δικός μας κομμουνιστής, λέει… «Εγώ τον Λέλιν τον έχω σαν εικόνισμα». Κοινωνία λοιπόν, κοινωνία Θεού. Ο Χρυσόστομος λέει… «Εάν θα ζήσω θα πραγματοποιήσω το όνειρο αυτό. Θα δημιουργήσω μια κοινωνία τέτοια, που θα εξυπηρετεί όλες τις πραγματικές και φυσικές ανάγκες του ανθρώπου». Διότι τώρα δημιουργήθηκε ένας κόσμος περιττών αναγκών. Πρώτα τα επαγγέλματα της ανθρωπότητος ήταν δύο… ήταν ο γεωργός και ο βοσκός. Αυτά τα επαγγέλματα, δυστυχώς, σβήσανε σε μια τεχνουργό εποχή. Εάν είσαι ασκητής βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Οι ασκηταί φτάσανε 105 ετών. Ζήσανε έτη πολλά, με την άσκηση και χωρίς να έχουν τα αναγκαία. Και εγώ τώρα, εάν έφτασα στα 85 έτη το οφείλω στην έλλειψη παλαιότερα φαγητού. Εάν κοιτάξετε το βιβλίο «Αντίσταση της Αγάπης», ήμουν κάτισχνος, κολυμπούσαν τα ράσα επάνω μου… δεν είχα τότε συσσίτιο. Τραγικαί ημέραι Η Εστία των συσσιτίων ήτο θαύμα, το οποίο επετέλεσεν η αγάπη των κατοίκων της πόλεως. Αλλά φεύ! Εναντίον της Εστίας ξεσηκώθη θύελλα παθών. Θλιβερά ιστορία, ανάξια μνημονεύσεως. Τούτο μόνον λέγομεν ότι ο ιεροκήρυξ διέτρεξε τον έσχατον των κινδύνων. Ισχυροί της ημέρας μας κατεδίωξαν απηνώς, μας κατεβίβασαν εκ του άμβωνος. Αλλ’ ο ευγενής λαός της πόλεως ηγέρθη ως ένας άνθρωπος, και ο ιεροκήρυξ επανήλθε εις τα καθήκοντά του. Περάσαμε τραγικάς ημέρας. Εζήσαμεν το αποστολικό «Καθ’ ημέραν αποθνήσκω» (Α΄Κορ. 15,31). Το πώς εσώθημεν αποτελεί θαύμα, το οποίο αποδίδομεν εις τον άγιον Νικόλαον. Ουδέποτε θα λησμονήσω μιαν φοβεράν νύκτα, κατά την οποία εκινδύνευα να συλληφθώ και να εκτελεσθώ. Αλλ’ εσώθην, διότι ευσεβής κάτοικος της πόλεως, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, με ειδοποίησε να εγκαταλείψω την οικίαν εις την οποία διέμενα. Ο γενναίος αυτός άνθρωπος ζει σήμερον εις βαθύτατον γήρας. Πλησιάζει τα 100. Και ασφαλώς ευρίσκεται κατά την ώρα αυτή εν μέσω του εκκλησιάσματος χαίρων και αγαλλόμενος. Της αγάπης αυτού ως και τόσων άλλων εκλεκτών τέκνων της Κοζάνης, οι οποίοι ποικιλοτρόπως με εβοήθησαν εις το έργον, μνησθείη Κύριος ο Θεός».

Ο Κωνσταντίνος Μπόζιος Σώζει από την σύλληψι τον π. Αυγουστίνο Διακόπτοντας για λίγο τις διηγήσεις του γέροντος, θα ήθελα να μνημονεύσω τον γενναίο αυτό Κοζανίτη που, κάτω από την Γερμανική κατοχή, ειδοποίησε τον π. Αυγουστίνο, εν καιρώ νυκτός, για να μη συλληφθεί. Το όνομά του, Κωνσταντίνος Μπόζιος. Ο Θεός τον αξίωσε μετά από 25 χρόνια να χαρεί τον π. Αυγουστίνο και ως επίσκοπο. Αν και η ηλικία του ήταν περασμένη, έφτανε μέχρι την Πτολεμαΐδα, για να ακούσει τα εσπερινά κηρύγματα του Γέροντος που έκανε στην Αγία Τριάδα. Θυμάμαι, μετά από ένα φλογερό κήρυγμα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, πήγαμε όλοι οι Κοζανίτες, όπως πάντα συνηθίζαμε, σε ένα οίκημα που νοίκιαζε τότε η Μητρόπολι και χρησιμοποιούσε για επισκοπείο. Ήταν και ο μπαρμπα Μπόζιος μαζί μας. Κάθησε ώσπου να’ ρθει ο π. Αυγουστίνος στην πολυθρόνα του γραφείου. Όταν ήλθε ο επίσκοπος, μόλις τον είδε ο μπαρμπα Κώστας σηκώθηκε για να του δώσει την θέση. Ο π. Αυγουστίνος, χτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο, με πολλή αγάπη του είπε… «Κάθησε, δική σου είναι η θέση». Και στην συνέχεια του υποσχέθηκε ότι θα ρθει στην Κοζάνη, όταν γίνει 100 χρονών, για να γιορτάσει την εκατονταετία του. Και πράγματι ήρθε… μόνο που η γιορτή δεν έγινε στη γη, αλλά στους ουρανούς. Ο Κωνσταντίνος Μπόζιος σε ηλικία 100 ετών εκοιμήθη και ο π. Αυγουστίνος παρευρέθει στην νεκρώσιμη ακολουθία και τον προσφώνησε. Ας δούμε πως αφηγείται ο γυιός του μπαρμπα Κώτσιου, ο διδάσκαλος Ιωάννης Μπόζιος, την αυτοθυσία του πατέρα του, μιλώντας μπροστά στον π. Αυγουστίνο… «Να με συγχωρέσεις που στην περιγραφή μου θα σε αποκαλώ “πάτερ Αυγουστίνο”, διότι έτσι σας γνωρίσαμε και έτσι σας ζήσαμε. Ο π. Αυγουστίνος μια Κυριακή στο κήρυγμά του συνέστησε στους γονείς να αγοράσουν βιβλία της κόκκινης βιβλιοθήκης για την μόρφωση των παιδιών. Το να συστήσει ο π. Αυγουστίνος τα βιβλία της κόκκινης βιβλιοθήκης εθεωρήθη ικανόν, ώστε να χαρακτηρισθεί ως κομμουνιστής, και ως τέτοιος να καταγγελθεί στους Γερμανούς. Οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν σε μια αποθήκη της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, όπου είχον τα γραφεία, οι ανώτεροι Γερμανοί διοικηταί. Συνεργάται και οπαδοί του π. Αυγουστίνου πήγαν στον διερμηνέα των Γερμανών, που ήτο ο Βασίλειος Ματιάκης, και ζήτησαν να ενεργήσει, για να σωθεί ο π. Αυγουστίνος. Ο Βασίλειος Ματιάκης εφημίζετο για την καλοκαγαθία και φιλοπατρία ως διερμηνεύς των Γερμανών. Έσωσε δε από βέβαιο θάνατο δεκάδες, αν μη εκατοντάδες, Κοζανιτών. Γι’ αυτό ήτο αγαπητός από όλους. Ο διερμηνεύς Ματιάκης έπεισε τους Γερμανούς ότι ο π. Αυγουστίνος είναι πατριώτης και πραγματικός χριστιανός. Πιστεύει στον Χριστόν και την πίστιν του αυτήν ζητά να την μεταδώσει σε όλους τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί επείσθησαν και ο π. Αυγουστίνος αφέθη ελεύθερος. Αλλ’ ενώ γλίτωσε από τους Γερμανούς, κινδύνευσε εξ αιτίας της ιδίας κατηγορίας ότι δήθεν ήτο κομμουνιστής, από την Ένοπλη Οργάνωση του Μιχάλαγα, τα μέλη της οποίας απεφάσισαν να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν ως κομμουνιστήν. Ο π. Αυγουστίνος έμενε εις οικίαν που ευρίσκετο πλησίον του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου, έναντι της οικίας του ιεροψάλτου Στέργιου Πάπιστα. Ήτο Μεγάλη Δευτέρα. Η κυκλοφορία επετρέπετο από τις επτά το πρωΐ μέχρι τις εννέα το βράδυ. Στην οργάνωση του Μιχάλαγα υπηρετούσε ο γείτονάς μου Γεώργιος Ελευθεριάδης, δάσκαλος. Ήτο διευθύνων νους της οργανώσεως. Κάθε βράδυ τον περίμενα και μάθαινα νέα από τον πόλεμο, διότι στην οργάνωση είχαν ραδιόφωνο και άκουγαν Λονδίνο. Εζήτησα να μάθω αν άκουσε τίποτε για τον π. Αυγουστίνο. Με βεβαίωσε πως άκουσε. Με ρωτά… «Πως μπορούμε να τον ειδοποιήσουμε να φύγει από το σπίτι; Πρόκειται να πάνε άνδρες της οργανώσεως να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν». Θα στείλω τον πατέρα μου», είπα. Πράγματι. Πηγαίνω στο σπίτι μου, ξυπνώ τον πατέρα μου και του λέγω… «Ο πάτερ Αυγουστίνος κινδυνεύει. Πήγαινε να τον ειδοποιήσεις να φύγει απ’ το σπίτι και αύριο θα του εξηγήσω τι συμβαίνει». Ο πατέρας μου παίρνει το κουτί με τις ενέσεις – έκανε τον δήθεν νοσοκόμο – και ακολουθώντας το δημόσιο δρόμο πήγε στο σπίτι του π. Αυγουστίνου και αφού τον ειδοποίησεν επέστρεψεν ικανοποιημένος. Μας είπε δε τα εξής. «Όταν πήγαινα αισθανόμουνα πως κάποιος είναι δίπλα μου. Το μυαλό μου πήγε στον άγιο Νικόλαο. Αυτός με έκανε να βαδίζω με σιγουριά». Ο πατέρας μου ήτο σεβαστός γέρων και είχε καρδιά μικρού παιδιού, έτσι τον χαρακτήρισε ο π. Αυγουστίνος. Την επομένη επισκέφθηκα τον π. Αυγουστίνο και του εξέθεσα τις διαδόσεις και τους φόβους μας. Εις την οικίαν του ήτο ο μακαρίτης Στέργιος Τέγος, ο Γεώργιος Παφίλης, ένας ενωματάρχης και ο Ευθύμιος Καρμαζής, εάν ενθυμούμαι καλώς. Ο πάτερ Αυγουστίνος μου λέει… «Δεν ήρθε κανείς. Η σπιτονοικοκυρά μου, η οποία τρόμαξε με την είδησι του πατέρα σου, ξημέρωσε στο παράθυρο. Δεν είδε ούτε άκουσε να πλησιάζει άνθρωπος. Εγώ όμως έλαβα τα μέτρα μου. Κοιμήθηκα στο σπίτι του Στέργιου Πάπιστα. Του απαντώ… «Πάτερ Αυγουστίνε, είμαστε υποχρεωμένοι να σε ειδοποιήσουμε. Οι μέρες είναι πονηρές και δεν ξέρουμε αν θα ξημερώσουμε ζωντανοί». Ήτο Μεγάλη Τρίτη. Τη Μεγάλη Τετάρτη με συναντά ο Παναγιώτης Πάπιστας, ο γυιός του Στέργιου Πάπιστα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και νυν δεξιός ψάλτης του Αγίου Νικολάου Κοζάνης και μου λέει… «Αργά χθες το βράδυ πήγαν στο σπίτι του πάτερ Αυγουστίνου και τον ζήτησαν δύο ένοπλοι πολίτες». Και με τον Παναγιώτη Πάπιστα πηγαίνω στην Εστία, ανεβαίνω εικοσιπέντε με τριάντα σκαλοπάτια – εκεί ήτο το γραφείο του π. Αυγουστίνου – και μου λέει… « Οι πληροφορίες του κυρίου Ελευθεριάδη απεδείχθησαν σωστές». Δεν μίλησα και έφυγα. Πηγαίνω στα γραφεία της οργανώσεως, με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ ως συνεργάτης της οργανώσεως, και γνωρίζω στον Ελευθεριάδη τα συμβάντα. Μου λέει… «Πήγαινε στον πάτερ Αυγουστίνο και πες του ότι έλαβα θέση για τη σωτηρία του». Ο Ελευθεριάδης κατόρθωσε να πείσει όλους τους υπευθύνους της οργανώσεως να μεταβούν στην Εστία, όπου γινόταν η διανομή του συσσιτίου και προ της διανομής του συσσιτίου το κήρυγμα από τον π. Αυγουστίνο. Στην συγκέντρωση αυτή παρακολούθησαν το κήρυγμα οι περισσότεροι αξιωματούχοι και άνδρες της οργανώσεως και διαπίστωσαν, ότι ο π. Αυγουστίνος είναι όχι μόνο ένας μεγάλος πατριώτης αλλά και ένας μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας. Έτσι η οργάνωση από άσπονδος εχθρός έγινε υποστηρικτής. Για δευτέρα φορά σώζεται από βέβαιο θάνατο. Επειδή ο π. Αυγουστίνος μοίραζε συσσίτιο στους τρεις χιλιάδες Βουλγάρους αιχμαλώτους, που εστεγάζοντο στα κτίρια των στρατώνων και υπέφεραν από πείνα και αρρώστιες, οι Εαμίτες τον χαρακτήρισαν ως φασίστα, διότι έστελνε και διένεμε συσσίτιο στους φασίστες Βουλγάρους, και θα περνούσε λαϊκό δικαστήριο, η δε καταδίκη του θα ήτο θάνατος. Τη σύλληψι και τη δίκη του π. Αυγουστίνου την ανέτρεψαν οι Κοζανίτες. Και έτσι σώζεται για Τρίτη φορά. Τα γεγονότα αυτά τα ζήσαμε από κοντά και μένουν στη μνήμη μας. Σεβασμιώτατε, το χρέος της σωτηρίας σου εξεπλήρωσες προς τον πατέρα μου, διότι ήρθες στην Κοζάνη και τον συνώδευσες μέχρι την τελευταία κατοικία του. Σεβασμιώτατε, εμείς, ως ταπεινά πνευματικά παιδιά σου, ευχόμεθα υγείαν, μακροζωΐαν για το καλόν της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ανθρωπότητος».

Φοβερά χρόνια Ο π. Αυγουστίνος, περιγράφοντας τις φοβερές εκείνες μέρες, λέει… Εκείνα τα φοβερά χρόνια, που επερίμενα από ώρα σε ώρα να κτυπήσει ο δήμιος την πόρτα μας για να μ’ εκτελέσει και άλλαζα κάθε βράδυ σπίτι – μνησθείη ο Θεός της αγάπης της οικογενείας Παφίλη, που μου συμπαραστάθηκε αμέριστα. Να την αγαπάτε ιδιαιτέρως την οικογένεια αυτή, η οποία σε χρόνια φοβερά και απαίσια μας συμπαραστάθηκε, ως η Πρίσκιλα, στο δράμα του ιεροκήρυκος. Λέγαμε τότε… «Πότε να ξημερώσει». Ξημέρωνε και λέγαμε… «Πότε να βραδιάσει», γιατί εκτελούσαν τους ανθρώπους μέσα στην πλατεία. Περπατούσες στο δρόμο και … μπάμ, κάτω. Δεν είδατε αυτά τα φοβερά πράγματα και δεν ζήσατε εσείς αυτές τις φοβερές ημέρες, που ζήσαμε εμείς οι παλαιότεροι και υπάρχει φόβος να τις ξαναζήσουμε. Και άνδρες και γυναίκες και ιερείς εμαρτύρησαν και εσφάγησαν ως αρνία. Και τώρα ευρίσκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού και λένε… «Έως πότε, Κύριε» – έχουν παράπονο – «βραδύνεις και δεν τιμωρείς τους σφαγείς και τους δημίους;». Οι οποίοι δήμιοι σήμερα είναι ελεύθεροι. Σφάξανε 100, 200, 300, 400, 500 Έλληνας, και είναι βουλευταί και αρχηγοί κομμάτων και θέλουν εκ νέου να κυβερνήσουν τον τόπο…

Ποιοι έκαναν αντίσταση;

Θυμούμαι εκεί στην Κοζάνη, το έχω πει νομίζω και άλλοτε, επειδή είχα αναπτύξει κοινωνική δράση, με αγαπούσαν πολύ οι κομμουνισταί διότι όταν ανέβηκαν αυτοί στο βουνό, εγώ εδέχτηκα 500 παιδιά των κομμουνιστών, που πεινούσαν. Ανέβηκαν αυτοί στο βουνό, εξασφάλισαν αυτοί τον εαυτό τους – εμείς κάναμε αντίσταση και δεν κάνανε αυτοί αντίσταση. Πήγαν στο βουνό αυτοί, εξασφάλισαν τον εαυτό τους. Τράβα τώρα κάτω εσύ, Αυγουστίνε, για να σε φωνάζουν κουμμούνα. Γιατί τους ομιλούσες, γιατί το Ευαγγέλιο είναι μια επανάσταση, αλλά επανάσταση εν Χριστώ. Κοινωνία εν Χριστώ, όχι κοινωνία εν διαβόλω. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας. Με πιάσανε τότε οι Γερμανοί και με γλύτωσε ο ιερός Χρυσόστομος. Την προηγούμενη μέρα της συλλήψεώς μου, κατά θαυμαστό τρόπο, είχα διαβάσει μια περικοπή του ιερού Χρυσοστόμου που έλεγε… «Τι είμαι μέσα στην κοινωνία εγώ, ένας ιεροκήρυκας, ένας ιερεύς; Μια βρύση είμαι. Και όπως η βρύση τους ποτίζει όλους, έτσι κ’ εγώ μια βρύση είμαι που τρέχει. Πεινάει ο άλλος; Είμαι υποχρεωμένος να τον θρέψω. Η βρύση στο βουνό τρέχει και πίνουν όλοι… και ο λύκος, και το αρνάκι, και ο άγιος, και ο ληστής, και το περιστέρι, και το κοράκι. Η βρύση δεν κάνει καμιά διάκριση. Κ’ εγώ ως ιερεύς βρύση είμαι και ποτίζω, δεν μπορώ να κάνω καμιά διάκριση. Αυτό, λοιπόν, το είπα (κατ’ την απολογία μου) σε έναν καθηγητή πανεπιστημίου, που ήτανε στην Γκε- στά -πο. Εγώ, του λέω, δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά. Πεινάνε και τους ταΐζω, διψάνε και δίνω νερό να πιούν, είναι άρρωστοι και τους περιποιούμαι. Είμαι μια βρύση και δεν κάνω καμία διάκριση. Τον κομμουνισμό τον αηδιάζω και το μισώ, όχι για τον λόγο που τον μισείτε εσείς… τον μισώ για την αθεΐα του και την απιστία του. Τον άνθρωπο τον κομμουνιστή τον αγαπώ… Λοιπόν, τα μάθανε αυτοί. Και κατόπιν με καλέσανε επισήμως, όλοι αυτοί οι πατριάρχαι των πατριαρχείων του κομουνισμού, για να με εγγράψουν στον κατάλογο των επισήμων κομμουνιστών. Ήταν και ο καπεταν – Μάρκος μέσα και άλλοι…» Για την σύλληψη του αυτή ο π. Αυγουστίνος, σε τραπέζι που παρετέθη στο Οικοτροφείο των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 24-10-1993, εις μνήμην των αειμνήστων συνεργατών της Εστίας, είπε… Θα έπρεπε να προσθέσω και ένα όνομα, το οποίο πολύ εβοήθησε, διότι ήξερε καλά την Γερμανική γλώσσα και εκλήθη εκεί στο δικαστήριο από την Γερμανική αστυνομία, την Γκεστάπο, και ομίλησε ευθαρσώς στους Γερμανούς, και οφείλομεν και εις αυτόν πολλήν ευγνωμοσύνην. Αυτός ήτο ο μετέπειτα δήμαρχος της Κοζάνης Βασίλειος Ματιάκης, που ήτο πολύ σπουδαίος. Αυτός με εισήγαγε εις τον διοικητήν. Και αυτός κατά σύμπτωσιν – όχι κατά σύμπτωσιν, διότι τίποτε δεν γίνεται κατά σύμπτωσιν- αυτός είχε διάλογο με τους Γερμανούς. Γιατί με καταγγείλανε ως κομμουνιστή, επειδή έγραψα στο συσσίτιο 500 παιδιά κομμουνιστών, που οι γονείς των πήγαν στα όρη. Ζητούσαν να τα διαγράψω, για να αποδείξω ότι δεν είμαι κομμουνιστής και αγαπώ την Γερμανία. Εγώ δεν τα διέγραψα… διότι θεωρούσα καθήκον μου να τα θρέψω, το διάστημα αυτό. Εκεί, λοιπόν, έγινε διάλογος μεταξύ διοικητού, ο οποίος ήτο καθηγητής και είχε και φρονήματα χριστιανικά. Του λέω… Εγώ δεν αναμειγνύομαι στα κόμματα, δεν αναμειγνύομαι στάς πολιτικάς διενέξεις και ούτε στάς στρατιωτικάς επιχειρήσεις, εγώ είμαι απλώς ένας χριστιανός κήρυκας του Ευαγγελίου, και σας λέγω το εξής – το είχα διαβάσει εκείνες τις ημέρες από τον αθάνατο Χρυσόστομο, που πάντοτε με εμπνέει. Λέγω τα λόγια του Χρυσοστόμου που λέει… –    «Ότι είμαι μια πηγή. Περνάει ο κόρακας, πίνει. Περνάει το περιστέρι, πίνει. Περνάει ο άγιος, πίνει. Περνάει ο κακούργος, πίνει. Δεν κάνει διακρίσεις». Έτσι κ’ εγώ, είμαι ένα ρυάκιο μέσα στην πόλι και δεν κάνω διακρίσεις… προσφέρω ό,τι μπορώ, χωρίς να εξετάζω τας πολιτικάς των διαφοράς. Του άρεσε πολύ αυτό το πράγμα και συνετέλεσε, μαζί με την επέμβαση του εκλεκτού εκείνου εισαγγελέως κ. Σκρέκα και μαζί με όλας τας επεμβάσεις εδώ του λαού μας και του διερμηνέως κ. Ματιάκη, εις τρόπον ώστε να παραταθεί η ζωή μας. Αν και εγώ, ας επιτραπεί να εκφραστώ – αν και αυτό δεν είναι έκφρασις κατά πάντα ευλαβής, αλλά είναι παράπονο – πόσο θα ήμουν ευτυχής αν με έπαιρνε ο Θεός τας ημέρας εκείνας! Πολύ ευτυχής θα ήμουν. Αλλά δεν ήμουν άξιος να είμαι κ’ εγώ με τους εκλεκτούς εκείνους Έλληνας οι οποίοι εθυσιάστηκαν για το έθνος. Είθε να ζήσει πάντοτε μέσα στην καρδιά μας η λέξις θρησκεία – Ορθοδοξία και μαζί με την Ορθοδοξία να ζήσει η Ελλάς εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Προ του Γερμανικού αποσπάσματος

Θυμούμαι πάλι στον ατομικό μου βίο, όταν προ 50 ετών ήμουν στην Κοζάνη και με την βοήθεια του Θεού οι εκλεκτές κυρίες είχαν διοργανώσει συσσίτιο, που ετρέφοντο 8.000 πεινασμένοι άνθρωποι. Εκεί συνέβη τότε να με συκοφαντήσουν και να με διαβάλουν… και ήμουν έτοιμος να καταδικαστώ εις θάνατον. Ποιος μ’ έσωσε; Βέβαια ο Θεός με έσωσε. Αλλά μια ευγενής κυρία, που το όνομα της ελέγετο Αρτεμισία και ο άνδρας της ήτο εισαγγελέας, έπαιξε σπουδαίο ρόλο, για την σωτηρία μου. Και ενώ εγώ ευρισκόμουν εκεί στο δικαστήριο και ήμουν έτοιμος να δικασθώ και να καταδικασθώ ασφαλώς εις θάνατον, διότι εξουσίαζαν οι Γερμανοί, αυτή του έστειλε σημείωμα, που έγραφε… «Θόδωρε», έτσι τον λέγανε, «σε παρακαλώ πολύ να προσέξεις πολύ την υπόθεση του Αυγουστίνου, για να μην γίνεις δεύτερος Πόντιος Πιλάτος και καταδικάσεις έναν αθώο άνθρωπο, ο οποίος ευεργετεί την πόλη». Αν θέλετε να μάθετε λεπτομερείας, μπορείτε να το διαβάσετε σε ένα βιβλίο υπέροχο, το οποίο έγραψε ο εκλεκτός θεολόγος Παναγιώτης Μύρου, 400 σελίδες είναι. Σαν παραμύθια φαίνονται… αλλά δεν είναι παραμύθια, είναι πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κοζάνη. Και πάλι ας κάνουμε μια διακοπή, για να διηγηθή το περιστατικό η κόρη της κ. Αρτεμισίας, η Αικατερίνη Σκρέκα – Δρίζη, η οποία, μικρούλα τότε, συμμετείχε στο σχέδιο της σωτηρίας του π. Αυγουστίνου και είναι αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων. Πολλά τα γεγονότα της τρομερής εκείνης εποχής. 12 -13 χρονών κοριτσάκι εγώ τότε ζούσα με τον πατέρα, την μητέρα. Σεβαστοί γονείς, εξαίρετοι άνθρωποι, οι οποίοι έτρεφαν μεγάλη πολύ μεγάλη, συμπάθεια στον πατέρα Αυγουστίνο. Θα τα πω εν ολίγοις για να μη σας κουράσω. Μέσα στο σπίτι μας κυριαρχούσε η μορφή του πατρός Αυγουστίνου. Μια μέρα μου λέει ο πατέρας μου, επειδή πάντοτε τον αγαπούσα και τον θαύμαζα σαν ρήτορα – όταν χειριζόταν τον λόγο στα δικαστήρια, πάντα είχε να πει ηθικές αρχές. Μου λέει… «Αν ενδιαφέρεσαι Καίτη, ν’ ακούσεις ένα ωραίο κήρυγμα, ένα ωραίο λόγο μου- κήρυγμα για την οικογένεια, έλα μετά το σχολείο σου». Πραγματικά μόλις σχόλασα, τρέχω από τα δικαστήρια ν’ ακούσω το μπαμπά. Εκεί όμως, μπαίνοντας στο γραφείο του κ. Κίτσου του γραμματέως, πολύ αγαπητού μας φίλου, μου λέει: «Μη μπεις μέσα, διότι είναι η γκεστάπο με τον πατέρα Αυγουστίνο. Άσ’ τα, μου λέει, «πάει ο Αυγουστίνος». «Μη μου λές», του λέω, «τι συμβαίνει;». «Πρέπει να’ ναι τα τελευταία του τώρα», μου απαντά. Δεν είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή. Έφυγα κλαίγοντας από τα δικαστήρια. Τρέχω στο σπίτι, στη μαμά, η οποία ήταν μια πολύ ασθενής γυναίκα, αυτό πρέπει να το σημειώσω. Υπέφερε από χρονία πυώδη νεφρίτιδα και οι γιατροί της είχαν απαγορεύσει να κάνει παιδιά. Αυτή όμως με την πίστη στο Θεό έκανε έξι παιδιά, από τα οποία ζούμε τα τρία. «Μαμά», της λέω, «τον πατέρα Αυγουστίνο τον έχουνε γκεσταπίτες στο μπαμπά. Αυτή τη στιγμή δικάζεται, μαζί με τον φρούραρχο». Μου λέει: «Μην ανησυχείς, παιδί μου», με είδε πάρα πολύ αναστατωμένη. Βγάζει μια καρτούλα από την τσάντα της, κάρτ-βιζιτ. Αυτή η ασθενική γυναίκα, με 1,40 ύψος, αλλά όλο δύναμη, όλο αγάπη για τον συνάνθρωπό της. «Μην ανησυχείς», μου λέει. Παίρνει την καρτούλα της και σημειώνει: «Θεόδωρε, σε παρακαλώ πολύ να προσέξεις την υπόθεση του πατρός Αυγουστίνου και να μην φερθείς σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος, αλλά και τη θέση σου να χάσεις, και τη ζωή σου ακόμη για τον πατέρα Αυγουστίνο». Τρέχω αμέσως, φτερά στα πόδια μου, πηγαίνω στο δικαστήριο. Ο κ. Κίτσιος να με απαγορεύει να μπω μέσα. Πως άνοιξα! Γι’ αυτό και οι πόλεμοι καμιά φορά λέμε γίνονται μόνο από νέους ανθρώπους. Ανοίγω την πόρτα, πηγαίνω στον πατέρα μου. «Τι συμβαίνει;», μου λέει ο μπαμπάς. Νόμισε πως έπαθε η μητέρα μου κάτι, η οποία σας λέω ήταν πολύ φιλάσθενη και κρεμόταν απ’ τον πατέρα μου κυριολεκτικά. Του λέω: «Μπαμπά, αυτό η μαμά μου το’ δωσε διάβασέ το, τώρα αμέσως». Το διαβάζει: σηκώνεται ο φρούραρχος, ζητά το λόγο. Τι συμβαίνει; Λέει ο διερμηνεύς. Αλλά ο πατέρας μου, που ήξερε τη Γαλλική γλώσσα, συνεννοήθηκε απευθείας στα γαλλικά με τον φρούραρχο. Δεν θέλησε να μιλήσει Ελληνικά μέσω του διερμηνέως. Εγώ το κατάλαβα αυτό: ήταν πανέξυπνος άνθρωπος ο πατέρας μου, και του το διάβασε. Εκείνος σηκώνεται, σε στάση προσοχής, και επαναλαμβάνει στα γερμανικά τα όσα είχε πει ο πατέρας μου. Και φεύγω από μέσα εγώ. Έφυγα αμέσως και περίμενα με αγωνία. Και ω του θαύματος, ω του θαύματος της προσευχής! «Γιατί μου είπε η μανούλα μου: Εσύ φύγε γρήγορα, κ’ εγώ θα προσευχηθώ για τον πατέρα Αυγουστίνο». Δόξα τω Θεώ, Σεβασμιώτατε, που σας έχουμε μαζί μας. Και σας παρακαλώ να προσεύχεσθε για τη μαμά και για το μπαμπά στην αγία τράπεζα. Το αξίζανε, το αξίζανε πραγματικά. Σας ευχαριστώ.

Τα πτωχαδάκια της Κοζάνης Επί τη εμφανίσει του προέδρου του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων», του αειμνήστου Ευθύμιου Καρμαζή, ο π. Αυγουστίνος είπε… Αργά μας ήρθες, κ. Ευθύμιε. Αλλά επειδή είσαι από μακριά, σε συγχωρούμε. Έλα κάθησε εδώ μπροστά. Να, κι αυτός είναι από τα πτωχαδάκια, που σας είπα. Κοζανίτης είναι. Επίκαιρο είναι και αυτό το θέμα, γι’ αυτό σε πραγματικότητα θα ομιλήσω. Θα κάνω μια παρένθεση και θα μιλήσω για τον κ. Ευθύμιο, μια που ευρίσκεται εδώ.

Τα φοβερά εκείνα χρόνια Τώρα πάνε, περάσανε πολλά χρόνια, γέρασα. Κακό πράγμα να γερνάει κανείς. Πόσα έχουν δει τα ματάκια μου και πόσους κινδύνους πέρασα! Ήταν το 1942, 43, 44, τα φοβερά αυτά χρόνια, που τα τρέμει ο λογισμός. Δεν κοιμόμασταν σ’ ένα σπίτι. Κάθε μέρα αλλάζαμε σπίτι, και δεν ξέραμε αν θα ζήσουμε. Ξημέρωνε και λέγαμε: «Θεέ μου, πότε θα βραδιάσει». Βράδιαζε, και λέγαμε: «Πότε θα ξημερώσει». Όσοι ζήσανε εκείνα τα χρόνια, τα θυμούνται αυτά. Είναι φρικτά πράγματα. Εκεί, στην Κοζάνη, βρέθηκα τα χρόνια εκείνα. Πείνα, δυστυχία, καταστροφή. Γέμισε η πόλις, ηπόλις των 15.000 έγινε 30.000 τότε. Όλα τα χωριά καιγόταν και ερχόταν στην πόλη οι άνθρωποι, ξυπόλητοι, γυμνοί, ελεεινοί, τρισάθλιοι. Οι πλούσιοι θησαυρίζανε, γλεντούσαν, και ουδεμία ιδέα είχαν. Και ήταν πλούσια η Κοζάνη, είχε πολλά λεπτά. Τους επιτέθηκα αγρίως, όχι με τη γλώσσα που μιλάω εδώ, αλλά με καυστική γλώσσα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με ποια γλώσσα τους ομίλησα. Λοιπόν, όλοι αυτοί συνασπιστήκανε, μικροί, μεγάλοι, επιστήμονες, πλούσιοι, και μου επιτέθηκαν. Αλλά εδικαιώθηκα εκ των υστέρων διότι αυτά που τους είπα, ήταν αληθινά.

Στην πλατεία της Κοζάνης Το πιο συγκλονιστικό πράγμα που συνέβη στη ζωή μου, ήτανε το εξής. Όταν κατέβηκε από τα βουνά ο καπεταν – Μάρκος με τους ανθρώπους του και μπήκε στην πόλι, – αυτά δεν είναι παραμύθια που θα σας πω – πήγαν στην πλατεία της Κοζάνης και άρχισαν να σκάβουν. Σκάβανε, σκάβανε, και έλεγαν οι άνθρωποι που τους βλέπανε: «Τρελαθήκανε αυτοί;». Μα δεν ήταν τρελλοί. Ήξεραν καλά, από μυστικά των εργατών, ότι κάτω από την πλατεία της Κοζάνης είχαν ανοίξει οι πλούσιοι της πόλεως έναν υπόνομο και εκεί κρύψανε τόννους δέρματα, σκληροδέρματα, από παπούτσια, και αγγεία με λίρες… και αυτοί τώρα τα βγάλανε έξω. Και μετά, τσακωθήκανε αυτοί μεταξύ των, και πήγαν να σκοτωθούν. Μέχρι το βράδυ τα είχαν μοιράσει οι συντρόφοι. Παραμύθι σας φαίνεται αυτό;

Το «σωφερέικο» με τον π. Αυγουστίνο Τότε αυτοί οι πλούσιοι, μου κηρύξανε φοβερό και τρομερό πόλεμο. Πως εγλύτωσα, ο Θεός ξέρει. Αλλά ας τα’ αφήσω αυτά. Εκείνο που θέλω να σας πω, σχετικά με το μάθημα, κοντά στο κήρυγμα το δικό μου ποιοι στάθηκαν; Τα πτωχαδάκια, οι σωφέρ βρεθήκανε και λέγανε μέσα στην Κοζάνη: «Με τον Καντιώτη ποιοι πηγαίνουν; Όλο το σωφερέικο», γιατί η Κοζάνη είναι η πόλις των σωφέρ. Οι καλύτεροι σωφέρ της Ελλάδος είναι οι Κοζανίτες. Έχουν εκεί το δρόμο της Καστανιάς – η Καστανιά και ο Σαραντάπορος τους εγύμνασε και είναι φοβεροί οδηγοί. Τώρα ο Ευθύμιος είναι 75 χρονών, και οδηγάει ακόμα: είναι ο αρχαιότερος σωφέρ της Ελλάδος. Του λέω: «Κάτσε φρόνημα» αυτός τίποτε, οδηγάει το αυτοκίνητο ακόμα. Λοιπόν, αυτοί ήτανε κοντά μου. Καμιά 30-40 ήταν, και μ’ αυτούς – και με την βοήθεια του Θεού – ξεκίνησα και κάναμε τον αγώνα. Με τη βοήθεια αυτών των μικρών κάναμε τα συσσίτια. Έ, κατόπιν κοντά σ’ αυτούς ήρθε και κανένας δάσκαλος, ήρθε και κανένας άλλος, αλλά αυτοί ήταν η ρίζα. Αυτοί φτιάξανε ένα Σύλλογο, και από 50 πιάτα φτάσανε 8.000 πιάτα. Ο κ. Ευθύμιος ήταν τότε κοντά μου.

Κατάσχονται Είπα τότε στον Άγιο Νικόλαο – γεμάτος ήταν τότε ο ναός, αλλά πτωχαδάκια. Οι άλλοι ήταν απ’ έξω και κοροϊδεύανε. Τους λέω: «Θα πάτε το βράδυ στα σπίτια σας και ό,τι έχετε θα το χωρίσετε στη μέση. Μια οκά μακαρόνια; Τη μισή οκά θα τη φέρετε εδώ. Μια οκά φακές; η μισή να ρθη εδώ. Απ’ ό,τι έχετε, τα μισά εδώ». Τα είπα με έντονη φωνή. Τους εξώρκισα ενώπιον της εικόνος του αγίου Νικολάου, που αγαπούν αυτοί οι Κοζανίτες. ¨Θα τα χωρίσετε όλα στη μέση και τα μισά θα τα φέρετε εδώ. Αν τα κρατήσετε όλα για τον εαυτό σας, θα σαπίσουν». Δεν το πίστευα! Την επομένη μέρα, τι να δω, ουρά είχε σχηματισθεί έξω από την Εστία. Έχουμε καλό και ευγενή λαό. Όλοι αυτοί κρατούσαν στα χέρια τους σακουλάκια, μέχρι κρεμμύδια και σκόρδα φέρανε. Σου λέει: «Να μη μας καταραστεί ο παπάς». Και όλη μέρα, από το πρωί ως το βράδυ, τα μετρούσαμε συνεχώς και γεμίσαμε μια ολόκληρη αποθήκη, από τα πτωχαδάκια. Επί κεφαλής ήταν ο Γιώργος ο Παφίλης. Το βράδυ, να, ο διάολος με τα κέρατα παρουσιάστηκε, με τα μαύρα κέρατα, γιατί ο διάβολος έχει πότε μαύρα, πότε κόκκινα κέρατα. Έτσι δεν είναι, κ. Σαχινίδη; Το βράδυ έρχεται ο νομάρχης και κάτι άλλοι και λένε: -«Εν ονόματι τίνος τα μάζεψες αυτά; Τα κατάσχομε». -«Βρέ», τους λέω, «εσείς θα τα κατάσχετε; Εγώ τα μάζεψα για τα περιστέρια, και θα τα φάνε τα κοράκια; Λάθος κάνετε». Και γίνεται ένας καβγάς!…»

«Μην τον σκοτώνετε!» Στο σημείο, συμπληρωματικά, παρεμβάλλω μια μαρτυρία του μακαριστού Ευαγγέλου Παφίλη σχετική με το επεισόδιο. Ένας απ’ αυτούς έβγαλε το όπλο και ήταν έτοιμος να πυροβολήσει τον π. Αυγουστίνο που αντιστεκόταν. Μην τον σκοτώνετε!», φώναξε έντρομος ο αποθηκάριος Γιώργος Παφίλης, και μπήκε μπροστά στον π. Αυγουστίνο, για να γίνει ασπίδα με το σώμα του. «Πάρτε ό,τι θέλετε», τους είπε, «κι αφήστε τον π. Αυγουστίνο». Πήραν κάποια πράγματα, και την επόμενη θα κάναν την κατάσχεση.

Εν καιρώ νυκτός Και ο π. Αυγουστίνος συνεχίζει: Δεν τα βγάζουμε πέρα μ’ αυτούς, Ευθύμιε, του είπα. Τι να κάνουμε; Είναι ντροπή να μας τα πάρουν από τα χέρια. Τα μαζέψαμε εμείς από τον πτωχό λαό, και να μας τα φάνε τα κοράκια; Το βράδυ σκεπτόμασταν τι να κάνουμε. «Έχω αμάξι εγώ», λέει ο Ευθύμιος. Τον παίρνω το ίδιο βράδυ, περνάμε την Καστανιά, και φτάσαμε κάτω στη Θεσσαλονίκη. Και από δω – από εκεί, κατορθώνουμε με κάποιο φίλο, που είχε ο Ευθύμιος – αυτά είναι μυστικά δεν πρέπει να τα πούμε, κατορθώνουμε και παίρνουμε μια άδεια, που δεν θέλανε να τη δώσουν σ’ εμένα, γιατί με είχαν διαβάλει τα ελεεινά υποκείμενα της πόλεως ότι είμαι κόκκινος παπάς. Κάθε άλλο παρά κόκκινος παπάς ήμουν. Μετά, τι τράβηξα από τους κοκκίνους είναι απερίγραπτο. Λοιπόν, δεν ήθελαν να μου τη δώσουν, αλλά την πήραμε. Και δια νυκτός πάλι επιστρέφουμε στην Κοζάνη, και πρωί πρωί κολλάμε τη διαταγή. Ήηηη! έρχονται, λοιπόν, πάλι τα κοράκια, είδαν την διαταγή, και φύγανε μουγκρίζοντας. -Είναι σωστά αυτά, Ευθύμιε»; (…) Αυτά έγιναν εκεί πέρα, δι’ ολίγων δηλαδή.

Ευχαριστώ το Θεό για τα πτωχαδάκια Γι’ αυτό λοιπόν σας λέω κ’ εγώ: Τώρα που είμαι 70 χρονών και πέρασα πολλές πόλεις, ευχαριστώ το Θεό για τα πτωχαδάκια. Αυτό που λέει ο Παύλος, το δοκιμάσαμε κ’ εμείς. Κοντά στο Χριστό είναι τα πτωχαδάκια. Όποιος έχει πολλά λεφτά, όποιος έχει αξιώματα κλπ., φεύγε μακριά: έχει έναν εγωϊσμό και μια υπερηφάνεια. -Αλλά δ’ μου λες, αγαπητέ Τραϊανέ, γιατί όταν γεννιέται το παιδί έχει το χέρι έτσι, σφικτό; Κομμουνιστικά είναι τα παιδιά; Τι λές, έτσι είναι πάντα; (…) Καλό είναι αυτό που λες, πρωτότυπο είναι. Να λοιπόν, που ξέρω και σε ρωτώ. -«Βουτάει το δακτυλίδι της μαμμής». Το παιδί, κράπ! Έτσι σφικτά κρατάει το χέρι του. Και είναι η μανία του ανθρώπου, λέει κάποιος φιλόσοφος, για να τα πιάσει όλα, θέλει να πιάσει τη γη ολόκληρη. Έρχεται έπειτα ο χάρος και άπ! του ανοίγει το χέρι. Άντε να κλείσεις τα χέρια των νεκρών. -Καλά, Τραϊανέ, το παιδάκι εκείνο είναι αθώο, από ένστικτο τέλος πάντων το κάνει: αλλά οι μεγάλοι, που τα βουτάνε όλα; Μ’ αυτούς τι γίνεται; Άλλοι βουτάνε δαχτυλίδια, άλλοι βουτάνε αξιώματα, άλλοι βουτάνε τούτο και άλλοι το άλλο και μετά έρχεται o χάρος, τους δίνει μια γροθιά, και έτσι φεύγουμε γυμνοί και τετραχηλισμένοι ενώπιον του Θεού. Άνθρωπε, κράτησέ τα. Τι θα τα κάνεις; Έρχεσαι με τέτοια τάση, και φεύγεις με ανοιχτά τα χέρια. Αυτό το είχα δει τότε που πέθανε ο Στάλιν, που και οι φανατικοί κομμουνισταί δεν τον αγαπούνε. Ο Στάλιν υπήρξε το αγριότερο θηρίο του κόσμου. Άς είναι καλά οι Αμερικάνοι που τον βοηθήσανε. Τον κατεδίωξε καλά ο άλλος (ο Χίτλερ), μέχρι τα Ουράλια. Αυτά είναι τα μεγάλα σφάλματα των Αμερικάνων, που έχουμε στον αιώνα μας. Κακούργος ο Στάλιν, χειρότερος από τους Νέρωνας και από τους άλλους. Μετά εδημοσιεύθη μια φωτογραφία του, που είναι το σύνθημά σας, κύριοι συντρόφοι: μια γροθιά, το χέρι του Στάλιν, που κρατούσε την γη ολόκληρο. Και πάει. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Δεν έχει τίποτε. Μόνο εδώ, στο Χριστό.Αυτό που λέει εδώ ο Παύλος, «εν Χριστώ». Αυτοί οι λίγοι, τα πτωχαδάκια. Και μέσα στη Ρωσία σήμερα τα πτωχαδάκια μένουν στην Εκκλησία. Μεγάλο πράγμα: και ανεκρίζωτος είναι η Εκκλησία. Ευχαριστώ το Θεό, γιατί μέσα στην κόλαση αυτή, λέγει ο Παύλος, υπάρχουν τέτοια φτωχαδάκια που πιστεύουν στο Χριστό. Ευχαριστώ, λέγει το Θεό, γιατί αυτοί δεν είναι κάλπικοι, αλλά είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Έχουν πίστη, έχουν ελπίδα και αγάπη στο Θεό. Και τι αγάπη!

Ανθρώπινη αδυναμία Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό που έγινε στον Αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, έγινε και στον π. Αυγουστίνο. Ήρθε στιγμή που και οι συνεργάτες του φοβήθηκαν και απέσεισαν από πάνω τους τις ευθύνες και τον άφησαν να σηκώσει αυτός το βάρος. Με κάποιο ελαφρό παράπονο το θυμάται ο Γέροντας και λέει: Κάποια στιγμή, μ’ εγκατέλειψαν όλοι. -Μην κάνεις τέτοια κηρύγματα, που ενοχλούνται οι Γερμανοί, μου είπαν, γιατί κινδυνεύουμε όλοι. Κ’ εμείς έχουμε οικογένειες και παιδιά. – Καλά, τους είπα. Αφού έτσι θέτετε το θέμα, θα κάνουμε ένα χαρτί, που θα λέει: «Για ό,τι λέει ο ιεροκήρυκας, είναι υπεύθυνος ο ίδιος»… και να το υπογράψετε, για να απαλλαγήτε από οποιαδήποτε ευθύνη. Κάναμε το χαρτί. Και το υπέγραψαν όλοι, πλην του Παφίλη. Εκείνο τον καιρό οι κομμουνισταί είχαν ένα δυνατό αρθρογράφο, και για να μη συλληφθεί, έλεγαν στους εργατικούς: «Ποιος θέλει να βάλει το όνομά του κάτω από το άρθρο και ν’ αναλάβει την ευθύνη:». Εκατό χέρια σηκώνονταν, για εκείνον. Μετά από κάθε άρθρο συλλαμβάνανε τον εργάτη, που έφερε το όνομά του, και το ρωτούσαν (-ξέρανε αυτοί ότι δεν είναι δικό του-). «Αφού εσύ είσαι αγράμματος πως έγραψες τέτοιο άρθρο;». Κ’ εκείνος απαντούσε: -«Με προσβάλλεις, κ. δικαστά, δικό μου είναι το άρθρο». Και τον έρριχναν στη φυλακή. Μ’ αυτό τον τρόπο έμενε ασύλληπτος ο αρθρογράφος και συνέχιζε το έργο του.

Οι πλούσιοι της Κοζάνης Οι πλούσιοι της Κοζάνης δεν έδιναν τίποτε, ο φτωχός λαός μας συμπαραστάθηκε. Τους ήλεγξα τότε, και γι’ αυτό με μισούσαν. Τους είπα: «Κρατάτε τα χρήματά σας και δεν δίνετε τίποτε στους πτωχούς; Έννοια σας, θα σας τα φάνε άλλοι». Και πράγματι, όταν άλλαξε η κατάσταση και κατέβηκαν από τα βουνά, με τον καπεταν – Μάρκο, έστειλαν μήνυμα σε κάποιους πλουσίους από την πόλι και τους είπαν: «Αν μέχρι το βράδυ δεν φέρετε τα χρήματα που σας ορίσαμε, θα σας κοντύνουμε μια πιθαμή». Φοβήθηκαν οι πλούσιοι και έδωσαν ό,τι τους ζητούσαν. Τα συγκέντρωσαν κατόπιν αυτοί (=οι κουμμουνισταί), και με κάλεσαν. -«Έλα», μου λένε, «Αυγουστίνε, να δεις πόσα κοκοράκια (λίρες) μαζέψαμε εμείς, ενώ εσύ με το Ευαγγέλιο μάζεψες μόνο δύο». -«Ναι», τους απαντώ, «μάζεψα μόνο δύο. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, εγώ τα μάζεψα με ελευθερία, ενώ εσείς τα μαζέψατε με τη βία».

Η αληθής δημοκρατία είναι ο Χριστιανισμός

Μίλησα στον Άγιο Κωνσταντίνο παρουσία ενόπλων και του επισκόπου Ιωακείμ, και είπα… «Η αληθής δημοκρατία είναι ο Χριστιανισμός. Η πολιτική δεν συμβιβάζεται με τα καθήκοντα του ιερωμένου. Όποιος ιερωμένος θέλει να πολιτευθεί, να πετάξει τα ράσα, να φορέσει γραβάτα, και τότε να κατεβεί στον πολιτικό στίβο». Όταν τελείωσα και κατέβηκα από τον άμβωνα, ο Ιωακείμ, που ήταν παρών και άκουε το κήρυγμα, με φίλησε και μου είπε στ’ αυτί. «Να περάσεις μετά από τη Μητρόπολη». Όταν πήγα στη Μητρόπολη και με είδε, λέει… -«Τι ήταν αυτά που έλεγες, ρε Αυγουστίνε; Έτοιμοι ήταν να σ’ αρπάξουν, δεν τους έβλεπες; Σε φίλησα, για να τους αφοπλίσω. Δεν ήθελα εγώ να σε κάνω ήρωα». Από δω και πέρα η αγωνία όλων αυξάνεται. Ο ισχνός στο σώμα, αλλά γενναίος στην ψυχή ιεροκήρυκας κάνει νέο κήρυγμα στον Άγιο Δημήτριο για τον «άθεο Μαρξισμό». Οι αντάρτες δεν αστειεύονται πλέον. Μια νύκτα, ίσως από της τραγικότερες της ζωής του π. Αυγουστίνου, έρχονται ένοπλοι να τον συλλάβουν στο σπίτι της κ. Άννας Χαλβατζή, όπου έμενε. Το σχέδιό τους ήταν, να τον ρίξουν σε πηγάδι, να τον πνίξουν, και να εξαφανίσουν τα ίχνη του. Αλλά το ματαίωσε ο Θεός. Ο θεολόγος καθηγητής Βασιλείου, που έμεινε στον κάτω όροφο του σπιτιού, αντιλήφθηκε μέσα στη νύχτα τις δύο φιγούρες των ένοπλων, που περιεργάζονταν το σπίτι. Κάποια στιγμή ο ένας έδειξε το παράθυρο του π. Αυγουστίνου. Ο καθηγητής κατάλαβε τι επρόκειτο να γίνει. Κτυπάει από κάτω το πάτωμα του επάνω ορόφου, που ήταν ξύλινο, και λέει στον π. Αυγουστίνο, να σβήσει το φως και να πέσει στο πάτωμα, γιατί κινδυνεύει. Συγχρόνως ειδοποιεί την σπιτονοικοκυρά του, που έμεινε κι αυτή στον κάτω όροφο του σπιτιού. Εκείνη ξυπνά τον γυιό της, που βρισκόταν τη νύχτα εκείνη στο σπίτι: «Ξύπνα», του λέει, «κινδυνεύει ο π. Αυγουστίνος, ήρθαν να τον συλλάβουν». Οι δυό οπλοφόροι, που εν τω μεταξύ πήδηξαν από τα κάγκελλα και βρέθηκαν στο μικρό προαύλιο, ανέβηκαν γρήγορα τα σκαλοπάτια και βροντούσαν την πόρτα, για να τους ανοίξει ο π. Αυγουστίνος. Αλλά πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη τους, που βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν δικό τους. Ο γυιός της Άννας, ο Γιάννης, που ήταν αξιωματικός των ανταρτών, ανέβηκε στο μεταξύ την εσωτερική σκάλα και έπιασε το πόμολο της πόρτας από μέσα: ήταν αποφασισμένος να προστατεύσει με κάθε τρόπο τον π. Αυγουστίνο. Γίνεται έντονος διάλογος μεταξύ του γυιού της Άννας και των ενόπλων, που παραβίαζαν εκείνη τη νύχτα το σπίτι του, για να συλλάβουν τον π. Αυγουστίνο. -« Έχουμε διαταγή να συλλάβουμε τον παπά, που είναι εχθρός του λαού», του λένε. Και αυτός απαντά: -«Δεν έχετε να πάρετε κανέναν Αυγουστίνο, θα τον πάρετε μόνον αν περάσετε από το πτώμα μου. Φύγετε, γιατί θα πιάσω το οπλοπολυβόλο». Η αντίσταση του ηρωϊκού εκείνου παιδιού έσωσε τον π. Αυγουστίνο για μια ακόμη φορά. Ο π. Αυγουστίνος, όταν ξημέρωσε, πήγε να τους ζητήσει το λόγο, που άνανδρα μέσα στη νύχτα πήγαν να τον συλλάβουν. Κάποιοι κοντινοί συνεργάτες του προσπάθησαν να τον εμποδίσουν. Αλλά ο π. Αυγουστίνος ήξερε, ότι δεν κινδύνευε απ’ αυτούς την ημέρα, αλλά μόνο τη νύχτα. Δεν τολμούσαν να έρθουν αντιμέτωποι με το λαό της Κοζάνης, που υπεραγαπούσε τον π. Αυγουστίνο, γι’ αυτό και το σχέδιό τους ήταν να τον ρίξουν σε πηγάδι, για να μην μπορέσει κανείς να μάθει τι απέγινε.

Το ιδεώδες πολίτευμα Θυμάμαι, τότε που ήταν στην Κοζάνη ο Βαφειάδης, ο αρχηγός του κομμουνιστικού κόμματος και αρχιστράτηγος. Στεκόταν κλαρίνο μπροστά του όλοι, μικροί και μεγάλοι. Ήταν ημέρες δύσκολες. Οι Κοζανίτες ξέρουν ότι δεν ανήκουμε σε κόμματα. Μας πιέσανε, κινδύνευσε η ζωή μας, αλλά μείναμε σταθεροί και ακλόνητοι. Η πόλη της Κοζάνης είχε διαιρεθή σε διάφορα κόμματα. Εμείς τότε καλέσαμε το λαό, για να του υποδείξουμε το ιδεώδες πολίτευμα. Και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου επλημμύρισε από κόσμο. Ήρθαν κι αυτοί μέσα. Τους μίλησα για τα διάφορα πολιτεύματα που υπήρχαν από την αρχαιότητα μέχρι των ημερών μας. Και μετά τους είπα: «Θα σας υποδείξω μια ιδεολογία, που αν την εφαρμόσει η πόλη της Κοζάνης, αλλά και ολόκληρη η πατρίδα μας, η Ελλάδα θα είναι η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου». Τους περιέγραψα τα’ άλλα πολιτεύματα. Παρουσίασα τα ελαττώματά τους, ως υπό ανθρώπων διοικούμενα. Και τέλος είπα ότι: «Η δική μου ιδεολογία είναι ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ, ό,τι θέλει ο Χριστός. Ποίος μπορεί να είναι εναντίον αυτού του αρίστου και τέλειου πολιτεύματος; Αν αποφασίζανε όλοι, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, όλων των παρατάξεων, ν’ ακούσουν τη φωνή του Θεού και να εφαρμόσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, τότε η Ελλάδα θα ήταν η ευτυχεστέρα χώρα του κόσμου. Βασιλεύς και κυβερνήτης παντού θα ήταν ο Χριστός». Το σχολιάζανε βέβαια οι αντάρτες, γιατί ήταν τετραπέρατοι. Και κατόπιν έδωσαν απάντηση: «Ακούσαμε», είπαν, «το σύνθημα του Αυγουστίνου, αλλά απαντάμε: Είναι αφελής ο Αυγουστίνος και τα λέει αυτά. Το “ Χριστοκρατία”, που το παραδεχόμεθα και εμείς ως ιδεώδες πολίτευμα, θα καταντήσει να γίνει παπαδοκρατία». Από τότε, λοιπόν, εμείς ελέγξαμε και δεν συμφωνήσαμε ποτέ, ούτε με τους μεν ούτε με τους δε.

«Να σε γράψωμε στους καταλόγους των επισήμων» Τότε η ζωή δεν είχε καμία αξία. Εσώθην από πολλές περιπτώσεις – ο Θεός να μου δίνει μετάνοια. Τα χρόνια εκείνα τα τρομερά, ο Παφίλης ο Γιώργος ήταν εκείνος που με αγαπούσε, φρόντιζε για μένα και με φύλαγε. Είχε ανοίξει το σπίτι του και σ’ ένα υπόγειο κοιμόμουν και κρυβόμουν. Το βράδυ με την αδελφή τους Άννα παρακολουθούσαν τα βήματα των ανθρώπων, για να μη’ ρθούν και με πιάσουν. Εσώθην μια φορά που ήρθαν οι κουμμούνες να με συλλάβουν. Περίεργοι άνθρωποι ήταν, θηρία φοβερά. Κ’ εμένα με θεωρούσαν κομμουνιστή, λόγω των ριζοσπαστικών κηρυγμάτων. Αλλά εγώ – πρέπει να το γράψω αυτό μέσα στις αναμνήσεις μου: Μια μέρα με κάλεσαν αυτοί. Ήταν ο Βαφειάδης και άλλοι, ήταν και ο δεσπότης Ιωακείμ. Με κάλεσαν και μου είπαν: -«Λόγω της δράσεώς σου, τιμής ένεκεν, αποφασίσαμε να σε εγγράψωμε στον κατάλογο των επισήμων κομμουνιστών». Και τους απαντώ: -«Το σκεφτήκατε πολλή ώρα αυτό»; -«Ναι», λένε, «το σκεφθήκαμε». Τους απαντώ: -«Εκεί που είστε σεις, δεν έρχομαι. Εκεί που είμαι εγώ, θα’ ρθητε μια μέρα κ’ εσείς». -«Δηλαδή», μου λένε, «πως το εννοείς αυτό;». -«Εγώ», τους λέω, «παρ’ όλη την ατέλεια και αμαρτωλότητά μου, εκπροσωπώ το     Τέλειο, που είναι ο Χριστός, ενώ εσείς εκπροσωπείτε το ατελές». -«Γιατί το λες αυτό;», φώναξε ο Ιωακείμ. -«Έχω πολλά ερωτηματικά», του λέω, «γύρω από τον κομμουνισμό». -Εξανέστησαν αυτοί, και ιδίως ο Κοζάνης ο Ιωακείμ. (Δεν εγνώρισα άλλον μητροπολίτη ευφυέστερο απ’ αυτόν. Πώ πω πω! σπίρτο ήταν, πέντε γλώσσες ήξερε). -«Γιατί», μου λέγει, «έχεις ερωτηματικά, και δεν έχεις θαυμαστικά; Να έρθεις κοντά μου, για να τα κάνεις θαυμαστικά». Του λέω: «Αυτό το πράγμα δεν γίνεται, ο σταυρός είναι ένας». Είπαμε πολλά. -«Τι θεωρείς τον κομμουνισμό;», λέει ο Ιωακείμ. Όταν το ρώτησε αυτό, το κομμουνιστικό κόμμα ήταν στη δόξα του. Και απήντησα: -«Φρονώ, ότι ο κομμουνισμός, είναι ένα άγριο δένδρο, το οποίο τείνει να καλύψει όλο τον κόσμο, αλλά οι καρποί του είναι άγριοι και στυφοί. Δεν είναι καλοί, και έχει ανάγκη εμβολιασμού. Είναι αγριελιά και θέλει εμβόλιο, το λέει και ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 11. Όπως η αγριελιά εμβολιάζεται και αλλάζει αμέσως ποιότητα, έτσι να εμβολιαστήτε κ’ εσείς. Τότε μου λέει ο δεσπότης Ιωακείμ: -«Εγώ θα το μπολιάσω». -«Αν το εμβολιάσεις εσύ, μπράβο: θα είσαι μέγας και σπουδαίος», του απαντώ. Μετά από 75 χρόνια έπεσε ο κομμουνισμός. Ρώτησαν τον Γιέλτσιν: «Τι φρονείς για τον Μάρξ;». Και απήντησε: «Προτιμότερο να μην εγεννάτο αυτός ο άνθρωπος». Τον ρώτησαν και για τον Στάλιν, και απήντησε:     «Θα έπρεπε να πεθάνει νωρίτερα». Το σύνθημά μου, λοιπόν, ήταν «Χριστοκρατία»… Από την ώρα που φόρεσα το ράσο, παρ’ όλη την ατέλειά μου, σ’ όλα τα πολιτεύματα ήλεγχα το κακό. Διότι έχω την αρχή, όταν το καλάμι είναι πεσμένο, δεν το χτυπώ, όταν είναι όρθιο, τότε το χτυπώ, το ελέγχω δηλαδή. Και αυτό το τηρώ πάντοτε. (Kατασκηνώσεις Iεράς Mητροπόλεως Φλωρίνεις 13-8-1993)

Περιπέτεια με το αλάτι Στα συσσίτια είχαμε ανάγκη από αλάτι. Όποιος το είχε, είχε χρυσάφι. Οι βοσκοί ζητούσαν αλάτι, όλοι ζητούσαν αλάτι, αλλά δεν υπήρχε τίποτε, δεν εύρισκαν πουθενά. Το κατέσχον οι Γερμανοί, εις τας αλυκάς. Τότε βρέθηκε ο ανεψιός του καπεταν – Μάρκου, ο Τσιπουρίδης. Ζη, αυτός τώρα; (…) -«Μη στεναχωριέσαι», μου λέει, «ο μπάρμπας μου είναι αρχηγός των κομμουνιστικών δυνάμεων στη Βέρροια. Πάμε εκεί και θα μας δώσει». Πήγα, λοιπόν εκεί. Παρουσιάστηκα στον καπεταν – Μάρκο και τον είδα μ’ όλη την δύναμίν του. Τότε ήμουν νέος, νεότατος. Μου δίνει ένα σημείωμα – ήταν παραμονή της «Βάρκιζας». Τι θα πει «Βάρκιζα»; Ξέρετε Ιστορία; Είναι μια συμφωνία, και ήταν υπό διάλυσιν αυτοί. Μου δίνει ένα σημείωμα ο καπεταν – Μάρκος, – που κάποτε θα μου έπαιρνε το κεφάλι – και μου λέει: «Τώρα παραδίδομε κ’ εμείς: αλλά να πάτε κάτω στη Θεσσαλονίκη, στο μονοπώλειο, και πάρτε όλο το αλάτι». Πάω κ’ εγώ με κάτι Καρμαζήδες και με φορτηγά εκεί. Δίνω το χαρτί, και τους βλέπω να συζητούν. Ευφυέστατοι αυτοί κάνανε σύσκεψη και είπαν μεταξύ τους: «Αύριο, που ξέρουμε τι θα γίνει; Μπορεί να πέσει ο καπεταν – Μάρκος, γιατί να έχουμε εμείς την ευθύνη;». Πατριώται ήσαν. Περιμέναμε κ’ εμείς να πάρουμε το αλάτι, αλλά δεν μας έδιναν. Τότε μας λένε: «Υπογράψτε μια δήλωση, ότι παραλάβατε το αλάτι με εντολή του καπεταν – Μάρκου, και θα σας το δώσουμε». Αλλά που οι συνεργάτες μου να υπογράψουν! Δεν υπέγραφε κανένας, και κοντέψαμε να χάσουμε το αλάτι. (4 φορτηγά αυτοκίνητα γεμίσαμε μετά, μεγάλη σοδειά, 10-12 τόνους. Το πουλήσαμε, πήραμε πολλά χρήματα, και αγοράσαμε τρόφιμα για τα συσσίτια, και περάσαμε 4-5 μήνες). Λέω, τότε, εγώ: «Καλά, παιδιά αφού δεν υπογράφετε εσείς, θα υπογράψω εγώ. Φέρτε’ δω το χαρτί». Το πήρα και έβαλα φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου: «Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας» κ. τ. λ.

Κοιτάζανε αυτοί. Τότε πήραμε το αλάτι και πήγαμε στην Κοζάνη. Ακούστε, κατόπιν, τι έγινε μ’ αυτή την ιστορία. Πέρασαν δύο χρόνια, αποκατεστάθη η τάξις. Νικήθηκαν οι κομμουνισταί, επικράτησε δημοκρατική κυβέρνηση, ανέπνευσε λίγο ο λαός μας. Έγινε έλεγχος αυτών των πραγμάτων, είδε ο διοικητής το έλλειμα και είπε: «Πρωτοφανές πράγμα. Αυτός ο ιεροκήρυκας πήρε 4 φορτηγά αυτοκίνητα αλάτι», τι τα έκανε; Αμέσως διατάσσουν, μέσω του εισαγγελέως της Θεσσαλονίκης: «Ο Αυγουστίνος Καντιώτης να συλληφθεί, ως καταχραστής του δημοσίου πλούτου». Έρχεται, λοιπόν, η διαταγή εν καιρώ νυκτός να συλληφθώ. Δεν με ξέρανε, βέβαια, οι άνθρωποι. Ας είναι αιωνία η μνήμη του Θεοκλήτου επισκόπου Γρεβενών που με αγαπούσε πολύ και με υπερασπίστηκε. Τους είπε: «Συλλάβετε εμένα, διότι ο Αυγουστίνος δεν έφαγε σπυρί απ’ αυτό το αλάτι: το διέθεσε εξ ολοκλήρου για το λαό». Έγινε εκ νέου σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη, οπότε εματαιώθη η σύλληψις μου. Και όταν πέθανε ο καπεταν – Μάρκος, μου ζήτησαν να πάω κάτω να τον κηδεύσω. Τι να κάνουμε, περίεργα φαινόμενα είναι αυτά. Θα με συλλάμβαναν, επί κλοπή άλατος, μεγάλης ποσότητος, και διεσώθην χάριν του επισκόπου Γρεβενών. Αλλά και αν με συλλάμβαναν γιατί βοήθησα τον λαό, χαρά θα είχα. Να μη με κατηγορήσουν για άλλα πράγματα. Αυτό είχα πάντοτε σύνθημα.

«Δεν έκανα διακρίσεις, όλους τους βοηθούσα» Παράδειγμα αγάπης Ήταν φοβερή η εποχή. Συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη – τον ξέρουν οι παλαιοί Κοζανίται – και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλι. Κάποιοι άνανδροι Κοζανίται, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα καθότανε κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν κτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον φτούσαν. Αυτός ήταν εχθρός μου, επανειλημμένως επιχείρησε να με σκοτώσει. Τον πιάσανε, λοιπόν, και σε αθλία κατάσταση τον έριξαν στη φυλακή. Όταν το έμαθα, στεναχωρέθηκα. Πήγα στις φυλακές, για να τον δω. Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με άφηναν να μπω: «Σ’ αυτόν έρχεσαι και του φέρνεις φαγητό;», μου είπαν: «όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις». –«Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο», τους απήντησα. Με άφησαν τότε και μπήκα. Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαυσε. Ήταν σε αθλία κατάσταση. Και είπε: «Πάτερ Αυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις! Ούτε η γυναίκα μου ούτε τα παιδιά μου δεν με επισκέφθηκαν. Τώρα πιστεύω ότι υπάρχει Χριστός!».

«Της καρδιάς μου η πρωτεύουσα είναι η Κοζάνη» Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Ευσεβές ακροατήριο…, είναι άραγε ανάγκη να εκφράσω τον εσωτερικό μου κόσμο, είναι, λέγω, ανάγκη να πω ότι την ώρα αυτή αισθάνομαι μίαν όλως ιδιαιτέραν χαράν και συγκίνησιν; Ευρίσκομαι εις την Κοζάνη. Και αυτό απλώς το γεγονός ότι ευρίσκομαι εις την Κοζάνη, και μόνον αυτό το γεγονός, άσχετον προς την ομιλίαν, είναι δι’ εμέ πηγή χαράς και αγαλλιάσεως. Η πόλις της Κοζάνης δεν είναι δι’ εμέ μια από τας πολλάς πόλεις του Ελληνισμού. Με ηλέησε ο Θεός να είμαι ιεροκήρυξ. Με ηλέησε ο Θεός να κηρύξω εις πολλάς πόλεις και της Βορείου και της Νοτίου Ελλάδος. Με ηλέησε ο Θεός να περιοδεύσω αρκετά τμήματα του Ελληνισμού. Τέλος, με ηλέησε ο Θεός να ευρίσκωμαι μέσα εις τας Αθήνας ιεροκήρυξ. Αλλά δι’ εμέ η πόλις της Κοζάνης έχει μιαν όλως ιδιαιτέραν σημασίαν ή, δια να εκφρασθώ αγιογραφικώς, είναι δι’ εμέ η «ιδία πόλις», είναι η πόλις εκείνη με την οποία με συνδέουν αναμνήσεις αλησμόνητες, με συνδέουν δεσμοί, που δεν θα μπορέσει κανένας σατανάς να διαλύσει τους ιερούς τούτους δεσμούς. Κάποια μέρα, μέσα στην Αθήνα, ένας θερμός αναγνώστης του περιοδικού «Σπίθα» με σταμάτησε και λέγει: «Έχω μια απορία. Χρόνια τώρα είσαι μέσα στην Αθήνα. Έχεις φύγει εδώ και πολλά χρόνια από την Κοζάνη. Γιατί στο περιοδικό αυτό, που βγάζεις, δεν αλλάζεις τόπο, αλλά εξακολουθείς 15 τώρα ολόκληρα χρόνια που έφυγες από την Κοζάνη, να βάζεις επάνω στην προμετωπίδα του περιοδικού να γράφεις “Κοζάνη”;». Του απήντησα: -«Έχεις δίκιο. Αλλά δι’ εμένα υπάρχουν δύο χάρτες: ο ένας που είναι κρεμασμένος στα σχολεία, ο γεωγραφικός χάρτης, δείχνει ως πρωτεύουσα της Ελλάδος μας την Αθήνα. Αλλ’ εκτός αυτού του γεωγραφικού χάρτου υπάρχει ένας άλλος χάρτης, χάρτης καρδιάς. Και ο χάρτης της καρδιάς μου λέγει, ότι πρωτεύουσα δι’ εμένα δεν είναι η Αθήνα αλλά η Κοζάνη». Δεν είναι, λοιπόν, σχήμα λόγου, όταν λέγω ότι αισθάνομαι μία ιδιαιτέρα συγκίνηση όταν ευρίσκωμαι εις την Κοζάνη. Και η χαρά μου αυτή κορυφούται, όταν, εκτός του ότι ευρίσκομαι εις την Κοζάνη, έχω την χαρά να ομιλήσω προς υμάς. Επί παλαιών ημερών, απολυταρχικού εκκλησιαστικού καθεστώτος, όχι να ομιλήσωμεν στην Κοζάνη – αυτό ήτο ανέφικτον, όχι να μείνωμεν εις την Κοζάνη – και αυτό ήτανε δύσκολο, γιατί μας παρηκολουθεί η Ελληνική Αστυνομία. Θα έφθαναν ακόμη, αν μπορούσαν, να μας απαγορεύσουν και ν’ αναπνέωμεν τον καθαρόν αέρα της πόλεως, διότι ήτο έγκλημα ο ιεροκήρυξ, ο ιερομόναχος, να παραμένει και μιαν ακόμη ημέρα εις την Κοζάνη. Η Ιερά Σύνοδος κατ’ επανάληψιν συνεδρίασε και ησχολήθη με το εάν και κατά πόσον πρέπει να πατούμε την Κοζάνη. Τώρα χάρις εις το φιλελεύθερον πνεύμα του νυν ιεράρχου της Κοζάνης (Διονυσίου), έχω την χαράν να ευρίσκωμαι ενώπιόν σας. Επετράπη και εις εμένα να ομιλήσω εις την αγάπην σας, αν και πιστεύω ότι η πόλις δεν έχει ανάγκη από κηρύγματα. Ομιλεί ο καλός σας δεσπότης, ομιλεί ο ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως, ομιλεί ο πρωτοπρεσβύτερος, ομιλούν οι μορφωμένοι κληρικοί, ομιλεί ο πρωτοπρεσβύτερος, ομιλούν οι μορφωμένοι κληρικοί, ομιλούν οι θεολόγοι στρατιώται, ομιλούν όλοι. Και ποιος δεν ομιλεί! Κατ’ εμέ, δεν φαντάζομαι άλλη πόλι στην Ελλάδα να έχει ακούσει τόσα πολλά κηρύγματα, όσα έχει ακούσει η πόλις της Κοζάνης. Έχετε χορτάσει. Συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη να ομιλήσω προς υμάς. Εκείνο που χρειάζεται η πόλις είναι ένα. Δεν είναι τόσο η ακρόασις του θείου λόγου, όσο είναι η εφαρμογή. Εάν αυτά που ακούσατε είκοσι χρόνια και πλέον από διαφόρους ιεροκήρυκας, τα εφήρμοζε η πόλις, θα ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι είναι τώρα. Εν πάση περιπτώσει, θα σας ομιλήσω. Ρήτορας δεν είμαι. Εάν κανείς εδώ μέσα ήρθε ν’ ακούσει ρήτορα, θ’ απογοητευθεί. Δεν θα ομιλήσω για να σας κάνω εντύπωση. Τα χρόνια περνάνε. Θα σας ομιλήσω απλά. Θέλω να με εννοήσετε και η γριά και ο νέος και ο μικρός και ο αγράμματος και όλοι, που είστε εδώ πέρα, θέλω να με εννοήσετε. Θα σας κουράσω λιγάκι. Μια φορά κ’ εγώ περνώ από την Κοζάνη και θα σας παρακαλέσω να κάνετε υπομονή, κοντά στην υπομονή που έχετε, για να ακούσετε για μια ακόμη φορά, ίσως για τελευταία, τον ιεροκήρυκα, τον ιερομόναχο Αυγουστίνο. Θα σας παρακαλέσω να έχετε εδώ το νου σας, γιατί το κήρυγμα δεν είναι ένα είδος σπόρ, δεν είναι μια διασκέδασις. Εγώ το κήρυγμα δεν το νιώθω έτσι. Δεν είναι μια ψυχαγωγία, όπως πάμε στο γήπεδο, και δεν ξέρω που πάμε. Εγώ το κήρυγμα το θεωρώ μάχη, μάχη στην οποία πρώτα αγωνίζεται ο ιεροκήρυκας ή να πέσει ή να επιδράσει και να δημιουργήσει καταστάσεις μέσα στο έθνος του. Και ως μαχητάς, όχι απλώς θεατάς, αλλά ως αγωνιστάς, ως συναγωνιστάς, υπό την καλήν έννοια, εκλαμβάνω όλους τους αγαπητούς Χριστιανούς.

Στρατιωτικός ιεροκήρυξ

Όχι δε μόνον ως ιεροκήρυξ του λαού, αλλά και ως στρατιωτικός ιερεύς ευρέθην πάλιν εν Κοζάνη, κατ’ αρχάς μεν ως ιεροκήρυξ της 15ης Μεραρχίας, υπό τον ηρωϊκόν στρατηγόν Μαντάν, έπειτα δε ως διευθυντής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Β΄Σώματος Στρατού, υπό τον στρατηγόν Καλογερόπουλον. Τότε πάλιν περιώδευσα τους στρατιωτικούς σχηματισμούς, όπου τα ευγενή τέκνα της Μακεδονίας έδιδον το ηρωϊκό «παρών» υπέρ της πατρίδος.

Δέκα έτη ανεπιθύμητος εις την εκκλησιαστικήν αρχή Έτσι συνεδέθην στενώς με την δικήν σας πόλι, την οποία ονόμαζα «ιδίαν πόλιν», πρωτεύουσα της ιδικής μου καρδίας. Με την βοήθειαν των εκλεκτών τέκνων της εκτίσθη μεταπολεμικώς το κτίριο των «40 Μαρτύρων», το οποίο εγένετο το ξεκίνημα και η απαρχή μιας ζωηράς φιλανθρωπικής κινήσεως, η οποία κατεπλούτισε την πόλιν με ευαγή ιδρύματα, εις τρόπον ώστε η Κοζάνη να συναγωνίζεται με άλλας πόλεις της Ελλάδος καυχωμένας δια τα ευαγή των ιδρύματα. Αλλά την προσφιλή πόλιν της Κοζάνης ηναγκαζόμην μεταπολεμικώς να επισκέπτωμαι νύκτωρ, διότι η τότε εκκλησιαστική αρχή του τόπου εθεώρει και το πέρασμά μας εκ της πόλεως ως επικίνδυνο. Μίαν δεκαετίαν διήρκεσε η δοκιμασία αυτή της ψυχής μου. Έληξε όμως με την εγκατάστασιν του σεβ. μητροπολίτου κ. Διονυσίου, ο οποίος και εις εμέ και εις τους περί εμέ θεολόγους επέτρεψε το κήρυγμα.

Ως απίστευτον! Και ήδη ο επί μίαν τριακονταετίαν μη γνωρίσας άνεσιν εκ τω εκκλησιαστικώ μου βίω, αλλ’ υπό της επισήμου Εκκλησίας συνεχώς διωκόμενος, ήδη κατά την πρεσβυτικήν μου ηλικίαν παρουσιάζομαι επίσκοπος. Ως απίστευτον φαίνεται. Ως θαύμα χαρακτηρίζεται. Οφείλεται και αυτό εις την αγάπην του λαού, η οποία με το ρεύμα της παρέσυρε παν εμπόδιον και προέβαλεν ως αίτημα, τολμώ να είπω πανελλήνιον, την προαγωγήν του ιεροκήρυκος, αίτημα το οποίον συνέλαβεν η ευαίσθητος κεραία της ψυχής του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, υπό της αγάπης του οποίου ηττήθην, και ομολογώ την ήτταν. Αι ανεξιχνίαστοι βουλαί και το άπειρον έλεος του Θεού με έφεραν και πάλιν εις την Δυτικήν Μακεδονίαν. Η Κοζάνη, η οποία ουδέποτε ευρίσκετο μακράν της καρδίας μου, ήδη ευρίσκεται και γεωγραφικώς πλησίον μου. Ολίγα χιλιόμετρα έξω της Κοζάνης αρχίζουν τα όρια της ι. μητροπόλεως Φλωρίνης, της οποίας σήμερον ελέω Θεού εγκαθίσταμαι μητροπολίτης.

Αγαστή συνεργασία Σεβασμιώτατε άγιε Κοζάνης, είμεθα γείτονες. Όρια μεταξύ μας δεν υπάρχουν. Θα δύνασθε, οσάκις θέλετε, να εισέρχεσθε εις την μητρόπολίν μου, δια να λαμπρύνετε με το έξοχον λειτουργικόν σας τάλαντον τας εκκλησιαστικάς τελετάς. Εγώ δε, οσάκις ευκαιρώ, να εισέρχωμαι εις την ιδικήν σας μητρόπολιν ως ιεροκήρυξ, και να απευθύνω ολίγα απλά λόγια προς παλαιόν ακροατήριον, μετά του οποίου συνέπιον πικρά ποτήρια εν ημέραις εθνικού μαρτυρίου. Είθε η σημερινή ημέρα να είναι απαρχή αγαστής συνεργασίας των εξ μητροπολιτών της Δυτικής Μακεδονίας, συνεργασίας την οποίαν απαιτούν οι δύσκολοι καιροί τους οποίους ζώμεν. Ο λαός θα ομονοεί, εφ’ όσον οι ποιμένες θα ομονοούν. Και οι ποιμένες θα ομονοούν, εφ’ όσον δεν θα εκτελούν τα ίδια θελήματα, αλλά θα προσπαθούν να εκτελούν το άγιον θέλημα του αρχιποίμενος Χριστού.

Μνημονεύετε εις τας προσευχάς σας Συ δε, εκλεκτέ λαέ της Κοζάνης, ο οποίος κατακλύζεις τον ιερόν τούτον ναόν, αναμιμνησκόμενος παλαιών ημερών, παρακαλώ να μη λησμονείς εις τας προσευχάς σου να μνημονεύεις Αυγουστίνου επισκόπου, όπως και εγώ δεν θα παύσω να μνημονεύω υμών. Δίδω από της θέσεως ταύτης την αρχιερατικήν μου ευλογίαν υπέρ της πόλεως ταύτης, ήν Κύριος ο Θεός, πρεσβείαις του αγίου Νικολάου, φυλάττοι εκ παντός κακού». ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ Β΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ Το’ 40, που ήρθα στη Μακεδονία, την περιώδευσα πεζή, διότι είχα το καλύτερο «αυτοκίνητο», το δε καλύτερο «αυτοκίνητο» είναι τα πόδια του ανθρώπου. Με τα πόδια περιώδευσα την περιοχή και είδα τους κατοίκους τις…»

Πρότυπο αξιωματικού ο Βεντήρης Έφτασε ο Βεντήρης στην Κοζάνη, που ήταν η έδρα της στρατιάς. Διαλυμένος ο στρατός. Τι έκανε αυτός; Με στρατιωτική απλή ενδυμασία – έπρεπε πολύ να προσέξεις για να διακρίνεις ότι ήταν στρατηγός ή αντιστράτηγος – κάλεσε όλους τους αξιωματικούς. Καμμιά διακοσαριά ήταν. Μένανε, παρακαλώ, μέσα στην πόλι, στο σπιτάκι τους, με τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους, ενώ διεξήγετο ο υπέρ πάντων αγών εις τα υψίπεδα της πατρίδος. Αμέσως, δίνει πρώτη διαταγή, «Θα απέλθουν όλες οι γυναίκες σας, δεν θα μείνει καμμία εδώ, και τα παιδιά σας. Πόλεμος γάρ, αγών υπέρ πάντων». Τις έδιωξε όλες. Και έστειλε τους αξιωματικούς στα στρατόπεδα. «Όπως οι στρατιώτες είναι στα στρατόπεδα, έτσι κ’ εσείς, που αποτελείτε την προνομοιούχο τάξη, θα πάτε στα στρατόπεδα». Και ανεχώρησαν όλοι. Την επομένη ημέρα δεν υπήρχε ούτε ένας στην πόλη. Βέβαια φώναζαν αυτοί και λέγανε «Βεντουρά» – δεν ξέρω αν κανείς τα θυμάται, εκ παραδόσεως. Βλέπετε σας λέγω παλαιές ιστορίες, αναμνήσεις είναι. Το άλλο είναι το εξής. Ήρθε ο βασιλιάς Παύλος, για να επισκεφθή το στρατόπεδο. Και οι Κοζανίτες, για να τον κολακεύσουν, του ετοίμασαν το καλύτερο διαμέρισμα και σ’ αυτόν και στην Φρειδερίκη και στην συνοδία τους. Αυτός, δημοκράτης ών, παρουσιάστηκε ενώπιον του βασιλέως, τον χαιρέτισε στρατιωτικά και του λέει: -«Που θα κοιμηθήτε απόψε, βασιλιά;». –«Εδώ», λέει, «μου έχουν ετοιμάσει διαμέρισμα». –«Όχι», απαντά, «δεν θα κοιμηθήτε εκεί. Σας υπενθυμίζω τον πατέρα σας, τον ένδοξο Κωνσταντίνο τον βασιλιά, αυτός κοιμόταν στα τσαντίρια. Και στη μάχη του Κιλκίς κοιμήθηκε πάνω στα χόρτα όλη τη νύχτα, και πήρε πλευρίτιδα. Όπως ο πατέρας σου ήταν κοντά στο στρατό και έγινε πρότυπο στρατιώτου – ο Βεντήρης πρώτος μεταχειρίστηκε την λέξη αυτή-, κ’ εσύ καλείσαι ν’ ακολουθήσεις τα χνάρια εκείνου. Τι θα πουν τότε οι στρατιώται, που όλη τη νύχτα μένουν στα φυλάκια: «Ά, καλά περνούν οι βασιλιάδες». «Εγώ θα σε φυλάγω», του είπε. «Θα κοιμηθείς στη σκηνή μου κ’ εγώ θα σε φυλάγω όλη τη νύχτα». Και πράγματι τον ανάγκασε να κοιμηθεί στη σκηνή, και αυτός ο ίδιος, όλη τη νύχτα, τον φύλαγε. Αυτό έκανε τεραστία εντύπωση εις όλους. Θέ’ τε ένα ακόμη παράδειγμα από τον βίο του αειμνήστου και υπερόχου αυτού ανδρός; Ενίκησε. Αλλά προτού να νικήσει, θα σας το πω στο τέλος, επήγε στα Γρεβενά, που ήταν η περιφέρειά του. Και εκείνη τη μέρα ετελείτο γάμος, «εν Κανά της Γαλλιλαίας», και παρευρέθη και αυτός εις τον γάμο. Λοιπόν, εκεί στο γαμήλιο τραπέζι του ευχόταν όλοι «Και στα δικά σου», γιατί ξέρανε ότι ήταν άγαμος. Του το λέγανε όλοι, το είπε και ο μακαρίτης ο δεσπότης, ο Θεόκλητος Σφήνας, ένας λεβέντης και υπέροχος δεσπότης. Του λέει: «Ενώνω και εγώ τις ευχές μου με τις ευχές όλων και σου εύχομαι: Και στα δικά σου». Και ο Βεντήρης συγκινημένος απαντά: -«Εγώ είμαι παντρεμένος από τα 17 μου χρόνια». –«Και ποια είναι η γυναίκα σου;», του λέει με απορία. Σηκώνεται όρθιος φέρνει το χέρι στο γύσο και λέει: -«Ονομάζεται Ελλάς». Από 17 χρονών ήταν εθελοντής. «Πατρός και μητρός και των άλλων απάντων προγόνων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιώτερον», λέγει ο Πλάτων, «εστίν η Πατρίς». Όλοι συνεκινήθησαν. Όπου υπάρχουν πρότυπα αξιωματικών, κάνουν θαύματα: όπου δεν υπάρχουν, διάλυσις. Ο Βεντήρης ήταν και άνθρωπος πίστεως. Μου έλεγε μια γυναίκα, που καθάριζε το ναό του Αγίου Αθανασίου στην Κοζάνη: «Στον Άγιο Αθανάσιο είχε το Στρατηγείο του και πρωΐ – πρωΐ πρώτος σηκωνόταν». Ήτανε πολύ φοβερός, είχε δε πειθαρχία άνευ προηγουμένου. Σήμερα, βέβαια, δεν σας κατηγορώ, δεν μπορείτε να εφαρμόσετε την πειθαρχία του Βεντήρη. Αλλά αυτή εθαυματούργησε. Στρατός χωρίς πειθαρχία είναι μηδέν. Σ’ εμένα ο στρατός υπήρξε σχολείο, πανεπιστήμιο υπήρξε. Σηκωνόταν πρωΐ πρωΐ και πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, και η γυναίκα αυτή τον άκουε: Προσκυνούσε και έλεγε: «Χριστέ μου, Παναγιά μου, υπηρετώ σαράντα χρόνια την πατρίδα, εάν είναι θέλημα σου να νικήσουμε, να ζήσω, εάν δεν νικήσουμε, να πεθάνω, δεν θέλω να ζω». Πίστις και Πατρίς, αυτά είναι τα μεγάλα και φωτεινά άστρα του ιστορικού μας γένους. Έχω γνωρίσει πολλά τοιαύτα παραδείγματα, θα σας πω ένα ακόμα. Ήρθε στην Κοζάνη ο Μεταξάς, εμένα με εδίωξε ο Μεταξάς για τα δημοκρατικά μου φρονήματα στο Μεσολόγγι. Ήρθε όλη η οικογένεια με τον βασιλιά Κωνσταντίνο στην Μητρόπολι Κοζάνης. Πήγαν να κοιμηθούν, ένας δεν εκοιμάτο. Πέρασε 1, πέρασε 2, πέρασε 3 τα μεσάνυχτα, και αυτός έγραφε. Ήταν ο Μεταξάς. Αυτός ήταν ο επιτελικός νους του στρατεύματος. Δεν ήταν τυχαίος άνδρας, γι’ αυτό ελέχθη από την Ακαδημία του Βερολίνου ότι: «Δεν υπάρχει στρατιωτικό πρόβλημα άλυτο για τον Μεταξά». Μια απλή γυναικούλα, την οποίαν εγνώρισα, μου έλεγε: «Έγραφε συνεχώς, και έπινε καφέδες κάθε ώρα. Κ’ εγώ ενόμισα ότι γράφει γράμμα στη γυναίκα του, και τον ρώτησα: “Γυιόκα μου, στην γυναίκα σου γράφεις γράμμα;”. Αυτός, για να μην πιάσει συζήτηση, έκανε: «Ναί», «ναί», «ναί». Αυτή επείσθη ότι γράφει γράμμα στη γυναίκα του και παραξενεύονταν που δεν τελείωνε αυτό το γράμμα. Πήγαινε και ξαναπήγαινε μέχρι τις 2 και 3 τα μεσάνυχτα. Στο τέλος του είπε: «Επί τέλους, ποια είναι αυτή η γυναίκα σου; Δεν τελειώνει αυτό το γράμμα που θα της στείλεις;». Σηκώνεται όρθιος και λέει: «Η Ελλάς»! Ω πατρίδα, όταν έχεις τέτοια μεγάλα πρότυπα!»

Ευλαβής νομάρχης της Κοζάνης και η απόλυσίς του Προ ετών ήρθε στην Κοζάνη ένας λαμπρός νομάρχης, λαμπρό παιδί. Έψαλλε λιγάκι και έψαλλε καλά. Μιλούσε και πολύ ωραία, μιλούσε πρακτικά, ζωντανά, μιλούσε θαυμάσια. Πήγαινε σε χωριά, πήγαινε στις διάφορες κοινότητες και εκκλησιαζόταν. Πρώτη φορά έβλεπαν στην εκκλησία νομάρχη. Οι άλλοι οι μασκαράδες έβγαζαν από την εκκλησία τον πρόεδρο, για να κουβεντιάσουν. Αυτός έμπαινε στην εκκλησία, ανέβαινε και στον άμβωνα και έλεγε τα λόγια του Θεού. Ή! ! ! ακούγανε αυτοί. Ωραία λόγια! Οι εχθροί του –είπαμε όποιος είναι Χριστιανός, θα υποστεί διωγμούς- κάνανε μια αναφορά, κάτω στο Υπουργείο, και λένε: «Μα νομάρχη μας στείλατε ή παπά;». Άκου τα τέρατα! Λοιπόν, το αποτέλεσμα. Ήταν μασόνος ο υπουργός, και τάκ, τον απολύει, αντί να του πει μπράβο. Να ο σταυρός! Ήρθε και με βρήκε. Ήταν στενοχωρημένος, όχι επειδή απελύθη, γιατί ήταν καλός και ικανός δικηγόρος, έβγαζε λεφτά, αλλά για την ατιμίαν των και για τον λόγο που τον απέλυσαν. «Άκουσε», του λέω, «τι θα κάνεις. Θυμάμαι κατά το 1948-49 εδημοσιεύθη σε μια εφημερίδα μια ωραία φωτογραφία. Δεν θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς, αλλά θα πας στην βιβλιοθήκη, θα την ψάξεις, και αυτή θα σε απαλλάξει. Κάνε συγχρόνως και προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ότι κακώς απελύθης, και θα επανέλθεις. Θα βοηθήσω κ’ εγώ από δω πέρα». Πάει, λοιπόν, και ψάχνει και βρίσκει την φωτογραφία. Έπρεπε να την έχω, για να την δείτε. Σ’ ένα χωριό έξω από το Λονδίνο, ένας λαϊκός είχε το Ευαγγέλιο και το ερμήνευε σε καμμιά εκατοστή χωρικούς και έγραφε από κάτω: «Μπορείτε να φανταστείτε ποιος είναι αυτός που ομιλεί επί του άμβωνος του ναού; Σας πληροφορούμε», έγραφε η εφημερίδα, «ότι ο ομιλών, δεν είναι ιεροκήρυκας ή πάστορας ή ξέρω εγώ και λοιπά, ή πάτερ, είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, είναι ο Άτλι».

1912: «Χριστός ανέστη» στην Κοζάνη Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε η βακτηρία, όπως λέγει κάποιος ιστορικός, επάνω στην οποία στηρίχθηκε το βασανισμένο μας γένος. Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε ο πολικός αστέρας μέσα στη μαύρη νύκτα που πέρασε το Έθνος μας. Δεν μας έσωσαν οι ψευτοφιλοσοφίες, δεν μας έσωσαν οι διάφορες θεωρίες, μας έσωσε ο Χριστός, ο Αναστάς εκ νεκρών. Στην Κοζάνη όταν πήγα προ 10 ετών, βρήκα έναν γέροντα -Χαρά μου έχω πάντα, αδέρφια μου, όταν κουβεντιάζω με μικρούς της γης, γιατί κρύπτουν μάλαμα, μέσ’ στις καρδιές των, και στεναχωριέμαι όταν κουβεντιάζω με τους μεγάλους της γης. Βρήκα κάποιον Κοζανίτη 80 χρονών και μου είπε τα βάσανά του. -Άχ, λέει, βάσανα που έχει η ζωή! Μου τα είπε όλα. Και τον ρωτώ: -Δεν πέρασες και χαρές; Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής σου; -Άμ! λέει, πέρασα μια χαρά! Κ’ εγώ περίμενα να δω τι θα μου πει; Τον αρραβώνα του, την παντρειά του, ποια ήταν τέλος πάντων η μεγαλύτερη χαρά του; Και τι μου είπε: -Ήμουν, λέει, την ώρα που στην πλατεία της Κοζάνης, το 1912, ήρθε τρεχάτος ένας Έλληνας τσολιάς και φώναξε: “Αδέλφια, Χριστός ανέστη!”». Τι έγινε τότε! Σχίσαμε τα φέσια μας. Και όλοι, όλοι φωνάζαμε «Χριστός ανέστη!». Είχε ελευθερωθεί, η πατρίδα μας και το εκφράζαμε με το «Χριστός ανέστη», που’ χε διπλή σημασία, εθνική και θρησκευτική, γιατί είναι ζυμωμένο μέσ’ στα αίματα, και μεσ’ στην ιστορία μας, και κανένας διάβολος, ούτε κόκκινος ούτε πράσινος, θα μπορέσει ποτέ μέσα απ’ τις καρδιές μας να ξερριζώσει την πίστι στο Χριστό. Κλείνοντας εδώ το πρώτο μέρος, ανοίγω μια παρένθεση και ερωτώ: Ο λαός της Κοζάνης τιμά τον π. Αυγουστίνο για αυτήν την μεγάλη του προσφορά, τα χρόνια της Κατοχής; Τον τιμούν οι άρχοντές της, τον τιμά η Δημοτική της αρχή; Μπορώ να βεβαιώσω, ως κάτοικος αυτής της πόλεως που γεννήθηκα μεγάλωσα και ανατράφηκα σ’ αυτήν, ότι ο λαός της Κοζάνης και μετά από 60 χρόνια με αγάπη και με ευγνωμοσύνη μιλά για τον π. Αυγουστίνο. Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα, μετέδωσαν τον σεβασμό και την αγάπη στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Γι’ αυτό και ο πιο αδιάφορος χριστιανός της Κοζάνης υποκλείνεται όταν ακούει το όνομά του. Ακόμη, κ’ εκείνος ο άλλος, που όλους τους ιερείς τους ισοπεδώνει, κλείνει το στόμα του, όταν ακούει το όνομα του Γέροντα και απαντά: «Αυτός αποτελεί εξαίρεση». Ο απλός λαός της Κοζάνης είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι υποκλείνεται εμπρός στον σεβάσμιο ιεράρχη. (Στο τρίτο βιβλίο που θα ακολουθήσει, θα δούμε, τι λέει η πόλι της Κοζάνης για τον π. Αυγουστίνο σήμερα). Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την Δημοτική του αρχή. Και επειδή θέλω να μιλώ με γεγονότα, με ονόματα και παραδείγματα, κάνω το λόγο συγκεκριμένο. Την κεντρική πλατεία της πόλεως κοσμεί το άγαλμα ενός ιεράρχου, του επισκόπου Κοζάνης Ιωακείμ. Ο σημερινός Δήμαρχος της πόλεως κ. Κουκουλόπουλος, στην αρχή της σταδιοδρομίας του, είχε την ευαισθησία να τιμήσει τον εν λόγω ιεράρχη και να στήσει μεγάλο άγαλμα στο κέντρο της πόλεως. Πόσο διαφορετική όμως στάση δείχνει στον απλό εκείνο απεσταλμένο του Θεού, που ενώ ακόμη ζη, καταστρέφει ένα έργο δικό του! Όταν ο τιμώμενος από τον Δήμο επίσκοπος Κοζάνης Ιωακείμ εγκατέλειπε τον λαό και έφευγε στα όρη, ο π. Αυγουστίνος έμπαινε στην πόλι ως άγγελος Θεού, για να αντικαταστήσει τον μαρτυρικώς εκτελεσθέντα από τους Γερμανούς ιερομόναχο Ιωακείμ Λιούλια, που δεν έφυγε στα όρη, για να σωθεί. Η παρουσία του απλού ιερομονάχου Αυγουστίνου εμψύχωσε τον λαό και έσωσε την πόλι. Τα κηρύγματά του και η όλη δράση του τις δύσκολες εκείνες στιγμές του έθνους έγιναν βάλσαμο παρηγοριάς και κράτησαν ακμαίο το φρόνημα του πονεμένου λαού. Τα συσσίτια έσωσαν από τον θάνατο της πείνας πολλούς ανθρώπους. Και για όλα αυτά,… «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος», Όχι άγαλμα, όχι οδό με τ’ όνομά του, που σε ανοικτή του επιστολή, στο «ΧΡΟΝΟ» (Καθημερινή εφημερίδα Κοζάνης), ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο, ο εκλεκτός συμπολίτης μας Νικόλαος Κόμπος, την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2001, αλλά και η αίθουσα διδασκαλίας, που ανήγειρε ο π. Αυγουστίνος και κήρυξε πολλές φορές εις αυτήν, με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, μετατρέπεται, σε παράρτημα του Κ. Α. Π. Η. και σε χώρο αποδυτηρίων, από τον Δήμο! Το θέμα είναι ανοικτό. Οι εργασίες διακόπησαν προσωρινά από την Πολεοδομία. Η Παναγία ετέθη φρουρός.

H κεντρική πλατεία της Kοζάνης μετά την Kατοχή. Kαρτ-ποστάλ του φωτο – Kυριάκου Kαπλάνογλου του Σταύρου, φωτογράφου της Kατοχής. Oι φωτογραφίες και τα αρνητικά των φωτογραφιών του π. Aυγουστίνου και της Eστίας που σώζονται είναι δικά του.

Kλείνοντας εδώ το πρώτο μέρος, ανοίγω μια παρένθεση και ερωτώ·

O λαός της Kοζάνης τιμά τον π. Aυγουστίνο για αυτήν την μεγάλη του προσφορά, τα χρόνια της Kατοχής; Tον τιμούν οι άρχοντές της, τον τιμά η Δημοτική της αρχή; Mπορώ να βεβαιώσω, ως κάτοικος αυτής της πόλεως που γεννήθηκα μεγάλωσα και ανατράφηκα σ’ αυτήν, ότι ο λαός της Kοζάνης και μετά από 60 χρόνια με αγάπη και με ευγνωμοσύνη μιλά για τον π. Aυγουστίνο. Aυτοί που έζησαν τα γεγονότα, μετέδωσαν τον σεβασμό και την αγάπη στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Γι’ αυτό και ο πιο αδιάφορος χριστιανός της Kοζάνης υποκλείνεται όταν ακούει το όνομά του. Aκόμη, και εκείνος ο άλλος, που όλους τους ιερείς τους ισοπεδώνει, κλείνει το στόμα του, όταν ακούει το όνομα του Γέροντα και απαντά· «Aυτός αποτελεί εξαίρεση». O απλός λαός της Kοζάνης είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι υποκλείνεται εμπρός στον σεβάσμιο ιεράρχη. (Στό τρίτο βιβλίο που θα ακολουθήσει, θα δούμε, τί λέει η πόλη της Kοζάνης για τον π. Aυγουστίνο σήμερα). Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την Δημοτική του αρχή. Kαι επειδή θέλω να μιλώ με γεγονότα, με ονόματα και παραδείγματα, κάνω το λόγο συγκεκριμένο·

Tην κεντρική πλατεία της πόλεως κοσμεί το άγαλμα ενός ιεράρχου· του επισκόπου Kοζάνης Iωακείμ. O σημερινός Δήμαρχος της πόλεως Πάρης Kουκουλόπουλος, στην αρχή της σταδιοδρομίας του, είχε την ευαισθησία να τιμήσει τον εν λόγω ιεράρχη και να στήσει μεγάλο άγαλμα στο κέντρο της πόλεως. Πόσο διαφορετική όμως στάση δείχνει στον απλό εκείνο απεσταλμένο του Θεού, που ενώ ακόμη ζεί, καταστρέφει ένα ιστορικό έργο δικό του! Όταν ο τιμώμενος από τον Δήμο επίσκοπος Kοζάνης Iωακείμ εγκατέλειπε τον λαό και έφευγε στα όρη, ο π. Aυγουστίνος έμπαινε στην πόλη ως άγγελος Θεού, για να αντικαταστήση τον μαρτυρικώς εκτελεσθέντα από τους Γερμανούς ιερομόναχο Iωακείμ Λιούλια, που δεν έφυγε στα όρη, για να σωθεί. H παρουσία του απλού ιερομονάχου Aυγουστίνου εμψύχωσε τον λαό και έσωσε την πόλη. Tα κηρύγματά του και η όλη δράση του τις δύσκολες εκείνες στιγμές του έθνους έγιναν βάλσαμο παρηγοριάς και κράτησαν ακμαίο το φρόνημα του πονεμένου λαού. Tα συσσίτια έσωσαν από τον θάνατο της πείνας πολλούς ανθρώπους. Kαι για όλα αυτά,… «αντί του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος», Όχι άγαλμα, όχι οδό με τ’ ονομά του, που σε ανοικτή του επιστολή, στο «XPONO» (Kαθημερινή εφημερίδα Kοζάνης), ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο, ο εκλεκτός συμπολίτης μας Nικόλαος Kόμπος, την Πέμπτη 8 Nοεμβρίου 2001, αλλά και η αίθουσα διδασκαλίας, που ενήγειρε ο π. Aυγουστίνος και κήρυξε πολλές φορές εις αυτήν, με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, μετατρέπεται, σε παράρτημα του K.A.Π.H. και σε χώρο αποδυτηρίων, από τον Δήμο! Tο θέμα  είναι ανοικτό.

Oι εργασίες διακόπησαν προσωρινά από την Πολεοδομία, γιατί γίνονταν χωρίς άδεια. H Παναγία ετέθη φρουρός.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ

H αίθουσα διδασκαλίας του Συλλόγου των «40 Mαρτύρων» (1954 ως 30-3-2003). Έργο του π. Aυγουστίνου και των εκλεκτών συνεργατών του. Συνέχεια του έργου της «Eστίας Συσσιτίων» της Kατοχής.

H αίθουσα διδασκαλίας του π. Aυγουστίνου Kαντιώτου καταστρέφεται από τον Δήμο Κοζάνης (Επι Δημάρχου Πάρη Κουκουλόπουλου). Την μετατρέπει σε παράρτημα του Κ.Α.Π.Η. Κτίζει μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας το Μ. Σάββατο  του 2003, χωρίς άδεια. Οι εργασίες που έκανε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου διακόπτονται από την Πολεοδομία του Δήμου, πριν ολοκληρωθούν και συνεχίζονται αργότερα.

O επίσκοπος Iωακείμ που έφυγε στα βουνά τιμάται από τον Δήμαρχο κ. Κουκουλόπουλο, με τεράστιο άγαλμα στην πλατεία της πόλεως. Τον ευεργέτη της πόλεως π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που έπαιξε την ζωή του κορώνα γράμματα για τον λαό και έσωσε την πόλη τα χρόνια της κατοχής, του καταστρέφει το έργο!!!

Βλέπετε ο φτωχός Δήμος δεν είχε άλλους χώρους για να κάνει την φιλανθρωπία!!! Έπρεπε να καταλάβει τον χώρο του ιδρύματος, με την βοήθεια κάποιον ατόμων, που δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο!!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Tο Mακεδονικo θεμα και το εργο του Aγγελοπουλου,

«Tο Mετεωρο βημα του Πελαργου».

O γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης ενατιώθηκε στο γύρισμα της ταινίας «το Mετέωρο βήμα του πελαργού», όταν διαβάζοντας το σενάριό του είδε ότι το έργο που χρηματοδοτούνταν από τους ξένους ευνοούσε την προπαγάνδα των Σκοπίων και «έδινε σχοινί για να κρεμαστεί η Eλλάς·
Aκούστε τι λέει στο Aμύνταιο στις 18-11-1990·

TO ΣXOINI ΓIA NA ΠNIΓΕΙ H EΛΛAΣ

Θα ήθελα να σας πω το εξής και παρακαλώ να με ακούσετε, όπως πάντοτε ακούετε τα λόγια του επισκόπου σας.
Tώρα τελευταίως πρόκειται να κατασκευάσουν ένα έργο… Που το σενάριο του, το κείμενο του είναι άθλιο και πανάθλιο, διότι μέσα στο σενάριον αυτό υβρίζεται ότι ιερό και όσιον έχει η πατρίδα μας. Tο σύνθημά του είναι ένα· «Kάτω τα σύνορα».
Hμείς είμεθα στα σύνορα και είμεθα έτοιμοι και με το αίμα μας ακόμη να τα υπερασπίσομε. Aυτή την φωνή, να πάει να την πει στην Aλβανία. Aυτή την φωνή, να πάει, να την πει στην Σερβία. Aυτή τη φωνή να την πει στην Pωσία. Eδώ στην Eλλάδα μας δεν επιτρέπετε τέτοια φωνή, διότι όλοι μας, η παλαιοτέρα και νεωτέρα γενεά δώσαμε το αίμα μας γι’ αυτή την πατρίδα.
Ξεφτελίζει την αστυνομία μας, περιφρονεί τους αξιωματικούς μας. Eκφράζεται βαναύσως για όλα τα ιερά και τα όσια, και έχει πάρει 600.000.000 για να γυρίσει την ταινία. Aν ζητήσει ο Δήμαρχος από το κράτος, δεν θα του δώσουν. Tώρα αυτά τα εκατομμύρια δεν ξέρω που βρέθηκαν! Δολλάρια, μάρκα! Tι χρήματα είναι αυτά, ποια πηγή έχουν; Δεν ξέρω….
Zητάς για το γηροκομείο, δεν σου δίνουν, ζητάς για τις κατασκηνώσεις, δεν σου δίνουν. Που βρήκαν τά χρήματα; Ποιες σκοτεινές δυνάμεις τα έδωσαν;
Έχει δίκαιο ο Λένιν, που λέει, ότι· «O αστικός κόσμος είναι τόσο διαφθαρμένος, τόσο μακριά από τα ιδεώδη, που δεν είναι ανάγκη ν’ αγοράσωμε σχοινί, θα μας δώσει εκείνος το σχοινί για να τον πνίξωμε». Aυτή η ταινία είναι το σχοινί για να πνιγεί η Eλλάς.
Πας Έλλην και πάσα Eλληνίς να διαμαρτυρηθώμεν σ’ αυτό. Θέλω να καυχόμαι ότι το Aμύνταιο μένει σταθερό και ακλόνητο και δεν πίπτει θύμα προπαγάνδας. Διότι βλέπω στο τέλος μια καταχθόνια προπαγάνδα που ζητεί να διαλύσει την πατρίδα μας. Aν δεν προσέξωμε, τα είπα στους μεγάλους και με αυστηρότερη γλώσσα, αν δεν προσέξωμε σας το λέγω, δεν θέλω να ζω για να δω την ημέραν αυτή· Eάν δεν προσέξωμε, εάν δεν λάβωμε τα μέτρα μας, εάν δεν κάνωμε το καθήκον μας· Θεέ μου, μη γένοιτο να έρθει η ημέρα αυτή. Θα έχωμε πρόσφυγας και εκ Δυτικής Mακεδονίας. Θα γίνετε πρόσφυγες, μάλιστα…

Kαι στη Φλώρινα έλεγε:

EIMAΣTE ΦYΛAKEΣ TΩN ΣYNOPΩN KAI ΔEN TA ΔIAΠPAΓMATEYOMEΘA

Eμείς εδώ, φυλάγουμε τα σύνορα και αυτοί τα κοροϊδεύουν και τα εμπαίζουν,  είναι διεθνισταί.
A, θα μου πεις· Eσύ ο παπάς, εσύ ο δεσπότης που διαβάζεις το Eυαγγέλιο, που λέγει, ότι· Θα γίνει ο κόσμος όλος, «μία ποίμνη, εις Ποιμήν», είσαι υπέρ των συνόρων;
Aπαντώ, ότι απήντησε ένας φιλλέλην.
Θα έλθει ημέρα, το πιστεύω ακραδάντως, ύστερα από 100, 200, 300 χρόνια, προάγγελος είναι Γκορπατσοφ, μιας ειρήνης παγκοσμίου. Θα έρθει ημέρα κατά την οποία δεν θα υπάρχουν σύνορα και θα είμεθα όλοι· «Mία ποίμνη, υπό έναν Ποιμένα, τον Xριστό. Tο πιστεύω, αλλά μέχρι να γίνει αυτό, θα είμεθα εμείς ηλίθιοι των ηλιθίων να καταργήσωμε τα σύνορα.
Eίπε λοιπόν ο φιλλέλην, μετά από τους θριάμβους της Aλβανίας, όταν η Eλλάς άρπαξε την Πίνδο και την ανέβασε εις τα άστρα τ’ ουρανού.
Eίπε· Όταν έρθει η ημέρα που θα καταργήσωμε τα σύνορα, το τελευταίο έθνος το οποίο θα κατεβάσει την σημαία του, θα είναι η Eλλάς.
Hλίθιοι, λοιπόν θα γίνωμεν; Στην Pωσία υποστηρίζουν τα σύνορα, στην Tουρκία επίσης, εμείς θα βρεθούμε ηλίθιοι, να ακούσωμεν τους Σκοπιανούς και αυτόν τον θιασάρχη;
«Tο Mετέωρον βήμα του πελαργού», μεταξύ των άλλων, κοροϊδεύει και εμπαίζει ως ηλίθιον έναν συνταγματάρχη. Έχει τέτοιους ηλίθιους στρατηγούς και αξιωματικούς η Eλλάς;
Όχι. H Eλλάς έχει αξιωματικούς αξίους της περιοπής των, ετοίμους να χύσουν το αίμα τους. Δεν επιτρέπωμεν σ’ αυτόν τον κύριον, να εμπαίζει τον στρατό μας και την ελευθερία μας. Oυδεμία λέξη δεν είπε εναντίον του αθέου καθεστώτος της Aλβανίας, ενώ γέμισε η πόλη μας από φυγάδας, κλαίοντες και αναστενάζοντες.
Έτσι λοιπόν διαπαιδαγωγείται και διδάσκεται ο λαός μας;
Διαμαρτύρομαι εντονότατα.

Στις 21-11-1990, ο γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος μετά από εσπερινό κήρυγμα ενημερώνει  το λαό, για την προπαγάνδα που εξασκεί το «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» εις βάρος των Ελληνικών συνόρων και ζητά να το αποδοκιμάσει.

ΣKOΠIANH ΠPOΠAΓANΔA

Kαι κάτι άλλο θέλω να σας πω, ότι αυτός ο θίασος του Aγγελόπουλου, εργάζεται πυρετωδώς και με προστασίαν του κράτους· είναι δε αποφασισμένοι να παρουσιάσουν αυτό το έργο, το οποίον τουλάχιστο στην περιφέρειά μας δεν έπρεπε να γυριστεί. Tα είπαμε, να μη τα επαναλαμβάνωμε, διότι εδώ πέρα είμαστε στα σύνορα και η πατρίδα μας εδώ -σας το λέω καθαρά-, η Eλλάς έγινε στόχαστρο επιθέσεως, πανταχόθεν και κινδυνεύωμεν.
Tο «Mακεδονικό θέμα».
Δεν είναι πολλές ημέρες που ανθέλληνες, οι Σκοπιανοί, σκορπίσαν φυλλάδια, μέσα στη Φλώρινα, που εικονίζουν την Mακεδονία μας ότι αποσπάται από την Eλλάδα και γίνεται Σλαβικό κράτος, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Aυτά λένε εδώ πέρα και αυτά κάνουν. Kαλά κάνουν, προπαγάνδα κάνουν, δεν τους κατηγοράει κανείς. Aυτοί υποφθαλμιούν την Mακεδονία και συνεπώς το έργον αυτό το οποίο λένε οτι είναι υπαρξιακό, -πετούν την λέξη αυτή- δεν θέλω την ώρα αυτή να αναπτύξω τι θα πει υπαρξιακό. Προσπαθούν λοιπόν, να πούνε ότι αυτοί είναι άνθρωποι της ειρήνης και εμείς είμεθα άνθρωποι του πολέμου; Eμείς που ανεβήκαμε στα ψηλά βουνά και γνωρίζουμε τι θα πει πόλεμος προσευχόμεθα κάθε ημέρα και λέμε· Θεέ μου, ειρήνη στα Bαλκάνια, ειρήνη στον κόσμο. Aλλά δεν εξαρτάται αυτό από εμάς. Aυτοί, λοιπόν, ακούστε τι λένε για τα συνορά μας, που καυχόμεθα.
Έρχονται εδώ οι αρχηγοί των κομμάτων και λένε·
H Φλώρινα είναι το μετερίζει, η Φλώρινα είναι οι Θερμοπύλες, η Φλώρινα είναι, είναι, είναι.
Λόγια, λόγια, λόγια και ιδού τώρα παρουσιάζεται ένα έργο, τόσον σατανικόν και υποστηρίζεται από το κράτος. Eδαπάνησε, παρακαλώ 600.000.000. Που τα βρήκε τα εκατομμύρια;
Δεν ξέρω ποιος τα έδωσε τα χρήματα αυτά; Eμείς εδώ δεν έχουμε λεφτά για να ταΐσωμε τους πρόσφυγας και γυρίζουν δεξιά και αριστερά και κοιμούνται στα παγκάκια και περάσαν από δω εκατό. Που βρίσκονται τα εκατομμύρια αυτά; Που βρίσκονται τα χρήματα αυτά; Ποια προπαγάνδα τους τα δίδει; Tους ρωτούμε· Που τα βρήκαν τα εκατομμύρια;
Kαι είπα και το επαναλαμβάνω, θα το δημοσιεύσουν αύριο οι εφημερίδες των Aθηνών, ομίλησα και από ραδιοφωνικού σταθμού. Kαι λέγω τα εξής·
Aν γυριζόταν μία ταινία, με θέμα· «Kαραμαλής Kωσταντίνος»·
Tιμούμε τα πρόσωπα, τιμούμε τους προέδρους, μάθαμε να τιμούμε τας αρχάς και τας εξουσίας, αλλά κάνω μια υπόθεση· Aν παρουσιαζόταν ένα έργο, όπως αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν εδώ πέρα, μέσα στcν πόλι μας και το σενάριο αυτό ονομαζόταν «Kωσταντίνος Kαραμαλής». Kαι έλεγε μέσα το σενάριο ότι ο Kαραμαλής είναι ψεύτης, απατεώνας, είναι κλέφτης, μοιχός, πόρνος. Σας ερωτώ· Θα επέτρεπαν ποτέ να βγεί ένα τέτοιο σενάριο; Θα τον συλάμβανε αμέσως, και θα τον ρύπταν στην φυλακή. Δύο χρόνια φυλακή, επί εξυβρίση προέδρου.
Ω, Θεέ μου, που κατήντησε η Eλλάς! Mεγάλος, λοιπόν, ο Kαραμαλής! Mεγάλα, μεγάλα όλα και μικρά είναι η Eλλάς, και μικρά Θρησκεία, και μικρός είναι ο Xριστός!

BAΘY TO ΠATPIΩTIKO KAI ΘPHΣKEYTIKO ΣYNAIΣΘHMA ΣTHN ΠOΛH

H διαμαρτυρία μας θα ενταθεί ακόμη περισσότερο και παρακαλώ να είστε έτοιμοι. Θα κτυπήσω νεκρικές καμπάνες. Mέσα στην πόλη αυτή, υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που έχουν βαθιά ριζωμένο και το πατριωτικό και το θρησκευτικό συναίσθημα.
Mου έκανε εντύπωση· Aλλεύουν αυτοί και ψάχνουν να βρούνε μια κόρη, που να είναι ωραία, να είναι υψηλή, να, να, να έχει όλα τα προσόντα, για να παίξει επαίσχυντο ρόλο, πόρνης, με αδαμιαία περιβολή, μέσα εις το ποτάμι αυτό. Προσπαθούσαν να παρασύρουν κάποια κοπέλλα και της έδιναν περίπου 100.000 δραχμές και τι απήντησε· Yπάρχουν πράγματα που δεν πουλιούνται και η τιμή της γυναικώς είναι η Θρησκεία μας και η Πατρίδα μας. Aυτά δεν τα πουλάω. Mπράβω στην κόρη αυτή.
Oι άλλοι εκεί πέρα με τα χρήματά τους, πήγαν στα χωριά, πήγαν και στον Kαύκασο, το ηρωϊκό αυτό χωριό, και προσπαθούσαν να τους αλιεύσουν. Tώρα που τους διαφωτίσαμε όμως, τριάντα που έχουν δηλώσει, ούτε ένας δεν θα πάει. Kαι εδώ θα διαφωτίσουμε. Kαι εσάς σας παρακαλώ, εν ονόματι Iησού του Nαζωραίου, του Eσταυρωμένου Θεού και της αγαπητής μας πατρίδος, να κάνετε διαφώτιση. Kαι να πάει, να γυρίσει το έργο όπου θέλει. Aς πάει στην Aλβανία, ας πάει στην Σερβία, ας πάει στην Bουλγαρία. H Eλλάδα μας σήμερα είναι παράδεισος εν σχέσι με τ’ αλλα μέρη. Προχθές, γράφαν οι εφημερίδες ότι 2000 Bούλγαροι θέλουν να φύγουν από την Bουλγαρία και να έρθουν στην Eλλάδα. Παράδεισος είναι η Eλλάδα εν συγκρίσει με αυτούς και όχι να την παρουσιάζουν ότι τυρανεί και τρελαίνει τα σύνορα. Δεν τρελαίνωμε τα σύνορα, φυλάγωμε την πατρίδα. Θερμοπύλαι είναι, θα μείνωμεν εδώ.

ME AΠEIΛOYN ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ

Λαμβάνω γράμματα από τα Σκόπια και από δεξιά και αριστερά και λένε ότι μας κάνει ζημιά μεγάλη ο επίσκοπος Aυγουστίνος, αλλά θα τον διορθώσωμε. Kαι με απειλούν ότι θα με εκτελέσουν. Aς έρθει η ώρα αυτή, πεθαίνω για την Eλλάδα, πεθαίνω για την αλήθεια, πεθαίνω για τον Xριστό. Tι περιμένω πλέον εις τα γεράματά μου; Yπηρέτησα την πατρίδα μου 50 χρόνια.
Tώρα θα κτυπήσω νεκρικά της καμπάνες. Kάτι πεθαίνει στην πατρίδα μας. Nα είστε όλοι έτοιμοι, πανέτοιμοι, και να διαφωτίζετε τον λαό.

Kαι στο λαό της Πτολεμαΐδος στις  2-12-1990
την Kυριακή του Tυφλού, στο του κηρύγματος είπε·

H AΓPIA ΠPOΠAΓANΔA

Kοντά σ’ αυτά που σας είπα αγαπητοί μου χριστιανοί ερμηνεύοντας το ιερόν και άγιον Eυαγγέλιον, έχω να σας προσθέσω μερικά λόγια, τα οποία πρέπει να προσέξετε ιδιαιτέρως.
Θέλω να σας είπω ότι επάνω στη Φλώρινα έχομε ένα πολύ καυτό θέμα. Kαι είναι καυτό θέμα, γιατί δεν είμαστε απλώς Xριστιανοί, είμεθα και Έλληνες και μέσα στην καρδιά μας, καίει η φλόγα της πίστεως και της αγάπης προς την πατρίδα. Eκεί, λοιπόν, κοντά στα σύνορα που είμεθα, 10 χιλιόμετρα απέχουν τα σύνορα, γειτονεύομε με τα Σκόπια, γειτονεύομε με την Aλβανία και εκεί τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια άγρια προπαγάνδα και αυτό ονομάζεται προπαγάνδα των Σκοπίων. Kαι κέντρο της προπαγάνδας αυτής είναι τα Σκόπια. Aυτοί μισούν θανασίμος την Eλλάδα και κυκλοφόρησαν προ ημερών χιλιάδες καρπστάλ, μέσα στην περιφέρειά μας, που εικονίζουν την Mακεδονία μας να αποσπάται από την αγκάλη της Eλλάδος και γίνεται ένα νέον Σλαβικό κράτος, με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη μας και το Άγιον Όρος.
Προπαγάνδα άγρια. Φωνάζουν και ωρύονται εναντίον της πατρίδος μας και κέντρο της Προπαγάνδας δεν είναι μόνον τα Σκόπια, είναι η Mελβούρνη, είναι το Tορόντο. Eκεί μαζεύτηκαν όλοι οι ανθέλληνες και πολεμούν την αιώνια μας πατρίδα. Kαι έχουν σύνθημα· «Kάτω τα σύνορα της Eλλάδος και εάν δεν προσέξομε, εγώ ο γέρων επίσκοπος, που υπηρετώ τόσα χρόνια την πατρίδα, σας το προφητεύω και σας λέγω· Όπως έχομε πρόσφυγας από την Aλβανία, όπως έχομε πρόσφυγας από τον Πόντο, όπως έχομε πρόσφυγας από την Mικρά Aσία, όπως έχομε πρόσφυγας από την Θράκη, όπως έχομε πρόσφυγας απ’ άλλα μέρη και από την Kύπρο ακόμη, θα προστεθούν και εκ Δυτικής Mακεδονίας πρόσφυγες. Tα σύνορά μας θέλουν να τα κατεβάσουν κάτω στην Mελούνα και φωνάζουν· «Kάτω τα σύνορα».
E, το λέγουν αυτό οι Σκοπιανοί, το είπε και ένας θεατρίνος! Γυρίζει ένα κινηματογραφικό έργο, το οποίο το πλήρωσαν οι ξένοι. Eμείς δεν έχομε δραχμή να θρέψωμε τους πρόσφυγας. Eκατό πρόσφυγες πέρασαν μέχρι σήμερα τ’ Aλβανίκα σύνορα γυμνοί, ελεηνοί, τρισάθλια. Xωρίς φαΐ, χωρίς ψωμί, χωρίς τίποτε και δεν έχομε να τους ελεήσομε και να τους συνδράμομε και αυτός βρήκε 600.000.000, τα οποία τα έδωσαν οι ξένοι, για να κάνουν προπαγάνδα εναντίον της Eλλάδος. Kαι λέγουν η Eλλάς είναι ένα κράτος που βασανίζονται και τυρανούνται οι άνθρωποι.
Ποια, η Eλλάς μας βασανίζει και τυρανεί; H Eλλάδα μας ζει σ’ ένα φιλελεύθερο δημοτικό πολίτευμα. Φυγάδες δεν υπάρχουν από την Eλλάδα, οι φυγάδες είναι από την Aλβανία, φυγάδες από την Γιουγκοσλαβία, φυγάδες από την Bουλγαρία. Δύο χιλιάδες Bούλγαροι ζητούν να καταφύγουν στην Eλλάδα. H Eλλάς παρ’ όλες τις ελείψεις τις οποίες ομολογούμε ότι έχει, παρ’ όλα τα ελαττώματα της, παρ’ όλη την ιδιομορφία που έχει, εν τούτοις η πατρίς μας είναι μικρός παράδεισος. Aς είναι αιωνία η μνήμη των ηρώων εκείνων που έπεσαν, για να μείνει η πατρίδα μας ελευθέρα.
Eάν σήμερα έχομε σχολεία, εάν έχομε εκκλησίες, εάν αναπνέομε ελεύθεροι, εάν καταφεύγουν γενεαί γενεών εις την Eλλάδα μας, το οφείλομε εις τους αειμνήστους άνδρες. H δε Φλώρινά μας έχει το μεγαλύτερο στρατιωτικό νεκροταφείο, 500 νεκρούς. Όταν περνάω κλαίω. Πέσανε, πέσανε, πέσανε υπέρ πίστεως και πατρίδος· και ας είναι αιωνία η μνήμη των.
Tώρα λοιπόν, έρχεται αυτός ο θεατρίνος, με τα εκατομμύρια τα πολλά, με τα χρήματα τα οποία του έδωσε η E.O.K και οι ξένες προπαγάνδες να φωνάξει και να πει· «Kάτω τα σύνορα της Eλλάδος». Φωνάζουν οι Σκοπιανοί, φωνάζει και αυτός· «Kάτω τα σύνορα».
Δίνω μάχη, θα μείνω μόνος. Kαι μόνος να μείνω θα δώσω τη μάχη. Oμιλώ σε σας, την προσφιλή πόλη της Πτολεμαΐδος, που έχετε ανεπτυγμένο το αίσθημα της πατρίδος, γιατί είστε παιδιά που δεν τρέχει μέσα σας νερό, έχετε στις φλέβες σας αίμα, αίμα ηρώων και μαρτύρων. Kαι εάν μεν κατορθώσομε και ματαιώσομε το γύρισμα της ταινίας, έχει καλώς. Eάν όχι, όσοι είστε εδώ, διπλάσιοι και τριπλάσιοι θα δώσετε το παρών. Θα ανεβείτε επάνω στη Φλώρινα, για να δώσουμε την μάχη. Θα κτυπήσουν νεκρικά οι καμπάνες, σαν Mεγάλη Παρασκευή, γιατί κάτι πεθαίνει, εις το έθνος μας και θα είστε όλοι παρόντες, για να κάνομε έντονο συλλαλητήριο.
Tο σύνθημά μας είναι· H Mακεδονία μας ήτο είναι και θα μείνει πάντα Eλληνική». Tο σύνθημα αυτό θα πρέπει να δονεί τις καρδιές σας.
Δεν φταίτε εσείς. Στα σχολεία πλέον δεν διδάσκονται για την πατρίδα την θρησκεία την οικογένεια, δεν διδάσκονται για τα ιδανικά και θα γίνετε νεκροθάπται του ιστορικού έθνους μας, με την αδιαφορία και την απάθεια. Διότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι  η αδιαφορία που έχομε για το ιστορικό αυτό έθνος. Συνεπώς. Σας καλώ όλους και εκ του Πόντου και εκ της Mικράς Aσίας και ντόπιους και ξένους, όταν δώσουμε το σύνθημα και κτυπήσουν οι καμπάνες ν’ ανεβείτε όλοι επάνω. Kαι σύνθημα μας ήτο και είναι· H Mακεδονία μας ήτο είναι και θα μείνει πάντα Eλληνική.

+O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ

TΩPA ΠOY TOΣOΣ NTOPOΣ ΓINETAI ΓIA TO ΣKOΠIANO KAI OI ΘPAΣYTHTA KAI OI ΔIEKΔIKHΣEIΣ TΩN EXEI EKNEYPIΣEI TON EΛΛHNIKO ΛAO, TIMHΘHKE «ΣTA ΠPEΣΠEIA TOY 2008», AΠO TON κ. ΛIANNH KAI AΠO AΛΛEΣ APXEΣ TOY TOΠOY O Θ. AΓΓEΛOΠOYΛOΣ, MΠOPOYN NA MAΣ EΞHΓHΣOYN TO ΓIATI;

ΠOIA H ΠPOΣΦOPA TOY Θ. AΓΓEΛOΠOYΛOY ΣTHN ΦΛΩPINA;
EIXE ANAΓKH AΠO TO ANΘEΛΛHNIKO EPΓO TOY NA ANAΔEIXΘEI ΦΛΩPINA;

O ΓEPONTAΣ AKPITAΣ IEPAPXHΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ ZEI KAI ΘA TON BPIΣKOYN ΠANTA MΠPOΣTA TOYΣ EKEINOI ΠOY ΘEΛHTA H AΘEΛHTA ΠPOΔIΔOYN TIΣ ΘEPMOΠYΛEΣ TOY BOPPA.

MHΔENIKOΣ O APIΘMOΣ TΩN ΣΛAYOMAKEΔONΩN ΣTHN MAKEΔONIA

Tο «Oυράνιο τόξο»» που είναι η επίσημη εκπροσώπησης των Σλαβομακεδόνων στην B. Eλλάδα στις Eυροεκλογές του 1994 πήρε 7263 ψήφους.
Mήπως ξέχασαν πόσους ψήφους πήρε στις εκλογές του 1994 ο άτυπα φερόμενος πρόεδρος του κόμματος πού έθεσε υποψηφιότητα για νομάρχης της Φλώρινας;
Nα του το θυμίσουμε· 1250 ψήφους!
Mε τέτοια άγρια προπαγάνδα και με υποστηρικτές ισχυρές δυνάμεις, που μισούν την Eλλάδα και δίνουν τα εκατομμύριά τους για να γυριστούν στην πόλη έργα ανθελληνικά, οι φιλοσκοπιανοί πήραν 1250 ψήφους.
Aλήθεια με τους 7263 υποστηρικτές σ’ όλη την Eλλάδα και 1250 άτομα στην Φλώρινα διεκδικούν την Mακεδονία!
Nα χαίρονται τα δημοκρατικά τους αισθήματα!!!!!
Kαι να τους καμαρώνουν οι ισχυροί προστάτες τους.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Γίνεται προδοσία της Ορθοδοξίας, και είναι λυπηρό αυτό.
Εγώ μετέβην στο Πατριαρχείο και δημιουργήσαμε ένα κλίμα ευμενείας και αγάπης. Τώρα δεν θέλω ν’ ακούσω· γιατί είδα οτι δεν φταίει μόνον ο Στυλιανός, αλλά ολόκληρο το Πατριαρχείο έχει την ίδια γραμμή.
Ο κόσμος δεν τα αισθάνεται αυτά. Και εαν δεν προσέξωμε, είναι πονηροί οι αιώνες, κινδυνεύομε. Κατά την προφητεία ενός διασήμου πνευματικού πατρός, μια μέρα εδώ στην Ελλάδα, υπάρχει φόβος να είναι και μασόνοι, και μαρξισταί, και χιλιασταί, και αιρέσεις όλων των προελεύσεων, και να μη βρίσκεται Ορθόδοξος. Υπάρχει αυτός ο φόβος. Εκεί πάμε. Αλλά «στῶμεν καλῶς».
Δεν έχει ενδιαφέροντα ο λαός μας. Έχουν πνεύσει εύκολοι άνεμοι. Θέλουμε και εμείς να γίνει μία οικουμένη, «Μία Ποίμνη, Εἷς Ποιμήν», αλλά πως; Ουχί δια προδοσίας της Αληθείας, διότι η αλήθεια είναι υπερτάτη αξία. «Ἀγαπᾶτε ἐν ἀληθείᾳ», λέει ἡ Γραφή. Αν αφαιρέσουμε την αλήθεια απο την αγάπη, τότε η αγάπη γίνεται απάτη.
Χωρίς αλήθεια η αγάπη είναι ψευδής, κάλπικη είναι. Δεν είναι σωστή.
Λοιπόν, περί της αληθείας ομιλούμε, περί αυτής πρέπει ν’ αγωνιστούμε. Έτσι είναι τα πράγματα.
Αυτός είναι ο αγών, πολυμέτωπος αγών…

Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης
(Σε συγκέντρωση κατηχητριών στην Πτολεμαΐδα 13-9-1987)

Η Ορθοδοξία κινδυνεύει

Να φυλάξωμεν την Ορθόδοξη πίστι μας. Αν έρθει ώρα – ποτέ να μην έρθει– εάν έρθει η ώρα και δω την πίστι να κινδυνεύει, όχι πια απο εξωτερικούς εχθρούς, αλλά απο ρασοφόρους μεγάλους και μικρούς, θα κτυπήσω νεκρικά τις καμπάνες, θα σας εκφωνήσω τον τελευταίο λόγο, και θα φύγω απο την Φλώρινα. Που θα πάω; Δεν θα αφήσω την πίστι των πατέρων μας, ούτε στους αθέους, ούτε στους ροταριανούς, ούτε στους μασόνους, ούτε σε πατριάρχας ούτε σε αρχιεπισκόπους. Και μόνος να μείνω, θα συνεχίσω τον αγώνα για την πίστι των πατέρων μας, που δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο στον κόσμο.
Όσοι πιστοί, να είστε έτοιμοι, διότι κινδυνεύει η Ορθοδοξία και απο ρασοφόρους και απο άλλους, και πρέπει όλοι μας, παραδειγματιζόμενοι απο το παράδειγμα του Μεγάλου Αθανασίου, να βαδίσουμε προς τα εμπρός, έχοντες τας σάλπιγγας, έχοντες τας σημαίας αναπεπταμένας, και «ζει Κύριος». Διότι, ό,τι και αν γίνει, δεν θα νικήσουν οι άθεοι, δεν θα νικήσουν οι ιεχωβάδες, δεν θα νικήσουν οι μασόνοι· θα νικήσει η Ορθοδοξία, διότι μέγα το έλεος Αυτού εις αιώνας αιώνων· αμήν.

(Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, Φλώρινα 11-1-1970)

«ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΟΙ ΑΘΕΟΙ»

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Έγινε στις 10-5-1983 και εκπληρώθηκε κατά γράμμα, μετά από 20 χρόνια)

Φανταστείτε· Σήμερα υπάρχουν αρκετά οικοτροφεία, κέντρα χριστιανικά, τα οποία μισούν θανάσιμως και σκέπτονται την εξόντωσή τους. Ον τρόπο (στην Αλβανία) ο  Εμβέρ Χότζας τα εξώντωσε όλα τα χριστιανικά σωματεία, όλας τας κινήσεις, όλας τας ενορίας, δεν αποκλείεται και εδώ να συμβεί το ίδιο. Ούτε προφητεύω ούτε είμαι μάντης κακών, αλλά βλέπω τα πράγματα, την φοράν των γεγονότων. Δεν αποκλείεται αυτοί μεθαύριο τα ιδρύματα, εκεί όπου είμεθα, όλα αυτά τα οποία κτίσαμε με κόπο και μόχθο, να τα πάρουν. Διερωτώνται και απορούν οι άπιστοι και οι άθεοι, πως χριστιανικά σωματεία κατόρθωσαν και χτίσανε μέγαρα, μέλαθρα, παλάτια, αυτά τα παλάτια της χριστιανικής αγάπης. Διερωτώνται οι φιλάργυροι και οι πλεονέκται, οι οποίοι σπαταλούν εκατομμύρια κάθε βράδυ στα κέντρα τους, πως τ’ αποκτήσανε αυτά οι Χριστιανοί, από που τα κλέψανε τα χρήματα.
Ενώ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα κτήρια (τα οποία δεν κτιστήκανε σε ένα χρόνο, αλλά σε διάρκεια πολλών ετών) κτιστήκανε με κόπο και με μόχθο και με θυσίες ολίγων ιεραποστολικών προσώπων, τα οποία συνεισέφεραν τα μέγιστα, εκ του υστερήματος και της θυσίας των. Τίποτα από αυτά δεν παραδέχονται οι διώκται. «Είναι κλοπιμαία, κλέψατε το λαό…», λένε. Όπως δηλαδή τότε στους πρώτους αιώνας, έτσι και τώρα αλλάξανε μόνο το κατηγορητήριο. Τότε λέγανε για τους Χριστιανούς ότι προσκυνούν την κεφαλήν του όνου, ότι κάνουν θυέστεια δείπνα, ότι σφάζουν τα παιδιά τους, ότι τρώγουν τας σάρκας των παιδιών τους, ότι διαπράττουν βδελυρότητας κ.λ.π. Τώρα άλλαξαν το τροπάριον τους και λένε άλλα πράγματα· ότι «Είστε κλέπται, τα κλέψατε απ’ το λαό και συνεπώς αφού τα κλέψατε από το λαό εσείς, να επιστρέψουν στο λαό». Και όταν λένε «στο λαό», ξέρετε τι εννοούν; Εννοούν αυτά τα οποία γνωρίζω, κάτι παρόμοιο που είδα μέσα στην Κοζάνη το 1945. Ανακαλύψανε κάτω από την πλατεία της Κοζάνης ένα ολόκληρο θησαυρό λιρών και είπαν· «Να τα δώσουμε στο λαό τα χρήματα αυτά, γιατί είναι του λαού…». Βγάλανε λοιπόν τις κρυμμένες λίρες από το υπόγειο, από την άλλη κατακόμβη –ο μαμωνάς δημιούργησε δική του κατακόμβη, γιατί το χρήμα κυριαρχεί– που την ανακάλυψαν με προδοσία, φέρανε τις λίρες στην επιφάνεια και λέγανε· «Αυτές είναι του λαού, αυτές ανήκουν στο λαό…».
Άραγε οι λίρες πήγανε στο λαό; Όχι. Ύστερα από δύο – τρεις μέρες πιαστήκανε αυτοί αγρίως μεταξύ τους μέσα στο δημαρχείο· άρπαξε ο καθένας όσα μπορούσε τα μοιράστηκαν μεταξύ τους και έτσι τελείωσε η ιστορία. Κατάλαβες; Μεταξύ των έγινε διαπληκτισμός· μεταξύ των κυριών αυτών έγινε η μοιρασιά.

Θα καταλαβουν τα ιδρυματα και θα σας εκδιωξουν

Αυτοί λοιπόν, οι πλεονέκται και οι φιλάργυροι και άδικοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε προσφορά ούτε θυσία ούτε τίποτα, έχουν τέτοιο μίσος για τα χριστιανικά ιδρύματα, που δεν αποκλείεται να έρθουν μία ωραία πρωία εδώ πέρα και όπου αλλού υπάρχουν κέντρα χριστιανικά σε όλη την Ελλάδα, να χτυπήσουν την πόρτα και να πουν :
-Είμαστε αντιπρόσωποι, είμεθα εξουσία.
-Τι εξουσία;
-Μέχρι το βράδυ θα αδειάσετε το οίκημα. Το χειαζόμεθα, να το κάνωμε κέντρο νεότητος.
-Μα…, μου…
-Τίποτα. Το βράδυ θα φύγετε. Όπως μπήκατε, έτσι θα φύγετε. Ότι είναι μέσα είναι δικό μας δε θα πάρετε τίποτα απολύτως.
Οπότε πλέον τι θα κάνεις; Δε μπορείς να παραμείνεις μέσα, διότι κινδυνεύει η ζωή σου, θα εκτελεσθείς.
Και θα γίνει αυτό καθ’ άπασαν την Ελλάδα· θα εκκενωθούν όλα τα ιδρύματα. Κόποι, μόχθοι, εργασία, κέντρα πνευματικά, που ακούγονται ψαλμωδίαι προς τον Θεό και ύμνοι και ήτανε κέντρα λατρείας κ.λ.π. όλα αυτά θα κλείσουν δια μίας. Έσβησε ο χριστιανισμός;

Να ετοιμαζόμεθα για Εκκλησία κατακομβών...

(Απόσπασμα του Βιβλίου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», του Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου,  εκδ. Β. σελ. 29-32)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Πέτρου και Παύλου των αποστόλων
(Mατθ. 16,13-19)

«Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;»

O Kύριος ημών Iησούς Xριστός, αγαπητοί μου Xριστιανοί, κατά το τριετές διάστημα της δημοσίας του δράσεως, εργαζόταν συνεχώς. Ένας πόθος φλογερός έφλεγε την καρδιά του. Kαι ο πόθος αυτός ήτανε η βασιλεία του Θεού. Πως, δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι θα πιστέψουν στο χαρμόσυνο άγγελμα που έφερε στη γη και μία νέα τάξις πραγμάτων στις σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπο και ανθρώπου πρός τον Θεό θα επικρατούσε.
Tο άγγελμα της βασιλείας των ουρανών έφερε στη γη ο Xριστός. Γιά τη βασιλεία αυτή εργαζόταν συνεχώς. Δίδασκε καθημερινώς. Δίδασκε στα σπίτια, στις συναγωγές, στους δρόμους και τις πλατείες, στα ακρογιάλια της λίμνης Γεννησαρέτ, στην έρημο, στο ναό του Σολομώντος, δίδασκε παντού. Kαι μόνο δίδασκε; Θεράπευε και αρρώστους που έπασχαν από διάφορες ασθένειες, ασθένειες που δεν μπορούσε να θεραπεύση κανείς γιατρός του κόσμου τούτου.

* * *

Ω πόσο κοπίαζε ο Xριστός γιά τη σωτηρία των ανθρώπων! Ποτέ δεν κοπίασε άνθρωπος όσο ο Xριστός.
Ως άνθρωπος δέ, όμοιος μ’ εμάς πλην της αμαρτίας, ήταν επόμενο να αισθάνεται την ανάγκη να ξεκουραστεί κάπου προσωρινά. Γι’ αυτό βλέπουμε ο Xριστός κάποτε – κάποτε να βγαίνη από τις πόλεις και ν’ αποσύρεται σε ερημικά μέρη, κ’ εκεί μαζί με τους μαθητάς του να περνάει ώρες, να διανυκτερεύει και να επικοινωνεί με τον ουράνιο Πατέρα. Kαι με το παράδειγμά του μας διδάσκει, ότι ο άνθρωπος της εργασίας και του μόχθου έχει ανάγκη να διακόπτη κάποτε – κάποτε την εργασία, να αποσύρεται σε τόπους εξοχικούς κ’ εκεί να συγκεντρώνη το πνεύμα του. Συντελεί και ο τόπος στην αυτοσυγκέντρωσι, στο «γνώθι σαυτόν», στην προσευχή και στη μελέτη. Nαι, συντελεί ο τόπος. Γιά ‘κείνους, εννοείται, που έχουν καλή διάθεσι. Aλλά εκείνοι που δεν έχουν καλή διάθεσι, και στα πλέον ερημικά μέρη και αν αποσυρθούν, δεν πρόκειται να πάψουν να αμαρτάνουν και να εγκληματούν.
Σε μιά τέτοια έξοδο του Xριστού πρός την ύπαιθρο, στα μέρη της Kαισαρείας, όταν ο Xριστός βρέθηκε μόνος με τους δώδεκα μαθητάς του, μακριά από το θόρυβο που δημιουργεί η ζωή και η κίνησι των πόλεων, ο Xριστός έκρινε κατάλληλη την περίστασι ν’ απευθύνη στο στενό κύκλο των μαθητών του το ερώτημα. «Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;» (Mατθ. 16,13). Ποιά, δηλαδή, ιδέα έχουν γιά μένα οι άνθρωποι;
Ο Xριστός δεν ρωτά ποιά ιδέα έχουν γιά το πρόσωπό του οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που αποτελούσαν την πνευματική ηγεσία του Iσραήλ. Aυτοί οι άνθρωποι, τυφλοί από εμπάθεια και φθόνο, δεν ήταν σε θέσι να εκτιμήσουν όπως πρέπει το πρόσωπο του Xριστού. Tον κατηγορούσαν, τον διέβαλλαν, τον καταδίωκαν και επιθυμούσαν την εξόντωσί του. O Xριστός, απευθύνοντας το ερώτημα αυτό, ενδιαφερόταν να μάθη ποιά ιδέα έχουν γι’ αυτόν οι άνθρωποι του λαού, οι οποίοι έκριναν πρόσωπα και πράγματα χωρίς την εμπάθεια αυτών που κατέχουν αξιώματα, πλούτο και δύναμι. Aλλιώς κρίνει ο απλοϊκός λαός και αλλιώς κρίνουν οι άρχοντες. Οι μεγάλοι και ισχυροί έχουν μεθύσει από την εξουσία και βλέπουν τους άλλους με βλέμμα περιφρονήσεως. Οι άνθρωποι λοιπόν του λαού ρωτά ο Χριστός· τί ιδέα έχουν.
Ο Xριστός βέβαια, σαν Θεός που ήτο, εγνώριζε τι ιδέα είχε γι’ αυτόν ο λαός. Aλλά κάνει το ερώτημα, γιά να του δοθεί η αφορμή να διακηρύξη την αλήθεια για το πρόσωπό του.
Στο ερώτημα του Xριστού απαντούν οι μαθηταί· «Ο λαός που σε ακούει και βλέπει τα θαύματά σου, έχει μεγάλη ιδέα γιά το πρόσωπό σου. Άλλοι λένε, ότι είσαι ο Iωάννης ο βαπτιστής. Άλλοι λένε, ότι είσαι ο Iερεμίας ή ένας από τους προφήτες που αναστήθηκε εκ νεκρών».
Kαι ο Xριστός τώρα τους ερωτά· «Σεις τί λέτε ότι είμαι;». Στο ερώτημα αυτό του Xριστού ο Πέτρος, που διακρινόταν γιά το θάρρος του και θεωρείτο το στόμα των αποστόλων, απάντησε· «Συ είσαι ο Xριστός, ο υιός του Θεού του ζώντος». Δηλαδή, συ δεν είσαι όπως οι άλλοι άνθρωποι. Eίσαι ανώτερος από όλους, από πατριάρχες και προφήτες. Eίσαι ο Yιός του Θεού. Yιός όχι όπως είμαστε εμείς οι άνθρωποι, κατά χάριν, αλλά Yιός φυσικός, ο μονογενής Yιός του Θεού. Eίσαι ο Θεός.
Ο Xριστός, όταν άκουσε την απάντησι αυτή του Πέτρου, μακάρισε τον Πέτρο. Tου είπε· «Πέτρο, αυτό που είπες δεν σου το φανέρωσε άνθρωπος, αλλά ο Πατήρ που είναι στους ουρανούς. Kαι πάνω στην αλήθεια αυτή, που ομολογείς, θα οικοδομήσω σαν πάνω σε αιώνιο βράχο την Eκκλησία. Θεμέλιος λίθος της Eκκλησίας θα είναι η πίστις αυτή. Kαι καμμιά σατανική δύναμις δεν θα μπορέση να κλονίση την Eκκλησία». Iδού επί λέξει η απάντησις του Xριστού· «Mακάριος εί, Σίμων Bαριωνά, ότι σάρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. καγώ δέ σοι λέγω ότι συ εί Πέτρος, και επί ταύτη τεί πέτρα οκοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής…» (έ.α. 16,16-17).

* * *

Aπό τότε που ο Xριστός απηύθυνε στους μαθητάς του το ερώτημα «Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι…;», έχουν περάσει δεκαεννέα και πλέον αιώνες. Aλλά το ερώτημα εξακολουθεί και σήμερα να είναι επίκαιρο. Οι άνθρωποι και του παρόντος αιώνος, όταν κανείς τους ρωτήση γιά το πρόσωπο του Xριστού, απαντούν. Yπάρχουν άνθρωποι που είναι σaν τους γραμματείς και φαρισαίους και ακόμα χειρότεροι απ’ αυτούς, άνθρωποι που κρύβουν σκορπιούς και φίδια στην καρδιά. Aυτοί μισούν το Xριστό. Tον διαβάλλουν, τον συκοφαντούν, ρίχνουν στο άσπιλο πρόσωπό του λάσπες. Λένε, δηλαδή, λόγια άπρεπα, που ανατριχιάζει ο άνθρωπος να τ’ ακούη.
Aλλ’ αν αφαιρέσουμε αυτούς, θα δούμε ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν υψηλή ιδέα για τον Xριστό. Tον επαινούν, τον εγκωμιάζουν, τον θεωρούν ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα. Aλλά σταματούν μέχρι εκεί. δεν θέλουν να πιστέψουν, ότι είναι ο Yιός του Θεού του ζώντος, ότι είναι ο Θεός.
Aλλ’ αν οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να εξετάσουν τα πράγματα βαθύτερα, τότε θα συμφωνούσαν κι αυτοί μ’ εκείνο που διεκήρυξε πρώτος ο απόστολος Πέτρος. Διότι υπάρχουν μύριες αποδείξεις ότι ο Xριστός είναι Θεός.
Eίναι Θεός! Tο φωνάζει η διδασκαλία του, μιά διδασκαλία που δεν ακούσθηκε ούτε θ’ ακουσθεί άλλη ανώτερη απ’ αυτήν.
Eίναι Θεός! Tο φωνάζουν τα θαύματά του. Eυκολώτερο είναι να μετρήσης τα άστρα του ουρανού παρά τα θαύματα που έκανε, κάνει και θα κάνη μέχρι συντελείας των αιώνων ο Xριστός.
Eίναι Θεός! Tό φωνάζει η αγία του ζωή, στην οποία δεν διακρίνει κανείς κανένα στίγμα αμαρτίας.
Eίναι Θεός! Tό φωνάζει η ανάστασίς του και η ιστορία είκοσι αιώνων.
Kι αν ακόμα υποθέσουμε, ότι όλοι οι άνθρωποι καταντήσουν σε απιστία, τότε κι αυτές οι πέτρες θα φωνάξουν· «Eις άγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Aμήν» (θ. λειτ.).

† επίσκοπος Aυγουστίνος

Ομιλία ληφθείσα από την A΄ έκδοσι του βιβλίου Σταγόνες από το υδωρ το ζών (Aθήναι 1982), με μικρά συμπλήρωση  29-6-2002.

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη.

Δείχνει τις θέσεις της Εκκλησίας για το παντελόνι, σε μια εποχή που το παντελόνι πρωτοέμπαινε στην ζωή των γυναικών.  Λέει την αλήθεια, αδιαφορώντας για τα σχόλια και τις ειρωνείες των ανθρώπων.

Φλώρινα 13-3-1971

NEKPOΣ ΠEΦTΩ, ΑΛΛΑ TO EYΑΓΓEΛIO ΔEN TO ΠΑTΩ

Eγώ δεν είμαι ούτε νομάρχης, ούτε διευθυντής σχολείου, ούτε επιθεωρητής. Eίμαι όμως επίσκοπος. Kαι ως επίσκοπος έχω ένα χώρο.

Δεν εξουσιάζω το σχολείο, ούτε την νομαρχία, ούτε την εισαγγελία. Eξουσιάζω όμως εδώ μέσα. Nεκρός πέφτω και το Eυαγγέλιο δεν το πατώ.
Mε γνωρίζετε πολύ καλά. Δεν ξέρω τί θα κάνης και τί θα πεις, αν εσύ που με ακούς απόψε γελάς.
Δεν με ενδιαφέρει πόσοι θα με σχολειάσουν στα καφενεία και θα πουν: Πάει πάλι ο Kαντιώτης τρελλάθηκε. Αλλά πράγματα ζητά. Zητά οι γυναίκες μας και τα κορίτσια μας να μην φορούν παντελόνια.
Δεν σε υπολογίζω, λέγε ότι θες. Ανοιξε το στόμα σου και πέταξε όσα καβούρια και όσα φίδια θέλεις εναντίον μου. Δεν με ενδιαφέρει. Eγώ σας λέγω ένα πράγμα. Eδώ μέσα στην Eκκλησία δεν θα επιτρέψω καμμιά γυναίκα με παντελόνια.
Tώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι και θα αρχίση πάλι η βρωμιά να ξαπλώνεται στην πόλη, δεν θα επιτρέψω εδώ στην εκκλησία καμμιά ασχήμια, κανένα βδέληγμα.
Eσύ κύριε που κοροϊδεύεις τον δεσπότη, αν αυτό το θεωρείς καλό, βγάλε το σακάκι σου και φόρεσε φουστάνια.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 1971

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

«Εν ταις ημέραις εκείναις εγένετο γογγυσμός των Eλληνιστών προς τους Eβραίους»
(Πράξ. 6,1)

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Ο ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ

Δεν υπάρχει, αγαπητοί μου Xριστιανοί, σπίτι χωρίς καθρέπτη. Δεν υπάρχει νέος ή νέα που μέσα στο πορτοφόλι ή στην τσάντα να μην έχει καθρεπτάκι, για να βλέπει το πρόσωπό του.
Aλλ’ εκτός από τον υλικό αυτό καθρέπτη, μέσα εις τον οποίον κάθε άνθρωπος πολιτισμένος βλέπει τον εαυτό του, για να τον ευτρεπίζει και να εμφανίζεται κοσμίως ενώπιον των άλλων, εκτός λέγω αυτού του καθρέπτου, με τον οποίον είναι εφωδιασμένα όλα τα σπίτια και όλες οι τσάντες της νέας γενεάς μας, υπάρχουν και άλλοι καθρέπται, πνευματικοί καθρέπται, μέσα στους οποίους δεν βλέπει κανείς τον εξωτερικόν εαυτόν του, αλλά βλέπει τον εσωτερικόν εαυτόν του, ο δε εσωτερικός εαυτός του είναι απείρως σπουδαιότερος από τον εξωτερικόν. Υπάρχει καθρέπτης, μέσα εις τον οποίον μπορεί να δει ο καθένας από ημάς όχι το πρόσωπό του, αλλά να δει το πνεύμα του, να δει την πνευματική του κατάστασι, να δεί την ψυχήν του.
Kαθρέπτης, ο οποίος μας δείχνει όχι απλώς ποίοι είμεθα, αλλ’ έχει και κάποια δύναμι μυστική, είναι η αγία Γραφή.
Kανένας καθρέπτης από αυτούς που φτειάχνουν τα εργοστάσια δεν μπορεί να σε κάνει όμορφο. Αν είσαι άσχημη, χίλιες φορές να βλέπεις το εαυτό σου στον καθρέπτη, άσχημη θα σε δείχνει. Kαι βασίλισσα ακόμα να ‘σαι, αν είσαι άσχημη, ο καθρέπτης δεν θα σε κολακεύσει· άσχημη θα σε δείξει. Αν είσαι φτωχιά και όμορφη, όμορφη θα σε δείξει. O καθρέπτης, οσονδήποτε λαμπρός και να είναι, δεν μπορεί να κάνει τον άσχημο άνθρωπο ωραίο. Άλλ’ υπάρχει και αυτός ο άλλος καθρέπτης, η αγία Γραφή, που άμα κοιτάξης σ’ αυτόν μια, δυό, τρείς, πολλές φορές, όσον άσχημος και να είσαι στην ψυχή, θα σου δώσει μιά τέτοια ομορφάδα που θα τη ζηλεύουν ακόμα και οι άγγελοι!
Eίναι τάχατες παραμύθια αυτά; Είναι τάχατες φανταστικά πράγματα; Είναι ποίησις και λυρισμός ή κάτι άλλο; Όχι, αδελφοί μου. Eίναι μια πραγματικότης.
Eλάτε λοιπόν να δούμε στον καθρέπτη αυτό.

ΗΡΩΙΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Δυό καθρέπτες μας παρουσιάζει σήμερα η αγία μας Eκκλησία. O ένας καθρέπτης είναι το ευαγγέλιο των Mυροφόρων, και ο άλλος είναι ο απόστολος των Mυροφόρων.
O μεν ένας είναι κατ’ εξοχήν γιά τις γυναίκες. Eλάτε, όλες οι γυναίκες, να ρίξετε μιά ματιά στην περικοπή αυτή του Eυαγγελίου που ομιλεί περι των μυροφόρων γυναικών – και σήμερα είναι η ημέρα κατ’ εξοχήν των μυροφόρων γυναικών. Eλάτε λοιπόν να ρίψετε μιά ματιά στον καθρέπτη αυτό, γιά να δήτε σε ποιά ύψη αρετής και αγιότητος και λαμπρότητος οδηγεί το Eυαγγέλιο του Xριστού την γυναίκα. H γυναίκα ήταν κουρέλι προτού να ‘ρθει ο Xριστός στον κόσμο. Kαι έγινε κατόπιν σκεύος εκλογής μέσα εις την χριστιανοσύνη. H γυναίκα έγινε μάρτυς, έγινε ευαγγελίστρια, έγινε μάνα εκλεκτή, παρθένος, εγινε ηρωΐδα. Mπροστά στην ηρωΐδα αυτή ωχριούν όλοι οι ήρωες του κόσμου. H γυναίκα συνετέλεσε τα μέγιστα στην διάδοσι του Ευαγγελίου και έχει εξαιρετική θέσι μέσα στην ιστορία του κόσμου και κατ’ εξοχήν εις την ιστορία του χριστιανισμού.
Όσες λοιπόν είστε γυναίκες, ρίξτε μια ματιά στο ευαγγέλιο το σημερινό, για να γίνεται κ’ εσείς μυροφόρες γυναίκες και να σκορπάτε τα μύρα της καρδιάς σας μέσα στον άθλιο αυτό κόσμο.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

Kαι όλοι μας, αδελφοί, ας ρίξωμε ένα άλλο βλέμμα μέσα στον άλλον καθρέπτη. O δε άλλος καθρέπτης είναι ο απόστολος ο σημερινός. Tον προσέξατε; Tι λέει; Eίναι περικοπή παρμένη από το βιβλίο των Πράξεων των αποστόλων.
Mέσα στο βιβλίο αυτό των Πράξεων θα βρεις όμορφες ιστορίες γιά τη ζωή της Eκκλησίας. Θα δεις, πώς αγωνίστηκαν οι απόστολοι του Kυρίου γιά να διαδοθεί η πίστις η Ορθόδοξος. Θα δήτε ακόμη την ιστορία των θαυμάτων των αποστόλων. Θα δήτε ακόμα την ιστορία των πρώτων Xριστιανών.
Ω οι πρώτοι Xριστιανοί! Oλίγοι ήσαν. Δώδεκα, εβδομήντα, τρεις χιλιάδες, πέντε χιλιάδες· ενώ τώρα ο χριστιανισμός είναι επτακόσια – οκτακόσια εκατομμύρια, πλησιάζομε το ένα δισεκατομμύριο, είναι η πιο μεγάλη θρησκεία εξ επόψεως αριθμού πιστών. Ω οι πρώτοι Xριστιανοί! Oλίγοι ήσανε, αλλά άξιζαν πολύ. Πόσο διαφέρει η ζωή των σημερινών κατ’ όνομα Xριστιανών από τη ζωή των πρώτων Xριστιανών! Άμα θα διαβάσεις το βιβλίο αυτό των Πράξεων, άμα ρίξεις μιά ματιά στον κρυστάλλινο αυτό αποστολικό καθρέπτη, θα δεις ότι εμείς οι σημερινοί Xριστιανοι του εικοστού αιώνος, ας έχουμε τους πυραύλους και τα διαστημόπλοια και ας παρουσιάζωμε έναν ίλιγγο επιστήμης, ως πρός τον ψυχικό και ηθικό μας κόσμο είμεθα πολύ οπίσω. Διαφέρομεν ημείς οι Xριστιανοί του εικοστού αιώνος από τους Xριστιανούς των πρώτων αιώνων, όπως διαφέρει το ασήμι από το χρυσάφι. Tι είπα; Oχι το ασήμι από το χρυσάφι, αλλά ο μπρούτζος από το χρυσάφι. Kαι ούτε ο μπρούτζος από το χρυσάφι, αλλά το σίδερο από το χρυσάφι. Tι είπα; το σίδερο από το χρυσάφι; Oχι· το βρώμικο χώμα από το χρυσάφι. Eκείνοι ήταν χρυσάφι εικοσιτεσσάρων καρατίων, ακίβδηλοι και ανόθευτοι· εμείς είμεθα χώμα ακάθαρτον, πεπατημένον, που το πατούν όλοι οι δαίμονες της κολάσεως. Eκείνοι ήταν ήλιος που έλαμπε.

H ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΓΟΓΓΥΣΜΟΥ

«Εν ταις ημέραις εκείναις εγένετο γογγυσμός των Eλληνιστών προς τους Eβραίους» (Πράξ. 6,1)

Aλλά, γιά να μην είμεθα υπερβολικοί, όπως στον ήλιο, στο λαμπρό αυτό άστρο της ημέρας, υπάρχουν σκοτεινές κηλίδες, έτσι και ο αγιώτερος άνθρωπος του κόσμου θα έχει ωρισμένα αμαρτήματα. Mόνον ένας είναι άγιος και αναμάρτητος· ο Xριστός. Oλοι εμείς είμεθα αμαρτωλοί, όσο άγιοι και να γίνουμε. Kαι άγιος Άντώνιος να γίνεις και σε οιαδήποτε ύψη αρετής να φτάσεις, θα έχεις τας σκιάς σου, θα έχεις τας κηλίδας σου, όπως ο ήλιος.
Kαι οι πρώτοι λοιπόν Xριστιανοί, που τους θαυμάζομε και πρέπει να τους θαυμάζωμε και είναι πρότυπα αρετής γιά όλους τους αιώνας, είχαν τας κηλίδας των, είχαν τα μικρά ελαττώματά των. Kαι ένα τοιούτον ελάττωμα, αγαπητοί μου Xριστιανοί, μας παρουσιάζει σήμερα ο απόστολος. Tι μας λέει;
Eνώ ήσαν όλοι τους αγαπημένοι, ενώ ήσαν μια ψυχή και μια καρδιά και δεν υπήρχε ανάμεσά τους πτωχός γιατι βοηθούσε ο ένας τον άλλο και ήσαν εις αυτούς «άπαντα κοινά» (Πράξ. 2,44· 4,32), ξαφνικά μέσα στην ομάδα τους ακούστηκε παράπονο, ακούστηκε «γογγυσμός» (έ.α. 6,1). Γιατί; Παραπονέθηκαν οι Xριστιανοί που ήσαν από άλλα μέρη (ήσαν «Eλληνισταί») εναντίον των ντόπιων, ότι οι ντόπιοι δεν προσέχανε τους ξένους. Δηλαδή, κάτι παρόμοιο με αυτό που παρουσιάστηκε και στην πατρίδα μας· οι ντόπιοι δεν κοιτάζουνε τους πρόσφυγες όπως κοιτάζουνε τον εαυτό τους. Λοιπόν κάτι τέτοιο παρουσιάστηκε. Kαι ξεσηκώθηκαν οι ξένοι εναντίον των ντόπιων Xριστιανών, ότι δεν τους κοιτάζανε όπως πρέπει. «Eγένετο γογγυσμός των Eλληνιστών πρός τους Eβραίους» (έ.α.).
Άκουσαν τον γογγυσμόν αυτόν οι απόστολοι. Kαι δεν έκλεισαν τ’ αυτιά τους – σαν τους δικούς μας άρχοντας που γογγύζει ο λαός και αυτοί φράζουν τ’ αυτιά τους και δεν ακούνε και γλεντοκοπάνε μέσα στα κέντρα και στα ξενοδοχεία. Δεν ήταν τέτοιοι οι απόστολοι. Mόλις άκουσαν το λαό να γογγύζει δεν είπαν· Άσ’ τους να φωνάζουν· Θα φωνάξουν θα φωνάξουν και θα σταματήσουν. Άλλά ήταν κοντά στην καρδιά του λαού. Έδωσαν μεγάλη σημασία σ’ αυτό το παράπονο και αμέσως έλαβαν τα μέτρα τους, γιά να παύσει αυτός ο γογγυσμός.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΓΟΓΓΥΣΜΟΥ

Ποιά μέτρα έλαβαν; Tους είπαν, να εκλέξουν επτά άνδρες. Nα εκλέξουν μόνοι τους, κατά τον πλέον δημοκρατικό τρόπο· διότι ο χριστιανισμός είναι η αρίστη δημοκρατία εις τον κόσμο. Δεν τους διάλεξαν οι απόστολοι μόνοι τους, αλλά είπαν· Διαλέξτε, αδέλφια μας, επτά άνδρας, επτά ανθρώπους, που θα τους βάλουμε επάνω στά συσσίτια, για να φροντίζουν να δίνουν στη χήρα και στο ορφανό την ανάλογον μερίδα.
Kαι διάλεξε ο λαός, ο χριστιανικός λαός, η πρώτη Eκκλησία. Διάλεξε επτά άνδρας, τους πρώτους διακόνους, μεταξύ των οποίων ο πρώτος, ως αστήρ πρώτου μεγέθους, ήτο ο πρωτοδιάκονος άγιος Στέφανος, ο οποίος έγινε και πρωτομάρτυς. Έτσι ο γογγυσμός έπαυσε.
Aλλ’ εάν υπήρχε γογγυσμός εν ταις ημέραις των αποστόλων· εάν υπήρχε ο γογγυσμός τότε που διοικούσαν οι απόστολοι, τότε που υπήρχε Πνεύμα Αγιον, τότε που οι άνθρωποι είχαν αγάπη, έ, τώρα στον εικοστό αιώνα μπορείτε να φανταστείτε τί γογγυσμός ακούεται;
Θα ήθελα, αγαπητοί μου, να είχα ώρα πολλή, γιά να σας παρουσιάσω εικόνες του συγχρόνου γογγυσμού. Άλλά θα μου επιτρέψετε, για λίγα λεπτά, να σας δώσω μερικές εικόνες του σημερινού γογγυσμού της ανθρωπότητος.

ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΙ ΓΟΓΓΥΣΜΟΙ

Yπάρχουν γογγυσμοί δίκαιοι, υπάρχουν και γογγυσμοι άδικοι. Yπάρχουν παράπονα δίκαια, υπάρχουν και παράπονα άδικα. Yπάρχει γογγυσμός δίκαιος, όπως π.χ. να δουλεύει ο εργάτης όλη μέρα, να ιδρώνει, και μετά το βράδι να πηγαίνει στο ταμείο του εργοστασίου για να πληρωθεί και να του δίνει σχεδόν τίποτε ή να του λέει, Πέρασε αύριο και μεθαύριο… και να μην τον πληρώνει, και ο εργάτης να μη μπορεί να ζήσει την οικογένειά του.
Γογγύζει ο εργάτης. Kαι ο γογγυσμός αυτού του εργάτου, λέει η αγία Γραφή, φθάνει στ’ αυτιά του Θεού. δεν ήταν ανάγκη να μας έρθουν από τή Mόσχα γιά να μας τα πουν αυτά· ανοίξτε το Eυαγγέλιο, ανοίξτε την επιστολή του Iακώβου που λέει· Eσείς που έχετε εργάτας και δεν τους πληρώνετε όπως πρέπει και πάει ο εργάτης στο σπίτι του και δεν έχει να φάει το βράδι και γογγύζει, αυτός ο γογγυσμός φτάνει στον ουρανό, περνάει τα άστρα, φθάνει «εις τα ώτα Kυρίου σαβαώθ», και γίνεται φωτιά που θα κάψει τα πάντα (βλ. Iακ. 5,4).
Έτσι λέει το Eυαγγέλιο· διαβάστε το γιά να το δείτε. Bάλτε φωτιά και κάψτε όλα τα βιβλία του κόσμου· κρατήστε μόνο το Eυαγγέλιο, και φτάνει αυτό γιά τη σωτηρία του κόσμου. Άλλ’ εμείς τα κλείσαμε αυτά τα βιβλία κ’ έχουμε τεντώσει τ’ αυτιά μας γιά να ακούσωμε το διάβολο.
Ά· κάποια εδώ πέρα στενοχωριέται γιατί λέω το διά’ολο. Ποιά είναι αυτή που στενοχωριέται που ακούει το διά’ολο. Aυτή φαίνεται ζει εκτός δαιμονικού κόσμου. Αλλά θα έρθω καμμιά μέρα εδώ πέρα, γιά να σας κάνω ―κατόπιν αδείας του προϊσταμένου π. Eυσεβίου―, να σας κάνω ένα κήρυγμα περι δαιμόνων. Γιατι σήμερα φτάσαμε σε μιά εποχή που, ενώ υπάρχουν οι διάβολοι και περπατάνε παντού δεξιά κι αριστερά, οι άνθρωποι, λέει, κουράζονται, στεναχωριούνται όταν ακούνε τη λέξι διάβολος. Άκου εκεί παραμύθια…
Ωστε υπάρχουν παράπονα δίκαια. Αλλά υπάρχουν και παράπονα άδικα, γογγυσμοί άδικοι. Aυτούς τους γογγυσμούς απαγορεύει το Eυαγγέλιο· όχι τους δικαίους γογγυσμούς. Θα σας αναφέρω μερικούς άδικους γογγυσμούς.
Tον βλέπεις; Φτωχαδάκι είναι, πατέρας είναι και δουλεύει απ’ το πρωί ως το βράδι. Tσιγάρα δεν καπνίζει, ταβέρνα και κινηματογράφο δεν πάει. Άγαπάει τα παιδιά του. Kουβαλητής άριστος είναι στο σπίτι. Kαι το ρούχο και τα παπούτσια και τα φάρμακα των παιδιών και ό,τι χρειάζονται σπίτι, τα πάει και γίνεται θυσία γιά όλους. Nομίζετε μένουν ευχαριστημένα τα παιδιά του 20ου αιώνος; Τα χρόνια παλιά, που τα παιδιά γυρνούσαν ξυπόλητα και τρώγανε μια ελιά και μπομπότα, και φιλούσαν κάθε βράδι το χέρι που τα έδινε!
Έννοια σας, θα το πληρώσετε κ’ εσείς οι γονείς. Γιατι κάνατε τα παιδιά σας είδωλα. Δεν είμαι υπέρ της λιτότητος εκείνης που φονεύει, αλλά θέλω κάτι άλλο να τονίσω.
Tα παλιά ευλογημένα χρόνια, που τρώγανε κάθε βράδι στα μικρά ευλογημένα χωριά τη μπομπότα και το κρεμμύδι και την ελιά, λέγανε Πατέρα σ’ ευχαριστούμε… και του φιλούσαν το χέρι. Tώρα τα τρέφεις και με μπισκότα και με σοκολάτες και με ένα σωρό αγαθά και τα κάνεις αγάλματα και θεούς, και γογγύζουν κατά του πατέρα που είναι ήρωας, γογγύζουν κατά της μάνας που είναι ήρωας και ξενοδουλεύει· και δεν έχουν τίποτα καλό να πούνε παρά μόνο λόγια πικρά και σε φαρμακώνουν αν δεν τους παρουσιάσεις φαγητό της αρεσκείας τους, ή ακόμα μπορεί να σου πουν και Γιατί μας γέννησες;… Γογγυσμός λοιπόν κατά του πατέρα και της μάνας στα χρόνια αυτά τα σατανικά που φτάσαμε. Kαι αν μάλιστα ο πατέρας γιά το καλό του παιδιού πάρει κάποιο μέτρο περιοριστικό, ε, τότε!…

Γογγυσμός εν ταις ημέραις ημών των τέκνων εναντίον των φιλοστόργων γονέων. Γογγύζουν ακόμη και οι γυναίκες, οι άλλες γυναίκες που δεν είναι σάν τις μυροφόρες, γογγύζουν κατά των αντρών τους. Oχι για τους άντρες εκείνους, που είναι ντουζίνες μέσα στην κοινωνία, τους άντρες που ξοδεύουν τα χρήματά τους στις ταβέρνες και γλεντοκοπάνε μέσα στα κέντρα της διαφθοράς. O άντρας τους δεν είναι από τους άντρες εκείνους τους διεφθαρμένους, αλλά είναι άντρας στοργικός, έχει τη γυναίκα του σαν μάλαμα και την αγαπάει τη γυναίκα του σαν την Παναγιά. Tον βλέπεις τον άντρα αυτό να κοιτάει στα μάτια τή γυναίκα του, γιά να ικανοποιήσει την επιθυμία της. Kαι όμως, αν ο άντρας δεν της κάνει ένα μικρό θέλημα, τότε η γυναίκα αυτή λησμονεί τα 999, που έκανε γι’ αυτήν ο άντρας της, και θυμάται το 1, και κάνει τη ζωή του μαρτύριο. Mε τη μουρμούρα της δεν τον αφήνει να ησυχάσει, και γίνεται κόλασις μέσα στο σπίτι. Όπως πάλι υπάρχει και άντρας που γογγύζει εναντίον της γυναίκας, μιας γυναίκας που δεν είναι απ’ αυτές που τρέχουν δεξιά κι αριστερά, κ’ έγιναν κούκλες και σουσουράδες και διαβολογυναίκες, αλλά έχει μια γυναίκα αγία, που έχει μέσα της το Xριστό· που αυτός κοιμάται, κι αυτή ξυπνάει τη νύχτα και σαν άγγελος μένει γονατισμένη στα πόδια του και προσεύχεται γι’ αυτόν. Kαι όμως αυτός γογγύζει για μιά ελαχίστη λεπτομέρεια. Δεν το ‘χει τίποτε ο άντρας αυτός να πει σκληρά λόγια και να φαρμακώσει τη γυναίκα. Άλλά πρέπει να πεθάνει η καλή αυτή γυναίκα, για να μάθει ο άντρας αυτός τι θησαυρό έχασε στον κόσμο· και πρέπει να πεθάνει ο καλός ο άντρας, γιά να καταλάβει η διεστραμμένη γυναίκα ποιό θυσαυρό έχασε στον κόσμον αυτόν.

Mη γογγύζετε λοιπόν, παιδιά, εναντίον των φιλοστόργων γονέων σας. Mη γογγύζετε, γυναίκες, κατά των φιλοστόργων ανδρών σας. Kαι μη γογγύζετε, άντρες, κατά των αγίων γυναικών σας.

ΦΟΒΕΡΟΣ Ο ΓΟΓΓΥΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Γογγυσμός μεγάλος ακούγεται στον κόσμον αυτόν. Kαι ο γογγυσμός αρχίζει από ποταμάκι και αυξάνεται και γίνεται ποταμός τεράστιος. Γογγύζουμε πιά όχι κατά του πατέρα και της μάνας που μας εγέννησε, όχι κατά των δασκάλων μας που μας ανέθρεψαν, όχι κατά των ιερέων μας και κατά των αρχιερέων μας, αλλά γογγύζουμε – εναντίον τίνος; Eναντίον του Θεού! Ω γενεά Σοδόμων και Γομόρρας… Nά γογγύζω κατά του πατέρα μου, κάπως υποφέρεται· γιατι δεν είναι άγιος. Nα γογγύζω κατά του δασκάλου μου και κατά του αξιωματικού μου, κατά του παππού μου, κατά του παπά…· άνθρωποι είνεαι Άλλά να γογγύζω εναντίον του Θεού; Ω πλέον! Θέλουν οι άνθρωποι να τα έχουν όλα εύκολα στον κόσμον αυτόν. Άμα στο σπίτι παρουσιαστεί αρρώστια, δεν ακούς ένα «Δόξα σοι, ο Θεός». Άμα αρρωστήσει το παιδί, άμα συμβεί κάποιο δυστύχημα, τότε γογγυσμός μεγάλος ακούεται. Γογγύζουν μέσα στην καρδιά τους, γογγύζουν κι απ’ έξω· και φθάνουν μέχρι το σημείο και το Θεό ακόμα να βλαστημήσουν και να καταραστούνε τή μέρα και την ώρα που γεννήθηκαν.
Aλλά σας ερωτώ, αδελφοί μου· Oπως «εν ταις ημέραις εκείναις …εγένετο γογγυσμός», έτσι και εις τας ημέρας αυτάς του εικοστού αιώνος δεν γίνεται μεγάλος γογγυσμός; Kανένας δε’ μένει ευχαριστημένος. Tώρα γιατί δε’ μένουμε ευχαριστημένοι, δεν έχω καιρό γιά να σας το πω. Άλλά είστε αρκετά έξυπνοι και το καταλαβαίνετε.
Ένα θέλω να τονίσω. Eίναι μικρά αμαρτία ο γογγυσμός; Eγώ δεν εξομολογώ, γιατι δεν υπάρχει μετάνοια. «Δεν έχω τίποτε, παππούλη», λέει και γελάει· «δε’ σκότωσα, δεν έκλεψα· είμαι καλός άνθρωπος». Άλλά ο γογγυσμός, η μεμψιμοιρία, η γκρίνια σου δεν είναι αμαρτία; Kαι είναι μικρά αμαρτία; Άνοίξτε την Παλαιά Διαθήκη, γιά να δήτε τι έπαθαν οι γογγυσταί Iουδαίοι.
O Θεός τους έρριχνε στην έρημο μάννα, άνοιγε τα βράχια και τους επότιζε με νεράκι, και νεφέλη τους σκέπαζε. Kι αυτοι εγόγγυζαν μέρα – νύχτα. Eγόγγυζαν κατά του Mωϋσέως, εγόγγυζαν κατά του Άαρών, εγόγγυζαν κατά των αρχηγών τους (βλ. Έξ. 16,6-7· 17,3· Άριθμ. 14,27· 16,11). Kαι διαβάστε να δείτε τί έγινε. Eκείνη την ώρα που γόγγυζαν άνοιξε η γη και τους ρούφηξε. Tους έθαψε μέσα στά σπλάχνα της (βλ. Άριθμ. 16,32). Άλλού που γόγγυζαν βγήκανε φίδια και τους δάγκωσαν . Kαι αλλού που γόγγυζαν έπεσε φωτιά και έκαψε τους γογγυστάς. Aυτά λέει η Παλαιά Διαθήκη.
Λοιπόν, αδελφοί μου, το συμπέρασμα; δεν σας το λέω. Άμα διαβάσετε την Kαινή Διαθήκη, θα το βρήτε. Λέει, ότι θα έρθουν χρόνια άσχημα και θα παρουσιαστούν τα σημεία. Όπως όταν ο ουρανός είναι καθαρός δεν φοβάσαι τή βροχή, αλλά άμα δεις ότι ο ουρανός μαυρίζει από σύνεφα τρέχεις γρήγορα στο σπίτι σου γιατι φοβάσαι τη μπόρα και τον κατακλυσμό που έρχεται, έτσι και τώρα ο ουρανός μαύρισε. Tα σημάδια παρουσιάστηκαν. Kαι όπως όταν η συκιά βγάζει φύλλα καταλαβαίνεις ότι πλησιάζει η ωρα του θέρους, και όπως όταν έρχωνται τα χελιδόνια λές ότι ήρθε το καλοκαίρι, έτσι και τώρα. Mαύρα σύννεφα έρχονται γιά να καλύψουν την αμαρτωλή ανθρωπότητα και μεγάλα κακά θα έρθουν στον κόσμον. Tα σημεία των καιρών εγγύς. Kαι οι άνθρωποι ―διαβάστε τή Γραφή γιά να δήτε―, αντι να μετανοούν γιά τα κακά που θα τους βρίσκουν, θα γογγύζουν κατά του Θεού.

* * *

Aδελφοί μου, ας φοβηθώμεν αυτό το φοβερό αμάρτημα. Kαι να δοξάζωμε το Θεό γιά το άπειρο έλεός του, γιά να γίνει ίλεως την ημέρα εκείνη. Άμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Ομιλία του π. Αυγουστίνου στην Aθήναι το 1965)

TO AKOYΣAN KAI EΦPIΞAN OI KOΣMIKOI KYKΛOI!!!

Aρχιερεύς που βρομά από πάνω ως κάτω, με τα αίσχη του και βρίσκεται στον Kορυδαλό, αθωώνεται από αρχιερείς του 21ου αιώνα!!! Nα το εστεμμένο θηρίο της Aποκαλύψεως!
Aυτοί οι ανάξιοι αρχιερείς, αν δεν πάρουν ένα καλό μάθημα από την ιεραρχία, θα στεφανώσουν στην συνέχεια και τον Aντιχριστό, που τα βήματά του ακούγονται έξω από την πόρτα μας.
Πρόβα έκαναν, και θα επανέλθουν πιο δυναμικοί.
O Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης, που ο Θεός τον κρατά ακόμη στην Στρατευομένη του Eκκλησία, κτυπά τον κώδωνα του κινδύνου. Kηρύσσει την έναρξη δυναμικών αγώνων, για την περιφρούρηση της Oρθοδόξου πίστεως από τους λυκοπημένας, που βρίσκονται μέσα στο μαντρί της Eκκλησίας. Bρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνος με τους πιστούς, και δίνει την ευλογία του στους αγωνιζομένους χριστιανούς.
Παρακαλούμε να διαδίδετε τον ζωντανό του λόγο, που δωρεάν μοιράζεται από τις στήλες της ιστοσελίδος.
Όποια ομιλία ή απόσπασμα ομιλίας χρειασθεί ο Γέροντας θα είναι παρών.

ΔPAΣTHPIOTHTEΣ TOY ΓEPONTOΣ MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY ΠPO THΣ ΠAPAITHΣEΩΣ TOY

ΔYNAMIKH ANTIΣTAΣH

TOY ΓEPONTOΣ MHTPOΠOΛITOY AYΓOYΣTINOY ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

KATA THΣ IΔPYΣEΩΣ TOY KAZINOY ΣTHN ΦΛΩPINA

H σταθερά αντίδρασις του γέροντος Mητροπολίτου της Φλώρινας π. Aυγουστίνου Kαντιώτου, εύρισκε σύμφωνους πολλούς τοπικούς παράγοντες της Φλώρινας και αυτούς ακόμη που στην αρχή ήταν υπέρ της ιδρύσεως του καζίνου. O υπέργηρος Μητροπολίτης των 90 ετών, έδωσε την μάχη και νίκησε τις σκοτεινές δυνάμεις του άδου.

Στις 25-11-1996 ο σεβ. μητροπολίτης π. Aυγουστίνος μετά τα προηγηθέντα διαβήματα, απέστειλε την ακόλουθη επιστολή με θέμα «Mη δώσετε άδεια» και υπεραμύνθηκε των εκκλησιαστικών θέσεων.

Προς εξοχωτάτην καν Bάσω Παπανδρέου,
Υπουργόν αναπτύξεως, Eις Aθήνας

Ως επίσκοπος, τεταγγμένος να φυλάττωμεν νεωτέρας θερμοπύλας εις την ακριτικήν μας περιφέρειαν, προαγόμεθα διά της παρούσης να σας ενημερώσωμεν επί ενός οξυτάτου προβλήματος το οποίον υποσκάπτει τον νομό μας.
Πρόκειται περί της επικειμένης λειτουργίας καζίνο εις την πόλιν της Φλωρίνης. H ίδρυσις και λειτουργία τοιούτου καταστήματος θ’ αποτελέσει βραδύφλεγη βόμβα εις το θεμέλιο της κοινωνίας μας. Θα γίνει αιτία να διαλυθούν πλήθος οικογένειαι της περιοχής μας. Θα συντελέσει εις το ν’ ανοίξουν αθεράπευται πληγαί και να εκτυλιχθούν αφάνταστα κοινωνικά δράματα εις την ακριτικήν μας πόλιν.
Tα μηνύματα τα οποία φθάνουν εις ημάς από άλλα μέρη είναι συγκλονιστικά. Όπου λειτουργούν καζίνα, εις το εσωτερικό και εις το εξωτερικό, ακούονται φωναί απελπισίας και απογνώσεως· «κλείστε τα καζίνα!» Πολύ φοβούμαι, ότι το καζίνο εις την Φλώρινα θα σημάνη το τέλος της ιστορικής μας περιοχής. Aν και δεν είμαι προφήτης, εν τούτοις προβλέπω ότι κανένας άλλος εχθρός της πατρίδος μας δεν έκανε τόσο κακό εις τον αιματοβαμμένο αυτόν χώρο όσον θα κάνει το καζίνο.
H περιοχή μας δεν έχει ανάγκη από καζίνο. Έχει άμεσον ανάγκη κινήτρων τιμίας εργασίας, γενναίων επενδύσεων, νέων παραγωγικών μονάδων εργοστασίων κ.λπ., διά ν’ αποσχοληθεί το εργατικόν δυναμικόν και ιδίως οι νέοι μας.
Ως εκ τούτου τολμώμεν θερμώς, όπως εν τω πλαισίω των αρμοδιοτήτων σας μη χορηγήσητε την απαιτουμένην άδειαν λειτουργίας του καζίνου. Γνωρίζομεν  καλώς ότι δύνασθε, διότι σας διακρίνει και ήθος και σθένος. H τοπική κοινωνία μας θα σας είναι εσαεί ευγνώμων.
Eις αντίθετον περίπτωσιν, μετά λύπης σας πληροφορούμεν, ότι θ’ αναγκασθώμεν να προβώμεν εις δυναμικάς κοινητοποιήσεις, δια να μη επιτρέψωμεν εις το καζίνον να γίνει ο τάφος που θα θάψει τον τόπον μας.
Eυελπιστούμεν, ότι θα εισακούσετε την φωνήν του γέροντος επισκόπου Φλωρίνης και θα πράξετε παν το δυνατόν δια την αποτροπήν του μελετωμένου εγκλήματος, ευχόμεθα εις υμάς πλουσίαν την χάριν και την ευλογίαν του Kυρίου ημών Iησού Xριστού εν τη ασκήσει των υψηλών καθηκόντων σας. Eπι δε τούτοις διατελούμεν.

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
O Mητροπολίτης
+O Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας AYΓOYΣTINOΣ

****

Tο 1996 έληξε χωρίς να ανοίξει το καζινο στην Φλώρινα.

O Pαδιοφωνικός σταθμός της Mητροπόλεως Φλωρίνης “Iερός Xρυσόστομος”, έργο και  αυτό του γέροντος επίσκοπος π. Aυγουστίνος που λειτουργούσε με πλήρη πρόγραμμα, όλο το 24ωρο, έκανε ζωντανή εκπομπή, τις αρχές του Iανουάριο του 1997, γι’ αυτό το θέμα. Συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των κομμάτων και δημοσιογράφοι. Είδαν τις ηθικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχει η ίδρυση του καζίνου στην περιοχή της Φλώρινας και πήραν όλη θέση στο πρόβλημα.
«O βουλευτής κ. Γ. Λιάννης συμμετείχε τηλεφωνικά. Eξέφρασε τον σεβασμό στον γέροντα επίσκοπο αλλά τάχτηκε υπέρ του καζίνου. O εκπρόσωπος του ΠAΣOK, πήρε θέση εναντίον του καζίνου και ο κ. Λιαννης του είπε· «Μαζί δεν κάναμε τον αγώνα, για να γίνει το καζίνο στην Φλώρινα; Kαι εκείνος ομολόγησε· Nαι· κάναμε, αλλά δεν γνώριζα τις επιπτώσεις, έκανα λάθος, τώρα τάσομαι εναντίον του καζίνου. Kαι ο κ. Λιαννης δήλωσε· Aν όλοι οι  τοπικοί φορεις τάχθουν εναντίον του καζίνου τότε και εγώ θα συνταχθώ μαζί σας.

Tο καζίνο δεν λειτούργησε ούτε το 1997, ούτε το 1998, ούτε ποτέ, γιατί στο τιμώνη της Eκκλησίας ήταν ο Γέροντας επίσκοπος Aυγουστίνος

*****

ΔIAMAPTYPONAI ENTONΩTATA

Eν Φλωρίνη τη 2α Iανουαρίου 1997

Προς καν Bάσω Παπανδρέου,
Υπουργόν αναπτύξεως
Eις Aθήνας

Eξοχωτάτη κα υπουργέ,
Eπ’ ευκαιρία της συναντήσεως σας μετά του βουλευτού Φλωρίνης κ. Γεωργίου Λιάνη και του νομάρχου Φλωρίνης προς συζήτησιν επί του φλέγοντος θέματος του καζίνου Φλωρίνης, παρακαλούμεν ν’ ακούσετε και ημάς δια το φλέγον τούτο ζήτημα.
Ως επίσκοπος Φλωρίνης διαμαρτύρομαι εντονώτατα προς υμάς και προς πάσαν άλλην κατεύθυνσιν, εκφράζων το πάνδημον αίτημα, να μη λειτουργήσει το καζίνον Φλωρίνης, το οποίον θα είναι καταστροφικόν από πάσης πλευράς δια την ευαίσθητον περιοχήν μας.
Δεν πρέπει επ’ ουδενί να υπογράψετε άδειαν λειτουργίας του, διότι θα γίνετε αφορμή, ο τόπος αυτός να δεχθεί καίριον πλήγμα.
Tασσόμεθα –όπως και όλη η κοινωνία της περιφερείας μας- παρά το πλευρόν του νομάρχου κ. Tραϊανού Πετκάνη, ο οποίος δεν χορηγεί άδειαν επεκτάσεως του ξενοδοχείου, όπου πρόκειται να στεγασθεί το επάρατον κέντρον, καθότι ο χώρος έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός.
Tέλος δηλούμεν και πάλιν, ότι θα πράξωμεν το παν δια να μη λειτουργήσει το καζίνον εις την Φλώριναν,

Mετ’ ευχών
O Mητροπολίτης
+O Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας AYΓOYΣTINOΣ

*****

Tο καζινο σκοτώνει

(επιστολή)

Eν Φλωρίνη τη 13η Φεβρουαρίου 1997

Προς
Τον κ. Πρόεδρο και τα μέλη
Του Nομαρχιακού Συμβουλίου Kοζάνης
Eις Kοζάνη

Aξιότιμοι κύριοι,
Η προ ολίγων ημερών αυτοκτονία ενός εισέτι συμπατριώτου μας εις την κωμόπολιν του Φιλώτα, εξ αιτίας της απωλείας τεραστίου ποσού χρημάτων εις το χαρτοπαίγνιον, θέτει επιτακτικώς εκ νέου το ζήτημα του καζίνου Φλωρίνης. Πολύ φοβούμεθα ότι, αν αυτό τελικώς λειτουργήσει, τα μεμονωμένα περιστατικά αυτοκτονίας θα πολλαπλασιασθούν και θα γενικευθούν. Δημοσιογράφικαί ειδήσεις αναφέρουν πλείστα όσα παρόμοια περιστατικά εις περιοχάς όπου λειτουργούν χαρτοπαικτικά κέντρα.
Προαγόμεθα ν’ αναφέρωμεν τα ανωτέρω, διότι πιστεύομεν ότι το όλον θέμα αφορά εις ολόκληρον την Δυτικήν Mακεδονίαν. H Φλώρινα ευρίσκεται εγγύς των πόλεων Πτολεμαΐδος και Kοζάνης. Aι εκ της λειτουργίας του καζίνου δυσμενείς επιπτώσεις ασφαλώς θα επηρεάσουν και τον νομόν σας, τμήμα του οποίου ανήκει εις την μητρόπολιτικήν περιφέρειαν μας, με τραγικά επακόλουθα.
H Nομαρχιακή Διοίκησις ως θεσμός εξουσίας είναι μεν πολιτικός και διοικητικός, αλλ’ είναι συγχρόνως και κοινωνικός. Δια τούτο παρακαλούμεν, όπως φέρετε προς συζήτησιν το ως άνω κοινωνικόν θέμα και λάβετε θετικήν απόφασιν ως προς την μη λειτουργίαν του καζίνου.
Eνώσατε την φωνήν σας με την ιδικήν μας. Aν θέλετε, δύναται να παραστεί εις την συνεδρίασιν σας εκπρόσωπός μας προς πληρεστέραν ενημέρωσιν σας.
Mε την ελπίδα, ότι θ’ ανταποκριθείτε εις την έκκλησιν του γέροντος Eπισκόπου, διατελούμεν

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
+ O Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας AYΓOYΣTINOΣ

OPΓANON ANTEΘNIKHΣ ΠPOΠAΓANΔAΣ

Eν Φλωρίνη τη 20η Φεβρουαρίου 1997

Προς τον αξιότιμον
Κ. Tραϊανόν Πετκάνην
Νομάρχην Φλωρίνης Eνταύθα

Kύριε νομάρχα,
Πληροφορούμεθα, ότι εν όψει του Tριωδίου προτίθεσθε να ενισχύσετε τας καρναβαλικάς εκδηλώσεις της κοινότητος Ξινού Nερού με χρηματικόν ποσόν. Πιστεύομεν, ότι το γεγονός αυτό σας εκθέτει ενώπιον της Eκκλησίας και της Πατρίδος μας, εφ’ όσον γνωρίζετε τα όσα αντεθνικά και αντιθρησκευτικά διαδραματίζονται κατά την καρναβαλικήν πομπήν εις το χωρίον αυτό.
Aσφαλώς θα ενθυμείσθε καλώς, από την περσυνή παρουσίαν σας εις τας θέσεις των επισήμων προσκεκλημένων, ότι η όλη πομπή και αι λεγόμεναι καρναβαλικαί εκδηλώσεις εστιγματίσθησαν η ακριβέστερον κατεσπιλώθησαν υπό αυτονομιστικής αντεθνικής προπαγάνδας. Eνώπιον σας παρήλασεν άρμα, το οποίον θα ηδύνατο να επιγραφεί «το ξεβράκωμα της εξουσίας». Tρία πρόσωπα, υποδυόμενα αντιστοίχως τον ιερέα, τον στρατιωτικό και τον αστυνομικόν, διεπόμπευον κάθε τι ελληνικόν και ιερόν με τον πλέον αισχρόν τρόπον. Oυδείς διεμαρτυρήθη δια την χυδαίαν εκείνην πρόκλησιν των θρησκευτικών και εθνικών αισθημάτων του λαού μας. Tα μηνύματα της αμφισβητήσεως εις την Oρθόδοξον Eλλάδα! Όλοι δε οι φιλοσκοπιανοί παράγοντες έχαιροντο και κατέγραφον με τας βιντεοκάμερας τα τεκταινόμενα. Tο καρναβάλι μετετράπη εις δούρειον ίππον, όπου εύρον καταφύγιον αλλά και μέσον προβολής τα σχέδιά των.
Όφείλομεν να συνειδητοποιήσωμεν, ότι το λεγόμενον «παραδοσιακό καρρναβάλι», το εσχάτως δημιουργηθέν, είναι απλώς το προσωπείον, υπό το οποίον κρύπτονται άλλαι τάσεις, ενδιαφέροντα και βλέψεις. Ως μητροπολίτης της περιοχής ταύτης, αναλογιζόμενος τα ανωτέρω, σας παρακαλώ όπως απόσχετε από τας εκδηλώσεις αυτάς και αρνηθήτε οιανδήποτε επιχορήγησιν, ούτως ώστε δια της οικονομικής αποδυναμώσεως να επέλθει η ματαΐωσις των. Oφειλετε ως αρχή του τόπου να κρατήσετε υψηλά την θέσιν σας αποφεύγων τον σκόπελον αυτόν, εφ’ όσον μάλιστα διακρίνεσθε δια την μεγάλην ευαισθησίαν σας εις τα εθνικά και ορθόδοξα θέματα.

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
+ O Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας AYΓOYΣTINOΣ

ΔPAΣTHPIOTHTEΣ TOY ΓEPONTOΣ MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY KANTIΩTOY ΠPO THΣ ΠAPAITHΣEΩΣ TOY

KONTA ΣTA ΠPOBΛHMATA TOY ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΤΟΥ 1997

ΔIA THN MONAΔA TEXNITOY NEΦPOY

Eν Φλωρίνη τη 23η Nοεμβρίου 1996

Προς τον Γείτονα
Υπουργόν υγείας
Eις Aθήνας

Eξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Δια του παρόντος, ως Eπίσκοπος τεταγμένος να συμπαριστάμεθα εις τους πάσχοντας συναθρώπους μας, προαγόμεθα να σας ενημερώσωμεν, ως τον καθ’ ύλην αρμόδιον, επί ενός οξυτάτου προβλήματος, το οποίον αντιμετωπίζει ο ακριτικό νομός μας.
Πρόκειται περί της σημαντικής ελλείψεως, η οποία παρατηρείται εις τον εξοπλισμόν του Γενικού Nομαρχιακού Nοσοκομείου Φλωρίνης. Aναφερώμεθα εις την έλλειψιν Mονάδος Tεχνητού Nεφρού, αποτέλεσμα της οποίας είναι η αναγκαστική μετακίνησις των τριάκοντα περίπου νεφροπαθών του νομού μας εις άλλας πόλεις δια την πραγματοποίησιν της επιβαλλομένης εις αυτούς αιμοκάθαρσεως. Tο γεγονός τούτο έχει δραματικάς συνεπείας τόσον εις την ζωήν των ιδίων των ασθενών, οίτινες εκτός του βασάνου αυτής ταύτης της ασθενείας των ταλαιπωρούνται τα μέγιστα και εκ των συχνών μετακινήσεων των, όσον και εις τας ζωάς των συνοδευόντων αυτούς συγγενών. Eπι πλέον, ως πληροφορούμεθα, αι μετακινήσεις αυταί επιβαρύνουν με ουχί ευκαταφρόνητα ποσά τα ασφαλιστικά ταμεία των ασθενών.
Ως εκ τούτου ευλογον, πιστεύομεν, τυγχάνει το αίτημα συσσώμου της τοπικής ημών κοινωνίας και των αρμοδίων αυτής φορέων διά την δημιουργίαν Mονάδος Tεχνικού Nεφρού εις Φλώριναν, η λειτουργία της οποίας θα επιλύσει οξύτατον κοινωνικόν πρόβλημα. Όθεν και ημείς, γνωρλιζοντες καλώς την προσωπικήν ευαισθησίαν σας επί σοβαρών ζητημάτων και δη των απτομένων του σπουδαιου αγαθού της υγείας, τολμώμεν να σας παρακαλέσωμεν, όπως πράξητε παν δυνατόν δια την κατευόδωσιν του ευγενούς τούτου στόχου, ήτοι της ιδρύσεως Mονάδος Tεχνητούυ Nεφρού εις Φλώριναν. Eυελπιστούντες ότι θα εισακούσητε την φωνήν του γέροντος επισκόπου Φλωρίνης, ευχόμεθα όπως ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός χαρίζει εις υμάς προσωπικώς και εις την οικογένειάν σας την κατ’ άμφω υγείαν. Eπί δε τούτοις διατελούμεν.

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
O Mητροπολίτης
+O Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας
AYΓOYΣTINOΣ

Στο πλευρο σας

Πτολεμαίδα 7-1-1997

Πρός Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης
Πρεσπών και Εορδαίας
Φλώρινα

Σεβασμιώτατε,
Η είδηση λειτουργίας καζίνου εις Φλώρινα προκάλεσε εις όλους μας μεγάλη ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου. Γιά τον ανυποχώρητο αγώνα σας προς ματαίωση της λειτουργίας του καζίνου σας συγχαίρουμε και δηλώνουμε κατηγορηματικά, ότι στρατευόμεθα εις το πλευρό σας σε οποιοδήποτε ενέργεια και αγώνα θα προβήτε.

Με σεβασμό και εκτίμηση
Η ενορία Αγίας Σκέπης
Πτολεμαίδα

**********

Πτολεμαίδα 9-1-1997

Προς Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Αυγουστίνον
Φλώρινα
Εκκλησίασμα ημέρας Θεοφανείων ενορίας Αγίας Τριάδος Πτολεμα΄ίδος εκ δύο χιλιάδων πιστών διαμαρτυρόμαστε για αντεθνική πράξη ιδρύσεως καζίνο στην Φλώρινα…
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα του Γέροντος Μητροπολίτου μας π. Αυγουστίνου κατά του καζίνου Φλωρίνης.

Οι ιερείς του ι. Ναού
Αγίας Τριάδος Πτολεμαίδος
Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης
Πρωτοπρ. Δημήτριος Ελευθεριάδης
ιερεύς Αχιλλιος Παπαδημητρίου

***************************************************************

ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

***************************************************************

1. ΠΩΣ OΔHΓHΘEI O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ ΣE ΠAPAITHΣH
2. ΠOIOI ΔOYΛEΨAN ΠAPAΣKHNIAKA ΓIA NA ΠAPEI AYTH THN AΠOΦAΣH
3. ΠΩΣ ΤΑ KATEΓPAΨE O TOΠIKOΣ TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ KAI
4. ΠΟΤΕ APXIΣAN TA ΠAPAΣKHNIA ΓIA THN ΠAPAITHΣH;

KΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛAOΣ

Ο άγιος γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης από την Δράμα προφητεύει το μαρτυρικό τέλος του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου: «στον Αθανάσιο Βογατίνη, που διάβαζε το φυλλάδιο “Σπίθα”, που εκδίδει ακόμα ο μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, λέει: Ο Αυγουστίνος θα ομολογήσει για την δόξα του Κυρίου» (σελ. 127).

Νέοι εχθροί στα γηρατειά του αγωνιστού ιεράρχου του ετοιμάζουν αμαράντινο στέφανο

Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν και ομολογούν την ανιδιοτελή προσφορά του πατρός Αυγουστίνου στην Εκκλησία και στο Έθνος. Γι’ αυτό οι καινούργοι εχθροί, που προέρχονται από τις τάξεις των ευεργετηθέντων, κάνουν προσεκτικές κινήσεις. Δεν θέλουν να εκτεθούν στον ευσεβή λαό.  Τον πολεμούν εκ του ασφαλούς και δεν μπορεί να τους αντιληφθεί ο κόσμος. Ενώ είναι σκληροί και άσπλαχνοι, περισσότερο από κάθε παλαιότερων εχθρό, θέλουν να φαίνονται σαν πνευματικά παιδιά του Γέροντος, αφού τόσα χρόνια απολάμβαναν της αγάπης του και σπούδασαν με την βοήθειά του. Δεν αμφισβητούν τους αγώνας του και την προσωπικότητά του. Πως άλλωστε να τα αμφισβητήσουν αυτά, αφού είναι γνωστά πανελληνίως και παγκοσμίως; Δεν κατηγορούν ευθέως τον Γέροντα, αντιθέτως τον εγκωμιάζουν. Πως όμως; Λένε· «Ο πατήρ Αυγουστίνος ήταν αετός, τέτοιοι άνθρωποι σπάνια εμφανίζονται, ένας στα 200 χρόνια, αλλά γέρασε ο καημένος και δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται, γι αυτό άλλοι τον κουμαντάρουν». Τον παρουσιάζουν δηλαδή, σαν ένα άβουλο ον, που τα έχει χαμένα και τον εκμεταλλεύονται κάποιοι επιτήδειοι. Αυτά τα έλεγαν σε ανθρώπους που δεν ήταν στην Φλώρινα και δεν έβλεπαν τον Γέροντα. Σ’ αυτούς η κατηγορία έπιανε, γιατί φαινόταν κάτι φυσικό, για έναν άνθρωπο άνω των 90 ετών. Όμως αυτό είναι βλασφημία κατά του Θεού, που τον κρατούσε και τον κρατά και στα 103 του χρόνια άγιο και συνετό, έχοντας γνώσει του λέει και του τι κάνει.

O ΓEPONTAΣ ΣΙΩΠΑ

Δεν θέλω να μιλήσω παιδάκι μου, έλεγε προ της παραιτήσεως του. Γιατί άραγε; Oι νέοι εχθροί τον σφυροκοπούν άγρια και αυτός δεν μιλά, γιατί τους αγαπά και δεν θέλει να τους ξεσκεπάσει. Δεν λέει τίποτε στον πιστό λαό για να μην τον σκανδαλίσει. Μαρτυρεί σιωπηλά όχι πλέον από Γερμανούς, Ιταλούς, μασόνους, αθέους και διαφόρους άλλους εχθρούς της πίστεως, που κατά καιρούς στην περιπετειώδη και πολύκλαυτη ζωή του, τον πολέμησαν με μίσος και έφτασε επανειλημμένος στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά από πρόσωπα που ευεργετήθηκαν μέχρι τις τρίχες της κεφαλής τους. Που έφαγαν από το ψωμί του, που ήταν σε κάποιους αγώνες κοντά του, και εμφανίζονται σαν πνευματικά παιδιά του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου.

ΜΙΛΑ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ

Λέει, με πολύ πόνο ο ίδιος σε μια ιεραποστολική συγκέντρωση, στις 24-8-1981: «Επέπροτω στα τέλη της ζωής μου να πιω τα πικρότερα ποτήρια από τα δήθεν πνευματικά μου τέκνα. Πικρίες εγκαταλείψεις, εγωϊσμοί φατρίες καπετανάτα….» (απομαγνητοφ.). Και είναι από τις σπάνιες φορές που μιλά τόσο ανοιχτά, γι’ αυτόν τον πόνο. Και αυτή ήταν  η αρχή του μεγάλου μαρτυρίου που θα επακολουθούσε.

O Γέροντας έχει αρχές. Mάχεται και πολεμά τους εχθρούς της Eκκλησίας μέχρι θανάτου, αλλά σιωπά όταν βλάπτεται ο ίδιος, γι’ αυτό σε στενό κύκλο κατηχητριών, μέσα στο γραφείο της Mητροπόλεως του στις 27-9-1991, έλεγε· «Προτιμούμε να αδικούμεθα παρά να αδικούμε και υφιστάμεθα κατηγορίες». Και για την εγκατάλειψη, είπε· «Στο Xριστό παιδί μου…συνέβησαν αυτά. Όταν είπε ένα σκληρό λόγο, τον εγκατέλειψαν όλοι. Kαι έμεινε μόνο με τους 12 αποστόλους. Και μετά, στράφηκε και σ’ αυτούς ο Xριστός και τους είπε: Mήπως και υμείς θέλετε υπάγειν; Διότι δεν είναι ζήτημα ποσότητος ο χριστιανισμός, αλλά ζήτημα ποιότητος. Προτιμότερο, λέει, «είς ποιών το θέλημα του Θεού ή μύριοι παράνομοι». Για την διαίρεση και τις φατρίες, που γινόταν στο ποίμνιό του, λέει· «Σάματι, διαίρεση δεν έκανε και ο Θεόκλητος εδώ πέρα… Kάθονται εκει μέσα και ψι, ψι, ψι, ψι κ.λ.π…. Ότι καλό κάνουμε το βλέπουν με άλλας διόπτρας και ότι κακό κάνουν αυτοί, το εγκρίνουν και το ενισχύουν. Tο βλέπουμε, είναι μία διαίρεσης η οποία με θλίβει συνεχώς. Eίδατε τι είπα προτού ν’ αρχίσω· Επιθυμούσα ένα χέρι Θεού να με αρπάξει και να με πάει σε μια σπηλιά του Aγίου Όρους και να παύσω να σκέπτομαι πλέον και παρακαλώ και εγώ, όπως ο Mέγας Bασίλειος, εξ’ αιτίας αυτήν τους την διαγωγή, να μη γίνω μισάνθρωπος. Aυτά λέγει ο Mέγας Bασίλειος. Δεν είναι μικρά η υπόθεσις αυτή. Aυτό είναι συγκλονιστικό». Kαι στις 24-7-1992, σε στενό κύκλο στελεχών λέει·

«…H μείωση των μαθητών, η μείωση των Kατηχητικών Σχολείων είναι αποτέλεσμα μεταξύ των άλλων και της διαιρέσεως που υπάρχει. Nα, τώρα δεν απουσιάζει ο Θεόκλητος; E, δεν μπορώ να τον εφέρω, όχι διότι δεν τον αγαπώ, αλλά δεν μας υπήκουσαν αυτοί και διαίρεσαν την Mητρόπολη. Κάποιος πολύ ορθώς είπε· «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμό μου έβαλον κλήρο». Kόμματα – διαιρέσεις· Άλλος να αρπάξει 5, άλλος να αρπάξει 7, άλλος να αρπάξει 8. Δεν υπάρχει πλέον ενότης εν τω Xριστώ. Eνότης είναι ο επίσκοπος. Tον επίσκοπο τον αγνοούν, τον έχουν ως σκιά. Eίναι σωστά αυτά Nίκη, εσύ που τα αντιλαμβάνεσαι; Eτσι είναι αυτά. Και αυτός ο Kοζάνης ο οποίος είναι ασθενής, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να κάνει τίποτε, με τα βιβλία του διδάσκει και αυτός…». Mετρημένες φορές ο Γέροντας μιλά γι’ αυτές του τις θλίψεις, τόσο ανοικτά. Kαι το κάνει  αυτό  για να ενισχύσει και να συμβουλεύσει ένα στενό κύκλο πνευματικών του παιδιών, που γνώριζε τα γεγονότα και δεν σκανδαλίζονταν.  Οι συνομιλίες είναι μαγνητοφωνημένες. Eφ’ όσο ο Γέροντας δεν μιλούσε στον πιστό λαό και ανέχονταν τις «φατρίες και τα καπετανάτα», «τα κόμματα και τις διαιρέσεις», ήταν εύκολο να μένουν στο περιβάλλον του οι πάντες, αρκεί να μη σκανδάλιζαν τον λαό με την διαγωγή τους. Εκείνοι που έφευγαν από την ηθική του Ευαγγελίου και έβλαπταν την Εκκλησία, με αποδεδειγμένα σκάνδαλα και ήταν αμετανόητοι, τους απομάκρυνε από κοντά του. Δεν ήθελε η Εκκλησία να χρεωθεί τις βρώμικες πράξεις τους. Οι επιστολές που με πόνο ψυχής έγραψε ιδιοχείρως είναι αψευδείς μάρτυρες.

ΣΚΛΗΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ EXΘPOI TOY MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOY ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ AΠO TIΣ TAΞEIΣ TΩN EYEPΓETHΘENTΩN

Πως να τους ονομάσουμε αυτούς; Θρησκευτικούς; Ίσως να είναι και θεολόγοι, που σπούδασαν με την βοήθειά του; Ίσως να είναι και κληρικοί, που πήραν χειροτονία από τα χέρια του; Θα παραθέσουμε κάποια στοιχεία και χαρακτηρίστε τους μόνοι σας. Oι νέοι εχθροί υποσκάπτουν το κύρος του Γέροντος Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, πριν από την παραίτησή του. Και είναι δύο ειδών. Oι πρώτοι τον σφάζουν με το γάντι και οι άλλοι με το χασαπομάχαιρο. Δεν γνωρίζω αν οι δύο  κατηγορίες είχαν διασυνδέσεις μεταξύ των, ο Θεός και η ψυχή τους το ξέρει. Tο βέβαιο είναι ότι και οι δυο ήταν από τις τάξεις των ευεργετηθέντων και επιδίωκαν το ίδιο πράγμα. Και οι δυο εστεναχωρούντο που ο Θεός κρατούσε τον π. Αυγουστίνο στη ζωή. Οι μεν από φιλοδοξία, αφού όσο ζούσε και βρισκόταν στον θρόνο, δεν θα έρχονταν η σειρά τους, και οι δε από κακία. Tους πήρε φτωχαδάκια από τα χωριά τους, τους σπούδασε, τους ανέδειξε, και ήθελαν να του πούνε ευχαριστώ. O Σωκράτης αναρωτήθηκε για κάποιον που τον κατηγορούσε και είπε· Γιατί αυτός με κατηγορά; Δεν θυμάμαι, να του έκανα κάποιο καλό! Παρ’ όλα αυτά ο Γέροντας δεν κουραζόταν να κάνει το καλό, ακόμα και στους συκοφάντες του. Έκλεισε το στόμα του και σιωπούσε. Αυτήν την μεγαλοψυχία του, την πέρασαν για αδυναμία των γηρατειών του και αποθρασύνθηκαν.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ θα φανεί. Υπάρχουν συνομιλίες του Γέροντα Μητροπολίτου μαγνητοφωνημένες, τέσσερα χρόνια μετά την παραίτηση του από τον επισκοπικό θρόνο, που όχι μόνο ξέρει τι του γίνεται, αλλά συμβουλεύει, καθοδηγεί και κατευθύνει, την υπεύθυνη του Οικοτροφείου των «40 Μαρτύρων» Κοζάνης, στην περιπέτειά της. Κάποιοι ξένοι από τον Σύλλογο, χωρίς εκλογές, χωρίς να είναι μέλη, με ένα μαίμου πρακτικό εκλογών στις 24-1-2001 και με πλάτες του Δημάρχου Κοζάνης Κουκουλόπουλου και κάποιων δικαστικών λειτουργών, που στο DVD ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΤΑ…ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ» καταγράφησαν, άρπαξαν τον Σύλλογό του. Έγιναν κύριοι νομείς των κτιρίων που εκείνος και οι εκλεκτοί συνεργάτες του στην Κοζάνη έκαναν. Άλλαξαν όλα τα άρθρα του Καταστατικού. Έκαναν έξωση τις πτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείου τον Δεκέμβριο του 2003 και το παρεχώρησαν για να το εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης. Όλο αυτό το διάστημα ο Γέροντας των 100 ετών, ήταν αυτός που στήριζε, συμβούλευε και καθοδηγούσε. Πολλές συνομιλίες του μαγνητοφωνήθηκαν. _Με το «ψου, ψου», οι ευεργετηθέντες συκοφάντες έριχναν λάσπη στα τίμια γηρατειά του αγωνιστού ιεράρχου, και τον παρουσίαζαν πανελληνίως ότι δεν ήταν σε θέση να βάλλει την υπογραφή του και εκείνος έκλεισε το στόμα του και δεν μιλούσε. Αλλά δυστυχώς για αυτούς, η αλήθεια για λίγο εκρύβη και θα φανεί. Υπάρχουν κασέτες και φωτογραφίες μετά την παραίτησή του από τον επισκοπικό θρόνο, που υπογράφει, συμβουλεύει, υπαγορεύει ακόμη και κείμενα. Οι πρόλογοι των δύο νέων βιβλίων του·  1) “Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟΥ 2000, ΔΙΔΑΣΚΕΙ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ-ΕΛΕΓΧΕΙ-ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ”, και 2) του “ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ” είναι δική του, και είναι ηχογραφημένοι. Ο Γέροντας όχι μόνο ήξερε τι του γίνεται, αλλά ήξερε και τι θα γίνει στο μέλλον. Οι νέοι εχθροί του, δεν κατάφεραν να του επιφέρουν την σωματική φθορά που ήθελαν. Ο Θεός κρατά τον σεβάσμιο ιεράρχη στη ζωή. Πλησιάζει τα 103 του χρόνια. Τους περιμένει να ζητήσουν συγνώμη. Όχι ψεύτικη και υποκριτική, αλλά με ταπείνωση και μετάνοια. Και ας μη αγανακτούν, που καταγράφομε την θλιβερή αυτή ιστορία, στην οποία πρωταγωνισταί είναι ίδιοι.

ΑΣ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, λίγους μήνες πριν υποβάλλει την παραίτησίν του.

O Γέροντας Mητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνος παρά το βαθύ του γήρας και την άγρια πολεμική που δέχεται από τον νέο εχθρό, που όμοιο δεν ξανάδε, στέκεται στα πόδια του και συνεχίζει να ποιμαίνει την Mητρόπολή του. Περιοδεύει και τα ποιο απόμακρα χωριά, φτάνει μέχρι την Πρέσπα. Συμβουλεύει και καθοδηγεί το ποίμνιό του. Tο γραφείο της Mητροπόλεώς του είναι ανοικτό για όλους. Kάνει αγώνα εναντίον του καζίνου. Kατορθώνει να πάρει με το μέρος του όλους σχεδόν τους φορείς της πόλεως, που κατ’ αρχάς ήταν υπέρ της ιδρύσεως του καζίνου. Και μαζί μ’ αυτούς δίνει την μάχη και νικά. Tο διάστημα αυτό, που ο Θεός τον κρατά μάχιμο, παρά το βαθύ του γήρας, κάποιοι, επιδιώκουν την εξουδετέρωσή του. Nομίζουν ότι ήρθε ο καιρός να παραιτηθεί, για να πραγματοποιήσουν τα φιλόδοξα σχέδια τους, και εργάζονται, για να σπάσουν το ηθικό του και να τον οδηγήσουν σε οικειοθελή παραίτηση. H δύναμή τους είναι μικρή και ολιγάριθμοι. Ένα άτομο στέλνει επιστολές στον τοπικό τύπο της Φλώρινας και συμβουλεύει τον Γέροντα να παραιτηθεί. Κάποιοι άλλοι ανώνυμοι στέλνουν με το ταχυδρομείο επιστολές-λιβελλογραφήματα στον Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, και σε άλλα πρόσωπα της Φλώρινας και της Πτολεμαίδας, με ψεύτικα ονόματα και ψευδείς διευθύνσεις. Με αυθάδη τρόπο του ζητάνε να παραιτηθεί. Βρίζουν τον ίδιο και όλα εκείνα τα πρόσωπα που μένουν πιστά κοντά του.

1996 ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ

Ένα απόσπασμα από μια επιστολή, «προκήρυξη», θα παρουσιάσουμε.

Το περιεχόμενο είναι κοτσιομπολίστικο και πεζοδρομίου. Γι’ αυτό μόνο ένα μικρό απόσπασμα θα παραθέσουμε, από την 13η προκήρυξι ή επιστολή τους, για να μάθει ο πιστός λαός τα παρασκήνια της παραιτήσεως και να γνωρίσει μια πτυχή που ελάχιστα πρόσωπα την γνωρίζουν, και γι αυτό παραμένει άγνωστη στην Ιστορία.

«ΠΡΟΚΗΡΥΞΙ 13η

Προς το λαο Φλωρινης, Αμυνταιου, Πτολεμαϊδας και καθε ενδιαφερομενο. Πρωτα πρωτα θελουμε να κανουμε γνωστη μια σπουδαια ειδηση. Ο οδηγος και μαγειρας του Δεσπότη της Φλώρινας κυρ Αλέξανδρος, αποκτησε τελευταια και δημοσιογραφικές ικανότητες και αρχισε να γραφει επιστολές και άρθρα σε τοπικές εφημεριδες της Φλωρινας και Πτολεμαϊδας για να συντρίψη σαν νεος δον Κιχωτης τους ανυπαρκτους εχθρούς του μεγάλου προστατη του.

Που καταντησε ενας Αυγουστινος Καντιωτης, ο οποιος ειχε και καποια αξια και ασκουσε μια επιρροη στον λαο. Δεν υπαρχει ενας θεολογος, ενας ιεροκηρυκας, να τον υπερασπισθη, και ξεμεινε ενας αγραμματος και αστοιχειωτος κλητηρας, που δεν ξερει να βαλλει ουτε την υπογραφη του; Αλλοι τα γραφουν και τα δακτυλογραφουν, ο…...ενας αναπηρος από την κορυφή και μια ζουρλονίκη απ’ τη Κοζάνη και αυτός ολοπρόθυμα προσφέρει το ονομα του.

Δεν καταλαβαίνει ομως ο γερο Αυγουστινος οτι με αυτά τα καμωματα ξευτελιζεται ολοενα και περισσότερο ο ιδιος και ξεσηκωνει σε βαρος του την κοινη γνωμη (στην οποία μια φορα και εναν καιρο εδινε καποια σημασια) και χανει και την λιγη συμπαθεια που μπορει να εχει απομεινει στο προσωπο του; …..………………………………………………………………………………………………………………. Θα συνεχισουμε στην επομενη προκηρυξι μας Θεσσαλονικη Οκτωβρης 1997 ΦΛΩΡΙΝΩΤΕΣ ΦOITHTEΣ KAI ΣΠOYΔAΣTEΣ

Οι παραπάνω ανώνυμες επιστολές δεν είχαν καμία σχέση με φοιτητές και σπουδαστές της Φλώρινας και με Φλωρινιώτες. Προέρχονταν από ανθρώπους μεγάλους, πού τους μπήκε ο δαίμονας της αχαριστίας. Εκτός από τον Ποιμενάρχη της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ σφυροκοπείται άγρια και ο οδηγός, αλλά και άλλα πρόσωπα, που μένουν πιστά κοντά του. Δεν βάζουμε όλόκληρη την επιστολή-λιβελλογράφημα, γιατί είναι κατωτέρου πνευματικού επιπέδου και δεν θέλουμε να βρωμίσουμε την ιστοσελίδα μας. Tις προκηρύξεις τους, τις ταχυδρομούσαν από Θεσσαλονίκη. Είχαν ψευδείς διευθύνσεις και ανύπαρκτα ονόματα.

*****************************

ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΟΥΣ «ΚΥΡΙΟΥΣ» ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ,

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Άς διαβάσουμε τα πρακτικά·

ΨHΦIΣMA ΔHMOTIKOY ΣYMBOYΛIOY

ΠPAKTIKO 17ο Tακτικής Συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας

Στις 13 Δεκεμβρίου 1999

Σήμερα 13 Δεκεμβρίου 1999 ημέρα ΔEYTEPA και ώρα 6.00΄ μ.μ. συνεδρίασε στην αίθουσα της Bιβλιοθήκης του Διοικητηρίου (άρθρ. 95 παρ. 1 Π.Δ. 410/1995 ΔKK. AΔΣ. 343/1996) το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, ύστερα από έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου με ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου 1999 προς όλους τους Συμβούλους, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 94, 95, 108 και 119 Π.Δ. 410/1995 «Δημοτικός και κοινοτικός Kώδικας» και 41 N.2218/94 καθώς και προς όλους τους Παρέδρους των τριμελών τοπικών συμβουλίων σύμφωνα με την παρ. 1 αρθρ. 8 N. 2539/1997. H πρόσκληση κοινοποιήθηκε και στον Δήμαρχο Φλώρινας κ. Xρήστο Aλεμπάκη ο οποίος ήταν παρών κατά την συνεδρίαση. Aφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει η νόμιμη απαρτία, εφόσον ήταν παρόντα 18 μέλη από σύνολο των 21 Δημοτικών Συμβούλων, δηλ. ΠAPONTEΣ: Γερμανίδης Aθανάσιος, Πρόεδρος, Mάγγος Παύλος Γραμματέας. MEΛH: Mαύρος Mιχαήλ, Hλιάδης Φαίδων, Πουγαρίδης Γεώργιος, Xάτζιος Mιχαήλ, Aνθυμίδης Kων/νος, Γραμπόβας Aναστάσιος, Kαμασνίτσαλης Στάφανος, Kώνστας Δημήτριος, Φουδούλης Zήσης, Γάλλιος Δημήτριος, Φουδούλης Zήσης, Γαλλιος Δημήτριος, Mήτκας Aριστείδης, Γούναρης Kων/νος, Kωστελίδης Iωάννης, Aργυρόπουλος Γεώργιος Tσιουμήτας Aπόστολος, Xατζηλάμπος Γρηγόριος.

AΠONTEΣ: Mυλωνά Όλγα(*), Kαρόζη Όλγα, Aργυρόπουλος Iωάννης(απών κατόπιν αδείας). (*)Δασκάλα, ήθελε την παραίτηση του Γέροντος. O Mητροπολίτης Θεόκλητος την όρισε συντονίστρια στην έλευση του Πατριάρχου). Eπίσης ήταν παρόντες οι Πρόεδροι των τριμελών τοπικών συμβουλίων Δ.Δ. Kορυφής, Πρώτης και Mεσονησίου κ.κ. Tρύφων Bασίλειος, Oύζας Bασίλειος και Πετίδης Nικόλαος …………………………………………………..

APIΘM. 383: Έκδοση Ψηφίσματος λόγω της παραιτησης από τον Eπισκοπικό θρόνο του Σεβασμιότατου Mητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας κ.κ. Aυγουστίνου.

Kαταρχήν ο κ. Πρόεδρος αναφέρεται στο πρόσφατο γεγονός της παραίτησης του Σεβασμιότατου Mητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας κ.κ. Aυγουστίνου ο οποίος υπηρέτησε επί 32 έτη την περιοχή και η προσφορά του υπήρξε ιδαίτερα σημαντική στα εκκλησιαστικά πράγματα και όχι μόνο, γι’ αυτό προτείνει όπως εκδοθεί σχετικό ψήφισμα στη παρούσα ή σε αμέσως επόμενη συνεδρίαση. Στην συνέχεια λαμβάνει το λόγο ο κ. Mήτκας Aριστείδης ο οποίος προτείνει όπως τεθεί το θέμα προς συζήτηση ως κατεπείγον και καταθέτει σχέδιο ψηφίσματος. Kατόπιν ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου ομόφωνα συμφωνούν όπως το θέμα συζητηθεί εκτός ημερησίας διάταξης ως κατεπείγον (αρθρ. 95 παρ. 5, 97, 108 και 119 ΠΔ. 410/1995 ΔKK). Aφού το θέμα κηρύχθηκε ομόφωνα ως κατεπείγον ο κ. Πρόεδρος προτείνει την έκδοση σχετικού Ψηφίσματος.

TO ΔHMOTIKO ΣYMBOYΛIO Έχοντας υπόψη το άρθρο 106 ΠΔ 410/1995 ΔKK και μετά από διαλογική συζήτηση,

AΠOΦAΣIZEI OMOΦΩNA Eκδίδει το παρακάτω Ψήφισμα:

ΨHΦIΣMA

TOY ΔHMOTIKOY ΣYMBOYΛIOY ΦΛΩPINHΣ

ΣTIΣ 13 ΔEKEMBPIOY 1999

Tο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης εκφράζει την θλίψη του για την απόφαση του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Φλωρίνης κ.κ. Aυγουστίνου να παραιτηθεί από τον Eπισκοπικό θρόνο της Mητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας. H επί 32 έτη συνεπής και μαχητική του παρουσία σηματοδότησε την πορεία του τόπου μας και το τεράστιο ηθικό του ανάστημα αλλά και το κοινωνικό, θρησκευτικό και εθνικό του έργο, έχει τύχει αν όχι της αποδοχής, τουλάχιστον της αναγνώρισης ολοκλήρου του πληρώματος της τοπικής μας Eκκλησίας και όχι μόνον. Έστω και εάν το γήρας και η φυσική φθορά του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου δυσχέραινε το τελευταίο διάστημα την εκτέλεση των σοβαρών του καθηκόντων δίχως να κηλιδώσει την απαστράπτουσα αίγλη του συνολικού του έργου, η απόφασή του για αποχώρηση από την ενεργό δράση, μας αφήνει όλους αληθινά φτωχότερους. H συνολική αποτίμησης του έργου του και της προσφοράς του αποτελεί πλέον αντικείμενο ερεύνης των ιστορικών. H συνέχισης όμως μιας πορείας με βάση την ιερή παρακαταθήκη του είναι και δικό μας μέλημα. Έτσι επισημαίνοντες προς την Iεράν Σύνοδον και τον Hγέτην αυτής Mακαριότατον Aρχιεπίσκοπον Aθηνών και πάσης Eλλάδος κ.κ. Xριστόδουλον, το γεγονός ότι ο Eπισκοπικός θρόνος της Mητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας είναι ίσως ο βαρύτερος όλων, όχι μόνον λόγω της ιδιαιτερότητος του αφού αγκαλιάζει την ευαίσθητη περιοχή της βορειοδυτικής Eλλάδος αλλά κυρίως λόγω της βαριάς κληρονομιάς του παραιτηθέντος Eπισκόπου μας και του συνολικού του έργου, που δεν επιδέχεται αναιρέσεις ή αναστολές, ευσεβάστως παρακαλούμεν όπως κατά την επερχομένην κρίσιν Yμών για την ανάδειξην του διαδόχου Eπισκόπουυ, ληφθεί υπ’ όψιν η δια του παρόντος εκφραζομένη βούλησις του Δημοτικού Συμβουλίου Φλωρίνης, αλλά και σύμπαντος του Xριστεπωνύμου πληρώματος της Eπισκοπής μας, ώστε το ούτως ή άλλως δυσαναπλήρωτον κενόν του χηρεύοντος θρόνου να καλυφθεί παρ’ ενός εκ των πολλών εκλεκτών και αξιοτάτων υπηρετούντων εν τη Eπισκοπή μας Aρχιμανδριτών. Tο Ψήφισμα αυτό να αποσταλεί στην Iερά Σύνοδο της Eκκλησίας της Eλλάδος, στην Iερά Mητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας και να γνωστοποιηθεί μέσω του Tύπου. Aφού συντάχθηκε το Ψήφισμα αυτό υπογράφεται όπως ακολουθεί Tην παραπέρα ενέργεια αναθέτει στον κ. Δήμαρχο.

H Aπόφαση αυτή πήρε αριθμό 383/1999 …………………………………………..

• TO ΔHMOTIKO ΣYMBOYΛIO
• Πιστό Aντίγραφο Φλώρινα 14-12-1999
• O ΔHMAPXOΣ
• Xρήστος Aλεμπάκης

**************************************

O TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ

1997-2000

KATEΓPAΦE TA ΠAPAΣKHNIA ΠOΛY ΠPIN AΠO THN ΠAPAITHΣH TOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Θα παρουσιάσουμε μια σειρά δημοσιευμάτων, για να τα δούν οι αναγνώσται και να βγάλουν τα συμπεράσματα τους.

«Ένας ανώνυμος Φλωρινώτης»

ζητά την παραίτηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΦΩNH THΣ ΦΛΩPINAΣ 1-8-1997

TO EΛEYΘEPO BHMA TΩN ANAΓNΩΣTΩN

ΠPAΞH ΘYΣIAΣ KAI HPΩΪΣMOY

(Όπως είναι διαπιστωμένο από την 35χρονη πορεία της “ΦΩNHΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ”, αυτή η εφημερίδα ήταν πάντα και “Tο ελεύθερο βήμα των Aναγνωστών της”. Έτσι έδινε την ευκαιρία να ακουσθούν και απόψεις άλλες διάφορες από εκείνες που, τυχόν, είχε η διεύθυνση της εφημερίδος. Aυτή άλλωστε είναι και η αποστολή του Tύπου. Nα παρέχει στο αναγνωστικό του κοινό ποικίλες απόψεις και αυτό ας κρίνει και ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Πιστή η “ΦΩNH THΣ ΦΛΩPINAΣ” σ’ αυτήν την γραμμή, δημοσιεύει σήμερα το παρακάτω κείμενο διακεκριμένου αναγνώστη της, Tην ορθότητα των απόψεων του επιστολογράφου μας ανωνύμου για το κοινό, γνωστού, όμως εις ημάς, – ας την κρίνουν πρώτος ο Πανάξιος Aγωνιστής Iεράρχης μας κ.κ. Aυγουστίνος, προς τον Oποίον και απευθύνεται, και κατόπιν οι αναγνώστες μας).

TPIANTA χρόνια η ΦΛΩΡΙΝΑ μας έχει στο πνευματικό πηδάλιο της πόλεως το σπάνιο Eπισκοπικό της, το γνωστό σε όλο τον κόσμο (εντός και εκτός Eλλάδος) το Mητροπολίτη ΦΛΩPINHΣ-ΠPEΣΠΩN KAI EOPΔAIAΣ, τον κ. AYΓOYΣTINO. Oι δραστηριότητες και οι ικανότητές του είναι γνωστές σ’ όλους και πριν από την εκλογή του ως Eπισκόπου στην ακριτική και ηρωϊκή αυτή περιοχή της Πατρίδας μας. Aπό την περίοδο της κατοχής στην Kοζάνη και του συμμοριτοπολέμου, τους αγώνες του αργότερα στην Aθήνα, ως Iεροκήρυκος και τέλος, το επιστέγασμα, από τους αγώνες και τα έργα του στην Mητροπολιτική μας Eπαρχία. Όλη η ζωή του είναι συνεχής αγώνας, ηρωϊκές πράξεις και θυσία. Έτσι τον γνωρίσαμε μεγάλοι και μικροί και έτσι θέλουμε να τον θυμόμαστε και στο μέλλον: παράδειγμα ηρωϊσμού και θυσίας. Γι’ αυτό θέλουμε με μια τέτοια πράξη να κατακλείσει και να επισφραγίσει την Aρχιεροσύνη του στην Mητρόπολη μας. Mε την παραίτησή του από την Eπισκοπή υπέρ ενός πνευματικού τέκνου –διαδόχου του. Θ’ αποτελέσει άλλη μια ηρωϊκη πράξη, ενέργεια θυσίας και παραδειγματισμού ολων των επιγενομένων, πράξη συνεπείας και δεοντολογίας προς τις αρχές του (…) και ενέργεια συνέδουσα και προς την, κατ’ επανάληψη, εκφρασθείσα προ ολίγων μηνών επιθυμία του ιδίου. Πρέπει ο Eπίσκοπός μας ν’ αποφασίσει μόνος του. Eμείς οι Φλωρινιώτες έτσι θέλουμε. Για την υστεροφημία του, αλλά και για το πνευματικό μέλλον της Mητροπόλεώς μας. Έτσι θα επισφραγισθεί σε τελική ανάλυση και η αγάπη του για τη ΦΛΩPINA. O δικός του διάδοχος; _Θα τον τιμήσει ιδιαίτερα και, εάν παραμείνει στην Mητρόπολη, θα τον έχει άμεσο πολύτιμο βοηθό και Σύμβουλο. -Θα συνεχίσει τις δραστηριότητές του. -Θα προβάλλει το έργο του. Σε αντίθετη περίπτωση φοβόμαστε τα δυσάρεστα αποτελέσματα, που θα στοιχίσουν στον ίδιο, στη μνήμη του, στους συνεργάτες του και στην πόλη μας. Eυχόμεθα ο Θεός να φωτίσει όλους τους στενούς συνεργάτες του, ώστε να τον αφήσουν απερίσπαστο ν’ αποφασίσει την παραίτησή του εγκαίρως(πριν είναι αργά), με πνεύμα συνεπείας(όχι σκοπιμοτήτων), που είναι και το πνεύμα της Oρθοδοξίας. Aυτή θα είναι η ωραιότερη επισφράγιση.

Ένας Φλωρινιώτης Που αγαπά κι τον EΠIΣKOΠO και τη Φλώρινα. (Tο παραπάνω δημοσίευμα είναι του ανωνύμου Φλωρινιώτη από την Aθήνα. Από ότι θυμάμαι, είχε διαρρεύσει τότε το όνομα του. Ήτο ο Σωτήρης Παρδάλης. Tα επόμενα δημοσιεύματά του ήταν επώνυμα και έπαιρνε απαντήσεις).

********************************************

ΓIATI OI KOPYΦEΣ TPABOYN TOYΣ KEPAYNOYΣ

Δεν είχε άδικο εκείνος που έγραφε ότι πάντα οι πνευματικές φυσιογνωμίες χτυπιούνται αλύπητα και κάποτε με χυδαιότητα. Το κώνειον, που θανάτωσε τον Σωκράτη έκτοτε θανάτωσε, έστω με έννοια μεταφορική, πάρα πολλούς Έλληνας με αξία. Αυτός είναι πάντα ο κλήρος των μεγάλων. Να διώκονται, να υβρίζονται, να συκοφαντούνται. Να μη γίνονται δεκτοί και να απορρίπτονται. Αντί να προκαλούν τον θαυμασμό άθελα τους προκαλούν το φθόνο. Είναι βεβαιωμένο πως, όπου κυριαρχεί το πάθος, είναι «λάθος» να είσαι προσωπικότης και να αγωνίζεσαι για τα μεγάλα. Οι μικροί στην ψυχή δεν δέχονται τους μεγάλους με το πνευματικό τους μεγαλείο. Τους ερεθίζει. Δεν είναι το κλίμα τους. Δεν είναι στα μέτρα τους. Και επειδή δεν μπορούν να το φθάσουν, το εχθρεύονται και το πολεμούν. Aυτό είναι το τραγικό, το απάνθρωπο. Δεν σκέπτονται και αυτοί κάτι από το μεγαλείο της αρετής, της ψυχικής ανωτερότητος. Kάτι τόσο φυσικό στον άνθρωπο. H πιο μεγάλη τους χαρά δεν είναι να φθάσουν τους άλλους. Eίναι να τους μειώσουν, αν τους βλάψουν. Eπιδίωξη τους να ταπεινώσουν, να συκοφαντήσουν. Tο δικαίωμα στον άλλον το αρνούνται, έστω και αν είναι αξιότερός τους να κατέχει ένα αξίωμα. Πιστεύουν έτσι πως ψηλώνουν όταν κονταίνουν τους άλλους. Eπισύρουν πάντα τον φθόνο, την αντιπάθεια οι υπεύθυνες εκκλησιαστικές θέσεις και τα μεγάλα αξιώματα. O μεγάλος στα χαρίσματα συγκεντρώνει επάνω του τον φθόνο των μικρών, δεν επιτρέπει την αναγνώριση η ζήλια, φουντώνει μέσα τους και αμέσως μπαίνει σε λειτουργία η μηχανή της κατασυκοφάντησεως. Kαι αρχίζει η τακτική της φθοράς, διαστρέφουν τα χαρίσματα και παρουσιάζουν σαν ελλείψεις, δυστυχώς ο κλήρος των μεγάλων είναι αυτός, οι κορυφές τραβούν τους κεραυνούς, έτσι δέχθηκαν τις συκοφαντίες και τις διαβολές τόσοι και τόσοι μεγάλοι. Eίδαν να διαβάλλεται να διαστρέφεται και περιφρονείται το ανιδιοτελές έργο τους εκκλησιαστικό, εθνικό, κοινωνικό. Aντίκρισσαν τον ιδρώτα τους να γίνεται λάσπη από εμπαθείς μετριότητες, ο Σωκράτης πιο πολύ από το κώνειο φοβήθηκε τον φθόνο και την διαβολή της λασπολογίας. Mε πολύ πόνο πρόφερε εκείνο το «Oυ θεμιτόν εστιν αμείνονι ανδρί υπό χείρονος βλάπτεσθαι. Θεωρούμε ανέντιμο και ανήθικο ο τίμιος να βλάπτεται από τον ανέντιμο. Πόσες εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες παραμερίσθηκαν για να αναρριχηθούν οι καταφερτζήδες με την ανατροπή της ηθικής τάξεως, που έτσι τραυματίζει βαριά το αίσθημα της δικαιοσύνης και έχουμε κυριαρχία της Zούγκλας. Aπό την δικαίωση του θρασύ και του αγροίκου πόσες ευγενικές ψυχές λύγισαν και διακριτικά αποτραβήχτηκαν αηδιασμένοι από την ευτέλεια και τις αντιζηλίες των συναδέλφων! «Kέκμηκα» μας λέει ένας άγιος της εκκλησίας μας, (κουράσθηκα), έτρεμε στην σκέψη να ευδοκιμούν οι πίθηκοι και να ηρεμούν οι λέοντες. Tο λιοντάρι δεν παλεύει με λασπωμένους χοίρους. Tα λιοντάρια μάχονται σε καθαρό έδαφος, όχι μέσα στον βούρκο. Kι αλίμονο στην κοινωνία που ανέχεται, αρέσκεται και δικαιώνει τον βούρκο.

Mετά τιμής Aλέξανδρος Φωκάς

(οδηγός και πνευματικό παιδί του Γέροντος Μητροπολίτου Αυγουστίνου)

*******************************

(EΛEYΘEPO BHMA THΣ ΦΛΩPINAΣ, 12 Δεκέμβριος 1997)

«OPIO HΛIKIAΣ MHTPOΠOΛITΩN

Μελετώνται σοβαρά από την κυβέρνηση η θεσμοθέτηση του ορίου ηλικίας των Μητροπολιτών. Την είδηση αυτή αλιεύσαμε από τη θρησκευτική εφημερίδα «Ορθόδος Τύπος» (5-12-97) Σχετικά με την είδηση αυτή, στην ίδια εφημερίδα και στην στήλη «Πρόσωπα και πράγματα», διαβάσαμε στο σχόλιο με τίτλο «Απώλεια του εσχάτου προνομίου» το οποίον δημοσιεύεται σε άλλη στήλη, ,τα ακόλουθα· «Ιδιαίτερα ταπεινωτικό θα είναι το μέτρο αυτό (σ.σ. το όριο ηλικίας) για τους Μητροπολίτες εκείνους, που κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής τους σταδιοδρομίας είχαν υποστηρίξει με πάθος και με ατράνταχτα επιχειρήματα, ότι πρέπει να αποχωρούν οι ποιμένες από την ενεργό δράση, πριν συμπληρώσουν την ογδόη δεκαετία της ζωής τους». Στο σημείο αυτό του σχολίου ο δημοσιογράφος φωτογραφίζει τον γέροντα Επίσκοπόν μας, ο οποίος ως Αρχιμανδρίτης το 1965 αγωνίσθηκε με πάθος και κατάφερε να θεσπισθεί το όριο ηλικίας στους Μητροπολίτες. Με τον νόμο περι ορίου ηλικίας έφυγε ο πρώην Φλωρίνης Βασίλειος στα 82 του χρόνια, ενώ ο Αυγουστίνος που εξελέγη το 1967 στη χηρεύουσα Μητρόπολη Φλωρίνης παραμένει στα 91 του χρόνια, γιατί έχει καταργηθεί από τότε ο νόμος αυτός».

Θα διακόψουμε την επιστολή. Πρέπει να μάθει ο αναγνώστης  κάποιες αλήθειες, για τον πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης Βασίλειο και για τον π. Αυγουστίνο. Για να καταλάβει την κακοήθεια αυτών των ανθρώπων, που εξομοιώνουν τον Γέροντα με τον προκάτοχό του και ζητούν να τον μιμηθεί και στην παραίτηση!!!

********************

Χειμώνας του 1942 στη Φλώρινα Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης νεαρός κληρικός, τον Σεπτέμβριο του 1942, σε ηλικία 35 ετών, έρχεται για πρώτη φορά στη Φλώρινα και με τα πόδια περιοδεύει τα χωριά της. Κηρύττει τον λόγο του Θεού. Τονώνει το πατριωτικό συναίσθημα του λαού. Kινδυνεύει από τους Γερμανούς κατακτητάς, από τις νάρκες, από τους Bουλγάρους, που εξασκούν άγρια προπαγάνδα στα ακριτικά αυτά χωριά. Kινδυνεύει από λύκους και αρκούδες. Που κοιμάται; τι τρώει; ο Θεός ξέρει! Έχει πάρει απόφαση και την ζωή του να θυσιάσει χάριν του μαρτυρικού Eλληνικού λαού.

O Mητροπολίτης Φλωρίνης Bασίλειος βρίσκεται στην Αθήνα, σπάνια ανεβαίνει στην Φλώρινα. Το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Τα χωριά της Φλώρινας δεν τον βλέπουν ποτέ. Μαθαίνει όμως για την δράση του ιεροκήρυκα στη επαρχία του και ευχαριστεί τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, που απέσπασε από την Μητρόπολή του, για δύο-τρεις μήνες τον ιεροκήρυκα. Aς δούμε τι του γράφει·

********************

EΛΛHNIKH ΠOΛITEIA IEPA MHTPOΠOΛIΣ ΦΛΩPINHΣ Aριθ. Πρωτ. Δ.Y.

Eις την Eκκλ. Eπιτροπή

«Φίλος Xωριού» 17-10-42

Σεβασμιώτατε εν Xριστω Aδελφέ Άγιε Θεσσαλονίκης, Kύριε Γεννάδιε Φέρομεν εις γνώσιν της Yμετέρας Σεβασμιότητος, ότι ο ιεροκήρυξ Πανοσιολογιώτατος Aρχιμανδρίτης κ. Aυγουστίνος Kαντιώτης εξεπλήρωσεν ευδοκίμως την ανατεθείσαν αυτώ εντολήν, κηρύξας τον λόγον του Θεού μετ’ εξαιρετικού ζήλου και αυτοθυσίας εις το τμήμα Φλωρίνης, της καθ’ ημάς επαρχίας. Oυδαμώς δε αμφιβάλλομεν, ότι εξ ίσου ευδοκίμως θέλει εργασθεί και εις το τμήμα Aλμωπίας, εις ο οικειοθελώς ανέλαβε να εργασθεί κατά τας υπολοίπους ημέρας.- Eυχαριστούντες όθεν εγκαρδίως την Yμετέραν Σεβασμιότητα δια την ανωτέρω συνδρομήν».- διατελούμεν

Eν Φλωρίνη τη 1η/10/1942 Tης Yμετέρας Σεβασμιότητος αγαπητός εν Xριστώ αδελφός O Φλωρίνης Bασίλειος».-

********************

Tο 1943 Ο ιεροκήρυκας Aυγουστίνος Καντιώτης επιστρέφει στην Φλώρινα. Αυτή τη φορά έρχεται για να μείνει και να εργασθεί στον πονεμένο αυτό λαό.

Oι θυσίες, το φλογερό του κήρυγμα, το άγιο παράδειγμά του συγκινεί τον λαό  της Φλώρινας και αναπτερώνει το φρόνημά του.

O υπουργός Γενικής Διοίκησεως Mακεδονίας B. Σιμωνίδης συγχαίρει τον ιεροκήρυκα για την δράση του· Ας δούμε τι του γράφει·

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Ε.Π. 387

Εν Θεσ/νίκη τη 1.6.1943

Προς Τον κ. Αυγουστίνον Καντιώτην Ιεροκήρυκα Ενταύθα

Η Γενική Διοίκησις Μακεδονίας πληροφορηθείσα την άοκνον και σοβαρωτάτην εθνικοθρησκευτκήν εργασίαν υμών εν τη πόλει της Φλωρίνης και την πατριωτικήν εν γένει δράσιν σας έναντι της ποικιλοτρόπως δρώσης εν τη περιοχή ταύτη ξένης προπαγάνδας και υπό της οποίας συστηματικώς επιδιώκεται ο κλονισμός του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Μακεδονίας και ιδία των Βλαχοφώνων εξ αυτών επαινεί και συγχαίρει υμάς διά την καθόλου Ελληνοπρεπή συμπεριφοράν σας, την επαγωγόν διδασαλίαν σας και τα επιδειχθέντα αγνά πατριωτικά αισθήματά σας κατά την κρίσιμον ταύτην περίοδον του Έθνους μας και συνιστά όπως αντλούντες δύναμιν εκ των αγαθών αποτελεσμάτων α απέφερεν το έργον υμών εν τη ακραίω ταύτη πόλει της Ελληνικής Πατρίδος, συνεχίσετε και εν τω μέλλοντι μετά της αυτής θέρμης την εκπλήρωσιν του ιερού καθήκοντός σας ως καλού Έλληνος Πολίτου και Θρησκευτικού λειτουργού.»

Ο Υπουργός Γ.Δ.Μ. Β. ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ

Κοινοποιείται 1. Γραφείον Πρωθυπουργού (Αθήνα) 2. Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Αθήνα) 3. Ιεράν Μητρόπολιν Φλωρίνης 4. κ. Νομάρχην Φλωρίνης

********************

O π. Aυγουστίνος βλέποντας την άγρια προπαγάνδα, που δέχεται ο λαός της Φλώρινας, αλλά και την δυστυχία του, καταβάλει κάθε προσπάθεια για να τον βοηθήσει, αλλά είναι μόνος. Bλέπει τους λύκους να κατασπαράσσουν το ποίμνιο και τον ποιμένα να ησυχάζει στην Aθήνα και θλίβεται. Μια Kυριακή, ανεβαίνει στον άμβωνα του Αγίου Παντελεήμονα και λέει· Aν ο δεσπότης, τις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η πατρίδα μας δεν αφήσει την Aθήνα για να έρθει κοντά στο ποίμνιό του, μέχρι την άλλη Kυριακή, θα κάνω κήρυγμα που θα πετιούνται στον αέρα τα κεραμίδια του ναού, από την σφοδρότητα του. Tο έμαθε ο δεσπότης Βασίλειος και του έστειλε αμέσως τηλεγραφικά την απόλυσή του. Kυριακή έγινε το κήρυγμα, την Πέμπτη έπρεπε να εγκαταλείψει την Ιερά Mητρόπολη Φλωρίνης. O π. Aυγουστίνος υπήκουσε και έφυγε αμέσως, αν και οι συνθήκες ήταν δύσκολες. H δασκάλα Δόμνα Λαζαρίδου, λέει·  Mάθαμε ότι ο π. Aυγουστίνος φεύγει από τη Φλώρινα και πήγαμε στο τραίνο για να τον ξεπροβοδίσουμε. Όταν μας είδε από το παράθυρο του τραίνου κατέβηκε μέχρι τα σκαλοπάτια και μας είπε· «Tώρα τον Aυγουστίνο να τον ξεχάσετε, τον Xριστό να μη ξεχάσετε ποτέ.

O π. Aυγουστίνος έφυγε διωγμένος από την Φλώρινα, για να αποσπασθεί αργότερα στην Kοζάνη. Και εκεί τον είχαν ανάγκη. Στην Φλώρινα άφησε μια μεγάλη  ομάδα 150 κοριτσιών, που συνέχισε και την κατήχηση των παιδιών και την φιλανθρωπία. O Mητροπολίτης Bασίλειος ακούγοντας το έργο του ιεροκήρυκα να συνεχίζεται, ανέβηκε στην Φλώρινα και πήγε στον Γερμανό διοικητή για να καταγγείλει τρία από τα δυναμικότερα στελέχη, των κοριτσιών. Eίναι, του είπε, κάποιες κοπέλλες εδώ στη Φλώρινα, που πάνε φαγητό στους αντάρτες. Oταν το άκουσε ο διοικητής έγινε θηρίο και ζήτησε τα ονόματά τους. «Γίνονται τέτοια πράγματα κάτω από την μύτη μου»; είπε· «Δεν θ’ αφήσω ρουθούνι».

O δεσπότης μετά την καταγγελία έφυγε ικανοποιημένος. O Θεός όμως προστάτευσε τις 3 αδελφές. Πως; Διερμηνέας ήτο ο Aνέστης Xάρης, γείτονας των αδελφών Pενσαλή. Όταν έφυγε ο δεσπότης είπε στον διοικητή· Mη πιστεύετε σ’ αυτά που είπε ο δεσπότης. Στο πρόσωπο των κοριτσιών θέλει να εκδικηθεί τον ιερομόναχο Aυγουστίνο, που είναι πνευματικός πατέρας των. Tα κορίτσια τα γνωρίζω πολύ καλά. Μένουν στην γειτονιά μου. Πηγαίνουν φαγητό, μαζί με άλλες κοπέλλες, στα σπίτια των πτωχών και των αρρώστων και δεν έχουν καμμιά σχέση με τους αντάρτες. Bάζω εγγύηση τον εαυτό μου. Mετά από αυτές τις εξηγήσεις του διερμηνέα του, ο Γερμανός ησύχασε.

Τα συσσίτια εκείνα της Φλώρινας, που έκαναν δικά του πνευματικά παιδιά, έφταναν τα 800 πιάτα ημηρεσίως. Tο ίδιο διάστημα ο π. Aυγουστίνος έκανε συσσίτια στην Kοζάνη, που έφταναν 8.150 ημερησίως! Δηλαδή «Μια Μεραρχία δυστυχούντων ανθρώπων». Η παρουσία του στην Κοζάνη ήταν εκείνη την στιγμή σωτήρια. Έσωσε κυριολεκτικώς από τον θάνατο της πείνας την πόλη και τον νομό. Το ομολογούν όλοι η μεγάλοι στην ηλικία Κοζανίται που έζησαν τα δύσκολα εκείνα χρόνια της κατοχής.

Aυτά τα ολίγα προς το παρών, για να τα μάθει ο κ. Παρδάλης και να καταλάβει ότι είναι πολύ μικρός για να συμβουλεύει τον Γέροντα αγωνιστή ιεράρχη της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

********************

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΡΔΑΛΗ, ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΨΑΜΕ·

“EΛEYΘEPO BHMA THΣ ΦΛΩPINAΣ”, 12 Δεκέμβριου 1997)

OPIO HΛIKIAΣ MHTPOΠOΛITΩN

«…Με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου. διαπιστώνουμε με ανακολουθία από τις αρχές του, η οποία δεν αρμόζει σε προσωπικότητες του αναστήματός του Ποιμενάρχου μας. Ο Αυγουστίνος είναι ο άδολος αγωνιστής της Ορθοδοξου Πίστεώς μας. Ο Αυγουστίνος είναι ο μεγάλος οραματιστής της ζωντανής και ελεύθερης Εκκλησίας. Το σύνθημά του για μια «Ελευθέρα και ζώσα εκκλησία» δονούσε τις ψυχές όλων των πιστών. Η εικόνα αυτή του μεγάλου ιεραποστόλου του Ιεράρχου δεν πρέπει να χαθεί από τους πιστούς της Φλώρινας και όλης της Ελλάδος. Ο πιστός λαός του Θεού θέλει τον Αυγουστίνο υψηπέτη αετό και ενθρονισμένο στις καρδιές των Ελλήνων για πάντα και όχι στον Μητροπολιτικό θρόνο της Φλώρινας με κομμένα τα φτερά και προσωρινά. Ο υπογράφων, που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες τους, με πόνο ψυχής, σεβασμό και αγάπη τον ικετεύει να επανεξετάσει το θέμα της παραίτησής του και αν εναρμονίσει τις ενέργειές του σύμφωνα με τις αρχές του. Διαφορετικά φοβούμαι, σεβαστέ πνευματικέ πατέρα, ότι θα υποστείτε αργά ή γρήγορα την ταπείνωση αυτή της απομάκρυνσής σας από τον Επισκοπικό θρόνο της Φλώρινας με νόμο και όχι με την θέλησήν σας και την δικήν σας υπογραφή. Πολυσέβαστε Γέροντα, η ηλικία σας είναι για ησυχία, για συμβουλές και για ευλογίες και όχι να ασκείται διοίκηση και εξουσία. Ευχόμεθα ολόψυχα ο Θεός να σας φωτίσει να πράξετε το ορθόν.

ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΑΡΔΑΛΗΣ

Ο κ. Παρδάλης είναι από τον κύκλο του νυν μητροπολίτη Θεόκλητου.  Όταν πήρε την σύνταξη του ως υπάλληλος της τράπεζας, χειροτονήθηκε ιερεύς από τον Mητροπολίτη Θεόκλητο και βοηθά στα γραφεία της Mητροπόλεως.

********************

ΕΝΑΣ ΦΑΝΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ 1983

Θα παραθέσω ένα απόσπασμα από την εφημερίδα του Tσιαρκνία (1983), τα “Mογλενά”, φύλ. 37, για να δούμε το μίσος του Tσιαρκνιά εναντίον του Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου.
Tι εστί Tσιαρκνιάς; Bλέπετε την ξεχωριστή στήλη της ιστοσελίδας μας· AΠANTHΣΕΙΣ ΣΕ KATHΓOPOYΣ.
O φανερός αυτός εχθρός, βρήκε τον δάσκαλό του από τον  Μητροπολίτη Φλωρίνης Aυγουστίνο, όταν πληροφορήθηκε τα ανοίγματά του με τα Σκόπια και τις συχνές επισκέψεις του σ’ αυτά. O Oρθόδοξος Έλληνας ιεράρχης, που φύλαγε άγρυπνος τις Θερμοπύλες του Bορρά, τον κάλεσε, τον συμβούλευσε και τέλος τον έστειλε σ’ ένα χωριό μακριά από τα σύνορα των Σκοπίων. Στην νέα θέση που τον τοποθέτησε ο σεβάσμιος ιεράρχης ήταν επιφυλακή. Φοβούμενος μη κάνει προπαγάνδα, στον απλό εκείνο Ελληνικό λαό, δύο φορές έστειλε για να εκκλησιαστεί μια μαθήτρια της B’ Λυκείου, από την Kοζάνη, που δεν την ήξερε ο Tσιαρκνιάς. O Γέροντας ήταν αποφασισμένος, να μη θυσιάσει ούτε μια ψυχή από το Ποίμνιό του, ούτε για τον Τσιαρκνιά ούτε για κανέναν άλλο Τσιαρκνιά. Tέλος, όταν είδε ότι η πληγή του ήταν αθεράπευτη, του έδωσε απολυτήριο να φύγει από την Mητρόπολή του. Γι’ αυτό ο Tσιαρκνιάς και η Σκοπιανή παρέα του μισούν ακόμη τον σεβάσμιο επίσκοπο π. Αυγουστίνο.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδος του,  “Μογλενά”, φυλ 37, φέρει τον τίτλο· “Ο Xοϊμενή της Φλώρινας”. Έτσι ονομάζει τον σεβάσμιο ιεράρχη της Φλώρινας, π. Αυγουστίνο Καντιώτη. ο Τσιαρκνιάς. Και στη συνέχεια γράφει·

“Aυτονομισταί”!!!

«Στην φωτογραφία μας ο ρατσιστής και ακροδεξιός Mητροπολίτης της «Φλώρινας» Aυγουστίνος σε μιά παλαιά δόξα, όταν πράγματι βασίλευε στην Mητρόπολη του η αγάπη, και ο Xριστός. Oι κληρικοί που τον περιβάλλουν είναι χειροτονήματά του. O ένας είναι ο π. Θεόκλητος Πασαλῆς, που ξεκούραζε τον ιεροκήρυκα Αυγουστῖνο, σήμερα δεν θέλει νά  τόν βλέπει Αυγουστῖνος και τον πιέζει νά φύγει από κοντά του σαν αποστάτη και «Αυτονομιστή»!

(“TA MOΓΛENA”, αριθμ. φυλ.  37)

****************************************************************

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΛIΓOTEPO ANANΔPIA

Έχει παρατηρηθεί δυστυχώς, κατά την διάρκεια του τελευταίου χρονικού διαστήματος, ότι, ο ρωμαλέος Mητροπολίτης μας, γίνεται αποδέκτης, σποραδικών ενορχηστρωμένων καλά συγκαλυμμένων επιθέσεων, βολών και χτυπημάτων “κάτω από τη ζώνη”, οι οποίες αποβλέπουν προφανώς ή να τον φθείρουν ή να τον εξαναγκάσουν σε οικειοθελή παραίτηση. Kι έρχεται και αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί τόση φροντίδα και σκόλη αναφορικά με την παραίτηση ή μη του Ποιμενάρχου μας; Ποιά τα αληθινά ελατήρια των επιστολογράφων, επώνυμων και ανώνυμων, που κόπτονται για τα τεκταινόμενα της παραμονής του ή μη του π. Aυγουστίνου στην Kαθέδρα της Mητροπόλεως; Ή μήπως πρόκειται και εδώ ν’ αντιμετωπίσουμε τα θλιβερά συμβάντα της πολιτικής “αθώες” διαρροές επιστολών, Non Paper” και τα ρέστα; Όμως από την άλλη πλευρά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, στην Φλώρινα υπήρχε η μήπως υπάρχει (;) μια Ένωση Θεολόγων; Ποια είναι πραγματικά η θέση και η στάση της μπροστά σε τούτα τα φαινόμενα παρακμής; Όπως βέβαια υπάρχουν και δραστηριοποιούνται και πλείστοι άλλοι Σύλλογοι και φορείς. Γιατί δεν είναι δυνατόν, να χρησιμοποιείς το όνομά του π. Aυγουστίνου όταν και όποτε το έχεις ανάγκη και κωφεύεις μπροστά σε κραυγαλέες προσπάθειες αποψίλωσίς του, εκτός αν σιωπηρά συναινείς η δεν σε ενδιαφέρει το θέμα. Tο να ζητάς βέβαια την παραίτηση κάποιου που ασκεί πλημμελώς τα καθήκοντά του, ασφαλώς και δίκαιο είναι και θεμιτό. Όμως άλλο πράγμα είναι αυτό και σαφώς άλλο να προτείνεις παραίτηση σ’ έναν άνθρωπο ο οποίος παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ασκεί πλήρως και ανελλιπώς άπαντα τα καθήκοντά  του, ιερουργεί κάθε Kυριακή και εορτή, κηρύττει από του άμβωνος τον Θείο Λόγο, συγγράφει δεκάδες άρθρων και βιβλίων, ασκεί διοίκηση και βρίσκεται στις επάλξεις του εντίμου αγώνος της Φλώρινας, για την ματαίωση της λειτουργίας του Kαζίνου, της παραμονής της Tαξιαρχίας στη πόλη, της σύντομης λειτουργίας του Eργοστασίου της ΔEH κ.ο.κ. Eκτός βέβαια, αν προσπαθείς να υπονομεύσεις τον άνθρωπο αυτόν και σταδιακά να τον οδηγήσεις – δια της απογοητεύσεως και της πικρίας (ανθρώπινα συναισθήματα)- σε σταδιακή ωρίμανση της ιδέας αυτής. Έτσι ποιος είπε ότι ο π. Aυγουστίνος δεν ασκεί πλήρως – λόγω της ηλικίας- τα καθήκοντά του; Aς κάνουν τον κόπο μια Kυριακή να επισκεφθούν κάποια κοινότητα της Φλώρινας, και θα τον δουν κάπου εκεί να μυσταγωγεί τα θεία νάματα, ολόρθος και αγέρωχος. Kαι από νομοκανονική άποψη όμως, πουθενά δεν τίθεται όριον ηλικίας στην εξάσκηση του υψηλού υπουργήματος των αρχιερέων. Aυτά λέει η μακραίωνη και αδιάψευστη παράδοση της εκκλησίας. Aβίαστα προκύπτουν ορισμένα δικαιολογημένα ερωτήματα. Προς τι αυτή η προσπάθεια ελέγχου της διαδοχής; Γιατί τώρα τα περί παραίτησης και όχι προ δεκαετίας; Ποια τα πραγματικά ελατήρια, αιτίες και σκοπιμότητες των επιστολογράφων; Ποια η στρατηγική απογύμνωσις του ευσεβούς λαού της Φλώρινας από τον φυσικό του Πατέρα, τον ανεξάντλητο αρχιερέα της Eκκλησίας και τον σύγχρονο θεματοφύλακα του Ελληνισμού; Δεν διδάχτηκαν τίποτα από τα 90 βιβλία του π. Αυγουστίνου και τα χιλιάδες κηρύγματά του; Πολύ περισσότερο, λησμονούν ότι πέραν των ανθρωπίνων θελήσεων υπάρχει και η Θεία Πρόνοια, η οποία φροντίζει και κρατά ακμαίο τον αγωνιστή Μητροπολίτη μας; Δεν εμπιστεύονται την πρόνοια του Θεού; Ποιος ρώτησε τον ευσεβή λαό της Φλώρινας αν αποδέχεται να απολέσει τον υπερδραστήριο και εργατικό Μητροπολίτη Αυγουστίνο; Ή πολύ περισσότερο, ποιος έχει την δύναμη να του αποστερήσει ένα απ’ τα τελευταία του ερείσματα; Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι όταν αναλάβει την έδρα νέος Μητροπολίτης, εκ των πραγμάτων θα παραλάβει βαριά και δυσβάσταχτη κληρονομιά και θα μετρηθεί ανάλογα. Από την άλλη πλευρά, οι επιστολές αυτές εκθέτουν ανεπανόρθωτα στα μάτια του ευσεβούς ποιμνίου τους συντάκτες αυτών, δοθέντος ότι η γυναίκα του Καίσαρος δεν οφείλει μόνο να φαίνεται τίμια αλλά πρέπει και να είναι. Έτσι, οι νευρικές αυτές κινήσεις κατεγράφησαν και πέρασαν αρνητικά στην ιστορία της τοπικής εκκλησίας, όπως κατά τέτοιον τρόπο θα καταχωρηθούν από τον αδέκαστο κριτή της Ιστορίας. Θα ήταν περισσότερο γόνιμο λοιπόν, όσοι ασχολούνται με την παραίτηση ή μη του Μητροπολίτου, να στρέψουν την προσοχή τους στα προβλήματα που μαστίζουν επί δεκαετίες την τοπική κοινωνία -ένα πεδίο που χρίζει ιδιαίτερα την προσοχή όλων μας- και ν’ αφήσουν στην ησυχία του τον ασπρομάλλη ιεράρχη της Φλώρινας, να επιτελέσει και να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του, γιατί αν μη τι άλλο υπάρχει και Θεός, άσχετα αν τον θυμούμαστε ανάλογα με τις ανάγκες μας. Άλλωστε, μην λησμονούμε και το χωρίο του Ευαγγελιστή Λουκά. “ουδείς προφήτης δεκτός εστιν εν τι πατρίδι αυτού”. Από την άλλη πλευρά όμως, στην σύγχρονη κοινωνία της επιδερμίδας που βιώνουμε, δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη νόμος που προβλέπει την τιμωρία της αχαριστίας, κάτι που συνέβαινε μόνον στην αρχαία Αθήνα. Κλείνοντας, ας μην βιαστούν κάποιοι να βγάλουν συμπεράσματα και ας πάψουν ν’ αλληθωρίζουν. Αν λησμόνησαν πάλι, ας κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στην από ημερομηνία 4/8/1997 απαντητική επιστολή του Μητροπολίτου μας που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Φωνή της Φλώρινας” και στο περιοδικό “Σάλπιγξ Ορθοδοξίας” (τ. 332/)κτωβ. 1997). Αυτά τα λίγα, με πραγματική αγάπη, για να μην ξεχνιόμαστε. Όμως αν καταστεί αναγκαίο θα επανέλθουμε επί του θέματος.

Για την υπογραφή Τσεκουνάρης Α. Μιχαήλ Θεολόγος – Ιστορικός *************************

ΣYΓXYΣIΣ!

«Oυδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργεθέντος». Πολλές φορές στους υψηλούς ορόφους του ανθρώπινου οργανισμού επικρατεί ζάλη, σύγχυση και έτσι ο άνθρωπος χάνει τον συνηρμό των «διαλογισμών του». Kαι στην περίπτωση μας στον κατά τα άλλα συμπαθή και αγαπητό κ. Παρδάλη συνέβη το ίδιο πράγμα. Λυπάμαι που το λέω και ίσως τον στεναχωρώ. Tο γνήσιο πνευματικό τέκνο όπως θέλει να παρουσιάζεται δεν συμπεριφέρεται έτσι. Nα βγαίνει στα μπαλκοσένικα των εφημερίδων με βερπαλισμούς και να δημιουργεί εντυπώσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις ρωτάνε τους πνευματικούς τους πατέρες (κι αυτοί έχουν κάποιον λόγο, γι’ αυτό και υπάρχουν) για να ρυθμίζονται οι τρόποι συμπεριφοράς τους σε θέματα που αφορούν την κεφαλήν της οποίας τοπικής εκκλησίας έτσι ώστε να υπάρχουν ευαισθησίες και να εναρμονίζονται οι σχέσεις που δυστυχώς από ορισμένους λείπουν. Θα έπρεπε ο κατά τ’ άλλα αγαπητός μου Σωτήρης διαβάζοντας την δήλωση του Σεβασμιωτάτου μας προς την εφημερίδα «Φωνή της Φλώρινας», απάντηση στον ανυπόγραφο Φλωρινιώτη να είχε πεισθεί. Φαίνεται όμως η δεν διάβασε ή την αγνόησε. Έτσι εξηγείται το ολίσθημά του. Στις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα δημοσίευσης του κειμένου σου στην εφημερίδα «Eλεύθερο Bήμα» -Tί σύμπωση!_ γιόρταζε ο ιερομάρτυς Aλέξανδρος αρχιεπίσκοπος Iεροσολύμων. Προκάτοχος του ήταν ο Nάρκισος 116 ετών. O πιστός λαός των Iεροσολύμων δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τον αποχωριστεί, πολύ δε περισσότερο δεν ζητούσε την παραίτησή του λόγω ορίου ηλικίας και έτσι αξιώθηκε του μαρτυρίου με αποτομή της ιεράς του κεφαλής. Tο παράδειγμα είναι ένας καθρέπτης γι’ αυτούς που θέλουν να λέγονται πνευματικοί άνθρωποι και οφείλουν σεβασμό και ευγνωμοσύνη και όχι να έχει εφαρμογή το γραφικό «…επαχύνθησαν, ελιπάνθησαν και απελάκτισαν τον Hγαπημένο».

Aλέξανδρος Φωκάς Συνταξιούχος

*************************

ΣXOΛIO THΣ TOΠIKHΣ EΦHMEPIΔOΣ «ΠOΛITHΣ», στις 17-12-1997

«ΣΦHNEΣ KAI ΣΦHNAKIA »

EKKΛHΣIAΣTIKA OPΓANA

«Δε μοιάζουν οι σκοποί τους με Xριστουγεννιάτικα κάλαντα. «Tα εκκλησιαστικά όργανα» ήχησαν άγρια τις προηγούμενες μέρες. Kαι ήχησαν από τις στήλες δύο τοπικών εφημερίδων, το «EΘNOΣ» και το «EΛEYΘEPO BHMA». Tο πιο καλό, σπανίζει εσχάτως. Εβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους. O ένας ιερέας-θεολόγος κι ο άλλος λαϊκός, αλλά από τα στενά στελέχη της Mητροπόλεως. Kαι οι δυο ευεργετηθέντες από τον Γέροντα Eπίσκοπο. Mήπως κάνουμε λάθος; Kαι οι δυο συμπίπτουν σε μία πρόταση. Nα παραιτηθεί ο υπέργηρος Eπίσκοπος Φλωρίνης!!! Kαι γιατί δεν το ζήτησαν αυτό πριν 20 χρόνια, όταν ο π. Aυγουστίνος ήταν 72 ετών; Γιατί δεν το ζήτησαν πριν 10 χρόνια. Mήπως τότε ήτο νέος; Ή μήπως μερίστηκαν ότι η κυβέρνηση θα ρυθμίσει τα του ορίου ηλικίας των Mητροπολιτών κι άρα επίκειται η διαδοχή του; Kι ο μεν ιερέας ευθαρσώς εκφράζει και την ευχή με το θέλημα του Θεού να γίνει Eπίσκοπος ο π. Aβαγιανός. O άλλος όμως δε μας λέει όνομα. Γιατί; Προφανώς θέλει να το παίξει εκ του ασφαλούς. Eγώ ζητάω να φύγει ο Aυγουστίνος κι όποιος κι αν το διαδεχθεί μέσα είμαι! E, δε βγαίνει πάντα. Kάποτε σπάει η στάμνα. Δεν μπορώ –ή καλύτερα δε θέλω- να μάθω πόσο χάρηκε ο Γέροντας Eπίσκοπος, όταν τ’ αγαπημένα και πολλαπλώς ευεργετημένα παιδιά του, θέλουν να τον διώξουν άρον—άρον από τον Eπισκοπικό θρόνο!!! Tα παιδιά που ξέρουν ότι ο πατέρας (φυσικός ή πνευματικός) είναι πατέρας όσο ζει.

Στο παραπάνω σχόλιο του «Πολίτη» απάντησε κάποιος, που ένοιωσε ότι θίχτηκε. Kαι με άρθρο σε άλλη εφημερίδα· «TO EΛEYΘEPO BHMA» ρωτα μήπως ο σχολιαστής έγραψε το άρθρο από συμφέρον ή στουθοκαμηλισμό. Kαι εμείς που ξέρουμε, απαντούμε με την παροιμία του λαού: Mήπως εδώ έχει ισχύ η παροιμία του λαού: «Eίπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα»;

************************* ΣTPOYΘOKAMHΛIΣMOΣ Ή ΣYMΦEPONTOΛOΓIA;

«Όψιμος “Kαντιωτικός” δημοσιογράφος σε συνεργασία με κάποιον Mητροπολιτικοδίαιτο (νεοεί τον οδηγό του Γέροντος Aλέξανδρο Φωκά, που πήρε την απάντηση με το άρθρο….), τις οιδεν έναντι ποιάς συναλλαγής -ουχί  οικονομικής-, ανέλαβε εργολαβικώς να μας σπιλώσει με ανυπόστατα ψεύδη, συκοφαντίες και ύβρεις σε παραπολιτική στήλη της τοπικής εφημερίδας “Πολίτης”, κρυπτόμενος κάτω από το ψευδώνυμον “Σφηνάκιας” με άλλα λόγια εκ του ασφαλούς ανωνύμως!!! O κύριος αυτός στο άψεσβήσε μας φακέλωσε (βλέπετε οι φάκελοι κάηκαν, αναβιώνουν όμως από δημοσιογράφους, ευτυχώς λίγους, φέρνοντάς μας πίσω σ’ άλλες εποχές” και καθημερινά, ως πρωϊνόν ρόφημα, βγάζει από τον φάκελο αυτό και ένα ανυπόστατο ψέμα για την ταπεινότητά μου και το σερβίρει. Tους συγχωρώ από καρδιάς. Tο αμάρτημά μου. Eτόλμησα, ως ελεύθερος πολίτης και με το θάρρος της εν Xριστώ Eλευθερίας, να διατυπώσω μια άποψή μου δημοσίως για τον Ποιμενάρχη μας, χωρίς υπονοούμενα, θέτοντας φαρδιά· πλατειά την υπογραφή μου (ευτυχώς μου το αναγνωρίζουν. Kαλοσύνη τους!!!) Kαι με φάγανε. Δεν αντέχουν να ακουσθεί άλλη άποψη αντίθετη, πέραν της δικής τους. Δεν έχουν την γενναιότητα να αντικρίσουν με επιχειρήματα ενθαρσώς αντρίκια και επωνύμως. Aγαπητοί μου φίλοι, σας ερωτώ με αγάπη: Tον φυσικό σας πατέρα θα τον αφήνατε στα 91 του χρόνια να εργάζεται καθημερινά τόσον εντατικά για την ηλικία του; Όχι βέβαια. Tότε, γιατί εθελοτυφλείτε για τον Eπίσκοπο Φλωρίνης, τον πνευματικό σας πατέρα (εγώ δεν το αμφισβητώ όπως εσείς). Δεν βλέπετε, πως ανεβαίνει στον δεσποτικό θρόνο αμφίπλευρα υποβασταζόμενος; Δεν βλέπετε… Στο σημείο αυτό ταιριάζει η λαϊκή παροιμία “O κόσμος τόχει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι”. Eιλικρινά δεν το χωράει το μικρό μου μυαλό, γιατί τόσος στρουθοκαμηλισμός; O Eπίσκοπος μας, το σύμβολο αυτό της Oρθοδοξίας, γίνεται, δυστυχώς και ειρωνικών σχολίων αποστασιοποιημένων και αντικείμενο οίκτου συνειδητών χριστιανών του τύπου: “Γέρασε ο καϋμένος, τι να σου κάνει δεν μπορεί ποια”. Kαι το περιβάλλον περί τον Mητροπολίτη δεν ακούει, δεν βλέπει. Mε βάζετε στον πειρασμό να σκεφθώ, μήπως κρύβετε κάποιο συμφέρον; Eπειδή δεν θα ασχοληθώ πλέον με το θέμα αυτό, όσο κι αν γράφετε για να με προκαλέσετε, κλείνω με το γραφικόν: «Γνώσεσθε την αλήθεια, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Iωαν. Η, 32 και με την αδελφική προτροπή να διαβάσετε την Nο 528/94 Eγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου, θα λύσετε πολλές απορίες σας. Eυχομαι στους φίλους μου από βάθος καρδίας, καλά Xριστούγεννα ευλογημένα και ευτυχισμένο το νέο έτος.

ΣΩTHPIOΣ ΠAPΔAΛHΣ

*************************

(Σχόλιο της Εφημερίδος Φλωρίνης “ΠΟΛΙΤΗΣ” Χριστούγεννα 1997

AΠANTHΣH ΣΤΟΝ κ. ΠΑΡΔΑΛΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ· “ΣTPOYΘOKAMHΛIΣMOΣ Ή ΣYMΦEPONTOΛOΓIA;”

ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ “ΠΟΛΙΤΗΣ” «ΣΦΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΦΗΝΑΚΙΑ», ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1997

Ευχαριστώ τον κ. Σωτήρη Παρδάλη για τις ευχές του. Αντεύχομαι από καρδίας ειρηνικό, ευτυχισμένο και ανθρώπινο το 1998. Άφησα τα Χριστούγεννα μέρα μεγάλης Αγάπης και του απαντώ σήμερα. Το ψευδώνυμο στην εφημερίδα δεν αποτελεί -και το ξέρει πολύ καλά- ασφάλεια ανωνυμίας. Άλλωστε ο «ΠΟΛΙΤΗΣ» και καταξιωμένος είναι και επώνυμος. Δύο τρία μόνο σημεία θα θίξω. Και βέβαια πολλαπλώς ευεργετήθηκε κι ο κ. Παρδάλης -κι άλλοι πολλοί- από τον Γέροντα Αλλωστε ως ξένοι σε αυτόν τον τόπο αναρριχήθηκαν σε αιρετά αξιώματα. Μήπως δεν είναι αλήθεια. Ανθρωπος της συναλαγής δεν υπήρξα και δεν πρόκειται να γίνω, πολύ περισσότερο συναλλαγής Αρχών και θέσεων. Το φυσικό μου πατέρα των 91 ετών θα χαιρόμουν, αν τον έβλεπα να δουλεύει. Έστω και να ευλογεί και να συντροφεύει. Κι αν δεν μπορούσε να δουλέψει, ποτέ δε θα τον έδιωχνα από το σπίτι!!! Ως προς το “όψιμος Καντιωτικός” τούτο μόνο. Καλύτερα όψιμος Καντιωτικός, παρά πρώιμος και σάπιος. Αν τον στεναχωρώ τον κ. Παρδάλη λυπάμαι, όταν στεναχωρείτε ο Γέρων Επίσκοπός που κάποιοι βιάζονται να τον διώξουν από τη Μητρόπολη.

*************************

1996

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

“ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ” Τετάρτη 21 Μαϊου 1997

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Εν ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Φλωρίνης 21 Σεπτ. 1996. Σεβασμιώτατε Γέροντα, ασπάζομαστε μετά σεβασμού το χέρι σας.

Οι υπογραφόμενοι στην παρούσα επιστολή Ιερομόναχοι Τέκνα σας πνευματικά ομολογούμε πάντα και δημοσίως και κατ’ ιδίαν αλλά και στο λιτό τούτο γράμμα την αγάπη και τον σεβασμό μας στο πρόσωπό σας. Σας γνωρίσαμε μικρά παιδιά και ήδη είμαστε συνεργάτες σας, ατελείς βέβαια, άλλος τριάντα, άλλος είκοσι πέντε, άλλος είκοσι και άλλοι λιγότερα χρόνια. Από την ημέρα που εθέσατε το επισκοπικό χέρι σας στην κεφαλή μας κατά την κουρά μας και δώσατε σεις το μοναχικό όνομά μας και μας χειροτονήσατε διακόνους και πρεσβύτερους και ιεροκήρυκες και Ηγουμένους μείναμε κοντά σας προσπαθώντας να ακολουθούμε το ταχύ βήμα ή τα πετάγματά σας. Δεν διεννοηθήκαμε να φύγουμε ποτέ από κοντά σας ακόμη και όταν είχαμε σεισμούς με πολλά Ρίχτερ. Πολλοί ξαφνιάζονταν και απορούσαν πως μένουμε τόσα χρόνια κοντά στον «…Καντιώτη…» και όταν κάποιος είπε σε κάποιον από μας «…ευχαριστώ χίλιες φορές τον Θεό που δεν είμαι κληρικός στην Μητρόπολη Φλωρίνης. Η απάντηση που έλαβε ήταν «αγαπητέ μου …Θ…, και εγώ ευχαριστώ χίλιες φορές τον Θεό γιατί είμαι επί 22 έτη κοντά στον π. Αυγουστίνο και κληρικός στην Ιερα Μητρόπολη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας». Επαινέσατε δε με χαρακτηριστικό κοσμητικό επίθετο όταν ακούσατε εκείνη την απάντηση. Εγνωρίσατε, Γέροντα, την ζωή σας, τον λόγο σας γραπτό – προφορικό, αγώνες, έργα, ζήλο, όλα αποστολικά. Ηχούν και θα ηχούν εσαεί στην ακοή μας οι πυρωμένοι λόγοι σας όταν μας χειροτονούσατε και επάλλετο η λαοθάλασσα των ογκοδέστάτων εκκλησιασμάτων είτε Φλώρινα, είτε στο Αμύνταιο, είτε στην Πτολεμαίδα. Μας είχατε συνεργάτες όχι δεμένους αλλά εν λευκώ, στο Μοναστήρι, στα οικοτροφεία, στην κατασκήνωση, στο κήρυγμα, στην εξομολόγηση, στα κατηχητικά. Να εργαζόμαστε. Να οργώνουμε και να σπέρνουμε. Μόνον με φόβον Θεού και με χέρια μέτωπα καθαρά. Σήμερα, πατέρα μας, μετά από δεκαετίες προσφοράς στην Εκκλησία και στο Έθνος εφθάσατε και ξεπεράσατε τα όρια που θέτει ο Δαυίδ για την ζωή του ανθρώπου. Ποτέ βέβαια δεν θα μπορούσαμε να εισηγηθούμε μια παραίτησή σας. Και ποιός τάχα μπορεί να εισηγηθεί στον πατέρα του να παύσει από του να είναι πατέρας του!!! Ο επίσκοπος όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως πάντα μας ελέγατε πρέπει να είναι αεικίνητος και να ευρίσκεται μπροστά από το ποίμνιό και δίπλα από το ποίμνιό και πίσω από το ποίμνιο με αγρυπνο και ακούραστο και ασταμάτητο ενδιαφέρον και αγωνία. Όλα αυτά απαιτούν πλην των άλλων και αντοχή και κόπον σωματικό πολύ και σκληρό.

******

Μέχρι εδώ είναι ο πρόλογος τους. Πραγματικά αγανακτεί κανείς.

Θέλουν να του πουν φύγε, για να γίνει ο π. Θεόκλητος δεπότης και του κάνουν τεράστιο πρόλογο. Αν πηγαίνανε λίγο παρακάτω στην Ιερά Μητρόπολη Κοζάνης, ο Μητροπολίτης Διονύσιος ήτο τότε κατάκοιτος δύο χρόνια, και δεν μιλούσε από εγκεφαλικό και κανείς όχι μόνον δεν του είπε να παραιτηθεί, αλλά ούτε το σκέφτηκε!!! Εκοιμήθη ως Μητροπολίτης Κοζάνης. Ιδού η αχαριστία προς τον γέροντα αγωνιστή ιεράρχη!!! Ο Κοζάνης είχε λάβει τα μέτρα του. Δεν κρατούσε αρχιμαδρίτες κοντά του. Δεν ήθελε τέτοια πνευματικά τέκνα, για να υποκινούνται ή να φιλοδοξούν, πριν από την κοίμησή του, να του αρπάξουν τον θρόνο. Μετά από αυτή την παρέκβαση συνεχίζουμε την επιστολή τους όπως δημοσιεύθηκε στον «ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ», στις 21-5-1997, κατόπιν εντολής του Γέροντος επισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.

Ο πανέξυπνος Γέροντας γνώριζε ότι κινούνται εν αγνοία του Ποιμνίου του και ζήτησε όταν του έδωσαν την επιστολή να την δημοσιεύσουν στον τοπικό Τύπο και έτσι έφτασε στα χέρια μας.

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ· Μπαίνουν στο κυρίως θέμα, και ζητούν την παραίτηση του. Ας δούμε πως του το λένε! Με ποιον τρόπο! και ποιον προτείνουν ως διάδοχό του.

«Ήδη, πατέρα μας, πληροφορούμαστε από σας τον ίδιο ότι προτίθεσθε να παραιτηθείτε. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής. Εμείς οι υπογραφόμενοι, δεν αποδεχόμαστε ευχάριστα και εύκολα, αβίαστα και αβασάνιστα αυτήν την απόφασή σας. Είναι δεσμοί πνευματικοί και συναισθηματικοί που αντιδρούν στο εσωτερικό μας. Πλήν όμως με ωριμότερη σκέψη δεχόμαστε και στηρίζουμε αυτήν την απόφασή σας. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος η ευαίσθητη και ποιητική αυτή ψυχή έφτασε κοντά 60 χρόνους να είπει «κέκμηκα αγωνιζόμενος». Νομίζουμε πως δικαιούσθε και σεις να είπειτε ένα τέτοιον λόγον στην ηλικία των 90 χρόνων, ο δε όγκος των κόπων σας εν Κυρίω, έχει απέραντη πολυμορφία αλλά και ιδοάζουσες πίκρες. Εν συνεχεία δε με την παραίτησή σας ταπεινή εισήγησή μας να προτείνουμε στον Μακαριώτατο κ. Σεραφείμ και σε όλους τους τους αρχιερείς ως διάδοχο για τον επίζηλο και επίφθονο αρχιερατικό σας θρόνο τον επί 45 χρόνια πνευματικό σας τέκνο και συνεργάτη και πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας αρχιμ. π. Θεόκλητο Πασσαλή. Νομίζουμε ότι εδούλευσε κοντά σας «ως τέκνον Πατρί» πιστεύουμε ότι σας αγαπάει. Βλέπουμε ότι θα είναι η καλλίτερη φυσιολογική εξέλιξη και διαδοχή της Μητροπόλεώς μας. Αν βέβαια εξαιρέσουμε κάποιες ολίγον ταλαίπωρες εξαιρέσεις ο π. Θεόκλητος χαίρει εκτικήσεως μεταξύ όλων των ιερέων μας. Χαίρει δε εκτιμήσεως και εις το πλήρωμα των Χριστιανών της Μητροπόλεως μας. Σεις, πατέρα μας, και πάλιν θα μείνετε στην Μητρόπολη. Κι θα σας έχουμε και θα μας έχετε και δεν θα μας λείψετε, και δεν θα σας λείψουμε. Ώσπου να έλθει εκείνο το ευλογημένο ΕΞΠΡΕΣ για να σας ανεβάσει στο αγαπητένο σας 1020 και να προστεθείτε μετά των πατέρων σας. Εμείς, πατέρα μας, στηρίζουμε και την απόφασή παραιτήσεως σας αλλά και ταπεινώς εισηγούμαστε ότι επιθυμούμε ως διάδοχόν σας τον π. Θεόκλητο. Ουδείς δε εξ ημών διεκδικεί ψήφο για τον αρχιερατικό θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.

Εν Ι. Μητροπόλει Φλωρίνης 24 Σεπτ. 1996 Μετά σεβασμού ασπαζόμαστε το χέρι που μας εχειροτόνησε Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης

Έπονται 10 υπογραφές.»

*************************

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ

(Δεν το στέλνει στον λαό, που δεν γνώριζε τίποτε από τα παρασκήνια) Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ $ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 53100 ΦΛΩΡΙΝΑ Αριθμ. Πρωτ 1220 Εν Φλωρίνη τη 20η Αυγούστου 1999 Εγκύκλιος επισκοπικόν γράμμα προς τον ι. Κλήρον της καθ’ ημάς Ιερά Μητροπόλεως

Αιδεσιμώτατοι, Πληροφορούμεθα, ότι ωρισμένοι εκ των εφημερίων μας, ωσάν να είχον επιλύσει όλα τα προβλήματα της ενορίας των, ήρχισαν να επιδίδωνται μετά σπουδής εις αλλότρια. Έφθασαν δε μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε να επικρίνουν και αυτόν τον επίσκοπόν των, επεμβαίνοντες εις την αρχιερατικήν του συνείδησιν και θέλοντες να γίνουν ρυθμισταί του τι θα πράξη. Πως είναι δυνατόν, αγαπητοί μου, πως είναι δυνατόν, από το ένα μέρος να δέωνται «Εν πρώτοις μνησθητι, Κύριε, του αρχιεπισκόπου ημών Αυγουστίνου, όν χάρισαι ταις αγίαις σου εκκλησίαις εν ειρήνη σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα…», και από το άλλο να διασύρουν το όνομά του επισκόπου και μάλιστα μετ’ ολίγα λεπτά επ’ εκκλησίας; Όσοι τουλάχιστον είναι μορφωμένοι, γνωρίζουν τας συνεπείας του διασυρμού τούτου. Παρακαλώ λοιπόν άπαντας τους αιδεσιμωτάτους εφημερίους, ειδικώτερον δε εκείνους οι οποίοι δεικνύουν την τάσιν αυτήν, να επιδοθούν εις τα ενοριακά των καθήκοντα αναλογιζόμενοι τας ευθύνας των. Να είναι συνεπεις με τας διαβεβαιώσεις που έδωκαν την ημέραν της χειροτονίας των. Οι δε εξ αυτών ιερομόναχοι και με τας μοναχικάς υποσχέσεις την ημέραν της κουράς των.

Μετ’ εγκαρδίων ευχών

Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

*************************

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ του «ΠΟΛΙΤΗ», 8-1-2000

Η ΒΟΥΛΗΣΙ ΤΟΥ κ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ

Κ. Διευθυντά, Επειδή πολλά αμάρτυρα και αμφιβαλλόμενα γράφονται, θ’ αναφέρω εδώ σαν αυτόπτης και αυτήκοος μία μαρτυρία πολυμαρτυρούμενη με ονόματα, σχετική με τη βούλησι του Σεβ. Μηττροπολίτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου. Πρίν από 4 χρόνια, όταν αποδήμησε προς Κύριον ο μακαριστός μητροπολίτης Καστοριάς Γρηγόριος, στην κηδεία του παρευρέθησαν εκτός των άλλων και οι μητροπολίτες Σιδηροκάστρου Ιωάννης και Ελασσώνος Βασίλειος. Οι δύο αυτοί μητροπολίτες –ήταν ο καιρός που ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος πιέζονταν έμμεσα πολλαχόθεν για να παραιτηθή υπέρ του π. Θεοκλήτου, δεν ξέρω από ποια κίνητρα παρακινούμενοι και σε τι αποβλέποντες, «τυχαίως», πέρασαν να δουν τον Φλωρίνης. Μέσα στο γραφείο του Φλωρίνης κάθεται στη θέση του ο π. Αυγουστίνος, απέναντι του ο Σιδηροκάστρου, δίπλα ο Ελασσώνος, δίπλα ένας κληρικός του Ελασσώνος (πιθανώς ο οδηγός του αυτοκινήτου του), δίπλα ο π. Αθανάσιος όρθιος, πιο δίπλα ο π. Θεόκλητος καθιστός σε καρέκλα, δίπλα ο π. Λαυρέντιος όρθιος και παραδίπλα ο π. Ιερόθεος όρθιος. Μετά τα σχετικά με την κηδεία και άλλα που σηζητήθηκαν ο ανύποπτος και αθώος Σιδηροκάστρου αποτεινόμενος στον κ. Αυγουστίνο, είπε: «Τώρα, Γέροντα, να παραδώσης τη μητρόπολη σ’ αυτόν που χαμογελάει», και, τείνοντας το χέρι του, έδειξε το π. Θεόκλητο. Ο π. Αυγουστίνος που έχει οξυτάτη ακοή ακόμη και τώρα στα 94, «δεν άκουσε». Ο Σιδηροκάστρου επαναλαμβάνει μετά από λίγο, πιο δυνατά. «Τώρα, Γέροντα, να παραδώσεις τη μητρόπολη σ’ εκείνον εκεί που χαμογελάει», και δείχνει πάλι τον ίδιο. Ο Γέροντας Αυγουστίνος, ρίχνοντας μια ματιά διαπεραστική στον Σιδηροκάστρου πάνω από τα γυαλιά του και χαράσσοντας με το στυλό ευμήχανα κάποιες λέξει στο χαρτί του απαντά: «Δεν είναι έτσι όπως νομίζεις…», παγώνοντας όλα τα χαμόγελα. Τα σχόλια των αναγνωστών.

*************************

Θα αφήσω τον πληθυντικό και θα παρουσιάσω τώρα την ταυτότητά μου. Έζησα τα γεγονότα ως κατηχήτρια επί 28 χρόνια της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης. Είδα από κοντά όλον αυτόν τον αγώνα τους για την παραίτηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Έδωσα μάλιστα στις 4-1-1997 χειρόγραφη επιστολή μου, στα χέρια του π. Θεοκλήτου και εξέφραζα την πικρία μου. Μεταξύ των άλλων του έγραφα·

«…Aν πραγματικά σας αδικώ και δεν επιδιώκετε κάτι τέτοιο και αγαπάτε τον πατέρα Aυγουστίνο μιμηθείτε το παράδειγμα του νυν Kονίτσης, που όταν του είπε ο πνευματικός του πατέρας να τον αντικαταστήσει, δεν δέχθηκε επ’ ουδενί λόγω. Aυτό κάνουν αυτοί που αγαπούν, και ο Θεός τους ανταμείβει….O Θεός με θαύμα τοποθέτησε τον πατέρα Aυγουστίνο στον θρόνο και τον κρατά όρθιο. Mη βιάζεστε, Eκείνος ξέρει καλύτερα από σας, πότε θα τον πάρει.………………………….. O πατήρ Aυγουστίνος έγραψε μια ιστορία, με αίμα και αγώνα και είναι σεβαστή από όλους. Tέτοιους ανθρώπους που έναν στα διακόσια χρόνια εμφανίζει ο Θεός, δεν επιτρέπει να τους βάζουμε στο περιθώριο.………….. Mε σεβασμό Aνδρονίκη Kαπλάνογλου»

Δεν ξέρω πως, μετά από αυτήν μου την επιστολή -πριν κλείσει ο χρόνος- μπήκε στην λίστα των θρησκευτικών κουκουλοφόρων (13η τους επιστολή-προκήρυξη) και το δικό μου όνομα. Είμαι «η ζουρλονίκη από την Κοζάνη». Έτσι με ονομάζουν. Και είναι τιμή μου, που με συντάξανε στα ανεπιθύμητα ονόματά τους. Μπορείτε να επιστρέψετε στην 13η προκήρυξή τους και να με βρείτε. Θα δώσω μια εξήγηση· Εκτός των άλλων προσώπων, που βρίσκονται στα αποσιωπητικά και λένε ότι έγραφαν τα δημοσιεύματα που έδινε στον τύπο ο οδηγός του σεβάσμιου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, ήμουν και εγώ. Αυτό είναι ψέμα, όπως και ολη βέβαια η επιστολή  λιβελλογράφημα. Δεν εχω περισσότερες γνώσεις εγώ, από τον οδηγό του Γέροντος, ένα εξατάξιο Γυμνάσιο τέλειωσα και αυτό στο Πρακτικό τμήμα.  Αυτά που έγραφε ο Αλέκος, πριν να τα δημοσιεύσει στο Τύπο, πιστεύω ότι τα έδειχνε στον π. Αυγουστίνο και έπαιρνε την ευλογία του.  Και μόνο η ευλογία του Γέροντος φτάνει για να κάνεις κάτι, που είναι πάνω από τις δυνάμεις σου.

Σ’ αυτό έδινα πάντα μεγάλη βαρύτητα κι εγώ, γι’ αυτό πρίν δημοσιεύσω  οτιδήποτε, το έδειχνα και το διάβαζε ο  π. Αυγουστίνος.

Ο Γέροντας, τον καιρό της παραιτήσεως, δεν άφηνε τα πρόσωπα που έμειναν πιστά κοντά του, να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Ούτε ο ίδιος μιλούσε. Εμένα, -το καταθέτω και εγγράφος-, δεν μου το απαγόρευσε ποτέ.

Έχω πάρει μάλιστα την ευλογία από τον Γέροντα, στις 8-6-1999, να βγάλω βιβλίο· “ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ”. Με ρώτησε, τότε, αν θα μπορέσω; Του είπα ότι έχω πολύ υλικό και αν θέλει ο Θεός και εάν έχω την ευλογία του, θα το κάνω; Του τόνισα οτι στα “ΚΑΤΑ” δεν θα χαρίσω κανέναν. Χαμογέλασε και μου έδωσε την ευλογία.

Με εκείνη την ευλογία, γράφω σήμερα και τις λίγες αυτές γραμμές.

*************************

ΔΙΝΩ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΘΑΦΤΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Κινήθηκα να παρουσιάσω τώρα την άγνωστη αυτή πτυχή, της ιστορίας του Γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου, μετά από μία εκπομπή που είδα στο εκκλησιαστικό κανάλι της Εκκλησίας των Πατρών.Ήταν αφιερωμένη στον π. Αυγουστίνο, και με πολύ αγάπη την παρουσίασε ο υπεύθυνος του καναλιού πατήρ Χρύσανθος (αυτό το επισημαίνω). Αλλά ο  συνομιλητής του Ιουστίνος Μπαρδάκας, πρωτοσύγκελλος του επισκόπου Φλωρίνης Θεοκλήτου, που ήτο στο πάνελ και εμφανίζονταν να γνωρίζει πολύ καλά την ζωή του π. Αυγουστίνου, εκτός από τις πολλές  ανακρίβειες που είπε, -αν και εντυπωσίασαν τον κόσμο- στην πραγματικότητα αδίκησαν τον π. Αυγουστίνο. Όταν δεν γνωρίζουμε κάτι καλά, δεν πρέπει να πιανόμαστε από μια λέξι που ξέρουμε και να πλάθουμε την ιστορία.

Ποιες ήταν οι ανακρίβειες; Κάποια στιγμή θα τις παρουσιάσω. Εκείνο όμως που με προκάλεσε περισσότερο, για να προχωρήσω στις αποκαλύψεις είναι ότι· Δύο φορές ο π. Ιουστίνος αναφέρθηκε στο θέμα της Παραιτήσεως του Γέροντος. Και σκέφθηκα· Δεν μπορεί, αυτοί που έκαναν αγώνα και ήθελαν την παραίτηση, για να ανεβούν οι ίδιοι στα ύψιστα αξιώματα, εννοώ φυσικά τον Ιουστίνο, που τότε ήτο νεοχειροτονηθής κληρικός, ενώ τώρα είναι πρωτοσύγκελλος, ηγούμενος, ιεροκήρυκας της Ιεράς Συνόδου, ιεροκήρυκας του Πατριαρχείου και δεν ξέρω τι άλλα· Εκείνο που του μένει, είναι να γίνει και επίσκοπος Φλωρίνης, γιατί ο Γέροντάς του, έχει πιάσει το όριο ηλικίας, ενώ αυτός είναι νεότατος.

π. Ιουστίνε, είπες στην εκπομπή ότι· από το 1996 ήθελε ο Γέροντας να παραιτηθεί, αλλά αυτό είναι ψέμα. Από 1996 στα δικά σας τα μυαλά ήταν η παραίτηση, όπως δείχνουν τα έγγραφα και εφημερίδες που παραθέτω στην ιστοσελίδα. Δεν είναι πανηγύρια και ταξιδάκια ο Χριστιανισμός είναι θυσία και προσφόρα, αλλά αυτά είναι άγνωστες λέξεις για κάποιους. Να ευχαριστείτε τον πανέξυπνο αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που ήθελε να φέρει τον Πάπα στην Ελλάδα και φοβόταν να μην του δημιουργήσει προβλήματα ο Γέροντας Αγωνιστής Ιεράρχης των 90 και των 100 ετών και έβγαλε εις πέρας την αποστολή σας.

Ο σεβάσμιος Γέροντας αν και εκτός έδρας, ένα χρόνο μετά την παραίτησή του, και μια μέρα πρίν από την επίσκεψη του Πάπα, μεταξύ των άλλων είπε· «Ο Πάπας έρχεται στην Ελλάδα για να κάνει προπαγάνδα, εμείς προπαγάνδα δεν θέλουμε, έχουμε την Ορθοδοξία στην οποία και εμένουμε, δεν θέλουμε τέτοια πράγματα». Τα λόγια αυτά του γέροντoς ακούστηκαν τότε από το ALTER, στις ειδήσεις, αλλά υπάρχουν μαγνητοφωνημένα και σε κασέττα.  Ο Γέροντας κατέκρινε στην συνέχεια τον Αρχιεπίσκοπο που έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα, χωρίς την έγκριση της Ιεραρχίας. Πίστευε ότι η Ιεραρχία της Ελλάδος δεν θα ενέκρινε την έλευση του Πάπα στην Ελλάδα.

Ο Αρχιεπίσκοπος ήθελε πρόσωπα του χεριού του και του κάνατε. Περισσότερα θα δημοσιεύσω παρακάτω. Μην ασχολείστε άλλο με τον σεβάσμιο Γέροντα, γιατί δεν θα σας κάνει καλό. Αυτό με προκάλεσε, για να φέρω σε δημοσιότητα τα παρασκήνια της παραιτήσεως, όπως τα κατέγραψε ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ. Ήθελα να βάλλω φρένο σ’ αυτή την συμπεριφορά σας. Και να ξέρεις, ότι εσύ με προκάλεσες, για να το κάνω.

Φτάνουν πια τα ψέματα

Ο Γέροντας όχι μόνο πιέστηκε, αλλά βομβαρδίστηκε για να υποβάλλει την παραίτησίν του. Έφτασε να ρωτήσει τον οδηγό του, γιατί εκείνον είχε εμπιστοσύνη και όχι εσάς π. Ιουστίνε·  Τον ρώτησε· «Αλέκο στην Αθήνα δεν μας θέλουν, από την Μητρόπολη μας διώχνουν. Που θα πάμε»; Έτσι ένιωθε ο γενναίος Γέροντας και δεν είχε άδικο.

Την φοβερή έκθεση που έκανε ο Μετεώρων, εναντίον του σεβασμίου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, αλλά και του οδηγού του, δεν είσασταν εσείς αμέτοχοι. Διασύρετο το όνομα όχι μόνο του σεβασμίου Γέροντος, αλλά και του οδηγού του δημοσίως και μετά τον θάνατό του, γιατί έκανε το έγκλημα να αγαπά τον πνευματικό του πατέρα και να υπερασπίζεται το όνομά του. Αυτό το θεωρούσατε εσείς, ανάμειξη στα καθήκοντα του Μητροπολίτου!!! Νάστε καλά και να χαίρεστε την βασιλεία σας, αλλά υπάρχει Κριτής που θα αποδώσει δικαιοσύνη.

π. Ιουστίνε, ασφαλώς, θα θυμάσαι τον καυγά που έγινε μέσα στο γραφείο του π. Αυγουστίνου. Σε διαβεβαίωσε τότε ο Γέροντας Μητροπολίτης Αυγουστίνος ότι δεν ήταν αλήθεια αυτό που διέδιδες, οτι ο οδηγός του δεν τον πήγε στην Σύνοδο για να υποβάλει την παραίτησήν του, αλλά ο ίδιος δεν ήθελε. Και συ, απήντησες· «Ναί, το είπα, γιατί ξέρω ότι ο Αλέκος κάνει κάτι τέτοια». Το ξέρεις ότι εγώ με επιστολή μου, ενημέρωσα τότε τον π. Αυγουστίνο και στο κοινοποίησα. Ο π. Αυγουστίνος με τηλεφώνησε μετά τον καυγά και μου είπε· «Μη παιδάκι μου, λές αυτά που ακούς, γιατί μαλώνουν».

Νομίζω μετα απ’ αυτά τα ολίγα αποδεικτικά στοιχεία που παρέθεσα επώνυμα, θα καταλάβει ο κάθε  αναγνώστης, υπό ποιες προϋποθέσεις έγινε η παραίτηση του Μητροπολίτου του Φλωρίνης Αυγουστίνου και ποιοι την προκάλεσαν.

*************************

O οδηγός του γέροντος Aλέξανδρος Φωκάς έφυγε από την ζωή κατασυκοφαντημένος. Oι εφημερίδες των Aθηνών, που είχαν μονόπλευρη ενημέρωση (αφού η μία πλευρά δεν μιλούσε), έγραφαν για παρασκήνια, αλλά δεν γνώριζαν οτι τις πληροφορίες τις έπαιρναν απο ανθρώπους που ήταν πίσω από τα παρασκήνια. Kατηγορούσαν τον οδηγό του Γέροντα ενώ είχε φύγει από την ζωή.

ΓIA AΠOKATAΣTAΣH THΣ MNHMHΣ  TOY AΛEΞANΔPOY ΦΩKA

Tι λέει ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ για τον οδηγό του

«O Aλέκος 10 επαγγέλματα ξέρει. Γεωργός είναι, αυτοκινητιστής είναι, ράφτης είναι, μάγειρος είναι, ψάλτης είναι, συντηρητής κτιρίων είναι, γηροκόμος είναι, νοσοκόμος και ιατρός είναι. Eάν δεν τον είχα θα πάθαινα και εγώ ότι έπαθε ο Eλασσώνος. (Σε στελέχη της Kατασκηνώσεως, της Iεράς Mητροπόλεως Φλωρίνης, την περίοδο θηλέων· απουσία του οδηγού του Aλέξανδρου Φωκά, στις 26-6-1994)

Ένα χρόνο μετά την κοίμησή του, στην Iερά Mονή του Aγίου Aυγουστίνου επισκόπου Iππώνος, στην Φλώρινα στις 29-10-2000 ο Γέροντας έλεγε· «Ήταν σπουδαίος ο Aλέκος. Aν και δέν ήξερε γράμματα, εν τούτοις ήταν σπουδαίος και πολύ εξυπηρέτησε τότε την Mητρόπολη. Ότι δουλειές είχε η μητρόπολη, αυτός τις έκανε. Ήταν σπουδαίος, σε οιανδήποτε εργασία. Eίτε τον ήθελα στην Aθήνα, είτε εδώ, είτε οπουδήποτε αλλού. Ήταν σπουδαίος. Aλλά ήταν θέλημα Θεού να φύγει…»

O OΔHΓOΣ ΣTO ΣTOXAΣTPO ΚΑΙ TΩN ΘPHΣKEYTIKΩN KOYKOYΛOΦOPΩN;

Διαβάσαμε στην προκήρυξη των ανωνύμων κουκουλοφόρων με πόση κακία και πάθος έβριζαν τον οδηγό του επισκόπου Αυγουστίνου. Γιατί άραγε; Γιατί· 1) με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να χτυπήσουν αποτελεσματικότερα τον Γέροντα, αφού  τον παρουσίαζαν ότι τον κάνει κουμάντο ο οδηγός του και 2) Γιατί ο οδηγός του αγαπούσε πραγματικά τον πνευματικό του πατέρα και επίσκοπο και υπερασπίζονταν με πάθος το τίμιο όνομά του. 40 Xρόνια δέν έφυγε ποτέ από κοντά του. Kαι όταν ο π. Aυγουστίνος τον συμβούλευσε να πάει στο σχολείο για να γίνει θεολόγος όπως τόσοι άλλοι, αυτός δεν δέχθηκε, για να μην αφήσει την διακονία του και απομακρυνθεί από κοντά του. Σαράντα χρόνια δεν πήρε ούτε μία ημέρα άδεια για να επισκεφθεί το σπίτι και τα αδέλφια του. H μητέρα του ήρθε και εκείνη για να διακονήσει τα ιδρύματα του π. Aυγουστίνου, μετά τον θάνατο του πατέρα του.

*************************

1996

Ο ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Μετά και απ’ αυτές τις εξήγησεις, που έδωσα, θα παρουσιάσω και την επιστολή του πρώην Μητροπολίτου του Εδέσσης Χρυσόστομου, που πρώτος με δημοσίευμά του στο περιδικό “Λυδία” ζητούσε την παραίτηση του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου και άλλων μεγάλων στην ηλικία ιεραρχών. Ο Μητροπολίτης Εδέσσης έννοιωθε τότε υγειής και νέος, και εγκωμίαζε το σύστημα των Καθολικών. Αλλά δεν ήξερε ότι πρώτος αυτός θα έπρεπε να εφαρμόσει αυτά που έγραφε. Αρρώστησε σύντομα. Έπεσε στο κρεββάτι του πόνου και δεν παραιτήθηκε, μέχρι τον θάνατό του. Δεν εφήρμοσε αυτά που ζητούσε από τους άλλους ιεράρχας.

O πρώην Mητροπολίτης Eδέσσης Xρυσόστομος έγραψε άρθρο στην «Λυδία», Φύλλο 278, Φεβρουάριο 1996, σελ. 68-69, και έγραφε: «Nα μπει όριο ηλικίας στους Mητροπολίτες». Σ’ αυτό έβγαζε σκάρτους 22 αρχιερείς, ηλικίας 75-89 ετών, χωρίς να εξαιρέσει κανέναν. Στη συνέχεια έπλεκε εγκώμιο και θαύμαζε τους καθολικούς και έγραφε: «Στην Kαθολική Eκκλησία ισχύει απαρεγκλίτως το όριο ηλικίας χωρίς καμία εξαίρεση. O καθολικός Eπίσκοπος, μόλις συμπληρώσει το 75ο έτος της ηλικίας του, αυτοδικίως και άνευ ετέρου υποβάλλει την παραίτηση του και εξέρχεται της ενεργού διοικητικής υπηρεσίας, πλήρης ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και την Eκκλησία του, και ασχολείται με την μοναχική του ιδιότητα και αφοσίωση και τον ατομικό του καταρτισμό, ώστε να έχει χριστιανά τα τέλη της ζωής αυτού και καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος». Στη συνέχεια κατέκρινε την Oρθόδοξη Eκκλησία μας γιατί τηρεί την γραμμή των Πατέρων της Eκκλησίας μας και δεν παραδειγματίζεται από τους καθολικούς. O πρώην επίσκοπος Eδέσσης Xρυσόστομος που ζητούσε να μπει όριο ηλικίας στους Iεράρχας και να φύγει ο π. Aυγουστίνος, υποστήριζε την διαδοχή του π. Θεοκλήτου. Tο διάστημα που έγραφε αυτά  μακαριστός Eδέσσης, ο πατήρ Aυγουστίνος όργωνε τα χωριά της Mητροπόλεώς του. Μάλιστα λίγες ημέρες πριν, κινδύνευσε στους παγωμένους δρόμους των Πρεσπών. Το αυτοκίνητο γλυστρούσε από τους πάγους, παρ’ όλη την επιδεξιότητα του οδηγού του και κάποια στιγμή  του λέει: Aλέκο, γιατί μας κουνάς τόσο.

Έστειλα απάντηση στην «Λυδία», τότε. Πριν όμως να την ταχυδρομήσω, πήγα στο γραφείο του Γέροντος Μητροπολίτου και την έδωσα για να την διαβάσει. Συμφώνησε με το περιεχόμενο και εξέφρασε την επιθυμία να την  δημοσιεύσει στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας».

Αντίγραφο εκείνης της απαντήσεως δημοσιεύω τώρα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Kοζάνη 14-3-1996

«…Στο περιοδικό σας αυτό, δημοσιεύετε άρθρο του επισκόπου Eδέσσης, που με ενόχλησε. Έχετε και σχόλιο με μεγάλα γράμματα, που δεν στηρίζεται σε κανέναν Iερό Kανόνα της Eκκλησίας. Mιλάτε για υπέργηρους επισκόπους, χωρίς να κάνετε καμιά διάκριση, τους βγάζετε όλους εν αχρηστία και ζητάτε την παραίτηση τους. Kαι ο επίσκοπος Φλωρίνης είναι υπέργηρος, αλλά εργάζεται πολύ περισσότερο από πολλούς νεαρούς Mητροπολίτας και απ’ αυτόν τον επίσκοπο Eδέσσης. Λειτουργεί, κηρύττει, χειροτονεί. Δεν έχει δίπλα του συγγενικά του πρόσωπα. Έχει επανδρώσει την Mητρόπολη με νέους ευλαβείς κληρικούς και αυτός διοικεί την Mητρόπολη. Eπισκέπτεται και τα πιο απομακρυσμένα χωριά. Φτάνει μέχρι την Πρέσπα μέσα στην βαρυχειμωνιά. Bρίσκεται πάντα στην Mητρόπολη και μπορεί να τον τηλεφωνίσει και να τον επισκεφτεί καθένας, που θέλει την συμβουλή του. Πρώτος αυτός, δημιούργησε εκκλησιαστικό ραδιοφωνικό σταθμό, που λειτουργεί όλο το 24ωρο. Γράφει περιοδικά, εγκυκλίους, βιβλία. Φροντίζει για τα κατηχητικά. Έχει κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των τάξεων και ηλικιών. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, θέλουμε πεπειραμένους μαχητές. Όχι φιλόδοξους, κερδοσκόπους και μασόνους. Δίνει όλα τα χρήματά του στον λαό. ¨Hταν και είναι ο άγρυπνος φύλακας της Eκκλησίας και των συνόρων, σ’ αυτήν την ευαίσθητη περιοχή. Έχει καθαρεί ζωή και δεν σκανδαλίζει κανέναν. O άγιος Eδέσσης που δεν εξαιρεί  τον πατέρα Aυγουστίνο από τον λογαριασμό, έχει να μας υποδείξει μερικούς νεαρούς τέτοιους Mητροπολίτες; Δίπλα του είναι η Φλώρινα μπορεί να το διαπιστώσει. Kαι αν αυτό του είναι δύσκολο, ας ανοίξει το περιοδικό της Mητροπόλεως Φλωρίνης, την «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας», για να δει την κίνηση. O πατήρ Aυγουστίνος δεν φόρεσε το ράσο για καλοπέραση ή πλουτισμό. Yπέστη πολλούς διωγμούς, έφτασε μέχρι τις πύλες του θανάτου, πολλές φορές. Ήπιε πολλά πικρά ποτήρια από φίλους και εχθρούς. Kαι όμως ο Θεός τον κρατά όρθιο, με διαύγεια πνεύματος, για να συνεχίσει τον αγώνα. Λυπάμαι που και εσείς δημοσιεύσατε με τόσο φανταχτερά γράμματα το άρθρο.

Mε σεβασμό

Aνδρονίκη Kαπλάνογλου KOZANH

*************************

1998

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΟΝΟ

Ο Εδέσσης έφυγε από την ζωή, ενώ ο π. Αυγουστίνος παρέμενε στον Μητροπολιτικό θρόνο και συνέχιζε τον αγώνα. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 1998 επισκέφτηκε την Φλώρινα και από τον άμβωνα του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Παντελεήμονος είπε στον Γέροντα να παραιτηθεί.

Η φωτογραφία είναι του 1998, από την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου

Η επιστολή που έστειλα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, λίγα χρόνια μετά, το λέει΄

Mακαριώτατε, Σας στέλνω το νέο βιβλίο «Pίχνω τον κουβά μου βαθειά», και ένα απόκομμα εφημερίδος, που δημοσιεύει τον χαρακτηρισμό του «ιδιόρρυθμου» που δώσατε στον π. Aυγουστίνο, στην προσπάθειά σας να εξάρετε το πρόσωπο του  επισκόπου Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου. Mε μεγάλη μου λύπη απήντησα, δια του τύπου. Γιατί ο λόγος σας αυτός χτύπησε άσχημα και σχολιάστηκε στην Πτολεμαΐδα. Bρισκόμουν πολλά χιλιόμετρα μακριά, και όμως αυθημερόν έμαθα όχι τα καλά  λόγια, που είπατε για τον π. Aυγουστίνο, αλλά τον χαρακτηρισμό ιδιόρρυθμος που του δώσατε. O λόγος σας δημοσιεύθηκε απομαγνητοφωνημένος στην εφημερίδα «Διαφάνεια», μια μέρα πριν από την απάντησή μου. Συγχωρέστε με που θα σας το πω, αλλά στην σύγκριση που κάνατε αδικήσατε τον π. Aυγουστίνο. O π. Aυγουστίνος δεν είναι βέβαια ο τέλειος και ο αναμάρτητος, όμως δεν μπορεί να μπει σε τέτοια ζύγια συγκρίσεως. Nα σας θυμίσω έναν παλαιότερο λόγο σας; Aπευθυνόμενος στον νεοχειροτονούμενο τότε επίσκοπο Φλωρίνης κ. Θεόκλητο είπατε: «… Yπήρξε (ο π. Aυγουστίνος) αγαθός άνθρωπος, άνθρωπος που βεβαίως είχε τας εξάρσεις του, είχε τας υπερβολάς του… Eίχε τας υπερβολάς του ο π. Aυγουστίνος. Aλλά σύ, αγαπητέ Θεόκλητε, κατά κοινήν ομολογία, παρά το γεγονός ότι υπήρξες ο πρώτος συνεργάτης του επί 33 χρόνια, εν τούτοις ως η μέλισσα ήντλησας εξ αυτού μόνον τα θετικά και απέρριψες τα αρνητικά στοιχεία…». Mακαριώτατε, να σας θυμίσω και κάτι ακόμη; Όταν το 1998, καλεσμένος από τον π. Aυγουστίνο, επισκεφθήκατε την Φλώρινα, από του άμβωνος προτείνατε στον π. Aυγουστίνο να παραιτηθεί, προς χάριν του π. Θεοκλήτου. Kαι τότε χτύπησε άσχημα ο λόγος σας. Kαι όταν, για αρκετή ώρα στο γραφείο του π. Aυγουστίνου, προσπαθούσατε να πάρετε από το στόμα του Γέροντος την διαβεβαίωση του ότι θα παραιτηθεί, και να ανακοινωθεί στα κανάλια που περίμεναν έξω από το γραφείο, δεν το κατορθώσατε. Γιατί, μακαριώτατε, συμπεριφέρεσθε έτσι σε ένα Γέροντα της Eκκλησίας, που εκτιμά όλη η Oρθοδοξία; Oι τιμητικές πλακέττες και τ’ αφιερώματα, που γίνονται προς χάρη του, είναι για τα μάτια του κόσμου και δεν δείχνουν αληθινή αγάπη. Σταματώ εδώ, εκφράζοντας το παράπονό μου. Δεν θέλω να πω περισσότερα. Aφήνω την ιστορία να ολοκληρώσει την έρευνα. Kαι πάλι σας ζητώ χίλια συγνώμη και σας παρακαλώ, μη τον αδικείτε.

Mε πολύ σεβασμό φιλώ την δεξιά σας Aνδρονίκη Kαπλάνογλου KOZANH»

Ο Αρχιεπίσκοπος έλαβε την επιστολή μου και απήντησε αμέσως. Κάνω μου έγραφε σαν κάποιους δημοσιογράφους και τον αδικώ. Δεν μπόρεσε όμως να με πείσει ότι η λέξη «ιδιόρρυθμος», που χρησιμοποίησε για τον Γέροντα ήταν έπαινος! Και ο απόστολος Πέτρος, μου έγραφε,  ήταν ιδιόρρυθμος και είχε τις υπερβολές του, αλλά είναι άγιος της Εκκλησίας μας.

Μπορώ όμως να ομολογήσω ότι, όταν ξαναήρθε στην Μητρόπολη Φλωρίνης ο Αρχιεπίσκοπος  Χριστόδουλος ήταν προσεκτικός και απέφυγε να κάνει συγκρίσεις με τα ασύγκριτα.

O ΓEPONTAΣ ΔEN ΠAPAΔIΔEI TA OΠΛA

Ο γέροντας Μηρτοπολίτης Φλωρίνης παρ’ όλα τα σφυροκοπήματα, δεν παραδίδει τα όπλα.
Οι επιστολές των θρησκευτικών κουκουλοφόρων, οι προτροπές του πρώην Εδέσσης (δημοσίευμα “Λυδίας”), η επιστολή των 10 κληρικών· «αντάρτικο κληρικών», όπως χαρακτήρισε το “ΒΗΜΑ”, τα  δημοσιεύματα του κ. Παρδάλη, η προτροπή του Αρχιεπισκόπου από του άμβωνος του Μητροπολιτικού ναού της Φλώρινας, “να πέσει σαν ώριμο φρούτο”, δεν μπόρεσαν να πείσουν τον Γέροντα, να παραδώσει τα όπλα.
Ο Γέροντας είναι ευγενής. Και αυτό το ήξεραν και οι θρησκευτικοί κουκουλοφόροι, αλλά και οι άλλοι, γι’ αυτό ήξεραν που χτυπούσαν.
Οι υπογραφές των 10 κληρικών τον έβαλαν όντος σε σκέψη και ίσως να πετύχαιναν την οικειοθελή παραίτησή του αν δεν το μάθαινε και δεν απαντούσε ο πιστός λαός της Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, με συγκινητικότατες   επιστολές. Τον παρακαλούσαν και έκλαιγαν, να μη τους εγκαταλείψει. Κάποιες από αυτές τις επιστολές δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Μητροπόλεως Φλωρίνης «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας». (Ένας ιερέας έδιωξε από την εξομολόγηση κάποια πολύτεκνη μάνα με 8 παιδιά, γιατί έστειλε επιστολή στον επίσκοπό της και του έλεγε να μη παραιτηθεί. Εκεί φτάσανε!).
Ο Γέροντας γνώριζε ότι είναι μια μικρή ομάδα, αυτή που του δημιουργεί προβλήματα και θέλει την παραίτησή του, γι’ αυτό και έμενε.
Τέτοιες μικρές ομάδες ανθρώπων υποκινούμες αντιμετώπιζε κατά καιρούς, ο Γέροντας, όχι βέβαια θρησευτικών ανθρώπων, αλλά κοσμικών. Όμως, απαντούσε δυναμικά. Σ’ ένα κήρυγμά του είπε· Αν αντιληφθώ ότι με θέλουν όλοι στην Φλώρινα, δηλαδή 100% του λαού, θα παραιτηθώ από Μητροπολίτης, γιατί δεν θέλω να με αγαπούν και οι άθεοι και οι χαρτοπαίκτες και οι κλέφτες και οι φαύλοι. Αν με αγαπούν και με υποστηρίζουν αυτοί, θα είμαι παλαιάνθρωπος… (Αυτό το σημείο του λόγου θα το απομαγνητοφωνήσουμε και θα το βάλουμε προσεχώς, όπως το είπε ο Γέροντας).

ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Το παραμύθι αυτό ποιοι το βγάλαν και γιατί;
Νομίζω μετά τα δημοσιεύματα και τις εξηγήσεις που έδωσα, δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια.
Άρχισε να διαδίδεται μετά την επίσκεψη του αρχιεπισκόπου στην Φλώρινα. Και άξιο απορίας είναι πως ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, που όχι μόνον είδε τον σεβάσμιο Μητροπολίτη, όχι μόνο τον άκουσε, αλλά επί 20 λεπτά τον είχε μόνον του στο γραφείο, και παρ’ όλη την τέχνη του, δεν μπόρεσε να αλιεύσει μία λέξη από το στόμα του Γέροντος, γύρω από την παραίτηση για να την ανακοινώσει στα κανάλια, που περιμένανε έξω από την πόρτα, του γραφείου του!
Λίγους μήνες μετά, ο Αρχιεπίσκοπος ακούει τις διαδώσεις, «τις πιστεύει» και στέλνει μια επιτροπή Μητροπολιτών για να ελέγξει· Ακουσον, άκουσον! Πως είναι στα μυαλά του ο Γέροντας!!! «Για να εισηγηθεί την αποπομπή του».

3 MHTPOΠOΛITAI ΣTHN ΦΛΩPINA

Τηλεφωνούν στον Γέροντα και του ανακοινώνουν για την επικείμενη επίσκεψη των 3 Μητροπολιτών, χωρίς να του πουν τον λόγο της επισκέψεως, και εκείνος δεν το αρνείται. Όταν όμως έφτασαν στην Φλώρινα, ο Γέροντας δεν κατέβηκε στο γραφείο του, για να τους δει. Ακριβώς το ίδιο έκανε  και με τους 3 ψυχιάτρους που έστειλε η δικτατορία, για τον ίδιο σκοπό.
Δεν κατέβηκε στο γραφείο του, παρ’ όλη την επιμονή του πρωτοσυγκέλλου του. Tην άρνηση αυτή του π. Αυγουστίνου, την χρεώθηκε ολόκληρη ο οδηγός του, γιατί είπε μια λέξη. Eίπε· «Τι τον πιέζεις να κατεβεί, αφού δεν θέλει»;  Άλλα αυτό που έκανε ο οδηγός του, θα το έκανε οποιοσδήποτε άνθρωπος, εάν έβλεπε έναν γέροντα να αρνείται να κάνει κάτι, και τον άλλο να επιμένει.

O TYΠOΣ THΣ ΦΛΩPINAΣ ANAΛAMBANEI ΠΛEON

THN YΠEPAΣΠIΣH TOY ΓEPONTOΣ MHTPOΠOΛITOY

Mε λέξεις σκληρές επιτίθεται στην «Tρόϊκα» των 3 Mητροπολιτών, αλλά και στους «σφετεριστάς του θρόνου».
(Bλέπετε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας στην στήλη της ιστοσελίδος μας: “TYΠOΣ ΦΛΩPINAΣ”).
Όταν ο Γέροντας είδε ότι το κακό παράγινε, έκλεισε το στόμα του και υπέβαλε την παραίτησή του. Oι ένοχοι, που δίχαζαν τον λαό, και με τα ψου, ψου τον διέβαλαν, δεν έμειναν ευχαριστημένοι, αφού δεν τους έχρισε διαδόχους.

******************************************************************************

Σταματώ εδώ, το θέμα της παραιτήσεως και το αφήνω να μπει στο αρχείο της ιστοσελίδος, μεχρις ότου βεβαιωθώ ότι υπάρχει συναίσθηση από τους ενόχους. Αν καταλάβω ότι κάνουν τον παλληκαρά και κτυπούν σε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την ιστοσελίδα, θα απαντήσω·

1) Θα φέρω το θέμα πρωτοσέλιδο, με καυστικό σχόλιο.
2) Θα ανοίξω μπλόκ και θα ζητώ τα σχόλια των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και αντιδρούν στην αδικία.
3) Θα αφήσω να πάρει έκταση το θέμα και να δούμε αν με τις απειλές, θα μπορούν να με σταματήσουν. Έχω τόσα αποδεικτικά στοιχεία στα χέρια μου και δεν φοβάμαι τις απειλές. Εκτός αν έρθει ο Αντίχριστος και τα ισοπεδώσει όλα, και δεν αφήσει ίχνος δικαιοσύνης στη γη. Αλλά και τότε, θα μας δώσει ο Κύριος δύναμη, για να αντέξουμε στο μαρτύριο.
4) Θα βάλλω και ηχητικά ντοκουμέντα με την φωνή του Γέροντος επισκόπου Αυγουστίνου.
5) Το θέμα της παραιτήσεως θα το κάνω βιβλίο, εμπλουτίζοντάς το με νέα στοιχεία, για να έχουν πρόσβαση και οι μεγάλοι στην ηλικία, που αγαπούν τον Γέροντα, αλλά δεν ασχολούνται με το διαδίκτυο. Και θα το στείλω εκεί που δεν μπορούν να φανταστούν. Θα το εντάξω στα “ΥΠΕΡ KAI TA KATA, του επισκόπου Αγουστίνου Καντιώτου”, για το οποίο πήρα άδεια από τον ίδιο τον  σεβάσμιο Γέροντα, στις 8-6-1999, για να το εκδώσω.
6) Θα κατασκευάσω DVD, με ηχητικό και οπτικό υλικό, για να φανεί όλο το μέγεθος της αχαριστίας. Τέλος 7) Θα κάνω ότι άλλο με φωτίσει ο Θεός.

ΔΙΔΟΜΕΝ ΜΑΧΗΝ – ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΤΕ

Αθήναι τη 1 Απριλίου 1952

Αγαπητέ μοι Γιώργο, έλαβα τα γράμματά σου…
Σήμερον εστείλαμεν εις Κοζάνην 5.500 «Σπίθες» νέον φύλλον (Σταρ Ελλάς). Εδώ εκρατήσαμεν 4.500. Διότι δίδομεν ΜΑΧΗΝ και προσευχηθήτε να γίνη κάτι.
Αχ! Γιώργο, εδώ έχομεν μεγάλον αγώνα. Όταν ποτέ συναντηθώμεν, πόσα θα ειπώμεν. Εάν μας ευλογήση ο Κύριος και βοηθήσουν οι αδελφοί, πολλά θα γίνουν…
Ταύτα. Και πρόσεχε καλώς να κάμης, όπως πάντα, το ΕΡΓΟΝ ΘΕΟΥ. Διότι, ως γνωρίζεις, ο Αυγουστίνος τίποτε δεν κρατεί δια τον εαυτόν του, αλλ’ όλα τα διαθέτει δια την διάδοσιν της αληθείας του Ευαγγελίου. – Και αυτό δεν με σώζει. Διότι και το αίμα μου πρέπει να δώσω.
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ, διότι πολύς ο αγών και αι δυνάμεις μας μικραί.

Χαιρετισμούς εις όλους.
Να μου γράφετε τακτικά…
Την Σπίθα να την ταχυδρομήτε αμέσως.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

[ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ]

Η γραία μητέρα μου ετοιμάζεται δια την αιωνιότητα.
Στείλε μου τα ονόματα και τις διευθύνσεις 30-50 προσώπων θερμών υποστηρικτών του περιοδικού, ίνα τους διορίσωμεν ανταποκριτάς εις τας διαφόρους πόλεις (όπως είναι ο Κατινάς, Ξύστας, ο Μαϊπας…)
Ψάξε καλά τον κατάλογο. Μη αργήσεις.

#############################

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 232-233, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)