“The Latins are not only schismatics, but also heretics…” (Mark Eugenicos)

Let us remain in Orthodox

“The piety/godliness handed down to us by out fathers we shall not deny…In this we were born, in this we were baptized, in this we associated, in this we live and in this shall we fall asleep (die): and if the time invites us, we shall die a thousand times in its behalf and no one shall be able to separate us from this true confession. Do not move eternal bounds, nor transpose ancient legislations…Until the end, brothers in Christ, let us remain firm in Orthodoxy, let us keep godliness/piety unbroken, unshaken, and let us keep the faith sure, let us reverence the fathers, let us venerate the saints, let us fear the Lord, and let us not betray our salvation. No one compels us, nor is forced obviously, if we ourselves do not apostasize (fall away) from the good membership of the Church. Let us, then, manly and no one shall be able turn us over.»

• JOSEPH BRYENNIOS
• (See, “THE SURVIVING WORKS”, “TA EVRETHENTA”,
• vol. A’, pp. 147,148, Leipsia, 1768)

Dedicated to the faithful children of the Orthodox Church struggling against papism, especially in the Hellenism abroad.

CHRISTIAN SPARK

Issue no. 186 – Athens – 1956

(Republished at Athens in 1987 in ANTI-PAPAL DISCOURSES,
by Metropolitan Augustine Kantiotes, pp. 15-31)

CONCORDATUM?

(Pact?)

“Brethren, you were bought with a price [by the precious blood of the God-man]:
be not slaves of men” (1 Cor. 7:23)

Our small country, my beloved, our small country can be called the land of the most paradoxical and most abnormal treaties. Poor, weak, and materially destroyed, having gone through fire and sword, Greece turns to those outside and shouts: Help me…And immediately her good friends from east and west hasten!

A Marvelous Opportunity For Exploitation

But unfortunately in the eyes of most, so that we do not say all, the misfortune of Greece is presented for them as a wonderful opportunity for variegated oppression and manipulation/exploitation. They give one? Ten, 100, 1000 they want to collect. For the securing of capitals they want to bind Greece with powerful bonds, the so called pacts, which no one can change, can shake, because for every disavowal even of the least detail detail, our small country, like a robust and unruly child, will be apprehended from the ear and will be led accused to the international courts! The aliens want to have Greece fastened to the stake of their cheapest interests; they want to have Greece as a cow, which they will milk, their children, grandchildren for many decades, for centuries! The mechanism of milking is the shares. And in many cases the aliens have achieved their dark underground designs in our country. This is borne witness to by the 130 “free” years of the life of modern Greece. [trans. note – When Greece wanted to manufacture its own car the powers that be disallowed her, to mention only one example.]

Unfortunate fatherland! You were created free by your Creator. Freedom is your sweetest song. On behalf of freedom, as much as no other people, from the most ancient times you struggled bravely. On an infinite number of battlegrounds your elect children shed rivers of blood both in older times and now. You are called a free nation. But unfortunately you are a slave, under the hands of anonymous companies, economic megamonsters, who through thousands of means suck out even the least moisture. [trans. note: – George Sorros, the rest of the zionists, and organs of the dark powers are paying huge sums of money to the ganiseries of the spirit for the re-writing and plastering of heroic Greek history – and Greek citizen tax-payers too (!!!): “Bright Line” – “Photini Grammi” Issue no. 47, April-May-June 2011, p. 48.] How will you live? How will you progress? Water-works, lighting, land and air transportation, mines, all of whatever you have that is precious and you are not able to utilize for the lack of monies, the one after the other is going under the authority of alien companies. You have been bought out hundreds of times. In a short while yet and you will be called to pay tax even for the air that you breathe. Do not doubt quantitatively that, if it were possible for them to bind the air that you breathe, they would bind it and this common good of the Creator they would merchandize through a special bill as an anonymous company of the Greek atmosphere!

A Suspicious Pact

Greece: a country of the most paradoxical and abnormal, irregular treaties. But of all the political and economic treaties that Hellas has contracted with aliens, the worst will be that one, which in the skulls of certain Greeks for months is being studied and planned in the world abroad and on the lips of many is borne with the Latin name concordatum. Now what is the concordatum? An ecclesiastical agreement, a pact between the pope and Greece. A pact now by which no longer material goods (water, light, precious metals) he was aiming to subtract from the authority of Greeks and to place them under the control of alien companies, but according to a direct manner would come to strike the Hellenes on their most sacred sentiments; he would come to decrease the glory, to annihilate, to set at naught the most precious of all goods/blessings, the orthodox faith, for which our nation lives and breathes and has its reason for existence (raison de tra) in the world.

Concordatum! And, so that we may speak more simply and in more popular fashion, the pact between the pope and Greece, according to the Vatican’s theories concerning the concordat, would take on the following dialogue form.

Dialogue pope – Greece

POPE: Greece, I Love you! I also want to express my love in action. I see that one of your just causes, the just cause of the liberation of the mega-island of Cypress from the bonds of alien slavery, is not being recognized, but is being disdained, insulted and struck out against, because you are a small and weak country, and your enemies are big and powerful. Greece, I hear your sighs, your appeals and I hasten to help you. My power, material and spiritual is tremendous. Millions, hundreds of millions faithful are dependent upon me spiritually. A single motion of mine is enough. As a robot tribes and tongues will move on behalf of the sacred issue of Cypress. You see the representatives of many nations, who in the hall of the conferences of the United Nations are indifferent and yawn when hearing the word Cypress? These dead ones I will set into motion. With the means that I have at my disposal I will electrify them, I will make them loose the tongue-tier, to open their mouths, to speak rhetorically, to cast their vote on behalf of Cypress and thus Cypress will be loosed from her bonds and freedom will come into your bosom. It will come through me the all-powerful pope. But, in order for me to set into motion the whole mechanism of my vast empire, I ask one thing of you, the smallest thing. Just as so many other nations, I want you, too, to recognize my nation, to ordain a representative, to come to Vatican and worship my slipper which transmits a wealth of blessings to worshippers. This smallest thing I ask of you. If you do it, all my displeasures  towards you of past centuries will be erased, you will be called my beloved daughter and you shall have whatever you ask for. I shall fervently recommend you to all my nations. And as my first gift you will have the liberation of Cypress…

GREECE (represented by her politicians): Most Holy father, I have heard your sweetest speech and I am moved. O, how good you are! All love, all affection. The fanatic elder-monastics and theologians of my Church present you different. But now you present yourself before me under a new enticing form. As a meek lamb! How can I not love you? How can I not contract close relations with you? Here I maintain relations with tigers and lions and bears, with nations, that is, that are grabbing, bloodthirsty, vindictive, materialistic and atheist, and with you, the sweetest father of Christianity, I will not have relations? And only the fact that you show your eagerness to help me on the burning issue of the liberation of Cypress is enough for me. Above all is Greece, her national issues. Religions and churches for me are simply means for the realization of my nationalistic aims. Fortunately new precepts are prevailing among my political men, one of which during the last elections declared that he is even eager to cooperate even with the devil when he is about to achieve his aim. Besides, out of Rome came forth the motto: “The aim sanctifies (justifies) the means”. Consequently this time I will close my ears to every elder-monastic admonition and I will come towards you and will embrace to edge of your shoe. Most Holy father, bless us!

This is the genuine voice of Greece? No. It is the voice of Frankish-struck Greeks, liars, those opportunist politicians and diplomats who believe in nothing but only a fruitless nationalism. And these unfortunately, in the ignorance of the people, oftentimes speak and make decisions.

All of Greece is being dragged, falls and pays homage, worships the pope. And the pope blesses…

But, orthodox Greeks, breathe! The idea of dialogue has not taken on flesh and bones. The disaster has not been executed. The paying of homage did not take place. A concordatum was not signed. For the new archbishop of Athens, lord Dorotheos, sensed the danger in time, called to an emergency meeting the orthodox Hierarchy, the Hierarchy decided against whatever form of diplomatic relations of Greece with the pope, the government retreated, the issue was abandoned, and here the papist and papal-worshippers cry and lament, because they did not have the fortune to see nuncios, to kiss the hems of cardinals, who would come to greet in an official function Greece as a worshipper of the pope.

The danger, by virtue of the resistance offered by the official Church, has passed. It passed? No. The turf has not been made firm yet. Muffled knocks are being heard. The papal-worshippers are getting ready for a new outsurge. As a serious Athenian newspaper wrote, if the concordat is abandoned, the desire however of certain political factors (figures) was not abandoned, so that for “national” purposes they may seek at some convenient time the contracting of diplomatic relations with the pope. These gentlemen will present the issue as being purely political, in which they will not allow the official Church of Greece to have any involvement. What are you saying papal-worshipping sirs? The official Church may not have involvement in such a serious issue? But previously our nation must dissolve the official pact with the Orthodox Church, must abolish the first two articles of the Greek Constitution, must become discolored as an orthodox Kingdom, and our king, accepting in his palace courts those sent by the pope, must cease being commemorated in our churches as most pious, as defender of the orthodox faith, and only then, sirs, in the ignorance of the Hierarchy will you be able to discuss this “political” issue.

The all-cunning enemy is lying in wait to attack. He is looking for the opportunity to achieve what is longed for. For this reason the orthodox powers of the nation must be found in a state of sacred vigilance. For this reason we, too, publish the present writing and according to the measures of our powers we enlighten and prepare the pious/godly people to deal with the danger coming from Rome, the pope.
But what is papism?

What Papsim Is

Without reservation we say that papism is the overthrowing of the fundamental laws of the Church, of genuine Christianity. And behold why.

According to Scriptures the root, head, and foundation upon which the entire Christian edifice is supported is the God-man Redeemer, our Lord Jesus Christ. He is the Alpha and the Omega of our faith, of our hope and of our love. He is the Leader. The voice of the Father heard twice from heaven, at the Jordan river and on Mount Tabor, established Him as eternal Leader in the Church: “This is my beloved Son, in whom I am well decided (“eu-dokisa”); listen to him” (Matt. 3:17; 17:5). The faith in Christ, the active faith, which is exhibited through absolute obedience to his commandments, even the least of them, is a fundamental law of the Church. Without this faith the Church can not be conceived.

Moreover, a fundamental law in the Church, which the God-man Lord established, is: as often and whenever among the faithful there appear serious disagreements concerning things of the faith, things that need to be done, worship matters – these differences are not solved by one only member of the Church, however official is his position, holiness and wisdom might be; but these matters are solved by the collective whole, by the Church, coming together and convening in holy Spirit (Matt. 18:17). According to this manner, that argument concerning circumcision, which shook up the apostolic Church, was solved, during which both Peter and Paul and the rest of the apostles and disciples spoke and developed their views on the subject; but when the decision was made, all subjected themselves to the voice of the Church (Acts 15:6-29). No one of them set his own authority above the authority of the Church. The infallible criterion in the Church, even when the chiefs of the apostles were living, was the Synod (Council).

But both of these fundamental laws, which pertain to the administration of the Church, papism overturned. In the Church the leader is the pope. In the Church the pope possesses infallibility. In the Church the pope is everything. Being driven by the demon of luciferian pride the pope usurped all the authorities, set his throne above the clouds, opened his mouth and, as another Nebucadnezzer, said: Nations and peoples, do you see me? Fall down and worship, pay homage to me. “By divine right” I am above lay people, monastics, deacons, priests, bishops, metropolitans, archbishops, patriarchs, regional and even those ecumenical Synods. When I am found on my seat and speak, I speak in holy Spirit and my decisions are infallible. I am the one and only, unique referee of Christ upon the earth. The soldiers who are faithful to me preach to the whole world the motto:

“Just as one God exists, one sun for the day, one moon for the night, in like manner God gave to the Church only one leader, the pope.” But not only ecclesiastical, but also political leaders obligated to obey me in all things. The two swords in the Gospel (Luke 22:38) symbolize the spiritual and worldly authority, and I must hold and use these two swords. Every authority comes from me. Woe unto the one who set himself against my volitions…

The pope, being clad with such ideas, established in the world a tyranny, a tyranny in the name of the Crucified One, whom he would say, that he and only he would represent upon the earth. And this tyranny ended up being unbearable, especially when upon the papal throne there sat individuals, who had no internal relation with the Christian faith and life. Popes thieves and robbers, making unrestrained use of power, brought huge corruption to the flocks of the West. The people murmured. The godly would sigh. Courageous preachers of the divine word, who dared to protest against the antichristian live and conduct of the popes, were apprehended and burnt alive, as the famous Jerome Savonarola (1452-1498), whose statue  adorns today one of the squares of Florence. Rome, with the corrupt and unfaithful popes, who abolished every evangelical virtue, would appear already in the eyes of the peoples of the West as the whore of the seas, as the new Babylon. Finally the volcano of the wrath of the peoples erupted. In 1520 a revolution was preached and the strong struggle against the papists began. At the head of the struggle was Martin Luther, concerning whom Thomas Carlyle writes, that Luther took the ax of truth and with the surge of a hero attacked and crushed the idol of papism. The struggle lasted many decades. The civil war was raging. Blossoming cities were transformed into smoking ruins. The blood ran like a river. And the cause, the most serious of all, of that big disaster, which struck Europe, was the foolish, the antichristian ambition of the pope, so that all might fall down and embrace the edge of his foot and recognize him as the only leader of the Church upon the earth.

The popes, if they had even an ounce of real godliness or true piety, would be ashamed in projecting such foolish and antichristian ambitions, and, the worst of all, struggling for the enforcement of them upon the totality of Christianity. He who studies the history of this period oftentimes remembers J. Chrysostom, who, lamenting on account of the bad situations of the ecclesiastical divisions would preach, that the chiefest  cause of them is the controlling-spirit, philarchia.

“Nothing is capable of dividing the Church thusly as the controlling-spirit, nothing thus kindles the wrath of God as the dividing of the Church” (See 11th homily on his commentary on the epistle to the Ephesians: P.G 62.85).

The incarnation of the controlling-spirit (philarchia, love of rule [over others]) is cursed papism, according to which not only active faith, but blind belief in the pope, and even if he commands things contrary to the genuine spirit of the spirit of the Gospel, as immortal fathers of the catholic Church have interpreted this, is recommended as the ideal, as the highest virtue. The pope an idol, the pope God! Peoples and nations “hear him and only him”. And not only the ambition for the entire Christian world to subject itself to one single man alone, adorned with an absolutist, totalitarian authority over souls and bodies, is an anti-christian ambition, but also the means, which papism has always used for its prevalence in the world, these, too, are anti-christian. A ready proof [of this] we in Greece have the unia. What is the unia. A Dourian horse, a satanic machination of papism, for the plundering of the soul of the orthodox. The uniate bishops and priests, while in soul and body belong to the pope and by this fact ought to externally also appear for their distinction with the garb of a papal priest, nevertheless, in the middle of Athens shamelessly and impudently circulate with the garb of the orthodox cleric and with various means, which they abundantly have at their disposal, propagandize the idea of the subjection of Greece to the pope and these wolves in sheep’s clothing deceive harmless and meek souls and no police organ of the fatherland moves nor apprehends these liars and imposters, to shave their beards and take from them the honorable emblems of the orthodox cleric; and only against our orthodox old calanderist brothers, has the condemnatory mania of the orthodox nation repeatedly turned! The uniates act and flourish unbothered and they celebrate sumptuously the 50 year anniversary of the arch-liar, their leader Chalvatzi.

The orthodox hearing and seeing these things operated by papism, we recall the Revelation of John: “And I say another beast rising from the earth, and it had two horns similar to lamb, and he spoke as a dragon” (Rev. 13:11). And papism appears as a lamb, but is a two-horned monster.

Never Slaves the Pope’s Slaves

Our beloved readers! Against this monarchic, absolutist, totalitarian authority, the anti-christian ambition of the pope, the orthodox conscience revolts. Against the arrogant designs of Rome the ever-memorable Photios, Keroularios, Joseph Bryennios, Mark Eugenicos, George Scholarios [all] struggled and saved the independence of the Orthodox Church, which existed as the all-bright ship, the true ark of our pious/godly nation, during the darkest days of its history. In this Church there exists the genuine, unadulterated (or non-counterfeit), the exact, the uncircumscribed, the supreme precept, the clearest apprehension and procession of the immortal ideas of Christianity. Papsim as an administration is a cancer. As an idea it is a lie, a falsehood, a myth which the lack of learning and “rule-mania” (archomania, controlling-spirit or if it be allowed the “control-freakness”) of the ecclesiastical rulers of Rome fabricated. And such-kind of lies, falsehoods and idols orthodox Hellas shall never worship. For she hears the trumpet of the Apostle Paul: “You were bought for a price: do not become slaves of people” (1 Cor. 7:23). The pope-worshippers here badly assess the situation and think the moment has come…And in persisting it is possible they may be found before surprises. The spirit of resistance of our ever-memorable fathers against schismatics and heretics shall be rekindled. Here in Greece papism shall find Thermopylas and will be crushed. Orthodoxy ultimately shall conquer, shall triumph and under her wings there shall be glory and a great deal of rest.

But the issue concerning papism has not been exhausted. It shall continue for the fuller enlightenment of our orthodox people.

Stay Far Away From the Latins! (Papists)

“Flee from them, brethren, and from communion with them; for such-kinds as these are false apostles, cunning workers, transformed into apostles of Christ. And it is no wonder: “for satan himself transforms himself into an angel of light.” It is no wonder therefore, if also his ministers are transformed into servants of justice, whose end shall be according to their works…Stand [fast] holding onto the traditions, which have been handed down to you and have received, both the written and the unwritten, in order that you may not be abducted by the error/deception of unordained things and fall away from the same support. Now God can do all things…and rid us ourselves of the evil tares, which as clean and useful wheat he may gather into His storehouses.”

MARK EUGENICOS

(In John Karmiris’, The Dogmatic and Symbolic Monuments of the Orthodox Catholic Church, vol. I, Athens 1952, page 361-362)

ΑΜΝΗΣΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΚΒΕ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

(†) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

◊ «Ἤρθη τὸ ἀνάθεμα μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν· ποιὸ εἶναι τὸ ἐμπόδιο;»¹

◊ «Ὅσον διὰ τὸ Filioque, δὲν νομίζω ὅτι εἶναι κώλυμα…» ²

◊ «Τί μελάνι χύθηκε καὶ τί μῖσος διὰ τὸ Filioque! Ἦλθεν ἡ ἀγάπη καὶ ὅλα ὑποχωροῦν στὸ πέρασμά της!»²

• 1. «Έθνος», 20-3-1970
• 2. Μπιλάλη Σπ., Ἡ αἵρεσις τοῦ Filioque, σ. 477

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ

«Μία ἀπὸ τὶς βασικὲς διαφορὲς μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Λατίνων εἶναι ἡ διδασκαλία περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ λεγόμενο Filioque. Οἱ Φραγκολατίνοι [τὸν 9ο αἰώνα] προσέθεσαν στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὴν φράση αὐτή, ὅτι δηλαδὴ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν (Filioque), ἀλλοιώνοντας ἔτσι τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράσθηκε καὶ Συνοδικὰ μὲ τὴν Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλες Συνόδους. […]  Μερικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ἤρθησαν τὰ ἀναθέματα καὶ ἑπομένως δὲν ὑπάρχει πρόβλημα. Βεβαίως καὶ ὑπάρχει πρόβλημα, γιατί μὲ μία ἁπλὴ πράξη ἤρθησαν τὰ ἀναθέματα, ἀλλὰ δὲν ἤρθη ἡ αἵρεση τοῦ Filioque, ἡ ὁποία μάλιστα ἰσχυροποιήθηκε ἀκόμη περισσότερο». («Ἐκκλ. Παρέμβ.» Ἰούν. 2001)

Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος

[Ὁ ζ´ Κανόνας αυτής τῆς Συνόδου, πού συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ 431 μ.Χ., ὁρίζει ὅτι:]

«Σὲ κανέναν δὲν ἐπιτρέπεται νὰ προσθέτει ἢ νὰ ἀφαιρεῖ ὀ,τιδήποτε ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως [=τό «Πιστεύω»] καὶ ὅποιος τολμήσει νὰ πράξει κάτι τέτοιο, ἂν μὲν εἶναι κληρικὸς νὰ ἀφορίζεται, ἂν δὲ εἶναι λαϊκὸς νὰ ἀναθεματίζεται». (μτφρ)

Ἅγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

[Ἑρμηνεύει τὸν ανωτέρω Κανόνα, μιά καὶ διετέλεσε Πρόεδρος τῆς Γ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:]

«Οὔτε στοὺς ἑαυτούς μας, οὔτε σὲ ἄλλους ἐπιτρέπεται νὰ ἀλλάξουν ἔστω καὶ μία λέξη ἀπὸ τὶς λέξεις ἐκεῖνες, ποὺ ὑπάρχουν καὶ συγκροτοῦν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας· καὶ ἀκόμα, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνη παράβαση ἔστω καὶ μιᾶς συλλαβῆς». (μτφρ)

(Ἰω. Καρμίρη, “Τὰ Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας”, τ. 1, σ. 147)

Άγιος Αθανάσιος ὁ Πάριος

«Μέσα στοὺς ὅρους [ὅλων] τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων περιέχονται φρικτὰ ἀναθέματα ἐναντίον ἐκείνων ποὺ θὰ τολμήσουν νὰ βάλουν τὸ βέβηλο χέρι τοὺς μέσα στὸ Ἅγιο Σύμβολο τῆς Πίστεως» μτφρ

π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

«Μολονότι διεξήχθησαν μεγάλοι ἀγῶνες γιὰ τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας «Θεοτόκος», τὸ ὁποῖο ἠρνεῖτο ὁ Νεστόριος, ἐν τούτοις δὲν τὸ προσέθεσαν [στό «Πιστεύω»]. Ἂν λοιπὸν ἀπαγορεύεται ὁποιαδήποτε προσθήκη, ἀκόμη καὶ ὀρθὴ θεολογικά, ὅπως ἡ λέξη «Θεοτόκος», πολὺ περισσότερο ἀπαγορεύεται ἡ προσθήκη αἱρετικῆς διδασκαλίας, ὅπως εἶναι τὸ filioque. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἀντιμετωπίσθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς αἵρεση καὶ ὄχι ὡς «θεολογούμενο», ὡς θέμα δηλαδὴ γιὰ τὸ ὁποῖο δικαιολογοῦνται διαφορετικὲς γνῶμες, ὅπως νομίζουν μερικοὶ καὶ μάλιστα ἐπίσκοποι». (Τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. «Παλίμψηστον»)

Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

(†) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

«Σᾶς ρωτᾶ ποτέ ἡ γυναίκα σας πόσο ἁλάτι πρέπει νά βάλει στό φαγητό; Ἀσφαλῶς ὄχι· ἔχει τό ἀλάθητο. Ἀφῆστε τόν Πάπα νά τό ἔχει ἐπίσης, ἄν θέλει».

[Συνέντευξη στὴν ἐφημ. “ Ἔθνος”, 20-3-1970]

«ΑΓΙΟΣ» ΒΕΛΑΡΜΙΝΟΣ

(Ἡ ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» τιμᾶ τήν μνήμη του στίς 17 Σεπτεμβρίου)

«Ἄν κάποια ἡμέρα ὁ Πάπας ἐπιβάλει ἁμαρτίες καί ἀπαγορεύσει ἀρετές, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά πιστέψει ὅτι οἱ ἁμαρτίες αὐτές εἶναι καλές καί ὅτι οἱ ἀρετές ἐκεῖνες εἶναι κακές». [Theologia, Bellarmino, De Romano Pontifice, βιβλ. 4, κεφ. 23]

Ἅγιος  Ἰουστίνος Πόποβιτς:

(Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του στίς 14 Ἰουνίου)

«Τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις. Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ Παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ».

[᾿Ιουστίνου Πόποβιτς, ῎Ανθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. “᾿Αστήρ”, ᾿Αθήνα 1993, σελ. 159]

(†) ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΟΥ ΠΑΥΛΟΣ

(Βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς γιά τό Μεξικό. Πρώην παπικός μοναχός, πού μετεστράφη στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά δολοφονήθηκε το 1984, ἀμέσως μετά ἀπό Θεία Λειτουργία)

«Ὡς κορώνα καὶ κορυφὴ τῆς παντοδυναμίας του ὁ Πάπας κατέχει ἀκόμη ἕνα τρομερὸ προνόμιο, μοναδικὸ στὸν κόσμο. ¨Ἕνα τερατῶδες καὶ ἐξωτικὸ προνόμιο, ποὺ οὔτε οἱ πιὸ ποταπὲς εἰδωλολατρίες δὲν εἶχαν τὴ φαντασία νὰ τὸ συλλάβουν:  εἶναι ἀλάθητος θείῳ δικαίῳ, σύμφωνα μὲ δογματικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἔγινε στὰ 1870. Ἀπὸ τότε, σ’ αὐτὸν ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ ἀποτείνῃ τοὺς λόγους ποὺ προηγουμένως ἀπηύθυνε στὸν Κύριο: “Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις” [Ἰωάν. 6:68]. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ὁδηγῇ τὴν Ἐκκλησία “εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν” [Ἰωάν. 16:13]. Δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς Ἁγίας Γραφῆς οὔτε τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, διότι ὑπάρχει πλέον ἕνας θεὸς πάνω στὴ γῆ μὲ ἐξουσία νὰ ἀχρηστεύῃ καὶ νὰ διακηρύσσῃ ὡς πλανερές τὶς διδασκαλίες τοῦ Οὐρανίου Θεοῦ. Μὲ βάσι αὐτὸ τὸ ἀλάθητο, ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος κανόνας τῆς Πίστεως καὶ μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ καινούργια δόγματα, ἀκόμη καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ κριτήριο ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ τὰ παραδεχθοῦν γιὰ νὰ μὴν ἀποκοποῦν ἀπὸ τὴ σωτηρία».  [Παύλου Μπάλλεστερ-Κονβαλιὲρ «Γιατὶ ἐγκατέλειψα τὸν παπισμὸ» – “Θεοδρομία” Τεῦχος 1, Ἰαν. – Μάρτ. 2006]

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ

Η ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΙΣΜΟΥ

Στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα Gurdian δημοσιεύθηκε ἀνταπόκρισις ἀπό τό Δουβλῖνο, τήν Ἰρλανδική Πρωτεύουσα, γιά τήν ἐπίθεση πού ἐξαπέλυσε ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Ἔντα Κένι ἀλλά καί τό Ἰρλανδικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του κατά τοῦ Βατικανοῦ καί τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς γιά τήν συγκάλυψη τρομακτικῶν σκανδάλων παιδεραστίας καί παρά φύσιν ἀσελγῶν πράξεων κατά ἀνηλίκων παίδων τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία τῆς Ἰρλανδίας καί τό Βατικανό.

Τό γνωστό σκάνδαλο Σμάϊθ προκάλεσε τό 1994 τήν κατάρρευση τοῦ κυβερνητικοῦ συνασπισμοῦ «Φιάνα Φάϊλ» καί τῶν Ἐργατικῶν.

Τά χρόνια πού ἀκολούθησαν ἑκατοντάδες θύματα Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν προέβησαν σέ καταγγελίες δι’ ὅσα τραγικά ὑπέστησαν στάς χεῖρας των. Προσφάτως ἡ ἀνεξάρτητη ἐπιτροπή Κλόϊνι τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου κατηγόρησε ἐπίσημα τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία ἀλλά καί τό Βατικανό ὅτι παρεμποδίζουν μεθοδικῶς τήν ἔρευνα ἐδῶ καί τρία χρόνια μολονότι ἔχουν δεσμευθεῖ δημόσια ὅτι θά συνεργαστοῦν μέ τίς ἀρχές προκειμένου νά ἐξιχνιαστοῦν τά εἰδεχθῆ καί φρικώδη ἐγκλήματα παιδεραστίας.

Αὐτό ὡδήγησε τόν Πρωθυπουργό Ἔντα Κένι νά ἐκραγῆ μετ’ ὀργῆς ἐντός τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου καί νά δηλώσει ὅτι: «δυστυχῶς ἀποκαλύφθηκαν ἡ δυσλειτουργία, ὁ ἐλιτισμός καί ὁ ναρκισσισμός πού κυριαρχοῦν στήν κουλτούρα τοῦ Βατικανοῦ».

Ἡ Κυβέρνηση καί σύσσωμη ἡ ἀντιπολίτευση ἐνέκριναν ὁμοφώνως ψήφισμα πού κατηγορεῖ τό Βατικανό καί τήν Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή ὅτι μεθοδικῶς καί ἀναισχύντως ἐμπόδισαν τήν ἀποκάλυψη τῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας πού συγκλονίζει τήν Ἰρλανδία, χώρα γνωστή γιά τήν πίστη της στόν Παπισμό.

Ἡ μεταστροφή τῆς ὀργῆς ἀπό τήν ἐγχώρια Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πρός τό κέντρο τοῦ Παπισμοῦ, τό Βατικανό, ὀφείλεται καί σέ ἔγγραφο τοῦ Βατικανοῦ πρός τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πού ἦρθε στό φῶς κατά τήν διάρκεια τῆς ἐρεύνης γιά τήν ὑπόθεση ἡ ὁποία διεξήχθη μέ ἐντολή τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἰρλανδίας, ἔγγραφο τοῦ ἔτους 1997, ἐπί ἡμερῶν τοῦ προσφάτως «ὁσιοποιηθέντος» καί καταστάντος «μακαρίου» πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄ μέ τό ὁποῖον καθορίζοντο οἱ διαδικασίες παραπομπῆς ὑποθέσεων κακοποιήσεως ἀνηλίκων μέ τοσοῦτον ἀναίσχυντον καί ἐλεεινόν προσδιορισμόν ὥστε νά χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς «κατευθυντήριες γραμμές».

Ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Κένι δήλωσε στά Ἰρλανδικά ΜΜΕ ὅτι τό Σαββατοκύριακο πού πέρασε ἔλαβε χιλιάδες μηνύματα ὑποστηρίξεως γιά τήν στάση του.

Ἀντιδρώντας στό ὁμόφωνο ψήφισμα τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου πού καταδίκαζε τόν ρόλο τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Βατικανοῦ στήν ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν τῆς «προστασίας τῆς παιδικῆς ἡλικίας» τό Βατικανό ἀνεκάλεσε τόν Νούντσιό του ἀπό τήν Ἰρλανδία «Ἀρχιεπίσκοπο» Τζουζέπε Λεάντζα.

Ἡ Κυβέρνηση ὅμως τῆς Ἰρλανδίας δήλωσε ὅτι δέν ἐκπλήσσεται ἀπό τήν ἀνάκληση τοῦ Νουντσίου ἀλλά περιμένει τό Βατικανό νά ἀπαντήσῃ στίς τρομακτικές κατηγορίες γιατί ἡ «Ἐκκλησία» ἔπαιξε ρόλο στήν συγκάλυψη τῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν.

Τά ἀνωτέρω φρικώδη καί εἰδεχθῆ δέν μᾶς ἐκπλήσσουν καί ἐμᾶς οὐδόλως, διότι ὥς καί παλαιότερον ἔχομε καί δημοσίᾳ διακηρύξει ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμός καί ὁ Παπισμός δέν εἶναι Ἐκκλησία Χριστοῦ ἀλλά πολιτικό-οἰκονομικό-θρησκευτικό σύστημα, ἐστερημένο τῆς Θ. χάριτος καί τῶν ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, τό ὁποῖον ἀδιαπτώτως καί διϊστορικῶς συνεχίζει τήν ἐγκληματική του διαδρομή καί πορεία καταπατώντας ἀσυστόλως τούς Θ. καί Ἱ. Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιτάσσοντες καί ῥητῶς προβλέποντες τήν ἄμεσον καθαίρεσιν τῶν κανονικῶν ἐγκληματιῶν, νοθεύων τήν «παραδοθεῖσαν ἅπαξ τοῖς ἁγίοις πίστιν» καί εἰσάγων τήν ἐνδοκοσμική σκοπιμότητα καί μεταπτωτική φθορά στόν πνευματικόν χῶρον, ὑποθάλπει τό κακούργημα τῆς παιδεραστίας παρά τίς φραστικές δῆθεν στηλιτεύσεις του.

Ἡ πρόσφατος μάλιστα «ὁσιοποίησις» τοῦ καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς θητείας του ἐπιδοθέντος μετά πάσης ἐπιμελείας στήν συγκάλυψιν χιλιάδων ἀνά τόν κόσμον ἐγκλημάτων παιδεραστίας ἀπό τούς Ῥωμαιοκαθολικούς θρησκευτικούς λειτουργούς, πάπα Ἰωάννη Παύλου τοῦ Β΄ μετά πάσης τιμῆς καί μεγαλοπρεπείας στό Βατικανό ἀποδεικνύει ἐναργέστατα τό ἀμεταμέλητον τοῦ Ῥωμαιοκαθολικισμοῦ-Παπισμοῦ καί καθιστᾶ διά μίαν εἰσέτι φοράν πασίδηλον τό γεγονός ὅτι ἡ διαχρονική καί διϊστορική καταδολίευσις τοῦ Χριστιανικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ μηνύματος ἀνά τήν ὑφήλιον, ὀφείλεται κατά βάσιν σ’ αὐτήν τήν ἐκτροπήν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας πού συνέβη μέν τό 1054 μ.Χ. ἀλλά πού ἔμελλε νά ἀποβῆ ὁ ὀλετήρας ὁμοῦ μετά τῆς ψευδοῦς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ τῆς πνευματικῆς εὐλογίας καί δυνατότητος τῆς ἀνθρωπότητος πού ἀπέρρευσε ἀπό τόν ζωοποιό Σταυρό καί τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιπρόσθετος ἀπόδειξις τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἡ κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ σημερινοῦ πάπα Βενεδίκτου 16^ου στήν Κροατία στίς 4 καί 5 Ἰουνίου, ἰδιαιτέρα τιμή πού ἀπεδόθη στόν ἐγνωσμένο ἐγκληματία τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου καί πνευματικό ταγό τῶν φασιστῶν Οὐστάσι τῆς Κροατίας, Καρδινάλιο τοῦ Ζάγκρεμπ Ἀλοΐσιο Στέπινατς, ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη γιά ἐσχάτη προδοσία καί ἐγκλήματα πολέμου καί παρά ταύτα ἀνεκηρύχθη ὡς δῆθεν «μακάριος» ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική παρασυναγωγή καί τοῦ ὁποίου τήν εἰκόνα προσπαθεῖ νά ὡραιοποιήση τό περιοδικό «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Μαΐου-Ἰουνίου 2011, τ.1069, σελ. 27-29), πού διευθύνεται ἀπό τόν Ἰησουΐτη κ. Θεόδωρο Κοντίδη καί κυκλοφορεῖται ἀπό τό «Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν» πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις (Μιχ. Βόδα 28), ὅταν τυγχάνει ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον ἱστορικῶς ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἱερεῖς τῶν φασιστῶν Οὐστάσι πού δολοφόνησαν 800.000 ὀρθοδόξους Σέρβους κατά τήν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Γιουγκοσλαβίας ὑπήγοντο στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιο Στέπινατς καί ὅταν ὑφίσταται τό ἡμερολόγιο τοῦ Στέπινατς ὅπου ὁ ἴδιος ἰδιογράφως ὁμολογεῖ πλήρως τά θηριώδη ἐγκλήματα τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐγκληματιῶν, τούς βιαίους ἐκλατινισμούς τῶν ὀρθοδόξων Σέρβων καί δηλώνει τό βύθιο μῖσος του κατά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γράφοντας στίς 27 Μαρτίου 1941 σελ. 172, βιβλ. 4^ο «Τό πνεῦμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κάτι τό τόσο τρομερό τό ὁποῖο μόνο ὁ παντοδύναμος καί παντογνώστης Θεός δύναται νά ἀνέχεται…» καί στίς 28 Μαρτίου 1941, σελ. 176, βιβλ. 4^ο «Τό σχίσμα τῆς ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα ἐν Εὐρώπῃ, σχεδόν μεγαλύτερη καί ἀπό τόν Προτεσταντισμό…». Καί αὐτό προσπάθησε νά διορθώσει ὁ ψευδοάγιος τοῦ Βατικανοῦ στυγνός ἐγκληματίας Ἀλοΐσιος Στέπινατς μέ τήν σφαγή 800.000 Ὀρθοδόξων Σέρβων.

Νά λοιπόν, γιατί εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν διεθνῆ ἐγκληματία καί ὑποκριτή Ρωμαιοκαθολικισμό καί ἀλυσιτελής ὁ μετ’ αὐτοῦ διάλογος καί ἐμεῖς τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Μιᾶς , Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας θά πρέπει «οὔτε χαίρειν» σέ αὐτούς νά λέγωμε ὡς μᾶς συνιστᾶ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης διότι δέν θεωρῶ ὅτι ἔχωμεν ἐμεῖς περισσότερη ἀγάπη ἀπό τόν «μαθητή τῆς ἀγάπης».

Ἡ μόνη ἀληθής ἕνωσις πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἀποπτύσσουν οἱ κακόδοξοι τάς αἱρετικάς των δοξασίας καί εἰσηγήσεις τοῦ βυθίου δράκοντος καί νά ἐπανέλθουν ἐν πλήρη μετανοίᾳ στήν καλλιέλαιον τῆς Ἐκκλησίας ἐγκεντριζόμενοι σέ Αὐτήν.

Ὅ,τιδήποτε ἄλλο εἶναι καταδικασμένο a priori σέ παταγώδη ἀποτυχία ὅπως καί τά ἀνωτέρω γεγονότα πασιδήλως ἀποδεικνύουν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 630 ΠΑΤΕΡΕΣ

ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:

[Ἀπευθυνόμενος σέ “ἱεράρχες” τῆς Ἀρμενικῆς, Αἰθιοπικῆς καί Συριακῆς Κοινότητας, στίς 26-10-2009, στή Νέα Ὑόρκη]

• «Ὁ θεολογικός διάλογος μεταξύ τῶν δύο Χριστιανικῶν Οἰκογενειῶν μας ―πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ Ἀρχαῖες Ἀνατολικές Ἐκκλησίες [=οἱ Μονοφυσίτες]― ἔβαλε καί ἐπισήμως ἕνα τέλος στίς παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος. Δέν εἶναι ἡ θεολογία πού μᾶς χωρίζει. Μᾶλλον, εἴμαστε ἑνωμένοι στή δέσμευσή μας νά θέσουμε τά ποιμαντικά, λειτουργικά, ἐκκλησιαστικά ζητήματα στά ὁποία θά οἰκοδομήσουμε τήν ἑνότητά μας ὅλο καί περισσότερο». www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ:

• «11η Ιουλίου: Κατά τήν ἡμέρα αὐτή, γίνεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος πού ἔγινε ἀπό τήν ἁγία Εὐφημία, ὅταν, κατά τήν ἐποχή τοῦ [Βασιλέως] Μαρκιανοῦ, συντάχθηκαν δύο τόμοι πού περιεῖχαν τόν ὅρο τῆς Συνόδου, πού ἔγινε στή Χαλκηδόνα [πρόκειται γιά τήν Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, τό 451 μ.Χ.] καί ἦταν ἕνας [τόμος] τῶν Ὀρθοδόξων καί ἕνας τῶν Μονοφυσιτῶν. Γιά νά πάψει λοιπόν ἡ ἔριδα μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν, ἀποφασίστηκε νά τεθοῦν καί οἱ δύο τόμοι μέσα στή λάρνακα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, γιά νά φανεῖ ποιόν ἀπό τούς δύο θά δεχτεῖ ἡ Ἁγία. Μετά τήν ἀποσφράγιση τῆς λάρνακας, βρέθηκε ὁ μέν τῶν αἱρετικῶν τόμος στά πόδια τῆς Ἁγίας πεταμένος, ὁ δέ τῶν ὀρθοδόξων στό στῆθος της».  www.saint.gr/2119/saint.aspx

Ἀπολυτίκιο Ἁγίας Εὐφημίας:

[Ἦχος γ’. Θείας πίστεως]
«Λίαν εὔφρανας, τούς Ὀρθοδόξους, καί κατῄσχυνας τούς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γάρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας ἅ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος».

_______________

______________

Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης:

«[Τούς αἱρεσιάρχες τῶν Ἀντιχαλκηδονίων – Μονοφυσιτών] τόσοι ἅγιοι Πατέρες πού εἶχαν θεῖο φωτισμό καί ἦταν σύγχρονοί τους “δέν τούς κατάλαβαν καί τούς παρεξήγησαν”, καί ἐρχόμαστε ἐμεῖς μετά ἀπό τόσους αἰῶνες νά διορθώσουμε τούς ἁγίους Πατέρες; Ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας δέν τό ὑπολογίζουν; Καί αὐτή “παρεξήγησε” τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν; Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ,τι θέλει».
[Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὅρος 2004, σ. 690-691]

ΣΕΡΒΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

–

–

–

–

–

–

–

–

ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

(ΠΟΥ ΕΠΙΚΥΡΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤ΄ ΚΑΙ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ)

◊  «Δέν ἐπιτρέπεται νά συμπροσευχόμαστε μέ αἱρετικούς ἤ σχισματικούς»

[Κανών ΛΓ΄ τῆς Συνόδου τῆς Λαοδικείας, μτφρ]

◊ «Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος καί μόνο ἄν συμπροσευχηθεῖ μέ αἱρετικούς, νά ἀφορίζεται».

[Κανών ΜΕ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, μτφρ]

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ:

«Ὁ Ἱερός Κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων δὲν προσδιορίζει ποία ἀκριβῶς προσευχή ἤ ἀκολουθία ἀπαγορεύεται, ἀλλά ἀπαγορεύει κάθε κοινήν μεθ’ αἱρετικῶν προσευχήν, ἔστω καί κατ’ ἰδίαν. Εἰς τάς οἰκουμενιστικάς κοινάς προσευχάς μήπως δέν γίνονται καί ἁδρότερα καί εὐρύτερα τούτων;»

[«Ὀρθοδοξία καί “Οἰκουμενισμός”. Μία Ὀρθόδοξος γνωμάτευσις καί μαρτυρία», στό «Κοινωνία», 18,2 (1975), σ. 98]

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΣ  (ΚΥΠΡΟΣ):

«Οἱ Ἱεροί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐξάσκηση τῆς φιλανθρώπου ποιμαντικῆς διακονίας τους δέν δίσταζαν, προκειμένου νά περιφρουρήσουν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νά θεσπίσουν, μέ φιλαδέλφο αὐστηρότητα, ἱερούς Κανόνες. Ἀνάμεσα σ’ αὐτούς ὑπάρχουν καί ἀρκετοί, οἱ ὁποῖοι ρητῶς ἀπαγορεύουν τή συμπροσευχή τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν ὄχι μόνο γιά νά μή μολυνθοῦν οἱ πιστοί καί ἀμβλυνθεῖ τό Ὀρθόδοξο αἰσθητήριό τους, ἀλλά καί γιά να καλλιεργηθεῖ ἡ μετάνοια στούς αἱρετικούς, ἴσως καί ἐπιστρέψουν στήν κανονική μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, ἥτις εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τόσο τό γράμμα ὅσον καί τό πνεῦμα τῶν ἱερῶν Κανόνων ἀπαγορεύουν ρητῶς τίς συμπροσευχές. Σύγχρονοι θεολογοῦντες Ὀρθόδοξοι κληρικοί ἐνθαρρύνουν τίς μετά τῶν ἑτεροδόξων συμπροσευχές, ἄνευ τῆς ἀπαραιτήτου προηγηθείσης ἑνότητος τῆς Πίστεως καί τῆς Κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»       [ Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 31/7/2009]

________________

STA SERBIKA

___________________

СРПСКИ АРХИЈЕРЕЈИ ГАЗЕ СВЕШТЕНЕ КАНОНЕ МОЛЕЋИ СЕ ЗАЈЕДНО СА ЈЕРЕТИЦИМА

.

.

.

.

.

.

.

.

СВЕШТЕНИ КАНОНИ

(КОЈИ СУ ПОТВРЂЕНИ ОД СТРАНЕ ШЕСТОГ И СЕДМОГ ВАСЕЉЕНСКОГ САБОРА)

◊  «Са јеретицима и расколницима не смије се заједно молити”

(33. Канон Лаодикијског Сабора)

◊ ”Епископ или Презвитер или Ђакон, који се буде са јеретиком само и молио, нека се одлучи”

(45. Канон Светих Апостола)

ВЕЛИКИ ДОГМАТИЧАР ПРАВОСЛАВЉА,

СВЕТИ ЈУСТИН ПОПОВИЋ:

”Свештени Канон Светих Апостола не утврђује која се тачно молитва или богослужење забрањује, него забрањује сваку молитву заједно са јеретицима, чак и насамо. У екуменистичким заједничким молитвама зар се не врше и грубљи и већи преступи?”

(”Православље и Екуменизам”, часопис Кинонија 18, 2, 1975, стр. 98)

МИТРОПОЛИТ КИРИНИЈСКИ ПАВЛЕ (КИПАР)

“Свети Оци Цркве у вршењу свога човекољубивог пастирског служења нису оклевали да установе, са братољубивом строгошћу, свештене Каноне, како би заштитили Тело Цркве. Међу њима постоји значајан број оних који строго забрањују молитве Православних са јеретицима, не само због тога да се не би оскврнили верни и да не би отупело њихово Православно чуло, него и да би се побудило покајање код јеретика, еда би се

вратили под канонско окриље Христа, које је Православна Црква. Како слово тако и дух свештених Канона строго забрањују заједничке молитве. Савремени Православни клирици који богословствују подстичу молитве са инославнима, без неопходно претходно постигнутог јединства Вере и Заједнице Светога Духа”

(Часопис ”Православна Штампа”, Грчка, од 31. јула 2009)

ΣΕΡΒΙΚΑ

СВЕТИ КАНОНИ СУ ВЕОМА СТРОГИ ПРЕМА

ХРИШЋАНИМА КОЈИ ОДАЈУ ПОШТУ УМРЛИМ ЈЕРЕТИЦИМА

Свети Јустин Поповић:

(Црква га прославља 14. јуна)

”Ниједна јерес није се толико радикално и толико тоталитарно побунила против Богочовека Христа и Његове Цркве, као што је то учинио Папизам…”

(Свети Јустин Поповић, ”Човек и Богочовек”, издање Астир, Атина 1993, 6. издање, стр. 159. Превео на грчки о. Атанасије Јевтић)

____

Свети Никодим Светогорац

(Тумачи 9. и 34. Канон Лаодикијског Сабора):

◊ (Канон 9): ”…Сви који припадају Цркви, тј. православни верници, не треба да иду на гробља јеретика, где су сахрањени поједини познати јеретици, или на места где су сахрањени њихови мученици; (…) Не треба да иду к њима, православни Хришћани, нити да се моле, нити да траже исцелење, тј. да им одају пошту или да ишту излечење својих болести. А који би то учинили, одређује овај Канон да се одлуче привремено, док се не покају и исповеде да су сагрешили. Погледај и 45. Канон Светих Апостола (тај Канон наређује одлучење клирика који се заједно моле са јеретицима)”
◊  (Канон 34): ”…9. Канон (претходно наведен) само одлучује оне одлазе на гробове лажних мученика јеретика, … док овај (34-ти) анатемише оне који тамо иду, јер су пренебрегли истинске Мученике Христове, оделивши се тако од Бога, и отишли су лажним мученицима, са свим својим срцем и расположењем душе…”

(Свети Никодим Светогорац, Пидалион (Крмчија) умног Брода, Једне Свете Католичанске и Апостолске Цркве Православних, Солун 2033, стр. 424, 424 и 433)

________

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

________

ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΙΜΟΥΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Ἅγιος  Ἰουστίνος Πόποβιτς: (Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του στίς 14 Ἰουνίου)

«Καμμία αἵρεσις δέν ἐξηγέρθῃ τόσον ριζοσπαστικῶς καί τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ Παπισμός…»

[ Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος», ἐκδόσεις «Ἀστήρ», Ἀθήνα 1993, ἔκδοση στ΄, σελ. 159 ]

______

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης [ Ἑρμηνεύει τούς Θ΄ καί ΛΔ΄ Ἱερούς Κανόνες τῆς Συνόδου τῆς Λαοδικείας: ◊  [Κανών Θ΄]:

«…Ὅσοι ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, δηλαδή οἱ  λαϊκοί ὀρθόδοξοι πιστοί, δέν πρέπει νά πηγαίνουν στά κοιμητήρια τῶν αἱρετικῶν, ὅπου ἐνταφιάστηκαν ὁρισμένοι ἐπιφανεῖς αἱρετικοί, ἤ στούς χώρους ὅπου ἐτάφησαν μάρτυρές τους˙  […]

Ἀλλά οὔτε πρέπει νά πηγαίνουν σ’ αὐτούς, οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴτε γιά νά προσευχηθοῦν, εἴτε γιά θεραπεία, δηλαδή γιά νά τούς τιμήσουν ἤ γιά νά ζητήσουν γιατρειά ἀπ’ αὐτούς γιά τίς ἀσθένειές τους. Καί ὅσοι τό κάνουν αὐτό, ὁρίζει ὁ παρών Κανόνας νά ἀφορίζωνται προσωρινά, ἕως ὅτου μετανοήσουν καί ἐξομολογηθοῦν ὅτι ἔσφαλαν. Κοίτα καί τόν ΜΕ΄ Ἀποστολικό [Κανόνα, πού διατάζει τόν ἀφορισμό τῶν κληρικῶν πού συμπροσευχήθηκαν μέ αἱρετικούς]»

◊  [Κανών ΛΔ΄:] «…Ὁ μέν Θ΄ Κανόνας ἀφορίζει μόνο, αὐτούς πού πηγαίνουν στά μνήματα τῶν ψευδομαρτύρων τῶν αἱρετικῶν, … ὁ δέ παρών [ὁ ΛΔ΄] ἀναθεματίζει αὐτούς πού πηγαίνουν σ’ αὐτά, ἐπειδή  ἄφησαν τούς ἀληθινούς Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, χωριζόμενοι ἀπό τόν Θεό, καί πῆγαν στούς ψευδομάρτυρες αὐτούς μέ ὅλη τους τήν καρδιά καί τή διάθεση …».

[Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον τῆς νοητῆς Νηός, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 423, 424 καί 433, μέ ἀπόδοση στή δημοτική γλώσσα].

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ, στις 5-6-2011

ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΑΝΗ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ π. ΠΑΪΣΙΟ, ΟΣΟΙ ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ 666. «ΕΠΙΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ»

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΥΝΕΤΟΣ

[Ἐρωτηθείς γιά τό 666 καί τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη» στήν πρωινή ἐκπομπή «Κοινωνία ὥρα Mega», στίς 9-02-2011 καί στήν ἐφημερίδα «Press Time», στίς 6-11-2010]

◊ «Προχθές, στήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Φωτίου εἴχαμε μία ἐκδήλωση τῆς Συνόδου, … ζήτησα τόν λόγο καί εἶπα: Αὐτή τήν ὥρα στό Σύνταγμα πηγαίνουν κάποιοι γιά τό ζήτημα τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη… ζητῶ καί προτρέπω νά πᾶμε στό Σύνταγμα …γιά νά ποῦμε σ΄ αὐτούς πού λένε ὅτι εἶναι πιστοί, ὅτι ὅποιος ἔχει τόν Χριστό μέσα του δέν φοβᾶται τόν Ἀντίχριστο».
◊ «Ἔχω τήν ἴδια θέση πού εἶχα καί γιά τήν ταυτότητα: Ὅτι ἄν ἔχεις μέσα σου τό Χριστό δέν φοβᾶσαι 200 διαόλους, ὄχι ἕναν. [Τό τσιπάκι τῆς κάρτας τοῦ Πολίτη] ἄς ἔχει 3.000 φορές τόν ἀριθμό 666. Δέν μέ ἐνδιαφέρει καθόλου»

Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ἀπό τό ἰδιόχειρο φυλλάδιό του: «Σημεῖα τῶν καιρῶν»

«Πίσω ἀπό τό τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως” ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ ἀντιχρίστου. Ἀποκ. Ἰωάννου κεφ. ιγ΄ 16 […]
Τό παράξενο ὃμως [εἶναι ὅτι], καί πολλοί πνευματικοί ἂνθρωποι, ἐκτός πού δίνουν δικές των ἑρμηνεῖες, φοβᾶνται καί αὐτοί τόν κοσμικό φόβο τοῦ φακελλώματος, ἐνῶ ἒπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά, καί νά βοηθήσουν τούς Χριστιανούς μέ τήν καλή ἀνησυχία καί νά τούς τονώνουν στήν πίστη, νά νιώθουν Θεϊκή παρηγοριά.  Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὂλα αυτά τά γεγονότα; Γιατί δέν βάζουν ἓστω ἓνα ἑρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Κι᾽ ἂν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἂλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ: “…τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς”. Μᾶρκ. ιγ΄ 22.  Θά πλανεθοῦν, αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό. Κι ἐνῶ τά σημεῖα φαίνονται ξεκάθαρα: “τό θηρίο” στίς Βρυξέλλες μέ τό 666 [= ἕνας ὑπερυπολογιστής] ἒχει σχεδόν ρουφήξει ὂλα τά κράτη στό κομπιοῦτερ. Ἡ κάρτα, ἡ ταυτότητα, “ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος” τί φανερώνουν;  […]
Δυστυχῶς, καί πάλι “ὁρισμένοι γνωστικοί” θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μήν στενοχωροῦνται: “δέν πειράζει αὐτό, δέν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά πιστεύετε!” Κι᾽ ἐνῶ βλέπουμε τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἐξωτερικά ἀρνήθηκε τόν Χριστό, καί ἦτο ἂρνησις, αὐτοί ἀρνοῦνται τό Ἃγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ πού τούς δόθηκε στό Ἃγιο Βάπτισμα μέ τό νά δέχωνται τήν σφραγῖδα τοῦ ἀντιχρίστου [το 666], [καί ὡστόσο] λένε ὂτι ἒχουν μέσα τους τόν Χριστό !!  […]
Παρ’ ὂλα λοιπόν αὐτά πού ἀνέφερα, ἀκούει κανείς ἓνα σωρό δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπό ὡρισμένους σημερινούς “Γνωστικούς”, ὁ ἒνας νά λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά βάλω καί ἓνα Σταυρό”, κί ὁ ἂλλος νά λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τό σφράγισμα στό κεφάλι μέ τό 666 καί θά κάνω κι᾽ ἓνα Σταυρό στό κεφάλι…” καί ἓνα σωρό ὃμοιες ἀνοησίες, πού νομίζουν ὅτι θά ἁγιασθοῦν μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἐνῶ αὐτά εἶναι πλᾶνες».

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ «ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ» ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟΝ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ κ. R. WILLIAMS

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

«ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ

κ. ROWAN WILLIAMS.

(ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ, 25-11-2010)

«Στὸ πρόσωπό σας διακρίνουμε τὸν διάδοχο τοῦ  Ἕλληνα τὸ γένος, Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Ταρσέως ποὺ ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας καὶ μεταλαμπάδευσε στὶς Βρετανικὲς νήσους τὴ θρησκευτικὴ καὶ θύραθεν παιδεία τῶν Ἑλλήνων. (Δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὸ «Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Ρομφαία»:

www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6402:2010-11-25-12-02-01&catid=13 )

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

«Οἱ Λουθηρανοὶ ἀπεκόπησαν [ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία] καὶ παρέμειναν χωρὶς τὴν Κεφαλὴ [τὸ Χριστό], οἱ Ἀγγλικανοὶ ἐπίσης. Δὲν ἔχουν τὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ Βελίαλ [= ὁ Διάβολος] τοὺς πολεμᾶ μὲ τὴν δύναμη καὶ τὶς μηχανορραφίες του καὶ τοὺς κρατᾶ στὴν πλάνη του καὶ τὴν ἀπώλεια».

(Ἀπὸ τὸ ρωσικὸ περιοδικὸ «Τσερκόβναγια Ζΐζν» , τεῦχ. 1, σελ. 52, 1994. Ἀναδημοσιεύθηκε στὸ τευχίδιο: «Ὑπερασπισταὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη.)

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

«Ἡ ταυτότητα πίστεως εἶναι καὶ ταυτότητα θρόνου, ἐνῶ ἡ διαφορὰ πίστεως εἶναι καὶ διαφορὰ θρόνου. Καὶ ἡ μὲν [= ἡ διαδοχὴ στὸ θρόνο] ἔχει τὸ ὄνομα τῆς διαδοχῆς, ἀλλὰ ἡ δὲ [= ἡ διαδοχὴ καὶ στὸ θρόνο καὶ στὴν ὀρθὴ Πίστη] ἔχει τὴν ἀλήθεια τῆς διαδοχῆς. Διότι δὲν εἶναι διάδοχος αὐτὸς ποὺ ἔχει ἀντίθετη δόξα [πίστη], ἀλλ’ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἴδια πίστη. Ἂν κάποιος δὲν παραδέχεται διάδοχο μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, τότε [εἶναι] σὰν νὰ λέγει τὴν νόσο διάδοχο τῆς ὑγείας, καὶ τὴν τρέλλα [διάδοχο] τῆς συνέσεως».

(Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΚΑ΄, Εἰς τὸν Μ. Ἀθανάσιον ἐπίσκ. Ἀλεξανδρείας 8, PG 35, 1089Β. Ἀπόδοση στὴ νέα ἐλληνικὴ).

_____________________________________________________

___________________

_____________________

ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΣ ΚΑΗΜΕΝΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ

Ο Συνασπισμός που σήμερα υποστηρίζει κάθε αναρχικό υπερασπίζεται και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, που μετέτρεψε τον ναό του Θεού σε κοσμικό κέντρο!!!

Κάλεσε τους άρχοντες της Ελλάδος για να διασκεδάσουν στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών!

Ναι, κάλεσε στον ναό τον Παπούλια, την Διαμαντοπούλου και άλλους κοσμικούς άρχοντας όχι για εσπερινό, ούτε για αγρυπνία, αλλά για διασκέδαση!!! Κάλεσε και τα ΜΑΤ για να τους φυλάγουν.

Ύψωσε τα μεγάφωνα του ναού και έκλεισε τις θύρες του, για να μην ακούει απ’ έξω τις φωνές των αγανακτισμένων χριστιανών που χαλούσαν την μουσική βραδιά!!!

Ο κόσμος καίγεται, ο λαός της Ελλάδος υποφέρει, τα πάντα ξεπουλιώνται στον τόπο μας και ο αρχιεπίσκοπος με την υψηλή παρέα του διασκεδάζει μέσα στον ιερό ναό!

Η μακροθυμία του Θεού κάποτε θα τελειώσει και η οργή του ορθοδόξου Ελληνικού λαού θα τους αναστατώσει. «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ».

Ενας πνευματικός ηγέτης χρειάζεται, ένας νέος π. Αυγουστίνος Καντιώτης μας λείπει. Όμως ας μη χαίρονται, γιατί σύμφωνα με τα λόγια του σεβαστού αείμνηστου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου· «Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία του Χριστού στρατιώται. Kάπου υπάρχει ο πνευματικός ηγέτης, και θα τον εμφανίσει ο Θεός όταν· 10 αληθινοί χριστιανοί, σύμφωνα με την Αγία Γραφή προσευχηθούν με πίστη.

Ο σεβασμός που κάποτε είχαμε στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο εξανεμίσθηκε. Κατήντησε και αυτός από όργανο του Θεού σε όργανο της παγκοσμιοποίησης. Δεν κάνει βέβαια τα ανοίγματα του οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Ειρηναίου της Σερβίας, γιατί υπάρχουν στην Ελλάδα κάποιοι Μητροπολίτες που θα αντιδράσουν, αλλά ας περιμένουμε. Τώρα που πήρε την κατρακύλα, θα τον δούμε και σε καμιά συναγωγή των Εβραίων. Σιγά-σιγά ανοίγει η όρεξη.

_______

Δείτε τις σκηνές που διαδραματίστηκαν έξω από τον Άγιο Παντελεήμονα, στις 12/12/2010, όταν ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε μετατρέψει τον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος σε οίκο διασκέδασης! (Το βίντεο είναι από ερασιτέχνη. Τα μεγάλα κανάλια παρουσιάζουν μόνο αυτά που τους επιτρέπουν τα μεγάλα τους αφεντικά).

__________________

_________________

ΣΧΟΛΙΟ

Lykourgou Nani

• Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος διολισθαίνει συνεχώς σε επικίνδυνες ατραπούς. Ο κατήφορός του δεν έχει σταματημό. Αποδείχθηκε ένας απ τους καλύτερους υπηρέτες των νεοταξικών σχεδίων που απεργάζονται την αποδόμηση των αξιών πάνω στις οποίες στηρίχθηκε ανέκαθεν το έθνος μας με σκοπό την επιβίωσή του. Η χθεσινή επαίσχυντη εκδήλωση που βασίστηκε στα πρότυπα της διενέργειας παρόμοιων εκδηλώσεων υπό την αιγίδα αιρετικών κοινοτήτων της Δύσης τον αποξένωσε ακόμη περισσότερο απ τον πιστό λαό. Το αυτό ισχύει και για τον πολυπράγμονα και γνωστό θεράποντα του οικουμενισμού και του κοσμοπολιτισμού αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο. Δεν ενώνουν μακαριώτατοι τους ανθρώπους τα μπουζούκια και τα βιολιά εντός των ιερών ναών όπου τελεσιουργούνται μυστήρια αλλά η βίωση του μυστηρίου του Σταυρού εντός των κόλπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα υπόλοιπα συνιστούν εισβολή του κοσμικού πνεύματος εν τόπω αγίω. Περιμένουμε με αγωνία την αντίδραση των παραδοσιακών και αντιοικουμενιστών επισκόπων. Αν δεν το κάνουν είναι συνυπεύθυνοι για το έγκλημα που συντελέστηκε. Η ανοχή τους συνιστά συνενοχή. Αρκετά ανέχθηκαν τα καμώματα του κου Ιερωνύμου και της παρέας του! Ως εδώ!

_____________________________

ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

___________________________

ÎN CE HAL AI AJUNS SĂRMANE ARHIEPISCOPE!!!

Coaliţia care astăzi îl susţine pe orice anarhist, îl apără şi pe Arhiepiscopul Ieronim (al Atenei şi a toată Elada), care a transformat biserica lui Dumnezeu într-un centru lumesc!!!
I-a chemat pe conducătorii Greciei, ca să se distreze în Sfânta Biserică a Sfântului Pantelimon – Aharnon!
Da, a chemat în biserică pe Papoulia (preşedintele statului elen), pe Diamantopoulou (ministrul educaţiei) şi alţi lideri seculari, nu la Vecernie, nu la Priveghere, ci la distracţie. A chemat şi trupe speciale MAT, ca să-i păzească.
A dat jos megafoanele bisericii şi a închis uşile ei, ca să nu se audă din afară glasurile creştinilor indignaţi care au destrunat muzica de seară!!!
Lumea arde, poporul din Elada suferă, toate se vând în ţara noastră, iar Arhiepiscopul cu suprema lui clică se distrează în sfânta biserică!
Îndelungă-răbdarea lui Dumnezeu va lua sfârşit la un moment dat, iar furia poporului elin-ortodox îi va răscoli. „GLASUL POPORULUI – FURIA LUI DUMNEZEU”.
Este nevoie de un nou conducător duhovnicesc, un nou Părinte Augustin Kandiotis ne lipseşte. Să nu se bucure însă, pentru că potrivit cuvintelor respectabilului şi pururea pomenitului Părinte Augustin, Mitropolitul Florinei: „Nu vor lipsi din Biserica lui Hristos soldaţii!”. Undeva există un conducător duhovnicesc şi-l va arăta Dumnezeu, atunci când zece adevăraţi creştini – potrivit Sfintei Scripturi – se vor ruga cu credinţă.
Respectul pe care odată l-am avut pentru Arhiepiscopul Ieronim s-a evaporat. A ajuns şi el din unealtă a lui Dumnezeu unealtă a globalizării. Desigur, nu manifestă deschiderile Patriarhului ecumenist Bartolomeu şi ale Patriarhului Irineu al Serbiei, pentru că în Elada există unii mitropoliţi care s-ar împotrivi, dar să aşteptăm. Acum, că s-a rostogolit, îl vom vedea şi într-o sinagogă evreiască. Încet-încet i se deschide apetitul.

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=17977)

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙ;

Σήμερα που ο πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει προχωρήσει περισσότερο ἀπό τον Ἀθηναγόρα στον οικουμενισμό· σήμερα που ο πατριάρχης Βαρθολομαῖος συμπροσεύχεται με κάθε αιρετικό· σήμερα που ὁ πατριάρχης μοιράζει κοράνιο ἀντί Εὐαγγέλιο καὶ τιμᾶται ἀπό ἐβραϊκές συναγωγές και ἀπό μασόνους θα βρεθούν ορθόδοξοι ἐπίσκοποι μὲ συνείδηση σαν τον Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο, τον Φλωρίνης π. Αὐγουστίνο και τον Παραμυθίας Παῦλο για να κόψουν το μνημόσυνο του αιρεσιάρχου πατριάρχου Βαρθολομαίου ὡς μη ὀρθοτομούντα τον λόγο της ἀληθείας;

Ἐφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» 24-3-1970

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΕΦ’ ΕΞΗΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

· ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ 24-

“Ο μητροπολίτης ‘Ελευθυρουπόλεως σε ἐφαρμογή του ΙΕ´ κανόνα της πρωτοδευτέρας συνόδου, ἔπαυσε να μνημονεύη  τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας και ἀγανακτήσεως κατά των δηλώσεών του ὅσον ἀφορᾶ τον γάμο τῶν κληρικῶν κ.λ.π. Ὁ μητροπολίτης Ἐλευθεροπόλεως ἀπέστειλε πρός την Ἱερά Σύνοδο τηλεγράφημα, στό ὁποῖο ἀφοῦ ἀναφέρεται στόν μητροπολίτη Χαλκηδόνος γιά τίς γνωστές δηλώσεις του περί καρναβάλου, καταλήγει ὡς ἑξῆς:

• «Κατόπιν, λοιπόν, των δημοσιευθεισῶν δηλώσεων του πατριάρχου δι’ ὥν οὐτός φέρεται προσχωρών ἀνεπιφυλάκτως εἰς αἴρεσιν, ἐξαντληθείσης τῆς ὑπομονῆς μου και μή ὑπάρχοντος περαιτέρω περιθωρίου ἀναμονῆς, ἔπαυσα ἀπό σήμερον μνημοσύνου τούτου, κατ᾽ ἐφαρμογἠν ΙΕ´ κανόνος πρωτοδευτέρας συνόδου. Του λοιπού θα μνημονεύωμεν ἁγίας και ἱερᾶς ἡμῶν συνόδου, ἐπιφυλασσόμενος ἐπαναλάβω μνημόσυνον αὐτοῦ, εὐθύς ὡς οὖτος ἀποδοκιμάση ἢ διαψεύση ἀντορθοδόξους δηλώσεις τοῦ καθ᾽ἀς αἱ ἐκθεμελιωτικαί της ὀρθοδόξου πίστεως και σατανικῆς ἐμπνεύσεως αἱρέσεις Πρωτείου και Ἀλάθητου ἀποτελοῦν ἁπλά ἐκκλησιαστικά ἔθιμα και ασημάντους διαφορές. Σήμερον σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία γεραίει τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προχθές ἑόρτασε τήν ἱεράν μνήμην τοῦ μεγάλου Φωτίου και πρό τινων ἡμερῶν ἐπανηγύρησεν ἐπί τη ἑορτή  τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἐὰν συνταχθῶμεν  τούς ἀντορθοδόξους φρονήμασι του πατριάρχου Ἀθηναγόρα, θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ  διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὐ μόνον τὰ ὀνόματα τῶν διαληφθέντων ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἀπάντων τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀγωνισαμένων καὶ ἀναιρεθέντων μαρτύρων. Λυποῦμαι βαθύτατά διὰ τὴν ἥν ἔλαβον αὐστηρὰν θέσιν ἐναντι ἀνακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος. Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδησις μὲ ὑποχρεώνει ἵνα μὴ σιωπήσω περαιτέρω. Καιρός ὅπως ὑψωθούν φραγμοί ἰσχυροί καὶ ἀνυπέρβατοι κατὰ τοῦ παπικοῦ δεσποτισμοῦ καὶ ἐπεκτατικών αὐτοῦ σχεδίων, ταπεινός ὑπηρέτης τῶν ὁποίων ἀνεδείχθη -ἀτυχῶς- ὁ οικουμενικός πατριάρχης καὶ οἱ συν αὐτῶ ἀσθενεῖς τῆ Ὀρθοδόξω πίστει οἰκουμενισταί. Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας οὐ μόνον θὰ κατανοήση ἀπόφασίν μου, εἰς ἥν μὲ ὁδηγεῖ ἐπιταγὴ συνειδήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐφαρμόση ἔναντι  δογματικώς ἐκτροχιασθέντος πατριάρχου, ό,τι  οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὑποδεικνύουν καὶ ἐπιτάσσουν».

H ΨΩΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΣΕΡΒΙΑΣ

Επίσκοπος Αρτέμιος:

Δεν υπάρχει τίποτε κοινό ανάμεσα στην πίστη και στην αίρεση

Ο επίσκοπος αναφέρθηκε στον εορτασμό των 1700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων που προετοιμάζεται στη Σερβία και κατά τον οποίο σχεδιάζεται η επίσκεψη του Πάπα εκεί.

«Είναι αναγκαία ενόψει του εορτασμού αυτού η υπενθύμιση του εορτασμού των 1600 χρόνων κατά τον οποίο πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη συγκέντρωση Ορθοδόξων μόνο επισκόπων, αφού τότε δεν υπήρχε οικουμενισμός….
Ένα πράγμα είναι σίγουρο – ότι η άφιξη του Πάπα στη Σερβία δεν θα φέρει κανένα καλό αλλά θα προκαλέσει νέες καταστροφές και νέα δεινά και θα διασπάσει, θα αποδυναμώσει και θα διαλύσει περαιτέρω το σερβικό εθνικό και πνευματικό κορμό».

Είναι γνωστά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που δίδασκε στον ελληνικό λαό – «Τον Πάπα να καταράσθε»
Και γιατί θα έπρεπε να τον καταρώνται;
«Επειδή αυτός θα είναι η αιτία», λέει ο άγιος!
Είναι η αιτία πολλών εγκλημάτων κατά των Ορθοδόξων, κατά τους παρελθόντες αιώνες και αυτός είναι η αιτία της αίρεσης και τώρα που προσπαθεί να τους «ενώσει» όλους κάτω από το παπικό αλάθητο.

«Έχω την ελπίδα ότι ο σερβικός λαός, με τη βοήθεια του Θεού, θα βρει τη δύναμη να αντισταθεί στον πειρασμό που ξεκίνησε από το Πατριαρχείο στο Βελιγράδι, και θα αποτρέψει την άφιξη του ανεπιθύμητου αιρετικού (του Πάπα) ο οποίος έχει καταδικαστεί από πολλές Συνόδους Ορθοδόξων ως αιρετικός», τόνισε μιλώντας στους μοναχούς ο επίσκοπος Αρτέμιος.

____________________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_____________________

Епископ Артемије:

Између Вере и јереси нема ништа заједничко

Tuesday, 07 December 2010 00:26

Никакав компромис између Истине и лажи није могућ

Ићи за Господом значи ићи на крст, на распеће, на страдање, на прогонство

Његово Преосвештенство Епископ рашко-призренски г. Артемије на празник Ваведења Пресвете Богородице посетио је прогнано Црноречко братство у њиховом привременом станишту на планини Јелици код Чачка.

Окупљеним монасима и сабраном верном народу Његово Преосвештенство г. Артемије изрекао је поуку, примерену данашњем времену, прогону Цркве – који су у Србији започели Патријарх Иринеј и Синодалци, направивши својим неканонским чињењима и анти-црквеним актима раскол у Српској Цркви, и поставивши себе изван Цркве – као и планираном и најављиваном, од стране филопапистичких Епископа у Српској Цркви, доласку Папе римског у Православну Србију, који за протеклих хиљаду и више година од раскола, када је отпао од Цркве, није крочио својом ногом на српску земљу.

Како се приближава прослава 1700 година издавања Миланског едикта, све више постаје актуелно подсећање на претходни јубилеј прославе 1600-годишњице, и актуелизовање порука које су упућене са тога скупа.

Једно је, међутим, сигурно – евентуални долазак Папе римског неће Србији донети ништа добро, напротив, биће узрок само нових несрећа, нових страдања и пошасти, нових цепања и подела, даљег слабљења и растакања српског националног и духовног корпуса.

Познате су речи светога Козме Етолског које је упућивао једноверном грчком народу – ”Папу треба да проклињете”! А зашто га треба проклињати? ”Јер је он узрок”, каже светитељ! Он је узрок многобројних злочина према Православнима, широм земнога шара, у вековима који су прохујали иза нас; он је узрок јереси, у коју је најпре сам пао, а затим, не желећи да се поврати Истини, хоће да са собом у погибао јереси и отпадништва повуче и многе од Православних; то чини, између осталог, и кроз вековно већ наметање Уније Православнима, захтевајући као основни услов сједињења признање Папског Примата и непогрешивости!

У нади да ће српски народ, уз Божију помоћ, смоћи снаге да се одупре искушењу које се намеће из Патријашије у Београду, и да ће спречити долазак непожељног, у јерес палог, и од многих Православних Сабора у протеклим вековима осуђеног као јеретика, Папе римског, предајемо видео запис поруке Преосвећеног Епископа Артемија јавности.

У прилогу доносимо транскрипт обраћања Епископа Артемија монаштву и верном народу.

___________________

ΡOYMANIKA

__________________

7.12.2010
EPISCOPUL ARTEMIE:
CREDINŢA ŞI EREZIA NU AU NIMIC ÎN COMUN

Episcopul Artemie de Raşka şi Prizren la sărbătoarea Intrării Maicii Domnului în Biserică (după calendarul vechi) i-a vizitat pe monahii din Mănăstirea Râul Negru, stabiliţi în locuinţa lor provizorie din Muntele Tzelika lângă Čačak.
Episcopul s-a referit la sărbătorirea a 1600 de ani de la Edictul de la Mediolanum, care se pregăteşte în Serbia şi în timpul căreia se plănuieşte vizita papei acolo. „Este necesar, în vederea acestei sărbătoriri, amintirea sărbătoririi a 1600 de ani de când s-a realizat un mare Sinod doar a episcopilor ortodocşi, pentru că atunci nu exista ecumenism.
Un lucru este sigur: Venirea papei în Serbia nu va aduce niciun bun, ci va provoca noi catastrofe şi noi suferinţe şi va rupe şi va distruge pe mai departe trupul naţional-spiritual sârb.
Sunt cunoscute cuvintele Sfântului Cosma Etolianul pe care le-a predat poporului grec: „Pe papa să-l blestemaţi!”. Şi de ce ar trebui să-l blesteme? „Pentru că el va fi pricina”, zice sfântul! Este pricina multor crime împotriva ortodocşilor în veacurile trecute şi el este pricina ereziei şi-acum, când încearcă să-i „unească” pe toţi sub infailibilitatea papală.
Avem speranţa că poporul sârb, cu ajutorul lui Dumnezeu, va găsi puterea de a se împotrivi ispitei, care a început de la Patriarhie în Belgrad, şi va preveni sosirea indezirabilului eretic (papa), care a fost condamnat de multe sinoade ale ortodocşilor ca eretic”, a subliniat Episcopul Artemie, vorbind monahilor.
(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: I.T.)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, TO 1956,

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ, ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

ΣΤΗΝ «ΣΠΙΘΑ»

ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΛΕΓΕΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

ETOΣ ΙΒ ΚΟΖΑΝΗ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1956 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 186
«ΣΠΙΘΑ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΚΟΝΚΟΡΔΑΤΟΝ;

«Αδελφοί, τιμής ηγοράσθητε·
μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων»

Η μικρά, αγαπητοί, η μικρά μας χώρα δύναται να ονομασθεί χώρα των πλέον παραδόξων και ετεροκλήτων συμβάσεων. Πτωχή, αδύνατος, υλικώς κατεστραμμένη, διελθούσα δια πυρός και σιδήρου, η Ελλάς στρέφεται προς τους έξω και κράζει· Βοηθήσατέ μοι… Και αμέσως σπεύδουν εξ Ανατολής και Δύσεως οι καλοί της φίλοι!

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

ΠΡΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Αλλά δυστυχώς εις τα μάτια των περισσοτέρων, για να μη είπωμε όλων, η δυστυχία της Ελλάδος παρουσιάζεται γι’ αυτούς ως θαυμασία ευκαιρία προς ποικίλη καταπίεση και εκμετάλλευση. Ένα δίδουν, δέκα, εκατό, χίλια, θέλουν να εισπράξουν. Προς εξασφάλιση των κεφαλαίων των θέλουν να δέσουν την Ελλάδα με ισχυρά δεσμά, τας λεγομένας συμβάσεις, που δεν θα ειμπορεί κανείς να μεταβάλει, να κλονίσει, διότι δια πάσαν αθέτηση και της ελαχίστης λεπτομερείας η μικρά μας χώρα, όπως ένα ζωηρό και άτακτο παιδί, θα συλληφθεί από το αυτί και θα οδηγηθεί κατηγορουμένη εις τα διεθνή δικαστήρια!

Οι ξένοι θέλουν να έχουν την Ελλάδα προσδεδεμένην εις τον πάσαλον των πλέον ευτελών συμφερόντων των, θέλουν να έχουν την Ελλάδα ως αγελάδα, που να την αρμέγουν αυτοί, τα παιδιά των, τα εγγόνια, τα δισεγγόνια των επί πολλάς δεκαετηρίδας, επί αιώνας!

Μηχανή αρμέγματος αι μετοχαί. Και εις πολλάς περιπτώσεις οι ξένοι έχουν επιτύχει εν τη χώρα μας τους καταχθονίους σκοπούς των. Το μαρτυρεί η ιστορία 130 ετών «ελευθέρου» βίου της νεωτέρας Ελλάδος.

Δυστυχισμένη πατρίς! Ελευθέρα επλάσθης από τον Δημιουργόν σου. Η ελευθερία είναι το γλυκύτερον σου άσμα. Υπέρ ελευθερίας, όσον ουδείς άλλος λαός, από αρχαιοτάτων χρόνων γενναίως ηγωνίσθης. Εις άπειρα πεδία μαχών ποταμούς αιμάτων έχυσαν τα εκλεκτά σου τέκνα, πάλαι τε και νύν. Ελεύθερον κράτος ονομάζεσαι. Αλλά δυστυχώς είσαι δούλη, υποχείριος ανωνύμων εταιριών, οικονομικών μεγαθηρίων, που δια μυρίων μέσων απομυζούν και την ελαχίστην ικμάδα. Πως να ζήσεις; Πως να προοδεύσεις; Ύδρευσις, φωτισμός, συγκοινωνίαι επίγειοι και εναέριοι, ανθρακωρυχεία, μεταλλεία, παν ό,τι έχεις πολύτιμον και δι’ έλλειψιν χρημάτων δεν δύνασαι να αξιοποιήσεις, το έν κατόπιν του άλλου περιέρχεται εις την εξουσίαν ξένων εταιρειών. Εκατοντάκις έχεις πωληθεί. Ολίγον ακόμη και θα κληθείς να δίδεις φόρον και δια τον αέρα που αναπνέεις. Μη αμφιβάλλεις ποσώς, ότι εάν ήτο δυνατόν να δεσμεύσουν τον αέρα τον οποίον αναπνέεις, θα τον εδέσμευον και το κοινόν τούτο αγαθόν του Πλάστου θα το ημπορεύοντο δι’ ιδίον λογαριασμόν ως ανώνυμος εταιρεία ελληνικής ατμοσφαίρας!

ΥΠΟΠΤΟΣ ΣΥΜΒΑΣΗ

Η Ελλάς χώρα των πλέον παραδόξων και ετεροκλήτων συμβάσεων. Αλλ’ απ’ όλας τας μετά των ξένων πολιτικάς και οικονομικάς συμβάσεις που σύναψεν η Ελλάς, η χειροτέρα θα ήτο εκείνη, η οποία εις τα κρανία ορισμένων Ελλήνων επί μήνας εμελετάτο και εσχεδιάζετο και επί τέλους δειλά – δειλά έκανε την εμφάνισήν της εις τον εξωτερικόν κόσμον και εις τα χείλη των πολλών εφέρετο με το λατινικόν όνομα concordatum.

Τι δε εστί concordatum; Συμφωνία, σύμβασις εκκλησιαστική μεταξύ πάπα και Ελλάδος. Σύμβασις, η οποία όχι πλέον υλικά αγαθά (το ύδωρ, το φως, τα πολύτιμα μέταλλα) εσκόπευε να αφαιρέσει από την εξουσίαν των Ελλήνων και να θέσει αυτά υπό τον έλεγχο ξένων εταιρειών, αλλά κατά τρόπον έμμεσον ήρχετο να πλήξει τους Έλληνας εις τα ιερώτερα των συναισθημάτων των, ήρχετο να μειώσει την αίγλη, να εξουθενώσει, να εκμηδενίσει το πάντων των αγαθών πολυτιμότερον αγαθόν, την ορθόδοξον πίστιν, δια της οποίας ζει και αναπνέει και έχει λόγον υπάρξεως εν τω κόσμω το έθνος ημών.
Concordatum! Και, ίνα επί το απλούστερον και λαϊκώτερον ομιλήσωμεν, η μεταξύ πάπα και Ελλάδος σύμβασις, συμφώνως με τας περί κονκορδάτου θεωρίας του Βατικανού, θα ελάμβανε την εξής μορφήν διαλόγου.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ  ΠΑΠΑ-ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΑΠΑΣ· Ελλάς σ’ αγαπώ! Θέλω και εμπράκτως να εκδηλώσω την αγάπην μου. Βλέπω, ότι ένα ιερόν δίκαιον, ως είναι το δίκαιον της απελευθερώσεως της μεγαλονήσου Κύπρου από τα δεσμά ξενικής δουλείας, δεν αναγνωρίζεται, αλλά περιφρονείται, υβρίζεται και προπηλακίζεται, διότι είσαι μία μικρά και αδύνατος χώρα, οι δε εχθροί σου μεγάλοι και ισχυροί. Ελλάς, ακούω τους αναστεναγμούς σου, τας προς πάσαν κατεύθυνσιν εκκλήσεις και σπεύδω να σε βοηθήσω. Η δύναμις μου, η υλική και πνευματική, είναι τεραστία. Εκατομμύρια, εκατοντάδες εκατομμύρια πιστοί εξαρτώνται πνευματικώς από εμέ. Ένα νεύμα μου αρκεί. Ως ρομπότ φυλαί και γλώσσαι θα κινηθούν υπέρ της ιεράς υποθέσεως της Κύπρου. Βλέπεις τους αντιπροσώπους πολλών εθνών, που εις την αίθουσαν των συνεδριάσεων του Ο.Η.Ε. αδιάφοροι και χασμώμενοι ακούουν την λέξι Κύπρος; Αυτούς τους νεκρούς θα κινήσω εγώ. Με τα μέσα που έχω εις την διάθεσίν μου θα τους ηλεκτρίσω, θα τους κάνω να λύσουν τον γλωσσοδέτην, ν’ ανοίξουν τα στόματά των, να ρητορεύσουν, να δώσουν την ψήφον των υπέρ της Κύπρου και ούτως η Κύπρος θα λυθεί εκ των δεσμών της και ελευθέρα θα έλθει εις την αγκάλην σου. Θα έλθει δι’ εμού του πανισχύρου πάπα. Αλλά, δια να κινήσω όλον τον μηχανισμόν της απεράντου αυτοκρατορίας μου, ένα ζητώ από σε, το ελάχιστον. Όπως και τόσα έθνη, θέλω ν’ αναγνωρίσεις και συ το κράτος μου, να διορίσεις αντιπρόσωπον, να έλθεις εις το Βατικανόν και να προσκυνήσεις την παντόφλαν μου που μεταδίδει πλούτον ευλογιών εις τους προσκυνητάς. Αυτό το ελάχιστον ζητώ από σε. Εάν το κάνεις, πάσα κατά σου δυσμένειά μου των παρελθόντων αιώνων θα εξαλειφθεί, προσφιλής μου θυγάτηρ θα ονομάζεσαι και θα έχεις ό,τι ζητήσεις. Θα σε συστήσω θερμώς εις όλα τα ιδικά μου έθνη. Και ως πρώτον δώρον μου θα έχεις την ελευθερίαν της Κύπρου…

ΕΛΛΑΣ εκπροσωπουμένη υπό των πολιτικών της (Δυστυχώς, σήμερα το 2010 εκπροσωπείται και απο Πατριάρχας και αρχιεπισκόπους!!!)· Αγιώτατε πάτερ, ήκουσα την γλυκυτάτην λαλιάν σου και συνεκινήθην. Ω, πόσον καλός είσαι! Όλος αγάπη, όλος στοργή. Διαφορετικόν σε παρουσιάζουν οι φανατικοί καλόγηροι και θεολόγοι της Εκκλησίας μου. Αλλά τώρα υπό νέαν ελκυστικήν μορφήν παρουσιάζεσαι ενώπιόν μου. Ως αρνίον άκακον! Πως να μη σε αγαπήσω; Πως να μη συνάψω στενάς σχέσεις με σε; Εδώ διατηρώ σχέσεις με τίγρεις και λέοντας και άρκτους, με κράτη δηλαδή αρπακτικά, αιμοβόρα, εκδικητικά, υλιστικά και άθεα, και με σε, τον γλυκύτατον πατέρα της χριστιανοσύνης, να μην έχω σχέσεις; Και μόνον το γεγονός ότι προθυμοποιείσαι να με βοηθήσεις εις το φλέγον θέμα της απελευθερώσεως της Κύπρου αρκεί δι’ εμέ. Υπεράνω όλων η Ελλάς, τα εθνικά αυτής ζητήματα. Θρησκείαι και εκκλησίαι είναι απλώς δι’ εμέ τα μέσα προς πραγματοποίησιν των εθνικών μου σκοπών. Ευτυχώς νέαι αντιλήψεις επικρατούν μεταξύ των πολιτικών ανδρών, είς εκ των οποίων κατά τας τελευταίας εκλογάς εδήλωσεν ότι και με τον διάβολον ακόμη είναι πρόθυμος να συνεργασθεί προκειμένου να επιτύχει του σκοπού του. Άλλως τε εκ Ρώμης εξήλθε το σύνθημα· «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Συνεπώς την φοράν αυτήν θα κλείσω τα αυτιά μου προς πάσαν καλογηρικήν συμβουλήν και θα έλθω προς σε και θ’ ασπασθώ το άκρον του υποδήματός σου. Αγιώτατε πάτερ, ευλόγησον ημάς!

Είναι αυτή η γνησία φωνή της Ελλάδος; Όχι. Είναι η φωνή των φραγκολεβαντίνων, των ψευστών, των καιροσκόπων εκείνων πολιτικών και διπλωματών που δεν πιστεύουν τίποτε παρά μόνον εις ένα άκαρπον εθνικισμόν. Και αυτοί δυστυχώς, εν αγνοία του λαού, πολλάκις ομιλούν και αποφασίζουν.
Η Ελλάς ολόκληρος σύρεται, πίπτει και προσκυνεί τον πάπαν. Και ο πάπας ευλογεί…

Αλλ’, ορθόδοξοι Έλληνες, αναπνεύσατε! Η ιδέα του διαλόγου δεν έλαβε σάρκα και οστά. Η συμφορά δεν συνετελέσθει. Η προσκύνησις δεν έγινε. Concordatum δεν υπεγράφει.

Διότι ο νέος αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Δωρόθεος εγκαίρως διησθάνθει τον κίνδυνο, εκάλεσεν επειγόντως την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, η Ιεραρχία απεφάνθη εναντίον οιασδήποτε μορφής διπλωματικών σχέσεων της Ελλάδος μετά του πάπα, η κυβέρνησις υπεχώρησε, το θέμα εγκατελείφθει, και οι εδώ παπικοί και παπολάτραι κλαίουν και θρηνούν, διότι δεν είχον την ευτυχίαν να ίδουν νουντσίους, ν’ ασπασθούν τα κράσπεδα των καρδιναλίων, που θα ήρχοντω να χαιρετίσουν εν επισήμω τελετή την Ελλάδα ως προσκυνήτριαν του πάπα.

Ο κίνδυνος, χάρις εις την αντίστασι της Εκκλησίας, παρήλθε. Παρήλθεν; Όχι. Το έδαφος δεν εστερεώθη ακόμη. Υπόκωφοι κρότοι ακούονται. Οι παπολάτραι ετοιμάζονται διά νέαν εξόρμησιν.

Ως ανέγραψε σοβαρά εφημερίς των Αθηνών, εάν κονκορδάτον εγκατελείφθει, δεν εγκατελείφθη όμως και η επιθυμία ορισμένων πολιτικών παραγόντων, ίνα δια «εθνικούς» σκοπούς επιδιώξουν εν καιρώ ευθέτω την σύναψιν διπλωματικών σχέσεων μετά του πάπα. Οι κύριοι αυτοί θα παρουσιάσουν το θέμα ως καθαρώς πολιτικόν, εις το οποίον ουδεμίαν ανάμιξιν θα επιτρέψουν να έχει η επίσημος Εκκλησία της Ελλάδος. Τι λέγετε, κύριοι παπολάτραι; Η επίσημος Εκκλησία να μη έχει ανάμειξιν εις τόσον σοβαρόν θέμα; Αλλά πρέπει προηγουμένος το κράτος μας να διαλύσει την μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίσημον σύμβασιν, να καταργήσει τα δύο πρώτα άρθρα του ελληνικού Συντάγματος, ν’ αποχρωματισθεί ως ορθόδοξον Βασίλειον, και ο βασιλεύς μας, δεχόμενος εν τοις ανακτόροις τους απεσταλμένους του πάπα, να παύσει να μνημονεύεται εν τοις ναοίς μας ως ευσεβέστατος, ως υπερασπιστής της ορθοδόξου πίστεως, και τότε μόνον, κύριοι, εν αγνοία της Ιεραρχίας δύνασθε να συζητείτε το «πολιτικόν» τούτο θέμα.

Ο εχθρός πανούργος ελλοχεύει. Καραδοκεί την ευκαιρίαν ίνα επιτύχει το ποθούμενον. Διά τούτο αι ορθόδοξοι δυνάμεις του έθνους πρέπει να ευρίσκονται εν ιερά επιφυλακή. Δια τούτο και ημείς εκδίδομεν το παρόν και εν τω μέτρω των δυνάμεών μας διαφωτίζομεν και προετοιμάζομεν τον ευσεβή λαόν διά ν’ αντιμετωπίσει τον εκ Ρώμης κίνδυνον του παπισμού.

Αλλά τι εστι παπισμός;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ

ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΟΣ λέγομεν ότι ο παπισμός είναι ανατροπή θεμελιωδών νόμων της Εκκλησίας, του γνησίου χριστιανισμού. Και ιδού διατί.

Κατά τας Γραφάς ρίζα, κεφαλή, θεμέλιον, επί του οποίου στηρίζεται ολόκληρον το χριστιανικόν οικοδόμημα, είναι ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής, o Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι το Α και το Ω της πίστεως ημών, της ελπίδος και της αγάπης. Αυτός είναι ο Αρχηγός. Η εξ ουρανού εν Ιορδάνη και εν όρει Θαβώρ δις ακουσθείσα φωνή του Πατρός αυτόν εν τη Εκκλησία ως αρχηγόν αιώνιον εγκαθίδρυεν· «Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. 3,17· 17,5). Η εις Χριστόν πίστις, η ενεργός πίστις, η εκδηλουμένη δι’ απολύτου υπακοής εις τας εντολάς του, και τας ελαχίστας ακόμη, είναι νόμος θεμελιώδης της Εκκλησίας. Άνευ της πίστεως ταύτης δεν νοείται Εκκλησία.

Επίσης νόμος θεμελιώδης εν τη Εκκλησία, την οποίαν ίδρυσεν ο Θεάνθρωπος Κύριος, είναι· οσάκις μεταξύ των πιστών παρουσιάζονται σοβαραί διαφωνίαι περί τα πιστευτέα, τα πρακτέα και τα λατρευτέα, αι διαφωνίαι αύται δεν θα λύωνται υφ’ ενός μόνον μέλους της Εκκλησίας, οσονδήποτε επίσημον θέσιν, αγιότητα και σοφίαν και εάν κατέχει, αλλά υπό του συνόλου, υπό της Εκκλησίας, συνερχομένης και συσκεπτομένης εν Πνεύματι αγίω (Ματθ. 18,17). Κατ’ αυτόν τον τρόπον η την πρώτην, την αποστολικήν Εκκλησίαν συνταράξασα εκείνη περί περιτομής έρις ελύθη εν Συνόδω, καθ’ ην και ο Πέτρος και ο Παύλος και οι λοιποί απόστολοι και μαθηταί ομίλησαν και ανέπτυξαν τας απόψεις των επί του θέματος, αλλ’ όταν ελήφθη η απόφασις, οι πάντες υπετάγησαν εις την φωνήν της Εκκλησίας (Πραξ. 15,6-29). Ουδείς εξ αυτών έθεσε το ιδικόν του κύρος υπεράνω του κύρους της Εκκλησίας.

Αλάνθαστον κριτήριον εν τη Εκκλησία, και ότε ακόμη έζων οι κορυφαίοι των αποστόλων, ήτο η Σύνοδος.

Αλλ’ αμφοτέρους τους θεμελιώδεις αυτούς νόμους, οι οποίοι αφορούν εις την διοίκησιν της Εκκλησίας, ανέτρεψεν ο παπισμός. Εν τη Εκκλησία αρχηγός ο πάπας. Εν τη Εκκλησία το αλάνθαστον έχει ο πάπας.

Εν τη Εκκλησία ο πάπας το παν. Υπό του δαιμονίου εωσφορικής υπερηφανείας ελαυνόμενος ο πάπας εσφετερίσθει όλας τας εξουσίας, έστησε τον θρόνον του υπεράνω των νεφελών, ήνοιξε το στόμα του και, ως άλλος Ναβουχοδονόρ, είπεν· Έθνη και λαοί, με βλέπετε; Πέσατε και προσκυνήσατέ με. Υπεράνω λαϊκών, μοναχών, διακόνων, ιερέων, επισκόπων, μητροπολιτών, αρχιεπισκόπων, πατριαρχών, τοπικών και αυτών ακόμη των οικουμενικών Συνόδων, «θείω δικαίω» είμαι εγώ. Όταν ευρίσκομαι επί της καθέδρας μου κι ομιλώ, ομιλώ εν Πνεύματι αγίω και αι αποφάσεις μου είναι αλάνθαστοι. Είμαι ο μοναδικός τοποτηρητής του Χριστού επί της γης. Οι πιστοί εις εμέ στρατιώται κηρύττουν εις όλον τον κόσμον το σύνθημα·

«Όπως υπάρχει είς Θεός, είς ήλιος την ημέραν, μία σελήνη την νύκτα, τοιουτοτρόπως ο Θεός έδωκεν εις την Εκκλησίαν μόνον έναν άρχοντα, τον πάπαν».

Αλλ’ εις εμέ όχι μόνον οι εκκλησιαστικοί, αλλά και οι πολιτικοί άρχοντες οφείλουν να υπακούουν εν πάσι. Αι τω Ευαγγελίω (Λουκ. 22,38) δύο μάχαιραι συμβολίζουν την πνευματικήν και την κοσμικήν εξουσίαν και τας δύο αυτάς μαχαίρας πρέπει να κρατώ  και να διαχειρίζομαι εγώ. Εξ εμού πάσα εξουσία. Ουαί δε εις τον αντιτασσόμενον εις τας θελήσεις μου…

Ο πάπας, υπό τοιούτων εμφορούμενος ιδεών, εγκατέστησεν εν τω κόσμω τυραννίδα, τυραννίδα εν ονόματι του Εσταυρωμένου, τον οποίον έλεγεν ότι αυτός και μόνον αντεπροσώπευεν επί της γης. Και η τυραννίς αυτή κατέστη αφόρητος, όταν ιδίως  επί του παπικού θρόνου εκάθισαν άτομα που ουδεμίαν εσωτερικήν σχέσιν είχον με την χριστιανικήν πίστιν και ζωήν. Πάπαι κλέπται και λησταί, κάνοντες ασύδοτον χρήσιν της δυνάμεως, επέφερον τεραστίαν φθοράν εις τα ποίμνια της Δύσεως. Εγόγγυζον οι λαοί. Ανεστέναζον οι ευσεβείς. Θαρραλέοι κήρυκες του θείου λόγου, οι οποίοι ετόλμησαν να διαμαρτυρηθούν διά την αντίχριστον ζωήν και πολιτείαν των παπών, συνελήφθησαν και εκάησαν ζώντες, ως ο περιώνυμος Ιερώνυμος Σαβοναρόλα (1452 – 1498), του οποίου το άγαλμα στολίζει σήμερον μίαν από τας πλατείας της Φλωρεντίας. Η Ρώμη, με τους διεφθαρμένους και απίστους πάπας που κατέλυον πάσαν ευαγγελικήν αρετήν, εφαίνετο πλέον εις τα όμματα των λαών της Δύσεως ως πόρνη των θαλασσών, ως η νέα Βαβυλών.

Επί τέλους το ηφαίστειον της οργής των λαών εξερράγη. Το 1520 εκηρύχθη επανάστασις και ήρχισε σφοδρός αγών κατά των παπικών. Επί κεφαλής του αγώνος ο Μαρτίνος Λούθηρος, περί του οποίου ο ιστορικός Θωμάς Κάρλαϋλ γράφει, ότι ο Λούθηρος έλαβε τον πέλεκυν της αληθείας και με ορμήν ήρωος επετέθει και συνέτριψε το είδωλον του παπισμού. Ο αγών διήρκεσε πολλάς δεκαετηρίδας. Ο εμφύλιος πόλεμος εμαίνετο. Ανθούσαι πόλεις μετεβλήθησαν εις καπνίζοντα ερείπια. Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν. Και η αιτία, η σοβαρωτάτη όλων, της μεγάλης εκείνης συμφοράς, η οποία έπληξε την Ευρώπην, υπήρξεν η μωρά, η αντιχριστιανική αξίωσις του πάπα, ίνα οι πάντες πέσουν και ασπασθούν το άκρον του ποδός του και αναγνωρίσουν αυτόν ως τον μόνον επί της γης αρχηγόν της Εκκλησίας.

Οι πάπαι, εάν είχον ένα και μόνον κόκκον πραγματικής ευσεβείας, θα έπρεπε να εντρέπονται προβάλλοντες τοιαύτας μωράς και αντιχριστιανικάς αξιώσεις, και – το χείριστον- αγωνιζόμενοι δια την επιβολήν αυτών επί του συνόλου της χριστιανοσύνης. Ο μελετών την ιστορίαν της περιόδου αυτής, πλειστάκις ενθυμείται τον ι. Χρυσόστομον, όστις θρηνών δια τα δεινά των εκκλησιαστικών διαιρέσεων εκήρυττεν ότι η κυριωτέρα αυτών αιτία είναι η φιλαρχία.

«Ουδέν ούτως Εκκλησίαν δυνήσεται διαιρείν, ως φιλαρχία, ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι» (Βλ. 11ην ομιλίαν εις την προς Εφεσίους επιστολήν· P.G. 62,85).

Ενσάρκωσις της φιλαρχίας είναι ο επάρατος παπισμός, κατά τον οποίον όχι η ενεργός πίστις, αλλ’ η τυφλή υπακοή εις τον πάπαν, και εάν ακόμη ούτος διατάσσει αντίθετα προς το γνήσιον πνεύμα του Ευαγγελίου, ως ηρμήνευσαν αυτό οι αθάνατοι πατέρες της καθολικής Εκκλησίας, συνιστάται ως το ιδεώδες, ως η υψίστη αρετή.

Ο πάπας είδωλον, ο πάπας Θεός! Λαοί και έθνη «αυτού και μόνον ακούετε». Και όχι μόνον η αξίωσις να υποταχθεί σύμπας ο χριστιανικός κόσμος εις ένα και μόνον άνθρωπον, περιβεβλημένον με απολυταρχικήν επί των ψυχών και των σωμάτων εξουσίαν, είναι αξίωσις αντιχριστιανική, αλλά και τα μέσα, τα οποία μεταχειρίζεται ανέκαθεν ο παπισμός προς επικράτησιν του εν τω κόσμω, είναι και αυτά αντιχριστιανικά.

Πρόχειρον απόδειξιν έχομεν ημείς εν Ελλάδι την ουνίαν. Τι δε εστι ουνία; Δούρειος ίππος, σατανικόν μηχάνημα του παπισμού, προς εκπόρθησιν της ψυχής των ορθοδόξων.

Οι ουνίται επίσκοποι και ιερείς, ενώ ψυχή τε και σώματι ανήκουν εις τον πάπαν και ως εκ τούτου θα έπρεπε και εξωτερικώς προς διάκρισιν να εμφανίζονται με στολήν παπικού κληρικού, εν τούτοις εν μέσαις Αθήναις αναισχύντως και ασυστόλως κυκλοφορούν με στολήν ορθοδόξου κληρικού και με ποικίλα μέσα, που άφθονα διαθέτουν, προπαγανδίζουν την ιδέαν της υποταγής της Ελλάδος εις τον πάπαν και απατούν τας ψυχάς των ακάκων οι προβατόσχημοι αυτοί λύκοι και ουδέν αστυνομικόν όργανον της πατρίδος κινείται ουδέ συλλαμβάνει τους ψεύστας αυτούς και απατεώνας, δια να ξυρίσει τας γενειάδας των και να αφαιρέσει απ’ αυτών τα τίμια εμβλήματα του ορθοδόξου κληρικού· και μόνον εναντίον κληρικών αδελφών ημών, ορθοδόξων παλαιοημερολογιτών, εστράφη κατ’ επανάληψιν η καταδικαστική μανία του ορθοδόξου κράτους! Οι ουνίται δρουν ανενόχλητοι και μεγαλοπρεπώς εορτάζουν την πεντηκονταετηρίδα του αρχιψεύστου, του αρχηγού αυτών Χαλβατζή.

Ταύτα οι ορθόδοξοι ακούοντες και βλέποτες ενεργούμενα υπό του παπισμού αναμιμνησκόμεθα της Αποκαλύψεως του Ιωάννου· «και είδον άλλο θηρίον αναβαίνων εκ της γης, και είχε κέρατα δύο όμοια αρνίω, και ελάλει ως δράκων» (Αποκ. 13,11). Και ο παπισμός ως αρνίον φαίνεται, αλλ’ είναι θηρίον δικέρατον.

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΣ αναγνώσται! Εναντίον της μοναρχικής ταύτης, της απολυταρχικής εξουσίας, της αντιχριστιανικής αξιώσεως του πάπα, εξανίσταται η ορθόδοξος συνείδησις. Εναντίον των υπερφιάλων σχεδίων της Ρώμης ηγωνίσθησαν οι αείμνηστοι Φώτιος, Κηρουλάριος, Ιωσήφ Βρυέννιος, Μάρκος Ευγενικός, Γεώργιος Σχολάριος και διέσωσαν την ανεξαρτησίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας , η οποία υπήρξε το πάμφωτον πλοίον, η αληθής κιβωτός του ευσεβούς ημών έθνους, κατά τας ζοφερωτέρας ημέρας της ιστορίας του. Εν τη Εκκλησία αυτή υπάρχει το γνήσιον, το ακίβδηλον, το ακριβές, το απαραχάρακτον, η ανωτέρα αντίληψις, η εναργεστέρα σύλληψις και εκφορά των αθανάτων ιδεών του χριστιανισμού.

Ο παπισμός ως διοίκησις είναι καρκίνωμα. Ως ιδέα είναι ένα ψεύδος, ένας μύθος που έπλασεν η αμάθεια και αρχομανία των εκκλησιαστικών αρχόντων της Ρώμης. Και τοιαύτα ψεύδη και είδωλα η ορθόδοξος Ελλάς δεν θα προσκυνήσει ποτέ. Διότι ακούει την σάλπιγγα του αποστόλου Παύλου· «Ηγοράσθητε τιμής· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» (Α΄ Κορ. 7,23).

Οι εδώ παπολάτραι κακώς εκτιμούν την κατάστασιν και νοίζουν ότι επέστη η στιγμή… Επιμένοντες δε τυχόν θα ευρεθούν προ εκπλήξεων. Το πνεύμα της αντιστάσεως των αειμνήστων πατέρων ημών κατά των σχιματικών και αιρετικών θ’ αναζωπυρωθεί. Εδώ εν Ελλάδι ο παπισμός θα εύρει τας Θερμοπύλας και θα συντριβεί. Η Ορθοδοξία τελικώς θα νικήσει, θα θριαμβεύσει και υπό τας πτέρυγας αυτής δόξα και ανάπαυσις πολύ.

Αλλά το περί παπισμού θέμα δεν εξηντλήθει. Θα συνεχισθεί προς πληρέστερον διαφωτισμόν του ορθοδόξου λαού μας.

Aντιαιρετικά-Παπισμός

Η ΟΥΝΙΑ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

O ορθόδοξος λαός μας, αγαπητοί μου, ακούει τη λέξι «ουνίτες» και ερωτά· τί είναι οι ουνίτες; τί είναι η ουνία;

* * *

Η ουνία δεν είναι ελληνική λέξι, είναι λέξι ξένη, πολωνικής μάλλον προελεύσεως, πού και μόνο αυτή αρκεί ν’ αποδείξει ότι η Ορθοδοξία δέχεται επιβουλή εκ μέρους εχθρών της πού έρχονται από έξω. Η ουνία είναι ένα από τα όπλα πού χρησιμοποιεί η παπική προπαγάνδα για να υποτάξει την Ορθόδοξο Εκκλησία.
Kαί τί δεν έκαναν εναντίον μας οι άνθρωποι του Βατικανού! Να τ’ απαριθμήσουμε; Αυθαίρετες επεμβάσεις παπών πρό του σχίσματος στην δικαιοδοσία της Ανατολικής Εκκλησίας, κατά των οποίων αντέδρασαν πατέρες της Εκκλησίας

-Οι σταυροφορίες, πού ως πρόφασι είχαν την απελευθέρωσι των Aγίων Tόπων αλλ’ ως βαθύτερο σκοπό έκρυβαν τη διάλυσι της Ορθοδόξου Bυζαντινής αυτοκρατορίας.
-Περιβόητες ψευδοενώσεις διά της βίας, όπως στή Φεράρρα και Φλωρεντία όπου αντιστάθηκε ο άγιος Μάρκος ο ευγενικός.
-Επιδρομές των Ενετών στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους.
-Μηχανορραφίες των πρέσβεων του παπικού κράτους στην Κωνσταντινούπολι επί τουρκοκρατίας, με τίς οποίες γκρέμιζαν από το θρόνο γενναίους πατριάρχας και τους ωδηγούσαν στην εξορία και τα ικριώματα.

-Τα ιεροσπουδαστήρια πού λειτουργούσαν στή Ρώμη και αλλού, τα περιβόητα σεμινάρια, όπου στρατολογούσαν νεαρούς ορθοδόξους, για να τους μεταβάλουν σε προδότας της πίστεώς τους, σε γενιτσάρους του παπισμού και φανατικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Oλα αυτά ήταν μέσα – όπλα, πού χρησιμοποίησαν για να κυριεύσουν το φρούριο και να παύσει να κυματίζε η σημαία της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, για να κάνουν τους ορθοδόξους να πέσουν να προσκυνήσουν την παντούφλα του πάπα, πού η μωροφιλοδοξία των δυτικών τον ύψωσε πάνω από κάθε άλλη εξουσία.
Αλλ’ όλες οι προσβολές των παπικών κατά της πίστεώς μας αποκρούσθηκαν. Ελάχιστα και ανάξια λόγου υπήρξαν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Λίγες χιλιάδες ορθοδόξων υπέκυψαν στίς πιέσεις, αποστάτησαν από τη μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία και σχημάτισαν θρησκευτικές κοινότητες.
Tο Βατικανό όμως δεν απογοητεύθηκε. Oι κορυφές του συνήλθαν σε σύναξι. Καρδινάλιοι, επίσκοποι, ηγούμενοι μεγάλων μοναχικών ταγμάτων μίλησαν και έθεσαν υπ’ όψιν της συνάξεώς τους όλα τα στοιχεία της δράσεώς τους μεταξύ των ορθοδόξων. Πόσο λίγοι καρποί! Τόσο χρήμα, τόση διπλωματία, τόση ρητορεία, τόσο αίμα αιώνων, κι αυτή η Ανατολή να μένει άκαμπτος; Ούτε θέλγητρα λοιπόν ούτε φόβητρα των παπών μπορούσαν να τη χωρίσουν από την ορθόδοξο πίστι;… Οι σύνεδροι βυθίστηκαν σε σκέψεις. Tότε ο εωσφόρος, πού από κάποια κόγχη της αιθούσης του Βατικανού παρακολουθούσε αθέατος τη συνεδρίασι, ανέλαβε να τους βγάλει από το αδιέξοδο. Σε μια  στιγμή κατάλληλη έρριξε στο συνέδριο την ιδέα της ουνίας. Kαί δεν ήταν δυνατόν να προέλθει η ιδέα αυτή από άλλον, διότι αυτός υπήρξε ο πρώτος απατεώνας στόν κόσμο. Νομίζω πως τον ακούω να προτείνει το σχέδιό του και με το στόμα κάποιου μοναχού ιησουϊτικού τάγματος να ρητορεύει ως εξής.

―Aγαπητοί σύνεδροι! τα πράγματα μας αναγκάζουν να ομολογήσουμε μια  αλήθεια. Kαί η αλήθεια είνε, ότι όλοι οι ορθόδοξοι λαοί της Ανατολής μας αντιπαθούν φοβερά. Έχουν κακή πείρα από μας τους δυτικούς. Kαί τί δεν έκαναν, πράγματι, εναντίον τους οι πρόγονοί μας! Οχι σαν χριστιανοί, όχι σαν άνθρωποι δεν φέρθηκαν στους λαούς της Ανατολής, αλλά σαν άγρια αιμοβόρα θηρία έπεσαν εναντίον τους. Συχνά ξεπέρασαν σε αγριότητα και τους Τούρκους. Η λέξι «φράγκος» έγινε η πιο μισητή λέξι στην Ανατολή. Γι’ αυτό, όταν βλέπουν «φραγκόπαπα» όπως λένε, φεύγουν μακριά, όπως φεύγουν τα πρόβατα μπροστά σε λύκους, τα ελάφια μπροστά σε κυνηγούς και τα περιστέρια μπροστά σε γεράκια. Ετσι, όπως ε­μαστε και όπως φαινόμαστε, δε γίνεται τίποτα. οι λύκοι, όπως είναι και όπως φαίνονται, δε μπορούν να εισχωρήσουν στο μαντρί. Αλλ’ εάν υποτεθεί, ότι κάποιος λύκος φορέσει προβειά; Τί λέτε; Tότε το μαντρί δε θ’ ανοίξει και πολλά πρόβατα δε θα τον πλησιάσουν; Έτσι ο λύκος μπορεί να κυριαρχήσει στο κοπάδι. οι κυνηγοί της Τιμούκουα (μιας αγρίας φυλής της B. Aμερικής), όπως είναι και φαίνονται, δε μπορούν να πιάσουν ούτε ένα ελάφι· όταν όμως φορέσουν προβειά από ελάφι, τότε τα ελάφια πλησιάζουν και πέφτουν νεκρά εμπρός στα πόδια τους! Αλλά γιατί, αδελφοί και πατέρες, προτρέπω να μιμηθούμε μεθόδους των αγρίων φυλών για το προπαγανδιστικό μας έργο; το πρότυπό μας είναι πολύ κοντά μας. είναι εδώ. Στό σημείο αυτό επικράτησε μικρά σιωπή, κι αμέσως ακούστηκε μια  βραχνή φωνή να συνεχίζει το λόγο). Πρότυπό σας για προπαγανδιστική εργασία μεταξύ των ορθοδόξων είμαι εγώ, ο …εωσφόρος, του οποίου τη φωνή και τίς σκέψεις μεταδίδει αυτός πού σας ομιλεί. Δε θυμάστε τί έκανα εγώ στόν παράδεισο; Aν παρουσιαζόμουν στην Ευα όπως είμαι, αυτή ποτέ δε θα με πλησίαζε· θα έφευγε μακριά. Oταν όμως μετασχηματίσθηκα στο ωραιότατο παραδείσιο ζώο και της μίλησα με το στόμα του, τότε η Ευα συνελήφθη στην παγίδα μου. Με πλησίασε και άνοιξα μαζί της το γνωστό διάλογο, πού έφερε την έξωσι από τον παράδεισο. Η απάτη, ιδού η μέθοδός μου. αυτή τη μέθοδο να χρησιμοποιήσετε κ’ εσείς, αγαπητοί επίσκοποι, καρδινάλιοι, λευκοί και μαύροι πάπες. Ακούγοντας τώρα το συγκεκριμένο είδος απάτης πού θα σας συστήσω, μή τρομάξετε παρακαλώ. Μή εξαναστείτε. Μή φέρετε αντιρρήσεις και αντιδράσεις. Εγώ σας συμβουλεύω, ο πολύπειρος, πού γνωρίζω τί κερδίζει κανείς με τη μέθοδο του ψεύδους και της απάτης. Xωρίς αντίρρησι λοιπόν ακούστε και υπακούστε. θα βγάλετε τη στολή του φραγκόπαπα, πού τη μισεί κάθε ορθόδοξος, θα φορέσετε το ράσο και το καλυμμαύχι των ορθοδόξων ιερέων, θα πάψετε να ξυρίζεστε, θ’ αφήσετε γενειάδες, μ’ ένα λόγο θα πάρετε καθ’ όλα τη μορφή ορθοδόξου κληρικού. Αλλά προσοχή! στην καριδά σας θα έχετε ολόκληρο τον πάπα. Έτσι θα πλευρίσετε τους ορθοδόξους. Kαί τότε θα δείτε τα θαυμάσια αποτελέσματα της νέας μεθόδου, την οποία παρακαλώ να βαπτίσετε με το όνομα ουνία. Λοιπόν συμφωνείτε;
―Μάλιστα, συμφωνούμε! Επικροτούμε το σχέδιό σου, εωσφόρε, απήντησε η ομήγυρις.
―Ευχαριστώ πολύ, είπε ο εωσφόρος. Σας εύχομαι μεγάλες επιτυχίες.
Kι αφού έκανε μια  βαθειά  υπόκλισι εμπρός στους συνέδρους, αποχώρησε και τους άφησε να μεριμνήσουν για την εξεύρεσι των καταλλήλων προσώπων για την πραγματοποίησι του σατανικού σχεδίου. Έτσι στο σκοτάδι γεννήθηκε η ουνία…
Ονειρο, φανταστική εικόνα είναι αυτά; Αλλά θα έπρεπε ν’ ανοίξετε την ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για να δείτε τί θραύσι έκαναν στίς κατά τόπους εκκλησίες, επισκοπές, μητροπόλεις και πατριαρχεία της Ορθοδοξίας τα όργανα αυτά των παπών, πού λέγονται ουνίτες. Εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία των λαών της Ανατολής, με μορφή προβάτων εισχώρησαν οι φοβεροί αυτοί λύκοι στίς μάνδρες των ορθοδόξων και αποδεκάτισαν τα πρόβατα. Μόνο από την ορθόδοξο Εκκλησίας της Πολωνίας η ουνία κατώρθωσε ν’ απόσπασει γύρω στα 2 εκατομμύρια λαού και να σχηματίσει μέσα στα σπλάχνα του ορθοδόξου Πολωνικού λαού την οéνιτική θρησκευτική της κοινότητα, πού εξαρτάται απολύτως από το κέντρο της Ρώμης. Ιδίως στους αιώνες εκείνους πού οι ορθόδοξοι διατελούσαν κάτω από το πέλμα της τουρκικής κυριαρχίας, η ουνία κατώρθωσε να παρασύρει στα δίχτυα της πληθυσμούς ολοκλήρους και να επιφέρει μεγάλη αναστάτωσι.
Η Ορθοδοξία, παρά τίς δύσκολες εξωτερικές περιστάσεις πού βρισκόταν, δεν έμεινε απαθής θεατής της αρπαγής των πνευματικών της τέκνων μ’ αυτό το δόλιο τρόπο. σαν μάνα πόνεσε και ενδιαφέρθηκε. Έτσι το έτος 1722 συνήλθε στην Kωνσταντινούπολι Σύνοδος, στη οποία συμμετείχαν οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Γ΄, Αντιοχείας Αθανάσιος ο Γ΄, και Ιεροσολύμων Χρύσανθος. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε τους ουνίτες, τα οργανα αυτά του παπισμού. K’ επειδή η ουνία εξακολουθούσε το καταχθόνιο έργο της και έσπειρε τα ζιζάνια στόν αγρό της ορθοδόξου Aνατολής, η Ορθόδοξος Εκκλησία και με άλλη εγκυκλιό της αυστηρότερη από την προηγούμενη, το έτος 1838 ήλεγξε και στηλίτευσε τους δολίους εργάτες της ουνίας.

* * *

Η ουνία, αγαπητοί μου, κρινομένη από πλευράς ηθικής και θρησκευτικής και μόνο, προκαλεί τη φρίκη για κάθε πιστό τέκνο της Ορθοδοξίας. Ποτέ στην θρησκευτική ζωή των ανθρώπων δεν παρουσιάστηκε τέτοιο σύστημα απάτης. Οντως γέννημα νυκτός και όχι ημέρας, γνήσιο τέκνο του εωσφόρου, ο οποίος μόνο αυτός μπορούσε να υπαγόρευσει τέτοια μέθοδο εξαπατήσεως των ορθοδόξων ψυχών. Αυτή είναι η ουνία.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 1957)

ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΣΤΟ «ΕΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ»,

ΠΡΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ,

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ RIVA DEL GARDA ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ, ΣΤΙΣ 4/11/1994.

Περιοδ. «Ορθοδοξία» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 1994, σελ. 745-754

«Πρέπει να συμβάλωμεν ώστε να φέρωμεν εις το προσκήνιον τας πνευματικάς αρχάς του οικουμενισμού, της αδελφωσύνης και της ειρήνης. Πράγματι, δια τον λόγον αυτόν συνεκεντρώθημεν εδώ! Αυτός είναι ένας τρόπος, δια του οποίου ημείς οι κληρικοί δυνάμεθα να βοηθήσωμεν αυτούς οι οποίοι κυβερνούν. Η βαθεία και σταθερά πνευματικότης μας έρχεται εις οξείαν αντίθεσιν με τον εγκόσμιον χαρακτήρα της συγχρόνου πολιτικής.…

Αυταί αι δυνατότητες ανακύπτουν από την ιδίαν την φύσιν της ιδιότητος που φέρωμεν, άνδρες και γυναίκες, ως κλητοί του Θεού.   Ως μία κοινότης πίστεως δυνάμεθα να αντιμετωπίσωμεν τον κοσμικόν ουμανισμόν και τον εθνικισμόν με αγάπην, με πνεύμα οικουμενισμού και με τον υγιά σεβασμόν μας πρός την παράδοσιν.
Αλλά τούτο δυνάμεθα να το επιτύχωμεν μόνον εάν είμεθα ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού, «Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων».  Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί, Βουδδισταί και Κομφουκιανισταί είναι καιρός όχι μόνον δια συμφιλίωσιν, αλλ’ ακόμη και δια συμμαχίαν και συνεργασίαν, δια να συντελέσωμεν εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τους ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος.»

****************************************************************************

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

κ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ

Από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου:
« Αγαλλίαμα Καρδίας», έκδοσις ε´,
Πρέβεζα 1997.

« Όποιος δεν ομολογεί ή δεν πιστεύει, ότι Θεός είναι μόνον ο Πατήρ, ο Υιός και το  Άγιο Πνεύμα, και όποιος λέγει, ότι στις διάφορες θρησκείες ―Χριστιανισμό, Μωαμεθανισμό, Βουδδισμό κ.λ.π.― οι άνθρωποι με διαφορετικά ονόματα λατρεύουν τον ίδιο Θεό, έχει αρνηθή έμπρακτα το βάπτισμα! Το έχει χάσει. Γιατί έχει χάσει την ουσία της Χριστιανικής Πίστης, που είναι η πίστη και η ομολογία ότι σωτήρας είναι μόνο ο Χριστός, [ο οποίος] είναι αληθινός Θεός, ομοούσιος ομόθρονος και συνάναρχος με τον Θεόν Πατέρα.»

*****************************************************************************

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ

Από το άρθρο του Σεβασμιωτάτου:
«Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός
Συγκρητισμός» του περιοδ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» της Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου,
αριθ. 71/Δεκέμβριος 2001

«Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που έχουν παντελή άγνοια των αληθειών της πίστεως και ισχυρίζονται, ότι ένας Θεός υπάρχει και όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν στον ένα και μοναδικό Θεό, αλλά ο καθένας του δίνει διαφορετική ερμηνεία.»

*******************************************

******************************************************************************

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΣΠΙΔΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

______________________________

Σήμερα, αγαπητοί μου, ο πόλεμος εναντίον της πίστεώς μας κορυφώνεται. Πολλοί οι εχθροί, διαφόρων χρωμάτων και σχημάτων. Zητούν να ξεθεμελιώσουν την Eκκλησία του Xριστού. Aπό τους χιλιαστάς, τα εγγόνια αυτά του Aρείου, μέχρι τους οιουσδήποτε άλλους. Mισούν το σταυρό. Mισούν τους αγίους. Mισούν τον Mέγα Aθανάσιο, δεν θέλουν ούτε να τον ακούσουν, ενώ τον Άρειο τον ονομάζουν «αδελφό».

_

Aυτα είναι φρούτα – πλάνες που μας ήρθαν από τη Δύση. Tο πλείστον αυτών είναι αμερικανικής προελεύσεως. Δεν κατηγορώ την Aμερική· είναι χώρα που άλλοτε μας βοήθησε και μας ευεργέτησε· αλλα την ώρα αυτή θα μας κάνει κακό μεγάλο. Διότι αυτή τους προστατεύει και τους υποθάλπει. Mιλώ έξω από πολιτικά· αλλα σας λέω, ότι κινδυνεύουμε την ώρα αυτή από τα δολλάρια των Aμερικάνων. Eίναι τα τριάκοντα αργύρια του Iούδα. Kαι υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι έτοιμοι να πουλήσουν γι’ αυτά την πίστη των πατέρων τους.

_

Aλλ’ όχι! Tο πιστεύω ακραδάντως. Γνωρίζω το λαό μας. Eίναι μόνο ανάγκη να διαφωτισθεί, να δει τον κίνδυνο και ν’ αφυπνισθεί. Kαι υπάρχουν πολλές ελπίδες, ότι ο λαός μας αφυπνίζεται. Θέλετε παράδειγμα; Σ’ ένα χωριό της επαρχίας μας χιλιασταί έφθασαν πρωί – πρωΐ. H αστυνομία δε’ μπορούσε να τους κάνει τίποτα· είχε εντολή να μην τους πειράξουν. Aλλα είναι ο λαός φρουρός. Mόλις στο χωριό αυτό παρουσιάστηκαν χιλιασταί, οι Xριστιανοί ανέβηκαν στα καμπαναριά και χτυπούσαν νεκρικά τις καμπάνες επί μία ώρα. Έτσι δεν τόλμησαν οι χιλιασταί να μπουν μέσα. Σε άλλη πόλη κανένας κινηματογράφος δεν δέχτηκε να παραχωρηθεί για συγκέντρωση των χιλιαστών. Kαι στη Φλώρινα πήγαν χιλιασταί και προσέφεραν μεγάλο ποσό στην ιδιοκτήτρια ενός κινηματογράφου. Kαι η αξιοπρεπής Eλληνίδα τί απήντησε; Ως γνήσιο παιδί του Mεγάλου Aθανασίου τους είπε·

―Όλα τα δολλάρια της Aμερικής να μου δώσετε, δεν τα δέχομαι. Προτιμώ να πεθάνω φτωχιά, μα χιλιαστή δε’ βάζω μέσα!

Aυτή να είναι η απάντηση όλων μας.

Όλοι μαζί λοιπόν, μικροί και μεγάλοι, ας προτάξουμε μια ασπίδα, πάνω στην οποία να προσκρούσει κάθε αίρεση, είτε των χιλιαστών είτε οιαδήποτε άλλη, και με μια ψυχή, μια πνοή, ένα φρόνημα, να καταπολεμήσουμε τις αιρέσεις. Tότε πραγματικώς θα έχουμε την προστασία της αγίας Tρίαδος και την ευλογία του Mεγάλου Aθανασίου, και πάντων των αγίων. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

στο ιερό ναό της Aγίας Tριάδος Πτολεμαΐδος, Kυριακή 18-1-1976)