1) ΟΤΑΝ Ο ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟΝ ΤΥΧΙΚΟ 2) «Ἡ ἀγαπη του Θεου ἡ νικωσα τoν κoσμον»
Ιούν 12th, 2025 | 
Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΟΤΑΝ Ο ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟΝ ΤΥΧΙΚΟ
—-
—
Ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Ρωμαίους 8:26-39
«Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἡ νικῶσα τὸν κόσμον»Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ, ἡ περικοπὴ αὐτὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι ἕνα δυνατὸ κήρυγμα ἐλπίδος, μιὰ θεία ἀνακούφιση γιὰ τὴν ψυχὴ ποὺ ἀγωνιᾶ μπροστὰ στὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς. Ὁ Θεὸς μᾶς μιλᾶ σήμερα μὲ μιὰ φωνὴ γεμάτη ἀγάπη, λέγοντάς μας πὼς «οὐδὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. 8:39).
Τὸ Πνεῦμα ποὺ συμπάσχει μὲ τὴν ἀδυναμία μας (8:26-27)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς θυμίζει πὼς «τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν» (8:26). Στὶς στιγμὲς ποὺ νιώθουμε ἀδύναμοι, ἄφωνοι μπροστὰ στὸ βάρος τοῦ σταυροῦ μας, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ «ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν», δηλαδὴ προσεύχεται μέσα μας, μὲ στεναγμοὺς ἀνεκλάλητους. Δὲν εἶναι μόνο ἐμεῖς ποὺ κραζοῦμε «ἔλα, Κύριε Ἰησοῦ», ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ποὺ ζεῖ μέσα μας, ὁδηγώντας μας σὲ μιὰ βαθύτερη ἑνότητα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Τὸ Θεῖο Συνεργό (8:28) – «Πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»
– «Κατὰ πρόθεσιν»: Δὲν εἶναι τυχαῖο· εἶναι μέρος τοῦ σχεδίου Του νὰ μᾶς ἑνώσει μὲ τὸν Υἱό Του. Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἡ πρόνοια εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ φροντίζει γιὰ ὅλα».Ἡ Πρόγνωση καὶ ὁ Προορισμός (8:29) – «Οὓς προέγνω, καὶ προώρισεν»
Αὐτὴ εἶναι μία βαθύτατη θεολογικὴ ἀλήθεια: Ὁ Θεὸς προγνωρίζει (προ-γινώσκει) τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς προορίζει νὰ γίνουν «σύμμορφοι μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ Του».
– «Προέγνω»: Δὲν σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς «ἐπιβάλλει» τὴν πίστη, ἀλλὰ προβλέπει αὐτὴν τὴν ἐλεύθερη ἀπόκρισή μας στὴν χάρη Του. Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος: «Ἡ γνῶσι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπὸ πάντοτε, ἀλλὰ δὲν καταναγκάζει».
– «Προώρισεν»: Ὁ Θεὸς μᾶς «προετοίμασε» γιὰ μία ἁγία ζωή, ὥστε νὰ μοιάζουμε στὸν Χριστό. Αὐτὸ γίνεται μέσω τῶν μυστηρίων, τῆς μετανοίας, καὶ τῆς θεώσεως.
– «Συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ»: Ὁ σκοπός εἶναι νὰ ὁμοιωθοῦμε στὸν Χριστό – ὄχι μόνο ἠθικά, ἀλλὰ ὁλοκληρωτικά, μὲ τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη, καὶ τὴν δόξα Του. Ὁ Χριστὸς εἶναι «πρωτότοκος», καὶ ἐμεῖς οἱ πιστοὶ γινόμαστε «ἀδελφοί Του» μέσω τῆς Βαπτίσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας.
Καὶ ἂν ὁ κόσμος φαίνεται νὰ καταρρέει γύρω μας, θυμόμαστε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ: «πάντα συνεργεῖ ὁ Θεὸς εἰς ἀγαθὸν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (8:28). Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸν πόνο, ἀλλὰ πὼς ὁ Θεὸς μετασχηματίζει τὸν πόνο μας σὲ δόξα. Αὐτὸς ποὺ μᾶς «προέγνω» καὶ μᾶς «προώρισεν», μᾶς «ἐκάλεσεν», μᾶς «ἐδικαίωσεν» καὶ θὰ μᾶς «δοξάσει». Εἶναι ἕνα θείο πρόγραμμα ἀγάπης, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα καὶ τελειώνει στὴν αἰωνιότητα!
Ὁ Χριστὸς ποὺ θριαμβεύει γιὰ χάρη μας (8:31-34)
Ἔπειτα, ὁ Ἀπόστολος μᾶς ρωτᾶ μὲ ἕναν παλμὸ θριαμβικὸ στὴν καρδιά: «ἐὰν ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν;» (8:31). Ὁ Πατήρ μᾶς «δωρεῖται τὰ πάντα» (8:32), ἀφοῦ μᾶς ἔδωσε ἤδη τὸ πιὸ πολύτιμο: τὸν Υἱὸ Του, τὸν Χριστό, ποὺ «ἀπέθανεν, μᾶλλον δὲ καὶ ἀνέστη, καὶ ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν» (8:34). Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ἂν ἔχεις τὸν Θεὸ ὕπερ σου, δὲν φοβᾶσαι τίποτε κάτω σου».
Ἡ ἀγάπη ποὺ νικᾷ κάθε δοκιμασία (8:35-39)
Καὶ τότε ἔρχεται ἡ κορύφωση, ἡ μεγαλειώδης ἐξομολόγηση πίστεως: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;» (8:35). Ὄχι θλίψη, ὄχι διωγμός, ὄχι πείνα, ὄχι κίνδυνος, ὄχι μάχαιρα! Ὄχι, οὔτε ὁ θάνατος, οὔτε ἡ ζωή, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαί, οὔτε ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὑψωμάτα, οὔτε βάθη, οὔτε «τις κτίσις ἑτέρα» (8:39). Γιατὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν», καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ νίκη μας.
Ἀγαπητοί, αὐτὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου δὲν εἶναι μόνο λόγια· εἶναι ἡ ζωντανὴ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν Ἁγία Τράπεζα, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, βιώνουμε αὐτὴ τὴν ἀγάπη ποὺ «οὐδὲν τὴν νικᾷ». Ὅπως ψάλλουμε στὴν Ορθόδοξη Λειτουργία: «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. 3:27). Ἔτσι, ζώντας μὲ πίστη, ξέρουμε πὼς «οὔτε ἡ ζωή, οὔτε ὁ θάνατος» θὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ Αὐτόν ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή μας.
Δόξα σοι, ὁ Θεός, δόξα σοι!
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.