Χωρισμον, σεβασμιωτατοι! (Του Μητροπολiτου Φλωρiνης Αυγουστiνου)
Posted by: Επίσκοπος on 
Δεκ 19th, 2024 | 
Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Χωρισμον, σεβασμιωτατοι!
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
(Τὴν εὔσημη τούτη ἡμέρα ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε τὴ διδαχὴ τοῦ ἀειμνήστου γέροντος π. Αὐγουστίνου μεταφέροντάς την ἐδῶ μέσα ἀπὸ ἕνα γνωστὸ ἔργο του· εἶνε τὸ τέλος τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία [Ἀθῆναι 1954-55, σσ. 209-212, σὲ μεταγλώττισι]. Ἐκφράζει τὸν πόνο του γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ μὲ παρρησία ἀγωνίζεται νὰ ξυπνήσῃ τὶς συνειδήσεις τῶν τότε ποιμένων της ποὺ συγκροτοῦσαν τὴν ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Πέρασαν βέβαια ἀπὸ τότε 60 χρόνια· μήπως ἆραγε ὁ λόγος του ἔγινε πιὰ ἀνεπίκαιρος καὶ ἀταίριαστος γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα; Ἂς τὸν ἀκούσουμε.)
Ὤ πῶς κοιμῶνται οἱ ἱεράρχες μας, αὐτοὶ ποὺ κατὰ τὴ χειροτονία τους, μπροστὰ σὲ χιλιάδες λαοῦ, πατώντας ἐπάνω στὸν δικέφαλο ὡρκίστηκαν, πὼς θά ᾽νε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἀλλὰ δὲν λείπουν καὶ ἱεράρχες ποὺ ἀναστενάζουν γιὰ τὴ δουλεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, ὅταν γύρω στὸ 1930 ὡς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐλάμβανε πρώτη φορὰ μέρος σὲ συνεδρίασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε τὸ θάρρος νὰ διακηρύξῃ, ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ κράτος, κυβερνώμενο ἀπὸ τῆς συστάσεώς του ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις μὲ πρώτη τὸν μασονισμό, ἐξ δωσε νόμους ποὺ ἀποτελοῦν ἄρνησι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γεμᾶτος ἱερὰ ἀγανάκτησι ἐπρότεινε, ἡ Ἱεραρχία ἐπειγόντως, τελεσιγραφικά, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν κυβέρνησι μέσα σὲ ὡρισμένη προθεσμία «τὴν ἀπάλειψι ἀπὸ τὴ Νομοθεσία κάθε Νόμου ποὺ ἀντιστρατεύεται στὰ δόγματα, τὰ μυστήρια, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, τὶς παραδόσεις καὶ τὸν ἠθικὸ βίο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Καὶ ἂν ἡ προθεσμία περάσῃ ἄπρακτη, ἡ Ἐκκλησία νὰ χωριστῇ ἀπὸ τὸ κράτος· νὰ διακηρυχθῇ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας βρίσκεται σὲ διωγμό, καὶ ν᾿ ἀνατεθῇ ἡ ὑπεράσπισί της στὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸ λαό, τὸ μόνο φύλακα τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν μας παραδόσεων. Read more »
Be the first! 
ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ σκέψι μας, ἡ καρδιά μας, ἡ μνήμη μας, ὅλος ὁ ψυχικός μας κόσμος φτερουγίζει στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας. Ἐμεῖς, ποὺ τὸ ζήσαμε καὶ τὸ αἰσθανθήκαμε, ὡς αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες ἐκείνου τοῦ θαύματος ἔχουμε ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ τὸ μεταδώσουμε ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Δὲν πρέπει νὰ λησμονηθῇ ἡ μνήμη τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς πεσόντας. Διότι τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ ἔκλεισαν τὰ μάτια τους τὰ καλύτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ζῇς σήμερα ἐσύ, παιδί μου, ἐλεύθερος. Τὰ κόκκαλά τους εἶνε φωτεινὰ ὁρόσημα, ποὺ θὰ φωνάζουν· Ἄλτ, ἐδῶ Ἑλλάς! 
